Kτισμένα αμφιθεατρικά στις παρυφές της πλαγιάς, τα Tρόπαια , η γραφική κωμόπολη της Γορτυνίας και πρώην έδρα του δήμου Tροπαίων, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον για τον επισκέπτη κάθε εποχής.
Τόσο η φυσική ομορφιά όσο και το παραδοσιακό "χρώμα" της περιοχής δημιουργούν έναν ιδανικό προορισμό.
Η όμορφη κεντρική πλατεία του χωριού, το πετρόκτιστο σχολείο και σπίτια ,η μητρόπολη της Κοίμησης της Θεοτόκου, αλλά και η εκκλησία του Άγιου Γεωργίου (κτισμένη το 1887),είναι λίγα από αυτά που αξίζει κανείς να θαυμάσει στα Τρόπαια.
Η όμορφη αυτή κωμόπολη, που μετρά στις μέρες μας 800 κατοίκους, έχει μακρά ιστορική πορεία.
Σύμφωνα με αρχαιολογικές ανασκαφές, η ευρύτερη περιοχή κατοικήθηκε από τους Πελασγούς πριν το 2200π.χ. ενώ το 1307 π.χ. στην περιοχή εγκαταστάθηκαν οι Βοιωτοί. Μετά την άλωση της Κων/πολης και πριν το 1300 μ.χ. στην ίδια θέση ήταν κτισμένη η μεσαιωνική πόλη " Βερβίτσα ", η οποία πήρε το όνομα πιθανώς από Σλάβους εγκατεστημένους στην περιοχή. Πιστεύεται ότι, κατά τη διάρκεια του 13 αιώνα, εκτός από την ονομασία "Βερβίτσα" χρησιμοποιούνταν και το όνομα "Άκοβα" από το φράγκικο κάστρο της Άκοβας του οποίου τμήματα σώζονται μέχρι σήμερα και αποτελούν σημαντικό αξιοθέατο της περιοχής.
Το σημερινό όνομα της κωμόπολης Τρόπαια ,το πήρε κατά τον 20 αιώνα, με την μετονομασία.
Σήμερα στην περιοχή του δήμου Τροπαίων μπορούμε να δούμε μια σειρά από σημαντικά αξιοθέατα όπως το κάστρο της Άκοβας, το φράγμα και τις πηγές του ποταμού Λάδωνα, το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο της Δ.Ε.Η., της "Κυράς το Γεφύρι", ενώ παράλληλα αποτελεί υπέροχο προορισμό για τους λάτρεις της φύσης και της παράδοσης.
Η διαδρομή μέχρι τα Τρόπαια (εθνικός δρόμος Τρίπολη - Αρχ. Ολυμπίας ) διασχίζει χωριά όπως το Λεβίδι και τη Βυτίνα, περιοχές πανέμορφες και γραφικότατες, με κυρίαρχο στοιχείο το δάσος από έλατα που μαγεύει, αλλά και τα παραδοσιακά χωριά Λαγκάδια και Λευκοχώρι , μόνο 5 χλμ. μετά το σταυροδρόμι φτάνει κανείς στα Τρόπαια.
Η συνολική διαδρομή είναι συναρπαστική αφού περιλαμβάνει εναλλασσόμενες εικόνες φυσικής ομορφιάς. Σίγουρα ο επισκέπτης θα εντυπωσιαστεί από τις συνεχείς αντιθέσεις του τοπίου αλλά και από τη γραφικότητα των περιοχών.
Θα είναι παράλειψη να μην θαυμάσει κανείς τα εκπληκτικά αξιοθέατα της ευρύτερης περιοχής.
Σε απόσταση μόλις 10 χλμ. από τα Τρόπαια βρίσκεται το φράγμα του Λάδωνα. Η πορεία μέχρι εκεί είναι ακόμα μια φορά εντυπωσιακή με υπέροχη θέα στη λίμνη και το ίδιο το φράγμα, που ελκύει κάθε χρόνο πολλούς τουρίστες από Ελλάδα και εξωτερικό.
Το φράγμα χρίστηκε το 1955 στην τοποθεσία "Πήδημα" από ιταλική εταιρία ως αποζημίωση μετά την λήξη του πολέμου.
Έχει ύψος 50μ. και δυο υπερχειλιστές με σκοπό την εκφόρτηση των πλημμυρικών νερών πάνω από τα 420μ.κοντα στην δεξιά πλευρά του φράγματος βρίσκεται η είσοδος που μεταφέρει το νερό στους υδροστρόβιλους για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με μεγαλύτερη χρήση την περίοδο του χειμώνα και των βροχοπτώσεων.
Το φράγμα δημιουργεί τεχνητή λιμνη επιφανειας 6000στρμ.
σε μια χαραδρα του αφροδισιου. στη λίμνη μπορεί κανείς με καγιάκ να πλησιάσει και να θαυμάσει από κοντά τα "φιόρδ" που σχηματίζονται . Τους θερινούς μήνες γίνεται ορατό και "το Γεφύρι της Κυράς " (13 αιώνα), το οποίο όλο τον υπόλοιπο χρόνο καλύπτεται από τα νερά της λίμνης.
Ένα ακόμα σημαντικό αξιοθέατο, όπως προαναφέρθηκε, είναι το κάστρο της Άκοβας , που βρίσκεται 3,5 χλμ. από τα Τρόπαια. Σήμερα σώζονται μικρά τμήματα από τον εξωτερικό περίβολο του κάστρου και από έναν τετραγωνικό πύργο. Το κάστρο χρίστηκε το 1250 και αποτέλεσε μια από τις ισχυρότερες βαρονίες της Πελοποννήσου. Το 1318 ο Ιωάννης Κατακουζηνός και ο Ανδρόνικος Παλαιολόγος αγόρασαν το κάστρο, που όμως καταλήφθηκε από τον Μωάμεθ τον Πορθητή το 1458. Το 1684 καταλήφθηκε ακόμα μια φορά από τους ενετούς στους οποίους και παρέμεινε με την συνθήκη του Καραβιας έως το 1715, χρονολογία που το κάστρο περιήλθε και πάλι στους Τούρκους.
Στις μέρες μας το κάστρο έχει μετονομαστεί σε κάστρο της Μονοβυζας, όνομα που προέρχεται από το θρύλο της κόρης του Βιλλαρδουίνου, Αμαζόνα και επικεφαλής των ιπποτών. Το κάστρο έχει επίσης πάρει το όνομα κάστρο της Κυράς, από την ανιψιά του βαρόνου Γκοτιέ ντε Ροζιερ και πρώτη κυρία της Άκοβας, Μαργαρίτα.
