Γιώργος Σαχίνης

Γιώργος Ρωμανός: Αναρμόδια η «Χάγη» - Ολέθρια η προσφυγή

Ο συγγραφέας, ιστορικός ερευνητής Γιώργος Ρωμανός , μιλώντας σήμερα στον 98.4 υποστήριξε ότι  στη χώρα μας, ως προς το εθνικό συμφέρον της, συχνότατα το «άσπρο» γίνεται «μαύρο» και η μειοδοσία παρουσιάζεται ως πατριωτισμός. Είναι αξιοπερίεργο είπε πως την περασμένη Τρίτη το ΕΛΙΑΜΕΠ  κάλεσε τον Τούρκο πρέσβη για συζήτηση και στη συνέχεια χωρίς να είναι κάποιοι επίσημο κρατικό όργανο, συνομίλησε για τα ελληνοτουρκικά με τον Πρωθυπουργό στο Μαξίμου.

Σε αυτή την ολέθρια ατζέντα εθνικής μειοδοσίας, ισχυρίζεται ο κ. Ρωμανός, σειρά πήρε τώρα το θέμα της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ΔΔΧ) για τις «ελληνοτουρκικές διαφορές» (πληθυντικός!), παρότι ο πρωθυπουργός μιλάει μόνο για την διαφορά της οριοθέτησης ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδας όπως είπε, ενδοτικοί εγκάθετοι, πολιτικοί, καθηγητές, δημοσιογράφοι, πιασαν δουλειά για την δήθεν «ανάγκη να παραπεμφθούν στην Χάγη όλες (!) οι ελληνοτουρκικές διαφορές».

Κατ’ αυτούς: «πρέπει να υπάρξει συνεκμετάλλευση, το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο, η Τουρκία έχει μεγάλη ακτογραμμή, άρα δικαιούται να ζητάει το μισό Αιγαίο σαν ‘‘γκρίζες ζώνες’’, δεκαοκτώ έως εκατόν σαράντα οκτώ ελληνικά νησιά, αφοπλισμό των νησιών μας, και μεγάλα τμήματα της ελληνικής ΑΟΖ.» .

 Κυρίως όμως ανέλυσε αυτό που κατά την γνώμη του αποσιωπούν όλοι τους. Την φύση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (ΔΔΧ). Η Ελλάδα με δήλωσή της, 1994, αναγνώρισε ως υποχρεωτική τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου, υπό την αίρεση της αμοιβαιότητας. Αντίθετα η Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει τη γενική δικαιοδοσία του ΔΔΧ, κι όσο δεν το κάνει αυτό η προσφυγή στη Χάγη είναι από ανεδαφική έως δόλια…

Σύμφωνα με το Καταστατικό του ΔΔΧ: «τα κράτη έχουν δικαίωμα να καταθέτουν δηλώσεις με τους όρους υπό τους οποίους αποδέχονται τη δικαιοδοσία του ως υποχρεωτική.» Η Ελλάδα το 2015 κατέθεσε τη σχετική δήλωση, μαζί με άλλα 74 κράτη. Όμως η Τουρκία δεν το έκανε. Στην ελληνική δήλωση τονίζονται τρεις εξαιρέσεις έναντι της Χάγης. 1. Δεν συζητούμε αποστρατιωτικοποίηση νησιών. 2. Δεν δεχόμαστε αμφισβητήσεις της ελληνικής κυριαρχίας ούτε σε μικρά νησιά του Αιγαίου. 3. Δεν δεχόμαστε συζήτηση για το εύρος των χωρικών μας υδάτων και του εναερίου χώρου μας. Ακόμη και εάν μετά από αυτά υποτεθεί ότι η Τουρκία αποδεχτεί την δικαιοδοσία του ΔΔΧ είναι γνωστόν ότι ΔΕΝ έχει υπογράψει ούτε τη Σύμβαση του Μοντέγκο Μπαίυ, περί Δικαίου της θάλασσας, 1982. Οπότε με ποιο δίκαιο θα δικάσει η Χάγη τον μονομερή (!) διαμοιρασμό του Αιγαίου και της ελληνικής ΑΟΖ –αφού η Ελλάδα ΔΕΝ διεκδικεί κάτι από την γείτονα;! Και εδώ τίθεται ένα ακόμη μέγιστο ζήτημα: δεν υπάρχει αμοιβαιότητα αμφισβήτησης νομικών ζητημάτων, αφού η Ελλάδα ΔΕΝ διεκδικεί τίποτε από την Τουρκία και δεν αμφισβητεί τα διεθνώς νομικά ισχύοντα. Άρα πώς θα συνυπογράψει η χώρα μας νομικές διαφορές τις οποίες ΔΕΝ αναγνωρίζει;

https://www.neakriti.gr/article/editors-blogs/giorgos-sahinis-blog/1566334/giorgos-romanos-anarmodia-i-hagi-olethria-i-prosfugi/

«Ό,τι απειλείται δεν αποστρατικοποιείται»

• Στέλιος Παπαθεμελής

Ο γνωστός ιστορικός ερευνητής Γιώργος Ρωμανός έγραψε περί «Χάγης» μια ανάλυση που τσακίζει κόκκαλα. Ο πρωθυπουργός και σύμπαν το πολιτικό προσωπικό αξίζει να την αποστηθίσουν και φυσικά να την τηρήσουν με θρησκευτικήν ευλάβεια.
Στο μεταξύ η μεγάλη αδερφή τού πρωθυπουργού ταχέως, μάλλον τάχιστα έσπευσε και εξομολογήθηκε στον Γ. Παπαχρήστο των «ΝΕΩΝ» λέγοντας…ωμά και κυνικά:
«…Πρέπει να ξεφύγουμε από τις απαρχαιωμένες αντιλήψεις τού περασμένου αιώνα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τα μεταξύ μας προβλήματα, να δούμε τη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή“με άλλο μάτι”, και να κατανοήσουμε ότι τυχόν προσφυγή στο Δικαστήριο τής Χάγης μπορεί μεν να έχει ως συνέπεια μερικές απώλειες για μας, όπως ας πούμε την ΑΟΖ του Καστελλορίζου, αλλά θα κατοχυρώσει τα δικαιώματα άλλων νησιών μας όπως της Ρόδου ή της Λέρου»!..
Κοντολογίς, κατά την Μπακογιάννη, πάμε ολοταχώς στη Χάγη όπου μπορεί να έχουμε και κάποιες μικροαπώλειες, όπως π.χ. την ΑΟΖ του Καστελλορίζου! Κούνια που την κούναγε και εκείνη και εμάς!..

• – Το ΔΔΧ αποτελεί υπάλληλο εξάρτημα των μεγάλων Δυνάμεων που ελέγχουν τον ΟΗΕ.
• – Το Συμβούλιο Ασφαλείας και η Γεν. Συνέλευση τού ΟΗΕ μπορεί να ζητήσουν γνωμοδοτήσεις μόνο για νομικά ζητήματα.
• – Το ΔΔΧ εκδίδει αποφάσεις που δεν δεσμεύουν κανένα. Παράδειγμα η πρόσφατη καταδικαστική απόφαση κατά της Κίνας στην αντιδικία της με τις Φιλιππίνες. Η Κίνα την θεώρησε άκυρη και δεν την εκτέλεσε.
• – Το ΔΔΧ επιλαμβάνεται της επίλυσης μόνον νομικών διαφορών, όπου νομική διαφορά κρίνεται μόνον ως αμοιβαία αμφισβήτηση νομίμου δικαιώματος.

   Εμείς με την Τουρκία δεν έχουμε καμιά αμοιβαία αμφισβήτηση νομίμου δικαιώματος, η Τουρκία έχει εναντίον μας μονομερή πολιτική αμφισβήτηση. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει συνυποσχετικό. Και συγκρότηση συνυποσχετικού με τις αξιώσεις της Άγκυρας είναι ανέφικτη.
Οι Αμερικανοί στους οποίους οι κατά καιρούς ηγέτες μας ορκίζονται αιώνια φιλία και διάθεση ικανοποίησης παντός αιτουμένου, μάς προσφέρουν αντί τού μάννα χολήν και αντί τού ύδατος όξος.
Τους παραχωρούμε άνευ ανταλλάγματος κάθε περιοχή στρατηγικού ενδιαφέροντος και όλες τις στρατιωτικές υποδομές μας και για την βρόμικη επίθεση τού (ψευδο)σουλτάνου μάς πετούν κατάμουτρα την ανοησίαν «βρείτε τα μεταξύ σας»!..
Εν το μεταξύ στην χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα συμβαίνουν αξιοπερίεργα πράγματα, όπως π.χ. το γνωστό για τις  κατά σύστημα ενδοτικές του θέσεις ΕΛΙΑΜΕΠ, υπήρξε με τα στελέχη του συνδαιτημόνας τού πρωθυπουργού λίγο μετά την περίεργη συνεργασία που είχε το ίδιο team  με τον τούρκο πρέσβη. Κατά τις διαρροές η συνάντηση περιείχε «εκπλήξεις, αποκαλύψεις και διαρροές». Ο τούρκος απήντησε ευγενώς αλλά με υπεροψία υπερδυνάμεως!
Για να καταλήξει: ««Άν συνεχίσουμε έτσι, δεν αποκλείεται κλιμάκωση»!
Εδώ ισχύει η παρατήρηση τού Ουίνστων Τσώρτσιλ: «Αν δεις ένα φίδι, σκότωσέ το. Μην διορίζεις επιτροπή να ασχοληθεί με το πρόβλημα των φιδιών είναι ο μόνος τρόπος να τα αυξήσεις»!
Σωστός ο δικός μας ΥΕΘΑ: «Ό,τι απειλείται δεν αποστρατικοποιείται» και «Κατά τα λοιπά είμαστε έτοιμοι να πατήσουμε το κόκκινο κουμπί»!

http://www.antibaro.gr/article/25905

Σαραντισμός και Νεογέννητο

π. Παναγιώτης Βαρδουνιώτης, Εφημέριος Ι. Ναού Αγίου Σπυρίδωνος Ν. Ιωνίας

Για να κατανοήσουμε καλύτερα την πράξη του σαραντισμού του νεογέννητου, δηλαδή την είσοδο του στην Εκκλησία και την αφιέρωση του στον Θεό, καλό είναι να γνωρίζουμε τι λέει ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, περί των διατάξεων του Νόμου.



Γράφει ο άγιος Μάξιμος στο έργο του Β’ Εκατοντάδα περί αγάπης στο κεφάλαιο 86: «Άλλες από τις εντολές του Νόμου είναι ανάγκη να τηρούμε και σωματικώς και πνευματικώς, άλλες μόνο πνευματικώς. Παράδειγμα, τα «ου μοιχεύσεις», «ου φονεύσεις», «ου κλέψεις» και τα όμοια, πρέπει να τα τηρούμε και σωματικώς και πνευματικώς. Αλλά την περιτομή, την τήρηση του σαββάτου, το να σφάξουμε τον αμνό και να φάμε το άζυμο με τις πικρίδες και τα όμοια, τα τηρούμε μόνο πνευματικώς». Έτσι και ο σαραντισμός του νεογέννητου τηρείτε σωματικώς και πνευματικώς. Αν λείψει η πνευματική του διάσταση τότε ο σαραντισμός γίνεται τυπολατρία και απονεκρώνεται. Στο βιβλίο της Εξόδου και στο κεφάλαιο 13 στίχος 2 λέει ο Θεός στον Μωϋσή: «Να αφιερώσεις σε εμένα κάθε πρωτότοκο, κάθε πρωτογέννητο μεταξύ των Ισραηλιτών το οποίον ανοίγει την μήτρα, γιατί ανήκει σε εμένα». Ερμηνεύοντας αυτό το χωρίο ο άγιος Νικόδημος, στο έργο του «Ερμηνεία εις τον κανόνα της Υπαπαντής», γράφει: «Το χωρίο αυτό δεν αρμόζει σε κανένα άλλο πρωτότοκο, παρά μόνο στον Δεσπότη Χριστό και αυτόν κυρίως προεικόνιζε. Τούτο δε γίνεται φανερό από τα ακόλουθα: Διότι κανένα άλλο από τα πρωτότοκα, τα οποία γεννήθηκαν με τον φυσικό τρόπο, δεν διανοίγει την μήτρα της μητέρας του, διότι αυτή πολύ νωρίτερα διανοίγεται από την συνουσία του ανδρός. Ο δε πρωτότοκος Εμμανουήλ, ο Χριστός, ως υπέρ φύση και χωρίς σπορά ανδρός γεννηθείς, αυτός μόνος άνοιξε την μήτρα της ασπόρου αυτού Μητρός, θεοπρεπώς και ακαταλείπτως. Αναφερόμενος ο άγιος Νικόδημος στο χωρίο από το ευαγγέλιο του Λουκά 2,23: «Πάν άρσεν διανοίγον μήτραν, άγιον τω Κυρίω κληθήσεται», γράφει ότι μόνο ο Χριστός μπορεί να ονομασθεί άγιος, δηλ. αφιερωμένος τω Κυρίω, καθώς και στην Θ. Λειτουργία όταν ο ιερέας λέει: «Πρόσχωμεν τα άγια τοις αγίοις», ο λαός ομολογεί: «Εις άγιος, εις Κύριος Ιησούς Χριστός». Ένας είναι ο άγιος, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, διά του οποίου όλοι μας γινόμαστε άγιοι. Αυτός ο αγιασμός είναι ο σκοπός του σαραντισμού, της αφιέρωσης του νεογέννητου στον Θεό. Στην Θ. Λειτουργία προσφέρομε ψωμί και κρασί. Και ο Θεός τα λαμβάνει τα αγιάζει και μας τα επιστρέφει ως Σώμα και Αίμα Χριστού. Έτσι και ο σαραντισμός είναι ένα «Τα σα εκ των σων σοι προσφέρομε κατά πάντα και διά πάντα». Γιατί ο Θεός είναι ο δημιουργός της ζωής. Και έκανε και εμάς συνδημιουργούς του στη ζωή. Έτσι το νεογέννητο το προσφέρομε στον Θεό στον οποίον ανήκει ως «σα εκ των σων», και ο Θεός το λαμβάνει και το αγιάζει. Γιατί ότι αφιερώνουμε στο Θεό, ο Θεός το αγιάζει. Δηλαδή ενώνεται με αυτό και το νεογέννητο ζει διά του Θεού. Σκοπός του σαραντισμού λοιπόν είναι ο αγιασμός του νεογέννητου. Αλλά δεν συμβαίνει αυτή την στιγμή, αλλά θα γίνει εν χρόνω και σταδιακά. Γι αυτό και στην ευχή εις το παιδί λέμε: «..ίνα και του νοητού καταξιηθή φωτός (Βάπτισμα, Χρίσμα) εν καιρώ ώ προώρισας, και συγκαταριθμηθή τη αγία σου ποίμνη (Εκκλησία) διά του μονογενού σου Υιού». Έτσι ο αγιασμός ουσιαστικώς αρχίζει με το μυστήριο του Βαπτίσματος και ολοκληρώνεται με την Θεία Ευχαριστία. Αυτό συμβολίζει η πορεία του νεογήννητου μέσα στον ναό.



Πρέπει εκ των προτέρων να αναφέρουμε τα στάδια του αγιασμού, όπως τα αναφέρει ο άγιος Διονύσιος ο αρεοπαγίτης στο έργο του «Περί Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας». Αυτά είναι η κάθαρση, ο φωτισμός και η τελείωση ή θέωση. Επίσης ο Ορθόδοξος Ναός είναι χωρισμένος σε τρία μέρη, πρόναος, κυρίως ναός και άγιο βήμα, όπου κάθε ένα μέρος συμβολίζει και ένα από τα στάδια του αγιασμού. Έτσι στον πρόναο που συμβολίζει το στάδιο της κάθαρσης διαβάζονται οι ευχές στο νεογέννητο. Μετά λαμβάνει ο ιερέας το παιδί και το οδηγεί στον κυρίως ναό,που συμβολίζει το στάδιο του φωτισμού, λέγοντας «Εκκλησιάζεται ο δούλος ‘η η δούλη (υιός ή θυγατέρα ) του Θεού… . Και μετά εισάγει το νεογέννητο, είτε αγόρι είτε κορίτσι, στο άγιο βήμα, που συμβολίζει το στάδιο της θέωσης. Δείχνοντας έτσι ότι σκοπός του κάθε χριστιανού, είτε είναι άνδρας είτε γυναίκα, είναι η θέωση. Λανθασμένα έχει επικρατήσει κάποιοι ιερείς να εισάγουν μέσα στο άγιο βήμα μόνο τα αγόρια με την δικαιολογία ότι μόνο τα αγόρια μπορούν να γίνουν ιερείς. Δικαίωμα στη θέωση έχουν ισότιμα οι άνδρες και οι γυναίκες. Μετά ο ιερέας βγάζει το νεογέννητο από την βόρεια πύλη επιστρέφοντας το παιδί στους γονείς για να το μεγαλώσουν κατά Θεό.

Επίσης κατά τον σαραντισμό του βρέφους διαβάζονται ευχές και στη μητέρα. Οι ευχές αυτές είναι ευχές επανένταξης της μητέρας στην Εκκλησία διά της Θείας Ευχαριστίας. «…ίνα ακατακρίτως αξιωθή μετασχείν των αγίων μυστηρίων σου». Επίσης πρέπει να τονίσουμε ότι λανθασμένως κάποιοι ιερείς διαβάζουν την λεγόμενη μισή ευχή στην λεχώνα. Πρώτον δεν υπάρχουν μισές ευχές στην Εκκλησία. Σε κανένα ευχολόγιο δεν αναφέρεται μισή ευχή στη λεχώνα. Και δεύτερον η μισή ευχή ανοήτως εισάγει μια δεισιδαιμονία. Την λεγόμενη μισή ευχή την διαβάζουν οι ιερείς για να μπορεί να βγει η λεχώνα από το σπίτι πριν τις σαράντα ημέρες. Λες και υπάρχει κάποια αόρατη δύναμη από την οποία κινδυνεύει η λεχώνα. Αν θα βγει η λεχώνα από το σπίτι και σε πόσες ημέρες υπεύθυνος είναι ο γιατρός και όχι ο ιερέας και η Εκκλησία. Οι ευχές της Εκκλησίας προς την λεχώνα και το βρέφος είναι συγκεκριμένες. Η ευχή της πρώτης ημέρας, η ευχή της ονοματοδοσίας την όγδοη ημέρα και η ευχές του σαραντισμού ή όπως ακριβώς λέει η Εκκλησία εις το εκκλησιάσαι παιδίον. Ότι άλλο είναι η δεισιδαιμονία ή εκ του πονηρού.
https://www.pemptousia.gr/2020/02/sarantismos-ke-neogennito/