Ο Άγιος Ευδόκιμος.
Ο Άγιος Ευδόκιμος γεννήθηκε στη Καππαδοκία και έδρασε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Θεόφιλου (829-842). Οι γονείς του Βασίλειος και Ευδοκία ήταν άνθρωποι πλούσιοι και ευσεβείς. Η ορθόδοξη οικογένειά του τον ανέθρεψε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου και γρήγορα ο Ευδόκιμος διακρίθηκε για το ήθος και τις αρετές του. Ο ηθικός βίος του και η φιλάνθρωπη δράση του εκτιμήθηκαν από τον αυτοκράτορα Θεόφιλο, ο οποίος τον διόρισε στρατοπεδάρχη της Καππαδοκίας αρχικά και αργότερα όλης της αυτοκρατορίας. Κατά την τέλεση των καθηκόντων του ο Ευδόκιμος ήταν πάντα δίκαιος και ταπεινόφρων, ενώ δεν σταμάτησε στιγμή να επιδίδεται στο φιλάνθρωπο έργο του. Ενώ βρισκόταν στο 33ο έτος της ηλικίας του ο Ευδόκιμος προσβλήθηκε από βαριά σωματική ασθένεια. Όταν παρέδωσε το πνεύμα του στο Κύριο, η χριστιανική κοινότητα βυθίστηκε σε θλίψη και ενταφίασε το τίμιο σώμα του ευλαβώς.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.Εκ γης ο καλέσας σε, προς ουράνιους σκηνάς, τηρεί και μετά θάνατον, αδιαλώβητον, το σώμα σου Άγιε, συ γαρ εν σωφροσύνη, και σεμνή πολιτεία, μάκαρ επολιτεύσω, μη μολύνας την σάρκα. Διό εν παρρησία Χριστώ, πρέσβευε σωθήναι ημάς.
Ο Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας.
Κηδευτής του Δεσπότη Χριστού. Απεβίωσε ειρηνικά. (Ματθ. κζ· 57, 59).
Οι Άγιοι 12 Μάρτυρες οι Ρωμαίοι.
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
Εγκαίνια του Ναού της Θεοτόκου στις Βλαχερναίς και Προεόρτια Προόδου Τιμίου Σταυρού.
Ο Σ. Ευστρατιάδης για το γεγονός αυτό γράφει τα έξης: "Κατά την ημέραν ταύτην εξήγετο εκ του σκευοφυλακίου της μεγάλης εκκλησίας ο τίμιος σταυρός, περιήγετο ανά την πόλιν και εξετίθετο εις διαφόρους ναούς προς προσκύνησιν και αγιασμόν των πιστών και πάλιν απετίθετο εις το σκευοφυλάκιον. Εις τους κώδικας τα του τιμίου σταυρού προεόρτια αναγράφονται και άρχονται από της πρώτης Αυγούστου, η δε κατά την προεόρτιον ταύτην ανάμνησιν υμνογραφία είναι πλούσια και κείται ανέκδοτος εις πολλούς Κώδικας και ίνα μόνον εις τους κατ' αυτήν συντεθέντας Κανόνας περιορισθώ, σημειώ Κανόνα του Θεοφάνους (εν τοις Κωδ. 368 φ. 3636,1568 φ. 3α Παρισίων και Ω 147 Λαύρας), του Γεωργίου Νικομήδειας (εν τοις Κωδ. 1567 φ. 240 6,13φ 351 α Παρισίων και Θ 32 φ. 344α, Δ 12 φ. 273α, 1135 φ. 333α και Ω 147 φ. 368α Λαύρας), έτερον του αυτού Γεωργίου Νικομήδειας φέροντα ακροστιχίδα "Σταυρώ γεγηθώς εξάδω θείον μέλος Γεώργιος" (εν τω Παρισινώ Κωδ. 13 φ. 352 6 και τω της Λαύρας Θ 33 φ. 5). Εις τους αυτούς δε Κώδικας και άλλους Στιχηρά πολλά, Ιδιόμελα, Καθίσματα κλπ.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. Χορός Αγγελικός.Τον Τίμιον Σταυρόν, το σωτήριον όπλον, δεξώμεθα πιστοί, καθαρά διανοί, προέρχεσθαι μέλλει γαρ, θείαν χάριν δωρούμενος, και ιώμενος, ψυχών ομού και σωμάτων, τα νοσήματα, διά ενεργείας αρρήτου, Χριστού του θεού ημών.
Ανακομιδή Λειψάνων Αγίου Φιλίππου του Αποστόλου.
Βλέπε βιογραφικό του σημείωμα στις 14 Νοεμβρίου. Το Άγιο λείψανό του μετακομίστηκε από την Ιεράπολη στην Πάφο της Κύπρου, και συγκεκριμένα σ' ένα χωριό κοντά σ' αυτή, Αρσινόη ή Άρσος λεγόμενο. Εκεί οικοδομήθηκε Ναός στο όνομα του Αποστόλου Φιλίππου, που σώζεται μέχρι σήμερα. Στο Ναό αυτό κατέθεσαν το άγιο λείψανο του Αγίου, που μέχρι και σήμερα επιτελεί θαύματα, σ' όσους προσέρχονται με πίστη.
Ανώνυμος Κρητικός Νεομάρτυρας.
Ο Νεομάρτυρας αυτός ήταν από την Κρήτη και γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς. Είκοσι χρονών βρέθηκε στη δούλεψη ενός Τούρκου στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Κάποια νύκτα, ο Τούρκος αυτός, θέλησε να εκμεταλλευτεί τον νεαρό. Τότε ο ευσεβής νέος αρνήθηκε και πάνω στην απελπισία του μαχαίρωσε τον Τούρκο με αποτέλεσμα αυτός να πεθάνει. Την επομένη μέρα οι φίλοι του σκοτωμένου Τούρκου, μόλις άκουσαν το γεγονός, συνέλαβαν τον νεαρό χριστιανό και τον πήγαν στον δικαστή. Αλλά επειδή δεν υπήρχε μαρτυρία σε βάρος του τον άφησαν ελεύθερο. Μετά δύο μέρες όμως, τον συνέλαβαν πάλι και αφού τον βασάνισαν σκληρά, ομολόγησε όλη την αλήθεια. Τότε ο δικαστής του πρότεινε, για να σώσει τη ζωή του, ν' αρνηθεί τον Χριστό και να γίνει μουσουλμάνος. Ο Νεομάρτυρας απέρριψε την πρόταση του δικαστή και με θάρρος ομολόγησε πως γεννήθηκε, είναι και θέλει να πεθάνει χριστιανός. Τότε μια από τις μέρες του Ιουλίου το 1811, τον θανάτωσαν με απαγχονισμό. Δύο μέρες έμεινε το τίμιο λείψανο του στην κρεμάλα, κατόπιν το κατέβασαν και το έχωσαν στην άμμο.
