Γ. Κασιμάτης: “Στην Ελλάδα έγινε πραξικόπημα…”!!!

Είναι κατανοητό ότι κάποιοι έχουν αμφιβολίες….

Είναι κατανοητό ότι κάποιοι ευελπιστούν και ελπίζουν…

Είναι κατανοητό πως είναι φρικτή η αλήθεια που γνωρίζουμε -αν και μας την κρύβουν- και δεν θέλουμε να την πιστέψουμε, να την αποδεχθούμε.

Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει, στη χώρα έχει γίνει πραξικόπημα, με πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο και με εναλλαγές στην θέση του κατ’ επίφασην πρωθυπουργού.

Το πολιτικό σύστημα γνωρίζει πάρα πολύ καλά τι συμβαίνει, όπως γνωρίζει πάρα πολύ καλά σε τι έχει συναινέσει, ενώ γνωρίζει πάρα πολύ καλά και την κατάληξη των όσων μέχρι σήμερα ζούμε.

Στην Ελλάδα έγινε ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ και η χώρα παραδόθηκε άνευ όρων σε καρτέλ οικονομικών συμφερόντων, σε συμφέροντα τρίτων χωρών και αποτελεί ταυτόχρονα το μέγιστο “πείραμα” της νέας τάξης πραγμάτων για την απόλυτη κατοχή μίας χώρας χωρίς να προηγηθεί πόλεμος.

Στην Ελλάδα έγινε ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ και οι πραξικοπηματίες κυβερνούν ενώ ταυτόχρονα μετέχουν σε σχέδιο ολικής απώλειας της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας.

Στην Ελλάδα έγινε ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ από όλους εκείνους που γνώριζαν πως η θέση τους για το υπόλοιπο της ζωής τους είναι σε κάποιο κελί μίας υπόγειας φυλακής και αντάλλαξαν την τιμωρία τους με την δική μας δουλεία και με την άλωση της χώρας εις το διηνεκές.

Αυτούς τους πραξικοπηματίες πρέπει να τους απομακρύνουμε εμείς, γιατί δεν θα το κάνει κανένας άλλος για εμάς…

Είτε το πιστεύουμε, είτε όχι, όλοι γνωρίζουμε πως είναι πλέον ζήτημα ζωής και θανάτου…

Ή αυτοί, ή εμείς…

Η δανειακή σύμβαση (στην οποία βασίζονται τα μνημόνια) με την οποία η Ελληνική κυβέρνηση παραιτείται άνευ όρων και αμετάκλητα κάθε ασυλίας που της παρέχει η εθνική της κυριαρχία ΔΕΝ έχει υπογραφεί ποτέ από το ελληνικό κοινοβούλιο…!

ΕΠΟΧΗ ΡΙΖΙΚΩΝ ΑΝΑΤΡΟΠΩΝ

Του Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Τίποτα δεν θα μείνει όρθιο τους μήνες και τα χρόνια που θ’ ακολουθήσουν στο πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης! Ζούμε σε μια εποχή ραγδαίων ανακατατάξεων και ανατροπών. Ο σύγχρονος καπιταλισμός έχει γίνει πιο αρπακτικός και πιο ληστρικός παρά ποτέ, αδιαφορώντας πλέον για την ενσωμάτωση στο σύστημα του κοινωνικών τάξεων, στρωμάτων και ομάδων. Οι ζάμπλουτοι είναι πιο πλούσιοι παρά ποτέ την ίδια ώρα που η ζωή εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες υποβαθμίζεται.   Εκατομμύρια λαού έχουν ξεχυθεί με ορμή στους δρόμους.

Προς τα πού θα πάει η κατάσταση είναι αδύνατο να το προβλέψει κανείς αυτή τη στιγμή. Το βέβαιο είναι ότι το παλιό – δηλαδή η σημερινή κατάσταση – θα καταρρεύσει οπωσδήποτε. Με τι θα αντικατασταθεί είναι άγνωστο. Για την ώρα, το πάνω χέρι το έχουν οι αστικές δυνάμεις. Αυτό είναι φυσικά αρνητικό, αλλά σε τέτοιες εποχές γενικευμένης καπιταλιστικής κρίσης μπορεί να αλλάξει αστραπιαία. Το 1941, για παράδειγμα, το ΚΚΕ ήταν ανύπαρκτο, με την Κεντρική Επιτροπή του χαφιεδωμένη από τους ασφαλίτες του Μανιαδάκη. Τρία χρόνια αργότερα, το 1944, το ΚΚΕ μέσω του ΕΑΜ ήταν παντοδύναμο, είχε μαζί του ολόκληρο τον ελληνικό λαό, άσχετα από την πολιτική ανικανότητα της ηγεσίας του να μετουσιώσει σε πράξη λαϊκής εξουσίας και σοσιαλιστικής ανατροπής την ισχύ που του είχε δώσει ο λαός. Σε συνθήκες σαν αυτές που ζούμε, οι αλλαγές μπορεί να λάβουν χώρα με κατακλυσμιαίο τρόπο, αν έχουν πρωταγωνιστές τους εργαζόμενους και τις πλατιές λαϊκές μάζες. Μόνο που οι μάζες πρέπει να έχουν πολιτικό όραμα και πολιτική ηγεσία με θέληση και δυνατότητες να μπορεί να μετουσιώσει σε πραγματικότητα το όραμα το οποίο η ίδια επαγγέλλεται και ο λαός προσδοκά. Χωρίς αυτό οι εξεγέρσεις μετατρέπονται σε κοινωνικές εκρήξεις, οι οποίες ποτέ δεν οδηγούν σε ανατροπή του συστήματος που προκάλεσε την εξέγερση.

Η απλή άρνηση της υφιστάμενης κατάστασης οδηγεί σε ανατροπές του υφιστάμενου πολιτικού σκηνικού αλλά όχι σε ανατροπή του υφιστάμενου καθεστώτος. Δημιουργεί δυνατότητες πολλαπλών επιλογών μέσω νέων κομμάτων που ενδεχομένως μπορεί να βελτιώσουν κάποιες πτυχές της ασκούμενης πολιτικής, σε καμιά περίπτωση όμως δεν ανατρέπουν, δεν θίγουν την ουσία της πολιτικής αυτής. Αυτό ακριβώς έγινε στην Ελλάδα με το μηνμόνιο, το οποίο έχει ήδη ανατρέψει εκ βάθρων το πολιτικό σκηνικό. Διέλυσε το ΠΑΣΟΚ, κατεβάζοντας το από το 44% στο 32%. Συρρίκνωσε τη ΝΔ σε ποσοστό οριακά κάτω από το 30%, καθώς από το 33,47% του 2009 την πήγε στο 29,66% του περσινού Ιουνίου. Κατακρήμνισε έτσι το άθροισμα των δυο κομμάτων πυλώνων του συστήματος από το 77,4% του 2009 στο… 41,9%, σχεδόν στο μισό! Παράλληλα εκτόξευσε τα «αντιμνημονιακά» κόμματα – όπως τα εκλαμβάνουν όσοι τα ψηφίζουν, όχι όπως τα κρίνουμε εμείς – από το 4,6% του ΣΥΡΙΖΑ και το 0,29% της Χρυσής Αυγής του 2009 στο 34,36% πέρυσι τον Μάιο (ΣΥΡΙΖΑ 16,8%, Ανεξάρτητοι Έλληνες 10,6% και Χρυσή Αυγή 7%) και ακόμη περισσότερο, στο 41,3% τον Ιούνιο, ένα μόλις μήνα αργότερα (ΣΥΡΙΖΑ 26,9%, Ανεξάρτητοι Έλληνες 7,5% και Χρυσή Αυγή 6,9%). Η αύξηση από το 4,6% στο 41,3% συνιστά τεκτονικό σεισμό από πλευράς πολιτικού σκηνικού, αλλά όπως είδαμε τίποτα ουσιαστικό δεν άλλαξε από πλευράς ασκούμενης πολιτικής. Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται προ των πυλών της εξουσίας δεν οδήγησε την αστική τάξη και τους ευρωπαίους επικυρίαρχους σε καμιά παραχώρηση βελτίωσης της κατάστασης των εργαζομένων.

Ο λόγος είναι απλός: οι αστοί, οι Γερμανοί και η ΕΕ γνωρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συνιστά απειλή για τα συμφέροντα τους! Όταν ο Αλέξης Τσίπρας δηλώνει από το Τέξας ότι η Ελλάδα δεν θα πρέπει και δεν θα το κάνει, δεν θα εξέλθει εθελοντικά από την Ευρωζώνη» και ο Γιάννης Δραγασάκης επιβεβαιώνει ότι «πρέπει να είμαστε έτοιμοι και για ρήξη, αλλά εντός της ευρωζώνης πάντα», το παιχνίδι έχει τελειώσει οριστικά και αμετάκλητα. Τελεία και παύλα. Έπειτα από αυτό, όσο πιο δεξιά μετατοπίζονται οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ τόσο πιο κοντά έρχεται προς την εξουσία και τόσο περισσότερο απομακρύνονται οι ελπίδες να υπάρχουν έστω και ψήγματα αριστερής πολιτικής σε κάποια μέτρα που θα πάρει όταν θα βρεθεί στην κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ωθηθεί στη θέση του πρώτου κόμματος όταν γίνουν βουλευτικές εκλογές από τα απελπισμένα κοινωνικά στρώματα που βλέπουν το βιοτικό τους επίπεδο διαρκώς να υποβαθμίζεται. Αυτά τα στρώματα όμως σε καμιά περίπτωση δεν θέλουν αριστερή πολιτική. Αυτό που ονειρεύονται είναι μια επιστροφή όσο το δυνατόν πιο κοντά στο επίπεδο ζωής που είχαν το 2009! Αυτό φυσικά είναι τελείως ανέφικτο, αλλά είναι πανίσχυρο κίνητρο για να δοκιμάσουν μήπως το πετύχουν ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ. Αυτών τα συμφέροντα και τις ελπίδες εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός βέβαια το οποίο καμιά σχέση δεν έχει με αριστερή κυβέρνηση (που έτσι κι αλλιώς αποκλείεται να είναι μια κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ) και με αριστερή πολιτική. Ταχύτατα οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ θα απογοητευθούν από την πολιτική που θα ασκήσει, όταν έρθει στην εξουσία. Το πολιτικό πρόβλημα όμως θα παραμείνει και θα είναι εκρηκτικό. Το ζητούμενο είναι να μπορέσει στην συνθήκες αυτές να πάρει το πάνω χέρι και να βάλει τη σφραγίδα της στις εξελίξεις η αντικαπιταλιστική Αριστερά. Τιτάνιο καθήκον, αλλά πολύ πιο εφικτό από όσο φαντάζονται πολλοί!

*Δημοσιεύθηκε στο «Πριν» την Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

 http://www.iskra.gr/

Κεντροαριστερά εργαστηρίων...

Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΗ

Υπάρχει κόμμα, κίνημα, μόρφωμα -πες το όπως θες- που ψάχνει χώμα να σταθεί, ποντάροντας στη σκόνη των δημοσκοπήσεων που δείχνουν (;) ότι υπάρχει χώρος για κάτι «κεντροαριστερό»; Υπάρχει πολιτικό εγχείρημα που προτού ακόμη δοκιμαστεί στην κοινωνία, γνωρίζει καταιγιστική προβολή από τα μήντια; Υπάρχει σύλλογος, κίνηση, οργάνωση -πες το όπως θες- που έκανε μια συγκέντρωση χιλίων ανθρώπων και ήδη θριαμβολογεί για τα πλήθη που προσήλθαν στην εκδήλωσή του; Υπάρχει. Είναι η νέα Κεντροαριστερά.

Για να στηριχτεί μια κατασκευή, χρειάζονται θεμέλια. Αλλά για να φτιαχτεί ένα κόμμα τέτοιου είδους αρκεί ένα εργαστήριο, ένας δοκιμαστικός σωλήνας και ορισμένοι έμπειροι χημικοί. Τα υπόλοιπα βρίσκονται. Ο τάδε είναι δεξιός και ο δείνα είναι λαϊκιστής, αυτοί (Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ) συνιστούν ανάπλαση του παλιού δικομματισμού, εμείς είμαστε φρέσκιοι και άφθαρτοι, αυτοί γρυλίζουν, εμείς αρθρώνουμε πολιτικό λόγο, αυτοί διχάζουν, εμείς ενώνουμε. Τέτοια. Να τα δούμε;

* Κενό: Μάλιστα. Αν το κενό πολιτικής εκπροσώπησης κάποιου τμήματος της κοινωνίας οφείλεται -όπως τόνισε ο Γ. Βούλγαρης, ένας από τους πρωτεργάτες των «58» στην αποδοκιμασία του κατεστημένου πολιτικού συστήματος, πώς γίνεται να επιδιώκουν την πλήρωση του κενού με νέο κόμμα οι άνθρωποι που βρίσκονταν μέσα στον πυρήνα του συστήματος αυτού, με ρόλους, θώκους και κορυφαία αξιώματα; Υπάρχει ένας, έστω ένας, από αυτούς -βουλευτές, υπουργούς, πρωθυπουργούς διορισμένους στον κρατικό μηχανισμό, αρθρογράφους, λογίους- που να μην το έχει υπηρετήσει ή παντοειδώς υποστηρίξει; Α, ναι. Υπάρχει ένας ή μάλλον δύο. Μια πολιτική επιστήμων και ένας οικονομολόγος. Μίλησαν και προχθές στο «Ακροπόλ».

* Πολιτικός λόγος: Ποιος, αλήθεια; Οι γενικότητες για τον προοδευτικό ευρωπαϊσμό, την σοσιαλδημοκρατία και την δημοκρατική Αριστερά; Τέτοια σου γράφουν στο λεπτό ακόμη και μαθητές του Γυμνασίου. Και τι σημαίνει αυτό που γράφουν τα «Νέα» στο κύριο άρθρο τους -όχι αυθαίρετα, αλλά με βάση όσα ακούστηκαν στην εκδήλωση- ότι «οι ομιλητές επανέφεραν τον πολιτικό λόγο στο προσκήνιο την κατάλληλη στιγμή»; Υπάρχει πιο κατάλληλη στιγμή να πάρεις θέση -αυτό σημαίνει πολιτικός λόγος- στο μείζον θέμα για το οποίο συγκεκριμένα, με λόγια και έργα, έχουν εκφραστεί τόσο η Ν.Δ. όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ; Δηλαδή: τι λες για το Μνημόνιο και την πολιτική που το γέννησε, το επέβαλε και το συντηρεί;

Ούτε κουβέντα επ' αυτού. Ούτε λέξη (εναντίον του Μνημονίου) και στην προ διμήνου διακήρυξη των «58». Χαίρε σαφήνεια, δηλαδή. Χαιρέτωσαν τα μεγάλα προτερήματα της τόλμης, της ειλικρίνειας και της ευθύτητος για τα οποία επαίρονται οι «58»... Αλλά πώς να μιλήσουν για το Μνημόνιο, όταν δεν έχουν το θάρρος να πουν ότι, ναι, το στηρίζουμε, αλλά κρύβονται πίσω από περίτεχνες διατυπώσεις και ευχολόγια για να χρυσώσουν το χάπι της παρενδυματικής πολιτικής εμφάνισής τους;

Σημιταριό: Το είπε ο άνισος Πάγκαλος. Κι έχει δίκιο. Σημιταριό! Αυτό είναι η δήθεν νέα Κεντροαριστερά. Η νεκρανάσταση του οδωδότος «εκσυγχρονισμού», όπως υλοποιήθηκε από τον πατριάρχη του μεγάλου φιάσκου (δήθεν ανακαίνιση του κράτους), του μεγάλου ψεύδους (δήθεν ισχυρή οικονομία) και του μεγαλύτερου πολιτικού εγκλήματος μετά τον πόλεμο (ξυπόλυτοι στα καρφιά του ευρώ). Πυρήνας του εγχειρήματος είναι οι άνθρωποι του Σημίτη. Υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς υπουργείων, αρθρογράφοι που τον στήριζαν, λόγιοι που τον υποστήριζαν. «Αυτό το πράγμα διαλύθηκε όχι από την κακία του λαού, αλλά από τις περιστάσεις», είπε για το «σημιταριό» στον Βήμα FM ο Πάγκαλος. Και έχει δίκιο. Ο κόσμος κατάλαβε την πολιτική απάτη και έστειλε τους περισσότερους στο σπίτι τους. Αν οι ίδιοι θεωρούν ότι ο λαός (τους ενοχλεί αφάνταστα αυτή η λέξη) είχε άδικο και ότι το καθεστώς που υπηρέτησαν εκθύμως ήταν όαση, ας βγουν θαρραλέα να πουν ότι αυτό ονειρεύονται να επαναφέρουν. Τα υπόλοιπα περί νέου, άφθαρτου, καινού και ριζοτομικού ανήκουν στην σφαίρα των παραπειστικών κατασκευών...

Α! Ποντάρουν πολλά στην ιταλική «Ελιά» οι «58». Και στον νέο αρχηγό του ιταλικού Δημοκρατικού Κόμματος, τον Ματέο Ρέντσι. Δύο παρατηρήσεις μονάχα: τα αντίγραφα, πόσω μάλλον οι κακότεχνες απομιμήσεις, ουδέποτε ευτύχησαν. Και, βέβαια: Ο Ρέντσι δεν έχει καμιά σχέση με την Κεντροαριστερά. Θέλει ένα κόμμα amazon! Και έχει πρότυπό του τον Τόνι Μπλερ, το μικρανήψι της Θάτσερ...

ΥΓ. Κεντροαριστερά εργαστηρίων σημαίνει κόμμα του σωλήνα, των μίντια και των ελίτ. Κόμμα μπαλαντέρ. Το όνειρο κάθε συστημικού που σέβεται τον εαυτό του. Οπως η Μέρκελ, ας πούμε, όταν ψάχνει για συνοδοιπόρους...

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013   http://www.enet.gr

Ὁ Ἅγιος Ἐλευθέριος

Ημ. Εορτής:	15 Δεκεμβρίου
Ημ. Γέννησης:
Ημ. Κοιμήσεως:
Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων:
Πολιούχος:
Λοιπές πληροφορίες:
Εορταζόμενο όνομα:	Ἐλευθέριος, Ἐλευθερία

Ἔδρασε στὴν Ρώμη κατὰ τὸν 2^ο αἰώνα μ.Χ. ὅταν αὐτοκράτορες ἦταν ὁ Κόμμοδος καὶ ὁ Σεπτίμιος Σεβῆρος. Ἡ μητέρα του Ἀνθία, ποὺ ἔμεινε χήρα ὅταν ὁ Ἐλευθέριος ἦταν μικρός, κατηχήθηκε στὴν χριστιανικὴ πίστη ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο. Ἡ Ἀνθία ἀνέθρεψε τὸν γιό της σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου καὶ μάλιστα ἀνέθεσε τὴν ἠθική του τελείωση καὶ τὴν θεολογική του κατάρτιση στὸν ἐπίσκοπο Ρώμης Ἀνίκητο.

Σὲ ἡλικία 15 ἐτῶν ὁ Ἐλευθέριος χειροτονήθηκε διάκονος ἀπὸ τὸν Ἀνίκητο, ἐνῶ ἀργότερα ἔγινε ἐπίσκοπος Ἰλλυρικοῦ. Ὁ βασιλιὰς τῆς Βρετανίας Λούκιος ἔστειλε ἐπιστολὴ στὸν Ἅγιο, δηλώνοντας τὴν ἐπιθυμία του νὰ διδαχθοῦν τὴν πίστη στὸν Χριστὸ αὐτὸς καὶ ὁ λαός του. Ὅταν ὁ αὐτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβῆρος πληροφορήθηκε τὴν χριστιανικὴ δράση τοῦ Ἐλευθερίου διέταξε τὴν σύλληψή του.
Ἔπειτα ἀπὸ πολλὰ βασανιστήρια ὁ Ἐλευθέριος ὁδηγήθηκε ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες στὴν ἀρένα τῆς Ρώμης. Τὰ ἄγρια ζῶα ὅμως δὲν τὸν ἄγγιξαν, γι’ αὐτὸ καὶ ἀποκεφαλίσθηκε μαζὶ μὲ τὴ μητέρα του.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον λόγον.

Ἱερέων ποδήρει κατακοσμούμενος, καὶ αἱμάτων τοῖς ῥείθροις ἐπισταζόμενος, τῷ Δεσπότῃ σου Χριστῷ μάκαρ ἀνέδραμες, Ἐλευθέριε σοφέ, καθαιρέτα τοῦ Σατάν.  Διὸ μὴ παύςῃ πρεσβεύων, ὑπὲρ τῶν πίστει τιμώντων, τὴν μακαρίαν σου ἄθλησιν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον λόγον.
Φερωνύμῳ σου κλήσει καλλωπιζόμενος, ἐλευθερίαν παρέχεις καὶ ἀπολύτρωσιν, τοῖς προσκάμνουσι δεινῶς, ποικίλας θλίψεσιν, Ἐλευθέριε σοφέ, ἱερῶν καλλονή, Μαρτύρων ἡ ὡραιότης· διὸ μὴ παύσῃ βραβεύων, ἀναψυχὴν τοῖς σὲ γαιρέρουσι.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς.
Ὡς καλλονὴν τῶν ἱερέων Ὅσιε, καὶ προτροπὴν τῶν Ἀθλοφόρων ἅπαντες, εὐφημοῦμεν καὶ αἰτοῦμέν σε, Ἱερομάρτυς Ἐλευθέριε· τοὺς πόθῳ σου τὴν μνήμην ἑορτάζοντας, κινδύνων πολυτρόπων ἐλευθέρωσον, πρεσβεύων ἀπαύστως, ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Μεγαλυνάριον.
Τῆς ἐλευθερίας τῆς ἐν Χριστῷ, τοῖς δεδουλωμένοις, χρηματίσας μυσταγωγός, κληρονόμος ὤφθης, Σιὼν τῆς ἐλευθέρας, ἀθλήσας Ἐλευθέριε, ὡς ἀσώματος.