Εθνικές εκλογές: Πότε κλείνουν τα σχολεία

Κλειστά στις 23 και στις 26 Ιανουαρίου θα παραμείνουν τα σχολεία λόγω της διενέργειας βουλευτικών εκλογών στις 25 Ιανουαρίου.

Σύμφωνα με το Υπουργείο Παιδείας, «για όσες σχολικές μονάδες έχουν οριστεί ως καταστήματα ψηφοφορίας οι διευθυντές τους καλούνται να παραδώσουν το πρωί της Παρασκευής 2 Ιανουαρίου 2015 τις σχολικές αίθουσες στις κατά τόπους δημοτικές αρχές, ώστε να γίνει έγκαιρα η διαμόρφωσή των αιθουσών και των χώρων που θα χρησιμοποιηθούν στις βουλευτικές εκλογές».

Η απόφαση του υφυπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων Αλέξανδρος Δερμεντζόπουλος απεστάλη σε όλες τις Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ώστε να ενημερώσουν τα σχολεία της αρμοδιότητάς τους. Με την ίδια απόφαση ορίζεται ότι οι διευθυντές των σχολικών μονάδων που τυχόν διαθέτουν τεχνικά μέσα διευκόλυνσης ατόμων με αναπηρίες (ράμπες κ.λπ.) να φροντίσουν ώστε να βρίσκονται στη διάθεση τους για να εξασφαλιστεί η ασφαλής πρόσβασή τους στις αίθουσες ψηφοφορίας.

http://www.zougla.gr/politiki/article/e8nikes-ekloges-pote-klinoun-ta-sxolia

Kούρεμα του χρέους αλλά με μεταρρυθμίσεις προτείνει το Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών

Γενναίο κούρεμα του ελληνικού χρέους προτείνει ο Μαρσέλ Φράτσερ, καθηγητής Μακροοικονομίας και Δημοσιονομικών στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν και οι μελέτες που έγιναν στο Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών, στο οποίο είναι επικεφαλής. Αυτό σημαίνει ότι από τα 240 δις ευρώ θα μπορούσαν να διαγραφούν ακόμη και τα μισά για να μπορέσει η χώρα να πάρει ανάσα υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι θα συνεχιστεί η πολιτική των μεταρρυθμίσεων.

Κούρεμα και μεταρρυθμίσεις«Καταρχήν, συνειδητοποιήσαμε ότι το ελληνικό χρέος συνεχίζει να είναι πολύ υψηλό και καθόλου βιώσιμο» δήλωσε στη DW. «Και το ερώτημα που τίθεται είναι πώς μπορούμε να το επαναφέρουμε σε ένα βιώσιμο επίπεδο. Εδώ συνειδητοποιήσαμε ότι με μια ακόμη επιμήκυνση αποπληρωμής με χαμηλότερα επιτόκια δεν θα καταφέρουμε πολλά. Γι´ αυτό θα πρέπει να αναλογιστούμε με ποιον τρόπο θα εξασφαλίσουμε βιωσιμότητα για να μπορέσει το ελληνικό κράτος να λειτουργήσει και πάλι, να κινηθεί. Παράλληλα σημαντική για τους ευρωπαίους εταίρους είναι η τήρηση των δεσμεύσεων που ανέλαβε η Ελλάδα και μελλοντικά. Η πρόκληση συνίσταται στην εύρεση ισορροπίας ανάμεσα στα δύο».

Ο Μαρσέλ Φράτσερ γνωρίζει ότι με τη θέση αυτή έχει απέναντί του τη γερμανική κυβέρνηση, αλλά και άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, των οποίων οι φορολογούμενοι θα πληγούν από το κούρεμα του ελληνικού χρέους. Θεωρεί ότι τουλάχιστον η Γερμανία θα μπορέσει να σηκώσει το βάρος από το κούρεμα, αλλά θα πρέπει να δοθεί και αντάλλαγμα, με την τήρηση των υποχρεώσεων από την Ελλάδα, και σε αυτό, όπως λέει, διαφωνεί με τον κ. Τσίπρα. Διότι, αν δεν συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις, όπως προβλέπει, τότε σε πέντε χρόνια η χώρα θα βρεθεί στην ίδια θέση με σήμερα, με το δημόσιο χρέος να μην είναι βιώσιμο, ακόμη κι αν έχει γίνει αναδιάρθρωσή του.

«Περιμένω διάλογο με τη νέα κυβέρνηση»«Κούρεμα και μεταρρυθμίσεις είναι οι δύο πτυχές του ίδιου νομίσματος», υπογραμμίζει ο γερμανός οικονομολόγος. «Μόνο έτσι μπορεί να επιτευχθεί ανάπτυξη, απασχόληση για τους ανθρώπους, ικανοποιητικό εισόδημα, αυτή είναι η συνταγή για την μείωση του χρέους». Κι αν παρόλα αυτά η νέα κυβέρνηση μετά τις εκλογές κάνει άλλες επιλογές; «Δεν μπορώ να φανταστώ, ότι θα γίνει κάτι τέτοιο, γιατί η Ελλάδα, αλλά κυρίως η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να συνειδητοποιήσει, ότι οι τράπεζες εξαρτώνται από τον χρηματοδοτικό ορό της Ευρώπης, είναι εξαρτημένες και δεν πρόκειται να επιζήσουν χωρίς ενίσχυση από την ΕΚΤ. Για την ώρα επιβιώνουν γιατί η ΕΚΤ συνεχίζει να δέχεται ελληνικά ομόλογα και εγγυήσεις. 

Εάν δεν συνεχιστεί η μεταρρυθμιστική πολιτική, τότε η ελληνική κυβέρνηση ακόμη και υπό τον Αλέξη Τσίπρα δεν πρόκειται να βρεθεί σε ισχυρή διαπραγματευτική θέση. Εάν λοιπόν πραγματικά επιθυμεί να προστατεύσει τους ανθρώπους του, πρέπει να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις, εδώ δεν βλέπω άλλη εναλλακτική».

Ο Μαρσέλ Φρατσερ περιμένει από τη γερμανική κυβέρνηση και τις ευρωπαϊκές να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις με το νέο πρωθυπουργό, ακόμη και αν είναι ο κ. Τσίπρας, να επισημανθούν οι κοινοί στόχοι -η έξοδος της Ελλάδας από την κρίση- και να υλοποιηθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. «Περιμένω από τη γερμανική κυβέρνηση να είναι ανοιχτή σε διάλογο με τη νέα ελληνική κυβέρνηση και την εποικοδομητική στάση όλων των Ευρωπαίων και των Γερμανών».

Πηγή: Deutsche Welle

Έργα βιτρίνας από τον δήμο Πύργου με φόντο τους σωρούς των σκουπιδιών

Την ώρα που ο δήμος Πύργου πνίγεται στην βρωμιά από τα σκουπίδια, ο δήμαρχος Γαβρίλης Λιατσής, ασχολείται με πράγματα που  δημιουργούν σκέψεις για  υπόγειες διαδρομές και υποψίες  για αντίδωρα  σε συμφέροντα που παρείχαν και εξακολουθούν να παρέχουν υπηρεσίες στο παρασκήνιο. Θα λέγαμε ότι «ο κόσμος καίγεται και ο δήμαρχος χτενίζεται».  Η χθεσινή ανακοίνωση από τον κ. Λιατσή για δημιουργία ψηφιακού οδηγού του δήμου Πύργου, προβληματίζει, καθώς  οι πολίτες θα περιμέναν να έχει λύσει το  μεγάλο πρόβλημα των σκουπιδιών και ύστερα να επιχειρεί  να υλοποιήσει σχέδια βιτρίνας. Το ερώτημα που θα ήθελε να θέσει στον δήμαρχο Πύργου κάθε δημότης είναι: Θα δείχνει  η ψηφιακή,  πελατειακής λογικής,  βιτρίνα  που ετοιμάζει,  τους σωρούς  των σκουπιδιών οι οποίοι είναι διάσπαρτοι στην πόλη του Πύργου και στα δημοτικά διαμερίσματα;  Όλοι αντιλαμβανόμαστε το πολύ απλό. Ότι δηλαδή,  ο δήμος είναι δημόσιος φορέας  εντεταλμένος να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και όχι προσωπικό μαγαζάκι του οποιουδήποτε που θέλει να τον χρησιμοποιεί για να προωθεί  ίδιες βλέψεις και να ευνοεί  άλλοτε  νομότυπα, αλλά αντιβαίνοντας στην ηθική και άλλοτε  εκτός νομιμότητας, επιδιώξεις κρατικοδίαιτων  λαφυραγωγών. Οι δημότες του Πύργου περιμένουμε από τον κ. Λιατσή να εξαντλήσει τις όποιες δυνατότητες και ικανότητες του και την όποια εξουσία διαθέτει, για να δώσει λύση στο τεράστιο πρόβλημα των σκουπιδιών. Δεν θα πρέπει να αισθάνεται καθόλου περήφανος ως πρώτος δημότης μιας πόλης  γεμάτης σκουπίδια. Η σκέψη του και όλες οι ενέργειες του θα έπρεπε να κατατείνουν αποκλειστικά στην αναζήτηση λύσης σε αυτό το πρόβλημα που αποτελεί όνειδος για τον δήμο Πύργου. Δεν πείθει, δε,  και δεν ικανοποιεί  κανέναν με αυτό που δήλωσε στην χθεσινή συνέντευξη τύπου,   ότι είναι λίγα τα σκουπίδια στους δρόμους και ότι θα μπορούσαν να είναι περισσότερα. Υποτιμά την νοημοσύνη των πολιτών με τέτοιου είδους δηλώσεις.  Είναι ώρα να αναλάβει τις ευθύνες του. Οι λεονταρισμοί του και οι διαβεβαιώσεις του για τερματισμό της βρωμιάς στον δήμο, κοντεύουν να τον καταστήσουν γραφική φιγούρα. Δεν πιστεύουμε ότι θα του άρεσε κάτι τέτοιο.

Πηγή: eproini.gr

Πολίτες και εκλογές

Συντάκτης: 

Θεόδωρος Γεωργίου καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και οι πολίτες της ελληνικής πολιτικής συλλογικότητας για ακόμη μια φορά αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα που έχει να κάνει με την ενημέρωσή τους σχετικά με το κατ’ εξοχήν πολιτικό επίδικο θέμα των επικείμενων εκλογών. Το θέμα αυτό δεν είναι άλλο από την επίλυση του προβλήματος του δημόσιου χρέους της ελληνικής κοινωνίας. Γύρω από αυτό το ζήτημα περιστρέφεται η προεκλογική επιχειρηματολογία των κομμάτων, αλλά προ πάντων το ζήτημα αυτό συνιστά το κύριο και θεμελιώδες περιεχόμενο της κοινωνικής συνείδησης, η οποία εκ των πραγμάτων μεταφράζεται σε πολιτική γνώση.

Αλλά ας εξετάσουμε τα πράγματα με τη σειρά: Πρώτον, όλοι διαπιστώνουμε ότι η επιχειρηματολογία των κομμάτων δεν είναι απαραιτήτως ορθολογική, αλλά περιέχει και συναισθηματικά στοιχεία. Το βίωμα και οι προσωπικές εμπειρίες των πολιτών προσδιορίζουν σε μεγάλο βαθμό τελικά τη διαμόρφωση της βούλησης των ψηφοφόρων. Και οι επιτελείς των κομμάτων γνωρίζουν πολύ καλά ότι η απόσταση (διαφορά) ανάμεσα στον πολίτη και τον ψηφοφόρο δεν είναι μία ορθολογική διαφορά. Δεύτερον, όλοι παραδεχόμαστε ότι κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου δεν θα θέσουμε σε ορθολογικές βάσεις το κατ’ εξοχήν πολιτικό πρόβλημα του δημόσιου χρέους. Δεν τρέφουμε ψευδαισθήσεις ως προς αυτό. Δεν το κάναμε ως κοινωνία, ως κοινωνικό υποκείμενο, ως πολιτική συλλογικότητα τα τελευταία πέντε χρόνια (2010-2014). Δεν μπορούμε εκ των πραγμάτων να το κάνουμε τώρα στο διάστημα της προεκλογικής περιόδου.

Το ερώτημα που τίθεται σχετικά με το πολιτικό πρόβλημα του δημόσιου χρέους σε αναφορά με τις επικείμενες εκλογές διατυπώνεται ως εξής: Εμείς οι πολίτες (όχι ο «λαός» όπως αρέσκονται να μας ονομάζουν οι υποψήφιοι βουλευτές) μπορούμε, έστω και στοιχειωδώς, να αποκτήσουμε κάποια πολιτική γνώση για τις δυνατότητες αποπληρωμής του χρέους; Είναι βιώσιμο το χρέος; Πώς ορίζεται η βιωσιμότητα του χρέους; Ποιες είναι οι τεχνικές και ποιες οι διαδικασίες αποπληρωμής του; Ποιες οι μέθοδοι απομείωσής του; Ολες αυτές οι τεχνικές επινόησης ποιες επιπτώσεις έχουν στο βιοτικό επίπεδο των πολιτών; Γιατί η ελληνική κοινωνία έχει μετατραπεί σε φτωχή κοινωνία εντός του πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ε.Ε.);

Η περιπτωσιολογική ανάλυση του ερωτήματος μπορεί να περιλαμβάνει πολλά επιμέρους σημεία. Σε επίπεδο πολιτικής λογικής όμως συμπυκνώνονται σε δύο προτάσεις: Πρώτον, κατά τα τελευταία πέντε χρόνια πραγματοποιήθηκε ένας δημοσιονομικός εκσυγχρονισμός (βελτίωση των μακροοικονομικών μεγεθών) και, δεύτερον, ταυτόχρονα η ελληνική κοινωνία ως πραγματική οικονομία βυθίστηκε σε ανθρωπιστική κρίση. Οι δύο αυτές προτάσεις θεμελιώνονται στην πολιτική λογική της αντίφασης, πράγμα που σημαίνει ότι το καθεστώς των μνημονίων δεν ήταν «πολιτική καινοτομία», αλλά τεχνοκρατική επινόηση. Η προεκλογική περίοδος προσφέρεται, λοιπόν, ως η πραγματολογική εκείνη συνθήκη, εντός της οποίας μπορούν να ακουστούν φωνές αναστοχασμού σχετικά με την τεχνοκρατική λύση που προτάθηκε από τη συγκυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου κατά τη διετία 2012-2014. Πολλοί έχουν σχηματίσει την πολιτική γνώμη ότι η συγκυβέρνηση των Σαμαρά–Βενιζέλου «έπεσε» λόγω της συνταγματικής διατάξεως που συνδέει την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας με τις κοινοβουλευτικές εκλογές και άλλοι υποστηρίζουν ότι τερμάτισε τον πολιτικό βίο της επειδή οι «δανειστές» απέσυραν την εμπιστοσύνη τους προς αυτήν. Στη σφαίρα της πολιτικής δημοσιότητας διατυπώνονται απόψεις εκ των οποίων άλλες θεμελιώνονται και άλλες όχι. Η πολιτική λογική επισημαίνει ότι η συγκυβέρνηση των Σαμαρά–Βενιζέλου κατά τη διετία 2012-2014 δεν ενήργησε ως πολιτική υποκειμενικότητα, αλλά ως τεχνοκρατική οντότητα.

Η προεκλογική περίοδος, έστω και σύντομη σε χρονική διάρκεια, προσφέρεται στους πολίτες ως αναστοχαστική δυνατότητα σχετικά με τον ρόλο που μπορεί να παίξει επιτέλους η πολιτική στην επίλυση του προβλήματος του δημόσιου χρέους. Μπορεί ο Τσίπρας να εκφράζει ένα δυναμικό φαντασιακό στοιχείο (κατά τον Καστοριάδη), αλλά εμείς οι πολίτες (όχι ως ψηφοφόροι) μπορούμε να «πάρουμε τη σκυτάλη». Κανείς δεν αμφισβητεί ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι η «νέα θεότητα» που δεν ελέγχεται σε παγκόσμιο επίπεδο. Χρειάστηκαν δύο αιώνες πολιτικού διαφωτισμού (19ος και 20ός) για να φτάσουμε σήμερα, στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα και να επαναπροσδιορίσουμε τον αγώνα του ατόμου απέναντι στην ανεξέλεγκτη ισχύ του χρηματιστηριακού κεφαλαίου. Τα νταούλια του Τσίπρα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τον πεφωτισμένο νου των πολιτών.

Ως πολίτες στην ελληνική πολιτική συλλογικότητα αντιλαμβανόμαστε ότι στον βαθμό που το πρόβλημα του δημόσιου χρέους δεν ορίζεται ως πολιτικό ζήτημα, η θέση μας είναι στο περιθώριο. Η συγκυβέρνηση των Σαμαρά–Βενιζέλου αυτοπροσδιορίστηκε ως τεχνοκρατική οντότητα και ήρθε σε επαφή με την τρόικα. Δεν συγκροτήθηκε ως πολιτικό υποκείμενο και δεν συνομίλησε με το ομόλογο πολιτικό υποκείμενο των «δανειστών». Ο Τσίπρας ως φαντασιακή πολιτική υποκειμενικότητα μας υπόσχεται το «αδύνατο». Ιστορικά αυτό ήταν μία αδυναμία της Αριστεράς; Εμείς οι πολίτες είμαστε τελικά τα ορφανά της πολιτικής και της Ιστορίας; Ανάμεσα στη ρεαλιστική τεχνοκρατία των Σαμαρά–Βενιζέλου, από τη μία, και το ουτοπικό φαντασιακό στοιχείο του Τσίπρα, από την άλλη, βρίσκεται ο πεφωτισμένος πολίτης της ελληνικής πολιτικής κοινωνίας που ορίζει το πρόβλημα του δημόσιου χρέους ως πολιτικό πρόβλημα.

http://www.efsyn.gr/arthro/polites-kai-ekloges

Ο λογαριασμός της Κατοχής!

Πόρισμα 160 σελίδων για το ύψος των γερμανικών αποζημιώσεων κατατέθηκε από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους

Σε ένα πόρισμα 160 σελίδων, το οποίο τεκμηριώνει το ότι οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα για τις επανορθώσεις και το κατοχικό δάνειο ανέρχονται σε ένα πολύ «σημαντικό ποσό», κατέληξε, ύστερα από επτάμηνη (!!!) εντατική επεξεργασία, η Ειδική Επιτροπή του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για τις Γερμανικές Αποζημιώσεις.
Σύμφωνα με πληροφορίες της «δημοκρατίας», το πόρισμα κατατέθηκε χθες στον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα από τον συντονιστή της επιτροπής, επίτιμο γενικό διευθυντή του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους Παναγιώτη Καρακούση. Η πενταμελής επιτροπή στελεχών του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους που συνέταξε το πόρισμα μελέτησε 761 τόμους αρχειακού υλικού με πλούσιο ιστορικό υλικό 50.000 σελίδων.

«Πολύ σεβαστό»

Εξετάζοντας διεξοδικά τα στοιχεία για το κατοχικό δάνειο που υποχρεώθηκε να χορηγήσει η Ελλάδα στη Γερμανία και την Ιταλία, και συνυπολογίζοντας τις τεράστιες απώλειες που υπέστη η χώρα μας τόσο σε ανθρώπινες ζωές όσο και σε υποδομές, η επιτροπή κατέληξε σε μια εκτίμηση για το συνολικό ύψος των γερμανικών αποζημιώσεων, το οποίο χαρακτηρίζεται «πολύ σεβαστό».
Το πόσο «σεβαστό» θα είναι το ποσό θα φανεί σύντομα, αφού ένα μεγάλο ποσό μπορεί να συμφέρει την Ελλάδα, όχι όμως τη Γερμανία. Το πιο ουσιαστικό ζήτημα, όμως, είναι το ποσό που μπορεί να ανακτηθεί και όχι ένα υψηλό νούμερο χωρίς αντίκρισμα.

Με βάση παλαιότερες εκτιμήσεις, που στηρίζονταν κυρίως σε στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, το συνολικό ύψος των γερμανικών αποζημιώσεων, συμπεριλαμβανομένου του κατοχικού δανείου, φθάνει τα 115-130 δισ. ευρώ, ενώ το γερμανικό περιοδικό «Spiegel» δημοσίευσε εκτιμήσεις (το 2013) που ανεβάζουν το ποσό ακόμα ψηλότερα, στα 162 δισ. ευρώ. Το νούμερο αυτό αντιστοιχεί στο 80% του σημερινού Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) και προκύπτει από το άθροισμα των 108 δισ. ευρώ, τα οποία υπολογίζεται ότι αναλογούν στην ανοικοδόμηση κατεστραμμένων υποδομών, και των 54 δισ. ευρώ, στα οποία εκτιμάται ότι μπορεί να φτάνει η οφειλή από το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο.

Πάντως, σύμφωνα με πληροφορίες, η επιτροπή προσδιορίζει το ύψος του χρέους για το κατοχικό δάνειο πολύ χαμηλότερα, περίπου στα 10-11 δισ. ευρώ, χωρίς να περιλαμβάνεται κανένα ποσό αποζημιώσεων, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο μέρος της οφειλής. Στα 10,5 - 15,8 δισ. ευρώ είχε προσδιορίσει το σημερινό ύψος του κατοχικού δανείου ο πρώην υπουργός Οικονομικών Νίκος Χριστοδουλάκης στο σχετικό βιβλίο του.
Από το αρχειακό υλικό που εξέτασε η επιτροπή προκύπτει ότι η Γερμανία έδωσε μόνο 115.000.000 μάρκα σε ιδιώτες ως αποζημίωση, ενώ ουδέποτε αποπλήρωσε το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, το οποίο είχε υπολογιστεί αμέσως μετά τον πόλεμο από την Τράπεζα της Ελλάδος στα 4.500.000 χρυσές λίρες Αγγλίας.

Τα επόμενα βήματα της διεκδίκησης

Με τη χθεσινή παράδοση του πορίσματος από τον πρόεδρο της πενταμελούς Επιτροπής για τις Γερμανικές Αποζημιώσεις Παναγιώτη Καρακούση στον αν. υπουργό Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρα έγινε ένα βήμα για τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων. Επόμενη κίνηση αναμένεται να είναι η ταυτόχρονη αποστολή της έκθεσης τόσο στο υπουργείο Εξωτερικών όσο και στο Νομικό Συμβουλίο του Κράτους (ΝΣΚ), για τις περαιτέρω ενέργειες. Το ΝΣΚ, από την πλευρά του, θα γνωμοδοτήσει επί της διαδικασίας καθορισμού του τελικού ποσού και θα δώσει και το τελικό O.K. Παράλληλα, με το άνοιγμα της Βουλής επρόκειτο να επανασυσταθεί η αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή, που θα εξετάσει με τη σειρά της το τελικό νούμερο που προκύπτει από το πόρισμα. Σε κάθε περίπτωση, το υπουργείο Εξωτερικών φέρει την πλήρη ευθύνη ώστε να διαβιβάσει τις ελληνικές απαιτήσεις στο γερμανικό υπουργείο.

ΕΚΤ: Ρευστότητα μόνο υπό όρους

Την πάγια θέση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) ότι θα συνεχίσει να παρέχει ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες, εφόσον η χώρα μας βρίσκεται σε πρόγραμμα στήριξης, επανέλαβε χθες εκπρόσωπος της ΕΚΤ. Είχαν προηγηθεί «διαρροές» κύκλων της Τραπέζης της Ελλάδος, σύμφωνα με τις οποίες η ΕΚΤ απευθύνει έκκληση ώστε να σχηματιστεί το ταχύτερο δυνατόν νέα κυβέρνηση στη χώρα μας, να ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα και να υπάρξει συμφωνία για την «επόμενη ημέρα» στην Ελλάδα.

Η ΕΚΤ δέχεται κατ' εξαίρεση τα ενέχυρα που προσφέρουν οι ελληνικές τράπεζες για να αντλήσουν ρευστότητα, παρά τη χαμηλή πιστοληπτική αξιολόγηση της χώρας μας. Οπως σημείωσε ο εκπρόσωπος της ΕΚΤ, η συνέχιση της εξαίρεσης αυτής βασίζεται στην τεχνική παράταση του Μνημονίου ως το τέλος Φεβρουαρίου, στην ύπαρξη προγράμματος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και την υπόθεση ότι θα ολοκληρωθεί επιτυχώς η τρέχουσα αξιολόγηση και θα επιτευχθεί συμφωνία για τη συνέχιση στήριξης της Ελλάδας μεταξύ ελληνικών Αρχών και Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σε συνεργασία με την ΕΚΤ και το ΔΝΤ.

Στο μεταξύ, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι ανέφερε χθες σε επιστολή του προς τον ευρωβουλευτή Λιουκ Μινγκ Φλάναγκαν ότι το διοικητικό συμβούλιο της ευρωτράπεζας είναι έτοιμο να λάβει, αν χρειαστεί, επιπλέον αντισυμβατικά μέτρα, που θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν την αγορά κρατικών ομολόγων.

Μάριος Ροζάκος

 http://www.dimokratianews.gr 

Συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στην Εφημερίδα των Συντακτών [10/1/2015]

Ποιος είναι ο στόχος του ΚΚΕ στις επερχόμενες εκλογές. Η κατάληψη της τρίτης θέσης είναι ένας ρεαλιστικός στόχος;

«Ο στόχος του ΚΚΕ στις εκλογές της 25^ης Γενάρη είναι να βγει πολύ πιο δυνατό από τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Όχι στενά ως κομματικός στόχος, αλλά γιατί μόνον έτσι την επόμενη μέρα θα μπορεί να αισθάνεται πιο σίγουρος ο λαός, ότι θα έχει δίπλα του μια δύναμη που θα παλεύει για να κατακτήσει όσα του ανήκουν, για να μη περάσουν νέα μέτρα, νέα μείωση εισοδήματος, για να καταργηθούν όλοι οι εφαρμοστικοί νόμοι των μνημονίων, να ανακτηθούν οι απώλειες, να οικοδομηθεί η λαϊκή συμμαχία ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, μέχρι να αναλάβει ο ίδιος την εξουσία. Δε συνηθίζουμε να βάζουμε αριθμητικούς στόχους ή στόχους κατάταξης των κομμάτων. Με τα μέχρι τώρα δεδομένα φαίνεται ότι υπάρχει πιθανότητα το ΚΚΕ να αναδειχτεί τρίτη δύναμη».

Έχετε δηλώσει σ' όλους τους τόνους ότι το ΚΚΕ ούτε θα συμμετάσχει σε κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ ούτε θα προσφέρει ψήφο ανοχής στη Βουλή. Αυτό ισχύει και στην περίπτωση που από τη στάση σας θα κρίνεται αν θα πάμε σε νέες εκλογές ;

«Με βάση τα προγράμματα και τις στρατηγικές των σημερινών κομμάτων υπάρχουν οι προϋποθέσεις να αναδειχτεί κυβέρνηση συνεργασίας που θα προωθήσει τις κατευθύνσεις «Ευρώπη 2020»της ΕΕ, θα βαδίσει στο δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης της χώρας, θα διαπραγματευτεί με τους εταίρους για το χρέος, θα δώσει κάποια ψίχουλα ελεημοσύνης στην ακραία φτώχεια. Όλα αυτά περιέχονται στα προγράμματα όλων των άλλων κομμάτων, εκτός του ΚΚΕ. Συνεπώς μπορεί να σχηματιστεί μια κυβέρνηση, είτε με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ είτε με τη ΝΔ, με συμμετοχή όλων των άλλων είτε ακόμα και μια κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού, για να μην πάμε σε νέες εκλογές, όπως λέτε».

Θα δεχόσασταν να πάρετε μέρος σε ένα debate με τον Αλέξη Τσίπρα; Εσείς κι αυτός μόνο;

«Τα debate έχουν καταντήσει να είναι η αποθέωση του ευτελισμού του διαλόγου, του προβληματισμού, της πολιτικής αντιπαράθεσης. Κάτι ξέρει περί αυτού και ο κ. Τσίπρας».

Κάτω από ποιες προϋποθέσεις στον καπιταλισμό, ένα κομμουνιστικό κόμμα θα μπορούσε να εξετάσει το ενδεχόμενο να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση;

«Η ιστορική γνώση και πείρα, τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ευρώπη, έχει δείξει ότι όπου συνέβη αυτό είχε αρνητικές και όχι θετικές επιπτώσεις στην ίδια την πάλη του λαού, στον προοδευτικό, ριζοσπαστικό, ανατρεπτικό προσανατολισμό του κινήματος. Σε όλες τις σχετικές περιπτώσεις είχαμε υπονόμευση του εργατικού κινήματος, διάλυση, εξαφάνιση ή μετάλλαξη ΚΚ, ενσωμάτωσή τους και υλοποίηση αντιλαϊκών ευρωενωσιακών πολιτικών, ανεξάρτητα από τις όποιες αρχικές προθέσεις. Γαλλία, Ιταλία, Κύπρος κτλ είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Άλλωστε έχουμε πει ότι το ΚΚΕ έχει βγάλει συμπεράσματα από όλη αυτή την ιστορία και για το '89, όπου μέσω του τότε ΣΥΝ συμμετείχε σε κυβέρνηση αρχικά με τη ΝΔ και σε συνέχεια και με το ΠΑΣΟΚ. Και την πλήρωσε ακριβά αυτή την περίοδο. Άλλοι δυστυχώς δεν λένε να βγάλουν κανένα συμπέρασμα ακόμα».

Πόσο πιθανό θεωρείτε το Grexit;

«Υπάρχει πιθανότητα Grexit όσο υπάρχει και η πιθανότητα πιο βαθιού Grentry (για να χρησιμοποιήσουμε έναν άλλο νεολογισμό αγγλικής προέλευσης). Στο δεύτερο δίνουμε περισσότερες πιθανότητες. Οι πραγματικές δεσμεύσεις υποταγής του ΣΥΡΙΖΑ δεν οδηγούν σε σύγκρουση με την ΕΕ παρά το σχετικό προπαγανδιστικό θόρυβο, αλλά μόνο σε βαθύτερη ενσωμάτωση στην ΕΕ. Το αβέβαιο μέλλον της ευρωζώνης εξαρτάται κυρίως από την πορεία των αντιθέσεων στο σκληρό πυρήνα της, από τις πιέσεις της Γαλλίας και της Ιταλίας, με τη στήριξη των ΗΠΑ, προς τη Γερμανία. Η κυβερνητική αλλαγή στη Ελλάδα μπορεί να αξιοποιηθεί στο πλαίσιο αυτής της διαπάλης .Ωστόσο, αυτό που πρέπει να ανησυχεί το λαό είναι ότι αυτά τα εναλλακτικά σενάρια έχουν ως κοινό παρανομαστή τις μόνιμες θυσίες στο βωμό της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης».

Μπορεί μία χώρα να φύγει από το ευρώ, αλλά να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση;

«Καταρχάς υπάρχουν ήδη αρκετά κράτη μέλη της ΕΕ που δεν ανήκουν στην Ευρωζώνη. Σ' όλα τα κράτη μέλη εφαρμόζονται οι ίδιες οι αντιλαϊκές στρατηγικές κατευθύνσεις για τη θωράκιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ήδη έχουν κατατεθεί εναλλακτικές προτάσεις για μια ΕΕ πολλών ταχυτήτων. Αυτή η εξέλιξη αντανακλά αλλαγές στο συσχετισμό δύναμης λόγω της ανισόμετρης ανάπτυξης στο εσωτερικό της ΕΕ. Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα είναι ο λαός να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις και να μην εγκλωβιστεί στους ανταγωνισμούς διαφόρων μονοπωλιακών συμφερόντων. Μόνο ο ανατρεπτικός δρόμος της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων, μπορεί να οδηγήσει στη λαϊκή ευημερία, επιλέγοντας ο ίδιος την αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ, ως μια επιλογή στο πλαίσιο ριζικών αλλαγών».

Στη Γερμανία έχουμε για πρώτη φορά σ' ένα κρατίδιο πρωθυπουργό που υποστηρίζεται από τους αριστερούς, τους σοσιαλδημοκράτες και του πράσινους. Αν συμβεί αυτό σε εθνικό επίπεδο μπορεί να έχουμε αλλαγή στη στάση της Γερμανίας απέναντι στην Ευρώπη;

«Για να το καταλάβουν κι οι αναγνώστες της εφημερίδας σας: Το αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ συγκυβερνά με το αδελφό κόμμα του ΠΑΣΟΚ στη Γερμανία. Βλέπετε, λοιπόν, ότι οι διαφορές δεν είναι αγεφύρωτες.

Η στάση της Γερμανίας δεν διαμορφώνεται από τους πολιτικούς συσχετισμούς και τις συνθέσεις των κυβερνήσεων συνεργασίας της, αλλά από τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων στον ανταγωνισμό τους και εκτός της Ευρώπης και διεθνώς με ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα κτλ.

Όσο για το ερώτημα περί αλλαγής στάσης, εξαρτάται για ποια αλλαγή μιλάμε. Ήδη στο εσωτερικό της γερμανικής άρχουσας τάξης υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις και προβληματισμός για τη μορφή διαχείρισης και τις προτεραιότητες των διεθνών συμμαχιών της χώρας. Ωστόσο, αυτές οι διαφορές δεν αφορούν την ουσιαστική βελτίωση της θέσης του λαού, δεν αμφισβητούν τον δρόμο των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων για τη διασφάλιση φθηνής εργατικής δύναμης. Όπως δείχνουν τα παραδείγματα των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας μια μεταβολή προς πιο επεκτατική διαχείριση δεν συνιστά φιλολαϊκή πολιτική. Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην κεντρική γερμανική κυβέρνηση μετέχουν και οι δυο βασικοί πυλώνες του αστικού πολιτικού συστήματος, οι χριστιανοδημοκράτες και οι σοσιαλδημοκράτες».

http://www.kke.gr/anakoinoseis_grafeioy_typoy/synenteyksh_toy_gg_ths_ke_toy_kke_dhmhtrh_koytsoympa_sthn_efhmerida_ton_syntakton_10/1/2015