Παρασκευή 2 Απριλίου 2021

Κων. Βαθιώτη – Το αίνιγμα της Σφίγγας – Μια αλληγορία για την παγκόσμια υγειονομική τυραννία του 21ου αιώνα

 Του Κωνσταντίνου Βαθιώτη


Πριν από αρκετές δεκαετίες συγκεντρώθηκε η ελίτ των ισχυρών κρατών, προκειμένου να διασκεφθεί για το μέλλον της ανθρωπότητας και ειδικότερα για το ποιο θα ήταν το καλύτερο σχέδιο που θα οδηγούσε στην υποδούλωση της ανθρωπότητας και ταυτοχρόνως στην μείωση του πληθυσμού. Επειδή, όμως, η ελίτ ήθελε οπωσδήποτε να συμμετέχει στην διάσκεψη και ένας εκπρόσωπος από μια αδύναμη χώρα με ισχυρό παρελθόν, ζήτησε να παραστεί κάποιος σοφός απεσταλμένος από την Ελλάδα, όπερ και εγένετο.


Στην αρχή της διάσκεψης, τα μέλη της ελίτ τσακώνονταν πολύ έντονα για το ποιος θα πάρει πρώτος τον λόγο. Τελικά, αποφάσισαν να παραχωρήσουν την θέση τους στον αδύναμο προσκεκλημένο, ώστε να μη νιώθει αδικημένος κανένας από τους ισχυρούς.


Αφού ο Έλληνας τούς ευχαρίστησε για την τιμή που του έκαναν, τους αιφνιδίασε λέγοντάς τους ότι κουβαλά μαζί του το μυστικό της επιτυχίας. Θα τους το παρουσιάσει, όμως, μιμούμενος την Σφίγγα, δηλ. βάζοντάς τους να λύσουν ένα πολύ δύσκολο αίνιγμα.


Η ελίτ ενθουσιάστηκε σφόδρα και ζήτησε από τον Έλληνα να διατυπώσει χωρίς καμία άλλη χρονοτριβή το αίνιγμα της Σφίγγας.


Ο πονηρός όμως Έλληνας, εκτιμώντας ότι πολύ δύσκολα θα μπορούσαν τα μέλη της ελίτ να βρουν την λύση, σκέφτηκε να αποκομίσει κάποιο όφελος για την πατρίδα του. Γι’ αυτό τους έθεσε τον ακόλουθο όρο:


– «Αν δεν μπορέσει κανείς σας να λύσει τον γρίφο, θα δεσμευτείτε εγγράφως ότι, όταν θα τεθεί σε εφαρμογή το σατανικό σχέδιο της υποδούλωσης όλης της ανθρωπότητας, θα επιτρέψετε στην Ελλάδα να έχει στην θέση του κυβερνήτη τον πιο παρανοϊκό τύραννο που θα ξεπερνούσε σε ανικανότητα και επικινδυνότητα όλους τους ομόλογους ηγέτες-τυράννους κάθε άλλης χώρας εκείνης της μακρινής εποχής».


Μέσα σε κλίμα απόλυτης σύμπνοιας και ψυχικής ευφορίας, οι ισχυροί συμφώνησαν να ικανοποιήσουν την επιθυμία του Έλληνα και τέντωσαν τ’ αφτιά τους για να ακούσουν το αίνιγμα.   


Τότε, ο Έλληνας έβγαλε το τσίπουρο που είχε φέρει μαζί του και αφού ήπιε λίγες γουλιές, τους λέει με αργή και σταθερή φωνή:


– «Αν θέλετε να μάθετε με ποιον τρόπο θα υποδουλώσετε ολόκληρη την ανθρωπότητα, απαντήστε μου στο ακόλουθο ερώτημα:


Τι είναι αυτό που με μία και μοναδική ριπή μπορεί να ακυρώσει τα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου και να κουρελιάσει το Σύνταγμα, να αποδομήσει τον κοινωνικό ιστό, να ακυρώσει παραδόσεις, ήθη και έθιμα, να βάλει λουκέτο στις δημόσιες βιβλιοθήκες και τους ναούς, να εξαφανίσει τις Τέχνες, να αποξενώσει τους ανθρώπους που τελικώς θα φοβούνται να πλησιάσει ο ένας τον άλλον, να διαλύσει δοκιμασμένες φιλίες ετών αλλά να δημιουργήσει φρέσκες και πολύ πιο στέρεες, να αναποδογυρίσει τον νομικό πολιτισμό, να καταστρέψει την οικονομία, να γελοιοποιήσει τους πολιτικούς, να αποθεώσει τους επιστήμονες, να μετατρέψει τους πολίτες σε μασκοφορεμένους καρνάβαλους, σε ζώα με φίμωτρο και ταυτοχρόνως σε πειραματόζωα, να τους φυλακίσει μέσα στα ίδια τους τα σπίτια, να τους εξαναγκάσει να κυκλοφορούν έξω μόνο με ειδική άδεια και να μην τους επιτρέπει να κάθονται ούτε σε παγκάκια, να καθηλώσει τα παιδιά τους μπροστά σε μια οθόνη για να προσποιούνται ότι μαθαίνουν γράμματα, να οδηγήσει τους αντιφρονούντες σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως και να επαναφέρει τον διωγμό των ορθόδοξων χριστιανών, να αφήνει τους αρρώστους να πεθαίνουν ολομόναχοι χωρίς την φροντίδα των συγγενών τους, να απαγορεύει την κανονική ταφή των νεκρών και την επίσκεψη των νεκροταφείων, αλλά ταυτοχρόνως να κάνει τους περισσότερους ανθρώπους όλης της γης να μοιάζουν με γέρους που έχουν ακράτεια από τον τρόμο τους και να παρακαλάνε γονυπετείς να συμβούν όλα αυτά, προκειμένου να σώσουν πάση θυσία ένα και μόνο αγαθό τους;


Ο Αμερικανός ζήτησε πρώτος τον λόγο για να καταγγείλει τον Έλληνα για την αφέλειά του.


– «Το αίνιγμά σου», λέει ο Αμερικανός επιτιμητικά προς τον Έλληνα, «είναι παιδαριώδες. Φυσικά και γνωρίζω την λύση, γιατί μόνο ένα όπλο μπορεί να έχει μια τόσο ισοπεδωτική δράση: η πυρηνική βόμβα. Στην ουσία όλα όσα μας είπες ότι θα προκληθούν με μία ριπή μπορούν να υπαχθούν στην έννοια της μεταμόρφωσης του κόσμου από έναν πυρηνικό πόλεμο. Αυτά μας είναι γνωστά από την Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Πώς τολμάς να έρχεσαι τώρα εσύ, ένας ανιστόρητος Έλληνας, να μας πουλήσεις φούμαρα;».


Τότε τον λόγο πήρε ο Ρώσος, ο οποίος, χλευάζοντας ομοίως τον Έλληνα, συντάχθηκε με τον Αμερικανό. Επιβεβαίωσε την δύναμη της ολικής μεταμόρφωσης του κόσμου που έχει η χρήση πυρηνικής ενέργειας, επικαλούμενος τα αποτελέσματα από την δοκιμή της βόμβας υδρογόνου η οποία πυροδοτήθηκε τον Οκτώβριο του 1961 στη Σιβηρία κοντά στον Αρκτικό Ωκεανό. Μάλιστα, αποκάλυψε ότι  η έκρηξη αυτή ήταν 3.333 φορές πιο καταστρεπτική από την βόμβα που έριξαν οι Αμερικανοί στη Χιροσίμα!


Στην συνέχεια πήρε τον λόγο ο Γερμανός ηγέτης και, παρότι λοιδόρησε κι αυτός τον Έλληνα, διαφώνησε με τους προλαλήσαντες στο εξής σημείο:


– «Συνάδελφοι», τους φώναξε, «το κλειδί για την λύση του αινίγματος δεν βρίσκεσαι στην μετα-μόρφωση της κοινωνίας αλλά στην παρα-μόρφωση του ανθρώπου. Δεν ακούσατε τι είπε ο Έλληνας; Μίλησε για φίμωτρα, φυλακίσεις και εξορίες σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Άρα η λύση στο αίνιγμα της Σφίγγας είναι προφανής: Ένας νέος Χίτλερ!».


Ο Έλληνας τούς διαβεβαίωσε ότι κάνουν λάθος, λέγοντάς τους, όμως, ότι θα τοποθετηθεί στο τέλος, αφού ακούσει την απάντηση όλων των ισχυρών εκπροσώπων. Διευκρίνισε, ωστόσο, ότι ο Γερμανός εκπρόσωπος ανέδειξε μια σημαντική διάσταση της προβληματικής, αλλά περιέπεσε στο σφάλμα της λήψεως του ζητουμένου. Διότι πράγματι την εποχή της παγκόσμιας δικτατορίας θα συμβούν γεγονότα που μόνο ένας νέος Χίτλερ θα μπορούσε να επιβάλει. Αλλά το κρίσιμο ζήτημα είναι ποια στολή θα πρέπει να φορά ο νέος Χίτλερ!


Αμέσως μετά, τον λόγο πήραν οι υπόλοιποι ισχυροί, μα κανένας δεν μπόρεσε να λύσει ορθά το αίνιγμα. Οι περισσότεροι συντάσσονταν με τον Αμερικανό, τον Ρώσο και τον Γερμανό σαν τους φοιτητές που εξετάζονται προφορικά και, μη γνωρίζοντας την σωστή απάντηση στην ερώτηση του καθηγητή, προτιμούν να συνταχθούν με κάποιον που θεωρούν πολύ διαβασμένο.


Αφού ο Έλληνας τους άκουσε όλους προσεκτικά αλλά σιωπηλά, τους ανακοίνωσε την μεγαλοπρεπή ήττα τους και αμέσως προχώρησε στην επίσημη ανακοίνωση της λύσης:


– «Κυρίες και κύριοι, η απάντηση στο αίνιγμα της Σφίγγας μου είναι η εξής: Η π-α-ν-δ-η-μ-ί-α».


Στο άκουσμα της λέξης αυτής, τα μέλη της ελίτ άρχισαν να διαμαρτύρονται εντόνως για την εξαπάτησή τους. Πρώτος αντέδρασε ο Γερμανός, ο οποίος κουνώντας το δάχτυλο στον Έλληνα του λέει:


– «Προφανώς μας περνάς για ηλιθίους, αφού, αν η σωστή απάντηση ήταν η πανδημία, τότε θα αφανιζόταν ολόκληρη η ανθρωπότητα. Διότι, όπως θα έπρεπε να γνωρίζεις ως απόγονος των Αρχαίων Ελλήνων, η λέξη πανδημία σημαίνει ότι εξαπλώνεται θανατικό παντού. Άρα, μια πανδημία θα εξυπηρετούσε τον έναν από τους δύο στόχους μας: Θα οδηγούσε μεν σε μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά θα έθετε σε κίνδυνο και εμάς τους ίδιους, οπότε δεν θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε τον πολυπόθητο έλεγχο της ανθρωπότητας που θα επιβίωνε της πανδημίας».


Πριν προλάβει να αντιδράσει ο Έλληνας, πετάγεται ο Κινέζος εκπρόσωπος και με το γνωστό μειλίχιο ύφος του, τους κατακεραυνώνει:


– «Ο Έλληνας έχει δίκιο. Όπως κάθε δύσκολο αίνιγμα της Σφίγγας, έτσι κι αυτό που έπρεπε να λύσουμε σήμερα, δεν έχει ποτέ μονοσήμαντη απάντηση, παρότι η διατύπωσή της είναι μονολεκτική: Πίσω από την μία λέξη μπορεί να κρύβονται περισσότερες. Η ένσταση, λοιπόν, του Γερμανού συναδέλφου εξουδετερώνεται από τον υπονοούμενο επιθετικό προσδιορισμό της μονολεκτικής απάντησης που έδωσε η Σφίγγα. Εξηγούμαι: η πλήρης και ολοκληρωμένη απάντηση του αινίγματος είναι η π-λ-α-σ-μ-α-τ-ι-κ-ή πανδημία».


Αφού ο Έλληνας συνεχάρη τον Κινέζο εκπρόσωπο εγκωμιάζοντας την οξυδερκή σκέψη του, την σκυτάλη παίρνει ο Εβραίος και γεμάτος ζήλια ρωτάει τον Έλληνα:


– «Μα καλά, πώς το σκέφτηκες, βρε αθεόφοβε, αυτό το φοβερό αίνιγμα;».


Ο Έλληνας του απαντά:


– «Στις λέξεις “αθεόφοβος” και “φοβερός”, τις οποίες χρησιμοποίησες μόλις, ζηλιάρη Εβραίε, βρίσκεται κρυμμένο ένα μεγάλο μέρος του μυστικού μου, δηλ.  ο “φόβος”. Τώρα μπορώ να σας αποκαλύψω ότι, μόλις μου είπατε για ποιον λόγο θέλατε να παραστώ στην σημερινή διάσκεψη, κάθισα και παρατήρησα τι είναι αυτό που θα προκαλούσε έναν τόσο μεγάλο φόβο σε κάποιο αγαθό των Ελλήνων, ώστε να δεχθούν να προσλάβουν τυράννους για φρουρούς τους, δηλ. λύκους να φυλάνε τα πρόβατα. Αναζητούσα τυράννους, διότι στην ουσία αυτό συζητάμε σήμερα: Τι πρέπει να συμβεί, ώστε κάθε χώρα να κυβερνάται στο μακρινό μέλλον από έναν τύραννο και όλοι μαζί οι τύραννοι να συναποτελούν την μελλοντική παγκόσμια τυραννία της ανθρωπότητας».    


– «Ήξερα, λοιπόν, από τους προγόνους μου ότι η παρατηρητικότητα είναι το πρώτο σκαλί για την απόκτηση της σοφίας. Ιδού πώς έφτασα στην λύση του αινίγματος:


Άκουγα τους συμπατριώτες μου από το πρωί μέχρι το βράδυ να λατρεύουν την υγεία τους σαν μια σπάνια θεότητα. Είχαν αντικαταστήσει το “χαίρετε” με το “γεια”, εντάσσοντας έτσι καμουφλαρισμένα στον καθημερινό τους λόγο την υγεία, την οποία πρόφεραν έχοντας αφαιρέσει το πρώτο της φωνήεν. Με αυτόν τον τρόπο, η θεότητα της υγείας εμπότιζε το υποσυνείδητο του Έλληνα, μετατρέποντάς το σε χωράφι που αποτελείται από μια δηλητηριώδη μονοκαλλιέργεια. Έχοντας, λοιπόν, η υγεία κατακυριεύσει το υποσυνείδητό του μέσω ενός γλωσσικού καμουφλάζ, ήρθε στην συνέχεια να επιβληθεί ολοκληρωτικά και στο πεδίο της συνείδησης. Έτσι οι Έλληνες έφθασαν να εύχονται σε γιορτές και επετείους “χρόνια πολλά με υγεία” ή ακόμη χειρότερα να ανταλλάσσουν στις λαϊκές αγορές την φράση “υγεία πάνω απ’ όλα!”. Είναι μάλιστα πρωτοφανής η πλεοναστική χρήση της λέξης “υγεία”, όταν δύο Έλληνες ολοκληρώνουν μια τηλεφωνική συνομιλία που έγινε για να διατυπωθούν οι συνήθεις ευχές στον εορτάζοντα: Μετά τα “χρόνια πολλά με υγεία” οι συνομιλητές αποχαιρετιούνται χρησιμοποιώντας την καμουφλαρισμένη εκδοχή της, δηλ. το περίφημο “γεια”. Αυτό δηλαδή που όλοι σας ξέρετε να λέτε όταν έρχεστε στην Ελλάδα και πίνετε το κρασί μας. “Γεια μας”, δεν λέτε σε σπαστά ελληνικά; Επομένως, σε μια συνομιλία σαν κι αυτήν που σας προανέφερα ακούγεται μια φορά η υγεία και μια δεύτερη φορά, κολλητά, το καμουφλαρισμένο “γεια”!».


Διαπιστώνοντας καθημερινά με τα ίδια μου τα αφτιά την λατρευτική σχέση που έχει ο Έλληνας απέναντι στην υγεία, δεν δυσκολεύτηκα να μαντέψω τι θα συνέβαινε, αν εμφανιζόταν ένας “αόρατος εχθρός” και απειλούσε σαν ένα φονικό φάντασμα το αντικείμενο της λατρείας του. Σκεφτείτε το εκρηκτικό μείγμα: Όποιος κυνηγά φαντάσματα βρίσκεται σε κατάσταση παραληρήματος – πόσω μάλλον όταν τα φαντάσματα απειλούν το πιο αγαπημένο γι’ αυτόν πράγμα στον κόσμο: την υγεία του. Για να μη μπουν άλλα φαντάσματα, δηλ. πολλοί “αόρατοι εχθροί” στο σπίτι σου, είσαι διατεθειμένος να κλειδωθείς μέσα και να κατεβάσεις όλα τα ρολά, μέχρι να σου πουν ότι τα φαντάσματα έφυγαν! Τότε λοιπόν, αν σου δώσουν μια οθόνη να κάνεις μάθημα εξ αποστάσεως για να είσαι προφυλαγμένος από τους “αόρατους εχθρούς”, θα το κάνεις. Αν σου πουν ότι δεν θα ξαναπάς σε κουρέα, τότε θα δεχθείς να μείνεις ακούρευτος ή θα βάλεις τους δικούς σου να σε κουρεύουν. Αν σου πουν ότι για να βγεις έξω, θα στέλνεις SMS και θα φοράς μάσκα παντού, θα το κάνεις. Αν σου πουν ότι ο “αόρατος εχθρός” μένει στο σώμα του νεκρού επί 3 ημέρες, θα τους πιστέψεις. Κι αν σου πουν ότι ο “αόρατος εχθρός” είναι πανταχού παρών και τα πάντα νικών, θα λες το Πάτερ Ημών μόνο στο σπίτι σου. Φυσικά, όλα αυτά θα συμβούν, διότι από την ψυχή του ανθρώπου θα έχει εκθρονιστεί ο μόνος ικανός να είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών».


Έκθαμβη η ελίτ από το μάθημα που τους παρέδωσε ο θεωρητικά αδύναμος Έλληνας, τον συνεχάρη και τον συμβούλευσε να μην πει σε κανέναν συμπατριώτη του τίποτε απολύτως απ’ όσα συζητήθηκαν σε αυτήν την διάσκεψη. Αν το μυστικό διαρρεύσει, τότε οι συγγενείς του θα πληροφορηθούν ότι το ευφυές μέλος της οικογένειάς τους “αυτοκτόνησε”. Ως γνωστόν, τα μεγάλα σχέδια εναντίον της ανθρωπότητας υλοποιούνται μόνο με όρκους σιωπής. Αυτή είναι άλλωστε και η απάντηση σε όσους θα αναρωτηθούν –όταν θα έρθει εκείνη η εφιαλτική ώρα της παγκόσμιας υγειονομικής τυραννίας– πώς είναι δυνατόν να συντονίστηκαν όλοι ανεξαιρέτως οι αρχηγοί των κρατών, αντιδρώντας με τον ίδιο τρόπο σε μια πανδημία!


Τώρα ο Έλληνας είχε αρχίσει να ξαναπίνει το τσίπουρό του απολαμβάνοντας το διπλά, αφού έσφυζε από χαρά για την εκκωφαντική νίκη του σε βάρος των ισχυρών της παγκόσμιας ελίτ. Ένιωθε σαν άλλος Δαβίδ που είχε κατατροπώσει τον σύγχρονο Γολιάθ – μιλώντας στην γλώσσα της παγκόσμιας ελίτ, αποτελούσε για τους ισχυρούς μια “ασύμμετρη απειλή”.


Την ησυχία του, όμως, τάραξε ο Ιταλός, ο οποίος γεμάτος περιέργεια πήγε και τον ρώτησε για ποιον λόγο ζήτησε από την ελίτ να φροντίσει ώστε στα χρόνια της παγκόσμιας υγειονομικής τυραννίας να έχει τοποθετήσει στην θέση του κυβερνήτη της Ελλάδας τον πιο παρανοϊκό τύραννο που θα ξεπερνούσε σε ανικανότητα και επικινδυνότητα όλους τους ομόλογους ηγέτες-τυράννους κάθε άλλης χώρας.


Τότε ο Έλληνας τού απάντησε:


– «Ιταλέ, σε είχα για έξυπνο. Το ζήτησα αυτό, διότι μια παγκόσμια υγειονομική τυραννία δεν θα μπορεί να καταπέσει με κανέναν παραδοσιακό νομικό τρόπο, π.χ. με υποβολή μηνύσεων, αγωγών ή ακόμη και προσφυγών στα διεθνή δικαστήρια. Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά η παγκόσμια ελίτ. Αλλά ταυτοχρόνως γνωρίζει ότι η αχίλλειος πτέρνα του σχεδίου της βρίσκεται στην ψυχή του κάθε υποδουλωμένου λαού. Αν ο φόβος για την υγεία μετατραπεί σε οργή για την τυραννία, τότε το σχέδιο θα βουλιάξει και αργά ή γρήγορα οι τύραννοι θα έχουν το τέλος που τους αξίζει, όπως άλλωστε διδάσκει η Παγκόσμια Ιστορία. Θα ήθελα, λοιπόν, η Ελλάδα να είναι η πρώτη χώρα που θα ξεσηκωθεί ενάντια στην τυραννία και να γίνει το παράδειγμα προς μίμηση για τις υπόλοιπες χώρες. Και επειδή εκείνα τα χρόνια η υγειολατρεία θα έχει πάρει στην χώρα μου διαστάσεις ειδωλολατρίας, το αντίδοτο της οργής θα πρέπει να είναι το ισχυρότερο που θα διατίθεται στην παγκόσμια αγορά. Γι’ αυτό ακριβώς η Ελλάδα θα χρειαστεί να έχει πρωθυπουργό τον χείριστο εκ των χειρίστων: ο δαιμονικός τρόπος με τον οποίο θα κυβερνά θα βάλει μπουρλότο στις ψυχές των σταδιακά αφυπνιζόμενων Ελλήνων και τότε ο λαός θα γίνει λάβα. Αλλά, με την ευκαιρία, καλέ μου φίλε, θέλω να σου πω και κάτι άλλο. Την εποχή της παγκόσμιας υγειονομικής τυραννίας, αυτό που λέμε σήμερα για μας τους δύο, δηλ. una faccia una razza, θα ισχύει για ολόκληρο τον πλανήτη. Διότι όλοι οι άνθρωποι θα κυκλοφορούν σαν ζόμπι, φορώντας μάσκα. Αυτό, βεβαίως, θα έχει ως συνέπεια ότι ο περίφημος στίχος “Greco mascara” θα αλλάξει σε uomo mascara».


Γοητευμένος ο Ιταλός, δίνει το χέρι του στον Έλληνα για να τον συγχαρεί, αλλά εκείνος αρνείται την χειραψία και του λέει:


– «Δώσε την εντολή σε έναν καλό γλύπτη να κατασκευάσει δύο αγάλματα σε στάση αγκωναψίας!».


Ο Ιταλός έμεινε εμβρόντητος, ζητώντας από τον Έλληνα να του εξηγήσει τι εννοεί με αυτόν τον πρωτάκουστο όρο. Τότε ο Έλληνας του απαντά σαν να ήταν προφήτης:


– «Αναλύοντας στο μυαλό μου τις συνέπειες της μελλοντικής πανδημίας, οδηγήθηκα στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι θα καταργήσουν μέχρι και την παραδοσιακή χειραψία, την οποία θα αντικαταστήσουν με αγκωνιές. Γι’ αυτό χρησιμοποίησα την λέξη “αγκωναψία”, που τώρα ακούγεται στ’ αφτιά σου σαν όρος προερχόμενος από κάποιο εξωγήινο πλάσμα. Όποιος, λοιπόν, συγκρατήσει στο μυαλό του την εικόνα των δύο αγαλμάτων σε θέση αγκωναψίας, δεν αποκλείεται να την συνδυάσει με την μελλοντική κατάργηση της χειραψίας και να αρχίσει να σκέφτεται ποιο σχέδιο μπορεί να κρύβεται πίσω από την πανδημία.


Ο Ιταλός έφυγε σκυθρωπός και ιδιαιτέρως ανήσυχος για το ζοφερό μέλλον που περίμενε την ανθρωπότητα. Εκείνος δεν θα προλάβαινε να το ζήσει, αλλά ένιωθε βαθιά θλίψη, καθώς αναλογιζόταν το μέγεθος του εφιάλτη που καραδοκούσε για τα εγγόνια του. 


Τελευταίος έμεινε ο Ιάπωνας, ο οποίος πλησίασε τον Έλληνα για να του θέσει τις εξής δύο απορίες:


– «Έλληνα, για πες μου, σε παρακαλώ! Για ποιον λόγο επέλεξες να φτιάξεις ένα αίνιγμα μιμούμενος την Σφίγγα; Και γιατί έφερες μαζί σου και πίνεις τώρα αυτό το τσίπουρο;».


Ο Έλληνας χαμογελώντας του απαντά:


– «Ήξερα, Ιάπωνα, ότι εσύ θα έδινες σημασία σε δύο φαινομενικά ασήμαντες λεπτομέρειες. Αξίζει λοιπόν να σου προσφέρω την απάντηση που κέρδισες με το σπαθί σου:


Επέλεξα την Σφίγγα, για να παραλλάξω το τελευταίο της αίνιγμα που έλυσε ο Οιδίποδας και να το χαρίσω σε όποιον θα είχε την δική σου απορία.


Θυμάσαι εκείνο το αίνιγμα που οδήγησε στον θάνατο την Σφίγγα, δηλ. τι είναι αυτό που το πρωί περπατάει με τέσσερα πόδια, το μεσημέρι με δύο και το βράδυ με τρία;


Για τα χρόνια, λοιπόν, της παγκόσμιας υγειονομικής τυραννίας φτιάξε από τώρα και προσπάθησε να μεταλαμπαδεύσεις στις επόμενες γενιές το εξής ανάστροφο αίνιγμα: Τι είναι αυτό που στην αρχή της ζωής του στέκεται στα δύο πόδια, προς το τέλος της ζωής του στα τρία, αλλά πριν πεθάνει θα εξαναγκαστεί να περπατάει στα τέσσερα με φίμωτρο και θα τον βγάζει βόλτα ο σκύλος του χωρίς φίμωτρο;


Η απάντηση σε αυτό το εφιαλτικό αίνιγμα είναι ίδια με εκείνη που είχε δώσει ο Οιδίποδας στην αυθεντική μορφή του αινίγματος: Ο άνθρωπος! 


Σε ό,τι αφορά το τσίπουρο, το πίνω για δύο λόγους: Πρώτον για να κοροϊδέψω τον Άγγλο, που είχα προβλέψει ότι θα εμφανισθεί στην διάσκεψή μας καπνίζοντας πούρο. Εκείνος λοιπόν πούρο, εγώ τσίπουρο. Δεύτερον, γιατί ήθελα να κρατώ στα χέρια μου ένα φυσικό όπλο κατά της πανδημίας. Έλα λοιπόν Ιάπωνα, βγάλε μου μια φωτογραφία και κορνίζαρέ την σε περίοπτη θέση κάποιου κυβερνητικού γραφείου. Μπορεί μερικοί ενορατικοί συμπατριώτες σου που θα την δουν στα χρόνια της παγκόσμιας υγειονομικής τυραννίας να θελήσουν να καθιερώσουν το τσίπουρο ως πανάκεια για την πανδημία. Έτσι δεν αποκλείεται να αρχίσουν μεγάλες παραγγελίες προς την Ελλάδα απ’ όλα τα κράτη και με αυτόν τον τρόπο η χώρα μου να κερδίσει χρήματα σε μια εποχή οικονομικού ολέθρου.


Δυστυχώς, ο τύραννος που θα κυβερνά τότε την Ελλάδα ως μέγιστος απατεώνας εκείνου του αιώνα θα προσπαθήσει να παρουσιάσει ταχυδακτυλουργικά αυτόν τον όλεθρο ως “χρυσό αιώνα”».   

https://enromiosini.gr/arthrografia/το-αίνιγμα-της-σφίγγας-μια-αλληγορία-γ/

Νά τά γνωρίζουμε ΚΑΙ αυτά! Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΟΥ 1821 ΙΕΡΟΔΙΑΚΟΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ από τήν ΜΟΡΦΟΥ....

 

Νά τά γνωρίζουμε ΚΑΙ αυτά! Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΟΥ 1821 ΙΕΡΟΔΙΑΚΟΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ από τήν ΜΟΡΦΟΥ....



Ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιουλίου του 1821 περιλαμβάνεται και ο Ιεροδιάκονος Χριστοφόρος από τήν Μόρφου, για τον οποίο δυστυχώς δεν έχουν σωθεί οποιαδήποτε στοιχεία.

Για τη συμπερίληψή του στους εκτελεσθέντες των ημερών εκείνων αναφέρεται ο Γεώργιος Κηπιάδης στο σπουδαίο βιβλίο του για τα όσα διαδραματίστηκαν το 1821, που έχει τίτλο: 
«Απομνημονεύματα των κατά το 1821 εν τη Νήσω Κύπρω τραγικών σκηνών» (Αλεξάνδρεια 1888, σ. 18).

Όπως αναφέρει οι Τούρκοι απαγχόνισαν τον Ιεροδιάκονο της Μόρφου, δηλαδή του ναού του Αγίου Μάμαντος, Χριστοφόρο, στις 10 Ιουλίου 1821, μία ημέρα ύστερα από τις εκτελέσεις του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού (ΕΔΩ), των Μητροπολιτών Πάφου Χρυσάνθου, Κιτίου Μελετίου και Κυρηνείας Λαυρεντίου, και ορισμένων προκρίτων, ενώ οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν και τις επόμενες ημέρες.

Μαζί με τον Χριστοφόρο απαγχονίστηκε, στις 10 Ιουλίου 1821, και ο Ηγούμενος της ιστορικής Μονής Κύκκου Ιωσήφ, ο μαρτυρικός θάνατος του οποίου απεικονίζεται σε τοιχογραφία από το προαύλιο της Μονής Κύκκου, η οποία συνοδεύει τήν σημερινή ανάρτηση.

https://proskynitis.blogspot.com/2021/03/1821_29.html

Ποιοι είναι και τι πιστεύουν οι Προτεστάντες; Και γιατί είναι αιρετικοί;

 Α΄ Είναι αιρετικοί

- Την περασμένη Κυριακή πήγα σε μια αλλιώτικη εκκλησία, κύριε. Βρίσκεται εδώ κοντά μας στην οδό Χ… Παράξενα ήταν. Ούτε παπάς υπήρχε, ούτε εικόνες, ούτε καντήλια, ούτε κεριά.
- Σε συγκέντρωση Προτεσταντών πήγες κι οι Προτεστάντες είναι αιρετικοί. Πώς και τ΄ αποφάσισες;
- Το Σάββατο στο γήπεδο ήρθαν κάποιοι νεαροί, μοίρασαν σ΄ όλους μας μπλουζάκια, κρουασάν, μας άνοιξαν συζήτηση για το Χριστό και μας κάλεσαν στην εκκλησία τους. Δεν ήξερα ότι είναι Προτεστάντες, ούτε γιατί είναι οι Προτεστάντες αιρετικοί ξέρω.

Τι είναι οι Προτεστάντες και γιατί οι Προτεστάντες είναι αιρετικοί;
Αίρεση (από το ρήμα αιρούμαι = επιλέγω) είναι η επιλογή και η παρερμηνεία κάποιων από τις διδασκαλίες της Εκκλησίας. Το αποτέλεσμα είναι η διαστρέβλωση της αλήθειας του Χριστού και η περιφρόνηση της διαβεβαίωσής Του ότι, όσο παραμένει ο ουρανός και η γη, ούτε ένα γιώτα, ούτε ένα κόμμα, ούτε δηλαδή η πιο μικρή από τις εντολές Του δε θα χάσει το κύρος της και την αξία της (Ματθ. ε΄ 18). Στο χώρο της αίρεσης η χριστιανική διδασκαλία νοθεύεται κι έτσι διδάσκεται στους οπαδούς της από τους δημιουργούς της.

Οι αιρετικοί καταλαβαίνουν το λάθος τους; Κι αν όχι, γιατί δεν τους υποδεικνύεται για να το διορθώσουν;
Οι πρώτοι μεγάλοι αιρεσιάρχες ήταν μορφωμένοι κληρικοί, με προσόντα, που επιχειρούσαν να ερμηνεύσουν τις αλήθειες της πίστεως με μόνη τη λογική τους και επηρεασμένοι από ποικίλες φιλοσοφικές θεωρίες. Προκαλούσαν έτσι σοβαρές αλλοιώσεις στη διδασκαλία του Χριστού και τις δίδασκαν στο λαό. Όταν η Εκκλησία με το στόμα του Επισκόπου, την απόφαση μιας Τοπικής Συνόδου ή μιας Οικουμενικής Συνόδου τους επεσήμαινε το λάθος τους, εκείνοι επέμεναν σ΄ αυτό.
Οι αιρετικοί ίσως να μη συνειδητοποιούν πάντα ότι σφάλλουν, γι΄ αυτό και ποτέ δεν αποδέχονται διορθωτικές παραινέσεις. Την αίρεση δεν τη δημιουργεaί το λάθος, αλλά η εμμονή σ΄ αυτό. Ο δημιουργός της αίρεσης εμμένει στις θέσεις του, παραθεωρώντας τις υποδείξεις της Εκκλησίας. Τοποθετεί δηλαδή τον εαυτό του πάνω απ΄ αυτήν.
Ένα ιστορικό παράδειγμα των παραπάνω είναι η δημιουργία και διάσπαση του προτεσταντικού χώρου.

Πώς δημιουργήθηκε ο Προτεσταντισμός;
Το 16ο αιώνα ο Γερμανός καθηγητής της Θεολογίας και μοναχός Μαρτίνος Λούθηρος, αντέδρασε στις γνωστές μας κακοδοξίες και αυθαιρεσίες του Παπισμού. Η απόλυτα δικαιολογημένη αντίδρασή του θα γινόταν ουσιαστική, γόνιμη κι αποτελεσματική, αν στηριζόταν στις υπερφυσικές, μυστικές, δυνάμεις που διαθέτει το σώμα του Χριστού, η μία και μόνη Εκκλησία. Η Ορθοδοξία.
Ο Λούθηρος όμως κι όσοι τον ακολούθησαν, Προτεστάντες (= Διαμαρτυρόμενοι, από το ρήμα protesto= διαμαρτύρομαι), δε ζήτησαν τη βοήθειά της αλλά θέλησαν να αντιμετωπίσουν την παπική υπερηφάνεια, που θεωρούσε αλάθητο τον εαυτό τους και τις θέσεις τους!
Είπαν πως η βασική αιτία της αίρεσης είναι ο εγωισμός. Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος το υπογραμμίζει αυτό γράφοντας πως «εάν είναι αδύνατο να προέλθει φλόγα από το χιόνι, πιο αδύνατο είναι να υπάρχει ταπείνωση στους αιρετικούς». Παραδίδεται πως κάποιοι πλησίασαν το φημισμένο αββά Αγάθωνα και για να τον δοκιμάσουν του είπαν:
«Εσύ είσαι ο αββάς Αγάθων ο υπερήφανος, ο ψεύτης, ο απατεώνας;».
«Εγώ, και είμαι τέτοιος που είπατε», απάντησε.
«Ώστε εσύ είσαι ο αββάς Αγάθων, ο αιρετικός;» ξαναείπαν.
«Όχι, όχι», απάντησε έντονα. «Αμαρτωλός είμαι, αιρετικός όμως δεν είμαι.»
Οι Άγιοι αποστρέφονται την αίρεση, γιατί ξέρουν ότι χωρίζει τον άνθρωπο απ΄ το Θεό και του στερεί τη σωτηρία.
Αυτό θα διαπιστωθεί και από τη μελέτη των βασικών θέσεων των Προτεσταντών, που θα ακολουθήσει.

Β΄ Oι θέσεις τους
Πριν από λίγο καιρό, έξω από την πόρτα του σπιτιού σας, ίσως περίμενε μία έκπληξη πολύ επικίνδυνη, αν και φαινομενικά εντελώς αθώα. Ήταν μια πλαστική σακούλα, με εκτύπωση ενός πανέμορφου ελληνικού τοπίου στη μία όψη της και στην άλλη της φράσης: «ο Θεός σ΄ αγαπάει». Το περιεχόμενο της: η Καινή Διαθήκη στη δημοτική γλώσσα, ένα C.D. και κάποια έντυπα που παρουσίαζαν «χριστιανικές» διδασκαλίες, με τη σημείωση ότι δεν έχουν καμία σχέση με αυτές των χιλιαστών.

Ποιος όμως ήταν ο αποστολέας;
Κάποια από τις προτεσταντικές παραφυάδες που υπάρχουν και δρουν και στη χώρα μας.

Πώς βρέθηκαν στην Ορθόδοξη Ελλάδα;
Εμφανίστηκαν στις αρχές του 19ου αιώνα, λίγο πριν από την επανάσταση του 1821. Προσποιήθηκαν ότι θέλουν να «περιποιηθούν» τις πληγές της σκλαβωμένης ελληνικής ψυχής με τις προσφορές και τα κηρύγματά τους. Στην πραγματικότητα, όπως απέδειξε η συνέχεια, ήθελαν να κατακτήσουν τον τόπο μας. Η αμάθεια, η φτώχεια αλλά και η απλότητα των Ελλήνων έμοιαζαν σύμμαχοί τους. Η ορθόδοξη ελληνική Παράδοσή μας όμως έγινε ισχυρή αντίδραση στην ύπουλη προπαγάνδα τους και την περιόρισε σημαντικά. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν και να δρουν στην πατρίδα μας.

Ποιες οι θέσεις τους;
Πρώτη και βασική πηγή της πίστης θεωρούν μόνο την Αγία Γραφή, το Ευαγγέλιο, γι΄ αυτό και ονομάζονται Ευαγγελικοί.
Στην Ορθοδοξία συνυπάρχουν δύο ζωντανές πηγές της πίστης μας με την ίδια αξία και σημασία: Τα ιερά κείμενα που γράφτηκαν με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος – η Αγία Γραφή η πρώτη πηγή. Και η Ιερά Παράδοση, ό,τι δηλαδή γράφτηκε χωρίς μελάνι και χαρτί αρχικά στις συνειδήσεις των πιστών και στη συνέχεια διασώθηκε σε γραπτά μνημεία ή δεύτερη πηγή.
Η Ιερά Παράδοση είναι η διδασκαλία του Χριστού που δεν θησαυρίστηκε στα Ιερά Ευαγγέλια, η διατύπωση των αληθειών της πίστεως από τις Οικουμενικές Συνόδους, η ερμηνεία τους στα έργα των Αγίων Πατέρων και κυρίως ο τρόπος με τον οποίον ο απλός λαός του Θεού βίωσε και εφάρμοσε μέσα στους αιώνες την πίστη του.
Χωρίς την Αγία Γραφή δε θα είχε διατηρηθεί η χριστιανική διδασκαλία καθαρή κι ανόθευτη. Αλλά και χωρίς την ακριβή Παράδοση θα ήταν αδύνατο να συλλάβουμε το βαθύ νόημα των Γραφών, ούτε καν θα είχαμε τις Αγίες Γραφές[1]. «Το γραπτόν Ευαγγέλιον συμπληρώνεται με το άγραφον Ευαγγέλιον της Εκκλησίας και υπ΄ αυτού ερμηνεύεται δια της ενεργείας της χάριτος του Αγίου Πνεύματος»[2].
Οι Ευαγγελικοί αγνόησαν τη μεγάλη αυτή αλήθεια γι΄ αυτό αρνούνται τη θεοφώτιστη, πατερική ερμηνεία της Αγίας Γραφής και υποστηρίζουν ότι αυτή μπορεί να γίνεται προσωπικά και διαφορετικά από τον καθένα. Διασπάστηκαν έτσι σε εκατοντάδες ομάδες-σχολές ερμηνείας της Αγίας Γραφής, που αυτοαποκαλούνται εκκλησίες, και δημιούργησαν ένα πλήθος κακοδοξίες.

Έτσι οι Προτεστάντες:
-Αρνούνται τα πέντε από τα επτά Ιερά Μυστήρια. Δέχονται μόνο δύο κι αυτά σαν συμβολικές πράξεις που βέβαια δε μεταδίδουν Θεία Χάρη. Θεωρούν το Βάπτισμα σαν τελετή που συμβολίζει την αναγέννηση του ανθρώπου και τη Θεία Ευχαριστία σαν μια ανάμνηση του Χριστού.
-Συνέπεια αυτής της πλάνης τους είναι και το ότι δεν έχουν Ιερωσύνη και άρα Ιερείς. Μόνο ποιμένες (πάστορες)-κήρυκες του θείου λόγου έχουν.
-Αρνούνται επίσης την τιμητική προσκύνηση των αγίων εικόνων, των Αγίων και των ιερών λειψάνων τους, όπως και τις πρεσβείες τους. «Δε μας χρειάζονται άγιοι, αρκεί ο Χριστός», γράφουν σε κάποιο έντυπό τους. Δεν αμφισβητούμε κι εμείς οι Ορθόδοξοι πως ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι ο μοναδικός μεσίτης και λυτρωτής μας. Νιώθουμε όμως μικροί κι αδύναμοι κι αμαρτωλοί και χρειαζόμαστε τη συμπαράσταση των μεγαλύτερων αδελφών μας, που ευαρέστησαν στο Θεό και αγίασαν. Ζητούμε λοιπόν την προσευχή τους για εμάς, τις πρεσβείες τους και προσκυνούμε τιμητικά τα άγια λείψανά τους για να πάρουμε θεία Χάρη.
-Ακόμη οι Προτεστάντες υποτιμούν την Παναγία μας, αφού δεν την ονομάζουν Θεοτόκο. Δεν την επικαλούνται, ξεχνώντας ότι ο ίδιος ο Κύριος φανέρωσε τη δύναμη και την αξία της πρεσβείας της κάνοντας το πρώτο Του θαύμα μετά τη δική της παράκληση.
-Διδάσκουν δε πως για τη σωτηρία του ανθρώπου αρκεί η πίστη στη λυτρωτική θυσία του Χριστού. Κι αυτή η διδασκαλία τους προέκυψε από την αντίδρασή τους στη φοβερή εκείνη διδασκαλία του παπισμού περί αξιομισθίας των Αγίων. Σύμφωνα μ΄ αυτήν ο Πάπας μπορούσε να διαχειρίζεται το πλεόνασμα των καλών έργων των Αγίων και να το «πουλά» στους συγγενείς των νεκρών, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη σωτηρία τους. Το «συμβόλαιο» της αγοραπωλησίας κατά το Μεσαίωνα ήταν τα γνωστά συγχωροχάρτια.
«Μόνο πίστη» διακηρύττουν οι Προτεστάντες ξεχνώντας την προειδοποίησή του Κυρίου: «Στη Βασιλεία μου δε θα εισέλθει όποιος μου λέει μ΄ επιμονή «Κύριε, Κύριε» αλλά εκείνος που εφαρμόζει το θέλημα του Ουράνιου Πατρός μου» (Ματθ. ζ΄ 21-23).
Αυτές είναι κάποιες από τις βασικές διδασκαλίες των Ευαγγελικών[3]. Αρκετά διαφοροποιημένες παρουσιάζονται οι θέσεις άλλων προτεσταντικών παραφυάδων. Θα επιχειρήσουμε στη συνέχεια να γνωρίσουμε μερικές από αυτές και να προβληματιστούμε σχετικά με την αντιμετώπιση των αιρετικών.
Σκοπός μας, να συνειδητοποιήσουμε αυτό, που κάποιοι από τους ίδιους σε στιγμές ειλικρίνειας ομολογούν: «Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί είναι σήμερα οι μοναδικοί Χριστιανοί του κόσμου που πιστεύουν ό,τι και οι χριστιανοί των κατακομβών, οι μοναδικοί και αληθινά πιστοί».
Η τιμή και η ευθύνη μας μεγάλη.

[1]. Ν. Βασιλειάδη, Σώμα Χριστού, σελ.123-124
[2]. Οσ. Ι. Πόποβιτς.
[3]. Γ. Ψαλτάκη, Απειλή για την Ορθοδοξία μας, εκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», Αθήναι 2007.

Πηγή: Προς τη Νίκη, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2013

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ

https://www.facebook.com/hellasorthodoxy

Tags: 

«ΞΕΝΟΝ ΤΟΚΟΝ ΙΔΟΝΤΕΣ, ΞΕΝΩΘΩΜΕΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΝ ΝΟΥΝ ΕΙΣ ΟΥΡΑΝΟΝ ΜΕΤΑΘΕΝΤΕΣ· ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ ΓΑΡ Ο ΥΨΗΛΟΣ ΘΕΟΣ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΦΑΝΗ ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΒΟΥΛΟΜΕΝΟΣ ΕΛΚΥΣΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΟΥΣ ΑΥΤΩ ΒΟ­ΩΝΤΑΣ· ΑΛΛΗΛΟΥΪΑ». ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΙΑΝΑ;

 Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΑ΄

Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 10502

Γ΄ Στάσις Χαιρετισμῶν
2 Ἀπριλίου 2021 (2004)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου

Υψος – ελξις

«…Βουλόμενος ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος τοὺς αὐτῷ βοῶντας· Ἀλληλούϊα»
(Ἀκάθ. ὕμν. Ξ)

Panagia-BarnakobaὉ Ἀκάθιστος ὕμνος, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἕνα ποίημα ἐμπνευσμένο, ἕνα τραγούδι βγαλμένο μέσα ἀπὸ τὸ καμίνι τῆς ἀγάπης τῶν ὀρθοδόξων πρὸς τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο.
24 οἶκοι, 24 εἰκόνες, ὡραιότατες εἰκόνες! Ἂν πᾶτε στὸν Ἅγιον Ὅρος, στὰ καθολικὰ ὡ­ρισμένων μοναστηριῶν θὰ δῆτε ζωγραφισμένο ὅλο τὸν Ἀκάθιστο ὕμνο σὲ 24 ὡραῖες εἰκόνες, ποὺ ζωγράφισαν χέρια ἁγίων ζωγράφων.
Θὰ ἐπιστήσω τὴν προσοχή σας στὸ γράμμα «Ξῦ», ποὺ λέει· «Ξένον τόκον ἰδόντες, ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέντες· διὰ τοῦτο γὰρ ὁ ὑψηλὸς Θεὸς ἐπὶ γῆς ἐφάνη ταπεινὸς ἄνθρωπος, βουλόμενος ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος τοὺς αὐτῷ βο­ῶντας· Ἀλληλούϊα».
Νὰ τὸ κάνουμε λιανά; Θεέ μου, λέει, θαυμά­ζουμε τὸ θαῦμα σου. Ποιό θαῦμα· ὅτι μέσ᾿ στὰ ἑκατομμύρια τῶν γυναικῶν, μιά μόνο παρ­θένος ἀκούστηκε ὅτι γέννησε παιδί. Μέγα τὸ θαῦμα. Γι᾿ αὐτὸ κ᾿ ἐμεῖς, ποὺ εἴδαμε αὐτὸν τὸν παράδοξο τοκετὸ τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἂς πάψῃ τὸ μυαλό μας ν᾿ ἀνασκαλεύῃ τὴ λάσπη καὶ τὸ βόρβορο τοῦ κόσμου τούτου. Ἂς πάρουμε φτερὰ κι ἂς πετάξουμε στὰ ὕψη τοῦ οὐρανοῦ. Γι᾿ αὐτὸ «ὁ ὑψηλὸς Θεὸς» ἔγινε ταπεινὸς ἄνθρωπος· γιὰ νὰ ἑλ­κύσῃ «πρὸς τὸ ὕψος», κοντά του, αὐτοὺς ποὺ πιστεύουν καὶ βοοῦν «Ἀλληλούϊα» (τὸ δὲ «Ἀλληλούϊα» εἶνε ἑβραϊκὴ λέξι ποὺ σημαίνει «Αἰνεῖτε τὸ Θεό», ψάλλετε διαρκῶς ὕμνο στὸ Θεό).
Λίγες σκέψεις θὰ ποῦμε πάνω σ᾿ αὐτά.

* * *

Ἐδῶ δύο ἔννοιες κυριαρχοῦν· ἡ μία εἶνε τὸ ὕψος, ἡ ἄλλη εἶνε ἡ ἕλξις.
Τὸ ΥΨΟΣ. Ὑπάρχουν ὑψηλὰ πράγματα στὸν κόσμο· καὶ μᾶς ἀρέσουν τὰ ὑψηλὰ πράγματα. Λόγου χάριν τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ· αὐτοὶ ποὺ πετοῦν στὸ διάστημα ἢ ἀνεβαίνουν σὲ ἀεροπλάνο μένουν κατάπληκτοι ἀπὸ τὸ θέαμα ποὺ ἀντικρύζουν. Ὑψηλὰ ἀκόμη εἶνε τὰ βουνά, ὅπως στὴν Ἑλλάδα ὁ Ὄλυμπος, τὸ βουνὸ μὲ τὴ χιονισμένη ἀπρόσιτη κορυφή, ποὺ ὕμνησαν οἱ ποιηταί. Λίγοι μόνο κατορθώνουν ν᾿ ἀνεβοῦν ἐκεῖ. Ὑψηλὸς ὁ Ὄλυμ­πος, 2.917 μέτρα ὕψος. Ἀλλὰ κάντε μιὰ ὑπόθεσι· ὑποθέστε, ὅτι κάθε μέρα χάνει 1 μέτρο· 1 μέτρο σήμερα, 1 αὔριο, 1 μεθαύριο… Ἂν πε­ράσουν ἔτσι ἀρκετὲς ἡμέρες, στὸ τέλος δὲν θὰ ὑπάρχῃ ἐκεῖ Ὄλυμπος· θὰ εἶνε ἕνας κάμπος, προσιτὸς σὲ ὅλους. Θυμηθῆτε αὐτὴ τὴν ὑπόθεσι. Ὑπάρχουν ὅμως κι ἄλλα ὕψη πιὸ θαυμαστά. Ὅσοι εἶστε ἐγγράμματοι, ἀ­νοῖξτε τὸν Ὅμηρο (αὐτὸς ποὺ ἔγραψε τὸν Ἀκάθιστο ὕμνο πρέπει νὰ ἔχῃ διαβάσει Ὅμηρο καὶ πῆ­ρε πολλὲς εἰκόνες ἀπὸ αὐτόν· κι ὅ­πως ὁ Ἀκάθιστος ἔχει 24 οἴκους, ἔτσι ὁ Ὅμηρος ἔχει 24 ῥαψῳδίες). Στὴ ῥαψῳδία «ζῆτα» λοιπὸν τῆς Ἰλιάδος γράφει γιὰ ἕνα ὕψος ὄχι πλέον φυσικὸ ἀλλὰ ἠθικὸ καὶ πνευματικό. Εἶ­νε τὸ ἠ­θικὸ ὕψος ἑνὸς ἀνθρώπου. Τέτοιος ὑ­ψηλὸς ἄνθρωπος ἦταν ὁ Ἕκτωρ, ἥρωας τῶν Τρώων ἐφάμιλλος τοῦ Ἀχιλλέως τῶν Ἑλλήνων. Μιὰ μέρα ὁ Ἕκτωρ εἶχε ντυθῆ τὴν παν­οπλία του· μόλις ὅμως τὸν εἶδε τὸ παιδάκι του, ὁ Σκαμάν­δριος, τρόμαξε καὶ φώναξε τὴ μητέρα του. Τότε ἡ Ἀνδρομάχη, σύζυγος τοῦ Ἕκτορος, τοῦ λέει· Μὴ φοβᾶσαι, παιδάκι μου, ὁ πατέρας σου εἶνε! Ἀναγκάστηκε ὁ Ἕ­κτωρ νὰ βγάλῃ τὴν πανοπλία, νὰ παρουσι­αστῇ ταπεινός· τότε τὸν πλησίασε τὸ παιδί του.
Μὲ καταλάβατε; Ὁ ὑψηλὸς Ἕκτωρ ἔγινε ταπεινός, γιὰ νὰ τὸν πλησιάσῃ τὸ παιδί του· καὶ ὁ ὑψηλὸς Ὄλυμπος μόνο ἂν χαμηλώσῃ θὰ γίνῃ προσιτὸς σὲ ὅλους. Ἀλλὰ παραπάνω ἀπ᾿ ὅλα τὰ ὕψη εἶνε – ποιός; Τὸ εἴπαμε στοὺς πρώτους Χαιρετισμούς· «Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς» (Ἀκάθ. ὕμν. Α 3α΄)· ὑψηλότερος ἀπ᾿ ὅλους εἶνε ὁ Θεός. Ἀπρόσιτη κορυφὴ οὐρανομήκης. Ἀλλ᾿ ὅπως λέει ἐ­δῶ ὁ οἶκος ποὺ ἐξηγοῦμε, «ὁ ὑψηλὸς Θεὸς» χαμήλωσε χαμήλωσε καὶ πάτησε στὴ γῆ. Μερικοὶ ἀνόητοι περιμένουν, ὅτι ἀπὸ τὸ διάστημα, ἀπὸ τὰ ἄστρα, ἀπὸ τὸν Ἄρη μπορεῖ νὰ ἔρ­θῃ κάποιος ἐξωγήινος. Ἀνοησίες περιμένουν. Ἐμεῖς δὲν περιμένουμε· ἐμεῖς ξέρουμε, ὅτι ὄ­χι ἀπὸ τὸν Ἄρη, ἀλλὰ πέρα ἀπὸ τὰ οὐράνια δώματα ἦρθε στὴ γῆ ὁ Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν!
Ἦρθε ὁ Θεὸς ἐπὶ τῆς γῆς· τὸ πιστεύετε; εἶ­στε Χριστιανοί· δὲν τὸ πιστεύετε; δὲν εἶστε. Ὁ ὑψηλὸς Θεὸς ἔγινε ταπεινός· ὁ τρομερὸς ἔ­­γινε προσιτός, ἡ κορυφὴ τοῦ Ὀλύμπου ἔγινε κάμπος! Τώρα καὶ μικρὰ παιδάκια πᾶνε κον­τὰ στὸ Χριστὸ καὶ χαίρονται τὴν ἀγάπη του!

* * *

Αὐτὰ γιὰ τὸ ὕψος. Τώρα γιὰ τὴν ΕΛΞΙ.
Ὅλα τὰ ὡραῖα πράγματα ἀσκοῦν ἕλξι. Πῶς πλάστηκε ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου νὰ τὸν τραβάῃ τὸ ὡραῖο! Καὶ ὡραῖα ἔκανε πολλά ὁ Θεός. «Σὺ ἐποίησας πάντα τὰ ὡραῖα τῆς γῆς» (Ψαλμ. 73,17). Ποιά εἶνε «τὰ ὡραῖα τῆς γῆς»; Ἕνα ῥυάκι ποὺ κελαρύζει, ἕνας καταρράκτης ποὺ πέφτει, ἕνα κρίνο ποὺ εὐωδιάζει, ἕνα ἀηδόνι ποὺ κελαηδεῖ, ἕνα ἀστέρι ποὺ λάμπει στὸ στερέωμα… Γεμᾶτος ὁ κόσμος ὀμορφιὲς ποὺ ἑλκύουν. Καὶ πιὸ πολύ, ὅπως λέει καὶ τὸ ᾎ­σμα ᾀσμάτων (βλ. κεφ. 4ο), ἡ ὡραιότης τῆς γυναίκας, ποὺ ἑλκύει τὸν ἄντρα σὰν μαγνήτης.
Ἀλλ᾿ ὅλα αὐτὰ εἶνε σκιὰ ὡραιότητος. Ἡ ἀ­ληθινὴ ὡραιότης εἶνε – ποιός; Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ Ναζωραῖος. Λέει ὁ Ντοστογιέφσκυ· Μὴ μοῦ μιλᾶτε, γιὰ ὀμορφιὲς τῆς γῆς· γιὰ μένα ὁ μόνος ὡραῖος εἶνε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ ἐ­σταυρωμένος. «Οὐρανομήκη μορφὴ» τὸν εἶ­πε ἕνας μεγάλος φιλόσοφος. Καὶ τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα θὰ ψάλουμε γι᾿ αὐτόν· «Ὁ νυμφίος ὁ κάλλει ὡραῖος παρὰ πάντας ἀνθρώπους» (Μ. Τρίτ., ἀπ. αἴν.) καὶ «Ὁ ὡραῖος κάλλει παρὰ πάντας βροτούς» (Μ. Σάβ. ἐγκώμ. Α΄ στ.). Ἡ ὡραιότης ποὺ ὑπάρχει στὰ κτίσματα εἶνε κλάσμα ὡραιότητος· ἡ ἀκεραία ὡραιότης εἶνε ὁ Χριστός.
Γι᾿ αὐτὸ ὁ Χριστὸς εἶνε μαγνήτης. Ὅπως ὁ μαγνήτης τραβάει τὶς βελόνες, τὰ καρφιά, τὰ σίδερα κ.λπ., ὁ Χριστὸς τραβάει τὶς ψυχές.
Μιὰ εἰκόνα ἀκόμη. Ῥῖξτε τὸ βλέμμα σας στὸν διαυγῆ οὐρανὸ μιὰ νύχτα καὶ θὰ δῆτε πλῆθος ἄ­στρα, ἑκατομμύρια. Ῥωτῆστε ἕνα ἀ­στρονόμο· Πῶς στέκονται αὐτά; ποῦ ἀκουμ­πᾶνε αὐτά; Μᾶς ἀπαντοῦν, ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ κρατάει ἡ «παγκόσμιος ἕλξις», ποὺ ἀνεκάλυψε ὁ Νεύτων. Καὶ τί εἶνε «ἕλξις»; Μὴν περιμένετε ἀπάντησι· ἡ ἐπιστήμη περιγράφει, μὰ δὲν τὸ ἐξηγεῖ. Ἀλλ᾿ αὐτὸ ποὺ δὲν ἐξηγεῖ ἡ ἐ­πιστήμη, τὸ ἐξηγεῖ ἡ θρησκεία. Ἡ ἕλξις εἶνε σὰν μιὰ κλωστή. Ὅπως ὁ χαρταετὸς τῶν παιδιῶν κρατιέται ἀπὸ ἕνα νῆμα καὶ αἰωρεῖται στὸν οὐρανό, ἔτσι καὶ ὅλα αὐτά· κρατιοῦνται ἀπὸ τὴν ἀόρατη κλωστὴ ποὺ λέγεται «ἕλξις»· τραβάει τὸ ἕνα τὸ ἄλλο. Κόπηκε ἡ κλωστή; χάος! Πάνω σὲ μιὰ κλωστὴ στέκεται ὁλόκληρος ὁ κόσμος. Ἀλλ᾿ ὅπως ὑπάρχει ἡ ἕλξις ποὺ τραβάει τὰ οὐράνια σώματα, ἔτσι ὑπάρχει καὶ μία ἄλλη ἕλξις, τὴν ὁποία ἐξασκεῖ στὸ πνεῦμα μας ὅ,τι εἶνε ὡραῖο, μέγα καὶ ὑψηλό. Τὸ δὲ ὑ­ψηλότερο μεγαλύτερο καὶ ὡραιότερο εἶνε ὁ Χριστός. Αὐτὸς εἶνε ὁ θεῖος Μαγνήτης, δὲν ὑ­πάρχει ἄλλος. Σὲ ἑλκύει μιὰ γυναίκα; προσωρινά· σ᾿ ἑλκύει ἕνα κόμμα; προσωρινά· σ᾿ ἑλκύει ἡ φιλοσοφία; προσωρινά· σ᾿ ἑλκύει τὸ χρῆμα; προσωρινά· ὅλα εἶνε προσωρινά. Ἡ αἰ­ωνία ἕλξις, τὸ αἰώνιο κέντρο ἕλξεως εἶνε μόνο ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.

* * *

Ἀγαπητοί μου, τί σᾶς ἑλκύει; Ὁ φυσικομαθηματικὸς Ἀϊνστάιν, μολονότι Ἑβραῖος, εἶπε· Πολλὰ μὲ ἑλκύουν, ἀλλ᾿ αὐτὸ ποὺ μὲ ἑλκύει ἰδιαιτέρως εἶνε τὸ μεγαλεῖο τοῦ Χριστοῦ. Καὶ πράγματι ὁ Χριστὸς ἑλκύει μὲ τὴ διδασκαλία του, μὲ τὰ θαύματά του, μὲ τὴν ἁγιότητά του –«Ἐκάλυψεν οὐρανοὺς ἡ ἀρετή σου, Χριστέ» (καταβ. Ὑπαπ.· βλ. Ἀβ. 3,3) ψάλλουμε–, μὲ τὴ σταύρωσί του, μὲ τὴν ἀνάστασί του. Ἑλκύει ὅλες τὶς γενεές. Δὲν ἔχασε τίποτα. Ὅπως ὁ ἥλιος ἐξακολουθεῖ νὰ εἶνε κέντρο τῶν πλανητῶν, ἔτσι καὶ ὁ Χριστὸς θὰ ἑλκύῃ πάντα τὶς ψυχές.
Τελειώνω μ᾿ ἕνα ἀνέκδοτο. Ἕνας βασιλιᾶς τῆς Γαλλίας, περνώντας ἀπὸ κάπου εἶδε μιὰ ὡ­ραία γυναῖκα. Φτωχὴ ἦταν, ἀλλὰ ἡ ὀμορφιά της τὸν μάγεψε. Τὴν πῆρε καὶ τὴν ἔκανε βασί­λισσα. Μιὰ νύχτα τοῦ Ἰουλίου λοιπὸν τὸ ζευγάρι ἦ­ταν στὴ βεράντα καὶ θαύμαζαν τὰ ἄ­στρα· καὶ μολονότι ἁμαρτωλοί, εἶχαν πίστι. Λέει ὁ βασι­λιᾶς στὴν ἐρωμένη του· –Βλέπεις τὰ ἄ­στρα; Πάνω ἀπ᾿ αὐτὰ εἶν᾿ ὁ Χριστός, ἡ ὀ­μορφιὰ τοῦ κόσμου. Τοῦ λέει ἐκείνη· –Δηλαδή, ὅ­ταν πᾶ­με στὸν οὐρανό, δὲν θὰ μὲ κοιτά­ζῃς ὅ­πως τώρα; Κι αὐτὸς τῆς ἀπαντᾷ· –Ἡ σκέψι, τὸ μυαλό, τὰ μάτια μου τότε θά ᾿νε στὸ Χριστό! μετὰ ἑ­κατὸ χρόνια θὰ ῥίξω ἕνα βλέμμα καὶ σ᾿ ἐσένα…
Ἀδελφοί μου! Σ᾿ ἐκεῖνο τὸν κόσμο, τὸν αἰώνιο, ὅλα τ᾿ ἄλλα ἐκμηδενίζονται. Μηδέν τὰ πάντα. Ἕνα ὑπάρχει· Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ Ναζωραῖος, ὁ ἔρως τῶν ψυχῶν· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Παντελεήμονος Φλωρίνης μὲ ἄλλο τίτλο τὴν 15-3-1985. Καταγραφὴ καὶ σύντμησις 12-3-2004, ἐπανέκδοσις 12-3-2021.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=87188