Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

Οι τρεις θηριωδίες των Βουλγάρων με τις ανελέητες σφαγές στο μαρτυρικό Δοξάτο, μέσα σε 30 χρόνια


Ζητούσαν από τους επιζώντες, να πληρώσουν τις σφαίρες με τις οποίες εκτέλεσαν τους συγγενείς τους!!!!!
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
akontogiannidis@yahoo.gr
Το μαρτυρικό Δοξάτο Δράμας, είναι η μοναδική πόλη στην Ελλάδα, που γνώρισε τρείς φορές το ολοκαύτωμα μέσα σε τριάντα χρόνια, από τον ίδιο εισβολέα, τους βουλγάρους. Η πρώτη το 1913, τέσσερα χρόνια μετά, το 1917, η δεύτερη, και το 1941 η τρίτη.
Στον Α΄ Βαλκανικό πόλεμο, η περιοχή της Δράμας, όπως και όλη της Ανατολικής Μακεδονίας, κατελήφθη τον Οκτώβριο του 1912 από τους Βουλγάρους, για να απελευθερωθεί εν συνεχεία από τον ελληνικό στρατό κατά τον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο την 1η Ιουλίου 1913. Όταν όμως αποχωρούσαν, στις 29 Ιουνίου, κυνηγημένοι από τον Ελληνικό Στρατό, οι υποτιθέμενοι σύμμαχοί μας – γιατί έτσι ξεκινήσαμε ένα χρόνο πριν- προκάλεσαν ολέθριες καταστροφές. Την Κυριακή 30 Ιουνίου, 120 Βούλγαροι ιππείς και πεζοπόρα τμήματα περικύκλωσαν το Δοξάτο και κατέσφαξαν χωρίς διακρίσεις, άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Στη συνέχεια έβαλαν φωτιά και το πυρπόλησαν. Ο απολογισμός ήταν τραγικός!!! Κατέσφαξαν ανηλεώς, 650 ανθρώπους (το 45% των 1500 κατοίκων) και πυρπόλησαν 240 σπίτια και 80 καταστήματα, αφού προηγουμένως τα λεηλάτησαν. Όταν έφτασε ο ελληνικός στρατός, αντίκριζε παντού καπνούς και διάσπαρτα νεκρά ανθρώπινα κορμιά.
Σα να μη έφτανε αυτό το ανοσιούργημα τους, κατά την περίοδο 1916-18, (Α΄ Παγκοσμίου πολέμου), ήρθαν να αποτελειώσουν το έργο τους. Ως σύμμαχοι των Γερμανών καταλαμβάνουν την Ανατολική Μακεδονία και επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος τους. Συγκεντρώνουν το θέρος του 1917 όσους άνδρες είχαν γλυτώσει από την προηγούμενη σφαγή και τους στέλνουν ως ομήρους στη Βουλγαρία για να εργασθούν στα κάτεργα. Και σύμφωνα με την Έκθεση της Διασυμμαχικής Επιτροπής, 74 από αυτούς πεθαίνουν εκεί με φρικτά βασανιστήρια, ενώ περίπου 200 γυναικόπαιδα αφανίσθηκαν από πείνα και αρρώστιες στο Δοξάτο.
Η Τρίτη, επίσης άγρια βουλγαρική σφαγή, έγινε στις 29 Σεπτεμβρίου 1941. Τότε, τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς, η περιοχή κατελήφθη από τους γερμανούς, που την εκχώρησαν στους συμμάχους τους Βουλγάρους, οι οποίοι επέβαλαν και τον εκβουλγαρισμό της περιοχής. Όποιος δεν εγγραφόταν στα μητρώα Βούλγαρος κακομεταχειριζόταν ( εκδίωξη σε άλλη περιοχή, δήμευση περιουσίας, βασανιστήρια κ.λ.π.).
Στις 28 Σεπτεμβρίου, σημειώνεται στο Δοξάτο μία εξέγερση, όταν ένοπλη ομάδα κομμουνιστών, χτύπησε και πυρπόλησε το αστυνομικό τμήμα, σκοτώνοντας 8 βούλγαρους αστυνομικούς και έναν βουλγαρογραμμένο συνεργάτη τους. Στη σύντομη μάχη που διεξήχθη, σκοτώθηκε και ένας αντάρτης από την Χωριστή.
Σύμφωνα με επίσημες μαρτυρίες, επρόκειτο για προβοκάτσια, αφού οι Βούλγαροι ήταν εν γνώσει της επίθεσης και κατέστρωσαν τα σχέδια τους για τις σφαγές της 29 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθέτησαν λίγες μέρες πριν, ένα ψευτοκίνημα Ελλήνων Κομμουνιστών με τη σύμπραξη Βουλγάρων και έτσι ύστερα από μερικές τουφεκιές άρχισε η εκτέλεση του προμελετημένου σχεδίου. Νωρίς το πρωί της Δευτέρας 29-9-41, δόθηκε το σύνθημα και ενώ οι χωρικοί βρίσκονταν στους δρόμους.
Σ’ όλο το νομό της Δράμας βουλγαρικά αποσπάσματα εκτελούν… Γυναίκες, γέροντες, παιδιά, κλείνονται στα σχολεία και τους στρατώνες και εκτελούνται ομαδικά με χειροβομβίδες και αυτόματα όπλα… Στο μαρτυρικό Δοξάτο εκδήλωσαν τα ζωώδη ένστικτα τους. Το βράδυ (29 προς 30 Σεπτεμβρίου) συγκέντρωσαν στην πλατεία του χωριού κι άρχισαν να εκτελούν χωρίς οίκτο 270 κατοίκους και άλλους 80 μετά, συνολικά 350!
Τις επόμενες μέρες, ο βούλγαρος πρόεδρος του Δοξάτου Δασκάλωφ και ο εφημέριος Ν. Μπλάκιεφ, υποχρέωσαν τους εναπομείναντες κατοίκους της μαρτυρικής κωμοπόλεως να πληρώσουν από 2.000 έως 2.500 λέβα κατά οικογένεια για την αξία των φυσιγγίων με τα οποία εκτελέστηκαν τα παιδιά τους, τ’ αδέλφια τους και οι πατεράδες τους. Φαινόμενο μοναδικό στην ιστορία των βαρβάρων λαών!!!
Καμία συγγνώμη για το έγκλημα!
Η υπόμνηση των γεγονότων, δεν σημαίνει ότι ζητάμε εκδίκηση, αλλά το δικαίωμα στη μνήμη. Οι απόγονοι εκείνων που αφάνισαν 6.000 Έλληνες στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη ως στρατός κατοχής (1.124 θύματα μόνο στο Δοξάτο), οφείλουν μία ΣΥΓΓΝΩΜΗ στους συγγενείς για να αναπαυτούν οι ψυχές των νεκρών τους. Και θα επιτευχθεί αυτό, όταν κάποιος Βούλγαρος επίσημος παραστεί στις σημερινές εκδηλώσεις μνήμης. Ας μιμηθούν τους Γερμανούς όταν τον Απρίλιο του 2000, ο τότε Πρόεδρος της Γερμανίας, Γιοχάννες Ράου, επισκέφθηκε τα Καλάβρυτα και εξέφρασε τα συναισθήματά του, ντροπής και βαθιάς θλίψης, για την τραγωδία.
——–
Λεζάντες φωτογραφιων:
1) Μαυροφορεμένες γυναίκες, μπροστά στο σωρό των οστών συγγενικών τους προσώπων… Θα ζητήσουν ποτέ συγγνώμη απ’ αυτές οι Βούλγαροι για να αναπαυθούν οι ψυχές των νεκρών τους;
2) Νεκροκεφαλές! Αν ζωντάνευαν θα ρωτούσαν τους φονιάδες: ΓΙΑΤΙ;;;



Ερρίκος Ντυνάν: Πώς ανοίγει η πόρτα σε κερδοσκοπικά funds

Η Τράπεζα Πειραιώς, η τροπολογία Βορίδη, ο πλειστηριασμός, και οι ανησυχίες των εργαζομένων του νοσηλευτηρίου
Η σκανδαλώδης εκχώρηση του «Ερρίκος Ντυνάν» σε φερόμενη θυγατρική εταιρείας της Τράπεζας Πειραιώς απασχόλησε την τηλεοπτική εκπομπή «Εκρηκτικό Δελτίο» στο κανάλι «Αρτ».
Αφού παρουσιάστηκε εκτενώς το ιστορικό του πλειστηριασμού, με την τροπολογία Βορίδη στο παρά πέντε, την αλλαγή του χαρακτήρα μιας θυγατρικής της Πειραιώς από κτηματική σε νοσηλευτική, και την κατακύρωση του «Ερρίκος Ντυνάν» σε αυτήν ακριβώς την εταιρεία (ΗΜΙΘΕΑ Α.Ε), ο πρόεδρος του Σωματείου των εργαζομένων του νοσοκομείου, Κ. Κρέτσης, περιέγραψε με λεπτομέρειες την κατάσταση και τις ανησυχίες τους.
Τα οφειλόμενα στο προσωπικό του «Ερρίκος Ντυνάν» ανέρχονται σε περίπου 13 εκατ. ευρώ. Από τον Απρίλιο, ξεκίνησε μεν η καταβολή των μισθών, ωστόσο ακόμα οφείλονται δεδουλευμένα πέντε έως δέκα μηνών. Ο κ. Κρέτσης τόνισε ότι τα προβλήματα στο νοσηλευτήριο είχαν ξεκινήσει από το 2010 και παρά το γεγονός ότι η πολιτεία είχε τρεις αντιπροσώπους στο Διοικητικό Συμβούλιο από το 2006 μέχρι και το 2012, οι αποφάσεις που οδήγησαν και σε κακοδιαχείριση του ιδρύματος, παίρνονταν ομόφωνα.
Αίτημα από το οποίο δεν πρόκειται να κάνουν πίσω οι εργαζόμενοι του Ντυνάν είναι να μη γίνει καμία απόλυση από τη νέα ιδιοκτησία του «Ερρίκος Ντυνάν», να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας για τους υπάρχοντες εργαζόμενους και να διασφαλιστεί η αποπληρωμή των δεδουλευμένων, καθώς και η μεταφορά των εργασιακών δικαιωμάτων του προσωπικού στο νέο καθεστώς, τόνισε ο κ. Κρέτσης.
Ο υφυπουργός Εργασίας, Γιάννης Πλακιωτάκης, τόνισε ότι πρέπει να δοθεί λύση στο θέμα των εργαζομένων, όμως για όλα τα υπόλοιπα αρκέστηκε να πει ότι «χρήζουν διερεύνησης».
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Στρατούλης,  χαρακτήρισε τον τρόπο της εκχώρησης του Ντυνάν, με την απαλλαγή των χρεών και το αβέβαιο καθεστώς για τους εργαζόμενους, όχι απλά «δώρο» αλλά «δωράρα». Επανέλαβε, επίσης, τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, που από την αρχή υποστήριζε ότι το νοσηλευτήριο πρέπει να περάσει στο ΕΣΥ, ότι πρέπει να μείνει ανοιχτό και να διασφαλιστούν οι θέσεις και τα δεδουλευμένα των εργαζομένων.
Επίσης, τονίστηκε ότι η ιστορία του «Ερρίκος Ντυνάν» ανοίγει την κερκόπορτα σε κερδοσκοπικά funds του εξωτερικού, να επιλέγουν όποια ελληνική εταιρεία επιθυμούν, να  πλειστηριάζει το υποθηκευμένο ακίνητο η εκάστοτε τράπεζα μέσω θυγατρικής που ανοίγει «εκείνη την ώρα» και μετά θα έρχεται το κάθε «κοράκι» να παίρνει ολόκληρη την επιχείρηση, ελεύθερη από βάρη, «φεσώνοντας» προμηθευτές και δημόσιο.
Δείτε το βίντεο (συγκεκριμένα στα λεπτά 4:55, 1:09:00 και εξής)


Read more: http://www.newsbomb.gr/fakelos-ygeia/story/499767/errikos-ntynan-pos-anoigei-i-porta-se-kerdoskopika-funds#ixzz3EVQ9erkm

Η θέρμη της μετανοίας

Μιας κόρης, που λεγόταν Ταϊσία, πέθαναν οι γονείς της κι απόμεινε ορφανή. Μετά απ’ αυτό έκανε το σπίτι της ξενώνα για χάρη των πατέρων της Σκήτης, και γι’ αρκετό καιρό τους δεχόταν εκεί και τους περιποιόταν. Έπειτα όμως, αφού ξόδεψε όσα είχε, έπεσε σε στέρηση. Την πλησίασαν τότε κάποιοι άνθρωποι διεστραμμένοι και κατόρθωσαν να τη βγάλουν από τον ίσιο δρόμο. Έτσι άρχισε να ζει αμαρτωλά, ώσπου κατάντησε και σε πορνείο.
Όταν το άκουσαν οι πατέρες, λυπήθηκαν υπερβολικά. Κάλεσαν τον αββά Ιωάννη τον Κολοβό και του είπαν:
-Μάθαμε για την τάδε αδελφή ότι ζει μέσα στην αμαρτία. Επειδή όμως αυτή, όταν μπορούσε, μάς έδειξε την αγάπη της, κι εμείς τώρα ας τη βοηθήσουμε όπως μπορούμε. Κάνε λοιπόν τον κόπο να πας κοντά της και, μ’ όση σοφία σού έδωσε ο Θεός, να οικονομήσεις την κατάστασή της.
Πήγε πράγματι ο γέροντας στο σπίτι της και λέει στη γριά πορτάρισσα:
-Πες στην κυρά σου πως τη θέλω!
Εκείνη τον αποπήρε:
-Εσείς οι καλόγεροι καταφάγατε το βιος της! Και να που τώρα βρίσκεται μέσα στη φτώχεια!
-Πες το της! επέμενε ο γέροντας. Γιατί έχω να την ωφελήσω πολύ.
Τότε η γριά ανέβηκε πάνω και είπε στην κόρη για το γέροντα. Σαν τ’ άκουσε εκείνη, μονολόγησε:
-Αυτοί οι μοναχοί τριγυρνάνε πάντοτε στα μέρη της Ερυθράς θάλασσας και βρίσκουνε μαργαριτάρια.
Στολίστηκε, κάθισε στο κρεβάτι και είπε στην πορτάρισσα:
-Ανέβασέ τον επάνω!
Μόλις μπήκε ο αββάς Ιωάννης, πήγε και κάθησε κοντά της. Την κοίταξε επίμονα στο πρόσωπο και της λέει:
-Γιατί τα έβαλες με τον Ιησού και κατάντησες έτσι;
Πάγωσε σύγκορμη η κόρη μ’ αυτά τα λόγια.
Ο γέροντας έσκυψε το κεφάλι του και άρχισε να κλαίει γοερά.
-Αββά, γιατί κλαις; τον ρωτάει εκείνη.
Σήκωσε το κεφάλι του, το ξανακατέβασε και είπε:
-Βλέπω το σατανά να παίζει στο πρόσωπό σου, και να μην κλάψω;
Η κόρη τότε τον ρώτησε:
-Υπάρχει μετάνοια, αββά;
-Υπάρχει.
-Πάρε με, λοιπόν, όπου θέλεις!
-Πάμε!
Στη στιγμή η κόρη σηκώθηκε και τον ακολούθησε. Και ο γέροντας θαύμασε, βλέποντας πως δεν έδωσε καμιά παραγγελία για το σπίτι της.
Είχε πια νυχτώσει, όταν έφτασαν στην έρημο. Ο γέροντας της έφτιαξε ένα μικρό προσκεφάλι, το σταύρωσε και της είπε:
-Κοιμήσου εδώ.
Αφού ετοίμασε και για τον εαυτό του λίγο πιο πέρα, έκανε την προσευχή του και ξάπλωσε κι εκείνος.
Ξύπνησε γύρω στα μεσάνυχτα. Και βλέπει ένα φωτεινό δρόμο, από τον ουρανό μέχρι την Ταϊσία, και τους αγγέλους του Θεού ν’ ανεβάζουν την ψυχή της!
Σηκώθηκε, πήγε κοντά της και τη σκούντηξε με το πόδι του. Ήταν νεκρή! Μόλις βεβαιώθηκε γι’ αυτό, έπεσε με το πρόσωπο καταγής και προσευχήθηκε στο Θεό. Άκουσε τότε φωνή να του λέει, πως η μία ώρα της μετάνοιας της έγινε ευπρόσδεκτη περισσότερο από τη μετάνοια πολλών άλλων, που χρόνια ολόκληρα μετανοούν, δεν δείχνουν όμως της δικής της μετάνοιας τη θέρμη

Τα πιο περίεργα όνειρα τα βλέπουμε αργά τη νύχτα Όταν είμαστε άρρωστοι βλέπουμε χειρότερα όνειρα



Τα όνειρά μας γίνονται όλο και πιο περίεργα όσο περνάει η νύχτα, σύμφωνα με μία νέα επιστημονική μελέτη.
«Βρήκαμε ότι αυξάνεται η παραδοξότητα των ονείρων από τις αρχές έως αργά το βράδυ,» δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Δρ. Τζοσί Μαλινόφσκι του Πανεπιστημίου του Bedfordshire. Λίγο πριν ξυπνήσουμε, τα όνειρά κλιμακώνονται σε ένα επίπεδο του αδύνατου – δηλαδή βλέπουμε πράγματα που δεν είναι πιθανό να συμβούν στην πραγματική ζωή.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης, οι ερευνητές παρακολούθησαν με ειδικούς αισθητήρες 16 άτομα καθώς κοιμόντουσαν, ενώ τους ξύπνησαν περίπου τέσσερις φορές μέσα στη νύχτα. Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να θυμηθούν το θέμα των ονείρων τους και πώς αυτό θα μπορούσε να σχετίζεται με τη ζωή τους - το επόμενο πρωί. Όπως παρατήρησαν, στα πρώτα στάδια του ύπνου, τα όνειρα έτειναν να σχετίζονται περισσότερο με τους ανθρώπους που συνάντησαν εκείνη την ημέρα, ή με ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα ή ένα βιβλίο που διάβασαν πριν κοιμηθούν.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, υπάρχουν δύο στάδια του ύπνου – ο REM και μη REM ύπνος. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου, βιώνουμε τον ύπνο βραδέων κυμάτων, όπου το ανοσοποιητικό μας σύστημα επισκευάζεται και ενισχύεται. Ωστόσο, υπάρχουν άλλες συνθήκες που μπορούν επίσης να προκαλέσουν περίεργα όνειρα και εφιάλτες, λένε οι ειδικοί. Οποιοδήποτε είδος λοίμωξης, από μια σοβαρή γρίπη έως μια λοίμωξη των νεφρών, μπορεί να προκαλέσει κακά όνειρα, εξηγεί ο Πάτρικ Μακναμάρα, αναπληρωτής καθηγητής νευρολογίας στο Harvard Medical School.
«Όταν έχουμε μια λοίμωξη, με ή χωρίς πυρετό, το σώμα χρειάζεται περισσότερο ύπνο βραδέων κυμάτων, έτσι ώστε το ανοσοποιητικό σύστημα να καταπολεμήσει το μικρόβιο. Αυτό, με τη σειρά του, μπορεί να οδηγήσει σε εφιάλτες ή παράξενα, έντονα όνειρα», προσέθεσε.
Ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν, επίσης, ότι το προεμμηνορροϊκό σύνδρομο μπορεί να οδηγήσει σε εφιάλτες, καθώς οι εφιάλτες συνδέονται με τις αλλαγές της θερμοκρασίας που συμβαίνει σε ορισμένες περιόδους του κύκλου μιας γυναίκας.