Γροθιά στον φόβο!

Γράφει ο Νίκος Ταμουρίδης.


Τι είναι ο φόβος; Τι είναι αυτό το συναίσθημα που μας καθηλώνει, μας αδρανοποιεί, μας καθιστά αδύναμους να αντιδράσουμε σε κάτι κακό που νομίζουμε ότι έρχεται; Μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε, μπορούμε να τον νικήσουμε;

Ο φόβος είναι ένα βασικό συναίσθημα του ανθρώπου που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου ή μιας απειλής. Είναι ένας μηχανισμός προστατευτικού χαρακτήρα, χωρίς να απαιτεί συνειδητή σκέψη.

Στη «Ρητορική» του Αριστοτέλη είναι ένα είδος ψυχικής και σωματικής οδύνης ή αναστάτωσης που προκαλεί η ιδέα κάποιου καταστρεπτικού ή οδυνηρού κακού που πρόκειται να συμβεί.

Ο «Αισχύλιος» φόβος, που είναι κατά το πλείστον σωματοποιημένος, είναι εκείνος που περιέχει και αισθηματικό αντίκτυπο συγκινησιακά φορτισμένο, συνοδεύεται δε πάντοτε από μια ανησυχία και αγωνία για το άμεσο μέλλον.

Ο φοβισμένος άνθρωπος παύει να είναι ο εαυτός του! Νιώθει να εκμηδενίζεται, δεν μπορεί να σκεφθεί, δεν μπορεί να δει καθαρά, με αποτέλεσμα να καθίσταται απολύτως αδρανής και να δέχεται εύκολα την όποια προπαγάνδα του επιβληθεί.

Ο φόβος αποτελεί βασικό στοιχείο της «αρχής της επιθέσεως» της Προπαγάνδας και περιλαμβάνει πόλεμο νεύρων, εκφοβισμό με απειλές και επιδείξεις δυνάμεως, δημιουργία κλίματος ισχύος και συνεχή αλλαγή απειλής. Επιπλέον, αποτελεί βασικό στόχο του λεγόμενου υβριδικού πολέμου, για την δημιουργία πανικού, πρόκληση ανασφάλειας και κάμψη του ηθικού του λαού του αντιπάλου.

Όποια μορφή φόβου και να εξετάσουμε, συνειδητοποιούμε ότι η εγγύτητα και το μέγεθος ενός κινδύνου αποτελούν βασική παράμετρο του φόβου,  ο οποίος είναι δομημένος από την άγνοια του πραγματικού μας εαυτού και από την άγνοια των πραγματικών γεγονότων. Εδώ εντάσσεται, η προδοτικά εκούσια ή βλακωδώς ακούσια καθημερινή μετάδοση πιθανής άμεσης δημιουργίας θερμού επεισοδίου με την Τουρκία, καθώς και η γιγάντωση των δυνατοτήτων των Τούρκων.

Τι συμβαίνει λοιπόν σήμερα στην πατρίδα μας; Γιατί και πως επιβάλλεται ένας  απίστευτος φόβος στον λαό μας;

Το πολιτικό σύστημα, επειδή είναι σάπιο και φοβάται μήπως καταρρεύσει, για να κατορθώνει να επιβιώνει χρησιμοποιεί την έντεχνη επιβολή του φόβου στον λαό. Τον ρόλο αυτό κατά το μείζον έχουν αναλάβει τα ΜΜΕ, τα οποία βομβαρδίζουν καθημερινά τον λαό με φοβικές βόμβες κάθε είδους, μέχρι να τρομοκρατηθεί τόσο που να μεταμορφωθεί σε μια άμορφη μάζα και να δεχθεί αδιαμαρτύρητα την ισοπέδωση των πάντων, το κακό ως καλό, το παράνομο ως νόμιμο, το ανώμαλο ως κανονικό.

Δύο είναι τα μεγάλα θέματα που απασχολούν σήμερα την πατρίδα μας και για τα οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να φοβίσει το λαό για να τον αδρανοποιήσει και να δεχθεί τις επιλογές της:

-Πρώτον, η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας. Σχετικά με το θέμα αυτό, πλέον της καθημερινής εμφάνισης των παραβιάσεων, των διεκδικήσεων και των πολεμικών κραυγών των Τούρκων, τα δικά μας ΜΜΕ, με «κατάλληλους» διαμορφωτές της κοινής γνώμης, επιχειρούν να παρουσιάσουν την Τουρκία ως ιδιαίτερα ισχυρή, έτσι ώστε ο λαός να φοβηθεί την πιθανή εμπλοκή μας σε ένα πόλεμο και έτσι να αποδεχθεί ως λύση (;) την λεγόμενη συνεκμετάλλευση, αλλά ουσιαστικά την παράδοση του Αιγαίου μας στους Τούρκους!!!

-Δεύτερον, ο ισλαμικός εποικισμός της χώρας. Στο τεράστιο αυτό θέμα, που αλλάζει τα δεδομένα της αείποτε από Έλληνες κατοικημένης Ελλάδος, η κατατρομοκράτηση των Ελλήνων γίνεται κυρίως με τον λεγόμενο αντιρατσιστικό νόμο, με σκοπό να αποδεχθούν την άλωση της χώρας αδιαμαρτύρητα. Δεν τολμά κάποιος να μιλήσει και τον σέρνουν στα δικαστήρια για νέες μορφές αδικημάτων, όπως ρατσισμός, ξενοφοβία, ισλαμοφοβία κλπ. Μέχρι και ο πατριωτισμός έχει στοχοποιηθεί!

Έτσι διαμορφώνεται ένα τρομερό κλίμα φοβίας στη χώρα μας. Τον Έλληνα πλέον τον διακατέχουν δύο «ορισμένοι» φόβοι: Πρώτον «να μην μας επιτεθεί ο Τούρκος» και δεύτερον «να μην μας στοχοποιήσουν ως ρατσιστές ή φασίστες»! Επιπλέον τον καθηλώνει και ένας «αόριστος» φόβος, έντεχνα καλλιεργημένος, για να μην μπορεί να αποκτήσει μηχανισμούς άμυνας, ο οποίος προσδιορίζεται σε στοιχεία του μικρόκοσμου του, όπως να μην του χαλάσουν την ησυχία του, να νοιώθει ασφαλής μέσα στο σπίτι του, να μην πάθει τίποτε ο ίδιος και η οικογένειά του.

Και ερωτάται: Πως καταπολεμάται αυτός ο φόβος;

–Η σύγχρονη Ψυχολογία προτείνει κάποιους τρόπους αντιμετώπισης του φόβου: Τόλμησε, έλα αντιμέτωπος με αυτό που φοβάσαι. Άντλησε δύναμη από άλλα δυνατά συναισθήματα, όπως πίστη, χαρά, αισιοδοξία. Δες την πραγματικότητα (που συνήθως είναι πιο καλή από αυτή που νομίζουμε, από αυτή που μας δείχνουν). Τέλος, αντιμετώπισε τον φόβο, τον κίνδυνο μαζί με άλλους.

-Εμείς όμως οι Έλληνες ξεπερνάμε τον φόβο και με την πίστη μας. Εμείς έχουμε μαζί μας το Χριστό μας! Με τέτοιο σύμμαχο κανείς εχθρός δεν μπορεί να μας νικήσει. Αυτός μας χαρίζει την πραγματική ελευθερία! Το καλό πάντοτε στο τέλος υπερισχύει του κακού. Χρειάζεται όμως γνώση, πίστη και αγώνας. Επιβάλλεται ενότητα!

Δεν φοβόμαστε λοιπόν! Δίνουμε μια γερή γροθιά στον φόβο!

Γιατί, εδώ στην εσχατιά της νοτιοανατολικής Ευρώπης, στους πυρωμένους τούτους βράχους, συντρίβονταν διαχρονικά οι ορδές των βάρβαρων κυμάτων, είτε από ανατολή είτε από δύση.

Γιατί, έχουμε πίστη και αισιοδοξία! Γιατί, όλοι μαζί ενωμένοι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κάθε εχθρό!

Νίκος Ταμουρίδης                                                                                                Αντγος (ε.α)-Επίτιμος Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ                                                  Αντιπρόεδρος ΔΕ Ελεύθερης Πατρίδας
http://www.antibaro.gr/article/26207

Στις μεγάλες φουρτούνες πρώτα ξεβράζονται τα σκουπίδια…

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός.


«….Ότι αρχή και τέλος, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε»

 Μακρυγιάννης

Το παρακάτω κείμενο το δημοσίευσα τον Νοέμβριο του 2016 με τίτλο «Τώρα εσυνηθίσαμε να φοβόμαστε τους Τούρκους». Το ξαναδημοσιεύω, όχι για να υποδύομαι τον σοφό και λοιπές ανοησίες που λέγονται σε τέτοιες περιπτώσεις. Όχι. Όμως θεωρώ πως η επίθεση που γίνεται στον Έβρο μέσω των επίδοξων λαθρομεταναστών –εισβολέων είναι πάγια τακτική της Τουρκιάς. Τα ίδια έκαναν το 1453, τα ίδια το 1922 με τους Τσέτες, τα ίδια στην Πόλη το 1955 με τους στρατιές των βασιβουζούκων που έσφαζαν και λεηλατούσαν, τα ίδια στην Κύπρο με τους τουρκοκύπριους που εκτελούσαν τους Έλληνες.

Το κείμενο:

  «Δεν περνά μέρα που να μην μας απειλεί με πόλεμο ο «βλαμμένος» Τούρκος πρόεδρος και …ημείς άδομεν. Αν δεν κάνω λάθος, αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης, σημαίνει πόλεμος.

«Επαχύνθη η καρδία του λαού τούτου». Δεν εξηγείται αλλιώς. Αντί να ομοφρονήσουμε – «Έλληνας ομοφρονέοντας …χαλεπούς είναι περιγίγνεσθαι», ενωμένοι οι Έλληνες είναι ανίκητοι, έλεγε ο Ηρόδοτος (Ιστορία ΙΧ,2)- και να προετοιμαστούμε για την επερχόμενη θανάσιμη απειλή, προσκυνούμε ακόμη την ευρωπαϊκή δυσωδία και τους ημέτερους μνημονιακούς λακέδες.

Γιατί, όμως, λύσσαξε τώρα το εξ ανατολών θηρίο; Γιατί τώρα απροκάλυπτα μας απειλεί με πόλεμο και ονειροφαντάζεται οθωμανικές αυτοκρατορίες; Πιστεύει κανείς τα σαλιαρίσματα των πολιτικών που μιλούν για εξαγωγή της κρίσης της Τουρκίας και μετατόπιση των προβλημάτων της; Είναι στριμωγμένος ο Ερντογάν ή, αντίθετα, αισθάνεται πανίσχυρος;

Μήπως οσμίζεται, όπως τα θεριά τα πληγωμένα θηράματα, την θνησιμαία κατάστασή μας και ετοιμάζεται να μας κατασπαράξει;

Πιστεύει κανείς, ότι αν μας επιτεθεί η Τουρκία, θα μας προστατεύσει η Ευρωπαϊκή Ένωση;

Η απειλή του Ερντογάν ότι θα στείλει 2-3 εκατομμύρια μωαμεθανών λαθρομεταναστών σε ποιους απευθύνεται; Στους Ιρλανδούς, στους Ούγγρους ή στους Φιλανδούς ή στις μικρές Ολανδέζες;

Παρένθεση: Έχει γραφτεί και σε τουρκικές εφημερίδες, ότι πρότυπό του είναι ο Μωάμεθ (Μεχμέτ) ο Πορθητής. Κάποιοι χαζοχαρούμενοι των βορείων προαστίων, το εκλαμβάνουν ως μία ακόμη εκκεντρική παρέκκλιση του Ερντογάν. Είναι λάθος.

Διαβάζω από τον Παπαρρηγόπουλο γιά την Άλωση της Πόλης στις 29 Μαϊου του 1453: «Κατέναντι (των πολιορκουμένων

Ελλήνων) παρέταξεν ο σουλτάνος αλλεπάλληλα τρία σώματα, ων το μεν συνέκειτο (από τα οποία το πρώτο αποτελούνταν) εκ νεοσυλλέκτων και άλλων ήκιστα (=ελάχιστα) χρησίμων ανδρών, το δεύτερον εξ ατάκτων, το δε τρίτον εν ω ετάσσετο και αυτός, απηρτίσθη εκ των γενιτσάρων και της άλλης κρατίστης στρατιάς.

Και εξέπεμψε κατ’ αρχάς το πρώτον των σωμάτων τούτων επί τω προδήλω (=φανερό) σκοπό τού να εξαντλήση τας δυνάμεις των πολιορκουμένων, αδιαφορών περί της τύχης του συρφετούεκείνου». (τόμ. 6, σελ. 373).

Ας προσέξουμε την τελευταία πρόταση του μεγάλου ιστορικού. Έστειλε τον συρφετό εκείνο «αδιαφορών» για την τύχη του, για να εξαντλήσει τις δυνάμεις του Παλαιολόγου.

Ερωτώ: Μήπως κάτι παρόμοιο θέλει να πράξει ο θαυμαστής και μιμητής του, Ερντογάν; Αμφιβάλλει κανείς ότι τις στρατιές των λαθρομεταναστών και των εξαθλιωμένων που μαζεύτηκαν στις ακτές της Μικρασίας, τις χρησιμοποιεί ο Τούρκος ως μέσο εκβιασμού; Υπάρχει ίχνος συμπόνοιας σ’ αυτή την στάση του: Kαι μιλά ο άθλιος Τουρκαλάς για καταπίεση των Μωαμεθανών στην Θράκη και λοιπές ανοησίες;

Τότε βέβαια μες στην Πόλη δεν υπήρχαν Συριζαίοι, αλληλέγγυοι και λοιπά σαπρόφυτα της προοδομανίας, γι’ αυτό και τα πράγματα είναι χειρότερα σήμερα. Και είναι χειρότερα και για έναν ακόμη λόγο.

Διαβάζω στην Ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου του Θουκυδίδη (Β, 8): «Τότε δε και νεότης πολλή μεν ούσα εν ταις Αθήναις, ουκ ακουσίως, υπό απειρίας ήπτετο του πολέμου». Δηλαδή «υπήρχε κατά τον χρόνο εκείνο πολυάριθμος νεολαία στην Αθήνα, η οποία, εξ απειρίας, επιθυμούσε τον πόλεμο».

Στην Τουρκία τα μισά μέλη της κοινωνίας της είναι νεώτερα των 30 ετών.

Διαβάζω από το εξαιρετικό πόνημα «Θεωρία του Πολέμου» του μακαρίτη Παν. Κονδύλη: «Αυτή η πληθώρα διάχυτης και ακαταστάλαχτης ανθρώπινης ενέργειας ζητά να διοχετευθεί και μπορούμε να είμαστε βέβαιοι, ότι πέρα από ή και παράλληλα με την στενά εννοούμενη οικονομική δραστηριότητα θα διοχετευθεί σε δραστηριότητες συναπτόμενες άμεσα ή έμμεσα με τον προσδιορισμό και την έμπρακτη προάσπιση της τουρκικής

ταυτότητας και την θέση της μέσα στον κόσμο.

Μόνον εκεί όπου κοχλάζει νεανικό αίμα γεννιούνται ιδέες ικανές να κινητοποιήσουν μάζες, όσο πρωτόγονες κι αν φαίνονται αυτές στα μάτια φθινόντων γειτόνων, εκλεπτυσμένων από την ξαφνική ευζωία ή διανοουμένων που εξ επαγγέλματος παράγουν ιδεολογίες του ειρηνιστικού ευδαιμονισμού υπό τις διαφορετικές μορφές». (εκδ. «Θεμέλιο», σελ. 388).

Στην Τουρκία «κοχλάζει» νεανικό αίμα γι’ αυτό και ο Ερντογάν στέλνει στην φυλακή όσους θέλει, υπάρχει άφθονο και «φθηνό» κρέας για μακέλλεμα. Εδώ το νεανικό αίμα σπανίζει και όσο απέμεινε ή φεύγει στα ξένα ή προγραμματίζει την αγορά του νέου κινητού.

Τόσα χρόνια το εθνομηδενιστικό, προδοτικό κηφηναριό ενσταλάζει στα σχολεία τα δηλητήριά του, τώρα δρέπουμε τους καρπούς, πράγμα που δεν ξεφεύγει από τα άγρυπνο βλέμμα της ύαινας, της Τουρκίας.

Φρόντισαν και τα τηλεοπτικά σκύβαλα να

ενσπείρουν τεχνηέντως και τον φόβο έναντι της «συμμάχου και φίλης» γείτονος, η ξαφνική ευζωία, η περιρρέουσα ηθική κατάπτωση, το σάπισμα με την προβολή και διαφήμιση όλων των διαστροφών και…

«Λατίνοι, Νορμανδοί, Κελτοί, Μογγόλοι, Τούρκοι./
Να! Με του Πάπα το σταυρό, με το άστρο του Σουλτάνου/
ο ένας του άλλου πρόδρομος και οδηγητής. Αδέλφια./
Και η Πόλη και η κοσμόπολη ζωστή. Παρμένη. Πάει, πάει…»

(Κ.Παλαμάς, «Η φλογέρα του βασιλιά»).

Το 1821 ιερούργησε ο Ελληνισμός τους πόθους τους, διότι έλαβε

συνείδηση της Ελευθερίας του πριν την αποκτήσει και εξωτερικά.

«Η ζωή που εκάμαμε μας εβοήθησε στην Επανάσταση. Διότι ηξεύραμε τα κατατόπια, τους δρόμους και τους ανθρώπους. Εμάθαμε στην πείνα, τη λέρα, την κακοπάθεια. Εσυνηθίσαμε να καταφρονούμε τους Τούρκους» λέει ο Θόδωρος Κολοκοτρώνης στην «διήγησή» του.

Τώρα εσυνηθίσαμε να φοβόμαστε τους Τούρκους γιατί η τρυφή και η καλοπέραση δεν γεννούν Κολοκοτρώνηδες, αλλά κιοτήδες. Ο τουρισμός, η βαριά μας βιομηχανία, όπως διατείνεται ο κάθε τιποτολόγος, τρέμει στο ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο.

Αυτή η προοπτική επιδεινώνει την υποτέλεια και ηττοπάθειά μας. Ειρήνη, πάση θυσία, αρκεί τα rooms to let και οι ξαπλώστρες της Μυκόνου να είναι σε 100% πληρότητα. Η καταστροφή της

ελληνικής γεωργοκτηνοτροφίας, ο «κόκκινος» υπερδανεισμός των Ελλήνων, συνετέλεσαν καίρια στην επιδείνωση του αισθήματος φιλοπατρίας.

Είναι γνωστό ότι η κατοχή γης, η ιδιοκτησία τονώνει το εθνικό αίσθημα λόγω προσωπικού γοήτρου και αλληλεγγύης προς την πατρίδα. Νιώθουμε «για την πατρίδα μας στα σπλάχνα χαλασμό»,(Βαλαωρίτης), όταν διακονούμε την γη της και τα ρόδινα ακρογιάλια της, με τον ιδρώτα του προσώπου μας».

Αυτά τότε, το 2016. Σήμερα δόξα τω Θεώ ο στρατός μας, τα σώματα ασφαλείας υπερκέρασαν τους ψοφοδεείς πολιτικούς και απέδειξαν ότι το Γένος των Ελλήνων ζει. Με την κρίση αυτή καταφάνηκε και η προδοτική αφροσύνη του κόμματος που πρόδωσε την Μακεδονία, το οποίο στην συνείδηση του κόσμου παίρνει την ίδια θέση με τους βάρβαρους Τούρκους. Στις μεγάλες φουρτούνες πρώτα ξεβράζονται τα σκουπίδια…

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς
http://www.antibaro.gr/article/26210