Στέλιος Καζαντζίδης, 13 χρόνια μετά

http://www.elora.gr/portal/ellada/4132-στέλιος-καζαντζίδης,-13-χρόνια-μετά

Ο Στέλιος Καζαντζίδης πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου του 2001, σαν χθες, σε ηλικία 70 ετών, έπειτα από επίπονη και φοβερή ασθένεια που τον βασάνισε στην τελευταία φάση του βίου του.

Αν και εκείνες τις ημέρες ο κόσμος ήταν συγκλονισμένος από τα χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 στις ΗΠΑ, εν τούτοις η είδηση του θανάτου του μεγάλου ερμηνευτή της ελληνικής λαϊκής ψυχής συγκλόνισε σύμπαντα τον ελληνισμό!... Αντί άλλου αφιερώματος, ως μνημόσυνο, παραθέτουμε εδώ ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο «Στέλιος Καζαντζίδης», το οποίο εξέδωσε λίγες μέρες πριν από τον θάνατο του τραγουδιστή ο φίλος και κουμπάρος του, γνωστός δημοσιογράφος Κυριάκος Διακογιάννης (από τις εκδόσεις «Κάκτος» του αειμνήστου Οδυσσέα Χατζόπουλου):

«Ο Στέλιος Καζαντζίδης είναι φαινόμενο ακουστικής μνήμης. Χιλιάδες συνθέσεις είναι καταγεγραμμένες στον υπολογιστή του εγκεφάλου του, που με το παραμικρό ερέθισμα τις εξωτερικεύει αυτομάτως ως έχουν. Το ένστικτό του υπερφυσικό, η ευαισθησία και οι διαισθήσεις του εκπληκτικές, η οξύνοιά του δεν περιγράφεται, ελάχιστες οι γραμματικές του γνώσεις, αντιστρόφως ανάλογο το γνωστικό του πεδίο.

Είναι μορφωμένος άνθρωπος -μιλάει αλάνθαστα- και μορφοποιημένος χαρακτήρας, με πρώτιστη αρετή την τιμιότητα. Υποφέρει από έντονες ανασφάλειες, συνεχείς φοβίες, ακατάσχετες αυταπάτες. Η καλοσύνη του τον παγιδεύει συχνά στα δόκανα επιδέξιων κολάκων, αρπάγων και διαφόρων απατεώνων που τον κυκλώνουν, διαρκώς ανανεούμενοι, από τα νεανικά του χρόνια. Είναι πονόψυχος, ευθύλογος, μεγάλος τεχνίτης στη συγκάλυψη του υπερτροφικού του «εγώ», για την οποία υπερτροφία υπεύθυνη είναι η ειλικρινής λατρεία εκατομμυρίων Ελλήνων εντός και εκτός Ελλάδος.

Θεωρώ πλεονασμό να αναφερθώ στις φωνητικές, στις ερμηνευτικές του αρετές, προηγήθηκαν άλλοι ειδημονέστεροι εμού. Ο Στέλιος Καζαντζίδης είναι φίλος ανεκτίμητος».

Ησαΐας Κωνσταντινίδης 

-13-χρόνια-μετά, http://www.elora.gr/portal/ellada/4132-στέλιος-καζαντζίδης,  

Οι Σκοπιανοί καταγγέλλουν το BBC επειδή θεωρεί ελληνικό τον τάφο στην Αμφίπολη

http://www.dikaiologitika.gr/eidhseis/kosmos/38601/oi-skopianoi-kataggelloun-to-bbc-epeidi-theorei-elliniko-ton-tafo-stin-amfipoli


Οι Σκοπιανοί καταγγέλλουν το BBC επειδή θεωρεί ελληνικό τον τάφο στην Αμφίπολη Οι επαγγελματίες παραχαράκτες της ιστορίας από τα Σκόπια κατηγορούν βρετανικά και αμερικανικά Μέσα Ενημέρωσης ότι «μετονόμασαν αδαώς τον μακεδονικού τύπου τάφο σε ελληνικό» - Ποιους επικρίνουν για «ερασιτεχνισμό» και «πλήρη άγνοια της ιστορίας»; Μέσα ενημέρωσης όπως το BBC, την Washington Post και τους International Business Times Το κομμουνιστικό παρελθόν τους και τις σταλινικές μεθόδους παραχάραξης της ιστορίας θυμούνται οι Σκοπιανοί που φαίνεται ότι έχουν πάρει βαρέως το θέμα της Αμφίπολης. Αυτή τη φορά η κυβέρνηση Γκρούεφσκι που ελέγχει απολύτως τα μέσα ενημερωσης στα Σκόπια έφτασε στο σημείο να κατηγορήσει για «ερασιτεχνισμό» και «πλήρη άγνοια της ιστορίας» βρετανικά και αμερικανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης όπως το BBC, την Washington Post και τους International Business Times. Οι απίστευτοι Σκοπιανοί, έχουν ταυτιστεί σε τέτοιο βαθμό με τη Μακεδονία που ερμηνεύουν ακόμη και τις δηλώσεις των Ελλήνων αρχαιολόγων αλλά και του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά ως υποτιθέμενη απόδειξη του ισχυρισμού τους ότι ο τάφος της Αμφίπολης είναι «μακεδονικός» δηλαδή σκοπιανός, αφού ισχυρίζονται ότι η ΠΓΔΜ είναι ο «νόμιμος διάδοχος» της αρχαίας Μακεδονίας! Σύμφωνα με πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας «Dnevnik» με τίτλο «Ερασιτεχνισμός και άγνοια σε αμερικανικά και βρετανικά ΜΜΕ / Πώς κατέστη ελληνικός ο τάφος στην Αμφίπολη από την εποχή της Μακεδονίας» καταγγέλλει βρετανικά και αμερικανικά ΜΜΕ όπως το BBC, η «The Washington Post» και οι «International Business Times» για «ερασιτεχνισμό» και «πλήρη άγνοια της ιστορίας» με αφορμή τις πρόσφατες αναφορές τους στις ανασκαφές στην Αμφίπολη. Το δημοσίευμα υποστηρίζει ότι τα βρετανικά και τα αμερικανικά ΜΜΕ «μετονόμασαν αδαώς τον μακεδονικού τύπου τάφο σε ελληνικό» ενώ σχολιάζει τα εξής: «Υπήρξαν και συνεχίζουν να υπάρχουν κάθε είδους θέσεις και απόψεις. Ωστόσο, κανένας επιστήμονας (ακόμη και στην Ελλάδα) δεν αμφισβήτησε τον όρο “μακεδονικός τάφος”, δηλαδή το γεγονός πως εκεί έχει ενταφιαστεί κάποια μεγάλη προσωπικότητα από τη μακεδονική δυναστεία. Αυτό υπογραμμίστηκε με σαφήνεια παντού. Ακόμη και ο Έλληνας Πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος επισκέφθηκε αυτή την τοποθεσία, δήλωσε ότι η μακεδονική γη δεν παύει να μας εκπλήσσει», γράφουν οι Σκοπιανοί! Ωστόσο αποκρύπτουν τη συνέχεια της δήλωσης του Αντώνη Σαμαρά ότι οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις στην Αμφίπολη αποτελούν επιβεβαίωση της ελληνικότητας της Μακεδονίας... Το πρωτοφανές δημοσίευμα της εφημερίδας Dnevnik εκτιμά πως δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι παραπάνω αναφορές προέρχονται κυρίως από ΜΜΕ του Ηνωμένου Βασιλείου, «δηλαδή της χώρας η οποία υπερηφανεύεται για την Έκθεση στο Βρετανικό Μουσείο που περιλαμβάνει τα μάρμαρα του Παρθενώνα» ενώ σχολιάζει: «Αυτό που δεν είναι σαφές στην όλη υπόθεση είναι ο λόγος για τον οποίο τα διεθνή ΜΜΕ προσδιορίζουν έναν τάφο από την περίοδο του μακεδονικού βασιλείου χρησιμοποιώντας τους όρους “Ελλάδα” και “ελληνικός”, χωρίς να αναφέρουν πότε η Ελλάδα πάτησε επίσημα το πόδι της στην Μακεδονία και σε οποιαδήποτε περιοχή βορείως του Ολύμπου κατά τη διάρκεια ολόκληρης αυτής της περιόδου, δηλαδή από την εποχή της αρχαίας Μακεδονίας μέχρι και το 1912. Προφανώς πρόκειται για ερασιτεχνισμό και φοβερή άγνοια των μεγάλων διεθνών ενημερωτικών ΜΜΕ, τα οποία έχουν πρόβλημα με βασικούς όρους ιστορίας». πηγη: protothema.gr

www.dikaiologitika.gr

Σύγχρονη τραγωδία: Λιποταξία εν Ταύροις

http://www.dimokratianews.gr/content/28069/σύγχρονη-τραγωδία-λιποταξία-εν-ταύροις

«Τώρα στου πόντου του αφιλόξενου τ' άγονα μέρη, ξένη, κατοικώ, χωρίς άντρα, παιδιά, πατρίδα, φίλους, απ' την Ελλάδα εξόριστη, λησμονημένη».

Μ’ αυτά τα λόγια ο Ευριπίδης, ο τραγικός συγγραφέας της αρχαιότητας, που έχασε με τραγικό τρόπο τη ζωή του στα χώματα της Μακεδονίας, μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά από την Αμφίπολη, μας παρουσιάζει τον θρήνο της κόρης του Αγαμέμνονα στην τραγωδία «Ιφιγένεια εν Ταύροις», που μας παρέδωσε τον 5ο αιώνα π.Χ. (περί το 410).

Τότε η θεά Αρτεμις φυγάδευσε την Ιφιγένεια στη μακρινή Ταυρίδα, αφήνοντας να θυσιαστεί στη θέση της στην Αυλίδα ένα ξόανο, για να εξευμενιστούν οι θεοί, να φυσήξει ούριος άνεμος και να ξεκινήσει η εκστρατεία για την Τροία.

Η Ταυρίδα της τραγωδίας του Ευριπίδη, όπου ήκμασαν ελληνικές πόλεις και αναπτύχθηκε το ελληνικό βασίλειο του Κιμμέριου Βοσπόρου στις αρχές του 5ου αι. π.Χ., αποτέλεσε για αιώνες πολλούς πατρίδα των Ελλήνων, οι οποίοι παρέμειναν εκεί ακόμα και όταν η χερσόνησος καταλήφθηκε από τους Τατάρους, στα μέσα του 15ου αιώνα. Αυτή η γη, που δεν είναι άλλη από τη σημερινή Κριμαία, όνομα που της έδωσαν οι Τάταροι, την οποία συνέχισαν να κατέχουν ως το 1783, ήταν κατά βάσιν η πατρίδα των 18.394 Ελλήνων που, τη προτροπή της Μεγάλης Αικατερίνης, εγκαταστάθηκαν στις εκβολές του ποταμού Κάλμιου, στη Μαιώτιδα λίμνη (θάλασσα του Αζόφ ή Αζοφική), το 1778-1779.

Εκεί οι Ελληνες της Ταυρίδας έχτισαν μια νέα πόλη, στην οποία έδωσαν το όνομα της Μαρίας Παρθένου. Ετσι γεννήθηκε η Μαριανούπολη ή Μαριούπολη, μαζί με 24 χωριά που κατοικήθηκαν αποκλειστικά από Ελληνες της Ταυρίδας - Κριμαίας. Για την ιστορία, αναφέρουμε ότι εκείνοι οι Ελληνες, προτού καν ιδρυθεί το ελληνικό κράτος και υπάρξει ο σύγχρονος ελληνικός διαφωτισμός, στην ονοματοδοσία των χωριών που ίδρυσαν χρησιμοποίησαν ονόματα όπως Αθήνα, Χερσόνησος, Βυζάντιο και Μακεδόνοφκα.

Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, «Ο αριθμός των ελληνικής καταγωγής Ουκρανών ανέρχεται σε 91.000 άτομα, αν και η Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων Μαριούπολης εκτιμά ότι είναι πολύ περισσότερα». Οι Ελληνες της Ουκρανίας και συγκεκριμένα οι Ελληνες της Μαριούπολης είναι ίσως το τελευταίο πολυάριθμο κομμάτι του Μείζονος Ελληνισμού, μαζί με τις ελληνικές κοινότητες της Νότιας Ρωσίας και του Καυκάσου, που γλίτωσε από τη λαίλαπα η οποία εκμηδένισε στη διάρκεια του 20ού αιώνα τις επί χιλιετίες και αιώνες ακμάζουσες ελληνικές κοινότητες από τη Μικρά Ασία, τον Καύκασο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.

Οι άνθρωποι αυτοί, παρά τις πολιτικές εκρωσισμού που ακολουθήθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα, παρά τις εκτελέσεις και τους αναγκαστικούς εκτοπισμούς της σοβιετικής περιόδου και παρά την απουσία ενός ελληνικού εθνικού δόγματος για τον Μείζονα Ελληνισμό, που θα λειτουργούσε ως προστατευτική ομπρέλα γι’ αυτούς, κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό να διατηρήσουν τη γλώσσα τους, τα μαριουπολίτικα, και τον εθνισμό τους.

Σε άλλο άρθρο μας, στην αρχή της ουκρανικής κρίσης, από αυτήν εδώ τη στήλη, αφού αναφερθήκαμε στην εκστρατεία της Κριμαίας που αποφάσισε η ελληνική κυβέρνηση το 1919, με καταστροφικά αποτελέσματα για τον ελληνισμό της Σοβιετικής Ενωσης αλλά και της Μικράς Ασίας, εκφράσαμε την ελπίδα η σημερινή κυβέρνηση να ακολουθήσει πολιτική ίσων αποστάσεων απέναντι σε Κίεβο και Μόσχα, αν μη τι άλλο, γιατί αυτό επιβάλλουν το εθνικό μας συμφέρον και η ασφαλής επιβίωση των ελληνικών κοινοτήτων και στην Ουκρανία και στη Ρωσία.

Μπορεί κάποιος να κατανοήσει τις δυσκολίες που έχει η κυβέρνηση Σαμαρά στην πολιτική διαχείριση αυτής της υπόθεσης στο πλαίσιο της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, λόγω του γεωπολιτικού προσανατολισμού και της δυσχερέστατης οικονομικής κατάστασης της χώρας.

Πώς μπορεί, όμως, να κατανοήσει ακόμα και ο πιο καλόπιστος κριτής την απόφαση του υπουργείου Εξωτερικών να δεχτεί τη σχετική εισήγηση του γενικού προξένου της Ελλάδος στη Μαριούπολη για τη μεταφορά της έδρας και προσωρινή μετεγκατάστασή της στην πόλη του Ντνιπροπετρόβσκ, προφανώς για λόγους ασφαλείας του ιδίου;

Αραγε έβαλε κανείς από τους εισηγητές αυτής της πρότασης ή και ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος, που έλαβε την τελική απόφαση, τον εαυτό του στη θέση των Ελλήνων της Μαριούπολης, που επί αιώνες στερήθηκαν την προστασία του ελληνικού κράτους; Πώς θα ένιωθαν οι ίδιοι, αν έβλεπαν τους διπλωμάτες της μακρινής τους πατρίδας, οι οποίοι είναι εκεί ακριβώς για να τους προστατεύουν στα δύσκολα, να φεύγουν, ενώ οι ίδιοι είναι υποχρεωμένοι να παραμείνουν εκεί, στις προαιώνιες εστίες τους, όπως άλλωστε επιβάλλει το εθνικό μας συμφέρον;

Μήπως πρέπει να πιάσουν οι ιθύνοντες στα χέρια τους κανένα λεξικό και να σταθούν για λίγο στις λέξεις λιποταξία και λιποτάκτης;

Σάββας Καλεντερίδης

Κάτω Καρυόφυτο

http://buk.gr/el/poli-perioxi/kato-karyofyto

Κάτω Καρυόφυτο

Το Κάτω Καρυόφυτο (Τοπική Κοινότητα Καρυοφύτου - Δημοτική Ενότητα ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗΣ), ανήκει στον δήμο ΞΑΝΘΗΣ της Περιφερειακής Ενότητας ΞΑΝΘΗΣ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.

Η επίσημη ονομασία είναι “το Κάτω Καρυόφυτον”. Έδρα του δήμου είναι η Ξάνθη και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Θράκης.

Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, το Κάτω Καρυόφυτο ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Καρυοφύτου, του πρώην Δήμου ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗΣ του Νομού ΞΑΝΘΗΣ.

Το Κάτω Καρυόφυτο έχει υψόμετρο 501 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 41,2563346378 και γεωγραφικό μήκος 24,6726015277. Οδηγίες για το πώς θα φτάσετε στο Κάτω Καρυόφυτο θα βρείτε εδώ.

Γενικές πληροφορίες για το Κάτω Καρυόφυτο

ΑπόκρυψηΔιοικητική διαίρεση

Μεγάλη Γεωγρ. Ενότητα: 

ΒΟΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Αποκεντρωμένη Διοίκηση: 

Μακεδονίας - Θράκης

Περιφέρεια: 

Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης

Περιφερειακή Ενότητα: 

ΞΑΝΘΗΣ

Δήμος: 

ΞΑΝΘΗΣ

Δημοτική Ενότητα: 

ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗΣ

Τοπ. ή Δημ. Κοινότητα: 

Τοπική Κοινότητα Καρυοφύτου

Έδρα Δήμου: 

Ξάνθη

Κωδικός Οικισμού: 

0601020404

ΑπόκρυψηΚαποδιστριακός Δήμος

Πρώην Δήμος ή Κοινότητα: 

ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗΣ

Παλ. Όνομα Τοπ. Διαμερίσματος: 

Καρυοφύτου

ΑπόκρυψηΓεωγραφικά στοιχεία

Επίσημη Ονομασία: 

το Κάτω Καρυόφυτον

Υψόμετρο: 

501

Γεωγραφικό Μήκος: 

24.6726015277

Γεωγραφικό Πλάτος : 

41.2563346378

Γεωγ. Διαμέρισμα: 

Θράκη

Νομός: 

ΞΑΝΘΗΣ

Απογοητευτική η εικόνα στο μνημείο γύρω από το άγαλμα της Νίκης

http://www.xronikadramas.gr/?p=3667

Οκτώ μήνες μετά τα αποκαλυπτήρια τα υδάτινα μέρη έχουν παραδοθεί στην άλγη

Ήταν ανήμερα της επετείου του “ΟΧΙ”, η οποία πέρσι συνέπεσε με τον εορτασμό των εκατό χρόνων από την απελευθέρωση της Δράμας, όταν παρουσιάστηκε παρουσία εκατοντάδων δραμινών και του συνόλου των αρχών του τόπου,το άγαλμα της Νίκης της Δράμας και του μνημείου για την απελευθέρωσης της πόλης στο σύνολο του.

Ένα μνημείο – αναφορά σε κεντρικό σημείο της πόλης, στην οδό Βεργίνας, στο ύψος της επικάλυψης του χειμάρρου Καλλιφύτου, που αποτελείται από το άγαλμα της Νίκης, το οποίο έχει φιλοτεχνήσει ο καλλιτέχνης κ. Παύλος Κουγιουμτζής και περιστοιχίζεται από υδατοδεξαμενές – συντριβάνια επενδυμένες με λευκό δραμινό μάρμαρο. Άλλωστε το νερό και το μάρμαρο επιλέχτηκαν ακριβώς γιατί είναι υλικά συνυφασμένα με τον τόπο μας.

Σε αυτά τα δύο στοιχεία εντοπίζεται και το πρόβλημα που αντικρίζουν όλοι οι επισκέπτες του μνημείου το τελευταίο διάστημα. Ενώ η εικόνα του αγάλματος της Νίκης εντυπωσιάζει από μακρινή και κοντινή απόσταση, η εικόνα που επικρατεί στις υδατοδεξαμενές και στα μάρμαρα είναι απογοητευτική. Αντί για το λευκό του μαρμάρου και και το γαλανό – διάφανο του νερού, ο επισκέπτης του χώρου αντικρύζει το νερό σε όλη την έκταση των υδατοδεξαμενών να είναι βαθυπράσινο, να αφρίζει και να δημιουργεί την αίσθηση, χωρίς υπερβολή, μιας ποτίστρας ζώων. Η άλγη είναι ένα φυτό που αναπτύσσεται στο νερό όταν αυτό εκτίθεται στο φως του ήλιου και δεν είναι δείγμα ρύπανσης του νερού, όμως η εικόνα του μνημείου κάθε άλλο παρά εξυπηρετεί την αισθητική του σχεδιαστή.

Παράλληλα με την κατάσταση του νερού στο μνημείο και τα μάρμαρα που βρίσκονται σε κάθετες επιφάνειες έχουν αρχίσει να αποκτάνε σκούρους “λεκέδες” από την επαφή με το νερό.
Είναι απορίας άξιο το γεγονός ότι για ένα μνημείο για το οποίο δαπανήθηκαν περίπου 200.000 ευρώ, δεν έχει ληφθεί μέριμνα, ώστε να αναζητηθούν λύσεις για την διατήρηση της καθαρότητας του νερού και των επιφανειών, με επιστημονικό τρόπο, όπως γίνεται σε πολλές περιπτώσεις υδατοδεξαμενών για άλλες χρήσεις (πισίνες, συντριβάνια, ενυδρεία κλπ.)

Το Δημοτικό Συμβούλιο Δράμας, το οποίο ομόφωνα ενέκρινε την ανέγερση του μνημείου, οφείλει να βρει λύση στο ζήτημα αυτό, καθώς πέρα από τα όποια ερωτήματα προκύπτουν για τυχόν παραλείψεις, η εικόνα του μνημείου δεν τιμά την πόλη της Δράμας, ούτε και αναδεικνύει το άγαλμα της Νίκης. Είναι παράδοξο στην πόλη των νερών να μην υπάρχει ένα συντριβάνι όπου το νερό θα είναι κρυστάλλινο όπως αναβλύζει από τη δραμινή γη.

Υπενθυμίζεται ότι εικόνα εγκατάλειψης υπάρχει εδώ και αρκετά χρόνια, στο Πάρκο Κυπρίων Αγωνιστών, που βρίσκεται λίγο πιο δυτικά στη συνέχεια της επικάλυψης του χειμάρρου Καλλιφύτου, ενώ έχει καταργηθεί ουσιαστικά το συντριβάνι της Πλατείας Ελευθερίας και το μόνο που απομένει σε λειτουργία είναι το συντριβάνι του Δημοτικού Κήπου.

Πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για ακτοπλοϊκή σύνδεση νησιών βορείου Αιγαίου με βόρεια Ελλάδα

http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=1&artid=214266&utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+Agelioforosgr+(Agelioforos.gr)

Αναρτήθηκε το μεσημέρι στην ιστοσελίδα του υπουργείου Ναυτιλίας και Αιγαίου, η επίσημη πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος, για την ακτοπλοϊκή σύνδεση των νησιών του βορείου Αιγαίου με τη βόρεια Ελλάδα για τρεις μήνες, μετά την έκπτωση της ΝΕΛ και της θυγατρικής της «Σι Λινκ Φέρρις» από δύο άγονες γραμμές, με απόφαση του αρμόδιου υπουργού Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη (με το αιτιολογικό της πλημμελούς και αδικαιολόγητης άρνησης εκτέλεσης των δρομολογίων).

Η πρόσκληση εκδήλωση ενδιαφέροντος έρχεται σε συνέχεια γνωμοδότησης του Συμβουλίου Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών το οποίο συνεδρίασε την Παρασκευή 12/9 και έπειτα από το οποίο ο υπουργός Ναυτιλίας υιοθέτησε δύο προτάσεις. Ο υπουργός αναμένεται να προχωρήσει σε απευθείας ανάθεση, με βάση την καλύτερη προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος πρόταση.

Η πρώτη πρόταση φέρεται ως βασική επιλογή, καθώς στην πρόσκληση του υπουργείου Ναυτιλίας αναφέρεται ότι στην περίπτωση που δεν υπάρξει ενδιαφέρον, τότε ενεργοποιείται η δεύτερη.

Η πρώτη πρόταση θα καλύπτει τα Ψαρά και τη Σάμο μία φορά την εβδομάδα και σε αυτήν θα πρέπει οι ακτοπλοϊκές εταιρείες να καταθέσουν τις προτάσεις τους μέχρι τις 13:00 της 17ης Σεπτεμβρίου. Η πρόταση περιλαμβάνει ένα δρομολόγιο την εβδομάδα στη γραμμή Μυτιλήνη- Λήμνος- Καβάλα και ένα δρομολόγιο στη γραμμή Βαθύ Σάμου- Χίος- Μυτιλήνη- Λήμνος- Καβάλα και επιστροφή.

Η εταιρεία που θα αναδειχθεί ανάδοχος των δυο αυτών γραμμών θα πρέπει να συνδέσει μία φορά την εβδομάδα τα Ψαρά με τη Χίο σε συνέχεια του δρομολογίου από Πειραιά.

Στο δρομολόγιο Μυτιλήνη- Λήμνος- Καβάλα το μίσθωμα για πλοίο πρώτης κατηγορίας ανέρχεται σε 54.135 ευρώ το δρομολόγιο, με κατάθεση εγγυητικής επιστολής 64.564 ευρώ, για πλοίο δεύτερης κατηγορίας σε 50.125 ευρώ το δρομολόγιο με εγγυητική 59.782 ευρώ και για πλοίο τρίτης κατηγορίας σε 40.100 ευρώ το δρομολόγιο με εγγυητική 47.825 ευρώ.

Στο δρομολόγιο Βαθύ Σάμου- Χίος- Μυτιλήνη- Λήμνος- Καβάλα προβλέπεται για πλοίο πρώτης κατηγορίας μίσθωμα 93.825 ευρώ το δρομολόγιο με εγγυητική 111.901 ευρώ, για πλοίο δεύτερης κατηγορίας 86.875 ευρώ το δρομολόγιο με εγγυητική 103.612 ευρώ και για πλοίο τρίτης κατηγορίας 69.500 ευρώ το δρομολόγιο με εγγυητική 82.889 ευρώ.

Η δεύτερη πρόταση για την οποία θα πρέπει οι ακτοπλοϊκές εταιρείες να έχουν καταθέσει αίτημα μέχρι τις 12 το μεσημέρι της 18ης Σεπτεμβρίου, έχει δύο δρομολόγια την εβδομάδα στη γραμμή Καβάλα- Λήμνος- Βαθύ Σάμου.

Το ανώτατο προσφερόμενο μίσθωμα ανά δρομολόγιο και ανά κατηγορία πλοίου είναι το εξής:

Για πλοίο πρώτης κατηγορίας 93.825 ευρώ το δρομολόγιο και εγγυητική 223.802 ευρώ, για πλοίο δεύτερης κατηγορίας 86.875 ευρώ το δρομολόγιο και εγγυητική 207.224 ευρώ και για πλοίο τρίτης κατηγορίας 69.500 ευρώ και εγγυητική 165.779 ευρώ.

Η φρίκη της Γάζας μέσα από τα μάτια μίας δημοσιογράφου

Η συγκλονιστική συνέντευξη της ρεπόρτερ Cristina Cileacu που από τη Ρουμανία βρέθηκε στη Γάζα για να καλύψει τη φρίκη του πολέμου 

http://news247.gr/eidiseis/weekend-edition/h_frikh_ths_gazas_mesa_apo_ta_matia_mias_dhmosiografoy.3018911.html

Χρήστος Δεμέτης

news247 Σεπτέμβριος 13 2014 08:30

Ήταν 26 Αυγούστου όταν Χαμάς και Ισραήλ συμφώνησαν για μακρόχρονη εκεχειρία. Μια εκεχειρία που έβαλε τέλος για την ώρα στη φρίκη του πολέμου και στον πόνο των Παλαιστινίων που είδαν 2.200 συμπατριώτες τους να χάνουν τη ζωή τους μετά από επτά εβδομάδες βομβαρδισμών. Οι απώλειες των Ισραηλινών ανέρχονταν σε 68 νεκρούς, οι περισσότεροι από τους οποίους στρατιώτες.

Τα όπλα σίγησαν προς στιγμή και το Ισραήλ δέχθηκε να χαλαρώσει τον αποκλεισμό της Γάζας και να επιτρέψει την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας και υλικών κατασκευής.

Η συμφωνία θα επιτρέψει επίσης "την αλιεία σε απόσταση έως 6 ναυτικών μιλίων και τη συνέχιση των έμμεσων διαπραγματεύσεων (στο Κάιρο) μεταξύ των δύο πλευρών σχετικά με άλλα θέματα για διάστημα ενός μήνα μετά την έναρξη της κατάπαυσης του πυρός", σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση των Ισραηλινών.

Το WE του NEWS247 μίλησε λίγες ημέρες μετά την παύση των σειρήνων με έναν άνθρωπο που έζησε τη φρίκη από μέσα.

Το Who is Who

Η Cristina Cileacu, ρεπόρτερ του Ρουμανικού Digi24 βρέθηκε στη Γάζα και στο Ισραήλ την περίοδο του πολέμου για να καλύψει τα γεγονότα που προκάλεσαν παγκόσμιο αποτροπιασμό.

Η ίδια ξεκίνησε την καριέρα της το 1998 και στο πέρασμα των χρόνων εργάστηκε για τα δίκτυα ARD Vienna, Metropolis TV Netherland, Vive Germany και Red Bull Austria. Τα τελευταία τρία χρόνια εργάζεται στο Digi24 news tv ενώ έχει πάρει συνέντευξη από τους Mahmoud Abbas, Rosen Plevneliev, Ivo Josipovic, Viktor Orban, Anders Fogh Rasmussen και πολλούς άλλους ηγέτες. Πλέον, παρουσιάζει το πρόγραμμα Diplomatic Passport.

Δυτική Όχθη και Γάζα

Όπως μας είπε η Cristina, η ίδια και ο συνάδελφος της Balazs Barabas, ασχολούνται με διεθνή ζητήματα διπλωματίας για το "Diplomatic Passport".

"Εδώ και 50 χρόνια, ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα διπλωματίας είναι οι σχέσεις Ισραήλ και Παλαιστίνης. Έχουμε πάει δύο φορές στη Δυτική Όχθη, έχουμε κάνει συνεντεύξεις με τον πρόεδρο Mahmoud Abbas, με τον υπουργό Εξωτερικών Υποθέσεων Ryad al-Maliki, με τον επικεφαλής των ειρηνευτικών συνομιλιών Mohammad Shtayyeh και πολλούς Παλαιστινίους", αναφέρει η δημοσιογράφος στο NEWS 247.

"Η μέση Ανατολή εδώ και πολλά χρόνια έχει γίνει κεντρικό θέμα για εμάς τους δημοσιογράφους. Για εμένα είναι πολύ σημαντικό να είμαστε εκεί όταν συμβαίνουν τα γεγονότα. Η Λωρίδα της Γάζας είναι ένας άλλος κόσμος συγκριτικά με τη Δυτική Όχθη. Στη Δυτική Όχθη τα μόνα όπλα που έχω δει είναι πέτρες και σφεντόνες που χρησιμοποιούνται για να πετούν τις πέτρες αυτές. Από την πλευρά των Ισραηλινών υπάρχουν δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες. Στη Γάζα, η Χαμάς έχει βόμβες και ελευθέρους σκοπευτές. Και οι Ισραηλινοί έχουν F16, τανκ και πραγματικές σφαίρες. Στο τελευταίο ταξίδι μας βρεθήκαμε μόνο μέσα στο Ισραήλ και στη Γάζα. Δεν καλύψαμε τα γεγονότα στη Δυτική Όχθη αυτή τη φορά".

Μέσα στα συντρίμμια

Μιλώντας για τις εμπειρίες της στην πολύπαθη Γάζα, μας λέει:

"Η Γάζα είναι η πιο δυνατή εμπειρία που έχω ζήσει εδώ και 16 χρόνια που είμαι δημοσιογράφος. Δεν υπάρχει κάτι που να μπορώ να απομονώσω. Στη Γάζα, από τη στιγμή που θα περάσεις τα σύνορα κάθε στιγμή είναι μια εμπειρία. Το Erez crossing point από το Ισραήλ είναι ένα άδειο παλιό αεροδρόμιο. Κατά τη διάρκεια του περάσματος υποβάλλεσαι σε ενδελεχή έλεγχο διαβατηρίων και ελέγχονται τα πάντα από κάμερες. Υπάρχουν ελάχιστοι πολίτες και η αίσθηση ότι μια κάμερα σε παρακολουθεί συνέχεια, είναι διαρκής. Υπάρχει ένα σύστημα στην πύλη με κόκκινα και πράσινα φώτα που σου επιτρέπει να κινηθείς. Η τελική πύλη είναι μια πύλη φυλακής και από τη στιγμή που την περάσεις εισέρχεσαι σε μια περιοχή που είναι περικυκλωμένοι από φράχτες σε μια έκταση 2 χιλιομέτρων και στο τέλος αυτού του κλειστού διαδρόμου, μπαίνεις στη Γάζα".

Η δυσκολία για να μπεις στην εμπόλεμη ζώνη

"Δουλέψαμε 3 ολόκληρες εβδομάδες για να μπορέσουμε να προετοιμαστούμε για να μπούμε στη Γάζα και όταν όλα ήταν έτοιμα, επετεύχθη η εκεχειρία των 72 ωρών. Όταν ετοιμάστηκαν όλα τα έγγραφα, η πραγματική είσοδος διαρκεί περισσότερο από 2 ώρες. Μόνο για τον έλεγχο των διαβατηρίων πρέπει να περιμένεις μισή ώρα για κάθε άτομο. Η ομάδα μου είχε 3 άτομα, εμένα, τον Balazs και τον καμεραμάν μας, τον Gabriel Necsulescu. Αναγκαστήκαμε να περάσουμε από έναν πραγματικό λαβύρινθο από πόρτες και μετά βρεθήκαμε στο "τούνελ" των 2 χιλιομέτρων που σας περιέγραψα. Εν τέλει μείναμε στη Γάζα, μέσα στην εμπόλεμη ζώνη για 2 ημέρες καθώς τόσο μπορούσε να μας εξασφαλίσει το μπάτζετ μας και οι εγγυήσεις για την ασφάλεια μας".

Η περιγραφή της είναι ανατριχιαστική.

"Το πρώτο που αισθάνεσαι είναι η μυρωδιά. Μυρίζει παντού νεκρά πτώματα. Και η μυρωδιά αυτή σου δίνει να καταλάβεις το μέγεθος της καταστροφής. Όσο πιο βαθιά πηγαίνεις μέσα στην πόλη βλέπεις ξεκάθαρα την καταστροφή των κτιρίων. Ολόκληρες γειτονιές έχουν ισοπεδωθεί. Ανάμεσα στα ερείπια οι άνθρωποι ψάχνουν για τα πράγματα τους. Οι περισσότεροι βρίσκουν σφαίρες και κομμάτια από βλήματα. Αλλά οι άνθρωποι γελάνε. Τους ρωτάω, "πως γίνεται να γελάτε, έχετε χάσει τα πάντα, άνθρωποι πέθαναν από τις οικογένειες σας, δεν έχετε μέρος να ζήσετε". Και μου απαντάνε, "ναι, είναι αλήθεια αλλά είμαστε ακόμα ζωντανοί". Σαν δημοσιογράφος μπορώ να πω ότι κάθε στιγμή στη Γάζα είναι μια ιστορία για να διηγηθείς".

Τη ρωτάμε αν φοβήθηκε.

"Μόλις πέρασα τα σύνορα του Erez, ο φόβος ήταν το κυρίαρχο συναίσθημα. Οι Παλαιστίνιοι είναι ζεστοί και καλοί άνθρωποι. Αλλά υπάρχει εκεί το αίσθημα ότι δεν ξέρεις τι μπορεί να σε χτυπήσει, υπάρχει η ανασφάλεια ότι είσαι μόνος και δεν μπορείς να εμπιστευτείς κανέναν... Δεν είναι εύκολο. Ήμασταν τυχεροί γιατί το ταξίδι μας έγινε εν μέσω της πρώτης εκεχειρίας. Δεν το σχεδίαζα έτσι, αλλά μέχρι να συμπληρώσουμε όλα τα απαραίτητα έγγραφα και να πάρουμε την άδεια να περάσουμε τα σύνορα, η εκεχειρία είχε επιτευχθεί.

Η ένταση όμως υπήρχε στον αέρα, μας ακολουθούσαν άνθρωποι της Χαμάς, ήξεραν που είμαστε όλη την ώρα και τι τραβούσαμε με τις κάμερες μας. Δεν μας πλησίασαν άμεσα αλλά εμείς τους πλησιάσαμε. Τους ζητήσαμε να κινηματογραφήσουμε στρατό της Χαμάς. Ξαφνικά έγιναν απόμακροι και άρχισαν να μας λένε πως δεν ξέρουν κανέναν στρατιώτη, ούτε ηγέτη της Χαμάς. Αυτά είναι γνωστά, αλλά κανείς δεν τολμά να τα αποκαλύψει με το όνομα του στους δημοσιογράφους. Προτιμούν να κρύβονται".

Οι στιγμές με τον λαό της Παλαιστίνης

"Οι Παλαιστίνιοι όπως σας είπα, είναι από τους καλύτερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει", αναφέρει η Ρουμάνα ρεπόρτερ.

"Έχουν πάντα τη διάθεση να σε βοηθήσουν. Είναι φιλικοί και ζεστοί. Είναι επίσης πολύ περίεργοι όταν βλέπουν κάμερες. Τα μικρά παιδιά έρχονται και σε ρωτούν από που είσαι, θέλουν να σε ξεναγήσουν. Ένα μικρό παιδί, που τον λένε Mohamed, είναι 7 χρονών όπως μου είπε, ήρθε και με ρώτησε: "Λονδίνο;". "Όχι", του είπα, "Ρουμανία". Ξαφνικά τοποθέτησε τα δύο του χέρια κοντά στην καρδιά του, δείχνοντας την εκτίμηση του για τη χώρα μου και χαμογέλασε. Με κάλεσε να τον ακολουθήσω κάνοντας νοήματα. Φτάσαμε σε μια κατεστραμμένη περιοχή. Στο έδαφος υπήρχαν κουβέρτες και κοντά, ένα γκρεμισμένο τέμενος. Ο Mohamed μου έδειξε τον θόλο που ήταν στο έδαφος και είπε, "τέμενος". Μετά γύρισε και έδειξε τις κουβέρτες και μου είπε: "Σπίτι". Έμεινα άφωνη".

Η δημοσιογράφος Cristina Cileacu:

Η Cristina μας διευκρινίζει ότι πολλοί Παλαιστίνιοι σπουδάζουν σήμερα στη Ρουμανία και οι καλύτεροι χειρουργοί που εργάζονται στη Γάζα έχουν εκπαιδευτεί στην πατρίδα της. Γιατροί που δίνουν καθημερινά μάχη κάτω από αντίξοες συνθήκες και έσωσαν πολλές ζωές. Έτσι εξηγεί και την ιδιαίτερη χαρά του μικρού Mohamed.

Την ρωτάμε ποια είναι τα κυριότερα προβλήματα της περιοχής και του λαού της Παλαιστίνης, πέραν των βομβαρδισμών.

"Ξεκάθαρα η ανεργία και η φτώχεια. Οι άνθρωποι μπαίνουν στη Χαμάς όχι εξαιτίας του "πιστεύω" τους, αλλά περισσότερο γιατί η Χαμάς τους παρέχει κάποια χρηματικά ποσά. Στη Γάζα δεν υπάρχει νερό, ηλεκτρισμός, δρόμοι. Στο ξενοδοχείο που μέναμε πλενόμασταν και βουρτσίζαμε τα δόντια μας με θαλασσόνερο από τη Μεσόγειο. Τα νοσοκομεία λειτουργούν με γεννήτριες.

Μιλήσαμε με τους χειρουργούς από το νοσοκομείο Al Shifa. Ήξεραν λίγα Ρουμάνικα και μας είπαν ότι δεν έχουν εργαλεία και φάρμακα. Αυτοσχεδιάζουν για να σώσουν ζωές. Ένας μας ζήτησε να τον βιντεοσκοπήσουμε για να ευχαριστήσει τους Ρουμάνους καθηγητές του για όσα του έμαθαν".

Η Cristina προσθέτει ότι αυτοί οι γιατροί εκπαιδεύτηκαν εν μέσω κομμουνιστικού καθεστώτος στη Ρουμανία, εν μέσω κρίσης και οικονομικής ένδειας και έτσι έμαθαν να αυτοσχεδιάζουν στις σχολές τους στις οποίες υπάρχουν βασικές ελλείψεις.

Και οι δύο πλευρές πανηγύριζαν με τους βομβαρδισμούς

Ένα από τα πιο "μαύρα" περιστατικά που μπορούσα να ανακαλέσω ενθυμούμενος τους βομβαρδισμούς στη Γάζα, ήταν οι εικόνες Ισραηλινών την ώρα που πανηγύριζαν όσο διεξάγονταν οι χερσαίες και από αέρος επιθέσεις στην Λωρίδα.

"Πανηγύριζαν και οι δύο πλευρές", αναφέρει η δημοσιογράφος. "Εδώ και πάρα πολλά χρόνια αυτοί οι λαοί βρίσκονται σε πόλεμο. Γενιές ανθρώπων μεγαλώνουν με μίσος και αυτό αναπτύσσεται, βαθαίνει. Η πλειοψηφία όμως και από τις δύο πλευρές θέλει ειρήνη. Αλλά υπάρχουν ακραίοι και στο Ισραήλ και στην Παλαιστίνη".

"Μέσα στη Γάζα βιντεοσκοπήσαμε 2 επεισόδια του Diplomatic Passport. Στο πρώτο υπάρχει συνέντευξη του ηγέτη της Χαμάς, Ahmad Yousef, που ήταν πρώην σύμβουλος του πρωθυπουργού Ismail Haniyeh, συνέντευξη με τον υπουργό Δικαιοσύνης του Ισραήλ Mufeed al Hasayneh (ο ίδιος είναι υπεύθυνος για τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις), με τον Mufeed al Hasayneh που είναι υπουργός Εργασίας και ανοικοδόμησης της Γάζας και τον Paul Hirschson, εκπρόσωπο του MFA (υπουργείο Εξωτερικών) του Ισραήλ.

Στο δεύτερο επεισόδιο μιλάνε καθημερινοί άνθρωποι και από τις δύο πλευρές. Και οι δύο δηλώνουν μάλιστα απογοητευμένοι από τις κυβερνητικές στρατηγικές που έχουν ακολουθηθεί καθώς θεωρούν ότι στην ουσία δεν κάνουν τίποτα για να λύσουν το πρόβλημα. Και οι δύο υποφέρουν γιατί ζουν στον φόβο".

Η δημοσιογράφος προσθέτει ότι κανένας εκπρόσωπος του IDF, του στρατού του Ισραήλ δεν δέχθηκε να μιλήσει στην κάμερα της.

Κεφάλαιο "ανθρώπινες ασπίδες"

Τελικά η Χαμάς χρησιμοποίησε αμάχους για να ανακόψει τους βομβαρδισμούς ή η όλη ιστορία ήταν μια προπαγάνδα;

"Ακούσαμε πολλές ιστορίες μέσα και έξω από τη Γάζα. "Off the record" πάντα, ανεπίσημα, σχετικά με το αν η Χαμάς χρησιμοποίησε ανθρώπινες ασπίδες. Οι Παλαιστίνιοι που το επιβεβαίωσαν μας εκλιπαρούσαν να μην τους βιντεοσκοπήσουμε και να μην δημοσιεύσουμε τα ονόματα τους γιατί η Χαμάς τους απειλούσε και φοβούνταν. Από την άλλη, γνωρίσαμε Ισραηλινούς που είχαν φίλους μέσα στη Λωρίδα και ήταν πολύ στεναχωρημένοι για όλα όσα γίνονταν.

Μιλώντας για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, προσωπικά πιστεύω πως από τη στιγμή που βομβαρδίζεις μια ολόκληρη γειτονιά από ένα F16, και την ίδια ώρα εισβάλλεις με τανκς για να καταστρέψεις σχεδόν τα πάντα, τότε ξεπερνάς κάθε όριο. Δεν είμαι στρατιωτικός και δεν είναι η δουλειά μου να κρίνω. Αλλά σαν άτομο, στα μάτια μου όλο αυτό ήταν μια σφαγή".

Υπάρχει λύση τελικά; Η απάντηση είναι δύσκολη.

"Η κατάσταση στη Γάζα δεν μπορεί να επιλυθεί εύκολα. Μία απάντηση μπορώ μόνο να δώσω. Όλοι οι άνθρωποι, όλοι οι λαοί από όλο τον πλανήτη, πρέπει να είναι ελεύθεροι να αποφασίζουν μόνοι τους για το μέλλον τους".

Τέλος, την ρωτάμε αν θα επέστρεφε στη Γάζα.

"Όπως είπα και στην αρχή της συνέντευξης, πήγαμε εκεί επειδή εκεί έλαβαν χώρα τα γεγονότα. Μπορώ μόνο να ελπίζω σε ειρήνη ανάμεσα στους Ισραηλινούς και στους Παλαιστίνιους".

*Ευχαριστούμε πολύ την Cristina Cileacu για την παραχώρηση των πλάνων και των φωτογραφιών από το ταξίδι της. Στο βίντεο εμφανίζεται ο συνεργάτης της, Balazs Barabas

http://news247.gr/eidiseis/weekend-edition/h_frikh_ths_gazas_mesa_apo_ta_matia_mias_dhmosiografoy.3018911.html,