Φλώρου και Λαύρου, του Αγίου πλήθους των Φτωχών, των Αγίων Έρμου, Σεραπίων και Πολυαίνου, Ιουλιανής, Λέωντος, των Αγίων Τεσσάρων Οσίων Ασκητών, Γεωργίου & Ιωάννου Πατριαρχών, των Οσίων Βαρνάβα, Σωφρονίου και Χριστοφόρου, Σωφρονίου Αγιορείτου
Οι Άγιοι Φλώρος και Λαύρος
Ήταν δίδυμα αδέλφια και ήταν άρρηκτα ενωμένοι δια της θερμής πίστεως και αγάπης που είχαν προς το Χριστό. Κατάγονταν από το Βυζάντιο και είχαν διδαχθεί το χριστιανισμό και την τέχνη του λιθοξόου από τους Αγίους Πρόκλο(και όχι Πάτροκλο, όπως λανθασμένα γράφεται από ορισμένους Συναξαριστές, και η μνήμη του έτσι λανθασμένα επαναλαμβάνεται και την 21η Ιανουαρίου) και Μάξιμο, οι όποιοι υπέστησαν και μαρτυρικό θάνατο για το Χριστό. Μετά το θάνατο των διδασκάλων τους, ο Φλώρος και ο Λαύρος αναχώρησαν στην Ιλλυρία και διάλεξαν σαν τόπο διαμονής τους την πόλη Ουλπιανά. Στην πόλη αυτή εργάζονταν την τέχνη τους, αλλά συγχρόνως μέσω αυτής προσπαθούσαν για την εξάπλωση του Ευαγγελίου. Εκεί υπήρχε και κάποιος Ιερέας ειδώλων, ονομαζόμενος Μερέντιος. Ο γιος αυτού Αθανάσιος από το ένα του μάτι έπαθε τύφλωση, που από την ιατρική επιστήμη δε βρήκε θεραπεία. Τότε πλησίασε τους δύο τεχνίτες αδελφούς, οι όποιοι με την επίκληση του ονόματος του Χριστού θεράπευσαν το μάτι του γιου του ειδωλολάτρη Ιερέα, με αποτέλεσμα να πιστέψουν και οι δύο στο Χριστό. Αυτό μόλις το έμαθε ο έπαρχος Λύκων, συνέλαβε τους δύο αδελφούς και, αφού τους βασάνισε φρικτά, τους έριξε μέσα σε ένα πηγάδι, όπου και παρέδωσαν το πνεύμα τους. Έτσι, οι δύο τεχνίτες αδελφοί μπήκαν στην αιώνια πόλη, "ης τεχνίτης και δημιουργός ο Θεός". Της οποίας, δηλαδή, τεχνίτης και κτίστης είναι αυτός ο Θεός.Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον ΛόγονΕυσεβείας τοις τρόποις εγγυμναζόμενοι, του μαρτυρίου την τρίβον διαπεράτε καλώς, ως αυτάδελφοι κλεινοί Χριστόν δοξάσαντες, όθεν γεραίρομεν υμάς, ως γενναίους Αθλητάς, Φλώρε και Λαύρε βοώντες. Από παντοίας ανάγκης, ρύσασθε πάντας ημάς Άγιοι.
Το Άγιο Πλήθος των Πενήτων (Φτωχών)
Θανατώθηκαν από τον Λικίνιο δια πυρός, επειδή κατέστρεψαν τα είδωλα του ναού. Το ναό αυτό έκτισαν οι Άγιοι Φλώρος και Λαύρος. Τα χρήματα όμως που τους έδωσε ο βασιλιάς αυτός για την ανέγερση του ναού, οι άγιοι τα έδωσαν στο πλήθος αυτό των φτωχών, οι όποιοι, κατόπιν, με προτροπή των Αγίων Φλώρου και Λούρου, κατέστρεψαν τα είδωλα του ναού και τον μετέτρεψαν, τρόπον τινά, σε χριστιανικό.
Οι Άγιοι Έρμος (ή Ερμής), Σεραπίων και Πολύαινος
Ήταν τέκνα της Ρώμης και διακρίνονταν για το ζήλο τους στη διάδοση της πίστης και εναντίον της πολεμικής των ειδωλολατρών. Καταγγέλθηκαν στις αρχές και έμειναν σταθεροί στην ομολογία της πίστης τους. Τότε, μια σειρά από άγρια βασανιστήρια τους περίμεναν. Στην αρχή τους έδειραν αλύπητα και έπειτα τους έριξαν σε μια φυλακή σκοτεινή και δυσώδη. Εκεί τους ταλαιπωρούσαν με πολλές στερήσεις και κακοπάθειες. Αλλά τίποτα δεν κατάφερε να τους κλονίσει. Τότε τους έβγαλαν από κει, και αφού τους έδεσαν σφιχτά με σχοινιά, τους έσυραν οι όχλοι σε ανώμαλο έδαφος, γεμάτο με πολλές και κοφτερές πέτρες. Έτσι οι σάρκες τους κομματιάστηκαν και τα κεφάλια τους γέμισαν από πληγές και αίματα. Οι ψυχές τους όμως ανέγγιχτες, πέταξαν στον Σωτήρα Χριστό για να αναπαυτούν αιώνια κοντά Του.
Η Αγία Ιουλιανή πλησίον του Στροβίλου
Μάλλον είναι η ίδια με αυτή της 21ης Δεκεμβρίου, που μαρτύρησε στη Νικομήδεια.
Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες.
Ο Άγιος Λέων
Μαρτύρησε στα παράλια των Μύρων της Λυκίας. Πιθανώς να είναι ο ίδιος με αυτόν της 18ης Φεβρουαρίου.
Οι Άγιοι Τέσσερις Όσιοι Ασκητές
Απεβίωσαν ειρηνικά. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες.
Οι Άγιοι Γεώργιος και Ιωάννης Πατριάρχες Κωνσταντινούπολης
Ο Πατριάρχης Ιωάννης ο Ε' διαδέχτηκε τον Θωμά Β' το έτος 668 και πατριάρχευσε μέχρι το 674. Προηγούμενα, πρεσβύτερος της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης, είχε υπηρετήσει σαν πρωτέκδικος και χαρτοφύλακας του Πατριαρχείου και σκευοφύλακας της αγίας Σοφίας. Διακρίθηκε για το ορθόδοξο φρόνημα του και ποίμανε την εκκλησία ειρηνικά επί Κωνσταντίνου του Πωγωνάτου. Υπήρξε φιλάνθρωπος, αφιλοχρήματος, ζούσε με μεγάλη μάλιστα απλότητα και πάντα έλεγε, ότι κανένα άλλο δεν τιμά τον κληρικό και μάλιστα τον Ιεράρχη, όσο η απλότητα της ζωής του και η διάθεση των εισοδημάτων του για τους πεινασμένους και γυμνούς. Ο δε Πατριάρχης Γεώργιος ο Α' πατριάρχευσε από το 678 μέχρι το 683. Προηγούμενα είχε κάνει Σύγκελος του Πατριαρχείου και σκευοφύλακας της Αγίας Σοφίας. Επί Γεωργίου Α' συγκροτήθηκε στην Κωνσταντινούπολη η έκτη Οικουμενική Σύνοδος, που αναθεμάτισε τους αιρετικούς μονοθελητές. Για τον χαρακτήρα του Πατριάρχη αυτού γράφτηκε ότι ήταν "Νομεύς αγαθός του Θεού νόμων φύλαξ".
Οι Όσιοι Βαρνάβας, Σωφρόνιος και Χριστόφορος
Δεν έχουμε σαφή βιογραφικά τους στοιχεία. Μόνο από το "Νέον Λειμωνάριον" μαθαίνουμε ότι απεβίωσαν ειρηνικά κατά το έτος 412. Απ' αυτούς ο Βαρνάβας ήταν Ιδρυτής της Μονής Σουμελά, ο Σωφρόνιος ήταν ανεψιός του, και οι δύο ήταν στην καταγωγή Αθηναίοι. Ο δε Χριστόφορος καταγόταν από την Τραπεζούντα και υπήρξε νέος Ιδρυτής της Μονής Σουμελά, μετά την ερήμωση της.
Ο Όσιος Σωφρόνιος ο Αγιορείτης
Γεννήθηκε στην Ήπειρο από γονείς ευσεβείς το 18ο αιώνα. Από μικρός διακρινόταν για την σεμνή ζωή του και τον σεβασμό του στα θεία. Όταν ήλθε σε ηλικία γάμου, οι γονείς του τον πάντρεψαν παρά τη θέληση του με μια σεμνή γυναίκα. Αλλά τη νύχτα του γάμου, έφυγε στο Άγιον Όρος. Εκεί, στη σκήτη της Αγίας Άννας δοκιμάστηκε και εκάρη μοναχός. Αργότερα χειροτονήθηκε Ιερέας και έφτασε σε μεγάλα ύψη αγιότητας. Η ζωή του υπήρξε ενάρετη και αγγελική. Η πνευματική του τελειότητα ήταν παράδειγμα όχι μόνο στους αδελφούς της Σκήτης της Αγίας Άννας, αλλά και σ' όλο το Άγιον Όρος. Έτσι οσιακά αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά.
Απολυτίκιον. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.Των Οσίων τον βίον ακριβώς μιμησάμενος, μέτοχος αυτών ανεδείχθης, θεοφόρε Σωφρόνιε, οσίως γαρ βιώσας επί γης, των θείων δωρεών εν ουρανοίς, ηξιώθης και παρέχεις πάσιν ημιν, την χάριν σου τοις κράζουσι. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω εκπληρούντι δια σου, ημών τα αιτήματα.
Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων Οσίου Αρσενίου του νέου, εν Πάρω
Δεν έχουμε λεπτομέρειες για το γεγονός.
