Ό,τι γράφεται χωρίς προσπάθεια, διαβάζεται χωρίς ευχαρίστηση.

Samuel Johnson, 1709-1784, Άγγλος συγγραφέας

Νίκος Χειλαδάκης, Αφιερωμένο σε όλους τους τουρκολάγνους την επέτειο της Ποντιακής Γεννοκτονίας

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΛΑΓΝΟΥΣ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΝΟΚΤΟΝΊΑΣ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Την ίδια περίοδο που εδώ στην Ελλάδα κάποιοι «εθελότυφλοι» και «ραγιαδόφρονες» επιμένουν να επιβάλουν στα σχολικά μας βιβλία μια εξωραϊσμένη και εξωπραγματική εικόνα για την παρουσία των Τούρκων στην ελληνική ιστορία, την ίδια περίοδο που τα ελληνικά μεγάλα κανάλια προβάλουν με μανία κάποια εξωπραγματικά τουρκικά σήριαλ καλλιεργώντας στο ελληνικό κοινό  μια απατηλή εικόνα για την σύγχρονη Τουρκία, στην ιδία την Τουρκία έχει προκαλέσει σοκ  η δημοσίευση πριν από καιρό μιας αποκαλυπτικότατης έρευνας του ίδιου του  τουρκικού Γενικού Επιτελείου σχετικά με την εικόνα που έχουν για τους Τούρκους, πολίτες άλλων χωρών. Σύμφωνα λοιπόν με την έρευνα αυτή, σε 27 χώρες η εικόνα της Τουρκίας και των Τούρκων, όπως παρουσιάζεται στα  σχολικά βιβλία της ιστορίας, είναι το λιγότερο θα έλεγε κανείς αρνητική και φτάνει μέχρι του σημείου να χαρακτηριστούν σαν η χειρότερη μάστιγα της ανθρωπότητας. Μερικά από τα «κοσμητικά επίθετα με τα οποία στολίζουν τους Τούρκους και το πέρασμα τους στην ιστορία είναι πολύ χαρακτηριστικά : « Στρατός του διαβόλου», «Απατεώνες», «Ύπουλοι», «Κηφήνες», «Παράσιτα», «Βιαστές», «Εισβολείς», «Αρπάγες», «Πλιατσικολόγοι», «Βάρβαροι του Αττίλα», «Τύραννοι», είναι μόνο λίγα από τα χαρακτηριστικά επίθετα με τα οποία «κοσμείται» η λέξη Τούρκος. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μια σειρά χωρών από την Μέση Ανατολή μέχρι ακόμα και την Φιλανδία, οι Τούρκοι κατέχουν το ρεκόρ των αρνητικών χαρακτηρισμών σε σημείο να παρομοιάζονται με την μεγαλύτερη συμφορά για τους λαούς των χωρών αυτών. Το εντυπωσιακό δε είναι ότι τέτοιοι χαρακτηρισμοί εμφανίζονται σε σχολικά βιβλία ακόμα και μουσουλμανικών χωρών,  ακόμα και χωρών που σήμερα συνδέονται με φιλικές και συμμαχικές σχέσεις με την Τουρκία.

Συγκεκριμένα στην Αλβανία, στην όγδοη τάξη της στοιχειώδης εκπαίδευσης, πάντα σύμφωνα με την επίσημη έκθεση του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, αναφέρετε ότι από όπου πέρασαν οι Τούρκοι έπεσε μαύρη σκλαβιά, οι μάνες βιαστήκαν, οι άντρες πουλήθηκαν σαν δούλοι και σκλάβοι. Στην Βοσνία Ερζεγοβίνη, επίσης μουσουλμανική χώρα που βοηθήθηκε πολύ από την Τουρκία, στην εβδόμη τάξη της στοιχειώδης εκπαίδευσης  οι Τούρκοι χαρακτηρίζονται σαν κλεφτές, βιαστές, ληστές, και παράσιτα και προστίθεται πως εξ αιτίας της σκλαβιάς στους Τούρκους οι λαοί των σκλαβωμένων χωρών υπέστησαν μεγάλη καθυστέρηση στην οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη και έμειναν πολύ πίσω σε σύγκριση με τους άλλους λαούς της Ευρώπης.  Στα Σκόπια, άλλη μια πολύ φιλότουρκη χώρα, στην πρώτη τάξη του Λυκείου αναφέρετε πως οι Τούρκοι βασάνιζαν, κρέμαγαν τους αγωνιστές του λαού, τους κάρφωναν πάνω σε πασσάλους,  τους έγδερναν με τον χειρότερο τρόπο. Αλλά και εκτός των Βαλκανίων υπάρχουν επίσης πολύ επικριτικές αναφορές για το πέρασμα των Τούρκων. Έτσι στην Ουκρανία, στην εβδόμη τάξη της στοιχειώδους εκπαίδευσης αναφέρετε ότι ο Χασάν πασάς μετά την εξέγερση της Κριμαίας έφερε στην Πόλη τριακοσίους σκλάβους ουκρανικής καταγωγής που τους πούλησε στο σκλαβοπάζαρο, ( από αυτούς προέρχεται και η περίφημη Χιουρέμ σουλτάνα στην αρχή σκλάβα στο χαρέμι και στην συνέχεια σύζυγος του περίφημου σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή) . Όπως αναφέρουν τα σχολικά βιβλία της Ουκρανίας, «Εκεί χωρίστηκε η μάνα από το παιδί της και ο γιος από τον πατέρα, μέσα από ένα ανεπανάληπτο θρήνο των δύστυχων σκλάβων». Είναι γνωστή βέβαια η θέση της Αρμενίας όπου στα σχολικά της βιβλία καυτηριάζεται με πολύ έντονο τρόπο όλη η ιστορική διαδρομή των  Τούρκων και φυσικά δίνετε μεγάλη έμφαση στην γενοκτονία που έγινε σε βάρος του αρμενικού λαού. Επίσης στα σχολικά βιβλία της Γερμανίας αναφέρετε με έντονα επικριτικό για τους Τούρκους ύφος η καταπίεση των Κούρδων, ενώ  η ίδια η Τουρκία χαρακτηρίζετε σαν ένα ακραίο εθνικιστικό κράτος και ότι ο τουρκικός στρατός χαρακτηρίζεται σαν  στρατός βασανιστηρίων. Ακόμα και  στα σχολικά βιβλία της μακρινής Φιλανδίας υπάρχουν άκρως υποτιμητικές για τους Τούρκους αναφορές. Συγκεκριμένα αναφέρετε ότι στην Τουρκία απαγορεύετε η χρήση της μητρικής γλώσσας για τους Κούρδους, ότι γίνονται βασανιστήρια σε άτομα των μειονοτήτων και ότι από το 1984 το ΡΚΚ, που χαρακτηρίζετε σαν απελευθερωτικό κίνημα, έχει αρχίσει ένοπλο αγώνα κατά της τουρκικής καταπίεσης. Οι έντονα επικριτικές για την Τουρκία και τους Τούρκους αναφορές σε βιβλία της σχολικής εκπαίδευσης επεκτείνονται και σε άλλες χώρες όπως η Ιταλία, Γαλλία, Ρωσία, ακόμα και στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν δημοσιευθεί στην ίδια την Τουρκία, στην γειτονική Συρία έχουν καταγραφεί 92, (οι περισσότερες), επικριτικές αναφορές για το πέρασμα των Οθωμανών και των Τούρκων από την χώρα τους, στην Κυπριακή Δημοκρατία 65,  στην Βουλγαρία 50 και 43 στην Βοσνία Ερζεγοβίνη. 

Ένα άλλο μεγάλο ιστορικό-πολιτικό σοκ που υπέστησαν πρόσφατα οι Τούρκοι είναι ότι πριν από δυο χρόνια για πρώτη φορά η Βουλγαρία ανακοίνωσε με τον τότε  πρωθυπουργό , Μπόικο Μπορίσοφ, σύμφωνα με δημοσιεύματα του ίδιου του τουρκικού τύπου, ότι θα διεκδικήσει αναγνώριση της γενοκτονίας που υπέστησαν οι Βούλγαροι στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα από τους Τούρκους, με τις σφαγές που έγιναν τότε σε πολλές βουλγαρικές επαρχίες. Άλλη μια δηλαδή γενοκτονία από τους Τούρκους που αναζητά την ιστορική της δικαίωση. Σύμφωνα με τις τότε δημοσιογραφικές πληροφορίες που έφταναν από την Σόφια, ο τότε Βούλγαρος πρωθυπουργός φέρονταν να είχε δηλώσει στον Βούλγαρο δημοσιογράφο, Γεώργκι Κοριτάρωφ, πως η Βουλγαρία έχει το δικαίωμα της απαίτησης της ιστορικής δικαίωσης.  Η δήλωση αυτή τάραξε τα τουρκικά ΜΜΕ, ενώ πολλοί την Άγκυρα τόνιζαν ότι αυτό γίνεται κατόπιν πιέσεων του γνωστού ακροδεξιού βουλγαρικού κόμματος, ΑΤΑΚΑ.  Το ΑΤΑΚΑ και στο παρελθόν είχε καταφερθεί έντονα κατά της Τουρκίας και την είχε κατηγορήσει ότι υποκινεί την τουρκόφωνη μουσουλμανική μειονότητα της Βουλγαρίας για να εξυπηρετήσει τα τουρκικά συμφέροντα στην περιοχή. Συχνά  έχει διοργανώσει μεγάλες διαδηλώσεις στα σύνορα Τουρκίας Βουλγαρίας, με έντονα αντιτουρκικό χαρακτήρα προσπαθώντας να εμποδίσει τα καραβάνια των τουρκόφωνων ψηφοφόρων που έρχονται οργανωμένοι από την Τουρκία όπου μένουν τα τελευταία χρόνια, για να ψηφήσουν σε βουλγαρικές εκλογές. Να σημειωθεί ότι το ΑΤΑΚΑ έχει πρωτοστατήσει στο παρελθόν στο βουλγαρικό κοινοβούλιο για την αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας και μάλιστα το 2006 είχε φέρει σχετικό νομοσχέδιο στην  βουλγαρική βουλή αλλά τελικά το νομοσχέδιο είχε απορριφθεί κατόπιν έντονων  αντιδράσεων της Τουρκίας, αλλά και των εκπροσώπων της τουρκόφωνης μειονότητας στην  βουλγαρική βουλή.

Η σύγχρονη Τουρκία καβαλάει επάνω της το βάρος της γενοκτονίας εκατομμυρίων Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων, Αράβων χριστιανών της Μικράς Ασίας. Σήμερα, ένα αιώνα σχεδόν μετά την διάπραξη αυτών των φρικτών εγκλημάτων, κάποιοι τουρκολάγνοι επιδιώκουν να μας κάνουν όχι μόνο να διαγράψουμε την ιστορία αλλά να αποδεχτούμε ένα ήπιο στην αρχή και στη συνέχεια επιβαλλόμενο εξισλαμισμό της χώρας μας, προς χάριν της υποτιθεμένης «δημοκρατίας» τους, γεμίζοντας με μιναρέδες και μουσουλμανικά ιδρύματα τις ελληνικές πόλεις.  Αν τους αφήσουμε και δεν αντιδράσουμε θα είμαστε όλοι εμείς υπεύθυνοι για το κατάντημα μας!

Το Δ.Ν.Τ είναι το απόλυτο αφεντικό στην Ελλάδα και οι Έλληνες ασχολούνται με την παραίτηση κουβελη

Από την ήμερα που τελειώσαν οι εκλογές και η χώρα επανήλθε στο καθημερινό βάρβαρο τρόπο ζωής η  παρά πληροφόρηση δίνει και παίρνει. Το Δ.Ν.Τ είναι το απόλυτο αφεντικό στην Ελλάδα και οι Έλληνες ασχολούνται με την παραίτηση κουβελη και με το αν θα εκλέξει η σημερινή βουλή πρόεδρο της Δημοκρατίας σε 9 μήνες. Ούτε λόγος για μείωση της βαριάς φορολογίας και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας . Ούτε λόγος για εθνική κυριαρχία .
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μας απασχολεί η παραίτηση κουβελη; θα γίνουν εσωκομματικές εκλογές και θα εκλεγεί  νέος αρχηγός . Άλλωστε ο συγκεκριμένος έκανε ότι μπορούσε για να βοηθηση το καινούργιο κόμμα   ΕΛΙΑ  μετά την διάλυση του ΠΑΣΟΚ.
Ο κουβελης θα έπρεπε να ξέρει καλά ότι κεντροαριστερά δεν μπορεί να υπάρξει στην Ελλάδα μετά από την διάλυση της μεσαίας τάξης.
Καμία νηφάλια πολιτική κίνηση δεν μπορεί να δημιουργηθεί  στην Ελλάδα όσο είμαστε υποταγμένοι στο Δ.Ν.Τ.
Τη πολιτική διακήρυξη μπορεί να κάνει ένα κόμμα αν δεν περιέχει λέξεις όπως ανεξαρτησία , ελευθερία , Έλληνες , υπερηφάνεια κτλ.

Οι δανειστές οι δανειστές όλο αυτό ακούμε  χωρίς να ακούμε ποιος είναι ο δανειζόμενος.
Έλληνες εμείς είμαστε οι δανειζόμενοι  και δεν ξέρω γιατί δανειζόμαστε..
Που χρωστάμε και γιατί χρωστάμε;  Δεν είναι υποχρέωση των ελληνων να ξέρουν που χρωστάνε ;
Δεν είναι λογικό σε μια δημοκρατία οι πολίτες να ξέρουν;

 Γιατί δεν μιλάνε για τα γεγονότα στην μαρτυρική μεγαλόνησο ;
 Γιατί δεν μιλάνε για το εκλογικό αποτέλεσμα στην θρακη ;

Όποιο κόμμα υποστηρίζει τον νεοφιλελευθερισμό  στην Ελλάδα του 2014 θα πρέπει να προσέξει γιατί αγγίζει ταφόπλακες.

Ντίνος Ηλιόπουλος
1915 – 2001

Ο Ντίνος Ηλιόπουλος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 12 Ιουνίου 1913. Ο Πελοποννήσιος στην καταγωγή πατέρας του ήταν μεγαλέμπορας και μετά το οικονομικό κραχ του 1929 η πολυάριθμη οικογένειά του έφυγε για τη Mασσαλία, όπου ο Nτίνος τελείωσε το γυμνάσιο. Στην Αθήνα έφτασε έξι χρόνια αργότερα και ακολούθησε εμπορικές σπουδές. Υπηρέτησε τη θητεία του στο στρατό, όμως η απόλυσή του απ' αυτόν συνέπεσε με την έναρξη του πολέμου του 1940 κι έτσι ξαναντύθηκε στο χακί.

Αργότερα έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του τότε Βασιλικού Θεάτρου, απ' όπου απορρίφθηκε, για να περάσει τελικά στη Σχολή του Γιαννούλη Σαραντίδη.

Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1944 με το θίασο της Κατερίνας στο έργο του Λέο Λεντς «Κυρία, σας αγαπώ» και έκτοτε συμμετείχε στους θιάσους της Μαρίκας Κοτοπούλη, της Μαίρης Αρώνη, του Δημήτρη Χορν και πολλών άλλων. Tο 1954 συγκρότησε θίασο με το Μίμη Φωτόπουλο, με τον οποίο αποτέλεσαν ανεπανάληπτο κωμικό δίδυμο. Τρία χρόνια αργότερα και μέχρι το 1969 δημιούργησε δικό του θίασο, ανεβάζοντας έργα όπως: «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος», «Η κυρία του κυρίου», «Το έξυπνο πουλί», «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης», «Εξοχικόν κέντρον ο Έρως» κ.ά.

Τα επόμενα χρόνια στράφηκε στην επιθεώρηση, πρωταγωνίστησε σε μιούζικαλ («Καμπαρέ», «Γλυκιά Ίρμα»), περιόδευσε στις ΗΠΑ και στον Καναδά. Tο 1977 ερμήνευσε τον «Αμφιτρύωνα» του Πλαύτου στο Εθνικό Θέατρο, ενώ το 1978 εμφανίστηκε στην Επίδαυρο και στο Ηρώδειο με τις «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Αλ. Σολωμού. Για την προσφορά του στο θέατρο τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α'.

Ο Ντίνος Ηλιόπουλος είχε λατρεία και για την έβδομη τέχνη. Ο κινηματογράφος είχε μπει στη ζωή του από το 1948, όταν έκανε το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη με την ταινία «Εκατό χιλιάδες λίρες». Ακολούθησαν περισσότερα από 90 φιλμς, πολλά από τα οποία έμειναν ως κλασσικά, όπως: «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» (1954), «Κακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» (1960), «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος» (1960), «Μερικοί το προτιμούν κρύο» (1963), «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» (1963), «Το Δόλωμα» (1964), «Η Κοροϊδάρα» (1967), «Ο Στρατής παραστράτησε» (1969). Το 1986 συμμετέχει στην ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Μελισσοκόμος».

Στο ενεργητικό του περιλαμβάνονται, ακόμα, τρεις δίσκοι -ο ένας με σατιρικά του Γεώργιου Σουρή, δύο βιβλία με ευθυμογραφήματα, μια ποιητική συλλογή και φυσικά την αυτοβιογραφία του με τίτλο «Ένας Hλιόπουλος ονόματι Nτίνος».

Πέθανε στις 4 Ιουνίου του 2001.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/33#ixzz33eA9AOx1