Ο τυφλός μοναχός που έβλεπε το Άκτιστο Φως

Όταν πριν από χρόνια σχολιάζαμε τα γραπτά κείμενα του βιβλίου μου «Γνώσις και βίωμα της Ορθοδόξου πίστεως» με τον ηγούμενο [της Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους] πατέρα Γεώργιο Καψάνη, ο οποίος έγραψε και τον πρόλογο του βιβλίου αυτού, αναφέρθηκε και στον πατέρα Αυξέντιο, που ήδη είχε κοιμηθή οσιακώς το 1981, τονίζοντας ότι ήταν κρυφός εργάτης της νοεράς προσευχής.

Και αμέσως μου ανέφερε ένα συγκλονιστικό γεγονός, που συνέβη όταν σε μια γιορτή προσήλθε ο πατήρ Αυξέντιος για να κοινωνήση.

Όταν έφθασε κοντά στο άγιο Ποτήριο, ο λειτουργός παπάς τυφλώθηκε από το εκτυφλωτικό φώς που έβγαινε από το πρόσωπο του πατρός Αυξεντίου. Το πρόσωπό του εξαφανίστηκε από τον ολόλαμπρο ήλιο που το εκάλυπτε.

Και ο παππούλης δεν μπορούσε όχι μόνον να τον κοινωνήση, αλλά ούτε και να τον αντικρύση. Μάλιστα, είπε επί λέξει ο ιερεύς (και είναι γραμμένο αυτό):

– Έλαμπε τόσο πολύ το πρόσωπό του, που όταν τον κοίταξα, ζαλίστηκα και παρά λίγο να πέσω κάτω. Αλλά ο Κύριος δεν μ’ άφησε, μόνον που έβαλα το χέρι μου και σκέπασα τα μάτια μου, γιατί δεν αντεχα. Το πώς δεν άγγιξα την αγία Λαβίδα, να την αναποδογυρίσω και να γίνη ζημιά, δεν ξέρω. Ο Θεός με φύλαξε.

Όταν σε λίγα δευτερόλεπτα αυτό το φως συνεστάλη -που πιστεύω ότι ήταν της θείας Χάριτος, ανεπανάληπτο και πιθανόν άκτιστον- τότε μόνον συνήλθα και τον κοινώνησα.

Τα τελευταία χρόνια, ενώ είχε τυφλωθεί ο πατήρ Αυξέντιος, εν τούτοις το υπερουράνιο αυτό φως το έβλεπε πολύ συχνά. Όντας τυφλός! Και με πολλή ταπείνωσι κάποτε ομολόγησε:

– Ναι, το βλέπω συχνά. Φεύγει όμως και ξανάρχεται πάλι. Το κυριώτερο όμως αγαθό είναι ότι αφήνει στην καρδιά μου φλογερή αγάπη για τον Χριστό και για όλους τους ανθρώπους. Όλα όμως αυτά οφείλονται στο παντοδύναμο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στην ευχή, στο «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

Γι’ αύτο και συνιστούσε:

– Να λες, παιδί μου, πολύ συχνά την ευχή και να μνημονεύης πρώτα τους νεκρούς και ύστερα τους ζώντες, και προπαντός με δάκρυα πολλά.

Για τον εαυτό του ομολογούσε: «Σκοτεινά βαδίζω, αναισθησία με διακατέχει και ζω μέσα στη ματαιότητα».

Όπως τονίσαμε προηγουμένως, εκοιμήθη όσιακώς το 1981. Την ευχή του νάχουμε.

Από το βιβλίου του πρωτοπρεσβυτέρου, π. Στεφάνου Κ. Αναγνωστοπούλου, «Τοις κατά πρόθεσιν κλητοίς, Επίκαιρες πνευματικές προσεγγίσεις στην προς Ρωμαίους Επιστολή.

https://www.vimaorthodoxias.gr/peri-zois/o-tyflos-monachos-pou-evlepe-to-aktisto-fos-2/

Πώς χαιρετούσε ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ;

Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ: Με αυτές τις τέσσερεις λέξεις χαιρετούσε όλο τον χρόνο ο άγιος παππούλης της Ρωσίας, ο μέγας Σεραφείμ του Σάρωφ.

«Χριστός Ανέστη, χαρά μου!».

Καταυγαζόμενος από το φως της Αγάπης, βίωνε χαρά στην κάθε συνάντηση με τους πάντες και τα πάντα !!

Η επί γης πορεία του Χριστού κι η ανάστασή Του έσπασε τους φραγμούς της ξεχωριστότητας και έφερε την παραδείσια χαρά.

Είμαστε γεννημένοι από αγάπη και χαρά, προορισμένοι για αγάπη και χαρά! Ως πότε θα καταδεχόμαστε να διαλέγουμε άλλους δρόμους;

Το «Χριστός Ανέστη!», το αδιανόητο της Ανάστασης, είναι η πιο χαρμόσυνη είδηση για το ανθρώπινο γένος! Είδηση που αν την αφήναμε να μας διαποτίσει, θα βλέπαμε τον κόσμον όλο με άλλα μάτια!

Όπως τον βλέπουν και τον ζούν οι άγιοι, οι δικαιοι, οι τρελαμένοι από Θεία Χαρη!

Κάθε τόσο τρελαινόμαστε κι από κάτι! Φαντάσου να τρελαθούμε από την ίδια τη Θεία τη Χάρη!! Τι άλλο να περιμένεις; Τι καλύτερο να προσδοκάς; Από τι μεγαλύτερο να ευφρανθείς;

Φαντάσου να γινόμαστε σιγά-σιγά σαν τον άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ και μυριάδες άλλους που καθρεφτίζουν το «Χριστός Ανέστη!», μέσα απ’ τον τρόπο της ζωής τους!

Πειραματίσου να το καθιερώσεις ως χαιρετισμό, να δεις τι θα συμβαίνει εντός σου! Ναι, θα σε περάσουν για τρελό! Ο κόσμος, όλο για κάτι θα μας περνάει! Όλο κάτι θα μας προσάπτει ή θα μας ανεβάζει στα περιορισμένα «ουράνια» του. Δουλειά του. Όμως και δουλειά μας!!

Δες! Μόνον όσοι κατάφεραν να αποστασιοποιηθούν απ’ τη γνώμη του κόσμου, απ τις προσπάθειές του να σε χειραγωγεί, αναπνέουν ΕΛΕΥΘΕΡΑ!

Ο Χριστός ήρθε να καταργήσει τις τάξεις, να βγάλει τη γλώσσα στις φοβίες που θεωρούμε πως μας προκαλούν οι άλλοι κι ο εαυτός μας!

Ήρθε να δείξει πως τη μια στιγμή λέμε πως θέλουμε να λουστούμε ολόκληροι από τα χέρια Του, (απόστολος Πέτρος), και την επόμενη τον απαρνιόμαστε, μην τύχει και χάσουμε την εύνοια του κόσμου!

Αλλά Αυτός είναι ο νικητής του κόσμου και του θανάτου μες στον οποίο ο κόσμος κινείται!

Να μια ωραία εκστρατεία λοιπόν! Διαδίδουμε συνεχώς την πιο χαρμόσυνη είδηση για το ανθρώπινο γένος, και διαποτιζόμαστε απ’ την αιώνια, αξόδευτη χαρά της!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

https://www.vimaorthodoxias.gr/theologikos-logos-diafora/pos-chairetouse-o-agios-serafeim-tou-sarof/

Θεία Κοινωνία και κάθε πότε να κοινωνούμε!

Λόγος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσόστομου για την Θεία Κοινωνία, αλλά και κάθε πότε πρέπει ο χριστιανός να κοινωνάει.

Η θεία Κοινωνία

Και σαν έρθει η στιγμή της θείας Κοινωνίας και πρόκειται να πλησιάσεις την αγία Τράπεζα, πίστευε ακλόνητα πως εκεί είναι παρών ο Χριστός, ο Βασιλιάς των όλων.

Όταν δεις τον ιερέα να σου προσφέρει το σώμα και το αίμα του Κυρίου, μη νομίσεις ότι ο ιερέας το κάνει αυτό, αλλά πίστευε ότι το χέρι που απλώνεται είναι του Χριστού.

Αυτός που λάμπρυνε με την παρουσία Του την τράπεζα του Μυστικού Δείπνου, Αυτός και τώρα διακοσμεί την Τράπεζα της θείας Λειτουργίας.

Παραβρίσκεται πραγματικά και εξετάζει του καθενός την προαίρεση και παρατηρεί ποιος πλησιάζει με ευλάβεια ταιριαστή στο άγιο Μυστήριο, ποιος με πονηρή συνείδηση, με σκέψεις βρωμερές και ακάθαρτες, με πράξεις μολυσμένες.

Αναλογίσου, λοιπόν, κι εσύ ποιο ελάττωμά σου διόρθωσες, ποιαν αρετή κατόρθωσες, ποιαν αμαρτία έσβησες με την εξομολόγηση, σε τι έγινες καλύτερος.

Αν η συνείδησή σου σε πληροφορεί ότι φρόντισες αρκετά για την επούλωση των ψυχικών σου τραυμάτων, αν έκανες κάτι περισσότερο από τη νηστεία, κοινώνησε με φόβο Θεού. Αλλιώς, μείνε μακριά από τα άχραντα Μυστήρια. Και όταν καθαριστείς απ’ όλες τις αμαρτίες σου, τότε να πλησιάσεις.

Να προσέρχεστε, λοιπόν, στη θεία Κοινωνία με φόβο και τρόμο, με συνείδηση καθαρή, με νηστεία και προσευχή. Χωρίς να θορυβείτε, χωρίς να ποδοπατάτε και να σπρώχνετε τους διπλανούς σας. Γιατί αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη τρέλα και τη χειρότερη περιφρόνηση των θείων Μυστηρίων.

Πες μου, άνθρωπε, γιατί κάνεις θόρυβο; Γιατί βιάζεσαι; Σε πιέζει τάχα η ανάγκη να κάνεις τις δουλειές σου; Και σου περνάει άραγε, την ώρα που πας να κοινωνήσεις, η σκέψη ότι έχεις δουλειές; Έχεις μήπως την αίσθηση ότι είσαι πάνω στη γη; Νομίζεις ότι βρίσκεσαι μαζί με ανθρώπους και όχι με τους χορούς των αγγέλων; Μα κάτι τέτοιο είναι δείγμα πέτρινης καρδιάς....

Κάθε πότε να κοινωνούμε;

Υπάρχει κι ένα άλλο θέμα: Πολλοί κοινωνούν μια φορά το χρόνο, άλλοι δύο φορές, άλλοι περισσότερες. Ποιους απ’ αυτούς θα επιδοκιμάσουμε; Όσους μια φορά, όσους πολλές ή όσους λίγες φορές μεταλαβαίνουν;

Ούτε τους μία ούτε τις πολλές ούτε τους λίγες, μα εκείνους που πλησιάζουν στο άγιο Ποτήριο με καρδιά αγνή, με βίο ανεπίληπτο. Αυτοί ας κοινωνούν πάντα.

Οι άλλοι, οι αμετανόητοι αμαρτωλοί, ας μένουν μακριά από τα άχραντα Μυστήρια, γιατί αλλιώς κρίμα και καταδίκη, ετοιμάζουν για τον εαυτό τους.

Ο άγιος απόστολος λέει: «Όποιος τρώει τον άρτο και πίνει το ποτήριο του Κυρίου με τρόπο ανάξιο, γίνεται ένοχος αμαρτήματος απέναντι στο σώμα και στο αίμα του Κυρίου, προκαλώντας την καταδίκη του» (Α’ Κορ. 11:27, 29).

Θα τιμωρηθεί, δηλαδή, τόσο αυστηρά, όσο και οι σταυρωτές του Χριστού, αφού κι εκείνοι έγιναν ένοχοι αμαρτήματος απέναντι στο σώμα Του.

Πολλοί από τους πιστούς έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο περιφρονήσεως των αγίων Μυστηρίων, ώστε, ενώ είναι γεμάτοι από αμέτρητες κακίες και δεν διορθώνουν καθόλου τον εαυτό τους, κοινωνούν στις γιορτές απροετοίμαστοι.

Μη γνωρίζοντας ότι προϋπόθεση της θείας Κοινωνίας δεν είναι η γιορτή, αλλά, καθώς είπαμε, η καθαρή συνείδηση.

Και όπως αυτός που δεν αισθάνεται κανένα κακό στη συνείδησή του, πρέπει καθημερινά να προσέρχεται στη θεία Κοινωνία, έτσι κι αυτός που είναι φορτωμένος αμαρτήματα και δεν μετανοεί, πρέπει να μην κοινωνεί ούτε στη γιορτή.

Γι’ αυτό και πάλι σας παρακαλώ όλους να μην πλησιάζετε στα θεία Μυστήρια έτσι απροετοίμαστοι κι επειδή το απαιτεί η γιορτή, αλλά, αν κάποτε αποφασίσετε να λάβετε μέρος στη θεία Λειτουργία και να κοινωνήσετε, να καθαρίζετε καλά τον εαυτό σας, από πολλές μέρες πριν, με τη μετάνοια, την προσευχή, την ελεημοσύνη, τη φροντίδα για τα πνευματικά πράγματα.

https://www.romfea.gr/pneumatika/36558-theia-koinonia-kai-kathe-pote-na-koinonoume

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ κ.κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2020

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ κ.κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2020

Ἀγαπητοί μου πατέρες καὶ ἀδελφοί, παιδιά μου ἐν Κυρίω ἀγαπημένα,

Ἀντί ἄλλου πασχαλίου μηνύματος θά ἤθελα νά σᾶς μεταφέρω τά ἀναστάσιμα βιώματα ἑνός συγχρόνου ἁγίου τῆς πίστεώς μας, τοῦ ἁγίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου, ὅπως τά καταγράφει ὁ μακαριστός θεράπων ἰατρός του Γεώργιος Παπαζᾶχος (ἐπιστολή στό περιοδικό ΣΥΝΑΞΗ).

Ἦταν Τρίτη τοῦ Πάσχα. Ὁ γιατρός ἐπισκέπτεται τόν ἅγιο στό μοναστήρι καί ὁ ἅγιος τόν ρωτᾶ:

– Ξέρεις τό τροπάριο πού λέει «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν…»;

– Ναί, γέροντα, τό ξέρω.

– Πές το.

Ἄρχισα γρήγορα-γρήγορα: «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου, ἀπαρχήν˙ καί σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τόν αἴτιον, τόν μόνον εὐλογητόν τῶν πατέρων, Θεόν καί ὑπερένδοξον».

– Τό κατάλαβες;

– Ἀσφαλῶς τό κατάλαβα.

Νόμισα πώς μέ ρωτάει γιά τήν ἑρμηνεία του.

Ἔκανε μία ἀπότομη κίνηση τοῦ χεριοῦ του καί μοῦ εἶπε:

– Τίποτε δέν κατάλαβες, βρέ Γιωργάκη! Ἐσύ τό εἶπες σάν βιαστικός ψάλτης… Ἄκου τί φοβερά πράγματα λέει αὐτό τό τροπάριο: Ὁ Χριστός μέ τήν Ἀνάστασή Του δέν μᾶς πέρασε ἀπέναντι ἀπό ἕνα ποτάμι, ἀπό ἕνα ρῆγμα γῆς, ἀπό μιά διώρυγα, ἀπό μιά λίμνη ἤ ἀπό τήν Ἐρυθρά θάλασσα. Μᾶς πέρασε ἀπέναντι ἀπό ἕνα χάος, ἀπό μία ἄβυσσο, πού ἦταν ἀδύνατο νά τήν περάσει ὁ ἄνθρωπος μόνος. Αἰῶνες περίμενε ὁ κόσμος αὐτό τό Πάσχα, αὐτό τό πέρασμα.

Ὁ Χριστός μᾶς πέρασε ἀπό τόν θάνατο στή ζωή. Γι’ αὐτό σήμερα «θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ἅδου τήν καθαίρεσιν». Χάθηκε ὁ θάνατος. Τό κατάλαβες; Σήμερα γιορτάζουμε τήν «ἀπαρχή» τῆς «ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου», τῆς ζωῆς κοντά Του.

Μίλαγε μέ ἐνθουσιασμό καί βεβαιότητα. Συγκινήθηκε.

Σιώπησε γιά λίγο καί συνέχισε πιό δυνατά:

– Τώρα δέν ὑπάρχει χάος, θάνατος, νέκρωση, Ἅδης. Τώρα ὃλα εἶναι χαρά, χάρις στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας. Ἀναστήθηκε μαζί Του ἡ ἀνθρώπινη φύση. Τώρα μποροῦμε κι ἐμεῖς νά ἀναστηθοῦμε, νά ζήσουμε αἰώνια κοντά Του… Τί εὐτυχία ἡ Ἀνάσταση! «Καί σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τόν αἴτιον». Ἒχεις δεῖ τά κατσικάκια τώρα τήν ἄνοιξη νά χοροπηδοῦν πάνω στό γρασίδι; Νά τρῶνε λίγο ἀπό τή μάνα τους καί νά χοροπηδοῦν ξανά; Αὐτό εἶναι τό σκίρτημα, τό χοροπήδημα. Ἒτσι ἒπρεπε κι ἐμεῖς νά χοροπηδοῦμε ἀπό χαρά ἀνείπωτη γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας καί τή δική μας.

Διέκοψε καί πάλι τόν λόγο του. Ἀνέπνεα μιά εὐφρόσυνη ἀτμόσφαιρα.

-Μπορῶ νά σοῦ δώσω μιά συμβουλή; συνέχισε. Σέ κάθε θλίψη σου, σέ κάθε ἀποτυχία σου, σέ κάθε πόνο σου, νά συγκεντρώνεσαι μισό λεπτό στόν ἑαυτό σου καί νά λές ἀργά-ἀργά αὐτό τό τροπάριο. Θά βλέπεις ὅτι τό μεγαλύτερο πρᾶγμα στή ζωή σου -καί στή ζωή τοῦ κόσμου ὅλου- ἔγινε. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἡ σωτηρία μας. Καί θα συνειδητοποιεῖς ὅτι ἡ ἀναποδιά πού σοῦ συμβαίνει εἶναι πολύ μικρή γιά νά χαλάσει τή διάθεσή σου.

Μοῦ ʹσφιξε τό χέρι, λέγοντας:

-Σοῦ εὔχομαι νά «σκιρτᾶς» ἀπό χαρά, κοιτάζοντας πίσω σου τό χάος ἀπό τό ὁποῖο μᾶς πέρασε ὁ Ἀναστάς Κύριος, «ὁ μόνος εὐλογητός τῶν Πατέρων».

Αὐτή τήν εὐχή τοῦ ἁγίου Πορφυρίου θά ἤθελα πατρικῶς νά δώσω πρός ὅλους καί ὅλες ἐσᾶς, σ’ αὐτήν τήν δύσκολη περίοδο, τήν ὁποία διερχόμεθα, σ’ αὐτό τό Πάσχα στό ὁποῖο μπορεῖ νά μήν εἴχαμε τήν εὐκαιρία νά περάσουμε στούς ναούς μας, ἀλλά πού δέν παύει νά κινεῖ καί νά συγκινεῖ τίς καρδιές μας. Νά σκιρτοῦμε ἀπό χαρά, διότι ὁ θάνατος νεκρώθηκε! Νά σκιρτοῦμε ἀπό χαρά διότι ὁ Χριστός μας δέν μᾶς ἐγκαταλείπει! Νά σκιρτοῦμε ἀπό χαρά διότι μᾶς δόθηκε ἡ ζωή μέσα ἀπό τήν πίστη στόν ἀναστημένο Χριστό! Νά σκιρτοῦμε ἀπό χαρά διότι ὅσες δυσκολίες κι ἄν μᾶς βροῦνε, μετά τόν σταυρό πάντοτε ἔρχεται ἡ Ἀνάσταση!

Ἄς ἀναφωνήσουμε λοιπόν καί πάλι μέ ἐλπίδα, ἀνυψώνοντας τίς λαμπάδες καί τά ἀναστάσιμα κεριά ψηλά πρός τόν οὐρανό καί ὁ ἕνας πρός τόν ἄλλο:

 Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη, ἀδελφοί!

Διάπυρος εὐχέτης σας πρὸς τὸν Ἀναστάντα Κύριό μας,

Ὁ Ἐπίσκοπος καὶ Πνευματικὸς Πατέρας σας

+ Ὁ Κερκύρας, Παξῶν καὶ Διαποντίων Νήσων

ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

 https://imcorfu.gr/μηνυμα-του-σεβασμιωτατου-μητροπολιτ/