ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ “JUMBO” ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ! – “ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ ΟΣΟΙ ΚΟΜΟΤΗΝΑΙΟΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΟΥΡΚΟΓΛΩΣΣΕΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ!”

ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ “JUMBO” ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ! – “ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ ΟΣΟΙ ΚΟΜΟΤΗΝΑΙΟΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΟΥΡΚΟΓΛΩΣΣΕΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ!”

Θύελλα έντονων αντιδράσεων στην τοπική κοινωνία της Κομοτηνής ξεσήκωσε η απόφαση της εταιρείας «Jumbo» να γεμίσει με τουρκόγλωσσες πινακίδες το νέο της κατάστημα που άνοιξε πρόσφατα στην περιοχή του Ιάσμου Ροδόπης.

Η αλήθεια είναι ότι επένδυση της εταιρείας στην περιοχή του Ιάσμου ήταν γνωστή και αναμενόμενη εδώ και αρκετό καιρό και πολλοί ήταν αυτοί που περίμεναν την υλοποίηση της προκειμένου να μπορέσουν να επισκεφτούν το γνωστό κατάστημα παιχνιδιών.

Όμως, οι προσδοκίες του καταναλωτικού κοινού στην περιοχή γρήγορα διαψεύστηκαν από τα εγκαίνια ακόμα του καταστήματος και τις πρώτες μέρες λειτουργίας του, σημειώνει σε ένα καταπληκτικό δημοσίευμα η “Φωνή της Ροδόπης”.

Πιο αναλυτικά:

Αιτία; Το γεγονός ότι το κατάστημα των Jumbo στον Ίασμο Ροδόπης το κοσμούσαν τουρκόγλωσσες πινακίδες ενώ παράλληλα γινόντουσαν και ανακοινώσεις προς τους πελάτες, μέσω μεγαφώνων, στην τούρκικη γλώσσα.

Οι πρώτες αντιδράσεις στην τοπική κοινωνία δεν άργησαν να έρθουν και το παραπάνω γεγονός σχολιάστηκε με ιδιαίτερα αρνητικά σχόλια από το καταναλωτικό κοινό της Κομοτηνής, κυρίως σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, κάτι που ανάγκασε την εταιρεία να βγάλει μια κατάπτυστη, κατά τη γνώμη μας, ανακοίνωση προκειμένου να δικαιολογηθεί για την πράξη της.

 Σκληρή ανακοίνωση με ειρωνικούς χαρακτηρισμούς

Το πρώτο πράγμα που μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει στην ανακοίνωση της εταιρείας με μια πρώτη ματιά είναι το «επιθετικό» της ύφος και οι ειρωνικοί χαρακτηρισμοί των διαμαρτυρόμενων. Με εκφράσεις του στιλ «γνωστοί – άγνωστοι», «θερμοκέφαλοι του διαδικτύου» αλλά και «πατριώτες του καναπέ» η διεύθυνση της εταιρείας επιτίθεται αδικαιολόγητα προς τους καταναλωτές σε μια προσπάθεια που δείχνει περισσότερο ανάγκη για άμυνα παρά για να διευκρινίσει και να βάλει τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Συμπερασματικά, η ανακοίνωση μόνο σε σοβαρή εταιρεία δεν αρμόζει.

 «Σκοπός μας η ισότιμη εξυπηρέτηση…» αλλά…

Αφού λοιπόν η εταιρεία επιτίθενται με σκληρούς και ειρωνικούς χαρακτηρισμούς έναντι του καταναλωτικού κοινού έρχεται στη συνέχεια να δικαιολογήσει με ακόμα πιο αστείο τρόπο την επιλογή της για τις δίγλωσσες πινακίδες. Με ειρωνική και πάλι διάθεση η εταιρεία σημειώνει ότι οι «ανώνυμοι σχολιαστές του διαδικτύου» ενοχλήθηκαν αλλά «ΑΓΝΟΟΥΝ προφανώς, ότι αποτελεί ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ, κάθε εμπόρου που λειτουργεί στην ελληνική επικράτεια, να εξυπηρετεί ΙΣΟΤΙΜΑ ΟΛΟΥΣ τους πελάτες που μπαίνουν στο κατάστημά του, ανεξαρτήτως φύλου, Χρώματος, Εθνικότητας, Θρησκείας και φυσικά γλώσσας που χρησιμοποιεί». Μάλιστα, για να ισχυροποιήσει ακόμα περισσότερο την επιλογή της, η εταιρεία προσθέτει και το επιχείρημα ότι «τα εμπορικά καταστήματα δεν ασκούν –ευτυχώς – εξωτερική πολιτική».

 Και όμως ασκεί εξωτερική πολιτική…

Η αλήθεια είναι ότι παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς της εταιρείας, με την επιλογή της αυτή ασκεί και εξωτερική πολιτική ενισχύοντας τα «ύποπτα» παιχνίδια της Άγκυρας στην ευαίσθητα εθνικά περιοχή της Θράκης.

Ως γνωστόν, η Άγκυρα εδώ και δεκαετίες στην περιοχή δεν αναγνωρίζει καμία άλλη μειονότητα παρά μόνο τους μουσουλμάνους τουρκικής καταγωγής. Για τη γείτονα χώρα δεν υπάρχουν ούτε Πομάκοι ούτε αθίγγανοι, παρά μόνο μία ενιαία μειονότητα, αυτή της «τουρκικής». Η εταιρεία Jumbo με την επιλογή της να «εξαφανίσει» τα Πομάκικα και τα Ρώσικα, τα οποία χρησιμοποιούν εξίσου μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες και να αναδείξει μόνο τα τούρκικα παίζει άριστα το παιχνίδι της Άγκυρας. Ελπίζουμε, άθελα της.

 «Φακέλωμα» πελατών και με ποιο τρόπο;

Για το παραπάνω γεγονός θέσαμε το ερώτημα μας στην εταιρεία «Jumbo» για να εισπράξουμε ακόμα μια απάντηση που ομολογουμένως μας προβλημάτισε έντονα. Συγκεκριμένα, στην ερώτηση μας «Για ποιο λόγο λοιπόν αποκλείστηκε η χρήση της πομάκικης ή της ρώσικης γλώσσας; Για τους πολίτες αυτούς δεν υπάρχει η συνταγματική υποχρέωση της εταιρείας σας, προκειμένου και αυτοί να εξυπηρετούνται ισότιμα;» πήραμε την εξής απάντηση : «Καθώς η χρήση των γλωσσών σε κάθε κατάστημα βασίζεται στα στοιχεία επισκεψιμότητας που διαθέτουμε, σε συνεργασία με το τμήμα marketing η εταιρεία μας θα διερευνήσει περαιτέρω την ανάγκη για την προσθήκη οποιασδήποτε επιπλέον γλώσσας».

Το ερώτημα που εύλογα προκύπτει είναι με ποιο τρόπο γίνεται η καταγραφή αυτών των στοιχείων των πελατών και τι περιέχουν αναλυτικά αυτά τα στοιχεία και από πού αντλούνται αυτά;

Για λόγους δημοσιογραφικής δεοντολογίας δημοσιεύουμε παρακάτω αυτούσια την ανακοίνωση της εταιρείας «Jumbo» με τίτλο : Έγκλημα καθοσιώσεως η εξυπηρέτηση των πελατών στα καταστήματα JUMBO!

«Ενοχλήθηκαν πάλι οι γνωστοί – άγνωστοι, ανώνυμοι, θερμοκέφαλοι του διαδικτύου επειδή τα καταστήματα JUMBO στην προσπάθειά τους για ακόμη καλύτερη εξυπηρέτηση των χιλιάδων πελατών τους, διαθέτουν πινακίδες ενημέρωσης και σε άλλες γλώσσες εκτός της ελληνικής.

Προφανώς , οι γνωστοί «πατριώτες του καναπέ», δεν αντέδρασαν γιατί τα καταστήματα JUMBO στη Ρόδο, διαθέτουν πινακίδες όχι μόνον στα ελληνικά αλλά και στα αγγλικά.

Δεν τους ξένισε το γεγονός ότι τα καταστήματα JUMBO στην Κύπρο, ενημερώνουν τους πελάτες τους με πινακίδες στα Ελληνικά, τα Αγγλικά αλλά και στη Ρωσική γλώσσα γιατί αυτό απαιτούν οι ανάγκες της αγοράς στη Μεγαλόνησο.

«Ενοχλήθηκαν», οι ανώνυμοι σχολιαστές του διαδικτύου, γιατί το κατάστημα JUMBO στην Κομοτηνή διαθέτει πινακίδες ΚΑΙ στην τουρκική γλώσσα.

ΑΓΝΟΟΥΝ προφανώς, ότι αποτελεί ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ, κάθε εμπόρου που λειτουργεί στην ελληνική επικράτεια, να εξυπηρετεί ΙΣΟΤΙΜΑ ΟΛΟΥΣ τους πελάτες που μπαίνουν στο κατάστημά του, ανεξαρτήτως φύλου, Χρώματος, Εθνικότητας, Θρησκείας και φυσικά γλώσσας που χρησιμοποιεί.

Τα εμπορικά καταστήματα δεν ασκούν –ευτυχώς – εξωτερική πολιτική. Μοναδική υποχρέωσή τους είναι η καλύτερη και πληρέστερη εξυπηρέτηση των πελατών τους, ιδιαίτερα εκείνων που επιλέγουν να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις προκειμένου να έρθουν στην Ελλάδα για να καλύψουν τις ανάγκες τους.

Όπως ακριβώς τα τουρκικά καταστήματα στην Κωνσταντινούπολη, είναι γεμάτα από σημάνσεις, προσφορές και πινακίδες στα Ελληνικά, έτσι και τα καταστήματα που λειτουργούν στην Ελλάδα οφείλουν σεβασμό στους τουρκόφωνους πελάτες τους οι οποίοι καθημερινά με τις αγορές τους στηρίζουν τον κρατικό προϋπολογισμό, τους μισθούς και τα Ασφαλιστικά Ταμεία των Ελλήνων πολιτών…

Καθώς η χρήση των γλωσσών σε κάθε κατάστημα βασίζεται στα στοιχειά επισκεψιμότητας που διαθέτουμε, σε συνεργασία με το τμήμα marketing η εταιρεία μας θα διερευνήσει περαιτέρω την ανάγκη για την προσθήκη οποιασδήποτε επιπλέον γλώσσας».

http://blablaworldnews.blogspot.com/2014/09/jumbo.html?spref=fb,  

Η ιστορία της ρωσικής ντάτσα 20 Σεπτεμβρίου 2014 Γκεόργκι Μανάγιεφ, Σβετλάνα Κόρνεβα Η ντάτσα για τους Ρώσους δεν είναι ένα απλό εξοχικό. Είναι η επαφή με τη φύση. Είναι ένας τρόπος ζωής.

http://gr.rbth.com/society/2014/09/20/i_istoria_ti_rosiki_ntatsa_32705.html

Ντάτσα: Είναι ένα συνηθισμένο εξοχικό κατάλυμα των κατοίκων των πόλεων που περιβάλλεται από ένα μικρό κομμάτι γης ή από ένα μεγάλο κήπο. Αλλά για τους Ρώσους είναι επίσης μια ολόκληρη κουλτούρα για το πώς να περνάνε δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο τους. Η ευωδιά των ανθισμένων κερασιών, η απόλαυση μιας κούπας τσαγιού από το σαμοβάρ στη βεράντα, οι δροσερές φράουλες και τα φρεσκοκομμένα αγγουράκια απ’ τον κήπο, οι εξορμήσεις στο δάσος σε αναζήτηση … μανιταριών, είναι ορισμένα από τα αμετάβλητα χαρακτηριστικά της ρωσικής ζωής στην εξοχική ντάτσα.  

«Ντάτσα» είναι «κάτι που δόθηκε». Η λέξη προέρχεται από το ρήμα «davat’» - «δίνω». Οι πρώτες ντάτσες ήταν η ανταμοιβή της ευδόκιμου υπηρεσίας που έδιναν οι ρώσοι τσάροι στα μέλη της προσωπικής τους φρουράς, ήδη από τον 17ο αιώνα. Αυτό το «δώρο», μπορούσε να είναι ένα κομμάτι από ακριβό ύφασμα, χρήματα, ή ένα γεωτεμάχιο. Ωστόσο, αυτό το κομμάτι γης που «δίνονταν», δεν το αντιλαμβάνονταν τότε όλοι σαν ένα μέρος που θα μπορούσαν να περάσουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Αυτή η συνήθεια ξεκίνησε από τον αυτοκράτορα Πιότρ Ι (Μεγάλο Πέτρο). Αιώνες μετά, η «ντάτσα» ήταν ένα μικρό εξοχικό σπίτι μέσα σε έναν κλήρο γης, που οι σοβιετικές αρχές πλέον, «έδιναν» σε εκπροσώπους της κρατικής και κομματικής ελίτ, σε ανθρώπους του Πολιτισμού και της Επιστήμης, αλλά και σε απλούς εργαζόμενους στους κρατικούς οργανισμούς και στα εργοστάσια. 

Η παρακαταθήκη του Μεγάλου Πέτρου

Ας γυρίσουμε όμως πίσω στην εποχή του Μεγάλου Πέτρου. Ο ρώσος τσάρος άρχισε να δωρίζει στους ευγενείς του περιβάλλοντός του μικρές εκτάσεις γης στα περίχωρα της Αγίας Πετρούπολης. Οι αυλικοί του Πιότρ, είχαν τη συνήθεια να πηγαίνουν για το καλοκαίρι στις πατρογονικές τους επαύλεις. Οι εξοχικές τους όμως κατοικίες βρίσκονταν συχνά σε απομακρυσμένες περιοχές της Ρωσίας. Η διαδρομή μέχρι τα κτήματα των ευγενών μπορούσε να διαρκέσει ένα μήνα ή ακόμα και περισσότερο.

Πηγή: ITAR-TASS

Με τη διανομή γης κοντά στην πρωτεύουσα, ο Μεγάλος Πέτρος έλυσε μονομιάς δύο προβλήματα: Αναβάθμισε, «στέριωσε» γεωγραφικά και κοινωνικά τη νέα ρωσική πρωτεύουσα και εξασφάλισε την παρουσία των αυλικών του σε κοντινή απόσταση. Επίσης, έτσι προσπάθησε να διδάξει τους αριστοκράτες πώς να περνάνε ρωσικές καλοκαιρινές διακοπές με ευρωπαϊκό τρόπο: Χωρίς δηλαδή να μένουν μακριά απ’ τις δουλειές τους (τις κρατικές υποθέσεις στη Ρωσική Αυτοκρατορία τις χειρίζονταν οι ισχυροί ευγενείς) για τρεις έως πέντε μήνες. Σαν αποτέλεσμα αυτής της «μεταρρύθμισης», οι πλούσιοι ευγενείς άρχισαν να ανταγωνίζονται μεταξύ τους με τις σικ βίλες-παλάτια που έχτιζαν στην εξοχή της Αγίας Πετρούπολης.

Εξοχικά για τους διανοούμενους  

Μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα, η ντάτσα έπαψε να αποτελεί προνόμιο της αριστοκρατίας. Οι κάτοικοι των πόλεων άρχισαν να νοικιάζουν από τους χωρικούς καλύβες και μικρά σπίτια για το καλοκαίρι. «Οι μουζίκοι συνήθισαν τόσο πολύ να ακούν από τους αστούς ενοικιαστές τους την ερώτηση: «Βεράντα έχει;», που άρχισαν να χτίζουν βεράντες όπου έβρισκαν. Ένα μπαλκόνι για δύο άτομα στον πρώτο όροφο που στηρίζεται από δύο δοκάρια καρφωμένα στον τοίχο, περνούσε σαν μια «αυθεντική χωριάτική βεράντα. Το πάτωμα σε αυτό το αίθριο έτριζε, στις ρωγμές ανάμεσα στις ξύλινες σανίδες σφηνώνονταν πόδια από καρέκλες, αλλά παρ’ όλα αυτά, το εξοχικό σπίτι νοικιαζόταν αμέσως», αναφέρεται σε χρονογράφημα της εποχής.

Ήδη, το 1803, ο ιστορικός Καραμζίν παρατηρούσε ότι το καλοκαίρι η Μόσχα αδειάζει. Οι κάτοικοι της μεγάλης πόλης έχουν μια τάση φυγής προς τα προάστια. Η ενοικίαση ντάτσας για κάθε σοβαρό αστό θεωρείται πλέον ζήτημα τιμής. Με αυτό τον τρόπο επεδείκνυαν τη φροντίδα για την υγεία της οικογένειας και την προθυμία τους να συμβαδίσουν με τη μόδα της εποχής. Αλλά η πραγματική έκρηξη της εξοχικής κατοικίας έγινε στα μέσα του 19ου αιώνα, με την έλευση των ρωσικών σιδηροδρόμων.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να μεταναστεύουν στις μεγάλες πόλεις για να βγάλουν περισσότερα χρήματα και να βελτιώσουν τη ζωή τους. Εμφανίστηκαν τα πρώτα προβλήματα στην εξεύρεση αξιοπρεπούς κατοικίας. Και η ντάτσα αποτελούσε πλέον μια διέξοδο. Μια ευκαιρία για να ζήσουν τουλάχιστον τρεις έως τέσσερις μήνες ελεύθερα, χωρίς να εγκλωβίζονται στα λίγα τετραγωνικά του μικρού δωματίου που έμεναν στην πόλη. Οι φοιτητές συχνά νοίκιαζαν ένα εξοχικό ομαδικά. Αλλά και οι οικογένειες των κρατικών αξιωματούχων, των εμπόρων και των εκπροσώπων της διανόησης, η αναδυόμενη μεσαία τάξη, από χρόνο σε χρόνο νοίκιαζαν τα ίδια εξοχικά σπίτια για τις διακοπές τους. Άρχισαν να αναπτύσσονται οι πρώτοι παραθεριστικοί οικισμοί. Εκεί, οι κατοικίες χτίζονταν ειδικά για ενοικίαση στους κατοίκους των αστικών κέντρων, και, έτσι, σιγά-σιγά εμφανίστηκε η έννοια «ντάτσνικ», ο ένοικος της παραθεριστικής ντάτσας.  

«Ντάτσα»: Το δεύτερο σπίτι των σοβιετικών

Δείτε τη συλλογή μας: 7 τυπικά εξοχικά σπίτια στη Ρωσία >>>

Κατά τα πρώτα χρόνια της σοβιετικής εξουσίας, σε συνθήκες εμφυλίου πολέμου και ερήμωσης στη χώρα, η καλοκαιρινή ζωή στην εξοχή, φυσικά ξεχάστηκε. Όμως, στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1920 άρχισαν να εμφανίζονται νέοι παραθεριστικοί συνεταιρισμοί: Η ντάτσα επανέκαμψε! Οι μεγάλες επιχειρήσεις και τα συνδικάτα, άρχισαν που διανέμουν γη στους υψηλότερα αμειβόμενους εργαζομένους. Σε αυτές τις ντάτσες ξεκουράζονταν οι εκπαιδευτικοί, οι μηχανικοί, οι συγγραφείς και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Υπήρχαν, επίσης, και ειδικές κρατικές ντάτσες, που δίνονταν σε στελέχη του κρατικού μηχανισμού, και περνούσαν από το ένα στο άλλο.

Μέχρι το 1940 οι ντάτσες ήταν ένα σημάδι ότι κάποιος ανήκει στη νέα σοβιετική ελίτ. Όμως, μετά τον πόλεμο, η κατάσταση άλλαξε. Για πολλούς ανθρώπους, το γεωτεμάχιο στην εξοχή έγινε, εκτός από τόπο θερινής διαμονής και εκδρομικό προορισμό του σαββατοκύριακου, ένα μέσο επιβίωσης. Εδώ, η οικογένεια μπορούσε να καλλιεργήσει τα λαχανικά και τα φρούτα για το τραπέζι της. Κάτι που της επέτρεπε να αυτοσυντηρηθεί με κάποια σχετική άνεση. Οι απλοί πολίτες μπόρεσαν να αποκτήσουν τις δικές τους ντάτσες, μόνο την εποχή διακυβέρνησης του Νικήτα Χρουστσόφ (1953-1964). Τότε, άρχισαν να εμφανίζονται οι λεγόμενοι «κηπευτικοί συνεταιρισμοί». Στις μεγάλες επιχειρήσεις και οργανισμούς, το κράτος διέθεσε μεγάλες εκτάσεις γης, και οι φορείς, με τη σειρά τους, διαμοίρασαν τη γη ανάμεσα στους εργαζομένους τους. Όμως, λόγω του περιορισμένου αριθμού των κλήρων γης, τύχαινε καμιά φορά μια ντάτσα (με το «οικόπεδο» της) να έχει δοθεί σε ομάδα 10-15 ατόμων. Σε αυτή τη ντάτσα, οι «ιδιοκτήτες» ξεκουράζονταν στη διάρκεια του χρόνου με τη σειρά.

Μια ρωσική ιδιαιτερότητα

Πατήστε εδώ για να κάνετε μια περιήγηση στην παραδοσιακή ρωσική ντάτσα>>>

Η «ντάτσα» δεν ήταν μια απλή εξοχική κατοικία. Έγινε ταυτόχρονα, το παραθεριστικό και το αγροτικό σπίτι για τους κατοίκους των πόλεων. Στη ντάτσα πήγαιναν την άνοιξη οι αστοί για να φυτέψουν σειρές από καρότα και πατάτες, και το φθινόπωρο για να μαζέψουν τη μικρή, αλλά δική τους σοδειά. Ωστόσο, το κράτος, βλέποντας στις μικρές ιδιωτικές προσπάθειες στην καλλιέργεια οπωροκηπευτικών οικονομικό όφελος -μια δυνητική «απειλή» για το σοσιαλιστικό καθεστώς- επέβαλλε περιορισμούς στη διανομή αυτών των γεωτεμαχίων μέχρι τα 0,06 εκτάρια (600 τετρ. μέτρα), ή όπως έγιναν πιο ευρέως γνωστά στο λαό, τα «έξη κατοστάρικα» γης. Αλλά ακόμη και σε αυτό το κομμάτι γης, οι άνθρωποι της πόλης κατάφεραν να χωρέσουν όλα τους τα θερινά όνειρα: Σπίτι, ξεχωριστή εξωτερική κουζίνα, περιβόλια, θερμοκήπια, παρτέρια με λουλούδια... Οι παραδόσεις της ρωσικής ντάτσας παραμένουν αμετάβλητες μέχρι σήμερα: Αφήνουμε την οικογένεια στην εξοχή για όλο το καλοκαίρι, απολαμβάνουμε το τσάϊ μας στη βεράντα ή στο κιόσκι, αξίες διαχρονικές…

Η ιστορικός Όλγα Μαλινόβα-Ντζιαφέτα, εξηγεί τους λόγους αυτής της μεγάλης αγάπης των ρώσων για τις ντάτσες τους: Είναι η λαχτάρα να αποκτήσουν το δικό τους κομμάτι γη, είναι η συνέχεια μιας μακραίωνης αγροτικής παράδοσης στη Ρωσία που διακόπηκε απότομα από τη κολεκτιβοποίηση, που στέρησε άγαρμπα από τους ανθρώπους την ιδιωτική τους περιουσία, …. τη δική τους γη. Η ντάτσα, αν και σε απαιτεί συνεχή σωματική εργασία, διαθέτει ελάχιστες ανέσεις και οδηγεί σε ένα σχεδόν υποχρεωτικό αγώνα για τη συγκομιδή, είναι το ίδιο ρωσικό αρχέτυπο, όπως το γούνινο καπέλο σάπκα «ουσάνκα» (με αυτιά) και η μπαλαλάϊκα. Από το Μάϊο, κάθε Παρασκευή βράδυ, όταν η εργάσιμη εβδομάδα έχει τελειώσει, σε όλη τη Ρωσία εκατοντάδες χιλιάδες αυτοκίνητα εγκαταλείπουν τις πόλεις, με το σαλόνι φορτωμένο με φυτώρια τομάτας σε χάρτινες κούτες από γάλα και σε πλαστικά δοχεία από γιαούρτι «σμετάνα». Προορισμός, η ντάτσα!

http://gr.rbth.com/society/2014/09/20/i_istoria_ti_rosiki_ntatsa_32705.html, 

Νέες κατευθυντήριες γραμμές για τη ρωσική οικονομία

Ο πρωθυπουργός, Ντ. Μεντβέντιεφ, ανέφερε στο επενδυτικό φόρουμ του Σότσι, ότι στο εγγύς μέλλον η Ρωσία θα εστιάσει κυρίως στην προσέγγιση εταίρων από την Ασία. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι Δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας είναι αντιπαραγωγικές.http://gr.rbth.com/business/2014/09/22/nee_kateythyntirie_gramme_gia_ti_rosiki_oikonomia_32787.html

Πηγή: RIA Novosti

Σημείο εκκίνησης μιας νέας ιστορικής καμπής, αφετηρία μιας νέας εποχής, χαρακτήρισε ο Ρώσος πρωθυπουργός μιλώντας στο επενδυτικό συνέδριο στο Σότσι, την εποχή που ξεκίνησε με τον πόλεμο στην Ουκρανία, την επιστροφή της Κριμαίας στη Ρωσία και την επιβολή των κυρώσεων κατά του ρωσικού κράτους.

«Η ψύχρανση των σχέσεων με τους Δυτικούς -δήλωσε- μας υποχρεώνει να δούμε μέσα από ένα νέο πρίσμα το σύστημα στο οποίο ζούσαμε μέχρι τώρα. Έχουμε την αίσθηση πως αρκετοί Δυτικοί έπαψαν να αναγνωρίζουν στη Ρωσία το δικαίωμα να υπερασπίζεται τα δικά της συμφέροντα. Το αποτέλεσμα ήταν να τεθεί υπό αμφισβήτηση ολόκληρη η φιλοσοφία του παγκόσμιου στάτους κβο που διαμορφώθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο».

Η επίδραση των κυρώσεων

Ο ίδιος, επίσης, αναφερόμενος στις κυρώσεις που είχαν επιβληθεί στη χώρα του τον περασμένο αιώνα, είπε: «Οι γνώμες μπορεί να διίστανται όσον αφορά το σοβιετικό πολιτικό σύστημα, αλλά τις κυρώσεις τις ξεπεράσαμε. Το 1981 οι ΗΠΑ σταμάτησαν να προμηθεύουν υλικά για τον αγωγό φυσικού αερίου Ουρενγκόι-Ούζγκοροντ, αλλά αυτός κατασκευάστηκε. Το 1998, οι ΗΠΑ επέβαλαν κυρώσεις σε βάρος επιστημονικών ιδρυμάτων που κρίθηκαν ύποπτα για συνεργασία με το Ιράν. Η ιστορία δείχνει ότι όλες οι προσπάθειες άσκησης πίεσης κατά της Ρωσίας δεν είχαν αποτέλεσμα και η ρωσική οικονομία είναι έκτη στον κόσμο όσον αφορά τους σημαντικότερους συντελεστές ισχύος. Πρέπει να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα. Η αντιπαράθεση των κυρώσεων είναι άσχημο πράγμα και για μας και για τη Δύση. Υφιστάμεθα απώλειες, αλλά κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποια κατάσταση θα διαμορφώσουν οι κυρώσεις στην παγκόσμια οικονομία».

Όπως ανέφερε, η σημερινή κατάσταση διαφέρει από την κρίση του 2008 ως προς το ότι στη διάρκεια εκείνης της οικονομικής κρίσης όλες οι μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου εργάζονταν από κοινού. Ειδικότερα, τότε είχε δημιουργηθεί η G20 που ένωσε πολύ διαφορετικές μεταξύ τους χώρες. «Σε αυτό ακριβώς βρισκόταν η εγγύηση της επιτυχίας -είπε- αλλά εμείς είμαστε και σήμερα πρόθυμοι ν’ ακούσουμε τους εταίρους μας, υπό τον όρο ότι αυτοί θα μάθουν ξανά να αναγνωρίζουν τα συμφέροντά μας». Σύμφωνα με τα στοιχεία του ρώσου πρωθυπουργού, οι ευρωπαϊκές εταιρίες παραμένουν οι κορυφαίοι επενδυτές στη ρωσική οικονομία με τον συνολικό όγκο των επενδύσεών τους να αγγίζει περίπου τα 300 δις. δολάρια.

Με το βλέμμα προς την Ασία

Στο επόμενο διάστημα η ρωσική οικονομία θα συνεχίσει τον αναπροσανατολισμό προς την Ασία, εξήγγειλε ο Μεντβέντιεφ. «Η προσέγγιση Ρωσίας και Ασίας -ανέφερε- είναι μια φυσιολογική διαδικασία την οποία ξεκινήσαμε πριν από περίπου 10 χρόνια. Πρόκειται για τη συνεργασία με χώρες όπως την Κίνα, την Ινδία, την Ιαπωνία, καθώς και με κράτη που διαθέτουν μικρότερες οικονομίες». Όπως είπε, ήδη μέσα στο φθινόπωρο, στη ρωσική Κάτω Βουλή θα κατατεθεί νομοσχέδιο για τη δημιουργία 14 περιοχών στη Σιβηρία και Άπω Ανατολή στις οποίες θα δοθεί μεγαλύτερη ώθηση για ανάπτυξη. Αυτές θα απολαμβάνουν ευνοϊκότερες φορολογικές ρυθμίσεις και θα είναι προσανατολισμένες κυρίως στην προσέλκυση επενδύσεων από ασιάτες επενδυτές.

Διαβάστε επίσης:

Κόζακ: Η Δύση είναι απίθανο να άρει σύντομα τις κυρώσεις της, όμως έτσι δημιουργούνται νέες επενδυτικές ευκαιρίες

Το 2015 θα ξεκινήσει το πρότζεκτ της ζώνης τυχερών παιχνιδιών στην Κριμαία, σύμφωνα με τον Αξένοφ

Μια άλλη κατεύθυνση της συνεργασίας με τις ασιατικές χώρες θα καταστεί η ανάπτυξη των προγραμμάτων υποδομών, κατά πρώτο λόγο η επέκταση των κύριων σιδηροδρομικών διαδρόμων που ενώνουν τις περιοχές της Ευρασίας, δηλαδή του Υπερσιβηρικού και του δικτύου Βαϊκάλης-Αμούρ. Ο συνολικός όγκος των επενδύσεων στα προγράμματα θα ξεπεράσει τα 13 δις. δολ. «Η νέα μας στρατηγική στην Ασία -δήλωσε ο Μεντβέντιεφ- δεν αποτελεί μια άνευ νοήματος εκδίκηση κατά της Δύσης, είναι μια φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, αν και δεν μπορεί να αγνοηθεί το γεγονός ότι η ισχυροποίηση της χώρας μας στην περιοχή συμβάλλει στην αύξηση της ισχύος μας και σε άλλες περιοχές, μεταξύ αυτών και στην Ευρώπη». 

Εσωτερικά προβλήματα

 Κατά τον πρωθυπουργό, η συνεργασία με τους εταίρους στην Ασία θα πραγματοποιηθεί υπό συνθήκες σοβαρής επιδείνωσης των ρωσικών οικονομικών συντελεστών. Μέσα σε 8 μήνες το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 0,7% ενώ συνολικά το 2014 θα είναι περίπου 0,5%. Συγκριτικά, τα τελευταία 5 χρόνια οι ρυθμοί ανάπτυξης ήταν περίπου 1% ετησίως. Από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Αύγουστο του 2014 οι επενδύσεις σε πάγια περιουσιακά στοιχεία μειώθηκαν κατά 2,5%, ωστόσο η βιομηχανική παραγωγή αυξήθηκε κατά 1,3%. Ταχύτερα απ’ ότι οι άλλοι κλάδοι της οικονομίας αναπτύσσεται η γεωργία, δήλωσε ο Μεντβέντιεφ, καθώς μέσα σε 8 μήνες η παραγωγή αυξήθηκε κατά 5%. Επεσήμανε, ακόμα, ότι η ανεργία διατηρείται στο επίπεδο του 5%, ενώ πέρυσι ήταν στο 5,7%. Σημείωσε επίσης, ότι η χώρα κατάφερε να διατηρήσει έναν αρκετά μεγάλο όγκο αποθεμάτων χρυσού και συναλλάγματος, αλλά πάντως, η αλλαγή στο εξωτερικό οικονομικό περιβάλλον οδήγησε σε αναθεώρηση των προγνώσεων. Ο πληθωρισμός είναι στο 7,8% ως γενική ετήσια τιμή, αλλά ορισμένοι ειδικοί θεωρούν πως αυτό οφείλεται σε ένα συνδυασμό διαρθρωτικών, κυκλικών και εξωτερικών οικονομικών παραγόντων.

Ο Μεντβέντιεφ είπε ότι «θα αποτελούσε πειρασμό για οποιαδήποτε κυβέρνηση να επιρρίψει τις δυσκολίες στις εξωτερικές επιδράσεις στην οικονομία», αλλά παρατήρησε ότι «για εμάς υπάρχουν μια σειρά από διαρθρωτικά προβλήματα και θα εργαστούμε πάνω σε όλες τις παραμέτρους, το σύστημά μας θα παραμείνει αμετάβλητο». Σύμφωνα με τον ίδιο, παρά την επιδείνωση των οικονομικών συντελεστών, η ρωσική οικονομία δεν θα γίνει κλειστή. «Δεν θα αλλάξουμε την πολιτική μας, θα διατηρήσουμε τις ιδιαιτερότητες της ευελιξίας στην ισοτιμία του εθνικού νομίσματος και το μέγιστο δυνατό έλεγχο του πληθωρισμού».

http://gr.rbth.com/, 

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ «ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ» Ποιος φοβάται την προσφυγική μνήμη; Κύριος καθεστωτικός εκφραστής των αντιπροσφυγικών συναισθημάτων ιστορικά υπήρξε η παραδοσιακή Δεξιά και οι μηχανισμοί της. Μέχρι τη στιγμή που ήρθε πρόσφατα στο φως ο περίφημος «συνωστισμός»

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=448424Του ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ*

«...Το άγγελμα της μεγάλης σφαγής διαδίδεται τώρα τας πρώτας βραδυνάς ώρας στας Αθήνας... Τα θέατρα σήμερα την νύχτα είναι και πάλι ανοιχτά και παίζουν. Ο κόσμος στο θέατρο της Κυβέλης γελά και η μουσική χτυπά εύθυμα τραγουδάκια. Μπήκα μέσα να δω την ψυχαγωγία του κόσμου και έφυγα αηδιασμένος... Είναι λοιπόν και αι Αθήναι, η άτιμη και πουλημένη πόλις που προορίζεται να καταστραφεί αφού δεν αισθάνθηκε την συγκίνηση της καταστροφής (της Σμύρνης) και την σφαγήν και καταστροφήν όλου του ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Η αηδία μου ήταν περισσότερο από μεγάλη...»

(Κ. Φαλτάιτς, «Ημερολόγιο», 14 Σεπτεμβρίου 1922)

Η προκατειλημμένη ιδεολογική ματιά υπερασπίζει κεκαλυμμένα την αντιδραστική αντιπροσφυγική κληρονομιάΗ πολύτιμη αυτή μαρτυρία ενός φιλομοναρχικού δημοσιογράφου, την ημέρα της συνειδητής καταστροφής της Σμύρνης από τους Τούρκους εθνικιστές, αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο συναισθήματα και δομές που συναντιούνται έως και σήμερα και αποτελούν -όπως φαίνεται- τον πυρήνα της νεοελληνικής ιδεολογίας και το σημείο αναφοράς του βαθέος κράτους και παρακράτους.... Η εξάλειψη της προσφυγικής Μνήμης υπήρξε κοινός τόπος όλων των πολιτικών και στρατιωτικών δυνάμεων που διαχειρίστηκαν τη μοίρα αυτού του τόπου. Ο Ελ. Βενιζέλος ασκώντας μια κυνική διπλωματία ομαλοποίησης των ελληνοτουρκικών σχέσεων μετά το '30 -με κύριο θύμα τόσο τις περιουσίες που άφησαν στις πατρίδες τους οι πρόσφυγες όσοι και την προσφυγική Μνήμη- προτείνει συμβολικά τον Μουσταφά Κεμάλ για Νόμπελ Ειρήνης. Ο ακροδεξιός, εθνικιστής και αντικομμουνιστής δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς, εκφράζοντας τα ειλικρινή του συναισθήματα το 1938, μετονομάζει την Οδό Αποστόλου Παύλου στη Θεσσαλονίκη σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ και χαρίζει το σπίτι που γεννήθηκε ο Τούρκος δικτάτορας στο τουρκικό κράτος (σημερινό τουρκικό προξενείο). Οι νικητές του Εμφυλίου, εθνικιστές και αντικομμουνιστές -όπως και η χούντα των Απριλιανών- θα σεβαστούν απολύτως τη γραμμή Μεταξά, ενώ το ΚΚΕ θα ανακηρύξει τον Μουσταφά Κεμάλ -έναν τυπικό φασίστα του Μεσοπολέμου- σε δημοκράτη, μεταρρυθμιστή και προοδευτικό.

Βέβαια, κύριος καθεστωτικός εκφραστής των αντιπροσφυγικών συναισθημάτων ιστορικά υπήρξε η παραδοσιακή Δεξιά και οι μηχανισμοί της. Μέχρι τη στιγμή που ήρθε πρόσφατα στο φως ο περίφημος «συνωστισμός», που της έδωσε τη δυνατότητα να ξεπλυθεί από τις αμαρτίες του παρελθόντος, να ενδυθεί έναν φιλοπροσφυγικό μανδύα και να αρχίσει να θρηνεί υποκριτικά για τη Γενοκτονία του ελληνισμού της Ανατολής.

Ποιοι φυλάττουν τας Θερμοπύλας;

Σε κεντρικό επίπεδο και συμβολικά, η σύγκρουση των προσφύγων του '22 με το ελληνικό κράτος και την παραδοσιακή αρνητική του στάση έλαβε τέλος τη δεκαετία του '90 με την αναγνώριση της Γενοκτονίας που συνέβη στην Ανατολή και τη μερική αποδοχή του δικαιώματος ενσωμάτωσης στο κοινό νεοελληνικό αφήγημα της ιστορίας των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ετσι λοιπόν απέμειναν να φυλάττουν τας Θερμοπύλας της παραδοσιακής αντιπροσφυγικής καθεστωτικής ιδεολογίας κάποιοι εκ της νεοφιλελεύθερης κοσμοπολίτικης Δεξιάς και της αντίστοιχης Αριστεράς. Εκφραση αυτής της στάσης υπήρξε η πρόσφατη απουσία των δημάρχων Αθηνών και Θεσσαλονίκης (Καμίνη και Μπουτάρη αντίστοιχα) από τις εκδηλώσεις Μνήμης για τη Μικρασιατική Καταστροφή. Στο χώρο της Αριστεράς, το ρόλο αυτό τον ανέλαβε εργολαβικά από το 2000 -έως και σήμερα- η λεγόμενη «ανανεωτική Αριστερά» και η εφημερίδα της. Γενικά η τάση αυτή υιοθέτησε μια γραμμή η οποία σίγουρα δεν συμβάδιζε με τα συναισθήματα των εγγονών του Γιάννη Πασαλίδη, αλλά με αυτά των εγγονών του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη...

Στον αντίποδα αυτής της συμπεριφοράς κινήθηκε ο «Δρόμος της Αριστεράς», η άλλη σημαντική εφημερίδα, απηχώντας τις θέσεις της μη καθεστωτικής Αριστεράς. Ο «Δρόμος» δεν έμεινε στα παλιομοδίτικα αντιπροσφυγικά στερεότυπα, αλλά πήγε παραπέρα. Ανοιξε τον ουσιαστικό διάλογο και έκανε ένα πολύ σημαντικό αφιέρωμα με τίτλο «Από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στο έθνος-κράτος. Η Γενοκτονία στην Ανατολή», βασισμένο σε κείμενα Τούρκων ιστορικών και πολιτικών επιστημόνων, όπως οι Taner Akcam, Fikret Baskaya, Ahmet Oral, Dogan Akanli, Attila Tuygan, Pervin Erbil κ.ά.

Ιστορικοί (εσ.) και Ιστορικοί (εξ.)

Για τα θέματα που διχάζουν έχουν ήδη αναπτυχθεί οι σχετικές σπουδές και έχουν αποφέρει έως τώρα τόσο συνέδρια επιστημονικά όσο και εκδόσεις. Οχι όμως στο ιστοριογραφικό περιβάλλον της Ελλάδας, αλλά στο εξωτερικό.... Χαρακτηριστικό ήταν το συλλογικό έργο που εκδόθηκε στη Νέα Υόρκη με τίτλο «The Genocide of the Ottoman Greeks: Studies on the State-Sponsored Campaign of Extermination of the Christians of Asia Minor (1912-1922) and Its Aftermath: History, Law, Memory,» με την επιμέλεια των ιστορικών Tessa Hofmann, Matthias Bjornlund και Βασίλειου Μεϊχανετσίδη. Συμμετείχαν ιστορικοί εξειδικευμένοι σ' εκείνη την περίοδο όπως: J. Μουρέλος, R. Ντόνεφ, Ν. Hlamides, Μ. Stewart, Τ. Σταυρίδης, Leonard Jacobs, Alfred de Zayas, R. Levitsky, Μ. Bruneau και Παπουλίδης Κ., Α. Καλαϊτζίδης και D. Wallace, Abr. Der Krikorian και Ε. Taylor.

Λίγο νωρίτερα (2007) ο «International Association of Genocide Studies» (Ι.Α.G.S.), ο μόνος διεθνής επιστημονικός οργανισμός που μελετά το έγκλημα της Γενοκτονίας, είχε αναγνωρίσει ότι στις μεγάλες γενοκτονίες του 20ού αιώνα εντάσσονται και οι γενοκτονίες που πραγματοποίησε ο τουρκικός εθνικισμός στην Οθωμανική Αυτοκρατορία....

Ολα αυτά όμως παραμένουν άγνωστα στη νεοελληνική κοινότητα των ιστορικών, η οποία φαίνεται αποκομμένη εντελώς από τα δρώμενα στο διεθνή χώρο. Μια τάση της προσπάθησε να παρέμβει στο διάλογο που προηγήθηκε της ψήφισης του «αντιρατσιστικού νομοσχεδίου» με ένα κείμενο, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να υπογραφεί από την πλειονότητα των πολιτών -και όχι μόνο των ιστορικών- που αντιτίθενται στην ποινικοποίηση της διαφορετικής άποψης, έστω και αν αυτή είναι η προσπάθεια των θυτών να απαλλαγούν από τα βάρη της πράξης τους. Ομως υπήρχε ένα σημείο που αποκάλυπτε παράλληλα και αναθεωρητικές προθέσεις: «Θεωρούμε ότι ο χαρακτηρισμός και η προσέγγιση μαζικών εγκλημάτων ως γενοκτονιών, εθνοκαθάρσεων ή σφαγών πρέπει να είναι αντικείμενο επιστημονικού και νηφάλιου δημόσιου διαλόγου και όχι νομοθετικής ρύθμισης και ποινικής τιμωρίας, με κίνδυνο να φιμώνεται κάθε αντίθετη στην κυρίαρχη άποψη, ακόμα και αυτή η ιστορική έρευνα και διδασκαλία». Κατανοώντας ότι στην καθ' ημάς Ανατολή υπάρχει μια ιδιαίτερη αντίληψη για το χρόνο -που αποκλίνει αρκετά από αυτήν της ορθολογιστικής Δύσης-, θα έπρεπε κάπως να ξεκαθαρίσουμε ότι ο «επιστημονικός και νηφάλιος δημόσιος διαλόγος» έχει ήδη ξεκινήσει από τα μέσα της δεκαετίας του '80...

Η θέση αυτή του κειμένου, αφ' ενός φανέρωνε ότι οι συντάκτες δεν ενδιαφέρονται για τις γενοκτονολογικές σπουδές και ότι, επιπλέον, δεν παρακολουθούν τις σχετικές έρευνες και συζητήσεις εντός της διεθνούς κοινότητας των ιστορικών. Φανέρωνε παράλληλα τον προβληματικό τρόπο διαμόρφωσης της κεντρικής γραμμής ενός πολύ σημαντικού κόμματος της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Μια γραμμή που μπορεί να επηρεάζεται από τον ανυπόφορο επαρχιωτισμό και τις έωλες θέσεις, που δεν προέρχονται από ιστορική έρευνα, αλλά από την προκατειλημμένη ιδεολογική ματιά, υπερασπίζοντας κεκαλυμμένα την αντιδραστική αντιπροσφυγική κληρονομιά.

* Ο Βλάσης Αγτζίδης είναι διδάκτωρ σύγχρονης Ιστορίας, μαθηματικός, http://kars1918.wordpress.com/

Σκοτία: η ήττα των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=448600Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ http://www.inclusi-vedemocracy. org/fotopoulos/

Την Παρασκευή το πρωί πανηγύριζε το Σίτι του Λονδίνου και τα χρηματιστήρια, όχι μόνον στο Λονδίνο, αλλά της Υπερεθνικής Ελίτ γενικότερα. Και αυτό, γιατί κάτω από μια πρωτόγνωρη επίθεση της Υ/Ε, της βρετανικής ελίτ (συμπεριλαμβανομένης της σκοτσέζικης οικονομικής ελίτ, της οποίας το 90% των επιχειρηματιών τάχθηκαν κατά της ανεξαρτησίας) και φυσικά των ΜΜΕ που ελέγχουν οι ελίτ -τα οποία οργίασαν σε μεροληψία, με επί κεφαλής το «αντικειμενικό» BBC!- θα ήταν άθλος να κέρδιζε στο δημοψήφισμα το «Ναι» στην ανεξαρτησία.

Ενας άθλος που θα οφειλόταν όχι στην αναζωπύρωση του εθνικισμού, όπως υποστηρίζει η εκφυλισμένη «Αριστερά», αλλά στη μαζική κινητοποίηση των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης και της συνακόλουθης αποβιομηχάνισης στη Σκοτία. Δηλαδή: των ανέργων, των ψευδο-απασχολουμένων με μισθούς επιβίωσης, των φτωχών και των αδικημένων, που όλα αυτά τα χρόνια απείχαν από τις εκλογές. Κι αυτό, γιατί αυτά τα στρώματα βρέθηκαν χωρίς καμιά πολιτική εκπροσώπηση μετά την παγίωση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που επέβαλε η παγκοσμιοποίηση στη Βρετανία, ανεξάρτητα από το εάν εξέλεγαν το Συντηρητικό ή το Εργατικό κόμμα. Γεγονός που οδήγησε στο φούντωμα του κινήματος για ανεξαρτησία, δηλαδή για την αυτοδιάθεσή τους.

 

Η ανεξαρτητοποίηση περιφερειών είναι βέβαια κατ' αρχήν θετική, εάν στόχο έχει το μεγαλύτερο αυτοκαθορισμό ενός λαού. Αυτό όμως σημαίνει ότι η ανεξαρτητοποίηση θα πρέπει να συνεπάγεται όχι μόνο πολιτική αυτοδυναμία, όπως είναι αυτονόητο, αλλά το κυριότερο -ιδιαίτερα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης- οικονομική αυτοδυναμία, η οποία είναι αναγκαία προϋπόθεση εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας.

 

Εάν, επομένως, το κίνημα της ανεξαρτητοποίησης υποκινείται ή ενθαρρύνεται από την ίδια την Υ/Ε με στόχο τη διάλυση ενός ισχυρού κράτους-έθνους και την ευκολότερη ενσωμάτωση στη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης των υποτελών κρατιδίων που θα προκύψουν από αυτό, και τη συνακόλουθη υποταγή τους στην Υ/Ε, τότε η ανεξαρτησία αυτή είναι όχι απλά αρνητική, αλλά καταστροφική (βλ. Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη, και πιθανώς σύντομα Συρία).

 

Φυσικά, η περίπτωση της Σκοτίας δεν ανήκε σε αυτή την κατηγορία, αφού η Βρετανία παίζει ρόλο «υπαρχηγού» στην Υ/Ε, γι' αυτό και η αμερικανική ελίτ αναγκάστηκε να πάρει δημόσια θέση κατά της ανεξαρτησίας της Σκοτίας, ενώ βέβαια η ίδια επιδόθηκε σε κανονική σφαγή των Σέρβων για να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους οι... Κοσοβάροι και να ολοκληρωθεί η διάλυση ενός σχετικά αυτοδύναμου ισχυρού κράτους στα Βαλκάνια, της Γιουγκοσλαβίας. Ιδιαίτερα μάλιστα θορυβούσαν την Υ/Ε οι αντιπολεμικές τάσεις των Σκοτσέζων που τάχθηκαν ενάντια στους πολέμους της Υ/Ε, στους οποίους πρωτοστατούσε βέβαια η Βρετανία, ενάντια στο ΝΑΤΟ και ενάντια στα πυρηνικά. Ακόμη και ο αρχηγός του σκοτσέζικου εθνικιστικού κόμματος, ο Σάλμοντ, που ήταν παλαιότερα ακτιβιστής ενάντια στο ΝΑΤΟ, επέσυρε την μήνιν της Υ/Ε και της βρετανικής ελίτ, όταν τόλμησε να εκφράσει την εκτίμησή του για τις πολιτικές Πούτιν που ανόρθωσαν τη Ρωσία και δήλωσε ότι δεν μπορεί να γίνει βομβαρδισμός των τζιχαντιστών στη Συρία, χωρίς απόφαση του Σ.Α. του ΟΗΕ.

 

Ομως, το κρίσιμο ερώτημα που γεννιέται είναι το ακόλουθο. Είναι δυνατή η πολιτική αυτοδυναμία μιας χώρας ενσωματωμένης στη ΝΔΤ που δεν είναι ισότιμο μέλος της Υ/Ε (η οποία βέβαια δεν θα πήγαινε ποτέ ενάντια στις σχετικές εντολές των οικονομικών ελίτ και των πολυεθνικών) και πολύ περισσότερο η οικονομική αυτοδυναμία της; Ιδιαίτερα μάλιστα όταν το σκοτσέζικο εθνικιστικό κόμμα, αντίθετα με τα άλλα εθνικιστικά κινήματα στην Ευρώπη, δεν αμφισβητεί ούτε το ευρώ ούτε πολύ περισσότερο την Ε.Ε., και δεν επιδιώκει καν η χώρα να έχει το δικό της εθνικό νόμισμα;

 

Είναι, δηλαδή, φανερό ότι η σκοτσέζικη εθνικιστική ελίτ, σε αντίθεση με τα λαϊκά στρώματα που στήριξαν το «Ναι», δεν ήθελε να έλθει σε σύγκρουση με την Ε.Ε. και την Υ/Ε γενικότερα. Γι' αυτό άλλωστε ο ίδιος ο Σάλμοντ, ο αρχηγός του εθνικιστικού κόμματος, υποσχόταν φορολογικούς παραδείσους στις πολυεθνικές για να προσελκύσει περισσότερες στη Σκοτία! Δεν ήταν λοιπόν περίεργο όταν τον ρωτούσαν πώς αυτός θα εξασφάλιζε ένα φιλειρηνικό κοινωνικό κράτος μέσα στη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, όταν ακόμη και οι Νορβηγοί, που έχουν επίσης μεγάλα αποθέματα πετρέλαιου, είδαν μια μαζική υποχώρηση της σοσιαλδημοκρατίας, αναγκαζόταν να καταφεύγει στις ανοησίες τύπου... ΣΥΡΙΖΑ, ότι αυτός θα τα κατάφερνε καλύτερα από τους Μιτεράν, Ολάντ κ.λπ., γιατί θα ήταν καλύτερος διαπραγματευτής! Είναι βέβαια γνωστό ότι παρά το γεγονός ότι οι κοινωνικές υπηρεσίες ακόμη διατηρούνται στη Νορβηγία, οι σοσιαλδημοκράτες μετείχαν ενθουσιωδώς όχι μόνο στους κτηνώδεις ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς της Λιβύης, αλλά βέβαια και στη διαδικασία μιας συνεχούς εντατικοποίησης και επιδείνωσης των εργασιακών συνθηκών, όπως ακριβώς επιβάλλει η ΝΔΤ και στη Νορβηγία, μέσα από τη συμμετοχή της στους θεσμούς της παγκοσμιοποίησης (ΠΟΕ κ.λπ.), αλλά και της εναρμόνισης των πολιτικών της με αυτές της Ε.Ε., παρ' όλο που δεν είναι μέλος της.

 

Από την άλλη μεριά, στην Αγγλία όχι μόνο τα λαϊκά στρώματα, αλλά και τμήμα των μεσαίων στρωμάτων που σήμερα συνθλίβονται, όπως παντού, έχουν αντιληφθεί ότι χωρίς οικονομική αυτοδυναμία δεν μπορεί να νοηθεί πολιτική αυτοδυναμία και αυτοκαθορισμός στην εποχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, γι' αυτό και μετά το δημοψήφισμα που ανέλαβε να κάνει ο Κάμερον το 2017 μπορεί κάλλιστα η Βρετανία να οδηγηθεί εκτός Ε.Ε., που είναι η αναγκαία (αλλά όχι βέβαια και επαρκής) συνθήκη για οποιαδήποτε πολιτική και οικονομική ανεξαρτησία. Και οι κοινωνικές πολιτικές βέβαια του Φάρατζ δεν διαφέρουν από αυτές του Κάμερον, γιατί και αυτός, όπως και ο Σάλμοντ, εκπροσωπεί περισσότερο την εθνικιστική αστική τάξη παρά τα λαϊκά θύματα της παγκοσμιοποίησης.

 

Με άλλα λόγια, πραγματική ανεξαρτησία και αυτοδυναμία, δηλαδή εθνική και οικονομική κυριαρχία, είναι αδύνατες μέσα στη ΝΔΤ γενικά, και την Ε.Ε. ειδικότερα. Ακόμη δηλαδή και αν νικούσε το «Ναι» στη Σκοτία θα ήταν νίκη κατά της ΝΔΤ, μόνο αν θα έπαυε να είναι προτεκτοράτο όχι μόνο της αγγλικής ελίτ, αλλά και της Ε.Ε. και της Υ/Ε γενικότερα.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ

«’Ολη τη νύχτα προσεύχομαι και φωνάζω:

Κύριε ή σώσε όλους τους αδελφούς, ή σβύσε και μένα. Δεν θέλω τον Παράδεισο μόνος».

«’Οταν θέλετε να μάθετε το θέλημα του Θεού, να αφήνετε τελείως το δικό σας μαζί με κάθε άλλη σκέψη ή πρόγραμμα και με πολλή ταπείνωση να ζητάτε στην προσευχή σας την επίγνωση αυτού. Και ότι θα σχηματιστεί ή θα βαρύνει στην καρδιά σας, κάμετέ το και θα είναι κατά Θεόν. Οι έχοντες περισσότερη παρρησία και έξη στο να προσεύχονται γι’ αυτό, ακούν μέσα τους ευκρινέστερα την πληροφορία και γίνονται προσεκτικότεροι στη ζωή τους και δεν κάνουν τίποτα χωρίς τη θεία πληροφορία».

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ Λέρου:«Πρέπει να παύσει η διχόνοια για να μην κλαύσουμε πάλι χαμένες πατρίδες»

Την ανάγκη εξάλειψης της διχόνοιας μεταξύ των πολιτών της χώρας μας υπογράμμισε ο μητροπολίτης Λέρου κ. Παΐσιος στην κυριακάτικη ομιλία του στον ιερό ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στη Λέρο όπου εορτάσθηκε «Η μνήμη της Μικράς Ασίας» με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 92 ετών από την Μικρασιατική Καταστροφή.

«Πρέπει να παύσει η διχόνοια για να μην κλαύσουμε πάλι χαμένες πατρίδες», τόνισε ο κ. Παΐσιος, αναφερόμενος στην Μικρασιατική Καταστροφή.

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Μνήμη της Μικράς Ασίας» τελέσθηκε την Κυριακή αρχιερατική θεία λειτουργία, χοροστατούντος του μητροπολίτη Λέρου καθώς και επιμνημόσυνη δέηση για τα θύματα του 1922.

Ο εορτασμός της επετείου της Μικρασιατικής Καταστροφής στη Λέρο περιλάμβανε και έκθεση φωτογραφίας με εικόνες από την Μικρά Ασία οι οποίες εκτίθεντο στο πνευματικό κέντρο του ναού.

Έκρυψε το μωρό της στη λεκάνη για να το σώσει από τον πατέρα του Η 33χρονη μητέρα βρέθηκε νεκρή στο μπάνιο του σπιτιού της, με διαμπερές τραύμα στο κεφάλι

Μια τραγική οικογενειακή ιστορία κατέληξε με το θάνατο δυο ανθρώπων στην Ατλάντα των ΗΠΑ. Η μόνη που κατάφερε να σωθεί, χάριν στην αυτοθυσία της μαμάς της, ήταν η λίγων μηνών κόρη του ζευγαριού.

Η 33χρονη Jessica Arrendale έδωσε την τελευταία της πνοή στο έξι μηνών μωρό και το έκρυψε στην τουαλέτα, λίγο πριν ξεψυχήσει από τον πυροβολισμό του μεθυσμένου συντρόφου της και πατέρα του παιδιού της.

Η 33χρονη βρέθηκε νεκρή στο μπάνιο του σπιτιού της με διαμπερές τραύμα στο κεφάλι.

Ο 30χρονος Antoine Davis, πρώην πεζοναύτης που υπηρέτησε στο Ιράκ έπασχε από κατάθλιψη και μετατραυματικό άγχος. Σε μια κρίση θυμού κυνήγησε και πυροβόλησε τη γυναίκα και μητέρα του παιδιού του.

Όταν οι αστυνομικοί εισέβαλαν στο σπίτι βρήκαν τους δύο συντρόφους νεκρούς, ενώ στη συνέχεια ανακάλυψαν πως η 33χρονη είχε κρύψει μέσα στη λεκάνη της τουαλέτας την έξι μηνών κόρη τους, προκειμένου τουλάχιστον εκείνη να γλυτώσει από τη μανία του πρώην πεζοναύτη. Μάλιστα, στο σπίτι, ήταν και τα δύο μεγαλύτερα παιδιά του Davis από προηγούμενο γάμο του 9 και 10 ετών αντίστοιχα, τα οποία ούρλιαζαν «Μπαμπά τι κάνεις;» Λίγα λεπτά αργότερα ακούστηκαν οι πυροβολισμοί.

Μάλιστα, η πρώην σύζυγος του 30χρονου, Teresa Ionniello, δηλώνει σε ραδιοφωνικό σταθμό, πως ο Davis πάλευε με την κατάθλιψη από τότε που επέστρεψε από το Ιράκ όπου υπηρέτησε.

Η μητέρα της Arrendale καταγγέλλει από την πλευρά της πως ο πεζοναύτης είχε συχνά ξεσπάσματα θυμού και προβλήματα με το αλκοόλ. Την ημέρα του φονικού, ο πρώην πεζοναύτης είχε μεθύσει και είχε χτυπήσει την 33χρονη πριν την πυροβολήσει θανάσιμα. Προκειμένου να την σκοτώσει την κυνήγησε μέχρι τον τρίτο όροφο του σπιτιού τους ενώ η άτυχη κοπέλα προσπάθησε να προστατευτεί με ένα μπαστούνι του μπέιζμπολ.

Ωστόσο ο Davis της το πήρε από τα χέρια και τη χτύπησε με αυτό. Η Arrendale βρήκε καταφύγιο στο μπάνιο, παίρνοντας μαζί της την μόλις 6 μηνών κόρη της Cobi. Ο Davis έφυγε, πήγε στην ντουλάπα, έβγαλε το αυτόματο και την πυροβόλησε με την αστυνομία να έχει ήδη περικυκλώσει το σπίτι, έπειτα από τηλεφώνημα που δέχθηκε πως εντός της οικίας υπάρχει ένας οπλισμένος άνδρας. Οι διαπραγματευτές της αστυνομίας επιχείρησαν να επικοινωνήσουν με τον Davis που ήταν οπλισμένος μέσα στο σπίτι, ωστόσο δεν κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατό.

Η μικρή Cobi βρέθηκε στη λεκάνη της τουαλέτας, καλυμμένη από το άψυχο κορμί της μητέρας της, ζωντανή, αλλά πάσχοντας από υποθερμία, αφού ήταν για αρκετή ώρα στο νερό.

Σύμφωνα με τους αξιωματικούς που βρήκαν τη μητέρα και το παιδί, η Arrendale είχε καλύψει με τέτοιο τρόπο τη λεκάνη, ώστε ο Davis να μην μπορεί να δει τη μικρή και να της κάνει κακό.

Άσαντ: Στηρίζω "κάθε διεθνή προσπάθεια" κατά της τρομοκρατίας Τελικά, ο Σύρος πρόεδρος δεν θεώρησε εισβολή τις αμερικανικές επιδρομές στη χώρα του, αφού χτυπάνε τους εχθρούς του

Αν και πριν ένα περίπου μήνα, ο πρόεδρος της Συρίας είχε αναφέρει ότι οποιαδήποτε αεροπορική επέμβαση εντός του συριακού εδάφους θα εκληφθεί από το καθεστώς του, ως επιθετική πράξη κατά της Συρίας, σήμερα ο Μπασάρ αλ-Άσαντ δήλωσε ότι η χώρα του υποστηρίζει κάθε «διεθνή προσπάθεια» με στόχο την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, με αφορμή την έναρξη των αμερικανικών αεροπορικών επιδρομών εναντίον θέσεων του Ισλαμικού Κράτους στη βόρεια και ανατολική Συρία. 

«Η Συρία θα συνεχίσει σθεναρά τον πόλεμο που διεξάγει εδώ και χρόνια εναντίον της τρομοκρατίας των τακφίρι (των σουνιτών εξτρεμιστών). Υποστηρίζει κάθε διεθνή προσπάθεια που έχει στόχο την καταπολέμηση της τρομοκρατίας», ανέφερε ο Άσαντ. 

Σύμφωνα με τον Σύρο πρόεδρο, «η επιτυχία της προσπάθειας αυτής δεν συνδέεται μόνο με τη στρατιωτική δράση, η οποία είναι σημαντική, αλλά επίσης και με τη δέσμευση των κρατών (να εφαρμόσουν) τις διεθνείς αποφάσεις» για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.

Η Δαμασκός κατηγορεί τις χώρες του Κόλπου και την Τουρκία ότι χρηματοδοτούν τους τζιχαντιστές και ότι τους επιτρέπουν να περνούν τα σύνορά τους.  Ωστόσο, στον διεθνή συνασπισμό υπό τις ΗΠΑ, συμμετέχουν 5 αραβικές χώρες – η Ιορδανία, το Κατάρ, το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία.

Εν τω μεταξύ, μετά τους δεκάδες νεκρούς και τραυματίες από τις επιδρομές στη Ράκκα και άλλους στόχους, οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους αναδιπλώνονται από τις περιοχές οι οποίες επλήγησαν, ανασυντάσσονται και κινούνται προς κουρδικές περιοχές στη Συρία, ανακοίνωσε σήμερα η σημαντικότερη συριακή κουρδική ένοπλη οργάνωση. 

Το Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) κάλεσε να συνεχιστούν οι αεροπορικές επιδρομές κατά των δυνάμεων του Ισλαμικού Κράτους που πολιορκούν την πόλη Κομπάνι, καθώς η αναδίπλωση των τζιχαντιστών ίσως εντείνει την πίεση στους Κούρδους μαχητές που υπερασπίζονται την Κομπάνι.

Οι επιθέσεις του ΙΚ έχουν αναγκάσει τουλάχιστον 130.000 Κούρδους της Συρίας να εγκαταλείψουν τη χώρα και να διαφύγουν στην Τουρκία

Νέες συλλήψεις για χρέη προς το δημόσιο

Περισσότερα από 2,2 εκατομμύρια ευρώ όφειλαν οι δυο συλληφθέντες

Στα χέρια των «Ράμπο» της Οικονομικής Αστυνομίας έπεσαν δύο ακόμα μεγαλοφειλέτες του δημοσίου. 

Όπως ανακοινώθηκε, πριν λίγες ώρες συνελήφθησαν στην Αθήνα, από αστυνομικούς του Τμήματος Φορολογικής Αστυνόμευσης της Διεύθυνσης Οικονομικής Αστυνομίας, δύο Έλληνες επιχειρηματίες, 67 και 76 ετών αντίστοιχα, για χρέη προς το δημόσιο. 

Συγκεκριμένα, σε βάρος των δύο επιχειρηματιών, οι οποίοι είναι διαχειριστές επιχείρησης που δραστηριοποιείται στο χώρο των μεταλλικών κατασκευών, έχουν βεβαιωθεί οφειλές προς το Δημόσιο, σε κάθε έναν από αυτούς, ύψους 1.163.679,02 ευρώ. 

Οι συλληφθέντες, με την δικογραφία που σχηματίστηκε σε βάρος τους, οδηγήθηκαν ήδη, στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών. 

Έτοιμο για δρομολόγια το «Μύκονος»

Εντός της ημέρας η ανακοίνωση της ανάθεσης της γραμμής από τον Μ. Βαρβιτσιώτη

Το πλοίο «Μύκονος» της Hellenic Seaways ξεκινάει την Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου τα δρομολόγια στη γραμμής Καβάλα-Λήμνος-Βαθύ Σάμου, δύο εβδομάδες μετά την κίνηση του υπουργού Ναυτιλίας και Αιγαίου Μ.Βαρβιτσιώτη να κηρύξει έκπτωτη τη ΝΕΛ, λόγω άρνησης εκτέλεσης δρομολογίων

Το πλοίο «Μύκονος» θα ξεκινάει τα δρομολόγιά του από Πειραιά και θα συνδέει τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου με τη βόρεια Ελλάδα, δύο φορές την εβδομάδα.

Όπως ανέφεραν στελέχη της εταιρείας στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων χθες ολοκληρώθηκαν όλες οι απαραίτητες γραφειοκρατικές διαδικασίες και εντός της ημέρας πιθανότατα ο υπουργός Ναυτιλίας και Αιγαίου Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, αναμένεται να ανακοινώσει την απευθείας ανάθεση της γραμμής, που θα είναι για τρεις μήνες.

Σημειώνεται ότι η Hellenic Seaways ήταν η μοναδική εταιρεία που υπέβαλε σχετικό αίτημα στη δεύτερη πρόταση της πρόσκλησης εκδήλωσης ενδιαφέροντος του υπουργείου Ναυτιλίας για την κάλυψη της γραμμής. Το πλοίο «Μύκονος» είναι πρώτης κατηγορίας, κατασκευής του 2005 έχει τη δυνατότητα μεταφοράς 1915 ατόμων και 418 οχημάτων.

Στην ιδιωτική ασφάλιση στρέφονται οι Έλληνες

ΥΓΕΙΑ

10:12 - Τετάρτη, 24 Σεπτεμβρίου 2014

 

 

0300

Οι δύο στους πέντε έχουν συμβόλαια υγείας

Αύξηση κατά 60% καταγράφεται την τελευταία διετία στο ποσοστό των Ελλήνων που στρέφονται στην ιδιωτική ασφάλιση για υγειονομική κάλυψη. Οι περισσότεροι ζητούν συγκεκριμένες παροχές, ενώ αρκετοί είναι και εκείνοι που θέλουν όλο το «πακέτο» των υπηρεσιών. Περίπου δύο στους πέντε Έλληνες έχουν συνολικά συμβόλαιο Υγείας με ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία.

Τα παραπάνω προκύπτουν από πανελλαδική έρευνα, η οποία πραγματοποιήθηκε από την «Κάπα Research» σε δείγμα 1.258 ανθρώπων και επεξεργάστηκε επιστημονικά ομάδα ερευνητών (Δημήτρης Ζάβρας, Ελευθερία Καραμπλή, Βασιλική Τσιάντου), υπό τον καθηγητή Οικονομικών της Υγείας Γιάννη Κυριόπουλο. Τα ευρήματά της παρουσίασε χθες ο κ. Κυριόπουλος στο ετήσιο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου «Health World», το οποίο πραγματοποιείται στην Αθήνα, όπως γράφει σήμερα το «Έθνος».

Σύμφωνα με τον καθηγητή, το συνολικό ποσοστό των συμμετεχόντων στην έρευνα οι οποίοι δήλωσαν ότι καλύπτονται από ασφαλιστική εταιρεία ως προς τη νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη ανέρχεται στο 38,7%. Από αυτούς, το 21,8% έχουν μερική κάλυψη με κάποιες παροχές και το 16,9% έχει πλήρη κάλυψη.

Το 2012 το συνολικό ποσοστό όσων είχαν ιδιωτικό ασφαλιστικό πρόγραμμα Υγείας ήταν αισθητά πιο χαμηλό (23,8%), με το 8,9% να δηλώνουν τότε ότι είχαν ορισμένες παροχές και «τσεκ απ» και το 14,9% το πλήρες πακέτο. Η διαφορά, δηλαδή, μέσα στην τελευταία διετία αφορά κυρίως τη μερική κάλυψη, η οποία έχει αυξηθεί περίπου κατά 150%.

Η τάση αυτή εξηγείται από τις απαντήσεις που δίνουν οι συμμετέχοντες σε ερωτήματα σχετικά με την ικανοποίηση από τις υπηρεσίες που παρέχουν το σύστημα Υγείας και ο ΕΟΠΥΥ. Τρεις στους πέντε (65,6%) αναφέρουν ότι η κατάσταση στο ΕΣΥ έχει επιδεινωθεί την τελευταία πενταετία, ενώ δύο στους πέντε (44,5%) έχουν παρόμοια άποψη για τον ΕΟΠΥΥ.

Ένας στους δύο (49,3%) δηλώνει καθόλου ή λίγο ικανοποιημένος και από το Πρωτοβάθμιο Εθνικό Δίκτυο Υγείας (ΠΕΔΥ).

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι απαντήσεις των συμμετεχόντων σχετικά με τα χρήματα που κλήθηκαν να πληρώσουν από την τσέπη τους για περίθαλψη. Κατά το τελευταίο εξάμηνο, πλήρωσαν -κατά μέσο όρο και κατά κεφαλήν- 265,15 ευρώ για πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας. Το αντίστοιχο ποσό που έδωσαν για φάρμακα ήταν 103,35 ευρώ, για επισκέψεις σε γιατρούς (εκτός οδοντιάτρων) 74,77 ευρώ, για εργαστηριακές εξετάσεις 61,68 ευρώ και για ιατρικές συσκευές και υγειονομικό υλικό 25,35 ευρώ.