ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ Διζωνική η τελική λύση για τους πλειστηριασμούς

Στη νέα ρύθμιση για την προστασία της κύριας κατοικίας από τους πλειστηριασμούς κατέληξαν χθες το βράδυ κυβέρνηση και κουαρτέτο, προσδιορίζοντας τα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.

Μαραθώνιες οι χθεσινές διαβουλεύσεις των υπουργών Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου και Οικονομίας Γιώργου Σταθάκη με το κουαρτέτο των δανειστών

Οι σχετικές αλλαγές θα συμπεριληφθούν στο πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα που θα κατατεθεί σήμερα στη Βουλή.

Η λύση, που συμφωνήθηκε, είναι διζωνική: Στην πρώτη κατηγορία, για την οποία θα υπάρξει οριζόντια προστασία, ανήκουν οι οικονομικά αδύναμοι οφειλέτες που καταφεύγουν στον νόμο Κατσέλη.

Στη δεύτερη κατηγορία, οι «μεσαίοι», που θα πρέπει να πληρούν συγκεκριμένα όρια για να έλθουν πρώτα σε εξωδικαστικό συμβιβασμό με τις τράπεζες για τον προσδιορισμό μιας ελάχιστης μηνιαίας δόσης ή σε διαφορετική περίπτωση να προσφεύγουν στα δικαστήρια αποζητώντας την προστασία της κύριας στέγης τους.

Με αυτές τις δύο λύσεις προστατεύεται συνολικά το 61% των δανειοληπτών.

Ειδικότερα, η συμφωνία προβλέπει για τους οικονομικά αδύναμους δανειολήπτες την εξαίρεση από τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας εφόσον πληρούν τα ακόλουθα κριτήρια:

1. Υψος αντικειμενικής αξίας: έως 170.000 ευρώ.

Ο εκπρόσωπος της ΕΕ στο κουαρτέτο Ντέκλαν Κοστέλο

2. Υψος μεικτού φορολογητέου εισοδήματος:

• Για ένα άτομο: 8.180 ευρώ.
• Για δύο άτομα: 13.917 ευρώ.
• Προσαύξηση των ορίων ανά παιδί: 3.361 ευρώ.
• Για μία τετραμελή οικογένεια: 20.639 ευρώ

Στην πρώτη κατηγορία που αντιστοιχεί στο 25% των δανειοληπτών καθιερώνεται και κονδύλι της τάξης των 100 εκατ. ευρώ, ώστε στην περίπτωση που ένα νοικοκυριό δεν μπορεί να καταβάλει ως δόση την προβλεπόμενη από τον νόμο Κατσέλη 10% του εισοδήματος ή τουλάχιστον 40 ευρώ μηνιαίως, τότε το κράτος να καλύπτει το ποσό καταβολής προς τους πιστωτές.

Για τους υπόλοιπους δανειολήπτες καθιερώνονται τα ακόλουθα κριτήρια, τα οποία πρέπει να πληρούν ώστε να μπουν πρώτα σε διαδικασία εξωδικαστικού συμβιβασμού με τις τράπεζες, οι οποίες αναπροσαρμόζοντας την εμπορική αξία στα σημερινά δεδομένα θα καθορίζουν μηνιαία δόση.

Αν δεν επιτευχθεί συμβιβασμός, τότε θα μπορούν να αναζητούν λύση στα δικαστήρια. Τα κριτήρια είναι:

1. Υψος αντικειμενικής αξίας: 230.000 ευρώ.

2. Υψος μεικτού φορολογητέου εισοδήματος:

• Για ένα άτομο 13.906 ευρώ.
• Για δύο άτομα: 23.659 ευρώ.
• Προσαύξηση των εισοδηματικών ορίων ανά παιδί: 5.714 ευρώ.
• Για μία τετραμελή οικογένεια 35.086 ευρώ.

Με την κατηγορία αυτή καλύπτεται το υπόλοιπο 36% των δανειοληπτών.

Και για τις δύο κατηγορίες τα παραπάνω όρια «κλειδώνουν» για τρία χρόνια, μέχρι το 2018, οπότε και θα επανεξεταστούν ανάλογα με τις οικονομικές συνθήκες.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο αριθμός των στεγαστικών δανείων ανέρχεται σε 1,2 εκατ. Τα «κόκκινα» στεγαστικά είναι 400.013. Οι αιτήσεις στον νόμο Κατσέλη εκτιμώνται σε 170.000. Η συμφωνία ήταν το αποτέλεσμα των χθεσινών μαραθώνιων διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους θεσμούς.

Τα κριτήρια του εισοδήματος και της αντικειμενικής αξίας της κύριας στέγης που θα πρέπει να πληρούν τα νοικοκυριά, ώστε να εξαιρείται το σπίτι τους από τους πλειστηριασμούς, ήταν το κύριο θέμα στις νέες μαραθώνιες διαβουλεύσεις των υπουργών Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτου και Οικονομίας Γ. Σταθάκη με το κουαρτέτο των δανειστών Ντ. Κοστέλο (ΕΕ), Ντ. Βελκουλέσκου (ΔΝΤ), Ρ. Ρέφερ (ΕΚΤ) και Ν. Τζιαμαριόλι (ESM).

Λύση
Χαρακτηριστικό της δυσκολίας των συζητήσεων ήταν ότι αυτές, αν και ήταν προγραμματισμένες να ξεκινήσουν χθες στις 2 το μεσημέρι, εντούτοις άρχισαν στις 7 το απόγευμα.

Τελικά, μετά την παράθεση αναλυτικών στοιχείων και αφού έγινε διεξοδική συζήτηση τόσο για τον αριθμό των οφειλετών με «κόκκινα» δάνεια όσο και για το οικονομικό τους προφίλ, κατέληξαν στον προαναφερόμενο συμβιβασμό σχετικά με τα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια των δανειοληπτών.

Μετά τη συμφωνία για τους πλειστηριασμούς οι δύο πλευρές έκλεισαν χθες και τους βασικούς άξονες της στρατηγικής, του πλαισίου αντιμετώπισης των «κόκκινων» δανείων.

Ενα από τα θέματα που συζητήθηκαν, σύμφωνα με αξιωματούχους του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, ήταν η ενεργοποίηση του νόμου Δένδια για τη διευθέτηση των οφειλών των μικρών επιχειρήσεων αλλά και ως προς το σκέλος της αντιμετώπισης των χρεών μεγαλύτερων επιχειρήσεων.

Επιπλέον, στα επόμενα βήματα για τη στρατηγική της αντιμετώπισης των «κόκκινων» δανείων είναι η θέσπιση της Υπηρεσίας Πίστωσης και Πλούτου, που θα αξιολογεί τη δανειοδοτική ικανότητα των οφειλετών, ώστε οι τράπεζες να επιλέγουν τον τρόπο ρύθμισης των οφειλών, αλλά και η πλήρης ενεργοποίηση του Κώδικα Δεοντολογίας των Τραπεζών.

Πληροφορίες θέλουν να συζητήθηκαν ακόμη και το πλαίσιο της λειτουργίας των distress funds αλλά και των εταιρειών διαχείρισης των οφειλών προς τις τράπεζες, χωρίς όμως να έχει κλείσει η διαπραγμάτευση πάνω σε αυτό το θέμα. Το τελικό πλαίσιο για τα "κόκκινα" δάνεια όπως κι εκείνο για τα distress funds θα οριστικοποιηθεί τον Δεκέμβριο. Η κυβέρνηση επιδιώκει να περιορίσει τη δράση των κερδοσκοπικών επενδυτικών σχημάτων μόνο στα μεγάλα δάνεια των επιχειρήσεων.

ΚΟΜΙΣΙΟΝ
Πρώτα ψήφιση, μετά αξιολόγηση και εκταμίευση

Την ψήφιση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων από την ελληνική Βουλή αναμένουν οι δανειστές, προκειμένου να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση των θεσμών και να ληφθεί στη συνέχεια η απόφαση για την εκταμίευση της δόσης. Αυτό ανέφεραν χθες κοινοτικές πηγές εκφράζοντας πάντως την ικανοποίησή τους για την πρόοδο που έχει σημειωθεί στις διαπραγματεύσεις.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΛΩΝΑΣ

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22770&subid=2&pubid=64288704

Πώς η Υπερεθνική Ελίτ δημιούργησε την Ισλαμική τρομοκρατία

Σχόλιο: Με αφορμή τις πολύνεκρες επιθέσεις στο Παρίσι, που ήρθαν ύστερα από συντονισμένες αεροπορικές επιδρομές της Γαλλίας στο Ιράκ και τη Συρία, αναδημοσιεύουμε το παρακάτω σχετικά πρόσφατο άρθρο του Τάκη Φωτόπουλου για τις ρίζες της σημερινής άνθισης της Ισλαμικής τρομοκρατίας, την ίδια στιγμή που η Υπερεθνική Ελίτ και η παγκοσμιοποιητική “Αριστερά” συσκοτίζουν τα πραγματικά αίτια του κύκλου βίας που η ίδια η νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση έχει δημιουργήσει, τόσο με την οικονομική όσο και με τη στρατιωτική της βία, εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια. Όπως τονίζει ο συγγραφέας “η ISIS απλά λειτουργεί σήμερα ως πρόσχημα για τη συνέχιση του «μακροχρόνιου πόλεμου», (που είχε αρχίσει ο Μπους) αυτή τη φορά εναντίον της Συρίας. Δηλαδή, ο κύριος στόχος ήταν πάντα να συντριβεί το εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα στη Συρία σήμερα, και αύριο στο Ιράν, είτε αυτό επιτευχθεί με ένα πραξικόπημα «από τα πάνω» (το παραδοσιακό στρατιωτικό πραξικόπημα), ή «από τα κάτω», (το μοντέλο «Μαϊντάν»), είτε με εξωτερική παρέμβαση σε συνδυασμό με ένα «πραξικόπημα από τα κάτω» (το μοντέλο της Λιβύης).”

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΠΗΓΗ: “How the Transnational Elite created Islamic terrorism“, Pravda.ru & The International Journal of Inclusive Democracy (12.01.2015) * ελληνική μετάφραση, antipagkosmiopoihsh.gr (18.01.2015) *

Περίληψη: Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να δείξει την άκρα υποκρισία της Υπερεθνικής Ελίτ, όταν θρηνολογεί για την ισλαμική τρομοκρατία και τα αποτελέσματά της. Ωστόσο, μπορεί εύκολα να δειχθεί ιστορικά ότι ήταν η ίδια ελίτ και τα πελατειακά καθεστώτα της που δημιούργησαν ουσιαστικά την ισλαμική τρομοκρατία, εξολοθρεύοντας  τα κοσμικά εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στον Αραβικό κόσμο και καταστρέφοντας, στη διαδικασία, εκατοντάδες χιλιάδες ζωές, καθώς και τις υποδομές εύρυθμα λειτουργικών κοινωνικών κρατών.

Το Παρίσι, με την ευκαιρία της επίθεσης στο σατιρικό περιοδικό που ειδικευόταν στη καλλιέργεια της Ισλαμοφοβίας (δεν το είδαμε ποτέ, για παράδειγμα, να σατιρίζει τον…Μωυσή!) είδε τη «μεγαλύτερη λαϊκή συγκέντρωση στην ιστορία της Γαλλίας», όπως τη χαρακτήρισε το γαλλικό υπουργείο Εσωτερικών. Αυτό, φυσικά, δεν ήταν εκπληκτικό, δεδομένου ότι συμμετείχε σε αυτή ολόκληρο το πολιτικό τμήμα της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε – δηλαδή της ελίτ που διαχειρίζεται τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, που εδράζεται κυρίως στις χώρες της ομάδας G7. Επιπλέον, η Γαλλία είναι εξέχον μέλος της ίδιας ελίτ που τη διοργάνωσε. Ο κύριος σκοπός της συγκέντρωσης ήταν η δήθεν καταδίκη της τρομοκρατίας. Όμως, όπως θα προσπαθήσω να δείξω, ήταν η ίδια η Υ/Ε, που επίσης δημιούργησε το φαινόμενο της ισλαμικής τρομοκρατίας, ιδιαίτερα κατά την περίοδο των τριάντα περίπου ετών από την εμφάνιση της ΝΔΤ, η οποία ορίζεται από δύο παράλληλα συστημικά γεγονότα. Πρώτον, την άνοδο και μαζική επέκταση των πολυεθνικών εταιριών που κυβερνούν σήμερα την παγκόσμια οικονομία και τη συνακόλουθη σταδιακή εξαφάνιση της οικονομικής και εθνικής κυριαρχίας, που αντικαθίσταται από μια νέα μορφή υπερεθνικής κυριαρχίας την οποία μοιράζονται κυρίως τα μέλη της Υ/Ε και, δεύτερον, τη παράλληλη κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» στις χώρες του πρώην Σοβιετικού μπλοκ.

Η έννοια της σύγχρονης τρομοκρατίας προέρχεται από τη Γαλλική επανάσταση, όπου η τρομοκρατία ήταν μόνο κρατική τρομοκρατία, αν και η έννοια αυτή έχει διαστρεβλωθεί στη ΝΔΤ για να ταιριάξει στις δικές της ανάγκες. Έτσι η τρομοκρατία δεν ορίζεται πια με βάση το ποιος την διενεργεί και γιατί, όπως στο παρελθόν, αλλά σχεδόν αποκλειστικά με βάση τις μεθόδους και την τακτική που χρησιμοποιούνται και, ιδιαίτερα, τη στόχευση αμάχων.[1] Αυτό σημαίνει ότι αν ένας κατακτητικός στρατός καταλάβει τη χώρα σας, σκοτώνει τις γυναίκες και τα παιδιά κατά χιλιάδες και, στη συνέχεια, σε απόγνωση, σκοτώσετε και εσείς γυναικόπαιδα της κατακτήτριας χώρας οπουδήποτε τους βρείτε, τα εγκλήματα του κατοχικού στρατού κατά κανόνα θα συγχωρηθούν, ως ένα είδος παράπλευρων απωλειών ή «λάθους», ενώ η δράση σας θα χαρακτηριστεί ως έγκλημα και είτε θα σας σκοτώσουν επί τόπου, ή θα σαπίσετε στη φυλακή για το υπόλοιπο της ζωής σας. Περιττό να προσθέσω ότι, με βάση αυτόν τον βολικό (για την Υ/Ε) ορισμό της τρομοκρατίας, το μεγαλύτερο μέρος των απελευθερωτικών ή αντιαποικιακών κινημάτων θα είχαν χαρακτηριστεί ως τρομοκρατικά, συμπεριλαμβανομένου του Νοτιοαφρικανικού ANC και του Αλγερινού FLN. Αυτός είναι ο λόγος που η Χαμάς, για παράδειγμα, έχει χαρακτηριστεί σήμερα ως τρομοκρατική οργάνωση επειδή σκότωσε μερικές εκατοντάδες ισραηλινών αμάχων στην ιστορία της, ενώ οι πολλές χιλιάδες Παλαιστίνιοι πολίτες και πολλά παιδιά μεταξύ αυτών, που σκοτώθηκαν από τις ισραηλινές υπηρεσίες ασφαλείας, εποίκους και άλλους, χαρακτηρίστηκαν απλώς ως «παράπλευρες απώλειες», αν όχι ως «ανθρώπινες ασπίδες» που χρησιμοποιήθηκαν από τους γονείς τους! Δεν προκαλεί επομένως έκπληξη ότι στην Παρισινή μαζική συγκέντρωση ήταν εξέχων καλεσμένος ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, ο οποίος δεν είχε κανένα ενδοιασμό να συγκρίνει την επίθεση στο Παρίσι κατά του Charlie Hebdo με τις επιθέσεις αυτοσχέδιων συνήθως «ρουκετών» κατά των ισραηλινών πόλεων[2] (οι οποίες ίσως είχαν λιγότερα θύματα από ό,τι η επίθεση στο Παρίσι!) και να χαρακτηρίσει μάλιστα την Παλαιστινιακή αντίσταση ως «τρομοκρατία»!

Η νέα «ιδεολογία», που χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει το σημερινό πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, εκφράζεται με βάση τις«βάρβαρες» μεθόδους που χρησιμοποιούνται από τους τζιχαντιστές τηςISIS, παρά το γεγονός ότι οι ελίτ είχαν πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι οι ίδιοι (ως επί το πλείστον) τζιχαντιστές, με τη συνενοχή των ελίτ, χρησιμοποίησαν τα τελευταία χρόνια ακριβώς τις ίδιες μεθόδους κατά των λαών της Λιβύης και της Συρίας για την επίτευξη «αλλαγής καθεστώτος» στις αντίστοιχες περιπτώσεις. Είναι, επομένως, σαφές ότι οι ελίτ έχουν απλώς υιοθετήσει ένα βολικό ορισμό της τρομοκρατίας, ο οποίος, ωστόσο, δεν έχει τίποτα να κάνει με την ιστορική προέλευση του όρου και την παραδοσιακή του έννοια.

Με βάση αυτόν τον διαστρεβλωμένο ορισμό της τρομοκρατίας, είναι σχετικά εύκολο να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή για να δούμε ποιος και πώς δημιούργησε το φαινόμενο της σύγχρονης τρομοκρατίας, ή αυτό που θα ονόμαζα καλύτερα υπερεθνική τρομοκρατία. Στην πραγματικότητα, η υπερεθνική τρομοκρατία είναι ένα νέο φαινόμενο, που χαρακτηρίζει τη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, δηλαδή, την τρομοκρατία που ελέγχεται από την Υ/Ε και τα πελατειακά καθεστώτα της. Όπως έχω υποστηρίξει αλλού,[3] η υπερεθνική τρομοκρατία είναι, στην πραγματικότητα, η μορφή που παίρνει η κρατική τρομοκρατία σήμερα ενάντια στα θύματα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, και τα κύρια όπλα της είναι είτε η οικονομική βία (π.χ. Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία, κλπ), ή η φυσική βία (Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Ουκρανία, κ.λπ.).

Έτσι, μπορεί να δειχθεί εύκολα ότι πολλοί σημερινοί χασάπηδες της ISIS, της Al Nusra κ.λπ. διέπραξαν παρόμοιες (αν όχι χειρότερες) σφαγές κατά το πρόσφατο παρελθόν. Κατ’αρχάς, στη Λιβύη, το 2011, όταν έπαιζαν το ρόλο του πεζικού του ΝΑΤΟ. Στη συνέχεια, μετά την ολοκλήρωση του«έργου» τους εκεί, πολλοί από αυτούς τους τζιχαντιστές μετακόμισαν στη Συρία, όπου συνέχισαν εκεί το έργο τους. Εκείνη την εποχή, ο στόχος ήταν η καταστροφή του καθεστώτος Άσαντ, που βασιζόταν στο εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα Μπάαθ, και η αντικατάστασή του από ένα θεοκρατικό χαλιφάτο.[4]

Τουλάχιστον αυτό πίστευαν οι αφελείς οπαδοί των οργανώσεων αυτών, χωρίς συνήθως να έχουν επίγνωση του πραγματικού ρόλου που έπαιζαν ως όργανα της Υ/Ε και των πελατειακών εγκληματικών καθεστώτων της στην περιοχή, π.χ. Σαουδική Αραβία και Κατάρ, που διακρίθηκαν για την οργάνωση εγκλημάτων κατά των λαών της Λιβύης και της Συρίας. Τέλος, όταν οι οργανώσεις αυτές άρχισαν να επιτίθενται στα άμεσα όργανα της Υ/Ε στην περιοχή (π.χ. τον «Ελεύθερο Συριακό Στρατό»), που προορίζονταν να αντικαταστήσουν τον Άσαντ και να μετατρέψουν τη χώρα σε ένα άτυπο προτεκτοράτο της ΝΔΤ (κάτι σαν την Ελλάδα), τότε η Υ/Ε αποφάσισε να δώσει τέλος στην αποστολή τους. Με άλλα λόγια, η ISIS απλά λειτουργεί σήμερα ως πρόσχημα για τη συνέχιση του «μακροχρόνιου πόλεμου», (που είχε αρχίσει ο Μπους) αυτή τη φορά εναντίον της Συρίας. Δηλαδή, ο κύριος στόχος ήταν πάντα να συντριβεί το εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα στη Συρία σήμερα, και αύριο στο Ιράν, είτε αυτό επιτευχθεί με ένα πραξικόπημα «από τα πάνω» (το παραδοσιακό στρατιωτικό πραξικόπημα), ή «από τα κάτω», (το μοντέλο «Μαϊντάν»), είτε με εξωτερική παρέμβαση σε συνδυασμό με ένα «πραξικόπημα από τα κάτω» (το μοντέλο της Λιβύης).

Έτσι, όπως στην περίπτωση της παραδοσιακής κρατικής τρομοκρατίας, στην εποχή των εθνών-κρατών πριν την παγκοσμιοποίηση, τα θύματά της ήταν κυρίως άτομα ή οργανώσεις που αντιστέκονταν στην συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια των εθνικών ελίτ, στην σημερινή υπερεθνική τρομοκρατία, τα θύματα της είναι κυρίως τα κράτη που δεν έχουν ενσωματωθεί πλήρως στην ΝΔΤ, είτε επειδή βασίζονται σε εθνικο-απελευθερωτικά κινήματα (π.χ. τα Μπααθικά καθεστώτα στο Ιράκκαι στη Συρία, ή η Τζαμαχιρία στη Λιβύη), είτε επειδή βασίζονται σε λαούς που έχουν μια ζωντανή ακόμη μνήμη αυτοδιάθεσης και αγωνίζονται να διατηρήσουν την εθνική και οικονομική κυριαρχία τους στην εποχή της παγκοσμιοποίησης (Ρωσία).

Ωστόσο, για να κατανοήσουμε τη φύση του πολιτικού ισλαμισμού, από τον οποίο προέκυψε η ισλαμική τρομοκρατία, πρέπει να πάμε πίσω στα πρώτα χρόνια της ιστορικής ανάπτυξής του, ιδίως κατά την περίοδο μετά το 1948. Η πρώτη κύρια μορφή πολιτικού ισλαμισμού, η οποία υποστηρίχθηκε από τις Δυτικές ελίτ, ήταν η Μουσουλμανική Αδελφότητα (MΑ), αλλά τα τελευταία χρόνια, μετά την αποτυχία της στην Αίγυπτο, η Υ/Ε μετατόπισε τις συμπάθειες της από την MΑ προς τους Σαλαφιστές και τους τζιχαντιστές που υποστηρίζονται από τα καθεστώτα του Κόλπου και ιδιαίτερα τη Σαουδική Αραβία. Τόσο η Μουσουλμανική Αδελφότητα όσο και οι Σαλαφιστές έχουν χρησιμοποιήσει βία σε συγκρούσεις τους με Αραβικά κοσμικά στοιχεία και ιδιαίτερα τα Αραβικά καθεστώτα που βασίζονται στα εθνικο-απελευθερωτικά κινήματα. Δεν είναι επομένως άξιο απορίας ότι τόσο η ΜΑ όσο και οι Σαλαφιστές υποστηρίχθηκαν κατά καιρούς από τις Δυτικές ελίτ και την Υ/Ε σήμερα. Με αυτό τον τρόπο, ο πολιτικός Ισλαμισμός οδήγησε στην ισλαμική τρομοκρατία. Ας δούμε όμως, λίγο αναλυτικότερα, αυτή τη διαδικασία.

Η Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία αρχικά εξέφρασε το ισλαμιστικό κίνημα, σχηματίστηκε με την ενεργή υποστήριξη των Βρετανών αποικιοκρατών και εξέφραζε «την πιο αντιδραστική, αντιδημοκρατική και αντιτιθέμενη στην κοινωνική πρόοδο εκδοχή του νεοσύστατου ‘πολιτικού Ισλάμισμου’.»[5] Ο κύριος στόχος τους πάντα ήταν ο εξισλαμισμός των Αιγυπτιακών πολιτικών και πολιτιστικών θεσμών και η προώθηση της Σαρία ως της βάσης της νομοθεσίας. Αυτό συνοψίζεται από το κύριο σλόγκαν του χρησιμοποιήθηκε παγκοσμίως: «Ο Ισλαμισμός είναι η λύση». Έτσι, το παλαιό ισλαμικό κίνημα δηλ. η Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο, η οποία αργότερα επεκτάθηκε σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή, ήταν ένα παραδοσιακά συντηρητικό κίνημα το οποίο κατά βάση ασχολείτο με τους πολιτιστικούς παράγοντες της αποικιοκρατίας, και στη συνέχεια της παγκοσμιοποίησης. Η Αδελφότητα δεν δίσταζε να κάνει ρεαλιστικές συμμαχίες με καθεστώτα όπως του βασιλιά Φαρούκ ήδη από το 1936, των Ελεύθερων Αξιωματικών του Νάσερ (οι οποίοι ανέτρεψαν των Φαρούκ το 1952), και του Σαντάτ από το 1970 (ο οποίος χρησιμοποίησε την Αδελφότητα εναντίον τόσο των Νασερικών οσο και των αριστερών). Η τακτική συμμαχία με τους Ελεύθερους Αξιωματικούς, ωστόσο, ήταν αναπόφευκτα βραχύβια καθώς υπήρχαν αποκλίνοντες πολιτικοί στόχοι: οι Αξιωματικοί πίστευαν σε ένα κοσμικό εθνικό-απελευθερωτικό κίνημα, ενώ οι «Αδελφοί» σε ένα ισλαμικό καθεστώς. Δεν είναι λοιπόν άξιο απορίας ότι η αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του Νάσερ από την ΜΑ, το 1954, οδήγησε στην άγρια καταστολή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και την φυλάκιση και καταδίκη σε θάνατο του Σαγίντ Κουτμπ, ενός από τους ηγετικούς ιδεολογικούς ηγέτες της, ο οποίος έθεσε τις βάσεις του τζιχαντιστικού κινήματος. Στην πραγματικότητα, ένα χρόνο μετά το θάνατο του Κουτμπ, το 1966, ο Αϊμάν αλ Ζαουάχιρι, τότε μόλις 16 ετών, ίδρυσε έναν τζιχαντιστικό πυρήνα στο σχολείο του και κάλεσε μερικούς φίλους του να συμμετάσχουν. Τον Μάϊο του 2011, ο Ζαουάχιρι έγινε αρχηγός της Αλ Κάιντα, μετά τη δολοφονία του Οσάμα Μπιν Λάντεν από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Όπως επισήμανε   ο Fawaz Gerges, «η γέννηση του τζιχαντιστικού κινήματος δεν μπορεί να γίνει κατανοητή χωρίς αναφορά στην μεγάλη σύγκρουση μεταξύ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και των Νασερικών δυνάμεων».[6] Η πρώιμη αυτή σύγκρουση εξελίχθηκε αργότερα σε μια σύγκρουση μεταξύ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και των Μπααθιστών του Ιράκ και της Συρίας και στα τελευταία δύο χρόνια στη σύγκρουση μεταξύ των Σαλαφιστών και της Μ.Α., την οποία το 2014, η Σαουδική Αραβία ανακήρυξε σε τρομοκρατική οργάνωση.

Η σχέση της Αδελφότητας με τις Δυτικές δυνάμεις ξεκίνησε από νωρίς, και ακόμα και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, οι Βρετανοί έβλεπαν την Αδελφότητα ως ένα πιθανό αντίβαρο στο κοσμικό εθνικιστικό κόμμα, Wafd, και στους κομουνιστές.[7] Ωστόσο, ήταν κατά την περίοδο που επακολούθησε του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και κυρίως κατά στο διάστημα 1946-48, όταν συνέβησαν δύο κρίσιμα γεγονότα, σχεδόν ταυτόχρονα, τα οποία σημάδεψαν την μεταπολεμική περίοδο στη Μέση Ανατολή και σε ολόκληρο τον κόσμο, δηλ. η έναρξη του Ψυχρού Πολέμου το 1946 και η ίδρυση του Σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ το 1948 σε κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη. Στην αμέσως επόμενη μεταπολεμική περίοδο, δηλ. κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ο κύριος διχασμός ήταν μεταξύ φιλο-Σοβιετικών και φιλο-Δυτικών Αραβικών χωρών. Κατόπιν, με την άνοδο του Αραβικού εθνικισμού και του Αραβικού σοσιαλισμού, από τη μία μεριά, αναπτύχθηκε ένα είδος μετώπου μεταξύ των υποστηρικτών των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων (το καθεστώς Νάσερ στην Αίγυπτο, τα Μπααθικά καθεστώτα σε Ιράκ και Συρία, η Τζαμαχιρίγια στην Λιβύη) και από την άλλη, προέκυψε το μέτωπο των Δυτικόδουλων καθεστώτων (δηλ. τα αντιδραστικά καθεστώτα του Κόλπου, η Ιορδανία, το Μαρόκο κ.α.)

Όμως, η Νέα Διεθνής Τάξη που επιβλήθηκε στη Μέση Ανατολή, αρχικά με οικονομικά μέσα και τη διαφθορά στην Αίγυπτο, και κατόπιν μέσα απο την κτηνώδη στρατιωτική βία της Υπερεθνικής Ελίτ στο Ιράκ και τη Λιβύη, άλλαξε ολοκληρωτικά τον συσχετισμό δυνάμεων στον Αραβικό Κόσμο. Ιδιαίτερα, τα πελατειακά καθεστώτα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Τυνησία και την Αίγυπτο που πρόεκυψαν κατά τη διάρκεια της Αραβικής «Άνοιξης», ως δήθεν «επαναστατικά κινήματα», έπαιξαν πρωταγωνιστικό (και βρώμικο) ρόλο στην καταστροφή τόσο της Λιβύης όσο και της Συρίας. Φυσικά κάθε άλλο παρά αναπάντεχο ήταν το γεγονός ότι η Υ/Ε υποστήριξε την ΜΑ αν κανείς λάβει υπόψη του την πραγματική της φύση. Όπως τόνισε ο Σαμίρ Αμίν:

«Η ΜΑ πιστεύει σε ένα οικονομικό σύστημα που βασίζεται στην αγορά και στην πλήρη εξωτερική εξάρτηση. Είναι στην πραγματικότητα ένα εξάρτημα της μεταπρατικής αστικής τάξης. Έχει πάρει   θέση ενάντια στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης και ενάντια στους αγώνες της φτωχής αγροτιάς για να μη χάσουν τη γη τους. Έτσι η Μουσουλμανική Αδελφότητα είναι «μετριοπαθής» μόνο με τη διπλή έννοια, ότι πρώτον, αρνείται να παρουσιάσει κάποιο είδος οικονομικού και κοινωνικού προγράμματος, στην πραγματικότητα δηλαδή, αποδεχόμενη χωρίς δεύτερη κουβέντα τις αντιδραστικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές και δεύτερον ότι ντε φάκτο υποτάσσεται στην ενίσχυση του ελέγχου των ΗΠΑ στην περιοχή αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Έτσι, είναι   χρήσιμοι σύμμαχοι για την Ουάσινγκτον (μήπως άλλωστε   οι ΗΠΑ έχουν και κανένα άλλο σύμμαχο πέρα από τους καλύτερους πελάτες   τους, τους Σαουδάραβες;), η οποία τώρα εγγυάται για τα «δημοκρατικά διαπιστευτήριά τους». [8]

Από την άλλη μεριά, ο Μπααθισμός ήταν μια σύνθεση εθνικισμού (αρχικά με τη μορφή του παν-Αραβισμού) και του Αραβικού σοσιαλισμού, στο βαθμό που υιοθετούσε σοσιαλιστικές αρχές όπως η δημόσια ιδιοκτησία των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, και τη πεποίθηση ότι ο σοσιαλισμός είναι ο μόνος τρόπος για την ανάπτυξη μιας Αραβικής κοινωνίας η οποία είναι πραγματικά ελεύθερη ,ενωμένη, και εκκοσμικευμένη. Με άλλα λόγια, ο Μπααθισμός ήταν κατά βάση μια αριστερή Αραβο-κεντρική ιδεολογία, ένα είδος «σοσιαλισμού με Αραβικά χαρακτηριστικά». Στην πραγματικότητα, το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του Μπααθισμού ήταν η αντι-ιμπεριαλιστική του φύση. Η Δυτική εχθρότητα εναντίον του ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ‘70, (όπως έγινε επίσης και στην περίπτωση της Συρίας), όταν οι Ιρακινοί Μπααθιστές ξεκίνησαν ένα πρόγραμμα Αραβικού σοσιαλισμού το οποίο αποκορυφώθηκε με την εθνικοποίηση του πετρελαίου, με στόχο την επίτευξη μιας μορφής οικονομικής ανεξαρτησίας η οποία θα συμπλήρωνε την πολιτική ανεξαρτησία. Στη συνέχεια, σύντομα αντιλήφθηκαν ότι έπρεπε να διαρραγεί η ενσωμάτωση της οικονομίας του Ιράκ στην καπιταλιστική οικονομία της αγοράς και να ελαχιστοποιηθεί η ιδιωτική επιχειρηματική δραστηριότητα στα μέσα παραγωγής, με απώτερο στόχο την εγκαθίδρυση μιας Αραβικής σοσιαλιστικής κοινωνίας, στην οποία όλοι οι πολίτες θα απολάμβαναν τα οφέλη της ανάπτυξης. Προφανώς, επομένως, ο βασικός οικονομικός στόχος της δυτικής εκστρατείας στο Ιράκ ήταν η επιστροφή της εκμετάλλευσης του πετρελαίου στις Δυτικές δυνάμεις και η επανενσωμάτωση της Ιρακινής οικονομίας στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά. Ο στόχος αυτός επιβεβαιώθηκε από μεταγενέστερες αποκαλύψεις, σύμφωνα με τις οποίες τα σχέδια που έστειλε το Στέιτ Ντεπάρτμεντ στο Κογκρέσο για τους στόχους της εισβολής, μιλούσαν για ένα όραμα ανασυγκρότησης του Ιράκ που θα ωθούσε επιθετικά τη χώρα προς μια «αυτοδιευθυνομενη οικονομική ευημερία, με μια οικονομία βασισμένη στην ελεύθερη αγορά και στις ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις οι οποίες   δρουν σε ένα περιβάλλον που διέπεται από το κράτος δικαίου». [9]

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Μπααθικό καθεστώς στη Συρία καθώς και το Ιρακινό Μπααθικό καθεστώς έπρεπε να καταστραφούν. Οι κοσμικές, πολυεθνικές και πολύ-πολιτισμικές κοινωνίες τους, και ακόμα πιο σημαντικό, τα ιστορικά θεμέλιά τους σε εθνικο-απελευθερωτικά κινήματα, τα οποία εξ ορισμού ήταν εχθροί της ΝΔΤ, ήταν προφανώς ανάθεμα, όχι μόνο για την Υ/Ε αλλά και για τα αντιδραστικά καθεστώτα που ανήκουν στο Συμβούλιο Συνεργασίας των Αραβικών χωρών του Κόλπου (GCC) και την Τουρκία – τα βασικά πελατειακά καθεστώτα (μαζί με την Ιορδανία) στην περιοχή. Η εκστρατεία για την καταστροφή του Ιράκ ξεκίνησε αρχικά με τον Πόλεμο του Κόλπου, που τον ακολούθησαν βαριές κυρώσεις και συχνοί βομβαρδισμοί, οι οποίοι κλιμακώθηκαν με την εισβολή και την κατοχή της χώρας για μια περίοδο δέκα χρόνων που οδήγησε στην εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων Ιρακινών κατά τη διάρκειά της. Παρόμοιες διαδικασίες ακολουθήθηκαν στη Λιβύη και τελικά στη Συρία. Παρόλα αυτά, αν και τέτοιου είδους πελώρια εγκλήματα δεν οδήγησαν ποτέ σε παρόμοιες λαοσυνάξεις στη Δύση όπως αυτή το Παρίσι, η δυσαρέσκεια που δημιουργήθηκε μεταξύ των Αραβικών πληθυσμών μεγάλωνε διαρκώς με το πέρασμα του χρόνου. Με την απουσία όμως οποιουδήποτε ισχυρού κοσμικού εθνικό-απελευθερωτικού κινήματος (τα οποία είχαν αποτελεσματικά καταστραφεί από την Υ/Ε) ο μόνος τρόπος για την έκφραση της αγανάκτησης τους εναντίον της Δύσης ήταν μέσω της συμμετοχής σε διάφορα Ισλαμιστικά τρομοκρατικά κινήματα, που υποστηριζόντουσαν κυρίως από τις χώρες του Κόλπου και ειδικότερα από την Σαουδική Αραβία και το Κατάρ.

Δεν προκαλεί επομένως έκπληξη ότι η Σαουδική Αραβία και η ιδεολογία της αγκαλιάστηκαν ενθουσιωδώς από τη Δύση, τόσο στην προ-παγκοσμιοποίησης περίοδο όσο και τώρα. Στην πραγματικότητα, οι Σαουδάραβες Σαλαφιστές είναι ακόμα πιο αντιδραστικοί από την Μουσουλμανική Αδελφότητα. Όπως έγραψε ο Benjamin Schett σε ένα σημαντικό πρόσφατο άρθρο για τον Σαλαφισμό/Ουαχαμπισμό:

«Η ιδεολογία του Ουαχάμπι υπηρετεί τα αμερικανικά συμφέρονται για πολλούς λόγους. Η αρχαϊκή αντίληψη των οπαδών της για την κοινωνία, τους κάνει να απορρίπτουν οποιοδήποτε είδος προοδευτικής κοινωνικής αλλαγής. Έτσι είναι ιδεολογικά εξοπλισμένοι για την απόκρουση σοσιαλιστικών, κοσμικών ή εθνικιστικών κινημάτων, των οποίων οι προσανατολισμένες προς την ανεξαρτησία πολιτικές είναι απειλή για την Αμερικανική γεωπολιτική ατζέντα. Παρόλο που ο Ουαχαμπισμός σαφώς δεν είναι αντιπροσωπευτικός της πλεοψηφίας των Σουνιτών μουσουλμάνων, οι Ουαχάμπι μουσουλμάνοι είναι εξτρεμιστές Σουνίτες, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα να υιοθετούν μια εξαιρετικά εχθρική στάση απέναντι στο Σιϊτικό Ισλάμ.»[10]

Έτσι, οι Σαουδάραβες Σαλαφιστές ήταν χρήσιμοι στην Υ/Ε τόσο στην προ-παγκοσμιοποίησης περίοδο, επειδή ήταν ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια των Δυτικών ελίτ στη μάχη κατά της Σοβιετικής επιρροής και του Παναραβικού σοσιαλισμού, όσο και στη ΝΔΤ καθώς ήταν ένα εξίσου πολύτιμο εργαλείο στα χέρια της Υ/Ε στη μάχη κατά των εθνών που αντιστέκονταν στην κατάργηση της κυριαρχίας τους μέσα στη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα, για παράδειγμα, όταν η Σαουδική Αραβία υποστήριξε με κάθε δυνατό τρόπο τους Σαλαφιστές τζιχαντιστές οι οποίοι σφάγιασαν τους λαούς της Λιβύης και της Συρίας. Στην πραγματικότητα, ήταν μόλις πρόσφατα που έπαψαν να υποστηρίζουν το γόνο τους, τον ISIS, όταν στοχοποιήθηκαν από την Υ/Ε για απόπειρα αυτονόμησης τους σε σχέση με το χτίσιμο ενός Ισλαμικού Κράτους.[11]Δεν είναι βέβαια περίεργο ότι οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ο ISIS, όπως οι αποκεφαλισμοί, τους οποίους επαναλάμβαναν μέχρι αηδίας τα μέσα μαζικής επικοινωνίας της Υ/Ε έτσι ώστε να τρομοκρατήσουν τις Δυτικές μεσαίες τάξεις και να δικαιολογήσουν τον νέο «πόλεμό του κατά της τρομοκρατίας», είναι μακροχρόνια πρακτική του πελατειακού καθεστώτος της Σαουδικής Αραβίας, χωρίς κανένας στην «πολιτισμένη» Δύση να ενοχλείται τόσο γι’αυτό, εφόσον βέβαια θα συνεχιζόταν η επέκταση   της ιδιαίτερα επικερδούς επιχείρησης πώλησης όπλων στο καθεστώς.

Συμπερασματικά, είναι η ίδια η Υπερεθνική Ελίτ, η οποία σήμερα προσποιείται ότι υποφέρει εξαιτίας της δράσης των Ισλαμιστών τρομοκρατών, αυτή η οποία στην πραγματικότητα φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την Ισλαμική τρομοκρατία. Όχι μόνο με την απλή έννοια ότι χρηματοδότησε και υποστήριξε τους τζιχαντιστές που μάχονται κατά των εθνικο-απελευθερωτικών καθεστώτων στο Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία, όπως υποστηρίζει η εκφυλισμένη Δυτική Αριστερά αλλά, προπαντός, γιατί ιστορικά, έκανε ό,τι ήταν δυνατό να ενισχύσει άμεσα η έμμεσα την άνθιση της Ισλαμικής τρομοκρατίας. Με άλλα λόγια, η μαζική υποστήριξη την οποία παρείχε όλα αυτά τα χρόνια η Υ/Ε στον πολιτικό Ισλαμισμό και την Ισλαμική τρομοκρατία, στην εκστρατεία της για την καταστροφή των Αραβικών εθνικο-απελευθερωτικών κινημάτων, οδήγησε στην άνθιση ενός «στρατού» τζιχαντιστών, ο οποίος χωρίς καμιά πολιτική ιδεολογία για εθνική απελευθέρωση και εναντίωση στην παγκοσμιοποίηση, στηρίζει την εναντίωση του στη Δύση στον θρησκευτικό ανορθολογισμό. Αυτός ήταν βέβαια ο επιθυμητός από την Υ/Ε στόχος, ώστε να αποτραπούν από το να συνειδητοποιήσουν ποιος είναι ο πραγματικός τους εχθρός και να οργανωθούν ανάλογα για να τον πολεμήσουν. Ωστόσο, ακόμα κι αν ο στόχος πολλών από αυτούς τους τζιχαντιστές (αλλά όχι βέβαια όλων) είναι ανορθολογικός, δηλ. η δημιουργία ενός χαλιφάτου, αυτό δεν τους εμποδίζει να κατανοήσουν ότι, ακόμα και για να επιτύχουν αυτόν τον στόχο τους, θα πρέπει να πολεμήσουν ενάντια στην Υ/Ε η οποία, όλα αυτά τα χρόνια, έχει καταστρέψει τις χώρες τους και τους ομόθρησκους τους.

* Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην Pravda.ru (12.01.2015) και ταυτόχρονα στο International Journal of Inclusive Democracy. Η μετάφραση είναι των Δημήτρη Μπατζάκη και Νίκου Πανάγου

[1] Seumas Milne, “Terror and tyranny,” The Guardian (25/10/2001).

[2] “Hezbollah leader on Charlie Hebdo: ‘Extremists more offensive to Islam than cartoons’”, RT(10/1/2015).

[3] βλ. Takis Fotopoulos, The New World Order in Action: Integrating Eastern Europe and the Middle East (υπό έκδοση από τον Progressive Press) κεφ. 9.

[4] Στο ίδιο.

[5] Samir Amin, “2011: An Arab Springtime? Reflections from Egypt”, Europe solidaire sans frontiers (15/5/2011).

[6] Fawaz A Gerges: “This Brotherhood has a real sense of purpose”, Independent (7/2/2011).

[7] Jack Shenker & Brian Whitaker, “A rare glimpse into the world of the Muslim Brotherhood”, The Guardian (9/2/2011).

[8] Samir Amin, “2011: An Arab Springtime? Reflections from Egypt”,

[9] Jonathan Weisman and Mike Allen “Officials Argue for Fast U.S. Exit From Iraq”, Washington Post (April 21, 2003).

[10] Benjamin Schett, “US Sponsored “Islamic Fundamentalism”: The Roots of the US-Wahhabi Alliance”, Global Research (7/9/2012).

[11] Βλ. Takis Fotopoulos, The New World Order in Action: Integrating Eastern Europe and the Middle East.

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/

Οι Ψαλμοί του Δαυΐδ για κάθε περίσταση στη ζωή μας

Ο μακαρισμός γέροντας Παΐσιος έλεγε για τους ψαλμούς: “Ευλογημένη ψυχή, τίποτε δεν είναι αδύνατο στο Θεό. Ζήτα του με ευγένεια αυτό που θέλεις. Εάν δυσκολεύεσαι, διάβασε τους ψαλμούς του Δαβίδ. Θα δης εκείνος με τι τρόπο ζητούσε από το Θεό και ελάμβανε αυτό που ποθούσε”. ”

Όσοι απομακρύνονται από το Χριστό, στερούνται τον θείο φωτισμό, γιατί άφησαν το προσήλιο σαν τους ανοήτους και πηγαίνουν στο ανήλιο….

Η χρήση του Ψαλτηρίου σύμφωνα με τον Όσιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, εξηγεί σε ποιες περιπτώσεις ενδείκνυται ο κάθε ψαλμός.

ΨΑΛΜΟΙ

1.     Όταν φυτεύουν δένδρα ή αμπέλι, για να καρποφορήσουν

2.     Για να δώσει φώτιση ο Θεός σ’ αυτούς που πηγαίνουν σε συνέδρια.

3.    Για να φύγει η κακία από ανθρώπους, για να μη βασανίζουν άδικα τους συνανθρώπους  τους.

4.     Για να θεραπεύσει ο Θεός τους ευαίσθητους ανθρώπους, που αρρώστησαν από μελαγχολία από τη συμπεριφορά των σκληρόκαρδων ανθρώπων.

5.     Για να θεραπεύσει ο Θεός τα πληγωμένα, χτυπημένα μάτια από κακό άνθρωπο.

6.     Για να ελευθερώσει ο Θεός τον μαγεμένο άνθρωπο.

7.     Γι’ αυτούς που έπαθαν από φοβία από τις φοβέρες και τις απειλές των κακών ανθρώπων.

8.     Γι’ αυτούς που έπαθαν κακό από δαίμονες ή από πονηρούς ανθρώπους.

9.     Για να πάψουν να σε φοβερίζουν οι δαίμονες στον ύπνο ή με τις φαντασίες την ημέρα.

10.   Για τα σκληρόκαρδα ανδρόγυνα που μαλώνουν και χωρίζουν. ( Όταν βασανίζει άδικα ο σκληρός ή η σκληρή τον ευαίσθητο).

11.   Για τους τρελούς που έχουν και κακότητα και κάνουν κακό στους ανθρώπους.

12.   Γι’ αυτούς που πάσχουν από το συκώτι.

13.   Γι’ φοβερό δαιμόνιο, συνέχεια 3 Χ 3 ημέρες.

14.   Για ν’ αλλάξουν γνώμη οι ληστές και να επιστρέψουν άπρακτοι και μετανοημένοι.

15.   Για να βρεθεί το κλειδί, όταν χαθεί.

16.   Για μεγάλη συκοφαντία, 3 φορές την ημέρα επί 3 ημέρες.

17.   Όταν γίνεται σεισμός ή θεομηνία, κατακλυσμός και κεραυνοί.

18.   Για να ελευθερωθούν οι μητέρες στην γέννα τους.

19.   Γι’ ανδρόγυνα που δεν γεννούν λόγω αναπηρίας, για να τους θεραπεύσει ο Θεός, για να μην χωρίσουν.

20.   Για να μαλακώσει ο Θεός τις καρδιές των πλουσίων να κάνουν ελεημοσύνες στους φτωχούς.

21.   Για να εμποδίσει ο Θεός την πυρκαϊά, για να μην γίνει κακό.

22.   Για να ημερέψει ο Θεός τα άτακτα και ανυπάκουα παιδιά, που θλίβουν τους γονείς τους.

23.   Για να ανοίξει η πόρτα, όταν χαθεί το κλειδί.

24.   Σε ανθρώπους που φθονεί πολύ ο πειρασμός και τους φέρνει συνέχεια αναποδιές στην ζωή τους, για να γογγύζουν.

25.   Όταν ζητάει κανείς κάτι καλό από τον Θεό, για να του το δώσει, χωρίς να τον βλάψει.

26.   Για να προστατέψει ο Θεός τους χωρικούς από τα εχθρικά στρατεύματα, να μην κάνουν κακό στους ανθρώπους και λεηλασίες στις αγροικίες.

27.   Για να θεραπεύσει ο Θεός τους νευρασθενής και τους νευρόπονους.

28.   Γι’ αυτούς που τους πειράζει η θάλασσα και φοβούνται στην πολλή φουρτούνα.

29.   Γι’ αυτούς που κινδυνεύουν μακριά, μέσα σε βάρβαρους και άπιστους λαούς, για να τους φυλάξει ο Θεός και να φωτίσει κι εκείνους να ημερέψουν, και να γνωρίσουν το Θεό.

30.   Για να δώσει ο Θεός αφθονία σπαρτών και καρπών στα δέντρα, όταν ο καιρός δεν είναι ευνοϊκός.

31.   Για να βρουν οι οδοιπόροι τον δρόμο, όταν χαθούν και ταλαιπωρούνται.

32.   Για να φανερώσει ο Θεός την αλήθεια στους αδικοφυλακισμένους, για να ελευθερωθούν.

33.   Σε ψυχορραγούντες, όταν βασανίζονται από τους δαίμονες την ώρα του θανάτου, ή σε εχθρικά στρατεύματα, όταν απειλούν και παραβιάζουν τα σύνορα, για να κάνουν κακό.

34.   Για να ελευθερώσει ο Θεός τους καλοκάγαθους ανθρώπους από τις παγίδες των πονηρών ανθρώπων, που εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους του Θεού.

35.   Για να εξαλειφθεί τελείως η έχθρα μετά από τα μαλώματα ή παρεξηγήσεις.

36.   Για βαριά πληγωμένους ανθρώπους από κακοποιούς εγκληματίες.

37.   Όταν πονάνε οι σιαγόνες από σάπια δόντια.

38.   Για να βρουν εργασία οι εγκαταλελειμμένοι και δυστυχισμένοι άνθρωποι, για να μη θλίβονται.

39.   Για να επανέλθει αγάπη μεταξύ αφεντικού και υπαλλήλων, όταν δημιουργούνται προστριβές.

40.   Για να ελευθερωθούν οι μητέρες στην γέννα, από πρόωρο τοκετό.

41.   Σε νέους που αρρωσταίνουν από έρωτα, όταν τραυματίζεται το ένα πρόσωπο και θλίβεται.

42.   Για να ελευθερωθούν οι αιχμάλωτοι από τις φυλακές του εχθρικού έθνους.

43.   Για να φανερώσει ο Θεός την αλήθεια στα παρεξηγημένα ανδρόγυνα, για να συμφιλιωθούν.

44.   Για τους ανθρώπους που πάσχουν από την καρδιά ή από τα νεφρά.

45.   Για τους νέους, που εμποδίζει ο εχθρός, από φθόνο, να δημιουργήσουν οικογένεια (να παντρευτούν).

46.   Για να ειρηνεύσει ο υπηρέτης ή ο δούλος, όταν φύγει πληγωμένος από το αφεντικό του και να βρει δουλειά.

47.   Όταν γίνονται μεγάλες καταστροφές και ληστείες από βαρβαρικές συμμορίες – πειρατών -. (Να διαβάζεται συνέχεια επί 40 ημέρες).

48.   Γι’ αυτούς που κάνουν επικίνδυνη δουλειά.

49.   Για να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στον Θεό οι απομακρυσμένοι άνθρωποι, για να σωθούν.

50.   Όταν εξ αμαρτιών μας έρθει παιδαγωγική οργή Θεού (επιδημία αρρώστιας και θανατικό στους ανθρώπους ή στα ζώα).

51.   Για να μετανοήσουν οι σκληρόκαρδοι άρχοντες και να γίνουν ευσπλαχνικοί, για να μη βασανίζουν τον λαό.

52.   Για να ευλογήσει ο Θεός τα δίχτυα, να γεμίζουν ψάρια.

53.   Για να φωτίσει ο Θεός τους πλούσιους, που έχουν αγορασμένους δούλους, να τους ελευθερώσουν.

54.   Για να αποκατασταθεί η υπόληψη της δυσφημισμένης οικογένειας που είχε συκοφαντηθεί.

55.   Σε ευαίσθητους, που έχουν πληγωθεί ψυχικά από τους συνανθρώπους τους.

56.   Γι’ ανθρώπους που υποφέρουν από πονοκέφαλο, από πολλή στενοχώρια.

57.   Για να έλθουν ευνοϊκά τα πράγματα σ’ εκείνους που ενεργούν για το καλό, να εμποδίσει ο Θεός κάθε πονηρή ενέργεια δαιμόνων ή φθονερών ανθρώπων.

58.   Για τους βουβούς, να δώσει ο Θεός λαλιά.

59.   Για να φανερώσει ο Θεός την αλήθεια, όταν συκοφαντείται σύνολο ανθρώπων.

60.   Γι’ αυτούς που δυσκολεύονται στην εργασία, είτε από τεμπελιά είτε από δειλία.

61.   Για να απαλλάξει ο Θεός από δοκιμασίες τον ολιγόψυχο άνθρωπο, που δεν έχει υπομονή και γογγύζει.

62.   Για να καρπίσουν τα χωράφια και τα δέντρα, όταν στερούνται από νερό.

63.   Όταν δαγκωθεί ο άνθρωπος από λύκο ή σκύλο λυσσασμένο (τους έδινε και από το διαβασμένο νερό, για να πιουν).

64.   Για να έχουν οι έμποροι ευλογία, για να μην φλυαρούν και αδικούν τους απλούς ανθρώπους.

65.   Για να μην φέρει αναποδιές ο πονηρός στα σπίτια και θλίβει τις οικογένειες.

66.   Για να ευλογηθούν τα πουλερικά (ορνιθοτροφεία).

67.   Για να ελευθερωθούν οι μητέρες, που δυσκολεύονται να αποβάλλουν, όταν παθαίνουν κακό.

68.   Όταν γίνονται θεομηνίες και πλημμυρίζουν τα ποτάμια και παρασύρουν σπίτια και ανθρώπους.

69.   Σε ευαίσθητους ανθρώπους που θλίβονται για το παραμικρό και έρχονται σε απόγνωση, να τους ενισχύει ο Θεός.

70.    Για εγκαταλελειμμένους ανθρώπους, που γίνονται βαρετοί από φθόνο του διαβόλου και έρχονται σε απόγνωση, για να βρουν έλεος από τον Θεό και περίθαλψη.

71.   Για να ευλογήσει ο Θεός τα αγαθά της νέας εσοδείας, που μετέφεραν στα σπίτια τους οι γεωργοί.

72.   Για να μετανοήσουν οι κακοποιοί άνθρωποι.

73.   Για να προφυλάξει ο Θεός τους χωρικούς που εργάζονται στα χωράφια τους, όταν οι εχθροί έχουν περικυκλωμένο το χωριό.

74.   Για να ημερέψει το βάρβαρο αφεντικό, να μην βασανίζει τους συνανθρώπους του, τους υπαλλήλους.

75.   Σε μητέρα που φοβάται στη γέννα της, για να την ενθαρρύνει και να την προστατέψει ο Θεός.

76.   Όταν δεν υπάρχει κατανόηση μεταξύ γονέων και παιδιών, να τους φωτίσει ο Θεός, για να ακούνε τα παιδιά τους γονείς και οι γονείς να δείχνουν αγάπη.

77.   Για να φωτίσει ο Θεός τους δανειστές, να μην πιέζουν τους συνανθρώπους τους για το χρέος τους, και να είναι ευσπλαχνικοί.

78.   Για να προφυλάξει ο Θεός τα χωριά από ληστείες και καταστροφές των εχθρικών στρατευμάτων.

79.   Για να θεραπεύσει ο Θεός τον άνθρωπο, όταν πρήζεται το πρόσωπό του και πονάει όλο το κεφάλι του.

80.   Για να οικονομήσει ο Θεός τους φτωχούς, που στερούνται και στενοχωριούνται από την ανέχεια και θλίβονται.

81.   Για να αγοράσουν οι άνθρωποι τα προϊόντα των γεωργών, για να μην στενοχωριούνται και θλίβονται οι χωρικοί.

82.   Για να εμποδίσει ο Θεός τους κακούς ανθρώπους, που θέλουν να κάνουν δολοφονίες.

83.   Για να διατηρηθούν από τον Θεό όλα τα υπάρχοντα του σπιτιού καλά, τα ζώα και τα προϊόντα των παραγωγών.

84.   Για να θεραπεύσει ο Θεός τους ανθρώπους που έχουν πληγωθεί από τους ληστές και έπαθαν και από φοβία.

85.   Για να σώσει ο Θεός τον κόσμο, όταν πέφτει χολέρα στους ανθρώπους και πεθαίνουν.

86.   Για να παρατείνει ο Θεός την ζωή στους οικογενειάρχες, που έχουν ακόμη υποχρεώσεις οικογενειακές.

87.   Για να προστατεύσει ο Θεός όλους τους απροστάτευτους ανθρώπους, που ταλαιπωρούνται από σκληρούς συνανθρώπους.

88.   Για να δυναμώσει ο Θεός τους φιλάσθενους και αδύνατους ανθρώπους, για να μπορούν να εργάζονται χωρίς να κουράζονται και να θλίβονται.

89.   Για να βρέξει ο Θεός, όταν υπάρχει ανομβρία ή όταν στερέψουν τα πηγάδια, για να βγάλουν νερό.

90.   Για να εξαφανιστεί ο διάβολος, όταν παρουσιάζεται σε άνθρωπο και τον τρομάζει.

91.   Για να δώσει ο Θεός σύνεση στους ανθρώπους, για να προκόπτουν πνευματικά.

92.   Για να προφυλάξει ο Θεός το πλοίο, όταν κινδυνεύει από μεγάλη φουρτούνα στη θάλασσα (έριχνε δε και αγιασμένο νερό στα τέσσερα σημεία του πλοίου).

93.   Για να φωτίσει ο Θεός τους άτακτους ανθρώπους, που δημιουργούν θέματα στο έθνος και αναστατώνουν τον λαό και τον ταλαιπωρούν με ακαταστασίες και φαγωμάρες.

94.   Για να μην πλησιάσουν μάγια στα ανδρόγυνα και δημιουργούνται θέματα και προστριβές.

95.   Για να δώσει ο Θεός την ακοή στους κουφούς.

96.   Για να φύγουν τα μάγια από τους ανθρώπους.

97.   Για να δώσει ο Θεός παρηγοριά στους στενοχωρημένους ανθρώπους, για να μη θλίβονται.

98.   Για να ευλογήσει και να χαριτώσει ο Θεός τους νέους που θέλουν να αφιερωθούν στον Θεό.

99.   Για να ευλογήσει και να εκπληρώσει ο Θεός τους θείους πόθους των ανθρώπων.

100. Για να δίνει ο Θεός χαρίσματα στους καλοκάγαθους ανθρώπους.

101. Για να ευλογήσει ο Θεός τους ανθρώπους, που φέρουν αξιώματα, για να βοηθούν τον κόσμο με καλοσύνη και κατανόηση.

102. Για να έλθουν τα έμμηνα, όταν καθυστερούν.

103. Για να ευλογήσει ο Θεός τα υπάρχοντα των ανθρώπων, για να μην στερούνται και θλίβονται, αλλά να δοξάσουν τον Θεό.

104. Για να μετανοήσουν οι άνθρωποι και να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους.

105. Για να δώσει φώτιση ο Θεός στους ανθρώπους να μην ξεκλίνουν από την οδό της σωτηρίας.

106. Για να λύσει ο Θεός την στείρωση των γυναικών.

107. Για να ταπεινώσει ο Θεός τους εχθρούς, για να αλλάξουν τις κακές των διαθέσεις.

108. Για να θεραπεύσει ο Θεός τους σεληνιασμένους ή για να ελεήσει τους ψευδομάρτυρες, να μετανοήσουν.

109. Για να έχουν σεβασμό οι νεότεροι στους μεγαλύτερους.

110. Για να μετανοήσουν οι άδικοι κριτές και να κρίνουν δίκαια τον λαό του Θεού.

111. Για να προφυλάξει ο Θεός τους στρατιώτες, όταν πηγαίνουν στον πόλεμο.

112. Για να δώσει ο Θεός ευλογίες στη φτωχή χήρα, να πληρώσει τα χρέη της και ν’ απαλλαχτεί από τη φυλακή.

113. Για να θεραπεύσει ο Θεός τα καθυστερημένα διανοητικά και μογγόλαλα παιδιά.

114. Για να δίνει ο Θεός ευλογίες και παρηγοριά στα δυστυχισμένα, φτωχά παιδάκια, για να μην περιφρονούνται από τα παιδιά των πλουσίων και θλίβονται.

115. Για να θεραπεύσει ο Θεός το φοβερό πάθος του ψεύδους.

116. Για να διατηρούν αγάπη και ομόνοια οι οικογένειες και να δοξολογούν το Θεό.

117. Για να ταπεινώσει ο Θεός τους βαρβάρους, όταν κυκλώνουν το χωριό και το απειλούν, και να ανατρέψει τις κακές διαθέσεις τους.

118. Για να πατάξει ο Θεός τους βαρβάρους, και να ταπεινώσει την δράση τους, όταν σφάζουν αθώα γυναικόπαιδα.

119. Για να δίνει υπομονή και ανεκτικότητα ο Θεός στους ανθρώπους, που είναι αναγκασμένοι να παρευρίσκονται με δόλιους και άδικους ανθρώπους.

120. Για να προστατεύσει ο Θεός τους σκλάβους από τα εχθρικά χέρια, να μην τους κακοποιήσουν μέχρι να ελευθερωθούν.

121. Για να θεραπεύσει ο Θεός τους ανθρώπους, που πάσχουν από βασκανία.

122  Για να δώσει ο Θεός το φως στους τυφλούς και να θεραπεύσει τα πονεμένα μάτια.

123. Για να φυλάξει ο Θεός τους ανθρώπους από τα φίδια, να μην τους δαγκώσουν.

124. Για να προφυλάξει ο Θεός τα κτήματα των δικαίων ανθρώπων από τους κακούς ανθρώπους.

125. Για να θεραπεύσει ο Θεός τους ανθρώπους, που πάσχουν από συνεχείς πονοκεφάλους.

126. Για να ειρηνεύσει ο Θεός την οικογένεια, όταν μαλώνουν.

127. Για να μην πλησιάσει η κακία του εχθρού ποτέ στα σπίτια και να επικρατήσει η ειρήνη και η ευλογία του Θεού στην οικογένεια.

128. Για να θεραπεύσει ο Θεός τους ανθρώπους που πάσχουν από ημικρανία, πονοκεφάλους και να ελεήσει τους σκληρόκαρδους και αδιάκριτους ανθρώπους, που στενοχωρούν τους ευαίσθητους.

129. Για να δώσει ο Θεός θάρρος και ελπίδα στους αρχάριους, για να μη δυσκολεύονται στη δουλειά τους.

130 Για να δώσει ο Θεός μετάνοια και παρηγοριά με ελπίδα στους ανθρώπους, για να σωθούν.

131. Για να λυπηθεί ο Θεός τον κόσμο, όταν εξ αμαρτιών μας γίνονται συνεχείς πόλεμοι.

132. Για να φυλάξει ο Θεός τα έθνη να συμφιλιωθούν και να ειρηνεύουν οι άνθρωποι.

133. Για να φυλάξει ο Θεός τους ανθρώπους από κάθε κίνδυνο.

134. Για να συγκεντρώνονται οι άνθρωποι την ώρα της προσευχής και να ενώνεται ο νους τους με το Θεό.

135. Για να προστατέψει ο Θεός τους πρόσφυγες, όταν εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και φεύγουν, για να σωθούν απ’ τους βαρβάρους.

136. Για να σταθεροποιήσει ο Θεός τον άνθρωπο, που έχει άστατο χαρακτήρα.

137. Για να φωτίζει ο Θεός τους άρχοντες του τόπου, για να βρίσκουν κατανόηση οι άνθρωποι στα αιτήματά τους.

138. Για να πάψει ο διάβολος να πειράζει τους ευαίσθητους ανθρώπους με βλάσφημους λογισμούς.

139. Για να ημερέψει ο Θεός τον δύστροπο οικογενειάρχη, που ταλαιπωρεί ολόκληρη την οικογένεια.

140 .Για να ημερέψει Θεός τον βάρβαρο άρχοντα του τόπου, που βασανίζει τους συνανθρώπους του.

141. Για να ημερέψει ο Θεός τον επαναστάτη, που κάνει κακό · και Κούρδης εάν είναι, γίνεται αρνί.

142. Για να προστατέψει ο Θεός την μητέρα στον καιρό της εγκυμοσύνης, να μην αποβάλει.

143. Για να καταπραΰνει ο Θεός τον αναστατωμένο λαό, να μην γίνει εμφύλιος πόλεμος.

144. Για να ευλογήσει ο Θεός τις εργασίες των ανθρώπων, για να είναι ευάρεστες στον Θεό.

145. Για να σταματήσει ο Θεός τις αιμορραγίες των ανθρώπων.

146. Για να θεραπεύσει ο Θεός τους ανθρώπους, που έχουν κτυπηθεί και πληγωθεί στις σιαγόνες από κακούς ανθρώπους.

147 .Για να ημερέψει ο Θεός τα άγρια ζώα του βουνού, για να μην κάνουν κακό στους ανθρώπους και ζημιές στα σπαρτά.

148 .Για να κάνει καιρό ευνοϊκό ο Θεός, για να έχουν αφθονία εισοδημάτων οι άνθρωποι και να δοξάζουν τον Θεό.

Τέλος του οσίου Αρσενίου

149. Από ευγνωμοσύνη και ευχαριστία στον Θεό για τις μεγάλες του καλοσύνες και για την πολλή του αγάπη, που δεν έχει όρια, και μας ανέχεται (Του Γέροντα).

150. Για να δώσει ο Θεός χαρά και παρηγοριά στους θλιμμένους αδελφούς μας, που βρίσκονται στην ξενιτιά και στους κεκοιμημένους αδελφούς μας, που βρίσκονται στην πιο μακρινή ξενιτιά. Αμήν.

Πηγή: kaiomenivatos.blogspot.gr 

http://www.diakonima.gr/2013/12/25/οι-ψαλμοί-του-δαυΐδ-για-κάθε-περίσταση/