Σάββατο 25 Ιουνίου 2016

Η ποινικοποίηση του Λόγου και των Ιδεών!

Η ΓΛΩΣΣΑ, ο Λόγος, είναι το ισχυρότερο όπλο του ανθρώπου. Χωρίς τον Λόγο δεν θα υπήρχε τίποτα απολύτως. Θα βρισκόμασταν, ως άνθρωποι, σε άλλο επίπεδο. Ο Λόγος είναι διαδικασία και δραστηριότητα. Στη φιλοσοφία, ο Λόγος, είναι η ρυθμιστική αρχή του σύμπαντος.
Όλα λοιπόν είναι Λόγος. Χρειάστηκε Λόγος για να φτάσουμε εδώ που είμαστε σήμερα ως ανθρώπινο γένος. Χρειάστηκε Λόγος για να φτάσουμε να δημιουργήσουμε πολιτισμό, μηχανές και εικόνες. Χρειάστηκε άπειρος Λόγος, για να έχουμε σοφία, διάλογο, δημοκρατία. Χαρακτηριστικό είναι ότι, όσοι δεν χρησιμοποιούν Λόγο, χρησιμοποιούν βία σε όλα τα επίπεδα. Η βία και ο πόλεμος, είναι η έλλειψη και το τέλος του Λόγου!
Καθεστώτα που πίστεψαν ότι θα μείνουν στην εξουσία στους αιώνες, στο πρώτο που προσπάθησαν να επέμβουν, ήταν ο Λόγος, η Παιδεία, τα βιβλία. Υπήρξαν φασιστικά καθεστώτα, ακόμα και σήμερα, που έκαιγαν και συνεχίζουν να καίνε βιβλία. Καθεστώτα τα οποία επεμβαίνουν απροκάλυπτα στην έκφραση του Λόγου μέσα από τις οποιεσδήποτε μορφές έκφρασης έχει αυτός. Βιβλίο, εφημερίδα, τηλεόραση, εικαστικά.
Στον εφιαλτικό κόσμου του «1984» του Τζορτζ Όργουελ, ο Λόγος, η γλώσσα, είναι ένα ισχυρό εργαλείο της εξουσίας, ανεξαρτήτως ιδεολογικού πρόσημου. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να χειραγωγηθεί, αλλά και να χειραγωγήσει.
Μπορεί ο Όργουελ να λειτούργησε προφητικά μέσα από το βιβλίο του, μπορεί ίσως να καθυστέρησε κάπως χρονικά αν και αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, όμως βλέπουμε ήδη την Νέα Γλώσσα να εγκαθιδρύεται. Στην Ωκεανία του «1984», ως το 2050, έγραφε ο Όργουελ, όταν θα καθιερωθεί επισήμως η Newspeak, λέξεις όπως ελευθερία, δημοκρατία και ισότητα θα έχουν τεθεί εξ αντικειμένου σε αχρησία. Αλλά αν ως τότε χρησιμοποιηθούν στον γραπτό και στον προφορικό λόγο είτε παρεισφρήσουν στον ανθρώπινο νου (όπως συμβαίνει στον κεντρικό ήρωα της νουβέλας Γουίνστον Σμιθ) συνιστούν «έγκλημα της σκέψης» που η Thought Police, Αστυνομία της Σκέψης, τιμωρεί αμείλικτα με βασανιστήρια, ακόμη και με θάνατο.
Μπορεί όλα αυτά να μας φαίνονται παράλογα σήμερα, αλλά χρειάζεται να δούμε καλά τα σημάδια πίσω από τις γραμμές όλων όσων βλέπουμε «ελεύθερα» μπροστά μας. Η πλαστή ελευθερία της έκφρασης μέσω του παγκόσμιου ιστού, του παγκόσμιου διαδικτύου, περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Στον παγκόσμιο ιστό είσαι ένας ελεγχόμενα ελεύθερος άνθρωπος.
Ο παγκόσμιος ιστός ήδη έχει θέσει τις βάσεις, τα θεμέλια της ελεγχόμενης «ελεύθερης» έκφρασης. Ότι και να πεις, όπως και αν εκφραστείς, σαφώς υπάρχει ο αντίλογος. Όμως εδώ δεν μιλάμε για αντίλογο, αλλά για διαφθορά όλων όσων λέγονται. Συνηθίζεται να λέμε κάτι τα τελευταία χρόνια: για να κρύψεις κάτι πολύ καλά από κάποιον, βάλτο ακριβώς μπροστά του. Όσο περισσότερο φανερό του είναι, τόσο λιγότερο κινδυνεύεις να το δει! Στο σκοτάδι μπορεί να μην βλέπεις σωστά τα πράγματα αν δεν έχεις φως, όμως το εκτυφλωτικό φως λειτουργεί χειρότερα από το σκοτάδι αφού σε τυφλώνει!
Αυτή είναι η σύγχρονη λογική του ελέγχου της μάζας, του ελέγχου των πληθυσμών. Φυσικά, υπάρχει η σταθερή παραπληροφόρηση και φυσικά, πάνω απ’ όλα, η αποσιώπηση της πραγματικότητας από τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, τα οποία κατευθύνουν κυριολεκτικά την είδηση, λειτουργούν με κατευναστικό τρόπο πολλές φορές στα μεγάλα γεγονότα κατά της δημοκρατίας και της ελευθερίας και βέβαια, κατευθύνουν το αναγνωστικό ή τηλεοπτικό τους κοινό! Είτε με κατευθυνόμενα ρεπορτάζ, είτε με ανάλαφρες ειδήσεις και τηλεοπτικές εκπομπές του είδους, με το πρόσχημα ότι αυτό θέλει το τηλεοπτικό κοινό!
Κυβερνήσεις που προσπαθούν να μειώσουν με διάφορα προσχήματα μέσα ενημέρωσης, ακόμα και με το ότι αυτά δεν είναι ελεύθερα αλλά κατευθυνόμενα, κάνουν αυτό ακριβώς το οποίο υποθετικά καταγγέλλουν και υποθετικά υπερθεματίζουν ότι επιθυμούν να προστατεύσουν!
Η ελευθερία της έκφρασης και της άποψης βρίσκεται πλέον στο στόχαστρο! Παλαιότερα σε άλλα σημειώματα, έχουν υποστηρίξει ότι αυτός ο Αντιρατσιστικός Νόμος είναι ο πλέον ρατσιστικός που εφευρέθηκε ποτέ από τον άνθρωπο και από τα σύγχρονα καθεστώτα. Ξεκίνησε με το πρόσχημα να τιμωρήσει όλους εκείνους που αρνούνται το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Μια παρόμοια δίκη για άρνηση εγκλημάτων έγινε στην Κρήτη με τον Γερμανό Ιστορικό καθηγητή Πανεπιστημίου κ. Ρίχτερ, ο οποίος σε βιβλίο του έγραψε ότι και οι Κρητικοί έκαναν εγκλήματα στον πόλεμο και ότι η αντίσταση, ήταν μη νόμιμη απέναντι σε έναν κατακτητή.
Μπορεί σαφώς να έχει άδικο, μπορεί σαφώς να δίνει άφεση αμαρτιών στους εγκληματίες Ναζί, όμως ο Αντιρατσιστικός Νόμος προωθεί ξεκάθαρα την καταδίκη της ελευθερίας της έκφρασης, την ελευθερία της σκέψης, την ελεύθερη άποψη, ακόμα και αν αυτή είναι αρνητική ιστορικά! Ούτως ή άλλως, η ίδια η Ιστορία ξεκαθαρίζει πάντα τα γεγονότα. Όμως δεν μπορείς να θέτεις νόμους που να ποινικοποιούν την σκέψη και τους τρόπους έκφρασής της. Ήδη βρισκόμαστε σε άλλα μονοπάτια. Και φυσικά βαδίζουμε ολοταχώς προς την ποινικοποίηση της ίδιας της ιδέας και των ιδεών!

Η Νέα Γλώσσα λοιπόν της παγκόσμιας κοινότητας, περιφρονεί την ελευθερία της σκέψης. Και σαφώς, στο επόμενο δευτερόλεπτο του μέλλοντός μας, θα ποινικοποιήσει ακόμα περισσότερες σκέψεις και ιδέες!

http://www.proinos-typos.gr/gr/index.php?option=com_content&view=article&id=14679:2016-06-14-06-36-10&catid=13:2011-04-04-09-24-14&Itemid=16

Τα συστημικά ΜΜΕ σας το κρύβουν!Μαχαιρώνουν τους αστυνομικούς μας, οι 'πρόσφυγες'...

H βία των μεταναστών άρχισε να στρέφεται και κατά των αστυνομικών ανοικτά και απροκάλυπτα πια. Επίθεση με μαχαίρι δέχτηκε, χθες βράδυ στις 20:00 αστυνομικός στο κέντρο φιλοξενίας στη Νέα Καβάλα Κιλκίς με αποτέλεσμα, ευτυχώς, να τραυματιστεί ελαφρά μόνο. Ο δράστης είναι νεαρός 24 ετών .
Από τις πρώτες πληροφορίες μαθαίνουμε πως όλα έγιναν όταν 50 πρόσφυγες επέστρεφαν από τη Θεσσαλονίκη, όπου είχαν υποβάλει αίτηση ασύλου. Μία γυναίκα αισθάνθηκε αδιαθεσία και άμεσα ο αστυνομικός κάλεσε το γιατρό του κέντρου φιλοξενίας.
Για άγνωστο λόγο, εκείνη τη στιγμή, ο νεαρός μετανάστης τράβηξε μικρό σουγιά από την τσέπη του και τραυμάτισε στο πρόσωπο τον αστυνομικό. Άμεσα επενέβησαν οι υπόλοιποι αστυνομικοί, ακινητοποίησαν το δράστη και τον οδήγησαν στο τμήμα. Παρασχεθήκαν οι πρώτες βοήθειες στον αστυνομικό οποίος επέστρεψε σπίτι του.
Ο δράστης δεν εξήγησε το λόγο επίθεσής του, ενώ προσπάθησε να υποδυθεί τον ανήλικο...

http://www.voicenews.gr/index.php/ellada/71890-ta-systimika-mme-sas-to-kryvoun-maxaironoun-tous-astynomikoys-mas-oi-prosfyges.html

Στοιχεία ΣΟΚ! Πεινούν οι Έλληνες και δεν νοιάζεται κανείς...



Ραγδαία είναι η επιδείνωση της οικονομικής δύναμης των Ελλήνων. Οι συνθήκες διαβίωσης του πληθυσμού γίνονται όλο και χειρότερες, θυμίζοντας καταστάσεις πολέμου.  Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), με βάση τα εισοδήματα του 2014, το όριο της φτώχειας ανήλθε στα 4.512 ευρώ ανά άτομο ή 9.475 ευρώ για νοικοκυριό με δύο ενήλικες και δύο παιδιά έως 14 ετών, όταν τα αντίστοιχα ποσά το 2013 ήταν 4.608 ευρώ και 9.677 ευρώ.
Από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ προκύπτει ότι «περισσότεροι από
1 στους 3 Έλληνες (35,7%) βρίσκονταν το 2014 σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό, ενώ μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις το ποσοστού του πληθυσμού που βρισκόταν σε κίνδυνο φτώχειας ήταν 21,4%».
Επίσης, ο πληθυσμός που ζούσε σε «νοικοκυριά που δεν εργαζόταν κανένα μέλος ή εργαζόταν λιγότερο από 3 μήνες το 2014 ανήλθε σε 1.111.300 άτομα».
Παράλληλα, από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την υλική υστέρηση παρατηρείται αύξηση του προβλήματος. Δηλαδή «αύξηση του πληθυσμού που, λόγω οικονομικών δυσκολιών, στερείται κάποιες από τις διαστάσεις της υλικής υστέρησης (μεταξύ άλλων, δυσκολία ικανοποίησης έκτακτων οικονομικών αναγκών, αδυναμία κάλυψης εξόδων για διακοπές μία εβδομάδα τον χρόνο, αδυναμία διατροφής που να περιλαμβάνει κάθε δεύτερη μέρα κοτόπουλο, κρέας ή ψάρι, αδυναμία πληρωμής για ικανοποιητική θέρμανση της κατοικίας, έλλειψη βασικών αγαθών, όπως πλυντήριο ρούχων, έγχρωμη τηλεόραση, τηλέφωνο ή αυτοκίνητο, αδυναμία αποπληρωμής δανείων ή αγορών με δόσεις, δυσκολίες στην πληρωμή πάγιων λογαριασμών). Το ποσοστό αυτό ανήλθε το 2014 στο 22,2%, από 21,5% το 2013, 20,3% το 2012 και 19,5% το 2011».
Σημειώνουμε  πως «η αύξηση του ποσοστού το 2014, σε σχέση με το 2013, είναι μεγαλύτερη στην περίπτωση των παιδιών ηλικίας έως και 17 ετών, συγκριτικά με τις υπόλοιπες ηλικιακές ομάδες. Η υλική στέρηση των παιδιών ηλικίας έως και 17 ετών ανέρχεται για το 2014 σε 25,7%, ενώ το 2005 ήταν 9,9%». Επίσης:
• Το 47,5% των φτωχών νοικοκυριών δηλώνει ότι στερείται τη διατροφή που περιλαμβάνει κάθε δεύτερη μέρα κοτόπουλο, κρέας, ψάρι ή λαχανικά ίσης θρεπτικής αξίας.
• Το ποσοστό των νοικοκυριών που δηλώνουν οικονομική αδυναμία να έχουν ικανοποιητική θέρμανση τον χειμώνα ανέρχεται σε 29,2%.
• Το 87,2% των φτωχών νοικοκυριών και το 44,5% των μη φτωχών δηλώνουν ότι δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν έκτακτες αλλά αναγκαίες δαπάνες περίπου 410 ευρώ.
• Το 52,4% των νοικοκυριών που έχουν λάβει καταναλωτικό δάνειο για αγορά αγαθών και υπηρεσιών δηλώνει ότι δυσκολεύεται πάρα πολύ για την αποπληρωμή του δανείου ή στην καταβολή των δόσεων.
• Το 60,9% των φτωχών νοικοκυριών δηλώνει δυσκολία στην έγκαιρη πληρωμή πάγιων λογαριασμών (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κ.λπ.).
• Το 75,9% των φτωχών νοικοκυριών αναφέρει μεγάλη δυσκολία στην αντιμετώπιση των συνήθων αναγκών του με το συνολικό μηνιαίο ή εβδομαδιαίο εισόδημά του.
• Το ελάχιστο μέσο καθαρό μηνιαίο εισόδημα για την αντιμετώπιση των αναγκών των νοικοκυριών ήταν, κατά δήλωσή τους, 1.889 ευρώ.
Τέλος τα στοιχεία της  ΕΛΣΤΑΤ δηλώνουν πως το μερίδιο του εισοδήματος του πλουσιότερου 20% του πληθυσμού είναι 6,5 φορές μεγαλύτερο από το μερίδιο του εισοδήματος του φτωχότερου 20% του πληθυσμού. Επίσης, αν επιλεγούν δύο τυχαία άτομα από τον πληθυσμό, αναμένεται ότι το εισόδημά τους θα διαφέρει κατά 34,2% από τον μέσο όρο.
 http://www.voicenews.gr/index.php/voice-money/71926-sokaroun-ta-stoixeia-tis-elstat-oi-ellines-peinane-kai-kaneis-de-noiazetai.html

Δήλωση σεισμός της Μέρκελ! ΤΡΟΜΟΣ στην Ευρώπη…

Ανησυχία προκάλεσαν οι δηλώσεις της Καγκελάριου Μέρκελ, ύστερα από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του βρετανικού δημοψηφίσματος. 
«Να θυμόμαστε ότι η ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης ήταν αρχικά μια ιδέα ειρήνης», είπε Άνγκελα Μέρκελ. 
«Δεν υπάρχει κάτι που μπορούμε να υπεκφύγουμε. Η σημερινή μέρα [Παρασκευή] αποτελεί καμπή για την Ευρώπη, για την ευρωπαϊκή διαδικασία ενοποίησης», τόνισε η Γερμανίδα καγκελάριος, εξηγώντας πως οι εξελίξεις θα κριθούν από τους Ευρωπαίους ηγέτες. 
 «Το τι θα σημάνουν οι συνέπειες αυτής της υποβάθμισης τις επόμενες ημέρες, εβδομάδες, μήνες και χρόνια, εξαρτάται από το εάν εμείς, τα άλλα 27 κράτη μέλη της ΕΕ είμαστε τώρα πρόθυμοι και ικανοί να μην βγάλουμε βιαστικά συμπεράσματα από το δημοψήφισμα, αλλά να λάβουμε από κοινού τις σωστές αποφάσεις έπειτα από διαβουλεύσεις, με ηρεμία και σύνεση» δήλωσε η κα. Μέρκελ.
«Ακόμη και αν είναι δύσκολο να το φανταστεί κανείς για μας, δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης ήταν μια ιδέα ειρήνης. Βλέπουμε όλοι ότι ο κόσμος βρίσκεται σε αναταραχή. Η ειρήνη που έχουμε στην Ευρώπη εδώ και πολλά χρόνια, δεν είναι αυτονόητη», επισήμανε δημιουργώντας ανησυχία.
 http://www.voicenews.gr/index.php/eidiseis-panw/71912-dilosi-seismos-tis-merkel-tromos-stin-evropi.html

Η ψήφος στα 17 είναι λαϊκισμός



Μετά το συναρπαστικό για μας καλοκαίρι του ΄74, οι μαθητές γυρίσαμε στο σχολεία μας και διαπιστώσαμε ότι τίποτα πια δεν ήταν ίδιο. Η σχέση μας με τους καθηγητές είχε αντιστραφεί, ξαφνικά νιώσαμε ότι τη δύναμη την είχαμε εμείς. Δεν ήσαν χουντικοί οι φουκαράδες, απλώς στην πλειοψηφία τους ήσαν σιωπηλοί δημόσιοι υπάλληλοι και υπηρετούσαν την αδράνεια του αυταρχικού σχολείου -πάντως το αίσθημα ενοχής τους και ίσως ο φόβος κάποιων μας παρεχώρησαν εξουσία.
Η κατάσταση σε ορισμένες περιπτώσεις γινόταν τραγελαφική, τα παιδιά φυσικά έκαναν κατάχρηση της υπεροχής που νόμιζαν ότι τους έδινε η υποτιθέμενη ενοχή των καθηγητών στα χρόνια της δικτατορίας έναντι των αναμφισβήτητων δημοκρατικών ιδεωδών που διέπνεαν τα ίδια και πολλές φορές η εκπαιδευτική διαδικασία έφτανε σε αδιέξοδα. Αργότερα τα πράγματα, πιστεύω, εκλογικεύτηκαν και τα παιδιά απλώς κέρδισαν λίγο πολύ το έδαφος που δικαιούντο σε ένα δημοκρατικό σχολείο.
Εκείνα τα σημάδια της εκχώρησης παντοδυναμίας στους μετεφήβους τα ξαναείδα σε μεγέθυνση στα μέσα της δεκαετίας του ΄90. Μεγάλο ρόλο έπαιξαν τα life style περιοδικά και η τηλεόραση που άρχισαν αίφνης να αποθεώνουν τα άγουρα νιάτα. Τα καλούσαν σε εκπομπές, τα φωτογράφιζαν, τους έπαιρναν συνεντεύξεις, ξαφνικά η άποψή τους απέκτησε ισχύ διανοούμενου. Hταν τότε που όλοι συνομολογούσαν με ευκολία το τέλος της πολιτικής και η μόνη αμόλυντη αλήθεια θα προερχόταν από τους νέους. Τα περιέφεραν λοιπόν και έδιναν ρηχές ατάκες και τίτλους με τις νεανικές κοινοτοπίες τους και ουδείς τολμούσε να πει ότι το πριγκιπόπουλο ήταν γυμνό.
Θυμάμαι κάποιες εκπομπές που έβαζαν αμούστακα παιδιά απέναντι σε πολιτικούς με μακρά θητεία χωρίς κανέναν να ενοχλεί η ασυμμετρία. Οι τελευταίοι άκουγαν αδιαμαρτύρητα τους νεαρούς να τους επιτίθενται με τις ανοησίες που αργότερα έγιναν κλισέ
Από κοντά ασφαλώς και οι πολιτικοί. Με το ίδιο αίσθημα μειονεξίας που είχαν οι καθηγητές μας το ΄74 μπήκαν κι αυτοί στο χορό της αποθέωσης των νέων. Θυμάμαι κάποιες εκπομπές που έβαζαν αμούστακα παιδιά απέναντι σε πολιτικούς με μακρά θητεία χωρίς κανέναν να ενοχλεί η ασυμμετρία. Οι τελευταίοι άκουγαν αδιαμαρτύρητα τους νεαρούς να τους επιτίθενται με τις ανοησίες που αργότερα έγιναν κλισέ, του τύπου «όλοι είστε ίδιοι», «σκοτώνετε τα όνειρά μας» κ.λπ. και απολογούντο στα σοβαρά αντί πρώτα να σημειώσουν τουλάχιστον την εμφανή  αγένεια και τους ενικούς.
Από κει και μετά η κολακεία των νέων έγινε καθεστώς που δεν μας άφησε ποτέ. Εγιναν παιδιά που δεν τολμούμε να αμφισβητήσουμε τις πολυήμερες καταλήψεις τους, έγιναν παρελαύνοντες που μουντζώνουν υπουργούς, έγιναν ιερό δισκοπότηρο της πολιτικής. Προσοχή, τα παιδιά μας είναι το ιερό δισκοπότηρο, αλλά της κοινωνίας, όχι της πολιτικής. Και αν αυτό δεν γίνει σαφές και σε μας και σε κείνα, αν δεν τα αφήσουμε ήσυχα να ωριμάσουν στην παιδικότητα και τη νεανικότητά τους, πρώτα αυτά και η αντίληψή τους για τον κόσμο θα βλαφτούν.
Με τούτα και με κείνα φτάσαμε να ζητούν κάποιοι ψήφο στα 17. Δεν φταίει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ. Ακούσατε κάποιο άλλο κόμμα ή πολιτικό να τολμήσει να ψελλίσει το αυτονόητο; Ότι οι έφηβοι βρίσκονται στην πρώτη ανάγνωση του κόσμου και θα αναθεωρήσουν πολλές φορές πριν ενηλικιωθούν, ότι οι περισσότεροι δεν έχουν αντιληφθεί τα βασικά μεγέθη της πολιτικής, ότι βρίσκονται στην περίοδο της διανοητικής τους εξέλιξης που δεν ωφελεί κανέναν να επισπευσθεί, ότι ναι, είναι ακόμα ανώριμα να ψηφίσουν. Κανείς δεν το έκανε και κανείς δεν πρόκειται να το κάνει. Ολοι νομίζουν ότι αν καθρεφτιστούν στα μάτια των νέων θα βαφτισθούν στην κολυμβήθρα της αθωότητας, αφήστε που πρόκειται και για μια μεγάλη παρθένα εκλογική πελατεία.
http://www.protagon.gr/apopseis/editorial/i-psifos-sta-17-einai-laikismos-44341140193

Κρούγκμαν για Brexit: Ηρεμήστε με τα οικονομικά. Θρηνήστε για την Ευρώπη και ανησυχήστε για τη Μεγάλη Βρετανία

«Λοιπόν, αυτό ήταν υπέροχο -και το εννοώ με τον χειρότερο τρόπο». Έτσι ξεκινά το χθεσινό του άρθρο για το Brexit ο Πολ Κρούγκμαν, ο οποίος από τις πρώτες κιόλας γραμμές χαρακτηρίζει τον Κάμερον ως τον άνθρωπο που μπορεί να μείνει στην ιστορία ως εκείνος που διακινδύνευσε να καταστρέψει την Ευρώπη και το έθνος του για να αποκτήσει ένα στιγμιαίο πολιτικό πλεονέκτημα.
«Έχοντας πει όλα αυτά, βρίσκω τον εαυτό μου λιγότερο τρομοκρατημένο από το Brexit από ότι θα περίμενε κανείς -στην πραγματικότητα, λιγότερο από ότι και ο ίδιος θα περίμενα», αναφέρει. Και παραδέχεται: «Οι οικονομικές επιπτώσεις θα είναι κακές, αλλά όχι τόσο κακές όσοι πολλοί ισχυρίζονται. Οι πολιτικές επιπτώσεις μπορεί να είναι πολύ πιο φρικτές. Αλλά πολλά από τα άσχημα πράγματα που φοβάμαι, πιθανότατα θα συμβούν ακόμη και αν η παραμονή νικούσε».
Οικονομικές επιπτώσεις
«Και ας αρχίσουμε με την οικονομία. Ναι, το Brexit θα κάνει την Βρετανία πιο φτωχή. Είναι δύσκολο να αναφέρεις ένα νούμερο για τις επιπτώσεις στο εμπόριο όταν αφήσουν την ΕΕ, αλλά θα είναι σημαντικές», επισημαίνει.
«Αυτό που έχουμε δει στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, συνεχίζει, δείχνει ότι η διασφάλιση της πρόσβασης στην αγορά έχει μεγάλη επίδραση στην ενθάρρυνση των μακροπρόθεσμων επενδύσεων, με σκοπό την πώληση πέραν των συνόρων. Όταν ανακαλείς αυτή τη διασφάλιση της πρόσβασης στην αγορά, με την πάροδο του χρόνου, διαβρώνεται το εμπόριο, ακόμη και αν δεν υπάρχει οποιοδήποτε είδος εμπορικού πολέμου. Και ως αποτέλεσμα η Βρετανία θα γίνει λιγότερο παραγωγική.
Αλλά τώρα, όλες οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από τις οικονομικές επιπτώσεις -βυθίζονται οι αγορές, ύφεση στην Βρετανία και ίσως σε όλο τον κόσμο, και ούτω καθεξής. Ακόμη δεν το βλέπω.
Αληθεύει ότι η λίρα έχει πέσει πολύ συγκριτικά με τις φυσιολογικές καθημερινές διακυμάνσεις. Αλλά για όλους εμάς που προειδοποιούμε για κρίσεις στις αγορές, η πτώση δεν είναι τόσο μεγάλη -στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο μεγάλη συγκριτικά με τα άλλα περιστατικά στην ιστορία της Βρετανίας. Η λίρα έπεσε κατά ένα τρίτο στην κρίση του '70. Έπεσε επίσης κατά ένα τέταρτο όταν βγήκε από τον µηχανισµό συναλλαγµατικών ισοτιµιών το 1992. Είναι μειωμένη κατά 8% όσο γράφω αυτές τις γραμμές.

Επιπλέον, η Βρετανία είναι μια χώρα που δανείζεται στο νόμισμά της, δεν υπόκειται στην κλασική κρίση ισολογισμού που επέρχεται της υποτίμησης του νομίσματος -δηλαδή δεν είναι όπως στην Αργεντινή, όπου η πτώση του πέσο έφερε όλεθρο στις εταιρίες και τους καταναλωτές που είχαν δανειστεί σε δολάρια. Εάν ανησυχήσατε ότι το Brexit θα προκαλούσε φυγή κεφαλαίου και θα αύξανε τα επιτόκια, να πούμε ότι δεν υπάρχουν τέτοια σημάδια. -για την ακρίβεια το αντίθετο. Εδώ, ξανά από το Bloomberg, το επιτόκιο του δεκαετούς βρετανικού ομολόγου, τα τελευταία 5 χρόνια.

Τώρα, είναι αλήθεια ότι οι αγορές έπεσαν. Το ίδιο και τα επιτόκια σε όλο τον κόσμο, πιθανότατα λόγω των φόβων για οικονομική αποδυνάμωση που θα αναγκάσει τις κεντρικές τράπεζες να κρατήσουν τη νομισματική πολιτική χαλαρή. Γιατί αυτοί οι φόβοι; 

Μία απάντηση είναι ότι η αβεβαιότητα μπορεί να επηρεάσει τις επενδύσεις. Δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθεί η διαδικασία του Brexit, και προβλέπω ότι οι διευθύνοντες σύμβουλοι των εταιριών θα επιλέξουν να καθυστερήσουν τη διάθεση κεφαλαίων μέχρι να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.
Πολιτικές επιπτώσεις
Ένα μεγαλύτερο θέμα είναι ίσως οι φόβοι για πολύ αρνητικές πολιτικές επιπτώσεις, τόσο στην ΕΕ όσο και στην Μεγάλη Βρετανία. Και έτσι έρχομαι στο θέμα της πολιτικής.
Είναι σαφές ότι το ευρωπαϊκό εγχείρημα -ή όλη προσπάθεια να διασφαλιστεί η ειρήνη και να δημιουργηθεί μια πολιτική ένωση μέσω οικονομικής ολοκλήρωσης- αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά προβλήματα. Το Brexit είναι πιθανότατα μόνο η αρχή, όσο λαϊκιστικές/αποσχιστικές/ξενοφοβικές κινήσεις αυξάνουν την επιρροή τους ανά την υφήλιο. Προσθέστε σε αυτό και τη σημαντική αποδυνάμωση της ευρωπαϊκής οικονομίας, που είναι βασική υποψήφια για «κοσµική στασιμότητα» -επίμονη ύφεση που επηρεάζεται από πράγματα όπως μια δημογραφική μείωση που αποθαρρύνει τις επενδύσεις.
Πολλοί είναι πλέον εκείνοι που δηλώνουν απαισιόδοξοι για το μέλλον της Ευρώπης και συμμερίζομαι αυτές τις ανησυχίες. Αλλά αυτές οι ανησυχίες δεν θα είχαν υποχωρήσει ακόμη και αν επικρατούσε η παραμονή. Το μεγάλο λάθος ήταν η υιοθέτηση του ευρώ χωρίς προσεκτικό σχεδιασμό για το πως μια ενιαία αγορά θα μπορούσε να λειτουργήσει χωρία μια ενοποιημένη κυβέρνηση, η καταστροφική διαμόρφωση της κρίσης του ευρώ σαν ένα παιχνίδι ηθικής, που μας ήρθε από τους ανεύθυνο νότο, η καθιέρωση της ελεύθερης μετακίνησης του εργατικού δυναμικού μεταξύ πολιτισμικά διαφορετικών χωρών με πολύ διαφορετικά επίπεδα εισοδήματος, χωρίς προσεκτική σκέψη για το πώς αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει. Το Brexit είναι κυρίως ένα σύμπτωμα αυτών των προβλημάτων, και της ελλιπούς αξιοπιστίας των ιθυνόντων που τα συνοδεύει. (Αυτή η έλλειψη αξιοπιστίας είναι ο λόγος που η καταστροφή του ευρώ έπαιξε ρόλο στο Brexit ακόμα κι αν η ίδια η Βρετανία είχε το μυαλό να μείνει εκτός).
Στο ευρωπαϊκό επίπεδο, με άλλα λόγια, θα υποστήριζα ότι το Brexit φέρνει απλά ένα απόστημα που σε κάθε περίπτωση θα έσπαγε σύντομα.
Εκεί που πιστεύω ότι έγινε πραγματική επιπρόσθετη ζημιά, ζημιά που δεν θα είχε συμβεί εάν δεν υπήρχε η πολιτική αδικοπραγία του Κάμερον, είναι στο ίδιο το Ηνωμένο Βασίλειο. Φυσικά δεν είμαι ειδικός σε αυτόν τον τομέα, αλλά φαίνεται πιθανό ότι η ψήφος θα ενδυναμώσει τα χειρότερα στοιχεία της βρετανικής πολιτικής σκηνής και θα οδηγήσει την διάσπαση το ίδιου του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο πρωθυπουργός Μπόρις φαίνεται ακόμη πιο πιθανό σενάριο από τον πρόεδρο Ντόναλντ -αλλά μπορεί να δει τον εαυτό του πρωθυπουργό της Αγγλίας, τελεία.
Λοιπόν, ηρεμήστε με τα βραχυπρόθεσμα μακροοικονομικά, θρηνήστε για την Ευρώπη, αλλά -θα έπρεπε να το κάνετε ήδη- ανησυχήστε για τη Βρετανία».
http://www.huffingtonpost.gr/2016/06/25/krugman-brexit--_n_10671982.html?1466866711&utm_source=News247&utm_medium=DiabasteAkoma_article&utm_campaign=24MediaWidget

Ιαπωνικό πλοίο πέταξε πανάκριβο μετάξι για να σώσει Μικρασιάτες

Η (άγνωστη) ιστορία του εμπορικού καραβιού από την Απω Ανατολή που έδωσε παράδειγμα ανθρωπιάς ενώ  οι δυτικοί «σύμμαχοι» αδιαφορούσαν
Από τον
Σωτήρη Λέτσιο
Την ώρα που γραφόταν μία από τις πιο θλιβερές και αιματοβαμμένες σελίδες στην ιστορία του Ελληνισμού με την καταστροφή της Σμύρνης και την εξόντωση του ελληνικού πληθυσμού, κάποιοι με τις ηρωικές πράξεις τους έσωσαν την τιμή του παγκόσμιου ανθρωπισμού.
Στις 8 Σεπτεμβρίου 1922, με τη Σμύρνη στις φλόγες και τους εξαθλιωμένους Ελληνες να αναζητούν απεγνωσμένα τη σωτηρία διά θαλάσσης, ένας Ιάπωνας καπετάνιος εμπορικού πλοίου και το πλήρωμά του, συγκλονισμένοι από την εικόνα της τραγωδίας και χωρίς χρονοτριβή, παίρνουν μια γενναία απόφαση: μεταφέρουν στο κατάστρωμα όλο το φορτίο από μετάξι και δαντέλα που ήταν αποθηκευμένο στα αμπάρια και χωρίς δισταγμό τα πετάνε στη θάλασσα! Για τον Ιάπωνα καπετάνιο -το όνομα του οποίου παραμένει, δυστυχώς, έως σήμερα άγνωστο- υπέρτερο όλων είναι η διάσωση των ανθρώπινων ψυχών. Γι' αυτό δίνει διαταγή να πλευρίσει το πλοίο στην προκυμαία και να επιβιβαστούν σε αυτό Ελληνες και Αρμένιοι, προκειμένου να μεταφερθούν ασφαλείς στον Πειραιά και σε άλλα ελληνικά λιμάνια.
Η εξαίρετη αυτή πράξη φιλελληνισμού αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία, δεδομένου ότι εκείνες τις ημέρες η ελληνική κυβέρνηση είχε εκδώσει αυστηρή διαταγή τα ελληνικά πλοία να μην παίρνουν Ελληνες! Η πρωτοβουλία του Ιάπωνα πλοιάρχου δεν πέρασε απαρατήρητη· καταγράφηκε μέσα και από τις πληροφορίες που έδωσε ο Τζορτζ Χόρτον, Αμερικανός πρόξενος τότε στη Σμύρνη. Σε τηλεγράφημά του προς το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ (18 Σεπτεμβρίου 1922) τονίζει: «Ενα γιαπωνέζικο πλοίο πήρε μερικούς πρόσφυγες και άκουσα πως πέταξε το φορτίο του για τον σκοπό αυτό. Επιβάτες του πλοίου μιλούν για τη συγκινητικά ευγενική συμπεριφορά του ιαπωνικού πληρώματος».
Το γεγονός αυτό όμως δεν διέφυγε και από τον ιαπωνικό Τύπο. Στις 15 Οκτωβρίου 1922 η «Atlanta Journal-Constitution» ανέφερε: «Αντίθετα με τις ενέργειες κάθε άλλου πλοίου στη Σμύρνη, αυτό (δηλαδή το γιαπωνέζικο πλοίο) πήρε κάθε πρόσφυγα για τον οποίο θα μπορούσε να βρει χώρο πάνω στο σκάφος. Υπήρχε κι ένα φορτηγό πλοίο στο λιμάνι το οποίο έριξε όλο το φορτίο στη θάλασσα, πήρε τους υπόλοιπους πρόσφυγες και τους μετέφερε στον Πειραιά. Τα αμερικανικά, τα βρετανικά, τα γαλλικά και τα ιταλικά πλοία έλεγαν στους πρόσφυγες ότι μπορούσαν να πάρουν μόνο δικούς τους στα σκάφη και τότε παρέμειναν οι ταπεινοί Ιάπωνες για να αποδείξουν την ευσπλαχνία τους προς τους πρόσφυγες».
ΣΤΑ ΜΜΕ
Στην εφημερίδα «The Boston Globe» της 21ης Οκτωβρίου 1922 η Αν Χάρλοου Μπιρτζ, σύζυγος του Χ. Μπιρτζ, καθηγητή του Διεθνούς Κολεγίου της Σμύρνης, έδωσε τη δική της μαρτυρία: «Οι απελπισμένοι πρόσφυγες βρίσκονταν στις αποβάθρες, το λιμάνι ήταν γεμάτο από άνδρες και γυναίκες που κολυμπούσαν με την ελπίδα να σωθούν. Στο λιμάνι εκείνη τη στιγμή ήταν ένα γιαπωνέζικο πλοίο, το οποίο μόλις είχε φθάσει φορτωμένο έως το κατάστρωμα με ένα πολύτιμο φορτίο από μετάξι, δαντέλες μεγάλης αξίας, χιλιάδων δολαρίων. Ο Γιαπωνέζος καπετάνιος, όταν κατάλαβε την κατάσταση που επικρατούσε, δεν δίστασε. Ολόκληρο το φορτίο πετάχτηκε στα βρόμικα νερά του λιμανιού, ενώ το φορτηγό φορτώθηκε και γέμισε με όσες εκατοντάδες πρόσφυγες μπορούσε να μεταφέρει ασφαλείς στον Πειραιά και στις ελληνικές ακτές».
Εξίσου σημαντική ήταν και η αναφορά του ανταποκριτή των «New York Times» στις 18 Σεπτεμβρίου: «Την Πέμπτη υπήρχαν έξι ατμόπλοια στη Σμύρνη, για να μεταφέρουν τους πρόσφυγες. Eνα γιαπωνέζικο, δύο γαλλικά, ένα αμερικανικό και δύο ιταλικά. Το αμερικανικό και το γιαπωνέζικο πλοίο δέχθηκαν όλους τους πρόσφυγες, χωρίς να ελέγξουν τα χαρτιά τους, ενώ τα άλλα πλοία πήραν όσους είχαν διαβατήριο».
ΠΡΙΝ ΑΠΟ 17 ΧΡΟΝΙΑ
Το γεγονός αυτό ασφαλώς και δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο, έστω και αν ήταν ελάχιστα τα ιστορικά τεκμήρια και οι πρωταγωνιστές σχεδόν ακατόρθωτο να εντοπιστούν. Πριν από περίπου 17 χρόνια μια Γιαπωνέζα φοιτήτρια της Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας έφερε στο φως μια άγνωστη πτυχή του συμβάντος. Στο κείμενό της -που δημοσιεύτηκε σε περιοδικό της Ιαπωνίας- έγραψε ότι κάποιοι διασωθέντες Ελληνες Μικρασιάτες ήξεραν τρεις λέξεις της ιαπωνικής γλώσσας. Αυτές ήταν το «αριγκάτο» («ευχαριστώ»), «κονίτσιουα» («καλημέρα») και τη φράση «κοκόρο ιτάι» («πονάει η καρδιά μου βλέποντας τον πόνο των άλλων»), την οποία είχαν ακούσει από τον Ιάπωνα πλοίαρχο.
ΚΑΒΑΛΑ: Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΝΟΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ
Στην παραπάνω μαρτυρία αξίζει να προσθέσουμε και άλλο ένα στοιχείο. Οταν διοργανώθηκε η πρώτη τιμητική βραδιά για τους Ιάπωνες ναυτικούς από τον Μικρασιατικό Σύλλογο Καβάλας (Σεπτέμβριος 2009), στο τέλος της εκδήλωσης πλησίασε συγκινημένος ένας ηλικιωμένος κάτοικος της πόλης για να πει ότι είχε ακούσει από τη μητέρα του -Μικρασιάτισσα πρόσφυγα- να διηγείται ότι την έσωσαν κάποιοι «ανέγνωροι άνθρωποι» (παράξενοι άνθρωποι), οι οποίοι την είχαν μεταφέρει στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Το εξαιρετικό αυτό συμβάν έχει ανακινήσει προσφάτως το ενδιαφέρον της ιαπωνικής κοινωνίας, καθώς η κυρία Νανάκο Μουράτα Σαβαγιανάγκι, καθηγήτρια του πανεπιστημίου του Τόκιο με ειδίκευση στη Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία, ετοιμάζει τη συγγραφή μελέτης σχετικά με το ιαπωνικό πλοίο. Από ελληνικής πλευράς, πάντως, τον περασμένο Μάιο η Εστία Νέας Σμύρνης επέδωσε πλακέτα στον πρέσβη της Ιαπωνίας στην Ελλάδα κ. Μασούο Νισιμπαγιάσι, τιμώντας τους Ιάπωνες ναυτικούς και εκφράζοντας ένα μεγάλο «ευχαριστώ» «για τη βοήθεια που προσέφεραν στους κινδυνεύοντες με αφανισμό Μικρασιάτες προγόνους μας».
http://www.dimokratianews.gr/content/63757/iaponiko-ploio-petaxe-panakrivo-metaxi-gia-na-sosei-mikrasiates

Υπαρκτή προοπτική διάλυσης της Τουρκίας

Η αυταρχική φύση των μεταρρυθμίσεων, που προωθεί ο πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν στην Τουρκία, δεν αποκλείει ακόμα και αυτή τη διάλυση της χώρας και την ακύρωση του οράματος του ιδρυτή της Κεμάλ Ατατούρκ. Το κυβερνών κόμμα AKP, από το 2002 και ένθεν, ανέδειξε τον λαϊκισμό, τον εθνικισμό και τη θρησκεία σε κινητήριες δυνάμεις της τουρκικής πολιτικής σκηνής, με τις προσωπικές επιλογές του χαρισματικού ιδρυτή του, Ερντογάν, να καθορίζουν την πορεία της χώρας.
Η παραίτηση του πρώην πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου και ο διορισμός του «αντι-διανοούμενου» Μπιναλί Γιλντιρίμ στη θέση του, δεν είναι παρά το πλέον πρόσφατο βήμα προς την κατεύθυνση ενός de facto ή de jure προεδρικού κράτους, όπως επισημαίνει σε άρθρο του ο αναλυτής του ινστιτούτου German Marshall Fund of the United States, Ιαν Λέσερ, που είναι άγνωστο πού μπορεί να καταλήξει.
Η προσωποπαγής πολιτική, ο λαϊκισμός, ο εθνικισμός, ο περιορισμός της ελευθεροτυπίας και της ελευθερίας της έκφρασης και η υποχώρηση της εμπιστοσύνης στο κράτος δικαίου κατέστησαν γνωρίσματα της σύγχρονης τουρκικής πολιτικής σκηνής.
Στην εξωτερική πολιτική, ο πρόεδρος και οι συνεργάτες του συνδυάζουν τις εκκλήσεις στη μουσουλμανική αλληλεγγύη με ιδιότυπη εκδοχή του Κινήματος των Αδεσμεύτων, αντιμετωπίζοντας τις πρωτοβουλίες της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών με καχυποψία. Η τάση του προέδρου Ερντογάν να προσωποποιεί τις διεθνείς αντιπαραθέσεις, όπως αυτές με τον Σύρο πρόεδρο Ασαντ ή τον Ρώσο ομόλογό του Βλαντιμίρ Πούτιν, απειλεί να μετατρέψει την τουρκική εξωτερική πολιτική σε σειρά από προσωπικές βεντέτες, με απρόβλεπτη κατάληξη. Κι αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που κάνει την απειλή της διάλυσης ορατή.
Η υπαρκτή τρομοκρατική απειλή, τροφοδοτούμενη από την ολίσθηση της Συρίας και του Ιράκ σε συνθήκες εμφυλίου πολέμου, αλλά και η δυτική εύνοια στη δημιουργία αυτόνομων κουρδικών κρατιδίων στα σύνορα των δύο χωρών με την Τουρκία, ωθεί την Αγκυρα σε γεωπολιτική περιχαράκωση και οξύνει την καχυποψία της απέναντι στα κίνητρα των ΝΑΤΟϊκών της εταίρων.
Ανάλογες επιπτώσεις έχουν και οι γερμανικές παλινωδίες, με το Βερολίνο να αμφιταλαντεύεται μεταξύ αποδοχής και απόρριψης της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας, ανάλογα με τις εποχικές μεταβολές της προσφυγικής κρίσης και τα ποσοστά δημοτικότητας της καγκελαρίου Αγκελας Μέρκελ. Η άρνηση της κυβέρνησης της Αγκυρας, όμως, να τροποποιήσει τον αμφιλεγόμενο αντιτρομοκρατικό νόμο –που στοχεύει το δημοκρατικά εκλεγμένο φιλοκουρδικό HDP– και οι εντάσεις των τελευταίων ημερών με την παραίτηση του πρεσβευτή της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην Αγκυρα, αποτελούν δυσοίωνα σημάδια για την επιβίωση της συμφωνίας με την Ε.Ε. για το προσφυγικό, αλλά και για τη μακροπρόθεσμη ενταξιακή προοπτική της χώρας.
Η ρεαλιστική πιθανότητα διχοτόμησης της Συρίας και του Ιράκ, την οποία προωθούν ενεργά ή έμμεσα η Ρωσία, το Ιράν και τα κράτη του Περσικού Κόλπου, ακυρώνει τις τουρκικές διπλωματικές πρωτοβουλίες του ΥΠΕΞ και αργότερα πρωθυπουργού Νταβούτογλου, που περιστρέφονταν γύρω από το «άνοιγμα» της περιοχής στην τουρκική επιχειρηματικότητα. Η στήριξη της Αγκυρας στην αιγυπτιακή Μουσουλμανική Αδελφότητα και σε ορισμένες ισλαμικές οργανώσεις στον συριακό εμφύλιο «εκπυρσοκρότησε», διαταράσσοντας τις σχέσεις της Τουρκίας με το Κάιρο και την Τεχεράνη. Η απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης να δημιουργήσει στρατιωτική βάση στο Κατάρ, αποτελεί την πιο πρόσφατη ένδειξη της πρόθεσης της Αγκυρας να ταχθεί στο πλευρό σουνιτικής συμμαχίας υπό τη Σαουδική Αραβία.
Τελευταία ευκαιρία
Υστατη ευκαιρία για την Αγκυρα προσφέρει η κρίσιμη Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, στη Βαρσοβία, τον Ιούλιο. Εκεί, η Τουρκία θα αποπειραθεί να πείσει τους εταίρους της ότι συνεχίζει να διαδραματίζει καίριο ρόλο στη διατήρηση της αμυντικής ισορροπίας στα νότια σύνορα της Ατλαντικής Συμμαχίας, επιδιώκοντας νέες ΝΑΤΟϊκές δεσμεύσεις για ενίσχυση της αεράμυνάς της και της ναυτικής της παρουσίας στην περιοχή, χρησιμοποιώντας ως φόβητρο τη ρωσική στρατηγική επέκταση στη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο.
Παράλληλα, η Αγκυρα θα τηρήσει στάση αναμονής μέχρι τις εκλογές στις ΗΠΑ τον Νοέμβριο, ζυγίζοντας προσεκτικά τις επιπτώσεις της αμερικανικής κάλπης. Το ενδεχόμενο εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ θα δυσχέραινε τις τουρκικές βλέψεις, με την Ουάσιγκτον να είναι τότε πρόθυμη να επιτύχει μονομερή συνεννόηση με τη Μόσχα, εις βάρος των τουρκικών συμφερόντων. Αντίθετα, η εκλογή της Χίλαρι Κλίντον θα προμήνυε συμβατική και προβλέψιμη εξωτερική πολιτική, ανεξάρτητα από το εάν αυτή δεν θα είναι απαραιτήτως ευνοϊκή προς την Τουρκία.
 http://www.kathimerini.gr/864294/article/epikairothta/kosmos/yparkth-prooptikh-dialyshs-ths-toyrkias