«Εκοψαν» τον Εθνικό Υμνο

http://www.dimokratianews.gr/content/29435/«εκοψαν»-τον-εθνικό-υμνο

Δημόσια Τηλεόραση χωρίς Εθνικό Υμνο, ταυτότητα, ουσία και προσανατολισμό! Εθνικός Υμνος... τέλος για τη ΝΕΡΙΤ, ακόμη και ανήμερα της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου! Φυσικό και επόμενο ήταν συνεπώς να «σπάσει» το τηλεφωνικό κέντρο της εκπομπής «Εξι με δέκα» στη δημόσια τηλεόραση, με τους τηλεθεατές να κάνουν παράπονα στους δημοσιογράφους (που μαρτύρησαν αυτή την παράλειψη της κρατικής τηλεόρασης).
Οι διαμαρτυρίες προήλθαν κυρίως από τους ομογενείς σε Αμερική, Αυστραλία, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη, καθώς και από τους Ελληνες της περιφέρειας -συγκεκριμένα, από τη Μακεδονία και τη Θεσσαλονίκη-, οι οποίοι περίμεναν πώς και πώς, πριν από την παρέλαση και το πρόγραμμα που θα ακολουθούσε, με το πλούσιο αφιέρωμα στο έπος του 1940, να ακούσουν τη μελοποιημένη από τον Νικόλαο Μάντζαρο «Ωδή εις την Ελευθερία» του Διονύσιου Σολωμού.

Υψηλό εθνικό φρόνημα

Σε μέρες ιστορικά δύσκολες για την Ελλάδα, το εθνικό φρόνημα είναι ιδιαίτερα υψηλό, κάτι που φάνηκε από τα ποσοστά τηλεθέασης που σημείωσαν τόσο η μετάδοση της δοξολογίας όσο και η παρέλαση των Ενόπλων Δυνάμεων.

Οι δημοσιογράφοι Γιάννης Σκάλκος και Σταυρούλα Χριστοφιλέα -παρουσιαστές της εκπομπής «Εξι με δέκα»- αισθάνθηκαν άβολα και ήρθαν σε πολύ δύσκολη θέση, τονίζοντας ότι θα μεταφέρουν το αίτημα των τηλεθεατών στη διοίκηση της ΝΕΡΙΤ και στη διεύθυνση προγράμματος. «Ενιωσα μεγάλη αμηχανία, μέχρι τώρα λαμβάνουμε μηνύματα και email, δεδομένου ότι είμαστε η πρώτη εκπομπή που καλημερίζει τους τηλεθεατές της δημόσιας τηλεόρασης και ίσως οι τηλεθεατές υπέθεσαν ότι έπρεπε να γνωρίζουμε γιατί δεν μεταδίδεται ο Εθνικός Υμνος. Τηλεθεατής μού είπε ότι όλες οι δημόσιες τηλεοράσεις στον κόσμο λειτουργούν με κάποιους συγκεκριμένους κανόνες και εγώ του είπα “έχετε δίκιο”. Θεωρώ ότι πρόκειται για αμέλεια της διοίκησης.

Πάντως, όσα χρόνια εργαζόμουν στην ΕΡΤ και μέχρι που έκλεισε στις 11 Ιουνίου του 2013, ο Εθνικός Υμνος έπαιζε κανονικά με φόντο τη σημαία μας να ανεμίζει στην Ακρόπολη, στην Ολυμπία, στους Δελφούς στις έξι το πρωί. Το θυμάμαι γιατί παρουσίαζα την “Πρωινή ενημέρωση” με τη Μαριλένα Κατσίμη. Από την ημέρα που λειτούργησε η ΝΕΡΙΤ, ο Εθνικός Υμνος από αφέλεια -δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω- δεν μεταδίδεται» ανέφερε στην «δημοκρατία» ο Γιάννης Σκάλκος. Και μπορεί να υπήρξε περικοπή του Εθνικού Υμνου από το πρόγραμμα, ωστόσο από 1/1/2015 θα πληρώνουμε ανταποδοτικό τέλος για τη ΝΕΡΙΤ.
«Ο Εθνικός Υμνος δεν μεταδίδεται, αλλά η θεία λειτουργία και η παρέλαση μεταδόθηκαν, τι άλλο θέλετε;» ήταν η κοφτή ερώτηση - απάντηση του διευθυντή προγράμματος της ΝΕΡΙΤ Βασίλη Θωμόπουλου στην εφημερίδα μας. Μία απάντηση που «μιλάει» από μόνη της και δεν χρήζει περαιτέρω σχολιασμού.

Κινδυνεύει να μείνει χωρίς συντάκτες η ΝΕΡΙΤ

Πάντως η ΝΕΡΙΤ βρίσκεται πλέον στο σημείο μηδέν. Ο υπηρεσιακός πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου Πέτρος Μάης κάνει ό,τι μπορεί για να λειτουργήσει η νέα φυσιογνωμία της δημόσιας τηλεόρασης, αλλά αυτό καθίσταται σχεδόν αδύνατον, αφού σε λίγες μέρες λήγουν οι συμβάσεις των δημοσιογράφων και δεν έχει προκηρυχθεί διαγωνισμός για προσλήψεις συντακτών. Το ερώτημα που τίθεται είναι πώς θα λειτουργεί σε λίγες ημέρες η δημόσια τηλεόραση χωρίς δημοσιογράφους-παρουσιαστές (έως τώρα ήταν χωρίς λινκ, τεχνικούς και κάμερες). Ας όψεται το φιλότιμο κάποιων ευσυνείδητων τεχνικών και ρεπόρτερ. Το Εποπτικό Συμβούλιο της ΝΕΡΙΤ ίσως θα πρέπει επιτέλους να πάρει μια απόφαση από το νέο έτος για την πορεία του κρατικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα, τη στιγμή που ο Ελληνας πολίτης θα δίνει τον οβολό του για τη ΝΕΡΙΤ.


Μαρία Ανδρέου

Πάλι στο τούνελ! Το πολιτικό κλίμα βαραίνει επικίνδυνα

Πάλι στο τούνελ! Το πολιτικό κλίμα βαραίνει επικίνδυνα

http://www.dimokratianews.gr/content/29421/πάλι-στο-τούνελ-το-πολιτικό-κλίμα-βαραίνει-επικίνδυνα

Βόμβα έριξε χθες ο εκπρόσωπος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) Τζέρι Ράις, αποκαλύπτοντας αυτό που κρύβει η κυβέρνηση, ότι οι περικοπές μισθών και συντάξεων έχουν βρεθεί για άλλη μια φορά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην κυβέρνηση και στην τρόικα. Μάλιστα, από τις δηλώσεις του κ. Ράις προκύπτει ότι έχει συζητηθεί το θέμα των οριζόντιων περικοπών, όμως ο ίδιος είπε ότι μπορεί να αποφευχθούν. Το στοχευμένο νέο «ψαλίδισμα» αποδοχών είναι ένα από τα ζητούμενα που θέτει η τριμερής στο πλαίσιο των αλλαγών στο Ασφαλιστικό και στα μισθολογικά του Δημοσίου. Συνεπώς, δεν φαίνεται ότι υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ για τους Ελληνες πολίτες...

Ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ ρωτήθηκε χθες αν ο διεθνής οργανισμός ζητά μειώσεις συντάξεων και αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα και απάντησε: «Το Ταμείο στηρίζει την επιθυμία των ελληνικών Αρχών να αποφευχθούν οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις», αλλά έσπευσε να προσθέσει ότι η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει στην υλοποίηση των δημοσιονομικών και διαρθρωτικών αλλαγών. Επιπλέον, έκανε ειδική αναφορά στην ανάγκη να ενισχυθεί η Φορολογική Διοίκηση, στην οποία η χώρα μας «εξακολουθεί να υστερεί».

Η τρόικα

Ο κ. Ράις κατέστησε για άλλη μια φορά σαφές ότι οι επικεφαλής της τρόικας δεν πρόκειται να επιστρέψουν στην Αθήνα προτού υπάρξουν απτά δείγματα προόδου από την ελληνική πλευρά στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. «Περιμένουμε από την Αθήνα το πλήρες σύνολο των προτάσεων πολιτικής της και αυτό θα καθορίσει το χρονοδιάγραμμα επιστροφής των κλιμακίων στην Αθήνα» είπε ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ.
Κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών διαβεβαίωναν χθες ότι δεν υπάρχει εμπλοκή με την τρόικα και υποστήριζαν πως οι εκπρόσωποι των δανειστών μας θα επανέλθουν το πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου. Σύμφωνα με πληροφορίες της «δημοκρατίας», τα τεχνικά κλιμάκια της τρόικας αναμένεται να αφιχθούν στις 4 Νοεμβρίου, ενώ οι επικεφαλής ενδέχεται να ακολουθήσουν στις 7 Νοεμβρίου, εφόσον ο υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης πείσει μία ημέρα νωρίτερα, στις 6 Νοεμβρίου, τους ομολόγους του στο Eurogroup ότι η ελληνική πλευρά είναι έτοιμη να εφαρμόσει τις μνημονιακές δεσμεύσεις της.

Οσον αφορά την επόμενη ημέρα της ελληνικής οικονομίας, ο κ. Ράις συνέστησε την ένταξη της χώρας μας σε προληπτική γραμμή στήριξης, επειδή «η πρόσβασή της στις αγορές εξακολουθεί να είναι επισφαλής». Επίσης, είπε ότι «η απόφαση ανήκει στην Αθήνα» και πως «η προληπτική στήριξη θα μπορούσε να λάβει πολλές μορφές», αφήνοντας να εννοηθεί ότι το ΔΝΤ θα έχει ρόλο τεχνικού συμβούλου στο νέου τύπου Μνημόνιο. Για το θέμα αυτό Ευρωπαίος αξιωματούχος ανέφερε χθες στην εφημερίδα «Wall Street Journal» πως «όλοι συμφώνησαν ότι το ΔΝΤ πρέπει να συμμετέχει» στο νέο πρόγραμμα στήριξης της χώρας μας, παρότι, σύμφωνα με άλλο αξιωματούχο, «η Ελλάδα δεν θέλει να υπογράψει νέο Μνημόνιο συνεργασίας ή να υπάρχει εμπλοκή του ΔΝΤ και επιθυμεί να ονομαστεί το πρόγραμμα “συμφωνία συνεργασίας”».


Μάριος Ροζάκος

ΕΝΦΙΑ: ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ 620.000 ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΥΣ ΤΗΣ ΕΚΠΤΩΣΗΣ ΦΟΡΟΥ

http://www.newsbomb.gr/oikonomia/news/story/516337/enfia-ti-tha-ginei-me-toys-600-000-dikaioyxoys-tis-ekptosis-foroy

Τα λάθη στη συμπλήρωση του Ε9 ή του εντύπου Ε2 για τα μισθωμένα ακίνητα φαίνεται να είναι η βασική αιτία για την απώλεια - τουλάχιστον προσωρινά- της έκπτωσης 20% στον ΕΝΦΙΑ, για εκατοντάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες ακινήτων με κενά μη ηλεκτροδοτούμενα σπίτια, γραφεία ή καταστήματα, το 2013.

Το θετικό, ωστόσο, φαίνεται να είναι ότι η έκπτωση δεν έχει χαθεί οριστικά.

Έτσι, αν οι συγκεκριμένοι φορολογούμενοι υποβάλουν τροποποιητική δήλωση Ε9, όταν ανοίξει η ειδική εφαρμογή, θα έχουν αυτόματα το νέο τους εκπτωτικό εκκαθαριστικό.

Στόχος της ΓΓΔΕ είναι με την υποβολή των διορθωτικών δηλώσεων η εκκαθάριση να γίνεται αυτόματα και να εκδίδεται απευθείας το νέο διορθωμένο εκκαθαριστικό.

Επί του παρόντος, με βάση τα στοιχεία που ανακοίνωσε η ΓΓΔΕ, έκπτωση 20% επί του ΕΝΦΙΑ κατοχύρωσαν 78.399 ιδιοκτήτες με δικαιώματα σε 110.170 μη ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα.

Στις 11 Σεπτεμβρίου, όμως, σε ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών οι δικαιούχοι έκπτωσης μη ηλεκτροδοτούμενων ακινήτων υπολογίζονταν σε περίπου 700.000.

Η απόκλιση ανάμεσα στις αρχικές εκτιμήσεις και στο αποτέλεσμα είναι τεράστια και όπως εξηγούν πηγές της ΓΓΔΕ, η αιτία κρύβεται σε μια χιονοστιβάδα λαθών από την πλευρά των φορολογουμένων.

Πάντως ο πρόεδρος της ΠΟΜΙΔΑ Στράτος Παραδιάς δίνει μερίδιο ευθύνης και στο ίδιο το σύστημα εκκαθάρισης της ΓΓΔΕ.

Σύμφωνα με τον ίδιο, υπάρχουν περιπτώσεις ιδιοκτητών με πανομοιότυπα ακίνητα τα οποία έχουν δηλωθεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και για παράδειγμα από τα τέσσερα ακίνητα τα οποία παρέμειναν κενά και μη ηλεκτροδοτούμενα στη διάρκεια του 2013, η έκπτωση 20% χορηγήθηκε μόνο για το ένα.

Ενδεχομένως να έχει δηλωθεί ένας αριθμός παροχής και για τα τέσσερα ακίνητα, αναφέρουν πηγές της ΓΓΔΕ, επιχειρώντας να απαντήσουν στη συγκεκριμένη επισήμανση.

Πάντως, αν υποβληθούν διορθωτικές δηλώσεις, οι εκπτώσεις δεν χάνονται οριστικά. Η εφαρμογή για την τροποποιητική δήλωση Ε9 αναμένεται να ανοίξει έως τα τέλη της ερχόμενης εβδομάδας.

Ο ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΥΠΟΔΕΧΤΗΚΕ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΤΩΝ ΚΟΠΤΩΝ

http://www.newsbomb.gr/ellada/ekklhsia/story/516013/o-kyrillos-ypodextike-ton-patriarxi-ton-kopton

Για άλλη μια φορά ο διωγμός των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή ήταν το θέμα συζήτησης ανάμεσα στον Ρώσο Πατριάρχη και τον Πατριάρχη των Κοπτών. H συνάντησή τους πραγματοποιήθηκε στην Πατριαρχική κατοικία στη Μονή Danilov.

Ο πατριάρχης της Κοπτικής Εκκλησίας, εξέφρασε τη βαθιά ευγνωμοσύνη του προς τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και τον Προκαθήμενό της για την υποστήριξη των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή. Μιλώντας για την κατάσταση του χριστιανικού πληθυσμού στη Συρία, το Ιράκ και αλλού είπε: «Προσευχόμαστε στο Θεό να προστατεύσει τους αδελφούς μας από τα δεινά που εκτίθενται.»

Ο Πατριάρχης Κύριλλος μάλιστα επεσήμανε ότι αυτή η επίσκεψη αποτελεί το άνοιγμα μιας νέας σελίδας στην ιστορία των σχέσεων μεταξύ των δύο Εκκλησιών.
Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στην κατάσταση στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.

«Την περίοδο 2011 - 2013 η εκκλησία σας ήταν σε δύσκολη κατάσταση αφότου ξεκίνησε μια ανοικτή δίωξη. Καταστράφηκαν ναοί, υπήρχαν δολοφονίες ανθρώπων - όλα αυτά οδήγησαν περίπου 200 χιλιάδες Κόπτες να φύγουν από την Αίγυπτο.

Γνωρίζετε, βέβαια, ότι η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει κάνει μόνο δηλώσεις, για τους Χριστιανούς στην Αίγυπτο και τη Μέση Ανατολή. Έχουμε έλθει σε άμεση επαφή με την πολιτειακή ηγεσία της Ρωσικής Ομοσπονδίας σχετικά με τα θέματα. Όπως γνωρίζετε, οι προσπάθειες της Ρωσίας είχαν ως στόχο την προστασία, συμπεριλαμβανομένου και του χριστιανικού πληθυσμού της Αιγύπτου.», είπε ο Πατριάρχης Μόσχας.

Σημειώνοντας τις θετικές εξελίξεις στην Αίγυπτο, που σχετίζονται με τη θέση της σημερινής κυβέρνησης, ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κύριλλος είπε: «Ελπίζουμε ότι αυτές οι αλλαγές θα είναι ισχυρές, και ότι οι καλές σκέψεις του προέδρου αλ-Σίσι σε σχέση με την Κοπτική Εκκλησία θα εφαρμοστούν, συμπεριλαμβανομένης της υπόσχεσής του για την αποκατάσταση των ερειπωμένων ναών και της υπεράσπισης του χριστιανιού πληθυσμού της χώρας».

Ο Προκαθήμενος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας εξέφρασε τη βαθιά του ανησυχία για την κατάσταση του χριστιανικού πληθυσμού στις άλλες χώρες στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, ιδιαίτερα στη Συρία και το Ιράκ. «Από την αρχή ήμασταν κατά του εμφυλίου πολέμου στη Συρία και ενάντια στις προσπάθειες ορισμένων κρατών να παρεμβαίνουν στη ζωή της χώρας αυτής», σημείωσε ο κ. Κύριλλος και συμπλήρωσε «άγνωστη η μοίρα των δύο απαχθέντων στη Συρία μητροπολιτών. Γνωρίζουμε ότι οι ισλαμιστές ριζοσπάστες σκότωσαν ιερείς, προκάλεσαν τεράστιες ζημιές σε ανθρώπους και στο κράτος. Από τη φωτιά του εμφυλίου πολέμου προέκυψε μια επικίνδυνη ριζοσπαστική οργάνωση, το LIH. Βλέπουμε ότι τώρα αυτή η τρομερή δύναμη αποκαλύπτει τις επιθετικές προθέσεις της. Ως αποτέλεσμα - η τραγωδία των χριστιανών στο Ιράκ».

Τέλος ο Πατριάρχης Κύριλλος τόνισε με νόημα:

«Αυτό που ονομάστηκε η «Αραβική άνοιξη», έχει γίνει μια ζωντανή κόλαση για τον χριστιανικό πληθυσμό».

Υπενθύμισε ότι η Ρωσική Εκκλησία υψώνει τη φωνή της για την υπεράσπιση του χριστιανικού πληθυσμού στο Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη και άλλες χώρες όπου οι πιστοί στον Χριστό απειλούνται.

Με τη σειρά του, ο Πατριάρχης Θεόδωρος, μίλησε για την ιστορία και τη σύγχρονη ζωή της Κοπτικής Εκκλησίας, και είπε επίσης: «Ζούμε πάνω από δεκατέσσερις αιώνες ειρηνικά και αρμονικά στην ίδια γη με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Προσπαθώ να μεταφέρω την αγάπη του Θεού για όλους».

Ωστόσο, πιο πρόσφατα η Κοπτική Εκκλησία γνώρισε μια πολύ δύσκολη περίοδο, δήλωσε ο Πατριάρχης Θεόδωρος: ανθρώπους που υποφέρουν, καταστροφή ναών. Έτσι, για πρώτη φορά στην ιστορία της Αιγύπτου επιτέθηκαν στον Πατριαρχικό Καθεδρικό Ναό στο Κάιρο.

ΠΩΣ ΕΝΑΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΕΣΩΣΕ 125 ΝΕΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ

Ο μακαριστός όσιος γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος (1884-1980),

πρώην Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής Λογγοβάρδας Πάρου 

- Το παράδειγμα της χριστιανικής αγάπης -

Τον καιρό της γερμανικής Κατοχής στην Πάρο, ο Γερμανός Διοικητής, επειδή στο χωριό Τσιμπίδο σκότωσαν οι Άγγλοι δύο Γερμανούς και τραυμάτισαν έναν αξιωματικό, ζήτησε να του προσκομίσουν οι πρόεδροι των κοινοτήτων, μια ορισμένη μέρα, 125 νέους από όλες τις κοινότητες της Πάρου για να τους εκτελέσει.

Όταν άκουσα αυτή τη θανατική απόφαση -λέει ο Γέρων Φιλόθεος- πόνεσε η ψυχή μου και δοκίμασα θλίψη περισσότερο από κάθε άλλον, γιατί οι μελλοθάνατοι ήταν πνευματικά μου παιδιά... και η πνευματική συγγένεια και αγάπη είναι ανώτεροι από τη σαρκική, όπως έγραψε ο Άγιος Ιουστίνος, ο φιλόσοφος και μάρτυρας.

Για αυτό λοιπόν δεν αδιαφόρησα, αλλά αμέσως έσπευσα σαν πνευματικός πατέρας να σώσω τα πνευματικά μου παιδιά από τον επικείμενο θάνατο. Όμως ο διοικητής, όταν πήγαμε να τον παρακαλέσουμε με τον αγαπητό γιατρό κ. Αλιμπράντη, βουλευτή της Πάρου, και με τους υπόλοιπους προέδρους των κοινοτήτων και τους Ιερείς του νησιού, που όλοι τους έδειξαν αδελφικό ενδιαφέρον, δεν δεχόταν μεσιτείες. Παρήγγειλε μάλιστα μέσω του φρουράρχου του ότι όποιος Έλληνας, ή ακόμη και Γερμανός, τολμήσει να μεσιτέψει για τους μέλλοντες να εκτελεστούν, θα εκτελεστεί και αυτός. Ωστόσο ο φρούραρχος, που ήταν φιλέλληνας, μας συμβούλεψε τα εξής:

Επειδή εδώ δεν είναι δυνατό να τον δείτε, αλλ' ούτε και συμφέρει, έχω την γνώμη να τον καλέσετε στο Μοναστήρι, τάχα για να τον φιλοξενήσετε και να τον περιποιηθείτε, και πάνω στις περιποιήσεις να του αναφέρετε σχετικά, να τον παρακαλέσετε, και ίσως να λυγίσει, αλλά και πάλι αμφιβάλλω.

Δεν έχασα καιρό. Την ίδια μέρα τον κάλεσα στο Μοναστήρι, και την επόμενη ήρθε. Φοβόμουν μήπως απορρίψει την παράκληση μου και κατέφυγα στην ακαταίσχυντη προστασία των χριστιανών, την απροσμάχητη βοήθεια, την μόνη ελπίδα, καταφυγή και σωτηρία, την Υπεραγία Θεοτόκο, τη Ζωοδόχο Πηγή. Κάναμε λοιπόν Παράκληση με όλους τους πατέρες και αδελφούς του Μοναστηριού και παρακαλέσαμε με πίστη και ικετεύσαμε να μεσιτεύσει στον υιό της και Θεό μας να μετατρέψει την απόφαση του άδικου Διοικητή και να χαρίσει τη ζωή στους ανεύθυνους, που άδικα καταδικάστηκαν σε θάνατο. Την Παράκληση στην Παναγιά παρακολούθησε και ο Διοικητής με την συνοδεία του. Μόλις τελείωσε η Παράκληση, ετοιμάστηκαν να αναχωρήσουν. Τότε ο Διοικητής είπε στο διερμηνέα να του ζητήσω να μου κάνει μια χάρη.

Εγώ εκείνη τη στιγμή γέμισα χαρά και αγαλλίαση, διότι πίστεψα ότι εισακούστηκε η δέηση μας και ήρθε η κατάλληλη στιγμή να του ζητήσω εκείνο για το οποίο τον κάλεσα στο Μοναστήρι και κάναμε και την Παράκληση. Οπότε, πήρα θάρρος και μέσο του διερμηνέα του λέω να μου υποσχεθεί πρώτα ότι θα μου κάνει την χάρη που θα ζητήσω, και τότε θα του τη ζητήσω. Μου έδωσε το δεξί του χέρι και μου υποσχέθηκε ότι θα την κάνει. Τότε λοιπόν του είπα ότι θέλω να χαρίσει τη ζωή στους 125 νέους που αποφάσισε να θανατώσει. Αλλά όταν το άκουσε, απήντησε να του ζητήσω άλλη χάρη, γιατί αυτή τη χάρη δεν μπορεί να την κάνει, διότι έχει τέτοια διαταγή, που λέει: Όταν σκοτωθεί ένας Γερμανός, στη θέση του να σκοτώνονται 50 Έλληνες από τα κοντινά χωριά για δύο Γερμανούς 100 Έλληνες κλπ. Και επειδή είδα ότι, παρά τις παρακλήσεις που του έκανα, επέμενε να του ζητήσω άλλη χάρη, του ζήτησα ως μέγιστη χάρη να με πάρει με τους 125 καταδίκους, να με εκτελέσει. Όταν άκουσε τούτο ο σκληρός εκείνος και απάνθρωπος Διοικητής, κάμφθηκε, μαλάκωσε η καρδιά του, συντρίφθηκε και συγκινημένος μου έδωσε το δεξί του χέρι και μου είπε: «Σου τους χαρίζω».

Τη στιγμή εκείνη τόση μεγάλη χαρά αισθάνθηκα, όση ποτέ. Είχα βέβαια χαρά ελπίζοντας ότι, εάν δεν άλλαζε γνώμη για τους κατάδικους, θα πέθαινα και εγώ με τα πνευματικά μου παιδιά, αλλά η χαρά εκείνη θα ήταν χαρά μόνο για μένα, ο θάνατος μου δηλ. μόνο σε μένα θα προξενούσε χαρά, ενώ στους αδελφούς της μονής και σε όλα τα πνευματικά μου παιδιά στην Πάρο θα προξενούσε λύπη.

Όμως η χαρά που πήρα, όταν ο Διοικητής μου είπε «Σου τους χαρίζω», ήταν χαρά κοινή, γενική, για όλους: για μένα, για τους κατάδικους, για τους γονείς, αδελφούς, συγγενείς, φίλους και συμπατριώτες, χαρά για όλη την Πάρο.

Εκτός λοιπόν από τη δική μου χαρά, συμμετείχα ως πνευματικός πατέρας και στην κοινή χαρά όλων. Όλοι αυτοί η δραματική υπόθεση είχε ως αφετηρία τον σύνδεσμο της αγάπης διότι, αν δεν με συνέδεε ο σύνδεσμος της αγάπης, της αγάπης της ειλικρινούς, της πνευματικής, της χριστιανικής, της αδελφικής, της πατρικής, με τους κατάδικους, θα έλεγα: «Τι με μέλει εμένα; Δεν παν να τους σκοτώσουν οι Γερμανοί; Εμένα να μην πειράζουν και το Μοναστήρι μου. Εγώ να ζήσω και εκείνοι ας πεθάνουν». Όμως η αγάπη, το χριστιανικό και το ηθικό μου καθήκον μου έλεγε «όχι». Ο Χριστός, μου έλεγε η αγάπη του Θεού, ο αναμάρτητος Θεός, κατέβηκε από τους ουρανούς και υπέμεινε τον πιο επονείδιστο σταυρικό θάνατο και πέθανε για εμάς τους αμαρτωλούς, τους εχθρούς του για αυτό και συ οφείλεις, ως μαθητής, Ιερέας του Ιησού Χριστού, να γίνεις μιμητής Του, να πεθάνεις για τα πνευματικά σου παιδιά, τα οποία και εκείνα σε σέβονται, σε εκτιμούν, σε αγαπούν.

Από το βιβλίο: Διδαχές πατρικές και Θαυμαστά γεγονότα του Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου (1884-1980)

Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη" Θεσσαλονίκη.

gerontas.gr

ΠΑΡΕΛΑΣΗ 8 ΑΤΟΜΩΝ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΕ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ - ΕΞΟΠΛΙΣΜΟ ΕΠΟΧΗΣ «Ζωντανεύουν» το έπος

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=27/10/2014&id=454221Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ

Ενα πρωτότυπο θέαμα θα έχουν την ευκαιρία να δουν όσοι παρακολουθήσουν την παρέλαση για την εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου, στη Θεσσαλονίκη. Μαζί με τα πεζοπόρα τμήματα των ενόπλων δυνάμεων θα παρελάσει για πρώτη φορά ένα άγημα 8 ατόμων που θα φέρει στρατιωτική ενδυμασία και εξοπλισμό της εποχής του ελληνοϊταλικού πολέμου.

Μια φωτογραφία-σύνδεση του χθες με το σήμερα. «Μασκότ» της Ομάδας Αναβίωσης Ελληνικού Στρατού 1940 (αριστερά) είναι η «Αθήνα», ένα άλογο που βρέθηκε να περιφέρεται εγκαταλειμμένο. Δεξιά, ιστορικό ντοκουμέντο Πρόκειται για μέλη της Ομάδας Αναβίωσης Ελληνικού Στρατού 1940, η οποία φέτος θα συμμετέχει στις επίσημες εορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο του «ΟΧΙ» στη Θεσσαλονίκη.

Τι ακριβώς όμως είναι η Αναβίωση ή Reenacting, όπως είναι η αγγλική της ονομασία; Είναι η οργανωμένη ομαδική προσπάθεια για να ζωντανέψει ξανά ένα γεγονός ή μια περίοδος της Ιστορίας. Η αναβίωση αποτελεί μια πολύ διαδεδομένη δραστηριότητα στις χώρες του εξωτερικού, όπου ήδη από τη δεκαετία του 1970 υπάρχουν οργανωμένες ομάδες. Η θεματική τους εκτείνεται από την αρχαιότητα μέχρι το πρώτο μισό του 20ού αιώνα.

Το 2010 στην Ελλάδα σχηματίστηκαν οι πρώτες ομάδες αναβίωσης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι οποίες λάμβαναν μέρος σε παιχνίδια αεροσφαίρισης (airsoft). Αρχικά τα μέλη τους έφεραν στολές και εξοπλισμό ξένων στρατών εκείνης της περιόδου. Αργότερα όμως αποφασίστηκε η δημιουργία μιας ομάδας αναβίωσης του ελληνικού στρατού του 1940, η οποία σήμερα αριθμεί 12 άτομα. Η «μασκότ» της είναι η «Αθήνα», ένα θηλυκό άλογο το οποίο βρέθηκε να περιφέρεται εγκαταλειμμένο από τους ιδιοκτήτες του. Ενα μέλος της ομάδας το περισυνέλεξε και πλέον χρησιμοποιείται σε φωτογραφήσεις και αναπαραστάσεις στρατιωτών του ιππικού.

Η ομάδα εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις 28 Οκτωβρίου 2013, στην παρέλαση που διοργάνωσε ο Δήμος Παλαιού Φαλήρου για την εθνική επέτειο. Αργότερα συμμετείχε σε εκδηλώσεις του Πολεμικού Μουσείου Αθήνας για τη Μάχη του υψώματος 731, ενώ τον περασμένο Απρίλιο έλαβε μέρος στους εορτασμούς για τη Μάχη των οχυρών, αφού μετέβη στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, στο οχυρό Ιστίμπεη. Φέτος, η ομάδα θα συμμετέχει για πρώτη φορά στη στρατιωτική παρέλαση που γίνεται κάθε χρόνο κατά την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη, ύστερα από σχετική πρόσκληση του διοικητή του Γ' σώματος στρατού, στρατηγού Ηλία Λεοντάρη.

Ο σχηματισμός της ομάδας δεν ήταν καθόλου εύκολο εγχείρημα, όπως δήλωσε στην «Ελευθεροτυπία» ένα από τα μέλη της, ο Γεώργιος Κρικέλας. Για το σκοπό αυτό απαιτήθηκε κόπος, χρόνος και χρήμα, σε μια δύσκολη οικονομικά εποχή. Η έρευνα στο Πολεμικό Μουσείο της Αθήνας και σε ιδιωτικές συλλογές, όπως και η μελέτη φωτογραφιών από την εποχή του Ελληνοϊταλικού Πολέμου κρίθηκαν απαραίτητες. Τα όπλα είναι αεροβόλα τυφέκια, αντίγραφα αυτών που χρησιμοποίησαν οι Ελληνες όταν πολεμούσαν τους Ιταλούς εισβολείς.

Βασικός στόχος της Ομάδας Αναβίωσης Ελληνικού Στρατού 1940 είναι η εμπέδωση του εκπαιδευτικού της χαρακτήρα από τον κόσμο, μέσω της συμμετοχής της ακόμα και σε σχολικές εκδηλώσεις. Ενας επίσης στόχος των Ελλήνων αναβιωτών είναι η συμμετοχή τους σε μεγάλες διοργανώσεις στο εξωτερικό, όπου λαμβάνουν μέρος χώρες από όλο τον κόσμο. Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχει ομάδα αναβίωσης του ιταλικού στρατού του 1940, η οποία κάλεσε την αντίστοιχη ελληνική σε κοινή εκδήλωση!

Ο κ. Κρικέλας πιστεύει ότι η ομάδα αναβίωσης θα συμβάλει στο να ασχοληθεί ο κόσμος με τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο και να μάθει σωστά την ιστορία του. «Πρέπει να θέσουμε το έπος του '40 στις πραγματικές του διαστάσεις. Δεν έφτανε μόνο η λεβεντιά για τη νίκη. Υπήρχε οργάνωση, υπήρχε ηθικό, είχε γίνει μια πολύ καλή προετοιμασία. Τίποτα δεν έγινε τυχαία». Η γνώση της Ιστορίας θα καταστήσει σαφές το μήνυμα του έπους του '40 που παραμένει μέχρι σήμερα επίκαιρο. «Οι Ελληνες, αν παραμερίσουν τις διαφορές τους και ενωθούν για κάτι, θα το καταφέρουν ακόμα κι αν οι πιθανότητες είναι εναντίον τους» τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Κρικέλας.

ΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΜΕΤΑΞΑ ΜΕΤΕΞΕΛΙΧΘΗΚΕ ΣΕ ΟΧΥΡΟ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΣΤΗ ΝΑ ΕΥΡΩΠΗ Το «ΟΧΙ» και η διακριτική φίλη της 4ης Αυγούστου, Αγγλία Η στιγμιαία συμπόρευση Ζαχαριάδη - Μεταξά απέναντι στην επίθεση του ιταλικού φασισμού ίσως, άθελά της, ν' αποτέλεσε τον προάγγελο της Αντιχιτλερικής Συμμαχίας

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=27/10/2014&id=454221Του ΦΟΙΒΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ

Η δικτατορία Μεταξά θα βοηθούσε και στην εξουδετέρωση του «κομμουνιστικού κινδύνου», καθώς οι Ελληνες κομμουνιστές καταφέρονταν κατά του αγγλογαλλικού ιμπεριαλισμού

Εφοδος Ελλήνων στρατιωτών εφ' όπλου λόγχη στα χιονισμένα βουνά της Βόρειας ΗπείρουΧρειάζεται να γίνει αντιληπτό ότι το «Οχι» της 28ης Οκτωβρίου υπήρξε η απόλυτη φυσική συνέπεια του διεθνούς προσανατολισμού του ελληνικού δικτατορικού καθεστώτος της 4ης Αυγούστου προς τη Μεγάλη Βρετανία.

Η Ελλάδα, μετά τη μοναρχική παλινόρθωση του '35 και την επιβολή της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου 1936, μετεξελίχθηκε σ' ένα ισχυρό, όπως αποδείχθηκε, οχυρό του Ηνωμένου Βασιλείου στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Ο βασιλιάς Γεώργιος Β' είχε διδαχθεί από την άρνηση του πατέρα του, Κωνσταντίνου, ν' ακολουθήσει την Αγγλία και τη Γαλλία στη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, γεγονός που του είχε στοιχίσει την έξοδό του από το θρόνο.

Τώρα ο Γεώργιος Β' είχε στο πλευρό του ένα παλιό φίλο του ελληνικού βασιλικού οίκου, το δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, παλιό θαυμαστή της Γερμανίας, όπου είχε κάνει σπουδές στη Στρατιωτική Ακαδημία του Βερολίνου. Αλλά πριν ακόμα συνεργαστεί φανερά με τον Γεώργιο στην επιβολή της δικτατορίας, είχε δώσει έντονες διαβεβαιώσεις στους Αγγλους ότι θα βρεθεί ολόψυχα στο πλευρό τους.

Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου θα βοηθούσε και στην εξουδετέρωση του «κομμουνιστικού κινδύνου», καθώς οι Ελληνες κομμουνιστές καταφέρονταν και κατά του αγγλογαλλικού ιμπεριαλισμού.

Το δικτατορικό ελληνικό καθεστώς δημιουργούσε και ένα προπέτασμα καπνού απέναντι στο φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι στην Ιταλία και το ναζιστικό του Χίτλερ στη Γερμανία, προβάλλοντας τη συγγένεια των τριών καθεστώτων και το δήθεν ουδέτερο χαρακτήρα του. Αλλά ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ δεν άργησαν ν' αντιληφθούν τον έντονο φιλοβρετανικό χαρακτήρα του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, που προσπαθούσε να κερδίσει χρόνο για να ενδυναμώσει όσο γίνεται καλύτερα στρατιωτικά.

Οπως αναφέρει ο Σπύρος Μαρκεζίνης, «η ιδεολογία του νέου καθεστώτος ήταν τεχνητή και η πραγματοποίησή του από πολλές απόψεις σκηνοθετημένη». Ηταν βέβαια ένα επικίνδυνο παιχνίδι, καθώς το καθεστώς της 4ης Αυγούστου δεν απαγόρευε σε οπαδούς του να βλέπουν με κάποια συμπάθεια τα δικτατορικά καθεστώτα στην Ιταλία και τη Γερμανία, με τα οποία συγγένευαν ιδεολογικά. Κάτι που θα φανεί και μετά την κατάκτηση της Ελλάδας και την υπαγωγή της σε τριπλή κατοχή.

Η στενή συνεργασία της φιλελεύθερης Αγγλίας και γενικότερα των Αγγλοσαξόνων μ' ένα δικτατορικό καθεστώς έδειξε, όπως συνέβη και κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, ότι οι Μεγάλες Δυνάμεις θα μπορούσαν να επιβάλλουν ή να συνεργάζονται με δικτατορικά καθεστώτα, εφ' όσον εκείνα ανταποκρίνονται στα συμφέροντά τους.

Σύμφωνα με τον Αγγλο πρεσβευτή στην Ελλάδα εκείνης της περιόδου, σερ Σίντνεϊ Γουότερλοου, «η πολιτική που ακολουθείται από το Στρατηγό Μεταξά», στις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας, «μπορούσε να εγκωμιαστεί ανεπιφύλαχτα». Οι Βρετανοί «ήταν αδύνατον να αμφιβάλλουν για την ειλικρίνεια της σταθερά εκφρασμένης του πεποίθησης, ότι η ασφάλεια της Ελλάδας ήταν αμετάκλητα συνδεμένη... με την επιβίωση της βρετανικής κυριαρχίας στη Μεσόγειο».

Τρία χρόνια μετά την επιβολή του μεταξικού καθεστώτος, ο Γουότερλοου συμπέρανε ότι η συμβουλή του ήταν απόλυτα θετική. Η τάξη «που υπονομευόταν από τους κομμουνιστές είχε αποκατασταθεί σε όλους τους τομείς της διοίκησης», είχαν επίσης ενισχυθεί οι Ενοπλες Δυνάμεις και «ένα γενικό αίσθημα ασφαλείας» επικρατούσε, «σε χτυπητή αντίθεση με την ανησυχία και αβεβαιότητα του κοινοβουλευτισμού». Ο ίδιος ο Μεταξάς θα εκδηλώσει την ευγνωμοσύνη του προς τους Βρετανούς για την εμπιστοσύνη που του είχαν δείξει, γράφοντας τον Μάρτιο του 1937, στον Ελληνα πρεσβευτή Σιμόπουλο στο Λονδίνο: «...Οσον αφορά την πολιτικήν Αγγλίαν, οφείλω να ομολογήσω ότι μας έχει φεθεί εις πάσαν περίστασιν μετ' εξαιρετικής αγάπης και συμπάθειας, και τούτο το βλέπω καθ' ημέραν εμπρός μου εις πάσαν περίστασιν. Οφείλω μάλιστα να είπω ότι προσωπικώς ακόμη οφείλω χάριτας διά την ευμένειαν η οποία μοι επεδείχθη».

Αλλά εκείνο τον Οκτώβριο του 1940 φάνηκε ότι οι μάσκες θα έπεφταν, η φασιστική Ιταλία, με ιμπεριαλιστικές βλέψεις, είχε αποφασίσει να επιτεθεί εναντίον της Ελλάδας.

Στις 23 Οκτωβρίου ο Ελληνας πρεσβευτής στη Ρώμη τηλεγράφησε στην Αθήνα, ότι «κατά πληροφορίας στρατιωτικής πηγής προστίθεται ήδη και χρονικός προσδιορισμός μεταξύ 25 και 28 τρέχοντος διά την εκδήλωσιν της εναντίον της Ελλάδος ενεργείας».

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου 1940 ο Ιταλός πρεσβευτής στην Αθήνα Εμανουέλε Γκράτσι, συνοδευόμενος από το στρατιωτικό ακόλουθο Μοντίνι και ένα διερμηνέα, έφτασαν στην έπαυλη του πρωθυπουργού Μεταξά στην Κηφισιά. Ζήτησαν να τον δουν. Ο Μεταξάς, φορώντας τη ρόμπα του, δίχως να προλάβει να ντυθεί άνοιξε ο ίδιος την πόρτα στους Ιταλούς επισκέπτες. Ο Ιταλός πρεσβευτής τον χαιρετά και του επιδίδει τη διακοίνωση της κυβέρνησής του. Ο Μεταξάς τη διαβάζει προσεκτικά και όταν τελειώνει την ανάγνωση σηκώνεται όρθιος. Ο Γκράτσι βρήκε την ευκαιρία να διευκρινίσει στο συνομιλητή του ότι αν δεν γίνουν δεκτοί οι όροι του ιταλικού τελεσιγράφου, οι ένοπλες δυνάμεις των Ιταλών από την Αλβανία θα εισβάλουν στην Ελλάδα στις 6 το πρωί. Ο Μεταξάς τότε του απάντησε: «Donc, monsieur, c'est la guerre» (Λοιπόν, κύριε, έχουμε πόλεμο)!

Πάραυτα τηλεφώνησε στον Γεώργιο, κάλεσε έκτακτο υπουργικό συμβούλιο και αμέσως μετά έσπευσε στην αγγλική πρεσβεία και ενημέρωσε τον πρεσβευτή σερ Μάικλ Πάλερετ, ζητώντας να σταλεί κατεπείγον τηλεγράφημα στο ναύαρχο Κάνιγκαμ στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, καλώντας τον αγγλικό στόλο να καταπλεύσει στα ελληνικά χωρικά ύδατα για να υπερασπίσει τα Ιόνια νησιά και ιδιαίτερα την Κέρκυρα, ή να αποτρέψει μια πιθανή ιταλική απόβαση στην Πελοπόννησο.

Την ίδια στιγμή συνέταξε και έστειλε με τη βοήθεια της αγγλικής πρεσβείας ένα θερμό τηλεγράφημα στο Βρετανό πρωθυπουργό Ουίνστον Τσόρτσιλ, ζητώντας παράλληλα επειγόντως βοήθεια, κυρίως αεροπορική από τη Βρετανία.

Η Ελλάδα έμπαινε πλέον στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των Αγγλογάλλων, όπως είχε κάνει ο Ελευθέριος Βενιζέλος στη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

Ενας δικτάτορας, ο Μεταξάς, ερχόταν σε ένοπλη αντιπαράθεση με δύο άλλους δικτάτορες, αρχικά με τον Μουσουλίνι και λίγο αργότερα η Ελλάδα θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον Χίτλερ.

Η «Νέα Τάξις», όπως εξήγησε ο Μεταξάς, συνεπαγόταν τον ακρωτηριασμό της Ελλάδας υπέρ της φασιστικής Ιταλίας και της Βουλγαρίας. Μιλώντας εμπιστευτικά προς τους ιδιοκτήτες και αρχισυντάκτες των ελληνικών εφημερίδων, ο Ελληνας πρωθυπουργός είπε ότι «διά την Ελλάδα η Αγγλία είναι η φυσική φίλη και επανειλημμένως εδείχθη προστάτρια, ενίοτε δε η μόνη προστάτρια».

Σύμφωνα με το διπλωμάτη Γεώργιο Σεφέρη, ο Μεταξάς «δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι η 28η Οκτωβρίου δεν επεκύρωσε αλλά καταργούσε την 4η Αυγούστου».

Ο ελληνικός λαός εκδηλώθηκε έντονα κατά της ιταλικής φασιστικής εισβολής.

Ο αρχηγός του ΚΚΕ, κρατούμενος στη φυλακή, έγραψε γράμμα που το δικτατορικό καθεστώς επέτρεψε να δημοσιευθεί στο λογοκρινόμενο Τύπο της εποχής.

Το γράμμα τόνισε μεταξύ άλλων ότι «ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά... Σήμερα όλοι οι Ελληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Στον πόλεμο αυτό, που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Επαθλο για τον εργαζόμενο λαό θα είναι μια καινούρια Ελλάδα λυτρωμένη από κάθε ιμπεριαλιστική εξάρτηση».

Η στιγμιαία συμπόρευση Ζαχαριάδη-Μεταξά απέναντι στην επίθεση του ιταλικού φασισμού ίσως, άθελά της, ν' αποτέλεσε τον προάγγελο της Αντιχιτλερικής Συμμαχίας, καθώς η Αγγλία (διακριτική φίλη της 4ης Αυγούστου), η Σοβιετική Ενωση (φίλη του ΚΚΕ) και οι ΗΠΑ θα ενωθούν για ν' αντιμετωπίσουν τις δυνάμεις του Αξονα στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Ξένος παντού

Ξένος παντού

1. Ξένος στην πόλη του είναι ο καθένας από εμάς. Τα κατάφερε μια χαρά το καθεστώς και δημιούργησε ένα αποτρόπαιο περιβάλλον που επιδεινώνει την ψυχική κατάσταση του πολίτη.

2. Οι δρόμοι του κέντρου της Αθήνας στους οποίους μεγαλώσαμε και τους οποίους αγαπήσαμε έχουν αλλάξει δραματικά. Μια πένθιμη ησυχία τους διαπερνά. Στις όχθες τους, όσο κι αν είναι γεμάτες από τη δική μας τρυφερότητα και ιστορία, οι απορίες μας για το σημερινό χάλι ξεπερνούν και τις καλύτερες αναμνήσεις.

3. Ξένος μπροστά στη μισή τους αλήθεια. Ο Σαμαράς δεν γνωρίζει τι είναι ευγένεια και γενναιοδωρία, ιδιότητες που θα τον βοηθούσαν να μας πει ολόκληρη την αλήθεια του για το χρονικό της καταστροφής μας. Αλλά δεν περιμένω ν' ακούσω ολόκληρη την αλήθεια ούτε από τον Τσίπρα, κυρίως τώρα που υφαίνει το δικό του καθεστώς. Φετιχοποιώντας την εξουσία και αναγνωρίζοντας την πραγματικότητα ως υπερδύναμη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αποσύρει τα λόγια του και τα μεταποιεί με γρήγορο ρυθμό. Δεν έχει καμία δυσκολία να τονίσει ότι το σχήμα των τραπεζών δεν πρόκειται ν' αλλάξει. Καθησυχάζει γενικώς και αορίστως για το καθετί που θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στην αναρρίχησή του στο θώκο.

4. Ξένος μπροστά στο παιχνίδι των ποσοστών. Μου είναι παντελώς αδιάφορο αν τα γκάλοπ είναι στημένα, αν και γνωρίζω πως αυτό είναι σχεδόν προϋπόθεση σε κάθε παιχνίδι. Με ενοχλεί που οι εταιρείες δημοσκοπήσεων κατάφεραν να γίνουν ψύχωση εφάμιλλη με αυτές των λαχείων και του ξυστού. Οσοι παρακολουθούν τις σφυγμομετρήσεις, αντιδρούν με χαρά ποδοσφαιρικής φύσεως όταν είναι ανεβασμένα τα ποσοστά του κόμματός τους, χαρά που φυσικά γρήγορα ξεφουσκώνει, και «άδειοι» περιμένουν εθισμένοι τον επόμενο γύρο των δημοσκοπήσεων.

5. Ξένος μπροστά τους λεγόμενους καλλιτεχνικούς κύκλους, που μόνο χασμουρητά μού προκαλούν. Η εικόνα τους θυμίζει γατούλες που τρίβονται στα πόδια της εκάστοτε εξουσίας, ελπίζοντας σε κάποια εύνοια. Κατά τα άλλα, όπως όλοι οι τσάμπα μάγκες, διασκεδάζουν τον τάδε ή τον δείνα κοσμικό στο σαλόνι του, που τους χρησιμοποιεί για ίδιον όφελος.

6. Ξένος μπροστά στον δημοσιογραφικό λόγο που προγραμματίζει μονίμως μια μεγάλης κλίμακας ηλιθιότητα. Δίνοντας υπερβολική έμφαση σε όσους έρπουν πολιτικά, οι δημοσιογράφοι κουράζονται να τους καταστήσουν παράδειγμα προς μίμηση. Πορτοσάλτες τυλιγμένοι στα σάβανά τους, σ' έναν κόσμο που καταρρέει, μιλούν για τον μικροαστισμό ως το τελευταίο φρόνημα στο οποίο οφείλουμε να υποταχθούμε.

7. Ξένος μπροστά στις φιλανθρωπίες που πολλαπλασιάζονται με τρόπο δαιμονικό εξαιτίας του Μνημονίου. Η φιλανθρωπία ασκεί την επιρροή της στην κοινωνία προς τέρψη αποκλειστικά των φιλανθρώπων. Η φιλαρέσκεια, ο «ενάρετος» τρόπος της ζωής τους και οι επιθυμίες τους, που εκτελούνται όποτε αποφασίσουν, κάνουν τους φιλανθρώπους ένα σπάνιο θέαμα στην έρημη ζωή των φτωχών. Εχοντας στο αίμα τους την απληστία, δεν επιθυμούν μόνο να εκμεταλλεύονται τους φτωχούς, αλλά και να αρπάξουν την ευγνωμοσύνη τους. Πρόκειται για φρικαλέα στιγμή, όπου η ανωτερότητα μιας τάξης πρώτα προβάλλει πάνω στους πεσμένους και κατόπιν «λάμπει» σε απροσμέτρητα ύψη, για να μπορεί να τη ...θαυμάσει ολόκληρη η κοινωνία! Κάποια στιγμή οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε τη φιλανθρωπία επιθετικά. Οσο η ζωή στενεύει ασφυκτικά, τόσο η φιλανθρωπία θα γλιστρά αθόρυβα ανάμεσα σε όλους όσους στην ουσία περιφρονεί, γιατί από αυτή την καταφανή διαφορά αντλεί και την ευχαρίστησή της.

8. Ξένος απέναντι στο μοντέλο του ουδέτερου πολίτη που καλλιεργεί ο Σταύρος Θεοδωράκης. Επί της ουσίας αδιάφορος, πρόθυμα υπάκουος στη βορβορώδη πλευρά της κοινωνίας, επινοεί δικαιολογίες για το καθεστώς, ως απόδειξη της αιώνιας πίστης του στην ουδετερότητα. Ο κύριος Σταύρος, γνωρίζοντας ότι το αδύνατο σημείο του ψηφοφόρου του είναι η εκούσια αιχμαλωσία του στην τέταρτη εξουσία, φροντίζει να παρουσιάζει αυτήν την αιχμαλωσία ως προτέρημα. Γεμάτος μικροδράματα, μικροκλάματα του επιπέδου των τηλεοπτικών εκπομπών του, χωρίς προσχήματα και παρά την έλλειψη φαντασίας για την πραγματικότητα, ο κύριος Σταύρος προοδεύει. Σίγουρα θα τα κάνει πλακάκια με όποιον βρεθεί στην εξουσία, μόνο και μόνο για μια θέση, οποιαδήποτε θέση, αρκεί να βρίσκεται πλάι στον πρωθυπουργικό θώκο.

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

http://www.rizospastis.gr/page.do?id=15474&publDate=26%2F10%2F2014&direction=1&pageNo=23

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΛΕΞΗΣ «ΟΧΙ» Ποιος το είπε τελικά; * Η διαδρομή του Ιωάννη Μεταξά από 14 χρόνων μέχρι το θάνατό του * Οι στενές σχέσεις του με τη βασιλική οικογένεια * Η φασιστική δικτατορία του με τις διώξεις, τις εξορίες, τα βασανιστήρια * Η στιγμή που υποδέχτηκε τον Ιταλό πρέσβη όταν το ημερολόγιο έδειχνε 28 Οκτωβρίου 1940

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=454114Του ΝΙΚΟΥ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ο κόμης Ιωάννης Μεταξάς, απόγονος των Αντζουλακάτων, παλαιάς βυζαντινής οικογένειας, μπήκε στη Σχολή Ευελπίδων δεκατεσσάρων χρόνων κι έγινε πρώτης τάξεως λοχαγός. Εκεί γνώρισε το διάδοχο Κωνσταντίνο, τον πρίγκιπα Ανδρέα, αλλά και το μετέπειτα βασιλέα Γεώργιο, στον οποίο μάλιστα έκανε μαθήματα στρατιωτικής ιστορίας και τακτικής.

Ο Ιωάννης Μεταξάς με τον στενό συνεργάτη του, βασιλιά Γεώργιο Β'Ο «Γιαννάκης», όπως τον έλεγε η πριγκίπισσα Σοφία, θα γίνει, ως άνθρωπος του βασιλιά, υπασπιστής του Βενιζέλου, τέταρτος στην ιεραρχία στους Βαλκανικούς Πολέμους, θα διαπραγματευθεί την παράδοση της Θεσσαλονίκης και των Ιωαννίνων. Η ιστορία λέει ότι αυτός ήταν ο εμπνευστής της κατάληψης του Μπιζανίου με το μεγαλύτερο βομβαρδισμό στην Ιστορία και γι' αυτό ο Βενιζέλος τον έκανε ταγματάρχη.

Το 1914 σχεδίαζε την κατάληψη των Στενών των Δαρδανελίων, όταν η απόφαση του Βενιζέλου να ταχθεί στο πλευρό της Αντάτ προκάλεσε τη ρήξη με τον Κωνσταντίνο και τον Εθνικό Διχασμό. Ο Βενιζέλος απέλυσε τον Μεταξά και ο βασιλιάς τον Βενιζέλο. Το 1916 βρίσκει ξανά τον «Γιαννάκη» να παραδίδει, κατ' εντολήν του βασιλέως, το Ρούπελ στις γερμανοβουλγαρικές δυνάμεις, χωρίς να πέσει τουφεκιά και... επιβραβεύεται για την πράξη του με το βαθμό του συνταγματάρχη. Το 1916 τον βρίσκει στου Φιλοπάππου, αρχηγό των εφέδρων «Επίστρατων», που ο ίδιος είχε δημιουργήσει, να πολεμά τους Αγγλογάλλους που είχαν αποβιβαστεί στο Φάληρο και βομβάρδιζαν το Θησείο.

Με τη Μικρασιατική Καταστροφή σε μια τελευταία κίνηση διάσωσής του ο βασιλεύς στέλνει νύχτα τον Ιωάννη Μεταξά στις φυλακές Συγγρού για να πείσει το φυλακισμένο γραμματέα του ΣΕΚΕ Γιάννη Κορδάτο να κάνουν κυβέρνηση εθνικής ενότητας! Εκείνος προτιμά το θάνατο. Η στρατιωτική προσωρινή κυβέρνηση συλλαμβάνει όσους θεωρεί πρωταίτιους της Καταστροφής. Οι έξι πρωταίτιοι της Καταστροφής εκτελούνται ξημερώματα στο Γουδί.

Την άνοιξη του 1924 θα έρθει στην Ελλάδα μια εποχή αβασίλευτης δημοκρατίας. Η Βουλή διώχνει τη βασιλική οικογένεια από το θρόνο, τους αφαιρεί την περιουσία τους και την ελληνική ιθαγένεια και απαγορεύει στην Ελλάδα τη διαμονή τους. Το δημοψήφισμα που ακολουθεί είναι 69,95% κατά της βασιλείας και 30,05% υπέρ. Η αντιπολίτευση θεωρεί το δημοψήφισμα νόθο. Μόνο ο αρχηγός του Κόμματος των Ελευθεροφρόνων, Ιωάννης Μεταξάς, το αποδέχεται. «Δεν έγιναν νοθείες στα ΟΧΙ και είναι ουκ ολίγα».

«Θυμήθηκε» ότι ήταν μασόνος

Ο λαός στα όπλα για την υπεράσπιση της πατρίδαςΟταν ο βασιλιάς έχασε τη μάχη με τον Βενιζέλο, παρά το «Ανάθεμα» των δεσποτάδων, ο αντιστράτηγος, πλέον, «Γιαννάκης» παίρνει με τον Κωνσταντίνο, τον πρωθυπουργό Γούναρη και την οικογένειά του το ατμόπλοιο «Βασιλεύς Κωνσταντίνος» με προορισμό τον τόπο εξορίας τους, την Κορσική. Μαζί με τον Γούναρη και τον Γεώργιο Πεσμαζόγλου αποφασίζουν να δραπετεύσουν, μέσα στη νύχτα από το ξενοδοχείο, κλέβουν το αυτοκίνητο, φτάνουν στο λιμάνι κι από κει με ένα καΐκι φτάνουν στη Σαρδηνία. Θα περπατήσουν πολλές ώρες με τα πόδια, ώσπου θα καταλύσουν σε ένα ξενοδοχείο, όπου -στις οχτώ το βράδυ- τους συλλαμβάνει η τοπική αστυνομία. Την κρίσιμη εκείνη στιγμή ο «Γιαννάκης» θυμάται ότι είναι μασόνος. Με την παρέμβαση της πανίσχυρης ιταλικής μασονικής στοάς βρίσκει καταφύγιο με την οικογένειά του στη Σιένα, όπου μαθαίνει ότι έχει καταδικαστεί για εσχάτη προδοσία σε θάνατο.

Ο Μουσολίνι έχει δημοσιεύσει το «Μανιφέστο» του, κι ο βασιλιάς Αλέξανδρος έχει πέσει θύμα ενός πιθήκου. 0 Βενιζέλος χάνει τις εκλογές, με αποχή των βενιζελικών· ο Κωνσταντίνος επιστρέφει με δημοψήφισμα στην Ελλάδα. Φέρεται να έχει πάρει των 98% των ψηφοφόρων! Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος πέθανε από συγκοπή στο Παλέρμο, όπου ετάφη.

Το κόμμα του Μεταξά δύσκολα έμπαινε στη Βουλή κι αν έμπαινε ήταν με λίγες έδρες. Με τη δικτατορία του Πάγκαλου εξορίζεται κι όταν επιστρέφει παίρνει 151.044 ψήφους και πενήντα έδρες. Είναι υπουργός στην κυβέρνηση Ζαΐμη, όταν το κόμμα του διασπάται και φυλλορροεί. Το 1932, όταν ο Βενιζέλος θα κηρύξει την Ελλάδα σε πτώχευση, έχει μόνο τρεις έδρες. Το 1935 με 151.285 ψήφους θα πάρει επτά έδρες.

Στο ημερολόγιό του έγραψε: «Εκλογαί. Από χθες είχα την διαίσθησιν της αποτυχίας. Ερημιά σπιτιού. Κέντρον, χαλαρότης, μόνον οι πιστοί Κεφαλλήνες. Εις Κεφαλληνίαν η επιτυχία όχι πλήρης. Εις Αθήνας η αποτυχία οικτρά. Συμπέρασμα, ο αντιβενιζελισμός δεν με θέλει, με απέβαλεν εκ του μέσου του. Καλλίτερα».

Οι εκλογές του 1935 έγιναν με αποχή των φιλελεύθερων κομμάτων, αλλά παρ' όλ' αυτά το Εθνικό Ριζοσπαστικό Κόμμα του Κονδύλη πήρε μόνο 33 έδρες και η Ενωση Βασιλοφρόνων επτά. Το Λαϊκό πήρε 65% και 255 έδρες. Το ΚΚΕ με συνεργαζόμενα κόμματα 9,58%, αλλά καμία έδρα. Στο δημοψήφισμα της 3ης Νοεμβρίου σε πολλά τμήματα οι ψήφοι ξεπέρασαν σε αριθμό τους ψηφοφόρους. Ετσι ενώ οι ψηφοφόροι στις προηγούμενες εκλογές ήταν 1.278.085 και τα κόμματα κατά της βασιλείας απείχαν, υπέρ της βασιλείας τάχθηκαν 1.527.714 ψηφοφόροι (97,8%) και εναντίον 32.454 (2,12%). (Σύνολο χωρίς αποχές, που δεν ανακοινώθηκαν, 101%).

Υστερα από έντεκα χρόνια εξορίας, ο Γεώργιος Β' έφτασε στο Φάληρο για να ορίσει έναν καθηγητή της Νομικής Σχολής πρωθυπουργό, τον Κωνσταντίνο Δεμερτζή. Η χώρα θα πάει για εκλογές στις 26 Ιανουαρίου 1936 με απλή αναλογική. Το Κόμμα Φιλελευθέρων, υπό τον Σοφούλη, θα πάρει 37,26% και 126 έδρες. Το Λαϊκό του Τσαλδάρη 22,1% και 72 έδρες. Οι Κονδύλης-Θεοτόκης-Ράλλης, όλοι μαζί 19,89%. Το ΚΚΕ ως Παλλαϊκό Μέτωπο θα μπει πρώτη φορά στη Βουλή και θα γίνει ρυθμιστής με 5,76% και δεκαπέντε έδρες. Ο Ιωάννης Μεταξάς θα πάρει 3,94% και επτά έδρες, αλλά θα είναι αυτός που θα γίνει πρωθυπουργός και δικτάτορας.

Δικτάτορας δίχως... αντιπάλους

Ο Μεταξάς σε εκδήλωση των Ταγμάτων Εργασίας. Ολοι οι παρευρισκόμενοι χαιρετούν φασιστικάΤην επικράτηση του Μεταξά θα βοηθήσει ένα περίεργο φαινόμενο. Ολοι οι αντίπαλοι του δικτάτορα θα φύγουν από τη ζωή σε λίγους μήνες, σε μια χρονιά που θα πεθάνουν έξι πρώην πρωθυπουργοί, ανάμεσα στους οποίους ο Βενιζέλος, ο Κονδύλης, ο Παπαναστασίου, αλλά και ο εν ενεργεία πρωθυπουργός Δεμερτζής, ο οποίος είχε ορκιστεί στις 14 Μαρτίου και πέθανε από συγκοπή στις 13 Απριλίου για να αναλάβει ο μέχρι τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ο Ιωάννης Μεταξάς!

Ο Ιωάννης Μεταξάς, την 4η Αυγούστου 1936, ανέστειλε τα βασικά άρθρα του Συντάγματος, λόγω της απειληθείσας δημόσιας τάξης, συνέλαβε, εκτόπισε, φυλάκισε και τους πολιτικούς του αντιπάλους και χωρίς αντίσταση -πλην βασιλόφρονα Τζον Θεοτόκη!- και επέβαλε μια δικτατορία, που δεν θα τελείωνε αν δεν ερχόταν ο Πόλεμος. Σε μια διακήρυξη των αστικών κομμάτων εναντίον της δικτατορίας το 1937, οι πολιτικοί αρχηγοί αποδέχονται να τεθούν εκτός νόμου κόμματα, να θεσπιστούν μέτρα κατά των απεργιών και τη μοναρχία. Απλώς προτείνουν κοινή κυβέρνηση με εκλογές με πλειοψηφικό σύστημα.

Ο Τζον Θεοτόκης εκτοπίστηκε στην Κέρκυρα. Ο Γεώργιος Παπανδρέου στα Κύθηρα και μετά στην Ανδρο. Ο Καφαντάρης στη Ζάκυνθο και ο Μυλωνάς στην Ικαρία. Περίπου εκατό χιλιάδες άτομα συνελήφθησαν και εκτοπίστηκαν, πεντακόσια βιβλία κάηκαν -κατά το πρότυπο του Γκέμπελς. Η Μακρόνησος ανοίγει και εγκαινιάζει τον Τρίτο Ελληνικό Πολιτισμό, με εμφανείς επιρροές από το ναζισμό με βασανιστήρια, όπως υποχρεωτική πόση ρετσινόλαδου, πάγος, φάλαγγα, κάψιμο δέρματος, γάτα στο τσουβάλι, σιδερένιο στεφάνι, τράβηγμα νυχιών, χτύπημα με σακούλες με άμμο στα πέλματα κ.ά.

Η ραγδαία εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας μετά τους πολέμους δεν σταματά με τη δικτατορία Μεταξά, μετά την πτώση της δημοκρατίας και την παλινόρθωση της μοναρχίας. Η βιομηχανική παραγωγή αυξάνεται κατά 70% μεταξύ 1928 και 1938. Οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία από 154 χιλ. το 1920 είναι 354 χιλιάδες το 1938. Τα ιδιωτικά κέρδη εκτινάσσονται -η Καταστροφή έφερε φτηνά εργατικά χέρια-, το εργατικό εισόδημα συμπιέζεται. Ο αγροτικός πληθυσμός μειώνεται, ο αστικός πληθυσμός αυξάνεται, ο ελληνικός καπιταλισμός συγκροτείται, μια μεγάλη μικροαστική τάξη δημιουργείται.

Οι απόψεις του Μεταξά είναι εναντίον της δημοκρατίας, αν και κοινοβουλευτικός. Ωστόσο ο φιλογερμανισμός του έχει υποχωρήσει όταν βλέπει ήδη από το 1939 ως προδοσία τις βλέψεις της Ιταλίας με την οποία είχε υπογράψει σύμφωνο ειρήνης ή την πρόταση του Χίτλερ για ακρωτηριασμό της Ελλάδας και μάλιστα, όπως θα πει στους εκδότες την επομένη της 28ης Οκτωβρίου 1940, σε τρία κομμάτια.

«Αν ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι αγωνίζονταν πραγματικά για την ιδεολογία που υψώσανε με τη σημαία», θα γράψει στο ημερολόγιό του το 1941, «έπρεπε να υποστηρίζουν την Ελλάδα με όλη τους τη δύναμη. Η Ελλάδα καμία βοήθεια ούτε έδωσε ούτε υπεσχέθη εις την Αγγλίαν. Επομένως η Ιταλία, που αναγνώριζε τη συγγένεια με το δικό της καθεστώς, έπρεπε να είναι φιλικώτατη προς την Ελλάδα».

Ο φασίστας ηγεμόνας είναι ήδη δυσαρεστημένος με τον Χίτλερ που «πούλησε ως άψυχο πράγμα» την Ελλάδα στον Μουσολίνι, όταν υποδέχεται τον Ιταλό πρέσβη στο σπίτι του τρεις το πρωί. Το «Οχι» το είχε αποστηθίσει. Ο πραγματικός ηγεμόνας είναι ο βασιλιάς Γεώργιος Β', ο οποίος έχει παραχωρήσει τα πάντα στους Αγγλους χωρίς να διασφαλίσει τίποτα, εκτός από το θρόνο του. Η Ελλάδα βγήκε από τον πόλεμο στον πλευρό των νικητών, αλλά χαμένη.

Πολιτικοί εξόριστοι στην Ανάφη στη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας, μαζεύουν αγκαθωτά προσα-νάμματα, για το μαγείρεμαΗ κατάργηση της 4ης Αυγούστου

Ο Γιώργος Σεφέρης, που υπηρετεί στο υφυπουργείο Τύπου, είναι αυτός που θα γράψει το διάγγελμα του βασιλιά και θα σημειώσει στο δικό του ημερολόγιο:

«Οταν ήρθε η 28η, δεν μπόρεσε να ιδεί ότι τότε μόνο, και όχι στις εορτές του Σταδίου, ολόκληρος ο λαός ήταν μαζί του, μαζί με την απάντηση που έδωσε στον Grazzi την αυγή. Δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι η ημέρα εκείνη δεν επικύρωνε αλλά καταργούσε την 4η Αυγούστου».

Κι ο ίδιος στο ημερολόγιό του σημειώνει στις 18 Νοεμβρίου 1940 για την αγγλική κυβέρνηση:

«Θέλουν να προκαλέσουν πόλεμον Γερμανίας; Εάν το θέλουν το κάνω, αλλά και αυτοί υπεύθυνοι -και αφού δεν μπορούν να μας δώσουν αεροπορίαν κατά των Ιταλών, τι θα γίνη όταν προστεθούν και Γερμανοί; (Θα έχω άραγε πάλιν γερμανοφιλίες;)...».

Στις 17 Ιανουαρίου ο Μεταξάς αισθάνθηκε μία ελαφρά αδιαθεσία. Οι γιατροί διέγνωσαν παραμυγδαλιτικό απόστημα και τον χειρουργούν στις 19 Ιανουαρίου. Το ιατρικό ανακοινωθέν που εξεδόθη με το θάνατό του αναφέρει:

«Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κυβερνήσεως ενεφάνισε προ δέκα ημερών, ήτοι το προπαρελθόν Σάββατον, φλεγμονήν του φάρυγγος, ήτις κατέληξεν εις απόστημα παραμυγδαλικόν. Παρά την έγκαιρον διάνοιξίν του ως και την μετεγχειρητικήν κατάλληλον θεραπείαν, παρουσίασεν εν συνεχεία τοξιναιμικά φαινόμενα και επιπλοκάς, ως γαστρορραγίαν και ουρίαν, και απέθανε σήμερον, 6 π.μ - Εν Αθήναις τη 29η Ιανουαρίου 1941».

Οταν το μέτωπο κατέρρευσε και ήρθε η συνθηκολόγηση, ο στρατηγός Τσολάκογλου, παλιός υπουργός του Λαϊκού Κόμματος, υποδέχτηκε το γερμανικό στρατό, που παρήλασε από τη νεκρωμένη πόλη και ύψωσε τη σημαία με τη σβάστικα στην Ακρόπολη.

«Ευρέθην αντιμέτωπος ιστορικού διλήμματος: Ή ν' αφήσω να συνεχισθή ο αγών και να γίνη ολοκαύτωμα ή υπείκων εις τας παρακλήσεις όλων των ηγητόρων του στρατού ν' αναλάβω την πρωτοβουλίαν της συνθηκολογήσεως. Τολμήσας δεν υπελόγισα ευθύνας. Μέχρι σήμερον δεν μετενόησα διά το τόλμημά μου. Τουναντίον, αισθάνομαι υπερηφάνειαν».

Το πολιτικό προσωπικό της δικτατορίας Μεταξά συνεργάστηκε με τους κατακτητές, ανδρώθηκε στον πόλεμο και θα βρεθεί τώρα παντοδύναμο με τα όπλα που παρέδωσαν οι ΕΛΑΣίτες στα χέρια του και τα χρήματα της Μαύρης Αγοράς. Οταν τα κανόνια του Σκόμπι φτάνουν στην Ελλάδα και φέρνουν πίσω με τα όπλα τους το βασιλιά, γίνεται σαφές πως το «Οχι» του 1940 δεν το είχε πει ο Μεταξάς.

Χρήστος Οικονόμου «Στις καπιταλιστικές κοινωνίες προτιμούν να ζουν γονατισμένοι παρά να πεθαίνουν όρθιοι»

http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes--politismos&id=454444Της ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ

«Δεν τη μισώ αυτή τη χώρα. Δεν μπορώ να τη μισήσω. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι είναι σαν τη μάνα μου. Δεν μπορούσα να συνεννοηθώ μαζί της και δεν άντεχα να της μιλήσω πέντε λεπτά χωρίς να τσακωθούμε, κι ήταν φορές που με τρόμαζε και με τρέλαινε, αλλά δεν μπόρεσα ποτέ να τη μισήσω.

 Δεν μπορώ να τη μισήσω αυτή τη χώρα. Ακόμα και να το 'θελα, δεν μπορώ να τη μισήσω. Ποτέ». Τα λόγια ανήκουν σε μια νέα γυναίκα, μια από τις ηρωίδες της καινούργιας συλλογής διηγημάτων του Χρήστου Οικονόμου «Το καλό θα 'ρθει από τη θάλασσα» (εκδ. Πόλις), και ξεστομίζονται αφού το όνειρό της -να στήσει ένα ουζερί με τον σύντροφό της- έχει σμπαραλιαστεί. Το εγκαταλελειμμένο μαγαζί που λογάριαζαν ν' αναστήσουν οι δυο τους στο νησί, όπου κατέφυγαν, έχει γίνει παρανάλωμα του πυρός από ντόπιους ανταγωνιστές, αλλά εκείνη εξακολουθεί ν' ατενίζει στωικά το μέλλον, υψώνοντας στον ουρανό χαρταετούς...

Δεν είναι όλοι οι ήρωες του Οικονόμου το ίδιο στωικοί, πόσω μάλλον αισιόδοξοι. Η νέα του συλλογή είναι πιο σκοτεινή από την προηγούμενη, πιο άγρια, αλλά και πιο φιλόδοξη στο μέτρο που, αντιμετωπίζοντας την ελληνικότητα σαν «μια ιδιαίτερη εκδοχή της ανθρώπινης κατάστασης», επιχειρεί ν' αγγίξει το μεδούλι της ύπαρξής μας. Οπως η ηρωίδα του, έτσι κι ο ίδιος την αγαπά την Ελλάδα. «Δεν θα 'λεγα ποτέ πως είμαι περήφανος που είμαι Ελληνας - για τίποτε άλλωστε δεν θα 'λεγα ότι καμαρώνω. Θα 'θελα όμως να νιώσω τι υπάρχει στη γη και τον ουρανό αυτού του τόπου, θα 'θελα να το εξερευνήσω. Να, η δική μου ουτοπία... Αν δεν σταθείς γερά στα πόδια σου στον τόπο σου, τότε θ' ατενίζεις διαρκώς τη ζωή πάνω από υψωμένα τείχη».

Ωστόσο, το αναγνωρίζει: «Η απέχθεια για την Ελλάδα αγγίζει όλο το πολιτικό φάσμα, από την άκρα Δεξιά ώς την άκρα Αριστερά. Ας μη σταθούμε σ' εκείνους που έφυγαν κι έκοψαν τις γέφυρες. Εκείνοι όμως που ζουν εδώ διακηρύσσοντας την απέχθειά τους, είτε είναι εγκλωβισμένοι και κουβαλούν τρομαχτικό βάρος μέσα τους είτε πρόκειται για μαζοχιστές. Και στις δύο περιπτώσεις, μου φαίνονται αξιολύπητοι. Οι περισσότεροι, εν τούτοις, δεν βασανίζουν το μυαλό τους και ψάχνουν παντού για ένα πατριωτικό επίχρυσμα. Δείτε τι συμβαίνει με την Αμφίπολη. Θεωρώ τραγικό το να ψάχνεις στο παρελθόν κάτι να συγκινηθείς, να νιώσεις ανάταση. Προφανώς τίποτε στο παρόν δεν σου προσφέρει κάτι ανάλογο».

Στο βραβευμένο με κρατικό βραβείο και ήδη πολυμεταφρασμένο «Κάτι θα γίνει θα δεις» (2010), ο Χρήστος Οικονόμου έδινε φέτες ζωής από τις φτωχογειτονιές του Πειραιά, ανοίγοντας τα μάτια σ' όσους επί ευημερίας βαυκαλίζονταν ότι το προλεταριάτο έχει εκλείψει. Την εποχή ακριβώς που ψυχανεμιζόμασταν ότι δεν πρόκειται να γλιτώσουμε από την παγκόσμια οικονομική κρίση, εκείνος μιλούσε για όσους δεν είχαν πάρει μυρωδιά από τα «δώρα» της φούσκας, για όσους δεν απειλούνταν αλλά βίωναν ήδη τη βία της ανεργίας και της ανέχειας, γι' αυτούς που είχαν συνειδητοποιήσει προ πολλού ότι οι επιθυμίες τους δεν θα πραγματοποιηθούν, χωρίς να έχουν απαρνηθεί και την ανθρωπιά τους.

Αυτήν τη φορά οι ιστορίες του εκτυλίσσονται σ' ένα μικρό νησί του Αιγαίου κι οι περισσότεροι από τους πρωταγωνιστές τους είναι εσωτερικοί μετανάστες που προσπαθούν να κάνουν μια νέα αρχή, με πολύ σκληρό τίμημα, όπως αποδεικνύεται. Οπως το ζευγάρι που ονειρευόταν το ουζερί, άλλος ονειρευόταν να στήσει στο νησί δίκτυα καταναλωτών, αγορές χωρίς μεσάζοντες κι ομάδες αλληλεγγύης, αλλά συναντά τέτοιες αντιδράσεις, ώστε καταλήγει σε μια τρύπα κάτω απ' τη γη, έχοντας πατήσει ο ίδιος στο στόμα του τη σκανδάλη. Ενας άλλος νεοφερμένος, καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι και σιωπηλός μάρτυρας ενός κατ' εξακολούθησιν εγκλήματος, αποφασίζει να πάρει το νόμο στα χέρια του. Κι ένας ταβερνιάρης που λαχταρούσε να δει το γιο του πλούσιο και τρανό σαν τον συντοπίτη τους εφοπλιστή, αντιλαμβάνεται πως έβγαλε με τα χεράκια του τα μάτια του παιδιού και πως δεν πρόκειται να το ξαναντικρίσει...

Το «Καλό θα 'ρθει απ' τη θάλασσα» είναι, σύμφωνα με τον Οικονόμου, ο πρώτος τόμος μιας τριλογίας με ανάλογη ατμόσφαιρα και θεματική, την ιδέα της οποίας είχε συλλάβει πριν ακόμα δημοσιευθεί η προηγούμενη συλλογή του. Οι αλλεπάλληλες συγκρούσεις που σχεδίαζε να ζωντανέψει ανάμεσα σε ντόπιους και ξενομερίτες -τους «αρουραίους» και τους «ξενομπάτες» του βιβλίου του- δεν ήταν παρά μια ακόμη εκδοχή των μικρών εμφυλίων που έβλεπε να διεξάγονται ανάμεσα σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, νεοφιλελεύθερους και αριστερούς, ευρωπαϊστές και αντιευρωπαϊστές, επαναστάτες του καναπέ και ξεσηκωμένους στις πλατείες. «Η αίσθηση της σύγκρουσης στο εσωτερικό της κοινωνίας» λέει «ήταν πολύ έντονη τότε και φυσικά δεν έχει ξεθυμάνει ακόμη. Οντως, αυτό είναι το κυρίαρχο ρεύμα που διαπερνά τις ιστορίες, αλλά υπάρχουν κι άλλα, όπως η φοβερή εσωτερική σύγκρουση των ηρώων οι οποίοι τρώγονται με τα ρούχα τους, πραγματικά προβληματίζονται για το τι είδους χώρα είναι αυτή που τους έλαχε να γεννηθούν και ψάχνουν μανιωδώς να βρούν κάτι να πιστέψουν».

«Μαύρο πρόβατο» μιας οικογένειας με αφθονία αστυνόμων και στρατιωτικών στους κόλπους της και βιοποριζόμενος ως δημοσιογράφος, ο Χρήστος Οικονόμου τρομάζει με την «αδιανόητη σιγουριά και ισχυρογνωμοσύνη» τόσων και τόσων γύρω του. Απ' τη μεριά του ισχυρίζεται πως δεν γράφει λογοτεχνία για να εκφραστεί ούτε για να διατρανώσει την όποια άποψή του. «Συνειδητά, εννοώ. Γιατί υποσυνείδητα, προφανώς και το κάνω...». Για τον ίδιο, «λογοτεχνία δεν σημαίνει να πλάθεις χαρακτήρες για να βάλεις στον καθένα ένα κομμάτι του εαυτού σου. Οπως την αντιλαμβάνομαι, είναι ο τρόπος που σε ωθεί να βγεις απ' το εγώ σου και, μέσω της φαντασίας, να πας αλλού, να γίνεις για λίγο κάτι άλλο. Οτιδήποτε έχει στόχο να επηρεάσει τις συνειδήσεις των ανθρώπων είναι πολιτική. Μ' αυτήν την έννοια λοιπόν, η ποιοτική λογοτεχνία είναι πολιτική λογοτεχνία».

Πώς βλέπει, άραγε, το σημερινό πολιτικό σκηνικό; «Ο φόβος απέναντι σε μια ενδεχόμενη κυβερνητική αλλαγή είναι μικρότερος απ' ό,τι το 2012. Σήμερα υπάρχουν περισσότεροι πρόθυμοι να δοκιμάσουν κάτι καινούργιο, είτε επειδή έχουν απηυδίσει με τους παλιούς είτε επειδή δεν έχουν πια τίποτε άλλο να χάσουν. Τι πραγματικά θα φέρει μια τέτοια αλλαγή, δεν μπορώ να προβλέψω. Το πιο τρομακτικό για μένα είναι πως οι σημαντικότερες αποφάσεις για τη ζωή μας λαμβάνονται εκτός Ελλάδας. Αυτό που γίνεται στο εσωτερικό είναι, κυρίως, διεκπεραίωση...». Εκεί εντοπίζει και τη ρωγμή απ' την οποία θεριεύει η Χρυσή Αυγή.

«Ρωτάνε κάποιοι, όλο απορία, πώς και στις παραδοσιακά "κόκκινες" γειτονιές του Πειραιά υπάρχουν σήμερα τόσοι οπαδοί της; Μα οι σπόροι πάνω στους οποίους φύτρωσε η Χρυσή Αυγή προϋπήρχαν στο υπέδαφος της κοινωνίας μας. Η κρίση έδρασε σαν καταλύτης. Στα άκρα οδηγούνται όσοι αισθάνονται αδύναμοι. Η ενσωμάτωση σε ακραίες ομάδες τούς κάνει να πιστεύουν ότι ανακτούν τον έλεγχο πάνω στη ζωή τους, τον οποίο τους έχουν στερήσει. Το δυστύχημα είναι πως τους πιτσιρικάδες που προσχωρούν στη Χρυσή Αυγή δεν τους ξαναπαίρνεις πίσω. Δεν έχουν άλλες παραστάσεις. Η επαφή τους με την ανθρώπινη φύση, τον έρωτα, την πολιτική, γίνεται με τη διαμεσολάβηση του Ιντερνετ. Εμείς έχουμε ακόμη μνήμες. Εκείνοι με τι να συγκρίνουν; Το Ιντερνετ σου δίνει την αίσθηση της συμμετοχής, αλλά αυτός ο εκδημοκρατισμός εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους. Δεν βγαίνουν έξω, να ζυμωθούν με τον κόσμο».

Τέσσερα χρόνια τώρα, συζητάμε γιατί δεν ξεσηκωνόμαστε. Τι εξήγηση δίνει ο ίδιος; «Καλώς ή κακώς, οι περισσότεροι άνθρωποι στις καπιταλιστικές κοινωνίες προτιμούν να ζουν γονατισμένοι παρά να πεθαίνουν όρθιοι. Αυτή ακριβώς είναι κι η μεγάλη νίκη του καπιταλισμού: δημιουργεί στον μέσο άνθρωπο μια ψευδαίσθηση ελευθερίας και ασφάλειας αποδυναμώνοντας την όποια δύναμη αμφισβήτησης και εξέγερσης. Αν δεν αφήσεις όμως χώρο για αμφισβήτηση, πώς θα προχωρήσεις;»

** Βρικόλακες που σου ρουφάνε την ψυχή

Ετσι όπως κατάντησε η Ελλάδα, «ήρωας δεν είναι αυτός που πολεμάει το κακό, αλλά εκείνος που μαθαίνει να ζει με το κακό» μονολογεί κάποια στιγμή ένας από τους χαρακτήρες του βιβλίου του Οικονόμου. Σύμφωνα μ' έναν άλλο, οι βασικές «μήτρες του κακού» εδώ είναι το σχολείο και η οικογένεια. «Παιδιά... Πέφτουν πάνω τους από την πρώτη στιγμή, τα νταντεύουν, τα σαλιώνουν, τα γλείφουν, τα ρουφάνε και γεμίζουν το κενό που έχουν μέσα τους μανάδες, πατεράδες, παππούδες και γιαγιάδες. Γι' αυτό και τα βλέπεις πια και μεγαλώνουν έτσι κατσιασμένα, μπασμένα, άσχημα παιδιά. Παιδιά κιτρινιάρικα, αδύναμα, άβουλα... Οικογένεια. Βρικόλακες που ρουφάνε ψυχές, ψυχοβγάλτες, βρικόλακες που θα γεννήσουν κι αυτοί βρικόλακες».

Ατεκνος ο ίδιος, διευκρινίζει πως τα περί βρικολάκων δεν τα συμμερίζεται. «Είναι μια άποψη μάλλον μονολιθική. Ωστόσο, ένα από τα πράγματα που βλέπω σε νεότερα ζευγάρια είναι ότι δεν έχουν απόλυτη συναίσθηση του τι σημαίνει να τεκνοποιείς. Μεγαλώνουν τα παιδιά τους σαν να είναι το κέντρο του κόσμου. Φεύγοντας όμως τα τελευταία από το σπίτι, έρχονται αντιμέτωπα με μια πολύ σκληρή αλήθεια: ότι όλα τα παιδιά της ηλικίας τους σαν το κέντρο των πάντων λογαριάζονταν. Ζόρικη κατάσταση! Αλλα συμβιβάζονται, άλλα δυσκολεύονται να το χωνέψουν, αλλά και τα δικά τους τα παιδιά έτσι τα μεγαλώνουν στη συνέχεια. Γι' αυτό βλέπουμε τόσα υπερτροφικά "εγώ" γύρω μας. Πράγματι, η ελληνική οικογένεια αναπληρώνει τους θεσμούς που απουσιάζουν ή δεν λειτουργούν. Αν όμως έξω υπάρχουν ζούγκλες ατόμων, στην Ελλάδα υπάρχουν ζούγκλες οικογενειών, οχυρωμένες πίσω απ' τα κάστρα τους. Παρηγοριέμαι στη σκέψη ότι σε σύγκριση με τις άλλες δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες, η δική μας, για την ώρα τουλάχιστον, δεν έχει γίνει αμείλικτη».

5 ΣΚΛΗΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ Αιματηρές ακροβασίες στο Κομπάνι

Οι συγκρούσεις στην περιοχή έχουν επιδεινώσει τις σχέσεις της Τουρκίας με τους συμμάχους της και μια ενδεχόμενη επικράτηση του Ι.Κ. θα μπορούσε να εκτροχιάσει εντυπωσιακά τη συσσωρευμένη ένταση

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=26/10/2014&id=454107Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΤΖΑΒΑΡΑ k.tzavara@eleftherotypia.net

Υστερα από πολλές μέρες πολιορκίας και σκληρές μάχες στην περιοχή του Κομπάνι, μεταξύ μαχητών του Ισλαμικού Κράτους και των Κούρδων που έχουν αναλάβει την προάσπιση της πόλης αυτής στη συροτουρκική μεθόριο, η κατάσταση που πιθανότατα έχει διαμορφωθεί μοιάζει αμφίρροπη, με προσωρινά οφέλη και διαδοχικά αναιρούμενες ισορροπίες.

Εξαιτίας ακριβώς της θέσης του Κομπάνι ήταν εύκολο να υπάρχει τηλεοπτική κάλυψη, καθώς δημοσιογράφοι μπορούσαν να παρακολουθούν τις μάχες από τους γειτονικούς λόφους, από την πλευρά της ΤουρκίαςΗ μακρά αυτή αναμέτρηση όμως άφησε να διαφανούν κάποια στοιχεία που δεν ήταν από την αρχή ορατά ή που οι αλήθειες πίσω απ' αυτά είχαν εσκεμμένα καλλιεργηθεί στη λάθος κατεύθυνση.

1 Το Κομπάνι δεν έχει στρατηγική σημασία

Τουλάχιστον όχι με την κλασική έννοια του όρου. Αυτό σημαίνει πως η τύχη του συριακού εμφυλίου δεν θα κριθεί από την πτώση ή όχι της πόλης αυτής, ούτε καν το πώς θα εξελιχθεί η υπό το Πεντάγωνο ελεγχόμενη εκστρατεία εναντίον του Ι.Κ.

Η σπουδαιότητα του Κομπάνι, μιας πόλης που έχει κυρίως κουρδικό πληθυσμό στα σύνορα της Συρίας με την Τουρκία, έγκειται στη μεγάλης κλίμακας ανθρωπιστική κρίση που έχουν προκαλέσει οι πολυήμερες συγκρούσεις και ο εκτοπισμός τουλάχιστον 250 χιλιάδων ανθρώπων. Το στοιχείο αυτό είναι άλλωστε που έχει επηρεάσει και τις σχέσεις με την Τουρκία, όπου έχουν αναζητήσει καταφύγιο οι περισσότεροι από τους εκτοπισμένους.

Αλλωστε οι συγκρούσεις στην περιοχή έχουν επιδεινώσει τις σχέσεις της Τουρκίας με τους συμμάχους της και μια ενδεχόμενη επικράτηση του Ι.Κ. θα μπορούσε να εκτροχιάσει εντυπωσιακά τη συσσωρευμένη ένταση.

2 Τόσο το Ι.Κ. όσο και το Πεντάγωνο επέλεξαν για λόγους προπαγάνδας να αναμετρηθούν εδώ

Στις προτεραιότητες της υπό τις ΗΠΑ συμμαχίας, η Συρία έρχεται αυτή τη στιγμή δεύτερη. Ο ίδιος ο στρατηγός Τζον Αλεν, εκ των διοικητών της εκστρατείας, δήλωσε την περασμένη εδομάδα ότι «η κατάσταση στο Ιράκ είναι αυτή που μας απασχολεί περισσότερο».

Αν όμως αυτό αληθεύει, πώς δικαιολογείται η τόσο μεγάλη κινητικότητα και η ένταση των αεροπορικών επιδρομών στην περιοχή του Κομπάνι;

Αναλυτές επισημαίνουν πως το Ι.Κ. αξιοποίησε από την πρώτη στιγμή την ευκαιρία της πολιορκίας του Κομπάνι για να απογειώσει την προπαγάνδα του κι ως εκ τούτου ο συνασπισμός ακολούθησε, προωθώντας τη δική του, στη λογική του να εμποδίσει τους τζιχαντιστές να πανηγυρίσουν μια νίκη που τόσο επεδίωκαν.

Είτε τελικά το Κομπάνι αντέξει τη στενή πολιορκία είτε όχι, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους εκμεταλλεύθηκαν με τη σειρά τους την ευκαιρία να δείξουν αλληλεγγύη στους Κούρδους και να καταφέρουν σοβαρά πλήγματα στον κοινό εχθρό. Βεβαίως, η υπό τις ΗΠΑ συμμαχία αρνείται το πλεονέκτημα της αντίστοιχης προπαγάνδας.

3 Η γεωγραφική θέση της περιοχής έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον

Η θέση της πόλης στα σύνορα με την Τουρκία είναι αυτή που στην πραγματικότητα απέτρεψε το ενδεχόμενο μιας πολιορκίας με την πραγματική έννοια του όρου. Επίσης, εξαιτίας ακριβώς της θέσης του Κομπάνι, ήταν εύκολο να υπάρχει τηλεοπτική κάλυψη, καθώς δημοσιογράφοι μπορούσαν να παρακολουθούν τις μάχες από τους γειτονικούς λόφους, από την πλευρά της Τουρκίας.

Την ίδια ώρα, μαχητές είχαν τη δυνατότητα να πηγαινοέρχονται και να εξασφαλίζουν έστω κι έναν μερικό ανεφοδιασμό. Θεωρητικά ακόμη και η απομάκρυνση των υποστηρικτών της πόλης θα ήταν δυνατή.

Οχι τυχαία, οι Κούρδοι κατήγγειλαν επανειλημμένως τις τουρκικές αρχές ότι εμπόδιζαν τον ανεφοδιασμό και αφόπλιζαν τους μαχητές που επιχειρούσαν από τη μεθόριο να εγκαταλείψουν τη Συρία. Υπάρχει έτσι κι αλλιώς μεγάλο ποσοστό αλήθειας στην εκτίμηση ότι οι Κούρδοι που μάχονται στην περιοχή συνεργάζονται με το ΡΚΚ, το μεγάλο εχθρό της Τουρκίας. Η Αγκυρα στη συνέχεια συμφώνησε να επιτρέψει σε μαχητές Πεσμεργκά να διέλθουν από τη μεθόριό της, κίνηση που επιδοκιμάστηκε έντονα.

Παρατηρητές επισημαίνουν εξάλλου πως σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να μη γινόταν και μέχρι τώρα ανεφοδιασμός, όποια κι αν είναι η γενική εντύπωση.

4 Η συγκέντρωση των τζιχαντιστών σε μια περιοχή δίνει στους αντιπάλους τους συγκριτικό πλεονέκτημα

Το Πεντάγωνο ανακοινώνει την εξόντωση εκατοντάδων μαχητών στο Κομπάνι. Ακόμη κι αν σ' αυτά τα στοιχεία κρύβεται κάποια υπερβολή, όλοι συμφωνούν πως βασικό πρόβλημα στην αντιμετώπιση του Ι.Κ. είναι και η μεγάλη διασπορά των μαχητών του και μάλιστα σε κατοικημένες περιοχές. Αντικειμενικά λοιπόν η συγκέντρωση των μαχητών προκειμένου να εξαπολύσουν κάποια έφοδο, δημιουργεί ευκαιρίες για τις δυνάμεις που επιχειρούν να τους πλήξουν.

Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και στην ανοιχτή περιοχή γύρω από το φράγμα της Μοσούλης στην αρχή της εκστρατείας εναντίον του Ι.Κ.

5 Η απομάκρυνση του Ι.Κ. από το δυτικό Ιράκ είναι προς το συμφέρον του συνασπισμού

Οι πρόσφατες επιτυχίες των τζιχαντιστών στην επαρχία Ανμπάρ είχαν προκαλέσει μεγάλη ανησυχία στο Πεντάγωνο, αναδεικνύοντας τις αδυναμίες του ιρακινού στρατού και εκθέτοντας τους εναπομείναντες σουνίτες συμμάχους της κυβέρνησης της Βαγδάτης στον κίνδυνο μιας σφαγής.

Υπ' αυτή την έννοια, οι Αμερικανοί εντείνουν τις αεροπορικές επιδρομές στο Κομπάνι, κάπως μακριά από εκεί που είναι πιο απαραίτητες, επειδή δεν θα μπορούσαν με την ίδια ευκολία να πλήξουν θέσεις του Ι.Κ. στην Ανμπάρ.

Από την πλευρά τους, οι τζιχαντιστές έχουν αναπτύξει βαρύ οπλισμό στο Κομπάνι, που θα μπορούσαν, σύμφωνα με εκτιμήσεις, να χρησιμοποιήσουν καλύτερα αλλού.

Ομως, κάθε πλευρά έχει τους δικούς της λόγους να συνεχίσει τη μάχη στη συριακή πόλη. Αν στο ανάγλυφο αυτό μωσαϊκό των μηνυμάτων από το σκηνικό στο Κομπάνι προσθέσουμε και τους λόγους για τους οποίους η Αγκυρα «προτιμά» τους Κούρδους του Ιράκ, η αλήθεια για τις εξελίξεις στην περιοχή παίρνει ένα πιο συγκεκριμένο σχήμα. Μέχρι να αναθεωρηθεί ξανά από τις νέες εξελίξεις...

(Πηγή: BBC)