Πανδημίες από το 1918 έως το 2020 – Για να θυμηθούμε την Ιστορία! Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

Ο Αμερικανός Πρόεδρος ανακοίνωσε χθες ότι η Πατρίδα του, ο μεγαλύτερος χρηματοδότης του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, προχωρεί στην διακοπή χρηματοδότησής του επειδή “απέτυχε στο βασικό του καθήκον”, με κακή διαχείριση της κρίσης και πρέπει να θεωρηθεί υπεύθυνος για κάλυψη της εξάπλωσης του ιού μετά την αρχική του εμφάνιση στην Κίνα. 

    Στο μεταξύ εδώ και εβδομάδες οι Δημοκρατικές Κυβερνήσεις της Δύσης, για να μας προστατεύσουν από τον νέο ιό που λένε ότι ‘καλπάζει’ με πρωτόγνωρες ταχύτητες, υιοθέτησαν αυταρχικά αντιδημοκρατικές τακτικές και πρακτικές αντιγράφοντας το παράδειγμα της Κομμουνιστικής Κυβέρνησης της Κίνας όπου πρωτοεμφανίστηκε ο θανατηφόρος «κορονοϊός»!.. 

     Δηλαδή μας «κλείδωσαν» στα σπίτια μας, έκλεισαν εργοστάσια, μεγάλες και μικρές επιχειρήσεις, καταδίκασαν ένα δισεκατομμύριο εργαζομένους στην ‘ανεργία’ και έκλεισαν τα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και των τριών βαθμίδων.   

     Έχοντας όπως όλοι μας την αίσθηση ότι ζούμε πρωτόγνωρες εποχές ενός ‘υβριδικού-βιολογικού-ακήρυχτου πολέμου’ αναζήτησα ιστορικό υλικό που σχετίζεται με φονικές πανδημίες γρίπης. 

     Χρησιμοποίησα μια άριστη, απόλυτα έγκυρη, πηγή πληροφοριών που αφορούν στη Δημόσια Υγεία για να σας παρουσιάσω σήμερα τις πανδημίες από το 1918 έως το 2020 και να βοηθήσω να θυμηθούμε, όσοι την ξέρουμε, και να την μάθουν όσοι δεν την ξέρουν, την σχετική με θανατηφόρες πανδημίες ιστορία μας.   

     Η πηγή μου είναι τα Αμερικανικά Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC -The Centers for Disease Control and Prevention) τα οποία ιδρύθηκαν την 1η Ιουλίου του 1946 ως διάδοχη Ομοσπονδιακή Υπηρεσία των Κέντρων ελέγχου και μελέτης της Ελονοσίας και εδρεύουν έκτοτε στην πόλη Atlanta της Πολιτείας Georgia των ΗΠΑ.  

     Τα CDC είναι ένα από τα κύρια λειτουργικά τμήματα του Υπουργείου  Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης των ΗΠΑ. Εκεί εντόπισα και σας δίνω παρακάτω τις σχετικές πληροφορίες.  

(https://www.cdc.gov/flu/pandemic–resources/2009-h1n1-pandemic.html) 

   Η πανδημία γρίπης του 1918 (που εσφαλμένα μνημονεύεται ως ‘Ισπανική γρίπη’) Τα τελευταία 100 χρόνια αυτή ήταν η πιο σοβαρή πανδημία στην πρόσφατη ιστορία της Ανθρωπότητας. Η γρίπη προκλήθηκε από ιό H1N1 με γονίδια προέλευσης από  πτηνά. Η Πανδημία του 1918 είχε τα πρώτα θύματα την Άνοιξη του 1918,  αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά σε στρατιωτικό προσωπικό στις ΗΠΑ, και μεταξύ του 1918 και 1919 διαδόθηκε σε όλο τον Πλανήτη. Είχε τα περισσότερα θύματα στη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Μεγάλη Βρετανία και στις ΗΠΑ. Καθώς είχαμε τον Πρώτο παγκόσμιο Πόλεμο για λόγους προστασίας του ηθικού των Ενόπλων Δυνάμεων ασκήθηκε λογοκρισία από Στρατιωτικές Διοικήσεις για μεταφορά ειδήσεων από Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. 

     Καθώς η Ισπανία έμεινε ουδέτερη στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο η σοβαρή ασθένεια από τη γρίπη του Βασιλέα Alfonso XIII και η έλλειψη ανάγκης επιβολής λογοκρισίας στα Ισπανικά ΜΜΕ έδωσε αφορμή σε υπέρμετρες αναφορές κρουσμάτων γρίπης στην Ισπανία δημιουργώντας την ανεδαφική αναφορά σε μεγάλο αριθμό θυμάτων και έτσι προέκυψε και ο ψευδότιτλος που αφορά στην ‘Ισπανική γρίπη’ ο οποίος και παρέμεινε σε κυκλοφορία έκτοτε… 

    Υπολογίζεται ότι η ‘πανδημία του 1918’ είχε περίπου 500 εκατομμύρια κρούσματα σε παγκόσμια κλίμακα, προκάλεσε συνολικά 50 εκατομμύρια θανάτους από τους οποίους 675,000 στις ΗΠΑ.  

     Στη συνέχεια διαπιστώθηκε ότι η γρίπη προκαλείται από ιό και όχι από βακτήριο. 

    Η πανδημία γρίπης του 1957-58 (Η2Ν2). Τον Φεβρουάριο του 1957, ένας νέος ιός ο Α (H2N2) εμφανίστηκε στην Ανατολική Ασία, προκαλώντας μια πανδημία («ασιατική γρίπη»). Ο H2N2 αποτελούταν από τρία διαφορετικά γονίδια: τον ιό H2N2 προερχόμενο από ιό γρίπης των πτηνών Α, συμπεριλαμβανομένων των Η2 αιμαγλουτινίνης και των γονιδίων νευραμινιδάσης Ν2. Πρωτοεμφανίστηκε στη Σιγκαπούρη τον Φεβρουάριο του 1957, στο Χονγκ Κονγκ τον Απρίλιο του 1957 και στις παράκτιες πόλεις στις Ηνωμένες Πολιτείες το καλοκαίρι του 1957. Εκτιμάται ότι είχαμε παγκοσμίως 1,1 εκατομμύρια θανάτους και 116.000 στις ΗΠΑ.  

   Η πανδημία γρίπης του 1968 (Η3Ν2) προκλήθηκε από τον ιό της γρίπης Α (H3N2) που αποτελείται από δύο γονίδια από έναν ιό της γρίπης των πτηνών, συμπεριλαμβανομένης μιας νέας αιμοσυγκολλητίνης Η3, αλλά επίσης περιείχε τη Ν2 νευραμινιδάση από τον ιό H2N2 του 1957. Πρωτοεμφανίστηκε στις ΗΠΑ τον Σεπτέμβριο του 1968 προκαλώντας παγκοσμίως  1 εκατομμύριο θανάτους και περίπου 100.000 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι περισσότεροι θάνατοι ήταν σε άτομα 65 ετών και άνω. Ο ιός H3N2 συνεχίζει να κυκλοφορεί παγκοσμίως ως εποχιακός ιός της γρίπης Α.  

     Σημειώστε ότι οι εποχικοί ιοί H3N2, που σχετίζονται με σοβαρή ασθένεια σε ηλικιωμένους, υποβάλλονται σε τακτική ‘αντιγονική μετατόπιση’ δηλαδή σε μικρές αλλαγές (ή μεταλλάξεις) στα γονίδια των ιών της γρίπης που μπορούν να οδηγήσουν σε αλλαγές στις επιφανειακές πρωτεΐνες του ιού. 

     Προσπερνώ την πανδημία(;) του SARS (2003) με 8,000 κρούσματα και 800 θανάτους. 

     Η πανδημία γρίπης του 2009 (Η1Ν1) διήρκεσε από τις 12 Απριλίου 2009 έως τις 10 Απριλίου 2010. Τα CDC εκτιμούν ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες λόγω του ιού (H1N1) pdm09, υπήρξαν 60,8 εκατομμύρια κρούσματα (εύρος: 43,3-89,3 εκατομμύρια), 274.304 νοσηλεύτηκαν (εύρος: 195.086-402.719) και 12.469 έχασαν τη ζωή τους (εύρος: 8868-18.306). Επιπρόσθετα σε παγκόσμια κλίμακα, τα CDC υπολόγισαν ότι από 151.700 έως 575.400 άτομα πέθαναν από λοίμωξη από τον ιό (H1N1) pdm09 κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους που κυκλοφόρησε ο ιός. 

     Οι αριθμοί κρουσμάτων και θανάτων από τον ‘κορονοϊό’ αλλάζουν συνεχώς. Πάντως  μέχρι τώρα, παγκοσμίως, έχουμε 2,005,000 κρούσματα και 126,830 θανάτους… 

     Κάθε πανδημία έχει τις ιδιομορφίες της αλλά σε ΚΑΜΙΑ άλλη ΔΕΝ υποχρεώθηκαν οι πολίτες να ‘κλειστούν’ στα σπίτια τους, ΔΕΝ έκλεισαν εργοστάσια και σχολεία… 

     Εύχομαι από βάθη καρδιάς Καλή ΑΝΑΣΤΑΣΗ… 

https://www.triklopodia.gr/πανδημίες-από-το-1918-έως-το-2020-για-να-θυμη/

«Πέστε Χριστός Ανέστη, εχθροί και φίλοι»!

του Στέλιου Παπαθεμελή
   Η Ημέρα της Λαμπρής απαθανατίσθηκε από τον εθνικό μας ποιητή, τον Διονύσιο Σολωμό, με τους έξοχους αυτούς εδώ στίχους:
«Χριστός Ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες,
όλοι μικροί μεγάλοι, ετοιμαστείτε.
Μέσα στις εκκλησιές τες δαφνοφόρες
με το φως της χαράς συμμαζωφθήτε.
Ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες».
(…)
«Πέστε Χριστός Ανέστη, εχθροί και φίλοι»!
     Συμφιλίωση με τον εχθρό. Αγάπη προς και με τους πάντες. Ιδού το βαθύ μήνυμα της Αναστάσεως.
Συλλήψεις και μεταγωγές κληρικών που μόνον εξετέλεσαν το εκκλησιαστικό τους καθήκον οδηγούν τελικά σε διακωμώδηση της ίδιας της Δικαιοσύνης και του κράτους. Ασφαλώς και πρέπει να προστατευθεί η κοινωνία από το κακό που μας βρήκε, αλλά ο υπερβάλλων ζήλος διωκτικών αρχών γεννά εκ τού μη όντος ζητήματα που εκθέτουν τη σοβαρότητα της πολιτείας. Οι λαθρομετανάστες περιφέρονται ανενόχλητοι, αν και αποτελούν κινητές υγειονομικές βόμβες. Προκαλεί πάντως η έλλειψη στοιχειώδους τακτ και  η μανία με την οποία οι δημόσιες και ιδίως οι διωκτικές αρχές στρέφονται κατά παντός εκκλησιαστικού:
Αριστεροδεξιοί αντίχριστοι υπήρξαν ανέκαθεν. Αλλά οι εξ αυτών δεξιοί σιωπούσαν αιδημόνως. Τώρα ξεσπάθωσαν ομαδόν κατά της Εκκλησίας και του Ιερού κλήρου. «Λύθηκε» η γλώσσα τους. Φαίνεται όμως το παραξήλωσαν εφ΄ ω και σώφρονες αναλυτές (δεν περισσεύουν δυστυχώς αυτοί) κρούουν των κώδωνα του κινδύνου προς Μητσοτάκη να τους «μαζέψει»  άρον άρον. Αν δεν το πράξει σήμερα, αύριο θα είναι πολύ αργά.

Η Διοικούσα Εκκλησία με άλλη αντίληψη δεν θα χρειαζόταν κανένα «παιδονόμο» να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Θα το έκανε η ίδια με τον βαρύν της Λόγο.
«Ας προσευχηθούμε για όσους δυσκολεύονται να πιστέψουν. Είναι χρέος αγάπης και σεβασμού στις αναζητήσεις τους» μας καλεί ο σεμνός αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος. Και συνεχίζει:

«Στις μεγάλες συμφορές αναδύονται από τα βάθη της συνειδήσεως του λαού μας υπέροχες αρετές, όπως το φιλότιμο, η αλληλεγγύη, η αυτοθυσία. Βλέπετε, το DNA επηρεασμένο από τη χριστιανική πίστη έχει συμπυκνώσει μοναδικές αξίες. Επανειλημμένως έχω διατυπώσει την άποψη ότι ο πραγματικός εχθρός της κάθε μορφής ειρήνης δεν είναι ο πόλεμος, αλλά ο εγωκεντρισμός-ο ατομικός, ο φυλετικός, ο εθνικός, ο θρησκευτικός. Και ότι το αντίδοτο είναι η αλληλεγγύη που εμπνέει η αγάπη- το πλήρωμα της οποίας αποκάλυψε ο Χριστός. Η άνθηση της αλληλεγγύης είναι αισιόδοξο φαινόμενο.» (Καθημερινή 12/4/20).

Οι Έλληνες πειθάρχησαν στις αποφάσεις της πολιτείας. Αυτοί που δεν υπήκουσαν είναι οι «φιλοξενούμενοί» μας (λαθρο)μετανάστες, οι οποίοι, τρώνε, πίνουν, διασκεδάζουν εις υγείαν ημών των κορόϊδων!
Ο Γερμανός ΥΠΕΞ Χάικο Μάας σε μια έκρηξη ειλικρίνειας, δύο μέρες μετά το οικτρά αποτυχημένο Eurogroup, χαρακτήρισε την τρόικα και τα μνημόνια εργαλεία τρομοκράτησης της Ευρωζώνης! Το έχουμε ζήσει στο μεδούλι μας… Ξέρουμε…

Η κυβέρνηση συνασπισμού του Βερολίνου, σε συνεννόηση με την Ελλάδα, αποφάσισε τον Μάρτιο να δεχτεί συνολικά 1.000 έως 1.500 παιδιά, τα οποία είναι είτε σοβαρά άρρωστα ανήλικα είτε κάτω των 14 ετών και ασυνόδευτα.
10 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχαν συμφωνήσει αρχικά να δεχτούν ανήλικα παιδιά, μεταξύ των οποίων η Γαλλία, το Λουξεμβούργο, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Φινλανδία, η Κροατία και η Λιθουανία.
Ο Γερμανός ΥΠΕΞ Χάικο Μάας εξέφρασε τη λύπη του για το γεγονός ότι, σε αντίθεση με τις ρητές υποσχέσεις τους, πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν επιθυμούν να δεχτούν επί του παρόντος τα ασυνόδευτα ανήλικα από τους καταυλισμούς προσφύγων στην Ελλάδα! O tempora, o mores!
«Εκτός από το Λουξεμβούργο, είμαστε οι μόνοι που εξακολουθούμε να είμαστε πρόθυμοι να δεχθούμε  τα παιδιά», λέει ο Μάας. Τελικά άνθρακες ο θησαυρός. Κούφια λόγια…

* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
                                  E-mail: stpapathemelis@gmail.com

infognomonpolitics.gr
https://www.triklopodia.gr/πέστε-χριστός-ανέστη-εχθροί-και-φίλο/

Ο ΑΔΗΣ ΚΑΤΩ ΣΤΕΝΩΝ ΒΟΑ : ΚΑΤΕΛΗΘΗ ΜΟΥ Η ΕΞΟΥΣΙΑ!

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ θεολόγου – καθηγητού

      Το Άγιο και Μεγάλο Σάββατο  είναι  μια ξεχωριστή ημέρα για την Εκκλησία μας. Τιμάμε κατ’ αυτή τη θεόσωμη ταφή και την εις Άδου κάθοδο του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού. Την οδύνη μας για τα σωτήρια παθήματα του Λυτρωτή μας διαδέχεται η θλίψη, η σιωπή και η περισυλλογή. Με την καρδιά σφιγμένη από τη βίωση των Αγίων Παθών της Μεγάλης Παρασκευής, βιώνουμε την αγία αυτή ημέρα έναν μεγάλο θρίαμβο, το μυστήριο της μεγαλύτερης πάλης όλων των εποχών, της μάχης του Χριστού με τον Άδη. Της πάλης της ζωής με το θάνατο. Εκεί στο σκοτεινό και ανήλιο τόπο των βασάνων, στο φοβερό και αδυσώπητο δεσμωτήριο των ψυχών, στο θλιβερό μεταθανάτιο προορισμό του ανθρώπου, εκείνο το υπερευλογημένο Σάββατο ο Αρχηγός της Ζωής νίκησε το θάνατο με το δικό Του θάνατο και απάλλαξε την ανθρωπότητα από την τυραννία του Σατανά. Τον σύντριψε και κατέλυσε το σκοτεινό του βασίλειο. Για τους πιστούς του Χριστού η κυριαρχία του διαβόλου, ο θάνατος και ο Άδης αποτελούν πια εφιαλτικό παρελθόν, ένα φρικιαστικό όνειρο, το οποίο δε μπορεί να επαναληφτεί, διότι η βασιλεία του Χριστού μας είναι πια η μόνη πραγματικότητα, η ατέρμονη πορεία προς τη θέωσή μας και καμιά αντίθεη δύναμη δε μπορεί να τηνματαιώσει και να την καταλύσει!

       Ο Θεάνθρωπος Λυτρωτής μας, αφού καταδέχτηκε να υποστεί τα επώδυνα παθήματα και να θανατωθεί επάνω στο σταυρό, το πνεύμα Του, ενωμένο αδιάσπαστα με τη θεότητά Του, κατήλθε «εν τοις κατωτάτοις της γης και συνέτριψε μοχλούς αιωνίους» κατά τον ιερό υμνογράφο του Πάσχα. Κατέβηκε στον παμφάγο Άδη για να συνεχίσει και εκεί το απολυτρωτικό Του έργο. Κατέβηκε στο φοβερό εκείνο τόπο, όπου βρισκόταν τα πνεύματα όλων των ανθρώπων φυλακισμένα και διατελούντα σε αφάνταστη διαρκή τυραννία για να λύσει τα πικρά προαιώνια δεσμά τους.

      Ο Άδης υπήρξε εφεύρημα του διαβόλου για να κατακρατεί τα πνεύματα των ανθρώπων σε παντοτινή αιχμαλωσία και τιμωρία και να τα εμποδίζει να αναχθούν στην σφαίρα της κατά χάριν θεώσεώς των, όπως ήταν πλασμένα και προορισμένα, εκεί όπου «ο σκώληξ ου τελευτά και το πυρ ου σβέννυται» (Μαρκ.9,43). Παρακινημένος από ασύλληπτο μίσος κατά του Θεού και μη μπορώντας να πλήξει Αυτόν, ξέσπασε κατά του κορυφαίου δημιουργήματός Του, τον άνθρωπο. Δεν άντεχε να βλέπει τον άνθρωπο να ευδαιμονεί κοντά στο Θεό και γι’ αυτό τον παρέσυρε στην αμαρτία και τον απομάκρυνε από Εκείνον. Η βαριά πύλη του Άδη, της φρικτής κολάσεως, άνοιξε την αποφράδα εκείνη ημέρα της πτώσεως των πρωτοπλάστων, όχι την ώρα που «έφαγαν τον καρπό» της γνώσεως του καλού και του κακού, αλλά την ώρα του φοβερού διαλόγου τους με το Θεό, όπου δεν εξεδήλωσαν ίχνος μεταμέλειας για την παρακοή τους. Όταν μετέθεταν την ευθύνη της παρακοής τους ακόμη και σ’ αυτόν το Δημιουργό τους! Την ίδια ημέρα ο «Κήπος της Εδέμ» έκλεισε οριστικά για κάθε ανθρώπινο πρόσωπο. Το χερουβίμ με την φλόγινη ρομφαία φύλαγε την πύλη του Παραδείσου, ώστε να μην εισέλθει κανένας, όσο δίκαιος και αν ήταν(Γεν.3,24). Προορισμός λοιπόν πάντων, δικαίων και αδίκων ήταν το φρικτό δεσμωτήριο του σκοτεινού Άδη. 

      Είναι θεμελιώδης πίστη της Εκκλησίας μας πως τα «πεπεδημένα» πνεύματα των ανθρώπων στον Άδη ανέμεναν και αυτά την απολύτρωσή τους. Οι θεόπνευστοι προφήτες και οι δίκαιοι της παλιάς εποχής προανήγγειλαν και καλλιεργούσαν τη βέβαιη ελπίδα της απολυτρώσεώς τους από τα βάσανα της κολάσεως στο Θείο Πρόσωπο του αναμενόμενου Μεσσία, ο Οποίος θα έσωζε «παγγενή τον Αδάμ».Ο Κύριος «θανατοί και ζωογονεί, κατάγει εις άδου και ανάγει» (Α΄ Βασιλ.2,6).Ο Ωσηέ είχε προφητεύσει: «Υγιάσει(ο Κύριος) ημάς μετά δύο ημέρας, εν τη τρίτη ημέρα εξαναστηθώμεθα και ζησόμεθα ενώπιον αυτού» (Ωσηέ 6,1). Ο Ησαΐας 

προείπε:«Αναστήσονται οι νεκροί και εγερθήσονται οι εν τοις μνημείοις» (Ησ.26,19). Επίσης ο Ψαλμωδός προφήτευσε: «Κατέβη εις άδου η δόξα σου, η πολλή ευφροσύνη σου» (Ησ.14,13), προαναγγέλλοντας σαφώς την κάθοδο τουΜεσσία στον Άδη. Βεβαίως δεχόμαστε την εκδοχή πως, όπως και στη γη, υπήρχαν και στον κόσμο των ψυχών άπιστοι, οι οποίοι δεν είχαν την ελπίδα της σωτηρίας και φυσικά δεν πίστεψαν στο κήρυγμα του Χριστού και εν τέλει αποτέλεσαν τους ένοικους του Άδη μετά τη συνανάσταση των νεκρών. 

       Ο απόστολος Πέτρος αναφέρει κατηγορηματικά πως ο Κύριος μετά την εκπνοή Του ως άνθρωπος επί του σταυρού «θανατωθείς μεν σαρκί, ζωοποιηθείς δε πνεύματι, εν ω και τοις εν φυλακή πνεύμασι πορευθείς εκήρυξεν» (Α΄Πετρ.3,19). Κατέβηκε στον Άδη για να κηρύξει το ευαγγέλιο της σωτηρίας και στις αιχμάλωτες ψυχές. Το ίδιο και ο απόστολος Παύλος αναφέρει πως: ο Χριστός «κατέβη εις τα κατώτερα μέρη της γης … ίνα πληρώσει τα πάντα» (Εφεσ.4,9), θέλοντας να δηλώσει την κάθοδο του Κυρίου στον Άδη, σύμφωνα με την αντίληψη της εποχής του, περί «υπογείου δεσμωτηρίου». 

Σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας μας, η οποία αντλήθηκε από θεόπνευστες μαρτυρίες, η κάθοδος του Κυρίου στον Άδη υπήρξε επεισοδιακή.  Μπήκε σαν τον πιο δοξασμένο στρατηλάτη, ματωμένο από τις  νικηφόρες μάχες, καταλαμβάνοντας το κάστρο των αντιπάλων του, για να εκδικηθεί σκληρά τους τυράννους του λαού του. Ο προφητάναξ Δαβίδ προείδε ως εξής το φοβερό αυτό γεγονός στον 23ο Ψαλμό, (στ.7-10): Οι άγιοι άγγελοι, οι οποίοι συνόδευαν το πνεύμα του Κυρίου στάθηκαν έξω από τη φοβερή και ζοφερή φυλακή των ψυχών, τον τρομερό τόπο της βασάνου, τον Άδη και φώναζαν γοερά: «άρατε πύλας οι άρχοντες υμών, και επάρθητε πύλαι αιώνιοι, και εισελεύσεται ο βασιλεύς της δόξης». Οι σκοτεινοί δαίμονες της κολάσεως ρωτούσαν: «Τις εστιν ούτος ο βασιλεύς της δόξης;». Οι άγγελοι απάντησαν: «Κύριος κραταιός και δυνατός, Κύριος δυνατός εν πολέμω»!Ο Ησαΐας είχε προφητεύσει την ήττα του Άδη:«Ο άδης κάτωθεν επικράνθη συναντήσας σοι, συνηγέρθησαν (εν Αυτώ) πάντες» (Ησ.53,4). Και επίσης ο Ιώβ προείπε: «Ανοίγονται δε σοι πύλαι θανάτου, πυλωροί δε άδου ίδονταί σε έπτηξαν» (Ιωβ 38,17). Ο προφήτης Ωσηέσκιρτώντας από άκρατο ενθουσιασμό φώναζε να το ακούσουν όλοι οι άνθρωποι «Πού σου η δίκη σου, θάνατε, πού το κέντρον σου άδη;» (Ωσηέ 13,14). 

      Αμέσως σωριάστηκαν οι μεγάλες πύλες  και εισήλθε ο Χριστός στα απόρθητα ως τότε βασίλεια του Διαβόλου, ως ελευθερωτής των ψυχών, που ήταν δέσμιες από την αρχή της ιστορίας. Άπλετο ουράνιο φως φώτισε για πρώτη φορά τον ανήλιο καταχθόνιο τόπο της κολάσεως. Για πρώτη φορά αγαλλίασαν οι δύσμοιρες δέσμιες ψυχές. Περισσότερο χάρηκαν οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, οι οποίοι είδαν να πραγματοποιείται το προφητικό τους κήρυγμα, διότι έφθασε η πολυπόθητη ημέρα της σωτηρίας του κόσμου. Ο πλέον περιχαρής ήταν ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο οποίος σύμφωνα με την εκκλησιαστική μας παράδοση, υπήρξε ο προδρομικός κήρυκας του Χριστού και στον Άδη. Ο Χριστός κήρυξε στα εκεί πνεύματα το ευαγγέλιο της σωτηρίας και όσα από αυτά πίστεψαν στο κήρυγμά Του συναναστήθηκαν μαζί Του, «λύσας τας ωδύνας του θανάτου»σ’ αυτούς (Παρξ.2,24). 

      Οι ιεροί υμνογράφοι του Μεγάλου Σαββάτου απέδωσαν με άφθαστη ποιητικότητα και λυρισμό το μέγα γεγονός της ευλογημένης καθόδου του Κυρίου στον Άδη, της θριαμβευτική Του νίκη κατά του διαβόλου και της καταργήσεως του θανάτου.«Σήμερον… υπνοί η ζωή και Άδης τρέμει, και Αδάμ των δεσμών απολύεται…» (1ο τροπ.αίνων, όρθρουΜ.Σαββάτου). «Δεύτε ίδωμεν την ζωήν ημών εν τάφωκειμένην, ίνα τους εν τάφοις κειμένους ζωοποιήση…» (3ο τροπ.

αίνων,όρθρου Μ. Σαββάτου). «Σήμερον ο Άδης στένων βοά, κατελύθη μου η εξουσία… εγώ είχον τους νεκρούς απ’ αιώνος, αλλά ούτος ιδού πάντας εγείρει…»

(2οστιχ. Εσπερινού του Πάσχα). «Σήμερον ο Άδης στένων βοά, κατεπόθη μου το κράτος. Ο Ποιμήν εσταυρώθη, και τον Αδάμ ανέστησεν, ών περεβασίλευον εστέρημαι, και ους κατέπιον ισχύσας, πάντας εξήμεσα. Εκένωσε τους τάφους ο σταυρωθείς, και ου ισχύει του θανάτου το κράτος…» (3οστιχ. Εσπερινού Πάσχα)! 

      Ο θάνατος του Κυρίου και η εκ νεκρών ανάστασή Του συντέλεσαν στη δική μας ζωοποίηση και αναγέννηση: «αυτός παραπλησίως μετέσχε των αυτών, ίνα δια του θανάτου καταργήση τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτ’ έστι τον διάβολον, και απαλλάξη τούτους, όσοι φόβω θανάτου διά παντός του ζην ένοχοι ήσαν δουλείας» (Εβρ.2,14-15). Δεν υπάρχει πια θάνατος για τους πιστούς του Χριστού, διότι «ο εγείρας τον Χριστόν εκ νεκρών ζωοποιήσει και τα θνητά σώματα ημών» (Ρωμ.8,11). Δεν υπάρχει αιώνιο δεσμωτήριο να τους κατακρατεί σε ανήλια και αραχνιασμένα διαμερίσματα, μακριά από το ανέσπερο φως του Χριστού.  Ο φοβερός άδης υπάρχει για τους αμετανόητους αρνητές και εχθρούς του Χριστού, οι οποίοι θα βασανίζονται εκεί αιωνίως μαζί με τους εντολοδόχους τους αγγέλους της κολάσεως(Ματθ.25,41). Αντίθετα με αυτούς, οι δίκαιοι θα κληρονομήσουν «την ητοιμασμένην βασιλείαν (Του) από καταβολής κόσμου» (Ματθ.25,34). 

       Αφού νικήθηκε πια ο διάβολος, καταργήθηκε ο θάνατος και έκλεισαν οι πύλες του Άδη, έχουμε κάθε λόγο να βρισκόμαστε σε ψυχική κατάσταση μόνιμης χαράς και ευφροσύνης, διότι οΑναστάς Κύριος έχει καταργήσει το χειρότερό μας εχθρό, το θάνατο με το δικό Του θάνατο! «Ο Θεός ερρύσατο ημάς εκ της εξουσίας του σκότους και μετέστησεν εις την βασιλείαν του υιού της αγάπης αυτού, εν ω έχομεν την απολύτρωσιν, την άφεσιν των αμαρτιών» (Ρωμ.6,15). Υπάρχει  μεγαλύτερη ευεργεσία από αυτή; Ο εξαίσιος υμνογράφος του Πάσχαδικαιολογημένα προτρέπει ολόκληρη τη δημιουργία σε αέναη ευφροσύνη και ατελεύτητη πανήγυρη: «Ουρανοί μεν επαξίως ευφραινέσθωσαν, γη δε αγαλλιάσθω, εορταζέτω δε κόσμος, ορατός τε άπας και αόρατος! Χριστός γαρ εγήγερται ευφροσύνη αιώνιος»! 

       Στους νοητούς στεναγμούς του Άδη, στους απέλπιδες καγχασμούς των εχθρών του Αναστάντος Χριστού μας και στους θλιβερούς γρυλλισμούς των αρνητών της Αναστάσεώς Του, εμείς οι λελυτρωμένοι, εν  «χαρά ανεκλαλήτω και δεδοξασμένη» (Α΄Πετρ.1,8), αντιπαραθέτουμε την ιλαρότητά μας και  καταρτίζουμε ασίγαστο αίνο και επινίκια ωδή στο Μεγάλο Νικητή του Πάσχα. Η πίστη μας σ’ Αυτόν δεν είναι ένα ρηχό θεωρητικό σχήμα και ο εορτασμός της λαμπροφόρου Αναστάσεώς Του,δεν είναι μια επετειακή και ευκαιριακή ανάπαυλα, αλλά μόνιμη και βαθύτατη οντολογική βίωση του υπέρτατου μυστηρίου της εν Χριστώ απολυτρώσεώς μας.Με άκρατο ενθουσιασμό, κραυγάζουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας, για να ακουστεί σε όλους τους κόσμους, για να χαροποιήσει κάθε ανθρώπινη ύπαρξη:«μηδείς φοβείσθω θάνατον΄ηλευθέρωσεν γαρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος. Έσβεσεν αυτόν, υπ’ αυτού κατεχόμενος. Εσκύλευσε τον Άδην ο κατελθών εις τον Άδην» (Migne P.G.59,721)!

https://www.triklopodia.gr/ο-αδησ-κατω-στενων-βοα-κατεληθη-μου-η-ε/