ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ: «ΟΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΠΑΝΤΑ ΗΤΤΩΝΤΑΙ»

Κάθε Μεγάλη Εβδομάδα οι Χριστιανοί βιώνουν το εκούσιο σωτηριώδες Πάθος του Ιησού Χριστού και τη λυτρωτική για τους ανθρώπους Ανάστασή Του.
Όπως γράφει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς οι άνθρωποι καταδίκασαν τον Θεάνθρωπο σε θάνατο, Εκείνος όμως, με την Ανάστασή Του, «καταδίκασε» τους ανθρώπους να είναι αθάνατοι*!

Ο Χριστός με τη Ζωή, τη Διδασκαλία, τη Θυσία και την Ανάστασή Του έδωσε νόημα στη ζωή του ανθρώπου. Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς γράφει ότι η ζωή χωρίς τον Θεό Λόγο είναι κόλαση, αφού στην κόλαση δεν υπάρχει νόημα στην ύπαρξη, ούτε λογικότητα στις ενέργειες. Κόλαση δεν είναι ο διπλανός μας, που υποστηρίζει ο Σαρτρ, γίνεται ο εαυτός μας. Για τον άνθρωπο, που δεν υποβιβάζεται στο επίπεδο του άλογου όντος και που έχει υπαρξιακό προβληματισμό, «ο θάνατος χωρίς Ανάσταση είναι το μεγαλύτερο βάσανο και η πιο φρικιαστική απανθρωπία».

Ο Θεάνθρωπος έδωσε την αθανασία και οι φαρισαίοι θέλησαν να τον θανατώσουν, δίδαξε αγάπη και δέχθηκε το απύθμενο μίσος τους, ήταν ο απολύτως αθώος και θανάσιμα τον συκοφάντησαν, δίδαξε την Πίστη και τον πρόδωσε ένας μαθητής Του. Οι φαρισαίοι είναι οι πρώτοι στην Ιστορία που εφάρμοσαν μεθοδικά ένα απάνθρωπο σύστημα εξόντωσης «εχθρού».

Πρώτον κατασκεύασαν την κατηγορία, δεύτερον βρήκαν τους απαραίτητους ψευδομάρτυρες, τρίτον εξαγόρασαν τον προδότη μαθητή, τέταρτον οργάνωσαν ομάδα πίεσης από εγκάθετους για να πιεσθεί η πολιτική εξουσία, πέμπτον με αδίστακτο τρόπο εξεβίασαν τον φορέα της ρωμαϊκής επικυριαρχίας, να στέρξει στην εξόντωση του «εχθρού» τους και τέλος οργάνωσαν τη φύλαξη του τάφου Του, για να εξασφαλίσουν ότι τελείωσαν οριστικά μαζί Του… Οι φαρισαίοι έπεσαν έξω. Οι μεθοδεύσεις τους απέτυχαν και ηττήθηκαν…

Οι φαρισαίοι αποτελούσαν την «αστυνομία» εφαρμογής του Νόμου. Ο Χριστός τους κατέκρινε με τα «ουαί» του, ως υποκριτές, μωρούς, τυφλούς και δυνάστες του λαού. Έκτοτε η κάθε εποχή έχει τους φαρισαίους της και διώκτες του Χριστού. Σημειώνεται ότι τα «ουαί» προηγούνται της συλλήψεως και καταδίκης του Χριστού και η σχετική περικοπή του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου αναγιγνώσκεται το βράδυ της Μεγάλης Δευτέρας.

Στον εικοστό αιώνα Φαρισαίοι ήσαν οι φύλακες των αθέων ολοκληρωτικών καθεστώτων, η νομενκλατούρα τους. Θέλησαν να εξοντώσουν τον Χριστό με τις μεθοδεύσεις τους. Ηττήθηκαν κατά κράτος. Καταποντίστηκαν. Οι σύγχρονοι φαρισαίοι επανέρχονται στις μεθόδους των προγόνων τους, της εποχής του Χριστού.

Κατασκευάζουν ανύπαρκτες κατηγορίες, ότι ο χριστιανισμός οδηγεί στη θρησκευτική ανελευθερία και πρέπει να εξοβελιστεί από τη δημόσια σφαίρα, ως γνήσιοι υποκριτές διαστρέφουν την αλήθεια και την φύση των πραγμάτων και τη διαστροφή την ονοματίζουν «εκσυγχρονισμό», βρίσκουν προδότες εντός του Χριστιανισμού, δημιουργούν λόμπι πίεσης της πολιτικής εξουσίας για να περνούν την ιδεολογία τους και πιστεύουν ότι έτσι θανατώνουν τον Χριστό….Όμως και αυτοί απατώνται. Θα ηττηθούν.-

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου – *Από το βιβλίο του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς «Άνθρωπος και Θεάνθρωπος», εκδ. «Αστήρ», Αλ. & Ε. Παπαδημητρίου.
 https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/agios-ioustinos-popovits-oi-farisaioi-panta-ittontai/

Η μοναξιά της Αναστάσεώς Του

Υπό Παρθενίου Δ. Ασημίδη στην Romfea.gr
Αρχιμανδρίτου Ι.Μ. Σιδηροκάστρου

Πάσχα 2020! Πλησιάζουμε για μια ακόμη χρονιά στα κοσμοϊστορικά γεγονότα της Μ. Εβδομάδος. Τα πάθη του Κυρίου, την ταφή Του, με αποκορύφωμα το Μέγιστο γεγονός, το Σωτήριο για το ανθρώπινο γένος, της Αναστάσεώς του.

Προηγούμενες χρονιές, αυτή την ευλογημένη περίοδο, της Μ. Εβδομάδος, ειδικότερα τα απογεύματα της κάθε ημέρας, εγκαταλείπαμε οποιαδήποτε ασχολία.

Τα βήματά μας οδηγούνταν αυθόρμητα στους ιερούς ναούς με την αίσθηση να κατανοήσουμε, όχι με το μυαλό μας, αλλά με την ψυχή μας, το μεγαλείο αυτής της θυσίας, βοηθούμενοι από τις ιερές ακολουθίες.

Η Εκκλησία μας τις διαμόρφωσε με ένα άλλο τυπικό, το οποίο δίνει σ’ αυτές την αίσθηση ότι είναι κάτι διαφορετικό από αυτές που τελούνται κατά την διάρκεια του υπόλοιπου λειτουργικού κύκλου.

Τονίζοντας διά του τρόπου αυτού τη σοβαρότητα, την υπέρμετρη και ανυπολόγιστη αξία και σπουδαιότητα αυτών των σωτήριων γεγονότων.

Φέτος, εν έτει 2020, θα βιώσουμε κάτι πρωτόγνωρο. Κάτι το οποίο ήταν αδύνατον να το συλλάβει ο νους μας.

Μια πανδημία, μια ασθένεια, η οποία ταλανίζει αδυσώπητα την ανθρωπότητα, γίνεται η αιτία της απόλυτης απομάκρυνσής μας από αυτά. Μας καθιστά ως απλούς και παντελώς αμέτοχους παρατηρητές των.

Ως θεατές μιας καλά σκηνοθετημένης ταινίας, μιας μυθοπλασίας, εντελώς απόμακρης από την πραγματικότητα αυτών, η οποία θα «προβληθεί» μέσω των δεκτών της τηλεόρασης και του διαδικτύου. Οι καμπάνες θα σωπάσουν.

Δεν θα προσκαλέσουν τους πιστούς στις ακολουθίες, οι οποίες θα τελεστούν μοναχικά, λιτά, χωρίς κανενός είδους μεγαλοπρέπεια, η οποία θα αναδεικνύει την σπουδαιότητά τους, με σφαλιστές τις θήρες, ώστε να μην υπάρξει «συνωστισμός» και δυνατότητα μετάδοσης αυτής της ασθένειας. Θα τελεστούν με μόνους τους εντεταλμένους λειτουργούς του Υψίστου.

Είκοσι αιώνες και είκοσι χρόνια! Και ο Κύριος είναι πάλι μόνος. Τότε οι μαθητές Του, οι πιστοί Του ακόλουθοι, Τον εγκαταλείψανε στο έλεος και στις προθέσεις των αρχόντων.

Απομακρύνθηκαν από κοντά Του «διά τον φόβον των Ιουδαίων». Τον φόβο μη στερηθούν τις οικογένειές τους, μη βασανιστούν, μην τους φυλακίσουν. Ασφαλίστηκαν στα σπίτια τους, στεναχωρημένοι για τα απροσδόκητα γεγονότα της συλλήψεως και της καταδίκης σε θάνατο του αγαπημένου τους διδασκάλου.

Μόνος ο Κύριος βάδισε τότε την πορεία Του προς την εθελούσια θυσία. Πόση ομοιότητα με τα συμβάντα που βιώνουμε στις μέρες μας!

Οι χριστιανοί, οι διάδοχοι των μαθητών του Κυρίου, αντιμετωπίζουν τον ίδιο πειρασμό. Απομακρύνονται από τον Κύριο διά τον φόβο, όχι των «Ιουδαίων», αλλά ενός «ιού».

Ο φόβος της ασθένειας, με την απειλή της απώλειας της σωματικής τους ζωής, είχε σαν αποτέλεσμα τον εγκλεισμό των πιστών στα σπίτια τους.

Ο Κύριος έτι μία φορά καταδικασμένος στην απομόνωση. Και δικαστές; Οι ίδιοι. Οι άρχοντες. Μόνος και Ξένος.

Αλλά ήρθε η Ανάσταση! Όμως και πάλι μόνος! Αναστήθηκε, αλλά οι μαθητές Του δεν το πήραν είδηση. Χάρισε την ζωή. Οι μαθητές όμως αμφέβαλλαν.

Χαρίζεται η ζωή διά του μυστηρίου της Θ. Ευχαριστίας, μπήκε όμως ο πειρασμός της αμφιβολίας

Πάσχα 2020! Θα αναστηθεί και πάλι(!). Είναι ένα χαρμόσυνο γεγονός. Περασμένες χρονιές το πανηγυρίζαμε. Το είχαμε ως δεδομένο. Κάτι βέβαιο.

Μας ήταν αδιανόητη η παύση αυτού κατά οιονδήποτε τρόπο. Όμως οι άνθρωποι δεν εκτιμούν την αξία της δεδομένης δωρεάς, δεν της παραχωρούν την δέουσα θέση στη ζωή τους, υποτιμούν την σπουδαιότητά της. Δυστυχώς αυτή η αντίληψη παρέσυρε πολλούς από εμάς.

Πόσες Πασχαλιές ζήσαμε; Πόσο πνευματικά βιώσαμε όλα αυτά τα κοσμοϊστορικά, σωτήρια γεγονότα; Όχι νιώθοντας ένα απλό αίσθημα λύπης, στενοχώρια και οίκτο για το άδικο μαρτύριο και θάνατο του Χριστού.

Πόσο πλήθος μαζεύεται κάθε φορά για να προσκυνήσει τον Εσταυρωμένο, αλλά και ακολουθεί την «νεκρώσιμη» πομπή, την περιφορά του επιταφίου; Αναρίθμητοι ακολουθούν, έστω και εθιμοτυπικά, ως τον τάφο.

Όμως Αυτός, που είναι η Ζωή, δεν μένει στον τάφο. Πως είναι δυνατόν να κρατήσει ο θάνατος τη ζωή; Πικραίνεται. Δηλητηριάζεται. Πεθαίνει ο θάνατος!

Ανασταίνεται ο Δωρητής της ζωής, αλλά….. Πόσοι μένουμε μέχρι το πέρας της Θ. Λειτουργίας;

Τότε, που με την προτροπή του λειτουργού, θα αναφωνήσουμε με όλη τη δύναμη της υπάρξεώς μας, ότι το χαρμόσυνο τούτο μήνυμα αποτελεί μια πραγματικότητα.

Θα αφήσουμε να εξέλθουν από το στόμα μας δύο λέξεις, ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Δυστυχώς οι περισσότεροι, μέσα στην ευφρόσυνη ατμόσφαιρα που δημιουργεί το χαρμόσυνο αυτό μήνυμα, το μήνυμα της Αναστάσεώς Του, αδιαφορούμε, δεν δίνουμε σημασία στον πρώτο στίχο που το συνοδεύει.

«Αναστήτω ο Θεός και διασκορπησθήτωσαν οι εχθροί αυτού και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτών». Ακούμε το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.

Μετά από λίγα λεπτά αποχωρούμε, ώστε να ικανοποιήσουμε την σαρκική μας «ανάγκη», αφήνοντάς Τον και πάλι Μόνο.

Αλλά ακόμη κι αυτή που μένουμε δεν είμαστε ολοκληρωτικά εκεί. Ο νους μας και το πνεύμα μας ταξιδεύουν αλλού.

Τον ακολουθούμε ως τον τάφο, αλλά μέχρι εκεί. Τον εγκαταλείπουμε τυλιγμένο στα «οθόνια» της ασπλαχνίας και της αδιαφορίας μας.

Έφτασε, λοιπόν, η ώρα να μας αφήσει ο Κύριος, παιδαγωγώντάς μας, στους δικούς μας τάφους. Νεκρούς, όχι σωματικά, αλλά ψυχικά.

Μόνους, περιβεβλημένους εντός των δικών μας «οθονίων». Των οθονίων του φόβου για την απώλεια της σωματικής μας υποστάσεως.
https://www.romfea.gr/pneumatika/36292-i-monajia-tis-anastaseos-tou

Εχθρός είναι η αρρώστια και όχι ο άρρωστος (πνευματικά)

Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Δεν μπορώ ποτέ να κατηγορήσω τους άλλους, γιατί είναι σαρξ εκ της σαρκός μου. Ουδείς την εαυτού σάρκα εμίσησε. Όπως ένα μέλος του σώματός μας δεν το κόβουμε για να το πετάξουμε, αλλά προσπαθούμε να το θεραπεύσουμε. Όπως όταν δούμε σ’ έναν άνθρωπο να επιτίθεται μία τίγρη και ο άνθρωπος παλεύει και υποφέρει, εμείς δεν πετάμε πέτρες να αποτελειώσουμε τον άνθρωπο, αλλά προσπαθούμε να τον ελευθερώσουμε. Έτσι μοιάζει ο άνθρωπος που τον τυραννεί κάποιο πάθος, υποφέρει. Δεν πρέπει επομένως να τα βάλουμε μαζί του, αλλά με το πάθος του, με τον πειρασμό. Αυτός υποφέρει περισσότερο από μας. Γι’ αυτό και πρέπει να τον

αγαπάμε.

Η κενοδοξία μάς κάνει ένα κούφιο πράγμα. Όταν κάνουμε κάτι για να επιδειχθούμε στους άλλους, γινόμαστε κούφιοι. Ό,τι κάνουμε να το κάνουμε για να ευχαριστήσουμε και να αισθανθούμε τον Θεό.

Πηγή: «Μαθητεία στον Γέροντα Πορφύριο», Πορφυρίας Μοναχής, εκδ. Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Μήλεσι 2012 (σελ.42-43)

http://makkavaios.blogspot.com/2020/04/blog-post_12.html

Κυριακή Βαΐων 2020. Ιστορικό Κήρυγμα Επισκόπου Μόρφου...

Κυριακή Βαΐων 2020.
Ιστορικό Κήρυγμα Επισκόπου Μόρφου μετά την ανοιχτή στους πιστούς Θεία Λειτουργία/Λιτανεία.

«Η σημερινή Λειτουργία δεν θα ξεχαστεί Ποτέ.
Ενώ λέγαμε το Ευαγγέλιο εισέβαλαν μερικοί αστυνομικοί, κατά πάντα νόμιμοι με τους νομούς του προεδρικού και υπουργικού διατάγματος…
Ξέρετε πώς λέγεται αυτό στη γλώσσα της Νομικής; Σύγκρουση καθηκόντων.

Το ένα καθήκον είναι ο νόμος του Θεού, ο οποίος τι λέει;
«Τὸν ἐρχόμενον πρός με οὐ μὴ ἐκβάλω ἔξω». Αυτόν που θα έρθει κοντά μου δεν θα τον βγάλω έξω.
Έτσι λέει ο Χριστός μας, έτσι λέει η ορθόδοξη Εκκλησία μας, όταν είναι πράγματι Ορθόδοξη.

Ο νόμος (της Πολιτείας, από την άλλη) θέλει να "προστατεύσει’" τους πιστούς.
"Η πίστη δεν κινδυνεύει" όπως είπε ένας μεγάλος της Ορθοδοξίας, "αλλά κινδυνεύουν οι πιστοί"...

Από τι κινδυνεύουν οι πιστοί;...
Μήπως από κάποια ασθένεια φύγουμε νωρίς από αυτή την πρόσκαιρη ζωή;
Κι αν δεν φύγουμε από αυτήν την ασθένεια, στη γωνία του δρόμου μία άλλη μάς περιμένει...
Κάποιον ατύχημα ίσως.
Τα γηρατειά, όσοι γεράσουμε και μας επιτρέψουν ...τα εμβόλια του Bill Gates να γεράσουμε, πάλι θα φύγουμε από αυτή την πρόσκαιρη ζωή.

Η Αληθινή, η Αθάνατη ζωή, η Ωραία ζωή είναι αλλού.

Γι’ αυτό γιορτάζουμε, κύριε Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας, κύριε Πρωθυπουργέ της Ελληνικής Δημοκρατίας…

Γι’ αυτό γιορτάζουμε Πάσχα.
Γιατί νικήθηκε ο θάνατος κι ο νικητής του θανάτου είναι ο Χριστός. Γιατί νικήθηκε η αμαρτία μας. Γιατί νικήθηκε ο διάβολος που μάς πειράζει όλως ιδιαιτέρως αυτές τις πονηρές μέρες και οι εκπρόσωποι του, οι άνθρωποι, οι μυστικοί, της Νέας Τάξης Πραγμάτων...

Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Άλλοι την ξέρουν λίγο, άλλοι περισσότερο, άλλοι κάνουν πως δεν την ξέρουν.
Ο ετάζων καρδίας καὶ νεφροὺς, ο Θεός που βλέπει την καρδιά του καθενός ας μάς κρίνει όλους.

Εγώ ξέρετε ποιον θαυμάζω αυτές τις μέρες;
Τον Πρόεδρο της Βουλγαρίας (Μπόικο Μπορίσοφ). Ένας άνθρωπος που πρόλαβε οπωσδήποτε τις σκληρές μέρες του άγριου σοβιετισμού όταν για να μπεις μέσα στην εκκλησία έπρεπε να θυσιάσεις πολλά δικαιώματα του κράτους σου και να παραβείς και κάποιους νόμους του κράτους.

Κι όμως, υπήρχαν ορθόδοξοι αδερφοί μας σε αυτές τις χώρες του άγριου σιδηρού παραπετάσματος που προτιμούσαν την ευλογημένη Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, που προτιμούσαν τον Χριστό που νίκησε το Θάνατο παρά τις κλειστές πόρτες των εκκλησιών Του και προτίμησαν να τις ανοίξουν.

Όταν ήλθε μέσα ο αστυνομικός, τού είπα:
«Παιδί μου, διάλεξε τι θέλεις να εφαρμόσεις• τον νόμο του κράτους ή τον νόμο του Χριστού;
Έμενα ο Χριστός αυτό μού λέει. Αυτόν που θέλει να κοινωνήσει Σώμα και Αίμα Χριστού αφού πιστεύει ότι αυτό το Σώμα είναι η ίδια η Ζωή, όχι μόνο η πρόσκαιρος, αλλά και η Αθάνατος Ζωή που δεν έχει θάνατο και αρρώστια, το καλύτερο φάρμακο και γι' αυτή την αρρώστια και για την επόμενη που έρχεται είναι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού».
Αυτή είναι η πραγματική αλήθεια, κύριε Πρόεδρε…

Τώρα, όταν κλείνουμε τις εκκλησίες και περιορίζουμε την Θεία Κοινωνία και φοβίζουμε τον κόσμο να έρχεται είναι σαν να κλείνουμε τα Νοσοκομεία. Σαν να κλείνουμε τα Φαρμακεία.

Άμα θέλουμε τρόποι υπάρχουν.
Όπως βρήκαν τρόπους στην ορθόδοξη Γεωργία. Και οι κανόνες υγιεινής να τηρούνται, αλλά και το Σώμα και το Αίμα που νικά τον θάνατο και την αρρώστια να προσφέρεται στους πιστούς. Όσοι πιστοί! Όποιοι πιστεύουν.
Είναι τα δικαιώματα των πιστών. Όπως έχουν δικαιώματα οι άθεοι, έχουν δικαιώματα και οι πιστοί. Και αισθάνομαι ότι σήμερα τα δικαιώματα των πιστών καταπατούνται.

Συνεχώς σήμερα πολυχρόνιζα μέσα μου αυτόν τον Πρόεδρο της Βουλγαρίας, ο οποίος είπε: «Όλα μου επιτρέπεται να τα κάμω με την εξουσία προέδρου, ένα δεν μου επιτρέπεται: να κλείσω Εκκλησίες. Αυτό είναι κάτι πέρα από μένα».
Ξέρετε τι ευλογία θα έρθει στη χώρα του;
Ήδη ο άγιος Νικηφόρος ο λεπρός την προστατεύει.(…)

Για αυτούς που έχουν τη μεγάλη αμαρτία τέτοιες μέρες να μείνει ο κόσμος με φόβο στην καρδία του και χωρίς Θεία Κοινωνία, ο Θεός να τούς ελεήσει…

Από απόψε θα ακούσουμε ένα ψαλμό πού αποσκοπεί στην Ταπείνωση και τη Συνέτιση των ενδόξων της Γης.
Δεν είναι κατάρα, όσο κι αν φαίνεται έτσι. Δεν καταριέται η Εκκλησία.
Όλη η Μεγάλη Εβδομάδα ξέρετε τι είναι; Είναι ένα Μάθημα Ταπείνωσης.

Ένα λοιπόν κομμάτι αυτού του μαθήματος είναι ο αποψινός ψαλμός, μόλις αρχίζει ο όρθρος και λέει λόγια φοβερά:
«Πρόσθες αὐτοῖς κακά, Κύριε, πρόσθες κακὰ τοῖς ἐνδόξοις τῆς γῆς».
Ας διερωτηθούμε γιατί η Εκκλησία εισήγαγε αυτόν τον τόσο βαρύ λόγο. Είναι κι αυτό ένα μάθημα πώς να ταπεινωθούν οι ένδοξοι της γης και να μάθουν και αυτοί «σχολάσατε καὶ γνῶτε ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριος ο Ιησούς Χριστός ο Αναστάς εκ νεκρών και πάλιν ερχόμενος κρίναι ζώντας και νεκρούς και της Βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος».

Ο Θεός να μάς ελεήσει, να μάς συγχωρήσει, να μάς παιδαγωγήσει με όποιον τρόπο γνωρίζει είτε γλυκύν είτε πικρόν, για να μπορέσουμε να Τον Γνωρίσουμε και να Τον αγαπήσουμε περισσότερο.

Καλό Πάσχα σε όλους!

* Εδώ το βίντεο:

https://www.youtube.com/watch?v=cV3mHks1qcM
http://amfoterodexios.blogspot.com