Κυριακή 19 Ιουνίου 2016
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ «ΡΟΜΑΝΤΣΟ» ΠΡΙΝ..36 ΧΡΟΝΙΑ!!!
10 Ιουνίου πέθανε ο αγαπημένος ηθοποιός Γιάννης Μιχαλόπουλος και κηδεύτηκε στο νεκροταφείου του Ζωγράφου.
Παντού τον παρουσίαζαν σαν τον «τηλεοπτικό ηθοποιό» ή τον κινηματογραφικό ηθοποιό των…«δεύτερων ρόλων». [με εξαίρεση ένα καλό αφιέρωμα στο «Πρώτο Θέμα» που υπογράφει ο Μιχάλης Στούκας.]
Σημ.Στην πρώτη φωτογραφία ο Γιάννης Μιχαλόπουλος με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ στην ταινία «Αχ αυτή η γυναίκα μου» [1967 ] στη δεύτερη με την Ελένη Μαυρομάτη στον τηλεοπτικό «Κύριο συνήγορο» των 256 επεισοδίων!! [ 1970]
Προκαλούν τα Τίρανα Η πραγματική ιστορία για την υπόθεση των Τσάμηδων Παναγιώτης Σαββίδης
Με το σύνθημα «Ηπειρος αλβανική έως την Πρέβεζα» οι Τσάμηδες συνεργάστηκαν το 1942 με Ιταλούς και Γερμανούς φασίστες, δημιουργώντας ένοπλα στρατιωτικά τμήματα κατά των Ελλήνων
Οι Τσάμηδες ήταν ομάδα αλβανόφωνων μουσουλμάνων που στις αρχές του 20ού αιώνα άγγιζαν τους 20.000 και κατοικούσαν στην περιοχή της Θεσπρωτίας και συγκεκριμένα στην Ηγουμενίτσα, στο Μαργαρίτι, στις Φιλιάτες και την Παραμυθιά. Η αλβανική προπαγάνδα αποκαλεί τη συγκεκριμένη περιοχή Τσαμουριά.Η ονομασία Τσάμης αποτελεί παραφθορά του ονόματος Θύαμις, όπως ήταν γνωστός στην αρχαιότητα ο ποταμός Καλαμάς. Οι σημερινοί Τσάμηδες είναι απόγονοι εξισλαμισμένων χριστιανών της Ηπείρου από τους Οθωμανούς κατά τον 17ο αιώνα.
Αν και με την υπογραφή της Συνθήκης της Λοζάννης (1923) με την Τουρκία οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες κρίθηκαν «ανταλλάξιμοι», με παρασκηνιακές παρεμβάσεις της Ιταλίας προς την κυβέρνηση του δικτάτορα Θεόδωρου Πάγκαλου εξαιρέθηκαν και παρέμειναν στη Θεσπρωτία. Οπως τελικά αποδείχτηκε στη συνέχεια, οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες χρησιμοποιήθηκαν από το φασιστικό καθεστώς της Ρώμης για προπαγανδιστικούς λόγους, ενίοτε σκηνοθετώντας και αιματηρά επεισόδια στα ελληνοαλβανικά σύνορα προκειμένου να δικαιολογηθεί η επίθεση κατά της χώρας μας τον Οκτώβριο του 1940. Μάλιστα Τσάμηδες είχαν στελεχώσει τρία από τα 14 αλβανικά τάγματα και έλαβαν μέρος στις επιχειρήσεις στο πλευρό των Ιταλών.
Στη διάρκεια της ιταλογερμανικής κατοχής οι Τσάμηδες συνεργάστηκαν με τα στρατεύματα κατοχής καταλύοντας τις ελληνικές αρχές. Το 1942, με σύνθημα «Ηπειρος αλβανική έως την Πρέβεζα» συγκροτούν την KSILIA («Αλβανικό Σύστημα Πολιτικής Διοικήσεως») με 14 τάγματα, έχοντας ως κύριο στόχο τους την εξολόθρευση του ελληνικού πληθυσμού στην περιοχή της Θεσπρωτίας. Αρχηγός της οργάνωσης ήταν ο Νουρή Ντίνο Μπέης, γαμπρός του Αλβανού πρωθυπουργού Σεφγκέτ Βερλάτσι. «Η αφοσίωσή μου και οι πλέον των 40 ετών παρασχεθείσες υπηρεσίες στην Ιταλία με υποχρεώνουν να σας αναφέρω όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην Τσαμουριά, Ελλάδα και Νότια Αλβανία, όπου έτυχα μάρτυς και θύμα μιας ύπουλης επίθεσης που κόστισε τη ζωή και αρκετών Ιταλών στρατιωτών», ξεκινάει η κατάπτυστη επιστολή του Ντίνο προς τον Μπενίτο Μουσουλίνι (Φεβρουάριος 1943) που υπάρχει σήμερα στα ιταλικά αρχεία, η οποία αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα του ρόλου των Τσάμηδων εις βάρος της Ελλάδας. Οταν κατέρρευσε το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι και η Ιταλία συνθηκολόγησε, οι Γερμανοί ανέλαβαν τον έλεγχο της ιταλοκρατούμενης ζώνης στην Ηπειρο, συνεχίζοντας να έχουν ως δεκανίκι τους Τσάμηδες. Προχώρησαν μάλιστα στη δημιουργία «Σκιπετάρικης Χωροφυλακής», η οποία είχε βάλει στο στόχαστρο τον ελληνικό πληθυσμό της περιοχής. Τσάμηδες μάλιστα εντάχθηκαν σε γερμανικά στρατιωτικά τμήματα συμμετέχοντας σε κοινές ασκήσεις αλλά και βιαιότητες κατά των Ελλήνων, με αποκορύφωμα τη μαζική εκτέλεση 49 πρόκριτων της Παραμυθιάς στις 29/09/1943. Η αντιστασιακή εφημερίδα «Επαναστάτης» έγραψε για την τραγωδία: «Στην αρχή διεδόθη ότι οι συλληφθέντες θα εκρατούντο ως όμηροι και θα απεστέλλοντο εις Ιωάννινα και αι οικογένειαί των φρόντισαν και τους εφοδίασαν με χρήματα, τρόφιμα και διάφορα άλλα είδη. Αντί ν’ αποσταλούν, όμως, εις Ιωάννινα, μετεφέρθησαν ολίγον έξω της πόλεως παρά το παρεκκλήσιον Αγιος Γεώργιος (Παραμυθιάς), όπου και εξετελέσθησαν παρά Γερμανών και μουσουλμάνων, αφού τους έβαλαν πρώτα και έσκαψαν μόνοι τους τάφους των […] Μετά την εκτέλεση οι μουσουλμάνοι τούς εσύλησαν, τους πήραν τα χρήματα και λοιπά είδη που είχαν, τους έβγαλαν τα ρούχα τους και τα παπούτσια τους και τους έριξαν στην τάφρο που οι ίδιοι είχαν ανοίξει».
Εκτελέσεις αμάχων
Ο καθηγητής Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Αθανάσιος Γκότοβος, ο οποίος μελέτησε διεξοδικά τα γερμανικά αρχεία, έφερε στο φως ντοκουμέντα που αποδεικνύουν ότι οι εκτελέσεις των αμάχων στην Παραμυθιά έγιναν βάσει του καταλόγου ονομάτων που είχε συντάξει η ηγεσία των Τσάμηδων στην περιοχή. Τον Αύγουστο του 1944 τα ένοπλα τμήματα των Τσάμηδων υπέστησαν σημαντικό πλήγμα από τις ομάδες Εθνικής Αντιστάσεως του Ναπολέοντα Ζέρβα (ΕΔΕΣ). Εκατοντάδες Τσάμηδες, συναισθανόμενοι τις συνέπειες των όσων έπραξαν κατά του ελληνικού πληθυσμού, τράπηκαν σε φυγή προς την Αλβανία παίρνοντας μαζί τους και τις οικογένειές τους. Σε 18.000 άτομα υπολογίζονται οι Τσάμηδες που εγκατέλειψαν την Ηπειρο στα τέλη του 1944 μαζί με τα τελευταία υπολείμματα των γερμανικών δυνάμεων. Με αποφάσεις δικαστηρίων τούς αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια, ενώ η ακίνητη περιουσία τους απαλλοτριώθηκε και αποδόθηκε σε ντόπιους της περιοχής Το 1945 το Ειδικό Δικαστήριο Δωσίλογων Ιωαννίνων καταδίκασε ερήμην σε θάνατο 1.930 Τσάμηδες που βαρύνονταν με εγκλήματα πολέμου. Τα τελευταία 25 χρόνια το θέμα των Τσάμηδων αποτελεί παράμετρο του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού, που έχει ενταθεί μετά το 2000, και τη δημιουργία του κράτους του Κοσόβου. Για λόγους αντιπερισπασμού προς τα δικαιώματα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, αλλά και για ψηφοθηρικούς, τα δύο μεγάλα αλβανικά κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία θέτουν συχνά το ζήτημα κάνοντας λόγο για επιστροφή των περιουσιών των Τσάμηδων, ακόμη και για επιστροφή των απογόνων τους στην Ελλάδα. Μόνιμη θέση της Αθήνας στις αλβανικές προκλήσεις και αξιώσεις είναι ότι «θέμα Τσαμουριάς δεν υφίσταται» και ότι διάλογος με εγκληματίες πολέμου που έχουν καταδικαστεί από δικαστήρια δεν μπορεί να υπάρξει.
Τσάμηδες υποδέχονται ως «απελευθερωτές» -μετά τους Ιταλούς- και τα ναζιστικά στρατεύματα στην περιοχή της Θεσπρωτίας
Σύμφωνα με μελέτη του καθηγητή Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Αθανασίου Γκότοβου, υπάρχουν ντοκουμέντα που αποδεικνύουν ότι οι εκτελέσεις των αμάχων στην Παραμυθιά έγιναν βάσει του καταλόγου ονομάτων που είχε συντάξει η τοπική ηγεσία των Τσάμηδων
Τσάμικη προπαγάνδα με κίβδηλη Ιστορία
- Προκλητικές και παραποιημένες η Γεωγραφία και η Ιστορία που διδάσκονται οι Αλβανοί μαθητές του Γυμνασίου - Ακόμα και ο βασιλιάς Πύρρος και η μητέρα του Μεγαλέξανδρου παρουσιάζονται ως Αλβανοί!- Αποκρύπτεται φυσικά κάθε σχέση των Τσάμηδων
με τους ναζί και οι εκτελέσεις εκατοντάδων Ελλήνων αμάχων...
«Αυτή τη χρονιά θα διδαχτείς τη Γεωγραφία της Δημοκρατίας της Αλβανίας και των άλλων αλβανικών περιοχών που εξαιτίας ιστορικών γεγονότων βρίσκονται σε γειτονικά βαλκανικά κράτη». Ετσι ξεκινάει ο πρόλογος στο βιβλίο Γεωγραφίας που διδάσκονται οι μαθητές των Γυμνασίων της Αλβανίας. Παρόμοια είναι και η εισαγωγή στα αντίστοιχα βιβλία Ιστορίας.
Τα τελευταία χρόνια οι μαθητές στην Αλβανία διδάσκονται Ιστορία και Γεωγραφία των «αλβανικών εθνικών εδαφών», μέσα στα οποία συμπεριλαμβάνεται ολόκληρη η βορειοδυτική Ελλάδα όπου οι «αιμοσταγείς» Ελληνες πραγματοποίησαν «εθνοκάθαρση» στους Τσάμηδες που πλειοψηφούσαν στα χώματα αυτά. Η νέα γενιά στη γειτονική χώρα μαθαίνει ότι έχει ίδιο DNA με τον βασιλιά Πύρρο της Ηπείρου, αλλά και με την Ολυμπιάδα, μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και ότι ο ήρωας του 1821 Μάρκος Μπότσαρης ήταν απλά Αλβανός μισθοφόρος που πολέμησε στο πλευρό των Ελλήνων.
Παρά τα πρόσφατα χαμόγελα και τις θερμές χειραψίες του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά με τον Αλβανό πρωθυπουργό Εντι Ράμα στα Τίρανα και τον ομόλογό του κ. Ντιτμίρ Μπουσάτι, οι διαφορές ανάμεσα στις δύο χώρες φαίνεται πως παραμένουν αγεφύρωτες, με την κυβέρνηση Ράμα να επενδύει στην καλλιέργεια εθνικιστικού κλίματος στη χώρα και το βλέμμα στραμμένο στις εκλογές του 2016. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η έντονη ρητορική για το λεγόμενο θέμα της Τσαμουριάς και τα όσα προκλητικά δήλωσε πριν από μία εβδομάδα ο πρωθυπουργός Ράμα που έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί -από το βήμα του συνεδρίου του κόμματος των Τσάμηδων- ότι ο Ολυμπος των Αρχαίων Ελλήνων έχει τις ρίζες του στην... Τσαμουριά. Οι δηλώσεις Ράμα, οι «αυθόρμητες» διαδηλώσεις Τσάμηδων στο αλβανικό υπουργείο Εξωτερικών κατά της επίσκεψης Κοτζιά είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Τα τελευταία χρόνια τα Τίρανα επιλέγουν να επενδύσουν στην καλλιέργεια εθνικιστικού κλίματος στην κοινωνία, αρχής γενομένης από τα σχολεία. Τα παραδείγματα είναι ενδεικτικά.
Στις «αλβανικές περιοχές» (Treva Shqiptare) που έμειναν εκτός αλβανικού κράτους, περιλαμβάνονται το Κοσσυφοπέδιο, τμήματα του Μαυροβουνίου και της Σερβίας, η μισή έκταση των Σκοπίων και βέβαια ολόκληρη η ΒΔ Ελλάδα με τους Νομούς Φλώρινας, Καστοριάς, Γρεβενών, Ιωαννίνων, Αρτας, Πρέβεζας, Θεσπρωτίας και το βόρειο τμήμα του Νομού Αιτωλοακαρνανίας. Συγκεκριμένα, όσον αφορά στη χώρα μας, στο κεφάλαιο «Οι αλβανικές περιοχές στην Ελλάδα» αναφέρονται τα εξής προκλητικά: «Είναι αλβανικές περιοχές που αδίκως προσαρτήθηκαν στο ελληνικό κράτος το 1913 από το Συμβούλιο των Πρεσβευτών. Οι ιστορικές εξελίξεις, οι μαζικές βίαιες μετακινήσεις των αυτόχθονων αλβανικών πληθυσμών και η έλλειψη επίσημων στοιχείων, δυσκολεύουν τον προσδιορισμό των αλβανικών περιοχών στην Ελλάδα και κυρίως των προσδιορισμό των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων αυτών των περιοχών. Αυτές οι περιοχές βρίσκονται στη βορειοδυτική Ελλάδα, νότια της “Μακεδονίας” και νοτιοανατολικά της Αλβανίας μέχρι τον κόλπο της Αρτας και αποτελείται από τις περιοχές Τσαμουριά, Φλώρινα, Καστοριά, Γρεβενά, Κόνιτσα κ.λπ.».
Ο προκλητικός χάρτης με την Αλβανία και τις όμορες «αλβανικές περιοχές» κοσμεί το εξώφυλλο τόσο του βιβλίου όσο και του τετραδίου ασκήσεων των μαθητών που καλούνται π.χ. να ζωγραφίσουν τις περιοχές της Ελλάδας όπου ζουν… Αλβανοί ή να απαντήσουν στο «ποιες είναι οι αλβανικές περιοχές της Ελλάδας», ή να αναφέρουν «τις εκδιώξεις που υπέστησαν οι Αλβανοί από τις ελληνικές αρχές».
«Εθνοκάθαρση από Ελληνες στην Τσαμουριά»
Στο βιβλίο «Ιστορία του Αλβανικού Εθνους» υπάρχει ειδικό κεφάλαιο για την Τσαμουριά, με την επισήμανση ότι «βρίσκεται στο νοτιοδυτικό μέρος της κάτω Αλβανίας», όπως προκλητικά αποκαλεί το νότιο τμήμα της Ηπείρου.«Η επέλαση των Ελλήνων το 1913 στην Τσαμουριά σημαδεύτηκε από βαρβαρότητες που ανάγκασε χιλιάδες Τσάμηδες να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες. Οι Ελληνες κατακτητές επιτάχυναν την εκδίωξη των Τσάμηδων και των υπολοίπων Αλβανών, με στόχο τον αφανισμό του αλβανικού εθνικού στοιχείου από τις περιοχές που είχαν καταλάβει», αναφέρουν μεταξύ άλλων οι συγγραφείς του βιβλίου, συνεχίζοντας: «Με τον καθορισμό των συνόρων το 1913 αποκόπηκαν από τον εθνικό κορμό όχι μόνο η περιοχή των Ιωαννίνων, αλλά σχεδόν ολόκληρη η Τσαμουριά, οι επαρχίες Φιλιατρών, Ηγουμενίτσας, Παραμυθιάς, Μαργαριτίου, Πάργας και Πρέβεζας, καθώς και οι περιοχές της Φλώρινας, της Καστοριάς και των χωριών του Γράμμου».
Πουθενά βέβαια μέσα στο βιβλίο Ιστορίας δεν γίνεται αναφορά στη συνεργασία των Τσάμηδων με τα στρατεύματα κατοχής στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τις μαζικές εκτελέσεις που προχώρησαν κατά του ντόπιου ελληνικού πληθυσμού. Οι Τσάμηδες παρουσιάζονται ως «θύματα» που εκμεταλλεύτηκαν οι Ιταλοί φασίστες για τα δικά τους συμφέροντα και μόνο. «Στη διάρκεια του πολέμου η Τσαμουριά έζησε τη μεγαλύτερη τραγωδία της στην Ιστορία, παρά τις υποσχέσεις της Ιταλίας για βοήθεια. Οι Ελληνες έκαψαν χωριά της Τσαμουριάς και έκαναν πλιάτσικο χειρότερο από τους Ιταλούς».
Αν και το 2014 τα υπουργεία Παιδείας Ελλάδας και Αλβανίας είχαν συμφωνήσει να αφαιρεθούν από τα σχολικά βιβλία αλυτρωτικές αναφορές ή χαρακτηρισμοί που προκαλούν προβλήματα στις σχέσεις των δύο χωρών, τίποτα δεν προχώρησε. Τότε μάλιστα ο σημερινός υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργό Τέρενς Κουίκ, ως βουλευτής της αντιπολίτευσης, είχε καταθέσει ερώτηση προς τους υπουργούς Εξωτερικών και Παιδείας για τα «ανθελληνικά σχολικά βιβλία» ζητώντας από την κυβέρνηση να ζητήσει από τα Τίρανα την απόσυρσή τους. Παρέμβαση για το θέμα έκανε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο επικεφαλής των ευρωβουλευτών της Ν.Δ. Μανώλης Κεφαλογιάννης, κάνοντας λόγο για ενέργειες ακραίου αλυτρωτισμού και παραχάραξης της Ιστορίας από την Αλβανία, μία υπό ένταξη χώρα, που αντιβαίνουν βασικές αρχές και αξίες της Ε.Ε.
O μισθοφόρος Marko Boçari και η Αλβανίδα Ολυμπιάδα
Για την αλβανική ιστοριογραφία τα αρχαία ηπειρωτικά φύλα (Θεσπρωτοί, Χάονες, Μολοσσοί κ.ά.) είναι ιλλυρικής και όχι ελληνικής προέλευσης, όπως είναι γενικά αποδεκτό. Ετσι ο βασιλιάς Πύρρος της Ηπείρου, η μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου Ολυμπιάδα κ.ά. ανήκουν στο «πάνθεον» των Αλβανών ηρώων. Ακόμη και ο Σουλιώτης Μάρκος Μπότσαρης, κορυφαία μορφή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, παρουσιάζεται ως… Marko Boçari, Αλβανός μισθοφόρος που απλά… πολέμησε στο πλευρό των Ελλήνων εξεγερμένων κατά των Τούρκων. Τα ιστορικά σχολικά εγχειρίδια υιοθετούν πλήρως τις θέσεις της «πνευματικής» ελίτ της Αλβανίας, όπως αποτυπώθηκαν πρόσφατα στη νέα έκδοση του Αλβανικού Εγκυκλοπαιδικού Λεξικού από την Ακαδημία Επιστημών της χώρας, με κρατική χρηματοδότηση. Πρόκειται ουσιαστικά για «βελτιωμένη» επανέκδοση του Αλβανικού Εγκυκλοπαιδικού Λεξικού που πρωτοκυκλοφόρησε το 1985 επί καθεστώτος Χότζα.
Το προκλητικό εξώφυλλο του σχολικού βιβλίου Γεωγραφίας, με την Αλβανία και τις «αλβανικές περιοχές» που βρίσκονται εκτός συνόρων. Ανάμεσά τους και η λεγόμενη Τσαμουριά
Στο τετράδιο εργασιών της Γεωγραφίας, οι μαθητές Γυμνασίου καλούνται να ζωγραφίσουν τις «αλβανικές περιοχές» που το 1913 έμειναν εκτός των αλβανικών συνόρων
Με κόκκινες βούλες σημειώνονται στον χάρτη τα «αλβανικά κέντρα» στη ΒΔ Ελλάδα, ενώ οι μαθητές απαντούν και σε ερωτήσεις για τους «διωγμούς που υπέστησαν οι Τσάμηδες από τους Ελληνες»
Ο ΝΤΕΛΧΑΖ, ΟΙ ΚΟΥΔΡΟΙ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ!
Με αφορμή την έκδοση ενός βιβλίου για έναν συμπατριώτη μας, που πολέμησε ως εθελοντής στα μέτωπα της Συρίας
Τις επόμενες ημέρες πρόκειται να κυκλοφορήσει το βιβλίο «Ντελχάζ, ο Ελληνας που πολέμησε τους τζιχαντιστές». Πρόκειται για τις σημειώσεις που κράτησε ένας Ελληνας το διάστημα που πολέμησε ως εθελοντής στα μέτωπα της βόρειας Συρίας, στο πλευρό των Κούρδων και των Αράβων δημοκρατών, εναντίον των τζιχαντιστών του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους.
Ο συγγραφέας του βιβλίου προτιμά να μην αναγράψει το όνομά του στο βιβλίο, όχι μόνο για να μη στοχοποιηθεί από τους τζιχαντιστές, που, ελέω πολιτικής ανοιχτών συνόρων, μπορεί να τους συναντήσει οπουδήποτε στο απέραντο hot spot που λέγεται Ελλάδα, αλλά και από διάφορους κύκλους στη χώρα μας, που είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να βάλουν ταμπέλες σε οποιονδήποτε δεν κινείται στη δική τους λογική. Η περίπτωση του κινήματος πολιτών «Παραιτηθείτε», που λοιδορήθηκε όσο τίποτε άλλο, είναι χαρακτηριστική.
Τη στιγμή που ο Ελληνας αυτός φοβάται να ανακοινώσει το όνομά του στην Ελλάδα, γιατί δεν ξέρει τι τον περιμένει αύριο το πρωί, οι Κούρδοι της βόρειας Συρίας, της Ροζάβα, που ενημερώθηκαν για το βιβλίο, τον καλούν στην Ευρώπη για να τον τιμήσουν, γιατί αισθάνονται την ανάγκη να αποδώσουν τιμές σε κάποιον ξένο που πολέμησε στο πλευρό τους. Για τον λόγο αυτόν προσφέρονται να μεταφράσουν και να εκδώσουν το βιβλίο αυτό στα κουρδικά.
Μάλιστα, οι Κούρδοι εκφράζουν τη δυσφορία τους γιατί ο συγγραφέας δεν αποκαλύπτει το όνομά του και δεν βγαίνει να μιλήσει στα ΜΜΕ, για να γίνει παράδειγμα για τους Ελληνες, οι οποίοι, κατά την άποψή τους, πρέπει να δείχνουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στον αγώνα που δίνουν στα μέτωπα της βόρειας Συρίας, γιατί ο πόλεμος αυτός γίνεται ΚΑΙ για την Ελλάδα αλλά ΚΑΙ για την Ευρώπη γενικότερα.
Αντιπαρέρχομαι την πρόσκληση στον Ελληνα μαχητή για την απόδοση τιμών από τους Κούρδους, αυτόν τον αγωνιζόμενο λαό που μας δίνει μαθήματα ευγένειας και ηθικών αρχών. Γιατί εμείς, εδώ στην Ελλάδα, όχι μόνο δεν τιμούμε τους ξένους που στέκονται στο πλευρό μας, αλλά τιμωρούμε παραδειγματικά τους ίδιους τους Ελληνες που πολέμησαν και πρόσφεραν στην πατρίδα. Το σταματώ εδώ, για να μην ξύνω παλιές και καινούργιες πληγές. Απλά να σημειώσω ότι οι λαός αυτός, με την αγωνιστικότητα που διακρίνει άντρες και γυναίκες αλλά και με τις τιμές που αποδίδει στους αγωνιστές, δείχνει ότι θέλει να ζήσει και να αποκτήσει την ελευθερία του. Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα, που δεν μπορεί να προστατέψει τον αγωνιστή Ντελχάζ, η Ελλάδα που, αντί να επιβραβεύσει τιμωρεί τους αγωνιστές και εκείνους που προσφέρουν στην πατρίδα, χάνει σταδιακά ακόμα και αυτήν την ελευθερία που έχει αποκτήσει με αίμα και θυσίες αγωνιστών, ενώ υποθηκεύει και για 99 χρόνια όσα απελευθέρωσαν οι Ελληνες αγωνιστές με πολέμους και θυσίες.
Οσο για τον ισχυρισμό των Κούρδων ότι πολεμούν και για την Ελλάδα και για την υπόλοιπη Ευρώπη, να δώσω μια εξήγηση χειροπιαστή: Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι Κούρδοι πολιορκούν την Ιεράπολη και αναμένεται να κλείσουν τον διάδρομο μέσω του οποίου η Τουρκία μεταφέρει όπλα, πυρομαχικά και τρομοκράτες στα εδάφη που ελέγχει το Ι.Κ., διάδρομο τον οποίο χρησιμοποιεί και για τη διακίνηση προσφύγων στο έδαφός της και στη συνέχεια στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Κλείνοντας τον διάδρομο αυτόν, οι Κούρδοι κλείνουν τον δρόμο στους διακινητές ανθρώπινων ψυχών, ενώ την ίδια στιγμή δηλώνουν με έμφαση ότι είναι σε θέση να φιλοξενήσουν κι άλλους πρόσφυγες στα εδάφη που ελέγχουν, πέραν του 1.000.000 προσφύγων που φιλοξενούν σήμερα σε διάφορες πόλεις και καταυλισμούς, στους οποίους προσπαθούν να προσφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια, παρότι δεν διαθέτουν κρατικές δομές και κονδύλια.
Από τη μία πλευρά έχουμε την Τουρκία, η οποία εργαλειοποίησε τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, ελέω πολιτικής ανοιχτών συνόρων της Ελλάδας, εκβιάζοντας την Ε.Ε., για να αποκομίσει γεωπολιτικά, πολιτικά και οικονομικά οφέλη, και από την άλλη τους αγωνιζόμενους Κούρδους, που στεγανοποιούν τα σύνορα, βοηθούν με κάθε τρόπο το 1.000.000 πρόσφυγες που φιλοξενούν στα εδάφη τα οποία ελέγχουν, προσφέρονται να φιλοξενήσουν κι άλλους, μέχρι να γίνουν ασφαλείς οι πόλεις και να επιστρέψουν στα σπίτια τους.
Με άλλα λόγια, οι Κούρδοι λύνουν το Προσφυγικό για Ελλάδα και Ε.Ε., χωρίς να απαιτούν τίποτα.
Τουλάχιστον ας έχουν την αλληλεγγύη και την υποστήριξή μας.
Να, λοιπόν, γιατί πολεμούν οι Κούρδοι για την Ελλάδα και την Ε.Ε.
Ο συγγραφέας του βιβλίου προτιμά να μην αναγράψει το όνομά του στο βιβλίο, όχι μόνο για να μη στοχοποιηθεί από τους τζιχαντιστές, που, ελέω πολιτικής ανοιχτών συνόρων, μπορεί να τους συναντήσει οπουδήποτε στο απέραντο hot spot που λέγεται Ελλάδα, αλλά και από διάφορους κύκλους στη χώρα μας, που είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να βάλουν ταμπέλες σε οποιονδήποτε δεν κινείται στη δική τους λογική. Η περίπτωση του κινήματος πολιτών «Παραιτηθείτε», που λοιδορήθηκε όσο τίποτε άλλο, είναι χαρακτηριστική.
Τη στιγμή που ο Ελληνας αυτός φοβάται να ανακοινώσει το όνομά του στην Ελλάδα, γιατί δεν ξέρει τι τον περιμένει αύριο το πρωί, οι Κούρδοι της βόρειας Συρίας, της Ροζάβα, που ενημερώθηκαν για το βιβλίο, τον καλούν στην Ευρώπη για να τον τιμήσουν, γιατί αισθάνονται την ανάγκη να αποδώσουν τιμές σε κάποιον ξένο που πολέμησε στο πλευρό τους. Για τον λόγο αυτόν προσφέρονται να μεταφράσουν και να εκδώσουν το βιβλίο αυτό στα κουρδικά.
Μάλιστα, οι Κούρδοι εκφράζουν τη δυσφορία τους γιατί ο συγγραφέας δεν αποκαλύπτει το όνομά του και δεν βγαίνει να μιλήσει στα ΜΜΕ, για να γίνει παράδειγμα για τους Ελληνες, οι οποίοι, κατά την άποψή τους, πρέπει να δείχνουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στον αγώνα που δίνουν στα μέτωπα της βόρειας Συρίας, γιατί ο πόλεμος αυτός γίνεται ΚΑΙ για την Ελλάδα αλλά ΚΑΙ για την Ευρώπη γενικότερα.
Αντιπαρέρχομαι την πρόσκληση στον Ελληνα μαχητή για την απόδοση τιμών από τους Κούρδους, αυτόν τον αγωνιζόμενο λαό που μας δίνει μαθήματα ευγένειας και ηθικών αρχών. Γιατί εμείς, εδώ στην Ελλάδα, όχι μόνο δεν τιμούμε τους ξένους που στέκονται στο πλευρό μας, αλλά τιμωρούμε παραδειγματικά τους ίδιους τους Ελληνες που πολέμησαν και πρόσφεραν στην πατρίδα. Το σταματώ εδώ, για να μην ξύνω παλιές και καινούργιες πληγές. Απλά να σημειώσω ότι οι λαός αυτός, με την αγωνιστικότητα που διακρίνει άντρες και γυναίκες αλλά και με τις τιμές που αποδίδει στους αγωνιστές, δείχνει ότι θέλει να ζήσει και να αποκτήσει την ελευθερία του. Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα, που δεν μπορεί να προστατέψει τον αγωνιστή Ντελχάζ, η Ελλάδα που, αντί να επιβραβεύσει τιμωρεί τους αγωνιστές και εκείνους που προσφέρουν στην πατρίδα, χάνει σταδιακά ακόμα και αυτήν την ελευθερία που έχει αποκτήσει με αίμα και θυσίες αγωνιστών, ενώ υποθηκεύει και για 99 χρόνια όσα απελευθέρωσαν οι Ελληνες αγωνιστές με πολέμους και θυσίες.
Οσο για τον ισχυρισμό των Κούρδων ότι πολεμούν και για την Ελλάδα και για την υπόλοιπη Ευρώπη, να δώσω μια εξήγηση χειροπιαστή: Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι Κούρδοι πολιορκούν την Ιεράπολη και αναμένεται να κλείσουν τον διάδρομο μέσω του οποίου η Τουρκία μεταφέρει όπλα, πυρομαχικά και τρομοκράτες στα εδάφη που ελέγχει το Ι.Κ., διάδρομο τον οποίο χρησιμοποιεί και για τη διακίνηση προσφύγων στο έδαφός της και στη συνέχεια στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Κλείνοντας τον διάδρομο αυτόν, οι Κούρδοι κλείνουν τον δρόμο στους διακινητές ανθρώπινων ψυχών, ενώ την ίδια στιγμή δηλώνουν με έμφαση ότι είναι σε θέση να φιλοξενήσουν κι άλλους πρόσφυγες στα εδάφη που ελέγχουν, πέραν του 1.000.000 προσφύγων που φιλοξενούν σήμερα σε διάφορες πόλεις και καταυλισμούς, στους οποίους προσπαθούν να προσφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια, παρότι δεν διαθέτουν κρατικές δομές και κονδύλια.
Από τη μία πλευρά έχουμε την Τουρκία, η οποία εργαλειοποίησε τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, ελέω πολιτικής ανοιχτών συνόρων της Ελλάδας, εκβιάζοντας την Ε.Ε., για να αποκομίσει γεωπολιτικά, πολιτικά και οικονομικά οφέλη, και από την άλλη τους αγωνιζόμενους Κούρδους, που στεγανοποιούν τα σύνορα, βοηθούν με κάθε τρόπο το 1.000.000 πρόσφυγες που φιλοξενούν στα εδάφη τα οποία ελέγχουν, προσφέρονται να φιλοξενήσουν κι άλλους, μέχρι να γίνουν ασφαλείς οι πόλεις και να επιστρέψουν στα σπίτια τους.
Με άλλα λόγια, οι Κούρδοι λύνουν το Προσφυγικό για Ελλάδα και Ε.Ε., χωρίς να απαιτούν τίποτα.
Τουλάχιστον ας έχουν την αλληλεγγύη και την υποστήριξή μας.
Να, λοιπόν, γιατί πολεμούν οι Κούρδοι για την Ελλάδα και την Ε.Ε.
Σάββας Καλεντερίδης
http://www.dimokratianews.gr/content/63663/o-ntelhaz-oi-koydroi-kai-i-ellada
«Κίνδυνος για την Αν. Ευρώπη οι κινήσεις του ΝΑΤΟ»
Οι πρόσφατες κινήσεις του ΝΑΤΟ, μεταξύ των οποίων η στρατιωτική άσκηση «Anakonda-16», η οποία αφορά υποτιθέμενη επίθεση της Ρωσίας στην Πολωνία, θα μπορούσαν να προκαλέσουν ανάφλεξη της κατάστασης στην ανατολική Ευρώπη, σύμφωνα με τον Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, σε συνέντευξή του που θα δημοσιευθεί αύριο στην εφημερίδα «Bild am Sonntag», τονίζει την ανάγκη για διάλογο με τη Ρωσία, ενόψει της Συνόδου του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία στις 8 Ιουλίου.
Ωστόσο, εν όψει της Συνόδου, ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, έχει ήδη δηλώσει ότι η Συμμαχία σχεδιάζει να ενισχύσει την παρουσία της στην ανατολική Ευρώπη με πέντε τάγματα μάχης, σε απάντηση προς ενδεχόμενο ρωσικό επεκτατισμό.
«Αυτό που δεν πρέπει να κάνουμε τώρα είναι να πυροδοτήσουμε την κατάσταση περισσότερο με διαξιφισμούς και πολεμοχαρή συμπεριφορά», λέει τονίζει ο Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ, που ζητά περισσότερο διάλογο και συνεργασία με τη Ρωσία.
«Όποιος πιστεύει ότι μια συμβολική παρέλαση τεθωρακισμένων στα ανατολικά σύνορα της Συμμαχίας θα φέρει σταθερότητα, κάνει λάθος», προσθέτει.
Θα μπορούσε να αποβεί «μοιραίο αν τώρα περιορίζαμε την προσοχή μας στον στρατό και αναζητούσαμε λύσεις αποκλειστικά μέσω της πολιτικής της αποτροπής», τονίζει.
Όπως εξηγεί, το ΝΑΤΟ θα πρέπει να είναι προετοιμασμένο «να ανανεώσει τις συνομιλίες για τα οφέλη του αφοπλισμού και του ελέγχου των όπλων για την ασφάλεια στην Ευρώπη».
http://www.efsyn.gr/arthro/kindynos-gia-tin-eyropi-oi-kiniseis-toy-nato
Οι αφέντες του κόσμου συνεδριάζουν στη Δρέσδη
Μητσοτάκης, Λογοθέτης και Παπαλεξόπουλος οι ελληνικές συμμετοχές
Υπό τη σκιά ενός ενδεχόμενου Brexit ξεκινάει σήμερα στη Γερμανία η ετήσια συνάντηση της λέσχης Bilderberg, παρουσία της οικονομικής και της πολιτικής ελίτ του πλανήτη.
Η Δρέσδη έχει μετατραπεί σε στρατοκρατούμενη περιοχή, αφού ο γερμανικός στρατός έχει στείλει ειδική μονάδα για την προστασία των VIP καλεσμένων, στους οποίους περιλαμβάνονται και τρεις Ελληνες, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης και δύο διευθύνοντες σύμβουλοι μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Πρόκειται για τον 41χρονο Γιώργο Λογοθέτη, πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο του διεθνούς επιχειρηματικού ομίλου Libra, που αποτελείται από 30 θυγατρικές εταιρίες που λειτουργούν σε έξι ηπείρους, και τον 54χρονο Δημήτρη Παπαλεξόπουλο, διευθύνοντα σύμβουλο του ομίλου Τιτάν.
Και η Λαγκάρντ
Μαζί με δύο πρωθυπουργούς (Ολλανδίας, Βελγίου), τέσσερις υπουργούς Οικονομικών (Γερμανίας, Σουηδίας, Καναδά και Ιρλανδίας), την επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ και την αντιπρόεδρο της Κομισιόν Τζεορτζίοβα Κριστάλινα, που φιγουράρουν επίσης στην guest list της πιο «μυστικοπαθούς» σύναξης του πλανήτη, θα συμμετέχουν στο επιβεβλημένο lobbying που θα βρίσκεται σε εξέλιξη πίσω από το σιδηρόφραχτο «Hotel Taschenbergpalais».
Ενδεικτικό του κόκκινου συναγερμού σε επίπεδο ασφαλείας, εκτός από τον καινούργιο φράκτη προστασίας που κατασκευάστηκε γύρω από το σημείο της συνάντησης, είναι και το γεγονός ότι ο γερμανικός στρατός συνεργάστηκε και με τους ειδικούς εταιρικής ασφάλειας της Airbus προκειμένου να εξασφαλίσουν ότι οι καλεσμένοι δεν θα χρειαστεί να έχουν αμήχανες στιγμές εξαιτίας συναπαντημάτων με δημοσιογράφους που θα τους πολιορκούν για να μάθουν τις πολυπόθητες λεπτομέρειες από το τριήμερο συνέδριο.
H Airbus, η οποία, εκτός από αεροσκάφη, κατασκευάζει και όπλα -είναι η έβδομη μεγαλύτερη εταιρία όπλων του κόσμου-, είναι βασικός παράγοντας στο φετινό συνέδριο της λέσχης Bilderberg, αφού φέτος είναι η εταιρία που έχει αναλάβει όλη την γκάμα της διοργάνωσης.
Μεταξύ των 130 καλεσμένων από 20 χώρες, που, σύμφωνα με τους συνωμοσιολόγους, καταστρώνουν την παγκόσμια κυριαρχία, αλλά, σύμφωνα με τη λέσχη, αναλύουν τις τάσεις της εποχής, φέτος θα είναι και ο πρώην επικεφαλής της CIA Ντέιβιντ Πετρέους, ο Ολλανδός βασιλιάς Γουίλεμ Αλεξάντερ, ο Αμερικανός πρώην υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ και ο συνιδρυτής του Linkedin Ρέιντ Χόφμαν.
H Airbus, η οποία, εκτός από αεροσκάφη, κατασκευάζει και όπλα -είναι η έβδομη μεγαλύτερη εταιρία όπλων του κόσμου-, είναι βασικός παράγοντας στο φετινό συνέδριο της λέσχης Bilderberg, αφού φέτος είναι η εταιρία που έχει αναλάβει όλη την γκάμα της διοργάνωσης.
Μεταξύ των 130 καλεσμένων από 20 χώρες, που, σύμφωνα με τους συνωμοσιολόγους, καταστρώνουν την παγκόσμια κυριαρχία, αλλά, σύμφωνα με τη λέσχη, αναλύουν τις τάσεις της εποχής, φέτος θα είναι και ο πρώην επικεφαλής της CIA Ντέιβιντ Πετρέους, ο Ολλανδός βασιλιάς Γουίλεμ Αλεξάντερ, ο Αμερικανός πρώην υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ και ο συνιδρυτής του Linkedin Ρέιντ Χόφμαν.
Αντζέντα των συζητήσεων
Στο σάιτ της διοργάνωσης ως θέματα «κλειδιά» συζήτησης αναφέρονται πολύ γενικόλογα η Κίνα, τα «τρέχοντα γεγονότα», η «Ευρώπη: μετανάστευση, ανάπτυξη, μεταρρύθμιση, όραμα, ενότητα», η Μέση Ανατολή, η Ρωσία, το αμερικανικό πολιτικό τοπίο και η οικονομία, η ασφάλεια στο διαδίκτυο, η γεωπολιτική ενέργειά της, το «επισφαλές προλεταριάτο» (precariat) και η μεσαία τάξη και, τέλος, η τεχνολογική καινοτομία. Οι αναλυτές εκτιμούν ότι πίσω από αυτές τις προσεκτικές έως και ουδέτερες διατυπώσεις κρύβεται μια άλλη ατζέντα που περιλαμβάνει πιθανότατα τον κίνδυνο του Brexit, όπως αναφέρει στο σχετικό ρεπορτάζ της η βρετανική εφημερίδα «Guardian». H πραγματική θεματολόγια, πάντως, θα μείνει κρυφή, όπως γίνεται εξάλλου από το 1954, οπότε και ξεκίνησαν αυτές οι συναντήσεις.
http://www.espressonews.gr/politiki/2016/06/149687/oi-afentes-toy-kosmoy-synedriazoyn-sti-dresdi
«Η κρίση που ζούμε σήμερα για μένα είναι οπερετίτσα» Ο Μίμης Πλέσσας στα βάθη μιας ζωής
Εζησε πλούσια παιδικά χρόνια, βούλιαξε -οικογενειακώς- στη φτώχεια κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής, ωστόσο κανείς δεν μπόρεσε να του στερήσει τη δίψα για μάθηση και για δημιουργία. Ο Μίμης Πλέσσας δεν είναι απλά ένας μεγάλος συνθέτης, είναι ένας άνθρωπος της γνώσης, ο «πατέρας» της τζαζ στην Ελλάδα.
Εγραψε γνωστά και αγαπημένα τραγούδια για το θέατρο και τον κινηματογράφο (και όχι μόνο), ενώ παράλληλα μπορεί για ώρες να μιλάει για τη θεωρία της σχετικότητας και το αντισύμπαν. Διαθέτει μια μεγάλη συλλογή ήχων, δώρο του Στίβεν Σπίλμπεργκ, ενώ για να χαλαρώσει φτιάχνει υπέροχα έργα τέχνης από απλά υλικά, τα οποία συλλέγει μανιωδώς: από ξυλάκια για... σουβλάκια, μέχρι αποκαΐδια που άφησε πίσω της η πυρκαγιά η οποία απείλησε πριν από λίγο καιρό το σπίτι του.
Ο σπουδαίος δημιουργός γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1924 στην Αθήνα, φοίτησε στο Λεόντειο Λύκειο και στη συνέχεια σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σε πολύ μικρή ηλικία έγινε ο πρώτος σολίστ πιάνου στην Ελληνική Ραδιοφωνία. Το 1952, σε ηλικία μόλις 27 ετών, τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο μουσικής του πανεπιστημίου της Μινεσότα και την επόμενη χρονιά κατετάγη πέμπτος πιανίστας στις ΗΠΑ.
Η καλλιτεχνική και συνθετική δραστηριότητά του καλύπτει, τα τελευταία 50 χρόνια, όλους τους τομείς της μουσικής, στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. Εχει τιμηθεί επανειλημμένα τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ποιος θα ξεχάσει τα τραγούδια «Τόσα καλοκαίρια», «Εκλαψα χθες», «Γλυκά πονούσε το μαχαίρι», απειροελάχιστο δείγμα της δουλειάς του, που έχει όμως αποτυπωθεί στο ελληνικό συλλογικό ασυνείδητο, αφού «έντυσαν» μελωδικά κάποιες από τις πιο δημοφιλείς κινηματογραφικές σκηνές.
Ο δεύτερος γάμος
Η μεγάλη αγάπη του, ωστόσο, δεν είναι ούτε η μουσική ούτε η χημεία, αλλά τα δύο παιδιά του: Ο Αντώνης, 57 ετών, από τον πρώτο του γάμο, και η 17,5 ετών Ελεάννα, την οποία απέκτησε με τη δεύτερη σύζυγό του Λουκίλα Καρρέρ - Πλέσσα, η οποία υπήρξε -και παραμένει- φανατική θαυμάστριά του. Οι δυο τους ήρθαν πιο κοντά όταν εκείνη του ζήτησε πρόσβαση στο αρχείο του, ώστε να προσθέσει στη συλλογή της κάποια στοιχεία που της έλειπαν.
Η αγάπη τους για τη μουσική -και η κοινή καταγωγή τους από τη Ζάκυνθο- μετουσιώθηκε σε έρωτα ανάμεσά τους, με αποτέλεσμα ο συνθέτης να πάρει την απόφαση να παντρευτεί για δεύτερη φορά. Στις 2 Ιουλίου ο σπουδαίος συνθέτης θα ξεκινήσει τη φετινή περιοδεία του, με αφετηρία το Κηποθέατρο Παπάγου και με τη συμμετοχή των Μαίρης Λίντα, Δάκη, Ανδριάνας Μπάμπαλη, Μαυρίκιου Μαυρικίου, Τάσου Χαλκιά, σε κείμενα της Λουκίλας Καρρέρ - Πλέσσα. Ακολουθούν στάσεις σε Θήβα, Χαλκίδα, Πάτρα, Ρόδο, Κω, Σαντορίνη, Τήνο, Ανδρο, Αρχαία Ολυμπία, Αίγιο, Σπέτσες, Κομοτηνή, Θεσσαλονίκη, Φλώρινα, Αμφίπολη, Ηράκλειο, Ρέθυμνο, Χανιά, ενώ στο Ναύπλιο ο Μίμης Πλέσσας θα συναντήσει τον Στέφανο Κορκολή.
Κύριε Πλέσσα, πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Υπήρξα παιδί μιας αστικής οικογένειας, πρωτότοκος σε 15 αδέρφια εν ζωή. Στη Ζάκυνθο δεν υπήρχε περίπτωση να μη γίνει νονός ο παππούς και να δώσει στο βαφτιστήρι-εγγόνι το ίδιο όνομα. Ετσι το «Δημήτριος» μου δόθηκε από τον σιορ Μίμη, τον παππού μου. Αν οι δικοί μου άφηναν να με βαφτίσει ο Ευγενίδης -ο οποίος δεν είχε παιδιά και λάτρευε τη μητέρα μου-, αυτή τη στιγμή θα είχα το Ευγενίδιο Ιδρυμα στη δούλεψή μου! Ευτυχώς οι άνθρωποι που το δουλεύουν είναι πάρα πολύ φίλοι μου, σπουδαίοι άνθρωποι. Εγώ, άλλωστε, ήμουν πάντα δοτικός και δεν διανοούμαι ακόμη πως θα πάρω κάτι. Εψαχνα πού μπορώ να βοηθήσω, να δώσω, κι αυτό ήταν το μότο σε όλη μου τη ζωή. Ετσι πορεύτηκα, από τη μία κυνηγώντας το όνειρο και από την άλλη κοιτάζοντας σε αυτό το κυνήγι να μη βλάψω κανέναν. Εχω την εντύπωση ότι αυτή τη διαγωγή μου εισπράττω τώρα πολλαπλά πίσω, όταν με σταματούν οικογένειες στον δρόμο και μου ζητάνε να βγάλω μια φωτογραφία με το παιδάκι τους ή να το ακουμπήσω για να το... ευλογήσω. Αυτή τη δικαίωση δεν την είχα φανταστεί ούτε στα καλύτερα όνειρά μου.
Υπήρξα παιδί μιας αστικής οικογένειας, πρωτότοκος σε 15 αδέρφια εν ζωή. Στη Ζάκυνθο δεν υπήρχε περίπτωση να μη γίνει νονός ο παππούς και να δώσει στο βαφτιστήρι-εγγόνι το ίδιο όνομα. Ετσι το «Δημήτριος» μου δόθηκε από τον σιορ Μίμη, τον παππού μου. Αν οι δικοί μου άφηναν να με βαφτίσει ο Ευγενίδης -ο οποίος δεν είχε παιδιά και λάτρευε τη μητέρα μου-, αυτή τη στιγμή θα είχα το Ευγενίδιο Ιδρυμα στη δούλεψή μου! Ευτυχώς οι άνθρωποι που το δουλεύουν είναι πάρα πολύ φίλοι μου, σπουδαίοι άνθρωποι. Εγώ, άλλωστε, ήμουν πάντα δοτικός και δεν διανοούμαι ακόμη πως θα πάρω κάτι. Εψαχνα πού μπορώ να βοηθήσω, να δώσω, κι αυτό ήταν το μότο σε όλη μου τη ζωή. Ετσι πορεύτηκα, από τη μία κυνηγώντας το όνειρο και από την άλλη κοιτάζοντας σε αυτό το κυνήγι να μη βλάψω κανέναν. Εχω την εντύπωση ότι αυτή τη διαγωγή μου εισπράττω τώρα πολλαπλά πίσω, όταν με σταματούν οικογένειες στον δρόμο και μου ζητάνε να βγάλω μια φωτογραφία με το παιδάκι τους ή να το ακουμπήσω για να το... ευλογήσω. Αυτή τη δικαίωση δεν την είχα φανταστεί ούτε στα καλύτερα όνειρά μου.
Εσείς πώς ήσασταν ως παιδί;
Κακομαθημένο! Μέναμε στην πίσω πλευρά του Εθνικού Μουσείου. Οταν οι γονείς μου με ρώτησαν κάποια χρονιά τι ήθελα για τα γενέθλιά μου, τους απάντησα «ένα ποδήλατο». Μου το πήραν και την άλλη μέρα το καβάλησα στον κήπο του μουσείου κι επειδή δεν ήξερα έφαγα και την πρώτη μου μεγαλοπρεπή τούμπα. Αυτό με βοήθησε να δαμάσω το ποδήλατο, να ξέρω πώς ακριβώς ισορροπεί σε δυο ρόδες, ενώ αργότερα, με μια πολυκαιρισμένη μηχανή που είχε φάει όλη τη Σαχάρα, την οποία αγόρασα από έναν φίλο, πέρασα δύσκολες ημέρες μεγάλης φτώχειας, γιατί η αστική οικογένειά μου καταστράφηκε.
Πώς συνέβη αυτό;
Οι δικοί μου ήταν καπελάδες και στη Ζάκυνθο υπήρχε ένα πολύ ωραίο έθιμο. Δύο φορές τον χρόνο οι άνθρωποι έσπαγαν τα ψαθάκια τους κι αγόραζαν καινούργια. Βλέποντάς το αυτό, η οικογένεια αποφάσισε να φτιάξει ένα εργοστάσιο καπελοποιίας. Ομως ήταν η λάθος εποχή, γιατί το καπέλο άλλαξε κι έγινε τραγιάσκα. Κι έμειναν οι Πλεσσαίοι να κάνουν συγκλονιστικά καπέλα, αλλά το συγκεκριμένο αξεσουάρ είχε πια καταργηθεί και εθεωρείτο αστική πολυτέλεια. Ηρθαν οι Γερμανοί, κάμανε κατοχή στο εργοστάσιο, πήραν τα μηχανήματα, τα έστειλαν στη Γερμανία και τα μετέτρεψαν σε κανόνια. Οι Ιταλοί, δε, έβαλαν εκεί τα άλογά τους. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, σε τι κατάσταση βρέθηκε αυτή η βιομηχανία και πώς μια οικογένεια από 15 παιδιά εν ζωή έφτασε να ζει μεγάλη φτώχεια. Και ποιος ήταν ο πρωτότοκος γιος του Αντώνη Πλέσσα; Ο Μίμης, δηλαδή εγώ, που χρειάστηκε για πάρα πολλά χρόνια να ζω και να βοηθάω όλες αυτές τις οικογένειες που είχαν φτάσει στα όριο της εξαθλίωσης.
Κακομαθημένο! Μέναμε στην πίσω πλευρά του Εθνικού Μουσείου. Οταν οι γονείς μου με ρώτησαν κάποια χρονιά τι ήθελα για τα γενέθλιά μου, τους απάντησα «ένα ποδήλατο». Μου το πήραν και την άλλη μέρα το καβάλησα στον κήπο του μουσείου κι επειδή δεν ήξερα έφαγα και την πρώτη μου μεγαλοπρεπή τούμπα. Αυτό με βοήθησε να δαμάσω το ποδήλατο, να ξέρω πώς ακριβώς ισορροπεί σε δυο ρόδες, ενώ αργότερα, με μια πολυκαιρισμένη μηχανή που είχε φάει όλη τη Σαχάρα, την οποία αγόρασα από έναν φίλο, πέρασα δύσκολες ημέρες μεγάλης φτώχειας, γιατί η αστική οικογένειά μου καταστράφηκε.
Πώς συνέβη αυτό;
Οι δικοί μου ήταν καπελάδες και στη Ζάκυνθο υπήρχε ένα πολύ ωραίο έθιμο. Δύο φορές τον χρόνο οι άνθρωποι έσπαγαν τα ψαθάκια τους κι αγόραζαν καινούργια. Βλέποντάς το αυτό, η οικογένεια αποφάσισε να φτιάξει ένα εργοστάσιο καπελοποιίας. Ομως ήταν η λάθος εποχή, γιατί το καπέλο άλλαξε κι έγινε τραγιάσκα. Κι έμειναν οι Πλεσσαίοι να κάνουν συγκλονιστικά καπέλα, αλλά το συγκεκριμένο αξεσουάρ είχε πια καταργηθεί και εθεωρείτο αστική πολυτέλεια. Ηρθαν οι Γερμανοί, κάμανε κατοχή στο εργοστάσιο, πήραν τα μηχανήματα, τα έστειλαν στη Γερμανία και τα μετέτρεψαν σε κανόνια. Οι Ιταλοί, δε, έβαλαν εκεί τα άλογά τους. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, σε τι κατάσταση βρέθηκε αυτή η βιομηχανία και πώς μια οικογένεια από 15 παιδιά εν ζωή έφτασε να ζει μεγάλη φτώχεια. Και ποιος ήταν ο πρωτότοκος γιος του Αντώνη Πλέσσα; Ο Μίμης, δηλαδή εγώ, που χρειάστηκε για πάρα πολλά χρόνια να ζω και να βοηθάω όλες αυτές τις οικογένειες που είχαν φτάσει στα όριο της εξαθλίωσης.
«Η Λουκίλα ήξερε απέξω όλο μου το έργο. Τραγούδια που δεν θυμόμουν καν ότι είχα γράψει μου τα έφερνε και μου τα… σύστηνε κι επέμενε για τη διαχρονικότητά τους»
Στα σχέδια της οικογένειας ήταν να σπουδάσετε στο Χημικό, όμως εσείς γίνατε μουσικός. Πώς το καταφέρατε;
Αγαπούσα τη μητέρα μου με ένα πάθος συγκλονιστικό, και μάλιστα είναι ίδια η κόρη μου. Η μανούλα μου, λοιπόν, η Ελένη, ήταν 39 ετών, μια πανέμορφη γυναίκα, και πήγα και της εκμυστηρεύτηκα ότι ήθελα να γίνω μουσικός. Δεν έχετε δει πιο μαύρο μάτι αγριεμένο! Με κοίταξε, με κεραυνοβόλησε και μου είπε: «Παιδί μου, ευχή και κατάρα των γονιών σου, μη γίνεις μουζικάντης». Το είπε αυτό, γιατί απέναντί μας ήταν ο κήπος του μουσείου, όπου έπαιζαν οι συγκλονιστικότεροι μουσικοί που υπήρχαν την εποχή εκείνη και περνούσε το πράσινο τραμ το οποίο έτριζε.
Κι έπαιζε ο Κανελλίδης ένα σόλο, το οποίο θα έπρεπε να είναι στο μεγαλύτερο κονσερβατόριο, και κανένας δεν γύριζε ή δεν σταματούσε να μιλάει ή δεν σκέφτηκε να πάει να ρίξει λίγο λάδι στις γραμμές, να μην τρίζει το τραμ. Υπό αυτές τις συνθήκες, είχε δίκιο που δεν ήθελε να γίνω μουζικάντης, και δεν έγινα. Εκανα, όμως, τους μουζικάντηδες μουσικούς! Και αυτό το έχω για μεγάλο καμάρι. Αν με ρωτήσεις ποια είναι τα δύο σπουδαιότερα πράγματα για τα οποία άξιζε η οποιαδήποτε θυσία, είναι τα θέλω σου να γίνουν πρέπει κι αυτά τα πρέπει να σε κάνουν περήφανο. Και είμαι πάρα πολύ περήφανος, γιατί ούτε λίγο ούτε πολύ σήμερα όχι μόνο ο μουσικός δεν είναι μουζικάντης, ο μουσικός είναι καλλιτέχνης και ο καλλιτέχνης είναι αυτός που ορίζει τον τρόπο με τον οποίο στο μέλλον θα σωθούν τα όνειρα των παιδιών μας.
Αγαπούσα τη μητέρα μου με ένα πάθος συγκλονιστικό, και μάλιστα είναι ίδια η κόρη μου. Η μανούλα μου, λοιπόν, η Ελένη, ήταν 39 ετών, μια πανέμορφη γυναίκα, και πήγα και της εκμυστηρεύτηκα ότι ήθελα να γίνω μουσικός. Δεν έχετε δει πιο μαύρο μάτι αγριεμένο! Με κοίταξε, με κεραυνοβόλησε και μου είπε: «Παιδί μου, ευχή και κατάρα των γονιών σου, μη γίνεις μουζικάντης». Το είπε αυτό, γιατί απέναντί μας ήταν ο κήπος του μουσείου, όπου έπαιζαν οι συγκλονιστικότεροι μουσικοί που υπήρχαν την εποχή εκείνη και περνούσε το πράσινο τραμ το οποίο έτριζε.
Κι έπαιζε ο Κανελλίδης ένα σόλο, το οποίο θα έπρεπε να είναι στο μεγαλύτερο κονσερβατόριο, και κανένας δεν γύριζε ή δεν σταματούσε να μιλάει ή δεν σκέφτηκε να πάει να ρίξει λίγο λάδι στις γραμμές, να μην τρίζει το τραμ. Υπό αυτές τις συνθήκες, είχε δίκιο που δεν ήθελε να γίνω μουζικάντης, και δεν έγινα. Εκανα, όμως, τους μουζικάντηδες μουσικούς! Και αυτό το έχω για μεγάλο καμάρι. Αν με ρωτήσεις ποια είναι τα δύο σπουδαιότερα πράγματα για τα οποία άξιζε η οποιαδήποτε θυσία, είναι τα θέλω σου να γίνουν πρέπει κι αυτά τα πρέπει να σε κάνουν περήφανο. Και είμαι πάρα πολύ περήφανος, γιατί ούτε λίγο ούτε πολύ σήμερα όχι μόνο ο μουσικός δεν είναι μουζικάντης, ο μουσικός είναι καλλιτέχνης και ο καλλιτέχνης είναι αυτός που ορίζει τον τρόπο με τον οποίο στο μέλλον θα σωθούν τα όνειρα των παιδιών μας.
Ωστόσο, και Χημεία σπουδάσατε και επίτιμος διδάκτωρ στο πανεπιστήμιο γίνατε. Ποιο ήρθε πρώτο και ποιο δεύτερο;
Δεν υπάρχει ούτε πρώτο ούτε δεύτερο, κι αλίμονο σε εκείνον που έχει σπουδάσει και δεν χρησιμοποιεί την επιστήμη του για την τέχνη του και την τέχνη του για την επιστήμη του. Εγώ αυτό έκανα σε όλη μου τη ζωή. Ημουν επιστήμων στην τέχνη μου και καλλιτέχνης στην επιστήμη μου!
Δεν υπάρχει ούτε πρώτο ούτε δεύτερο, κι αλίμονο σε εκείνον που έχει σπουδάσει και δεν χρησιμοποιεί την επιστήμη του για την τέχνη του και την τέχνη του για την επιστήμη του. Εγώ αυτό έκανα σε όλη μου τη ζωή. Ημουν επιστήμων στην τέχνη μου και καλλιτέχνης στην επιστήμη μου!
Πώς έγινε; Βρισκόμουν στην Αμερική και κέρδισα, χωρίς να το καταλάβω, το πρώτο βραβείο μουσικής στο πανεπιστήμιο της Μινεσότα. Ωστόσο, ήμουν στο Ντουλούθ για να αγοράσω μηχανήματα για ένα κατεστραμμένο στούντιο κι ως νέος -και τρελός!- αντί να χαρώ που πήρα το βραβείο, την άλλη μέρα το πρωί ξεκίνησα και πήγα στο πανεπιστήμιο της πόλης. Θυμάμαι ακόμα πόσο είχε κρυώσει ο... ποπός μου, γιατί φορούσα ένα ανοιξιάτικο κουστουμάκι που είχα από την Ελλάδα, κι εκεί είχε θερμοκρασία -33 βαθμούς. Καταφέρνω και γλιστράω και φτάνω στον πρύτανη, έναν ψηλό Σουηδοδανό, dr. Passer λεγόταν, τον βλέπω και του συστήνομαι. «Κέρδισα το πρώτο βραβείο μουσικής χτες» του είπα και μου απάντησε: «Το ξέρω, ήμουν εκεί». «Μόνο που εγώ δεν ξέρω από μουσική, μπορώ να αλλάξω τη μουσική μου υποτροφία σε χημεία;» τον ρώτησα. Βάζει τότε κάτι γέλια, που κόντευε να ραγίσει ο φεγγίτης. «Αν αποδείξεις ότι παίζεις τη χημεία όσο καλά έπαιζες μουσική χτες, θα σε πάρω μόνος μου και θα σε πάω στο μεγαλύτερο πανεπιστήμιο του κόσμου να κάνεις το διδακτορικό σου» μου ανταπάντησε.
Αρα η τύχη ήταν με το μέρος σας;
Ακριβώς. Με κράτησε τέσσερις μήνες, πήρα το μάστερ μου και αποδείχτηκε καλή κίνηση να μείνω εκεί τότε, γιατί μετά την Κατοχή δεν είχαμε πια τα χρήματα για σπουδές. Εδώ έσπαγες έναν δοκιμαστικό σωλήνα και πηγαίναν πίσω τα εργαστήρια έξι μήνες, ενώ εκεί οι Αμερικανοί έλεγαν «σπάσ' το, παιδί μου» κι αμέσως έφερναν δέκα σωλήνες να έχουμε.
Ακριβώς. Με κράτησε τέσσερις μήνες, πήρα το μάστερ μου και αποδείχτηκε καλή κίνηση να μείνω εκεί τότε, γιατί μετά την Κατοχή δεν είχαμε πια τα χρήματα για σπουδές. Εδώ έσπαγες έναν δοκιμαστικό σωλήνα και πηγαίναν πίσω τα εργαστήρια έξι μήνες, ενώ εκεί οι Αμερικανοί έλεγαν «σπάσ' το, παιδί μου» κι αμέσως έφερναν δέκα σωλήνες να έχουμε.
Αυτή η ευκαιρία με έκανε δυνατό. Μετά φοίτησα στο πανεπιστήμιο Cornel -που ήταν το μεγαλύτερο την εποχή εκείνη- στη Νέα Υόρκη κι έκανα το διδακτορικό μου μέσα σε οκτώ μήνες. Βέβαια, κόντεψα να πεθάνω από την πείνα και τη μελέτη. Ηρθε στιγμή που έπιανα τα μαλλιά μου και φεύγανε από το άγχος και την πίεση. Αλλά τελείωσα. Εδωσα εξετάσεις για να μπω και τα κατάφερα με 99 στα 100, γιατί στη μόνη ερώτηση που είχα κάνει λάθος ήταν στη... χημεία. Ολες οι άλλες ήταν εύκολες για έναν Ευρωπαίο. Οπως ποια είναι η πόλη των επτά λόφων. Εγώ αμέσως απάντησα και η Ρώμη και η Κωνσταντινούπολη. Μπήκα μετ’ επαίνων και τελείωσα έχοντας ένα διδακτορικό, που για την εποχή εκείνη ήταν πολύ διαφορετικό απ' ό,τι σήμερα, και «πολύ μπροστά».
Στην Αμερική λατρέψατε και την τζαζ. Πολλά κομμάτια σας, μάλιστα, έχουν αυτόν τον ήχο.
Οχι πολλά, όλα. Σε αυτό θα είμαι όχι προπετής, αλλά με τη μύτη ψηλά. Οταν διεύθυνα την ορχήστρα του Γκιλέσπι, μου είχε πει: «Αυτό που εμείς αποκαλούμε σήμερα με τόση αγάπη τζαζ θα είναι η κλασική μουσική τον επόμενο αιώνα». Και πράγματι αυτό ισχύει σήμερα.
Οχι πολλά, όλα. Σε αυτό θα είμαι όχι προπετής, αλλά με τη μύτη ψηλά. Οταν διεύθυνα την ορχήστρα του Γκιλέσπι, μου είχε πει: «Αυτό που εμείς αποκαλούμε σήμερα με τόση αγάπη τζαζ θα είναι η κλασική μουσική τον επόμενο αιώνα». Και πράγματι αυτό ισχύει σήμερα.
Πώς έγινε η γνωριμία σας με τον Στίβεν Σπίλμπεργκ;
Είχα κάνει τη μουσική για μια ταινία του Ερρίκου Ανδρέου με σύγχρονη τεχνολογία, σπουδαίους σολίστες και πολυκάναλη. Κάποια στιγμή αποφασίζουμε να την απλοποιήσουμε κι έτσι τη στείλαμε στο Αvator Studio του Σπίλμπεργκ στην Αμερική, όπου τα πολλά κανάλια μπορούσαν να γίνουν δύο. Την ώρα που ένας τεχνικός έκανε τη μετατροπή, περνούσε από τον διάδρομο ο Αμερικανός σκηνοθέτης, σταμάτησε, τον πλησίασε και τον ρώτησε: «Τι ακούμε;» Ο τεχνικός σταμάτησε, διάβασε τις ετικέτες και του είπε: «Κάποιος Μίμης Πλέσσας από την Αθήνα της Ελλάδας». Εφυγε ο Σπίλμπεργκ, με έψαξε, δεν ξέρω ποιους ρώτησε, είχα όμως πολύ καλό όνομα στην Αμερική ως τζαζίστας. Υστερα από μία εβδομάδα, λοιπόν, έλαβα την ηχοθήκη του Στίβεν Σπίλμπεργκ, δηλαδή όλους τους ήχους που χρησιμοποιούσε στις εκπληκτικές ταινίες του.
Είχα κάνει τη μουσική για μια ταινία του Ερρίκου Ανδρέου με σύγχρονη τεχνολογία, σπουδαίους σολίστες και πολυκάναλη. Κάποια στιγμή αποφασίζουμε να την απλοποιήσουμε κι έτσι τη στείλαμε στο Αvator Studio του Σπίλμπεργκ στην Αμερική, όπου τα πολλά κανάλια μπορούσαν να γίνουν δύο. Την ώρα που ένας τεχνικός έκανε τη μετατροπή, περνούσε από τον διάδρομο ο Αμερικανός σκηνοθέτης, σταμάτησε, τον πλησίασε και τον ρώτησε: «Τι ακούμε;» Ο τεχνικός σταμάτησε, διάβασε τις ετικέτες και του είπε: «Κάποιος Μίμης Πλέσσας από την Αθήνα της Ελλάδας». Εφυγε ο Σπίλμπεργκ, με έψαξε, δεν ξέρω ποιους ρώτησε, είχα όμως πολύ καλό όνομα στην Αμερική ως τζαζίστας. Υστερα από μία εβδομάδα, λοιπόν, έλαβα την ηχοθήκη του Στίβεν Σπίλμπεργκ, δηλαδή όλους τους ήχους που χρησιμοποιούσε στις εκπληκτικές ταινίες του.
Είναι αλήθεια ότι σας αρέσει να μελετάτε νέες έρευνες;
Ναι, και το επόμενο ψάξιμό μου το οφείλω στον συγκλονιστικό Δημήτρη Ουρανόπουλο, ο οποίος είναι ο πρόεδρος της Ακαδημίας του CERN στη Γενεύη, όπου υπάρχει αυτό το υπερμηχάνημα, ο μεγάλος επιταχυντής ανδρονίων. Ούτε λίγο ούτε πολύ, αυτό που ψάχνω αποδεικνύει ότι όλα αυτά που πιστεύαμε μέχρι σήμερα δεν είναι σωστά. Οτι δεν είναι η ταχύτητα του φωτός το όριο. Υπάρχουν τα χιόνια που... τρέχουν περισσότερο από το φως. Εμείς, με τη θεωρία του Αϊνστάιν, έχουμε αυτό το όριο, γιατί ξέρουμε ότι οποιοδήποτε σώμα τείνει να φτάσει την ταχύτητα του φωτός καταλαμβάνει το σύμπαν, έτσι τουλάχιστον λέει η θεωρία της σχετικότητας.
Ναι, και το επόμενο ψάξιμό μου το οφείλω στον συγκλονιστικό Δημήτρη Ουρανόπουλο, ο οποίος είναι ο πρόεδρος της Ακαδημίας του CERN στη Γενεύη, όπου υπάρχει αυτό το υπερμηχάνημα, ο μεγάλος επιταχυντής ανδρονίων. Ούτε λίγο ούτε πολύ, αυτό που ψάχνω αποδεικνύει ότι όλα αυτά που πιστεύαμε μέχρι σήμερα δεν είναι σωστά. Οτι δεν είναι η ταχύτητα του φωτός το όριο. Υπάρχουν τα χιόνια που... τρέχουν περισσότερο από το φως. Εμείς, με τη θεωρία του Αϊνστάιν, έχουμε αυτό το όριο, γιατί ξέρουμε ότι οποιοδήποτε σώμα τείνει να φτάσει την ταχύτητα του φωτός καταλαμβάνει το σύμπαν, έτσι τουλάχιστον λέει η θεωρία της σχετικότητας.
Τώρα έχουν κάνει τις μετρήσεις και ξέρουν ότι όση ώρα μιλάμε έχουν δημιουργηθεί δύο εκατομμύρια γαλαξίες κι ότι καθένας από αυτούς έχει δύο δισεκατομμύρια αστέρια. Από την άλλη μεριά, εμείς εξακολουθούμε να μπορούμε να αφουγκραζόμαστε αυτές τις αλήθειες, ενώ κατοικούμε σε μια φτωχογειτονιά με έναν... ψωροήλιο που έχει τη Γη να γυρίζει γύρω του, και σαν να μην έφτανε αυτό έχουμε και ένα Φεγγάρι, το οποίο θεωρούμε πολύ σπουδαίο ότι κάποια στιγμή το πατήσαμε. Αυτά είναι αποδεδειγμένα. Παρ' όλα αυτά, έχουμε δυο τρεις διαφυγές και αυτές είναι οι μαύρες τρύπες που «καταπίνουν» ακόμα και το φως. Από την άλλη πλευρά, τι είναι εκεί; Το αντισύμπαν; Αρα είχε δίκιο ο Αϊνστάιν, ο οποίος προείπε πως εκεί δεν ισχύει τίποτα από τους δικούς μας νόμους της βαρύτητας.
Για να επιστρέψουμε στη μουσική, πολλές δουλειές σας είναι πιο γνωστές στο εξωτερικό απ' ό,τι στην Ελλάδα.
Πολύ σωστά, και μάλιστα έτσι έπρεπε. Επίσης, ξέρετε πόσοι μεγάλοι τζαζίστες είναι Ελληνες; Εχετε ακούσει για τον Χάρι Τζέιμς; Είναι ένας τρομερός τρομπετίστας, Χαρίδημος Δημητριάδης είναι το όνομά του. Ενας από τους καλύτερους ντραμίστες την εποχή εκείνη ήταν ο Τζέιμς Κρούπερ ή Ευγένιος Κορουπίδης.
Πολύ σωστά, και μάλιστα έτσι έπρεπε. Επίσης, ξέρετε πόσοι μεγάλοι τζαζίστες είναι Ελληνες; Εχετε ακούσει για τον Χάρι Τζέιμς; Είναι ένας τρομερός τρομπετίστας, Χαρίδημος Δημητριάδης είναι το όνομά του. Ενας από τους καλύτερους ντραμίστες την εποχή εκείνη ήταν ο Τζέιμς Κρούπερ ή Ευγένιος Κορουπίδης.
«Ο Σπίλμπεργκ με έψαξε, δεν ξέρω ποιους ρώτησε, είχα όμως πολύ καλό όνομα ως τζαζίστας. Μία εβδομάδα μετά μου έστειλε όλους τους ήχους από τις ταινίες του»
Δύσκολη ερώτηση, αλλά θα την κάνουμε. Ποια δουλειά σας έχετε ξεχωρίσει;
Θα απαντήσω με μια ερώτηση: Αν είχατε τέσσερα παιδιά, θα τα ξεχωρίζατε; Θα υπήρχε κάποιο που θα το αγαπούσατε πιο λίγο; Εγώ όλα μου τα «παιδιά» τα αγαπώ το ίδιο και είμαι έτοιμος να υποστηρίξω με σθένος εκείνο το οποίο πλήττεται από την ηλιθιότητα αυτών που πιστεύουν ότι μπορούν την τέχνη τη δική μου να την περνάνε χαλαρά και να βγάζουν λεφτά με έναν τρόπο που δεν ανήκει σε αληθινό καλλιτέχνη. «Χαλαρά» δεν μπορεί να παίξει κανείς με τη δική μου ευαισθησία.
Θα απαντήσω με μια ερώτηση: Αν είχατε τέσσερα παιδιά, θα τα ξεχωρίζατε; Θα υπήρχε κάποιο που θα το αγαπούσατε πιο λίγο; Εγώ όλα μου τα «παιδιά» τα αγαπώ το ίδιο και είμαι έτοιμος να υποστηρίξω με σθένος εκείνο το οποίο πλήττεται από την ηλιθιότητα αυτών που πιστεύουν ότι μπορούν την τέχνη τη δική μου να την περνάνε χαλαρά και να βγάζουν λεφτά με έναν τρόπο που δεν ανήκει σε αληθινό καλλιτέχνη. «Χαλαρά» δεν μπορεί να παίξει κανείς με τη δική μου ευαισθησία.
Και γι' αυτό κάθε φορά που μου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσω λέω πως ό,τι κι αν μου συμβεί ή οτιδήποτε κι αν χρειαστεί να περάσω -όπως η κρίση που ζούμε σήμεραγια μένα είναι μια... οπερετίτσα. Γιατί έχω περάσει κι επιβιώσει από αληθινή πείνα. Ξέρω πώς είναι να σου βγάζουν τα νύχια και τα δόντια, γιατί στην Κατοχή με πήραν και με βασάνισαν. Αλλά σήμερα θα ήμουν έτοιμος να περάσω τα ίδια, αν επρόκειτο να σωθούν αλήθειες για τα παιδιά μου.
Τι σας δίνει χαρά σήμερα;
Ξέρετε τι μου δίνει μεγαλύτερη ευχαρίστηση; Ενα χαμόγελο της κόρης μου. Μου θυμίζει τη μητέρα μου, κι από την άλλη έχει μια ωριμότητα δυσανάλογη με την ηλικία της, γιατί είναι μόλις 17,5 ετών. Αυτή τη «μουδιασμένη» εποχή, έτσι κι ανοίξει το στόμα της και μιλήσει, ακόμη κι αν πρόκειται να κριτικάρει τα έργα του πατέρα της, έχει μια ματιά διεισδυτική. Την έχω πιάσει να κρυφοκαμαρώνει για κάποιες δουλειές μου ή να θέλει να ακούσει και το παρακάτω σε άλλα έργα μου, ωστόσο μου φέρεται σαν να είμαι ο μικρός Δημητράκης.
Ξέρετε τι μου δίνει μεγαλύτερη ευχαρίστηση; Ενα χαμόγελο της κόρης μου. Μου θυμίζει τη μητέρα μου, κι από την άλλη έχει μια ωριμότητα δυσανάλογη με την ηλικία της, γιατί είναι μόλις 17,5 ετών. Αυτή τη «μουδιασμένη» εποχή, έτσι κι ανοίξει το στόμα της και μιλήσει, ακόμη κι αν πρόκειται να κριτικάρει τα έργα του πατέρα της, έχει μια ματιά διεισδυτική. Την έχω πιάσει να κρυφοκαμαρώνει για κάποιες δουλειές μου ή να θέλει να ακούσει και το παρακάτω σε άλλα έργα μου, ωστόσο μου φέρεται σαν να είμαι ο μικρός Δημητράκης.
Δεν ξεπέρασε ποτέ -όπως κι εγώ- το παιχνίδι που παίζαμε, με εκείνη να είναι η κακιά δασκάλα και εγώ ο μικρός Δημητράκης, ο οποίος τραβούσε των παθών του τον τάραχο περνώντας κάτω από τραπέζια και καρέκλες!
Ως μπαμπάς είσαστε πολύ τρυφερός, γι' αυτό σας έκανε ό,τι ήθελε!
Και ακόμη με κάνει, αλλά να μην τα λέμε αυτά και τα ακούει (γέλια).
Και ακόμη με κάνει, αλλά να μην τα λέμε αυτά και τα ακούει (γέλια).
Η Ελεάννα ακολουθεί τα δικά σας χνάρια;
Οχι, ακολουθεί τα δικά της, και όταν το λέω αυτό το εννοώ. Κάποια στιγμή μού είπε πως ήθελε να μάθει πιάνο. Ως χαζομπαμπάς που είμαι, πήγα την άλλη μέρα και της πήρα το πιάνο για να έχει να μελετάει. Να μη χρειάζεται το δικό μου, γιατί εγώ συνεχώς δουλεύω. «Θα σου πάρω», της είπα, «και μια δασκάλα που ξέρω ότι είναι πάρα πολύ καλή». «Γιατί, εσύ είχες δάσκαλο;» μου απάντησε. Από τότε έκλεισε το πιάνο και ούτε το ξανάνοιξε ποτέ, πήρε κιθάρα και μια μέρα με φώναξε γιατί ήθελε να της κουρδίσω τις νότες.
Οχι, ακολουθεί τα δικά της, και όταν το λέω αυτό το εννοώ. Κάποια στιγμή μού είπε πως ήθελε να μάθει πιάνο. Ως χαζομπαμπάς που είμαι, πήγα την άλλη μέρα και της πήρα το πιάνο για να έχει να μελετάει. Να μη χρειάζεται το δικό μου, γιατί εγώ συνεχώς δουλεύω. «Θα σου πάρω», της είπα, «και μια δασκάλα που ξέρω ότι είναι πάρα πολύ καλή». «Γιατί, εσύ είχες δάσκαλο;» μου απάντησε. Από τότε έκλεισε το πιάνο και ούτε το ξανάνοιξε ποτέ, πήρε κιθάρα και μια μέρα με φώναξε γιατί ήθελε να της κουρδίσω τις νότες.
Καθόταν στον υπολογιστή της και παρακολουθούσε μαθήματα από το διαδίκτυο. Την κοίταξα, είχε πολύ ωραία νύχια -έχει άλλωστε και πολύ ωραία χέρια- και ήταν βαμμένα. Δεν πατούσε τις νότες σωστά και της είπα: «Κορίτσι μου, έτσι δεν γίνεται. Αν θες να την ακούσεις να κελαηδάει, θα πρέπει να τα κόψεις». Εκείνη το σκέφτηκε κι απάντησε: «Τότε θα πρέπει να περιμένει η κιθαρίτσα μου την ώρα που θα μπορώ να κόψω τα νύχια μου». Αντε να βρεις άκρη με ένα τέτοιο παιδί, το οποίο όμως είναι έτοιμο να μαλώσει πολύ με όποιον με πειράξει. Θα σας εξομολογηθώ το πιο τρυφερό σκηνικό. Κάποια στιγμή με κορόιδευαν επειδή δεν έχω μαλλιά. Εκείνη, που δεν είχε πει ακόμη το «ρ», ήρθε και τους μάλωσε!
Πόσο σημαντικό ρόλο έχει παίξει ο έρωτας στη ζωή σας; Τα καλύτερα έργα τα έχετε γράψει ύστερα από χωρισμό ή εξαιτίας μίας μεγάλης αγάπης;
Η μουσική είναι έρωτας, όπως και η ίδια η επιστήμη. Ο έρωτας είναι ένας άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφονται η σύγχρονη και η κλασική επιστήμη και τέχνη, οι επιφυλάξεις που μπορεί να έχουν όλοι οι αντιρρησίες. Σας επιτρέπω να έχετε τη μεγαλύτερη επιφύλαξη σε όσα λέω. Να το κάνετε, όμως, με αγάπη.
Η μουσική είναι έρωτας, όπως και η ίδια η επιστήμη. Ο έρωτας είναι ένας άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφονται η σύγχρονη και η κλασική επιστήμη και τέχνη, οι επιφυλάξεις που μπορεί να έχουν όλοι οι αντιρρησίες. Σας επιτρέπω να έχετε τη μεγαλύτερη επιφύλαξη σε όσα λέω. Να το κάνετε, όμως, με αγάπη.
Ετσι γεννήθηκε και η αγάπη για τη ζωγραφική.
Τα έργα μου είναι από καμμένα υλικά, τα οποία είχα στο σπίτι μου από την τρίτη πυρκαγιά που μας έβαλαν, μετά τις δασικές φωτιές στη Πεντέλη. Τα αποκαΐδια τα μάζεψα. Εκείνη τη φορά η φωτιά... είχε χιούμορ, άλλαξε κατεύθυνση λόγω αέρα την τελευταία στιγμή.
Τα έργα μου είναι από καμμένα υλικά, τα οποία είχα στο σπίτι μου από την τρίτη πυρκαγιά που μας έβαλαν, μετά τις δασικές φωτιές στη Πεντέλη. Τα αποκαΐδια τα μάζεψα. Εκείνη τη φορά η φωτιά... είχε χιούμορ, άλλαξε κατεύθυνση λόγω αέρα την τελευταία στιγμή.
Ξέρουμε πολλά για τον σύνθετη και δημιουργό Μίμη Πλέσσα, αλλά λίγα για την προσωπική του ζωή. Τι ήταν αυτό που σας κέρδισε στη Λουκίλα Καρρέρ και προχωρήσατε σε δεύτερο γάμο;
Η Λουκίλα ήταν φανατική συλλέκτρια και ήξερε απέξω όλο μου το έργο. Τραγούδια που δεν θυμόμουν καν ότι είχα γράψει μου τα έφερνε και μου τα… σύστηνε κι επέμενε για τη διαχρονικότητά τους. Συχνά στις συναυλίες επέμενε -και εξακολουθεί να το κάνει- να συμπεριλάβουμε τραγούδια που εγώ θεωρούσα ότι δεν τα ήξερε κανείς και βεβαίως το αποτέλεσμα τη δικαίωνε πάντα, γιατί τα τραγουδούσαν όλοι! Μέσω αυτής της της αγάπης για το έργο μου με έκανε να το ανακαλύψω εκ νέου κι εγώ. Της χρωστάω την αναβίωσή του. Σε αυτό βοήθησαν, βέβαια, και οι εκπομπές που κάνει σχεδόν 30 χρόνια στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα και κατέληξαν σε μία γεμάτη σεβασμό και αγάπη 25χρονη σχέση.
Η Λουκίλα ήταν φανατική συλλέκτρια και ήξερε απέξω όλο μου το έργο. Τραγούδια που δεν θυμόμουν καν ότι είχα γράψει μου τα έφερνε και μου τα… σύστηνε κι επέμενε για τη διαχρονικότητά τους. Συχνά στις συναυλίες επέμενε -και εξακολουθεί να το κάνει- να συμπεριλάβουμε τραγούδια που εγώ θεωρούσα ότι δεν τα ήξερε κανείς και βεβαίως το αποτέλεσμα τη δικαίωνε πάντα, γιατί τα τραγουδούσαν όλοι! Μέσω αυτής της της αγάπης για το έργο μου με έκανε να το ανακαλύψω εκ νέου κι εγώ. Της χρωστάω την αναβίωσή του. Σε αυτό βοήθησαν, βέβαια, και οι εκπομπές που κάνει σχεδόν 30 χρόνια στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα και κατέληξαν σε μία γεμάτη σεβασμό και αγάπη 25χρονη σχέση.
http://www.espressonews.gr/showbiz/2016/06/150010/o-mimis-plessas-sta-vathi-mias-zois
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)