Eurostat: Σε Ελλάδα και Ισπανία τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στην Ε.Ε.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ 01.03.2019

Eurostat: Σε Ελλάδα και Ισπανία τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στην Ε.Ε.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Στο 18,5% διαμορφώθηκε η ανεργία στην Ελλάδα το Νοέμβριο του 2018, σε σχέση με 18,7% τον Οκτώβριο του 2018, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat) που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα.

Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, η Ελλάδα μαζί με την Κύπρο κατέγραψαν τη μεγαλύτερη μείωση του ποσοστού ανεργίας σε σχέση με την ίδια περίοδο πέρυσι (από 21,1% σε 18,5% και από 10,1% σε 7,4%, αντίστοιχα).

Ειδικότερα, ο αριθμός των ανέργων στην Ελλάδα διαμορφώθηκε σε 875.000. Το ποσοστό ανεργίας στους άνδρες διαμορφώθηκε στο 14,3% και στις γυναίκες στο 23,7%.

Το ποσοστό ανεργίας των νέων (κάτω των 25 ετών) μειώθηκε στο 39,1%, σταθερό σε σχέση με τον Οκτώβριο.

Συνολικά στην Ευρωζώνη, τον Ιανουάριο του 2019, η ανεργία έμεινε σταθερή στο 7,8% σε σχέση με το Δεκέμβριο του 2018 και μειώθηκε από 8,6% ένα χρόνο πριν. Το ποσοστό αυτό είναι το χαμηλότερο από τον Οκτώβριο του 2008.

Στην ΕΕ το ποσοστό ανεργίας ήταν 6,5% τον Ιανουάριο, σε σχέση με 6,6% το Δεκέμβριο και 7,2% ένα χρόνο πριν. Αυτό είναι το χαμηλότερο από την έναρξη των μηνιαίων μετρήσεων από τη Eurostat το 2000.

Επιπλέον, εκτιμάται ότι τον Ιανουάριο ο αριθμός των ανέργων στην ΕΕ ανήλθε στα 16,2 εκατομμύρια και στην Ευρωζώνη στα 12,8 εκατομμύρια.

Τα υψηλότερα επίπεδα ανεργίας στην Ε.Ε. καταγράφονται στην Ελλάδα (18,5% με στοιχεία του Νοεμβρίου 2018) και στην Ισπανία (14,1% με στοιχεία του Ιανουαρίου 2019).

Τα χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας σημειώθηκαν στην Τσεχία (2,1%) και στη Γερμανία (3,2%).

Σε σχέση με ένα χρόνο πριν, η ανεργία μειώθηκε σε όλες τις χώρες της ΕΕ εκτός από την Δανία και τη Μάλτα, όπου παρέμεινε σταθερή.

Τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας των νέων στην Ε.Ε. καταγράφονται στην Ελλάδα (39,1% το Νοέμβριο) και στην Ιταλία (33%).

Το χαμηλότερο ποσοστό καταγράφεται στη Γερμανία (6%) και στην Τσεχία (6,1%).

Τον Ιανουάριο η ανεργία των νέων στην Ευρωζώνη διαμορφώθηκε στο 16,5% και στην Ε.Ε. στο 14,9%.

^{Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ}

^{http://www.kathimerini.gr/1012584/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/eurostat-se-ellada-kai-ispania-ta-yyhlotera-pososta-anergias-sthn-ee}

Με το ζόρι πόλωση στην ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ

Είναι τραγικό , είναι εξευτελιστικό ,είναι ντροπιαστικό , ΕΙΝΑΙ ΜΑΥΡΗ ΣΤΙΓΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Πολιτικά κόμματα  πρώτης ,δεύτερης ,τρίτης κατηγορίας με κριτήρια επιχειρηματικά κατακλύζουν τον τηλεοπτικό χρόνο για να λένε υπαγορευμένα κείμενα.
Δεν μαθαίνουμε την ιδεολογία των κομμάτων αλλά   τις θέσεις μερικών κομμάτων. Άλλο πολιτική θέση άλλο ιδεολογική προσέγγιση στα κοινωνικά δρώμενα.

Πως πιστεύουμε ότι ο πολίτης θα ψηφίσει ; με ποια κριτήρια ;

ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΜΕ !!! πως φέρθηκε η Ευρώπη στην Ελλάδα.

Γιατί η Ευρώπη φέρθηκε τόσο σκληρά την Ελλάδα;

O SYRIZA είναι αριστερό κόμμα ;
h nd είναι δεξιό κόμμα ;

Άγιος Παϊσιος: «Ένας αλήτης είναι καλύτερος από έναν υποκριτή Χριστιανό»

Το καλό είναι ότι οι άνθρωποι διψούν την απλότητα και έφθασαν σε σημείο νά κάνουν την απλότητα μόδα και ας μη νιώθουν απλά. 

Έρχονται μερικοί στο Άγιον Όρος με κάτι ξεβαμμένα ρούχα. Λέω: «Αυτοί δεν δουλεύουν στα χωράφια, γιατί είναι έτσι;».

Άλλος μιλάει χωριάτικα από φυσικού του και τον χαίρεσαι. Άλλος πάει να μιλήσει χωριάτικα και σου έρχεται να κάνεις εμετό.

Είναι και μερικοί που έρχονται με τις γραβάτες τους… Από το ένα άκρο στο άλλο. Ένας είχε έξι-επτά γραβάτες μαζί του. Ένα πρωί που ετοιμαζόταν, φόρεσε την γραβάτα, το κουστούμι του κ.λπ. «Τί κάνεις εκεί;», του λέει κάποιος. «Θά πάω στον π. Παΐσιο», λέει. «Έ, και τι είναι αυτά που φοράς;». «Τά φορώ, λέει, για να τον τιμήσω». Βρέ, τι πάθαμε!

Απλότητα δεν έχουν καθόλου· Γι’ αυτό υπάρχει αυτή η αλητεία. Όταν οι πνευματικοί άνθρωποι δεν ζούν απλά, αλλά είναι κουμπωμένοι, δεν βοηθούν την νεολαία.
Έτσι τώρα οι νέοι, μη έχοντας κάποιο πρότυπο, ζούν αλήτικα.

Γιατί, όταν βλέπουν κουμπωμένους Χριστιανούς, ανθρώπους σφιγμένους με γραβάτες, καλουπωμένους, δεν βρίσκουν σ΄ αυτούς καμμιά διαφορά από τους κοσμικούς και αντιδρούν.

Άν έβλεπαν απλότητα στους πνευματικούς ανθρώπους, δεν θα έφθαναν σ΄ αυτήν την κατάσταση.

Αλλά τώρα κοσμικό πνεύμα οι νέοι, κοσμική τάξη αυτοί. «Έτσι πρέπει να περπατάμε οι Χριστιανοί, έτσι πρέπει εκείνο, έτσι το άλλο…» Καί δεν είναι ότι το κάνουν από μέσα τους, από ευλάβεια, αλλά γιατί «έτσι πρέπει».

Όποτε και οι νέοι λένε: «Τί πράγματα είναι αυτά; Να πηγαίνουν στην Εκκλησία με σφιγμένο τον λαιμό! Άντε άπ΄ εκεί!» και τα πετούν και γυρίζουν γυμνοί. Πιάνουν το άλλο άκρο. Κατάλαβες; Όλα αυτά από αντίδραση τα κάνουν. Ενώ έχουν ιδανικά, δεν έχουν πρότυπα και είναι αξιολύπητοι.

Γι’ αυτό χρειάζεται κανείς να τους κεντρίσει το φιλότιμο και να τους συγκίνηση με την απλή του ζωή.

Αγανακτούν, όταν και αυτοί οι πνευματικοί άνθρωποι και οι ιερείς προσπαθούν με συστήματα κοσμικά να τους συγκρατήσουν.
Όταν όμως βρούν την σεμνότητα, αλλά και την απλότητα και μία ειλικρίνεια, τότε προβληματίζονται.

Γιατί, όταν κανείς έχη ειλικρίνεια και δεν υπολογίζει τον εαυτό του, είναι απλός, έχει ταπείνωση. Όλα αυτά δίνουν ανάπαυση και στον ίδιο, αλλά είναι αισθητά και στον άλλον. Καταλαβαίνει ο άλλος αν τον πονάς ή υποκρίνεσαι.

Ένας αλήτης είναι καλύτερος από έναν υποκριτή Χριστιανό. Γι’ αυτό όχι υποκριτικό γέλιο αγάπης αλλά φυσιολογική συμπεριφορά· ούτε κακία ούτε υποκρισία αλλά αγάπη και ειλικρίνεια. 

Περισσότερο με συγκινεί, όταν εσωτερικά είναι κανείς τοποθετημένος καλά.
Νά έχη δηλαδή σεβασμό και αγάπη πραγματική, να κινήται απλά, να μην κινήται με τύπους, γιατί τότε μένει κανείς μόνο στα εξωτερικά και γίνεται άνθρωπος εξωτερικός, δηλαδή αποκριάτικος καρνάβαλος.

Η εσωτερική καθαρότητα της όμορφης ψυχής του αληθινού ανθρώπου ομορφαίνει και το εξωτερικό του ανθρώπου και η θεία εκείνη γλυκύτητα της αγάπης του Θεού γλυκαίνει ακόμη και την όψη του.

Η εσωτερική ομορφιά της ψυχής, εκτός που ομορφαίνει πνευματικά και αγιάζει τον άνθρωπο, ακόμη και εξωτερικά, και τον προδίδει με την θεία Χάρη, ομορφαίνει και αγιάζει και αυτά τα άσχημα ρούχα που φοράει ο χαριτωμένος άνθρωπος του Θεού.

Ο Πάπα-Τύχων έρραβε μόνος του σκουφιά με την σακκορράφα από κομμάτια ράσου, τα έκανε σαν σακκούλες, και τα φορούσε, αλλά σκορπούσαν πολλή χάρη. Ό,τι παλιό φορούσε ή ασουλούπωτο, δεν φαινόταν άσχημο, γιατί ομόρφαινε και αυτό από την εσωτερική ομορφιά της ψυχής του.

Κάποτε τον φωτογράφισε ένας επισκέπτης όπως ήταν, με την σακκούλα για σκουφί και με μία πιτζάμα, που του είχε ρίξει στις πλάτες του, γιατί είδε τον Γέροντα να κρυώνει.
Καί τώρα όσοι βλέπουν στην φωτογραφεία τον Πάπα-Τύχωνα νομίζουν ότι φορούσε δεσποτικό μανδύα, ενώ ήταν μία παλιά παρδαλή πιτζάμα. Οι άνθρωποι και τα κουρέλια του τα έβλεπαν με ευλάβεια και τα έπαιρναν για ευλογία.

Μεγαλύτερη αξία έχει ένας τέτοιος ευλογημένος άνθρωπος, που άλλαξε εσωτερικά και αγίασε και εξωτερικά, παρά όλοι οι άνθρωποι που αλλάζουν συνέχεια μόνον τα εξωτερικά (τά ρούχα τους) και διατηρούν εσωτερικά τον παλαιό τους άνθρωπο με αρχαιολογικές αμαρτίες.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥΛΟΓΟΙ Α’- ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

https://www.pentapostagma.gr/2019/05/άγιος-παϊσιος-ένας-αλήτης-είναι-καλύ.html

Πότε και με ποιον τρόπο ανακάλυψε η Αγία Ελένη τον Σταυρό του Χριστού

Η Αγία Ελένη, εντόπισε τον Τίμιο Σταυρό στα Ιεροσόλυμα, ενώ οι Εβραίοι είχαν ρίξει επάνω του χώματα για να εξαφανιστεί κάθε ίχνος από την ιστορία του Χριστού.

Ο Άγιος Κωνσταντίνος έστειλε την μητέρα του, την Ελένη, στα Ιεροσόλυμα για να ανακαλύψει σε ποιο σημείο βρισκόταν ο Τάφος του Κυρίου και ο Τίμιος Σταυρός Του, γιατί οι Εβραίοι είχαν ρίξει επάνω τους χώματα και τα είχαν θάψει για να εξαφανιστεί κάθε ίχνος από την ιστορία του Χριστού.

Η βασιλομήτωρ αυγούστα Ελένη, στα τέλη του καλοκαιριού του έτους 326 μ.Χ. ήταν περίπου 80 ετών. Παρ’ όλα αυτά, δεν δίστασε να αναλάβει τους κόπους ενός δύσκολου για την ηλικία της ταξιδιού.

Από τη Ρώμη κατευθύνθηκε δια θαλάσσης στην Παλαιστίνη. Όταν η Αγία Ελένη αφίχθη στην Παλαιστίνη το φθινόπωρο του 326 η κατάσταση άλλαξε υπέρ των χριστιανών. Στην Ιερουσαλήμ την υποδέχθηκε ο Επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος.

Οι πηγές μαρτυρούν ότι το ειδωλολατρικό ιερό, που είχε ανεγείρει ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός, κατεδαφίσθηκε και η Αγία Ελένη «με μέγαν κόπον και πολλήν έξοδον και φοβερίσματα ηύρεν τον τίμιον σταυρόν και τους άλλους δύο σταυρούς των ληστών», τον τάφο του Χριστού, τα σύνεργα του Πάθους και τους «ήλους» (καρφιά), όπως γράφει ο Κύπριος χρονογράφος Λεόντιος Μαχαιράς.

Μετά την πραγματοποίηση ανασκαφών βρέθηκαν τρεις σταυροί στον τάφο του Δεσπότη (Ιησού Χριστού). Όλοι ήταν βέβαιοι ότι ένας από αυτούς ήταν του Ιησού Χριστού και οι άλλοι δύο των δύο προσηλωθέντων ληστών. Ωστόσο, αγνοούσαν ποιος είναι ο Σταυρός πάνω στον οποίο κρεμάστηκε το δεσποτικό σώμα και δέχθηκε τις σταλαγματιές του τιμίου αίματός Του.

Τη λύση στο πρόβλημα που προέκυψε παρέθεσε ο Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος, ο οποίος ήταν παρών στις εργασίες.

Ο Θεοδώρητος Κύρου σημειώνει πως ο σοφός και θείος Μακάριος διέλυσε την απορία με τον ακόλουθο τρόπο. Γυναίκα με μακρόχρονη ανίατη ασθένεια γνώριζε τη δύναμη του σωτηρίου σταυρού. Πλησιάζοντας προσευχόμενη στον σταυρό και γνωρίζοντας τη δύναμή του (σωτηρίου σταυρού) θεραπεύτηκε με τρόπο θαυμαστό από την ανίατη ασθένεια που την ταλαιπωρούσε.

Με τον θαυμαστό αυτό τρόπο η Αγία Ελένη, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και οι παρευρισκόμενοι διαπίστωσαν ποιός από τους τρεις σταυρούς που είχαν βρεθεί εκεί ήταν αυτός στον οποίο σταυρώθηκε ο Χριστός.

Κατά μία άλλη παράδοση, ύστερα από την πληροφορία κάποιου Εβραίου, με το όνομα Ιούδας, υποδείχθηκε η θέση όπου έγινε ανασκαφή, κατά την οποία ευρέθησαν τρεις σταυροί, ήτοι του Ιησού Χριστού και των δύο ληστών. Επειδή, όμως, δεν ήταν δυνατόν να αναγνωρισθεί ποιός από τους τρεις σταυρούς ήταν του Κυρίου, η Αγία Ελένη παρακάλεσε να τεθεί διαδοχικά επάνω στους σταυρούς ένας νεκρός που τον πήγαιναν προς ενταφιασμό. Μόλις λοιπόν ο νεκρός ετέθη επί του σταυρού του Κυρίου αναστήθηκε. Η Αγία Ελένη έθεσε τότε τα θεμέλια του Ναού της Αναστάσεως, την ανέγερση του οποίου διέταξε ο Μέγας Κωνσταντίνος, όταν πληροφορήθηκε την εύρεση του Τιμίου Σταυρού.

Το 351 μ.Χ., ο Κύριλλος Ιεροσολύμων, διάδοχος του Μακαρίου, σε επιστολή του προς τον αυτοκράτορα Κωνστάντιο (337-361) καταγράφει το γεγονός της ευρέσεως του Τιμίου Σταυρού: «Το σωτήριον του Σταυρού ξύλον εν Ιεροσολύμοις ηύρηται». Η ανακάλυψη αυτή δρομολόγησε την κατασκευή στο ίδιο σημείο που βρέθηκε ο Τίμιος Σταυρός ενός επιβλητικού σε μέγεθος εκκλησιαστικού συγκροτήματος, του γνωστού Ναού της Αναστάσεως.

Η Αγία Ελένη με την οικοδόμηση Εκκλησιών στην Παλαιστίνη, προσδίδει στους Αγίους Τόπους έναν απόλυτο χριστιανικό χαρακτήρα, που συνιστά μια νέα δυναμική πραγματικότητα. Ο ιστορικός Ευσέβιος παρέχει το θεολογικό πλαίσιο για την περιγραφή του χριστιανικού αυτού χαρακτήρα, εισάγοντας στην ιστοριογραφία τον, δανεισμένο από την Αποκάλυψη του Ιωάννη, όρο «Νέα Ιερουσαλήμ».

https://www.pentapostagma.gr/2019/05/πότε-και-με-ποιον-τρόπο-ανακάλυψε-η-αγί.html