Ιερό Ευχέλαιο, πότε, πως και γιατί;

 Οι περισσότερες δυστυχώς αναφορές που υπάρχουν στο διαδίκτυο αποπροσανατολίζουν παρά διαφωτίζουν και ενημερώνουν για το μυστήριο του ευχελαίου. Το Ιερό Ευχέλαιο είναι ένα από τα επτά μυστήρια της Εκκλησίας μας.

Για να ξεκαθαρίσουμε λίγο το τοπίο να πούμε ότι το Ευχέλαιο ΔΕΝ το κάνουμε:
Α) για να μας πάνε καλά τα πράγματα
Β) γιατί έχουμε αναποδιές
Γ) για το καλό
Δ) γιατί είναι ένας ακόμα λόγος να μαζευτούμε και να καλέσουμε κόσμο, να φάμε και να πιούμε (μετά την τέλεση του -αφού έτσι «βγάλαμε» την «υποχρέωση» και άρα είμαστε εντάξει)
Ε) για κοινωνικούς λόγους
Στ) γιατί έκανε και ο γείτονας
Ζ) γενικά γιατί έχουμε κάτι σημαντικό (εξετάσεις στο σχολείο, ταξίδι, αγώνα κλπ)
Η) για να κοινωνήσουμε χωρίς να εξομολογηθούμε, αφού ούτως ή άλλως συγχωρητική ευχή διαβάζει ο Ιερέας.

Πότε και γιατί το κάνουμε;
Το ιερό Μυστήριο του Ευχελαίου γίνεται κυρίως σε περιπτώσεις ασθενειών γιαυτό και Ο Ιερέας εύχεται: «Πάτερ Άγιε, ιατρέ των ψυχών καί των σωμάτων… ίασαι τον δούλον Σου… έκ της περιεχούσης αυτόν σωματικής καί ψυχικής ασθενείας…»

Η πρώτη μας κίνηση είναι να συζητήσουμε το πρόβλημα ή το ζήτημα που μας απασχολεί με τον Ιερέα ή ακόμα καλύτερα με τον πνευματικό μας. Μόνο εκείνος είναι αρμόδιος να μας προτείνει τι είναι καλύτερο να γίνει αναφορικά με το πρόβλημα που θα του αναφέρουμε (αγιασμός, ευχή, λειτουργία, ευχέλαιο, εξομολόγηση κλπ).

Όπως όταν έχουμε ένα πρόβλημα υγείας και μετά από εξέταση στον γιατρό αυτός μονό μας συστήνει την κατάλληλη θεραπεία και φάρμακο, έτσι ακριβώς και στην περίπτωση του Ευχελαίου. Μόνο ο Ιερέας μπορεί να μας πει.

Απαιτείται κάποια προετοιμασία;
Βεβαίως. Πρέπει να προηγηθεί εξομολόγηση και νηστεία. Πρέπει να καθαριστούμε όσο το δυνατόν καλύτερα πρωτύτερα και να προσκαλέσουμε τουλάχιστον 2 Ιερείς για την τέλεση του. (επτά Ιερείς τελούν κανονικά το μυστήριο του Ευχελαίου.

Επτά είναι καί τα Αποστολικά καί Ευαγγελικά αναγνώσματα, επτά είναι καί οί ευχές ό αριθμός επτά σημαίνει πληρότητα). Κατ’ οικονομία σε έκτακτες περιπτώσεις μπορεί να γίνει και από έναν Ιερέα μόνο.

Αυτοί που θα προσκαλεστούν να παραστούν (συγγενείς, φίλοι) στο Ιερό Ευχέλαιο πρέπει να έχουν επίγνωση του μυστηρίου, διάθεση να συμπροσευχηθούν και να παρακαλέσουν απλά και ταπεινά.

Πρέπει δε να έχουμε υπόψη μας την ευαγγελική ρήση «Ούχ ως εγώ θέλω, άλλ’ ως Σύ» καθώς και την Κυριακή προσευχή «γενηθήτω το θέλημα Σου…» και τέλος να ζητάμε πρωτίστως την ίαση της ψυχής και μετά του σώματος.

Που είναι γραμμένο και ποιος μας λέει για το Ευχέλαιο;
Στην επιστολή του Ιακώβου. O Απόστολος Ιάκωβος, o Aδελφόθεος, στην επιστολή του λέει: «Εάν κάποιος είναι άρρωστος, να προσκαλέσει τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας να προσευχηθούν γι’ αυτόν καί να τον αλείψουν με λάδι, επικαλούμενοι το όνομα του Κυρίου…» (Ίακ. ε’, 13-15).

«Ασθενεί τις εν υμίν; προσκαλεσάσθω τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, και προσευξάσθωσαν επ’ αυτόν αλείψαντες αυτόν ελαίω εν τω ονόματι του Κυρίου·…»

Τελικά τι δείχνει και τι σημαίνει το Ιερό Ευχέλαιο;
Μα, την άπειρη αγάπη της Εκκλησίας μας προς τον ασθενούντα συνάνθρωπο μας. Την διάθεση, το ενδιαφέρον την ουσιαστική βοήθεια και την συμμετοχή στον ανθρώπινο πόνο. Συμπάσχει, συμπροσεύχεται, εύχεται, ελπίζει στην ίαση του ασθενούς με την παράκληση προς στον Κύριο Ιησού Χριστό.

Να συμπληρώσουμε επίσης ότι το Ιερό Ευχέλαιο, είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για προσευχή και άφεση των συγγνωστών αμαρτημάτων μας:

«Το ιερό Ευχέλαιο γίνεται και επί υγιαινόντων για τη συγχώρηση των αμαρτημάτων που από άγνοια ή λήθη ή όσα εξ ανεπαρκείας δεν διακρίνει ως αμαρτήματα ο διαπράττων και τα όσα εκ καταπτώσεως αδυνατεί να εξαγορεύσει. Επίσης τελείται και επί ψυχικών ασθενειών και ως φυγαδευτικό δαιμόνων».

(Δημητρίου Κόκκορη:Ορθοδοξία και Κακοδοξία τ. Β, σελ.336-337).

https://www.askitikon.eu/agiologio/ofelima-psychis/3074/iero-efcheleo-pote-pos-ke-giati785012/

Η Βουλγαρία στον «άξονα» αντίστασης ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση

 Ενώ η σύγκρουση μεταξύ της ΕΕ και της Πολωνίας και Ουγγαρίας βρίσκεται σε εξέλιξη για μια σειρά σοβαρών ζητημάτων που αναδείξαμε στην τελευταία ανακοίνωσή μας «Τα εμβόλια των Πολυεθνικών και η Εθνική Κυριαρχία» (1/12/20), φαίνεται ότι και η Βουλγαρία βρίσκεται στο δρόμο για να προσχωρήσει στον «άξονα των λαϊκιστικών χωρών», όπως χαρακτηρίζει η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) και η ΕΕ τις χώρες των οποίων οι ηγεσίες με τη λαϊκή βέβαια στήριξη δεν ευθυγραμμίζονται με τις επιταγές της ΕΕ.

Έτσι, μετά από αλλαγή κυβέρνησης στο Βουκουρέστι το 2019 —και εν μέσω αυξανόμενου άγχους για «αυταρχική» μετατόπιση στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη— το προσκήνιο έχει μετατοπιστεί στη Σόφια. Σε μια πρόσφατη έκθεση για το κράτος δικαίου στη Βουλγαρία, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέφρασε ανησυχίες σχετικά με τη μη διαφανή ιδιοκτησία των μέσων ενημέρωσης, την πίεση στους δημοσιογράφους και το νέο σχέδιο νομοθεσίας σχετικά με την ξένη χρηματοδότηση ΜΚΟ. Τον Ιούνιο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι ένας παρόμοιος νόμος στην Ουγγαρία ήταν ασυμβίβαστος με τα θεμελιώδη δικαιώματα της ΕΕ (βλ. “EU’s top court rules against Hungary on NGO funding”, Financial Times, 18/6/2020).

Η γειτονική μας Βουλγαρία, 14 χρόνια μετά την ένταξή της στην ΕΕ, είναι μία από τις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης μαζί με την Ελλάδα. Η πορεία της ήταν αυτή όπως όλων των κεντροανατολικών Ευρωπαϊκών κρατών, που μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Συνασπισμού και την είσοδό τους στην «ελεύθερη αγορά», η παραγωγική τους δομή καταστράφηκε και οι λαοί τους εξαθλιώθηκαν, με «δώρα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης το να κοιμούνται πολλοί κάτοικοί τους στα παγκάκια. Το άφθονο χρήμα που έρευσε στις χώρες αυτές από την ΕΕ θυμίζει την περίπτωση της πατρίδας μας, που αφού τα περίφημα κοινοτικά κονδύλια συγκάλυψαν τη σταδιακή παραγωγική αποδιάρθρωση της γεωργίας και της βιομηχανίας μας, τελικά οδηγηθήκαμε στην οικονομική καταστροφή.

Ενώ όμως η Ελλάδα μετατράπηκε σε απόλυτο προτεκτοράτο της Υπερεθνικής Ελίτ και της ΕΕ, ακόμα και η Βουλγαρία δεν έφτασε σε αυτό το σημείο. Μετά το 2015 έκλεισε τα σύνορά της στην «ελεύθερη μετανάστευση», ενώ προσφάτως με τη Ρουμανία προωθεί νομοθεσία ελέγχου της χρηματοδότησης και λειτουργίας των ΜΚΟ στο έδαφός της, όπως μας πληροφορούν σε αποκαλυπτικό άρθρο τους οι Financial Times με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η Βουλγαρία προσχωρεί στην ενοχλητική ομάδα της Ευρώπης»  (“Bulgaria joins Europe’s awkward squad”, 30/11/2020).

Η ΕΕ, βέβαια, παρουσίαζε μέχρι τώρα τις διαφωνίες με την κυβέρνηση της Βουλγαρίας απλώς σαν ζητήματα «διαφθοράς» και «διαφάνειας» (όπως άλλωστε κάνει και με την Ουγγαρία και την Πολωνία), σε μια σαφή απόπειρα εξαπάτησης των Ευρωπαϊκών λαών για τη σημασία των συγκρούσεων αυτών που βάζουν δυναμίτιδα στα θεμέλια του σαθρού οικοδομήματος που έστησε η Υ/Ε στην Ευρώπη σαν το πρώτο βήμα για την εγκαθίδρυση της ηγεμονίας της, με παρόμοιες ενώσεις να ακολουθήσουν στην Αμερική (η NAFTA, δηλ. η ΕΕ της Αμερικανικής ηπείρου, που θα αναζωογονηθεί μετά την «εκλογή» του εκλεκτού της Υ/Ε στις ΗΠΑ, του Μπάιντεν), την Ασία (ενδυνάμωση ASEAN) κ.λπ., καθώς και μεταξύ ηπειρωτικών οικονομικών μπλοκ, όπως προμηνύει η στρατηγική συμφωνία ASEAN-ΕΕ και άλλες πολύ πρόσφατες κινήσεις.

Όμως τώρα αποκαλύπτεται ότι η Βουλγαρική κυβέρνηση δεν είναι τελικά και τόσο «υπάκουο παιδί» στις εντολές της ΕΕ, αφού όχι μόνο αρνείται να εκχωρήσει κάθε πολιτική εξουσία–απόφαση στους υπερεθνικούς κανόνες της ΕΕ (όπως έγινε με την Ελλάδα όπου ακόμα και στον τομέα της ενημέρωσης κυριαρχούν απόλυτα τα μέσα που ελέγχει η Υ/Ε), αλλά και εμποδίζει ευθέως την ένταξη των Σκοπίων στην ΕΕ, διαλύοντας το σχέδιο της τελευταίας για πλήρη «ΕΕ-ποίηση» και ΝΑΤΟποίηση των Βαλκανίων, και περικύκλωση της Ρωσίας.

Αυτόν τον άμεσο κίνδυνο να ενταχθεί και η Βουλγαρία στον ευρωπαϊκό «άξονα αντίστασης», επισημαίνει και το συστημικό όργανο της Υ/Ε, οι πάντα καλά ενημερωμένοι Financial Times —αφού ο στόχος τους είναι η ενημέρωση των ελίτ και όχι η συσκότιση της αλήθειας για την «πλέμπα», όπως κάνουν τα άλλα συστημικά ΜΜΕ. Τελικά, τόσο η καταρρέουσα «ευρωπαϊκή οικογένεια», όσο και τα αφεντικά της στην Υπερεθνική Ελίτ, μετά την ιστορική απαρχή του Μπρέξιτ και στη συνέχεια την αμφισβήτησή της από την Ουγγαρία και την Πολωνία χθες, και τη Βουλγαρία σήμερα, αποκαλύπτουν ότι το μέλλον δεν ανήκει σε ενώσεις ψευτο-κρατών για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ελίτ, αλλά σε συνομοσπονδίες εθνικά κυρίαρχων λαών για την εθνική και κοινωνική ελευθερία…

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 5/12/2020

https://www.mekea.org/ανακοίνωση-μεκεα-η-βουλγαρία-στον-άξ/

Τα εμβόλια των Πολυεθνικών και η Εθνική Κυριαρχία

 Ενώ ο ανταγωνισμός των πολυεθνικών του φαρμάκου για το εμβόλιο που θα περιορίσει την πανδημική κρίση κορυφώνεται, όταν αντίθετα θα έπρεπε η περιβόητη «παγκόσμια κοινότητα» να έχει στοιχειωδώς επιβάλει σε όλες αυτές τις μόνιμα υπερκερδοφόρες εταιρείες το απαιτούμενο πλαίσιο της μεταξύ τους συνεργασίας για την όσο πιο ασφαλή πρόληψη από τον φονικό ιό, η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) αποκαλύπτει με διαρκή εντεινόμενη ωμότητα το στυγνό πραγματικό της πρόσωπο. Και αυτό όταν βέβαια σε μια πραγματική Κοινότητα κυρίαρχων λαών δεν θα έπρεπε καν τις κρίσιμες αποφάσεις για την υγεία των λαών να τις παίρνουν ιδιωτικές μεγαλο-επιχειρήσεις με κίνητρο το ιδιωτικό κέρδος, αλλά οι ίδιοι οι πολίτες μέσα από τις συνελεύσεις τους με αποκλειστικό κίνητρο την καλύτερη προστασία του σημαντικότερου αγαθού: της Κοινωνικής Υγείας.

Βασικός εκφραστής της νέας επίθεσης κατά των λαϊκών στρωμάτων στον Ευρωπαϊκό χώρο είναι βέβαια η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), αυτή τη φορά με τον χυδαίο εκβιασμό των λαών της Ουγγαρίας και της Πολωνίας που έχει ως στόχο να καθυποτάξει τις εκλεγμένες τους κυβερνήσεις σε αυτό που ονομάζει «ευρωπαϊκό κράτος δικαίου», το οποίο στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από τη «δικαιοσύνη» της Υ/Ε ως υπέρτατο νόμο ενάντια στο εθνικό δίκαιο κάθε έθνους-κράτους με σαφή στόχο την πλήρη κατάργησή τους. Οι ηγεσίες των δύο χωρών, αν και δεν έρχονται σε ανοικτή ρήξη με τη Νέα Διεθνή Τάξη, αντιστέκονται σθεναρά τα τελευταία χρόνια στο βασικό της άρμα που είναι η ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης, η οποία προτάσσει τη δήθεν «ισότητα» που εξασφαλίζουν τα «ατομικά δικαιώματα» (π.χ. έμφαση στις σεξουαλικές ελευθερίες[1]) και το πολυπολιτισμικό πρότυπο, σε αντίθεση με τα λαϊκά συμφέροντα και την εθνική κυριαρχία που κλιμακούμενα καταπιέζονται από τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Στο πλαίσιο αυτό, η άρνηση των δύο χωρών να εναρμονιστούν με την απαίτηση του ιερατείου των Βρυξελλών για «ανοικτά σύνορα» και τη σχεδόν ανεξέλεγκτη δράση των ΜΚΟ στο έδαφός τους[2] —σε αντίθεση με το ελληνικό προτεκτοράτο, για παράδειγμα, όπου οι ίδιες, άμεσα ελεγχόμενες από την Υ/Ε με επικεφαλής τον «φιλάνθρωπο» δισεκατομμυριούχο Σόρος οργανώσεις αλωνίζουν ελεύθερα τον χώρο μας— πάγωσε την επικύρωση του προϋπολογισμού της ΕΕ για την περίοδο 2021-27.

Θρυαλλίδα για το κονκλάβιο των Βρυξελλών που ωμά εκβιάζει με κλείσιμο της κάνουλας του Ευρώ για την αναγκαία Κοινοτική βοήθεια μέσα από το περίφημο χρηματοδοτικό Σχέδιο Ανάκαμψης ώστε ν’ αντιμετωπίσουν οι λαοί τη θύελλα της πανδημίας, φαίνεται να ήταν το αυτονόητο δικαίωμα των δύο χωρών στην επιλογή της υγειονομικής τους πολιτικής σε σχέση με το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού. Άλλωστε η Ουγγαρία, «παραβαίνοντας» τις προδιαγραφές των Υ/Ε και ΕΕ για αποκλειστική αγορά εμβολίου από τις δυτικές πολυεθνικές, βρίσκεται ήδη σε προκαταρκτική συμφωνία[3] για την αγορά αλλά και συμπαραγωγή του (αποκλεισμένου στη Δύση και την ΕΕ) ρωσικού εμβολίου, όπως δίνει τη δυνατότητα η ρωσική πλευρά και στην οποία έχει ήδη προχωρήσει σειρά χωρών, όπως και η γειτονική μας Τουρκία, που βέβαια δεν δεσμεύεται από καμία ΕΕ. Έτσι δίνεται η δυνατότητα στις χώρες αυτές να ανταλλάξουν τεχνογνωσία και να μην πάρουν εμβόλιο «γουρούνι στο σακί», αφού θα το δοκιμάσουν οι ίδιες στους πληθυσμούς τους για να δουν αποτελέσματα, να το βελτιώσουν κ.λπ., πέρα από το όφελος στο οικονομικό κόστος. Αν μάλιστα πάρουμε υπόψη το γεγονός ότι το ρωσικό εμβόλιο, με βάση τα σημερινά δεδομένα, είναι όχι μόνο το πιο φθηνό αλλά συγχρόνως το σχετικά πιο ακίνδυνο εμβόλιο (σε σχέση με τα σχετικά επικίνδυνα αμερικανικά εμβόλια των οποίων κανένας δεν ξέρει τις μακροπρόθεσμες συνέπειες), ακόμη και σε σχέση και με αυτό της Οξφόρδης (που φαίνεται ότι ακόμα και βραχυπρόθεσμα έχει σχετικά χαμηλή αποδοτικότητα), τότε το ρωσικό εμβόλιο θα ήταν η μοναδική σχεδόν λύση. Αυτή όμως αποκλείεται από την Υ/Ε, πρώτον για να μη χάσουν τα τεράστια προσδοκώμενα κέρδη τους οι πολυεθνικές στη Δύση, αλλά και δεύτερον για ιδεολογικούς λόγους αφού ακόμη και σήμερα φοβούνται τον Ρωσικό λαό (όχι βέβαια τους αστούς στη Μόσχα και την Πετρούπολη!) για τις μακροπρόθεσμες λύσεις που θα δώσει στο πρόβλημα της εθνικής κυριαρχίας, το οποίο ο Πούτιν προσπαθεί να το «βολέψει» μέσα στη ΝΔΤ, πατώντας δηλαδή σε δύο βάρκες, πράγμα εξ ορισμού αδύνατο!

Τα δήθεν «βέτο» βέβαια που έχουν τα έθνη–κράτη (όπως το βέτο που φαίνονται αποφασισμένες να ασκήσουν —για πρώτη φορά στην ΕΕ— η Πολωνία και Ουγγαρία) τα οποία συμμετέχουν στους υπερεθνικούς οργανισμούς οι οποίοι εξ ολοκλήρου ελέγχονται από την Υ/Ε, αποδεικνύονται παραμύθια της Χαλιμάς για να τα αφηγούνται κυρίως «αριστεροί» απολογητές της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης— σαν εκείνο της «Ευρώπης των λαών»— εξαπατώντας και υποδουλώνοντας τους στις επιταγές της Νέα Διεθνούς Τάξης, αφού οι ίδιες ελίτ έχουν προ καιρού φροντίσει να συμπεριλάβουν στα διάφορα σύμφωνα ένταξης εκείνα τα θεσμικά τερτίπια που δεσμεύουν ή απομονώνουν κάθε απόπειρα εθνικής κυριαρχίας εντός των τειχών τους. Και όταν αυτό απαιτείται, επιστρατεύουν στην προπαγάνδα τους και «επιφανή» μέλη της πολιτιστικής (υπερεθνικής) ελίτ όπως τον… «πολύ» Τζορτζ Κλούνεϊ, αγαπημένο κι αυτό παιδί του Τζορτζ Σόρος, που προφανώς εξαργυρώνοντας το Όσκαρ που του έχουν τάξει, κάνει δηλώσεις κατά της «απολυταρχικής» Ουγγαρίας του Όρμπαν. Βέβαια, ο ίδιος εκατομμυριούχος και οι όμοιοί του δεν λένε κουβέντα  για τον φασιστικής έμπνευσης νόμο του νέου εκλεκτού της Υ/Ε «αναμορφωτή» Μακρόν, που εν μέσω οργισμένων  διαδηλώσεων επιχειρεί να απαγορεύσει τη βιντεοσκόπηση και φωτογράφηση των αγριοτήτων των Γάλλων μπάτσων που τα τελευταία χρόνια έχουν τσακίσει τα εξεγερμένα λαϊκά στρώματα στη Γαλλία, όπως εκδηλώθηκαν κυρίως με τα Κίτρινα Γιλέκα. Όπως δεν είπαν κουβέντα όταν προ μηνών η Γερμανία της Μέρκελ απάνθρωπα απαγόρευε την αποστολή υγειονομικού εξοπλισμού της Κίνας προς την Ιταλία όταν η τελευταία δοκιμαζόταν άγρια από την εξάπλωση της πανδημίας. Αν ο «φασίστας» Όρμπαν είχε τολμήσει κάτι από τα παραπάνω, σύσσωμες αυτές οι ίδιες ελίτ και τα «προοδευτικά» τους εξαπτέρυγα θα είχαν ανέβει στα… κάγκελα να καταγγείλουν τον Ούγγρο πρωθυπουργό!

Στη συγκυρία αυτή που οι λαοί της Ευρώπης περισσότερο ή λιγότερο οργανωμένα ξεσηκώνονται διεκδικώντας την εθνική τους κυριαρχία, το ελληνικό προτεκτοράτο υποτάσσεται πλήρως στη ΝΔΤ και τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Ο λαός μας, παλινωδώντας από τους απατεώνες «αριστερούς» του ΣΥΡΙΖΑ στους νεοφιλελεύθερους «ψευτοδημοκράτες» του Μητσοτάκη τύπου Πισσαρίδη, δεν αντιδρά διεκδικώντας την εθνική και κοινωνική του ανεξαρτησία. Κι αυτό δεν το αφήνει ανεκμετάλλευτο η Υ/Ε και οι ντόπιες ελίτ. Οι ακραίες νεοφιλελεύθερες εισηγήσεις της επιτροπής Πισσαρίδη θα είναι και η χαριστική βολή για τα λαϊκά στρώματα. Υποτιθέμενες «μεταρρυθμίσεις» όπως απελευθέρωση των απολύσεων και η επιβολή ενός κατώτατου μισθού εξαθλίωσης από μια επιτροπή τεχνοκρατών σε μόνιμη βάση, είναι χαρακτηριστικές του μέλλοντος που εισηγείται ο περισπούδαστος οικονομολόγος ο οποίος για τις υπηρεσίες του στην Υ/Ε βραβεύτηκε και με Νόμπελ (όπως και πολλοί άλλοι κυρίως Αμερικανοί συστημικοί οικονομολόγοι)! Πρόκειται για ένα νέο «μνημόνιο», επί της ουσίας, την ώρα που η εγχώρια συστημική προπαγάνδα  παρουσιάζει την πανδημία ως «πόλεμο» για να συγκαλύψει όχι μόνο τις δικές της αστοχίες αλλά και την επί δεκαετίες συστηματική υποβάθμιση των δημόσιων υποδομών υγείας στο όνομα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Η σημερινή βέβαια ουσιαστική κατάρρευση του συστήματος Υγείας δεν είναι παρά η αναγκαία συνέπεια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόστηκαν και στον βασικό αυτόν τομέα για την ευημερία του Λαού. Για να μην ξεχνάμε και τη δήθεν «τούρκικη απειλή»…

Το Μέτωπο Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ) όλα αυτά τα χρόνια, με αγωνιστική συνέπεια και δρώντας κόντρα σε ένα περιβάλλον που μεθοδευμένα φιμώνει κάθε γνήσια αντισυστημική φωνή στον τόπο μας, κάνει ένα μεγάλο κάλεσμα στον ελληνικό λαό να οργανωθεί από τα κάτω ακολουθώντας το παράδειγμα των λαών που σηκώνουν δυναμικά κεφάλι σχεδόν σε κάθε γωνιά της Ευρώπης διεκδικώντας την εθνική τους κυριαρχία. Να γυρίσει την πλάτη στα «αριστερά» και «δεξιά» φληναφήματα περί «Ευρώπης των λαών» που δήθεν μπορεί να αλλάξει «από μέσα» και απελευθερωμένο από ιστορικά παρωχημένους πλέον διχασμούς να αγωνιστεί για την ανάκτηση της δικής του εθνικής κυριαρχίας, να έρθει σε ρήξη με τον Ευρω-φασισμό κάνοντας αρχή με την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ειδάλλως το μέλλον που του επιφυλάσσει η Νέα Διεθνής Τάξη 200 χρόνια μετά τον Μεγάλο Ξεσηκωμό του ‘21, θα είναι στον απόπατο της Δύσης.

Σημειώσεις

[1] Το «κράτος δικαίου», όπως ερμηνεύεται από τις Βρυξέλλες, έχει ήδη κλονιστεί από τις τελευταίες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης του Όρμπαν. Στις 10 Νοεμβρίου ο Υπουργός Δικαιοσύνης της Ουγγαρίας Judith Varga εισήγαγε στο Κοινοβούλιο ένα νομοσχέδιο που κατοχυρώνει τον γάμο και την οικογένεια ως συνταγματικές έννοιες. Το Ουγγρικό Σύνταγμα θα αναφέρει ότι «η μητέρα είναι γυναίκα και ο πατέρας είναι άνδρας», σε αντίθεση με το υπερεθνικό Κοινοτικό «δίκαιο» που επιβάλλει στις χώρες-μέλη τη δήθεν ισότητα με την άρση κάθε περιορισμού στην προώθηση των σεξουαλικών μειονοτήτων.

[2] Στην πολιτική του Όρμπαν για προάσπιση της εθνικής και πολιτιστικής κυριαρχίας του Ουγγρικού έθνους, κόντρα στην άλωσή της από την Παγκοσμιοποίηση, έχει συνταχθεί και το ΚΚ Ουγγαρίας (τονίζοντας μεταξύ άλλων  τη σημασία του κυριαρχικού ελέγχου των συνόρων στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση που μεθοδεύει η Υ/Ε), κατανοώντας την αναγκαιότητα της εθνικής κυριαρχίας ως προϋπόθεσης για οποιαδήποτε ανάπτυξη κινήματος συστημικής αλλαγής. Αντιθέτως, στην πατρίδα μας το «διεθνιστικό» ΚΚΕ  που βλέπει την Ελλάδα σαν μια σχεδόν «ιμπεριαλιστική» χώρα (!), πέρα από τις προτάσεις του να μοιραστούν ισόποσα παντού στην Ελλάδα όλοι οι παράνομοι μετανάστες, έκανε και… «εποικοδομητικές» προτάσεις στην ΕΕ για το πώς οι Σύριοι «πρόσφυγες» (πραγματικοί και μη) θα πηγαίνουν απευθείας στην Γερμανία με πτήσεις τσάρτερ…

[3] Ο Ούγγρος υπουργός Εξωτερικών Peter Siyarto δήλωσε ότι η χώρα χρειάζεται ένα εμβόλιο για τον κορωνοϊό υψηλής ποιότητας και το ζήτημα του πού παράγεται είναι δευτερεύουσας σημασίας: “Η Ουγγαρία απορρίπτει κάθε μορφή λόμπι σχετικά με την προτεραιότητα του εμβολίου. Είναι σημαντικό για εμάς ο Ουγγρικός λαός να λάβει ένα αξιόπιστο και ποιοτικό εμβόλιο, και το πού θα παραχθεί είναι δευτερεύον ζήτημα”. Σύμφωνα με τον Siyarto, η Ουγγαρία επιδιώκει να αναλάβει μέρος της παραγωγής του ρωσικού εμβολίου στην επικράτειά της, όπως ανακοίνωσε το Υπουργείο Υγείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 01/12/2020

https://www.mekea.org/ανακοίνωση-μεκεα-τα-εμβόλια-των-πολυε/

Ο πιο σκοτεινός χειμώνας

 Μια παράξενη εικόνα αντικρίζουν όσοι περνούν μπροστά από το Ευρωκοινοβούλιο στις Βρυξέλλες. Ο Γάλλος ευρωβουλευτής Πιέρ Λαρουτουρού κάθεται στην είσοδο κρατώντας ένα πλακάτ που γράφει: «Απεργία πείνας. Για το κλίμα, την υγεία και την απασχόληση. Φορολογήστε την κερδοσκοπία».

Του Μιχάλη Ψύλου

Ο 56χρονος σοσιαλιστής Ευρωβουλευτής και εκπρόσωπος του κόμματος “Nouvelle Donne” (New Deal) κατέφυγε στην κίνηση αυτή, μήπως και συγκινήσει τους 27 ηγέτες των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης να διαθέσουν στον νέο προϋπολογισμό 2021-2027 περισσότερα κονδύλια για την υγεία ,την αντιμετώπιση της ανεργίας και της κλιματικής αλλαγής. “Θα παραμείνω στο κοινοβούλιο μέρα και νύχτα χωρίς φαγητό”, λέει ο Γάλλος ευρωβουλευτής. «Ο στόχος μου δεν είναι να πεθάνω, αλλά να βοηθήσω να αποφύγουμε εκατομμύρια θανάτους…Τα κονδύλια μπορούν να βρεθούν αν η ΕΕ αποφασίσει επιτέλους να επιβάλει φόρο στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές».

Ο Λαρουτουρού ,όπως και εκατοντάδες ευρωβουλευτές ζητούν να θεσμοθετηθεί ένα οριστικό χρονοδιάγραμμα για την καθιέρωση ενός φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών – κάτι που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε συζητήσει άλλωστε για πρώτη φορά το 2011, αλλά έκτοτε η υπόθεση δεν προχωρά καθώς οι αγορές δεν συμφωνούν και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο απαιτείται ομοφωνία. Και δυστυχώς «ο νόμος των αγορών» υπερισχύει των πάντων…Και όμως!

Αν καθιερωθεί αυτός ο φόρος, ο χρηματοπιστωτικός τομέας θα συνεισφέρει τουλάχιστον 50 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο στον προϋπολογισμό της ΕΕ. «Είναι τουλάχιστον άσεμνο να λένε ότι δεν υπάρχουν χρήματα για την υγεία, τα νοσοκομεία, την απασχόληση και το κλίμα, όταν οι χρηματοπιστωτικές αγορές δεν ήταν ποτέ τόσο υψηλά όσο σήμερα και παρά την πανδημία», δήλωσε στην ιστοσελίδα Politico ο Γάλλος ευρωβουλευτής, ο οποίος ως εισηγητής του ετήσιου προϋπολογισμού της ΕΕ στο Ευρωκοινοβούλιο για το 2021 ζήτησε την εφαρμογή του φόρου στις αγορές το 2024.

Ο φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, αποκαλείται και φόρος Τόμπιν από τον Αμερικανό Νομπελίστα και μαθητή του Κέινς, Τζέιμς Τόμπιν, ο οποίος ήταν ο πρώτος που αναφέρθηκε στην ιδέα ενός παγκόσμιου φόρου στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές το 1972! Ο Τόμπιν απεδήμησε εις Κύριον πριν 18 χρόνια αλλά η ιδέα του ακόμη δεν έχει εφαρμοστεί. Και όμως, η ιδέα του Τόμπιν «θα βοηθούσε τις χώρες της ΕΕ να αποφύγουν μια σκληρή ύφεση το 2024 επειδή «η προσγείωση μετά την πανδημία θα είναι άγρια» λέει ο Λαρουτουρού.

Τον περασμένο Ιούλιο, οι 27 Ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν σε ένα ιστορικό πακέτο για τον νέο επταετή προϋπολογισμό ύψους 1,82 τρισεκατομμυρίων ευρώ με την προσθήκη νέων πηγών εσόδων για τη χρηματοδότησή του. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες μπορεί να συμφώνησαν μεν -και σωστά-στην επιβολή φόρων στα μη ανακυκλώσιμα πλαστικά- αλλά αρνούνται πεισματικά την εισαγωγή τέτοιων μηχανισμών αύξησης εσόδων σε ολόκληρη την ΕΕ.

To Ευρωκοινοβούλιο αξιώνει να δοθούν άμεσα 12,9 δισεκατομμύρια ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης και εκτός των ανώτατων ορίων του κοινοτικού προϋπολογισμού, για την ενίσχυση των τομέων της υγείας, της απασχόλησης και της έρευνας. Αυτό το «μαξιλάρι» θα μπορούσε να συμβάλει επίσης στην αποφυγή περικοπών σε κοινωνικούς πόρους και φιλολαϊκά προγράμματα στο μέλλον.

«Οι διαπραγματευτές του Ευρωκοινοβουλίου υπέβαλαν μια καινοτόμο πρόταση την Τετάρτη για να εξηγήσουν την πρότασης τους για τον επόμενο προϋπολογισμό. Οι εκπρόσωποι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου όμως την απέρριψαν τυφλά” γράφει η πορτογαλική εφημερίδα Expresso. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω των Βρυξελλών…

Η γερμανική προεδρία της ΕΕ, η οποία ηγείται των διαπραγματεύσεων με το Ευρωκοινοβούλιο εξ ονόματος των 27, υποστηρίζει ότι η μετακίνηση των ανώτατων ορίων θα ανοίξει το κουτί της Πανδώρας μεταξύ των Ευρωπαίων ηγετών, η οποία θα καθυστερήσει περαιτέρω τη διαδικασία έγκρισης του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου και του Ταμείου Ανάκαμψης. Το μόνο σίγουρο είναι – εν μέσω μιας εφιαλτικής πανδημίας- δύο μήνες πριν από το τέλος του ισχύοντος κοινοτικού πλαισίου δεν υπάρχει κοινοτικός προϋπολογισμός, ούτε λειτουργικό Ταμείο Ανάκαμψης.

Η παντοκρατορία των αγορών καλά κρατεί!

Η Κάρμεν Ράινχαρτ, κορυφαία οικονομολόγος και Αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας προειδοποιεί ότι «δεν θα υπάρξει ραγδαία άνοδος μετά την κρίση και πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις στους τομείς του λιανικού εμπορίου, της εστίασης και της ψυχαγωγίας δεν θα ανακάμψουν ποτέ”. Η Ράινχαρτ που αφιέρωσε την ακαδημαϊκή της καριέρα στην έρευνα των οικονομικών κρίσεων, λέει στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel ότι «μετά από οκτώ αιώνες οικονομικών κρίσεων, η τρέχουσα είναι πιο σοβαρή από ποτέ και δυστυχώς οι επενδυτές, οι κεντρικοί τραπεζίτες και οι πολιτικοί συχνά παραβλέπουν τα προειδοποιητικά σημάδια μιας σοβαρής ύφεσης».

Η Κάρμεν Ράινχαρτ εξηγεί ότι «η σημερινή κρίση δεν ξεκίνησε με τις συνήθεις υπερβολές που συνήθως προηγούνται των οικονομικών κρίσεων. Δεν ξεκίνησε με μια φούσκα ακινήτων, με υπερχρεωμένα νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Κάποια από αυτά τα προβλήματα υπήρχαν, αλλά δεν προκάλεσαν την κρίση».

Και τώρα κλείδωμα!

Αυτή είναι η λύση που κατέληξαν οι 27 στη χθεσινή τους τηλεδιάσκεψη. H ιστοσελίδα Politico μετέδωσε ότι η Άγκελα Μέρκελ είπε στους υπόλοιπου 26 ηγέτες ότι ο μόνος τρόπος να «σπάσει» η πανδημία είναι γρήγορα και σύντομα -lockdown.

Και μέχρι τώρα τι έκαναν, τι έκαναν μετά το πρώτο κύμα του κορωνοιού, σε τι ενέργειες προέβησαν το καλοκαίρι για να θωρακίσουν τα συστήματα υγείας;

Καταπέλτης η γαλλική Le Figaro:

«Ας παραδεχτούμε, ότι σε αυτό το σημείο κατά τη διάρκεια της επιδημίας, δεν υπάρχει άλλη λύση από την επιβολή αυτής της φοβερής τιμωρίας στη χώρα» γράφει η γαλλική εφημερίδα και προσθέτει: «Αλλά ας αναγνωρίσουμε τότε, ότι αυτό το “αναπόφευκτο” είναι επίσης η απόδειξη μιας σοβαρής αποτυχίας…. Τι έκαναν το Καλοκαίρι τους, που δεν μπόρεσαν να δημιουργήσουν το σύστημα που θα καθιστούσε δυνατή την αποτελεσματική εφαρμογή του περίφημου «τεστ, ανίχνευση, απομόνωση» ή αύξηση του αριθμού των κρεβατιών στις μονάδες έκτακτης ανάγκης και εντατικής θεραπείας. Αποτέλεσμα αυτής της διοικητικής έλλειψης, η Γαλλία να φτάνει στο δεύτερο κύμα, χωρίς να είναι καλύτερα οπλισμένη (ω ναι, έχουμε μάσκες!) από το πρώτο… Αλλά δεν υπάρχει πλέον χρόνος μετάνοιας … Επιτέλους ενεργείστε».

Το επόμενο ερώτημα είναι τρομακτικό αν και απλό: Τι θα συμβεί αν, αφού συγκρατηθεί η πανδημία του κορωνοϊού, η οικονομία χρειαστεί πολύ περισσότερο χρόνο για να ανακάμψει και η κοινωνική στασιμότητα συνεχιστεί;

Τι θα συμβεί αν ανάκαμψη που όλοι ελπίζουν δεν είναι ένα βήμα προς τα εμπρός σε μια πολλά υποσχόμενη «επόμενη κανονικότητα», αλλά ένα βήμα προς τα πίσω;

Με μειώσεις μισθών και συντάξεων, με περικοπές στο κοινωνικό κράτος, με δραματική αύξηση της ανεργίας, με χιλιάδες ανθρώπους να χάνουν τα σπίτια τους μη μπορώντας να αποπληρώσουν τα χρέη τους στις τράπεζες;

Ένα εφιαλτικό σενάριο που οδηγεί μαθηματικά σε κοινωνικό Αρμαγεδώνα και στο φάντασμα της κρίσης του 1929-33.

Ο Αμερικανός καθηγητής Τζον Γουίσμαν που μελέτησε πολύ διεξοδικά την χρηματοπιστωτική κρίση του 1929 , προειδοποιεί ότι «η Μεγάλη Ύφεση μπορεί να γίνει κατανοητή ως αποτέλεσμα της στασιμότητας των μισθών και της έκρηξης της ανισότητας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920».

Ο καθηγητής Γουίσμαν εντόπισε τρεις παράγοντες που συνέβαλαν στην Μεγάλη Υφεση: Πρώτον, η κατανάλωση μειώθηκε οδηγώντας σε «πτώση της αποταμίευσης των νοικοκυριών.

Δεύτερον, η «μεγαλύτερη ανισότητα» οδήγησε στην αύξηση των χρεών των νοικοκυριών και τρίτον, «οι πλούσιοι απέσπασαν ακόμη μεγαλύτερα κέρδη, εξασφαλίζοντας περισσότερη εξουσία σε όλους τους τομείς, συμπεριλαμβανομένης και της ιδεολογίας».

Εικόνες από το παρελθόν που στοιχειώνουν όμως το παρόν και το μέλλον. Τα στοιχεία δείχνουν ότι η όλο και μεγαλύτερη αύξηση της οικονομικής ανισότητας καθορίζει τη Νέα Εποχή.

Κατά τα λοιπά όλη η Ευρώπη, όπως και ολόκληρος πλανήτης ετοιμάζεται να περάσει τον πιο σκοτεινό χειμώνα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, καθώς πέρα από το κλείσιμο και την ατομική ευθύνη των πολιτών, δεν υπάρχει σαφές σχέδιο ούτε προοπτική ότι θα υπάρξει διαθέσιμο εμβόλιο για την πλειονότητα των πολιτών πριν από τα μέσα του επόμενου έτους.

Αλλά δυστυχώς οι ιθύνοντες εξακολουθούν να στοχοποιούν τον πολίτη, κρύβοντας τις κρατικές και κοινοτικές ευθύνες. Για παράδειγμα, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάγεν έριξε το μπαλάκι στην ατομική ευθύνη των Ευρωπαίων πολιτών λέγοντας ότι «τα φετινά Χριστούγεννα θα είναι διαφορετικά» λόγω της πανδημίας Covid-19, αλλά όλα θα εξαρτηθούν από τη συμπεριφορά κάθε ατόμου – σε περιφερειακό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο».

Το ερώτημα είναι όμως τι έκανε μέχρι τώρα η ΕΕ, τι έκαναν οι διάφορες κυβερνήσεις στον τομέα της υγείας και της κοινωνίας για την αναχαίτιση του εφιάλτη;

https://www.newsbreak.gr/apopseis/141040/o-pio-skoteinos-cheimonas/

Ο Νότος στη μέγγενη των Βρυξελλών

 Παρά την τεράστια καταστροφή που σπείρει η πανδημία, οι Ευρωπαίοι χαρτογιακάδες του Βορρά πιέζουν ξανά για σκληρές μεταρρυθμίσεις

Από τον Μιχάλη Ψύλο

Δύο κρίσιμα ραντεβού -σε Βρυξέλλες και Φρανκφούρτη- την προσεχή Πέμπτη θα κρίνουν πολλά για την πορεία της ευρωπαϊκής οικονομίας, αλλά και για τις τσέπες μας. Στις Βρυξέλλες, οι 27 ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης αναμένεται να εξετάσουν, μέσα στα άλλα, τη μεταρρύθμιση του Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) για την ενίσχυση των τραπεζών αλλά και την αναγκαστική δημοσιονομική χαλάρωση λόγω της πανδημίας.

Στη Φρανκφούρτη, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αναμένεται να αποφασίσει την αύξηση κατά 500 δισεκατομμύρια ευρώ του προγράμματος εξαγοράς ιδιωτικού και δημόσιου χρέους (το οποίο ξεκίνησε με 1.350 δισεκατομμύρια τον περασμένο Μάρτιο) και να το παρατείνει έως τουλάχιστον τον Δεκέμβριο του 2021.

Από την αρχή της πανδημίας, άλλωστε, με πρωτοβουλία της Κριστίν Λαγκάρντ, η ΕΚΤ διαδραμάτισε βασικό ρόλο, αγοράζοντας μαζικά τα ομόλογα χρέη που εξέδωσαν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, για να ηρεμήσει τις χρηματοπιστωτικές αγορές και να επιτρέψει στα κράτη-μέλη της Ε.Ε. να δανείζονται με χαμηλό κόστος.

Κι αν η Λαγκάρντ και η ΕΚΤ κάνουν το χρέος τους, οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δείχνουν να διστάζουν, να μην έχουν ξεκάθαρες ιδέες για το πώς πρέπει να βγάλουν τις χώρες, και φυσικά τους πολίτες, από την κρίση της πανδημίας, στηρίζοντας όλες τις ελπίδες τους στα εμβόλια. Λες και είναι το μαγικό ραβδί που θα επαναφέρει εν μια νυκτί οικονομία και κοινωνία στην προηγούμενη κανονικότητα…

«Είναι σαφές ότι το 2021 θα είναι μια τεράστια πρόκληση όσον αφορά την εμπιστοσύνη, την επικοινωνία, αλλά και τον εφοδιασμό με εμβόλια της ανθρωπότητας» λέει σε συνέντευξή του στη γερμανική «Die Zeit» ο σερ Τζέρεμι Φεράρ, ειδικός στις μολυσματικές νόσους, διευθυντής του ιδρύματος Wellcome Trust και πρώην καθηγητής Τροπικής Ιατρικής και Παγκόσμιας Υγείας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

«Πρέπει να επικροτήσουμε όλους όσοι έχουν συνεισφέρει σε αυτά τα εμβόλια: επιστήμη, βιομηχανία, κυβερνήσεις και εθελοντές. Αλλά πρέπει επίσης να έχουμε κατά νου ότι ο εμβολιασμός δεν θα γίνει αρκετά γρήγορα. Είναι σπάνιο να εμβολιάζεται ο πληθυσμός μιας ολόκληρης χώρας ή ακόμη και ολόκληρου του κόσμου ταυτόχρονα. Την τελευταία φορά κάτι τέτοιο συνέβη στις εκστρατείες εμβολιασμού κατά της πολιομυελίτιδας ή στην εξάλειψη της ευλογιάς. Εάν δώσετε ένα δραστικό συστατικό σε εκατομμύρια ανθρώπους, θα συμβούν επίσης γεγονότα που δεν έχετε δει σε κλινικές μελέτες με δεκάδες χιλιάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες άτομα».

«Για παράδειγμα, ορισμένα άτομα θα αναπτύξουν ασθένειες που δεν σχετίζονται καθόλου με το εμβόλιο, αλλά μπορεί να εμφανιστούν εντός τριών μηνών από τον εμβολιασμό. Είναι, επομένως, ζωτικής σημασίας να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στις παρενέργειες ή σε άλλες ενδείξεις για μικρές και μεγάλες περιόδους μετά την έναρξη του εμβολιασμού» προειδοποιεί ο καθηγητής Φεράρ.

Και τώρα τρέχουμε! Γιατί -όπως σημειώνει ο Βρετανός επιστήμονας- η αντιμετώπιση της πανδημίας εμφανίζει τεράστια προβλήματα, επειδή «σε ολόκληρη την Ευρώπη δεν έχουν επενδυθεί αρκετά χρήματα στη δημόσια υγεία τα τελευταία 10 χρόνια ή και πριν. Επιπλέον, οι περισσότερες χώρες στην Ευρώπη δεν χρησιμοποίησαν επαρκώς τον Ιούνιο, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο για να προετοιμαστούν για την αναμενόμενη αύξηση του αριθμού των κρουσμάτων τον χειμώνα. Και πάλι, όπως τον περασμένο Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο, αντέδρασαν πολύ αργά, όταν οι επιδημιολόγοι έλεγαν ότι η πορεία αυτής της πανδημίας ήταν αρκετά προβλέψιμη από τα μέσα ή τα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου».

Βαθμολογία κάτω από τη βάση, λοιπόν, στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Ποια είναι, όμως, η αντίδρασή τους τώρα; Αναμονή μέχρι να εισρεύσουν τα 750 δισ. ευρώ από το πολυπόθητο ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης και τα 1,8 τρισ. ευρώ από τον προϋπολογισμό της Ε.Ε., που καθυστερούν λόγω του βέτο Πολωνίας και Ουγγαρίας – δύο χωρών που αρνούνται τη διασύνδεση της εκταμίευσης ευρωπαϊκών πόρων με την τήρηση των θεμελιωδών αξιών της Ενωσης, όπως το κράτος δικαίου.

https://www.newsbreak.gr/apopseis/151551/o-notos-sti-meggeni-ton-vryxellon/

Έγιναν μαύρα πρόβατα οι… ήρωες με τις λευκές ποδιές

 Την επόμενη πενταετία οι νοσηλευτές θα παίρνουν πολύ λιγότερα χρήματα σε σχέση με άλλες κατηγορίες εργαζομένων

Από τον Μιχάλη Ψύλο

Αν νομίζετε ότι μόνο στην Ελλάδα οι ήρωες και οι ηρωίδες με τις «λευκές ποδιές» είναι κακοπληρωμένοι ή εισπράττουν ένα κυνικό «όχι» για την αποζημίωση των πρόσθετων εφημεριών τους, κάνετε λάθος. Στη Γερμανία, για παράδειγμα, όπου -όπως και στην Ελλάδα- την περασμένη άνοιξη χιλιάδες Γερμανοί βγήκαν στα μπαλκόνια τους για να χειροκροτήσουν τους γιατρούς και το προσωπικό που έδιναν τη μάχη με τον κορωνοϊό, οι νοσηλευτές αναμένεται ότι θα πληρώνονται τα επόμενα πέντε χρόνια πολύ λιγότερα από άλλες κατηγορίες εργαζομένων.

Έκθεση της Prognos AG για λογαριασμό του Ιδρύματος Bertelsmann, η οποία προβλέπει την αύξηση των μισθών έως το 2025, δείχνει ότι το νοσηλευτικό προσωπικό διατρέχει τον κίνδυνο απωλειών στο πραγματικό του εισόδημα τα επόμενα χρόνια. «Με άδεια χέρια μένουν οι εργαζόμενοι που χειροκροτήθηκαν ως “ήρωες της κορόνας” στην αρχή της πανδημίας και τους οποίους η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ ευχαρίστησε σε τηλεοπτικό της διάγγελμα ότι κυριολεκτικά κράτησαν ζωντανά τα νοσοκομεία» γράφει η «Suddeutsche Zeitung». «Ο πραγματικός ακαθάριστος ετήσιος μισθός στην υγεία και στις κοινωνικές υπηρεσίες θα είναι μικρότερος κατά 4.000 ευρώ το 2025, σε σχέση με τον μέσο γερμανικό μισθό των 34.000 ευρώ, σύμφωνα με την έρευνα» σημειώνει η γερμανική εφημερίδα.

Αλλά και στη Βρετανία ο υπουργός Οικονομικών Ρίσι Σούνακ, ενώ ανακοίνωσε αυξήσεις των μισθών για περίπου 900.000 εργαζομένους στον δημόσιο τομέα, άφησε απέξω τους νοσηλευτές και άλλους επαγγελματίες στον τομέα της υγείας. «Η είδηση ότι οι νοσηλευτές και οι νοσηλεύτριες δεν θα επωφεληθούν από την αύξηση των αποδοχών έχει εξοργίσει πολλούς στο επάγγελμα» αναφέρει το Euronews στην ιστοσελίδα του. «Ο αποκλεισμός τους ήταν το τελευταίο πλήγμα σε ένα ήδη αποθαρρυμένο και εξαντλημένο εργατικό δυναμικό, που αγωνίζεται για μια δίκαιη αύξηση των αμοιβών εδώ και χρόνια, μια μάχη που έχει επηρεάσει την υπομονή και την ανοχή τους απέναντι στην κυβέρνηση. Πολλοί δεν θα επιθυμούν πλέον να είναι μέλη ενός επαγγέλματος που παραμερίζεται συνεχώς από εκείνους που κυβερνούν τη χώρα» λέει ο Βρετανός δημοσιογράφος του ιατρικού ρεπορτάζ Χάντλεϊ Στιούαρτ.

Τα ίδια συμβαίνουν στην Αμερική, όπου το νοσηλευτικό προσωπικό είναι κακοπληρωμένο. Οπως αναφέρει έρευνα του ιδρύματος Brookings, «παρότι έχουν κηρυχθεί “ουσιώδεις”, οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας έχουν την αίσθηση ότι παραγκωνίζονται και υποτιμούνται. Όλοι μιλούσαν με υπερηφάνεια για τη δουλειά τους, αλλά λίγοι ένιωθαν τον σεβασμό των άλλων, ακόμα και όταν διακινδύνευαν τη ζωή τους. Πολλοί εξέφρασαν απογοήτευση -και μερικές φορές θυμό- για την έλλειψη ακόμη και του αναγκαίου προστατευτικού εξοπλισμού».

Η δημοκρατική πρόεδρος της Βουλής Νάνσι Πελόσι τόνισε ότι οι εργαζόμενοι αυτοί χρειάζονται και αξίζουν πρόσθετους πόρους για να συνεχίσουν το έργο τους και να στηρίξουν τις οικογένειές τους.

Η ελεγχόμενη από τους δημοκρατικούς Βουλή ενέκρινε μάλιστα το σχετικό νομοσχέδιο, το οποίο όμως «κόλλησε» στη Γερουσία, στην οποία τον έλεγχο έχουν οι ρεπουμπλικάνοι.

Ο λόγος που το νοσηλευτικό προσωπικό στη Γερμανία θα έχει κατά μέσο όρο μικρότερες αποδοχές από τους άλλους εργαζομένους είναι η… χαμηλή παραγωγικότητα, όπως γράφει η «SZ». Στην υγειονομική περίθαλψη η παραγωγικότητα θα αυξηθεί μόνο κατά το ήμισυ έως το 2025 σε σχέση με τη βιομηχανία, σύμφωνα με τη μελέτη του ιδρύματος Bertelsmann.

«Το εύρος της αύξησης των μισθών είναι αντίστοιχα μικρότερο» λέει ο Τόρμπεν Στουχμέιερ, εκπρόσωπος του ιδρύματος. Φυσικά! Η «καταραμένη» παραγωγικότητα, που αποτελεί και την κεντρική ιδέα του συστήματος. Και όμως! Και… πατίνια να βάλει μια νοσοκόμα δεν μπορεί απλώς να φροντίζει περισσότερους ασθενείς ανά ώρα χωρίς να μειώνεται η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών! Οπως και ένας πιανίστας, άλλωστε, δεν μπορεί να παίζει περισσότερα κομμάτια την ώρα και όλα να είναι τέλεια, όπως γράφει με μπόλικη δόση ειρωνείας η γερμανική εφημερίδα. Είναι η λεγόμενη «ασθένεια του κόστους», όπως έγραψε ο πρώην πρόεδρος της Αμερικανικής Ένωσης Οικονομολόγων Ουίλιαμ Μπάουμολ. Μόνο που η «ασθένεια» αυτή αυξάνει δραματικά τις κοινωνικές ανισότητες. Αλλά και τις παρεχόμενες υπηρεσίες, καθώς, όσο κι αν το νοσηλευτικό προσωπικό δίνει τη ζωή του για την αντιμετώπιση της πανδημίας, η άδικη συμπεριφορά της Πολιτείας δεν μπορεί παρά να έχει αντίκτυπο. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο που η Γερμανία εμφανίζεται αδύναμη να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το δεύτερο κύμα της πανδημίας, καταφεύγοντας αναγκαστικά σε όλο και πιο σκληρό lockdown εν όψει των Χριστουγέννων.

Και η Ανγκελα Μέρκελ, η οποία επαινέθηκε πριν από λίγους μήνες για την αποτελεσματικότητα της πολιτικής της έναντι της πανδημίας, «έχει μεγάλο πρόβλημα αυτή τη φορά να διατηρήσει μια συνεκτική και ενοποιημένη πορεία απέναντι στον ιό στη χώρα» γράφει το γαλλικό περιοδικό «L’Οbs». «Με βάση μόνο την ελπίδα, άλλωστε, δεν θα φτάσουμε πουθενά» δήλωσαν στο Γαλλικό Πρακτορείο Γερμανοί επιδημιολόγοι.

«O αριθμός των νέων κρουσμάτων παραμένει σε υψηλό επίπεδο στη Γερμανία. Οι υγειονομικές Αρχές ανέφεραν το τελευταίο 24ωρο 14.054 νέες μολύνσεις κορονοϊού, σύμφωνα με το ινστιτούτο RobertKoch.

Την προηγούμενη εβδομάδα υπήρξαν 13.604 νέα κρούσματα. Επιπλέον, αναφέρθηκαν 423 νέοι θάνατοι σε μία ημέρα, από 388 που ήταν κατά μέσο όρο την προηγούμενη εβδομάδα» γράφει η «Frankfurter Rundschau».

Σύμφωνα με τη Διεπιστημονική Ενωση Εντατικής Θεραπείας (DIVI), μόνο το 20% των κρεβατιών εντατικής θεραπείας είναι ακόμη διαθέσιμο στη Γερμανία. Ο αριθμός των ασθενών με Covid-19 που υποβλήθηκαν σε θεραπεία σε μονάδες εντατικής θεραπείας ανήλθε σε 4.179 τη Δευτέρα, έναντι μόλις 220 στις αρχές Σεπτεμβρίου. Και όλα αυτά, παρότι από τον Νοέμβριο μπαρ, εστιατόρια, αθλητικές εγκαταστάσεις και πολιτιστικοί χώροι έχουν κλείσει και τόσο οι δημόσιες όσο και οι ιδιωτικές συγκεντρώσεις έχουν περιοριστεί.

Aυτοί οι περιορισμοί θα παραμείνουν σε ισχύ έως τις 10 Ιανουαρίου με μια προγραμματισμένη χαλάρωση των μέτρων, ειδικά για συγκεντρώσεις μεταξύ των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.

https://www.newsbreak.gr/apopseis/151881/eginan-mayra-provata-oi-iroes-me-tis-leykes-podies/

Η επανεμφάνιση της Βρετανίας!

 Στις 26 Οκτωβρίου, μετά την αποτυχία της τρίτης εκεχειρίας στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, η ομάδα MINSK (ΗΠΑ, Ρωσία, Γαλλία) ανακοίνωσε ότι θα έφερνε το θέμα των εχθροπραξιών στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ώστε μέσω των ψηφισμάτων να απαιτούνταν ο άμεσος τερματισμός των εχθροπραξιών.

Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά

Όμως, προς έκπληξη όλων, η Βρετανία, ως μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, ανακοίνωσε ότι θα έθετε βέτο στο ψήφισμα, απαιτώντας να μην υπάρξει απόφαση περί τερματισμού των μαχών. Η πρωτοφανής βρετανική ενέργεια, ακατανόητη εκ πρώτης όψεως, θα μπορούσε να γίνει αντιληπτή εάν συνδυαζόταν με μια σειρά φαινομενικά ασύνδετων γεγονότων, ώστε να γίνουν κατανοητές οι στρατηγικές των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Την 1η Οκτωβρίου, τέσσερις ημέρες μετά την έναρξη των εχθροπραξιών στον Καύκασο, ο Richard Moore, πρώην πρέσβης της Βρετανίας στην Τουρκία, επισκέφτηκε την Αγκυρα με την ιδιότητα του νέου αρχηγού των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών. Ο Τιερί Μεϊσάν αναφέρει ότι η επίσκεψη του Ρίτσαρντ Μουρ στην Αγκυρα αφορούσε τον συντονισμό της αποστολής 4.000 Τουρκμένων τζιχανιστών από τη Συρία στον Καύκασο. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στην Αγκυρα είχε πρωτοστατήσει να αναλάβει ο Τούρκος πρόεδρος την πνευματική ηγεσία των αδελφών μουσουλμάνων, τους ηγέτες των οποίων γνώριζε, επειδή μέσω των υποτροφιών του κέντρου ισλαμικών σπουδών του πανεπιστημίου της Οξφόρδης με το οποίο είναι συνδεδεμένος επιδίωκε να τους στρατολογήσει στις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες.

Ο Ρίτσαρντ Μουρ είναι αξιοθαύμαστος επειδή είναι ο εμπνευστής της αναβίωσης της ισχυρής βρετανικής παράδοσης στρατολόγησης ξένων πρακτόρων μέσω των ακαδημαϊκών κέντρων της Οξφόρδης και του Κέμπριτζ, πρακτική με την οποία οι Βρετανοί κατέκτησαν το κόσμο.

Πράγματι, είναι οξυδερκές ότι ο ίδιος προώθησε στο διοικητικό συμβούλιο του ισλαμικού κέντρου σπουδών της Οξφόρδης τον πρώην πρωθυπουργό της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιουλ, ο οποίος, σημειωτέον, είχε αναλάβει και τον συντονισμό των ισλαμικών σπουδών στην Ελλάδα μέσω της χορήγησης υποτροφιών σε Ελληνες ακαδημαϊκούς με τα χρήματα του τουρκικού ερευνητικού οργανισμού TYBITAK, καθώς και της τουρκικής διοίκησης της Βόρειας Κύπρου. Επίσης, είναι αξιοπερίεργο ότι οι ισλαμικές υποτροφίες σε Ελληνες ακαδημαϊκούς διαφημίζονταν εκείνη την εποχή μέσα από τις ιστοσελίδες του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών!

Η επίσκεψη του Ρίτσαρντ Μουρ στην Αγκυρα θα μπορούσε να είχε περάσει απαρατήρητη αν λίγους μήνες νωρίτερα, τον Ιούνιο του 2020, ο πρωθυπουργός της Αγγλίας Μπόρις Τζόνσον δεν είχε ανακοινώσει την πρόθεσή του για την επιστροφή της Βρετανίας στο αυτοκρατορικό παρελθόν της και στις θάλασσες μέσω της ναυπήγησης ενός ισχυρού στόλου και της αναδιάρθρωσης των βρετανικών ενόπλων δυνάμεων. Προφανώς, η έξοδος της Βρετανίας από τη γερμανική Ευρωπαϊκή Ένωση και η σχεδιαζόμενη αποχώρηση της Αμερικής από τη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο συσχετίζονται με την απόφαση της επιστροφής της Βρετανίας στο αυτοκρατορικό παρελθόν, επειδή το Λονδίνο έχει αντιληφθεί ότι η παραμονή του στην Ευρωπαϊκή Ένωση το κράτησε μακριά από τις ενεργειακές περιοχές του πλανήτη.

Μέσα σε αυτό το γενικευμένο πλαίσιο επαναφοράς, το Λονδίνο παρέχει σταθερή διπλωματική στήριξη στην Τουρκία και στο Αζερμπαϊτζάν, ενώ μόλις στις 25 Οκτωβρίου, αμέσως μετά την αμερικανική ανακοίνωση περί «κακής πίστης» των Αζέρων, η Μόσχα άρχισε να υποψιάζεται βρετανική παγίδα γύρω από την αμερικανική παγίδα, αντιλαμβανόμενη ότι το Λονδίνο είχε χρησιμοποιήσει τις ΗΠΑ στο να ενθαρρύνουν την Τουρκία για την έναρξη των εχθροπραξιών στον Καύκασο.

Έτσι, η Βρετανία επανεμφανίζεται στην περιοχή του Καυκάσου 190 χρόνια μετά το «μεγάλο παιχνίδι», όνομα με το οποίο είναι γνωστή η βρετανική απόπειρα ελέγχου των περιοχών νοτίως της Ρωσίας τους δύο τελευταίους αιώνες. Σήμερα, η εμφάνιση του Λονδίνου στον Καύκασο αποσκοπεί στη σύναψη συμβολαίων μεταξύ αζερικών και βρετανικών πετρελαϊκών εταιριών. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Ρίτσαρντ Μουρ φαίνεται ότι διαπραγματεύτηκε με την Αγκυρα τη σύναψη συμβολαίων συνεκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στην ανατολική Μεσόγειο, με αντάλλαγμα την παροχή του κινητήρα πριν από το 2023 για το εθνικό μαχητικό της Τουρκίας. Το Λονδίνο δεν σκοπεύει να επιτρέψει στη Γαλλία να αποτελέσει τον μοναδικό παίκτη στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.

Η βρετανική στρατηγική απόφαση της αναβίωσης του αυτοκρατορικού παρελθόντος μέσω του ισχυρού στόλου και η επανεμφάνιση στον Καύκασο, στη Μέση Ανατολή και την ανατολική Μεσόγειο, σε συνδυασμό με τον νεοοθωμανισμό του Ερντογάν, δεν φαίνεται ότι θα επιφέρει κάτι θετικό στην περιοχή. Οι χαμένες από τη βρετανική «επαναφορά» θα είναι η Γερμανία και η Ελλάδα. Η πρώτη, επειδή αντικαταστάθηκε από τη Βρετανία στην ενεργειακή πολιτική της Αγκυρας, και η δεύτερη, λόγω βλακείας.

*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

https://www.newsbreak.gr/apopseis/149384/i-epanemfanisi-tis-vretanias/

Γι’ αυτά πολεμήσαμε

 Είχα δύο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια – φαίνονταν οι φλέβες, τόσην εντέλειαν είχαν.

Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*

Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα ‘χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ’ Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων· χίλια τάλαρα γύρευαν. […] Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: “Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι’ αυτά πολεμήσαμε”». Αυτά έγραφε ο Μακρυγιάννης στα «Απομνημονεύματά» του για την Ελληνική Επανάσταση. 200 χρόνια μετά, η υπουργός Πολιτισμού κυρία Μενδώνη αποφασίζει να δανείσει ως δανεικά κι αγύριστα αυτά για τα οποία επολέμησαν τότε οι Ελληνες. Φέρνει νομοθετική ρύθμιση που επιτρέπει τον δανεισμό των κινητών μνημείων για 25 χρόνια με δυνατότητα παράτασης άλλα 25 χρόνια, αντί για 5 συν 5 που ίσχυε ως σήμερα. Για 50 χρόνια, λοιπόν, κάποιο μουσείο του εξωτερικού μπορεί να δανειστεί ελληνικά εκθέματα. Υστερα από τόσες δεκαετίες εκτός Ελλάδας άντε ψάξε να βρεις το έκθεμα. Ποιος θα ζει κιόλας να το θυμάται. Ακόμη και το αρχείο καταγραφής μπορεί να μην υπάρχει.

Η αρχική ρύθμιση προέβλεπε δανεισμό για 100 χρόνια (!), αλλά προκειμένου να κατευνάσει τις αντιδράσεις η υπουργός έκανε μια μικρή υποχώρηση. Ο,τι πιο πολύτιμο έχουμε σε αυτή τη χώρα θέλουν να το σκορπίσουν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Είναι προφανώς ένας τρόπος να εορτάσουμε τα 200 έτη από την Ελληνική Επανάσταση. Χωρίς αυτά για τα οποία πολεμήσαμε.

Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με τάλαρα η ρύθμιση που προωθείται. Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν πρόκειται περί δανεισμού, αλλά περί δωρεάς. Τα χαρίζουν τα αρχαία μας και τα βυζαντινά μας και με απόλυτο κυνισμό δηλώνουν ότι η απόφαση αυτή ενισχύει την προβολή του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό. Η ρύθμιση αυτή βοηθάει, μας λένε, το Μουσείο Μπενάκη να φτιάξει το Μουσείο Μπενάκη Μελβούρνης μεταφέροντας εκεί κομμάτια που έχει στις αποθήκες του. Είναι καλύτερα λένε να είναι στις αποθήκες από το να είναι για 50 χρόνια στη Μελβούρνη; Δεν ξέρω, λέει κάπου ο νόμος ότι δανείζονται μόνο τα εκθέματα στις αποθήκες; Φέρνει μάλιστα και ως παράδειγμα το Μουσείο του Λούβρου στο Ντουμπάι. Θα στείλουμε δηλαδή την πολιτιστική μας κληρονομιά εδώ κι εκεί, γιατί φιλοδοξούμε να γίνουμε σαν το κιτσάτο Λούβρο στο αραβικό Ντουμπάι. Αυτές είναι φιλοδοξίες. Καταρχάς τα έργα τέχνης του κάθε πολιτισμού αποκτούν νόημα στον χώρο σύλληψης και δημιουργίας τους. Έχει νόημα μια περιοδική έκθεση σε άλλον τόπο. Δεν έχει κανένα νόημα δανεισμός μισού αιώνα, που στερεί την Ελλάδα από την κληρονομιά της, το πιθανότερο για πάντα.

*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle

https://www.newsbreak.gr/apopseis/152396/gi-ayta-polemisame/

Πάει και τελείωσε δεν τρώμε ότι μας σερβίρουν.  

Ακούσια βλακεία ‘Η εκούσια προδοσία

 Τo μηδενικό ειδικό βάρος της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η συνειδητή και διαρκής υποχώρηση στα εθνικά θέματα -μέσω της σιωπηλής παραχώρησης δικαιωμάτων στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο στην Τουρκία-, η παράδοση των κλειδιών της χώρας στην εχθρική Γερμανία, οι λανθασμένες στρατηγικές αποφάσεις και κυρίως ο μονομερής αφοπλισμός της χώρας, παρά το γεγονός ότι η τουρκική εχθρότητα προς τον Ελληνισμό έχει παγιωθεί ως κρατική ιδεολογία από το 1996, δημιουργούν εύλογα ερωτήματα αναφορικά με την αποτελεσματικότητα και τη διάθεση του πολιτικού συστήματος και των ελίτ να υπερασπιστούν τα σύνορα της χώρας και τον Ελληνισμό.

Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά

Οι πράξεις υπεράσπισης δεν αποτελούν αναχρονιστική πραγματικότητα, αλλά, αντιθέτως, ο βαθμός προστασίας της χώρας και η προώθηση των ιδεολογικών συνιστωσών του Ελληνισμού έχουν άμεσες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις στην επιβίωση των Ελλήνων. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, φαίνεται ότι υπάρχει μια κρατική, πολιτική και κοινωνική εγγενής αδυναμία λήψης στρατηγικών αποφάσεων και κατανόησης κινδύνων επί τη βάσει της λογικής και του ορθολογισμού, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί μια μη αναστρέψιμη βλάβη στα συμφέροντα της χώρας. Είναι πλέον κατανοητό ότι η μετατροπή της χώρας σε απέραντη δυστοπία μέσω του εκούσιου μετασχηματισμού της σε γερμανικό προτεκτοράτο είναι το αποτέλεσμα διαχρονικών ανορθολογικών αποφάσεων, που σε πρώτη ανάγνωση θέτει εύλογα ερωτήματα για την ποιότητα της εγκεφαλικής λειτουργίας των λαμβανόντων τις αποφάσεις.

Αυτό όμως που δεν μπορεί να απαντηθεί με βεβαιότητα είναι εάν η τραγική θέση της χώρας είναι το αποτέλεσμα μιας πανδημίας βλακείας, ο ιός της οποίας προσβάλλει επιλεκτικά το ελληνικό DNA, ή είναι συνέπεια μιας συστηματικής διαφθοράς, η οποία συσχετίζει τις επιζήμιες στρατηγικές αποφάσεις με το μέγεθος του χρηματισμού των ελίτ από τρίτες, εχθρικές χώρες. Ανάλογοι προβληματισμοί υπάρχουν και στις ΗΠΑ. Παραβλέποντας την προσβολή των Αμερικανών πολιτικών από τον ιό της βλακείας, όπως στην Ελλάδα, ο πρώην βουλευτής του Τέξας John Rattcliffe ερμηνεύει τη μαζική μεταφορά τεχνολογίας και εργοστασίων από τις ΗΠΑ στην Κίνα ως το αποτέλεσμα ενός «μαζικού επηρεασμού» των νομοθετικών σωμάτων και των πολιτικών των ΗΠΑ από την Κίνα, δηλαδή ενός άμεσου ή έμμεσου μαζικού χρηματισμού και διαφθοράς των αμερικανικών ελίτ. Το φαινόμενο του χρηματισμού των πολιτικών ελίτ στην Ελλάδα είναι βαθιά ριζωμένο στη χώρα.

Ο Κόμπτον Μακένζι, ναυτικός ακόλουθος της Βρετανίας στην Ελλάδα την εποχή του Διχασμού, στο βιβλίο του «Ελληνικές μνήμες» περιγράφει με λεπτομέρειες τον χρηματισμό των βενιζελικών πολιτικών από τις αγγλικές μυστικές υπηρεσίες. Ο ύπατος αρμοστής της Ιωνίας και στενός συνεργάτης του Βενιζέλου, Αριστείδης Στεργιάδης, φυγαδεύτηκε από τη Σμύρνη με αγγλικό αντιτορπιλικό την προηγουμένη της εισόδου των τουρκικών στρατευμάτων στην πόλη, εγκαθιστάμενος στη Νίκαια της Γαλλίας. «Ο Στεργιάδης και ο Αγγλος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού Τάλμποτ εκ των παρασκηνίων είχαν μια απίστευτη δύναμη, που την εφάρμοζαν ανελέητα, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις σε εθνικό, πολιτικό, κοινωνικό ή οικονομικό επίπεδο.

Κοινός παρονομαστής των ενεργειών τους ήταν η προσήλωσή τους στον άξονα της μυστικής βρετανικής πολιτικής και στα υποκρυπτόμενα πίσω απ’ αυτήν τεράστια οικονομικά συμφέροντα μιας ομάδας Αγγλων κεφαλαιούχων (Χάμπρο και Σία), οι οποίοι διαχρονικά, από την εποχή που η Ελλάδα απέκτησε την ανεξαρτησία της, είχαν επιτύχει να μονοπωλούν την οικονομική επιρροή τους μέσα από αλλεπάλληλα δάνεια και επαναληπτικούς ανατοκισμούς» (Δημοσθένης Κούκουνας, «Λαβύρινθος», τ. 41, Νοέμβριος 2006). Ανάλογοι προβληματισμοί υπάρχουν και για τα κίνητρα των πολιτικών πρωταγωνιστών που κράτησαν στα χέρια τους τα ηνία της χώρας μετά τη Μεταπολίτευση.

Η αριστοτελική λογική επιβάλλει ότι η είσοδος της χώρας στα Μνημόνια με μόλις 120% δημόσιο χρέος, η φτωχοποίηση και η λεηλασία της, η διάσωση των γαλλογερμανικών τραπεζών και η καταστροφή του συνταξιοδοτικού μέσω του PSI, η εγκατάλειψη της Κύπρου στο έλεος των Τούρκων, καθώς και του ενιαίου αμυντικού δόγματος, η μετατροπή της χώρας σε μόνιμο καταυλισμό τζιχαντιστών και Τουρκμένων με τα χρήματα των βαριά φορολογούμενων και ληστευόμενων πολιτών, οι δηλώσεις περί «επιζήμιου νατιβισμού» (που επιχειρούν να δικαιώσουν την εθνογραφική αλλοίωση της χώρας), η ακύρωση της στρατηγικής συμμαχίας με τη Γαλλία, η επί 40 χρόνια παραβίαση του θαλάσσιου, εναέριου και χερσαίου ελληνικού χώρου χωρίς αντίδραση, η παράδοση του ιστορικού ονόματος της Μακεδονίας, οι δηλώσεις πολιτικών, του τύπου «οι θάλασσες δεν έχουν σύνορα», η αποβιομηχανοποίηση, η διάλυση της αμυντικής βιομηχανίας και η νομοθετική επιβολή του αφοπλισμού από τον γνωστό «μεγαλόστομο δήθεν» είναι πολιτικές αποφάσεις που ελήφθησαν από άτομα που είτε έχουν προσβληθεί από τον ελληνικό ιό της βλακείας είτε έχουν καθοδηγηθεί από μυστικές υπηρεσίες εχθρικών χωρών.

*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

https://www.newsbreak.gr/apopseis/151248/akoysia-vlakeia-i-ekoysia-prodosia/

Μεγάλα συμφέροντα στο πλευρό Ερντογάν

 Η ιστοσελίδα Politico επέλεξε τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ως τον έκτο πιο ισχυρό άνθρωπο της Ευρώπης για το 2020. Με ποιο αιτιολογικό;

Από τον Μιχάλη Ψύλο

Είναι «κακός γείτονας» και αποτελεί πρόκληση για τις Βρυξέλλες, «με την Ε.Ε. να μην έχει σαφή στρατηγική για το πώς θα αντιμετωπίσει τον εναγκαλισμό του Ερντογάν με το… μεγάλο ραβδί», εξηγεί με γλαφυρό τρόπο η ιστοσελίδα, υποστηρίζοντας ότι «ουδείς μεγάλος ξένος ηγέτης μπορεί να τον ελέγξει». Υπερβολές του Politico σίγουρα, καθώς όλοι οι αναλυτές γνωρίζουν ότι θα ήταν αρκετό ένα tweet του Αμερικανού προέδρου ή η επιβολή σκληρών οικονομικών κυρώσεων από την Ε.Ε. για να πάψει να είναι «κακός γείτονας».

Μέχρι τώρα όμως ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ υπερηφανευόταν για τη φιλία του με τον Ερντογάν και η ηγεμονεύουσα την Ευρώπη Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ βάζει φρένο σε κάθε είδους κυρώσεις στην Τουρκία. Ακόμα και η «Die Welt» έφτασε στο σημείο να… ξεφωνήσει τη στάση του Βερολίνου. «Η Γερμανία προστατεύει τον Ερντογάν» είναι ο τίτλος κύριου άρθρου της γερμανικής εφημερίδας. «Ο Τούρκος πρόεδρος χλευάζει την Ε.Ε. και με μια εξωφρενική πρόκληση καλεί την Ευρώπη να απαλλαγεί από τη στρατηγική της τύφλωση».

Κι όμως! Ο «σουλτάνος» επιβιώνει γιατί απλά έχει να κάνει με ηγέτες δειλούς, που κοιτούν μόνο τα οικονομικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα. Με ελάχιστες εξαιρέσεις -κυρίως τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν και τον Αυστριακό καγκελάριο Σεμπάστιαν Κουρτς-, οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες παρακολουθούν άβουλοι και μοιραίοι τον Ερντογάν να πυροδοτεί συνεχώς συγκρούσεις σε διάφορα μέτωπα και να εντείνει τον αυταρχισμό στο εσωτερικό της Τουρκίας, παραβιάζοντας κάθε έννοια Δικαίου. «Ενώ βρισκόμαστε και πάλι σε μια εποχή που θυμίζει, με πολλούς τρόπους, την άνοδο του ναζισμού, οι δυτικοί ηγέτες ρίχνουν τα τείχη, αντιμέτωποι με τις απειλές του Ερντογάν» γράφει το γαλλικό περιοδικό «Le Point».

Σε μια κίνηση με πολλούς συμβολισμούς, αλλά κυρίως με αποδέκτες τους 27 Ευρωπαίους ηγέτες που συνεδριάζουν στις Βρυξέλλες για τις προκλήσεις της Αγκυρας, ο Τούρκος πρόεδρος επέλεξε, μάλιστα, σήμερα να μεταβεί στο Μπακού για να παρακολουθήσει την «παρέλαση της νίκης» των στρατιωτικών δυνάμεων των Αζέρων κατά της Αρμενίας στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Άλλωστε είναι γνωστό σε όλους ότι χάρη στη στρατιωτική εμπλοκή της Τουρκίας ηττήθηκαν οι Αρμένιοι…

Η προκλητική στάση του Ερντογάν καθιστά όμως «ολοένα και πιο δύσκολο για τη γερμανική κυβέρνηση να αποτρέψει τις κυρώσεις της Ε.Ε. εναντίον της Τουρκίας» γράφει η «Frankfurter Allgemeine Zeitung». «Αν και η Γερμανία έχει αντιταχθεί μέχρι στιγμής σε μια αυστηρότερη στάση εναντίον της Αγκυρας, η Τουρκία δεν έχει κάνει τίποτα για να μειώσει τις εντάσεις στη Μεσόγειο ή να εισαγάγει μεταρρυθμίσεις που θα μπορούσαν να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη της χώρας» γράφει η γερμανική εφημερίδα και προσθέτει: «Για να παραμείνει αξιόπιστη, η Ε.Ε. δεν πρέπει να αποφύγει τις κυρώσεις».

Θα ακούσουν αυτές τις φωνές η καγκελάριος Μέρκελ και οι σύμμαχοί της ή απλά, για την τιμή των όπλων, οι 27 θα ανακοινώσουν κάποιες «περιορισμένες και οικονομικά ασήμαντες κυρώσεις εις βάρος της Τουρκίας», όπως προβλέπει η συμβουλευτική εταιρία Eurasia Group, που ειδικεύεται σε γεωπολιτικές αναλύσεις και έρευνες; Δεν αποκλείεται μάλιστα οι 27 να κάνουν δεκτή κι επισήμως την πρόταση Ερντογάν για ένα νέο, διεθνές συνέδριο που θα συγκεντρώνει «όλους τους παράγοντες γύρω από το τραπέζι», δηλαδή και το ψευδοκράτος στην κατεχόμενηΒόρεια Κύπρο. «Η μεγαλύτερη δύναμη του Τούρκου προέδρου ήταν πάντα το σίγουρο ένστικτό του για πολιτική επιβίωση» γράφει η «Frankfurter Rundschau». «Εάν το θεωρεί απαραίτητο, θα μπορούσε να αλλάξει τη στρατηγική του τόσο ευκαιριακά, ώστε εύκολα να πάρει αντίθετη θέση» προσθέτει η γερμανική εφημερίδα.

Ο Τούρκος πρόεδρος θέλει διακαώς, άλλωστε, να ενταχθεί η Αγκυρα στη συμμαχία των μεσογειακών χωρών, γνωστή ως EastMed, προκειμένου να έχει λόγο στην εκμετάλλευση του φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο. Με τη διοργάνωση ενός διεθνούς συνεδρίου για την ανατολική Μεσόγειο, στο οποίο θα μετάσχει και το ψευδοκράτος με τον αχυράνθρωπο του «σουλτάνου», Ερσίν Τατάρ στο τραπέζι, η Αγκυρα θα βρεθεί σε πιο πλεονεκτική θέση για να προωθήσει τα σχέδιά της. Οπως απείλησε, άλλωστε, ο Ερντογάν λίγες ημέρες πριν από τη σύνοδο των Βρυξελλών, «η Αγκυρα δεν θα δεχθεί σχέδια ή χάρτες που μπορούν να μας περιορίσουν στις ακτές της Αττάλειας». Ολα δείχνουν ότι η Ε.Ε. θα οδηγηθεί και πάλι σε ένα νέο ευχολόγιο, διαποτισμένο με λίγα ασήμαντα μέτρα εναντίον, κυρίως, κάποιων προσώπων της τουρκικής κρατικής εταιρίας πετρελαίων.

Η σημερινή σύνοδος της Ε.Ε. πραγματοποιείται, βέβαια, μία ημέρα έπειτα από την απόφαση της αμερικανικής Βουλής για επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία λόγω της αγοράς των ρωσικών πυραύλων S-400. Εάν φυσικά ο Τραμπ δεν ασκήσει βέτο. Έτσι, ως… υποδεέστερη δύναμη, η Ε.Ε. πρέπει να περιμένει -και ειδικά η Γερμανία- να δει και την πολιτική που θα χαράξει ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν έναντι της Αγκυρας… Ώστε να κινηθούν εκ του ασφαλούς! Η φιλοτουρκική στάση του Βερολίνου μπορεί φυσικά να έρχεται από πολύ παλιά -από την εποχή του Κάιζερ Γουλιέλμου στα τέλη του 19ου αιώνα-, αλλά εδράζεται σήμερα στα μεγάλα συμφέροντα της Γερμανίας στην τουρκική και τουρκόφωνη αγορά. Οπως επισημαίνουν οι «Financial Times», κάθε συζήτηση στη Σύνοδο Κορυφής για εμπάργκο όπλων στην Τουρκία θα σκοντάψει στο γεγονός ότι η Γερμανία είναι εκ των κυριότερων προμηθευτών όπλων για τον τουρκικό στρατό και το ναυτικό.

Στο ίδιο στρατόπεδο βρίσκεται, άλλωστε, και η Ισπανία, εταιρίες της οποίας ολοκληρώνουν τη ναυπήγηση του πρώτου αεροπλανοφόρου της Τουρκίας. Άλλωστε, δεν είναι άσχετη και η φιλοτουρκική στάση που επιδεικνύει ο Ισπανός επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Ζοζέπ Μπορέλ. «Απομένει να δούμε εάν η Γερμανία ή η Ισπανία θα υποστηρίξουν ένα εμπάργκο όπλων, το οποίο θα μπορούσε να διαταράξει τις πωλήσεις γερμανικών υποβρυχίων στην Τουρκία ή τη ναυπήγηση του αεροπλανοφόρου» σημειώνει η βελγική ιστοσελίδα euobserver.

Έναν άλλο λόγο που ο Ερντογάν έχει «ισχυρούς συμμάχους, ειδικά στην Ευρώπη» δίνει η «Die Welt»: «Μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Ευρώπης φοβούνται την κατάρρευση της Τουρκίας»… Τα νούμερα είναι αποκαλυπτικά: «Αν και τα ευρωπαϊκά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έχουν μειώσει τις δραστηριότητές τους στην Τουρκία τα τελευταία χρόνια, ισπανικές, γαλλικές, βρετανικές και γερμανικές τράπεζες έχουν επενδύσει πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια στη χώρα. Ειδικότερα, τα ισπανικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα τρέμουν μήπως και δεν σταθεροποιηθεί η κατάσταση στην Τουρκία, καθώς η έκθεσή τους ξεπερνά τα 62 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι γαλλικές τράπεζες εμπλέκονται με 29 δισεκατομμύρια δολάρια, οι βρετανικές καταγράφουν στους ισολογισμούς τους δάνεια στην Τουρκία πάνω από 12 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ οι γερμανικές εμπλέκονται με περίπου 11 δισεκατομμύρια δολάρια. Παράλληλα, οι ιταλικές τράπεζες έχουν επενδύσει περίπου 8,7 δισεκατομμύρια δολάρια» σημειώνει η γερμανική εφημερίδα.

«Βάστα με να σε βαστώ ν’ ανεβούμε στο βουνό», που λέει και η παροιμία. Γι’ αυτό ο Ερντογάν επιλέγει τη διπλωματία της αντιπαράθεσης, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία… Ξέρει ότι οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες έχουν πολλά να χάσουν από τις κυρώσεις, άρα θα πιέσουν τις κυβερνήσεις τους να επιδείξουν μεγαλύτερη… αυτοσυγκράτηση έναντι της Τουρκίας. Να γιατί ο Τούρκος πρόεδρος επιβιώνει, έχοντας απέναντί του δειλούς, αλλά και εκμεταλλευόμενος τα μεγάλα συμφέροντα…

https://www.newsbreak.gr/apopseis/152088/megala-symferonta-sto-pleyro-erntogan/

Αθάνατη Ελλάς! Η θυσία δύο αναπήρων πολεμιστών για να σωθούν 100 αθώοι!

 Η γερμανική κατοχή στην Ελλάδα μας δεν ήταν απλώς σκληρή, αλλά δολοφονική. Οι Γερμανοί και οι σύμμαχοί τους Ιταλοί και Βούλγαροι διέπραξαν τρομακτικά εγκλήματα πολέμου εις βάρος των Ελλήνων, στους οποίους εμφανίζονταν – κατά τα άλλα – ως «φίλοι» που επιτέθηκαν στην Ελλάδα για να «εκδιώξουν τους Άγγλους και το φιλβρετανικό καθεστώς».

Οι Έλληνες δεν δείλιασαν πάντως και εξ’ αρχής αντιστάθηκαν στους κατακτητές όσο μπορούσαν, όσοι μπορούσαν, παθητικά ή δυναμικά, αλλά πάντα με ηρωισμό και αυταπάρνηση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ελληνικής αυτοθυσίας αποτελεί το παρακάτω που έχει καταγραφεί σε επίσημη έκθεση με ημερομηνία 28 Οκτωβρίου 1943.

«Τον Σεπτέμβριον του 1941 εις την περιφέρειαν Μεγάρων Αττικής εξηφανίσθησαν δύο Γερμανοί αξιωματικοί. Συνεπεία τούτου οι Γερμανικαί Αρχαί συνέλαβον και ενέκλεισαν εις τας φυλακάς 100 Μεγαρείς, τους οποίους και θα εξετέλουν εαν δεν ανευρίσκοντο οι δράσται. Δύο ανάπηροι του παρόντος Ελληνοιταλικού Πολέμου, τραυματισθέντες εν Αλβανία, παρουσιασθήσαν εις τας Γερμανικάς Αρχάς και εδήλωσαν ότι ούτοι ετύγχανον οι φονείς των Γερμανών αξιωματικών. Επί τη δηλώσει των ταύτη ετυφεκίσθησαν πάραυτα. Μετ’ ολίγας ημέρας ανευρέθησαν τα πτώματα των Γερμανών αξιωματικών. Εκ της εξετάσεως δε απεδείχθη ότι οι προσφερθέντες τραυματίαι, οι θυσιασθέντες διά να σώσουν την ζωήν 100 ανθρώπων, ετύγχανον αθώοι»!

Αθάνατη Ελλάδα!

https://www.history-point.gr/athanati-ellas-i-thysia-dyo-anapiron-polemiston-gia-na-sothoyn-100-athooi

Ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας… το τελευταίο μάθημα! Γερμανική κτηνωδία

 Οι Γερμανοί, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, αποδείχθηκαν εφάμιλλοι, αν όχι “ανώτεροι” των Γότθων προγόνων τους στην “τέχνη” της δολοφονίας αθώων. Στην Ελλάδα προκάλεσαν τεράστιες καταστροφές και αιματοκύλησαν πόλεις και χωριά σε όλη την χώρα. Οι δολοφονίες ξεκίνησαν δε από νωρίς, από τους πρώτους μήνες της κατοχής. Η Κρήτη, λόγω της ηρωικής της αντίστασης των κατοίκων της στη διάρκεια της μάχης για την κατάκτησή του νησιού, πλήρωσε βαρύ τίμημα σε αίμα, ως αντίποινα από τους Γερμανούς κατακτητές.

“Τον Οκτώβριον του 1941, Γερμανικόν στρατιωτικόν απόσπασμα με επικεφαλής αξιωματικόν περιεκύκλωσε το χωρίον της περιοχής Χανίων, Χρυστόμανθον. Εκάλεσεν όλους τους κατοίκους να συγκεντρωθούν εις την πλατείαν του χωρίου, οι δε συγκεντρωθέντες ήσαν σχεδόν γυναικόπαιδα.

-Που είναι οι άνδρες του χωρίου; ηρώτησεν ο επικεφαλής αξιωματικός.

-Δεν έμειναν παρά ολίγοι, του απήντησαν.

-Χρειάζομαι 25 άνδρας. Θέλω να είναι νέοι και υγιείς μεταξύ 18 και 42 ετών.

-Μόνον 16 άνδρες των ηλικιών αυτών ευρέθησαν. Ο Γερμανός αξιωματικός τους εμέτρησε και είπεν.

-Δεν είναι αρκετοί και συνεπώς μετατρέπω το όριον ηλικίας από 16-55 ετών.

“Αλλά και πάλιν μόνον 23 άνδρες των ηλικιών αυτών ευρέθησαν και διά να συμπληρωθή ο αριθμός προσετέθη εν παιδί 15 ετών και είς γέρων. Οι Γερμανοί περιεκύκλωσαν τούτους και αιφνιδίως εις σύνθημα του Γερμανού αξιωματικού τα πολυβόλα εξηφάνισαν τους λίγους αυτούς άνδρας που είχον απομείνει στο χωρίον.

“Κατά το 1941 εις το χωρίον Κυρτόμαδο Κρήτης, ο Ιωάννης Φοράκης και ο Κουτσογιαννάκης, τραυματισθέντες κατά την εκτέλεσιν των υπό των Γερμανών, ετάφησαν ζώντες, ενός δε εκ των δύο το στόμα επληρώθη χώματος διά να μη οιμόζη. Οι οικείοι τούτων υπεχρεώθησαν να παραθέσωσι γεύμα εις το εκτελεστικόν απόσπασμα.

“Κατά το 1941 εις το χωρίον Γεράνι Ρεθύμνης, 25 κάτοικοι αυτού υπεβλήθησαν εις φρικτά βασανιστήρια, κατόπιν υποχρεώθησαν να ανορρύξουν οι ίδιοι τους τάφους των προ της εκτελέσεως των. Εκατηγορούντο διότι δεν κατήγγειλον πολίτας που έλαβαν μέρος εις την μάχην της Κρήτης.

“Τον Ιούνιον του 1942 εις το χωρίον Μοίρες Κυνουρίας Κρήτης εξετελέσθη υπό των Γερμανών, μεταξύ άλλων δι’ εθνικήν δράσιν ο Διδάσκαλος Παπαδάκης. Ούτος ερωτηθείς, εάν έχη τελευταίαν τινά επιθυμίαν είπε. «Ναι, θέλω να πω κάτι στους συντρόφους μου που θα πάμε μαζί στο ταξείδι…………» και στρεφόμενος προς τους μελλοθανάτους Κρήτας είπε, «30 χρόνια σας εδίδασκα τον εθνικόν Ύμνον. Σήμερα θα πούμε μαζί το τελευταίο μάθημα παιδιά……….» ετραγούδησαν όλοι τον Εθνικόν Ύμνον, εζητοκραύγασαν υπέρ της Ελλάδος και των συμμάχων και έπεσαν υπέρ της Ελευθερίας”.

Τα ανωτέρω καταγράφονται στα ελληνικά αρχεία της εποχής. Έτσι για να μην ξεχνάμε.

https://www.history-point.gr/o-ethnikos-ymnos-tis-elladas-to-teleytaio-mathima-germaniki-ktinodia

Θεσσαλονίκη εκπέμπει S.O.S.

 Πολιτική & Κοινωνία

Στέλιος Παπαθεμελής

(περί COVID-19):

    :ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΑ ΒΟΡΕΙΑ ΣΥΝΟΡΑ Εδώ και Τώρα!

Κλείστε ΑΜΕΣΩΣ (αν και κρίσιμα καθυστερημένα) τις χερσαίες ΠΥΛΕΣ ΕΙΣΟΔΟΥ του Βορρά. (= Πύλες του Άδου!)

 :ΠΡΟΜΑΧΩΝΑ, ΕΥΖΩΝΟΥΣ, ΣΚΟΠΙΑ,ΑΛΒΑΝΙΑ (και ό,τι άλλο.)

Διότι ολόκληρο το καλοκαίρι, χωρίς ούτε μία 14ήμερη καραντίνα, με ελλιπείς ελέγχους και μετρήσεις περνούσαν αδιακρίτως στην Ελλάδα (ξέφραγο αμπέλι) συρφετοί του Δολοφόνου ιού καθημερινά: Θεσσαλονίκη, Χαλκιδική, Σέρρες, και παντού.

Τσουνάμι από τον ΠΡΟΜΑΧΩΝΑ! Σέρβοι, Βούλγαροι, χώρες ιδιαίτερα βεβαρημένες από τον covid-19. Το ίδιο στους Ευζώνους. Έλεγχοι; Από Ελλάδα μικρή μερίδα, ή ενδεικτική. Περισσότερο αρκούσε ένα πιστοποιητικό υγείας από τη χώρα προέλευσης, που κατά γενική κατακραυγή, ήταν πλαστογραφημένο, από – γνωστές και συνήθεις στη Βουλγαρία – σπείρες απατεώνων. (Αλήθεια; Ψέματα; Ποιος το έψαξε;)

Τουριστικό όφελος; Μηδενικό ή και αρνητικό, αφού συνωστίζονταν (στα ωραιότερα λιμανάκια της Χαλκιδικής) με τροχόσπιτα εκτός κάμπινγκ και αφήνοντας στο ντούζ κονσερβοκούτια του Ζάεφ και … άφθονες καρπουζόφλουδες!

Δηλαδή αγόραζαν και κανένα καρπούζι!

 Σήμερα ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ, αρκεί μόνο το Χαρτί της χώρας Προέλευσης.

Έτσι φτάσαμε στην ανεξέλεγκτη σημερινή κατάσταση.

Τα Κόμματα αρκούνται στην μικροπολιτική κριτική, αποβλέποντας σε κομματικά οφέλη.

«Ξυπνήστε Πατριώτες!» Σήμερα, κατεπειγόντως, τώρα, απαιτείται πνεύμα ενότητας, συνεργασίας, πολλής δουλειάς, να πέσουμε όλοι με τα μούτρα, να ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ! Καθένας στον τομέα του! Με καθολική αυστηρή πειθαρχεία.

Με σωτήρια Δράση στο εσωτερικό, πλάι στον ηρωικό ιατρικό κόσμο.

 Πρώτα όμως και Αμέσως η Πολιτεία να ανακόψει τη συνεχιζόμενη εισροή του Ιού από το Εξωτερικό.

Να δούμε μέσα στη χώρα τη Δουλειά μας.

  ΚΛΕΙΣΤΕ ΣΗΜΕΡΑ τις επικίνδυνες χερσαίες Πύλες Εισόδου του Βορρά.

Επιπλέον δύο χρήσιμες συμβουλές. Ενημερώστε (Κρατική Τηλεόραση) πληρέστερα τους πολίτες. Δίνετε, π.χ. 1)τα επίπεδα της Νόσου των γειτόνων μας. 2) Να αναφέρεστε, όχι μόνον στα αρνητικά Δεδομένα- των ίδιων πάντα Χωρών:(Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Αμερική,…) αλλά και στα επιτεύγματα χωρών που πήγαν καλά ή ΚΑΛΛΙΣΤΑ, όπως η Κίνα. Εκθέστε τρόπους και μέσα που χρησιμοποίησαν, για να τους μιμηθούμε, και … για να αναπνεύσουμε λίγη αισιοδοξία!

Όλοι μαζί, με ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΓΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΟ, «εν μέσω λοιμών, σεισμών, καταποντισμών», με Θάρρος και Αγώνα να σταθούμε ΟΡΘΙΟΙ. Και … θα ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!

https://www.antibaro.gr/article/28655

Άγιος Νεκτάριος: δάσκαλος της Ρωμιοσύνης

 Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός.

Τιμά και γεραίρει η Εκκλησία μας, στις 9 Νοεμβρίου κάθε έτους, την μνήμη του Αγίου Νεκταρίου, ενός από τους πιο αγαπητούς αγίους του ορθόδοξου λαού μας. Τον αγαπάμε και τον ευλαβούμαστε και εμείς οι δάσκαλοι, όσοι πιστεύουμε στον Σωτήρα Χριστό μας, γιατί ο άγιος υπήρξε και δάσκαλος.

Γύρω στο 1866 περίπου, ο 20χρονος τότε Αναστάσιος, φεύγει από την Πόλη και πηγαίνει στην τουρκοκρατούμενη Χίο. Η ευρεία του μόρφωση, η ολοκάρδιος αγάπη και το ήθος του, εκτιμήθηκαν και αναλαμβάνει καθήκοντα διδασκάλου στο χωριό Λιθί. Επί μια δεκαετία το μυροβόλο και γόνιμο αποτύπωμά του, μένει ανεξίτηλο στις καρδιές των κατοίκων και μαθητών του. Μαθητής του και μετέπειτα καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Τιμίου Σταυρού Ιεροσολύμων, Ι. Νεομονιτάκης, θα γράψει: «Κατά το έτος 1879, εις Χίον, υπήρξε διδάσκαλος των πρώτων γραμμάτων μου. Τον ενθυμούμαι τότε ως απλούν ρασοφόρον Νεκτάριον Κεφαλάν της Νέας Μονής της Χίου, ασκητικόν και ευσεβή, λάμποντα με την αγιότητα του βίου και τον ζήλον του αληθούς χριστιανού». («Ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως», Στ. Καλκανδή, σελ. 105).

Ο άγιος διετέλεσε σχολάρχης, διευθυντής της Ριζαρείου Σχολής. Να παραθέσω το εκπληκτικό επεισόδιο που συνέβη στην σχολή του και την διαχείρισή του από τον άγιο. Κάποτε μια ομάδα τελειοφοίτων διαπληκτίστηκε, έφτασαν και σε γρονθοκοπήματα. Το μαθαίνει ο άγιος. Και ιδού το ανεπανάληπτο και αιώνιο παράδειγμα, σε δασκάλους και διευθυντές σχολείων, αντιμετώπισης της ενδοσχολικής βίας, του κακώς λεγόμενου σήμερα «bullying», που έχει λάβει διαστάσεις επιδημίας. Αντί για φωνές, τιμωρίες, τσιρίδες και κλήτευση γονέων, ο Πατήρ της Εκκλησίας μας, επιβάλλει το παρακάτω πρωτοφανές, αξιοθαύμαστο και χριστομίμητο: «Αυτά που κάνατε με λυπούν και με αναγκάζουν να τιμωρήσω τον εαυτό μου. Από σήμερα το μεσημέρι να ειδοποιηθεί ο μάγειρας, να μην μου αποστέλλει φαγητό, επί τρεις ημέρες. Την ώρα του φαγητού θα προσεύχομαι για την ανωμαλία. Μάλιστα. Με λυπούν παιδιά μου, με λυπούν… σεις οι αυριανοί λειτουργοί του Υψίστου! Πηγαίνετε και είθε ο Κύριος να αποστείλει έλεος και φωτισμό, είθε να σας συγχωρήσει. Πηγαίνετε και παρακαλώ μέχρι της μεσημβρίας να έχετε συμφιλιωθεί». ( «Ο άγιος του αιώνας μας», Σ. Χονδρόπουλου, σελ.114, εκδ. «Καινούργια Γη). Έκτοτε ουδείς σπουδαστής δημιούργησε πρόβλημα, γιατί ήξερε ότι θα την πληρώσει… ο άγιος σχολάρχης του. Τι να πει κανείς ενώπιον τέτοιου μεγαλείου!!

Σκέφτομαι, εκατό χρόνια έκλεισαν φέτος από την οσιακή κοίμηση του Αγίου Νεκταρίου. Αν είχαμε υπουργό Παιδείας με ορθόδοξο φρόνημα, θα αφιέρωνε το έτος στην μνήμη του Αγίου Νεκταρίου. Θα αποστελλόταν και ένα ευσύνοπτο συναξάρι του αγίου στα σχολεία, στο οποίο θα αναδεικνυόταν ο δάσκαλος και σχολάρχης άγιος. Έχει που έχει μαυρίσει η ψυχή δασκάλων, μαθητών και των γονιών τους με τους εγκλεισμούς και τις συνεχείς απειλές για να «φορούν την μάσκα». Πόσο παρήγορος θα ήταν ο βίος και η πολιτεία του, η όλο καλοσύνη, αγάπη και φιλανθρωπία παιδαγωγία του. (Και είναι εντελώς απαράδεκτο να κατεβάζει κάποιος μικρός μαθητής την μάσκα, για να αναπνεύσει σαν άνθρωπος και ο καιροφυλακτών δάσκαλος να πέφτει πάνω του να τον κατασπαράξει με ουρλιαχτά και κραυγές εμμονικές. Το έχω ξαναγράψει είμαστε δάσκαλοι και όχι λοιμωξιολόγοι ή χειρότερα… Ευαγγελάτοι. Αυτή η ιστορία θα αφήσει σκιές στην συμπεριφορά των παιδιών).

Να κλείσω με το εκπληκτικό επεισόδιο από την ζωή του Αγίου Νεκταρίου, που είχα σημειώσει σε παλαιότερο άρθρο μου, με τίτλο «Άγιος Νεκτάριος και Παύλος Μελάς».

Στο παλιό, καλό λεξικό του «ΗΛΙΟΥ», στο λήμμα «Μελάς», διαβάζουμε σε τούτα τα κομψά ελληνικά: «Μεγάλη αρχοντική οικογένεια των Ιωαννίνων, της οποίας πλείστα μέλη διεκρίθησαν εις τα γράμματα και τας επιστήμας, εις τον στρατό την πολιτικήν και την διπλωματίαν, σημαντικάς δε εθνικάς υπηρεσίας παρέσχον εις την πατρίδα πολύ προς της εκρήξεως του Ιερού Αγώνος, κατ’ αυτόν, και μετά την αποκατάστασιν του κράτους». Αρχοντική οικογένεια, όχι γιατί είχε μεγάλη οικονομική επιφάνεια, αλλά διότι τα μέλη της «παρέσχον σημαντικάς εθνικάς υπηρεσίας». Τω καιρώ εκείνω οι παλιές αρχοντικές οικογένειες, αμιλλώνται ποια θα ευεργετήσει περισσότερο την πατρίδα. Τω καιρώ ετούτω οι αρχοντοχωριάτες, οι νεόπλουτοι σαλταδόροι και δανειοσυντήρητοι διαγωνίζονται για το ποιος θα προξενήσει μεγαλύτερη ζημιά στην πατρίδα. Οι Μελάδες και όλες οι οικογένειες των εθνικών ευεργετών ήταν αρχοντάνθρωποι, έτσι ονομάζει ο λαός μας τους γενναιόδωρους, τους ανοιχτόκαρδους, τους φιλότιμους. Αρχονταρίκι ονομάζεται στα μοναστήρια η αίθουσα υποδοχής και φιλοξενίας των προσκυνητών, γιατί και η Εκκλησία μας, μας θέλει αρχοντάνθρωπους και όχι μίζερα, οικτρόβια και αξιολύπητα ανθρωπάρια. («Ό,τι και να κάνουμε, ταπείνωση – αγάπη – αρχοντιά, χρειάζεται», έλεγε και ξανάλεγε ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης). Ο Παύλος Μελάς ονομάστηκε Παύλος, και όχι Γεώργιος όπως έλεγαν τον παππού του, προς τιμήν του αδελφού του παππού του, Παύλου, ο οποίος υπηρετούσε στα τάγματα των Σουλιωτών υπό τον Μάρκο Μπότσαρη και «έπεσε» ηρωικώς μαχόμενος κατά την αγιασμένη Έξοδο του Μεσολογγίου. Με τέτοιο όνομα πώς να μην έχει ηρωικό, λεβέντικο θάνατο ο αετός της Μακεδονίας μας;

Πατέρας του Παύλου Μελά ήταν ο Μιχαήλ (Μίκης) Μελάς, άνθρωπος καλλιεργημένος, με φιλοπατρία, που διετέλεσε από το 1891 ως το 1894 και δήμαρχος Αθηνών. (Αδελφός του ήταν ο περίφημος Λέων Μελάς που έγραψε τον «Γεροστάθη», βιβλίο που γαλούχησε γενιές Ελληνοπαίδων, οι οποίες αργότερα απελευθέρωναν πατρίδες σκλαβωμένες).

Ήταν γύρω στο 1890, που ο κατασυκοφαντημένος στην Αίγυπτο, Άγιος Νεκτάριος, έρχεται στην Αθήνα. Ζητά θέση, όχι αρχιερέως, αλλά απλού ιεροκήρυκα, χωρίς μισθό. Συναντούσε – ποιος; – πόρτες κλειστές και υποσχέσεις. Ντρεπόταν ο άγιος, τον συντηρούσε μια απλή γριούλα. «Αδερφέ μου», γράφει στον αδερφό του Χαράλαμπο στη Χίο, «αναγκάζομαι μετά πόνου και δακρύων να σε ενοχλήσω ευρισκόμενος εν Αθήναις, εν ημέραις χαλεπές, περιφρονημένος και εμπαιζόμενος παρά των ισχυρών…». (Και μες στους ισχυρούς ήταν και η τότε εκκλησιαστική ηγεσία). Καταφεύγει στον υπουργό – μετά από είκοσι απόπειρες – «Εκκλησιαστικών και Παιδείας». Του αρνήθηκε την θέση ιεροκήρυκα, διότι «ετύγχανε αλλοδαπός» και «εστερείτο της ελληνικής υπηκοότητος». «Απόμεινε πελιδνός», διαβάζουμε στο απαράμιλλο βιβλίο του μακαριστού Σώτου Χονδρόπουλου.

Κατεβαίνοντας τις σκάλες του υπουργείου ο άγιος ιεράρχης, με μάτια βουρκωμένα, συναντά έναν ονομαστό άρχοντα. Ήταν ο Μιχαήλ Μελάς, ο πατέρας του Παύλου. Ο Μελάς βλέπει την σεβάσμια μορφή του Αγίου, αντιλαμβάνεται την λύπη του. Μαθαίνει τι συνέβη και του ζητά να τον ακολουθήσει στον υπουργό. Και σε λίγο ο υπουργός υπέγραφε τον διορισμό του Αγίου ως ιεροκήρυκος στο νομό Ευβοίας. «Άγιο ρουσφέτι», ας μου επιτραπεί η φράση, από έναν άνθρωπο που σε λίγα χρόνια ο πρωτογιός του έγραψε τον πρόλογο στο αθάνατο βιβλίο «Μαρτύρων και Ηρώων αίμα» για τη λευτεριά της Μακεδονίας μας.

Ωραία σκηνή! Μεγαλοπρεπής! να κουβεντιάζουν ο Άγιος Νεκτάριος και ο Μιχαήλ Μελάς. Το Γένος και η Εκκλησία του. Με την ευχή του Αγίου Νεκταρίου και το αίμα του Παύλου Μελά σώθηκε τότε, η προδομένη σήμερα Μακεδονία μας…

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς

https://www.antibaro.gr/article/28532

Ποιος φταίει για τους ατιμώρητους…. κουκουλοφλώρους;

 Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός.

 

 

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, αν θυμάμαι καλά, εγκαινιάστηκε το νοσηρό φαινόμενο των καταλήψεων. Παιδιά 13 ετών πραγματοποιούν επί εβδομάδες «καταλήψεις» σχολείων, με αίτημα κατ’ αρχάς την κατάργηση των εξετάσεων. Και υπήρξαν πολιτικοί που έσπευσαν να φωτογραφηθούν μαζί τους στα κιγκλιδώματα για να αλιεύσουν συμπάθειες. Η κοινωνία διαβρωμένη, θρυμματισμένη και σε αποσύνθεση, παρακολουθούσε  – γονείς, εκπαιδευτικοί, συνδικαλιστές, Τύπος – εμβρόντητη, αλλά άφωνη και απαθής, από δειλία και καιροσκοπισμό. Με το πέρασμα του χρόνου οι καταλήψεις, απέκτησαν μορφή εθιμικού δικαίου.

Τον Ιούνιο στέλνουμε παιδιά στο γυμνάσιο και κατά τον Οκτώβριο κάθε έτους, τα βλέπουμε να περιφέρονται, σε ώρες μαθημάτων, γύρω από το δημοτικό τους σχολείο, πασιχαρή, διότι απέκτησαν τον… περίοπτο και τιμητικό τίτλο του καταληψία. Ενός μηνός φοίτηση στο γυμνάσιο, αρκεί, για να μεταμορφώσει την παιδικότητα και αγνότητα, που παραδίδουμε στην ανώτερη από μας εκπαιδευτική βαθμίδα, σε εν δυνάμει αναρχικούς και κουκουλοφόρους. Αυτό το γρήγορο μεγάλωμα, συνοδεύεται μεν από την αποβολή της αθωότητας, φυλάσσεται όμως ως κόρη οφθαλμού, η ανωριμότητα. Όπως αριστοτεχνικά το διατύπωσε ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος «ώσπερ δεδοικότες μη το κακόν απολέσωσιν», δηλαδή,  σαν να φοβούνται μήπως χάσουν το κακό.

Προϊόντος του χρόνου, τα αιτήματα των καταλήψεων στα γυμνάσια, καταρράκωσαν και το τελευταίο ίχνος σοβαρότητας από αυτό που κάποτε ονομάζαμε «εθνική παιδεία». Κατανοώντας οι μαθητές την περιρρέουσα ατιμωρησία και αδιαφορία, καταλαμβάνουν σχολεία με δικαιολογίες, που παραπέμπουν σε «φραπεδοσύναξη» συνοικιακής καφετέριας, στην οποία «λιώνουν», αναπαυόμενα, τα άλκιμα νιάτα της δόλιας πατρίδας.  Έτσι ακούσαμε για την μορφή της τυρόπιττας του κυλικείου, για το χρώμα του χαρτιού στην τουαλέτα και άλλα φαιδρά που κατεξευτελίζουν μια ολόκληρη κοινωνία. Τελειώνοντας το λύκειο, οι νέοι πλέον είναι πανέτοιμοι, να διακριθούν και στις υψηλότερες βαθμίδες της ανομίας, μετά και την πανηγυρική υποδοχή που τους επιφυλάσσουν οι αειθαλείς κομματικές νεολαίες στο πανεπιστήμιο, κυρίως της αριστερόμυαλης και κρανιοκενούς αναρχίας, να φορέσουν κουκούλα, να βιαιοπραγούν ατιμωρητί και να χτίζουν ή να εισβάλλουν σε γραφεία πρυτάνεων-όπως τις προάλλες με τον πρύτανη της ΑΣΟΕΕ-και να τους κρεμούν «λαιμαριές» στις οποίες αναγράφουν δημοκρατικότατα τα «ευγενή» συνθήματά τους, όπως «αλληλεγγύη στις καταλήψεις». Προφανώς και κάποιοι γονείς θα καμαρώνουν που τα βλαστάρια τους, οι «κουκουλοφλώροι» των βορείων και νοτίων προαστίων, διαπρέπουν στην κουκουλοφορία και στην ασυδοσία. «Παιδιά είναι, κάνουν την επανάστασή τους».

Τα συφοριασμένο κράτος, το οποίο επιβάλλει με βαριά πρόστιμα και απειλές την «μάσκα παντού», ανέχεται βέβαια, σχεδόν υποθάλπει, εδώ και δεκαετίες, την κουκούλα, επιτρέποντας την διασπορά ενός πιο επικίνδυνου «ιού». Του ιού της ατιμωρησίας, που τα συμπτώματά του είναι πολύ πιο επικίνδυνα, γιατί ροκανίζουν το μέλλον του λαού μας. Και το κακό επιτείνεται, διότι το «εμβόλιο» κατά της κουκουλοφορίας υπάρχει, αλλά καμμιά κυβέρνηση δεν έχει το σθένος να το χρησιμοποιήσει. Το εμβόλιο λέγεται τιμωρία, λέξη που έχει απαγορευτεί, διά ροπάλου, να μνημονεύεται από το νηπιαγωγείο ακόμη.

Μία… ωραία ετυμολογική παρένθεση. Η λέξη «ώρα», όταν γράφαμε αρτιμελώς την γλώσσα  μας, με πνεύματα και τόνους, σήμαινε την χρονική διάρκεια, με δασεία και οξεία στο ωμέγα, αλλά και την φροντίδα, την πρόνοια και το ενδιαφέρον, με ψιλή και οξεία στο τονιζόμενο φωνήεν. Άρα τιμή+ώρα, δηλαδή «τιμωρία», σημαίνει ότι φροντίζω και προνοώ για την τιμή και την αξιοπρέπειά σου. Πού να τα πεις όμως αυτά σε ένα, βυθισμένο σε λήθαργο, υπουργείο Παιδείας, που στερεί τα παιδιά από τον πλούτο της παντέρπνου και πανευφήμου ετυμολογίας μας;

Πώς αντέδρασε η «πολιτεία» στην διαπόμπευσή της, και όχι του ατυχούς πρυτάνεως, που είναι θύμα της ανυπαρξίας και αβουλίας της; Με τις χιλιοειπωμένες, αφόρητες κοινοτοπίες. Θα τους πιάσουμε, θα τους επικηρύξουμε, «θα το πούμε στην μαμά τους»… Τίποτε απολύτως δεν θα γίνει, θα ξεχαστεί όπως και τόσα άλλα, γιατί δεν μπορούν να κατανοήσουν το πρόβλημα. (Και να τους συλλάβουν τι θα γίνει; Για αντίποινα οι «κουκουλοφλώροι» θα ρημάξουν και πάλι κάποιο πολυτεχνείο, ενώ οι ποινές τύπου Παρασκευόπουλου, θα τους τιμωρήσουν με μια «βαρύτατη» αναστολή, γιατί είναι παιδιά της… αγιοτόκου Αριστεράς).

«Τα παιδιά μας είναι παιδιά της εποχής μας. Η εποχή μας είναι δική μας κατάκτηση, δική μας ευθύνη, δική μας λογοδοσία, δική μας αλαζονεία, αλλά κυρίως δική μας παιδεία. Ο κάθε πολιτισμός, είπε ο Όσβαλντ Σπέγκλερ, είναι το αναπόφευκτο πεπρωμένο μιας συγκεκριμένης παιδείας», θα γράψει ο αείμνηστος Τάσος Λιγνάδης στο περισπούδαστο πόνημά του. «Καταρρέω». (εκδ. «Ακρίτας», σελ 33).

Ας μου συγχωρεθεί η σκληρή γλώσσα, αλλά σήμερα τα παιδιά έρχονται στα σχολείο πνευματικώς άρρωστα. Μοσχοαναθρεμμένοι μοναχογιοί και μοναχοκόρες, γεμάτοι υπερηφάνεια και κενοδοξία. (Υπερηφάνεια σημαίνει χειτοκροτώ τον εαυτό μου, κενοδοξία επιζητώ τα χειροκροτήματα των άλλων). Μια σωστή παιδεία, μια παιδεία εθνική, που αιματώνεται από τα αείχλωρα νάματα των αρχαίων και χριστιανών «γοναίγων της ανθρωπότης», που θα έλεγε ο Μακρυγιάννης, θεραπεύει τις ασθένειες με τα ιαματικά φάρμακά της. Αυτό απαιτεί πρωτίστως αγάπη, αγωγή και τέχνη. («Τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών το άγειν άνθρωπο», κατά τους αγίους Πατέρες). Δασκάλους, φωτιστές τους Γένους, όπως τους ονόμαζαν την περίοδο της Τουρκοκρατίας). Αυτό απαιτεί βιβλία σχολικά, όχι σαν τα σημερινά δηλητήρια, στα οποία κατασυκοφαντούνται οι τιμαλφείς αξίες του λαού μας- πίστη, φιλοπατρία, αξιοπρέπεια, εντιμότητα, φιλότιμο-αλλά βιβλία πατριδογνωσίας. (Στην σελίδα 85 του βιβλίου Γλώσσας της Στ΄ Δημοτικού γ΄ τεύχος, φιλοξενείται μια αφίσα. Με κόκκινα, πηχυαία γράμματα, καλείται ο λαός να πάρει μέρος, «στις 15 Φλεβάρη, σε αντιπολεμικό συλλαλητήριο». Στην επόμενη σελίδα, διαβάζουμε «Περπατώντας σε κάποιον κεντρικό δρόμο διαβάζετε αυτή την αφίσα.  Θα θέλατε να πάρετε μέρος σ’ αυτό το συλλαλητήριο; Δικαιολογήστε την απάντησή σας».

Βεβαίως, όλα τα παιδιά, επειδή το ερώτημα είναι υποβολιμαίο και καθοδηγούμενο, απαντούν, ναι. Και μετά αναρωτιόμαστε ποιος φταίει!!).

Παιδεία εθνική σημαίνει ηγεσία που δεν υποκύπτει στις θύελλες των καιρών, αλλά μένει προσηλωμένη στο όραμα για μια νέα Παλιγγενεσία, για σύνδεση των νέων με το παρελθόν, γιατί και αυτό σημαίνει Παιδεία. Δεν υπάρχει μέλλον –και παρόν- χωρίς παρελθόν.  Έχουμε μια ατίμητη κληρονομιά, αποστολή του σχολείου, είναι να μεταδώσει αυτήν την προίκα των προγόνων, να τους αναπτύξει το συναίσθημα ότι ανήκουν σε ένα σύνολο, σε έναν λαό που «έρχεται από μακριά». (Ελύτης).

Όποιος διαβάσει την αντίδραση της νυν υπουργού για τον προπηλακισμό του πρυτάνεως, «να καταδικάσουν τα κόμματα», «να εκδιωχθούν οι φασιστικές ομάδες από τα πανεπιστήμια», μόνο θλίψη αισθάνεται. Ανούσιες τιποτολογίες, «ασκιά γιομάτα αγέρα» και άγνοια του προβλήματος.

Ένα δέντρο, δεν θα καρποφορήσει ούτε αν το εγκαταλείψεις απότιστο ούτε αν βάναυσα το κλαδέψεις. Αλλά αν με τέχνη το ποτίσεις και κόψεις τα κλαδιά που πρέπει και αφήσεις εκείνα που θα δώσουν καρπό. Αυτός είναι και ο σκοπός της Παιδείας. Ποτίζουμε τις ρίζες και κλαδεύουμε με τέχνη, προσοχή και αγάπη τα βλαβερά κλαδιά. Στην… ώρα τους.

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς

https://www.antibaro.gr/article/28512

Καθολικό lockdown ανακοίνωσε ξανά ο Μητσοτάκης

  

ΑΠΟ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020 .

Πατρίδα ή θάνατος!

 Συγγραφέας: Μανώλης Εγγλέζος - Δεληγιαννάκης — 1 Νοεμβρίου 2020

Του Μανώλη Εγγλέζου Δεληγιαννάκη

Το 2020 είναι σίγουρα μια χρονιά που επαναπροσδιόρισε άρδην τη στάση μας απέναντι στις καταστάσεις που βιώνουμε και που επέτεινε τη συνειδητοποίηση του λαού σε όλο το φάσμα των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας.

Κι αν αυτό είναι το καλό νέο, το κακό είναι πως αυτή η συνειδητοποίηση δεν οφείλεται σε εσωτερικές διεργασίες του λαϊκού σώματος· οφείλεται στην παροξυστική πια επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, που εξάντλησε κάθε περιθώριο του κατευναστικού μπλοκ να επιμένει να βλέπει την πραγματικότητα μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς των ιδεοληψιών και της υποχωρητικότητας. Το μπλοκ αυτό, μειοψηφικό σαν άποψη και σαν απήχηση αλλά παντοδύναμο επικοινωνιακά, περιλαμβάνει τις ελίτ της χώρας και το πολιτικό κατεστημένο, διαπερνώντας οριζόντια το πολιτικό φάσμα.

Όμως το αποτέλεσμα μετράει: Κι αυτό είναι πως ο μύθος της ανίκητης Τουρκίας κατέρρευσε κατά τη διάρκεια του πολέμου που γίνεται στην Ανατολική Μεσόγειο. Η καραμέλα που για χρόνια πιπίλιζαν πολιτικοί και ΜΜΕ για την ανάγκη συμβιβασμού, δηλαδή εκχώρησης στην Τουρκία της κυριαρχίας μας και συνακόλουθα μετατροπής μας σε δορυφόρο της, έλιωσε στα ζεστά νερά των θαλασσών μας. Και είναι χαρακτηριστικό πως αμέσως πριν την αποτροπή των μεταναστευτικών πληθυσμών που η Τουρκία χρησιμοποίησε σαν άλλους σακκουλιέρηδες* στον Έβρο, τα κόμματα εξουσίας σε …κοινή(!) τους εκδήλωση προπαγάνδιζαν ανοιχτά την προσφυγή στη Χάγη με όρους που εξυπηρετούν τους Τουρκικούς σχεδιασμούς. Η κατάρα αυτού του τόπου είναι πως τα κόμματά του επιδεικνύουν μια ξεχωριστή ομοψυχία όταν πρόκειται να απεμπολήσουν δικαιώματα και σύμβολα, πάντα με μιαν οργουελιανή ρητορική. Το είδαμε πολύ πρόσφατα και στο θέμα των Σκοπίων, το βλέπουμε και στα ελληνοτουρκικά.

Όμως η κατάσταση είναι τόσο κρίσιμη, που ο λαός κατάλαβε πως εδώ παίζεται η ύπαρξή μας. Η συντριβή των ΜΑΤ στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου από τον εξεγερμένο κόσμο έδωσε ένα μήνυμα που η κυβέρνηση έπρεπε να το ακούσει αν ήθελε να μην πέσει, ενώ κατέδειξε πόσο αλληλένδετα είναι όλα τα προβλήματα που ταυτόχρονα αντιμετωπίζουμε, όπως εδώ το μεταναστευτικό με τα ελληνοτουρκικά. Και, πιεσμένη από τη λαϊκή οργή, εφάρμοσε μια πολιτική αποτροπής που ούτε πιστεύει, ούτε έχει το στελεχικό δυναμικό να υλοποιήσει: Αντίσταση στον Έβρο, στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο. Κι εκεί που πιστεύαμε πως οι Τούρκοι είναι σε θέση να κάνουν περίπατο, είδαμε έκπληκτοι πως η ψυχή του λαού μας μπορεί ακόμα να καλύπτει την υπεροπλία τους. Είδαμε πως μπορούν να φυλαχτούν και τα θαλάσσια σύνορα. Πως μια στάση που για πρώτη φορά δεν ήταν κατευναστική, μας αναβίβασε σε αξιόπιστους συνομιλητές άλλων δυνάμεων που βρίσκονται σε αντιπαλότητα με την Τουρκία αλλά δεν είχαν εμπιστοσύνη να μας προσεγγίσουν: Αίγυπτος, Γαλλία, Αυστρία, Εμιράτα, δημιουργούν πλάι μας και με ίσους όρους συμμαχίες. Η Αυστρία στέλνει δυνάμεις της να μας βοηθήσουν απέναντι στα εποικιστικά σχέδια της Τουρκίας στον Έβρο, η Γαλλία εμφανίζεται αρωγός μας στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Ευρωπαϊκή Ένωση σχηματίζονται γύρω μας συμμαχίες απέναντι στον Τουρκικό ιμπεριαλισμό, η Ελλάδα ξαναμπαίνει στο χάρτη των αξιοπρεπών εθνών.

Όμως αυτά έχουν όρια. Τα όρια που οι δεσμεύσεις και ο εθνομηδενισμός του πολιτικού κατεστημένου επιβάλλουν. Δε μπορεί να υπάρξει αποτρεπτική πολιτική με το ΕΛΙΑΜΕΠ να τροφοδοτεί με στελέχη και ιδεολογία τον κρατικό μηχανισμό και με αυτούς που διαδοχικά ασκούν εξουσία να συμμορφώνονται στις επιταγές των ΗΠΑ και της Γερμανίας. Οι φετινές νίκες του λαού μας, επιτεύχθηκαν παρά την αντίθετη βούληση των κυβερνώντων και την ανυπαρξία αντιπολίτευσης στα εθνικά θέματα. Επιτεύχθηκαν γιατί ο λαός επέβαλε τις θέσεις του και όσο η Τουρκία δείχνει τα δόντια της, οι πολιτικοί δεν τολμούν να υποχωρήσουν. Είναι χαρακτηριστικό όμως πως μόλις εκτονωθεί λίγο η κατάσταση, προσφερόμαστε για διάλογο με το μέχρι χτες εισβολέα. Κι αυτό μας στερεί αξιοπιστία και φέρνει από το παράθυρο αυτό που πετάξαμε έξω από την πόρτα.

Δε μπορούμε να συζητούμε για διάλογο με την Τουρκία αν δεν υπάρξει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα απουσίας προκλήσεων απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο. Και η ανοχή που δείχνουμε στις παραβιάσεις της ΑΟΖ του δεύτερου ελληνικού κράτους στην περιοχή, ούτε μας τιμά ούτε είναι στρατηγικά ορθή.

Η Τουρκία δεν κρύβεται· δείχνει ανοιχτά ποια είναι. Αυτοί που κρύβονται πίσω από δάχτυλό τους είναι οι ελίτ και τα φερέφωνα των ξένων στην Ελλάδα, αρκετοί, αλλά λιγότεροι από πριν, Ευρωπαίοι, το ΝΑΤΟ. Αλλά αυτοί που συνειδητοποιούν πια είναι όλο και περισσότεροι. Εδώ ελλοχεύει ο κίνδυνος, με μια πολιτική δική μας που θα «κατανοεί» τα συμφέροντα της Γερμανίας, της Αμερικής, της Τουρκίας αλλά όχι της Ελλάδας και της Κύπρου, τα κράτη που συνειδητοποιούν το αναθεωρητικό και γενοκτόνο πρόσωπο της Τουρκίας, να μην αντιδράσουν λόγω της δικής μας υποχωρητικότητας. Μοιραία, τα ελληνικά κράτη, ακρίτες της Ευρώπης, υποχρεούνται να μπουν αυτά μπροστά, ακόμα κι αν δεν έχουν καμιά βοήθεια. Το παράδειγμα των αδελφών μας στο Αρτσάχ και την Αρμενία μας θυμίζει τί ήμασταν κάποτε κι εμείς, μας γεμίζει ζήλεια και περίσκεψη για το πώς καταντήσαμε, αλλά μας δείχνει το μόνο δρόμο που υπάρχει. Χώρια που ήδη έχει αποδειχτεί πως η δική μας αντίσταση συσπειρώνει ευρύτατες και πανίσχυρες συμμαχίες απέναντι στην Τουρκία.

Η μηδενική ανοχή στην αμφισβήτηση των δικαιωμάτων μας και η έντονη διπλωματική δραστηριότητα σε συνδυασμό με την αμυντική μας θωράκιση, κατά προτεραιότητα μέσα από δικές μας δυνάμεις (και με αντισταθμιστικά οφέλη και μεταφορά τεχνογνωσίας όπου χρειάζονται εισαγωγές), πρέπει να είναι μονόδρομος σε αυτή τη συγκυρία. Όμως η κυβέρνηση παλινωδεί μεταξύ αντίστασης και διαλόγου, μεταξύ εξαρτήσεων και λαϊκής ώθησης προς την αποτροπή, μεταξύ συμμαχίας με τη Γαλλία και ικανοποίησης των επιθυμιών της Γερμανίας και των ΗΠΑ.

Και πάλι, κάθε μέρα, σε κάθε γωνιά των συνόρων, φαίνεται η γύμνια της κατευναστικής πολιτικής, που ακόμα κι όταν αναγκάζεται να αντισταθεί, το κάνει αντανακλαστικά και δεν έχει ποτέ την πρωτοβουλία των κινήσεων. Δεν είναι δυνατό να εισβάλλει η Τουρκία μέσω των Αζέρων στο Αρτσάχ και η Ελλάδα να κρατά ίσες αποστάσεις. Πέρα από το οφθαλμοφανές στρατηγικά ζήτημα του ότι μια επιτυχία των Τούρκων στο Αρτσάχ θα τους ενισχύσει απέναντί μας, υπάρχει και το θέμα αρχής της συμπαράστασης σε ένα λαό αγωνιζόμενο και γενοκτονημένο από τον ίδιο θύτη με μας.

Η κατακλείδα, που αναδύεται σε κάθε βήμα, σε κάθε οπτική γωνία των καταστάσεων που βιώνουμε, από τα εθνικά μέχρι το μεταναστευτικό κι από την (μη) παραγωγή μέχρι τη δημογραφία, είναι πως υπάρχει αναντιστοιχία μεταξύ του λαϊκού αισθήματος και των πολιτικών, η οποία δεν επιτρέπει να προχωρήσομε πέρα από ένα σημείο. Οφείλουμε λοιπόν να διαμορφώσουμε εκείνες τις συνθήκες όπου ο λαός θα ταυτίζεται με το κράτος του. Αυτό το δρόμο τον έχουμε ξεκινήσει, αλλά το τέρμα απέχει ακόμα πολύ. Στο χέρι μας είναι να προλάβουμε να φτάσουμε…

https://ardin-rixi.gr/archives/226729

Ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ: 20 θέσεις για την Παγκοσμιοποίηση και τα κινήματα για την Εθνική Κυριαρχία – Η ‘παραφωνία’ της Χρυσής Αυγής

 To Μέτωπο για την Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση (ΜΕΚΕΑ), από τον καιρό της ίδρυσής του, πάλευε για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση, που στην εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι ο μοναδικός τρόπος για τη ρήξη με τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ). Δηλαδή αυτή που επέβαλε η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε), η οποία τη διαχειρίζεται, και τελικά μπορεί και ν’ αποδειχθεί ότι είναι υπαίτια για τη μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή, αν όχι και την καταστροφή της ανθρώπινης ζωής στον πλανήτη.

Οι ιδέες που ενστερνίζεται το ΜΕΚΕΑ έχουν ήδη αγκαλιαστεί από τα λαϊκά στρώματα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, πράγμα που έχει οδηγήσει σε μια μαζική επίθεση από την Υπερεθνική Ελίτ για να συντρίψει κάθε παρόμοιο κίνημα. Έτσι συνέχισε και ενέτεινε τη λυσσασμένη επίθεση κατά του Βρετανικού λαού για να μην ψηφίσει την αποδέσμευσή του από το κύριο όργανο της Υ/Ε στην Ευρώπη, την ΕΕ. Και όταν τα βρετανικά εργατικά στρώματα μετακόμισαν μαζικά από την ψευτο – «αριστερά» που εξέφραζε το Εργατικό Κόμμα με τον πολιτικό απατεώνα Μπλερ, το BREXIT βγήκε νικηφόρο. Και μάλιστα παρόμοια αιτήματα για την εθνική κυριαρχία εκδηλώθηκαν και μέσα από λαϊκά κινήματα σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία-Κίτρινα Γιλέκα, Ιταλία, Ουγγαρία κ.λπ.).

Η Ελλάδα, δυστυχώς, δεν ακολούθησε τα παραδείγματα αυτά γιατί έμεινε προσκολλημένη στο παρελθόν, στην παλαιά σύγκρουση Δεξιάς και Αριστεράς που είχε μεν νόημα στην Κατοχή όπου θριάμβευσε η Αριστερά με το ΕΑΜ, αλλά σχεδόν κανένα νόημα από τη στιγμή που η Ελλάδα μετατράπηκε σε Αμερικανικό προτεκτοράτο και προσχώρησε στους νέους θεσμούς της εκκολαπτόμενης Νέας Διεθνούς Τάξης (ΝΑΤΟ, ΕΟΚ, ΕΕ κ.λπ.). Τους θεσμούς αυτούς κανένα κόμμα δεν αμφισβήτησε, έκτος από το ΚΚΕ, το οποίο όμως τα τελευταία χρόνια προσχώρησε και αυτό στα ψευτο-αριστερά κομμουνιστικά κόμματα της δυτικής Ευρώπης και με αντάλλαγμα την κρατική αναγνώριση και την έμμεση οικονομική στήριξη «έβαλε νερό στο κρασί του», και κατά συνέπεια καταποντίστηκε εκλογικά, όπως και αυτά. Έτσι το ΚΚΕ, αντί να μάχεται κατά της ΝΔΤ βρήκε εύκολο στόχο (αφού ήταν και στόχος του συστήματος!) τη ΧΑ, η οποία ήταν και αυτή, όπως άλλωστε και το ΚΚΕ, υπόλειμμα του παρελθόντος, παρελθόν που δεν είχε καμία σχέση με τη Νέα Διεθνή Τάξη και τους αγώνες των λαϊκών στρωμάτων μέσα σε αυτή.

Τα λαϊκά στρώματα όμως στην Ευρώπη, αλλά και στις ΗΠΑ, είχαν ήδη ξεπεράσει αυτού του είδους την «Αριστερά» όπως έδειξε η περήφανη νίκη του Μπρέξιτ, που δεν ήταν βέβαια απλώς νίκη των Συντηρητικών του Μπόρις Τζόνσον, όπως την παρουσίασαν τα άθλια ΜΜΕ της Υ/Ε, αλλά των εργατικών στρωμάτων που είχαν πάψει να πιστεύουν στην παραδοσιακή πολιτική, η οποία δεν εξέφραζε παρά τη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Το ίδιο έγινε στις ΗΠΑ όπου ο Τραμπ στράφηκε ενάντια στην παραδοσιακή «αριστερά» που εξέφραζε το Δημοκρατικό κόμμα (η οποία, στη ΝΔΤ, παίζει ένα σαφώς αντιδραστικό ρόλο μετά την από μέρους της ρητή ή σιωπηρή αποδοχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης) και κατάφερε να την κατατροπώσει στις εκλογές του 2016, εισάγοντας αλλαγές στην ΝΔΤ που δεν είναι καθόλου αρεστές στην Υ/Ε. Το ίδιο κόντεψε να γίνει στη Γαλλία όπου ο εκλεκτός της Υ/Ε, ο άγνωστος μέχρι τότε Μακρόν, δεν θα γινόταν ποτέ Πρόεδρος εάν τα λαϊκά ρεύματα που εξέφραζαν τα Κίτρινα Γιλέκα ψήφιζαν τον παραδοσιακό «αριστερό» Μελανσόν. Όμως τα ρεύματα αυτά προτίμησαν προφανώς να μη μετέχουν στην κωμωδία αυτής της εκλογικής διαμάχης, με αποτέλεσμα την εκλογή του κατ’ εξοχήν οργάνου της Υ/Ε Μακρόν.

Φέτος όμως όλη αυτή η πορεία προς τη θεσμοποίηση της ΝΔΤ βρισκόταν σε άμεσο κίνδυνο, με την πιθανή ολοκληρωτική νίκη του Μπρέξιτ, που θα σήμαινε την οριστική αποκοπή της Βρετανίας από την ΕΕ (που σήμερα παζαρεύει ο Μπόρις Τζόνσον), την επανεκλογή του Τραμπ που θα συνέχιζε τον αγώνα του (παρά τις αντιφάσεις του) για μια «νέα παγκοσμιοποίηση» (που αναγκαστικά θα στρεφόταν κατά της ΝΔΤ και των πολυεθνικών), την πιθανή συντριβή του Μακρόν εάν τελικά αναδυόταν από τα Κίτρινα Γιλέκα μια νέα αντιπαγκοσμιοποιητική πραγματική Αριστερά κ.λπ. Στο διεθνές λοιπόν αυτό πλαίσιο τίποτα δεν θα μπορούσε να αποκλείσει και μια πιθανή συνωμοσία στοιχείων της Υ/Ε με στόχο τη δημιουργία της πανδημίας του κορωνοϊού, ώστε να τεθούν οι οριστικές βάσεις της ΝΔΤ.

Η Ελλάδα δεν κατάφερε μέσα σε αυτή την πολιτική κοσμογονία ν’ απαγκιστρωθεί από τους απατεώνες της «Αριστεράς» τύπου ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτε και από τα ιστορικά απολιθώματα, όπως κατάντησε σήμερα το ΚΚΕ. Αντίθετα τα λαϊκά στρώματα, κολλημένα πάντα στο παρελθόν, και απογοητευμένα αν όχι προδομένα από τα παλιά πολιτικά κόμματα (έστω και αν κάποια δήθεν «νέα» σούπερ-συστημικά κόμματα, απόλυτα δημιουργήματα της Υ/Ε δημιουργήθηκαν στο μεταξύ: κόμμα Θεοδωράκη, κόμμα Βαρουφάκη κ.λπ.), δεν στραφήκαν προς πραγματικά «νέα» κόμματα (έστω και αν τυπικά ήταν παλιά κόμματα όπως το Συντηρητικό στη Βρετανία και το Ρεπουμπλικανικό στις ΗΠΑ) αφού τέτοια δεν υπήρχαν στην Ελλάδα. Δηλαδή σε κόμματα που διακήρυτταν την εθνική, οικονομική και κοινωνική κυριαρχία, τα οποία απλώς αντιπροσώπευαν το προ-στάδιο στη μετάβαση σε πολιτικά κόμματα που, όχι μόνο πολιτικά, αλλά και οργανωτικά, θα εξέφραζαν τις τάσεις των λαϊκών αυτών στρωμάτων κατά της ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

Έτσι τα λαϊκά στρώματα που ουσιαστικά «πλήρωσαν» την οικονομική καταστροφή που ξεκίνησε με τα μέτρα που επέβαλλε η Υ/Ε (μέσω των οργάνων της σε ΟΛΑ τα κόμματα, είτε δεξιά, είτε αριστερά, είτε κεντρώα), στράφηκαν προς το μοναδικό πολιτικό κόμμα, τη Χρυσή Αυγή, που φαινόταν ότι διακήρυττε νέες αρχές και αιτήματα, ιδιαίτερα σε σχέση με την εθνική κυριαρχία που καταρρακωνόταν καθημερινά μέσα στην καταστροφική κρίση που μας επέβαλλε η Υ/Ε μέσω της ΕΕ. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι η ΧΑ δεν τόλμησε ποτέ να θέσει ανοικτά θέμα εξόδου από τους θεσμούς της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (ΕΕ, ΝΑΤΟ κ.λπ.). Όμως αυτό δεν ήταν το χειρότερο χαρακτηριστικό της ΧΑ. Το χειρότερο χαρακτηριστικό της ήταν ότι πλαισιώθηκε στο επίπεδο στελεχών από θιασώτες της παλιάς φασιστικής Δεξιάς, των ταγματασφαλιτών κ.λπ.  (που δεν ήταν βέβαια πάντοτε και «αγγελούδια», μολονότι φυσικά δεν είναι σήμερα αγγελούδια και οι Αντίφα του Σόρος, αλλά κανένας δεν ζητά τη δίωξή τους!). Έτσι, έγινε εύκολος στόχος του πολιτικού κατεστημένου (από Αριστερά μέχρι Δεξιά) που δεν δίστασε να καταφύγει και σε καθαρά παράνομες ενέργειες, δηλ. να κηρύξει τη ΧΑ εγκληματική οργάνωση. Δηλαδή, μια  κατηγορία που η εισαγγελέας της έδρας στη δίκη που παραπέμφθηκε η ΧΑ, προς τιμήν της, δεν αποδέχτηκε γιατί βέβαια δεν στηριζόταν στον Νόμο, αφού η ΧΑ δεν έπαυε να είναι ένα νόμιμο κόμμα (και όχι μια εγκληματική οργάνωση οπότε δεν θα έπρεπε καν να επιτραπεί να δρα ως πολιτικό κόμμα) το οποίο μάλιστα, στο μέσο της κρίσης, είχε κατακτήσει την τρίτη θέση μεταξύ των κόμματων της Βουλής.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών των χειραγωγήσεων δεν είναι απλώς ότι τα λαϊκά στρώματα που παλεύουν για εθνική και οικονομική κυριαρχία στην Ελλάδα δεν έχουν σήμερα καμία πολιτική εκπροσώπηση, αλλά και ότι δυσφημήθηκε και το ίδιο το αίτημα για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση, αφού ταυτίστηκε με την ΧΑ, η οποία δυσφημήθηκε όχι βέβαια γι’ αυτά που υποστήριζε σχετικά με την εθνική κυριαρχία αλλά σαν ποινικά κολάσιμη εγκληματική οργάνωση! Έτσι η Ελλάδα είναι σήμερα σχεδόν η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, όπου το αίτημα για εθνική και οικονομική κυριαρχία, που σήμερα υιοθετείται από τα λαϊκά στρώματα σε Ευρώπη και Αμερική, έχει δυσφημισθεί όσο πουθενά αλλού…

Αξίζει όμως να δούμε έστω και συνοπτικά την πολιτική ιστορία που οδήγησε στην σημερινή καταδίκη της ΧΑ και της ανακήρυξής της ως εγκληματικής οργάνωσης, γιατί αυτή είναι πράγματι μια ιστορική μέρα, ορόσημο στην ελληνική πολιτική ιστορία. Όχι βέβαια γιατί τη μέρα αυτή «η δημοκρατία σφράγισε τον αγώνα της κατά του φασισμού» όπως ισχυρίζονται σύσσωμα τα συστημικά πολιτικά κόμματα του Ευρωκατοχικού «συνταγματικού τόξου» (μαζί με το σύνολο της «αριστεράς» στην Ελλάδα), αλλά για τους ακριβώς αντίθετους λόγους, όπως θα καταδείξουμε παρακάτω. Η νίκη άλλωστε κατά του φασισμού είχε ολοκληρωθεί στην Ελλάδα, χάρη στον ηρωικό αγώνα του Ελληνικού λαού 76 χρόνια πριν και η ιστορία του φασισμού στην Ελλάδα τέλειωσε άδοξα τότε, ενώ σήμερα μιλούν γι’ αναβίωση του φασισμού μόνο οι πολιτικοί απατεώνες των συστημικών κομμάτων με στόχο την τρομοκράτηση των λαϊκών στρωμάτων που αγωνίζονται ενάντια στην Νέα Διεθνή Τάξη και κάποια ανόητα απολιθώματα που δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν το οριστικό τέλος του φασισμού με το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου…

Η έναρξη της Ευρωκατοχής στην πατρίδα μας το 2010 (που πολλοί σήμερα φαίνεται να έχουν «ξεχάσει»), αποτέλεσε τη φοβερότερη πολιτική και οικονομική κρίση/καταστροφή στη σύγχρονη ελληνική ιστορία μετά τη στρατιωτική ναζιστική κατοχή. Την οικονομική χρεοκοπία και την κοινωνική κατάρρευση ακολούθησε και η σχετική κατάρρευση του χρεοκοπημένου πολιτικού μας συστήματος. Οι ευρωκατοχικές «κυβερνήσεις» διαδέχονταν η μια την άλλη εκτελώντας (μέχρι σήμερα) πιστά τις εγκληματικές δολοφονικές εντολές της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε) και της ΕΕ, γονατίζοντας τον λαό μας, ο οποίος απαξίωσε τότε σε μεγάλο βαθμό τις συστημικές πολιτικές δυνάμεις.

Η ΧΑ, ένα ως τότε ασήμαντο κομματίδιο με νεοναζιστικές τάσεις ανάμεσά του, από τις εκλογές του 2012, αυξάνει αλματωδώς την κοινωνική και εκλογική της δύναμη υιοθετώντας πλέον την ορολογία και το πρόγραμμα ενός εθνικιστικού κόμματος που ελάχιστη είχε σχέση με τα κόμματα για την εθνική και κοινωνική κυριαρχία που αναπτύσσονταν ήδη στην Ευρώπη και την Αμερική, που δεν ήταν βέβαια απλά εθνικιστικά κόμματα. Γιατί όμως σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα αύξησε εντυπωσιακά τη δύναμή της και υποστηρίχτηκε από πλατιά λαϊκά αλλά και μεσαία στρώματα (ανάμεσα σε Έλληνες με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και τεράστια ποσοστά στην νεολαία μας κ.λπ.) τα οποία προηγουμένως ανήκαν σε όλο το πολιτικό φάσμα και κάθε άλλο παρά είχαν ακροδεξιά και πολύ περισσότερο νεοναζιστική ιδεολογία/ τοποθέτηση; Η απάντηση μπορεί να δοθεί τόσο με γενικούς όρους, όσο και με ειδικούς όρους.

Οι γενικοί όροι αναφέρονται στο γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν ξεπεράστηκε ακόμα η ιστορική διάκριση μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς που σήμερα καταρρέει σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική και αντικαθίσταται από τη διάκριση μεταξύ κομμάτων ενσωματωμένων στη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και κομμάτων που μάχονται για την εθνική και κοινωνική κυριαρχία σαν προϋπόθεση για τον οποιοδήποτε κοινωνικό και ατομικό αυτοκαθορισμό, συμπεριλαμβανομένου του οικονομικού και του πολιτιστικού.

Οι ειδικοί όροι αναφέρονται στο γεγονός ότι η ΧΑ ήταν η μόνη που φάνηκε να εναντιώνεται δυναμικά σε όλες τις σοβαρές πτυχές της εξαπλούμενης νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Δηλαδή, στη σταδιακή κατάργηση του έθνους-κράτους μέσα στην ΕΕ, δηλ. κάθε πολιτικής κυριαρχίας-ανεξαρτησίας και βέβαια κάθε οικονομικής κυριαρχίας μέσα στις «ελεύθερες και ανοικτές αγορές» της ΕΕ και της παγκοσμιοποίησης. Έτσι η ΧΑ δήλωνε ρητά στο πρόγραμμά της ότι σκοπεύει σε ένα «εθνικό» κράτος και εξουσία με ισχυρό κρατικό τομέα στην οικονομία (εθνικοποίηση πλουτοπαραγωγικών πηγών), αν και βέβαια δεν εναντιώθηκε ανοικτά και άμεσα στην ΕΕ, αλλά μόνο έμμεσα μιλώντας (αρχικά τουλάχιστον, γιατί μετά το απέσυρε) για έξοδο μόνο από το Ευρώ και την καθιέρωση εθνικού νομίσματος. Εντούτοις, μίλησε για εθνικό πολιτισμό και παιδεία στη θέση του «πολύχρωμου πολυπολιτισμού» που επιβάλλει εδώ και χρόνια η Υ/Ε και η ευρωπαϊκή της θεσμική έκφραση, η ΕΕ, που αποσκοπεί στην κατάργηση αντίστοιχα και κάθε πολιτιστικής κυριαρχίας των κρατών/εθνών. Στο ίδιο πολιτικό πλαίσιο εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας, η ΧΑ εναντιώθηκε και στην παράνομη μετανάστευση και τα «ανοικτά σύνορα» τα οποία αποτελούν σημείο αιχμής της πολιτικής των Υ/Ε –ΕΕ.

Τα παραπάνω φυσικά αποτελούσαν και αποτελούν ανάθεμα για την παγκοσμιοποιητική Υ/Ε, ενώ στο ίδιο χρονικό διάστημα στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες όμως δεν υπέστησαν την στυγνότερη Ευρωκατοχή όπως η πατρίδα μας, αναπτυσσόντουσαν, όπως είδαμε παραπάνω, αντίστοιχα κινήματα ενάντια στην κρίση που έφερνε η Παγκοσμιοποίηση και στις καπιταλιστικές μητροπόλεις. Τα λαϊκά στρώματα είτε από τα κάτω είτε απλώς υποστηρίζοντας κάποιο «ακροδεξιό» κόμμα, εξέφραζαν την αντίθεσή τους στις επιταγές της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και την Υ/Ε: ενάντια στη μαζική ανεργία που φέρνουν οι ανοικτές και ελεύθερες αγορές με τη μεταφορά της παραγωγής στις φτωχότερες χώρες, τα κύματα των παράνομων μεταναστών, την εθνική και πολιτιστική απώλεια κάθε κυριαρχίας, την κοινωνική παρακμή και αλλοίωση κ.λπ. Δεν ήταν περίεργο ότι τα κόμματα που εξέφραζαν αυτή τη δυναμική και ανέλαβαν να την εκπροσωπήσουν είχαν δεξιές ή ακροδεξιές καταβολές αφού η «αριστερά» αρνιόταν να συνταχθεί με αιτήματα ενάντια στην ΝΔΤ εκφράζοντας τα σύγχρονα αμυντικά αντιπαγκοσμιοποιητικά αιτήματα για εθνική κυριαρχία, με τα οποία γενικά συμφωνεί η συντριπτική πλειοψηφία των ευρωπαϊκών λαών. Γι’ αυτό άλλωστε αναπτύχθηκαν ραγδαία, όπως προαναφέραμε, τόσο το κίνημα του Brexit του Βρετανικού λαού, όσο υποστηρίχθηκε και το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν ή η Λέγκα του Σαλβίνι στην Ιταλία ή ο Όρμπαν στην Ουγγαρία κ.λπ., ενώ λίγο αργότερα εμφανίστηκε το μαζικό άτυπο λαϊκό κίνημα στις ΗΠΑ με την υποστήριξη στον Τραμπ, όπως έχουμε επανειλημμένα αναλύσει.

Έτσι ενώ μέχρι τότε η Υ/Ε και η διαδικασία της παγκοσμιοποίησης φαίνονταν άτρωτες χωρίς κανένα σοβαρό εμπόδιο μπροστά τους, ξαφνικά απέκτησαν αντιπάλους και μάλιστα ισχυρούς: τα άτυπα κινήματα για την εθνική και οικονομική κυριαρχία που απειλούν σήμερα τα ίδια τα θεμέλια της παγκοσμιοποίησης! Αν όμως στις κεντρικές ευρωπαϊκές χώρες δεν ήταν εύκολο για την Υ/Ε να καταπνίξει τη γρήγορη ανάπτυξη αυτών των λαϊκών κινημάτων ή έστω την υποστήριξή τους στους πολιτικούς φορείς που τείνουν να τα εκφράζουν, παρόλο τον πόλεμο που εξαπέλυσε παντού εναντίον τους, στο Ευρωκατοχικό προτεκτοράτο που ονομάζεται Ελλάδα έπρεπε να καταπνιγεί οπωσδήποτε κάθε «εθνικιστικό» κίνημα εν τη γενέσει του, ώστε να μην μπορέσει να συμβαδίσει η χώρα μας με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κινήματα. Η απόφαση αυτή πάρθηκε από την υπερεθνική ελίτ όταν η ευρωκατοχική κυβέρνηση Σαμαρά και όλο το πολιτικό σύστημα είδαν έντρομοι ότι η ΧΑ, από τρίτο κόμμα που ήταν, γοργά «έπαιρνε σβάρνα» στις δημοσκοπήσεις τα ποσοστά, φτάνοντας τα διψήφια νούμερα, οπότε στις επερχόμενες εκλογές ήταν περίπου βέβαιο ότι θα γινόταν αξιωματική αντιπολίτευση και άρα μελλοντικά ίσως κυβέρνηση. Την αφορμή βέβαια για μια τέτοια απόφαση για το «τελείωμα» της ΧΑ την έδωσε η ίδια η ηγεσία της, που ουδέποτε απέβαλε πραγματικά τα νεοναζιστικά χαρακτηριστικά της και έφτιαξε ένα κόμμα ιεραρχικό, με «τάγματα εφόδου», που τα στενότερα μέλη του κι όχι βέβαια η εκλογική του βάση, προκαλούσαν τις γνωστές βίαιες και τραμπούκικες ενέργειες τις οποίες κανένας φυσικά δεν αρνείται. Όμως η κυβέρνηση Σαμαρά ενώ δεν έθετε καν θέμα δίωξης έστω κάποιων μελών της οργάνωσης και μέχρι την δολοφονία του Π. Φύσσα ακολουθούσε αυτήν την γραμμή, μόλις διεφάνη η ραγδαία άνοδος της ΧΑ (η οποία συμβάδιζε με την άνοδο των αντίστοιχων κινημάτων στην Ευρώπη), ο Σαμαράς έκανε το ταξίδι στις ΗΠΑ όπου εκεί δεσμεύτηκε σαφώς για κρατική καταστολή της ΧΑ σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Αμερικανικού Σιωνιστικού Συνεδρίου, όπως φανέρωσε η συνομιλία Κασιδιάρη – Μπαλτάκου καθώς και πληθώρα άλλων σοβαρών στοιχείων τα οποία επιβεβαίωσε και ο τότε «αριστερός» υπουργός δικαιοσύνης Ρουπακιώτης κ.λπ. (βλ. ανακοίνωση το 2014).

Η αντίστροφη μέτρηση για το τελείωμα της ΧΑ είχε αρχίσει με αφορμή μια δολοφονία η οποία σίγουρα δεν συνέφερε το κόμμα που σε λίγο θα βρισκόταν στην 2η εκλογική θέση (και κατά πάσα πιθανότητα δεν είχε διαταχθεί «από επάνω», αφού δεν ωφελούσε σε τίποτα τα σχέδια της ηγεσίας για πολιτική ηγεμονία). Η υπερεθνική και η σιωνιστική ελίτ, που είχαν υποστηρίξει τους πραγματικούς φασίστες στην Ουκρανία, του «Δεξιού τομέα» κ.λπ., κήρυτταν τον «αντιφασιστικό αγώνα» στην Ελλάδα, τον οποίο ανέλαβε να υλοποιήσει η κυβέρνηση της ΝΔ –η οποία βέβαια θα έχανε και σημαντικά ποσοστά από την άνοδο της ΧΑ– φυλακίζοντας το σύνολο της ηγεσίας της προκαταβολικά. Έτσι φτάσαμε στη θλιβερή παγκόσμια πρωτοτυπία, το 3ο πολιτικό κόμμα της χώρας με μαζική υποστήριξη μισού εκατομμυρίου Ελλήνων να έχει προφυλακισμένη σύσσωμη την ηγεσία του με ένα εντελώς αστήρικτο κατηγορητήριο για «εγκληματική οργάνωση». Διότι φυσικά ενώ κανείς δεν αρνείται τις βίαιες πολιτικές ενέργειες που έγιναν από μέλη της ΧΑ, το γεγονός αυτό από μόνο του δεν τεκμηριώνει σε καμία περίπτωση ποινικά ότι ένα ολόκληρο κόμμα αποτελεί εγκληματική οργάνωση, όρος που είχε εισαχθεί στον Ποινικό Κώδικα σε ανύποπτο χρόνο, για τη δίωξη γκανγκστερικών οργανώσεων με στόχο τη διάπραξη εγκλημάτων  του κοινού Ποινικού δικαίου (διακίνηση ναρκωτικών κ.λπ.) και όχι βέβαια πολιτικών οργανώσεων! Αυτή ήταν άλλωστε και η πρόταση της  εισαγγελέως στη δίκη, η οποία κατέληξε σαφώς ότι δεν υπάρχουν τα στοιχεία που να συνθέτουν εγκληματική οργάνωση και αθώωσε ουσιαστικά την κατηγορούμενη ηγεσία της ΧΑ. Η δικαστική απόφαση λοιπόν που «δικαιώνει» τον δήθεν «αντιφασιστικό αγώνα» αποτελεί πράγματι ιστορική στιγμή ντροπής για την αστική «δημοκρατία» η οποία δεν κρατά πλέον εδώ και 10 χρόνια ούτε τα προσχήματα και έχει μετατραπεί σε ένα σύγχρονο ημι-ολοκληρωτισμό, δηλ. τον σύγχρονο φασισμό της ΕΕ και της παγκοσμιοποίησης που γονάτισαν τον Ελληνικό αλλά και άλλους λαούς.

Όμως, η αισχρή αυτή κατάληξη της αστικής δημοκρατίας θα ήταν αδύνατη χωρίς τον ξεκάθαρα βρώμικο ρόλο που έπαιξε η «αριστερά» στην όλη υπόθεση. Το ΚΚΕ σαν η δύναμη εκείνη που θα μπορούσε να πρωτοστατήσει από το 2010 που ξεκίνησε η Ευρωκατοχή, με τη δημιουργία ενός νέου ΕΑΜ που θα συνένωνε τα λαϊκά στρώματα για την άμεση έξοδό μας από την ΕΕ και την ανάκτηση της Εθνικής μας κυριαρχίας, πρόδωσε τον ελληνικό λαό όταν στις εκλογές του 2012 έλεγε «εμείς θα είμαστε η λαϊκή αντιπολίτευση» (μέσα βέβαια στην ΝΔΤ και την ΕΕ!), δίνοντας πολιτικό χώρο στους εγκληματίες–απατεώνες του ΣΥΡΙΖΑ να ανεβούν στην εξουσία, να ακινητοποιήσουν με το παραμύθι τους το λαό μας και έτσι να σταθεροποιήσουν και να εμβαθύνουν την Ευρωκατοχή, μετατρέποντας την Ελλάδα στο αθλιότερο Ευρω-νατοϊκό προτεκτοράτο. Το ΚΚΕ, από την άλλη, αφού απέκρυψε το κορυφαίο γεγονός της Ευρωκατοχής και της μετατροπής μας σε προτεκτοράτο πίσω από την όψιμη θεωρία των «ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών» που βάζουν στο ίδιο τσουβάλι θύτες και θύματα, (όπως μιλούσε για ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην πορτοκαλί Επανάσταση στην Ουκρανία ή ακόμα και τώρα για την «αστική» κυβέρνηση της Λευκορωσίας, και αφού αναθεώρησε την στρατηγική του για ένα «αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο», υιοθετώντας την θεωρία της σχεδόν «ιμπεριαλιστικής Ελλάδας»!) κήρυξε και αυτό τον «αγώνα ενάντια στον φασισμό» που αντιπροσωπεύουν τα σύγχρονα κινήματα για εθνική κυριαρχία, συντασσόμενο έτσι έμμεσα με την Υ/Ε και την ΕΕ, των οποίων τα κινήματα για εθνική κυριαρχία είναι θανάσιμος εχθρός τους. Έτσι το ΚΚΕ μαζί με όλη την υπόλοιπη «αντικαπιταλιστική αριστερά», αλλά και τα ρεφορμιστικά ψευτο-αριστερά κόμματα τύπου ΣΥΡΙΖΑ (που υπηρετούν βασικά πλέον τα μεσαία στρώματα) στην Ευρώπη, εναντιώθηκαν στα σύγχρονα λαϊκά αιτήματα για εθνική κυριαρχία ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και ταυτόχρονα κατηγορούν τμήμα των λαϊκών στρωμάτων που, μην έχοντας άλλη επιλογή, στηρίζουν Λεπέν ή Σαλβίνι ή ακόμα και το Μπρέξιτ, ως «ακροδεξιούς» και «ρατσιστές» (!).

Αυτή την προδοτική, διασπαστική και στην ουσία φιλο-παγκοσμιοποιητική στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας μιας ουσιαστικά νεκρής αριστεράς, στην Ευρώπη και την Αμερική, ήρθαν να καλύψουν τα νεοεμφανιζόμενα κόμματα/κινήματα, που όπως έχουμε αναλύσει και αλλού δεν έχουν καμιά σχέση με τον ιστορικό φασισμό, ο οποίος ανήκει στην εποχή των ιμπεριαλισμών και των ισχυρών εθνών/κρατών, πριν την εμφάνιση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, η οποία σήμερα επανα-ορίζει τις κυρίαρχες κοινωνικοπολιτικές αντιθέσεις σε νέα βάση. Ρωτούμε λοιπόν τους στιβαρούς «αντιφασίστες» αριστερούς και «δημοκράτες» αγωνιστές: είναι δυνατόν να χειροκροτούμε τους αθλιότερους τοποτηρητές του ελληνικού προτεκτοράτου: τη ΝΔ σήμερα και μαζί με τους χτεσινούς του ΣΥΡΙΖΑ, ότι «η δημοκρατία νίκησε τον φασισμό»; Εάν λοιπόν η ΧΑ είναι εγκληματίες με μια δολοφονία (που δεν είναι καν σίγουρο ότι είναι πολιτική γιατί ο Φύσσας δεν ήταν βέβαια Λαμπράκης!) και αποτελούν «φασιστικό κίνδυνο», τότε οι ευρωκατοχικές κυβερνήσεις που εξολοθρεύουν συστηματικά το λαό μας, και μάλιστα σε βάθος δεκαετιών, τι είναι;

Να γιατί όπως αναφέραμε στην αρχή αυτού του κειμένου, το ΜΕΚΕΑ είναι η μόνη αντιπαγκοσμιοποιητική πατριωτική οργάνωση που με συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια ανέλυσε το σύγχρονο φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης και της ανάδυσης των κινημάτων κυριαρχίας, ενώ τοποθετείται με σαφήνεια και συγκεκριμένο πρόγραμμα και θέσεις σε όλα τα ζητήματα αιχμής που προσπαθεί να επιβάλλει η Υ/Ε. Αυτό που προτείνουμε είναι πως είτε μιλούμε για πολιτικό κόμμα είτε για μια μαζική λαϊκή κίνηση από τα κάτω (όπως εν μέρει είχαμε στη Βρετανία με το Μπρέξιτ ή στη Γαλλία με τα κίτρινα γιλέκα), οι κινήσεις αυτές θα πρέπει να αποβάλλουν τους ψευδείς σήμερα διαχωρισμούς «αριστεράς» – «δεξιάς», που διχάζουν το λαό, αλλά αντιθέτως να συνενώσουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα –ανεξαρτήτως προηγούμενης ιδεολογίας ή τοποθέτησης, σε όλες τις χώρες που στενάζουν κάτω από τον ζυγό του σύγχρονου φασισμού της Υ/Ε– σε μαζικά μέτωπα εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης που θα προχωρήσουν με ένα σαφές πρόγραμμα ρήξης με τους θεσμούς της παγκοσμιοποίησης, όπως ξεκίνησε ήδη να κάνει επιτυχώς ο Βρετανικός λαός. Και, φυσικά, γι’ αυτό η Υ/Ε κάνει το παν να συντρίψει παρόμοιες λαϊκές τάσεις στη Βρετανία και την Αμερική, και αν υπάρχει κάποια συνωμοσία πίσω από τη γέννηση και την παγκόσμια εξάπλωση του καταστροφικού κορωνοϊού, δεν είναι παρά η συνωμοσία στοιχείων της Υπερεθνικής Ελίτ και των παρατρεχάμενών της για την παγκόσμια εξάπλωση και επιβολή της Νέας Διεθνούς Τάξης της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης.

Δεν θα ήταν επομένως υπερβολή να τονιστεί ότι η ίδια η τύχη της ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης κρίνεται σήμερα. Και αυτό γιατί από τη στιγμή που φούντωσε η αντίσταση των λαών εναντίον της, με τα κινήματα για την εθνική και κοινωνική κυριαρχία σε Ευρώπη και ΗΠΑ όπου κυρίως εδράζεται η Υ/Ε (Μπρέξιτ, εργατικό κίνημα υπέρ του Τραμπ στην Αμερική, Κίτρινα Γιλέκα στη Γαλλία και αντίστοιχα λαϊκά κινήματα στην Ιταλία, Ουγγαρία κ.λπ.), τη δεκαετία του 2020 ξεκίνησε φαίνεται το «ξεκαθάρισμα λογαριασμών». Εκεί απέβλεπε η βίαιη καταστολή των Κίτρινων Γιλέκων στη Γάλλια στο τέλος του 2019 ώστε να επιτευχθεί η επανεκλογή του εκλεκτού της Υ/Ε Μακρόν στις σχεδόν άμεσα επικείμενες Προεδρικές εκλογές. Στον ίδιο στόχο φαίνεται αποβλέπει και η τεχνητή δημιουργία συνθηκών εμφυλίου πολέμου στην Αμερική που έχει δημιουργήσει βασικά η «Αριστερά» των αντίφα (Σόρος) κ.λπ. με αφορμή τις –συνήθεις για αμερικανικά πρότυπα– κτηνωδίες κατά των μαύρων. Και από ό,τι φαίνεται ο στόχος αυτός ήδη επιτυγχάνεται και ο εκλεκτός και εκεί της Υ/Ε ο Μπάιντεν είναι πολύ πιθανό να εκλεγεί. Στη Βρετανία ακόμα παίζεται εάν θα επιτύχει ο Βρετανικός λαός την πλήρη απεξάρτηση από την ΕΕ (όπως ψήφισε με το Μπρέξιτ) ή όχι και φυσικά τυχόν εκλογή του Μπάιντεν μπορεί να είναι καθοριστική στο αποτέλεσμα της μάχης αυτής. Είναι επομένως πολύ πιθανό σήμερα η γενική αντεπίθεση της Υ/Ε να είναι επιτυχής, ιδιαίτερα αν συνδυαστεί με τη μαζική ανεργία και φτώχεια που θα φέρουν τα μέτρα που (δικαιολογημένα) εισήχθηκαν από τις κυβερνήσεις για ν’ αντιμετωπίσουν τα καταστροφικά αποτελέσματα του ιού. Είναι λοιπόν φανερό ότι εάν οι λαοί δεν αγωνιστούν εδώ και τώρα για το σταμάτημα της καταστροφικής αυτής διαδικασίας, τότε το μέλλον διαγράφεται πολύ σκοτεινό, ίσως σκοτεινότερο από ποτέ, στην Ιστορία του ανθρώπινου γένους.

Υ.Γ. Η δικαστική καταδίκη της ΧΑ, με την εξάντληση της ποινικής αυστηρότητας, δεν έχει βέβαια κανένα άλλο στόχο παρά να διαιωνίσει στην Ελλάδα την πολιτική ψευτο-διαμάχη μεταξύ της “Αριστεράς” και της “Δεξιάς”, ώστε να συνεχιστεί ανενόχλητος ο πολιτικός αποπροσανατολισμός των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης για τα πραγματικά αίτια των δεινών τους…

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 13/10/2020

http://www.antipagkosmiopoihsh.gr/2020/10/12/anakoinosi-mekea-kinimata-gia-tin-ethniki-kyriarchia-kai-i-chrysi-avgi/