Δημήτρης Νατσιός, Σε τούτα τα αγιασμένα χώματα μάθαμε να κάνουμε υπακοή στους αγίους και τους ήρωές μας

Σε τούτα τα αγιασμένα χώματα μάθαμε να κάνουμε υπακοή στους αγίους και τους ήρωές μας
Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-θεολόγος-Κιλκίς

Οι καμπάνες και τα σήμαντρα να μην χτυπούν, τα μεγάφωνα για να ακούν οι ενορίτες κλειστά. Μες στο ναό μόνο ο παπάς και ο ψάλτης. Η Θεία Κοινωνία εστία μετάδοσης της ασθένειας. Αστυνομία και συλλήψεις. Πρόστιμα και φυλάκιση. Όπως τα παραθέτω νομίζεις ότι διαβάζεις εικόνες από την εποχή της Τουρκοκρατίας ή της κομμουνιστικής Σοβιετίας και τις διώξεις του Χριστιανισμού.
Αντίσταση καμία. «Τώρα να υπακούσουμε στο κράτος και μετά …χαρές και πανηγύρια». Μάλιστα. Βγαίνει ο Ναυπάκτου ως κυβερνητικός εκπρόσωπος και ο Πέτσας ως εκπρόσωπος της Ιεραρχίας. Ούτε ένα όχι δεν ακούστηκε. Παραπέμπουν στους Πατέρες-οι οποίοι τους διαψεύδουν και τους ελέγχουν- ψάχνουν εναγωνίως κείμενα υποστηρικτικά του προσκυνήματος στους εφήμερους άρχοντες.
Τι διαβάζουμε όμως στην Ιερά Ιστορία; Τι έπρατταν οι άγιοι όταν η εξουσία αυθαιρετούσε εις βάρος της Πίστεως;
Ο Μέγας Βασίλειος αποστόμωσε με την ανδρεία και την ορθόδοξη αρχοντιά του τον ιταμό ύπαρχο Μόδεστο και τις απειλές του: «Την δε βασιλέως φιλίαν μέγα μεν ηγούμαι μετ’ ευσεβείας, άνευ δε ταύτης ολεθρίαν αποκαλώ». (Αναφερόταν στον αυτοκράτορα Ουάλη, ο οποίος ταχθείς υπέρ των αιρετικών Αρειανών, ήθελε να καταβάλει κάθε αντίσταση).
Ο άγιος Αμβρόσιος, επίσκοπος Μεδιολάνων, ήλεγξε δριμύτατα και απαγόρευσε στον Μέγα Θεοδόσιο την είσοδο στον ναό, λέγοντάς του ότι επιβάλλεται, όπως μιμήθηκε τον Δαυίδ στο αποτρόπαιο έγκλημά του, να τον μιμηθεί και στην υψοποιό μετάνοια. Και ο αυτοκράτορας αναγκάστηκε, μετά της συνοδείας του, να αποχωρήσει συντετριμμένος και να υποβληθεί σε οκτάμηνο μετάνοια για την σφαγή των αθώων στον ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης.
Ο στύλος και πρόμαχος της Ορθοδοξίας άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, όταν σχεδόν όλη η αντιπροσωπεία, που συνόδευε τον αυτοκράτορα Ιωάννη Η’ τον Παλαιολόγο, στην ψευτοσύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας, κραύγαζε «στέργομεν, καλόν εστίν η ένωσις», αρνήθηκε ο άγιος να υπακούσει στις οργισμένες προτροπές του Ιωάννη. Επιτίμησε μάλιστα και τον θλιβερό λατινόφρονα Βησσαρίωνα, το παπικό «κοπέλι». Η υπερήφανη και αγέρωχη στάση του αγίου προκάλεσε τον σεβασμό του αυτοκράτορα, που τον διαβεβαίωσε ότι θα του εξασφαλίσει ανενόχλητη παλιννόστηση. (Και η επηρμένη και αταπείνωτη παπική οφρύς ομολόγησε το περίφημο «ουδέν εποιήσαμεν», θρίαμβος της Ορθοδοξίας και του Γένους μας. Φοβάμαι ότι αυτό το μεγαλοπρεπές «ουδέν» της παπικής αποτυχίας, κινδυνεύει σήμερα να διαγραφεί και να παραμείνει μόνο του το κακοφοβερόν «εποιήσαμεν»).
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, με υπέροχη παρρησία και ακατάβλητη τόλμη, στηλίτευσε την αυτοκράτειρα Ευδοξία, για την ανέγερση, επί πορφυρού κίονος, ανδριάντα της, έξω από τον ναό της του Θεού Σοφίας. Αντηχεί στους αιώνες η ανδροκάρδιος φράση του: «Πάλιν Ηρωδιάς μαίνεται, πάλιν ταράσσεται, πάλιν ορχείται, πάλιν επί πίνακι την κεφαλήν του Ιωάννου ζητεί λαβείν». Για ένα άγαλμα έξωθεν του ναού αντέδρασε έτσι ο άγιος. Σήμερα που οι ποικιλώνυμοι εκκλησιομάχοι διασύρουν την πίστη, τους επαινούν και σκύβουν το κεφάλι στα εντάλματά τους. (Πόσοι από τους σημερινούς «άρχοντες» του λαού, ανταποκρίνονται στις… προδιαγραφές που θέτει ο άγιος Χρυσόστομος: «Τον γαρ άρχοντα παντός λαμπτήρος λαμπρότερον είναι δει και βίον έχειν ακηλίδωτον, ώστε πάντας προς εκείνον οράν και προς τον αυτού βίον τον οικείον χαρακτηρίζει». Ποιoς από τους σημερινούς έχει «βίον ακηλίδωτον» και αποτελεί παράδειγμα- «οικείον»- προς μίμηση;).
Διαβάσαμε και είδαμε τούτες τις ημέρες για ελάφια και αρκούδες, ζώα μικρά μετά μεγάλων, που σεργιανίζουν ξεφρόντιστα στις έρημες πόλεις της τρομοκρατημένης Ευρώπης. Θυμήθηκα ένα κείμενο του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς. Περιέχεται στο εκπληκτικό βιβλίο, το οποίο εξέδωσαν οι θαυμάσιες εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη»- πολύ σπουδαίο το έργο τους, έργο αποστολικό, το οποίο δροσίζει και αναπαύει πολλές ψυχές. Το βιβλίο τιτλοφορείται: «Μέσα από το παράθυρο της φυλακής, μηνύματα στο λαό». Πόνημα περισπούδαστο, «κάθε του λόγος είναι Ευαγγέλιο, κάθε λέξη του ένα μικρό Ευαγγέλιο», όπως γράφει στον πρόλογο ο έτερος Σέρβος άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς. Ο άγιος Νικόλαος, το 1944, μεταφέρθηκε στο γνωστό κολαστήριο του Νταχάου, όπου και συνέγραψε τα κείμενα του βιβλίου.
Στο πόνημά του ακτινοσκοπεί με ακρίβεια τον λεγόμενο ευρωπαϊκό πολιτισμό, τον άθεο πολιτισμό του Πάπα και του Λούθηρου.
Γράφε στη σελίδα 108: « Στενοχωριέμαι για την Ευρώπη, γιατί θα καταστραφεί όπως η Καπερναούμ. Οι περήφανοι πύργοι της θα καταστραφούν και οι λεωφόροι της θα μετατραπούν σε τόπους που θα φυτρώσουν θάμνοι με αγκάθια, όπου θα κάνουν τη φωλιά τους τα φίδια. Στον τόπο που τώρα ακούγονται φωνές εναντίον του Χριστού, θα ακούγονται κραυγές από κουκουβάγιες και τσακάλια.
Τη στιγμή που η Ευρώπη νόμισε γα τον εαυτό της πως εκπολιτίστηκε, τότε ήταν που αγρίεψε. Τη στιγμή που νόμισε πως τα ήξερε όλα, τότε ήταν που παραφρόνησε. Τη στιγμή που νόμισε ότι απέκτησε μεγάλη δύναμη, τότε ήταν που έχασε όλη της τη δύναμη».
Την Μεγάλη Εβδομάδα δεν θα ακούμε ψαλμωδίες και καμπάνες στις πόλεις, αλλά σκυλιά να γαβγίζουν και τσακάλια να ουρλιάζουν. Θα μας απαντήσουν ποτέ γιατί απαγορεύτηκαν αυτά; Αν αυτό δεν είναι πόλεμος κατά της Εκκλησίας του Χριστού τότε τι είναι; Και σε τούτα τα αγιασμένα χώματα μάθαμε να κάνουμε υπακοή στους αγίους και στους ήρωές μας. «Όταν μου πειράζουν την Πατρίδα και Θρησκεία μου, θα μιλήσω. θα ΄νεργήσω κι ότι θέλουν ας μου κάμουν».
https://perivleptosfl.blogspot.com/2020/04/blog-post_9.html

O όσιος Πορφύριος για τα παιδιά

Ο Πορφύριος δεν έριχνε ποτέ τις ευθύνες στα παιδιά για τον τρόπο που συμπεριφέρονταν. Αντίθετα καταλό- γιζε τεράστιες ευθύνες στους γονείς. Συνήθιζε να λέει σε όσους γονείς τον ρωτούσαν γιατί το παιδί τους αντι- μετώπιζε προβλήματα: «Εσείς φέρετε εξ ολοκλήρου την ευθύνη γι αυτό.Εκ κοιλίας μητρός του δημιουργήσατε,με τις κακές μεταξύ σας σχε΄σεις , όλα αυτά τα ψυχικά τραύματα, που θα κουβαλά σε όλη του τη ζωή».

Οι γονείς να προσέχουν την συμπεριφορά τους. Επίσης εφιστούσε την προσοχή των γονέων  για το πώς πρέπει να μιλάνε μπροστά στο παιδί: «...Οι γονείς πρέπει να προσέχουν την συμπεριφορά τους ακόμη και μπροστά στά νήπια και δεν πρέπει  να σκέπτονται και να λένε :"μικράκι είναι και δεν καταλαβαίνει». Προσέξτε ένα μικρό παιδάκι που αρκουδίζει , πως κοιτάζει από πάνω μέχρι κάτω τον οποιοδήποτε  νέο επισκέπτη που θα μπει στο σπίτι. Μέσα σε χρόνο δύο-τριών δευτερολέ- πτων το μικρό αυτό παιδάκι ,που εσύ υπολογίζεις , έχει μελετήσει τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου εκείνου και τον έχει ψυχολογήσει μέσα και έξω».

Ο Πορφύριος  ζητούσε πάντα από τις κυοφορούσες να μιλούν στο έβρυο: «Έλεγε σε έναν παιδίατρο: Να λες στις μητέρες να το νιώθουν πόσο πολύ τις τίμησε ο θεός , που τις άξιωσε να γίνουν μητέρες. Από τη στιγμή που φέρουν μέσα τους το συλληφθέν έμβρυο , έχουν μια δεύτερη ζωή.Να μιλούν στο παιδί τους ,να το χαιδεύ- ουν επάνω από την κοιλιά τους.Το έμβρυο τα αισθάνε- ται μυστικά αυτά.Να πορσέυχονται με πολλή αγάπη γι αυτό.Οπως αισθάνεται τ γεννημένο παιδί τους , έτσι και το έμβρυο αισθάνεται την έλλειψη τς αγάπης της μάνας του, τα νεύρα της ,τον θυμό της, την απεχθειά της, και δημιουργούνται τραύματα στην ψυχούλα του , που τον συνοδεύουν σε όλη του τη ζωή. Τα άγια συναισθή- ματα της μάνας και η άγια ζωή της αγιάζουν το παιδί της από την ώρα της συλληψεώς του ακόμη.

Παιδιά ,επαναστάτες

Για τα παιδιά που επαναστατούν έλεγε: «Το ενδιαφέ- ρον του καλού πατέρα για το παιδί του πρέπει να μένει αμείωτο ακόμη κι όταν το παιδί μεγαλώνει και σκληρύ- νεται και επαναστατεί και δεν τον ακούει και παίρνει ακόμη και θέσεις εχθρικές κι αντίθετες. Εκεί θα φανεί η δεξιοτεχνία ,αλλά κι η αγάπη του καλού πατέρα για τα παιδιά, μέχρι να εισέλθουν εις την ανδρικήν ηλικία, κάνουν ανέμπειρες και ανόητες ενέργειες και προκα- λούν τους γονείς , ειδικά τον πατέρα .Ο Πατέρας καμιά φορά σκληρύνεται και από απερισκεψία λησμονεί τη θέση του καλού πατέρα και γίνεται αστυνομικός σκληρός και κάνει στο παιδί του πολλές φορές ανεπανόρ- θωτο κακό.Αν ,το ανώριμο παιδί , ο νέος αυτός, ψυχο- λογήσει τον πατέρα του οτι είναι  πραγματικά καλός πατέρας , οτι κάνει παράλογες παραχωρήσεις και υπο- μονή πατρική , τότε το παιδί αυτό μέχρι να πεθάνει θα έχει συνεχώς στο στόμα του το όνομα του πατέρα του και θα λέει: Εμένα ο πατέρας μου ήταν άγιος.Τον γνώ- ρισα όταν είχα τις νεανικές μου τρέλες».

Οι εντάσεις μεταξύ των ζευγαριών

Για τους καυγάδες μεταξύ των ζευγαριών έλεγε: Ούτε

μια φορά δεν πρέπει να σας ακούσουν τα παιδιά να τσα-

κώνεστε ή έστω να υψώνετε τον τόνο της φωνής σας ο

ένας στον άλλο» .Και εξηγούσε : «Τα μπερδεμένα παι-

διά είναι τα παιδιά που έχουν ψυχολογικά προβλήμα-

τα , λόγω του ότι οι γονείς τους εξ αιτίας των δικών τους

κακών σχέσεων , δε δημιουργούν καλή καλών σχέσε- ων δεν δημιουργούν καλή ατμόσφαιρα μέσα στο σπίτι».

Η προσευχή των γονέων

Η προσευχή είναι κατά τον Πορφύριο η μεγάλη δύνα-

μη των γονέων: « ...Αν θελήσεις να προσευχηθείς στον

Χριστό και να του πείς «χριστέ μου ,σε παρακαλώ ,φώ-

τισε ή ελέησε αυτό το πρόσωπο» και κάμνεις συνεχώς

αυτή την προσευχή , τότε ο Χριστός αρχίζει να στέλνει

στο πρόσωπο εκείνο καλούς λογισμούς.Κάθε φορά που

εσύ λές για παράδειγμα : «Κύριε ,ελέησον το παιδί μου»

, το παιδί σου παίρνει ένα αγαθό λογισμό από τον Χρι-

στό.Κι όσο εσύ συνεχίζεις να προσεύχεσαι , τόσο περισ-

σότερους  αγαθούς λογισμούς παίρνει το παιδί σου.Κι

αν τώρα το παιδί σου είναι σαν το άγουρο πορτοκάλι

,σιγά- σιγά ια ωριμάσει και θα γίνει όπως το θέλεις.Αυ-

τός είναι αποδεδειγμένα ,από τη δική μου πείρα , ο ποιο

αποτελεσματικός τρόπος για να λύσει ο άνθρωπος τα

προβληματά του σ΄οποιοδήποτε τομέα θέλειΔιότι όλοι

οι άλλοι τρόποι που οι άνθρωποι εφαρμόζουν από έν-

στικτο , τις πιο πολλές φορές αποτυγχάνουν».

Γενικώς για την συμπεριφορά προς τα παιδιά έλεγε:

Να συμπεριφερόμαστε στα παιδιά μας με αγάπη ιαι

καλοσύνη και να κάνουμε προσευχή στον θεό.

Και όταν τον ρωτούσαν τι προσευχή απαντούσε:

«Δικά σου λόγια ,Ο,τι θέλεις .Θα τους πείς (του Χριστού)

αυτά που νομίζεις με δικά σου λόγια και Εκείνος ξέρει.

Δεν θέλει να του πείς ειδικά.

Άλλες φορές συνιστούσε στους γονείς να  μην μετα-

φέρουν απ ευθείας στα παιδιά όλα όσα θέλουν να τους

πούν: « Αυτά που θέλετε να πείτε στα παιδιά σας , να

τα λέτε με την προσευχή σας .Τα παιδιά δεν ακούν με

τα αυτιά.Μόνο όταν έρχεται η θεία Χάρις πυο τα φωτί-

ζει τότε ακούνε αυτά που θέλουμε να τους πούμε.Οταν

θέλετε να πείτε κάτι στα παιδιά σας , πέστε του στην

παναγία κι αυτή  θα ενεργήσει.Η προσευχή σας αυτή

θα γίνει ζωογόνος πνοή ,πνευματικό χάδι, που χαϊδεύ- εις ,αγκαλιάζει ,έλκει τα παιδια.Να εύχεσαι έτσι απλά

,απλά κια ταπεινά με πίστη απλή, χωρίς να περιμένεις να σου απαντήσει ο θεός.Χωρίς να δείς  το χερι Του, ή το προσωπό Του η τον φωτισμό Του.Τίποτα.Να πιστεύ- εις .Εφ όσον μιλάς με τον θεό ,μιλάς πραγματικά με τον θεό».

Οι ευχές και οι κατάρες

Ποιά πρέπει να είναι η στάση των γονέων έναντι των

παιδιών τους:«Οι γονείς πρέπει να προσέχουν πολύ την γλώσσατους. Πρέπει να ευλογούν κι όχι να καταριούνται τα

παιδιά τους,γιατί η καρδιά μας είναι ένας πομπός που

εκπέμπει και τα δάκτυλα είναι οι κεραίες.Από κάθε άν-

θρωπο εκπέμπονται ευλογίες ή κατάρες , ευλογία ή δυ-

στυχία , καλό ή κακό».

Και ανέφερε ένα περιστατικό: « Το παιδί έφυγε απο

την μητέρα και πήγε στο παιχνίδι , ενώ η μητέρα ήθε-

λε να πάει με το γαιδούρι στο χωράφι.Τελικά το παιδί

ήρθε στο σπίτι και η μητέρα του γεάτη θυμό το καταρά-

στηκε με απαίσια κατάρα , με ξυλοκρέβατα που ξεστο-

μίζουν αμόρφωτες , κακόγνωμες και άξεστες γυναίκες

που ζούν μακριά απ΄οτην Εκκλησία.Το παιδί πήρε το

γαιδούρι κι έφυγεκαι στο δρόμο έπεσε απ΄οτο γαιδού-

ρι  κτύπησε σε μία πέτρα και το βρήκαν οι περαστικοί

και το έφεραν σε ξυλοκρέβατο , νεκρό , όπως το κατα-

ράστηεκ.Τραβούσε τα μαλιά της αλλά το κακό είχε γί-

νει.Γι αυτό και το Ευαγγέλιο συμβουλεύει  να ευλογού-

με και να μη καταριόμαστε γιατί η ευλογία φέρνει το

καλό, ενώ η κατάρα το κακό, τη συμφορά ,τη δυστυχία».

 Οχι στην τιμωρία

« Ο θεός μας, προκειμένου να διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά του που τον πιστεύουν , τον αγαπούν και τον λατρεύουν χρησιμοποιεί διάφορους τρόπους ,μεθόδους και σχέδια .Μέσα στα σχέδια του θεού μας είναι και η επιβολή κανόνων ,οι οποίοι αποσκοπούν ,πάντα, στη σωτηρία της ψυχής μας .Δεν μπορούμε να αλλάξουμε και να διαγράψουμε τα σχέδια του θεού.

Πολύ περισσότερο ,δεν μπορούμε να Του το επιβάλου- με. Μπορούμε όμως να Τον παρακαλέσουμε και να Τον ικετεύσουμε και εκείνος σαν φιλάνθρωπος που είναι μπορεί να εισακούσει τις προσευχές μας και να συντμή- σει τον χρόνο ή ακόμη και να τον διαφράψει. Και το ένα και το άλλο στο χέρι του είναι .

Εμείς θα το ζητήσουμε και εκείνος θα το εγκρίνει

.Ύστερα οι κανόνες αυτοί δεν έχουν τον χαρακτήρα της

εκδικήσεως ή της τιμωρίας ,αλλά της διαπαιδαγωγήσε-

ως και δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς που επιβάλ-

λονται από ορισμένους πνευματικούς  κατά την εξομο-

λόγηση και οι οποίοι είτε από υπερβάλλοντα ζήλο , είτε

από άγνοια εξαντλούν τα όρια της τιμωρίας ,χωρίς να

αντιλαμβάνονται ότι με τον τρόπο αυτόν , αντί να κά-

νουν καλό , διαπράττουν έγκλημα.

Εγώ πάντα τους φωνάζω και τους συμβουλεύω : όχι

μεγάλες τιμωρίες .Αλλά σωστές συμβουλές. Γιατί οι με-

γάλες τιμωρίες τροφοδοτούν τον άλλο (το διάβολο) με

πλούσια πελατεία. Και αυτός αυτό περιμένει. Αυτό κα-

ραδοκεί να έχει πάντα ανοικτές της αγκάλες του για να

τους δεχτεί. Και τους τάζει μάλιστα λαγούς με πετρα-

χήλια. Γι αυτό ,απαιτείται μεγάλη προσοχή στην επιλογή του πνευματικού .

 Όπως αναζητάτε τον καλύτερο γιατρό , το ίδιο να κά- νετε και για τον πνευματικό. Και οι δύο γιατροί είναι. Ο ένας του σώματος και ο άλλος της ψυχής.

Οι κληρικοί

Πορφύριος υποστήριζε την απλότητα των κληρικών και την δύναμη της Εκκλησίας την οποία έχουν όλοι ανάγκη

Το σπουδαίο είναι να μπούμε στην Εκκλησία. Να ενω- θούμε με τους συνανθρώπους μας, με τις χαρές και τις λύπες όλων. Να τους νιώθουμε δικούς μας, να προσευ- χόμαστε για όλους, να πονάμε για την σωτηρία τους, να ξεχνάμε τους εαυτούς μας. Να κάνομε το παν γι’ αυτούς, όπως ο Χριστός για μας. Μέσα στην Εκκλησία γινόμαστε ένα με κάθε δυστυχισμένο και πονεμένο κι αμαρτωλό. Κανείς δεν πρέπει να θέλει να σωθεί μόνος του, χωρίς να σωθούν και οι άλλοι. Είναι λάθος να προ- σεύχεται κανείς για τον εαυτό του, για να σωθεί ο ίδιος. Τους άλλους πρέπει να αγαπάμε και να προσευχόμα- στε να μη χαθεί κανείς να μπουν όλοι στην Εκκλησία. Αυτό έχει αξία. Και μ’ αυτή την επιθυμία πρέπει να φύ- γει κανείς απ’ τον κόσμο, για να πάει στο μοναστήρι ή στην έρημο.

Μέσα στην Εκκλησία, που έχει τα μυστήρια που σώ- ζουν, δεν υπάρχει απελπισία. Μπορεί να είμαστε πολύ αμαρτωλοί. Εξομολογούμαστε, όμως μας διαβάζει ο παπάς κι έτσι συγχωρούμαστε και προχωρούμε προς την αθανασία, χωρίς καθόλου άγχος, χωρίς καθόλου φόβο.

Όποιος ζει τον Χριστό, γίνεται ένα μαζί Του, με την Εκκλησία Του. Ζει μια τρέλα! Η ζωή αυτή είναι διαφορε- τική απ’ τη ζωή των ανθρώπων. Είναι χαρά, είναι φως, είναι αγαλλίαση, είναι ανάταση. Αυτή είναι η ζωή της



Το μετόχι του γυναικείου Ιερού Ησυχαστηρίου της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι Αττικής, Το μοναστήρι – μετόχι είναι γνωστό σε όλη την Ελλάδα, καθώς ιδρύθηκε από τον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, δημοφιλή γέροντα και άγιο του περασμένου αιώνα.

Τα κτίρια του μετοχίου του Ιερού Ησυχαστηρίου στο Μήλεσι άρχισαν να κτίζονται το 1981 και προχώρησαν σταδιακά. Το μέρος αυτό αποτέλεσε σημαντικό προσκύνημα χάρη του γέροντα. Το επιβλητικό Καθολικό θεμελιώθηκε το 1990, κατόπιν αδείας του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Σεραφείμ. Ο σκελετός του ναού από οπλισμένο σκυρόδεμα ολοκληρώθηκε την άνοιξη του 1992, λίγους μήνες μετά την κοίμηση του γέροντα Πορφυρίου.

Το Ησυχαστήριο τιμά τη μνήμη του οσίου γέροντα Πορφυρίου στις 2 Δεκεμβρίου, ημέρα της κοίμησής του.
http://ikivotos.gr/post/9542/o-osios-porfyrios-gia-ta-paidia

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ- ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝ

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝ
(Ματθαίος 25,1-13)

1 Τότε ὁμοιωθήσεται ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὐτῶν ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου.
2 πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι καὶ αἱ πέντε μωραί.
3 αἵτινες μωραὶ λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν οὐκ ἔλαβον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔλαιον·
4 αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν.
5 χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον.
6 μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν· ἰδοὺ ὁ νυμφίος ἔρχεται, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ.
7 τότε ἠγέρθησαν πᾶσαι αἱ παρθένοι ἐκεῖναι καὶ ἐκόσμησαν τὰς λαμπάδας αὐτῶν.
8 αἱ δὲ μωραὶ ταῖς φρονίμοις εἶπον· δότε ἡμῖν ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν, ὅτι αἱ λαμπάδες ἡμῶν σβέννυνται.
9 ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι λέγουσαι· μήποτε οὐκ ἀρκέσει ἡμῖν καὶ ὑμῖν· πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράσατε ἑαυταῖς.
10 ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἀγοράσαι ἦλθεν ὁ νυμφίος καὶ αἱ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ᾿ αὐτοῦ εἰς τοὺς γάμους, καὶ ἐκλείσθη ἡ θύρα.
11 ὕστερον δὲ ἔρχονται καὶ αἱ λοιπαὶ παρθένοι λέγουσαι· κύριε κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν.
12 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς.
13 γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν ἐν ᾗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
1 «Τότε θα ομοιωθεί η βασιλεία των ουρανών με δέκα παρθένες που, αφού έλαβαν τις δικές τους λαμπάδες, εξήλθαν σε προϋπάντηση του νυμφίου.
2 Πέντε λοιπόν από αυτές ήταν μωρές και πέντε φρόνιμες.
3 Γιατί οι μωρές, ενώ έλαβαν τις λαμπάδες τους, δεν έλαβαν μαζί τους λάδι.
4 Οι φρόνιμες, όμως, έλαβαν λάδι μέσα στα αγγεία μαζί με τις δικές τους λαμπάδες.
5 Επειδή λοιπόν αργούσε ο νυμφίος, νύσταξαν όλες και κοιμούνταν.
6 Αλλά στο μέσο της νύχτας έγινε μια κραυγή: “Ιδού ο νυμφίος, εξέρχεστε προς συνάντησή του”.
7 Τότε σηκώθηκαν όλες οι παρθένες εκείνες και κόσμησαν τις δικές τους λαμπάδες.
8 Και οι μωρές είπαν στις φρόνιμες: “Δώστε σ’ εμάς από το λάδι σας, γιατί οι λαμπάδες μας σβήνουν”.
9 Αποκρίθηκαν τότε οι φρόνιμες λέγοντας: “Όχι, μήπως δεν αρκέσει για μας και για σας. Πηγαίνετε μάλλον προς αυτούς που πουλούν και αγοράστε για τους εαυτούς σας”.
10 Ενώ όμως αυτές έφευγαν, για να αγοράσουν, ήρθε ο νυμφίος, και οι έτοιμες εισήλθαν μαζί του στους γάμους και κλείστηκε η θύρα.
11 Ύστερα, λοιπόν, έρχονται και οι υπόλοιπες παρθένες λέγοντας: “Κύριε, κύριε, άνοιξέ μας”.
12 Εκείνος αποκρίθηκε και είπε: “Αλήθεια σας λέω, δεν σας ξέρω”.
13 Αγρυπνείτε, λοιπόν, γιατί δεν ξέρετε την ημέρα ούτε την ώρα».
Αναρτήθηκε από ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ στις 4/14/2020 10:01:00 π.μ.
https://orthodoxhporeiakaizwh.blogspot.com/2020/04/blog-post_14.html