Για πρώτη φορά βιώνω ως Έλληνα τη βίωναν οι έλληνες την επταετία της χούντας .
Βέβαια τότε εχθρός είναι ο κομουνιστής σήμερα είναι ο άνθρωπος ,ο εργαζόμενος .
Θα περάσει
Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010
Η Ύψωσις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού
Η Ύψωσις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου)
Του κ. Γεωργίου Ψάλλα, Συνταξ. Διδ/λου
Στις 14 Σεπτεμβρίου η ορθόδοξη Εκκλησία μας πανηγυρίζει την Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, ο οποίος αποτελείτο από ξύλο κέδρου, κυπαρισσιού και πεύκου.
Η ιστορία του Σταυρού είναι μεγάλη και περιλαμβάνει ένα κύκλο γεγονότων, θρύλων και παραδόσεων. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι στα βαρβαρικά κράτη της Ανατολής οι Σταυροί χρησίμευαν για εκτέλεση ανθρώπων (Βαβυλωνία, Αίγυπτο, Ασσυρία κ.λ.π). Από τα κράτη αυτά πήραν τη συνήθεια οι Εβραίοι και οι Ρωμαίοι.
Και όμως «Το όργανο αυτό της πιο φρικτής και ατιμωτικής ποινής», όπως το ονομάζει ο Κικέρωνας, έγινε το σύμβολο της θρησκείας μας, επειδή το έχει καθηγιάσει ο Ιησούς Χριστός με το Άγιον του Αίμα.
Βρισκόμαστε στο έτος 323 μ.Χ. Αυτοκράτορας του Βυζαντίου είναι ο Μέγας Κων/νος. Αποφασίζει και στέλνει τη μητέρα του, την Αγία Ελένη, με την εντολή να βρει στους Αγίους Τόπους τον Τίμιο Σταυρό, με τη βοήθεια του οποίου, βλέποντας το σύμβολο με το ρητό «Εν τούτω Νίκα» νίκησε τους εχθρούς του.
Το έτος 327 μ.Χ. η Αγία Ελένη έφθασε στην Παλαιστίνη και άρχισε τις ανασκαφές. Δεν κατάφερε τίποτε. Παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλλε τα χώματα σκέπασαν το Γολγοθά. Η Ιερουσαλήμ είχε καταστραφεί συνθέμελα και στη θέση της ήταν καινούρια πόλη. Απελπισμένη, απογοητευμένη η Αγία Ελένη προστάζει τους ανθρώπους της να ετοιμάζονται για την επιστροφή. Και όμως. Προτού επιστρέψει έγινε το θαύμα. Στο μέρος όπου είχαν καταχωνιασθεί οι τρεις Σταυροί φύτρωνε κάθε βράδυ, μόλις το λυκόφως έγερνε στη Δύση, ένας κλώνος βασιλικού. Αυτό το γνώριζε μόνον μια οικογένεια Εβραίων και η οποία με τη σειρά πήγαινε ένα μέλος της και ξερίζωνε, έβγαζε το φυτό το οποίο πετούσε μακριά. Αυτό γινόταν κάθε βράδυ.
Σιγά σιγά όμως, τα μέλη της οικογένειας έγιναν λιγότερα, αραίωσαν, πέθαναν. Έμεινε όμως ένας γέρος με την εγγονή του. Κάποιο βράδυ συζητώντας ο γέρος με την εγγονή του είπε : «Κόρη μου! Νοιώθω ότι έφθασε το τέλος μου! Πήγαινε σε παρακαλώ στη Βασίλισσα και φανέρωσέ της το μυστικό! Πες της να μη φύγουν. Αύριο θα την επισκεφθώ εγώ για να της φανερώσω που είναι οι Σταυροί.»
12-13 χρονών το κοριτσάκι επισκέφθηκε τη Βασίλισσα. Της μετέφερε την εντολή του παππού της, αφού την προσκύνησε και της φίλησε το χέρι. Ανείπωτη η χαρά της Αγίας Ελένης. Ειδοποίησε μάλιστα τα «συνεργεία» ότι όχι μόνον δεν θα αναχωρήσουν, αλλά βρίσκονται κοντά στην εύρεση του Σταυρού.
Λίαν πρωί ο γεροντάκος έφθασε στον καταυλισμό, έριξε μια ματιά γύρω του, είδε το βασιλικό απείραχτο μέσα στα τόσα ζιζάνια που φύτρωναν γύρω του. Ειδοποίησε τη Βασίλισσα, τον περίμενε, της πήρε από το χέρι και της είπε: «Εδώ είναι οι τρεις Σταυροί». Εδώ να σκάψετε! Μας λέει κιόλας η παράδοση το όνομά του. Λεγόταν Ιούδας. Άρχισε με ενθουσιασμό και διάθεση η εργασία και μετά λίγη ώρα βρέθηκαν και οι τρεις Σταυροί. Αλλά ποιος ήταν ο Σταυρός του Χριστού;
Τη στιγμή εκείνη, πάντα κατά την παράδοση, περνούσε μια κηδεία. Κάποιος είχε πεθάνει. Η Αγία Ελένη, τότε, τοποθέτησε με τη σειρά τους τρεις Σταυρούς πάνω στο νεκρό. Όταν ο Σταυρός του Χριστού τοποθετήθηκε, ο νεκρός αναστήθηκε.
Στο μέρος της ανευρέσεως του Τιμίου Σταυρού, η Αγία Ελένη έβαλε τα θεμέλια του ναού της Αναστάσεως της εκκλησίας η οποία κτίστηκε με Διαταγή του Μ. Κωνσταντίνου. Η Αγία Ελένη επέστρεψε στην Πόλη, όπου και πέθανε το 328 μ.Χ. σε ηλικία 80 ετών. Η εκκλησία ανακήρυξε την Ελένη και τον Κωνσταντίνο ισαποστόλους και Αγίους και εορτάζει τη μνήμη τους στις 21 Μαΐου.
Ο ποιητής Κ. Χριστιανός έγραψε ένα ωραιότατο ποίημα αφιερωμένο στην Ύψωση του Σταυρού. Παραθέτω μόνο το τελευταίο τετράστιχο.
Ώ Σταυρέ μου, να σε υμνώ τον καιρό δώσμου,
και στο πνεύμα του πιστού λαμπρός γενού
φάρος, μες από το πέλαγος του κόσμου
να μας οδηγείς στο δρόμο του Καλού!
Η ΕΡΕΥΝΑ 12 Σεπτεμβρίου 2010, αρ. φύλλου 15599, σελίδα 30
http://www.e-erevna.gr/portal/story.aspx?ID=95825
Του κ. Γεωργίου Ψάλλα, Συνταξ. Διδ/λου
Στις 14 Σεπτεμβρίου η ορθόδοξη Εκκλησία μας πανηγυρίζει την Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, ο οποίος αποτελείτο από ξύλο κέδρου, κυπαρισσιού και πεύκου.
Η ιστορία του Σταυρού είναι μεγάλη και περιλαμβάνει ένα κύκλο γεγονότων, θρύλων και παραδόσεων. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι στα βαρβαρικά κράτη της Ανατολής οι Σταυροί χρησίμευαν για εκτέλεση ανθρώπων (Βαβυλωνία, Αίγυπτο, Ασσυρία κ.λ.π). Από τα κράτη αυτά πήραν τη συνήθεια οι Εβραίοι και οι Ρωμαίοι.
Και όμως «Το όργανο αυτό της πιο φρικτής και ατιμωτικής ποινής», όπως το ονομάζει ο Κικέρωνας, έγινε το σύμβολο της θρησκείας μας, επειδή το έχει καθηγιάσει ο Ιησούς Χριστός με το Άγιον του Αίμα.
Βρισκόμαστε στο έτος 323 μ.Χ. Αυτοκράτορας του Βυζαντίου είναι ο Μέγας Κων/νος. Αποφασίζει και στέλνει τη μητέρα του, την Αγία Ελένη, με την εντολή να βρει στους Αγίους Τόπους τον Τίμιο Σταυρό, με τη βοήθεια του οποίου, βλέποντας το σύμβολο με το ρητό «Εν τούτω Νίκα» νίκησε τους εχθρούς του.
Το έτος 327 μ.Χ. η Αγία Ελένη έφθασε στην Παλαιστίνη και άρχισε τις ανασκαφές. Δεν κατάφερε τίποτε. Παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλλε τα χώματα σκέπασαν το Γολγοθά. Η Ιερουσαλήμ είχε καταστραφεί συνθέμελα και στη θέση της ήταν καινούρια πόλη. Απελπισμένη, απογοητευμένη η Αγία Ελένη προστάζει τους ανθρώπους της να ετοιμάζονται για την επιστροφή. Και όμως. Προτού επιστρέψει έγινε το θαύμα. Στο μέρος όπου είχαν καταχωνιασθεί οι τρεις Σταυροί φύτρωνε κάθε βράδυ, μόλις το λυκόφως έγερνε στη Δύση, ένας κλώνος βασιλικού. Αυτό το γνώριζε μόνον μια οικογένεια Εβραίων και η οποία με τη σειρά πήγαινε ένα μέλος της και ξερίζωνε, έβγαζε το φυτό το οποίο πετούσε μακριά. Αυτό γινόταν κάθε βράδυ.
Σιγά σιγά όμως, τα μέλη της οικογένειας έγιναν λιγότερα, αραίωσαν, πέθαναν. Έμεινε όμως ένας γέρος με την εγγονή του. Κάποιο βράδυ συζητώντας ο γέρος με την εγγονή του είπε : «Κόρη μου! Νοιώθω ότι έφθασε το τέλος μου! Πήγαινε σε παρακαλώ στη Βασίλισσα και φανέρωσέ της το μυστικό! Πες της να μη φύγουν. Αύριο θα την επισκεφθώ εγώ για να της φανερώσω που είναι οι Σταυροί.»
12-13 χρονών το κοριτσάκι επισκέφθηκε τη Βασίλισσα. Της μετέφερε την εντολή του παππού της, αφού την προσκύνησε και της φίλησε το χέρι. Ανείπωτη η χαρά της Αγίας Ελένης. Ειδοποίησε μάλιστα τα «συνεργεία» ότι όχι μόνον δεν θα αναχωρήσουν, αλλά βρίσκονται κοντά στην εύρεση του Σταυρού.
Λίαν πρωί ο γεροντάκος έφθασε στον καταυλισμό, έριξε μια ματιά γύρω του, είδε το βασιλικό απείραχτο μέσα στα τόσα ζιζάνια που φύτρωναν γύρω του. Ειδοποίησε τη Βασίλισσα, τον περίμενε, της πήρε από το χέρι και της είπε: «Εδώ είναι οι τρεις Σταυροί». Εδώ να σκάψετε! Μας λέει κιόλας η παράδοση το όνομά του. Λεγόταν Ιούδας. Άρχισε με ενθουσιασμό και διάθεση η εργασία και μετά λίγη ώρα βρέθηκαν και οι τρεις Σταυροί. Αλλά ποιος ήταν ο Σταυρός του Χριστού;
Τη στιγμή εκείνη, πάντα κατά την παράδοση, περνούσε μια κηδεία. Κάποιος είχε πεθάνει. Η Αγία Ελένη, τότε, τοποθέτησε με τη σειρά τους τρεις Σταυρούς πάνω στο νεκρό. Όταν ο Σταυρός του Χριστού τοποθετήθηκε, ο νεκρός αναστήθηκε.
Στο μέρος της ανευρέσεως του Τιμίου Σταυρού, η Αγία Ελένη έβαλε τα θεμέλια του ναού της Αναστάσεως της εκκλησίας η οποία κτίστηκε με Διαταγή του Μ. Κωνσταντίνου. Η Αγία Ελένη επέστρεψε στην Πόλη, όπου και πέθανε το 328 μ.Χ. σε ηλικία 80 ετών. Η εκκλησία ανακήρυξε την Ελένη και τον Κωνσταντίνο ισαποστόλους και Αγίους και εορτάζει τη μνήμη τους στις 21 Μαΐου.
Ο ποιητής Κ. Χριστιανός έγραψε ένα ωραιότατο ποίημα αφιερωμένο στην Ύψωση του Σταυρού. Παραθέτω μόνο το τελευταίο τετράστιχο.
Ώ Σταυρέ μου, να σε υμνώ τον καιρό δώσμου,
και στο πνεύμα του πιστού λαμπρός γενού
φάρος, μες από το πέλαγος του κόσμου
να μας οδηγείς στο δρόμο του Καλού!
Η ΕΡΕΥΝΑ 12 Σεπτεμβρίου 2010, αρ. φύλλου 15599, σελίδα 30
http://www.e-erevna.gr/portal/story.aspx?ID=95825
Η GHS ΧΑΚΑΡΕ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΟΑΣΑ ΚΑΙ ΣΤΕΛΝΕΙ ΜΗΝΥΜΑ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ.
Χάκαραν την επίσημα σελίδα του ΟΑΣΑ. Οι χάκερς είναι η Greek Hacking Scene και στέλνουν το ακόλουθο μήνυμα που έχει πολλούς αποδέκτες και μιλά για ΟΛΟΥΣ και για ΟΛΑ στοχεύοντας στην ΠΡΟΔΟΣΙΑ που συντελείται στην χώρα μας.
Εδώ και 36 χρόνια η Ελλάδα και το Ελληνικό γένος χτυπιέται συστηματικά. Λίγο πριν την τελευταία στιγμή της καταστροφής κι ενώ η Ελλάδα πολιορκείται από Εβραίους τοκογλύφους ,τούρκους στρατοκράτες και θολοκουλτουριάρηδες προδότες, κι ενώ οι αισχροί πλέον είναι μέσα από τα σύνορα με τη μορφή ορδών που υποστηρίζονται από τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, τη στιγμή που η Ασία από την μία ξερνάει τον εμετό της πάνω μας κι από την άλλη προσπαθεί να μας καταπιεί, ίσως είναι και η ώρα να αναρωτηθούμε ποιος είναι υπεύθυνος γι αυτή την κατάντια.
Ξέρουμε ποιος είναι οι ΕΝΟΧΟΙ. Μία μερίδα πολιτικών οι οποίοι είχαν σαν μόνο προσόν το ότι ανήκαν σε πολιτικά τζάκια αποδεκτά από τη Νέα Τάξη Πραγμάτων ή ότι ξεκίνησαν την πολιτική τους καριέρα από το τίποτα διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για να αναρριχηθούν . Αυτοί οι άνθρωποι ξεκίνησαν χωρίς δραχμή στην τσέπη τους και βρέθηκαν να κάνουν δεξιώσεις σε πολυτελή ξενοδοχεία της Ευρώπης. Τα ονόματά τους τα ξέρουμε ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΔΕΣ, ΠΑΠΑΝΔΡΕΗΔΕΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΩΡΓΕΣ, ΛΑΛΙΩΤΗΔΕΣ, ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΙ ,ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΔΕΣ, ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΔΕΣ αλλά και οι τυχοδιώκτες της αριστεράς ο ΑΛΑΒΑΝΟΣ κι ο ΤΣΙΠΡΑΣ. Οι γραφικοί του ΚΚΕ απλά χρειάζονται μία θέση στο ψυχιατρείο. Αλλά μη χαίρεστε δεν σταματάμε εδώ. Για να κλέψουν και να ξεπουλήσουν όλοι αυτοί με περισσό θράσος τον πλούτο της πατρίδας μας είχαν την σιωπηλή αποδοχή και την στήριξη όχι του ηλίθιου ελληνικού λαού αλλά των θεσμικών εκείνων προσώπων που ανάξιοι όντες να φέρουν το αξίωμά τους σκύβαν το κεφάλι συννενούσαν στην κλοπή και την προδοσία ενώ η μόνη τους δικαιολογία τους ήταν ότι οι κυβερνήσεις των κοτζαμπάσηδων ήταν συνταγματικά κατοχυρωμένες. Αυτοί ήτανε δημόσιοι λειτουργοί οι οποίοι ανήκαν:
Στις Ένοπλες Δυνάμεις
Στο δικαστικό σώμα
- Στην ιεροσύνη
- Στο υπουργείο Εθνικής παιδείας και Θρησκευμάτων
Ο δημόσιος λειτουργός έχει έναν και μοναδικό ρόλο: Να διασφαλίσει την συνέχεια του κράτους δικαίου και να αγωνιστεί υπέρ της εθνικής οντότητος του κράτους. Δεν αναφερόμαστε φυσικά στον χαμηλόμισθο δημόσιο υπάλληλο. Αναφερόμαστε στη κορυφαία ιεραρχία κάθε κλάδου.
Οι πρώτοι ένοχοι για την διαρκή εθνική ήττα που υφιστάμεθα είναι οι ανώτατοι αξιωματικοί του Στρατού, του Ναυτικού, της Αεροπορίας και των Σωμάτων Ασφαλείας . Είναι οι πιο ποταποί και οι πιο κακομοίρηδες.
Ενώ ένας αξιοπρεπής αξιωματικός για όλα τα λεφτά του κόσμου αλλά και για την ίδια του τη ζωή δεν θα επέτρεπε το ξεπούλημα της πατρίδας του, οι Στρατηγοί, Ναυαρχαίοι και Πτέραρχοι για 1.000 ευρώ παραπάνω το μήνα και για να φορέσουν τη στολή τους για ένα εξάμηνο ακόμα επέτρεψαν χωρίς να αναλάβουν καμία πρωτοβουλία όπως όφειλαν και με το πρόσχημα ότι υπακούουν εντολές της κυβέρνησης την εισβολή εκατομμυρίων Ασιατών και κανίβαλων στη χώρα μας.
Η υπεράσπιση των συνόρων δεν γίνεται κατόπιν εντολής. Γίνεται εκ καθήκοντος. Αυτοί οι κακομοίρηδες αμόρφωτοι, δουλοπρεπείς ένστολοι, αγνόησαν το καθήκον τους και υπάκουσαν εντολές. Εντολές τίνος; Εντολές γελοίων μπεμπέκων κλεφτών, ανίκανων, ανεπάγγελτων πολιτικών που είχαν γίνει ήδη πράκτορες ξένων συμφερόντων της λέσχης Μπίλντερμπεργκ και με τις εντολές τους κάτω από το πρόσχημα της «δημοκρατικότητάς» τους υπηρετήσανε και υπηρετούν συμφέροντα εχθρικά προς την Ελλάδα. Οι ένστολοι που υπάκουσαν, υπακούουν, διεβίβασαν και διαβιβάζουν τις εντολές του πολιτικού κόσμοι είναι ΕΠΙΟΡΚΟΙ και ΠΡΟΔΟΤΕΣ. Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΙΜΩΡΗΣΕΙ.
Ερχόμαστε τώρα στα χειρότερα φυντάνια μας που είναι οι δικαστικοί. Ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να κλέβει ατιμώρητα ένας κλέφτης , για να μπορεί να προδίδει ένας προδότης χωρίς να φοβάται είναι να είναι σίγουρος πως η δικαιοσύνη δεν λειτουργεί. Και η δικαιοσύνη δεν λειτουργεί όταν οι δικαστικοί που την απαρτίζουν είναι δειλοί, αμόρφωτοι , κομματικοποιημένοι και εξαγοράσιμοι. Ο νόμος παραβιάζεται σε κάθε γωνιά του τόπου. Οι θεσμοί του δικαίου δεν λειτουργούν κατόπιν παρεμβολής ενός έμμισθου αφισοκολλητή και βλεννοπαραγωγού τον οποίον η μοίρα και η αδιαφορία των πολιτών τον όρισε - Θεός φυλάξοι ?νομοθέτη. Το γεγονός ότι αναφερόμαστε μόνο σ αυτόν - Καστανίδης- δεν σημαίνει ότι ξεχνάμε και τα άλλα μέλη της συμμορίας τα οποία πέρασαν από την ίδια θέση τα προηγούμενα 30 χρόνια.
Είναι οι μόνοι άνθρωποι που κατάφεραν να μετατρέψουνε την κλοπή, την μαστροπεία σε μη καταδικαστέες πράξεις.. Χάρη σε αυτούς οι νταβατζήδες μετετράπησαν σε εκδότες λάιφ στάιλ περιοδικών (βλέπε Κωστόπουλος). Οι εκβιαστές έγιναν εκδότες εφημερίδων. Οι έμποροι ναρκωτικών αποφυλακίστηκαν και πήρανε δημόσια έργα ενώ οι διακινητές του αφρικανικού και ασιατικού εμετού που μας στείλανε στη χώρα μας με το πρόσχημα της λαθρομετανάστευσης γίνανε μέλη Μη Κυβερηντικών Οργανώσεων, ακαδημαϊκοί και σύμβουλοι θεσμικών οργάνων (?φρα Αλ Σάλεχ, Αλεβιζάτος) για να μπορούν οι πορνοστάρ αντί απλά να ξαλαφρώνουν την νεολαία με το ταλέντο τους να ξαλαφρώνουν την τσέπη της πατρίδας.
Η τελευταία ελπίδα του έθνους ήταν οι εκκλησία. Στο πρόσωπο της εκκλησίας συνενωνόταν η μεταφυσική αναζήτηση με την κοσμική ανάγκη. Εκκλησία ήταν για μας Ελλάδα. Οι Έλληνες εκατοντάδες χρόνια κάτω από τον ζυγό των τούρκων βρίσκανε παρηγοριά και στήριγμα στους ιερείς τους ενώ οι ιερείς πρωτοστατούσαν σε κάθε εθνικό αγώνα (βλέπε Παπαφλέσσας ? Κοσμάς Αιτωλός) Ενώ η πατρίδα βρισκόταν κάτω από την εισβολή της Ασίας, μετά την βρώμικη συμφωνία των κοτζαμπάσηδων, με τη Νέα Τάξη Πραγμάτων κι ενώ περιμέναμε ανθρώπους όπως ο Χριστόδουλος, βρεθήκαμε μπροστά σε ξεπουλημένους και ραγιαδόπαπες που με το πρόσχημα του ανθρωπισμού όπως τον αντιλαμβάνεται η Νέα Τάξη Πραγμάτων στέρησαν με την συμπεριφορά τους κάθε ανθρωπιστικό στήριγμα από τον ελληνικό λαό για να στηρίξουνε τον στρατό των αφικανοασιατών εισβολέων.
Ονόματα όπως ο Παπαφλέσσας, ο Αθανάσιος Διάκος και ο Κοσμάς ο Αιτωλός είναι απαγορευμένα για τον ραγιαδόπαππα που ακούει στο όνομα Ιερώνυμος και το τσιφλίκι του (βλέπε Μεσσηνίας, Ζακύνθου, Ιωαννίνων ) Στο τέλος του δρόμου τους, τους περιμένει ένας καλός μπαρμπέρης.
Δεν θα πούμε τίποτα για τους βρωμερούς και τρισάθλιους δασκάλους όπως η Πρωτονοτάριου η οποία μετεβλήθη σε έμμισθο πράκτορα του κράτους των τυρράνων σύμμαχος των αλβανοεποίκων, τσεκουρωτής των Ελλήνων μαθητών και ιστροχτούρας όλων των αλβανικών συμμοριών που τρομοκρατούν τα ελληνόπουλα στα σχολεία μας.
Οι εκπλήξεις που περιμένουν όλους αυτούς τους προδότες υποσχόμαστε ότι θα είναι μεγάλες. Θα πρέπει να έχουνε πολύ μεγάλο θράσος για να πιστεύουνε ότι ένα έθνος το οποίο κρατήθηκε χιλιάδες χρόνια δεν θα μπορεί να αντιδράσει απέναντι σε μερικούς γελοίους ψυχασθενείς που μετέτρεψαν την πολιτική σε προδοσία και την χώρα μας σε πεδίο μάχης. Ο κάθε ένας από όλους αυτούς ας αναλογιστεί σοβαρά τη θέση του όχι σήμερα, αλλά σε 2 χρόνια από τώρα, και ας σκεφτεί ότι εμείς που γράφουμε αυτά τα κείμενα - και ποιος ξέρει τι άλλα πράγματα μπορεί να κάνουμε- ότι κάνουμε το κάνουμε ρισκάροντας ακόμα και την ασφάλειά μας . Απευθυνόμενοι στους προηγούμενους προδότες τους ενημερώνουμε πως ότι κάνουν το κάνουν για το προσωπικό τους κέρδος και την ευμάρειά τους. Τους πληροφορούμε λοιπόν ότι αυτή η ευμάρεια και αυτό το κέρδος από εδώ και μπρος θα έχουν δυσανάλογο κόστος για τους ίδιους και την οικογένειά τους.
:: HACKED BY kondor - *.Greek.Hacking.Scene_ GHS
ΠΗΓΗ: http://hellenicrevenge.blogspot.com/
Εδώ και 36 χρόνια η Ελλάδα και το Ελληνικό γένος χτυπιέται συστηματικά. Λίγο πριν την τελευταία στιγμή της καταστροφής κι ενώ η Ελλάδα πολιορκείται από Εβραίους τοκογλύφους ,τούρκους στρατοκράτες και θολοκουλτουριάρηδες προδότες, κι ενώ οι αισχροί πλέον είναι μέσα από τα σύνορα με τη μορφή ορδών που υποστηρίζονται από τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, τη στιγμή που η Ασία από την μία ξερνάει τον εμετό της πάνω μας κι από την άλλη προσπαθεί να μας καταπιεί, ίσως είναι και η ώρα να αναρωτηθούμε ποιος είναι υπεύθυνος γι αυτή την κατάντια.
Ξέρουμε ποιος είναι οι ΕΝΟΧΟΙ. Μία μερίδα πολιτικών οι οποίοι είχαν σαν μόνο προσόν το ότι ανήκαν σε πολιτικά τζάκια αποδεκτά από τη Νέα Τάξη Πραγμάτων ή ότι ξεκίνησαν την πολιτική τους καριέρα από το τίποτα διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για να αναρριχηθούν . Αυτοί οι άνθρωποι ξεκίνησαν χωρίς δραχμή στην τσέπη τους και βρέθηκαν να κάνουν δεξιώσεις σε πολυτελή ξενοδοχεία της Ευρώπης. Τα ονόματά τους τα ξέρουμε ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΔΕΣ, ΠΑΠΑΝΔΡΕΗΔΕΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΩΡΓΕΣ, ΛΑΛΙΩΤΗΔΕΣ, ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΙ ,ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΔΕΣ, ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΔΕΣ αλλά και οι τυχοδιώκτες της αριστεράς ο ΑΛΑΒΑΝΟΣ κι ο ΤΣΙΠΡΑΣ. Οι γραφικοί του ΚΚΕ απλά χρειάζονται μία θέση στο ψυχιατρείο. Αλλά μη χαίρεστε δεν σταματάμε εδώ. Για να κλέψουν και να ξεπουλήσουν όλοι αυτοί με περισσό θράσος τον πλούτο της πατρίδας μας είχαν την σιωπηλή αποδοχή και την στήριξη όχι του ηλίθιου ελληνικού λαού αλλά των θεσμικών εκείνων προσώπων που ανάξιοι όντες να φέρουν το αξίωμά τους σκύβαν το κεφάλι συννενούσαν στην κλοπή και την προδοσία ενώ η μόνη τους δικαιολογία τους ήταν ότι οι κυβερνήσεις των κοτζαμπάσηδων ήταν συνταγματικά κατοχυρωμένες. Αυτοί ήτανε δημόσιοι λειτουργοί οι οποίοι ανήκαν:
Στις Ένοπλες Δυνάμεις
Στο δικαστικό σώμα
- Στην ιεροσύνη
- Στο υπουργείο Εθνικής παιδείας και Θρησκευμάτων
Ο δημόσιος λειτουργός έχει έναν και μοναδικό ρόλο: Να διασφαλίσει την συνέχεια του κράτους δικαίου και να αγωνιστεί υπέρ της εθνικής οντότητος του κράτους. Δεν αναφερόμαστε φυσικά στον χαμηλόμισθο δημόσιο υπάλληλο. Αναφερόμαστε στη κορυφαία ιεραρχία κάθε κλάδου.
Οι πρώτοι ένοχοι για την διαρκή εθνική ήττα που υφιστάμεθα είναι οι ανώτατοι αξιωματικοί του Στρατού, του Ναυτικού, της Αεροπορίας και των Σωμάτων Ασφαλείας . Είναι οι πιο ποταποί και οι πιο κακομοίρηδες.
Ενώ ένας αξιοπρεπής αξιωματικός για όλα τα λεφτά του κόσμου αλλά και για την ίδια του τη ζωή δεν θα επέτρεπε το ξεπούλημα της πατρίδας του, οι Στρατηγοί, Ναυαρχαίοι και Πτέραρχοι για 1.000 ευρώ παραπάνω το μήνα και για να φορέσουν τη στολή τους για ένα εξάμηνο ακόμα επέτρεψαν χωρίς να αναλάβουν καμία πρωτοβουλία όπως όφειλαν και με το πρόσχημα ότι υπακούουν εντολές της κυβέρνησης την εισβολή εκατομμυρίων Ασιατών και κανίβαλων στη χώρα μας.
Η υπεράσπιση των συνόρων δεν γίνεται κατόπιν εντολής. Γίνεται εκ καθήκοντος. Αυτοί οι κακομοίρηδες αμόρφωτοι, δουλοπρεπείς ένστολοι, αγνόησαν το καθήκον τους και υπάκουσαν εντολές. Εντολές τίνος; Εντολές γελοίων μπεμπέκων κλεφτών, ανίκανων, ανεπάγγελτων πολιτικών που είχαν γίνει ήδη πράκτορες ξένων συμφερόντων της λέσχης Μπίλντερμπεργκ και με τις εντολές τους κάτω από το πρόσχημα της «δημοκρατικότητάς» τους υπηρετήσανε και υπηρετούν συμφέροντα εχθρικά προς την Ελλάδα. Οι ένστολοι που υπάκουσαν, υπακούουν, διεβίβασαν και διαβιβάζουν τις εντολές του πολιτικού κόσμοι είναι ΕΠΙΟΡΚΟΙ και ΠΡΟΔΟΤΕΣ. Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΙΜΩΡΗΣΕΙ.
Ερχόμαστε τώρα στα χειρότερα φυντάνια μας που είναι οι δικαστικοί. Ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να κλέβει ατιμώρητα ένας κλέφτης , για να μπορεί να προδίδει ένας προδότης χωρίς να φοβάται είναι να είναι σίγουρος πως η δικαιοσύνη δεν λειτουργεί. Και η δικαιοσύνη δεν λειτουργεί όταν οι δικαστικοί που την απαρτίζουν είναι δειλοί, αμόρφωτοι , κομματικοποιημένοι και εξαγοράσιμοι. Ο νόμος παραβιάζεται σε κάθε γωνιά του τόπου. Οι θεσμοί του δικαίου δεν λειτουργούν κατόπιν παρεμβολής ενός έμμισθου αφισοκολλητή και βλεννοπαραγωγού τον οποίον η μοίρα και η αδιαφορία των πολιτών τον όρισε - Θεός φυλάξοι ?νομοθέτη. Το γεγονός ότι αναφερόμαστε μόνο σ αυτόν - Καστανίδης- δεν σημαίνει ότι ξεχνάμε και τα άλλα μέλη της συμμορίας τα οποία πέρασαν από την ίδια θέση τα προηγούμενα 30 χρόνια.
Είναι οι μόνοι άνθρωποι που κατάφεραν να μετατρέψουνε την κλοπή, την μαστροπεία σε μη καταδικαστέες πράξεις.. Χάρη σε αυτούς οι νταβατζήδες μετετράπησαν σε εκδότες λάιφ στάιλ περιοδικών (βλέπε Κωστόπουλος). Οι εκβιαστές έγιναν εκδότες εφημερίδων. Οι έμποροι ναρκωτικών αποφυλακίστηκαν και πήρανε δημόσια έργα ενώ οι διακινητές του αφρικανικού και ασιατικού εμετού που μας στείλανε στη χώρα μας με το πρόσχημα της λαθρομετανάστευσης γίνανε μέλη Μη Κυβερηντικών Οργανώσεων, ακαδημαϊκοί και σύμβουλοι θεσμικών οργάνων (?φρα Αλ Σάλεχ, Αλεβιζάτος) για να μπορούν οι πορνοστάρ αντί απλά να ξαλαφρώνουν την νεολαία με το ταλέντο τους να ξαλαφρώνουν την τσέπη της πατρίδας.
Η τελευταία ελπίδα του έθνους ήταν οι εκκλησία. Στο πρόσωπο της εκκλησίας συνενωνόταν η μεταφυσική αναζήτηση με την κοσμική ανάγκη. Εκκλησία ήταν για μας Ελλάδα. Οι Έλληνες εκατοντάδες χρόνια κάτω από τον ζυγό των τούρκων βρίσκανε παρηγοριά και στήριγμα στους ιερείς τους ενώ οι ιερείς πρωτοστατούσαν σε κάθε εθνικό αγώνα (βλέπε Παπαφλέσσας ? Κοσμάς Αιτωλός) Ενώ η πατρίδα βρισκόταν κάτω από την εισβολή της Ασίας, μετά την βρώμικη συμφωνία των κοτζαμπάσηδων, με τη Νέα Τάξη Πραγμάτων κι ενώ περιμέναμε ανθρώπους όπως ο Χριστόδουλος, βρεθήκαμε μπροστά σε ξεπουλημένους και ραγιαδόπαπες που με το πρόσχημα του ανθρωπισμού όπως τον αντιλαμβάνεται η Νέα Τάξη Πραγμάτων στέρησαν με την συμπεριφορά τους κάθε ανθρωπιστικό στήριγμα από τον ελληνικό λαό για να στηρίξουνε τον στρατό των αφικανοασιατών εισβολέων.
Ονόματα όπως ο Παπαφλέσσας, ο Αθανάσιος Διάκος και ο Κοσμάς ο Αιτωλός είναι απαγορευμένα για τον ραγιαδόπαππα που ακούει στο όνομα Ιερώνυμος και το τσιφλίκι του (βλέπε Μεσσηνίας, Ζακύνθου, Ιωαννίνων ) Στο τέλος του δρόμου τους, τους περιμένει ένας καλός μπαρμπέρης.
Δεν θα πούμε τίποτα για τους βρωμερούς και τρισάθλιους δασκάλους όπως η Πρωτονοτάριου η οποία μετεβλήθη σε έμμισθο πράκτορα του κράτους των τυρράνων σύμμαχος των αλβανοεποίκων, τσεκουρωτής των Ελλήνων μαθητών και ιστροχτούρας όλων των αλβανικών συμμοριών που τρομοκρατούν τα ελληνόπουλα στα σχολεία μας.
Οι εκπλήξεις που περιμένουν όλους αυτούς τους προδότες υποσχόμαστε ότι θα είναι μεγάλες. Θα πρέπει να έχουνε πολύ μεγάλο θράσος για να πιστεύουνε ότι ένα έθνος το οποίο κρατήθηκε χιλιάδες χρόνια δεν θα μπορεί να αντιδράσει απέναντι σε μερικούς γελοίους ψυχασθενείς που μετέτρεψαν την πολιτική σε προδοσία και την χώρα μας σε πεδίο μάχης. Ο κάθε ένας από όλους αυτούς ας αναλογιστεί σοβαρά τη θέση του όχι σήμερα, αλλά σε 2 χρόνια από τώρα, και ας σκεφτεί ότι εμείς που γράφουμε αυτά τα κείμενα - και ποιος ξέρει τι άλλα πράγματα μπορεί να κάνουμε- ότι κάνουμε το κάνουμε ρισκάροντας ακόμα και την ασφάλειά μας . Απευθυνόμενοι στους προηγούμενους προδότες τους ενημερώνουμε πως ότι κάνουν το κάνουν για το προσωπικό τους κέρδος και την ευμάρειά τους. Τους πληροφορούμε λοιπόν ότι αυτή η ευμάρεια και αυτό το κέρδος από εδώ και μπρος θα έχουν δυσανάλογο κόστος για τους ίδιους και την οικογένειά τους.
:: HACKED BY kondor - *.Greek.Hacking.Scene_ GHS
ΠΗΓΗ: http://hellenicrevenge.blogspot.com/
INDYMEDIA: ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ!
Βίαιη επίθεση σε βάρος του "Έλληνα" πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη και "συνομωσία από BBC" σε βάρος του καταγγέλει ... το αντιεξουσιαστικό Indymedia!
Όχι βέβαια το Indymedia Θεσσαλονίκης το οποίο έχει κλείσει εδώ και χρόνια καταγγέλοντας ΕΥΘΕΩΣ ΧΡΗΜΑΤΙΣΜΟ στην τελευταία ανακοίνωσή του αλλά το αθηναϊκό και συγκεκριμένα:
Με τίτλο: "Μια ακόμη αποκάλυψη του τι είναι η δημοσιογραφία" διαβάζουμε στην αντιεξουσιαστική ιστοσελίδα:
.
"με αφορμή το παπούτσι που πέταξε ένας φασίστας στη διεθνή έκθεση στη Θεσσαλονίκη, αποκαλύφθηκε ότι η φάση ήταν στημένη(πληρωμένος από το BBC o γιατρός;) και προετοιμασμένη από ξένους δημοσιογράφους και τηλεοπτικό κανάλι. "
Και παραθέτει αυτά που γράφει κάποιος Χρ. Τελίδης:
"Αυτό που έγινε στη Θεσσαλονίκη, με τους λιγοστούς ακροδεξιούς και τη συμμετοχή ενός τηλεοπτικού συνεργείου, στο στήσιμο ενός βίαιου γεγονότος κατά του Ελληνα πρωθυπουργού (!!!) δεν περιποιεί τιμήν στη δημοσιογραφία και στο BBC. "
"Λίγοι ακροδεξιοί, μετρημένοι στα δάκτυλα, ήταν που παραπλανητικά εμφάνιζαν δήθεν χιλιάδες μέλη με χιλιάδες παπούτσια, τα οποία δήθεν θα πετούσαν κατά του Γ. Παπανδρέου και των υπουργών."
"Το συνεργείο το μόνο που κατέγραψε κι απαθανάτισε από την προηγουμένη ήταν μερικά μόλις ζευγάρια παπούτσια μέσα στο αυτοκίνητο του ακροδεξιού γιατρού. "
"Το γεγονός ότι επρόκειτο τελικά για "«φρι λάνσερ» δεν απαλλάσσει από ευθύνες, αν και οι αρμόδιοι του BBC, μάλλον πληροφορημένοι για τις πραγματικές συνθήκες που έγινε αυτό το «ρεπορτάζ», έσπευσαν να το αποσύρουν λίγες ώρες αργότερα."
->Οπότε αλληλεγγύη στον διωκόμενο πρωθυπουργό !
Γ.Π.
ΠΗΓΗ: http://hellenicrevenge.blogspot.com/
ΑΛΗΘΕΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΦΕΤΟΣ ΤΑ ΚΑΛΟΠΑΙΔΑ ΔΕΝ ΠΕΤΑΞΑΝ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΒΟΜΒΑ ΜΟΛΟΤΟΦ; ΓΙΑΤΙ ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΘΗΚΑΝ; ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ; ΜΗΠΩΣ ΕΠΕΙΔΗ Η ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΦΕΝΤΗ ΣΑΣ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΗΣ ΤΟΥ ΤΖΕΦΡΥ, ΗΤΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΤΕ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ; ΜΗΠΩΣ;
Όχι βέβαια το Indymedia Θεσσαλονίκης το οποίο έχει κλείσει εδώ και χρόνια καταγγέλοντας ΕΥΘΕΩΣ ΧΡΗΜΑΤΙΣΜΟ στην τελευταία ανακοίνωσή του αλλά το αθηναϊκό και συγκεκριμένα:
Με τίτλο: "Μια ακόμη αποκάλυψη του τι είναι η δημοσιογραφία" διαβάζουμε στην αντιεξουσιαστική ιστοσελίδα:
.
"με αφορμή το παπούτσι που πέταξε ένας φασίστας στη διεθνή έκθεση στη Θεσσαλονίκη, αποκαλύφθηκε ότι η φάση ήταν στημένη(πληρωμένος από το BBC o γιατρός;) και προετοιμασμένη από ξένους δημοσιογράφους και τηλεοπτικό κανάλι. "
Και παραθέτει αυτά που γράφει κάποιος Χρ. Τελίδης:
"Αυτό που έγινε στη Θεσσαλονίκη, με τους λιγοστούς ακροδεξιούς και τη συμμετοχή ενός τηλεοπτικού συνεργείου, στο στήσιμο ενός βίαιου γεγονότος κατά του Ελληνα πρωθυπουργού (!!!) δεν περιποιεί τιμήν στη δημοσιογραφία και στο BBC. "
"Λίγοι ακροδεξιοί, μετρημένοι στα δάκτυλα, ήταν που παραπλανητικά εμφάνιζαν δήθεν χιλιάδες μέλη με χιλιάδες παπούτσια, τα οποία δήθεν θα πετούσαν κατά του Γ. Παπανδρέου και των υπουργών."
"Το συνεργείο το μόνο που κατέγραψε κι απαθανάτισε από την προηγουμένη ήταν μερικά μόλις ζευγάρια παπούτσια μέσα στο αυτοκίνητο του ακροδεξιού γιατρού. "
"Το γεγονός ότι επρόκειτο τελικά για "«φρι λάνσερ» δεν απαλλάσσει από ευθύνες, αν και οι αρμόδιοι του BBC, μάλλον πληροφορημένοι για τις πραγματικές συνθήκες που έγινε αυτό το «ρεπορτάζ», έσπευσαν να το αποσύρουν λίγες ώρες αργότερα."
->Οπότε αλληλεγγύη στον διωκόμενο πρωθυπουργό !
Γ.Π.
ΠΗΓΗ: http://hellenicrevenge.blogspot.com/
ΑΛΗΘΕΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΦΕΤΟΣ ΤΑ ΚΑΛΟΠΑΙΔΑ ΔΕΝ ΠΕΤΑΞΑΝ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΒΟΜΒΑ ΜΟΛΟΤΟΦ; ΓΙΑΤΙ ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΘΗΚΑΝ; ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ; ΜΗΠΩΣ ΕΠΕΙΔΗ Η ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΦΕΝΤΗ ΣΑΣ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΗΣ ΤΟΥ ΤΖΕΦΡΥ, ΗΤΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΤΕ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ; ΜΗΠΩΣ;
Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή
Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή (13 Σεπτεμβρίου 1873 – 2 Φεβρουαρίου 1950)
«Κύριοι, ζητήσατε να σας απαντήσω σε χίλια δυο πράγματα, κανείς σας όμως δεν θέλησε να μάθει ποιος ήταν ο δάσκαλός μου, ποιος μου έδειξε και μου άνοιξε τον δρόμο προς την ανώτερη μαθηματική επιστήμη, σκέψη και έρευνα. Και για να μην σας κουράσω, σας ...το λέω έτσι απλά, χωρίς λεπτομέρειες, ότι μεγάλος μου δάσκαλος υπήρξε ο αξεπέραστος Έλληνας Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής, στον οποίο, εγώ προσωπικά, αλλά και η μαθηματική επιστήμη, η φυσική, η σοφία του αιώνα μας, χρωστάμε τα πάντα» ΄Αλμπερτ Αϊνστάιν (1955)
Διεθνές Συνέδριο: Τρείς Γενοκτονίες Μια Στρατηγική
Αθήνα 17-18-19 Σεπτεμβρίου 2010, Αίθουσα Παλαιάς Βουλής .Πανηγυρική Συνεδρίαση Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου και ώρα 19:45
Ανακοίνωση
Πραγματοποίηση Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου «Τρεις γενοκτονίες, μια Στρατηγική»
Φορείς οι οποίοι εκπροσωπούν τους χριστιανικούς Λαούς της Ανατολής που υπέστησαν το έγκλημα της Γενοκτονίας στις αρχές του 20ου αιώνα (Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδας, Ένωση Σμυρναίων, Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδας, Πανελλήνια Ένωση Ασσυρίων, Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ποντίων Εκπαιδευτικών) συνδιοργανώνουν Διεθνές επιστημονικό συνέδριο με θέμα «τρεις Γενοκτονίες, μια στρατηγική». Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στις 17-19 Σεπτεμβρίου 2010 στην Αθήνα, στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής.
Στόχος του Συνεδρίου είναι όχι μόνο η ευρεία σχετική ενημέρωση της ελληνικής κοινωνίας , αλλά και η δημιουργία των προϋποθέσεων που θα οδηγήσουν σε διεθνείς αναγνωρίσεις του εγκλήματος αυτού, το οποίο ο ΟΗΕ χαρακτήρισε ως «έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας». Είναι γεγονός ότι ο αγώνας για την αναγνώριση από τη διεθνή κοινότητα δεν αφορά μόνο τους Έλληνες, Αρμένιους ή Ασσύριους, αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μετά την αναγνώριση των 3 Γενοκτονιών από τη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών για τη μελέτη των Γενοκτονιών (Ι.A.G.S.) στο συνέδριό της στο Σαράγιεβο το Δεκέμβριο του 2007 και την πρόσφατη αναγνώρισή τους από το σουηδικό κοινοβούλιο, ο αγώνας αυτός αποκτά νέα δυναμική και στοχεύει στην αποτροπή γενικότερα των Γενοκτονιών και στην κατοχύρωση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γι’ αυτό το λόγο ο συγκεκριμένος αγώνας πρέπει να έχει –και πιστεύουμε ότι θα έχει- επιτυχή έκβαση.
Στο Συνέδριο θα παραβρεθούν ακαδημαϊκοί και προσωπικότητες από την Ελλάδα και το εξωτερικό (όπως φαίνεται στο επισυναπτόμενο πρόγραμμα), ενώ την ομιλία κατά την πανηγυρική συνεδρίαση της Παρασκευής 17 Σεπτεμβρίου θα εκφωνήσει ο Βάσος Λυσσαρίδης.
Αθήνα 1-8-2010
Για την Οργανωτική Επιτροπή
Ο Πρόεδρος Η Γεν. Γραμματέας Η Υπευθ. Τύπου
ΔΡ ΠΑΥΛΙΔΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΡ ΧΑΡΙΤΙΔΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΡ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ ΛΙΑΝΑ
http://mikrasiatis.gr/?p=2785
Ανακοίνωση
Πραγματοποίηση Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου «Τρεις γενοκτονίες, μια Στρατηγική»
Φορείς οι οποίοι εκπροσωπούν τους χριστιανικούς Λαούς της Ανατολής που υπέστησαν το έγκλημα της Γενοκτονίας στις αρχές του 20ου αιώνα (Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδας, Ένωση Σμυρναίων, Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδας, Πανελλήνια Ένωση Ασσυρίων, Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ποντίων Εκπαιδευτικών) συνδιοργανώνουν Διεθνές επιστημονικό συνέδριο με θέμα «τρεις Γενοκτονίες, μια στρατηγική». Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στις 17-19 Σεπτεμβρίου 2010 στην Αθήνα, στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής.
Στόχος του Συνεδρίου είναι όχι μόνο η ευρεία σχετική ενημέρωση της ελληνικής κοινωνίας , αλλά και η δημιουργία των προϋποθέσεων που θα οδηγήσουν σε διεθνείς αναγνωρίσεις του εγκλήματος αυτού, το οποίο ο ΟΗΕ χαρακτήρισε ως «έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας». Είναι γεγονός ότι ο αγώνας για την αναγνώριση από τη διεθνή κοινότητα δεν αφορά μόνο τους Έλληνες, Αρμένιους ή Ασσύριους, αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μετά την αναγνώριση των 3 Γενοκτονιών από τη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών για τη μελέτη των Γενοκτονιών (Ι.A.G.S.) στο συνέδριό της στο Σαράγιεβο το Δεκέμβριο του 2007 και την πρόσφατη αναγνώρισή τους από το σουηδικό κοινοβούλιο, ο αγώνας αυτός αποκτά νέα δυναμική και στοχεύει στην αποτροπή γενικότερα των Γενοκτονιών και στην κατοχύρωση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γι’ αυτό το λόγο ο συγκεκριμένος αγώνας πρέπει να έχει –και πιστεύουμε ότι θα έχει- επιτυχή έκβαση.
Στο Συνέδριο θα παραβρεθούν ακαδημαϊκοί και προσωπικότητες από την Ελλάδα και το εξωτερικό (όπως φαίνεται στο επισυναπτόμενο πρόγραμμα), ενώ την ομιλία κατά την πανηγυρική συνεδρίαση της Παρασκευής 17 Σεπτεμβρίου θα εκφωνήσει ο Βάσος Λυσσαρίδης.
Αθήνα 1-8-2010
Για την Οργανωτική Επιτροπή
Ο Πρόεδρος Η Γεν. Γραμματέας Η Υπευθ. Τύπου
ΔΡ ΠΑΥΛΙΔΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΡ ΧΑΡΙΤΙΔΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΡ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ ΛΙΑΝΑ
http://mikrasiatis.gr/?p=2785
MIA ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΣΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ
Δέσποινα,
κανένα φόρεμα τη γύμνια μου
δε φτάνει να σκεπάση,
η μοναξιά μου είναι σαν τ’ άδειο, σαν τ’ αλόγιστο
χυμένο προτού νάρθη η πλάση,
η αρρώστια μου βογγάει σαν τα μεγάλα δάση
καθώς τα δέρνει η μπόρα.
Ήρθεν η ώρα η φοβερή, ωχ! ήρθε η ώρα.
Εσύ παρθένα, εσύ μητέρα,
κι από δροσιά, κι από κελάϊδισμα
στάλα του αιθέρα,
ήρθεν η ώρα η φοβερή, ωχ! ήρθε η ώρα.
Πρόστρεξε, Μυροφόρα,
μονάχα Εσένα πίστεψα
και λάτρεψα μονάχα Εσένα
από τα πρωτινά γλυκοχαράματα
κι ως τώρα μες στα αιματοστάλαχτα
μιας ωργισμένης δύσης.
Δέσποινα, στήριξέ μ’ Εσύ και μη μ’ αφήσης.
Δέσποινα,
βήμα δεν έχω μήτε φτέρωμα,
με γονατίζει το στοιχειό της θλίψης.
Υψώσου ποιος μου λέει; δε δύναμαι,
δύνασαι κάτου Εσύ ως εμέ να σκύψης;
Ρίξε από πάνου σου,
στους αθανάτους τη θεόπρεπη
παράτησε αλουργίδα του Ολύμπου,
έλα, κατέβα ολόγυμνη, βαφτίσου
στον Ιορδάνη του δακρύου,
κι ύστερα κρύψε το τρανό κορμί το ηλιόχαρο
στη σκέπη τη γαλάζια της Αειπάρθενης,
που ειν’ η χαρά των ασκητών και των μαρτύρων.
Δεν εισ’ Εσύ των εθνικών ηδονολάστρα η Μούσα,
της πλαστικής και της σκληρής
χαράς δεν είσαι η Πιερίδα,
του σπλάχνους του τρανού βαθιογάλανη
φορείς Εσύ πορφύρα
κι από του θρήνου κατεβαίνεις την πατρίδα.
Α! δείξου στο μικρό και τον ανήμπορο,
και δείξου καθώς δείχνεσαι στους ταπεινούς,
και φτάσε καθώς φτάνει στους αμαρτωλούς,
και δείξου καθώς δείχνεται στους σκλάβους
η Αγιά Λεούσα.
Άκου, ένα-σκούσμα τον αέρα σπάραξε·
Ποιος κλαίει;
Κοίτα, βροχή από λάβα βρέχει ένας θειφότοπος·
τι κλαίει;
Έλα κοντά, ένας ήσκιος αργοσάλεψε,
και λέει :
Του τραγουδιού σου δε γυρεύω πια το θρίαμβο,
μηδέ τον κόσμο τον ολάκριβο, τη Λύρα,
μηδέ τη μοίρατου δοξασμένου διαλεχτού σου, Δέσποινα!
Λυπήσου,
και πλάσε μου,
και στείλε μου έναν ύπνο ήσυχο ήσυχο,
με του παιδιού το γλυκανάσασμα,
μαζί μου.
Κωστής Παλαμάς
Πηγή:vatopaidi.wordpress.co
Ο Ορθόδοξος επιστήμονας σήμερα (π. Γεώργιος Μεταλληνός)
1. Κατά τον επιστημολογικό ορισμό επιστήμονας είναι και ονομάζεται ο κάτοχος μιας επιστήμης έπειτα από ειδικές σπουδές. Επιστήμονες καλούνται συγκεκριμένα οι επισταμένοι, οι έχοντες δηλαδή πλήρη και βέβαιη γνώση, αλλά και την απαιτούμενη εμπειρία στο γνωστικό αντικείμενο τους. Ας προστεθεί δηλαδή στα απαιτούμενα για τον επιστήμονα προσόντα και η επίδοση στην έρευνα. Η σπουδή και το αποκτώμενο πτυχίο δεν είναι παρά η εισαγωγή του άνθρωπου στον επιστημονικό χώρο, τον οποίο σπουδάζει. Η ειδίκευση, συνδυασμένη με την έρευνα ενός χώρου της επιστήμης, είναι αυτή που επιτρέπει τον χαρακτηρισμό κάποιου ως επιστήμονος. Ο μη ειδικός δεν είναι επιστήμονας, αλλά δοξαστής (από το ρ. δοκώ), στηριζόμενος σε αυθαίρετη γνώμη (δόξα/ δοξάζω), απλή δηλαδή δοξασία. Γι' αυτό δεν πρέπει να εκπλησσόμεθα, όταν από «επιστήμονες» διαδίδονται αναπόδεικτες θέσεις, κυρίως στον χώρο της Ιστορίας. Αυτό συμβαίνει, διότι παράγεται και αναπαράγεται αστήρικτη «γνώση», για την εξαπάτηση των πολλών, την οποία μπορεί μεν να δεχθεί ο ημιμαθής, αλλά όχι και ο ειδικός επιστήμονας.
Την επιστήμη όμως ορίζουν με ευστοχία οι άγιοι Πατέρες μας. Ο ιερός Χρυσόστομος: «έστι δε τις και ανθρωπινή σοφία (δηλαδή παράλληλα με την θεία γνώση), εμπειρία τις ούσα περί τέχνης και του βίου τα χρήσιμα» (ΡG 64, 628). Κατά δε τον Γρηγόριο τον Θεολόγο: Η επιστήμη προϋποθέτει την «σπουδήν» και την «ευφυίαν» (ΡG 36, 125 Ο). Δέχεται, δηλαδή, ένα έμφυτο και ένα επίκτητο στοιχείο. Η επιστημονική γνώση δεν είναι απροϋπόθετη. Κοντά στα έμφυτα στοιχεία (ευφυΐα, κλίση) πρέπει να υπάρχει η σπουδή, η μελέτη, η επιμέλεια, η επιμονή. Λέγω συνήθως στους μαθητές μου, ότι οι θέσεις και τα αξιώματα είναι για λίγους, η επιστημονική γνώση όμως ανήκει σε όλους. «Την χαρά ταύτην ουδείς αίρει αφ' ημών» (Ιωάν. 16, 22). Εάν, λοιπόν, δεν υπάρχει η ευφυΐα, η αποκτώμενη γνώση δεν μεταβάλλει τον άνθρωπο σε «επιστήμονα». Η γνώση προϋποθέτει το φυσικό θεμέλιο, την ευφυΐα, η οποία δεν παράγεται απλώς από την σπουδή. Ένας καθηγητής Πανεπιστημίου είχε, πριν από αρκετά χρόνια, δημοσιεύσει μιαν εργασία με τον τίτλο: «Πώς και οι βλάκες παίρνουν πτυχίο»! Εξ άλλου, η ευφυΐα ενισχύεται και εμπλουτίζεται μόνο από την πείρα της ζωής και φέρνω για παράδειγμα τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, που δεν έλαβε κάποια σημαντική σχολική εκπαίδευση. Καθόταν σε μια πέτρα έξω από το κτιζόμενο Πανεπιστήμιο των Αθηνών, όπου έφθασε ο νεαρός τότε βασιλεύς Όθων έφιππος. Ο στρατηγός ζήτησε συγγνώμη που καθόταν. Ο Όθων τον ρώτησε φιλικά «τι σκέπτεται» και ο Κολοκοτρώνης δείχνοντας του το Ανάκτορο, που δεν το έκρυβαν τότε τα σημερινά κτίσματα, του λέγει με περίσκεψη: «Βασιλιά μου, σκέπτομαι ότι μια μέρα αυτό εδώ το σπίτι ( = το Πανεπιστήμιο) θα φάει το δικό σου»! ( = το Παλάτι, που φαινόταν στο βάθος): Δεν χρειαζόταν πτυχίο, για να κάμει αυτή την πολιτικά οξυδερκή διαπίστωση.
2. Η επιστημονική κατάρτιση, εξ άλλου, όσο υψηλή και αν είναι, δεν μπορεί μόνη να δημιουργήσει ή οικοδομήσει την ανθρώπινη προσωπικότητα. Αυτή υπάρχει ανεξάρτητα από την εκπαίδευση. Παράδειγμα ο Μέγας Βασίλειος και ο Μέγας Αντώνιος. Και οι δύο εκλήθησαν από την Ιστορία μεγάλοι. Ο πρώτος ήταν κάτοχος (και) όλης της ανθρώπινης σοφίας. Ο δεύτερος δεν είχε σχολική παιδεία. Η σχέση τους όμως με την άκτιστη θεία Χάρη (τη θεία σοφία) τους έκαμε να μοιράζονται και οι δύο τον χαρακτηρισμό του «Μεγάλου». Πραγματικά σοφοί είναι οι Άγιοι. Σ' αυτούς η ανθρώπινη (φυσική) γνώση μόνον ως μέσο μπορεί να αποβεί χρήσιμη στην άσκηση του ποιμαντικού τους έργου. Η απουσία της όμως δεν μειώνει την προσωπικότητα τους, ούτε και την προσφορά τους στην ανθρωπότητα.
Αντίθετα η σχολική γνώση μπορεί να συνδεθεί με διάφορους ηθικούς προβληματισμούς. Λ.χ. να δημιουργεί ή να εκτρέφει φιλόδοξα σχέδια και στόχους, όπως η επιτυχής σταδιοδρομία (καριέρα) και η ανθρώπινη δόξα, σε ένα εγωκεντρικό πλαίσιο, για την καταξίωση και την οικονομική επιτυχία, με απώτερο στόχο την δύναμη και την ευζωΐα. Αυτή την νοσηρή νοοτροπία εκφράζει ένας λαϊκός λόγος, ακουόμενος συχνά, που αποκαλύπτει τις αδύνατες πλευρές του πολιτισμού μας: «Έγινε άνθρωπος» λέμε για αυτόν, που ανέρχεται κοινωνικά, και κυρίως που έχει πλουτήσει. Δεν εξετάζεται όμως συχνά και το πώς έγινε αυτό! Εξ άλλου, λησμονείται ενίοτε από τους ανερχόμενους κοινωνικά και οικονομικά, με εφαλτήριο την επιστήμη τους, ο σκοπός της σπουδής, που είναι η διακονία του κοινωνικού συνόλου, στο όποιο εξ άλλου είμεθα διά βίου χρεώστες, αφού το λαϊκό σώμα (η Πατρίδα) μας σπούδασε και με την γνώση μας αποδίδουμε το οφειλόμενο. Ο σκοπός μας, συνεπώς, δεν μπορεί να είναι η ατομική καταξίωση και απόλαυση, αλλά η ανάδειξη μας σε υγιές μέλος του κοινωνικού σώματος, που λειτουργεί με βάση την αρχή της συνεργασίας και αντιδόσεως, κατά την περί Εκκλησίας ως «σώματος Χριστού» διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου (Α' Κορ. Κεφ. 12).
Γι' αυτό απαιτείται η οικοδομή υγιούς φρονήματος (συνειδήσεως) για την αποφυγή της σχετιζόμενης με την γνώση παθολογίας, βασικά σημεία της οποίας είναι τα εξης: α) Η διαστροφική χρήση της γνώσης και η αλλοίωση της αλήθειας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ατομική βόμβα και η περαιτέρω χρήση της ατομικής ενέργειας για την επιβολή της παγκόσμιας εξουσίας. Το γεγονός, ότι ένας εκ των βασικών δημιουργών της ατομικής βόμβας, ο Τζούλιους Ρόμπερτ Οππενχάϊμερ (1904-1967) απεκήρυξε την συμμετοχή του στην κακή χρήση της ατομικής ενέργειας είναι σημαντικό. Ο Πατροκοσμάς (1714-1779) μιλούσε για τα «άθεα γράμματα», ο δε μεγάλος Φ. Ντοστογιέφσκυ (1821-1881) είχε πει, ότι «χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται»! β) Η φυσίωση, αλαζονεία (πρβλ. Α' Κορ. 8, 1: «η γνώσις φυσιοί»), που σφραγίζει τις συμπεριφορές πολλών από μας. Γι' αυτό ο αδελφόθεος Ιάκωβος (3, 13) μας ελέγχει: «Τις σοφός και επιστήμων εν υμίν; Δειξάτω εκ της καλής αναστροφής τα έργα αυτού εν πραΰτητι σοφίας».
Αντίθετα, η αληθινή επιστήμη αναζητεί την Αλήθεια, για να διακονήσει τον συνάνθρωπο και την κοινωνία. Κατά τον Κλήμεντα τον Αλεξανδρέα (215) σύμπασα η ελληνική φιλοσοφία «ζήτησις εστίν αληθείας». Αναγνωρίζεται, έτσι, από ένα χριστιανό διανοούμενο η νοηματοδότηση από τον Ελληνισμό της επιστήμης. Αυτό είναι το γνώρισμα του αληθινού επιστήμονα. Κατά τον Μ. Βασίλειο: «Όσω γαρ τις επί πλείον εμβαθύνει τοις λόγοις, καθ' ους γεγένηνται τα όντα και καθ' ους οικονομείται (ρυθμίζεται η ύπαρξη τους), τοσούτω μάλλον θεωρεί την μεγαλοπρέπειαν του Κυρίου και όσον εφ' εαυτώ μεγαλύνει τον Κύριον». Φθάνει, δηλ., αυθόρμητα στην ομολογία του Ψαλμωδού, αναγνωρίζοντας τον Δημιουργό: «Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας» (Ψαλμ. 108, 24). Προσθέτει όμως ο Άγιος: «Ου δυνατόν, τεθολωμένω οφθαλμώ ακριβή καλείν των ορατών την κατάληψιν» και «ουδέ τεθολωμένη καρδία τη κατανοήσει της αληθείας ελθείν». Άλλωστε και ο Ιώβ είπε: «Το απέχεσθαι από κακών αυτό επιστήμη» (28, 28), που θα επαναληφθεί με το αποδιδόμενο στον Πλάτωνα: «Επιστήμη χωριζόμενη αρετής... πανουργία, ου σοφία». Ο επιστήμονας, αν είναι ειλικρινής και διαθέτει αυτοσεβασμό, ορθοδοξεί ανεπίγνωστα.
3. Και σ' αυτό το σημείο κατανοούμε τι σημαίνει «ορθόδοξος επιστήμων». Είναι αυτός που υπερβαίνει τον απλό επιστήμονα και την ηθική του, που μπορεί φυσικά να υπάρχει, και αναζητεί να φθάσει στο εν Χριστώ χαρισματικό ήθος, με την ένταξη του στην εν Χριστώ αγιοπνευματική ζωή, στην οποία στηρίζει την όλη πορεία και παρουσία του. Δεν αρκείται σε μία τυπική σχέση με την πίστη και στην επωνυμία χριστιανός, αλλά αγωνίζεται να γίνει φορέας της παραδόσεως, δηλαδή προφητικός, αποστολικός και πατερικός. Εντάσσει και την επιστήμη του (την έρευνα του) στην πορεία της θεώσεως, αποδίδοντας της σωτηριολογικό περιεχόμενο. Φρονεί τα των Αγίων και το φρόνημα του διαμορφώνει και προσδιορίζει την όλη ζωή του και το επιστημονικό ήθος του. Ζει μέσα στην χάρη με την πνευματική ζωή. Ο κοσμικός επιστήμονας, κινούμενος -στην καλύτερη περίπτωση- στα όρια της Ηθικής, αρκείται στα ηθικά κατορθώματα. Ο ορθόδοξος επιστήμονας ζητεί την Χάρη του Θεού και παραδίδει σ' Αυτόν όλο το επιστημονικό έργο του, ως πάλαισμα θεοσέβειας και φιλανθρωπίας.
Ποιά είναι, λοιπόν, η αυτοσυνειδησία του ορθοδόξου επιστήμονα;
Α) Ζει την επιστήμη του ως δυνατότητα θεώσεως. Η επιστήμη γίνεται ένα από τα μέσα σ' αυτή την πορεία. Κατά τον απ. Παύλο: «Είτε ουν εσθίετε, είτε πίνετε, είτε τι ποιείτε, πάντα εις δόξαν Θεού ποιείτε» (Α' Κορ. 10, 31). Για να δοξάζεται δηλαδή με τα έργα σας ο Θεός και να μετέχετε στην Χάρη του.
Β) Έχει την συνείδηση του δωρολήπτη, όπως ομολογεί ο Μωϋσής στην Έξοδο (31,3): «Ενέπλησεν αυτούς πνεύμα θείον, συνέσεως και επιστήμης» (τους αρχιτέκτονες). Αυτό αναπτύσσει με τον δικό του τρόπο ο Μ. Βασίλειος: «Διά τούτο ουαί τω μη ανατιθέντι την αιτίαν της συνέσεως και επιστήμης τω Θεώ... Επειδήπερ η σοφία επιστήμη θείων και ανθρωπίνων πραγμάτων, τω θείω Πνεύματι την αιτίαν τούτων ανατιθέτω» (ΡG 30, 416 Β).
Γ) Το επιστημονικό έργο, έτσι, αποκτά πνευματικό χαρακτήρα, δημιουργώντας πνεύμα ταπεινώσεως και σωφροσύνης. «Τι ουν επαίρεις, ειπέ μοι -παρατηρεί ο Μέγας Βασίλειος- σεαυτόν ως επί καλοίς ιδίοις, αντί του χάριν επί τοις δώροις ομολογείν τω δεδωκότι;». Ό,τι καλό έχουμε είναι δωρεά του Θεού. «Παν δώρημα τέλειον άνωθεν εστί καταβαίνον, παρά του Πατρός των φώτων» (Θεία Λειτουργία). Γιατί, λοιπόν, να καυχώμεθα; Αυτό είπε και ο Απόστολος Παύλος: «Τι γαρ έχεις ο ουκ έλαβες; Ει δε έλαβες, τι καυχάσαι ως μη λαβών;» (Α' Κορ. 4, 7). Ο δε ιερός Χρυσόστομος είναι περισσότερο προσγειωτικός: «Ο σον μέγας ει, τοσούτον ταπεινού σεαυτόν... Τι ουν μέγα φρονείς, άνθρωπε, ο καπνός, η ματαιότης;» Θα μου επιτραπεί στο σημείο αυτό, εξομολογητικά, να σας αποκαλύψω ένα καθαρό ποιμαντικό τρόπο αντιμετώπισης του κινδύνου επάρσεως, που εφάρμοσε ο αείμνηστος Πνευματικός μου στην Κέρκυρα, ο ταπεινός παπα- Γιώργης Σαββανής. Από τη μια, ενίσχυε την διάθεση για μάθηση, δίνοντας της όμως αλτρουιστικό περιεχόμενο: «Μάθε πολλά γράμματα, έλεγε, για να μπορείς να παίρνεις το μέρος εκείνου, που δεν ξέρει».
Από την άλλη, συγκρατούσε την τάση για έπαρση: «Ξέρεις, έλεγε, η εξυπνάδα είναι πολύ εύθραυστη. Μία σταγόνα αίμα να περάσει στον εγκέφαλο, ο εξυπνότερος άνθρωπος γίνεται ηλίθιος!» Σας βεβαιώ, ότι οι θέσεις αυτές λειτουργούν μέχρι σήμερα στην ζωή μου, με ανάλογη δυναμική στην πορεία μου. Αιωνία του η μνήμη!
Δ) Ο ορθόδοξος επιστήμονας βλέπει τα πάντα μέσα από το πρίσμα της αιωνιότητας. Αυτό υπεδείκνυε και ο Μ. Βασίλειος στους Νέους (ΡG 31, 565), αξιολογώντας τα ανθρώπινα μέσα από την προοπτική της σωτηρίας: «Α μεν ουν αν συντελή προς τούτον ημίν (= εννοεί την ένταξη σε έτερον βίον, τον χριστιανικόν) αγαπάν τε και διώκειν παντί σθένει χρήναι φαμεν, τα δε ουκ εξικνούμενα προς εκείνον ως ουδενός άξια ποροράν». Συνιστά, δηλαδή, επιλογή των όψεων εκείνων της ζωής, που έχουν την δύναμη να ενι σχύουν την πορεία προς την θέωση.
Ε) Έχει επίσης την συνείδηση, ότι με το επιστημονικό του έργο μετέχει στο δημιουργικό έργο του Θεού μέσα στον κόσμο. Και μάλιστα όχι μόνο ως ερευνητής, ανιχνεύοντας την ουσία των όντων, αλλά και ως διδάσκαλος, εισάγοντας σ' αυτήν τους μαθητές του. Έτσι καταξιώνεται κάθε επιστήμη και τέχνη, όπως και οι επιστημονικές επιδόσεις των Αγίων Πατέρων μας: η πανεπιστημοσύνη του Μ. Βασιλείου, η ποίηση του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, η ρητορική δύναμη του ιερού Χρυσοστόμου, το ιστορικοκριτικό έργο του ιερού Φωτίου, οι μουσικολογικές επιδόσεις του Ιωάννου Δαμάσκηνου, τα επιστημονικά επιτεύγματα του Ευγενίου Βουλγάρεως και του Νικηφόρου Θεοτόκη κ.λπ. Όλοι οι Πατέρες και Θεολόγοι της Εκκλησίας διακρίθηκαν και για την ανθρώπινη σοφία τους, μόνο που φρόντισαν να την εντάξουν στην πορεία του αγιασμού, και του δικού τους και των συνανθρώπων τους.
Ειδικά ο φυσικός επιστήμονας -που έχει και τους περισσότερους πειρασμούς για έπαρση και κεντρόφυγες τάσεις στο θέμα της Πίστεως- διαθέτει τις περισσότερες δυνατότητες για την γνώση της κτίσεως, του φυσικού κόσμου. Όταν όμως κινείται ως ορθόδοξος πιστός, κατανοεί ότι ουδένα κίνδυνο διατρέχει για σύγκρουση μέσα του της πίστης με την επιστήμη του. Γιατί; Διότι υπάρχουν δύο γνωσιολογίες: του κτιστού και του ακτίστου, η φυσική και η υπερφυσική. Εξ άλλου, η φυσική γνώση έχει ως όργανο την διάνοια/λογική. Η υπερφυσική γνώση (θέωση), τον «νου» μέσα στην καρδία, όπως διδάσκει η ησυχαστική παράδοση μας. Αυτά διευκρινίζει ο Μ. Βασίλειος (ΡG 31, 389/ 392): «Έστι δε σοφία, επιστήμη θείων τε και ανθρωπίνων πραγμάτων και των τούτοις αιτίων... Έστι δε και τις ανθρωπινή σοφία, η εμπειρία των κατά τον βίον πραγμάτων, καθ' ην σοφούς λέγομεν τους καθ' εκάστην των ωφελίμων τινών επιστήμονας».
Εκτενέστερα όμως διευκρινίζει το θέμα ο μεγάλος Ευγένιος Βούλγαρις μέσα από την δική του εμπειρία, (Κατά Λατίνων, 6): «Τι κοινόν έχει η σοφία του κό σμου με την σοφίαν του Θεού; Η σοφία του κόσμου είναι πλάνη, είναι αφροσύνη, είναι μωρία -κατά Παύλον-, όταν είναι κεχωρισμένη από την σοφίαν του Θεού, ήτις είναι η αληθινή Πίστις. Αυτή είναι η όντως σοφία, η άσφαλτος σοφία και άπταιστος, σοφία ορθή. Εκείνην την σοφίαν την μαθαίνει τις εις τας νεωτέρας Ακαδημίας, ταύτην εις την πάλαιαν Εκκλησίαν, εκείνην εις τα βιβλία των φιλοσόφων, ταύτην εις τα συγγράμματα των Πατέρων, εκείνην με την οξύτητα της αγχινοίας, ταύτην με την θερμότητα της καθαράς και ενδιαθέτου ψυχής, εκείνην με πολύπλοκους συλλογισμούς πολυτρόπων επιχειρημάτων, ταύτην με απλήν και στερεάν συγκατάθεσιν αδίστακτου πίστεως, εκείνην με περίεργον έρευναν και εξέτασιν, ταύτην με απράγμονα του νοός αιχμαλωτισμόν». Καθηγητές στην φυσική επιστήμη είναι οι ειδικοί επιστή μονες, στην υπερφυσική όμως γνώση οι Πνευματικοί-Γέροντες και τελικά οι Άγιοι. Σύγκρουση συμβαίνει μόνον, όταν η μία γνώση κρίνεται με τα κριτήρια της άλλης. Είναι όμως στην παράδοση μας δυνατή η συνύπαρξη και των δύο γνώσεων στο ίδιο πρόσωπο, όπως συμβαίνει με πολλούς εκ των Αγίων, που έλαβαν και υψηλή κοσμική παιδεία. Αυτό ψάλλει η Εκκλησία μας για την μαθηματικό αγία Αικατερίνη: «Την εκ Θεού σοφίαν λαβούσα παιδιόθεν η Μάρτυς, και την έξω σοφίαν καλώς πάσαν μεμάθηκεν».
Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος μας έχει δώσει την κλασσικότερη τοποθέτηση για αυτό το θέμα στον Επιτάφιο Λόγο του στον Μ. Βασίλειο. Πρώτα αποκρούει την απόρριψη της κοσμικής σοφίας: «Ουκούν ατιμαστέον την παίδευσιν, έπει ούτω δοκεί τισιν...», προσθέτοντας στην συνέχεια: «...το μεν εξεταστικόν τε και θεωρητικόν (της κοσμικής σοφίας) εδεξάμεθα, όσον δε εις δαίμονας φέρει και πλάνην και απώλειας βυθόν, διεπτύσαμεν (απορρίψαμε)... Ότι μη κακ τού των προς θεοσέβειαν ωφελήμεθα, εκ του χείρονος το κρείττον καταμαθόντες και την ασθένειαν εκείνων, ισχύν του καθ' ημάς λόγου πεποιημένοι» (Ρθ 36, 508/ 9). Αυτό σημαίνει, ότι και από τα αρνητικά στοιχεία της κοσμικής παιδείας μπορεί να προέλθει ωφέλεια. Το πρόβλημα είναι δηλαδή, με ποιες εσωτερικές προϋποθέσεις, με ποιό φρόνημα βλέπει κάποιος τα πράγματα.
ΣΤ) Ο ορθόδοξος επιστήμονας βοηθεί την επιστήμη να υπερβεί όλα τα ψευδοδιλήμματα, δίνοντας της ορθό προσανατολισμό. Στην Μηχανική Γενετική λ.χ. δίνει προτεραιότητα στην ανθρώπινη αξία και δεν απολυτοποιεί την έρευνα, γνωρίζοντας ότι όλοι οι θεσμοί υπάρχουν για την διακονία του ανθρώπου: «Το Σάββατον διά τον άνθρωπον εγένετο, ουχ ο άνθρωπος διά το Σάββατον» (Μαρκ. 2, 27). Μαθαίνει, δηλαδή, να βλέπει τον άνθρωπο και τα ανθρώπινα, μέσα από την προοπτική των αγίων Πατέρων, όπως ο Γρηγόριος ο Νύσσης, όταν διεκήρυττε στους επιστήμονες της εποχής του, ότι, ναι μεν ο άνθρωπος είναι «ζώον», ένα έμβιοον, αλλά «ζώον θεούμενον». Ένα ζώον, που μπορεί να γίνει Θεός κατά χάρη, να θεωθεί, ενώ κανέ να ζώο δεν μπορεί να φθάσει σ' αυτό το ύψος. Σ' αυτό δε ακριβώς το σημείο έγκειται η ουσιαστική διαφορά του άνθρωπου από τα ζώα και όχι σε ποσοτικές δια φορές, π.χ. στον εγκέφαλο κ.τ.ο. Διότι, όπως και ο α δελφός του, ο Μ. Βασίλειος, συνήθιζε να λέγει, μόνον ο άνθρωπος είναι «θεός κεκελευσμένος». Έχει μέσα του την θεία εντολή να γίνει Θεός κατά χάρη. Πώς λοιπόν να μη σέβεται τον Άνθρωπο ο ορθόδοξος επι στήμονας, αλλά να τον χρησιμοποιεί ως πειραματό ζωο των ερευνών του η σκοτώνοντας τον ασύστολα με τις εκτρώσεις; Γι' αυτό και γνωρίζει τον αυτοπεριορισμό στην ερευνά του η στην άσκηση του «επαγγέλματος» του. Δεν επιδιώκει να υποκαταστήσει τον Θεό, αφού δεν μπορεί τίποτε να δημιουργήσει «εκ του μη δενός», αλλά μαθαίνει να διακρατεί ισορροπίες και ιεραρχήσεις. Η θεία γνώση παράγει ήθος αγιοπνευματικό, αναδεικνύοντας την επιστήμη σε διανθρώπινη διακονία και τον επιστήμονα σε λειτουργό του Υψίστου, αφού αυτός μπορεί να ιερουργεί το μυστήριο της θείας φιλανθρωπίας.
4. Αυτός ο επιστήμονας, που πληροί τις παραδοσιακές μας προϋποθέσεις, είναι ιδιαίτερα αναγκαίος στην εποχή μας, στην οποία έχει απλωθεί η εκμετάλλευση-χρήση της επιστήμης, η έπαρση και το αντιανθρωπιστικό πνεύμα η και η αυθαιρεσία στην εφαρμογή της επιστήμης, πάντοτε εις βάρος του άνθρωπου, που είναι πάντα το θύμα. Γι' αυτό ο Γρηγόριος ο Θεολόγος παρατηρεί (ΡG 35, 936/7): «Ου γαρ ο εν λόγω σοφός, ούτος εμοί σοφός, ουδέ όστις γλώσσαν μεν εύστροφον έχει, ψυχήν δε άστατον και απαίδευτον..., άλλ' όστις ολίγα μεν περί αρετής φθέγγεται, πολλά δε οις ενεργεί παραδείκνυσι, και το αξιόπιστον τω λόγω διά βίου προστίθησιν...». Σοφός δηλαδή για τον άγιο Πατέρα είναι εκείνος, που διαθέτει καθαρότητα ψυχής. Οπότε δεν εξαντλείται σε φλύαρους λόγους για την αρετή, αλλά την διακηρύσσει με την ζωή του, και αυτό του προσδίδει αξιοπιστία, δικαιώνει δηλαδή και την επιστημονική του αξία. Το εν Χριστώ ήθος επιβε βαιώνει τον επιστήμονα.
Αυτός ο επιστήμονας γίνεται «ζύμη, που ζυμώνει όλο το φύραμα (ζυμάρι) (Α' Κορ. 5, 6). Γίνεται φως και αλάτι της επιστημονικής οικογένειας και ευρύτερα της κοινωνίας (Ματθ. 5, 14 επ.). Σημασία όμως έχει, ότι αποκτά έτσι δυνατότητα να ασκεί επιρροή στο περιβάλλον του «εις το αγαθόν». Γιατί επικαλούμεθα τις απόψεις μεγάλων επιστημόνων, αλήθεια; Διότι μπορούν να επηρεάζουν την κοινωνία. Όπως, λοιπόν, ένας «άθεος» επιστήμονας γκρεμίζει συνειδήσεις, μεταδίδοντας την άρνηση του, έτσι και ο ορθόδοξος επιστήμονας οικοδομεί συνειδήσεις, ασκώντας έμμεσα έργο ιεραποστολικό με την ομολογία του, την μαρτυρία της επιστημονικής αλήθειας, που παραμένει θεοκεντρική. Έτσι ο αείμνηστος Φον Μπράουν θεολογούσε, όταν έλεγε: «Ουδεμία σύγκρουση υπάρχει μεταξύ πίστεως και επιστήμης, αφού η πίστη ομολογείται με τον δημιουργό και η επιστήμη με το δη μιούργημα». Όπως εξ άλλου, «σκοτώνει» την συνείδηση ο επιστήμονας, που τολμά να ισχυρισθεί ότι δεν μένει χώρος στην έρευνα για δημιουργία και Δημιουργό, αφού όλα (κατ' αυτόν) «προέρχονται από το μηδέν και στο μηδέν καταλήγουν». Αγνοεί βέβαια, ό τι αυτό που κάνει, δεν είναι επιστήμη, διότι η επιστήμη δεν διαθέτει ειδικά όργανα, για να συλλάβει τον Θεό, αλλά μεταφυσική, οπότε αυτοκαταργείται ως επιστήμονας! Εντυπωσιάσθηκα όμως πρόσφατα, όταν διάβασα μία δήλωση της μεγάλης ανθρωπολόγου μας κ. Κατερίνας Χαρβάτη: «Η επιστήμη απαντάει στο πως και η θρησκεία στο γιατί»!
Και σεις, λοιπόν, Κύριοι και Κυρίες εν επιστήμη Συνάδελφοι, μπορείτε, κάνοντας χρήση όλων των μέ σων και δυνατοτήτων, που σάς προσφέρονται (αρ θρογραφία, MME), αλλά και σε συζητήσεις, δημόσιες και ιδιωτικές, να προσφέρετε στην κοινωνία πέρα από την επιστημονική αλήθεια και αλήθεια θεϊκή. Όσο, λοιπόν, περισσότερο πατερικοί είσθε, τόσο περισσότερο αληθινοί γίνεσθε. Μη το ξεχνάτε!
(Πηγή: "Ι.Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου")
alopsis
Read more: http://pentapostagma.blogspot.com/2010/09/blog-post_4636.html#ixzz0zR0j0R2f
Την επιστήμη όμως ορίζουν με ευστοχία οι άγιοι Πατέρες μας. Ο ιερός Χρυσόστομος: «έστι δε τις και ανθρωπινή σοφία (δηλαδή παράλληλα με την θεία γνώση), εμπειρία τις ούσα περί τέχνης και του βίου τα χρήσιμα» (ΡG 64, 628). Κατά δε τον Γρηγόριο τον Θεολόγο: Η επιστήμη προϋποθέτει την «σπουδήν» και την «ευφυίαν» (ΡG 36, 125 Ο). Δέχεται, δηλαδή, ένα έμφυτο και ένα επίκτητο στοιχείο. Η επιστημονική γνώση δεν είναι απροϋπόθετη. Κοντά στα έμφυτα στοιχεία (ευφυΐα, κλίση) πρέπει να υπάρχει η σπουδή, η μελέτη, η επιμέλεια, η επιμονή. Λέγω συνήθως στους μαθητές μου, ότι οι θέσεις και τα αξιώματα είναι για λίγους, η επιστημονική γνώση όμως ανήκει σε όλους. «Την χαρά ταύτην ουδείς αίρει αφ' ημών» (Ιωάν. 16, 22). Εάν, λοιπόν, δεν υπάρχει η ευφυΐα, η αποκτώμενη γνώση δεν μεταβάλλει τον άνθρωπο σε «επιστήμονα». Η γνώση προϋποθέτει το φυσικό θεμέλιο, την ευφυΐα, η οποία δεν παράγεται απλώς από την σπουδή. Ένας καθηγητής Πανεπιστημίου είχε, πριν από αρκετά χρόνια, δημοσιεύσει μιαν εργασία με τον τίτλο: «Πώς και οι βλάκες παίρνουν πτυχίο»! Εξ άλλου, η ευφυΐα ενισχύεται και εμπλουτίζεται μόνο από την πείρα της ζωής και φέρνω για παράδειγμα τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, που δεν έλαβε κάποια σημαντική σχολική εκπαίδευση. Καθόταν σε μια πέτρα έξω από το κτιζόμενο Πανεπιστήμιο των Αθηνών, όπου έφθασε ο νεαρός τότε βασιλεύς Όθων έφιππος. Ο στρατηγός ζήτησε συγγνώμη που καθόταν. Ο Όθων τον ρώτησε φιλικά «τι σκέπτεται» και ο Κολοκοτρώνης δείχνοντας του το Ανάκτορο, που δεν το έκρυβαν τότε τα σημερινά κτίσματα, του λέγει με περίσκεψη: «Βασιλιά μου, σκέπτομαι ότι μια μέρα αυτό εδώ το σπίτι ( = το Πανεπιστήμιο) θα φάει το δικό σου»! ( = το Παλάτι, που φαινόταν στο βάθος): Δεν χρειαζόταν πτυχίο, για να κάμει αυτή την πολιτικά οξυδερκή διαπίστωση.
2. Η επιστημονική κατάρτιση, εξ άλλου, όσο υψηλή και αν είναι, δεν μπορεί μόνη να δημιουργήσει ή οικοδομήσει την ανθρώπινη προσωπικότητα. Αυτή υπάρχει ανεξάρτητα από την εκπαίδευση. Παράδειγμα ο Μέγας Βασίλειος και ο Μέγας Αντώνιος. Και οι δύο εκλήθησαν από την Ιστορία μεγάλοι. Ο πρώτος ήταν κάτοχος (και) όλης της ανθρώπινης σοφίας. Ο δεύτερος δεν είχε σχολική παιδεία. Η σχέση τους όμως με την άκτιστη θεία Χάρη (τη θεία σοφία) τους έκαμε να μοιράζονται και οι δύο τον χαρακτηρισμό του «Μεγάλου». Πραγματικά σοφοί είναι οι Άγιοι. Σ' αυτούς η ανθρώπινη (φυσική) γνώση μόνον ως μέσο μπορεί να αποβεί χρήσιμη στην άσκηση του ποιμαντικού τους έργου. Η απουσία της όμως δεν μειώνει την προσωπικότητα τους, ούτε και την προσφορά τους στην ανθρωπότητα.
Αντίθετα η σχολική γνώση μπορεί να συνδεθεί με διάφορους ηθικούς προβληματισμούς. Λ.χ. να δημιουργεί ή να εκτρέφει φιλόδοξα σχέδια και στόχους, όπως η επιτυχής σταδιοδρομία (καριέρα) και η ανθρώπινη δόξα, σε ένα εγωκεντρικό πλαίσιο, για την καταξίωση και την οικονομική επιτυχία, με απώτερο στόχο την δύναμη και την ευζωΐα. Αυτή την νοσηρή νοοτροπία εκφράζει ένας λαϊκός λόγος, ακουόμενος συχνά, που αποκαλύπτει τις αδύνατες πλευρές του πολιτισμού μας: «Έγινε άνθρωπος» λέμε για αυτόν, που ανέρχεται κοινωνικά, και κυρίως που έχει πλουτήσει. Δεν εξετάζεται όμως συχνά και το πώς έγινε αυτό! Εξ άλλου, λησμονείται ενίοτε από τους ανερχόμενους κοινωνικά και οικονομικά, με εφαλτήριο την επιστήμη τους, ο σκοπός της σπουδής, που είναι η διακονία του κοινωνικού συνόλου, στο όποιο εξ άλλου είμεθα διά βίου χρεώστες, αφού το λαϊκό σώμα (η Πατρίδα) μας σπούδασε και με την γνώση μας αποδίδουμε το οφειλόμενο. Ο σκοπός μας, συνεπώς, δεν μπορεί να είναι η ατομική καταξίωση και απόλαυση, αλλά η ανάδειξη μας σε υγιές μέλος του κοινωνικού σώματος, που λειτουργεί με βάση την αρχή της συνεργασίας και αντιδόσεως, κατά την περί Εκκλησίας ως «σώματος Χριστού» διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου (Α' Κορ. Κεφ. 12).
Γι' αυτό απαιτείται η οικοδομή υγιούς φρονήματος (συνειδήσεως) για την αποφυγή της σχετιζόμενης με την γνώση παθολογίας, βασικά σημεία της οποίας είναι τα εξης: α) Η διαστροφική χρήση της γνώσης και η αλλοίωση της αλήθειας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ατομική βόμβα και η περαιτέρω χρήση της ατομικής ενέργειας για την επιβολή της παγκόσμιας εξουσίας. Το γεγονός, ότι ένας εκ των βασικών δημιουργών της ατομικής βόμβας, ο Τζούλιους Ρόμπερτ Οππενχάϊμερ (1904-1967) απεκήρυξε την συμμετοχή του στην κακή χρήση της ατομικής ενέργειας είναι σημαντικό. Ο Πατροκοσμάς (1714-1779) μιλούσε για τα «άθεα γράμματα», ο δε μεγάλος Φ. Ντοστογιέφσκυ (1821-1881) είχε πει, ότι «χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται»! β) Η φυσίωση, αλαζονεία (πρβλ. Α' Κορ. 8, 1: «η γνώσις φυσιοί»), που σφραγίζει τις συμπεριφορές πολλών από μας. Γι' αυτό ο αδελφόθεος Ιάκωβος (3, 13) μας ελέγχει: «Τις σοφός και επιστήμων εν υμίν; Δειξάτω εκ της καλής αναστροφής τα έργα αυτού εν πραΰτητι σοφίας».
Αντίθετα, η αληθινή επιστήμη αναζητεί την Αλήθεια, για να διακονήσει τον συνάνθρωπο και την κοινωνία. Κατά τον Κλήμεντα τον Αλεξανδρέα (215) σύμπασα η ελληνική φιλοσοφία «ζήτησις εστίν αληθείας». Αναγνωρίζεται, έτσι, από ένα χριστιανό διανοούμενο η νοηματοδότηση από τον Ελληνισμό της επιστήμης. Αυτό είναι το γνώρισμα του αληθινού επιστήμονα. Κατά τον Μ. Βασίλειο: «Όσω γαρ τις επί πλείον εμβαθύνει τοις λόγοις, καθ' ους γεγένηνται τα όντα και καθ' ους οικονομείται (ρυθμίζεται η ύπαρξη τους), τοσούτω μάλλον θεωρεί την μεγαλοπρέπειαν του Κυρίου και όσον εφ' εαυτώ μεγαλύνει τον Κύριον». Φθάνει, δηλ., αυθόρμητα στην ομολογία του Ψαλμωδού, αναγνωρίζοντας τον Δημιουργό: «Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας» (Ψαλμ. 108, 24). Προσθέτει όμως ο Άγιος: «Ου δυνατόν, τεθολωμένω οφθαλμώ ακριβή καλείν των ορατών την κατάληψιν» και «ουδέ τεθολωμένη καρδία τη κατανοήσει της αληθείας ελθείν». Άλλωστε και ο Ιώβ είπε: «Το απέχεσθαι από κακών αυτό επιστήμη» (28, 28), που θα επαναληφθεί με το αποδιδόμενο στον Πλάτωνα: «Επιστήμη χωριζόμενη αρετής... πανουργία, ου σοφία». Ο επιστήμονας, αν είναι ειλικρινής και διαθέτει αυτοσεβασμό, ορθοδοξεί ανεπίγνωστα.
3. Και σ' αυτό το σημείο κατανοούμε τι σημαίνει «ορθόδοξος επιστήμων». Είναι αυτός που υπερβαίνει τον απλό επιστήμονα και την ηθική του, που μπορεί φυσικά να υπάρχει, και αναζητεί να φθάσει στο εν Χριστώ χαρισματικό ήθος, με την ένταξη του στην εν Χριστώ αγιοπνευματική ζωή, στην οποία στηρίζει την όλη πορεία και παρουσία του. Δεν αρκείται σε μία τυπική σχέση με την πίστη και στην επωνυμία χριστιανός, αλλά αγωνίζεται να γίνει φορέας της παραδόσεως, δηλαδή προφητικός, αποστολικός και πατερικός. Εντάσσει και την επιστήμη του (την έρευνα του) στην πορεία της θεώσεως, αποδίδοντας της σωτηριολογικό περιεχόμενο. Φρονεί τα των Αγίων και το φρόνημα του διαμορφώνει και προσδιορίζει την όλη ζωή του και το επιστημονικό ήθος του. Ζει μέσα στην χάρη με την πνευματική ζωή. Ο κοσμικός επιστήμονας, κινούμενος -στην καλύτερη περίπτωση- στα όρια της Ηθικής, αρκείται στα ηθικά κατορθώματα. Ο ορθόδοξος επιστήμονας ζητεί την Χάρη του Θεού και παραδίδει σ' Αυτόν όλο το επιστημονικό έργο του, ως πάλαισμα θεοσέβειας και φιλανθρωπίας.
Ποιά είναι, λοιπόν, η αυτοσυνειδησία του ορθοδόξου επιστήμονα;
Α) Ζει την επιστήμη του ως δυνατότητα θεώσεως. Η επιστήμη γίνεται ένα από τα μέσα σ' αυτή την πορεία. Κατά τον απ. Παύλο: «Είτε ουν εσθίετε, είτε πίνετε, είτε τι ποιείτε, πάντα εις δόξαν Θεού ποιείτε» (Α' Κορ. 10, 31). Για να δοξάζεται δηλαδή με τα έργα σας ο Θεός και να μετέχετε στην Χάρη του.
Β) Έχει την συνείδηση του δωρολήπτη, όπως ομολογεί ο Μωϋσής στην Έξοδο (31,3): «Ενέπλησεν αυτούς πνεύμα θείον, συνέσεως και επιστήμης» (τους αρχιτέκτονες). Αυτό αναπτύσσει με τον δικό του τρόπο ο Μ. Βασίλειος: «Διά τούτο ουαί τω μη ανατιθέντι την αιτίαν της συνέσεως και επιστήμης τω Θεώ... Επειδήπερ η σοφία επιστήμη θείων και ανθρωπίνων πραγμάτων, τω θείω Πνεύματι την αιτίαν τούτων ανατιθέτω» (ΡG 30, 416 Β).
Γ) Το επιστημονικό έργο, έτσι, αποκτά πνευματικό χαρακτήρα, δημιουργώντας πνεύμα ταπεινώσεως και σωφροσύνης. «Τι ουν επαίρεις, ειπέ μοι -παρατηρεί ο Μέγας Βασίλειος- σεαυτόν ως επί καλοίς ιδίοις, αντί του χάριν επί τοις δώροις ομολογείν τω δεδωκότι;». Ό,τι καλό έχουμε είναι δωρεά του Θεού. «Παν δώρημα τέλειον άνωθεν εστί καταβαίνον, παρά του Πατρός των φώτων» (Θεία Λειτουργία). Γιατί, λοιπόν, να καυχώμεθα; Αυτό είπε και ο Απόστολος Παύλος: «Τι γαρ έχεις ο ουκ έλαβες; Ει δε έλαβες, τι καυχάσαι ως μη λαβών;» (Α' Κορ. 4, 7). Ο δε ιερός Χρυσόστομος είναι περισσότερο προσγειωτικός: «Ο σον μέγας ει, τοσούτον ταπεινού σεαυτόν... Τι ουν μέγα φρονείς, άνθρωπε, ο καπνός, η ματαιότης;» Θα μου επιτραπεί στο σημείο αυτό, εξομολογητικά, να σας αποκαλύψω ένα καθαρό ποιμαντικό τρόπο αντιμετώπισης του κινδύνου επάρσεως, που εφάρμοσε ο αείμνηστος Πνευματικός μου στην Κέρκυρα, ο ταπεινός παπα- Γιώργης Σαββανής. Από τη μια, ενίσχυε την διάθεση για μάθηση, δίνοντας της όμως αλτρουιστικό περιεχόμενο: «Μάθε πολλά γράμματα, έλεγε, για να μπορείς να παίρνεις το μέρος εκείνου, που δεν ξέρει».
Από την άλλη, συγκρατούσε την τάση για έπαρση: «Ξέρεις, έλεγε, η εξυπνάδα είναι πολύ εύθραυστη. Μία σταγόνα αίμα να περάσει στον εγκέφαλο, ο εξυπνότερος άνθρωπος γίνεται ηλίθιος!» Σας βεβαιώ, ότι οι θέσεις αυτές λειτουργούν μέχρι σήμερα στην ζωή μου, με ανάλογη δυναμική στην πορεία μου. Αιωνία του η μνήμη!
Δ) Ο ορθόδοξος επιστήμονας βλέπει τα πάντα μέσα από το πρίσμα της αιωνιότητας. Αυτό υπεδείκνυε και ο Μ. Βασίλειος στους Νέους (ΡG 31, 565), αξιολογώντας τα ανθρώπινα μέσα από την προοπτική της σωτηρίας: «Α μεν ουν αν συντελή προς τούτον ημίν (= εννοεί την ένταξη σε έτερον βίον, τον χριστιανικόν) αγαπάν τε και διώκειν παντί σθένει χρήναι φαμεν, τα δε ουκ εξικνούμενα προς εκείνον ως ουδενός άξια ποροράν». Συνιστά, δηλαδή, επιλογή των όψεων εκείνων της ζωής, που έχουν την δύναμη να ενι σχύουν την πορεία προς την θέωση.
Ε) Έχει επίσης την συνείδηση, ότι με το επιστημονικό του έργο μετέχει στο δημιουργικό έργο του Θεού μέσα στον κόσμο. Και μάλιστα όχι μόνο ως ερευνητής, ανιχνεύοντας την ουσία των όντων, αλλά και ως διδάσκαλος, εισάγοντας σ' αυτήν τους μαθητές του. Έτσι καταξιώνεται κάθε επιστήμη και τέχνη, όπως και οι επιστημονικές επιδόσεις των Αγίων Πατέρων μας: η πανεπιστημοσύνη του Μ. Βασιλείου, η ποίηση του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, η ρητορική δύναμη του ιερού Χρυσοστόμου, το ιστορικοκριτικό έργο του ιερού Φωτίου, οι μουσικολογικές επιδόσεις του Ιωάννου Δαμάσκηνου, τα επιστημονικά επιτεύγματα του Ευγενίου Βουλγάρεως και του Νικηφόρου Θεοτόκη κ.λπ. Όλοι οι Πατέρες και Θεολόγοι της Εκκλησίας διακρίθηκαν και για την ανθρώπινη σοφία τους, μόνο που φρόντισαν να την εντάξουν στην πορεία του αγιασμού, και του δικού τους και των συνανθρώπων τους.
Ειδικά ο φυσικός επιστήμονας -που έχει και τους περισσότερους πειρασμούς για έπαρση και κεντρόφυγες τάσεις στο θέμα της Πίστεως- διαθέτει τις περισσότερες δυνατότητες για την γνώση της κτίσεως, του φυσικού κόσμου. Όταν όμως κινείται ως ορθόδοξος πιστός, κατανοεί ότι ουδένα κίνδυνο διατρέχει για σύγκρουση μέσα του της πίστης με την επιστήμη του. Γιατί; Διότι υπάρχουν δύο γνωσιολογίες: του κτιστού και του ακτίστου, η φυσική και η υπερφυσική. Εξ άλλου, η φυσική γνώση έχει ως όργανο την διάνοια/λογική. Η υπερφυσική γνώση (θέωση), τον «νου» μέσα στην καρδία, όπως διδάσκει η ησυχαστική παράδοση μας. Αυτά διευκρινίζει ο Μ. Βασίλειος (ΡG 31, 389/ 392): «Έστι δε σοφία, επιστήμη θείων τε και ανθρωπίνων πραγμάτων και των τούτοις αιτίων... Έστι δε και τις ανθρωπινή σοφία, η εμπειρία των κατά τον βίον πραγμάτων, καθ' ην σοφούς λέγομεν τους καθ' εκάστην των ωφελίμων τινών επιστήμονας».
Εκτενέστερα όμως διευκρινίζει το θέμα ο μεγάλος Ευγένιος Βούλγαρις μέσα από την δική του εμπειρία, (Κατά Λατίνων, 6): «Τι κοινόν έχει η σοφία του κό σμου με την σοφίαν του Θεού; Η σοφία του κόσμου είναι πλάνη, είναι αφροσύνη, είναι μωρία -κατά Παύλον-, όταν είναι κεχωρισμένη από την σοφίαν του Θεού, ήτις είναι η αληθινή Πίστις. Αυτή είναι η όντως σοφία, η άσφαλτος σοφία και άπταιστος, σοφία ορθή. Εκείνην την σοφίαν την μαθαίνει τις εις τας νεωτέρας Ακαδημίας, ταύτην εις την πάλαιαν Εκκλησίαν, εκείνην εις τα βιβλία των φιλοσόφων, ταύτην εις τα συγγράμματα των Πατέρων, εκείνην με την οξύτητα της αγχινοίας, ταύτην με την θερμότητα της καθαράς και ενδιαθέτου ψυχής, εκείνην με πολύπλοκους συλλογισμούς πολυτρόπων επιχειρημάτων, ταύτην με απλήν και στερεάν συγκατάθεσιν αδίστακτου πίστεως, εκείνην με περίεργον έρευναν και εξέτασιν, ταύτην με απράγμονα του νοός αιχμαλωτισμόν». Καθηγητές στην φυσική επιστήμη είναι οι ειδικοί επιστή μονες, στην υπερφυσική όμως γνώση οι Πνευματικοί-Γέροντες και τελικά οι Άγιοι. Σύγκρουση συμβαίνει μόνον, όταν η μία γνώση κρίνεται με τα κριτήρια της άλλης. Είναι όμως στην παράδοση μας δυνατή η συνύπαρξη και των δύο γνώσεων στο ίδιο πρόσωπο, όπως συμβαίνει με πολλούς εκ των Αγίων, που έλαβαν και υψηλή κοσμική παιδεία. Αυτό ψάλλει η Εκκλησία μας για την μαθηματικό αγία Αικατερίνη: «Την εκ Θεού σοφίαν λαβούσα παιδιόθεν η Μάρτυς, και την έξω σοφίαν καλώς πάσαν μεμάθηκεν».
Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος μας έχει δώσει την κλασσικότερη τοποθέτηση για αυτό το θέμα στον Επιτάφιο Λόγο του στον Μ. Βασίλειο. Πρώτα αποκρούει την απόρριψη της κοσμικής σοφίας: «Ουκούν ατιμαστέον την παίδευσιν, έπει ούτω δοκεί τισιν...», προσθέτοντας στην συνέχεια: «...το μεν εξεταστικόν τε και θεωρητικόν (της κοσμικής σοφίας) εδεξάμεθα, όσον δε εις δαίμονας φέρει και πλάνην και απώλειας βυθόν, διεπτύσαμεν (απορρίψαμε)... Ότι μη κακ τού των προς θεοσέβειαν ωφελήμεθα, εκ του χείρονος το κρείττον καταμαθόντες και την ασθένειαν εκείνων, ισχύν του καθ' ημάς λόγου πεποιημένοι» (Ρθ 36, 508/ 9). Αυτό σημαίνει, ότι και από τα αρνητικά στοιχεία της κοσμικής παιδείας μπορεί να προέλθει ωφέλεια. Το πρόβλημα είναι δηλαδή, με ποιες εσωτερικές προϋποθέσεις, με ποιό φρόνημα βλέπει κάποιος τα πράγματα.
ΣΤ) Ο ορθόδοξος επιστήμονας βοηθεί την επιστήμη να υπερβεί όλα τα ψευδοδιλήμματα, δίνοντας της ορθό προσανατολισμό. Στην Μηχανική Γενετική λ.χ. δίνει προτεραιότητα στην ανθρώπινη αξία και δεν απολυτοποιεί την έρευνα, γνωρίζοντας ότι όλοι οι θεσμοί υπάρχουν για την διακονία του ανθρώπου: «Το Σάββατον διά τον άνθρωπον εγένετο, ουχ ο άνθρωπος διά το Σάββατον» (Μαρκ. 2, 27). Μαθαίνει, δηλαδή, να βλέπει τον άνθρωπο και τα ανθρώπινα, μέσα από την προοπτική των αγίων Πατέρων, όπως ο Γρηγόριος ο Νύσσης, όταν διεκήρυττε στους επιστήμονες της εποχής του, ότι, ναι μεν ο άνθρωπος είναι «ζώον», ένα έμβιοον, αλλά «ζώον θεούμενον». Ένα ζώον, που μπορεί να γίνει Θεός κατά χάρη, να θεωθεί, ενώ κανέ να ζώο δεν μπορεί να φθάσει σ' αυτό το ύψος. Σ' αυτό δε ακριβώς το σημείο έγκειται η ουσιαστική διαφορά του άνθρωπου από τα ζώα και όχι σε ποσοτικές δια φορές, π.χ. στον εγκέφαλο κ.τ.ο. Διότι, όπως και ο α δελφός του, ο Μ. Βασίλειος, συνήθιζε να λέγει, μόνον ο άνθρωπος είναι «θεός κεκελευσμένος». Έχει μέσα του την θεία εντολή να γίνει Θεός κατά χάρη. Πώς λοιπόν να μη σέβεται τον Άνθρωπο ο ορθόδοξος επι στήμονας, αλλά να τον χρησιμοποιεί ως πειραματό ζωο των ερευνών του η σκοτώνοντας τον ασύστολα με τις εκτρώσεις; Γι' αυτό και γνωρίζει τον αυτοπεριορισμό στην ερευνά του η στην άσκηση του «επαγγέλματος» του. Δεν επιδιώκει να υποκαταστήσει τον Θεό, αφού δεν μπορεί τίποτε να δημιουργήσει «εκ του μη δενός», αλλά μαθαίνει να διακρατεί ισορροπίες και ιεραρχήσεις. Η θεία γνώση παράγει ήθος αγιοπνευματικό, αναδεικνύοντας την επιστήμη σε διανθρώπινη διακονία και τον επιστήμονα σε λειτουργό του Υψίστου, αφού αυτός μπορεί να ιερουργεί το μυστήριο της θείας φιλανθρωπίας.
4. Αυτός ο επιστήμονας, που πληροί τις παραδοσιακές μας προϋποθέσεις, είναι ιδιαίτερα αναγκαίος στην εποχή μας, στην οποία έχει απλωθεί η εκμετάλλευση-χρήση της επιστήμης, η έπαρση και το αντιανθρωπιστικό πνεύμα η και η αυθαιρεσία στην εφαρμογή της επιστήμης, πάντοτε εις βάρος του άνθρωπου, που είναι πάντα το θύμα. Γι' αυτό ο Γρηγόριος ο Θεολόγος παρατηρεί (ΡG 35, 936/7): «Ου γαρ ο εν λόγω σοφός, ούτος εμοί σοφός, ουδέ όστις γλώσσαν μεν εύστροφον έχει, ψυχήν δε άστατον και απαίδευτον..., άλλ' όστις ολίγα μεν περί αρετής φθέγγεται, πολλά δε οις ενεργεί παραδείκνυσι, και το αξιόπιστον τω λόγω διά βίου προστίθησιν...». Σοφός δηλαδή για τον άγιο Πατέρα είναι εκείνος, που διαθέτει καθαρότητα ψυχής. Οπότε δεν εξαντλείται σε φλύαρους λόγους για την αρετή, αλλά την διακηρύσσει με την ζωή του, και αυτό του προσδίδει αξιοπιστία, δικαιώνει δηλαδή και την επιστημονική του αξία. Το εν Χριστώ ήθος επιβε βαιώνει τον επιστήμονα.
Αυτός ο επιστήμονας γίνεται «ζύμη, που ζυμώνει όλο το φύραμα (ζυμάρι) (Α' Κορ. 5, 6). Γίνεται φως και αλάτι της επιστημονικής οικογένειας και ευρύτερα της κοινωνίας (Ματθ. 5, 14 επ.). Σημασία όμως έχει, ότι αποκτά έτσι δυνατότητα να ασκεί επιρροή στο περιβάλλον του «εις το αγαθόν». Γιατί επικαλούμεθα τις απόψεις μεγάλων επιστημόνων, αλήθεια; Διότι μπορούν να επηρεάζουν την κοινωνία. Όπως, λοιπόν, ένας «άθεος» επιστήμονας γκρεμίζει συνειδήσεις, μεταδίδοντας την άρνηση του, έτσι και ο ορθόδοξος επιστήμονας οικοδομεί συνειδήσεις, ασκώντας έμμεσα έργο ιεραποστολικό με την ομολογία του, την μαρτυρία της επιστημονικής αλήθειας, που παραμένει θεοκεντρική. Έτσι ο αείμνηστος Φον Μπράουν θεολογούσε, όταν έλεγε: «Ουδεμία σύγκρουση υπάρχει μεταξύ πίστεως και επιστήμης, αφού η πίστη ομολογείται με τον δημιουργό και η επιστήμη με το δη μιούργημα». Όπως εξ άλλου, «σκοτώνει» την συνείδηση ο επιστήμονας, που τολμά να ισχυρισθεί ότι δεν μένει χώρος στην έρευνα για δημιουργία και Δημιουργό, αφού όλα (κατ' αυτόν) «προέρχονται από το μηδέν και στο μηδέν καταλήγουν». Αγνοεί βέβαια, ό τι αυτό που κάνει, δεν είναι επιστήμη, διότι η επιστήμη δεν διαθέτει ειδικά όργανα, για να συλλάβει τον Θεό, αλλά μεταφυσική, οπότε αυτοκαταργείται ως επιστήμονας! Εντυπωσιάσθηκα όμως πρόσφατα, όταν διάβασα μία δήλωση της μεγάλης ανθρωπολόγου μας κ. Κατερίνας Χαρβάτη: «Η επιστήμη απαντάει στο πως και η θρησκεία στο γιατί»!
Και σεις, λοιπόν, Κύριοι και Κυρίες εν επιστήμη Συνάδελφοι, μπορείτε, κάνοντας χρήση όλων των μέ σων και δυνατοτήτων, που σάς προσφέρονται (αρ θρογραφία, MME), αλλά και σε συζητήσεις, δημόσιες και ιδιωτικές, να προσφέρετε στην κοινωνία πέρα από την επιστημονική αλήθεια και αλήθεια θεϊκή. Όσο, λοιπόν, περισσότερο πατερικοί είσθε, τόσο περισσότερο αληθινοί γίνεσθε. Μη το ξεχνάτε!
(Πηγή: "Ι.Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου")
alopsis
Read more: http://pentapostagma.blogspot.com/2010/09/blog-post_4636.html#ixzz0zR0j0R2f
Αφήστε τα πυργιοτόπουλα στην ησυχία τους
Επιδρομή στα σχολεία έκαναν οι περισπούδαστοι φορείς κ.τ.λ. εύχομαι ο θεός να φωτίσει τα παιδιά μας από την αποβλάκωση της σημερινής κοινωνίας όπου σαν τον Ηρώδη καίει τις ψυχές των παιδιών και των γονιών τους αντίστοιχα .
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΦΟΡΟΥΣ ΚΥΡΙΕ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ;
Με νόμο του κράτους απαλλάσσονται την καταβολής κάθε φόρου στο ελληνικό δημόσιο
* Γνωστές τεράστιες βιομηχανίες που λειτουργούν στην Ελλάδα, είναι εβραϊκών συμφερόντων και δεν πληρώνουν κανέναν φόρο!!!
Με βάση το υπ’ αριθμόν 182 Προεδρικό Διάταγμα (22-3-1978), βάσει του οποίου το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο, όντας Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου(!) έχει (και ασκεί) δικαιώματα, τα οποία μόνο το Κράτος κατέχει. Ειδικότερα, με αυτό το Π.Δ...
«Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (Ελλάδος) δικαιούται να εισπράττει φόρους, για δική του χρήση, από τους εβραίους που διαμένουν στην Ελλάδα, αντί του ελληνικού κράτους»!!! Με απλά λόγια, κανένας εβραίος δεν πληρώνει φόρο στο ελληνικό δημόσιο, αλλά μόνο στο Κ.Ι.Σ.!!! Επειδή όμως ο νόμος «επεκτάθηκε», αργότερα, αποφασίσθηκε πως και οι χριστιανοί που μετέχουν στο Κ.Ι.Σ. απαλλάσσονται της καταβολής φόρων στο ελληνικό δημόσιο…!!!
Εάν μάλιστα αναλογισθούμε ότι το Κ.Ι.Σ. έχει αυθαίρετα απαγορεύσει ΜΕ ΑΛΥΣΙΔΕΣ τη διέλευση των Ελλήνων από την οδό Μελιδόνη στον Κεραμεικό, όπου στεγάζεται η Συναγωγή και άλλα εβραϊκά διοικητικά κτίρια, σε έναν χώρο όπου βρίσκονται ερείπια του αρχαίου νεκροταφείου του Κεραμεικού, δημιουργούνται πολλά εύλογα ερωτηματικά, αναφορικά με τη ταυτότητα αυτών που κατέχουν πραγματικά τα ηνία της εξουσίας στην Ελλάδα…
Το Κ.Ι.Σ. πέραν του γεγονότος ότι μπορεί να δέχεται περιουσίες εβραίων και να φορολογεί αυτούς, υποκαθιστώντας το ελλαδικό κράτος, γεγονός πρωτοφανές, είναι παράλληλα απαλλαγμένο και το ίδιο από την καταβολή φόρων, όσον αφορά τη διαχείριση των πόρων του. Επιπλέον το Κ.Ι.Σ. δεν καταβάλλει κανέναν φόρο στο ελλαδικό κράτος για την απόκτηση, δωρεά, αγορά, οποιασδήποτε κινητής ή ακίνητης περιουσίας, ενώ παράλληλα δικαιούται να εισάγει αδασμολόγητα προϊόντα προς εβραϊκή χρήση.
Κατ’ επέκταση, το Κ.Ι.Σ. έχει συγκροτήσει όπως προκύπτει από τον εσωτερικό του κανονισμό, έναν αυτάρκη και αυτοδιοικούμενο οργανισμό που επεκτείνεται σε όλους τους νομοθετικούς, αστυνομικούς, δικαστικούς, διοικητικούς, θρησκευτικούς, εκπαιδευτικούς, οικονομικούς, κ.α. τομείς, υποδομή η οποία απαιτείται για τη λειτουργία ενός ανεξάρτητου κράτους. Τα προνόμια τα οποία έχουν παραχωρηθεί από το ελληνικό κράτος στο Κ.Ι.Σ. είναι παράνομα και αντισυνταγματικά, αφού με τον συγκεκριμένο κανονισμό του Κ.Ι.Σ., αυτοβούλως έχει δημιουργηθεί ένα "κράτος εν κράτη" από την ελληνική εβραϊκή κοινότητα. Και μάλιστα, αυτό το "κράτος" δεν μετέχει σε καμία υποχρέωση έναντι του ελληνικού κράτους και απλά εισπράττει χωρίς ποτέ να αποδίδει τίποτε προς το ελληνικό δημόσιο...! (ολόκληρη η σχετική δημοσίευση βρίσκεται εδώ)
Μετά από αυτά, δικαίως αναρωτιέται ο γράφων, αλλά και ο κάθε έλληνας πολίτης: Και γιατί κύριε Παπανδρέου, κύριε Παπακωνσταντίνου και κύριοι βουλευτές, να πληρώνουν οι απλοί έλληνες πολίτες τη στιγμή που άλλοι έλληνες πολίτες (εβραίοι στο θρήσκευμα) δεν συμπαρατάσσονται στην στήριξη της οικονομίας αυτής της χώρας, αλλά και δεν συνδράμουν για την οικονομική της σωτηρία; Γιατί, άραγε, θα πρέπει εις έκαστος μισθωτός, συνταξιούχος ή δημόσιος υπάλληλος, να ανεχθεί την φορολογική επιδρομή της κυβέρνησης Παπανδρέου, όταν κάποιοι άλλοι (εβραίοι) πολίτες απολαμβάνουν ειδικής μέριμνας, προστασίας και ουσιαστικής απαλλαγής από τις εισφορές φόρων; Αν αναλογιστούμε μάλιστα πως μεγάλες (έως τεράστιες) βιομηχανίες που λειτουργούν στη χώρα δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή ως φόρο και χάνονται πάρα πολλά δισεκατομμύρια ετησίως, λόγω ειδικού νόμου, με ποια σοβαρότητα έρχεται σήμερα το κράτος να κυνηγήσει τον μικροεπιχειρηματία που «φοροδιαφεύγει»;
Τα ερωτήματα, βέβαια, θα μείνουν ερωτήματα και κανείς δεν θα βρεθεί να απαντήσει, κυρίως λόγω ελλείψεως επιχειρημάτων και δευτερευόντως λόγω ελλείψεως σοβαρότητας… «Το σύστημα είναι ένοχο», κύριε πρωθυπουργέ, και καλά θα κάνατε, τόσο εσείς όσο και το «τσίρκο» που έχετε ονομάσει κυβέρνηση, να επαναπροσανατολίσετε τις πολιτικές σας και την στάση σας απέναντι στον ελληνικό λαό…
Πολλοί βάζουν στοιχήματα, κύριε πρωθυπουργέ, εάν θα αντέξετε ως κυβέρνηση μέχρι τον ερχόμενο Οκτώβριο, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που στοιχηματίζουν (κυριολεκτικά) την πολιτική σας ύπαρξη έως το τέλος του Μαΐου, οπόταν και θα ανακοινωθούν τα νέα (συμπληρωματικά) οικονομικά μέτρα, τα οποία θα είναι και η ουσιαστική ταφόπλακα της λαθροκυβέρνησης της οποίας σήμερα ηγείστε. Εάν σας αναφέρω πως ήδη συζητιέται που θα προσφύγετε για να ξεχάσετε την πολιτική σας πανωλεθρία (περί διωγμού θα πρόκειται ουσιαστικά) και γίνονται αναφορές για ΗΠΑ ή και για Σουηδία, φυσικά δεν θα γίνω πιστευτός (βλέπετε, ο Καραμανλής φρόντισε να «ξεχάσει» τον πόνο του στις Αυστριακές Άλπεις…), αλλά σας υπενθυμίζω πως εσείς είχατε δηλώσει ότι "ο πολιτικός έχει πάντα έτοιμη την βαλίτσα του πίσω από την πόρτα"… Και αναρωτιέμαι: Υπάρχει τόση αυτογνωσία στην πολιτική δειλία και στην ατολμία αντιμετώπισης των πολιτικών σας ευθυνών; Και το τελευταίο, δεν αφορά μόνο τους σημερινούς κυβερνώντες, αλλά και άλλους που έχουν ήδη φύγει από τη χώρα (Μαντέλης, Αδριανόπουλος και λίαν συντόμως έπεται δραματική συνέχεια)…
Η λαϊκή οργή, η αγανάκτηση και η αγωνία για την απόδοση του δικαίου, πρόκειται πολύ σύντομα να «τσακίσει» (κυριολεκτικά) όλη αυτή την πολιτική νομενκλατούρα των golden boys της οικονομίας και της πολιτικής, που άγονται και φέρονται εργαζόμενοι για τα προσωπικά τους συμφέροντα και αδιαφορώντας πως ουσιαστικά συμβάλουν στον αφελληνισμό ή και στην σμίκρυνση της χώρας…
Δικαίωμά σας, κύριε πρωθυπουργέ να επιθυμείτε να κυβερνάτε… Δικαίωμά σας είναι να προσπαθείτε να εδραιώσετε το καθεστώς σας (περί καθεστώτος πρόκειται και όχι περί κυβερνήσεως) για το μεγαλύτερο δυνατό χρονικό διάστημα… Τα πολιτικά σας ατοπήματα και οι ηθικές σας επιθέσεις εναντίον του ελληνισμού, τα κατ’ εξακολούθησιν ψεύδη σας και η δουλικότητα στις προσταγές των «μεγάλων», είναι αυτά που θα βρείτε μπροστά σας και που θα σας εξακοντίσουν στο πολιτικό «πυρ το εξώτερον»…
Εάν νομίζετε πως κυβερνάτε αυτόν τον τόπο, πως διαθέτετε πραγματική (και όχι εικονική) πυγμή, άμεσα οφείλετε να ανακοινώσετε δεκαετή αναδρομική καταβολή φόρων της εβραϊκής κοινότητας (καθώς και του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου της Ελλάδας). Πιστέψτε με, ούτε θα φτωχύνουν (φυσικά και θα τους λείψουν τα χρήματα που θα δώσουν, αλλά σε έναν καλό εβραίο πάντα λείπουν τα χρήματα επειδή ζει γνωρίζοντας πως θα μπορούσε να έχει αποκτήσει περισσότερα), καθώς και όλων εκείνων των ελλήνων χριστιανών που μετέχουν στο Κ.Ι.Σ. Εκτός εάν στην Ελλάδα υπάρχουν πολίτες διαφόρων κατηγοριών, με βάση τη θρησκεία τους… και σε αυτή την περίπτωση, διαβλέπω πως –τελικά- οι χριστιανοί αποτελούν πολίτες γ’ κατηγορίας, αφού ως α’ κατηγορίας αντιμετωπίζετε τους εβραίους και ως β’ κατηγορίας τους μουσουλμάνους (οι οποίοι στην Ελλάδα χρήζουν ειδικής κρατικής μέριμνας σε πλείστες όσες των περιπτώσεων)…
Κύριε πρωθυπουργέ, η χώρα επτώχευσε επειδή εσείς οι πολιτικοί αγνοήσατε ηθελημένα (ή δεν γνωρίζατε) βασικούς κανόνες της οικονομίας, αλλά και της ηθικής… Εσείς λοιπόν οφείλετε να βρείτε την λύση και σταματείστε αυτή την φορολογική επιδρομή εναντίον των ελλήνων, οι οποίοι ούτε «έφαγαν», ούτε έκρυψαν, αλλά και ούτε κέρδισαν τίποτε περισσότερο από το μεροκάματο που βγάζουν με κόπο…
Ζητείστε-απαιτείστε λοιπόν τα χρεωστούμενα (και όχι όλα, δεν χρειάζεται) από την ελληνική εβραϊκή κοινότητα και το καθοδηγητικό της όργανο (Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο, και να είστε βέβαιος πως όλα τα οικονομικά προβλήματα της χώρας θα λυθούν ως διά μαγείας… (μην σας πω και πως οι τοκογλύφοι θα σκεφτούν πολύ σοβαρά να μας δανείσουν και χωρίς τόκο…)!!!
ANAΓΝΩΣΤΗΣ
tro-ma-ktiko
Read more: http://pentapostagma.blogspot.com/2010/09/blog-post_7791.html#ixzz0zQyLJNng
* Γνωστές τεράστιες βιομηχανίες που λειτουργούν στην Ελλάδα, είναι εβραϊκών συμφερόντων και δεν πληρώνουν κανέναν φόρο!!!
Με βάση το υπ’ αριθμόν 182 Προεδρικό Διάταγμα (22-3-1978), βάσει του οποίου το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο, όντας Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου(!) έχει (και ασκεί) δικαιώματα, τα οποία μόνο το Κράτος κατέχει. Ειδικότερα, με αυτό το Π.Δ...
«Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (Ελλάδος) δικαιούται να εισπράττει φόρους, για δική του χρήση, από τους εβραίους που διαμένουν στην Ελλάδα, αντί του ελληνικού κράτους»!!! Με απλά λόγια, κανένας εβραίος δεν πληρώνει φόρο στο ελληνικό δημόσιο, αλλά μόνο στο Κ.Ι.Σ.!!! Επειδή όμως ο νόμος «επεκτάθηκε», αργότερα, αποφασίσθηκε πως και οι χριστιανοί που μετέχουν στο Κ.Ι.Σ. απαλλάσσονται της καταβολής φόρων στο ελληνικό δημόσιο…!!!
Εάν μάλιστα αναλογισθούμε ότι το Κ.Ι.Σ. έχει αυθαίρετα απαγορεύσει ΜΕ ΑΛΥΣΙΔΕΣ τη διέλευση των Ελλήνων από την οδό Μελιδόνη στον Κεραμεικό, όπου στεγάζεται η Συναγωγή και άλλα εβραϊκά διοικητικά κτίρια, σε έναν χώρο όπου βρίσκονται ερείπια του αρχαίου νεκροταφείου του Κεραμεικού, δημιουργούνται πολλά εύλογα ερωτηματικά, αναφορικά με τη ταυτότητα αυτών που κατέχουν πραγματικά τα ηνία της εξουσίας στην Ελλάδα…
Το Κ.Ι.Σ. πέραν του γεγονότος ότι μπορεί να δέχεται περιουσίες εβραίων και να φορολογεί αυτούς, υποκαθιστώντας το ελλαδικό κράτος, γεγονός πρωτοφανές, είναι παράλληλα απαλλαγμένο και το ίδιο από την καταβολή φόρων, όσον αφορά τη διαχείριση των πόρων του. Επιπλέον το Κ.Ι.Σ. δεν καταβάλλει κανέναν φόρο στο ελλαδικό κράτος για την απόκτηση, δωρεά, αγορά, οποιασδήποτε κινητής ή ακίνητης περιουσίας, ενώ παράλληλα δικαιούται να εισάγει αδασμολόγητα προϊόντα προς εβραϊκή χρήση.
Κατ’ επέκταση, το Κ.Ι.Σ. έχει συγκροτήσει όπως προκύπτει από τον εσωτερικό του κανονισμό, έναν αυτάρκη και αυτοδιοικούμενο οργανισμό που επεκτείνεται σε όλους τους νομοθετικούς, αστυνομικούς, δικαστικούς, διοικητικούς, θρησκευτικούς, εκπαιδευτικούς, οικονομικούς, κ.α. τομείς, υποδομή η οποία απαιτείται για τη λειτουργία ενός ανεξάρτητου κράτους. Τα προνόμια τα οποία έχουν παραχωρηθεί από το ελληνικό κράτος στο Κ.Ι.Σ. είναι παράνομα και αντισυνταγματικά, αφού με τον συγκεκριμένο κανονισμό του Κ.Ι.Σ., αυτοβούλως έχει δημιουργηθεί ένα "κράτος εν κράτη" από την ελληνική εβραϊκή κοινότητα. Και μάλιστα, αυτό το "κράτος" δεν μετέχει σε καμία υποχρέωση έναντι του ελληνικού κράτους και απλά εισπράττει χωρίς ποτέ να αποδίδει τίποτε προς το ελληνικό δημόσιο...! (ολόκληρη η σχετική δημοσίευση βρίσκεται εδώ)
Μετά από αυτά, δικαίως αναρωτιέται ο γράφων, αλλά και ο κάθε έλληνας πολίτης: Και γιατί κύριε Παπανδρέου, κύριε Παπακωνσταντίνου και κύριοι βουλευτές, να πληρώνουν οι απλοί έλληνες πολίτες τη στιγμή που άλλοι έλληνες πολίτες (εβραίοι στο θρήσκευμα) δεν συμπαρατάσσονται στην στήριξη της οικονομίας αυτής της χώρας, αλλά και δεν συνδράμουν για την οικονομική της σωτηρία; Γιατί, άραγε, θα πρέπει εις έκαστος μισθωτός, συνταξιούχος ή δημόσιος υπάλληλος, να ανεχθεί την φορολογική επιδρομή της κυβέρνησης Παπανδρέου, όταν κάποιοι άλλοι (εβραίοι) πολίτες απολαμβάνουν ειδικής μέριμνας, προστασίας και ουσιαστικής απαλλαγής από τις εισφορές φόρων; Αν αναλογιστούμε μάλιστα πως μεγάλες (έως τεράστιες) βιομηχανίες που λειτουργούν στη χώρα δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή ως φόρο και χάνονται πάρα πολλά δισεκατομμύρια ετησίως, λόγω ειδικού νόμου, με ποια σοβαρότητα έρχεται σήμερα το κράτος να κυνηγήσει τον μικροεπιχειρηματία που «φοροδιαφεύγει»;
Τα ερωτήματα, βέβαια, θα μείνουν ερωτήματα και κανείς δεν θα βρεθεί να απαντήσει, κυρίως λόγω ελλείψεως επιχειρημάτων και δευτερευόντως λόγω ελλείψεως σοβαρότητας… «Το σύστημα είναι ένοχο», κύριε πρωθυπουργέ, και καλά θα κάνατε, τόσο εσείς όσο και το «τσίρκο» που έχετε ονομάσει κυβέρνηση, να επαναπροσανατολίσετε τις πολιτικές σας και την στάση σας απέναντι στον ελληνικό λαό…
Πολλοί βάζουν στοιχήματα, κύριε πρωθυπουργέ, εάν θα αντέξετε ως κυβέρνηση μέχρι τον ερχόμενο Οκτώβριο, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που στοιχηματίζουν (κυριολεκτικά) την πολιτική σας ύπαρξη έως το τέλος του Μαΐου, οπόταν και θα ανακοινωθούν τα νέα (συμπληρωματικά) οικονομικά μέτρα, τα οποία θα είναι και η ουσιαστική ταφόπλακα της λαθροκυβέρνησης της οποίας σήμερα ηγείστε. Εάν σας αναφέρω πως ήδη συζητιέται που θα προσφύγετε για να ξεχάσετε την πολιτική σας πανωλεθρία (περί διωγμού θα πρόκειται ουσιαστικά) και γίνονται αναφορές για ΗΠΑ ή και για Σουηδία, φυσικά δεν θα γίνω πιστευτός (βλέπετε, ο Καραμανλής φρόντισε να «ξεχάσει» τον πόνο του στις Αυστριακές Άλπεις…), αλλά σας υπενθυμίζω πως εσείς είχατε δηλώσει ότι "ο πολιτικός έχει πάντα έτοιμη την βαλίτσα του πίσω από την πόρτα"… Και αναρωτιέμαι: Υπάρχει τόση αυτογνωσία στην πολιτική δειλία και στην ατολμία αντιμετώπισης των πολιτικών σας ευθυνών; Και το τελευταίο, δεν αφορά μόνο τους σημερινούς κυβερνώντες, αλλά και άλλους που έχουν ήδη φύγει από τη χώρα (Μαντέλης, Αδριανόπουλος και λίαν συντόμως έπεται δραματική συνέχεια)…
Η λαϊκή οργή, η αγανάκτηση και η αγωνία για την απόδοση του δικαίου, πρόκειται πολύ σύντομα να «τσακίσει» (κυριολεκτικά) όλη αυτή την πολιτική νομενκλατούρα των golden boys της οικονομίας και της πολιτικής, που άγονται και φέρονται εργαζόμενοι για τα προσωπικά τους συμφέροντα και αδιαφορώντας πως ουσιαστικά συμβάλουν στον αφελληνισμό ή και στην σμίκρυνση της χώρας…
Δικαίωμά σας, κύριε πρωθυπουργέ να επιθυμείτε να κυβερνάτε… Δικαίωμά σας είναι να προσπαθείτε να εδραιώσετε το καθεστώς σας (περί καθεστώτος πρόκειται και όχι περί κυβερνήσεως) για το μεγαλύτερο δυνατό χρονικό διάστημα… Τα πολιτικά σας ατοπήματα και οι ηθικές σας επιθέσεις εναντίον του ελληνισμού, τα κατ’ εξακολούθησιν ψεύδη σας και η δουλικότητα στις προσταγές των «μεγάλων», είναι αυτά που θα βρείτε μπροστά σας και που θα σας εξακοντίσουν στο πολιτικό «πυρ το εξώτερον»…
Εάν νομίζετε πως κυβερνάτε αυτόν τον τόπο, πως διαθέτετε πραγματική (και όχι εικονική) πυγμή, άμεσα οφείλετε να ανακοινώσετε δεκαετή αναδρομική καταβολή φόρων της εβραϊκής κοινότητας (καθώς και του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου της Ελλάδας). Πιστέψτε με, ούτε θα φτωχύνουν (φυσικά και θα τους λείψουν τα χρήματα που θα δώσουν, αλλά σε έναν καλό εβραίο πάντα λείπουν τα χρήματα επειδή ζει γνωρίζοντας πως θα μπορούσε να έχει αποκτήσει περισσότερα), καθώς και όλων εκείνων των ελλήνων χριστιανών που μετέχουν στο Κ.Ι.Σ. Εκτός εάν στην Ελλάδα υπάρχουν πολίτες διαφόρων κατηγοριών, με βάση τη θρησκεία τους… και σε αυτή την περίπτωση, διαβλέπω πως –τελικά- οι χριστιανοί αποτελούν πολίτες γ’ κατηγορίας, αφού ως α’ κατηγορίας αντιμετωπίζετε τους εβραίους και ως β’ κατηγορίας τους μουσουλμάνους (οι οποίοι στην Ελλάδα χρήζουν ειδικής κρατικής μέριμνας σε πλείστες όσες των περιπτώσεων)…
Κύριε πρωθυπουργέ, η χώρα επτώχευσε επειδή εσείς οι πολιτικοί αγνοήσατε ηθελημένα (ή δεν γνωρίζατε) βασικούς κανόνες της οικονομίας, αλλά και της ηθικής… Εσείς λοιπόν οφείλετε να βρείτε την λύση και σταματείστε αυτή την φορολογική επιδρομή εναντίον των ελλήνων, οι οποίοι ούτε «έφαγαν», ούτε έκρυψαν, αλλά και ούτε κέρδισαν τίποτε περισσότερο από το μεροκάματο που βγάζουν με κόπο…
Ζητείστε-απαιτείστε λοιπόν τα χρεωστούμενα (και όχι όλα, δεν χρειάζεται) από την ελληνική εβραϊκή κοινότητα και το καθοδηγητικό της όργανο (Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο, και να είστε βέβαιος πως όλα τα οικονομικά προβλήματα της χώρας θα λυθούν ως διά μαγείας… (μην σας πω και πως οι τοκογλύφοι θα σκεφτούν πολύ σοβαρά να μας δανείσουν και χωρίς τόκο…)!!!
ANAΓΝΩΣΤΗΣ
tro-ma-ktiko
Read more: http://pentapostagma.blogspot.com/2010/09/blog-post_7791.html#ixzz0zQyLJNng
Τι σημαίνει το δημοψήφισμα στην Τουρκία
Toυ Χρήστου Ιακώβου
Διευθυντή του Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥ.ΚΕ.Μ)
Σήμερα η Τουρκία ψηφίζει για ένα πακέτο 26 συνταγματικών μεταρρυθμίσεων, 30 ακριβώς χρόνια από το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1980. Στην ουσία όμως, η εκστρατεία μετετράπη περισσότερο σε ένα δημοψήφισμα για τις επιλογές του Κόμματος Δικαιοσύνη και Ανάπτυξη καθώς επίσης οριακό σημείο για το πολιτικό μέλλον του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν παρά τα θέματα που αφορούν τις μεταρρυθμίσεις. Η έντονη αντιπαράθεση που χαρακτήρισε την εκστρατεία είχε ως αποτέλεσμα την πόλωση της Τουρκικής κοινωνίας και σταδιακά μετέτρεψε το σημερινό δημοψήφισμα σε γενική πρόβα για τις γενικές εκλογές το ερχομένου έτους και σε μια κρίσιμη δοκιμασία για την πολιτική πρόκληση που θέτει ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου. Σε τελική ανάλυση το σημερινό δημοψήφισμα εντάσσεται μέσα στο πλαίσιο του ανταγωνισμού ισχύος που βιώνει η Τουρκία την τελευταία δεκαετία.
Κάνεις σήμερα στην Τουρκία δεν αμφιβάλλει ότι το σύνταγμα της χούντας του Εβρέν (1982) χρειάζεται μεταρρύθμιση. Το ακαδημαϊκό ερώτημα που έχει τεθεί αφότου το θέμα διεφάνη στον ορίζοντα είναι κατά πόσο θα ήταν αναγκαίο ένα εξ ολοκλήρου νέο σύνταγμα ή μια σειρά από μεταρρυθμίσεις στο ήδη υφιστάμενο θα ήτο επαρκής. Μετά την θεαματική σε ποσοστά επανεκλογή του το 2007, ο Ερντογάν ανεκοίνωσε την πρόθεσή του να προχωρήσει στο σχεδιασμό νέου συντάγματος. Η δυναμική, όμως, αντίδραση από την αντιπολίτευση και την κεμαλική στρατογραφειοκρατία καθώς επίσης και η αδυναμία του να εξασφαλίσει στο μέγιστο βαθμό την ενδοκομματική συναίνεση το ανάγκασαν να εγκαταλείψει το φιλόδοξο αυτό μεταρρυθμιστικό σχέδιο και να ευθυγραμμιστεί τελικά με την πρόταση του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης για περιορισμένες τροποποιήσεις στο υπάρχον σύνταγμα. Από τη στιγμή που ο Ερντογάν έθεσε ψηλά στις προεκλογικές του διακηρύξεις τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες στην συντηρητική εκλογική του βάση με αποτέλεσμα να αναζητήσει πεισματικά διέξοδο σε εναλλακτική και συμβιβαστική επιλογή, όπως η σημερινή. Πάντως η προσπάθειά να περάσει ένα από τα βασικά αιτήματα του κόμματός του που είναι η άρση της απαγόρευσης της μαντίλας στα πανεπιστήμια, στο πακέτο των μεταρρυθμίσεων, έχει ακυρωθεί από το συνταγματικό δικαστήριο.
Ο Ερντογάν στην ουσία αναγκάστηκε να συμβιβαστεί, κατ’ αρχήν, με την επιλογή της μερικής μεταρρύθμισης γιατί ο χρόνος μέχρι τις επόμενες γενικές εκλογές στην Τουρκία εξέπνεε. Από τον Μάρτιο που απεφάσισε με μια νευρικότητα να προχωρήσει σε δημοψήφισμα με τις 26 συνταγματικές μεταρρυθμίσεις δεν κινήθηκε πάνω σε ένα στρατηγικό σχέδιο οικοδόμησης στο μέγιστο βαθμό εσωτερικής συναίνεσης. Ο Ερντογάν κινήθηκε με την υπερβολική αυτοπεποίθηση που του έδωσε το αποτέλεσμα των εκλογών του 2007, τα πλήγματα που επέφερε στο στρατό μέσα από την υπόθεση Εργκένεκον και τον έλεγχο που ασκεί στο μεγαλύτερο μέρος των ΜΜΕ στην Τουρκία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να παραβλέψει τη σημασία της εξασφάλισης συναίνεσης από σημαντικούς θεσμούς που αντιπροσωπεύουν την κοινωνία των πολιτών, όπως η πανίσχυρη Ένωση Τούρκων Επιχειρηματιών και Βιομηχάνων (TUSIAD). Η έλλειψη αυτού του χαρακτήρα συναίνεσης στέρησε από τον Ερντογάν την δυνατότητα να παρουσιάσει σε ένα μεγάλο μέρος της Τουρκικής κοινωνίας την ουσία των μεταρρυθμίσεων, ότι δηλαδή πρόκειται για αλλαγές προς την οικοδόμηση της δημοκρατίας που έχουν να κάνουν με τα δικαιώματα των γυναικών, αλλαγές στο δικαστικό σώμα, την άρση περιορισμών για τη δράση των εργατικών συντεχνιών, την αποτροπή της εύκολης πρακτικής του κλεισίματος πολιτικών κομμάτων κ.ά.
Από την άλλη, η άνοδος του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου στην ηγεσία του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος απετέλεσε σημαντική αλλαγή στο σκηνικό. Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, Ντενίζ Μπαϋκάλ, ο Κιλιτσντάρογλου δεν προέρχεται από την παραδοσιακή κρατική ελίτ αλλά από την μεσαία τάξη της επαρχιακής Τουρκίας. Επίσης, η Κουρδική και Αλεβιτική καταγωγή του διευρύνουν το πεδίο της πολιτικής του ακτίνας δράσης. Η εκλογή του προκάλεσε ενθουσιασμό και ανανέωση στις τάξεις της αντιπολίτευσης και νευρικότητα στο κόμμα του Ερντογάν. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που ο «πλουραλιστής» Ερντογάν θυμήθηκε, σε πρόσφατους δημοσίους λόγους του, τα νεανικά του χρόνια κάνοντας σαφείς υπαινιγμούς για την καταγωγή του Κιλιτσντάρογλου προκειμένου να κερδίσει έδαφος στην καμπάνια του «Ναι».
Συμπερασματικώς, το σημερινό δημοψήφισμα εκ των πραγμάτων μετετράπη σε γενική πρόβα για τις επόμενες εκλογές. Η Τουρκία ευρίσκεται και συνεχίσει να ευρίσκεται σε προεκλογική περίοδο μέχρι τα μέσα του 2011. Αν ο Ερντογάν αποτύχει να περάσει το «Ναι» θα σηματοδοτήσει την πρώτη ουσιαστική του ήττα και την έναρξη της περιόδου απαξίωσής του. Αν, από την άλλη, πετύχει μία νίκη έστω και με μικρή διαφορά τότε θα κάνει ένα ακόμη βήμα προς την σταθεροποίηση της ισχύος του ασκώντας έλεγχο στα ανώτατα σώματα της δικαιοσύνης. Το δεύτερο σίγουρα θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο την πόλωση που γνωρίζει σήμερα η Τουρκία. Το σίγουρο πάντως είναι ότι το αποτέλεσμα του σημερινού δημοψηφίσματος δεν θα δώσει απάντηση στο άλλο μείζον πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Τουρκία, το Κουρδικό, αυτό που θα κρίνει εν πολλοίς και το μέλλον του Τουρκικού κράτους.
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/09/blog-post_4978.html
Διευθυντή του Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥ.ΚΕ.Μ)
Σήμερα η Τουρκία ψηφίζει για ένα πακέτο 26 συνταγματικών μεταρρυθμίσεων, 30 ακριβώς χρόνια από το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1980. Στην ουσία όμως, η εκστρατεία μετετράπη περισσότερο σε ένα δημοψήφισμα για τις επιλογές του Κόμματος Δικαιοσύνη και Ανάπτυξη καθώς επίσης οριακό σημείο για το πολιτικό μέλλον του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν παρά τα θέματα που αφορούν τις μεταρρυθμίσεις. Η έντονη αντιπαράθεση που χαρακτήρισε την εκστρατεία είχε ως αποτέλεσμα την πόλωση της Τουρκικής κοινωνίας και σταδιακά μετέτρεψε το σημερινό δημοψήφισμα σε γενική πρόβα για τις γενικές εκλογές το ερχομένου έτους και σε μια κρίσιμη δοκιμασία για την πολιτική πρόκληση που θέτει ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου. Σε τελική ανάλυση το σημερινό δημοψήφισμα εντάσσεται μέσα στο πλαίσιο του ανταγωνισμού ισχύος που βιώνει η Τουρκία την τελευταία δεκαετία.
Κάνεις σήμερα στην Τουρκία δεν αμφιβάλλει ότι το σύνταγμα της χούντας του Εβρέν (1982) χρειάζεται μεταρρύθμιση. Το ακαδημαϊκό ερώτημα που έχει τεθεί αφότου το θέμα διεφάνη στον ορίζοντα είναι κατά πόσο θα ήταν αναγκαίο ένα εξ ολοκλήρου νέο σύνταγμα ή μια σειρά από μεταρρυθμίσεις στο ήδη υφιστάμενο θα ήτο επαρκής. Μετά την θεαματική σε ποσοστά επανεκλογή του το 2007, ο Ερντογάν ανεκοίνωσε την πρόθεσή του να προχωρήσει στο σχεδιασμό νέου συντάγματος. Η δυναμική, όμως, αντίδραση από την αντιπολίτευση και την κεμαλική στρατογραφειοκρατία καθώς επίσης και η αδυναμία του να εξασφαλίσει στο μέγιστο βαθμό την ενδοκομματική συναίνεση το ανάγκασαν να εγκαταλείψει το φιλόδοξο αυτό μεταρρυθμιστικό σχέδιο και να ευθυγραμμιστεί τελικά με την πρόταση του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης για περιορισμένες τροποποιήσεις στο υπάρχον σύνταγμα. Από τη στιγμή που ο Ερντογάν έθεσε ψηλά στις προεκλογικές του διακηρύξεις τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες στην συντηρητική εκλογική του βάση με αποτέλεσμα να αναζητήσει πεισματικά διέξοδο σε εναλλακτική και συμβιβαστική επιλογή, όπως η σημερινή. Πάντως η προσπάθειά να περάσει ένα από τα βασικά αιτήματα του κόμματός του που είναι η άρση της απαγόρευσης της μαντίλας στα πανεπιστήμια, στο πακέτο των μεταρρυθμίσεων, έχει ακυρωθεί από το συνταγματικό δικαστήριο.
Ο Ερντογάν στην ουσία αναγκάστηκε να συμβιβαστεί, κατ’ αρχήν, με την επιλογή της μερικής μεταρρύθμισης γιατί ο χρόνος μέχρι τις επόμενες γενικές εκλογές στην Τουρκία εξέπνεε. Από τον Μάρτιο που απεφάσισε με μια νευρικότητα να προχωρήσει σε δημοψήφισμα με τις 26 συνταγματικές μεταρρυθμίσεις δεν κινήθηκε πάνω σε ένα στρατηγικό σχέδιο οικοδόμησης στο μέγιστο βαθμό εσωτερικής συναίνεσης. Ο Ερντογάν κινήθηκε με την υπερβολική αυτοπεποίθηση που του έδωσε το αποτέλεσμα των εκλογών του 2007, τα πλήγματα που επέφερε στο στρατό μέσα από την υπόθεση Εργκένεκον και τον έλεγχο που ασκεί στο μεγαλύτερο μέρος των ΜΜΕ στην Τουρκία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να παραβλέψει τη σημασία της εξασφάλισης συναίνεσης από σημαντικούς θεσμούς που αντιπροσωπεύουν την κοινωνία των πολιτών, όπως η πανίσχυρη Ένωση Τούρκων Επιχειρηματιών και Βιομηχάνων (TUSIAD). Η έλλειψη αυτού του χαρακτήρα συναίνεσης στέρησε από τον Ερντογάν την δυνατότητα να παρουσιάσει σε ένα μεγάλο μέρος της Τουρκικής κοινωνίας την ουσία των μεταρρυθμίσεων, ότι δηλαδή πρόκειται για αλλαγές προς την οικοδόμηση της δημοκρατίας που έχουν να κάνουν με τα δικαιώματα των γυναικών, αλλαγές στο δικαστικό σώμα, την άρση περιορισμών για τη δράση των εργατικών συντεχνιών, την αποτροπή της εύκολης πρακτικής του κλεισίματος πολιτικών κομμάτων κ.ά.
Από την άλλη, η άνοδος του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου στην ηγεσία του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος απετέλεσε σημαντική αλλαγή στο σκηνικό. Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, Ντενίζ Μπαϋκάλ, ο Κιλιτσντάρογλου δεν προέρχεται από την παραδοσιακή κρατική ελίτ αλλά από την μεσαία τάξη της επαρχιακής Τουρκίας. Επίσης, η Κουρδική και Αλεβιτική καταγωγή του διευρύνουν το πεδίο της πολιτικής του ακτίνας δράσης. Η εκλογή του προκάλεσε ενθουσιασμό και ανανέωση στις τάξεις της αντιπολίτευσης και νευρικότητα στο κόμμα του Ερντογάν. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που ο «πλουραλιστής» Ερντογάν θυμήθηκε, σε πρόσφατους δημοσίους λόγους του, τα νεανικά του χρόνια κάνοντας σαφείς υπαινιγμούς για την καταγωγή του Κιλιτσντάρογλου προκειμένου να κερδίσει έδαφος στην καμπάνια του «Ναι».
Συμπερασματικώς, το σημερινό δημοψήφισμα εκ των πραγμάτων μετετράπη σε γενική πρόβα για τις επόμενες εκλογές. Η Τουρκία ευρίσκεται και συνεχίσει να ευρίσκεται σε προεκλογική περίοδο μέχρι τα μέσα του 2011. Αν ο Ερντογάν αποτύχει να περάσει το «Ναι» θα σηματοδοτήσει την πρώτη ουσιαστική του ήττα και την έναρξη της περιόδου απαξίωσής του. Αν, από την άλλη, πετύχει μία νίκη έστω και με μικρή διαφορά τότε θα κάνει ένα ακόμη βήμα προς την σταθεροποίηση της ισχύος του ασκώντας έλεγχο στα ανώτατα σώματα της δικαιοσύνης. Το δεύτερο σίγουρα θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο την πόλωση που γνωρίζει σήμερα η Τουρκία. Το σίγουρο πάντως είναι ότι το αποτέλεσμα του σημερινού δημοψηφίσματος δεν θα δώσει απάντηση στο άλλο μείζον πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Τουρκία, το Κουρδικό, αυτό που θα κρίνει εν πολλοίς και το μέλλον του Τουρκικού κράτους.
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/09/blog-post_4978.html
Οι πολιτικοί συνεχίζουν να προκαλούν την κοινωνία...
Εξαιρούνται οι αιρετοί!Η κυβέρνηση κατέθεσε, ψήφισε και ισχύει από τις 5 Αυγούστου 2010, νέο νόμο για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και, γενικά, για τη νομιμοποίηση χρήματος από παράνομες δραστηριότητες. Ο νέος νόμος είναι αυστηρότερος και αυτό είναι υπέρ της κυβέρνησης.
Εκτός από την ποινική δίωξη και τις βαριές ποινές που προβλέπονται με τον νέο νόμο, ως παρεπόμενες ποινές, επιβάλλονται η δέσμευση των περιουσιακών στοιχείων των κατηγορουμένων (και των μελών των οικογενειών τους), η απαγόρευση, άρα, εκποίησης περιουσιακών στοιχείων τους και, τελικά, η δήμευσή τους.
Στον νόμο, όμως, υπάρχει μια εξοργιστική (και σε επίπεδο συμβολισμού και σε επίπεδο ουσίας) εξαίρεση. Η οποία εξαίρεση δεν επισημάνθηκε δεόντως μέσα στη ραστώνη των Διακοπών και η οποία ξανάρχεται στο φως με αφορμή τη σχετική εγκύκλιο του υπουργείου Οικονομικών για την εφαρμογή του νόμου.
Ποιοι εξαιρούνται από τις δρακόντειες διατάξεις του νόμου αυτού; Οι… αιρετοί! Δηλαδή, οι υπουργοί και υφυπουργοί που έχουν την ιδιότητα του βουλευτή, οι βουλευτές, οι δήμαρχοι, οι κοινοτάρχες, οι περιφερειάρχες και οι νομάρχες - για όσο θα υπάρχουν!
Γιατί εξαιρούνται όλοι αυτοί;
Διότι -υποστηρίζει η εγκύκλιος- όλοι αυτοί εμπίπτουν στον νόμο περί του «πόθεν έσχες» και υπόκεινται στον δημόσιο έλεγχο!
Εκεί, δηλαδή, που αναμέναμε, οι αφελείς, όχι μόνο την τροποποίηση, αλλά την πλήρη κατάργηση του νόμου «περί ευθύνης υπουργών», ώστε να εκλείψει από τον δημόσιο βίο αυτός ο αναχρονισμός και οι υπουργοί να δωσιδικούν, όπως όλοι οι πολίτες, στους φυσικούς δικαστές τους - μας προέκυψε επέκταση της ειδικής μεταχείρισης και δωσιδικίας σε όλους τους αιρετούς.
Να δεσμεύεται και να δημεύεται -με άλλα λόγια- η περιουσία του δικηγόρου, του γιατρού, του εμπόρου ή του κρατικού λειτουργού που εμπλέκεται σε υποθέσεις νομιμοποίησης χρήματος από έκνομες πράξεις - αλλά να μη δεσμεύεται και να μη δημεύεται η περιουσία του βουλευτή, του δημάρχου, του περιφερειάρχη…
Να δεσμεύονται και να δημεύονται τα περιουσιακά στοιχεία των συζύγων και των παιδιών του δικηγόρου, του επιχειρηματία, του δημοσίου υπαλλήλου ή του συμβολαιογράφου που συνέπραξαν στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος, αλλά να παραμένουν στο απυρόβλητο τα περιουσιακά στοιχεία των συζύγων και των παιδιών του βουλευτή, του δημάρχου, του περιφερειάρχη!
Μα, -θα παρατηρήσετε- υπάρχουν οι νόμοι «περί ευθύνης υπουργών» και «περί πόθεν έσχες»! Στη συνείδηση του Λαού δεν υπάρχουν. Είναι και οι δύο πτώματα. Η πείρα απέδειξε ότι υπήρχαν (και υπάρχουν) προκειμένου να οδηγούν στη «νόμιμη ατιμωρησία».
Και αν ο υπουργός Οικονομικών πιστεύει το αντίθετο, διαπράττει μεγαλύτερο ολίσθημα και από εκείνο που διέπραξε προχθές λέγοντας στους απεργούς του ΟΣΕ:
- Ηρθε η ώρα να ξεβολευτείτε…
Aδέσμευτος
teachers-limnou
Read more: http://pentapostagma.blogspot.com/2010/09/blog-post_9795.html#ixzz0zQvdVHKW
Εκτός από την ποινική δίωξη και τις βαριές ποινές που προβλέπονται με τον νέο νόμο, ως παρεπόμενες ποινές, επιβάλλονται η δέσμευση των περιουσιακών στοιχείων των κατηγορουμένων (και των μελών των οικογενειών τους), η απαγόρευση, άρα, εκποίησης περιουσιακών στοιχείων τους και, τελικά, η δήμευσή τους.
Στον νόμο, όμως, υπάρχει μια εξοργιστική (και σε επίπεδο συμβολισμού και σε επίπεδο ουσίας) εξαίρεση. Η οποία εξαίρεση δεν επισημάνθηκε δεόντως μέσα στη ραστώνη των Διακοπών και η οποία ξανάρχεται στο φως με αφορμή τη σχετική εγκύκλιο του υπουργείου Οικονομικών για την εφαρμογή του νόμου.
Ποιοι εξαιρούνται από τις δρακόντειες διατάξεις του νόμου αυτού; Οι… αιρετοί! Δηλαδή, οι υπουργοί και υφυπουργοί που έχουν την ιδιότητα του βουλευτή, οι βουλευτές, οι δήμαρχοι, οι κοινοτάρχες, οι περιφερειάρχες και οι νομάρχες - για όσο θα υπάρχουν!
Γιατί εξαιρούνται όλοι αυτοί;
Διότι -υποστηρίζει η εγκύκλιος- όλοι αυτοί εμπίπτουν στον νόμο περί του «πόθεν έσχες» και υπόκεινται στον δημόσιο έλεγχο!
Εκεί, δηλαδή, που αναμέναμε, οι αφελείς, όχι μόνο την τροποποίηση, αλλά την πλήρη κατάργηση του νόμου «περί ευθύνης υπουργών», ώστε να εκλείψει από τον δημόσιο βίο αυτός ο αναχρονισμός και οι υπουργοί να δωσιδικούν, όπως όλοι οι πολίτες, στους φυσικούς δικαστές τους - μας προέκυψε επέκταση της ειδικής μεταχείρισης και δωσιδικίας σε όλους τους αιρετούς.
Να δεσμεύεται και να δημεύεται -με άλλα λόγια- η περιουσία του δικηγόρου, του γιατρού, του εμπόρου ή του κρατικού λειτουργού που εμπλέκεται σε υποθέσεις νομιμοποίησης χρήματος από έκνομες πράξεις - αλλά να μη δεσμεύεται και να μη δημεύεται η περιουσία του βουλευτή, του δημάρχου, του περιφερειάρχη…
Να δεσμεύονται και να δημεύονται τα περιουσιακά στοιχεία των συζύγων και των παιδιών του δικηγόρου, του επιχειρηματία, του δημοσίου υπαλλήλου ή του συμβολαιογράφου που συνέπραξαν στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος, αλλά να παραμένουν στο απυρόβλητο τα περιουσιακά στοιχεία των συζύγων και των παιδιών του βουλευτή, του δημάρχου, του περιφερειάρχη!
Μα, -θα παρατηρήσετε- υπάρχουν οι νόμοι «περί ευθύνης υπουργών» και «περί πόθεν έσχες»! Στη συνείδηση του Λαού δεν υπάρχουν. Είναι και οι δύο πτώματα. Η πείρα απέδειξε ότι υπήρχαν (και υπάρχουν) προκειμένου να οδηγούν στη «νόμιμη ατιμωρησία».
Και αν ο υπουργός Οικονομικών πιστεύει το αντίθετο, διαπράττει μεγαλύτερο ολίσθημα και από εκείνο που διέπραξε προχθές λέγοντας στους απεργούς του ΟΣΕ:
- Ηρθε η ώρα να ξεβολευτείτε…
Aδέσμευτος
teachers-limnou
Read more: http://pentapostagma.blogspot.com/2010/09/blog-post_9795.html#ixzz0zQvdVHKW
Τι συμβαίνει στο Ν. Ηλείας;
Ακόμα δεν έχει ξεκαθαριστεί τι προκάλεσε τον θόρυβο που ακούστηκε στο Δήμο πύργου σήμερα το πρωί .Κανένα μέσω ,κανένας αρμόδιος δεν ενημέρωσε τους πολίτες για το θόρυβο ο οποίος είχε τέτοια ισχύει που νόμιζες ότι έπεσε αεροπλάνο.
Το γράφω για να καταλάβετε τη ήχος ήταν και τη πανικός προκλήθηκε στο Δήμο πύργου.
Το 82% των μεταναστατών της ΕΕ περνούν από την Ελλάδα!
Εκατόν πενήντα έως διακόσιοι παράνομοι μετανάστες ημερησίως εισέρχονται στην Ελλάδα από τα χερσαία σύνορα με την Τουρκία, σύμφωνα με στοιχεία που παρέθεσε ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη Σπύρος Βούγιας, σε υπουργική συνάντηση για το άσυλο και την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης στο Παρίσι.
To 62% από τους παράνομους μετανάστες είναι… αφγανικής καταγωγής και ακολουθούν οι αλλοδαποί με καταγωγή από τη Σομαλία, τη Νιγηρία, το Μαρόκο, την Αλγερία, το Πακιστάν και την Παλαιστίνη. Σύμφωνα με τα στοιχεία του κ. Βούγια, το πρώτο οκτάμηνο φέτος συνελήφθησαν στον Εβρο 23.819 αλλοδαποί διαφόρων εθνικοτήτων, όταν πέρυσι το ίδιο διάστημα οι συλλήψεις ήταν 5.634. Συντελέστηκε δηλαδή μια ποσοστιαία μεταβολή της τάξεως του 322,77%.
Αντίθετα, στα θαλάσσια σύνορα της χώρας συνελήφθησαν το πρώτο οκτάμηνο φέτος μόνο 3.976 παράνομοι μετανάστες, όταν πέρυσι το ίδιο διάστημα οι συλλήψεις είχαν ανέλθει σε 15.036. Σύμφωνα με την ετήσια ανάλυση του Frontex, η Ελλάδα δέχτηκε το 2009 το 75% της μη νόμιμης μετανάστευσης που εκδηλώθηκε σε όλο το εύρος των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, ενώ το 2010 το ποσοστό αυτό αγγίζει το 82%.
Οπως τόνισε ο κ. Βούγιας, εκτός από τους παράνομους μετανάστες που εισέρχονται καθημερινά στην Ελλάδα, εκκρεμούν και χιλιάδες αιτήματα επιστροφής αλλοδαπών στη χώρα μας, από άλλες χώρες της ΕΕ, στο πλαίσιο του κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ. Πρόκειται για παράνομους μετανάστες που κατάφεραν να φτάσουν σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αφού πρώτα πέρασαν από την Ελλάδα. anemo-milos
hellenicspace
Read more: http://pentapostagma.blogspot.com/2010/09/82.html#ixzz0zQqgBfL6
To 62% από τους παράνομους μετανάστες είναι… αφγανικής καταγωγής και ακολουθούν οι αλλοδαποί με καταγωγή από τη Σομαλία, τη Νιγηρία, το Μαρόκο, την Αλγερία, το Πακιστάν και την Παλαιστίνη. Σύμφωνα με τα στοιχεία του κ. Βούγια, το πρώτο οκτάμηνο φέτος συνελήφθησαν στον Εβρο 23.819 αλλοδαποί διαφόρων εθνικοτήτων, όταν πέρυσι το ίδιο διάστημα οι συλλήψεις ήταν 5.634. Συντελέστηκε δηλαδή μια ποσοστιαία μεταβολή της τάξεως του 322,77%.
Αντίθετα, στα θαλάσσια σύνορα της χώρας συνελήφθησαν το πρώτο οκτάμηνο φέτος μόνο 3.976 παράνομοι μετανάστες, όταν πέρυσι το ίδιο διάστημα οι συλλήψεις είχαν ανέλθει σε 15.036. Σύμφωνα με την ετήσια ανάλυση του Frontex, η Ελλάδα δέχτηκε το 2009 το 75% της μη νόμιμης μετανάστευσης που εκδηλώθηκε σε όλο το εύρος των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, ενώ το 2010 το ποσοστό αυτό αγγίζει το 82%.
Οπως τόνισε ο κ. Βούγιας, εκτός από τους παράνομους μετανάστες που εισέρχονται καθημερινά στην Ελλάδα, εκκρεμούν και χιλιάδες αιτήματα επιστροφής αλλοδαπών στη χώρα μας, από άλλες χώρες της ΕΕ, στο πλαίσιο του κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ. Πρόκειται για παράνομους μετανάστες που κατάφεραν να φτάσουν σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αφού πρώτα πέρασαν από την Ελλάδα. anemo-milos
hellenicspace
Read more: http://pentapostagma.blogspot.com/2010/09/82.html#ixzz0zQqgBfL6
Τα παιδιά, οι χαρές και οί δυσκολίες τους .Γέροντας Παίσιος
Τα μικρά παιδιά
Έχω παρατηρήσει, Γέροντα, ότι τα μωρά μερικές φορές την ώρα της Θείας Λειτουργίας χαμογελούν.
- Αυτό δεν το κάνουν μόνο στην Θεία Λειτουργία. Τα μωρά είναι σε συνεχή επαφή με τον Θεό, επειδή δεν έχουν μέριμνες. Τί ειπε ό Χριστός για τα μικρά παιδιά; «Οί Άγγελοι αυτών έν ουρανοίς διά παντός βλέπουσι το πρόσωπον τον Πατρός μου τον έν ουρανοίς» . Έχουν επικοινωνία και με τον Θεό και με τον Φύλακα Άγγελο τους, που είναι συνέχεια δίπλα τους. Στον ύπνο τους πότε γελούν, πότε κλαίνε, γιατί βλέπουν διάφορα. Άλλοτε βλέπουν τον Φύλακα Άγγελο τους και παίζουν μαζί του – τα χαϊδεύει, τα πειράζει, κουνάει τα χεράκια τους, και αυτά γελούν -, άλλοτε πάλι βλέπουν καμμιά σκηνή του πειρασμού και κλαίνε.
- Ο πειρασμός γιατί πηγαίνει στα νήπια;
- Και αυτό τα βοηθάει, για να αισθάνωνται την ανάγκη να ζητούν την μάνα τους. Αν δεν υπήρχε αυτός ο φόβος, δεν θα αναγκάζονταν να αναζητήσουν τήν αγκαλιά της μάνας τους. Όλα τα επιτρέπει ό Θεός για το καλό.
- Αυτά που βλέπουν, όταν είναι μικρά, τα θυμούνται, όταν μεγαλώσουν;
- Όχι, τα ξεχνούν. Αν θυμόταν το παιδάκι πόσες φορές είδε τον Άγγελο του, θα έπεφτε στην υπερηφάνεια. Γι’ αυτό, όταν μεγαλώση, τα ξεχνάει. Ο Θεός με σοφία εργάζεται.
- Μετά το Βάπτισμα τα βλέπουν αυτά;
- Φυσικά, μετά το Βάπτισμα.
- Γέροντα, ένα άβάπτιστο παιδάκι κάνει να προ¬σκύνηση άγια Λείψανα;
- Γιατί να μην κάνη; Μπορεί και να το σταύρωση κανείς με τα άγια Λείψανα. Είδα σήμερα ένα παιδάκι,
σαν άγγελουδάκι ήταν. «Που είναι τα φτερά σου;», το ρώτησα. Δεν ήξερε να μου πή!… Στο Καλύβι, δταν έρχεται η άνοιξη και ανθίζουν τα δένδρα, βάζω καραμέλες πάνω στα πουρνάρια, πού είναι κοντά στην πόρτα του φράχτη, και λέω στα μικρά παιδιά πού έρχονται εκεί: «Πηγαίνετε, παιδιά, να κόψετε καραμέλες από τα πουρνάρια, γιατί, αν πιάση βροχή, θα λειώσουν και θα πάνε χαμένες!». Μερικά έξυπνα παιδάκια καταλαβαίνουν ότι τις έβαλα εγώ και γελούν, άλλα πιστεύουν ότι φύτρωσαν, άλλα προβληματίζονται. Τα μικρά θέλουν και λίγο λιακάδα…
- Βάζετε πολλές καραμέλες, Γέροντα;
- Έμ, πώς! Τί να κάνω; Εγώ καλά γλυκά δεν δίνω στους μεγάλους• λουκούμια τους δίνω. Όταν μου φέρνουν καλά γλυκά, τα κρατώ για τα παιδιά της Σχολής . Νά, κι εδώ χθες βράδυ φύτεψα καραμέλες και σοκολατάκια και σήμερα… άνθισαν! Τα είδατε; Ό καιρός ήταν καλός, το χώμα ήταν αφράτο, γιατί το είχατε σκάψει καλά, και αμέσως άνθισαν ! Να δήτε τί ανθόκηπο θα σας κάνω εγώ! Δεν θα χρειάζεται να αγοράζουμε καραμέλες και σοκολατάκια για τα παιδιά. Τί; να μην έχουμε δική μας παραγωγή;
- Γέροντα, κάποιοι προσκυνητές είδαν τα σοκολατάκια πού φυτέψατε στον κηπο, επειδή το χαρτάκι τους έβγαινε πάνω άπό το χώμα. Παραξενεύτηκαν. «Κάποιο παιδάκι, είπαν, θα τα έβαλε».
- Δεν τους είπες ότι τα έβαλε ένα μεγάλο παιδί;
Ό Φύλακας Άγγελος προστατεύει τα παιδάκια
- Γέροντα, γιατί ό Θεός δίνει στον κάθε άνθρωπο έναν Φύλακα Άγγελο, άφού μπορεί ο ίδιος να μας προστατεύση;
- Αυτό είναι ξεχωριστή φροντίδα τοϋ Θεού για το πλάσμα Του. Ο Φύλακας Άγγελος είναι οικονομία Θεού. Είμαστε χρεώστες γι’ αυτό. Οί Άγγελοι ιδιαίτερα προ-στατεύουν τα μικρά παιδιά. Πώς τα φυλάνε! Μια φορά δυο παιδιά έπαιζαν έξω στον δρόμο. Το ένα άπό τα δύο σημάδευε το άλλο στο κεφάλι, για να το χτυπήση με μια πέτρα. Εκείνο δεν το έβλεπε. Την τελευταία στιγμή, φαίνεται, ό Άγγελος του το έκανε να δή κάτι, τινάχτηκε πέρα και γλίτωσε. Μια μάνα πάλι είχε πάρει στο χωράφι και το μωρό της. Το θήλασε, το έβαλε στην κούνια και πήγε να δούλεψη. Μετά άπό λίγο, όταν πήγε κοντά του, τί να δή! Το παιδάκι κρατούσε ένα φίδι και το έβλεπε! Όπως το είχε θηλάσει, είχε μείνει γάλα γύρω από το στοματάκι του. Πήγε λοιπόν το φίδι και έγλειφε το γάλα με την γλώσσα του και το παιδάκι το έπιασε με το χέρι του. Βάζει τις φωνές η μάνα, τρόμαξε το παιδί, άνοιξε το χεράκι του και έφυγε το φίδι! Φυλάει ό Θεός τα παιδιά.
- Γέροντα, τότε πώς πολλά παιδάκια υποφέρουν από αρρώστιες κ.λπ.;
- Ό Θεός ξέρει τι θα ώφελήση τον καθέναν και δίνει ανάλογα. Δεν δίνει στον άνθρωπο κάτι πού δεν θα τον ώ-φελήση. Βλέπει λ.χ. ότι περισσότερο θα μάς ωφελήση, αν μας δώση ένα κουσούρι, μια αναπηρία, παρά αν μάς προστατεύση να μή χτυπήσουμε ή να μή μείνουμε ανάπηροι.
[1] Ματθ. 18,10
[2]Για τους μαθητές της Αθωνιάδος Σχολής.
[3]Ο Γέροντας είχε φυτέψει στο φρεσκοσκαμμένο χώμα καραμέλες και σοκολατάκια και είχε βάλει επάνω τους ανθάκια από πασχαλιά, για να φαίνωνται σαν ανθισμένα.
Πηγή: Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτη Λόγοι Δ’, Οικογενειακή ζωή, Έκδοση Ιερόν Ησυχαστήριον “Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”, Σουρωτή Θεσσαλονίκης.
vatopaidi.wordpress.com
http://anavaseis.blogspot.com
Έχω παρατηρήσει, Γέροντα, ότι τα μωρά μερικές φορές την ώρα της Θείας Λειτουργίας χαμογελούν.
- Αυτό δεν το κάνουν μόνο στην Θεία Λειτουργία. Τα μωρά είναι σε συνεχή επαφή με τον Θεό, επειδή δεν έχουν μέριμνες. Τί ειπε ό Χριστός για τα μικρά παιδιά; «Οί Άγγελοι αυτών έν ουρανοίς διά παντός βλέπουσι το πρόσωπον τον Πατρός μου τον έν ουρανοίς» . Έχουν επικοινωνία και με τον Θεό και με τον Φύλακα Άγγελο τους, που είναι συνέχεια δίπλα τους. Στον ύπνο τους πότε γελούν, πότε κλαίνε, γιατί βλέπουν διάφορα. Άλλοτε βλέπουν τον Φύλακα Άγγελο τους και παίζουν μαζί του – τα χαϊδεύει, τα πειράζει, κουνάει τα χεράκια τους, και αυτά γελούν -, άλλοτε πάλι βλέπουν καμμιά σκηνή του πειρασμού και κλαίνε.
- Ο πειρασμός γιατί πηγαίνει στα νήπια;
- Και αυτό τα βοηθάει, για να αισθάνωνται την ανάγκη να ζητούν την μάνα τους. Αν δεν υπήρχε αυτός ο φόβος, δεν θα αναγκάζονταν να αναζητήσουν τήν αγκαλιά της μάνας τους. Όλα τα επιτρέπει ό Θεός για το καλό.
- Αυτά που βλέπουν, όταν είναι μικρά, τα θυμούνται, όταν μεγαλώσουν;
- Όχι, τα ξεχνούν. Αν θυμόταν το παιδάκι πόσες φορές είδε τον Άγγελο του, θα έπεφτε στην υπερηφάνεια. Γι’ αυτό, όταν μεγαλώση, τα ξεχνάει. Ο Θεός με σοφία εργάζεται.
- Μετά το Βάπτισμα τα βλέπουν αυτά;
- Φυσικά, μετά το Βάπτισμα.
- Γέροντα, ένα άβάπτιστο παιδάκι κάνει να προ¬σκύνηση άγια Λείψανα;
- Γιατί να μην κάνη; Μπορεί και να το σταύρωση κανείς με τα άγια Λείψανα. Είδα σήμερα ένα παιδάκι,
σαν άγγελουδάκι ήταν. «Που είναι τα φτερά σου;», το ρώτησα. Δεν ήξερε να μου πή!… Στο Καλύβι, δταν έρχεται η άνοιξη και ανθίζουν τα δένδρα, βάζω καραμέλες πάνω στα πουρνάρια, πού είναι κοντά στην πόρτα του φράχτη, και λέω στα μικρά παιδιά πού έρχονται εκεί: «Πηγαίνετε, παιδιά, να κόψετε καραμέλες από τα πουρνάρια, γιατί, αν πιάση βροχή, θα λειώσουν και θα πάνε χαμένες!». Μερικά έξυπνα παιδάκια καταλαβαίνουν ότι τις έβαλα εγώ και γελούν, άλλα πιστεύουν ότι φύτρωσαν, άλλα προβληματίζονται. Τα μικρά θέλουν και λίγο λιακάδα…
- Βάζετε πολλές καραμέλες, Γέροντα;
- Έμ, πώς! Τί να κάνω; Εγώ καλά γλυκά δεν δίνω στους μεγάλους• λουκούμια τους δίνω. Όταν μου φέρνουν καλά γλυκά, τα κρατώ για τα παιδιά της Σχολής . Νά, κι εδώ χθες βράδυ φύτεψα καραμέλες και σοκολατάκια και σήμερα… άνθισαν! Τα είδατε; Ό καιρός ήταν καλός, το χώμα ήταν αφράτο, γιατί το είχατε σκάψει καλά, και αμέσως άνθισαν ! Να δήτε τί ανθόκηπο θα σας κάνω εγώ! Δεν θα χρειάζεται να αγοράζουμε καραμέλες και σοκολατάκια για τα παιδιά. Τί; να μην έχουμε δική μας παραγωγή;
- Γέροντα, κάποιοι προσκυνητές είδαν τα σοκολατάκια πού φυτέψατε στον κηπο, επειδή το χαρτάκι τους έβγαινε πάνω άπό το χώμα. Παραξενεύτηκαν. «Κάποιο παιδάκι, είπαν, θα τα έβαλε».
- Δεν τους είπες ότι τα έβαλε ένα μεγάλο παιδί;
Ό Φύλακας Άγγελος προστατεύει τα παιδάκια
- Γέροντα, γιατί ό Θεός δίνει στον κάθε άνθρωπο έναν Φύλακα Άγγελο, άφού μπορεί ο ίδιος να μας προστατεύση;
- Αυτό είναι ξεχωριστή φροντίδα τοϋ Θεού για το πλάσμα Του. Ο Φύλακας Άγγελος είναι οικονομία Θεού. Είμαστε χρεώστες γι’ αυτό. Οί Άγγελοι ιδιαίτερα προ-στατεύουν τα μικρά παιδιά. Πώς τα φυλάνε! Μια φορά δυο παιδιά έπαιζαν έξω στον δρόμο. Το ένα άπό τα δύο σημάδευε το άλλο στο κεφάλι, για να το χτυπήση με μια πέτρα. Εκείνο δεν το έβλεπε. Την τελευταία στιγμή, φαίνεται, ό Άγγελος του το έκανε να δή κάτι, τινάχτηκε πέρα και γλίτωσε. Μια μάνα πάλι είχε πάρει στο χωράφι και το μωρό της. Το θήλασε, το έβαλε στην κούνια και πήγε να δούλεψη. Μετά άπό λίγο, όταν πήγε κοντά του, τί να δή! Το παιδάκι κρατούσε ένα φίδι και το έβλεπε! Όπως το είχε θηλάσει, είχε μείνει γάλα γύρω από το στοματάκι του. Πήγε λοιπόν το φίδι και έγλειφε το γάλα με την γλώσσα του και το παιδάκι το έπιασε με το χέρι του. Βάζει τις φωνές η μάνα, τρόμαξε το παιδί, άνοιξε το χεράκι του και έφυγε το φίδι! Φυλάει ό Θεός τα παιδιά.
- Γέροντα, τότε πώς πολλά παιδάκια υποφέρουν από αρρώστιες κ.λπ.;
- Ό Θεός ξέρει τι θα ώφελήση τον καθέναν και δίνει ανάλογα. Δεν δίνει στον άνθρωπο κάτι πού δεν θα τον ώ-φελήση. Βλέπει λ.χ. ότι περισσότερο θα μάς ωφελήση, αν μας δώση ένα κουσούρι, μια αναπηρία, παρά αν μάς προστατεύση να μή χτυπήσουμε ή να μή μείνουμε ανάπηροι.
[1] Ματθ. 18,10
[2]Για τους μαθητές της Αθωνιάδος Σχολής.
[3]Ο Γέροντας είχε φυτέψει στο φρεσκοσκαμμένο χώμα καραμέλες και σοκολατάκια και είχε βάλει επάνω τους ανθάκια από πασχαλιά, για να φαίνωνται σαν ανθισμένα.
Πηγή: Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτη Λόγοι Δ’, Οικογενειακή ζωή, Έκδοση Ιερόν Ησυχαστήριον “Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”, Σουρωτή Θεσσαλονίκης.
vatopaidi.wordpress.com
http://anavaseis.blogspot.com
Ελένη Φωκά: Έγινα το μαύρο πρόβατο...
Έδωσε μια σκληρή μάχη για 23 ολόκληρα χρόνια στο κατεχόμενo τμήμα της Κύπρου. Υπέμενε ακλόνητη και θαρραλέα τα πάνδεινα, και υπέφερε όσο λίγοι άνθρωποι για να προσφέρει μόρφωση, να διδάξει ελληνική παιδεία, ιστορία και Χριστιανισμό στα λιγοστά φοβισμένα, εγκλωβισμένα Κυπριόπουλα, και για να δίνει κουράγιο στους χιλιοταλαιπωρημένους συγχωριανούς της. Σήμερα, ζει με τις μνήμες της, σ' ένα προάστιο της Λευκωσίας, όπου ακόμα και το προσφυγικό λιτό σπιτάκι της το απαίτησε, ναι, το απαίτησε, γιατί κυβερνητικοί παράγοντες της είπαν ότι δεν το δικαιούται!
Η Ελένη Φωκά, η ζωντανή ηρωίδα, μια πραγματική Κυρία, μεγάλωσε στην Αγία Τριάδα Γιαλούσας στο Ριζοκάρπασο. Ήταν η μεγαλύτερη από τα εννέα παιδιά της Λουκίας και του Λύσανδρου Φωκά (πέντε κορίτσια και τέσσερα αγόρια). Αγροτική οικογένεια, αγροτικές εργασίες, καπνά, ελιές, χαρούπια, σιτηρά. Τα παιδιά βοηθούσαν κάθε μέρα στις δουλειές, αλλά ο πατέρας είχε μεγάλη επιθυμία να μορφώσει τα παιδιά του.
Μόνον η Ελένη και άλλη μια αδελφή της πρόλαβαν να σπουδάσουν. Όλα τα άλλα παιδιά τα πρόλαβε η εισβολή του 1974. Όταν οι τουρκικές βόμβες όργωναν αυγουστιάτικα το Ριζοκάρπασο, η Ελένη ήταν 24 ετών, πτυχιούχος οικιακής οικονομίας, Ελληνικού πανεπιστημίου. Από το 1973 είχε διοριστεί ως εκπαιδευτικός στο νησί.
Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και η εισβολή της 20ής Ιουλίου του 1974, την βρήκε στο σπίτι της στην Αγία Τριάδα.
Θυμάται για εκείνη τη μέρα: «Βλέπαμε τα πλοία και τα αεροπλάνα με φόβο και τρόμο. Στη 2η εισβολή στις 15 Αυγούστου, οι Τούρκοι ήρθαν και στη Γιαλούσα. Νωρίτερα, είχαν αποκόψει τη χερσόνησο της Καρπασίας και έτσι δεν μπορούσαμε να φύγουμε.
Ακούσαμε τα νέα για την αποκοπή του δρόμου από το ραδιόφωνο. Τρομάξαμε. Φώλιασε ο φόβος μέσα μας. Εκείνη τη μέρα, ο πατέρας μου ήταν στους αγρούς. Έτρεξα με το ποδήλατο να του πω ότι έπρεπε να γυρίσει αμέσως στο σπίτι. Στο δρόμο έβλεπα κόσμο να τρέχει και να κλαίει.
Μόλις μπήκαν οι Τούρκοι στο χωριό έκαναν κέρφιου (σ.σ. περιορισμό στην κυκλοφορία των ατόμων). Ρήμαξαν όλα τα καταστήματα. Μας μάζεψαν στην εκκλησία λίγο μετά το μεσημέρι. Μπήκαν με τα τανκς και οι προπομποί τους φώναζαν με ντουντούκες ότι έπρεπε να μαζευτούμε στην εκκλησία.
Μάζεψαν όλους τους άνδρες. Από τον πατέρα μου, που ήταν ηλικιωμένος, έως τον μικρότερο αδελφό μου, που ήταν μαθητής γυμνασίου. Όλους τους πήγαν στα Άδανα. Μόνον ο ένας αδελφός μου που ήταν στρατιώτης σώθηκε.
Τους πήραν με τα λεωφορεία. Όλα ήταν βαμμένα με μαύρη μπογιά. Ακόμα και τα τζάμια των αυτοκινήτων. Τους πήγαν στον ξενοδοχείο Ντόουμ στην Κερύνεια. Εκεί απελευθέρωσαν τον πατέρα μου γιατί ήταν ηλικιωμένος. Τα αγόρια τα πήραν.
Τα κορίτσια τα βίασαν... πολλά κορίτσια βίασαν. Μακάρι να μη ζούσαμε. Ζήσαμε όμως και ο πόνος του κάθε συγχωριανού ήταν πόνος όλων των υπολοίπων. Οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν τους βιασμούς για να σκορπίσουν το φόβο. Τελικά δεν άφησαν άνθρωπο χωρίς να τον βασανίσουν».
Εγκλωβισμένες στο φόβο ζωές Η κυρία Φωκά συνεχίζει:
«Οι άνδρες έπρεπε να παρουσιαστούν τρεις και τέσσερις φορές την ημέρα στο κέντρο του χωριού. Με τα μάτια ακίνητα σαν άγαλμα. Αν κοίταζε κάποιος αλλού, τον κτυπούσαν βάναυσα.
Δεν μπορούσες να βγεις έξω από το σπίτι σου. Αν κάποιος έπρεπε να κινηθεί, όπως ο πατέρας μου που είχε ζώα και έπρεπε να τα ταΐσει, έπρεπε να πάρει άδεια. Σε 10-15 μήνες μας πήραν και τα σιτηρά και τα καπνά και τα χαρούπια και τα ζώα. Έφεραν και τους εποίκους, που μας κτυπούσαν κάθε φορά που προσπαθούσαμε να αντιδράσουμε στις κλοπές τους.
Κτύπησαν τον πατέρα μου τρεις φορές, όταν πήγαν να του κλέψουν τα προϊόντα της σοδιάς. Και όταν πήγε να διαμαρτυρηθεί, βρέθηκε στη φυλακή».
Η φωνή της κυρίας Ελένης ακούγεται ραγισμένη: «Περιουσία δεν είχαμε, ασφάλεια δεν είχαμε, διακινδυνεύαμε κάθε στιγμή. Βίαζαν τα κορίτσια και φυλάκιζαν και κτυπούσαν τα αγόρια, για να μας υποχρεώσουν να φύγουμε. Αν και υπήρχε απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, που προέβλεπε ότι μπορούσαμε να αποφασίσουμε πού θα ζήσουμε, ωστόσο εκδιώχθηκε ο κόσμος, υπογράφοντας μάλιστα εκβιαστικά ότι «διά της ιδίας θελήσεως» έφευγε. Δεν ξέρουμε τα μαρτύρια του καθενός. Ξέρω τα δικά μου. Αναγκαστικά ο κόσμος έφευγε. Κυρίως για να προστατεύσουν τα μικρά παιδιά τους».
Η κυρία Ελένη, με μάτια χαμένα στο χρόνο, βουρκωμένη, συνεχίζει, περιγράφοντας τα γεγονότα που έμειναν ανεξίτηλα χαραγμένα στο μυαλό και τη ψυχή της: «Και οι βιασμοί που ακούγαμε, ήταν συγκλονισμός, αλλά και να κτυπούν κάθε νύχτα το σπίτι του άλλου ήταν τρόμος. Ξαφνικά να κτυπούν την πόρτα σου μες στη νύχτα».
Το γαϊδούρι ήξερε
«Οι έποικοι μάς πήρα τα ζώα μας. Πέντε βόδια, κατσίκες, πρόβατα, όλα. Ο πατέρας μου κράτησε ένα ζώο, γιατί ένας αστυνομικός του ζήτησε να του το μεγαλώσει. Ξέχασε όμως ο ντερβίσης να έρθει και ο πατέρας μου τα αύξησε τα ζώα. Ήρθαν όμως οι έποικοι και του πήραν έξι από αυτά. Κι όταν ο πατέρας μου το κατήγγειλε, ο Τούρκος αστυνομικός του είπε ότι «εγώ θα σου βρω τον ένοχο, ακόμα κι αν χρειαστεί να βρω τα κόκαλα των ζώων». Ακόμα και το γαϊδούρι μας έκλεψαν. Και το καημένο, αφού άλλαξε δώδεκα χέρια, ξέφυγε και ήρθε μόνον του στο σπίτι μας. Είναι αστείο, αλλά ο Τούρκος που υποστήριζε ότι ήταν το ζώο δικό του, έφερε δώδεκα άτομα για να βεβαιώσουν την κυριότητα του γαϊδουριού.
Εκείνο όμως ήξερε, και είχε πάει στο στάβλο του χωρίς υπόδειξη!
Πέρα από το θάνατο και το ανάθεμα δεν υπάρχει άλλος θάνατος. Έτσι αποφάσισα να παραμείνω στο κατεχόμενο χωριό μου. Ήξερα πια τι με περίμενε. Και οι Τούρκοι φρόντιζαν κάθε μέρα να μας θυμίζουν ότι ήμασταν ανεπιθύμητοι. Τον πατέρα μου τον βασάνιζαν πολύ. Εκείνος φώναζε, και φώναζε και μαζί μου, γιατί εγώ δεν ήθελα να φύγω. Είχε αγανακτήσει.
Έκλεψαν όλα τα πράγματα του σχολείου. Επέβαλλαν φόρους στον πατέρα μου, αν και μας εκμεταλλεύονταν την περιουσία. Εκείνος δεν πλήρωσε και του έβαλαν πρόστιμο. Το πλήρωσε τελικά ένας Κύπριος, για να μην τον πάρουν φυλακή. Ήταν ο οδηγός του λεωφορείου του χωριού. Φυσικά του επέστρεψα του ανθρώπου τα χρήματα».
Οι Τούρκοι βρόμιζαν το σχολείο
«Πέρασε ο Αύγουστος του 1974 και τον Σεπτέμβρη άρχισαν τα σχολεία. Είχαν μείνει στα κατεχόμενα της Β. Κύπρου κι άλλοι εκπαιδευτικοί, αν και οι Τούρκοι τους υποχρέωσαν να κάνουν αίτηση να φύγουν.
Ήταν εκεί η οικογένεια της διευθύντριας του σχολείου Θάλειας Καουτζιάνη. Συνέλαβαν τον άντρα της και ήταν αγνοούμενος. Κακοποιούσαν τον γιο της κάθε μέρα. Έμεινε εκείνη. Άρχισαν άλλα προβλήματα και αναγκάστηκε η διευθύντρια να φύγει. Κι άλλες εκπαιδευτικοί που είχαν μείνει, αναγκάστηκαν να φύγουν εξαιτίας των καθημερινών προβλημάτων. Έφυγαν όλοι. Έμεινα εγώ. Δεν μπορούσα να ζητήσω από τους Τούρκους να μου επιτρέψουν να μείνω. Ήρθαν όμως κάποιοι γονείς και με παρακάλεσαν: ''Δεν θέλουμε να μάθουν γράμματα αλλά να τα αφήνουμε στα χέρια σας για ασφάλεια''. Έτσι, μου είπαν να γράψω στο Υπουργείο. Εκεί ήταν δύο ακόμα δασκάλες. Έστειλα την επιστολή στο Υπουργείο Παιδείας και μετά από έναν ολόκληρο χρόνο έδωσαν την άδεια να λειτουργήσει το σχολείο.
Ζήσαμε πολύ σκληρές συνθήκες. Καθημερινά στο σχολείο έρχονταν οι Τούρκοι και λέρωναν με ακαθαρσίες στη βεράντα του σχολείου. Πετούσαν στην πόρτα τις ακαθαρσίες τους. Ή τις κρεμούσαν στο πόμολο της πόρτας μέσα σε νάιλον σακούλα. Φώναζα τους στρατιώτες των Ηνωμένων Εθνών να τα δουν. Αισθανόμουν ικανοποίηση όταν αποκαλούσαν ζώα, γαϊδούρια τους Τούρκους. Τις τουαλέτες τις καθάριζα νωρίς το πρωί πριν έρθουν τα παιδιά, γιατί αυτά δεν έφταιγαν..
Αλλά φυσικά όσο τα καταγγέλλαμε, τόσο πιο πολλά γίνονταν. Ακόμα και μέσα στην εκκλησία λέρωναν.
Όταν ζητούσαμε υλικά, χλωρίνες κλπ τα έφερναν τα παιδιά απ' τα πράγματα που έστελλαν οι συγγενείς των εγκλωβισμένων στις οικογένειες.
Μας έκοβαν το νερό. Έβγαζα το νερό από το πηγάδι και το μεταφέραμε σε δοχεία και με αυτό καθαρίζαμε το σχολείο. Άλλοτε έριχναν ψόφια ζώα μέσα στο ντεπόζιτο του νερού, για να μην μπορούν τα παιδιά να το χρησιμοποιήσουν. Τα έδειχνα αυτά όλα στα Ηνωμένα Έθνη και γι' αυτό θεωρήθηκα ενοχλητική από τους Τούρκους».
Μας έπαιρναν τα βιβλία
«Όσο για τα βιβλία, δεν μας έδιναν. Έστελλε το Υπουργείο, αλλά τα κρατούσαν τα κατοχικά στρατεύματα. Και όταν μας έδιναν κάποια γύρω στο Φλεβάρη, δεν μας έδιναν τον τρίτο ή τον τέταρτο τόμο. Έτσι δυσκόλευαν το έργο μου ακόμα πιο πολύ. Γι' αυτό και χρησιμοποιούσαμε τα παλιά βιβλία. Ήταν ένας συνεχής πόνος. Μια διαρκής αγανάκτηση. Αισθανόμασταν μετέωροι. Δεν είχαμε πού να πιαστούμε, πού να κρατηθούμε και η κυπριακή κυβέρνηση δεν μπορούσε να μας βοηθήσει.
Ακόμα και τα τζάμια μάς τα έσπαζαν, τα κεραμίδια μάς τα έπαιρναν και έτρεχαν τα νερά μέσα στις αίθουσες. Όταν ζητούσαμε τζάμια ή κεραμίδια, η κυπριακή κυβέρνηση μας έστελλε ακόμα και Τουρκοκύπριους να μας τα φτιάξουν. Την επόμενη μέρα, όμως, πάλι τα τζάμια έσπαγαν και τα κεραμίδια έφευγαν. Μέχρι και τις λάμπες μας έκλεβαν».
Αν και νεαρή κοπέλα και η ίδια, η κ. Ελένη Φωκά διατήρησε τότε αυξημένο το αίσθημα της ευθύνης έναντι των αθώων παιδιών.
«Κάποια στιγμή τα περίπου 200 Κυπριόπουλά μου, βρέθηκαν στο ίδιο σχολείο με 200 παιδιά εποίκων, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να συμβιώσουν στο ίδιο προαύλιο. Τα Τουρκάκια κτυπούσαν τα παιδιά μας. Έτσι φρόντιζα να μη βγαίνουμε διάλειμμα ταυτόχρονα. Διαμαρτυρήθηκα και στα Ηνωμένα Έθνη και στις τουρκικές δυνάμεις, αλλά ποιος να με ακούσει.
Τελικά, κατάφερα να απομακρύνουν τα Τουρκάκια με τη βοήθεια των Ην. Εθνών».
Έγραψε στον Κόφι Ανάν - την εξαπάτησε η κυπριακή κυβέρνηση
Η κυρία Φωκά θυμάται κάποιες φορές που τα Ηνωμένα Έθνη ή και οι κατοχικές δυνάμεις δεν της επέτρεπαν να διακινηθεί στα κατεχόμενα:
«Έπρεπε να με ελέγξουν σε τρία-τέσσερα σημεία, όταν έπρεπε να φύγω από το χωριό. Όταν με πήγαιναν στο νοσοκομείο στη Βόρεια Κύπρο, με έβαζαν από την πίσω πόρτα. Αλλά τα φάρμακα που μου έδιναν φοβόμουν να τα πάρω. Κάνει ευσυνείδητα τη δουλειά του ο γιατρός;
Σκεφτόμουν. Αναγκαστικά έστελλα τη συνταγή στις ελεύθερες περιοχές.
Στη Γιαλούσα πέθαναν και άτομα από την ''ιατρική περιποίηση''. Έγραψα στον Κόφι Ανάν, στην Κυπριακή Δημοκρατία, στα Ηνωμένα Έθνη, λέγοντας ότι ήταν δικαίωμά μου να έχω ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Τέσσερις φορές μας ζήτησαν να βγάλω τουρκική ταυτότητα. Έρχονταν μεσάνυχτα στα σπίτια μας. Το ρεύμα, μας το είχαν κόψει. Έβαζαν ένα πανί λευκό μέσα στο σκοτάδι για να μου βγάλουν φωτογραφία. Αυτό δεν το δέχθηκα ποτέ. Γι' αυτόν το λόγο δεν μου επέτρεπαν να έρθω στις ελεύθερες περιοχές.
Τελικά, αφού είδαν οι τουρκικές Αρχές ότι δεν άλλαζα την απόφασή μου, ότι δεν ήθελα να βγάλω τουρκική ταυτότητα, μου έδωσαν μια επιστολή του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Γλαύκου Κληρίδη, που μου έγραφε να έρθω στις ελεύθερες περιοχές και όταν αποθεραπευτώ να γυρίσω πίσω.
Ωστόσο, από το 26 Μαΐου 1997 δεν μου επέτρεψαν να επιστρέψω στα κατεχόμενα. Έχασα έτσι το σπίτι μου, μου έκλεισαν και το σχολείο. Ήταν του Αγίου Συνεσίου, δεν θα το ξεχάσω. Πήγα στον Άγιο Συνέσιο στο Ριζοκάρπασο. Πήγα μαζί με τα παιδιά. Ήρθε Υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών, γιατί πήρα τηλέφωνο στο ΡΙΚ και είπα ότι ζητούσα να έρθω στις ελεύθερες περιοχές για λόγους υγείας. Ήμουν τότε 46 ετών. Προηγουμένως, ένας αξιωματικός των Ηνωμένων Εθνών είπε ότι η Φωκά δεν έχει κανένα πρόβλημα. Πήρα σβάρνα τα σπίτια των Τουρκοκυπρίων και βρήκα τηλέφωνο και μίλησα στο ΡΙΚ. Έτσι, όταν ήρθαν να μου πουν ότι θα πήγαινα στις ελεύθερες περιοχές, χάρηκα πολύ. Μάλιστα ασπάστηκα και τους αξιωματικούς των Ηνωμένων Εθνών, που τάχα με βοήθησαν. Δεν είχα τότε αντιληφθεί το κρυφό παιχνίδι που έπαιξαν σε βάρος μου όλοι.
Όταν έφθασα στην ελεύθερη Κύπρο, ήρθε κάποιος αξιωματούχος και μου είπε: ''Ε! μέχρι να ανοίξουν και τα σχολεία τον Σεπτέμβρη...''
Τότε κατάλαβα ότι υπήρξε συνέργεια των κυπριακών Αρχών και των Ηνωμένων. Εθνών για το σιωπηλό εκτοπισμό μου.
Τέσσερις φορές προσπάθησα να επιστρέψω. Με κτύπησαν στο Λήδρα Πάλας (σ.σ. Ξενοδοχείο στην ''πράσινη γραμμή'') οι τουρκικές δυνάμεις.
Επέμενα και για ένα μήνα πήγαινα κάθε μέρα στην ''πράσινη γραμμή'', αλλά δεν μου επέτρεπαν να συνεχίσω για τη βόρεια Κύπρο. Με ταλαιπωρούσαν και καθυστερούσαν και τους εγκλωβισμένους που περίμεναν μέσα στα λεωφορεία, για να γυρίσουν στα σπίτια τους. Κάποια μέρα με παρακάλεσαν και οι εγκλωβισμένοι: ''Ελένη, λυπήσου μας, κατέβα από το λεωφορείο''».
Το «ευχαριστώ» της Κυπριακής Δημοκρατίας
Η ηρωίδα δασκάλα, δίδαξε επί 23 χρόνια τα σκλαβωμένα Κυπριόπουλα στην κατεχόμενη Κύπρο. Πώς εκφράστηκε άραγε το «Ευχαριστώ» της κυπριακής κυβέρνησης γι' αυτή της την προσφορά;
«Καμία προσοχή, καμία επικοινωνία. Από την ημέρα που ήρθα, αντιμετώπισα την αδιαφορία. Ούτε κάποια υπηρεσία, ούτε κάποιος Υπουργός, ή βουλευτής, ή διευθυντής του Υπουργείου Παιδείας δεν ενδιαφέρθηκαν να ρωτήσουν για την περίπτωσή μου. Μάλιστα, όταν μου ήρθε διορισμός από το Υπουργείο Παιδείας, μου είπαν ότι ήμουν ''οκνηρή'' και γι' αυτό δεν ήθελα να εργαστώ εδώ. Ενώ αυτή ήταν η διαμαρτυρία μου για την απομάκρυνσή μου από το δικό μου σχολείο.
Όταν εκτοπίστηκα, δεν είχα φέρει μαζί μου τίποτα από τα πράγματά μου. Όλα έμειναν εκεί στο Ριζοκάρπασο και τα έκλεψαν. Μόνο μια καλή κυρία πήγε στο σπίτι μου και βρήκε μία σημαία από τις δύο τις ελληνικές που είχα σπίτι και μου την έφερε. Την είχε τυλίξει μέσα σε μια νυχτικιά για να μη τη δούνε... (σ.σ. κλαίει). Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για τίποτα».
- Κάποιο από τα παιδιά που διδάξατε εκεί, ήρθε να σας δει εδώ στην Αγλαντζιά;
- «Δυστυχώς, όχι».
- Κανένας;;
- «Κανένας. Δεν έχω απαίτηση. Ξέρω ότι η ζωή είναι σκληρή για όλους, όπως τη βιώνω κι εγώ. Εύχομαι βέβαια να είναι όλα τα παιδιά μου καλά.
Και από το σημείο αυτό, κάθε λέξη της δασκάλας Ελένης Φωκά κτυπάει προσβλητικά στη συνείδησή μας. Με μεγάλη δυσκολία προσθέτει:
«Πρέπει να πω ότι ακόμα και τα μέλη της οικογένειάς μου δεν έτυχαν καμιάς βοήθειας. Και σήμερα, βιώνω τις χειρότερες καταστάσεις. (σ.σ. η φωνή της ηρωίδας κόβεται από λυγμούς) γιατί δεν θέλησα να προδώσω τις αρχές μου, την πατρίδα μου».
Τη ρωτάμε γιατί η κυπριακή κυβέρνηση της γύρισε την πλάτη;
- «Δεν θα ήθελα να τα βγάλω στα φόρα. Γι' αυτό ζω έρημη.
Κάποτε λες ''δεν αξίζει''. Κάποτε πληγώνεσαι. Δεν είναι δυνατόν και δεν θέλω καμιά βοήθεια αλλά (σ.σ. συνεχίζει να κλαίει σιωπηλά) άμα τα θυμάσαι. Άφησαν την ευθύνη στους ανθρώπους που υπέφεραν, να ζουν μόνοι τους τις τραγικές συνέπειες της κατοχής. Εγώ τίποτε δεν θέλω.
Εξάλλου, βλέπεις και το ενδιαφέρον. Ξέρω ότι είναι απάνθρωπη κοινωνία που ζούμε.
Η κυπριακή κυβέρνηση εξάντλησε όλο το ευχαριστώ της μ' ένα σπίτι προσφυγικό. Και αυτό ''κατά παραχώρηση'' και με ευθύνη του Υπουργού, γιατί λένε ότι ''δεν δικαιούμαι'', διότι έπρεπε να ήμασταν δύο άτομα. Δεν μου δίνουν το δικαίωμα να ζήσω, έστω ακόμα δέκα χρόνια σαν άνθρωπος. Αυτοί που θησαυρίζουν σε βάρος του αδύναμου και απροστάτευτου λαού, που αγαπά τον τόπο του. Και η ευχή μας, η παράκλησή μας μία είναι προς τη διεθνή κοινωνία: Να βοηθήσουν τον τόπο μας. Και διερωτώμαι: πως δεν μας κατανόησε μέχρι σήμερα καμία χώρα.
Ενταχθήκαμε στην ΕΕ και αντί να βοηθιέται η Κύπρος, επιβραβεύεται η Τουρκία. Φοβάμαι ότι στο τέλος θα αναζητούμε πατρίδα.
Όσα σας είπα είναι λόγια. Άλλη όμως η αίσθηση του βιώματος των 23 χρόνων. Τώρα μπορεί να μη ζω το φόβο, αλλά ζω μακριά από τον παράδεισό μας. Η βεβήλωση των εκκλησιών μας φωνάζει, φωνάζουν οι πέτρες. Αυτό δεν το αντέχω! Είναι ευθύνη των ηγετών μας, είναι ευθύνη δική μας... κάτι πρέπει να κάνουμε!»
Είμαι εχθρός της οικογένειάς μου...
Η αφήγηση της Κυρίας Ελένης Φωκά (σ.σ. Κυρία με κάπα κεφαλαίο πάντα) αναμφίβολα προβληματίζει κάθε Έλληνα και Ελληνίδα, καθώς μόνον απορία για τη συμπεριφορά των κυπριακών Αρχών και μια έντονη γεύση απογοήτευσης αφήνει.
«Δεν ζήτησα ποτέ τίποτα από την κυπριακή κυβέρνηση. Γι' αυτό ζω τη δυστυχία μου. Εγώ σήμερα είμαι εχθρός της οικογένειάς μου, γιατί εξαιτίας που ήμουν δασκάλα, κακοποιήθηκαν μέλη της οικογένειάς μου. Και αυτό μου το χρεώνουν. Και ό,τι συνέβη στα αδέλφια μου. που ψωμοζητούν, δεν έχουν βοήθεια από πουθενά. Ούτε υποστήριξη ούτε ψυχολογική βοήθεια. Οι πόρτες που κτύπησαν ήσαν όλες κλειστές.
Είμαστε το μαύρο πρόβατο. Η μητέρα μου ζει στο Τσιακιλερό και είναι 88 ετών. Τη βλέπω όσο πιο συχνά μπορώ. Είναι λίγο μακριά. Ζήτησα να μου δώσουν σπίτι εκεί. Δεν δικαιούμαι, μου απάντησαν. Έζησα 23 χρόνια μακριά από τους δικούς μου και τώρα ζω και πάλι μακριά τους».
ΣΗΜΕΡΙΝΗ
http://www.enkripto.com/2010/09/blog-post_12.html
Η Ελένη Φωκά, η ζωντανή ηρωίδα, μια πραγματική Κυρία, μεγάλωσε στην Αγία Τριάδα Γιαλούσας στο Ριζοκάρπασο. Ήταν η μεγαλύτερη από τα εννέα παιδιά της Λουκίας και του Λύσανδρου Φωκά (πέντε κορίτσια και τέσσερα αγόρια). Αγροτική οικογένεια, αγροτικές εργασίες, καπνά, ελιές, χαρούπια, σιτηρά. Τα παιδιά βοηθούσαν κάθε μέρα στις δουλειές, αλλά ο πατέρας είχε μεγάλη επιθυμία να μορφώσει τα παιδιά του.
Μόνον η Ελένη και άλλη μια αδελφή της πρόλαβαν να σπουδάσουν. Όλα τα άλλα παιδιά τα πρόλαβε η εισβολή του 1974. Όταν οι τουρκικές βόμβες όργωναν αυγουστιάτικα το Ριζοκάρπασο, η Ελένη ήταν 24 ετών, πτυχιούχος οικιακής οικονομίας, Ελληνικού πανεπιστημίου. Από το 1973 είχε διοριστεί ως εκπαιδευτικός στο νησί.
Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και η εισβολή της 20ής Ιουλίου του 1974, την βρήκε στο σπίτι της στην Αγία Τριάδα.
Θυμάται για εκείνη τη μέρα: «Βλέπαμε τα πλοία και τα αεροπλάνα με φόβο και τρόμο. Στη 2η εισβολή στις 15 Αυγούστου, οι Τούρκοι ήρθαν και στη Γιαλούσα. Νωρίτερα, είχαν αποκόψει τη χερσόνησο της Καρπασίας και έτσι δεν μπορούσαμε να φύγουμε.
Ακούσαμε τα νέα για την αποκοπή του δρόμου από το ραδιόφωνο. Τρομάξαμε. Φώλιασε ο φόβος μέσα μας. Εκείνη τη μέρα, ο πατέρας μου ήταν στους αγρούς. Έτρεξα με το ποδήλατο να του πω ότι έπρεπε να γυρίσει αμέσως στο σπίτι. Στο δρόμο έβλεπα κόσμο να τρέχει και να κλαίει.
Μόλις μπήκαν οι Τούρκοι στο χωριό έκαναν κέρφιου (σ.σ. περιορισμό στην κυκλοφορία των ατόμων). Ρήμαξαν όλα τα καταστήματα. Μας μάζεψαν στην εκκλησία λίγο μετά το μεσημέρι. Μπήκαν με τα τανκς και οι προπομποί τους φώναζαν με ντουντούκες ότι έπρεπε να μαζευτούμε στην εκκλησία.
Μάζεψαν όλους τους άνδρες. Από τον πατέρα μου, που ήταν ηλικιωμένος, έως τον μικρότερο αδελφό μου, που ήταν μαθητής γυμνασίου. Όλους τους πήγαν στα Άδανα. Μόνον ο ένας αδελφός μου που ήταν στρατιώτης σώθηκε.
Τους πήραν με τα λεωφορεία. Όλα ήταν βαμμένα με μαύρη μπογιά. Ακόμα και τα τζάμια των αυτοκινήτων. Τους πήγαν στον ξενοδοχείο Ντόουμ στην Κερύνεια. Εκεί απελευθέρωσαν τον πατέρα μου γιατί ήταν ηλικιωμένος. Τα αγόρια τα πήραν.
Τα κορίτσια τα βίασαν... πολλά κορίτσια βίασαν. Μακάρι να μη ζούσαμε. Ζήσαμε όμως και ο πόνος του κάθε συγχωριανού ήταν πόνος όλων των υπολοίπων. Οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν τους βιασμούς για να σκορπίσουν το φόβο. Τελικά δεν άφησαν άνθρωπο χωρίς να τον βασανίσουν».
Εγκλωβισμένες στο φόβο ζωές Η κυρία Φωκά συνεχίζει:
«Οι άνδρες έπρεπε να παρουσιαστούν τρεις και τέσσερις φορές την ημέρα στο κέντρο του χωριού. Με τα μάτια ακίνητα σαν άγαλμα. Αν κοίταζε κάποιος αλλού, τον κτυπούσαν βάναυσα.
Δεν μπορούσες να βγεις έξω από το σπίτι σου. Αν κάποιος έπρεπε να κινηθεί, όπως ο πατέρας μου που είχε ζώα και έπρεπε να τα ταΐσει, έπρεπε να πάρει άδεια. Σε 10-15 μήνες μας πήραν και τα σιτηρά και τα καπνά και τα χαρούπια και τα ζώα. Έφεραν και τους εποίκους, που μας κτυπούσαν κάθε φορά που προσπαθούσαμε να αντιδράσουμε στις κλοπές τους.
Κτύπησαν τον πατέρα μου τρεις φορές, όταν πήγαν να του κλέψουν τα προϊόντα της σοδιάς. Και όταν πήγε να διαμαρτυρηθεί, βρέθηκε στη φυλακή».
Η φωνή της κυρίας Ελένης ακούγεται ραγισμένη: «Περιουσία δεν είχαμε, ασφάλεια δεν είχαμε, διακινδυνεύαμε κάθε στιγμή. Βίαζαν τα κορίτσια και φυλάκιζαν και κτυπούσαν τα αγόρια, για να μας υποχρεώσουν να φύγουμε. Αν και υπήρχε απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, που προέβλεπε ότι μπορούσαμε να αποφασίσουμε πού θα ζήσουμε, ωστόσο εκδιώχθηκε ο κόσμος, υπογράφοντας μάλιστα εκβιαστικά ότι «διά της ιδίας θελήσεως» έφευγε. Δεν ξέρουμε τα μαρτύρια του καθενός. Ξέρω τα δικά μου. Αναγκαστικά ο κόσμος έφευγε. Κυρίως για να προστατεύσουν τα μικρά παιδιά τους».
Η κυρία Ελένη, με μάτια χαμένα στο χρόνο, βουρκωμένη, συνεχίζει, περιγράφοντας τα γεγονότα που έμειναν ανεξίτηλα χαραγμένα στο μυαλό και τη ψυχή της: «Και οι βιασμοί που ακούγαμε, ήταν συγκλονισμός, αλλά και να κτυπούν κάθε νύχτα το σπίτι του άλλου ήταν τρόμος. Ξαφνικά να κτυπούν την πόρτα σου μες στη νύχτα».
Το γαϊδούρι ήξερε
«Οι έποικοι μάς πήρα τα ζώα μας. Πέντε βόδια, κατσίκες, πρόβατα, όλα. Ο πατέρας μου κράτησε ένα ζώο, γιατί ένας αστυνομικός του ζήτησε να του το μεγαλώσει. Ξέχασε όμως ο ντερβίσης να έρθει και ο πατέρας μου τα αύξησε τα ζώα. Ήρθαν όμως οι έποικοι και του πήραν έξι από αυτά. Κι όταν ο πατέρας μου το κατήγγειλε, ο Τούρκος αστυνομικός του είπε ότι «εγώ θα σου βρω τον ένοχο, ακόμα κι αν χρειαστεί να βρω τα κόκαλα των ζώων». Ακόμα και το γαϊδούρι μας έκλεψαν. Και το καημένο, αφού άλλαξε δώδεκα χέρια, ξέφυγε και ήρθε μόνον του στο σπίτι μας. Είναι αστείο, αλλά ο Τούρκος που υποστήριζε ότι ήταν το ζώο δικό του, έφερε δώδεκα άτομα για να βεβαιώσουν την κυριότητα του γαϊδουριού.
Εκείνο όμως ήξερε, και είχε πάει στο στάβλο του χωρίς υπόδειξη!
Πέρα από το θάνατο και το ανάθεμα δεν υπάρχει άλλος θάνατος. Έτσι αποφάσισα να παραμείνω στο κατεχόμενο χωριό μου. Ήξερα πια τι με περίμενε. Και οι Τούρκοι φρόντιζαν κάθε μέρα να μας θυμίζουν ότι ήμασταν ανεπιθύμητοι. Τον πατέρα μου τον βασάνιζαν πολύ. Εκείνος φώναζε, και φώναζε και μαζί μου, γιατί εγώ δεν ήθελα να φύγω. Είχε αγανακτήσει.
Έκλεψαν όλα τα πράγματα του σχολείου. Επέβαλλαν φόρους στον πατέρα μου, αν και μας εκμεταλλεύονταν την περιουσία. Εκείνος δεν πλήρωσε και του έβαλαν πρόστιμο. Το πλήρωσε τελικά ένας Κύπριος, για να μην τον πάρουν φυλακή. Ήταν ο οδηγός του λεωφορείου του χωριού. Φυσικά του επέστρεψα του ανθρώπου τα χρήματα».
Οι Τούρκοι βρόμιζαν το σχολείο
«Πέρασε ο Αύγουστος του 1974 και τον Σεπτέμβρη άρχισαν τα σχολεία. Είχαν μείνει στα κατεχόμενα της Β. Κύπρου κι άλλοι εκπαιδευτικοί, αν και οι Τούρκοι τους υποχρέωσαν να κάνουν αίτηση να φύγουν.
Ήταν εκεί η οικογένεια της διευθύντριας του σχολείου Θάλειας Καουτζιάνη. Συνέλαβαν τον άντρα της και ήταν αγνοούμενος. Κακοποιούσαν τον γιο της κάθε μέρα. Έμεινε εκείνη. Άρχισαν άλλα προβλήματα και αναγκάστηκε η διευθύντρια να φύγει. Κι άλλες εκπαιδευτικοί που είχαν μείνει, αναγκάστηκαν να φύγουν εξαιτίας των καθημερινών προβλημάτων. Έφυγαν όλοι. Έμεινα εγώ. Δεν μπορούσα να ζητήσω από τους Τούρκους να μου επιτρέψουν να μείνω. Ήρθαν όμως κάποιοι γονείς και με παρακάλεσαν: ''Δεν θέλουμε να μάθουν γράμματα αλλά να τα αφήνουμε στα χέρια σας για ασφάλεια''. Έτσι, μου είπαν να γράψω στο Υπουργείο. Εκεί ήταν δύο ακόμα δασκάλες. Έστειλα την επιστολή στο Υπουργείο Παιδείας και μετά από έναν ολόκληρο χρόνο έδωσαν την άδεια να λειτουργήσει το σχολείο.
Ζήσαμε πολύ σκληρές συνθήκες. Καθημερινά στο σχολείο έρχονταν οι Τούρκοι και λέρωναν με ακαθαρσίες στη βεράντα του σχολείου. Πετούσαν στην πόρτα τις ακαθαρσίες τους. Ή τις κρεμούσαν στο πόμολο της πόρτας μέσα σε νάιλον σακούλα. Φώναζα τους στρατιώτες των Ηνωμένων Εθνών να τα δουν. Αισθανόμουν ικανοποίηση όταν αποκαλούσαν ζώα, γαϊδούρια τους Τούρκους. Τις τουαλέτες τις καθάριζα νωρίς το πρωί πριν έρθουν τα παιδιά, γιατί αυτά δεν έφταιγαν..
Αλλά φυσικά όσο τα καταγγέλλαμε, τόσο πιο πολλά γίνονταν. Ακόμα και μέσα στην εκκλησία λέρωναν.
Όταν ζητούσαμε υλικά, χλωρίνες κλπ τα έφερναν τα παιδιά απ' τα πράγματα που έστελλαν οι συγγενείς των εγκλωβισμένων στις οικογένειες.
Μας έκοβαν το νερό. Έβγαζα το νερό από το πηγάδι και το μεταφέραμε σε δοχεία και με αυτό καθαρίζαμε το σχολείο. Άλλοτε έριχναν ψόφια ζώα μέσα στο ντεπόζιτο του νερού, για να μην μπορούν τα παιδιά να το χρησιμοποιήσουν. Τα έδειχνα αυτά όλα στα Ηνωμένα Έθνη και γι' αυτό θεωρήθηκα ενοχλητική από τους Τούρκους».
Μας έπαιρναν τα βιβλία
«Όσο για τα βιβλία, δεν μας έδιναν. Έστελλε το Υπουργείο, αλλά τα κρατούσαν τα κατοχικά στρατεύματα. Και όταν μας έδιναν κάποια γύρω στο Φλεβάρη, δεν μας έδιναν τον τρίτο ή τον τέταρτο τόμο. Έτσι δυσκόλευαν το έργο μου ακόμα πιο πολύ. Γι' αυτό και χρησιμοποιούσαμε τα παλιά βιβλία. Ήταν ένας συνεχής πόνος. Μια διαρκής αγανάκτηση. Αισθανόμασταν μετέωροι. Δεν είχαμε πού να πιαστούμε, πού να κρατηθούμε και η κυπριακή κυβέρνηση δεν μπορούσε να μας βοηθήσει.
Ακόμα και τα τζάμια μάς τα έσπαζαν, τα κεραμίδια μάς τα έπαιρναν και έτρεχαν τα νερά μέσα στις αίθουσες. Όταν ζητούσαμε τζάμια ή κεραμίδια, η κυπριακή κυβέρνηση μας έστελλε ακόμα και Τουρκοκύπριους να μας τα φτιάξουν. Την επόμενη μέρα, όμως, πάλι τα τζάμια έσπαγαν και τα κεραμίδια έφευγαν. Μέχρι και τις λάμπες μας έκλεβαν».
Αν και νεαρή κοπέλα και η ίδια, η κ. Ελένη Φωκά διατήρησε τότε αυξημένο το αίσθημα της ευθύνης έναντι των αθώων παιδιών.
«Κάποια στιγμή τα περίπου 200 Κυπριόπουλά μου, βρέθηκαν στο ίδιο σχολείο με 200 παιδιά εποίκων, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να συμβιώσουν στο ίδιο προαύλιο. Τα Τουρκάκια κτυπούσαν τα παιδιά μας. Έτσι φρόντιζα να μη βγαίνουμε διάλειμμα ταυτόχρονα. Διαμαρτυρήθηκα και στα Ηνωμένα Έθνη και στις τουρκικές δυνάμεις, αλλά ποιος να με ακούσει.
Τελικά, κατάφερα να απομακρύνουν τα Τουρκάκια με τη βοήθεια των Ην. Εθνών».
Έγραψε στον Κόφι Ανάν - την εξαπάτησε η κυπριακή κυβέρνηση
Η κυρία Φωκά θυμάται κάποιες φορές που τα Ηνωμένα Έθνη ή και οι κατοχικές δυνάμεις δεν της επέτρεπαν να διακινηθεί στα κατεχόμενα:
«Έπρεπε να με ελέγξουν σε τρία-τέσσερα σημεία, όταν έπρεπε να φύγω από το χωριό. Όταν με πήγαιναν στο νοσοκομείο στη Βόρεια Κύπρο, με έβαζαν από την πίσω πόρτα. Αλλά τα φάρμακα που μου έδιναν φοβόμουν να τα πάρω. Κάνει ευσυνείδητα τη δουλειά του ο γιατρός;
Σκεφτόμουν. Αναγκαστικά έστελλα τη συνταγή στις ελεύθερες περιοχές.
Στη Γιαλούσα πέθαναν και άτομα από την ''ιατρική περιποίηση''. Έγραψα στον Κόφι Ανάν, στην Κυπριακή Δημοκρατία, στα Ηνωμένα Έθνη, λέγοντας ότι ήταν δικαίωμά μου να έχω ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Τέσσερις φορές μας ζήτησαν να βγάλω τουρκική ταυτότητα. Έρχονταν μεσάνυχτα στα σπίτια μας. Το ρεύμα, μας το είχαν κόψει. Έβαζαν ένα πανί λευκό μέσα στο σκοτάδι για να μου βγάλουν φωτογραφία. Αυτό δεν το δέχθηκα ποτέ. Γι' αυτόν το λόγο δεν μου επέτρεπαν να έρθω στις ελεύθερες περιοχές.
Τελικά, αφού είδαν οι τουρκικές Αρχές ότι δεν άλλαζα την απόφασή μου, ότι δεν ήθελα να βγάλω τουρκική ταυτότητα, μου έδωσαν μια επιστολή του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Γλαύκου Κληρίδη, που μου έγραφε να έρθω στις ελεύθερες περιοχές και όταν αποθεραπευτώ να γυρίσω πίσω.
Ωστόσο, από το 26 Μαΐου 1997 δεν μου επέτρεψαν να επιστρέψω στα κατεχόμενα. Έχασα έτσι το σπίτι μου, μου έκλεισαν και το σχολείο. Ήταν του Αγίου Συνεσίου, δεν θα το ξεχάσω. Πήγα στον Άγιο Συνέσιο στο Ριζοκάρπασο. Πήγα μαζί με τα παιδιά. Ήρθε Υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών, γιατί πήρα τηλέφωνο στο ΡΙΚ και είπα ότι ζητούσα να έρθω στις ελεύθερες περιοχές για λόγους υγείας. Ήμουν τότε 46 ετών. Προηγουμένως, ένας αξιωματικός των Ηνωμένων Εθνών είπε ότι η Φωκά δεν έχει κανένα πρόβλημα. Πήρα σβάρνα τα σπίτια των Τουρκοκυπρίων και βρήκα τηλέφωνο και μίλησα στο ΡΙΚ. Έτσι, όταν ήρθαν να μου πουν ότι θα πήγαινα στις ελεύθερες περιοχές, χάρηκα πολύ. Μάλιστα ασπάστηκα και τους αξιωματικούς των Ηνωμένων Εθνών, που τάχα με βοήθησαν. Δεν είχα τότε αντιληφθεί το κρυφό παιχνίδι που έπαιξαν σε βάρος μου όλοι.
Όταν έφθασα στην ελεύθερη Κύπρο, ήρθε κάποιος αξιωματούχος και μου είπε: ''Ε! μέχρι να ανοίξουν και τα σχολεία τον Σεπτέμβρη...''
Τότε κατάλαβα ότι υπήρξε συνέργεια των κυπριακών Αρχών και των Ηνωμένων. Εθνών για το σιωπηλό εκτοπισμό μου.
Τέσσερις φορές προσπάθησα να επιστρέψω. Με κτύπησαν στο Λήδρα Πάλας (σ.σ. Ξενοδοχείο στην ''πράσινη γραμμή'') οι τουρκικές δυνάμεις.
Επέμενα και για ένα μήνα πήγαινα κάθε μέρα στην ''πράσινη γραμμή'', αλλά δεν μου επέτρεπαν να συνεχίσω για τη βόρεια Κύπρο. Με ταλαιπωρούσαν και καθυστερούσαν και τους εγκλωβισμένους που περίμεναν μέσα στα λεωφορεία, για να γυρίσουν στα σπίτια τους. Κάποια μέρα με παρακάλεσαν και οι εγκλωβισμένοι: ''Ελένη, λυπήσου μας, κατέβα από το λεωφορείο''».
Το «ευχαριστώ» της Κυπριακής Δημοκρατίας
Η ηρωίδα δασκάλα, δίδαξε επί 23 χρόνια τα σκλαβωμένα Κυπριόπουλα στην κατεχόμενη Κύπρο. Πώς εκφράστηκε άραγε το «Ευχαριστώ» της κυπριακής κυβέρνησης γι' αυτή της την προσφορά;
«Καμία προσοχή, καμία επικοινωνία. Από την ημέρα που ήρθα, αντιμετώπισα την αδιαφορία. Ούτε κάποια υπηρεσία, ούτε κάποιος Υπουργός, ή βουλευτής, ή διευθυντής του Υπουργείου Παιδείας δεν ενδιαφέρθηκαν να ρωτήσουν για την περίπτωσή μου. Μάλιστα, όταν μου ήρθε διορισμός από το Υπουργείο Παιδείας, μου είπαν ότι ήμουν ''οκνηρή'' και γι' αυτό δεν ήθελα να εργαστώ εδώ. Ενώ αυτή ήταν η διαμαρτυρία μου για την απομάκρυνσή μου από το δικό μου σχολείο.
Όταν εκτοπίστηκα, δεν είχα φέρει μαζί μου τίποτα από τα πράγματά μου. Όλα έμειναν εκεί στο Ριζοκάρπασο και τα έκλεψαν. Μόνο μια καλή κυρία πήγε στο σπίτι μου και βρήκε μία σημαία από τις δύο τις ελληνικές που είχα σπίτι και μου την έφερε. Την είχε τυλίξει μέσα σε μια νυχτικιά για να μη τη δούνε... (σ.σ. κλαίει). Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για τίποτα».
- Κάποιο από τα παιδιά που διδάξατε εκεί, ήρθε να σας δει εδώ στην Αγλαντζιά;
- «Δυστυχώς, όχι».
- Κανένας;;
- «Κανένας. Δεν έχω απαίτηση. Ξέρω ότι η ζωή είναι σκληρή για όλους, όπως τη βιώνω κι εγώ. Εύχομαι βέβαια να είναι όλα τα παιδιά μου καλά.
Και από το σημείο αυτό, κάθε λέξη της δασκάλας Ελένης Φωκά κτυπάει προσβλητικά στη συνείδησή μας. Με μεγάλη δυσκολία προσθέτει:
«Πρέπει να πω ότι ακόμα και τα μέλη της οικογένειάς μου δεν έτυχαν καμιάς βοήθειας. Και σήμερα, βιώνω τις χειρότερες καταστάσεις. (σ.σ. η φωνή της ηρωίδας κόβεται από λυγμούς) γιατί δεν θέλησα να προδώσω τις αρχές μου, την πατρίδα μου».
Τη ρωτάμε γιατί η κυπριακή κυβέρνηση της γύρισε την πλάτη;
- «Δεν θα ήθελα να τα βγάλω στα φόρα. Γι' αυτό ζω έρημη.
Κάποτε λες ''δεν αξίζει''. Κάποτε πληγώνεσαι. Δεν είναι δυνατόν και δεν θέλω καμιά βοήθεια αλλά (σ.σ. συνεχίζει να κλαίει σιωπηλά) άμα τα θυμάσαι. Άφησαν την ευθύνη στους ανθρώπους που υπέφεραν, να ζουν μόνοι τους τις τραγικές συνέπειες της κατοχής. Εγώ τίποτε δεν θέλω.
Εξάλλου, βλέπεις και το ενδιαφέρον. Ξέρω ότι είναι απάνθρωπη κοινωνία που ζούμε.
Η κυπριακή κυβέρνηση εξάντλησε όλο το ευχαριστώ της μ' ένα σπίτι προσφυγικό. Και αυτό ''κατά παραχώρηση'' και με ευθύνη του Υπουργού, γιατί λένε ότι ''δεν δικαιούμαι'', διότι έπρεπε να ήμασταν δύο άτομα. Δεν μου δίνουν το δικαίωμα να ζήσω, έστω ακόμα δέκα χρόνια σαν άνθρωπος. Αυτοί που θησαυρίζουν σε βάρος του αδύναμου και απροστάτευτου λαού, που αγαπά τον τόπο του. Και η ευχή μας, η παράκλησή μας μία είναι προς τη διεθνή κοινωνία: Να βοηθήσουν τον τόπο μας. Και διερωτώμαι: πως δεν μας κατανόησε μέχρι σήμερα καμία χώρα.
Ενταχθήκαμε στην ΕΕ και αντί να βοηθιέται η Κύπρος, επιβραβεύεται η Τουρκία. Φοβάμαι ότι στο τέλος θα αναζητούμε πατρίδα.
Όσα σας είπα είναι λόγια. Άλλη όμως η αίσθηση του βιώματος των 23 χρόνων. Τώρα μπορεί να μη ζω το φόβο, αλλά ζω μακριά από τον παράδεισό μας. Η βεβήλωση των εκκλησιών μας φωνάζει, φωνάζουν οι πέτρες. Αυτό δεν το αντέχω! Είναι ευθύνη των ηγετών μας, είναι ευθύνη δική μας... κάτι πρέπει να κάνουμε!»
Είμαι εχθρός της οικογένειάς μου...
Η αφήγηση της Κυρίας Ελένης Φωκά (σ.σ. Κυρία με κάπα κεφαλαίο πάντα) αναμφίβολα προβληματίζει κάθε Έλληνα και Ελληνίδα, καθώς μόνον απορία για τη συμπεριφορά των κυπριακών Αρχών και μια έντονη γεύση απογοήτευσης αφήνει.
«Δεν ζήτησα ποτέ τίποτα από την κυπριακή κυβέρνηση. Γι' αυτό ζω τη δυστυχία μου. Εγώ σήμερα είμαι εχθρός της οικογένειάς μου, γιατί εξαιτίας που ήμουν δασκάλα, κακοποιήθηκαν μέλη της οικογένειάς μου. Και αυτό μου το χρεώνουν. Και ό,τι συνέβη στα αδέλφια μου. που ψωμοζητούν, δεν έχουν βοήθεια από πουθενά. Ούτε υποστήριξη ούτε ψυχολογική βοήθεια. Οι πόρτες που κτύπησαν ήσαν όλες κλειστές.
Είμαστε το μαύρο πρόβατο. Η μητέρα μου ζει στο Τσιακιλερό και είναι 88 ετών. Τη βλέπω όσο πιο συχνά μπορώ. Είναι λίγο μακριά. Ζήτησα να μου δώσουν σπίτι εκεί. Δεν δικαιούμαι, μου απάντησαν. Έζησα 23 χρόνια μακριά από τους δικούς μου και τώρα ζω και πάλι μακριά τους».
ΣΗΜΕΡΙΝΗ
http://www.enkripto.com/2010/09/blog-post_12.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)