Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

Καλλιστράτους και των συν αυτώ

Καλλιστράτους και των συν αυτώ, Επίχαρις, Ιγνατίου, των Αγίων Μάρκου, Αρίσταρχου και Ζήνωνος, Φιλήμωνα και Φουρτουνιανού, Γαϊανής, των Αγίων 15 Μαρτύρων, Ακυλίνας, Σαββατίου







Ο Άγιος Καλλίστρατος και οι μαζί μ' αυτόν 49 Μάρτυρες
Καταγόταν από την Καρχηδόνα. Οι γονείς του, καθώς και οι πρόγονοί του, ήταν ευσεβέστατοι χριστιανοί. Όταν μεγάλωσε ο Καλλίστρατος, κατατάχθηκε στο στρατό σαν νεοσύλλεκτος. Η "ομίχλη" της σαρκολατρείας που επικρατούσε στο στράτευμα δεν επηρέασε καθόλου τον Καλλίστρατο. Αντίθετα μάλιστα, καλλιέργησε ακόμα περισσότερο τις ευσεβείς συνήθειες του. Μια απ' αυτές ήταν να προσεύχεται κατά τη νύκτα. Αυτό όταν το είδαν οι συνάδελφοι του, τον κατήγγειλαν στο στρατηγό Περσεντίνο (287 μ.Χ.). Αυτός αμέσως τον κάλεσε, και όταν άκουσε και από τον ίδιο ότι είναι χριστιανός, διέταξε και τον βασάνισαν, σκληρά. Κατόπιν, αφού τον έδεσαν μέσα σ' ένα σάκο, τον έριξαν στη θάλασσα. Αλλά με θαύμα ο σάκος σχίστηκε, και δύο δελφίνια έφεραν σώο και άβλαβη τον Καλλίστρατο, στη στεριά. Τότε, 49 στρατιώτες που είδαν το γεγονός πίστεψαν στο Χριστό, και αφού έτρεξαν στον Καλλίστρατο, του είπαν: "Πράγματι, είδαμε ότι υπάρχει στ' αλήθεια και είναι μεγάλος ο Θεός σου, ο όποιος και από το βυθό της θάλασσας υπερφυσικά σε έβγαλε. Θα μπορούσε, άραγε, να δεχθεί και εμάς τους ειδωλολάτρες;" Ο Καλλίστρατος τους απάντησε: "Ο δικός μου Κύριος Ιησούς Χριστός, εκείνους που έρχονται κοντά του δεν τους διώχνει. Διότι Εκείνου ο λόγος είναι: "Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς". Τότε ο Καλλίστρατος κατήχησε όλους αυτούς τους στρατιώτες μέσα στη φυλακή. Ο δε Περσεντίνος, ερχόμενος σε αδιέξοδο από την πίστη τους, όλους τους αποκεφάλισε.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Την ωραιότητα.Τω θείω Πνεύματι, περιφραξάμενος, Μάρτυς Καλλίστρατε, λαμπρώς ηρίστευσας, καταβολών τον δυσμενή, σοφία των σων αγώνων όθεν και προσήγαγες, τω Χριστώ ως θυμίαμα, δήμον παναοίδιμον, Αθλητών πιστευσάντων σοι, μεθ' ων υπέρ ημών εκδυσώπει, των ευφημούντων σε εν ύμνοις.

Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.
Ώσπερ άστρον μέγιστον, έλαμψας κόσμω, τας ακτίνας άπασι, των σων αγώνων εφαπλών, και των θαυμάτων τοις κράζουσι, Χαίροις Μαρτύρων, το κλέος Καλλίστρατε.








Η Αγία Επίχαρις
Ήταν από τη Ρώμη στα χρόνια του Διοκλητιανού (298) και συνελήφθη επειδή ήταν χριστιανή από τον έπαρχο Καισάριο. Ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό και βασανίστηκε σκληρά. Συνέτριψαν τα μέλη της με μολύβδινη σφαίρα και στο τέλος την αποκεφάλισαν.







Ο Όσιος Ιγνάτιος ηγούμενος της Μονής Σωτήρος Χριστού της επιλεγόμενης του Βαθέος Ρύακος
Καταγόταν από την δεύτερη επαρχία των Καππαδοκών και υπήρξε στα χρόνια των βασιλέων Νικηφόρου Β’ Φωκά (963-969) και Ιωάννη Α’ Τσιμισκή (969-976). Από μικρός αφιερώθηκε στον Θεό και πήγε στο Μοναστήρι του Βαθέος Ρύακος (η Μονή αυτή βρισκόταν στην Τρίγλια κοντά στα σημερινά Μουδανιά της Μ. Ασίας). Εκεί έμαθε όλη την ασκητική ακρίβεια από τον Όσιο Βασίλειο (+ 1 Ιουλίου), ηγούμενο και κτήτορα της Μονής αυτής. Ο Ιγνάτιος, επειδή έφτασε σε μεγάλα ύψη αρετής, χειροτονήθηκε Αναγνώστης, κατόπιν Υποδιάκονος, Διάκονος και Πρεσβύτερος. Έπειτα έγινε ηγούμενος της εν λόγω Μονής και επέφερε μεγάλη πρόοδο σ' αυτή, τόσο υλική όσο και πνευματική. Όταν κάποτε οι πολιτικοί άρχοντες θέλησαν να μεταχειριστούν τα χρήματα της Μονής, ο Ιγνάτιος με την αποφασιστική του στάση, προστάτευσε την μοναστηριακή περιουσία. Απεβίωσε στο δρόμο κοντά στο Αμόριο (κατ' άλλους, που είναι και το πιθανότερο, στο Αρμουτλή), όταν κάποτε επέστρεφε από την Κωνσταντινούπολη. Μετά ένα χρόνο το λείψανο του ανακομίστηκε στην αγαπημένη του Μονή, για την οποία τόσο είχε μοχθήσει.







Οι Άγιοι Μάρκος, Αρίσταρχος και Ζήνων οι Απόστολοι (εορτή Ζήνων)
Ο Αρίσταρχος, είχε τη μεγάλη τιμή να χρηματίσει συνεργάτης του απ. Παύλου, (προς Φιλήμ. α’, 23) και συναιχμάλωτός του (Κολοσσ. δ’, 10). Κατόπιν διέπρεψε και σαν επίσκοπος Απαμείας στη Συρία. Ο Μάρκος, που δεν είναι βέβαια ο Ευαγγελιστής, χειροτονήθηκε επίσκοπος Βύβλου και έδρασε αποστολικά. Όπως μάλιστα του Πέτρου (Πράξ. ε’, 15), έτσι και αυτού η σκιά μόνη όταν έπεφτε στους ασθενείς τους θεράπευε. Ο Ζήνων, είναι ο ίδιος με τον νομικό Ζηνά, που σα γνήσιος και ευδόκιμος εργάτης του Ευαγγελίου, βοήθησε γι' αυτό και στην Κρήτη μαζί με τον Απολλώ. Γι' αυτό και ο Απόστολος Παύλος τόσο συγκινητικά και φιλόστοργα συνιστά στον Τίτο, να τους φροντίσει τόσο πολύ, ώστε να μη τους λείψει τίποτα (Τίτ. γ’. 13). Ο Ζήνων, διέπρεψε και σαν επίσκοπος Διοσπόλεως.








Οι Άγιοι Φιλήμων ο Επίσκοπος και Φουρτουνιανός
Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο των Αγίων.








Η Αγία Γαϊανή
Στους Συναξαριστές δεν υπάρχει κανένα βιογραφικό της στοιχείο, μόνο η φράση "τα νώτα φλεχθείσα τελειούται". (Άλλες πηγές αναφέρουν ότι μαρτύρησε μετά της Αγίας Επιχάρεως).








Οι Άγιοι 15 Μάρτυρες
Οι Άγιοι αυτοί μαρτύρησαν με τον έξης τρόπο: Αφού τους έβαλαν μέσα σ' ένα πλοίο και ξανοίχτηκαν στη θάλασσα, κατόπιν οι ειδωλολάτρες τρύπησαν το πλοίο με αποτέλεσμα να πνίγουν όλοι οι Άγιοι αυτοί.







Η Αγία Ακυλίνα
Καταγόταν από το χωριό Ζαγκλιβέρι της Θεσσαλονίκης και ανατράφηκε από γονείς ευσεβείς. Ο πατέρας της όμως, σκότωσε ένα Τούρκο, μετά από φιλονικία μαζί του. Για ν' αποφύγει την τιμωρία του θανάτου, δέχτηκε τον μουσουλμανισμό. Αλλά η μητέρα της έμεινε σταθερή στον Χριστό και κάθε μέρα δίδασκε στην Ακυλίνα την αρετή και την πίστη. Παρά τις επίμονες προσπάθειες του πατέρα της και τις απειλές των Τούρκων, η Ακυλίνα δεν αρνήθηκε τον Χριστό. Όταν την οδηγούσαν στο μαρτύριο την ακολουθούσε και η μητέρα της, που την παρότρυνε σ' αυτό. Η Ακυλίνα ήλεγχε με θάρρος τους Τούρκους και τη θρησκεία τους, με αποτέλεσμα να πεθάνει μαρτυρικά, μετά από πολυήμερο ραβδισμό, στις 27 Σεπτεμβρίου 1764.

Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.Ακυλίναν την θείαν ανευφημήσωμεν, οία θεόφρονα κόρην και Αθληφόρον Χριστού, τη αγάπη γαρ αυτού πίστει ηνδρίσατο, και καθείλε τον εχθρόν, δι' αγώνων ιερών και δόξης τυχούσα θείας Χριστώ τω Λόγω πρεσβεύει, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.








Ο Όσιος Σαββάτιος " ο εν Σολοβέτσκη" (Ρώσος)

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου.

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

Λάθος δρόμος

Όταν ένας άνθρωπος αναρωτιέται για το μέλλον και δεν έχει καθαρή αντίληψη για αυτό σημαίνει ότι η κοινωνία που ζει βαδίζει σε λάθος δρόμο.
Σκεφτείτε λίγο ,θα ανακαλύψετε πολλά.

Μετάσταση του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, των Αγίων Πέντε Παρθένων, Χήρας, Γεδεών Δικαίου, Ανακομιδή Τιμίας Κάρας Αποστόλου Ανδρέου

Μετάσταση του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, των Αγίων Πέντε Παρθένων, Χήρας, Γεδεών Δικαίου, Ανακομιδή Τιμίας Κάρας Αποστόλου Ανδρέου








Η Μετάσταση του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου
Αρκετοί είχαν την άποψη ότι ο Ιωάννης δεν πέθανε, αλλά μετατέθηκε στην άλλη ζωή, όπως ο Ενώχ και ο Ηλίας. Αφορμή γι' αυτή την άποψη έδωσε το γνωστό ευαγγελικό χωρίο, Ιωάννου κα’ 22. Όμως, ο αμέσως επόμενος στίχος κα' 23 διευκρινίζει τα πράγματα. Η παράδοση που ασπάσθηκε η Εκκλησία μας είναι η έξης: Ο Ιωάννης σε βαθειά γεράματα πέθανε στην Έφεσο και τάφηκε έξω απ' αυτή. Αλλά μετά από μερικές ήμερες, όταν οι μαθητές του επισκέφθηκαν τον τάφο, βρήκαν αυτόν κενό. Η Εκκλησία μας, λοιπόν, δέχεται ότι στον αγαπημένο μαθητή του Κυρίου συνέβη ότι και με την Παναγία μητέρα Του. Δηλαδή, ο Ιωάννης ναι μεν πέθανε και ετάφη, αλλά μετά τρεις ημέρες αναστήθηκε και μετέστη στην αιώνια ζωή, για την οποία ο ίδιος, να τί λέει σχετικά: "Ο έχων τον υιόν έχει την ζωήν, ο μη έχων τον υιόν του Θεού την ζωήν ουκ έχει". Εκείνος, δηλαδή, που είναι ενωμένος μέσω της πίστης με το Χριστό και τον έχει δικό του, έχει την αληθινή και αιώνια ζωή. Εκείνος, όμως, που δεν έχει τον Υιό του Θεού, να έχει υπ’ όψιν του πως δεν έχει και την αληθινή και αιώνια ζωή.Απολυτίκιο. Ήχος β’.Απόστολε Χριστώ τω Θεώ αγαπημένε, επιτάχυναν ρύσαι λαόν αναπολόγητον δέχεται σε προσπίπτοντα, ο επιπεσόντα τω στήθει καταδεξάμενος, ον ικέτευε Θεολόγε, και επίμονον νέφος εθνών διασκεδάσαι, αιτούμενος ημίν ειρήνην και το μέγα έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος β’.
Τα μεγαλεία σου Παρθένε, τις διηγήσεται; βρύεις γάρ θαύματα, και πηγάζεις ιάματα, και πρεσβεύεις υπέρ των ψυχών ημών, ως θεολόγος και φίλος Χριστού.








Οι Αγίες Πέντε Παρθένες & Μονάστριες Θέκλα, Μαριάμνη, Μάρθα, Μαρία και Ενναθά
Θανατώθηκαν από τον φιλάργυρο πνευματικό τους πατέρα Παύλο. Είναι οι ίδιες με αυτές της 9ης Ιουνίου.









Η Αγία Χήρα
Μαρτύρησε, αφού θανατώθηκε με μαχαίρι.








Ο Δίκαιος Γεδεών
Είναι γνωστός στην εκκλησιαστική υμνογραφία, που παρομοιάζει τον Χριστό (τη γέννηση του Χρίστου) σαν δροσιά "εν τω πόκω", δηλαδή στο ακατέργαστο πρόβειο μαλλί.







Ανακομιδή της Τιμίας Κάρας του Πρωτόκλητου Αποστόλου Ανδρέου
Η Ανακομιδή των λειψάνων του Πρωτοκλήτου Αποστόλου Ανδρέα, έγινε στις 26 Σεπτεμβρίου 1964 από την πόλη της Ρώμης στην πόλη του μαρτυρίου του, την Πάτρα (26/9/1964).

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009

Κοινωνικά υπό προϊόντα ;

Η φτώχια από τις καταστάσεις που διαμορφώνονται είναι ήδη στην πόρτα της ελληνικής κοινωνίας και βέβαια ο πρωθυπουργός δεν αθωώνεται με το να παραδέχεται αυτό.
Η ανεργία σημαίνει «ξεσπίτωμα» ,ξαφνικά ένα πρωί αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχω που να πάω που να στραφώ ποιον να εμπιστευτώ.
Η έλλειψη δουλείας την δεκαετία του 80 ήταν εντελώς διαφορετική από την ανεργία το 2009.
Σήμερα σημαίνει…
Διάλυση της οικογένειας η αποσύνθεση αυτής .
Οι υποχρεώσεις δεν καλύπτονται τα νεύρα πολλά τα βάρη ο ένας στον άλλο .
Τα παιδία αφήνονται αφού κανένας από τους δυο γονείς δεν δείχνει ικανός να τους προσφέρει τίποτα.
Στην νέα τάξη πραγμάτων πραγματική προσφορά είναι τα χρήματα.
Στοργή ,αγάπη ,κατανόηση είναι λέξεις άγνωστες και όχι συμβατές με την ανατέλλουσα εποχή.
Άρα από τα προαναφερθέντα μπορεί κάποιος να διακρίνει στοιχεία για την κατάληξη .

Ευφροσύνης Οσίας

Ευφροσύνης Οσίας, Πανφουτίου Οσίου, Πανφουτίου Οσιομάρτυρα, Ανάμνηση μεγάλου σεισμού, των Αγίων Παύλου, Ταττή και των τέκνων τους, Βυζατηνός, Σέρπου Θαυματουργού, Θεοφίλου Αρχιεπισκόπου







Η Οσία Ευφροσύνη Θυγατέρα Παφνουτίου του Αιγυπτίου (εορτή Ευφροσύνη)
Ήταν μοναχοκόρη και πολύ πλούσια. Ό πατέρας της Παφνούτιος ήταν ο πλουσιότερος της Αλεξάνδρειας και μαζί με τη σύζυγο του διακρίνονταν για τη θερμή πίστη τους στο Θεό. Δώδεκα χρονών η Ευφροσύνη έμεινε ορφανή από μητέρα, και ο πατέρας της αφοσιώθηκε ακόμα πιο φιλόστοργα στην επιμέλεια της κόρης του. Όταν η Ευφροσύνη έφθασε στο 18ο έτος της ηλικίας της, ο πατέρας της θέλησε να την παντρέψει με ένα νέο υψηλής κοινωνικής τάξης. Όμως την ψυχή της Ευφροσύνης είχε καταλάβει ο θείος έρωτας. Ο γάμος και οι κοσμικότητες θα της ήταν εμπόδιο να αφιερωθεί συστηματικά στην ελεημοσύνη και στην υπηρεσία του πλησίον. Γι’ αυτό κάποια μέρα, αφού διαμοίρασε τα υπάρχοντά της στους φτωχούς, έφυγε κρυφά από το σπίτι, και μετά από πολλές περιπέτειες, κατέληξε μεταμφιεσμένη ανδρικά σε κοινόβιο ανδρικό μοναστήρι. Εκεί πήρε το όνομα Σμάραγδος και όλοι οι μοναχοί θαύμαζαν τον πνευματικό της αγώνα και τη διακονία που πρόθυμα πρόσφερε σε όλους. Έζησε στο μοναστήρι 38 χρόνια. Στο τέλος της ζωής της συναντήθηκε και με τον πατέρα της, όταν και αυτός έγινε μοναχός στο ίδιο μοναστήρι. Έτσι, με τη ζωή της η Ευφροσύνη μας υπενθυμίζει τα λόγια της Αγίας Γραφής, που λένε: "αρνησάμενοι τας κοσμικάς επιθυμίας σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς ζήσωμεν εν τω νυν αιώνι". Δηλαδή, αφού αρνηθούμε τις επιθυμίες του ματαίου και αμαρτωλού αυτού κόσμου, να ζήσουμε στον παρόντα αιώνα με εγκράτεια στη ζωή μας, με δικαιοσύνη προς τους συνανθρώπους μας και με ευσέβεια προς το Θεό.Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.Ως παρθένος φρόνιμη και αδιάφθορος, κοτηγγυήθης οσίως τω Ζωοδότη Χριστώ, και προσκαίρων την χλιδήν εμφρόνως έλιπες, όθεν εν μέσω των ανδρών, ως αμόλυντος αμνάς, εξέλαμψας Ευφροσύνη, και του Βελίαρ τα κέντρα, τη πολιτεία σου απήμβλυνας.

Κοντάκιον. Ήχος β’. Τα άνω ζητών.
Της άνω ζωής, τυχείν επιποθήσασα, την κάτω τρυφήν, σπουδαίως καταλέλοιπας, και σαυτήν ανέμιξας, αναμέσον ανδρών παναοίδιμε, διά Χριστόν γαρ τον νυμφίον σου, μνηστήρος προσκαίρου κατεφρόνησας.










Ο Όσιος Πανφούτιος
Ήταν ο πατέρας της Οσίας Ευφροσύνης. Απεβίωσε ειρηνικά.









Ο Οσιομάρτυς Παφνούτιος ο αναχωρητής και οι συν αυτώ 546 μαρτυρήσαντες

Έζησε στα χρόνια των διωγμών κατά των χριστιανών επί Διοκλητιανού. Ήταν ασκητής στην έρημο της Αιγύπτου. Πήγαινε πολλές φορές στις πόλεις όπου δίδασκε, και έφερνε στο ασκητήριο του πλήθη πού ήθελαν πνευματική καθοδήγηση και ενίσχυση. Όταν πληροφορήθηκε ότι τον καταζητούσαν παρουσιάστηκε ο ίδιος στον έπαρχο Αρριανό. Αυτός εξεπλάγη βλέποντας τον σεβάσμιο γέροντα, τον ασθενή και λεπτό και όμως ισχυρό να έχει το βλέμμα του κριτού. Αφού αρνήθηκε να αλλάξει πιστεύω τον έριξαν στη φυλακή και εκεί έκανε τους δεσμώτες του χριστιανούς. Όταν τον πήγαν για ανάκριση κοντά στον ποταμό Νείλο, ανέπτυξε με τόση δύναμη τη χριστιανική πίστη ώστε πάλι ψαράδες, αλλά και 546 συνολικά στρατιώτες, μαζί με τον προϊστάμενό τους Ευσέβιο, ομολόγησαν τον Χριστό και αποκεφαλίστηκαν. Το δε Παφνούτιο αφού τον βασάνισαν τον σταύρωσαν επάνω σ' ένα ξερό φοίνικα, όπου και παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.










Ανάμνηση μεγάλου σεισμού
Ο σεισμός αυτός έγινε στα χρόνια του βασιλιά Θεοδοσίου του Μικρού (410). Και σύμφωνα με την παράδοση, κατά την ώρα της λιτανείας, στην Κωνσταντινούπολη, αρπάχτηκε στον αέρα ένα παιδί, για να αποκαλύψουν οι Άγγελοι του Κυρίου τις λανθασμένες δοξασίες των αιρετικών θεοπασχιτών.








Οι Άγιοι Παύλος, Ταττή και τα παιδιά τους Σαβινιανός, Μάξιμος, Ρούφος και Ευγένιος
Κατάγονταν από τη Δαμασκό. Επειδή ήταν χριστιανοί συλλήφθηκαν και βασανίστηκαν φρικτά μέχρι θανάτου.








Ο Άγιος Βυζατηνός
Άγνωστος στους Συναξαριστές. Τον αναφέρει το Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο, που εκδόθηκε από τον Αρχιμανδρίτη Κάλλιστο σελ. 112.








Ο Όσιος Σέργιος ο θαυματουργός (Ρώσος)

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου.








Ο Όσιος Θεόφιλος Αρχιεπίσκοπος Εφέσου
Ο Σ. Ευστρατιάδης αναφέρει για τον όσιο αυτό τα έξης: " Άγνωστος καθ' ολοκληρίαν εις τους εντύπους Συναξαριστάς. Η μνήμη τούτου μετά της αυτού Ακολουθίας, ποίημα Θεοφάνους του Γραπτού, απαντά εν τω Παρισινώ Κώδικι 1619 φ. 62. Εκ του περιεχομένου της Ακολουθίας φαίνεται, ότι ην πρότερον μοναχός εν ερήμω φυγαδεύων και είτα δια την αγιωσύνην και αρετήν αυτού προήχθη εις την μητρόπολιν Εφέσου, ην θεαρέστως διεκυβέρνησεν "ελέγχων δια των διδαχών αυτού τους φρενοβλαβώς την εικόνα του Χριστού ατιμάζοντας" εξ ου δήλον ότι επί των εικονομάχων ήκμασεν ίσως δε ην και σύγχρονος Θεοφάνους του ποιητού και Γραπτού, όστις και την τούτου Ακολουθίαν συνέθετο. (Εν τω Συναξαριστή Delehaye φέρεται η μνήμη κατά την ημέραν ταύτην "του οσίου Θεοφίλου Αρχιεπισκόπου Εφέσου του Ομολογητού" σ. 77,14). Εις το Συνοδικόν της Κυριακής της Ορθοδοξίας αναφέρεται η μνήμη του αρχιεπισκόπου Θεοφίλου άνευ μνείας της επισκοπής αυτού, μετά του Νικολάου αρχιεπισκόπου (ίσως Θεσσαλονίκης, Νοέμ. 29). Εικάζω ότι περί τούτων πρόκειται, καίτοι περί του Νικολάου λέγεται, ότι εν ειρήνη ετελειώθη. Ομοίως και εν τω Πατμιακώ Κωδ. 266 "μνήμη του οσίου Θεοφίλου αρχιεπισκόπου Εφέσου".

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

Πολιτική αδιαφορία2

Είναι πολύ χαζό να μιλάει κάποιος για δύσκολες εξελίξεις στην οικονομία ,δημόσια
προσωπικά το θεωρό πολιτική δειλία .
από την άλλη μην θεωρείτε ότι ο χειμώνας θα είναι μόνο κρύος θα είναι και ζεστός .
Ο Έλληνας πρέπει να πεισμώσει να πατήσει φρένο σε αυτούς που τον έχουν ζαλίσει με τη μεγάλη ταχύτητα και τον οδηγούν στη νέα τάξη πραγμάτων
Υπάρχουν και άλλες πολιτικές συντεταγμένες ...

ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ

Εκλεισε η ασφαλιστική εταιρεία ασπίς πρόνοια .
το γεγονός τεράστιο ασφαλισμένοι μετέωροι εργαζόμενοι χωρίς συγκεκριμένο μέλλον
ασφαλιστές στα πρόθυρα νευρικής κρίσης .
Το μεγαλύτερο ζήτημα είναι γιατί τώρα ,ποιο είναι το κριτήριο της επιλογής να κλήσεις μια εταιρεία όταν όλο των προηγούμενο καιρό στην αγορά υπήρχαν φήμες και το κυριότερο περιοδικά ασφαλιστικά δημοσίευαν διαφημιστικά της εταιρείας .
ΌΜΩΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΈΛΕΓΕ ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ
Ο ΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΝ ΤΗΣ ΜΑΖΙΚΕΣ ΕΞΑΓΟΡΕΣ.

Η ΑΣΠΙΣ έκλεισε και κανένας δεν δεσμεύτηκε να σώσει τους ασφαλισμένους κυρίως στα συμβόλαια Ζωής οι όποιοι ιδικά στα υγείας καταστράφηκαν
ποια εταιρεία θα δεχτεί ασφαλισμένο ο όποιος έχει στην ασπίδα νοσοκομειακό συμβόλαιο και το έχει χρησιμοποίηση για εγχείρηση στην καρδιά
οι νέες εταιρίες που θα αναλάβουν θα αλλάξουν τους όρους και ο καταναλωτής απλά θα δεχτή για να μην χάσει τα πάντα

Θέκλης Ισαποστόλου, Κόπρις Οσίου, Μνήμη Θαύματος Θεοτόκου Μυρτιδιώτισσας, Πέρσης, Σιλουανού Αθωνίτου

Θέκλης Ισαποστόλου, Κόπρις Οσίου, Μνήμη Θαύματος Θεοτόκου Μυρτιδιώτισσας, Πέρσης, Σιλουανού Αθωνίτου







Η Αγία Θέκλα η Ισαπόστολος (Εορτή Θέκλα)
Γεννήθηκε από ειδωλολατρική οικογένεια στο Ικόνιο. Μνηστεύθηκε με κάποιο νέο, το Θάμυρη, με τον οποίο έμελλε να συζευχθεί. Εν τω μεταξύ ήλθε στο Ικόνιο ο Απόστολος Παύλος και κήρυττε το λόγο του Θεού στο σπίτι ενός ευσεβή άνδρα, του Ονησιφόρου, μετέπειτα αποστόλου (+ 7 Σεπτεμβρίου). Η συνεχής προσέλευση στο θείο κήρυγμα προσείλκυσε την προσοχή της Θέκλας. Και κάποια νύκτα, μέσα στο ακροαζόμενο πλήθος ήταν και αυτή. Τα λόγια που άκουσε την τράβηξαν τόσο πολύ, ώστε την έκαναν να επανέλθει πολλές φορές να ακούσει τον Απ. Παύλο. Αυτό, όμως, όταν το έμαθαν η μητέρα της και ο μνηστήρας της, προκειμένου να την επαναφέρουν στην ειδωλολατρία συκοφάντησαν τον Απ. Παύλο, με αποτέλεσμα ο ηγεμών Καστίλλιος να τον φυλακίσει και στη συνέχεια να τον διώξει από την πόλη. Αλλά η Θέκλα είχε πάρει την απόφαση να δοθεί ολοκληρωτικά στη διακονία του Ευαγγελίου. Συγγενείς και πρώην φίλοι της την πολέμησαν ανελέητα. Αυτή όμως, είχε στη θύμηση της τα λόγια του διδασκάλου της Απ. Παύλου: "Θύρα μοι ανέωγε μεγάλη και ενεργής, και αντικείμενοι πολλοί". Μου ανοίχτηκε, δηλαδή, πόρτα μεγάλη, για καρποφόρα Ιεραποστολική δράση. Και γι' αυτό, λόγω του φθόνου που έχει ο σατανάς για κάθε καλό, πολλοί και τώρα παρουσιάζονται ενάντιοι και πολέμιοι. Τελικά η Θέκλα στην πορεία της Ιεραποστολικής της δράσης πέρασε πολλά μαρτύρια, από τα όποια, όμως, με θαυματουργικό τρόπο βγήκε άθικτη. Πέθανε 90 χρονών σε κάποιο όρος της Σελεύκειας.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.Του Παύλου συνέκδημος, ως καθαρά την ψυχήν, και πρώταθλος πέφηνας, εν γυναιξίν ευκλεώς, Χριστόν αγαπήσασα, συ γαρ της ευσέβειας, πτερωθείσα τω πόθω, ήθλησας υπέρ φύσιν, Ισαπόστελε Θέκλα διό σε ο Πανοικτίρμων νύμφην ηγάγετο.

Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Ως απαρχάς.
Της παρθενίας τω κάλλει εξέλαμψας, μαρτυρίου στεφάνω κεκόσμησαι, αποστολήν πιστεύη Παρθένε ως ένδοξος, και του πυρός μεν την φλόγα, εις δρόσον μετέβαλες, του ταύρου δε τον θυμόν, προσευχή σου ημέρωσας ως πρωτόαθλος.







Ο Όσιος Κόπρις
Επονομάσθηκε έτσι, διότι η μητέρα του σε καιρό διωγμού και επιδρομής βαρβάρων, ενώ έτρεχε και αυτή να φύγει, την έπιασαν οι πόνοι του τοκετού στο δρόμο και γέννησε τον όσιο πάνω σε κοπριά! Ο Όσιος Κόπρις ήταν σύγχρονος του Αγίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου επί βασιλέως Λέοντος του μεγάλου. Διακρινόταν για την ευσέβεια του, την αγνότητα του και τη σωφροσύνη του. Επίσης ήταν τύπος μεγάλης προθυμίας και ταπεινοφροσύνης, και ένιωθε μεγάλη ευχαρίστηση όταν πρόσφερε τις υπηρεσίες του σε μικρούς και μεγάλους. Και όταν κανείς του έλεγε ότι ταπεινοφρονεί, αυτός απαντούσε: "Πράγματι, πώς να μη ταπεινοφρονώ; ο τόπος που γεννήθηκα (δηλ. η κοπριά) δείχνει την αξία μου". Έτσι έζησε και πέθανε, πιστός πάντοτε, ταπεινός υπηρέτης των συνανθρώπων του. Έτσι και ο Θεός τον ανύψωσε. Για την πίστη του, τη διακονία του, την ταπεινοφροσύνη του, δίκαια η Εκκλησία τον κατάταξε στο χορό των Αγίων της.








Μνήμη Θαύματος της Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας της
Μυρτιδιώτισσας
Το γεγονός έλαβε χώρα στον Ιερό Ναό των Μυρτιδίων στο νησί Κύθηρα, όταν θεράπευσε παράλυτο. Λεπτομέρειες για το γεγονός αυτό, καθώς και για τις παραδόσεις της ευρέσεως της Αγίας εικόνας της Παναγίας της Μυρτιδιώτισας, βλέπε στον Συναξαριστή του Ματθαίου Λαγγή, αυτή τη μέρα, τόμος 9ος σελίδα 514, έκδοση 5η 1992.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.Ως κρήνη ακένωτος, των παρά σοι αγαθών, Εικών σου η πάνσεπτος, τοις Κυθηρίοις Αγνή, εδόθη κραυγάζουσι, χαίρε η προστασία, πάντων των δεομένων χαίρε η σωτηρία, των τιμώντων σε πόθω, χαίρε η τω παραλύτω, την ίασιν βραβεύουσα.








Η Αγία Πέρση (ή Περσίδα)
Η μνήμη της αναφέρεται στον Συναξαριστή Delehaye κατά την 23η και 24η Σεπτεμβρίου και στον Παρισινό Κώδικα 3041 την 24η Σεπτεμβρίου με το δίστιχο: "Μικρόν θαλαττεύουσα Πέρσα, προς χρόνον, μέγαν προς όρμον ουρανού προσωρμήσω".









Ο Άγιος Σιλουανός ο Αγιορείτης
Έγινε γνωστός πριν ακόμα αγιοποιηθεί από την Ορθόδοξη Εκκλησία με το βιογραφικό έργο "Ο γέροντας Σιλουανός του Άθω", που το συνέγραψε με ωραίο τρόπο ο Ηγούμενος της Μονής Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ της Αγγλίας Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος, που έζησε κοντά στον Άγιο για πολύ καιρό στον Άθω. Σύμφωνα λοιπόν με τον Σωφρόνιο, ο Άγιος Σιλουανός ασκήθηκε στο Άγιον Όρος για 46 ολόκληρα χρόνια και συγκεκριμένα στη Μονή του Αγίου Παντελεήμονα. Γεννήθηκε το 1866 στο χωριό Σόβοκ της επαρχίας Λεμπεντιάσκ της Ρωσίας και το κοσμικό του όνομα ήταν Συμεών Ιβάνοβιτς Αντόνωφ. Στη Ρωσία έκανε το επάγγελμα του ξυλουργού. Στο Άγιο Όρος ήλθε το 1892 και αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στην άσκηση και την προσευχή. Το 1911 έγινε μεγαλόσχημος και στολίστηκε με πολλές άγιες αρετές και γέμισε όλος από θείο φως. Το 1905 βγήκε για λίγο από το Άγιον Όρος και επισκέφθηκε τα μοναστήρια της πατρίδας του. Απεβίωσε στις 24 Σεπτεμβρίου του 1938 και η Ορθόδοξη Εκκλησία πρόσφατα τον αγιοποίησε.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Κανόνα πίστεως.Χριστόν διδάσκαλον εν οδώ ταπεινώσεως προσευξάμενος έλαβες, μαρτυρούντος του Πνεύματος, εν ση καρδία την λύτρωσιν, δια τούτο ασκήσεως ανεδείχθης συ οδηγός, ως φωτός θείου έμπλεως. Όσιε πάτερ Σιλουανέ, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009

Σύλληψη του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστή Ιωάννη

Σύλληψη του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστή Ιωάννη, Ανδρέα, Ιωάννου με τα τέκνα του, Ράις Παρθένου, Ξανθίππης και Πολυξένης, Νικολάου Παντοπώλη, Ιωάννη Νεομάρτυρα, Γρηγορίου Μητροπολίτου, Adamnan







Σύλληψη του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστή Ιωάννη
Έτσι προφήτευσε ο προφήτης Ησαΐας για τον Πρόδρομο του Κυρίου, Ιωάννη: "Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού". Δηλαδή, φωνή ανθρώπου, που φωνάζει στην έρημο και λέει: "Ετοιμάστε το δρόμο, απ’ όπου θα έλθει ο Κύριος σε σας. Κάνετε ίσιους και ομαλούς τους δρόμους, από τους οποίους θα περάσει". Ξεριζώστε, δηλαδή, από τις ψυχές σας τα αγκάθια των αμαρτωλών παθών και ρίξτε μακριά τα λιθάρια του εγωισμού και της πώρωσης και καθαρίστε με μετάνοια το εσωτερικό σας, για να δεχθεί τον Κύριο. Η φωνή αυτή, που ήταν ο Ιωάννης, γεννήθηκε με θαυμαστό τρόπο. Ο Πατέρας του Ζαχαρίας ήταν Ιερέας. Την ώρα του θυμιάματος μέσα στο θυσιαστήριο, είδε άγγελο Κυρίου, που του ανήγγειλε, ότι θα αποκτούσε γιο και θα ονομαζόταν Ιωάννης. Ο Ζαχαρίας σκίρτησε από χαρά, αλλά δυσπίστησε. Η γυναίκα του ήταν στείρα και γριά, πώς θα γινόταν αυτό που άκουγε; Τότε ο άγγελος του είπε ότι για να τιμωρηθεί η δυσπιστία του, μέχρι να πραγματοποιηθεί η βουλή του Θεού, αυτός θα έμενε κωφάλαλος. Πράγματι, η Ελισάβετ συνέλαβε, και μετά εννιά μήνες έκανε γιο. Μετά οκτώ ήμερες, στην περιτομή του παιδιού, οι συγγενείς θέλησαν να του δώσουν το όνομα του πατέρα του, Ζαχαρία. Όμως, ο Ζαχαρίας, έγραψε επάνω σε πινακίδιο το όνομα Ιωάννης. Αμέσως δε, λύθηκε η γλώσσα του, και η χαρά για όλους ήταν μεγάλη.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.Η πρώην ου τίκτουσα, στείρα ευφράνθητι. Ιδού γαρ συνέλαβες, Ηλίου λύχνον σαφώς, φωτίζειν τον μέλλοντα, πάσαν την οικουμένην, αβλεψία νοσούσαν. Χόρευε Ζαχαρία, εκβοών παρρησία Προφήτης του Υψίστου, εστίν ο μέλλων τίκτεσθαι.

Κοντάκιον. Ήχος α’. Χορός Αγγελικός.
Ευφραίνεται λαμπρώς, Ζαχαρίας ο μέγας και η πανευκλεής, Ελισάβετ η σύζυξ, αξίως συλλαμβάνουσα, Ιωάννην τον Πρόδρομον, όν Αρχάγγελος ευηγγελίσατο χαίρων, και οι άνθρωποι, αξιοχρέως τιμώμεν, ως μύστην της χάριτος.








Ο Άγιος Ανδρέας
Υπήρξε στα χρόνια του βασιλιά Βασιλείου του Μακεδόνα (867) και ήταν γέρων στην ηλικία. Συνελήφθη από τους Αγαρηνούς, οι όποιοι εκείνη την εποχή εξουσίαζαν όλη την Αφρική και είχαν φτάσει μέχρι τη Σικελία. Τον οδήγησαν μπροστά στον θηριώδη άρχοντα τους Αθραχίμ, στον όποιο μπροστά ο Άγιος ομολόγησε τον Χριστό με περίσσια τόλμη. Τότε ο άρχοντας αυτός τον φυλάκισε για πολλά χρόνια και επειδή έβλεπε ότι ο Ανδρέας επέμενε στην πίστη του, τον έβαλε μπροστά του σαν στόχο και καλπάζοντας το άλογο του τον χτύπησε θανάσιμα με το κοντάρι του. Κατόπιν τον αποκεφάλισε και έτσι ο Ανδρέας έλαβε ένδοξα το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.







Ο Άγιος Ιωάννης με τα δύο παιδιά του Πέτρο και Αντώνιο (ή Αντωνίνο)
Κατάγονταν από τις Συρακούσες της Σικελίας και υπήρξαν στα χρόνια του βασιλιά Βασιλείου του Μακεδόνα (867). Όταν κατέλαβαν την Σικελία οι Αγαρηνοί, τον Ιωάννη με τους γιους του πήραν αιχμάλωτους και τους μόρφωσαν σύμφωνα με τη δική τους θρησκεία. Όταν μεγάλωσαν όμως, δεν ξέχασαν τη θρησκεία που τους είχε διδάξει ο πατέρας τους και έτσι λάτρευαν κρυφά τον έναν και αληθινό Θεό. Όταν το έμαθε αυτό ο θηριώδης αρχηγός των Αγαρηνών Αβραχίμ, εξαγριωμένος, επειδή τους είχε δώσει και μεγάλα αξιώματα, τους συνέλαβε και τους βασάνισε με τον πιο βάρβαρο και φρικτό τρόπο. Τελικά αφού τους έκοψε όλα τα μέλη του σώματος τους, τα δύο παιδιά παρέδωσαν την αγία ψυχή τους στον Θεό. Ο δε πατέρας τους, παρέδωσε και αυτός ένδοξα την ψυχή του στον Θεό, αφού ο βάρβαρος Αβραχίμ, έχωσε στο λαρύγγι του το ξίφος.








Η Αγία Ραΐς η παρθένος
Καταγόταν από την πόλη Βάταν (ή Τάμαν) της Αιγύπτου και ήταν θυγατέρα κάποιου Πέτρου. Από 12χρονών έγινε μοναχή. Όταν κάποτε πήγε στην πηγή, μαζί με άλλες παρθένες, για να φέρει νερό, είδε πλήθος χριστιανών τους οποίους είχε δεμένους ο ηγεμόνας Λουκιανός. Τότε και αυτή πήγε και έσμιξε με το πλήθος αυτό. Ο δε δεσμοφύλακας, τη συμβούλεψε να απομακρυνθεί για να μη χάσει τη ζωή της μαζί με τους υπόλοιπους. Η δε Αγία Ραΐς όχι μόνο δεν έφυγε, αλλά με ευτολμία παρουσιάστηκε μπροστά στον ηγεμόνα, περιγέλασε τους θεούς του και τον έφτυσε κατάμουτρα, επειδή και αυτός ειρωνεύτηκε τον Χριστό. Αμέσως τότε τη βασάνισαν φρικτά και στο τέλος την αποκεφάλισαν, παίρνοντας έτσι το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.







Οι Οσίες Ξανθίππη και Πολυξένη (εορτή Πολυξένη)
Ήταν Ισπανίδες αδελφές και έζησαν στα μέσα του πρώτου αιώνα μετά Χριστόν, όταν Καίσαρ ήταν ο Κλαύδιος ο Α’. Η Ξανθίππη μαζί με το σύζυγο της Πρόβο, διδάχτηκε τη χριστιανική θρησκεία, και ήλθε σ' αυτή, από τον απόστολο Παύλο. Η Πολυξένη αφού πήγε στην Ανατολή, βαπτίστηκε από τον πρωτόκλητο απόστολο Ανδρέα. Και οι δύο αδελφές, εργάστηκαν για τη χριστιανική πίστη και οδήγησαν σ' αυτή πολλές γυναίκες. Πέθαναν και οι δύο ειρηνικά σε προχωρημένη ηλικία, χωρίς να πάψουν μέχρι και την τελευταία τους πνοή να στηρίζουν τις ασθενικές ψυχές στη χριστιανική ελπίδα.







Ο Άγιος Νικόλαος ο παντοπώλης, Νεομάρτυρας από το Καρπενήσι
"... Εγώ χριστιανός είμαι και τον Χριστό μου πιστεύω για αληθινό Θεό. Οι τιμές και τα οφίκια που μου τάζεις, δεν μου χρειάζονται. Εγώ τον Χριστό μου δεν αρνούμαι, τον Χριστό πιστεύω, για το όνομα του θα πεθάνω, Τούρκος δεν γίνομαι". Αυτή ήταν η δυναμική απάντηση του νεαρού Νικολάου στον κριτή, όταν με πλεκτάνη προσπάθησαν να τον εξισλαμίσουν. Ο Νικόλαος γεννήθηκε στο Καρπενήσι από γονείς ευσεβείς, που φρόντισαν και για τη δική του ευσέβεια και μόρφωση. Σε ηλικία 15 χρονών βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη, υπηρετώντας στο παντοπωλείο του πατέρα του, στο Ταχτά Καλέ. Κάποιος κουρέας Τούρκος όμως, που του μάθαινε την Τούρκικη γλώσσα, του έδωσε να διαβάσει την Τούρκικη ομολογία πίστης, μπροστά σε μάρτυρες, χωρίς ο Νικόλαος να γνωρίζει τίποτα. Όταν του είπαν ότι γίνεται Τούρκος, ο Νικόλαος αμέσως ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Η δυναμική απάντηση που έδωσε στον κριτή, έκανε τους Τούρκους να τον βασανίσουν μέσα στη φυλακή με τον πιο άγριο τρόπο. Παρ' όλα αυτά όμως, ο Νικόλαος έμεινε ακλόνητος στην πίστη του. Έτσι, τη Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 1672 τον αποκεφάλισαν. Ήταν 15 χρονών. Το λείψανο του ενταφιάστηκε στο Μοναστήρι της Παναγίας Χάλκης. Αργότερα η κάρα του Αγίου, μεταφέρθηκε στην Ιερά Μονή Ξηροποτάμου του Άγιου Όρους. (Η μνήμη του περιττώς επαναλαμβάνεται, από ορισμένους Συναξαριστές, και την 23η Δεκεμβρίου).





Ο Άγιος Ιωάννης ο Νεομάρτυρας "εκ Μουσουλμάνων"
Ο Άγιος αυτός νεομάρτυρας, γεννήθηκε στην Κόνιτσα της Ηπείρου, από γονείς Μουσουλμάνους. Ο πατέρας του ήταν Δερβίσης και Σέχης στο αξίωμα. Είκοσι χρονών, μπήκε και αυτός στο τάγμα των Δερβίσηδων. Αφού έκανε αρκετά χρόνια στα Ιωάννινα, πήγε στο Βραχώρι της Αιτωλίας, όπου κατοίκησε σ' ένα οίκημα, που ονομαζόταν Μουσελίμ σεράι. Ξαφνικά όμως, άρχισε να ζει σαν χριστιανός, πέταξε τα ενδύματα του Δερβίση και ντύθηκε χριστιανικά. Έπειτα πήγε στην Ιθάκη, όπου δέχτηκε το άγιο Βάπτισμα με το όνομα Ιωάννης. Όταν επανήλθε στην Αιτωλία, παντρεύτηκε στο χωριό Μαχαλάς και έκανε το επάγγελμα του αγροφύλακα. Ο πατέρας του όμως, έστειλε απεσταλμένους να τον μεταπείσουν, αλλά αυτός τους έδιωξε. Τότε συλλήφθηκε από τον Μουσελίμη του Βραχωρίου, στον όποιο ομολόγησε με θάρρος το χριστιανικό του όνομα και την αγάπη του στον Χριστό. Βασανίστηκε ανελέητα. Τελικά τον αποκεφάλισαν στις 23 Σεπτεμβρίου 1814. Οι χριστιανοί παρέλαβαν το τίμιο λείψανο του και το έθαψαν σ' ένα αγρόκτημα στο Βραχώρι.








Ο Άγιος Γρηγόριος Μητροπολίτης Άργους, εθνοϊερομάρτυρας
Γρηγόριος Καλαμαράς Μητροπολίτης Άργους και Ναυπλίου (1810-1821), ανιψιός του προκατόχου του Γρηγορίου (1800-1810). Γεννήθηκε στην Αλαγονία Καλαμάτας. Χρημάτισε μητροπολίτης Ερυθρών και κατόπιν Πατρών (1780-1799). Υπό την ιδιότητα του "πρώην" εκλέχθηκε μητροπολίτης Ναυπλίου και Άργους (1810). Το έτος 1819 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία από τον Νικηφόρο Παμπούκη, ενώ βρισκόταν στην Ύδρα, ο ίδιος δε έκαμε Φιλικούς τους προκρίτους της επαρχίας του. Η προεπαναστατική εθνική δραστηριότητα του Γρηγορίου έγινε αντιληπτή από τους Τούρκους και γι' αυτό, με διαταγή του καϊμακάμη της Τρίπολης, κλείστηκε μαζί με άλλους αρχιερείς στις φυλακές της πόλης και υπέφερε τα πάνδεινα, μέχρις ότου από τις κακουχίες, την ασιτία και τα πολύμηνα μαρτύρια πέθανε στις 21 Σεπτεμβρίου 1821.







Ο Άγιος Adamnan (Σκωτσέζος)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρετανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

εκλογες 2009

το Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009 δημοσιευσα μια φωτογραφία που εκφράζει κατά την δική μου άποψη την επόμενη των εκλογών .
η άποψη μου παραμένει σταθερή και αδιαπραγμάτευτη .
θεωρό ότι , οι εκλογές αυτές είναι καθοριστικές και εύχομαι να υπάρξει η χαμηλότερη αποχή που υπήρξε ποτέ.

Φωκά Θαυματουργού, Φωκά Κηπουρού, Ισαάκ και Μαρτίνου, Κοσμά Οσίου, των Αγίων 26 Οσιομαρτύρων, Παρασκευής του Σάρωφ

Φωκά Θαυματουργού, Φωκά Κηπουρού, Ισαάκ και Μαρτίνου, Κοσμά Οσίου, των Αγίων 26 Οσιομαρτύρων, Παρασκευής του Σάρωφ








Ο Άγιος Φωκάς Ιερομάρτυρας ο Θαυματουργός


Πατρίδα του ήταν η Σινώπη του Ευξείνου Πόντου. Οι γονείς του Πάμφυλος και Μαρία μεταλαμπάδευσαν στο Φωκά από την παιδική του ηλικία τη φλόγα της αγνής πίστης τους και τη θερμή ευσέβεια τους. Ο Φωκάς από μικρό παιδί εντρυφούσε στην ανάγνωση των Γραφών, και εκείνο που ιδιαίτερα τον διέκρινε ήταν η θερμή και ειλικρινής αγάπη που είχε προς το Θεό, αλλά και προς τους συνανθρώπους του. Διότι οδηγό στην αγάπη του αυτή είχε πάντα τα θεόπνευστα λόγια της Αγίας Γραφής: "Ο αγαπών τον αδελφόν αυτού εν τω φωτί μένει,... ο δε μισών τον αδελφόν αυτού εν τη σκοτία εστί ". Εκείνος, δηλαδή, που αγαπά τον αδελφόν του, μένει μέσα στο πνευματικό και ηθικό φως. Ενώ αντίθετα, εκείνος που μισεί τον αδελφό του, μένει μέσα στο πνευματικό και ηθικό σκοτάδι. Ο Φωκάς, λοιπόν, με την αγάπη που τον διέκρινε, έγινε επίσκοπος Σινώπης και κήρυττε άφοβα το Ευαγγέλιο. Με τα θαύματα δε, που τον αξίωσε ο Θεός να πράττει, κατόρθωσε να φέρει πολλούς ειδωλολάτρες στην αληθινή πίστη. Τελικά μαρτύρησε επί Τραϊανού, αφού τον έριξαν μέσα σε καυτό λουτρό.Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.Εκ βρέφους του Πνεύματος, οφθείς δοχείον λαμπρόν, θαυμάτων επλούτησας, την παρ' αυτού δωρεάν, Φωκά Ιερώτατε, όθεν ιερουργήσας, τω Σωτηρι οσίως, έπιες εν αθλήσει, το ποτήριον τούτου, ω πρέσβευε δεόμεθα, υπέρ των ψυχών ημών.


Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Ως απαρχάς.

Ως ιεράρχην τίμιον, και αθλητήν στερρότατον, η οικουμένη προσάγει σοι Κύριε, θείον Κοδράτον Απόστολον, και τοις ύμνοις γεραίρει, την σεπτήν αυτού μνήμην, αιτούσα πάντοτε, πταισμάτων άφεσιν, δωρηθήναι τοις μέλπουσιν, Αλληλούια.











Ο Άγιος Φωκάς ο κηπουρός

Ο Άγιος Φωκάς ο κηπουρός, καταγόταν από τη Σινώπη. Όλα του τα υπάρχοντα ήταν ένας μικρός κήπος πού τον καλλιεργούσε και τον περιποιόταν πολύ. Το εισόδημα του από τον κήπο ήταν μικρό, επειδή ήταν ολιγαρκής ότι του περίσσευε το μοίραζε στους φτωχούς. Μελετούσε συνέχεια τα ιερά βιβλία και έλεγε: ότι και η ψυχή μας είναι κήπος και χρειάζεται περιποίηση για να μην φυτρώσουν αγκάθια και τριβόλια. Ενώ πουλούσε τα λαχανικά και τα φρούτα έλεγε συγχρόνως και τα λόγια τού μεγάλου πνευματικού κέρδους. Πολλές φορές κέρδιζε και τους άπιστους με τα λόγια πού άκουγαν. Καταγγέλθηκε γι' αυτό συνελήφθη , βασανίστηκε και στο τέλος αποκεφαλίστηκε.













Οι Άγιοι Ισαάκ και Μαρτίνος
Μαρτύρησαν δια ξίφους. Σε ορισμένους Συναξαριστές, αναφέρεται μαζί με τους αγίους αυτούς και το όνομα ενός αγίου Νικολάου.











Ο Όσιος Κοσμάς ο Ζωγραφίτης
Ο Όσιος αυτός γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς, ο δε πατέρας του ήταν Βούλγαρος. Αφού έμαθε την Ελληνική γλώσσα και τα πρώτα γράμματα, αναχώρησε στο Άγιο Όρος, στη Μονή Ζωγράφου όπου έγινε μοναχός. Η ζωή του ήταν υποδειγματική μέσα στο Μοναστήρι και μετά από λίγο καιρό χειροτονήθηκε Διάκονος και κατόπιν Ιερέας. Τότε οι ασκητικοί του αγώνες αυξήθηκαν και έτσι οσιακά αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά την 22α Σεπτεμβρίου το έτος 1323.











Οι Άγιοι 26 Οσιομάρτυρες Ζωγραφίτες
Οι Άγιοι αυτοί, σύμφωνα με τη διήγηση, από τον πύργο του μοναστηρίου, όπου ήταν κλεισμένοι, ήλεγχαν τους αιρετικούς του παπικού βασιλιά Μιχαήλ Παλαιολόγου και του επίσης παπικού Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Βέκκου (1275-1282). Τότε με εντολή του βασιλιά, στις 10 Οκτωβρίου, έβαλαν φωτιά στο μοναστήρι και έτσι τους έκαψαν όλους ζωντανούς. Τα ονόματα τους είναι: Θωμάς ηγούμενος, Βαρσανούφιος, Κύριλλος, Μιχαίος (ή Μιχαίας), Σίμων, Ιλαρίων, Ιάκωβος, έτερος Ιάκωβος, Ιώβ, Κυπριανός, Σάββας, Μαρτινιανός, Κοσμάς, Σέργιος, Μηνάς, Ιωάσαφ, Ιωαννίκιος, Παύλος, Αντώνιος, Ευθύμιος, Δομέτιος, Παρθένιος και τέσσερα ακόμα άτομα που τα ονόματα τους είναι άγνωστα.










Η Αγία Παρασκευή του Σάρωφ - Ντιβίγιεβο (Ρωσίδα) (Δια Χριστόν σαλή)

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο της Αγίας

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

Ευσταθίου και της Συνοδείας του

Ευσταθίου και της Συνοδείας του, Υπατίου και Ανδρέα Ομολογητών, Μαρτίνου Πάπα, των Αγίων Ομολογητών Μαξίμου, Αναστασίου, Ευπρεπίου, Αναστασίου και Θεοδώρου, Αρτεμιδώρου και Θάλου, Μελετίου Επισκόπου, Ιωάννη Αιγυπτίου, Ιωάννη Θεοφόρου, Ευσταθίου Κατάφλωρου, Ιλαρίωνος του νέου







Ο Άγιος Ευστάθιος και η συνοδεία του, Θεοπίστη η σύζυγος του, Αγάπιος και Θεόπιστος τα παιδιά του (εορτή Ευστάθιος)

Ήταν αρχικά ειδωλολάτρης και ονομαζόταν Πλακίδας. Ήταν αρχιστράτηγος στο ρωμαϊκό στρατό επί αυτοκρατορίας Τραϊανού. Όταν ο Χριστός παρουσιάσθηκε μπροστά του μια μέρα στο δάσος με τη μορφή ελαφιού, ο Ευστάθιος πίστεψε και βαπτίσθηκε μαζί με τη σύζυγό του Θεοπίστη και τα παιδιά τους Αγάπιο και Θεόπιστο. Μόλις πληροφορήθηκε ο αυτοκράτορας ότι ο αξιωματικός του έγινε χριστιανός, τον απέμπεψε από το στρατό και τον εξόρισε μαζί με την οικογένειά του. Μάλιστα, στο δρόμο για την εξορία ο Ευστάθιος χωρίσθηκε από τη σύζυγό του και τα παιδιά του. έπειτα από κάποια χρόνια, ο Τραϊανός χρειάσθηκε ξανά την πολύτιμη προσφορά του Ευσταθίου και τον ανακάλεσε στο στράτευμα του. Οι πολεμικές ικανότητες του Αγίου χάρισαν στον αυτοκράτορα μεγάλες νίκες. Μάλιστα ο Ευστάθιος σε μια από τις εκστρατείες του βρήκε ξανά την οικογένειά του, η οποία όλα αυτά τα χρόνια είχε περάσει πολλές κακουχίες. Λίγο καιρό αργότερα ο Ανδριανός, διάδοχος του Τραϊανού, ζήτησε από τον Ευστάθιο να παραστεί σε θυσία που θα γινόταν σε ειδωλολατρικούς θεούς. Ο Ευστάθιος αρνήθηκε και ο αυτοκράτορας διέταξε να τον θανατώσουν, κλείνοντάς τον σε πυρακτωμένο χάλκινο βόδι.

Απολυτίκιο. Ηχος α’. Της ερήμου πολίτης.Αγρευθείς ουρανόθεν προς ευσέβειαν ένδοξε, τη του σοι οφθέντος δυνάμει, δι’ ελάφου Ευστάθιε, ποικίλους καθυπέστης πειρασμούς, και ήστραψας εν άθλοις ιεροίς, συν τη θεία σου συμβίω και τοις υιοίς, φαιδρύνων τους βοώντας σοι. Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω δείξαντί σε εν παντί, Ιώβ παμμάκαρ δεύτερον.

Κοντάκιον. Ήχος β’. Τα άνω ζητών.
Τα πάθη Χριστού, σαφώς μιμησάμενος, και τούτου πιών, πιστώς το ποτήριον, κοινωνός Ευστάθιε, και της δόξης σύγκληρος γέγονας, παρ' αυτού του πάντων Θεού, λαμβάνων εξ ύψους θείαν άφεσιν.






Οι Άγιοι Υπάτιος ο Επίσκοπος και Ανδρέας ο Πρεσβύτερος, οι Ομολογητές
Ακόμα και στο σχολείο, ήταν πρότυπα αδελφωμένων συμμαθητών. Είχαν ανατραφεί από παιδιά στη χριστιανική πίστη, και διακρίνονταν στην επιμέλεια, την ευταξία, στην πρόοδο των γραμμάτων και στο ζήλο προς τα θεία. Έζησαν και οι δύο επί Λέοντος του Ισαύρου, του εικονομάχου. Ο Υπάτιος με το χρόνο χειροτονήθηκε επίσκοπος στη Λυδία, απ’ όπου και καταγόταν. Και ο Ανδρέας από διάκονος, προχειρίστηκε ιερέας. Τα αξιώματά τους διαχειρίστηκαν με όλη τη συνείδηση των μεγάλων ευθυνών που έχουν. Κοπίασαν εν λόγω και έγιναν πρότυπα εν έργω. Αγωνίστηκαν με αυταπάρνηση για την Ορθοδοξία, που τότε απειλούσε η επικίνδυνη αίρεση της εικονομαχίας, που τόσο έβλαψε την Εκκλησία και εξασθένισε το κράτος. Ο Υπάτιος και ο Ανδρέας συνελήφθησαν, για την αντίσταση και πολεμική τους, ενάντια στα βασιλικά διατάγματα, που ευνοούσαν τους εικονομάχους. Τους έσυραν λοιπόν δεμένους κατά γης μέσα στους δρόμους, κατόπιν τους έσφαξαν και έτσι έπεσαν τίμια και ατρόμητα ολοκαυτώματα για την αλήθεια.







Οι Άγιοι Ομολογητές Μάξιμος ο σοφότατος, Ευπρέπιος, δύο (2) Αναστάσιοι και Θεόδωρος οι μαθητές του
Βιογραφικό σημείωμα του Αγίου Μάξιμου του Ομολογητή, βλέπε την 21η Ιανουαρίου, όπου και η κυρίως μνήμη του. Από τους Μαθητές του, οι δύο Αναστάσιοι εξορίστηκαν από τον αιρετικό βασιλιά Κώνσταντα τον Β’ στη Θράκη, όπου υπέστησαν πολλές ταλαιπωρίες. Επειδή όμως επέμεναν στο ορθόδοξο φρόνημά τους, τους έφεραν στην Κωνσταντινούπολη, όπου Σύνοδος τους καταδίκασε και παραδόθηκαν στον έπαρχο για να τιμωρηθούν. Αυτός, μαζί και τον δάσκαλο τους Μάξιμο, έκοψε τη γλώσσα τους και το δεξί τους χέρι. Και ο μεν Αναστάσιος ο πρεσβύτερος πέθανε εξόριστος στη Λαζική μετά 20 χρόνια, ο δε νεότερος Αναστάσιος πέθανε σε κάποιο φρούριο της Θράκης, σιωπηλός, αλλά βροντερός κήρυκας της Ορθόδοξης αλήθειας και ζωής. Τα ίδια έπαθαν και οι άλλοι δύο μαθητές του Μαξίμου, ο Θεόδωρος και ο Ευπρέπιος οι Ομολογητές. Μετά 20 χρόνια εξορίας ο πρώτος, ενός δε μόνο ο δεύτερος, παρέδωσαν και οι δύο τις αγίες τους ψυχές στον Κύριο.






Οι Άγιοι Αρτεμίδωρος και Θαλός
Μαρτύρησαν δια ξίφους.







Ο Όσιος Μελέτιος επίσκοπος Κύπρου
Έγινε επίσκοπος της Εκκλησίας της Κύπρου και ήταν ευλαβής και θεοφοβούμενος άνθρωπος. Κατανάλωσε όλη του τη ζωή στη μετάδοση του θείου λόγου και την ακατάπαυστη ελεημοσύνη, από τα υπάρχοντα του, στους φτωχούς. Απεβίωσε ειρηνικά.







Οι Άγιοι Ιωάννης Αιγύπτιος και οι 40 Μάρτυρες
Ο Άγιος Ιωάννης ήταν μέγας Αιγύπτιος ομολογητής. Επειδή όμως ο ασεβής Μαξιμιανός δεν μπορούσε να υποφέρει το θάρρος του Αγίου να ομολογεί τον Χριστό, πρόσταξε να τον αποκεφαλίσουν μαζί με άλλους 40 χριστιανούς, το έτος 295. Έτσι έλαβαν όλοι το ένδοξο στεφάνι του μαρτυρίου.







Ο Όσιος Ιωάννης ο Θεοφόρος από την Κρήτη
Άγνωστος στους Συναξαριστές. Η βιογραφία του σώζεται σε χειρόγραφο στο χωριό Σίββα της επαρχίας Πυργιωτίσσης Κρήτης, ιδιαίτερης πατρίδας του Αγίου. Γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς στα χρόνια του βασιλιά Κωνσταντίνου Ζ' του Πορφυρογέννητου (951-959), και από μικρός είχε κλίση στη μοναχική ζωή. Έγινε ερημίτης στις σπηλιές της Κρήτης, ασκούμενος στην προσευχή και την εγκράτεια. Κατόπιν πήγε στο όρος Ράξος, όπου έκτισε ναό στο όνομα των Αγίων Ευτυχίου και Ευτυχιανού επισκόπων Αρκαδίας Κρήτης. Εκεί επίσης εκάρη Μοναχός από κάποιον ευλαβή Γέροντα και αναχώρησε στο όρος Μυριοκέφαλο. Στην κορυφή αυτού του όρους έκτισε την Ιερά Μονή της Θεοτόκου Αντιφωνήτριας, που σώζεται μέχρι σήμερα. Ο Όσιος όμως δεν έμεινε εκεί. Αφού γύρισε πολλά μέρη της Κρήτης και έκτισε Ναούς και Μοναστήρια, κατέληξε στο δυτικό μέρος της επαρχίας Κισσάμου, στο χωριό Ακτή, όπου έκτισε κατοικητήριο πολύ ησυχαστικό, και κατόπιν μέγα κοινόβιο του Αγίου Ευσταθίου, εκεί λοιπόν, αφού έζησε ζωή όσια και συνέταξε τη διαθήκη του, απεβίωσε ειρηνικά.







Ο Άγιος Ευστάθιος ο Κατάφλωρος Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης
Έζησε τον 12ο αιώνα και σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη φιλολογία, Θεολογία και χειροτονήθηκε διάκονος στην Αγία Σοφία. Υπήρξε μεγάλος λόγιος του Βυζαντίου και το 1174 εκλέχτηκε Μητροπολίτης Μύρων. Τον επόμενο χρόνο προάχθηκε σε Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης. Το έργο του στην Αρχιεπισκοπή αυτή υπήρξε πολύ προοδευτικό και συνάντησε διάφορες αντιδράσεις. Το 1185 συνελήφθη από τους Νορμανδούς και το 1191 κινδύνεψε η ζωή του από συνωμοσία. Πέθανε το 1197 ή 1198, αφού άφησε πολλά φιλολογικά, Ιστορικά και λαογραφικά έργα. Αγιοποιήθηκε στις 10 Ιουνίου 1988.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.Σοφίας τοις χάρισι, κεκοσμημένος λαμπρώς, ποιμήν ενθεώτατος, της Εκκλησίας Χριστού, εδείχθης Ευστάθιε, Όθεν Θεσσαλονίκη, η αγία σου ποίμνη, ύμνοις σε μακαρίζει και συμφώνως βοά σοι. Ικέτευε Χριστόν τον Θεόν, υπέρ ημών Πάτερ όσιε.







Ο Άγιος Ιλαρίων ο νέος οσιομάρτυρας, από την Κρήτη
Το Ηράκλειο της Κρήτης ήταν η πατρίδα του. Ο πατέρας του ονομαζόταν Φραντζέσκος και η μητέρα του Αικατερίνη. Ο νεομάρτυρας αυτός ονομαζόταν Ιωάννης και ανατράφηκε χριστιανικά μαζί με τα τέσσερα αδέλφια του. Κατόπιν ήλθε στην Κωνσταντινούπολη και για 10 χρόνια έμενε κοντά σ' έναν θείο του γιατρό. Έπειτα, μαζί μ' έναν άλλο χριστιανό, ανέλαβε την διαχείριση του εμπορίου κάποιου Χιώτη. Κάποτε όμως, όταν ο έμπορος αυτός επανήλθε στη Χίο, διαπίστωσε ότι η δουλειά του είχε έλλειμμα 30 γρόσια και γι' αυτό ενοχοποίησε τον Ιωάννη, που τον απειλούσε με τιμωρίες. Ο Ιωάννης στην απόγνωση του, ζήτησε τη βοήθεια της μητέρας του Σουλτάνου. Κατόπιν συναντήθηκε με τον Αιθίοπα Μας Αγά, που, στην απελπισία του, τον έπεισε και εξισλαμίστηκε. Λίγο μετά την αποστασία του, ο Ιωάννης συναισθάνθηκε το μεγάλο του ολίσθημα και με πλοίο αναχώρησε στην Κριμαία, όπου παρέμεινε 10 μήνες. Κατόπιν γύρισε στην Κωνσταντινούπολη και με προτροπή του πνευματικού του πήγε στο Άγιο Όρος, στη Σκήτη της Αγίας Άννας. Εκεί υποτάχθηκε στον παπα – Βησσαρίωνα και εκάρη μοναχός με το όνομα Ιλαρίων. Αργότερα αφού πήρε την ευχή για το μαρτύριο, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, παρουσιάστηκε στον Αιθίοπα Αγά και ομολόγησε μπροστά του τον Χριστό. Τότε ο Αγάς διέταξε τον άγριο βασανισμό του και κατόπιν, στις 20-9-1804, τον αποκεφαλισμό του.

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

εκλογες 2009


την επόμενη των εκλογών...

Των Αγίων Τροφίμου, Σαββατίου και Δορυμέδοντος, Theothore

Των Αγίων Τροφίμου, Σαββατίου και Δορυμέδοντος, Theothore







Οι Άφιοι Τρόφιμος, Σαββάτιος και Δορυμέδων
Μαρτύρησαν επί βασιλέως Πρόβου και διοικητού Αντιοχείας Ηλιοδώρου (278 μ.Χ.). Όταν λοιπόν ο Τρόφιμος με το Σαββάτιο βρέθηκαν στην Αντιόχεια και είδαν τα πολυποίκιλα αμαρτωλά όργια που γίνονταν προς τιμήν του Απόλλωνα, δε συγκρατήθηκαν και αποδοκίμασαν δημόσια την αμαρτωλή αυτή παραφροσύνη. Βέβαια, γρήγορα συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στο δικαστήριο. Θαρραλέα δήλωσαν πως είναι χριστιανοί. Τότε ο ηγεμόνας Ηλιόδωρος διέταξε και τους μαστίγωσαν ανελέητα. Τόσο, που οι σάρκες τους κόβονταν κομμάτια. Εκεί ο Σαββάτιος άφησε την τελευταία του πνοή. Ο δε Τρόφιμος οδηγήθηκε σε άλλο σκληρότερο ηγεμόνα, το Διονύσιο Περώννιο. Αυτός, αφού τον έγδαρε με σιδερένια νύχια, μισοπεθαμένο τον έριξε στη φυλακή. Εκεί τον επισκέφθηκε κάποιος, βουλευτής, ο Δορυμέδων, που είδε το μαρτύριό του και στερεώθηκε στην πίστη του Χρίστου. Όταν το έμαθε αυτό ο ηγεμόνας, βασάνισε σκληρά το Δορυμέδοντα. Έπειτα, έριξε και τους δύο τροφή στα θηρία, μέσα στο αμφιθέατρο. Αλλά η πεινασμένη αρκούδα και η αιμοβόρα λεοπάρδαλη στάθηκαν στα πόδια τους σαν ήμερα αρνιά. Το ίδιο και το αγριεμένο λιοντάρι που ελευθέρωσαν αργότερα. Για να πληρωθεί έτσι ο λόγος του Θεού: "οι δια πίστεως... έφραξαν στόματα λεόντων". Αυτοί, δηλαδή οι Άγιοι, επειδή είχαν μεγάλη και συνειδητή πίστη, βούλωσαν και έφραξαν στόματα λιονταριών. Όταν λοιπόν είδαν ότι δεν τους άγγιξαν τα θηρία, αμέσως οι δήμιοι τους αποκεφάλισαν.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Την ωραιότητα.Την ακαθαίρετον, Τριάδος δύναμιν, ανθηφορήσαντες, Μάρτυρες ένδοξοι, εναπετέματε στερρώς, την άκανθαν της απάτης, Τρόφιμε μακάριε, Εκκλησίας εντρύφημα, Σαββάτιε πάνσοφε, Αθλητών εγκαλλώπισμα, και δόξα ευσεβών Δορυμέδον όθεν υμάς ανευφημούμεν.


Ο Άγιος Theothore (Άγγλος)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρετανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009

ΠΑΣΟΚ

Δημοσκόπησης

όχι άμα πληρώσεις παίρνεις αυτό που θέλεις .
Ακούς τις έρευνες και αναρωτιέσαι που τις κάνουν στο Ναΐρόμπι;

άκου τη θυμήθηκα τώρα τον άμοιρο τον οτσαλαν τότε που το ΠΑΣΟΚ τον παρέδωσε στους Τούρκους .

Tι να γίνετε ο έρμος ;

Πάντως μεγάλο πράγμα να είσαι σοσιαλιστής και προδότης να είσαι ξεχνιέται.

εκλογες 2009

Τα δελτία ειδήσεων οπότε παρακολουθώ είναι πεσμένα με τα μούτρα στην μάζωξη των αρχηγών σε πρώτη φάση .
Από την άλλη υπάρχει και δεύτερη μάζωξη με τους δυο αρχηγούς .
μεταξύ μας αυτό είναι ο ορισμός του φασισμού .

ο διαχωρισμός των κομμάτων σε κόμματα εξουσίας και σε κόμματα τσόντες .
όπως έχω ξαναπεί σε αυτή την δημοκρατία γιαλαντζί που ζούμε μην περιμένετε και πολλά
Η Ελλάδα πρέπει οπωσδήποτε να επιλέξει σαβούρα .
Ότι ποιο χειρότερο έχει η Ελλάδα είναι οι αρχηγοί των δυο αμερικ..ελληνικών κομμάτων .

Ευμενίου Οσίου, Σοφίας και Ειρήνης, Αριάδνης, Κάστωρ, Ρωμύλος Οσίου

Ευμενίου Οσίου, Σοφίας και Ειρήνης, Αριάδνης, Κάστωρ, Ρωμύλος Οσίου







Ο Όσιος Ευμένιος ο θαυματουργός, επίσκοπος Γορτύνης
Από νεαρή ηλικία ο Ευμένιος υπέβαλλε τον εαυτό του σε πολλές σκληραγωγίες και ασκήσεις. Η εγκράτεια ήταν εκείνη που τον διέκρινε περισσότερο. Διότι στο μυαλό του, είχε πάντα τη συμβουλή του Αποστόλου Παύλου, "πας ο αγωνιζόμενος πάντα εγκρατεύεται". Καθένας, δηλαδή, που αγωνίζεται, εγκρατεύεται σε όλα, ακόμα και στην τροφή και στο ποτό, προκειμένου να πετύχει τον πνευματικό του σκοπό. Και ο Ευμένιος, ακολουθώντας τα λόγια του θεόπνευστου Αποστόλου, πέτυχε. Αξιώθηκε να ιερωθεί και να γίνει επίσκοπος Γορτύνης στην Κρήτη. Από τη νέα του θέση, η αρετή του έλαμψε ακόμα περισσότερο και ο Θεός του έδωσε τη χάρη και τη δύναμη να θαυματουργεί. Και όπως αναφέρει η παράδοση, μια φορά με αναμμένες λαμπάδες κατέκαυσε έναν δράκοντα, που όρμησε εναντίον του. Έπειτα ο Ευμένιος πήγε στη Ρώμη, όπου με τη θεία του διδασκαλία και με θαύματα στερέωσε τους πιστούς. Ποθώντας, όμως, περισσότερη σκληραγωγία και άσκηση, πήγε στη Θηβαΐδα της Άνω Αιγύπτου, κοντά στους μεγάλους ασκητές. Εκεί παρέδωσε και το πνεύμα του στο Θεό. Το δε λείψανο του μεταφέρθηκε και θάφτηκε με τιμές στην έδρα της επισκοπής του, στην Κρήτη.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.Ταχύν προμηθέα σε, και αρωγόν ευμενή, κεκτήμεθα Όσιε ως του Χριστού μιμητήν, Ευμένιε ένδοξε, συ γαρ αναβλυστάνων, συμπαθείας τα ρείθρα, βρύεις τη Εκκλησία, Ιαμάτων πελάγη. Αλλά και τοις τιμώσι σε, σκέπη γενήθητι.

Κοντάκιον. Ήχος β’. Τα άνω ζητών.
Φωτί θεϊκώ, ελλαμφθείς παμμακάριστε, φωτίζεις ημάς, τους πόθω ανυμνούντάς σου, την σεπτήν και ένδοξον, και αγίαν Πάτερ μετάστασιν, Ιεράρχα Ευμένιε, πρεσβεύεις γαρ απαύστως υπέρ ημών.







Οι Αγίες Σοφία και Ειρήνη
Μαρτύρησαν δια ξίφους.








Η Αγία Αριάδνη (Εορτή Αριάδνη)
Αν και δούλα, ήταν ανώτερη και λαμπρότερη από πολλές κυρίες, δούλες των κοσμικών ματαιοτήτων και των γήινων μολυσμών. Η αγία Αριάδνη έζησε στα χρόνια των βασιλέων Αδριανού και Αντωνίνου (117-139 μ.Χ.), και έγινε χριστιανή στη Φρυγία πόλη των Προμισέων. Όταν το πληροφορήθηκε ο αφέντης της Τέρτυλος, ένας από τους ισχυρότερους πρόκριτους της πόλης, την πίεζε να επανέλθει στην ειδωλολατρία. Εκείνη όμως επέμενε στην χριστιανική ομολογία της, και στάθηκε αδύνατο να την πείσουν να θυσιάσει στα είδωλα, κατά την ήμερα μάλιστα που γιόρταζε τα γενέθλιά του ο γιος του κυρίου της. Τότε την έδειραν σκληρά και τη βασάνισαν για πολύ, αφού έγδαραν τις σάρκες της με σιδερένια νύχια. Για να αποφύγει περισσότερες πιέσεις, εγκατέλειψε το σπίτι του κυρίου της. Και ενώ την καταδίωκαν, έπεσε σε γκρεμό όπου και βρήκε τον θάνατο.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.Τη του Χριστού κυβερνωμένη παλάμη, ουκ εδουλώθης την ψυχήν Αριάδνη, αλλά ελευθέρα γνώμη ηνδραγάθησας, πάσαν γαρ επίνοιαν, του εχθρού καθελούσα, στέφος χαριτόπλοκον, εκ Θεού εκομίσω, ον εκδυσώπει Μάρτυς εκτενώς, ελεηθήναι, τους σε μακαρίζοντας.








Ο Άγιος Κάστωρ
Στο Αγιολόγιο του Σ. Ευστρατιάδη, μαζί με τον Κάστορα, προβάλλεται και μία Αγία με το όνομα Θεοδώρα.








Ο Όσιος Ρωμύλος
Στους Συναξαριστές δεν αναφέρεται κανένα υπόμνημα για τον όσιο αυτό, βιογραφία του υπάρχει στο υπ' αριθμ. 154 χειρόγραφο της Σκήτης των Καυσοκαλυβίων, που συνέγραψε ο μαθητής του εν λόγω Οσίου, Γρηγόριος. Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία αυτά, ο Όσιος Ρωμύλος γεννήθηκε το 1300 περίπου στην παραδουνάβια πόλη Βιδίνιο, από γονείς ευσεβείς. Ο πατέρας του ήταν Έλληνας και η μητέρα του Βουλγάρα. Το πρώτο του όνομα ήταν Ράικος και σε κατάλληλη ηλικία οι γονείς του τον εμπιστεύθηκαν σε σπουδαίο δάσκαλο, από τον όποιο ο νεαρός Ράικος έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Στη συνέχεια, επειδή είχε κλίση στη μοναχική ζωή, κατέφυγε στη Μονή της Θεοτόκου της Οδηγήτριας, κοντά στο Τίρνοβο (Βουλγαρίας). Εκεί έγινε μοναχός με το όνομα Ρωμανός και ασκήτευσε ευδοκίμως για τρία συνεχή χρόνια. Κατόπιν έκανε κοντά στον όσιο Γρηγόριο τον Σιναΐτη και έπειτα, αφού έγινε μεγαλόσχημος με το όνομα Ρωμύλος, πήγε στο Άγιο Όρος, έξω από τη Μονή Μεγίστης Λαύρας, όπου μαζί με τον μαθητή του Γρηγόριο ασκήτευε στην ησυχία. Πολλοί Αγιορείτες έρχονταν κοντά του για ν' ακούσουν τα σοφά λόγια του και να πάρουν τις ορθές πνευματικές συμβουλές του. Κατά τον πόλεμο όμως Τούρκων κατά Σέρβων και Βουλγάρων, πολλοί Σερβοβούλγαροι μοναχοί, λόγω φόβου, μετακινήθηκαν. Το ίδιο έπραξε και ο Ρωμύλος, πηγαίνοντας στην Αυλώνα (ίσως της Αλβανίας). Κατόπιν ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί στη Ραβένιτσα της Σερβίας, όπου στην εκεί Ιερά Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου απεβίωσε ειρηνικά. Μετά τον θάνατο του, ο τάφος ευωδίαζε και επιτέλεσε πολλά θαύματα.

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

Των Αγίων Σοφίας, Πίστης, Ελπίδας και Αγάπης, Αγαθοκλείας, των Αγίων Μαξίμου, Θεοδότου και Ασκληπιοδότη, Λουκίας και Γεμινιανού, Θεοδότης της εν Νίκαι

Των Αγίων Σοφίας, Πίστης, Ελπίδας και Αγάπης, Αγαθοκλείας, των Αγίων Μαξίμου, Θεοδότου και Ασκληπιοδότη, Λουκίας και Γεμινιανού, Θεοδότης της εν Νίκαια, Χαραλάμπου και Παντολέον, Πηλέα και Νείλου, Πατερμούθιου και Ηλία, των Αγίων 100 Μαρτύρων, των Αγίων 50 Μαρτύρων, Ηρακλείδου και Μύρωνος, Αναστασίου Οσίου, Ευξιφίου






Η Αγία Σοφία και οι τρεις θυγατέρες της Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη(εορτή Σοφία, Ελπίδα, Αγάπη)

Έζησαν όταν ο αυτοκράτορας των ρωμαίων ήταν ο Ανδριανός. Όταν η τίμια και ενάρετη Σοφία χήρεψε πήγε μαζί με τις κόρες της στη Ρώμη. Εκεί ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε ότι οι τέσσερις γυναίκες ήταν χριστιανές και διέταξε να τις συλλάβουν. Αφού χώρισε τη μητέρα από τα παιδιά της, ζήτησε να παρουσιασθεί μπροστά του η δωδεκάχρονη Πίστη. Με δελεαστικούς λόγους ο Ανδριανός προσπάθησε να πείσει την Πίστη να αρνηθεί το Χριστό, αλλά αντιμετώπισε το άκαμπτο φρόνημα της νεαρής. Τότε ο σκληρός ηγεμόνας διέταξε τον αποκεφαλισμό της. Το ίδιο σθένος με την Πίστη επέδειξαν και οι αδελφές της, η δεκάχρονη ελπίδα και η εννιάχρονη Αγάπη. Ο σκληρός Ανδριανός δε δίστασε να διατάξει τους δήμιους Του να αποκεφαλίσουν και τα άλλα δύο κορίτσια. Περήφανη για τα παιδιά της η Σοφία, ενταφίασε με τιμές τις κόρες της και παρέμεινε για τρεις μέρες στους τάφους τους, παρακαλώντας το Θεό να την πάρει κοντά του. Ο Θεός άκουσε την προσευχή της και η Σοφία παρέδωσε το πνεύμα της δίπλα στους τάφους των παιδιών της.

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.Σοφία εκθρέψασα, κατά την κλήσιν σεμνή, τας τρεις θυγατέρας σου, ταύτας προσάγεις Χριστώ, αθλήσεως σκάμασιν όθεν της άνω δόξης, συν αυταίς κοινωνούσα, πρέσβευε τω Σωτήρι, καλλιμάρτυς Σοφία, δούναι τοις σε τιμώσι, χάριν και έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος α’. Χορός αγγελικός.
Σοφίας της σεμνής, ιερώτατοι κλάδοι, η Πίστις και Ελπίς, και Αγάπη δειχθείσαι, σοφίαν απεμώραναν, των Ελλήνων εν χάριτι, και αθλήσασαι, και νικηφόροι φανείσαι, στέφος άφθαρτον, παρά του πάντων Δεσπότου, Χριστού ανεδήσαντο.










Η Αγία Αγαθόκλεια
Με τη μεγάλη της υπομονή στο μαρτύριο, στόλισε και αυτή τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού. Αν και από τη γέννησή της δούλα, έλαμψε δια Ιησού Χριστού ελεύθερη στην ψυχή. Ο κύριος της, που ονομαζόταν Νικόλαος, είχε γίνει χριστιανός και φερόταν προς την Αγαθόκλεια με πολλή φιλανθρωπία και αγαθότητα. Αλλά η κυρία της, Παυλίνα, γυναίκα σκληρόκαρδη, επέμενε στην ειδωλολατρία. Και όπως ήταν θυμώδης και μέθυσος βασάνιζε πολλές φορές την Αγαθόκλεια και προσπαθούσε με πείσμα να την επαναφέρει στη θρησκεία των ειδώλων. Επί οκτώ χρόνια έτσι, η ταλαίπωρη και συγχρόνως μακάρια δούλα, υπέφερε καθημερινή ζωή μαρτυρίου. Την έβριζε, τη χτυπούσε, κένταγε με πιρούνια το σώμα της και την πλήγωνε με αλύπητο μαστίγωμα. Και επειδή όλα αυτά δεν νικούσαν τη γνώμη της ευσεβέστατης χριστιανής, κάποια μέρα, άναψε φωτιά και την έσπρωξε μέσα σ' αυτή. Έτσι η Αγαθόκλεια λυτρώθηκε από την άσεβη και κακούργο ειδωλολάτρισσα κυρία της, και αποδήμησε στα μακάρια και ελεύθερα σκηνώματα των δικαίων.







Οι Άγιοι Μάξιμος, Θεόδοτος και Ασκληπιοδότη
Μαρτύρησαν με σκληρό τρόπο, επειδή ομολόγησαν τον Χριστό. Στην αρχή τους μαστίγωσαν, κατόπιν τους έκοψαν τα χέρια και τα πόδια, τους φυλάκισαν και στο τέλος τους αποκεφάλισαν. (Καταγόταν από την Μαρκιανούπολη της Θράκης).








Η Αγία Λουκία η χήρα και Γεμινιανός ο γιος της
Η αγία Λούκια ήταν πλούσια Ρωμαία κατά την εποχή των βασιλέων Διοκλητιανού (284-304) και Μαξιμιανού (286-305). Μετά 36 χρόνια χηρείας και σε ηλικία 75 χρονών, προδόθηκε από τον ειδωλολάτρη γιο της Ευτρόπιο, στον Διοκλητιανό, ότι πιστεύει στον Χριστό. Τότε η Αγία συνελήφθη και κλείστηκε στη φυλακή. Εκεί υπέστη σκληρά βασανιστήρια, αλλά με τη χάρη του Θεού παρέμεινε αβλαβής και περιφερόταν στην πόλη για να αποδοκιμάσει μ' αυτό τον τρόπο την μικρότητα των βασανιστών της. Το είδε αυτό ο Γερμινιανός (ή Γεμινιανός), πίστεψε στον Χριστό και μαζί με την Λούκια παρουσιάστηκε στον βασιλιά, ομολογώντας τον Χριστό. Η Λούκια υιοθέτησε τον Γερμινιανό, τον βάπτισε και αφοί απαλλάχτηκαν από τους βασανιστές τους, έφυγαν στο Ταυρομένιο της Σικελίας. Αλλά εκεί, λόγω διωγμού, η Λούκια τράβηξε για τα βουνά, όπου απεβίωσε ειρηνικά. Ο δε Γερμινιανός συνελήφθη και αποκεφαλίστηκε.









Η Αγία Θεοδότη

Η Αγία Θεοδότη, η οποία έζησε στα χρόνια του βασιλιά Αλέξανδρου Σεβήρου το 22 μ.χ. Η Θεοδότη καταγόταν από τον Εύξεινο Πόντο, ήταν πλούσια αλλά και χριστιανή. Περισσότερο πλούσια όμως ήταν στην ψυχή της. Έκανε πολλά έργα φιλανθρωπίας και ήταν πάντα κοντά σε όποιον την είχε ανάγκη. Καταγγέλθηκε όμως στον διοικητή της Καππαδοκίας Σιμπλίκιο, ότι με τα χρήματά της προσπαθούσε να προσελκύσει ειδωλολάτρες στον χριστιανισμό. Αμέσως διατάχθηκε να την υποβάλλουν σε σκληρά βασανιστήρια. με θαυμαστό τρόπο όμως έκλεισαν οι πληγές της και η πόρτα της φυλακής άνοιξε μόνη της. Τελικά αποκεφαλίστηκε λαμβάνοντας έτσι το στεφάνι της αιωνίου ζωής.









Οι Άγιοι Χαράλαμπος, Παντολέων και η συνοδεία τους"Η σύναξις αυτών τελείται εν τω Δευτέρω"

Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον Βίο των Αγίων.






Οι Άγιοι Πηλέας και Νείλος Ιερομάρτυρες και Επίσκοποι
Κατάγονταν από την Αίγυπτο. Παρουσιάστηκαν με θάρρος σαν Χριστιανοί, μαζί με τον Πατερμούθιο, τον Ηλία και 100 άλλους χριστιανούς, στον ειδωλολάτρη βασιλιά. Υπέστησαν φρικτά μαρτύρια, τους έβγαλαν το δεξί μάτι και στο τέλος τους έκαψαν ζωντανούς.







Οι Άγιοι Πατερμούθιος και Ηλίας οι ένδοξοι
Μαρτύρησαν δια πυρός.







Οι Άγιοι 100 Μάρτυρες οι Αιγύπτιοι
Πρόκειται για τους Μάρτυρες που μαρτύρησαν μαζί με τους Πηλέα και Νείλου.







Οι Άγιοι 50 Μάρτυρες από την Παλαιστίνη
Αυτοί ήταν από μια χώρα που ονομαζόταν Ζωώρα. Καταγγέλθηκαν στον δούκα του τόπου, ότι ήταν χριστιανοί. Στην αρχή τους έστειλαν στα μεταλλεία σαν εργάτες, αλλά επειδή επέμεναν στην πίστη τους, τελικά τους έκαψαν στη φωτιά ζωντανούς.











Οι Άγιοι Ηρακλείδης και Μύρων επίσκοποι Ταμάσου της Κύπρου
Ο Ηρακλείδης ήταν γιος Ιερέα ειδωλολάτρη, του Ιεροκλέα, που Ιεράτευε κατά τη Σολέα της Κύπρου, στο χωριό Λαμπαδιστό. Ο ιερέας διακρινόταν για τα φιλόξενα αισθήματα του και γι' αυτό δεν δίστασε να φιλοξενήσει τον Παύλο και τον Βαρνάβα και τον Μάρκο, όταν αυτοί βρέθηκαν στο έδαφος της Κύπρου. Τότε είλκυσαν στον Χριστό τον γιο του Ηρακλείδη και αυτός στη συνέχεια έφερε στον Χριστό τους γονείς του. Τον Ηρακλείδη ο Παύλος διόρισε επίσκοπο Ταμασίων της Κύπρου. Εργάστηκε με πολύ ζήλο, έχοντας συνεργάτη του τον Μύρωνα. Μπόρεσαν και οι δύο να φέρουν κοντά στον Χριστό πολλούς ειδωλολάτρες. Οι επιτυχίες τους όμως αυτές, προκάλεσαν τη μανία των απίστων. Και έτσι κάποια μέρα, όρμησαν οπλισμένοι επάνω τους και αφού τους θανάτωσαν, στη συνέχεια τους έριξαν στη φωτιά. Και έτσι έλαβαν το αμαράντινο στεφάνι του μαρτυρίου.
Για τον Άγιο Ηρακλείδη διαβάζουμε τα εξής :
Τις σου τον βίον ισχύσει εκδιηγήσασθαι;... Χαίρε ότι εχρίσθης Ιεράρχης θεόθεν. Χαίρε ότι εφάνης οδηγός παιδιόθεν»...
Δικαιολογημένη η απορία. Δίκαιος και ο έπαινος. Γιατί ο άγιος Ηρακλείδιος, που γιορτάζουμε στις 17 του Σεπτέμβρη, δεν είναι μόνο ο πρώτος Ιεράρχης της ξακουστής Ταμασού, αλλά κι ένας απ' τους πρώτους και πιο σπουδαίους Ιεράρχες της Νήσου των Αγίων, της ευλογημένης Κύπρου μας.
Γεννήθηκε στη Λαμπαδού ή Λαμπαδιστό, ένα χωριό κοντά στο σημερινό Μιτσερό, κι ήταν γιος ειδωλολάτρη ιερέα.
Κάποια μέρα που πατέρας και γιος καταγινόντουσαν με την προσφορά θυσίας στους θεούς, δύο ξένοι πλησίασαν, κι αφού χαιρέτησαν με καλοσύνη, ζήτησαν να μάθουν απ' αυτούς τον δρόμο που θα τους οδηγούσε προς την Πάφο.
Οι δύο ξένοι, που φαινόντουσαν να έρχονται από μακριά, ήταν οι απόστολοι Βαρνάβας και Μάρκος που είχαν έρθει στο νησί με τον απόστολο Παύλο για την πρώτη τους αποστολική περιοδεία, γύρω στο 45-46 μ.Χ.
Ο ειδωλολάτρης ιερέας Ιεροκλής η Ιερόκλεως, ο πατέρας του Ηρακλειδίου, με την ευγένεια και τη φιλοξενία που διακρίνει τους Έλληνες, έσπευσε να καλέσει τους ξένους να παραμείνουν στο σπίτι του, εκεί στο χωριό τη Λαμπαδού, για να ξεκουραστούν.
Οι Απόστολοι όμως επέμεναν να προχωρήσουν κι αυτός, για να τους διευκολύνει, έστειλε τον γιο του τον Ηρακλέωνα, να τους συνοδεύσει ως έξω από το χωριό, και να τους δείξει τον δρόμο. Ευλογημένη συνάντηση.! Και τρισευλογημένη απόφαση!
Μόλις οι Απόστολοι απομακρύνθηκαν απ' εκεί, άρχισαν τη συζήτηση με τον νεαρό.- Τι εκάμνατε, παιδί μου, εκεί που σας συναντήσαμε, ρώτησε ο ένας απ' αυτούς, ο Βαρνάβας.- Προσφέραμε θυσία στους θεούς μας, απήντησε ο Ηρακλείδιος.- Θεοί οι πέτρες και τα ξύλα; Όχι, παιδί μου. Αυτά δεν είναι θεοί. Είναι δημιουργήματα. Είναι έργα χειρών ανθρώπων.
Ο Θεός είναι ένας. Αυτός, που εδημιούργησε «τον ουρανόν και την γην, την Θάλασσαν και πάντα τα εν αύτοις».
Ο Θεός, ο αληθινός Θεός, δεν κατοικεί μέσα σε χειροποίητους ναούς, ούτε και υπηρετείται από χέρια ανθρώπων, γιατί δεν έχει ανάγκη από τίποτα. Αντίθετα! Αυτός είναι που δίδει σε όλα ζωή κι αναπνοή κι όλα όσα τους χρειάζονται για τη συντήρηση τους. Αυτός, από ένα ζευγάρι, έκανε όλα τα έθνη των ανθρώπων που κατοικούν πάνω στη γη. Κι Αυτός, όταν οι άνθρωποι πλανηθήκαμε, από αγάπη άπειρη έστειλε σ' εμάς τον γιο του, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, για να μας σώσει...
Ο Ηρακλέων με κατάνυξη άκουε τα λόγια των Αποστόλων. Η ψυχή του, σαν τη διψασμένη γη, ρουφούσε κυριολεκτικά τη διδασκαλία γύρω από το πρόσωπο του Ιησού. Και το αποτέλεσμα; Ευλογημένο! Ο νεαρός προσήλυτος, όταν έφθασαν στον ποταμό Σέτραχο, Μερικοί φρονούν πως ο ποταμός στον όποιο βαπτίσθηκε ο Ηρακλείδιος είναι ο Καρκώτης, ο ποταμός της Σολέας. που τρέχει κάτω από το χωριό της Μαραθάσας, τον Καλοπαναγιώτη, σαν τον Ευνούχο της Κανδάκης της βασίλισσας των Αιθιόπων, ρώτησε με λαχτάρα:
— Ποιος με εμποδίζει να βαπτιστώ;— Κανένας, ήταν η απάντηση. Αρκεί να το θελήσεις.— Το θέλω! φώναξε ο Ηρακλέων. Το θέλω με την καρδιά μου!
Τότε οι Απόστολοι, γεμάτοι χαρά, κατέβηκαν στον ποταμό, τον βάφτισαν «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος», και του έδωκαν το όνομα Ηρακλείδιος. Μετά προχώρησαν σε μια σπηλιά κοντά στον ποταμό, στην οποία παρέμειναν μερικές μέρες συνεχίζοντες τη διδασκαλία.
Εκεί ένα πρωί ήρθε απροσδόκητα και τους συνήντησε κι ο απόστολος Παύλος. Την επόμενη έφτασε κι ο Μνάσων, τον όποιο ο απόστολος και ευαγγελιστής Λουκάς στις Πράξεις των Αποστόλων ονομάζει «αρχαίον μαθητήν» (Πράξ. κα', 16). Αφού συμπληρώθηκε η κατήχηση του νεοφώτιστου οι τρεις απόστολοι τον χειροτόνησαν επίσκοπο της Ταμασού και του ανέθεσαν υστέρα από θερμή προσευχή να συνεχίσει το έργο της αλιείας ψυχών στην πολυάνθρωπο πόλη. Μαζί του έμεινε κι ο Μνάσων.
Οι δύο μαθητές αφού αποχαιρέτησαν τους Αποστόλους και με δάκρυα στα μάτια κατευόδωσαν για την Πάφο, ρίφθηκαν με φλογερό ζήλο στο έργο τους. Το ιερό έργο της σωτηρίας ψυχών. Τόπος συνάξεων ένα υπόγειο. ένα υπόγειο σπήλαιο, που σώζεται και σήμερα και που βρίσκεται μέσα στο ομώνυμο μοναστήρι. Το σπήλαιο αυτό χρησίμεψε όχι μονάχα ως εκκλησία στην οποία ο Ηρακλείδιος συγκέντρωνε τους πιστούς του, αλλά και σαν κατοικία κι ασκητήριό του. Κάτι περισσότερο. Το σπήλαιο αυτό έγινε ακόμη και τάφος του, μα και τάφος της ειδωλολατρίας.
Εδώ θεμελιώθηκε η πρώτη Εκκλησία που σιγά-σιγά απλώθηκε σ' όλη την πόλη. Ανάμεσα στους πρώτους πού κλήθηκαν να χαρούν το φως της νέας ζωής, υπήρξαν οι γονείς του φλογερού και ζηλωτή εργάτη του χριστιανικού αμπελώνα. Τα λόγια του Πνεύματος του Θεού «είτις των ιδίων και μάλιστα των οικείων ου προνοεί, την πίστιν ήρνηται και εστίν απίστου χειρών» (Α' Τιμ. ε' 8), Βρήκαν στο πρόσωπο του Αγίου ένα πιστό και ενθουσιώδη εκτελεστή. Με τις στοργικές του νουθεσίες και τις θερμές του παρακλήσεις τόσο ο πατέρας, όσο κι η μητέρα του ασπάσθηκαν με χαρά κι ευγνωμοσύνη την καινούργια θρησκεία και βαφτίστηκαν. Πόση χριστιανική αγαλλίαση κι ικανοποίηση δοκίμασε ο νεαρός ιεραπόστολος την ήμερα εκείνη! Την ήμερα που οι γονείς του φόρεσαν τον λευκό του βαπτίσματος χιτώνα.
Καλότυχοι γονείς. Ευτυχισμένος γιος!
Με τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του Αγίου το μικρό ποίμνιο που σχηματίστηκε στην αρχή γύρω του μεγάλωνε μέρα με τη μέρα, ώστε σε λίγο καιρό η πόλη της Ταμασού να γίνει ένα περίλαμπρο χριστιανικό κέντρο. Στην αύξηση αυτή μαζί με την αρετή και τον φλογερό ζήλο του πολύ συνέβαλε και το θαυματουργικό χάρισμα με το οποίο πλούσια τον χαρίτωσε ο Κύριος.
Πολλά, πάρα πολλά θαύματα αναφέρονται στον Άγιο και παλαιά, μα και στην εποχή μας. Θα σημειώσουμε εδώ μερικά.
Μια μέρα, ένα φίδι φαρμακερό (κουφή) δάγκασε το μονάκριβο παιδί κάποιας γυναίκας που ήταν συγγενής της συζύγου του κοινοτάρχη της Ταμασού, της Μακεδονίας, την οποία οι άγιοι έσωσαν νωρίτερα από βέβαιο Θάνατο. Η Τροφίμη - έτσι λεγόταν η μητέρα - μαζί με μερικούς άλλους φανερούς πιστούς έτρεξαν και κάλεσαν τους δύο Αγίους στο σπίτι που ήταν το παιδί. Οι Άγιοι με προθυμία έσπευσαν να ανταποκριθούν στην παράκληση. Σαν έφθασαν, ο όσιος Ηρακλείδιος γονάτισε μπροστά στο άτυχο παιδί και σήκωσε τα χέρια.Τη στιγμή που με κατάνυξη προσευχόταν και ζητούσε από τον Κύριο να αναστήσει το νεκρό παιδί, η μητέρα έξαλλη απ' τη λύπη κτύπησε το κεφάλι στον τοίχο κι έπεσε κι αυτή κάτω νεκρή.Ο όσιος χωρίς να ταραχθεί, συνέχισε την προσευχή του. Σαν τέλειωσε, έκαμε το σημείο του σταυρού πάνω στο παιδί, το πήρε από το χέρι και το τράβηξε. Ο Αέτιος — αυτό ήταν το όνομα του - άνοιξε τα μάτια και σηκώθηκε σαν να ξυπνούσε από βαρύ ύπνο. Την ίδια στιγμή ο όσιος Μνάσων ανέστησε και την Τροφίμη, τη νεκρή μητέρα και της παρέδωσε το παιδί της.
Οι παρευρισκόμενοι ξέσπασαν σε ουρανομήκεις δοξολογίες. Αμέσως η Τροφίμη, αφού ντύθηκε την πιο καλή της φορεσιά κι έντυσε λαμπρά και το παιδί της, ξεχύθηκε μαζί με τους Αγίους, τη συγγενή της Μακεδονία και το πλήθος στον δρόμο και φώναξε με πίστη και παλμό:- Πιστεύω στον Ιησού Χριστό, που κηρύττουν ο Ηρακλείδιος κι ο Μνάσων.Με συγκίνηση η πομπή προχώρησε στον ναό του Θεού κι εκεί τετρακόσια νέα πρόσωπα, άνδρες και γυναίκες βαπτίσθηκαν κι έγιναν χριστιανοί.Άλλη φορά ενώ ο Ηρακλείδιος και ο Μνάσων ιερουργούσαν στον ναό και τα πλήθη των πιστών έψαλλαν με κατάνυξη τους ιερούς ύμνους, ένας δαιμονισμένος από τα Πέρα, που υπέφερε από πνεύμα πονηρό, που τον βασάνιζε για καιρό, μπήκε στην εκκλησία, όρμισε πάνω στον Ηρακλείδιο και του ξέσχισε το ένδυμα. Αμέσως όμως γιατρεύτηκε κι άρχισε να δοξάζει τον Θεό. Στο άκουσμα του Θαύματος, πλήθη λαού από τους ειδωλολάτρες έφεραν στους Αγίους διάφορους αρρώστους, κι αυτοί τους γιάτρεψαν κι υστέρα τους βάπτισαν.
Κατά τον ίδιο τρόπο ο Άγιος θεράπευσε ένα τυφλό κι ένα κουτσό κι έκανε καλά ένα παράλυτο. Επίσης έγινε αιτία να πιστέψει ένας αγαλμα τοποιός και να βαπτισθεί με τα τρία παιδιά του και με πολλούς άλλους.Το ευεργετικό έργο των Αγίων στην πόλη της Ταμασού ήρθε να δια κόψει αυτό τον καιρό μια επιστολή από μέρους των δύο Αποστόλων, του Παύλου και του Βαρνάβα. Την έφερε από την Πάφο κάποιος Νικόλαος. Στο «γράμμα» αυτό οι Απόστολοι έγραψαν στον Ηρακλείδιο όσα τους συνέβησαν εκεί, και του ζητούσαν να σπεύσει να τους συναντήσει και να βοηθήσει κι αυτός στο κήρυγμα. Ο όσιος αφού ανήγγειλε στα πνευματικά του παιδιά το περιεχόμενο της επιστολής και ζήτησε από αυτά τις προσευχές τους, τέλεσε το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, χειροτόνησε τον γιο της Μακεδονίας Γρηγόριο σε πρεσβύτερο και του ανέθεσε να κατηχεί τον λαό, και ξεκίνησε να εκπληρώσει την αποστολική εντολή. Μαζί του πήρε τον Μνάσωνα και κάποιον άλλο, τον Ροδώνα.Στον δρόμο προς την Πάφο, εκεί στο χωριό Ανώγυρα, ο άγιος Ηρακλείδιος έκαμε καλά ένα τυφλό, αφού του άγγιξε τα μάτια κι επικαλέσθηκε το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Κι αυτός, γεμάτος ευγνωμοσύνη, έπεσε στα πόδια του θεραπευτή του κι άρχισε να φωνάζει:
— Σ' ευχαριστώ, καλέ μου άνθρωπε. Σ' ευχαριστώ, και πιστεύω με την καρδιά τον Θεό, που κηρύττεις.
Στο άκουσμα της θεραπείας του τυφλού μαζεύτηκαν πολλοί από τα γύρω χωριά, για να δουν και τον θεραπευθέντα και να γνωρίσουν και τους ξένους. Στο αντίκρισμα του τυφλού που ξανάβλεπε και δοξολογούσε τον Θεό των οσίων με έκσταση, άρχισαν κι αυτοί να φωνάζουν: Ελέησε μας, Κύριε. Ελέησε μας, σε παρακαλούμε, τους δούλους σου.Οι Άγιοι μίλησαν και σ' αυτούς για τον Ιησού και την σωτηρία που έφερε στον κόσμο και στο τέλος βάπτισαν περί τους δεκαπέντε άνδρες. Ένας μάλιστα από τούς νεοφώτιστους, που είχε και το χέρι του ακίνητο, σαν ξεραμένο θεραπεύθηκε με το βάπτισμα.Οι ιερείς των ειδωλολατρών που άκουσαν κι είδαν όσα έγιναν, ξεσήκωσαν τα πλήθη ενάντια στους Αγίους κι έτσι αυτοί έφυγαν το ταχύτερο για την Πάφο. Αφού για ένα διάστημα συνέδραμαν το έργο των αποστόλων, ξαναγύρισαν στην Ταμασό περνώντας από το Κούριο, που βρισκόταν κοντά στο σημερινό χωριό Επισκοπή. Στην επιστροφή τους, μετά το Κούριο, γιάτρεψαν μια δαιμονισμένη που έτρεχε ξωπίσω τους και τους φώναζε.
Ο Ηρακλείδιος την σφράγισε τρεις φορές με το σημείο του σταυρού κι αμέσως το δαιμόνιο έφυγε από το δυστυχισμένο πλάσμα, που Θεραπεύθηκε και δόξαζε τον Θεό.
Οι ζηλωτές Ιεραπόστολοι με την καρδιά πλημμυρισμένη από χαρά συνέχισαν τον δρόμο τους. Όταν έφτασαν εκεί στο χωριό Μελίνη, έμαθαν ότι η αδελφή του Ηρακλειδίου η Ηρακλειδιανή, είχε αφήσει τον κόσμο αυτό από μέρες κι είχε πετάξει στον ουρανό. Οι Άγιοι τάχυναν το βήμα προς την Ταμασό κι απ' εκεί προς το βουνό Κορώνη, όπου είχε ταφή η όσια. Μπροστά στον τάφο της σταμάτησαν, έψαλαν μερικούς νεκρώσιμους ύμνους κι ύστερα πήγαν στην εκκλησία, όπου ο Άγιος μίλησε στα πλήθη λόγους παρηγοριάς και πνευματικής οικοδομής.
Δέκα μέρες μετά την επιστροφή των οσίων στην Ταμασό, κάποιος ειδωλολάτρης από τη Λαμπαδιστό ή Λαμπαδού, που είχε το όνομα Τιμόθεος, παρουσιάσθηκε στον άγιο Ηρακλείδιο και του είπε, πως προ καιρού είχε εμπιστευθεί στην αδελφή του Ηρακλειδιανή ένα ποσό χρημάτων, για να το φυλάξει. Ο Άγιος, στην παράκληση του Τιμοθέου να του επιστραφούν τα χρήματα, διέταξε να δώσουν σ' αυτόν να φάγει κι υστέρα σηκώθηκε και τράβηξε στον τάφο. Ξωπίσω του ακολούθησαν ο Μνάσων και μερικοί άλλοι. Όταν ο Ηρακλείδιος έφθασε εκεί, γονάτισε και με στοργή κάλεσε την αδελφή του και της είπε γλυκά:
— Αδελφή μου αγαπημένη! Ξύπνα, σε παρακαλώ, και πες μου, που έβαλες τα χρήματα του Τιμοθέου;- Τα χρήματα, πατέρα κι αδελφέ μου, απήντησε η νεκρή, θα τα βρείτε κάτω από μια πέτρα στο πάτωμα του κρεβατιού.— Κοιμήσου εν ειρήνη», αδελφή μου, πρόσθεσε ο άγιος επίσκοπος.
Τα χρήματα βρέθηκαν και δόθηκαν στον Τιμόθεο, που απ' την στιγμή εκείνη πίστεψε στον Χριστό, κατηχήθηκε και δέχθηκε το Άγιο Βάπτισμα.
Θα χρειαζόταν να προστεθούν πολλές σελίδες ακόμη για να καταγράψουν του Αγίου τα θαύματα. Τούτο όμως θα μάκραινε πολύ τον λόγο, πράγμα που δεν θέλουμε. Τα λίγα που αναφέρθηκαν είναι αρκετά, για να Ιδεί ο καθένας πόσο πλούσια η αγάπη του θεού χαρίτωσε τον άγιο και μάρτυρα επίσκοπο.Είπαμε τον άγιο μάρτυρα, γιατί η θεμελίωση κι αύξηση της νέας θρησκείας στην πολυάνθρωπο πόλη εξήγειρε το μίσος των ειδωλολατρών ενάντια στους πρωτεργάτες. Κάποια μέρα ενώ ο γηραιός επίσκοπος βρισκόταν στο σπήλαιο του, άρρωστος με πυρετό, μανιασμένοι ειδωλολάτρες όρμισαν στο σπήλαιο, άρπαξαν τον όσιο και τον έσυραν στην πλατεία της Ταμασού. Εκεί, αφού τον βασάνισαν, τον σκότωσαν με το ξίφος. Ο Άγιος πέθανε προσευχόμενος για τους δήμιους του. Ο θάνατος του όμως δεν κόρεσε τη μανία του όχλου, που έσπευσε να φέρει ξύλα, να ανάψει φωτιά, και να ρίξει μέσα το άγιο σκήνωμα, για να το κάψει. Τη στιγμή εκείνη το πλήθος των χριστιανών δεν κρατήθηκε.
Με τον Μνάσωνα μπροστά ώρμησε, διάλυσε τους ειδωλολάτρες, έσβησε τη φωτιά, κι αφού μάζεψε με ευλάβεια το άγιο λείψανο, το πήρε και τ 'θαψε μέσα στην υπόγεια σπηλιά με δάκρυα στοργής κι ευγνωμοσύνης. Τα θαύματα που έκανε, όταν ήταν στη ζωή, συνεχίστηκαν και μετά τον Θάνατο του, και συνεχίζονται και σήμερα. «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού».
Η θρησκεία του Ιησού Χριστού με τις ενέργειες του Ηρακλειδίου και τον ζήλο του, μα και τις υπεράνθρωπες προσπάθειες μιας μικρής ομάδας ανθρώπων σκόρπισε το φως της νέας ζωής σ' όλη την πολυάν θρωπη πόλη, κι αναγέννησε μυριάδες ψυχές. Αξίζει να σημειωθούν εδώ μερικά ονόματα της Ιεραποστολικής αυτής ομάδας. Ηρακλείδιος, Μνά σων, Ρόδων, Θεόδωρος, Προκλιανή διακόνισσα, Γρηγόριος, Μακεδόνιος, Μακεδονία, Ηρακλειδιανή.
Τα ονόματα αυτά αντιπροσωπεύουν μερικές από τις άγιες μορφές που εργάστηκαν με πίστη φλογερή κι αυταπάρνηση για την πνευματική αναγέννηση του τόπου μας. Πόσα δεν χρωστάμε σ' αυτούς! Αλήθεια! Πόσα;
Αλλά και ποια καλύτερα παραδείγματα και πρό σωπα μπορούμε, όσοι πονούμε ειλικρινά τον τόπο αυτό, να προβάλουμε και σήμερα στη νεολαία μας από τους ιερούς αυτούς αγωνιστές της πίστεως τους αγωνιστές, που μέσα σ' ένα κόσμο σάπιο απ' την ειδωλολατρία ύψωσαν το ανάστημα τους «υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχού μενοι, εν ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης» (Εβρ. ια' 37-38) κι αγωνίσθηκαν κι έδωσαν τα πάντα για το ευγενέ στερο Ιδανικό, για τη θρησκεία του Εσταυρωμένου και Αναστάντος Χριστού. Αξίζει στους νέους ν' αγωνίζονται και να πεθαίνουν για τα ιδανικά τους. Κι ο άγιος Ηρακλείδιος νέος έδωκε στον Χριστό την καρδιά του, την υγεία του, τη ζωή του. Οι αιώνες θα ξεθωριάζουν μέσα στον χρόνο. Ένα όμως θα μένει άφθαρτο κι ανέγγιχτο από την καταλύτρια δύναμη των καιρών. Το όνομα εκείνων που υπέταξαν τη ζωή τους στον Χριστό και ταύτισαν το θέλημα τους με το δικό Του.
Ο άγιος Ηρακλείδιος είναι ένας απ' αυτούς.
Ας μιμηθούμε το παράδειγμα του.
Αυτός είναι κι ο καλύτερος τρόπος να δείξουμε σ' αυτόν τον σεβασμό μας και τη γνήσια αγάπη μας.
Γύρω στα 400 μ.Χ. πάνω από το υπόγειο σπήλαιο, που περικλείει τον τάφο του Αγίου κτίστηκε η μονή του αγίου Ηρακλειδίου. Η μονή αυτή ανακαινίστηκε τα τελευταία χρόνια κι έγινε γυναικεία. Στον ναό της κάθε Κυριακή και γιορτή πλήθη ευλαβών χριστιανών συνέρχονται από τα διάφορα μέρη της νήσου, για να παρακολουθήσουν τη θεία Λειτουργία και τις άλλες ιερές ακολουθίες. Συγχρόνως όμως και να προσκυνήσουν μ' ευλάβεια την κάρα του Αγίου και να τονωθούν ψυχικά.
Είθε η χάρη του να σκέπει και να φυλάει πάντα το μαρτυρικό νησί μας κι όλους μας.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.Την ποίμνην εποίμανας, την του Σωτήρος Χριστού, και θείων, μακάριε, ναμάτων πάντων ψυχάς πλουσίως κατήρδευσος, όθεν των Σε τιμώντων ο χορός αναμέλπει, ύμνους Σοι και γεραίρει, την αγίαν Σου μνήμην ικέτευε ουν αεί υπέρ ημών, ιεράρχα Ηρακλείδιε.
Απολυτίκιο Ήχος γ’. Ποίημα του Μακ. Αρχ. Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου.Μέγαν εύρατο των Ταμασέων, πόλις κήρυκα και ποιμενάρχην, της εκκλησίας Χριστού και διδάσκαλον. Των γαρ ειδώλων την πλάνην κατήργησας, φως αληθείας κηρύξας τοις έθνεσιν. Όθεν, άγιε ιεράρχα Ηρακλείδιε, Χριστόν τον Θεόν Ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.








Ο Όσιος Αναστάσιος ο θαυματουργός "ο εν Κύπρω" (Εορτή Αναστάσιος)

Το όνομα του κατέχει ξεχωριστή θέση στις καρδιές των χριστιανών της νήσου μας.
Τα πολλά και διάφορα θαύματα του αναφέρονται απ' όλους με βαθύ σεβασμό.
Για τη ζωή του όμως λίγα, πολύ λίγα γνωρίζουμε. Από τη φυλλάδα του μανθάνουμε, πως έζησε στα χρόνια των Κομνηνών τον 12ο αιώνα.
Επίσης ότι ήταν κι αυτός ένας από τους ορθοδόξους Έλληνες που υπηρετούσαν ως μισθοφόροι στη Γερμανία κι έλαβαν μέρος στη δεύτερη σταυροφορία, που κίνησε απ' τη Δύση, για να ελευθερώσει δήθεν τους Αγίους Τόπους από τα χέρια των μουσουλμάνων.
Σαν τέλειωσε η εκστρατεία, τριακόσιοι απ' αυτούς αποσύρθηκαν στην έρημο του Ιορδάνη.
Πόθος και παλμός κι αγώνας τους ένας: Να αφιερωθούν στον Θεό.
Γι' αυτό ζητούσαν κάποιο μέρος μακριά από τον θόρυβο του κόσμου με τους ποικίλους πειρασμούς και τις τόσες παγίδες του Σατανά, για να περάσουν τη ζωή τους ήσυχα με την καρδιά και τη σκέψη δοσμένα στον Θεό.
Στον τόπο όμως εκείνο ο πόθος τους ο ιερός συνήντησε εμπόδιο απροσπέλαστο τον παράλογο θρησκευτικό φανατισμό των Λατίνων, οι οποίοι καθημερινά δημιουργούσαν πολλά επεισόδια και ταλαιπωρίες στους ορθόδοξους που βρισκόντουσαν εκεί. Η συνεχής αυτή δοκιμασία και δίκαιη αγανάκτηση, που πλημμυρούσε τις καρδιές τους για τη βάναυση και αδικαιολόγητη τούτη συμπεριφορά τους εις βάρος αδελφών χριστιανών, συμπεριφορά που εκδηλωνόταν στο όνομα του Διδασκάλου της αγάπης, τους ανάγκασε να σηκωθούν να φύγουν. Μια μέρα συγκεντρώθηκαν όλοι μαζί στην παραλία.
Εκεί βρήκαν ένα πλοίο, κι επιβιβάστηκαν σ' αυτό με σκοπό την επιστροφή στην πατρίδα τους. Δυνατή όμως τρικυμία, κι ίσως και ναυάγιο, τους έφερε στα δυτικά παράλια της Κύπρου, στην περιοχή της Πάφου.
Απ' εκεί, αφού χωρίστηκαν σε ομάδες, διασκορπίσθηκαν σ' όλο το νησί κι εγκαταστάθηκαν μόνιμα σ' αυτό.
Εδώ παρέμειναν κι ασκήτεψαν σε διάφορα μέρη. «Αφέν ες την επίγειον στρατείαν, εστρατεύθησαν τω επουρανίω Βασιλεί, αναλαβόντες τα όπλα της μοναδικής πολιτείας εν ερήμοις και όρεσι διατρίβοντες, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, και υπό δαιμόνων επηρεαζόμενοι», όπως λέει κι η φυλλάδα του αγίου.
Με τη βοήθεια του Χριστού που την είχαν χάρη στη μεγάλη τους πίστη, προώδευσαν πολύ στην αρετή κι αξιώθηκαν να κάμνουν και θαύματα. Να θεραπεύουν δηλαδή όλων των ειδών τις αρρώστιες όχι μονάχα όσο καιρό ήσαν στη ζωή, άλλα κι ύστερα απ' τον θάνατο τους. Ένας απ' αυτούς τους τριακόσιους αγωνιστές του καλού κι εργάτης της αρετής υπήρξε κι ο άγιος Αναστάσιος.
Μετά τον αποχωρισμό του από τους άλλους ο μακάριος αυτός αθλητής προχώρησε και πήγε και κατοίκησε κοντά στην Περιστερωνοπηγή της Αμμοχώστου, όπου γρήγορα διακρίθηκε για την ευσέβεια και την αγιότητα του. Κάτω από την ομώνυμη Εκκλησία του υπάρχει και σήμερα ένας υπόγειος χώρος, ένα σπήλαιο, στο όποιο συνήθως καταβαίνουν οι άρρωστοι, για να βρουν τη θεραπεία τους.
Στο χώρο αυτό διέμενε ο άγιος. Υπό την γήν. «Εν ταίς οπαίς της γης». Μήπως την ευλάβεια και την όλη αρετή των χριστιανών των χρόνων αυτών Θα πρέπει να την αναζητήσουμε και σε τούτο τον παράγοντα; Όσο καιρό η Εκκλησία διωκόμενη ζούσε κάτω απ' τη γη μέσα στις τρύπες και τις κατακόμβες, τα μέλη της είχαν και ζήλο και ευσέβεια και βάθος πνευματικό.
Από τον καιρό που τις τρύπες αντικατέστησαν οι περικαλλείς ναοί με τις ανέσεις τους, το πνευματικό βάθος κι η αληθινή θρησκευτικότητα λιγόστεψαν, έγιναν σπάνια είδη, εξανεμίσθηκαν. Ας μη φοβίζουν, λοιπόν τους χριστιανούς οι διωγμοί κι οι παρεμβαλλόμενες από τους ανθρώπους του κόσμου δυσκολίες στην εκτέλεση των θρησκευτικών τους καθηκόντων.
Αντίθετα. Αυτά πρέπει να τους δυναμώνουν και να τους ενθουσιάζουν. Βαθιές ρίζες στη γη ρίχνουν μόνο τα δέντρα εκείνα, που τα κτυπούν δυνατά οι άνεμοι. Και οι χριστιανοί που δοκιμάζονται, ας είναι έτοιμοι να φωνάξουν μαζί με τον πνευματοκίνητο της Εκκλησίας Πατέρα, τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο. «Πολλά τα κύματα και χαλεπόν το κλυδώνιον αλλ' ου δεδοίκαμεν μη καταποντισθώμεν επί γαρ της πέτρας εστήκαμεν. Μαινέσθω η θάλασσα, πέτραν διαλύσαι ού δύναται· εγειρέσθω τα κύματα, του Ιησού το πλοίον καταποντίσαι ουκ ισχύει». Δηλαδή είναι πολλά τα κύματα και τρομερή η τρικυμία· όμως δεν φοβόμαστε μήπως καταποντισθούμε.
Δεν φοβόμαστε, γιατί στεκόμαστε επάνω στην πέτρα. Ας μαίνεται η θάλασσα. Την πέτρα δεν μπορεί να την διαλύσει. Ας σηκώνονται τα κύματα.
Το πλοίο του Ιησού δεν θα δυνηθούν ποτές να το καταποντίσουν, Τα λόγια αυτά του μεγάλου Ιεράρχη επανέλαβαν κατά καιρούς όλοι οι άγιοι και συνεπείς αγωνιστές της αρετής. Με το πνεύμα των λόγων αυτών έζησε κι ο άγιος Αναστάσιος.
Σ' ένα σπήλαιο είπαμε είχε την κατοικία του. Σ' ένα χώρο υγρό, χωρίς ήλιο, χωρίς φως. Η αγία ψυχή του όμως καθαρμένη και φωτεινή από τη σχέση της με τον ήλιο της δικαιοσύνης, τον Χριστό, ανέβαινε καθημερινά σε ύψη αρετής, Εδώ είχε στημένο τον αργαλειό του στον οποίο ύφαινε σακιά, για να μπορεί να ζει και να βοηθά ακόμη κι εκείνους που ζητούσαν τη συνδρομή του. Το σπήλαιο αυτό μέσα στο οποίο ασκήτεψε ο όσιος διατηρείται ως σήμερα. Ο επισκέπτης που εισέρχεται και στέκεται στην είσοδό του προ χωρεί και καταβαίνει σ' αυτό από εννιά σκαλοπάτια.
Το σπήλαιο είναι σκαλισμένο σ' ένα βράχο. Το εσωτερικό του είναι στενόμακρο με στέγη καμαρωτή και στο μέσο στηρίζεται σε μια κολώνα, που έχει ύψος δύο περίπου μέτρα.
Η κολώνα πάλι στέκεται σ' ένα κιονόκρανο Κορινθιακού ρυθμού. Στο κιονόκρανο πατούν συνήθως οι άρρωστοι, κι αφού αγκαλιάσουν την κολώνα, περιστρέφονται γύρω απ' αυτή τρεις φορές, για να γιατρευτούν από τους πόνους και τις νευραλγίες τους. Στη νότια πλευρά του σπηλαίου είναι μια μικρή πεζούλα και κάτω από αυτήν ο τάφος του αγίου. Πάνω στην πεζούλα είναι τοποθετημένη μια εικόνα του και δίπλα σ' αυτή είναι μερικά ξύλινα εργαλεία, σακκοράφια και σαΐτες υφαντικής (μακούτζια), πού χρησιμοποιούσε ο μακάριος ασκητής για τη δουλειά του. Τα αντικείμενα αυτά πολύ τα σέβονται οι πιστοί και σ' αυτά αποδίδουν θεραπευτικές Ιδιότητες. Οι προσκυνητές που επισκέπτονται τον ?γιο, παίρνουν με σεβασμό όλα αυτά τα εργαλεία και τα τρίβουν μ' ευλάβεια στο μέρος του σώματος που πονούν, κι επικαλούνται τη βοή θεια του για να θεραπευτούν από τους πόνους τους, τις «τζεγκιές τους».
Τα σύνεργα αυτά πολλά λένε και σ' εμάς. Δούλευαν οι άγιοι για να ζήσουν. Δούλευαν διάφορες εργασίες. Κι όμως οι εργασίες τους αυτές ποτές δεν στάθηκαν εμπόδιο στην εκτέλεση των θρησκευτικών καθηκόντων και τη σωτηρία τους. Τονίζουμε ιδιαίτερα το σημείο αυτό, γιατί πρέπει να ομολογήσουμε πως το ζήτημα τούτο δημιουργεί και στην εποχή μας μεγάλη παρεξήγηση.
Πολλοί και πολλές, για να δικαιολογήσουν την θρησκευτική τους αδιαφορία, προβάλλουν σαν αιτία την εργασία. Θέλουμε κι εμείς, λένε, να πάμε στην εκκλησία και να εκτελέσουμε τα θρησκευτικά μας καθήκοντα. Μα δεν βρίσκουμε καιρό. Μας τρώνε οι δουλειές. Έχουν δίκαιο; Όχι! Καμιά νόμιμη εργασία δεν μπορεί να 'ναι εμπόδιο σ' ένα που θέλει να ζει τη χριστιανική ζωή.
Την αλήθεια αυτή βεβαιώνει το παράδειγμα των μυριάδων εργατών της αρετής.
Το διακηρύττει ακόμη με τη ζωή του κι ο άγιος μας.
Έζησε μέσα σε μια σπηλιά εργαζόμενος σκληρά και καλλιεργώντας καθημερινά με προσοχή και φόβο Θεού την ευσέβεια και τη χριστιανική μόρφωση της ψυχής του ως τις τελευταίες του στιγμές.
Πριν κλείσει τα μάτια κοινώνησε για τελευταία φορά τα άχραντα μυστήρια κι αφού κάλεσε κοντά του τα πνευματικά του παιδιά και συνέστησε σ' όλους να έχουν μεταξύ τους ομόνοια κι αγάπη, αφήκε την αγία ψυχή του να φτερουγίσει ήρεμα για τα αιθέρια παλάτια τ' ουρανού. Έφυγε ανάλαφρα 17 του Σεπτέμβρη, για να ξαποστάσει κοντά σ' Εκείνο, που αγάπησε με την καρδιά του απ' τα νεανικά του χρόνια.
Οι χριστιανοί των γύρω χωριών με βαθιά συγκίνηση πληροφορήθηκαν την κοίμηση του. Με δάκρυα στα μάτια έτρεξαν κοντά στο τίμιο σκήνωμά του για να το προσκυνήσουν και να πάρουν την ευλογία του και με ύμνους εξοδίους το κήδευσαν. Κι ο Κύριος που υποσχέθηκε, πως «θα δοξάζει πάντα αυτούς που τον εδόξασαν», δοξάζει και τιμά και σήμερα τη μνήμη του όχι μόνο στον ουρανό, αλλά κι εδώ στη γη.
Πολλά και ποικίλα θαύματα γίνονται κάθε χρόνο σε όσους μ' ευλάβεια και πίστη καταφεύγουν στη μεσιτεία του, που δίνουν την ευκαιρία στον καθένα να υμνήσει με ευφρόσυνη ψυχή τα μεγαλεία του Θεού μα και να θαυμάσει την αρετή του αγίου.
Μ' αυτούς ας ενωθούμε κι εμείς.
Ας ενωθούμε νοερά και με συν τριμμένη και ταπεινωμένη καρδιά ας του πούμε:
Πανεύφημε Αναστάσιε, των ασκητών εγκαλλώπισμα, Αγγέλων συνόμιλε, δικαίων ομόσκηνε και οσίων, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, ειρήνην τη οικουμένη δωρήσασθαι και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.

Απολυτίκιο. Ήχος α’.
Της ερήμου πολίτης και εν σώματι άγγελος και θαυματουργός ανεδείχθης, Θεοφόρε πατήρ ημών Αναστάσιε. νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τους νοσούντας, και τας ψυχάς των πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα.









Ο Άγιος Ευξίφιος
Η μνήμη του αναφέρεται επιγραμματικά στο "Μικρόν Ευχολόγιον ή Αγιασματάριον" έκδοση “Αποστολικής Διακονίας” 1956, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά άλλου δεν αναφέρεται η μνήμη του. Ίσως συγχέεται με τον άγιο Αυξίβιο (17 Φεβρουαρίου). (Εδώ ορισμένοι Συναξαριστές, αναφέρουν μαζί του και τη μνήμη των 300 Αλαμανών Κυπρίων).

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

Ευφημίας Μεγαλομάρτυρος, Μελιτίνης, Λουντμίλας, Δωροθέου ο εν Αιγύπτω, Κυπριανού Οσίου, Νινιάν, Editha

Ευφημίας Μεγαλομάρτυρος, Μελιτίνης, Λουντμίλας, Δωροθέου ο εν Αιγύπτω, Κυπριανού Οσίου, Νινιάν, Editha








Η Αγία Ευφημία(εορτή Ευφημία)

Έζησε και μαρτύρησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Γεννήθηκε στη Χαλκηδόνα από οικογένεια θεοσεβή και ευγενική. Οι γονείς της Ψιλόφρων και Θεοδωριανή φρόντισαν ώστε η Θυγατέρα τους να αναπτύξει κάθε χριστιανική αρετή. Η Ευφημία εξελίχθηκε σε άνθρωπο με σπάνια χαρίσματα και δυνατό χριστιανικό φρόνημα, το οποίο επέδειξε όταν ο ειδωλολάτρης ανθύπατος της Μικράς Ασίας Πρίσκος διέταξε να παρευρεθούν όλοι οι κάτοικοι της Χαλκηδόνας σε γιορτή, την οποία οργάνωνε προς τιμή του θεού των ειδωλολατρών Άρη. Τότε η Ευφημία αποφάσισε μαζί με άλλους χριστιανούς να απέχει από τη γιορτή των ειδωλολατρών και για το λόγο αυτό συνελήφθη και φυλακίσθηκε. Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της οι εχθροί του Χριστού προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να πείσουν την Αγία να αρνηθεί την πίστη της και να ασπασθεί τα είδωλα. Όταν συνειδητοποίησαν πως η ευφημία δεν επρόκειτο να αλλάξει την πίστη της με τους λόγους, τη βασάνισαν φριχτά. Όμως με τη θεία χάρη, η Αγία δεν έπαθε τίποτα από τα βασανιστήρια. Τελικά οι δήμιοι, την έριξαν σε άγρια θηρία και η Ευφημία βρήκε το θάνατο από μία αρκούδα.

Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Την ωραιότητα.Τω θείω έρωτι, Λαμπρώς αθλήσασα, εις oσμήν έδραμες, Χριστού πανεύφημε, οία νεάνις παγκαλής, και Μάρτυς πεποικιλμένη, όθεν εισελήλυθας, εiς παστάδα ουράνιον, κόσμω διανέμουσα, ιαμάτων χαρίσματα, και σώζουσα τους σοι εκβοώντας, χαίροις θεόφρον Ευφημία.

Κοντάκιον. Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Εν τη αθλήσει σου καλώς ηγωνίσω, και μετά θάνατον ημάς αγιάζεις, ταις των θαυμάτων βλύσεσι Πανεύφημε, όθεν σου την κοίμησιν, την αγίαν τιμώμεν, πίστει παριστάμενοι, τω σεπτώ σου λειψάνω, ίνα ρυσθώμεν νόσων ψυχικών, και των θαυμάτων την χάριν αντλήσωμεν.










Η Αγία Μελιτίνη

Η Αγία Μελιτίνη έζησε το έτος 160 μ.Χ., επί βασιλείας Αντωνίνου, ο οποίος ήταν πολύ ευσεβής. Ο τότε ηγεμόνας τής Θράκης, ονόματι Αντίοχος από τους πιο σκληρούς πολέμιους των χριστιανών, διέταξε να συλλάβουν την Μελιτίνη, με το αιτιολογικό ότι διέδιδε το Ευαγγέλιο και τον Χριστό. Προσπάθησε να την κάνει να αλλάξει πίστη αλλά μάταια. Ανέλαβε τότε η γυναίκα του, η οποία με διάφορα ύπουλα γυναικεία μέσα προσπάθησε να κάνει το ίδιο. Αλλά δυστυχώς έπεσε στην παγίδα πού ετοίμαζα η ίδια. Έγινε κι αυτή χριστιανή και μαζί με την Μελιτίνη, κρυφά από τον Αντίοχο έκαναν πολλούς ειδωλολάτρες χριστιανούς. Όταν το έμαθε ο Αντίοχος τις αποκεφάλισε και τις δύο.









Η Αγία Λουντμίλα

Η Αγία Λουντμίλα γεννήθηκε πιθανώς το 856 μ.Χ., από γονείς ευγενείς, αλλά ειδωλολάτρες. 16 χρονών παντρεύτηκε με τον ηγεμόνα των Τσέχων Μποριβόια. Με την παρουσία των ιεραποστόλων Μεθοδίου και Κυρίλλου στην χώρα τους έγιναν χριστιανοί. Έκτισαν πολλές εκκλησίες, κάλεσαν ιερείς και έκαναν πάρα πολλά για τον εκχριστιανισμό της χώρας. Ο άντρας της όμως σε ηλικία 36 χρονών πέθανε και η Λουντμίλα αφιέρωσε όλη την υπόλοιπη ζωή της στον Χριστό και την Εκκλησία. Αργότερα την ηγεμονία ανέλαβε ο εγγονός της Βιατσεσλάβος και η νύφη της Δραγομίρα, προσπάθησε να φέρει πάλι την ειδωλολατρία. Εμποδίστηκε όμως με πολλούς τρόπους από τη Λουντμίλα, η οποία απειλήθηκε ακόμα και με θάνατο από την Δραγομίρα. Για να γλιτώσει, πήγε και κρύφτηκε σε ένα πύργο. Εκεί την βρήκαν οι απεσταλμένοι τής Δραγομίρας και την θανάτωσαν. Αργότερα ο εγγονός της μετέφερε το λείψανό της στην Πράγα, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα.









Ο Όσιος Δωρόθεος ο εν Αιγύπτω Ερημίτης (+ 4ος αι.)

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου.







Ο Όσιος Κυπριανός Μητροπολίτης Κιέβου, Ρώσος (+ 1406)

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου.







Ο Άγιος Νινιάν (Βρετανός)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρετανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.









Η Αγία Edithac (Αγγλίδα)

Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτής της αγίας της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρετανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985. 828

ΕΚΛΟΓΕΣ

Οι υποψήφιοι στο νομό Ηλείας φέρνουν την Νίκη κάθε πρωί στις εφημερίδες μετά τις βραδινές ομιλίες στους δήμους.
Πέθανε τα ξημερώματα της Τρίτης ο Πατρίκ Σουέιζι, ύστερα από 2 χρόνια άνισης μάχης με τον καρκίνο. Ο διάσημος ηθοποιός πέθανε σε ηλικία 57 ετών στο σπίτι του στο Λος Άντζελες έχοντας δίπλα του την οικογένεια του.
Η αστυνομία συνέλαβε 75 άτομα, ύποπτα για συμμετοχή στις πρόσφατες επιθέσεις με σύριγγα, που προκάλεσαν ανησυχία και διαδηλώσεις στην Σιντζιάνγκ, στη βορειοδυτική Κίνα, ανακοίνωσε το κρατικό ραδιόφωνο της χώρας.
Σύμφωνα με τον υπεύθυνο της αστυνομίας της Σιντζιάνγκ, Χουάνγκ Γιάμπο, οι ύποπτοι εμπλέκονται σε 36 επιθέσεις, από τις οποίες οι 19 έγιναν στο Ουρούμτσι πρωτεύουσα της Σιντζιάνγκ, και οι υπόλοιπες σε άλλες πόλεις της επαρχίας, όπου οι Ουιγούροι ξεπερνούν σε αριθμό τους κινέζους Χαν και όπου σημειώνονται συχνά ταραχές.
Οι κινεζικές αρχές δήλωσαν ότι πίσω από τις επιθέσεις ήταν μουσουλμάνοι αυτονομιστές, χωρίς όμως να μπορούν να υποστηρίξουν τις κατηγορίες.
Η κινεζική δικαιοσύνη μάλιστα καταδίκασε το Σάββατο σε κάθειρξη έως 15 ετών τρία άτομα που κατηγορούνταν ότι πήραν μέρος στις επιθέσεις.
Αυτές οι μυστηριώδεις επιθέσεις είχαν προκαλέσει στις αρχές Σεπτεμβρίου στο Ουρούμτσι διαδηλώσεις από τη μεριά των Χαν, που αποτελούν την πλειοψηφία των Κινέζων, οι οποίοι κατηγορούσαν την κυβέρνηση ότι αδυνατεί να σταματήσει τις επιθέσεις με σύριγγα από μουσουλμάνους Ουιγούρους

η ρωσική κυβέρνηση συμφώνησε να συνδράμει τη Βενεζουέλα στην προσπάθεια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από πυρηνικούς αντιδραστήρες

ΚΑΡΑΚΑΣ. Πάνω από δύο δισεκατομμύρια δολάρια θα δανειστεί η Βενεζουέλα από τη Ρωσία για την προμήθεια αμυντικού υλικού, όπως ανακοίνωσε ο πρόεδρος της χώρας, Ούγκο Τσάβες. Η συμφωνία επιτεύχθηκε κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψης του κ. Τσάβες στη Μόσχα και αφορά την αγορά 92 αρμάτων μάχης Τ-72 και άγνωστο μέχρι σήμερα αριθμό συστοιχιών αντιαεροπορικών πυραύλων S-300 και Buk-M2. Στο εβδομαδιαίο τηλεοπτικό του μήνυμα προς το λαό της Βενεζουέλας, ο κ. Τσάβες ευχαρίστησε τη Ρωσία για το δάνειο, αλλά δεν μπήκε σε λεπτομέρειες για το ακριβές κόστος του κάθε συστήματος.

Εφιαλτικές προβλέψεις

Εφιαλτικές είναι οι προβλέψεις του ΟΗΕ για την φτώχεια στον πλανήτη! Με τις επιπτώσεις της κρίσης να προσθέτουν πλέον στις λίστες των συνανθρώπων μας που ζουν υπό την απειλή της «απόλυτης φτώχειας» - όπως χαρακτηριστικά την ονομάζει στην τελευταία του έκθεση ο Οργανισμός – ακόμα και κατοίκους χωρών που δεν αντιμετώπιζαν μέχρι πρότινος σοβαρό πρόβλημα ένδειας για τους πολίτες τους!Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΟΗΕ αυτή τη στιγμή περισσότεροι από 90 εκατομμύρια άνθρωποι είτε ζουν, είτε βρίσκονται αντιμέτωποι με το «φάσμα της απόλυτης φτώχειας». Με τα πράγματα να είναι χειρότερα για τις φτωχότερες χώρες, οι οποίες εν πολλοίς είναι εξαρτημένες από τη διεθνή βοήθεια, μια βοήθεια που καθίσταται ολοένα και δυσκολότερη καθώς ακόμα και οι ανεπτυγμένες χώρες διάγουν περίοδο σοβαρής οικονομικής κρίσης.Ο επικεφαλής του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν επισημαίνει πως ο αριθμός των φτωχών ανά τον κόσμο διακρώς αυξάνεται και καλεί τις κυβερνήσεις των δυτικών χωρών να τηρήσουν, ακόμα και σε αυτή τη συγκυρία, τις υποσχέσεις τους για βοήθεια προς τον Τρίτο Κόσμο.

το ψηφοδέλτιο του ΛΑΟΣ στο Ν. Ηλείας (2009)

ΚΑΠΕΤΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ
ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗ ΚΟΝΔΥΛΙΑ
ΚΟΥΤΣΟΥΒΕΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
ΠΥΛΑΡΙΝΟΣ ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ
ΣΤΑΘΑ ΘΕΟΔΩΡΑ
ΤΣΟΥΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

δημος πυργου

Όσο περνάνε οι μέρες και πλησιάζουμε στην τελική ευθεία των εκλογών βλέπω απογοήτευση στα μάτια των συμπολιτών μου.
Ακόμα και στις τοπικές εφημερίδες οι στήλες όπου πολίτες εκφράζουν τις απόψεις τους δείχνουν το τέλμα που βρίσκετε η κατάσταση του Έλληνα πολίτη και κατ επέκταση της Χώρας
Δεν είναι τυχαίο ότι οι κουβέντες για τις εκλογές είναι λίγες και αν υπάρχουν βγάζουν θυμό .