Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2019

Πρόταση ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την ενεργοποίηση της διαδικασίας αποχώρησης της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση B8-1113/2016

ο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,
–  έχοντας υπόψη το άρθρο 133 του Κανονισμού του,
A.  λαμβάνοντας υπόψη ότι τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα ασκούν διαρκώς πίεση στη βρετανική κυβέρνηση για να ενεργοποιήσει το άρθρο 50 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση·
1.  υπενθυμίζει ότι η Μεγάλη Βρετανία αποτελεί κυρίαρχο κράτος το οποίο θα αποφασίσει από μόνο του, σε εύθετο χρόνο, να κινήσει τη διαδικασία αποχώρησης·
2.  καλεί όλα τα θεσμικά όργανα να σεβαστούν την κυρίαρχη βούληση του βρετανικού λαού και να σταματήσουν να παρεμβαίνουν στις εσωτερικές και εξωτερικές υποθέσεις του.

http://www.europarl.europa.eu/doceo/document/B-8-2016-1113_EL.html

Ούτε θρησκειολογία, ούτε κατήχηση: Πατριδογνωσία!

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 24 Σεπτεμβρίου 2019.
«Οι Σουηδοί είναι ίσως ο λιγότερο θρησκευόμενος λαός στην Ευρώπη. Όμως αδυνατείς να καταλάβεις αυτή τη χώρα, εκτός αν συνειδητοποιήσεις ότι οι θεσμοί, οι κοινωνικές πρακτικές, οι οικογένειες, η πολιτική και ο τρόπος ζωής έχουν θεμελιωδώς διαμορφωθεί από τη λουθηρανική κληρονομιά». Μία φράση του Σάμουελ Χάντινγκτον στο περίφημο βιβλίο «Η Σύγκρουση των Πολιτισμών» του 1995, το οποίο άφησε εποχή.
Σίγουρα κάποιο κομμάτι της κατανόησης του κόσμου έχει χαθεί, αν αδιαφορούμε ή υποτιμούμε την μελέτη της θρησκείας ενός λαού ή τέλος πάντων, των μεταφυσικών του αναζητήσεων. Διότι οι μεγάλοι κοινωνιολόγοι, όπως πχ ο Εμίλ Ντιρκέμ, παρότι άθρησκος ο ίδιος, από τη μελέτη του σε αυτό το συμπέρασμα έφτασε: ότι «ο Θεός είναι η πεμπτουσία της Κοινωνίας», (God is Society, writ large). Δηλαδή ότι το συνεκτικό στοιχείο μίας κοινωνίας είναι η κοινή αίσθηση του ιερού στα μέλη της.
Ακόμη μεγαλύτερη άγνοια έχω διαπιστώσει σε ανθρώπους, οι οποίοι ενώ εμφανίζοναι ως θιασώτες της επιστημονικής παιδείας, όταν τους θέτεις μία απλή και συγκεκριμένη ερώτηση, πχ «πείτε μου σε ποια χώρα η παιδεία δεν αποσκοπεί στην συγκρότηση της εθνικής συνείδησης», αντί να απαντήσουν «στην χώρα τάδε ή δείνα», απαντούν «εσείς δηλαδή θέλετε να γίνουμε Ιράν ή Τουρκία». Το πρόβλημα της έλλειψης επιστημονικής παιδείας δεν φαίνεται από ότι είναι λίγοι οι θιασώτες της, αλλά από το ότι όσοι διατείνονται κάτι τέτοιο δεν την διαθέτουν. Πόσο σπάνιο είναι να ρωτήσεις κάτι ανάλογο του «τι ώρα είναι;» και να λάβεις μία ευθεία απάντηση στο ερώτημα; Συνήθως σου λένε «τι ώρα δεν είναι», σου αποδίδουν επίθετα επειδή ρώτησες και σε βάζουν σε «κουτάκια». Ε αυτό είναι το πρόβλημα της παιδείας!
Επειδή έχουμε γίνει χώρα εισαγωγής μεταναστών και τα ζητήματα παιδείας τίθενται και θα συνεχίσουν να τίθενται για πολλά χρόνια ακόμα στην δημόσια σφαίρα, τα πράγματα είναι γενικώς απλά. Είτε ο μαθητής είναι ελληνικής καταγωγής, είτε δεν είναι, εφόσον φοιτά σε ελληνικό σχολείο θα πρέπει πρώτα από όλα να αποκτήσει πατριδογνωσία. Να διδαχθεί δηλαδή τα βασικά συστατικά της χώρας στην οποία ζει, ώστε να την γνωρίσει. Μπορεί αργότερα να ενταχθεί στον πολιτισμό της, να αποστασιοποιηθεί ή να τηρεί τα έθιμα και τις παραδόσεις της δικής του κουλτούρας, όπως κάνει και η δική μας ομογένεια, όπου οι ελληνικές κοινότητες αναλαμβάνουν την διδασκαλία του πολιτισμού μας στις επόμενες γενεές.
Πατριδογνωσία σημαίνει να μάθεις την ελληνική γλώσσα, ιστορία, γεωγραφία, τα ελληνικά ήθη, έθιμα και παραδόσεις, τον ελληνικό τρόπο σκέψης. Ναι, σημαίνει να μάθεις και για την θρησκεία που ακολουθούν οι Έλληνες. Όχι ως κατήχηση, αλλά οπωσδήποτε κατά κύριο λόγο σε σχέση με άλλες. Δεν σε υποχρεώνει να βαπτιστείς Χριστιανός Ορθόδοξος η διδασκαλία των Θρησκευτικών στο σχολείο. Ποτέ δεν σε υποχρέωνε. Είναι βασικό και θεμελιώδες στοιχείο για να ζεις και να ανατιλαμβάνεσαι τον τρόπο σκέψης των Ελλήνων, είτε θρησκεύεσαι, είτε όχι.
Η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ μπορεί να αξιολογηθεί καλύτερα από ανθρώπους με γνώση της ύλης των βιβλίων θρησκευτικών της προηγούμενης κυβέρνησης. Ήταν φανερό ότι τα βιβλία αυτά δεν αποσκοπούσαν σε μάθημα θρησκειολογίας ή φιλοσοφίας. Επρόκειτο για  προχειρογραμμένα εγχειρίδια, τα οποία ύπουλα υπονόμευαν την πίστη των Ορθοδόξων, όπως πχ με την εικόνα της Παναγίας και του Χριστού ως ..Ινδιάνοι(!) στη Γ Δημοτικού. Πληθώρα τέτοιων παραδειγμάτων.

http://www.antibaro.gr/article/24352

Το κάνουν όπως στην Ελλάδα: “Ετερόκλητες” κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες κατά Brexit

Έχουν λυσσάξει οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο και οι υπάλληλοί τους στη Βρετανία να ακυρώσουν τη θέληση του βρετανικού λαού για την έξοδο της χώρας του από την Ε.Ε. (Brexit), έτσι όπως αδιαμφισβήτητα εκφράστηκε με δημοψήφισμα παρά, και την τότε κατά του Brexit μονομερή προπαγάνδα και κινδυνολογία.

Με σκοτεινές και υπόγειες διαδικασίες συγκροτήθηκε μια ετερόκλητη πραξικοπηματικού τύπου πλειοψηφία κατά του Brexit στην Βρετανική Βουλή με πρόσχημα την αντίθεσή σε no deal Brexit (έξοδο από την Ε.Ε. χωρίς συμφωνία) και η οποία οδήγησε σε ήττα την πρόταση Τζόνσον για έξοδο από την Ε.Ε ανεξαρτήτως συμφωνίας ή όχι. Και λέμε πρόσχημα, διότι οι βουλευτές που συγκρότησαν την πλειοψηφία ενάντια στο ενδεχόμενο του no deal Brexit, έχουν ταχθεί, άλλοι παλιότερα και άλλοι πρόσφατα, ανοιχτά υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην Ε.Ε. και ζητάνε δημοψήφισμα με ένα και μόνο στόχο: να αποτρέψουν το Brexit.

Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι αυτοί, που τώρα καταψήφισαν τον Τζόνσον, είχαν την ευκαιρία με πρωθυπουργό τη Μέι να ψηφίσουν το Brexit με συμφωνία και να το κυρώσουν, αλλά το καταψήφισαν τότε, όταν η Μέι το έφερε στη Βουλή. Αυτό που απασχολούσε και απασχολεί αυτούς τους βουλευτές δεν είναι η ύπαρξη ή μη συμφωνίας, αλλά η ίδια η ακύρωση της εξόδου της Βρετανίας από την Ε.Ε.

Το Brexit είναι αυτό που θέλουν να ακυρώσουν και όχι απλώς ένα Brexit χωρίς συμφωνία.

Δυστυχώς, τον πιο αρνητικό ρόλο σ’ αυτές τις εξελίξεις διαδραματίζει ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος και της αξιωματικής αντιπολίτευσης Τζέρεμι Κόρμπιν με τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του. Τελευταία εξ αυτών είναι η απόπειρά του, μετά την χθεσινή καταψήφιση του Brexit χωρίς συμφωνία στη Βρετανική Βουλή, να ματαιώσει τις εκλογές, τις οποίες επίμονα μέχρι πρότινος ζητούσε. Έτσι, δηλώνει τώρα ότι δεν θα ψηφίσει την πρόταση Τζόνσον για άμεσες εκλογές, αν ο τελευταίος δεν διασφαλίσει ότι μετά απ’ αυτές δεν πρόκειται να προχωρήσει σε Brexit χωρίς συμφωνία.

Στη Βρετανία παίζεται, τηρουμένων των αναλογιών, ένα βρόμικο παιχνίδι σαν κι αυτό που παίχτηκε στην Ελλάδα με το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015. Όπως στην Ελλάδα μια ετερόκλητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία μετέτρεψε με πραξικόπημα το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ, το ίδιο πάει να γίνει και στη Βρετανία. Άλλωστε, το ιερατείο των Βρυξελλών κι αυτοί που το ακολουθούν στις διάφορες χώρες, έχουν μεγάλη εμπειρία ματαίωσης δημοψηφισμάτων και αλλοίωσης εκλογικών αποτελεσμάτων όταν δεν είναι αρεστά στο Διευθυντήριο της Ε.Ε.

Στην Ε.Ε. κυριαρχεί ένα ολοκληρωτικό καθεστώς που απαγορεύει την έξοδο από την Ένωση, από τη μια με επιχειρήσεις κινδυνολογίας και τρομοκρατίας και από την άλλη με πραξικοπήματα καταπάτησης της λαϊκής βούλησης. Οι Βρυξέλλες τρέμουν ιδιαίτερα το Brexit, διότι αν αυτό γίνει, με ή χωρίς συμφωνία, θα αποδείξει στους λαούς ότι μπορούν να ζήσουν καλύτερα εκτός της φυλακής υψίστης ασφαλείας της Ε.Ε., ενώ η έξοδος μιας μεγάλης χώρας, όπως η Βρετανία, από την Ε.Ε. μπορεί να σημάνει την απαρχή της διάλυσης της Ε.Ε.. Πολύ περισσότερο που η τελευταία βρίσκεται σε κρίση και παρακμή και σπαράσσεται από μεγάλες πολιτικές αντιθέσεις.

Θα καταφέρουν, τελικά, οι Βρυξέλλες να επιβάλλουν την άνωθεν θέλησή τους και στη Βρετανία;

Είναι, πάντως, τραγικό ότι τόσο η Αριστερά της Βρετανίας όσο και της Ευρώπης αλλά και της Ελλάδας κρύβεται πίσω από τις Βρυξέλλες και δεν υποστηρίζει ανοικτά το Brexit και την εκφρασμένη, χωρίς να μπορεί να υλοποιηθεί πάνω από τρία χρόνια, βούληση του Βρετανικού λαού, θέτοντας στην πρώτη γραμμή προσχήματα σχετικά με τον υπερσυντηρητικό Τζόνσον και τις νεοφιλελεύθερες συντηρητικές επιλογές.

Όσο, όμως, η Αριστερά δεν μπαίνει μπροστά για να δώσει το δικό της χρώμα και προσανατολισμό στην έξοδο από την Ε.Ε., όσο η Αριστερά κρύβει ως στρουθοκάμηλος και δεν μπορεί να εκφράσει τα προβλήματα και τις σύγχρονες προκλήσεις, τότε οι διάφοροι Τζόνσον είναι βέβαιο ότι θα κυριαρχούν.

Η επαναθεμελίωση μιας σύγχρονης Αριστεράς με ένα αξιόπιστο όραμα ανασυγκρότησης και μετασχηματισμού είναι η μεγάλη απαίτηση των καιρών. Κι αυτή η επαναθεμελίωση ενάντια σε δόγματα και στερεότυπα που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν, για να γίνει πραγματικότητα προϋποθέτει ότι  αριστερός κόσμος θα πρέπει να πονέσει, και να πονέσει πολύ, για να τη σηκώσει στους ώμους του.
https://iskra.gr/το-κάνουν-όπως-στην-ελλάδα-ετερόκλητε/