Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

Ευδοκίμου Δικαίου, Ιωσήφ εξ Αριμαθαίας, των Αγίων 12 Ρωμαίων Μαρτύρων, Ανωνύμου Κρητικού Νεομάρτυρα, Ανακομιδή Λειψάνων Αποστόλου Φιλίππου

Ο Άγιος Ευδόκιμος.

Ο Άγιος Ευδόκιμος γεννήθηκε στη Καππαδοκία και έδρασε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Θεόφιλου (829-842). Οι γονείς του Βασίλειος και Ευδοκία ήταν άνθρωποι πλούσιοι και ευσεβείς. Η ορθόδοξη οικογένειά του τον ανέθρεψε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου και γρήγορα ο Ευδόκιμος διακρίθηκε για το ήθος και τις αρετές του. Ο ηθικός βίος του και η φιλάνθρωπη δράση του εκτιμήθηκαν από τον αυτοκράτορα Θεόφιλο, ο οποίος τον διόρισε στρατοπεδάρχη της Καππαδοκίας αρχικά και αργότερα όλης της αυτοκρατορίας. Κατά την τέλεση των καθηκόντων του ο Ευδόκιμος ήταν πάντα δίκαιος και ταπεινόφρων, ενώ δεν σταμάτησε στιγμή να επιδίδεται στο φιλάνθρωπο έργο του. Ενώ βρισκόταν στο 33ο έτος της ηλικίας του ο Ευδόκιμος προσβλήθηκε από βαριά σωματική ασθένεια. Όταν παρέδωσε το πνεύμα του στο Κύριο, η χριστιανική κοινότητα βυθίστηκε σε θλίψη και ενταφίασε το τίμιο σώμα του ευλαβώς.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.Εκ γης ο καλέσας σε, προς ουράνιους σκηνάς, τηρεί και μετά θάνατον, αδιαλώβητον, το σώμα σου Άγιε, συ γαρ εν σωφροσύνη, και σεμνή πολιτεία, μάκαρ επολιτεύσω, μη μολύνας την σάρκα. Διό εν παρρησία Χριστώ, πρέσβευε σωθήναι ημάς.







Ο Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας.
Κηδευτής του Δεσπότη Χριστού. Απεβίωσε ειρηνικά. (Ματθ. κζ· 57, 59).











Οι Άγιοι 12 Μάρτυρες οι Ρωμαίοι.
Μαρτύρησαν δια ξίφους.







Εγκαίνια του Ναού της Θεοτόκου στις Βλαχερναίς και Προεόρτια Προόδου Τιμίου Σταυρού.
Ο Σ. Ευστρατιάδης για το γεγονός αυτό γράφει τα έξης: "Κατά την ημέραν ταύτην εξήγετο εκ του σκευοφυλακίου της μεγάλης εκκλησίας ο τίμιος σταυρός, περιήγετο ανά την πόλιν και εξετίθετο εις διαφόρους ναούς προς προσκύνησιν και αγιασμόν των πιστών και πάλιν απετίθετο εις το σκευοφυλάκιον. Εις τους κώδικας τα του τιμίου σταυρού προεόρτια αναγράφονται και άρχονται από της πρώτης Αυγούστου, η δε κατά την προεόρτιον ταύτην ανάμνησιν υμνογραφία είναι πλούσια και κείται ανέκδοτος εις πολλούς Κώδικας και ίνα μόνον εις τους κατ' αυτήν συντεθέντας Κανόνας περιορισθώ, σημειώ Κανόνα του Θεοφάνους (εν τοις Κωδ. 368 φ. 3636,1568 φ. 3α Παρισίων και Ω 147 Λαύρας), του Γεωργίου Νικομήδειας (εν τοις Κωδ. 1567 φ. 240 6,13φ 351 α Παρισίων και Θ 32 φ. 344α, Δ 12 φ. 273α, 1135 φ. 333α και Ω 147 φ. 368α Λαύρας), έτερον του αυτού Γεωργίου Νικομήδειας φέροντα ακροστιχίδα "Σταυρώ γεγηθώς εξάδω θείον μέλος Γεώργιος" (εν τω Παρισινώ Κωδ. 13 φ. 352 6 και τω της Λαύρας Θ 33 φ. 5). Εις τους αυτούς δε Κώδικας και άλλους Στιχηρά πολλά, Ιδιόμελα, Καθίσματα κλπ.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. Χορός Αγγελικός.Τον Τίμιον Σταυρόν, το σωτήριον όπλον, δεξώμεθα πιστοί, καθαρά διανοί, προέρχεσθαι μέλλει γαρ, θείαν χάριν δωρούμενος, και ιώμενος, ψυχών ομού και σωμάτων, τα νοσήματα, διά ενεργείας αρρήτου, Χριστού του θεού ημών.







Ανακομιδή Λειψάνων Αγίου Φιλίππου του Αποστόλου.

Βλέπε βιογραφικό του σημείωμα στις 14 Νοεμβρίου. Το Άγιο λείψανό του μετακομίστηκε από την Ιεράπολη στην Πάφο της Κύπρου, και συγκεκριμένα σ' ένα χωριό κοντά σ' αυτή, Αρσινόη ή Άρσος λεγόμενο. Εκεί οικοδομήθηκε Ναός στο όνομα του Αποστόλου Φιλίππου, που σώζεται μέχρι σήμερα. Στο Ναό αυτό κατέθεσαν το άγιο λείψανο του Αγίου, που μέχρι και σήμερα επιτελεί θαύματα, σ' όσους προσέρχονται με πίστη.






Ανώνυμος Κρητικός Νεομάρτυρας.
Ο Νεομάρτυρας αυτός ήταν από την Κρήτη και γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς. Είκοσι χρονών βρέθηκε στη δούλεψη ενός Τούρκου στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Κάποια νύκτα, ο Τούρκος αυτός, θέλησε να εκμεταλλευτεί τον νεαρό. Τότε ο ευσεβής νέος αρνήθηκε και πάνω στην απελπισία του μαχαίρωσε τον Τούρκο με αποτέλεσμα αυτός να πεθάνει. Την επομένη μέρα οι φίλοι του σκοτωμένου Τούρκου, μόλις άκουσαν το γεγονός, συνέλαβαν τον νεαρό χριστιανό και τον πήγαν στον δικαστή. Αλλά επειδή δεν υπήρχε μαρτυρία σε βάρος του τον άφησαν ελεύθερο. Μετά δύο μέρες όμως, τον συνέλαβαν πάλι και αφού τον βασάνισαν σκληρά, ομολόγησε όλη την αλήθεια. Τότε ο δικαστής του πρότεινε, για να σώσει τη ζωή του, ν' αρνηθεί τον Χριστό και να γίνει μουσουλμάνος. Ο Νεομάρτυρας απέρριψε την πρόταση του δικαστή και με θάρρος ομολόγησε πως γεννήθηκε, είναι και θέλει να πεθάνει χριστιανός. Τότε μια από τις μέρες του Ιουλίου το 1811, τον θανάτωσαν με απαγχονισμό. Δύο μέρες έμεινε το τίμιο λείψανο του στην κρεμάλα, κατόπιν το κατέβασαν και το έχωσαν στην άμμο.

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009

Μνήμη των Αγίων Αποστόλων Σίλα, Σιλουανού, Κρήσκεντος, Επαινετού και Ανδρονίκου, Ιουλίττης εκ Καισαρείας

Οι Άγιοι Σίλας, Σιλουανός, Επαινετός, Κρήσκης και Ανδρόνικος (εορτή Ανδρόνικος).

Οι Άγιοι Σίλας, Σιλουανός, Επαινετός, Κρήσκης και Ανδρόνικος, ήταν πέντε από τούς εβδομήκοντα μαθητές του Κυρίου. Όλοι υπηρέτησαν το Ευαγγέλιο του Χριστού. Ο Σίλας φυλακίστηκε μαζί με τον Παύλο στους Φιλίππους της Μακεδονίας. Μετά από πολλούς μόχθους και μακρά πορεία έγινε επίσκοπος Κορίνθου. Ο Κρήσκης, έγινε επίσκοπος Καρχιδονίας και από την θέση αυτή μόχθησε και υπηρέτησε το Θείο Ευαγγέλιο. Ο Σιλουανός, από το αξίωμα του επισκόπου Θεσσαλονίκης, αγωνίσθηκε και βασανίστηκε και αυτός για την πίστη του στον Κύριο. Με τον ίδιο τρόπο, αγωνίσθηκε και ο Επαινετός σαν επίσκοπος Καρθαγένης. Τέλος και ο Άγιος Ανδρόνικος αγωνίστηκε και βασανίστηκε για την πίστη του στο Ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.Οι θείοι Απόστολοι, ως ουρανοί λογικοί, την δόξαν αστράψαντες, του κενωθέντος εν γη, συμφώνως υμνείσθωσαν, Κρήσκης Σιλουναός τε, και ο ένθεος Σίλας, άμα συν Ανδρονίκω, Επαινετός ο θεόφρων Χριστόν γαρ ικετεύουσι, σώζεσθαι άπαντας.






Η Αγία Ιουλίττη από την Καισαρεία.
Η αγία Ιουλίττη έζησε στην Καισαρεία της Καππαδοκίας, και υπήρξε στα χρόνια του Μεγάλου Βασιλείου, ο όποιος έτρεφε μεγάλη υπόληψη προς αυτή, λόγω της ευσέβειας και των πολλών αρετών της. Η Ιουλίττη είχε μεγάλη περιουσία και πολεμήθηκε από κάποιο πλεονέκτη και άρπαγα ισχυρό, που την έμπλεξε σε δίκες και κίνησε εναντίον της ψευδομάρτυρες. Η Ιουλίττη, παρακάλεσε τον Μέγα Βασίλειο να την προστατέψει. Αυτός, γνωρίζοντας το δίκιο της, δέχτηκε και έγραψε στον Παλλάδιο, άνδρα χρηστό και θεοφοβούμενο, να συνηγορήσει υπέρ της Ιουλίττης στον έπαρχο. Στην ίδια δε γράφει, για να την ενδυναμώσει, ότι "δυνατός δε ο άγιος (θεός) διαγαγείν σε πάσης θλίψεως, μόνον εάν αληθινή και γνησία καρδία ελπίσωμεν επ' αυτόν". Τελικά ο αντίδικος της Ιουλίττης, την κατάγγειλε ότι έβριζε τα -υπέρ της ειδωλολατρίας- διατάγματα του Ιουλιανού. Όταν ρωτήθηκε γι' αυτό η Ιουλίττη, απάντησε ότι καταδικάζει την ειδωλολατρία και καθήκον της είναι να ενισχύει τους χριστιανούς στην αληθινή πίστη. Για την ομολογία της αυτή, καταδικάστηκε και ρίχτηκε στη φωτιά.

Παρόλα αυτά

Κατηγορούμε συχνά τους άλλους για τα λάθη μας λες και εμείς είμαστε παιδία.
Αφού για λίγα λεφτά είμαστε έτοιμοι να «βαφτίσουμε» την μιζέρια μας ευτυχία .
Μπορούμε να πουλήσουμε τα ιερά και τα όσια μας για λίγα παλιόχαρτα .
Αυτή είναι η αλήθεια και δυστυχώς πονάει γιατί είναι διαπεραστική σαν βέλος στην καρδιά.
Πότε παλέψαμε για την ζωή μας κολυμπώντας στα άγρια κύματα της σύγχρονης Ελλάδας πότε αφήσαμε τον εαυτό μας ελεύθερο να κλάψει για τα λάθη του να ζήτηση συγνώμη να συχώρεση το συνάνθρωπο του .
Κάνουμε συνεχώς τα ίδια λάθη φορώντας τα όμορφα ρούχα του εγωισμού μας τρέμοντας στην ιδέα να τα βγάλουμε και να τα κάψουμε.
Στην σύγχρονη κοινωνία μας έμαθαν ότι ο εγωισμός είναι σημάδι ισχυρής προσωπικότητας ενώ δεν είναι τίποτα άλλο από την ξεχασμένη ανθρωπιά που κρύψαμε κρυφά σε κάποιο πατάρι.
Παρόλα αυτά εξακολουθούμε να λεγόμαστε άνθρωποι ...

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 1915

Και όμως τα λόγια αυτά είχαν ειπωθεί μέσα στην βουλή των ελλήνων .

Mην αφήσουμε τους νέους να εγκλωβιστούν στα ανόητα αδιέξοδα της παγκοσμιοποίησης γιατί τότε τα αποτελέσματα θα είναι δυσάρεστα για τους ίδιους

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

Καλλινίκου, Θεοδότης, Μάμα, Ιωάννη Μάρτυρα, Βασιλίσκου, Κωνσταντίνου Πατριάρχου, των Αγίων Πατέρα, Μητέρας & των δύο τέκνων τους, Ιωάννη Στρατιώτη

Ο Άγιος Καλλίνικος.

Καταγόταν από την Κιλικία. Με ιδιαίτερη ευφράδεια λόγου, αλλά και με πολύ ζήλο, δίδασκε το Ευαγγέλιο. Όταν έφθασε στην Αίγυπτο, φανατικοί ειδωλολάτρες εξεγέρθηκαν εναντίον του, τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον ηγεμόνα Σακέρδωνα. Αυτός, υποκρινόμενος, έδειξε ότι λυπάται, και για να κάμψει το φρόνημα του Καλλινίκου, ανέφερε δήθεν περιστατικά πρώην γενναίων χριστιανών, που όταν αντίκρισαν τα σκληρά βάσανα, αρνήθηκαν την πίστη τους. Ο Καλλίνικος, αντιλαμβανόμενος την υποκρισία του ηγεμόνα, μειδίασε και του είπε: "Μην αναβάλλεις, έπαρχε, να λάβεις πείρα της δύναμης με την οποία ο Χριστός οπλίζει τους γνήσιους πιστούς Του. Γρήγορα ετοίμασε όλα σου τα κολαστήρια όργανα, φωτιά, ξίφη, τροχούς, μαχαίρια, μαστίγια και ότι άλλο σκληρό μαρτύριο έχεις. Όλα αυτά και άλλα περισσότερα και σκληρότερα βασανιστήρια ποθώ για την αγάπη του Χριστού". Πράγματι, ο έπαρχος τον μαστίγωσε σκληρά. Έσκισε τις σάρκες του με σιδερένια νύχια και όπως ήταν μισοπεθαμένος, τον έδεσε πίσω από ένα άγριο άλογο, που τον έσυρε για πολλά χιλιόμετρα. Τόση ήταν η λύσσα του έπαρχου, που πριν ο Καλλίνικος αφήσει την τελευταία του πνοή, τον έριξε μέσα στη φωτιά. Έτσι ένδοξα πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου.
Απολυτίκιο. Ηχος γ'. Θείας πίστεως.Κλήσιν σύνδρομον, έχων τω βίω, νίκος καλλίστον, ήρας εν άθλοις, καταλλήλως γεγονώς ο προκέκλησαι, συ γαρ καλώς τον αγώνα τελέσας σου, ως νικητής εδοξάσθης Καλλίνικε. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.






Η Αγία Θεοδότη και τα τρία παιδιά της.
Η Αγία Θεοδότη ήταν από τη Νίκαια και διακρινόταν για τη θερμότητα της ευσέβειας της. Έμεινε χήρα και αφοσιώθηκε στην ανατροφή των τριών παιδιών της, χωρίς να δώσει καμιά προσοχή στις προτάσεις δεύτερου γάμου. Με τη φιλόστοργη φροντίδα της, μεγάλωσαν οι γιοι της και αναδείχτηκαν παιδιά πιστά και με μεγάλη φρόνηση. Τα χρόνια όμως εκείνα, ήταν δύσκολα και επικίνδυνα. Η εικονομαχία ήταν στο αποκορύφωμα της. Η αγία Θεοδότη με τους γιους της, ήταν στην πρώτη τάξη των υπερμάχων αθλητών της Ορθοδοξίας. Εκείνη μεταξύ του γυναικείου κόσμου, αυτοί μεταξύ των συνομηλίκων τους, συμβούλευαν και διήγειραν κατά των άσεβων προσταγμάτων των εικονομάχων βασιλέων. Το καθήκον αυτό, έφερε μητέρα και γιους στο μαρτύριο, που το υπέστησαν με αξιοθαύμαστη καρτερία. Έτσι όλοι μαζί, πήραν τα αθάνατα στεφάνια, που παρέχει στους καλούς αθλητές ο αγωνοθέτης Θεός. Ναό στην αγία Θεοδότη έκτισε ο αυτοκράτωρ Ιουστινιανός.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. Τον τάφον σου Σωτήρ.Ως δώρον εκλεκτόν, Θεοδότη θεόφρον, προσήγαγες Θεώ, τους ενθέους βλαστούς σου, συν τούτοις γαρ ηγώνισαι, ιερώς εναθλήσασα, μεθ' ων πρέσβευε, υπέρ ημών τω Κυρίω, δούναι άφεσιν, αμαρτιών ημίν πάσι, και βίου διόρθωσιν.







Ο Άγιος Μάμας.
Μαρτύρησε δια πνιγμού, αφού τον έριξαν μέσα στη θάλασσα.







Ο Άγιος Ιωάννης μάρτυρας.

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου






Ο Άγιος Βασιλίσκος ο γέρων.
Μαρτύρησε δια ξίφους.







Ο Άγιος Κωνσταντίνος Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης.
Πρόκειται για τον Πατριάρχη Κωνσταντίνο τον Α', που διαδέχτηκε τον Ιωάννη τον Ε' το έτος 674. Είχε κάνει προηγούμενα διάκονος και σκευοφύλακας. Πατριάρχευσε δύο χρόνια και τρεις μήνες. Δεν έχουμε πολλά βιογραφικά του στοιχεία. Βέβαιο είναι όμως, ότι διακρινόταν για το αυστηρά Ορθόδοξο φρόνημα του, τον ζήλο για την υπεράσπιση της Εκκλησίας κατά των κακοδόξων, των μονοθελητών, επίσης για τον αφιλοχρήματο και φιλόπτωχο χαρακτήρα του. Ο Σ. Ευστρατιάδης όμως, έχει άλλη άποψη περί του Αγίου αυτού και εικάζει ότι πρόκειται περί του Αγ. Κωνσταντίνου Γ' του Λειχούδη, γράφοντας περί αυτού τα έξης: "Ο Νικόδημος και κατ' αυτόν και ο Γεδεών αποδέχονται ότι ούτος είναι ο Κωνσταντίνος Α' ο πατριαρχεύσας από του 674-676 ο από διακόνου και σκευοφύλακος της μεγάλης εκκλησίας εις τον πατριαρχικόν θρόνον αναβάς εις διαδοχήν Ιωάννου του Ε'. Αλλά εν τω Συναξαριστή Delehaye "μνήμη Κωνσταντίνου του νέου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως", γίνεται λοιπόν διάκρισις μεταξύ παλαιοτέρου ομωνύμου πατριάρχου και νεωτέρου και ως τοιούτον θα δεχθώμεν Κωνσταντίνον τον Γ (ο Β' ην εικονομάχος) τον Λειχούδην, Ιερατεύσαντα από του 1059-1063, τον άλλοτε πρωτοβεστιάριον και πρόεδρον της συγκλήτου, και είτα ευνούχον και μοναχόν, τον διαδεχθέντα Μιχαήλ τον Κηρουλλάριον. Υπήρξεν ενάρετος και Ιδρυτής μονής της Θεοτόκου εν Κωνσταντινουπόλει, ως μαρτυρεί ο Ψελλός εν τω προς τον πατριάρχην επιταφίω αυτού λόγω (ιδ. Σάθα, Μεσαίων. Βιβλ. Δ', σ. 445} και επομένως δικαιολογείται η μετά των οσίων κατάταξις αυτού".







Οι Άγιοι Πατέρας, Μητέρα και τα δύο Παιδιά τους.
Μαρτύρησαν δια πυρός.






Ο Άγιος Ιωάννης ο στρατιώτης.
Ο Άγιος αυτός υπήρξε στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη (361) και ήταν στρατιώτης "εις τα νούμερα των καλουμένων Ταϊφάλων". Αυτός λοιπόν, είχε σταλεί μαζί με άλλους στρατιώτες να καταδιώξει χριστιανούς. Φαινομενικά τους καταδίωκε, ενώ στα κρυφά τους βοηθούσε να διαφύγουν, να αντέχουν τα βασανιστήρια, να έχουν τα στοιχειώδη για την αντιμετώπιση των ασθενειών τους και άλλα. Έτσι θεάρεστα αφού πέρασε τη ζωή του ό Ιωάννης, αναπαύθηκε ειρηνικά και τάφηκε στον Πανδέκτη, τόπο πού και οι ξένοι ενταφιάζονταν. Η δε σύναξή του γινόταν στον πρώτο αποστολικό ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.







Οι Άγιοι Βενιαμίν και Βήριος.
Η σύναξή τους γινόταν κοντά στα παλάτια του "Έβδομου".









Ο Ευσεβής Βασιλιάς Θεοδόσιος Β' ο Νέος ή Μικρός.
Βασίλευσε το έτος 408 σε ηλικία μόλις επτά χρονών, διάδοχος του πατέρα του Αρκαδίου. Ονομάστηκε Μικρός για να διακρίνεται από τον παππού του τον μεγάλο. Του μετέδωσε τη χριστιανική ευσέβεια η αδελφή του Πουλχερία και έτσι έτρεφε μεγάλη ευλάβεια και αφοσίωση στην ορθόδοξη πίστη. Όταν ο Θεοδόσιος ο Μικρός ανέλαβε το βασιλικό σκήπτρο, με τη βοήθεια της αδελφής του Πουλχερίας, υποστήριξε θερμά την αλήθεια της Ορθόδοξης Πίστης και την ασφάλεια του συμβόλου της. Έτσι, με βασιλικό θέσπισμα της 19ης Νοεμβρίου του 430, συνήλθε την 22α Ιουνίου του 431 στην Έφεσο η τρίτη Οικουμενική Σύνοδος, που καταδίκασε τις αιρετικές δοξασίες του Νεστορίου. Η Εκκλησία, για τη θερμή ευσέβεια και την σπουδαία αυτή υπηρεσία του Θεοδοσίου Β' προς την Ορθοδοξία, τον κατάταξε στον χορό των Αγίων της.

Τρίτη 28 Ιουλίου 2009

Των Αγίων Προχόρου, Νικάνωρ, Τίμων & Παρμένα, Ευσταθίου Μάρτυρα, Ακακίου, Δροσίδος, Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, Παύλου Ξηροποταμινού, Χριστοδούλου Μάρτυρα,

Οι Άγιοι Πρόχορος, Νικάνωρ, Τίμων και Παρμένας οι Απόστολοι και Διάκονοι.
Ος εάν θέλη εν ημίν μέγας γενέσθαι, έσται υμών διάκονος". Όποιος, δηλαδή, θέλει να γίνει μέγας μεταξύ σας, είπε ο Κύριος, ας είναι υπηρέτης σας και ας μαθαίνει να γίνεται εξυπηρετικός στους άλλους. Σ' αυτή την κατηγορία ανθρώπων άνηκαν και οι απόστολοι - από τους 70 μαθητές του Κυρίου - Πρόχορος, Νικάνωρ, Τίμων και Παρμένος. Αυτοί ήταν μεταξύ των επτά εκλεγμένων διακόνων της πρώτης χριστιανικής Εκκλησίας των Ιεροσολύμων (Πράξ. στ' 5). Το έργο τους ήταν να υπηρετούν και να επιστατούν στη διατροφή των απόρων μελών της Εκκλησίας, ιδιαίτερα των ορφανών και των χηρών. Αλλά υπηρετούσαν και στη διάδοση του θείου λόγου. Έτσι αργότερα, ο μεν Πρόχορος ακολούθησε τον ευαγγελιστή Ιωάννη στη Μικρά Ασία, όπου έγινε επίσκοπος Νικομήδειας και αναδείχθηκε τέλειος διάκονος του επισκοπικού καθήκοντος. Ο δε Τίμων υπέστη μαρτυρικό θάνατο στη Βόστρα της Αραβίας, όπου είχε σταλεί να υπηρετήσει το Ευαγγέλιο. Οι άλλοι δύο, ο Νικάνωρ και ο Παρμένος, πέθαναν στην Ιερουσαλήμ, εκτελώντας το διακονικό τους έργο. Κηδεύθηκαν από τους ίδιους τους Αποστόλους, κάτω από το πένθος όλης της Εκκλησίας, την οποία υπηρέτησαν με τόσο ζήλο και επιτυχία. Έτσι, ο καθένας χωριστά, αναδείχθηκε "πιστός διάκονος εν Κυρίω". Δηλαδή πιστός διάκονος στο έργο του Κυρίου.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.Ως θείοι συνέκδημοι, των Αποστόλων Χριστού, θεόθεν εκρίθητε διακονείν ευσεβώς, τω θείω πληρώματι, Πρόχορε θεηγόρε, συν Νικάνορι άμα, Τίμων ο θεοκήρυξ. Παρμένος τε ο θείος, πρεσβεύοντες τω Κυρίω, υπέρ των ψυχών ημών.






Ο Άγιος Ευστάθιος που μαρτύρησε στην Άγκυρα.
Γεννήθηκε στην πόλη Άγκυρα και είναι από τα λαμπρά στολίσματα της Εκκλησίας. Θαρραλέος κήρυκας του Ευαγγελίου και ακούραστος εργάτης των εντολών του, καταγγέλθηκε στον έπαρχο Κορνήλιο. Στην ανάκριση που του έκαναν, επέμεινε στην ομολογία του Χριστού και καταδικάστηκε στην πιο βάρβαρη ποινή. Του τρύπησαν δηλαδή τους αστραγάλους, έπειτα, αφού τον έδεσαν από τις τρύπες των πληγών του με σχοινί, τον έσυραν στον ποταμό Σάγαρι, στα νερά του οποίου τον έριξαν. Διασώθηκε όμως από τη θεία χάρη και βγήκε έξω. Άλλα μετά από λίγες μέρες, όταν έμαθε αυτό ο έπαρχος, ντροπιασμένος σκότωσε τον Ευστάθιο με το δικό του μαχαίρι. Έτσι ο Ευστάθιος, παρέδωσε την αγία του ψυχή, στεφανωμένος με το στεφάνι του μαρτυρίου.








Ο Άγιος Ακάκιος.

Ο Άγιος Ακάκιος, καταγόταν από την Απολλωνία και μαρτύρησε στα χρόνια του βασιλιά Λικίνιου. Ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Ευαγγελίου και δεινός κήρυκάς του. Λόγω του έργου του καταγγέλθηκε και βασανίστηκε. όμως με τη θεία επέμβαση, βγήκε αλάβωτος από τα βασανιστήρια. Έτσι δεν έπαθε τίποτα όταν τον έριξαν μέσα σε καζάνι με βραστό νερό και διασώθηκε από την αγριότητα πεινασμένου λιονταριού. Βλέποντας αυτά τα θαύματα ο έπαρχος Τερέντιος, τον άφησε ελεύθερο. Στη συνέχεια ο Άγιος μετέβη στην Μίλητο, όπου και συνέχισε το κήρυγμα του Ευαγγελίου και της μιας αληθινής πίστης του Κυρίου. Εκεί ο Άγιος συνελήφθη και οδηγήθηκε στον ναό των ειδώλων και με την απειλή των βασανιστηρίων, θέλησαν οι ειδωλολάτρες να τον κάνουν να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Άγιος Ακάκιος όμως με την δύναμη της προσευχής του και μόνο, μπόρεσε να συντρίψει τα αγάλματα των ειδώλων. Για αυτή του την πράξη αποκεφαλίστηκε. το άγιο λείψανό του εναποτέθηκε στην πόλη των Συνάδων.










Η Αγία Δροσίς.
Μαρτύρησε, αφού την έριξαν μέσα σε χωνευτήριο χρυσού.







Η Οσία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου.
Υπήρξε στα χρόνια της βασίλισσας Θεοδώρας, που αναστήλωσε τις άγιες εικόνες. Η Ειρήνη καταγόταν από την Καππαδοκία και διακρινόταν όχι μόνο για την ευσέβεια της, αλλά και για την σωματική ωραιότητα της και για την ευγενή ανατροφή της. Είχε ζητηθεί λοιπόν σε γάμο, από διακεκριμένο άνδρα του παλατιού και ξεκίνησε για το Βυζάντιο. Στη διαδρομή όμως, πέρασε από τη Μονή του Χρυσοβαλάντου και τόσο ελκύστηκε από τη συναναστροφή των καλογριών, ώστε πήρε τη μεγάλη απόφαση να παραμείνει μαζί τους. Έτσι απέρριψε τις κοσμικές δόξες, γύρισε στην πατρίδα της, πούλησε τα υπάρχοντα της, βοηθώντας πολλούς φτωχούς και τα υπόλοιπα χρήματα τα εναπόθεσε στη Μονή. Έγινε μοναχή και η ζωή της μέσα στο μοναστήρι υπήρξε πολύ ασκητική και αγία. Όταν πέθανε η ηγουμένη, η Ειρήνη, παρά την άρνηση της, ορίστηκε διάδοχος της. Από τη νέα της θέση, επετέλεσε τα καθήκοντα της άριστα. Ο Θεός μάλιστα, την προίκισε με το προφητικό και θαυματουργικό χάρισμα. Έτσι δια της προσευχής της, απάλλαξε πολλούς από τα δαιμόνια. Προαισθάνθηκε τον θάνατο της και απεβίωσε ειρηνικά, γεμάτη χαρά για το ευχάριστο ουράνιο ταξίδι της.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.Βασιλείας γήινους πάλαι ουκ έτυχες, αλλ' άφθαρτων στεφάνων νυν σε ηξίωσεν, ο Νυμφίος σου Χριστός ο ωραιότατος ω καθιέρωσας σαύτην, όλη καρδία και ψυχή, Ειρήνη Οσία Μήτερ, Χρυσοβαλάντου η δόξα, ημών δε προσφυγή και βοήθεια.






Εγκαίνια του Ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου εν τοις Διακονίσσης.

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για το γεγονός.








Ο Όσιος Παύλος ο Ξηροποταμινός.
Σύμφωνα με τον Σ. Ευστρατιάδη η βιογραφία του οσίου Παύλου, που βρίσκεται στο Νέον Εκλόγιον, είναι τελείως φανταστική. Σ' αυτό φέρεται σαν γιος του Βασιλιά Μιχαήλ Α' του Ραγκαβέ (811-813) και Προκόπιος θυγατέρας του Αυτοκράτορα Νικηφόρου του Γενικού. Ευνουχίστηκε σε παιδική ηλικία και έφτασε σε μεγάλα ύψη φιλοσοφίας. Απαρνήθηκε τον κόσμο και πήγε στο Άγιον Όρος, όπου έκτισε τη Μονή Ξηροποτάμου, της οποίας και έγινε ηγούμενος. Η αγιορείτικη παράδοση όμως, τον θέλει σύγχρονο του αγίου Αθανασίου Ιδρυτή της Λαύρας. Του οσίου αυτού Παύλου, σώζονται στη Μονή Ξηροποτάμου έξι Κανόνες στους Αγίους 40 μάρτυρες, Κανόνας ιαμβικός στον τίμιο σταυρό και λόγος στα Εισόδια της Θεοτόκου.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.Βασιλείου αξία ανταλλαξάμενος, τον θεούφαντον τρίβωνα της όσιας ζωής, ως αστήρ εωθινός εν Άθω έλαμψας, και οδηγείς φωτιστικώς, Μοναζόντων τους χορούς, προς κτήσιν την των κρειττόνων, Παύλε Πατέρων άκρατης, και πρεσβευτά ημών προς Κύριον.







Ο Άγιος Χριστόδουλος που μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη.
Ο νεομάρτυρας Χριστόδουλος γεννήθηκε σ' ένα χωριό της Κασσάνδρας, που ονομαζόταν Βαλτά. Σε νεαρή ηλικία ήλθε στη Θεσσαλονίκη, όπου έκανε το επάγγελμα του ράφτη. Πληροφορήθηκε ότι κάποιος χριστιανός Βούλγαρος, ετοιμαζόταν ν' αρνηθεί τον Χριστό. Τότε ο Χριστόδουλος προμηθεύτηκε έναν μικρό σταυρό και πήγε στο καφενείο, όπου θα γινόταν η περιτομή του αρνησίχριστου. Διέσχισε το πλήθος των γενιτσάρων, και ενώ χτυπούσαν τα τύμπανα, πλησίασε τον αρνησίχριστο, παρουσίασε τον σταυρό και του είπε: "Αδελφέ τι έπαθες, να η πίστη μας, να ο Χριστός, που σταυρώθηκε για την αγάπη μας, συ γιατί αφήνεις τον Χριστό τον σωτήρα σου και γίνεσαι Τούρκος;". Εξαγριωμένοι οι Τούρκοι, όρμησαν και συνέλαβαν τον Χριστόδουλο και με χτυπήματα τον οδήγησαν στον κριτή, όπου απαίτησαν τον θάνατο του. Στην προτροπή του κριτή ν' αρνηθεί τον Χριστό, ο Μάρτυρας με θάρρος απάντησε: "... και συ άφησε τον μωαμεθανισμό και γίνε Χριστιανός". Αποδεικνύοντας έτσι την ακλόνητη πίστη του, παραδόθηκε στους δήμιους, οι οποίοι τον κρέμασαν κοντά στον ναό του Αγίου Μηνά στη Θεσσαλονίκη, στις 28 Ιουλίου 1777. Το λείψανο του αγίου με καρφωμένο τον σταυρό στην πλάτη του, παρέμεινε γυμνό κρεμασμένο για δύο μέρες. Κατόπιν οι Χριστιανοί, αγόρασαν το λείψανο του αντί 600 γροσιών και το έθαψαν με τιμές.






Ο Άγιος Αυξέντιος ο εν Λαοδικεία Φρυγίας, μάρτυρας.

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου Μάρτυρα.

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

Την υγειά μας να έχουμε και όλα θα γίνουν με υπομονή


Παντελεήμονα Μεγαλομάρτυρα, Τυφλού, Ανθούσας Ομολογήτριας, των Αγίων 153 Αγίων εν Θράκη, Μανουήλ Οσίου, Νικολάου του Νοβγκόροντ

Παντελεήμονα Μεγαλομάρτυρα, Τυφλού, Ανθούσας Ομολογήτριας, των Αγίων 153 Αγίων εν Θράκη, Μανουήλ Οσίου, Νικολάου του Νοβγκόροντ







Ο Άγιος Παντελεήμων ο Μεγαλομάρτυς και Ιαματικός (εορτή Παντελής).
Tον καιρό που τα μαύρα σύννεφα της ειδωλολατρείας σκέπαζαν απειλητικά όλη την οικουμένη, στα τέλη δηλαδή του τρίτου αιώνα μετά Χριστόν, γεννήθηκε στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας ο Άγιος μεγαλομάρτυρας Παντελεήμων. Την εποχή εκείνη αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο φοβερός διώκτης των Χριστιανών, ο Μαξιμιανός.Ο πατέρας του λεγόταν Ευστόργιος και ήταν ειδωλολάτρης αξιωματούχος, μέλος της συγκλήτου. Η μητέρα του λεγόταν Ευβούλη και ήταν θερμή Χριστιανή. Το όνομα που έδωσαν στο παιδί τους ήταν Παντολέον.Ο Παντολέον ήταν πολύ έξυπνος, ευγενικός, επιμελής, ταπεινός και πράος, γεμάτος αρετή, παρ' όλο που ακόμη δεν είχε βαπτιστή Χριστιανός. Όταν μεγάλωσε, ο πατέρας του τον παρέδωσε σ'ένα φημισμένο γιατρό, τον Ευφρόσυνο , για να του διδάξει την ιατρική επιστήμη. Σε λίγο καιρό ο Παντολέον ξεπέρασε όλους τους συνομήλικους του στη μόρφωση και όλοι μιλούσαν με θαυμασμό για το χαρακτήρα του. Ο ίδιος ο αυτοκράτορας, μαθαίνοντας για την αρετή και την εξυπνάδα του, τον προόριζε για να γίνει γιατρός στο παλάτι, ο γιατρός των ανακτόρων.Τον ίδιο καιρό ο γέροντας ιερέας της Νικομήδειας Ερμόλαος, φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα κάλεσε στο σπίτι που κρυβόταν τον Παντολέοντα για να τον γνωρίσει. Αφού συνομίλησαν για πολλή ώρα, ο Ερμόλαος κατενθουσιάστηκε από τις αρετές που κοσμούσαν τον νέο και αποφάσισε να του γνωρίσει την πίστη στο Χριστό. Έτσι αναπτύχθηκε ανάμεσα τους μια άριστη πνευματική σχέση. Ο Παντολέον επισκεπτόταν καθημερινά τον Άγιο Ερμόλαο και απολάμβανε τους Χριστιανικούς του λόγους. Στερεωνόταν έτσι σιγά σιγά στην αληθινή πίστη.Ένα εντυπωσιακό γεγονός κάνει τον Παντολέοντα να πάρει τη σοβαρή και γενναία απόφαση να δεχθεί το Άγιο Βάπτισμα, να γίνει Χριστιανός. Ενώ περπατούσε στο δρόμο συνάντησε ένα παιδί που το δάγκωσε μια οχιά και πέθανε. Λέει λοιπόν στον εαυτό του: Θα προσευχηθώ στο Χριστό να αναστήσει αυτό το παιδί και αν πράγματι το παιδί αναστηθεί, εγώ πια δεν υπάρχει λόγος να καθυστερώ τη βάπτισή μου, θα γίνω Χριστιανός, θα πιστέψω ότι ο Χριστός είναι ο Θεός ο αληθινός, ο Σωτήρας του κόσμου. Αυτά σκέφτηκε και προσευχήθηκε θερμά στον Κύριο.Αμέσως το παιδί ζωντάνεψε και το φίδι απέθανε.Γεμάτος χαρά ο Παντολέον τρέχει στο γέροντα Ερμόλαο, του διηγείται το θαύμα και του ζητά να τον βαπτίσει. Και ο Ερμόλαος, επειδή γνώριζε ποιος οδηγείται στην τελειότητα, γεμάτος συγκίνηση οδήγησε στο φωτισμό του θείου βαπτίσματος τον Παντολέοντα.Απο τότε ο Παντολέον έγινε ανάργυρος ιατρός.Θεράπευε με τη δύναμη του Ιησού Χριστού τους ασθενείς, χωρίς να παίρνει καθόλου χρήματα. Ακόμη, όταν εύρισκε φτωχούς τους βοηθούσε ποικιλότροπα, δίνοντας τους χρήματα και άλλα αναγκαία είδη. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά θαύματα του Αγίου ήταν η θεραπεία ενός τυφλού, με τη δύναμη και πάλι του παντοδύναμου Θεού μας, του Χριστού.Οι θαυμαστές θεραπείες του Αγίου προκάλεσαν το θαυμασμό των κατοίκων της Νικομήδειας, αλλά και το μίσος και το φθόνο των άλλων ιατρών της πόλης. Οι τελευταίοι κατάγγειλαν τον Παντολέοντα στον Αυτοκράτορα Μαξιμιανό, το φοβερό αυτό διώκτη του Χριστιανισμού.Ο Μαξιμιανός κάλεσε τον Άγιο στα ανάκτορα για να ζητήσει εξηγήσεις. Ο Άγιος ομολόγησε με θάρρος ότι είναι Χριστιανός. Ο αυτοκράτορας στην αρχή προσπάθησε να τον πείσει με διάφορες κολακείες και υποσχέσεις να αρνηθεί το Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Παντολέον όμως έμεινε πιστός και ακλόνητος. Δεν αρνήθηκε. Δεν πρόδωσε το Χριστό.Ο αυτοκράτορας εξαγριωμένος, διέταξε φοβερά βασανιστήρια, για να κλονίσει τον Άγιο και να τον εξαναγκάσει να θυσιάσει στα είδωλα.Οι στρατιώτες του αυτοκράτορα, άρχισαν να του ξέουν τη σάρκα με μαχαίρια και να καίνε τις πληγές με λαμπάδες. Ο Χριστός, όμως,ήλθε σε βοήθεια του Αγίου και του θεράπευσε τις πληγές, φωτίζοντάς τον με αστραπές. Στη συνέχεια έβαλαν τον Παντολέοντα μέσα σε ένα καζάνι που έβραζε. Με τη βοήθεια όμως και πάλι του Θεού ο Άγιος έμεινε σώος και αβλαβής και η φωτιά θαυματουργικά έσβησε. Ακολούθως βύθισαν τον Άγιο στα βάθη της θάλασσας, αφού έδεσαν στο λαιμό του μια τεράστια πέτρα. Ο Χριστός, όμως, έκανε την πέτρα πιο ελαφριά από φύλλο και έδωσε στον Παντολέων τη δύναμη να περπατά πάνω στα νερά. Έτσι σώος και αβλαβής, βγήκε στη στεριά. Στη συνέχεια έρριξαν τον Άγιο σε πεινασμένα άγρια θηρία. Όμως τα ζώα, αντί να τον κατασπαράξουν, έγλειφαν ήρεμα και ειρηνικά με τη γλώσσα τους τα πόδια του, κουνόντας τις ουρές τους.Έκπληκτος αλλά και εξαγριωμένος ο ηγέμονας, διατάσσει τον αποκεφαλισμό του Αγίου. Θαυματουργικός το ξίφος λυγίζει και αντί αίμα τρέχει γάλα. Λίγο πριν από το μαρτυρικό δια αποκεφαλισμού θάνατο του Αγίου, ακούσθηκε φωνή απ' τον ουρανό. Ήταν η φωνή του Θεού που του έδωσε το όνομα Παντελεήμων, που σημαίνει τον Άγιο που όλους τους βοηθά και τους ελεεί ακόμη και τους εχθρούς του.Το Τίμιο Σώμα του Αγίου τάφηκε με τιμές από τους Χριστιανούς. Η εκκλησία μας τιμά την μνήμη του την 27 η Ιουλίου.

Απολυτίκιον. Ήχος γ'.Αθλοφόρε Άγιε και Ιαματικέ Παντελεήμον, πρέσβευε τω ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν, παράσχη ταις ψυχαίς ημών.

Κοντάκιον. Ήχος πλ. α'.
Μιμητής υπάρχων του Ελεήμονος, και ιαμάτων την χάριν παρ' αυτού κομισάμενος, αθλοφόρε και Μάρτυς Χριστού του Θεού, ταις ευχαίς σου, τας ψυχικάς ημών νόσους θεράπευσον, απελαύνων του αεί πολεμίου τα σκάνδαλα, εκ των βοώντων απαυστως, Σώσον ημάς Κύριε.







Ο Άγιος Τυφλός.
Αυτός γιατρεύτηκε από τον Άγιο Παντελεήμονα, ομολόγησε τον Χριστό και μαρτύρησε δια ξίφους.







Η Οσία Ανθούσα η ομολογήτρια.
Έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Κοπρώνυμου (741 μ. Χ.). Οι γονείς της, Στρατήγιος και Φεβρωνία, διακρίνονταν για την ευσέβεια τους και με όμοιο τρόπο ανέθρεψαν και τη θυγατέρα τους. Η Ανθούσα παρ' όλες τις προτάσεις για γάμο, η θέληση της εκδηλώθηκε από την αρχή σταθερά. Και όταν πέθαναν οι γονείς της, δεν μετέβαλλε την απόφαση της. Έμεινε παρθένος και αφιέρωσε την περιουσία της σε φιλανθρωπικούς και ιερούς σκοπούς. Στην Ανθούσα, οφείλεται η ανέγερση δύο μονών. Αυτή του Μαντινέου με ναό αφιερωμένο στην αγία Άννα, και αυτή των αγίων Αποστόλων, που χρησιμοποιήθηκε σα γυναικεία Μονή. Όταν από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Κοπρώνυμο διατάχθηκε σκληρός διωγμός κατά των αγίων εικόνων και των υποστηρικτών τους, το μοναστήρι της όσιας Ανθούσας, υπήρξε από τα πιο ένθερμα κέντρα της Ορθοδοξίας. Γι' αυτό και η Οσία στην αρχή βασανίστηκε. Αλλά όταν προέβλεψε ότι η άρρωστη βασίλισσα θα διέφευγε το θάνατο και θα γεννούσε δίδυμα, τότε αγαπήθηκε πολύ απ' αυτή και υποστήριξε ποικιλοτρόπως το μοναστήρι της Οσίας Ανθούσας. Η οποία αδιατάρακτη πλέον έπειτα, πέθανε ειρηνικά.








Οι Άγιοι 153 Μάρτυρες από τη Θράκη.
Μαρτύρησαν δια πνιγμού μέσα στη θάλασσα.







Ο Όσιος Μανουήλ.
Απεβίωσε ειρηνικά.





Ο Άγιος Νικόλαος του Νόβγκοροντ (Ρώσος)
Δια Χριστόν σαλός.

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου

Μεγάλη παράσταση από ανθρώπους που αγάπησαν το έργο και το απόδωσαν άριστα


Από την παράσταση στο θέατρο φλόκα δον Κιχώτης


Κυριακή 26 Ιουλίου 2009

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΤΟ ΚΑΤΟΚΟΛΟ


ΟΜΟΡΦΙΑ


Ο ΨΑΡΑΣ ΣΤΗΝ ΒΑΡΚΑ ΤΟΥ


ΚΑΤΑΚΟΛΟ ΔΗΜΟΣ ΠΥΡΓΟΥ


ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ


ΒΟΥΤΙΑ ΔΡΟΣΙΑ ΣΤΗΝ ΣΠΙΑΤΖΑ


ΑΠΟΛΑΥΣΗ


ΞΕΝΙΑΣΙΑ ΣΤΗ ΣΠΙΑΤΖΑ


ΣΠΙΑΤΖΑ ...


ΣΠΙΑΤΖΑ


ΣΠΙΑΤΖΑ ΔΗΜΟΣ ΠΥΡΓΟΥ


Των Αγίων Ερμολάου, Ερμίππου & Ερμοκράτη, Παρασκευής Οσιομάρτυρος, Ωραιοζήλης, Ιγνατίου Στειρωνίτη, Αππίωνος, Ιερουσαλήμ, Γεροντίου Αγιορείτου

Η αγία οσιομάρτυς Παρασκευή (εορτή Παρασκευή).

Η αγία οσιομάρτυς Παρασκευή, καταγόταν από την Ρώμη, οι δε γονείς της Αγάθων και Πολιτεία ήταν χριστιανοί. Επειδή όμως ήταν άτεκνοι παρακαλούσαν τον Θεό να τούς χαρίσει ένα παιδί. Πράγματι ο Θεός τούς άκουσε και τούς χάρισε ένα παιδί. και επειδή όταν γεννήθηκε ήταν η έκτη ημέρα της εβδομάδος, την ονόμασαν Παρασκευή και από μικρή την αφιέρωσαν στον Θεό. Η Παρασκευή, έλαβε την χριστιανική μόρφωση από την μητέρα της και μάλιστα μελετούσε συνέχεια τα ιερά γράμματα και προσευχόταν πολλές ώρες στην εκκλησία. Μετά τον θάνατο των δικών της μοίρασε όλα της τα υπάρχοντα στους φτωχούς και έγινε μοναχή. Έμεινε εκεί αρκετό χρονικό διάστημα και μετά λαμβάνοντας την ευχή της ηγουμένης βγήκε έξω στον κόσμο και κήρυττε τον Χριστό προσελκύοντας πολύ κόσμο στον χριστιανισμό. Για όλα οδηγήθηκε στον βασιλιά Αντωνίνο ο οποίος θαμπωμένος από την ομορφιά της και την σύνεσή της προσπάθησε να την πείσει να θυσιάσει στα είδωλα και θα της έδινε ότι ήθελε. Η αγία όμως αρνήθηθε και τότε διέταξε να αρχίσουν τα βασανιστήρια. Μάλιστα την έβαλαν μέσα σε ένα θερμασμένο λέβητα γεμάτο πίσσα και λάδι. Μόλις έγινε αυτό η αγία φαινόταν να δροσίζεται μέσα σ' αυτό και ο Αντωνίνος εξοργισμένος έδωσε εντολή να θανατωθεί, περνώντας και αυτή στην μεγάλη χορεία των μαρτύρων της εκκλησίας μας.

Απολυτίκιο. Ήχος α'.Την σπουδήν σου τη κλήσει κατάλληλον, έργασαμένη φερώνυμε, την ομώνυμόν σου πίστιν, εις κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευή Αθληφόρε, όθεν προχέεις ιάματα, και πρεσβεύεις υπέρ των ψυχών ημών.

Κοντάκιον Ήχος δ'. Επεφάνης σήμερον.
Τον ναόν σου πάνσεμνε, ως ιατρείον ψυχικόν ευράμενοι, εν τουτώ πάντες οι πιστοί, μεγαλοφώνως τιμώμεν σε, Οσιομάρτυς Παρασκευή αοίδιμε.








Οι Άγιοι Ερμόλαος, Έρμιππος και Ερμοκράτης.
Άνηκαν και οι τρεις στον Ιερό κλήρο της εκκλησίας, στη Νικομήδεια. Όταν ο άγιος Παντελεήμων ανακρινόταν, και ρωτήθηκε από ποιόν διδάχτηκε την χριστιανική πίστη, απάντησε, ότι από τον Ιερέα Ερμόλαο. Αυτό ήταν αρκετό, για να σταλούν αμέσως στρατιώτες και να συλλάβουν τον Ερμόλαο. Με τη θέληση τους, ακολούθησαν αυτόν μπροστά στον κριτή της Νικομήδειας, οι φίλοι και συνεργάτες του Ιερείς Έρμιππος και Ερμοκράτης. Ο δικαστής, αφού εξέτασε πρώτα τον Ερμόλαο, ρώτησε έπειτα τους άλλους δύο τι ζητούσαν και ήλθαν σ' αυτόν. Εκείνοι αποκρίθηκαν, ότι ήταν στρατιώτες του Ερμολάου κάτω από τη σημαία του Χριστού, και ότι τον παρακαλούσαν να έχουν όλοι κοινό θάνατο, όπως είχαν και κοινή αδελφική ζωή. Η απάντηση αυτή, αντί να κινήσει το θαυμασμό του δικαστή, άναψε περισσότερο το θυμό του. Καταδίκασε λοιπόν και τους τρεις σε θάνατο. Έτσι με τη θυσία των κεφαλών τους, κέρδισαν τα αθάνατα βραβεία των αθλητών της πίστης και της αγάπης του Χρίστου.
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Την ωραιότητα.Ιερατεύσαντες, γνησίως Άγιοι, τω πρυτανεύσαντι, ημίν τα κρείττονα, του μαρτυρίου την οδόν, ηνύσατε γηθοσύνως, Ιερέ Ερμόλαε, συν Ερμίππω Ερμόκρατες, τρίστυλον εδραίωμα, Εκκλησίας γενόμενοι, διό εκδυσωπείτε απαύστως, σώζεσθαι πάντας πάσης βλάβης.









Η Αγία Ωραιοζήλη.
Η Αγία αυτή είχε πατρίδα το Βυζάντιο και έζησε τον 1ο αιώνα μ.Χ. Στην αρχή ήταν ειδωλολάτρισσα, κατόπιν όμως έγινε χριστιανή από το κήρυγμα του Αποστόλου Ανδρέα. Επειδή η Ωραιοζήλη ήταν μορφωμένη γυναίκα, μπόρεσε και έμαθε σωστά όλες τις αλήθειες του Ευαγγελίου, έτσι ώστε να τις διδάσκει και σ' άλλες γυναίκες. Κατόρθωσε να ελκύσει πολλές απ' αυτές στον Χριστό. Αλλά όταν επί αυτοκράτορα Δομιτιανού κινήθηκε διωγμός κατά των Χριστιανών, συνελήφθη και αυτή. Επειδή όμως έμεινε πιστή στην αγάπη του Χριστού, αποκεφαλίστηκε και κατατάχθηκε στο σεμνό χορό των Μαρτύρων. Το δε νεκρό της σώμα το έριξαν στη φωτιά.







Ο Όσιος Ιγνάτιος ο Στειρωνίτης.
Απεβίωσε ειρηνικά.







Ο Άγιος Αππίων.
Μαρτύρησε δια ξίφους.







Η Αγία Ιερουσαλήμ.
Η Αγία αυτή ήταν φίλη της Αγίας Ωραιοζήλης και σύνοικος. Είχε επίσης θερμή ευσέβεια και άλλες αρετές, και τη βοηθούσε στη διάδοση του Ευαγγελίου στην πόλη του Βυζαντίου. Οπότε συνελήφθη και αυτή μαζί με την συναθλήτριά της. Ο κριτής προσπάθησε να την ελκύσει προτείνοντας της να την παντρέψει με ωραιότατο ειδωλολάτρη αξιωματικό. Αλλά η πιστή παρθένος το απέρριψε και έτσι αποκεφαλίστηκε, παίρνοντας το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.







Τα Εγκαίνια του Ναού Αρχαγγέλου Μιχαήλ πέραν εν Σκάλλαις.



Τα Εγκαίνια του Ναού Αρχαγγέλου Γαβριήλ πέραν εν Χάλδαις.






Η Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου πέραν εν τω Πηγαδίω πλησίον του νέου Εμβόλου.






Ο Όσιος Γερόντιος ο Αγιορείτης.
Ο Όσιος αυτός ήταν ηγούμενος της παλιάς Μονής των Βουλευτηρίων του Αγίου Όρους. Αλλά επειδή η Μονή αυτή ήταν παραλιακή και δεχόταν πολλές επιδρομές βαρβάρων, εγκαταλείφθηκε από τους μοναχούς, που πήγαν σ' άλλα δυσπρόσιτα μέρη του Αγίου Όρους. Έτσι και ο όσιος Γερόντιος, μαζί με έναν υποτακτικό του, εγκαταστάθηκε στο πάνω μέρος της Σκήτης της Αγίας Άννας, όπου έκτισε ησυχαστήριο με εκκλησία στο όνομα του Αγίου Παντελεήμονα. Έτσι ο Όσιος Γερόντιος είναι ο πρώτος, που δημιούργησε τη Σκήτη της Αγίας Άννας. Εκεί κοντά μάλιστα, ο Όσιος δια αποκαλύψεως της Παναγίας, βρήκε νερό (ενώ ο τόπος εκεί ήταν εντελώς άνυδρος), που και σήμερα αναβλύζει και οι μοναχοί το χρησιμοποιούν σαν άγιασμα. Ο όσιος Γερόντιος απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα.
Απολυτίκιον. Ήχος γ', θείας πίστεως.Γέρας πέφηνας της εγκράτειας, γέρας είληφας, της αφθαρσίας, φερωνύμως θεοφόρε Γερόντιε, ασκητικαίς αρεταίς γαρ κοσμούμενος, Βουλευτηρίων Μονής ώφθης πρότυπον. Πάτερ Όσιε Χριστόν τον θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.








Ο Όσιος Συμεών ο αρχιμανδρίτης και στυλίτης "ο επέκεινα του Ανάπλου".
Άγνωστος στον Συναξαριστή του Άγιου Νικόδημου. Η μνήμη του αναφέρεται στον Πατμιακό Κώδικα 266 και στον Βιέννης Theol. gr. 300, αλλά και στον Συναξαριστή Delehaye χωρίς βιογραφικό υπόμνημα.








Ο Όσιος Ιάκωβος ο εν Αλάσκα.
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Άγιοι της Αλάσκας", του Γ.Ε. Πιπεράκη, Εκδ. Επτάλοφος", Αθήναι.

Σάββατο 25 Ιουλίου 2009

Κοίμηση της Αγίας Άννας, των 165 Πατέρων της Ε’ Οικουμενικής Συνόδου, Ολυμπιάδας Διακόνισσας, Ευπραξίας Οσίας, των Αγίων Σάκτου, Ματούρου

Η Κοίμηση της Αγίας Άννας Μητέρας της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Η Αγία Άννα, η μητέρα της Υπεραγίας Θεοτόκου, καταγόταν από τη φυλή του Λευί. Ο πατέρας της, που ήταν ιερέας, ονομαζόταν Ματθάν και η μητέρα της Μαρία. Η Άννα είχε και δύο αδελφές, την ομώνυμη με τη μητέρα της Μαρία και τη Σοβήν. Και η μεν Μαρία είχε κόρη τη Σαλώμη, η δε Σοβή την Ελισάβετ. Και η Άννα την Παρθένο Μαρία. Η Αγία Άννα αξιώθηκε να έχει τη μεγάλη τιμή και ευτυχία να αποκτήσει μοναδική κόρη, τη μητέρα του Σωτήρα του κόσμου. Αφού η Αγία Άννα απογαλάκτισε τη Θεοτόκο και την αφιέρωσε στο Θεό, αυτή πέρασε την υπόλοιπη ζωή της με νηστείες, προσευχές και ελεημοσύνες προς τους φτωχούς. Τέλος, ειρηνικά παρέδωσε στο Θεό τη δίκαια ψυχή της, κληρονομώντας τα αιώνια αγαθά. Διότι ο ίδιος ο Κύριος διαβεβαίωσε ότι "οι δίκαιοι εις ζωήν αιώνιο απελεύσονται". Οι δίκαιοι, δηλαδή, θα μεταβούν για να απολαύσουν ζωή αιώνια.Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.Ζωήν την κυήσασαν εκυοφόρησας, Αγνήν Θεομήτορα, Θεόφρον Άννα, διό προς λήξιν ουράνιον, ένθα ευφραινομένων, κατοικία εν δόξη, χαίρουσα νυν μετέστης, τοις τιμώσι σε πόθω, πταισμάτων αιτουμένη ιλασμόν, αειμακάριστε.

Κοντάκιον Ήχος β'. Τα άνω ζητών.
Προγόνων Χριστού, την μνήμην εορτάζομεν, την τούτων πιστώς, αιτούμενοι βοήθειαν, του ρυσθήναι άπαντας, από πάσης θλίψεως, τους κραυγάζοντας, ο Θεός γενού μεθ' ημών, ο τούτους δοξάσας ως ηυδόκησας.








Ε' Οικουμενική Σύνοδος.

Σήμερα εορτάζουμε την μνήμη των αγίων 165 Πατέρων, πού αποτέλεσαν την Ε` Οικουμενική Σύνοδο. Κατά την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α` του Μεγάλου, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ήταν ο Άνθιμος ο Α`, ο οποίος ήταν αιρετικός και συγκεκριμένα μονοφυσίτης. Γι' αυτόν τον λόγο, εκθρονίστηκε από τούς ορθοδόξους και από τον τότε πάπα της Ρώμης Αγαπητό και στη θέση του χειροτονήθηκε ο αγιότατος Μηνάς. Με αφορμή όμως το γεγονός της απομακρύνσεως του αιρετικού Πατριάρχη Ανθίμου ξεσηκώθηκαν ο Σέβηρος και ο Πέτρος, οι οποίοι βρίσκονταν κάτω από αιρετική κυριαρχία και συνιστούσαν μάλιστα και τα βλάσφημα δόγματα του Ωριγένη. Γι' αυτόν τον λόγο ο Ιουστινιανός, συγκάλεσε το 553μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη, την Ε` Οικουμενική Σύνοδο, στην οποία πήραν μέρος 165 άγιοι Πατέρες, μαζί με τον Πατριάρχη Μηνά. Η σύνοδος αυτή αναθεμάτισε τους μονοφυσίτες Σεβηρο και Πέτρο και τις κακοδοξίες του Ωριγένη.









Η Οσία Ολυμπιάδα η Διακόνισσα.
Η Ολυμπιάδα υπήρξε στα χρόνια των Πατριαρχών Νεκταρίου και αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου (395 μ.Χ.). Ο πατέρας της Ακούνδος είχε το αξίωμα του κόμητος. Κατ' άλλους όμως ονομαζόταν Σέλευκος. Η Ολυμπιάδα είχε μεγάλη σωματική ωραιότητα, ευφυΐα, παιδεία, και πολλά πλούτη. Παντρεύτηκε τον έπαρχο Κωνσταντινούπολης Νευρίδιο, αλλά αυτός μετά από λίγο χρόνο πέθανε και έτσι η Ολυμπιάδα έμεινε χήρα σε πολύ μικρή ηλικία. Ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος προσπάθησε να την πείσει να πάρει δεύτερο άνδρα, κάποιο αξιωματούχο Ελπίδιο. Αυτή όμως, τιμώντας τη μνήμη του άντρα της και φλεγόμενη από τον πόθο να υπηρετήσει την Εκκλησία με τα πλούτη της, απέρριψε το δεύτερο γάμο. Αφοσιώθηκε λοιπόν στο μέγα αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινούπολης Ιωάννη το Χρυσόστομο και γεμάτη ενθουσιασμό έδωσε στην αρχιεπισκοπή του χιλιάδες χρυσά νομίσματα και κτήματα. Μέσα στην Εκκλησία είχε τον τίτλο της Διακόνισσας. Ίδρυσε μάλιστα και μοναστήρι, κοντά στο ναό της αγίας Ειρήνης. Αργότερα, όταν ο Χρυσόστομος εξορίστηκε, η Ολυμπιάδα έπεσε σε βαθύ πένθος. Για να την παρηγορήσει ο μέγας ιεράρχης, της έστειλε αρκετές επιστολές (σώζονται 17). Πέθανε εξορισμένη στη Νικομήδεια, μόλις 50 ετών, λίγο μετά από το θάνατο του ιερού Χρυσοστόμου.







Η Οσία Ευπραξία.
Η Αγία αυτή ήταν κόρη του συγκλητικού Αντίγονου και της Ευπραξίας (η Άγια είχε το ίδιο όνομα με τη μητέρα της), που ήταν συγγενής του Θεοδοσίου του Μεγάλου (379-395). Μετά τον θάνατο του Αντιγόνου, η μητέρα της την παρέδωσε στον βασιλιά Θεοδόσιο για να την αποκαταστήσει. Αυτός την αρραβώνιασε πολύ μικρή με κάποιον συγκλητικό. Άλλα κατά τη διάρκεια κάποιας περιήγησης της στην Αίγυπτο, με τη συνοδεία της μητέρας της, η Ευπραξία επισκέφθηκε κάποια γυναικεία Μονή στη Θήβα της Άνω Αιγύπτου (όπου ηγουμένη ήταν μια αγία γυναίκα, που λεγόταν Μαρίνα) και τόσο της άρεσε η ζωή των εκεί ασκουμένων, ώστε αποφάσισε να περάσει το υπόλοιπο της ζωής της μαζί μ' αυτές. Η δε μητέρα της δεν έφερε αντίρρηση, επέστρεψε στην Ανατολή, πούλησε την κτηματική της περιουσία και επανήλθε στη Μονή. Εκεί αφού κατέθεσε όλα τα χρήματα από την πώληση της περιουσίας της, απεβίωσε ειρηνικά. Η δε κόρη της Ευπραξία, μοίρασε τα χρήματα αυτά στις εκκλησίες και στους φτωχούς και επιδόθηκε σε αυστηρότατη άσκηση για 45 ολόκληρα χρόνια. Έτσι ασκητικά και άγια αφού έζησε, παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα της στον Θεό, επιτελώντας πολλά θαύματα.




Οι Άγιοι Σάκτος (ή Σάγκτος), Ματούρος, Άτταλος και Βλανδίνα.
Μαρτύρησαν στα χρόνια του βασιλιά των Ρωμαίων Μάρκου Αντωνίνου. Ο Σάκτος και ο Ματούρος ήταν από τη Βιέννα, οι δε Άτταλος και Βλανδίνα από την Πέργαμο. Συνελήφθησαν διότι ήταν χριστιανοί και τους βασάνισαν φρικτά με διάφορα βασανιστήρια, όπως με κοφτερά μαχαίρια, πυρακτωμένα σίδερα, άγρια θηρία, μαστιγώσεις και άλλα. Τελικά τους απαγχόνισαν στη φυλακή και τα σώματα τους τα έριξαν στη φωτιά και κατόπιν στον Ροδανό ποταμό, αφού τα τρύπησαν με ακόντια.







Ο Όσιος Μακάριος Ζελτοβόδας ο Θαυματουργός (Ρώσος).

Δεν έχουμε λεπτομέρειες από τον Βίο του Αγίου.













Ο Άγιος Ηλίας Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης (6ος αι.).
Υπήρξε ένας από τους Πατέρες της Ε' Οικουμενικής Συνόδου και έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στις ενέργειες για τη σύγκληση αυτής της Συνόδου

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009

Σύγχρονες μορφές διδασκαλίας

Νέος επαγγελματίας μαθαίνει δίπλα σε περισσότερο έμπειρο .
Εννοείτε ότι δεν θα μάθει.
Εννοείτε ότι θα κάνει το χαμάλη.
Όμως ο έμπειρος δάσκαλος αυτό το ονομάζει εμπειρία.
Εμπειρία αποκτάς όταν ο δάσκαλος σε διδάξει.Αλλά και η κοινωνία μας έχει αποδεχτή την ονομασία του δασκάλου

Χριστίνας Μεγαλομάρτυρος, Καπίτων, Υμεναίου, Ερμογένους, Σαλομπτίνου, Θεοφίλου Νεομάρτυρα, Αθανασίου εκ Κίου, των Αγίων Μαρτύρων Μπορίσου & Γλιέβου, Σ

Η Αγία μεγαλομάρτυς Χριστίνα (εορτή Χριστίνα).

Η Αγία μεγαλομάρτυς Χριστίνα, καταγόταν από την Τύρο της Συρίας. Ήταν κόρη στρατηγού. Ο πατέρας της, της έχτισε έναν πύργο και την έβαλε μέσα σ' αυτόν. Μάλιστα κατασκεύασε αγάλματα των ειδώλων και την διέταξε να θυσιάσει σ' αυτά. Εκείνη όμως τα έκανε όλα κομμάτια. Για αυτές της τις πράξεις, η αγία υποβλήθηκε σε βασανιστήρια από τον ίδιο της τον πατέρα και μετά φυλακίστηκε. Στην φυλακή την άφησαν νηστική για να πεθάνει από την πείνα. όμως, άγγελος Κυρίου της πήγαινε τροφή και της θεραπεύτηκαν όλες οι πληγές της. Μετά την έριξαν στην θάλασσα, όπου έλαβε το Άγιο Βάπτισμα από τον ίδιο τον Χριστό και άγγελος Κυρίου την έβγαλε στην στεριά. Μόλις έγινε γνωστό ότι είχε διασωθεί, ο πατέρας της πρόσταξε και την έκλεισαν πάλι στην φυλακή. Την νύχτα πού ακολούθησε ο πατέρας της πέθανε και την θέση του στο αξίωμα του στρατηγού την πήρε κάποιος ονόματι Δίων. Αυτός οδήγησε την μάρτυρα στο δικαστήριο. και εκεί η αγία ομολόγησε την πίστη της. Αμέσως οργίστηκε και διέταξε να αρχίσουν τα βασανιστήρια. Κατά την διάρκεια των βασανιστηρίων πολλοί πίστευσαν στον Χριστό. Μετά το Δίωνα ανέλαβε κάποιος Ιουλιανός. Αυτός έριξε την Χριστίνα μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο, σε ένα κλουβί με φίδια δηλητηριώδη, τα οποία αντί να την δαγκώσουν της έγλυφαν τα πόδια με ευσπλαχνία, μετά της έκοψαν τούς μαστούς από όπου χύθηκε γάλα αντί για αίμα και της έκοψαν και την γλώσσα. Όλα αυτά τα μαρτύρια τα υπέμεινε με καρτερία και στο τέλος με κοντάρια πού την χτύπησαν παρέδωσε το πνεύμα, λαμβάνοντας τον στέφανο του μαρτυρίου, και περνώντας στην αιώνια ζωή.

Απολυτίκιο. Ηχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.Του πατρός σου την πλάνην λιπούσα πάνσεμνε, της ευσεβείας εδέξω την θείαν έλλαμψιν, και νενύμφευσαι Χριστώ ως καλλιπάρθενος- όθεν ηγώνισαι στερρώς, και καθείλες τον εχθρόν, Χριστίνα Μεγαλομάρτυς. Και νυν απαύστως δυσώπει, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.

Kοντάκιον Ήχος δ'. Ο υψωθείς.
Φωτοειδής περιστέρα εγνωρίσθης, έχουσα πτέρυγας χρυσάς, και προς ύψος, των ουρανών κατέπαυσας Χριστίνα σεμνή, όθεν σου την ένδοξον, εορτήν εκτελούμεν, πίστει προσκυνούντές σου, των λειψάνων την θήκην, εξ ης πηγάζει πάσιν αληθώς, ίαμα θείον, ψυχής τε και σώματος.









Ο Άγιος Καπίτων.
Μαρτύρησε δια ξίφους.







Ο Άγιος Υμεναίος.
Μαρτύρησε δια ξίφους.







Ο Άγιος Ερμογένης.

Μαρτύρησε, αφού του ξερίζωσαν όλα τα δόντια και πέθανε από μόλυνση και ακατάσχετη αιμορραγία.








Ο Άγιος Σαλομπτίνος επίσκοπος Ιεροσολύμων.
Τον άγνωστο αυτό Άγιο, αναφέρει το Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο σελ. 100.







Ο Άγιος Θεόφιλος ο Νεομάρτυρας.
Ο Άγιος αυτός καταγόταν από τη Ζάκυνθο και ήταν ωραίος και ρωμαλέος στο σώμα. Εργαζόμενος σαν ναυτικός δεν θέλησε να υπηρετήσει σε τούρκικο πλοίο. Εναντιούμενος στη θέληση του Τούρκου πλοιάρχου, συκοφαντήθηκε απ' αυτόν, ότι δήθεν είχε φορέσει τούρκικο κάλυμμα στο κεφάλι του. Οδηγήθηκε βίαια στον κριτή, όπου με κολακείες και φοβερισμούς προσπαθούσαν να τον εξισλαμίσουν. Ομολογώντας με θάρρος τον Χριστό ο Θεόφιλος, περιτμήθηκε με τη βία από τους Τούρκους, που θέλησαν να τον στείλουν δώρο στο παλάτι του Σουλτάνου. Ο Θεόφιλος όμως, όταν ακόμα ήταν στη Χίο, απόδρασε και πήγε στη Σάμο, όπου παρέμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα. Όταν επανήλθε στη Χίο, οι Τούρκοι τον αναγνώρισαν και αφού τον συνέλαβαν τον οδήγησαν στον κριτή. Ο κριτής, βλέποντας τον Θεόφιλο να εμμένει στην πίστη του τον καταδίκασε σε θάνατο δια πυρός. Απτόητος ο γενναίος αυτός μάρτυρας της πίστης μας, έκανε το σημείο του σταυρού και είπε "στα χέρια σου Χριστέ μου παραδίδω την ψυχή μου". Και μπήκε μόνος του στη φωτιά, όπου παρέδωσε στον αγωνοθέτη Θεό την αγία ψυχή του στις 23 Ιουλίου 1635. Τα εναπομείναντα από τη φωτιά λείψανα του, αγοράστηκαν από χριστιανούς και εναποτέθηκαν με τιμές στον ναό του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου στη Χίο. Μαρτύριο του Αγίου αυτού, συνέγραψε πρώτα ο Γεώργιος Κορέσιος ο Χίος.







Ο Άγιος Αθανάσιος από την Κίο.
Ήταν πλούσιος και ευσεβής δημογέροντας στην Κίο της Βιθυνίας. Ο Αθανάσιος, επειδή υπεράσπιζε τους συμπολίτες του από τη βαρεία φορολογία των Τούρκων, συκοφαντήθηκε ότι δήθεν είπε, ότι θα γίνει μουσουλμάνος. Προσκλήθηκε από τις αρχές τής βασιλεύουσας και πιέστηκε πολύ να προδώσει τη χριστιανική του πίστη, προκειμένου να σωθεί. Ο Αθανάσιος όμως δεν αρνήθηκε τον Χριστό και μετά από σκληρά βασανιστήρια φυλακίστηκε. Αλλά επειδή και πάλι έμενε αμετακίνητος στην πίστη του, τον αποκεφάλισαν στις 24 Ιουλίου 1670 στην Κωνσταντινούπολη. Βίο του Αγίου, συνέγραψε ο Ιωάννης Καρυοφύλλης.







Οι Άγιοι Μάρτυρες Μπορίσος και Γλιέβος (Ρώσοι).

Δια του αγίου Βαπτίσματος μετονομάσθηκαν Ρωμανός και Δαβίδ. Δεν έχουμε περισσότερες πληροφορίες για τον Βίο των Αγίων αυτών.







Ο Όσιος Συμεών ο Νεοφανής, Θεσσαλονικεύς.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1042 στα χρόνια της αυτοκράτειρας Ζωής. Χειροτονήθηκε στη Θεσσαλονίκη και αναχώρησε στη Θηβαΐδα της Αιγύπτου, όπου έζησε μέσα σε μια σπηλιά έως το τέλος της ζωής του.








Ο Άγιος Αθηναγόρας ο Αθηναίος, ο Απολογητής.
Χριστιανός φιλόσοφος και απολογητής του 2ου μ.Χ. αιώνα. Καταγόταν πιθανότατα από την Αθήνα, όπου σπούδασε τον μέσο Πλατωνισμό και τη Στωική φιλοσοφία. Άκμασε στα χρόνια των Ρωμαίων αυτοκρατόρων Μάρκου Αυρηλίου (161-180) και Κομμόδου (180-192). Βασικά στοιχεία για το πρόσωπο, τη μόρφωση και το έργο του αντλούμε από τα δύο έργα του, που διασώθηκαν σε κώδικα του 914, ο όποιος εκπονήθηκε στο βιβλιογραφικό εργαστήριο του Αρέθα: Πρεσβεία περί Χριστιανών και Περί αναστάσεως νεκρών.Ο Αθηναγόρας ξεχωρίζει από τους σύγχρονους του απολογητές για τη φιλολογική αρτιότητα και το προσεγμένο ύφος, ενώ στον χώρο της θεολογίας προβάλλει την ορθόδοξη τριαδολογική διδασκαλία, τη θεοπνευστία των Αγίων Γραφών και την αυστηρή ασκητική στάση στον ηθικό βίο των χριστιανών, γι' αυτό και το συγγραφικό του έργο κατέχει αξιόλογη θέση στην εκκλησιαστική γραμματεία των πρώτων αιώνων.

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

Στην Ελλάδα του 2009

Είναι λυπηρό να συμβαίνουν τόσα πολλά στην χώρα μου και να μην μπορώ να κάνω κάτι.
Πράγματα ακατανόητα σχεδόν αλλόκοτα.
Το καλοκαίρι ξεκίνησε με εκλογές στην συνέχεια είχαμε διάλογο σχετικά με το μήνυμα της αποχής και ολίγο από τον ιό .
Αφού τα λύσαμε όλα αυτά πήγαμε σε θάνατο αστυνομικού από αλήτες απλά το ξεσκονίσαμε.
Απαγωγείς παναγοπουλου σπείρα κακοποιών και πάσης λογής τσογλάνια .
Μια μεγάλη επιτυχία της αστυνομίας.
Το πρόβλημα όμως είναι τα πολλά DVD διαλόγων που ποτέ δεν θα μάθουμε.
Φυσικά επιδερμικά και λίγο από ιό .
Α ! λίγο από Σκόπια και παραβιάσεις από τους τούρκους στο αιγαίο.
Ξαφνικά άρχισε ένα νέο θέμα αυτό της εκλογής του προέδρου της δημοκρατίας.
Εδώ πραγματικά καταλαβαίνεις γιατί αντί να κάνουν τον κόσμο να θέλει να ψηφίσει τον απωθούν.
Από βουλευτή του ΠΑΣΟΚ άκουσα το ασύλληπτο που αν υπήρχαν δημοκράτες με την πραγματική έννοια του όρου στον πολιτικό κόσμο θα είχαν εξαφανιστεί.
Είπε «ότι το εθνικό συμφέρων είναι ανώτερο του συντάγματος τον ελλήνων».
Φυσικά ο ιός επανήλθε… Α! και τα καθημερινά προβλήματα του πολίτη

Φωκά του Νέου, Ιεζεκιήλ Προφήτου, Απολλιναρίου, Βιταλίου, Απολλωνίου Ιερομάρτυρα, των Αγίων Μαρτύρων που θανατώθηκαν από Βουλγάρους, των Αγίων Επτά Μα

Φωκά του Νέου, Ιεζεκιήλ Προφήτου, Απολλιναρίου, Βιταλίου, Απολλωνίου Ιερομάρτυρα, των Αγίων Μαρτύρων που θανατώθηκαν από Βουλγάρους, των Αγίων Επτά Μαρτύρων εν Καρθαγένη, Σύναξις Ιωάννου Βαπτιστού, Εγκαίνια Ναού Αρχιστράτηγου Μιχαήλ, Άννας Οσίας, Συμεών της Εμέσσας, Πελαγίας Οσίας, Θύρσου



Ο Άγιος Φωκάς.


Ο Άγιος Φωκάς έζησε και μαρτύρησε κατά τα χρόνια του αυτοκράτορα Τραϊανού. Επειδή ήταν χριστιανός, συνελήφθη και οδηγήθηκε στον Αφρικανό, τον έπαρχο. Εκεί μετά από ερώτηση, του ομολόγησε ότι πιστεύει στον Έναν και μόνο αληθινό Θεό. Ύστερα από αυτήν του την ομολογία, ο Αφρικανός άρχισε να βρίζει τον Χριστό και προσπάθησε να χτυπήσει τον άγιο. Τότε έγινε ένας τρομερός σεισμός, ο έπαρχος έπεσε κάτω και κείτονταν νεκρός μαζί με τούς στρατιώτες του. Τότε ο Άγιος μετά από παράκληση της γυναίκας του, τον ανάστησε. Κατόπιν όμως οι ειδωλολάτρες τον οδήγησαν στον αυτοκράτορα. Αλλά και μπροστά σ' αυτόν ο Άγιος ομολόγησε την πίστη του στον Θεό. Αμέσως ο αυτοκράτορας διέταξε να αρχίσουν τα βασανιστήρια. Πρώτα τον κρέμασαν από ένα ξύλο και του έσκισαν το σώμα με σιδερένια νύχια και μετά τον έριξαν μέσα σε ένα λάκκο με ασβέστη. Στο τέλος τον έβαλαν σε ένα λουτρό, όπου είχαν ζεστάνει το νερό πάρα πολύ. Εκεί μετά από θερμή προσευχή, ο Άγιος παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.

Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.Φως εκλάμπουσα, των ιαμάτων, κόσμω δέδεικται, των σων λειψάνων, Ιερομάρτυς η θήκη η ένθεος, ης την σεπτήν κομιδήν εορτάζοντες, αγιασμόν αληθή κομιζόμεθα. Φωκά ένδοξε, Χριστόν τον θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.






Ο Προφήτης Ιεζεκιήλ.
Έζησε στα χρόνια του Ναβουχοδονόσορα, κατά τον έκτο αιώνα π.Χ. (κατ' άλλους το 477π.Χ.). Ο πατέρας του ήταν Ιερέας και ονομαζόταν Βουζί. Η ανατροφή του Ιεζεκιήλ υπήρξε πολύ επιμελημένη, μέσα στα πλαίσια των αυστηρών ηθών της πατροπαράδοτης θρησκείας. Ήταν αμείλικτος εχθρός κάθε κακίας και αμαρτίας και ήλεγχε με θάρρος τους υπερόπτες και αλαζονικούς άρχοντες. Ο Ιεζεκιήλ ήταν πολύ αγαπητός στο λαό και πολλοί προσέρχονταν σ' αυτόν, ακόμα και πρεσβύτεροι Ιουδαίοι, για να ζητήσουν τις συμβουλές του. Οι προφητείες του αναφέρονται κυρίως στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ και μετά. Η παράδοση αναφέρει ότι ο Ιεζεκιήλ φονεύθηκε από τη φυλή του Γάδ, επειδή ήλεγχε τις ειδωλολατρικές τους ροπές. Τάφηκε στη σημερινή Βαγδάτη του Ιράκ. Ας αναφέρουμε, όμως, μερικά λόγια του προφήτη, που δίνουν αθάνατα μηνύματα ζωής αιωνίου: "Και εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων... ότι πάσαι αι ψυχαί εμαί εισίν ... η ψυχή η αμαρτάνουσα, αυτή αποθανείται. Ο δε άνθρωπος ος έσται δίκαιος, ο ποιών κρίμα και δικαιοσύνην ... ζωή ζήσεται, λέγει Κύριος". Δηλαδή, ο Κύριος μίλησε σε μένα και είπε: "κάθε ζωή ανθρώπου είναι δική μου. Αυτός που αμαρτάνει, αυτός και θα τιμωρηθεί με θάνατο. Ο άνθρωπος, όμως, που είναι δίκαιος, αυτός που τηρεί τις εντολές μου και φέρεται με δικαιοσύνη, αυτός θα ζήσει αιώνια, λέγει ο Κύριος".
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.Θείου Πνεύματος, τη επιπνοία, προκατήγγειλας, Θεού Προφήτα, εσομένων μυστηρίων την έκβασιν την του Σωτήρος απόρρητον κένωσιν, και αιωνίων νεκρών την ανάστασιν Ιεζεκιήλ ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.






Ο Άγιος Απολλινάριος επίσκοπος Ραβέννας.
Υπήρξε μαθητής και ακόλουθος του αποστόλου Πέτρου, τον οποίο ακολούθησε από την Αντιόχεια στη Ρώμη. Έπειτα ο ίδιος ο Απόστολος Πέτρος τον χειροτόνησε επίσκοπο Ραβέννας. Εκεί ο Απολλινάριος εργάστηκε με πολύ ζήλο για τη διάδοση του Ευαγγελίου και κατόρθωσε τον φωτισμό πολλών ειδωλολατρών, με αποτέλεσμα οι ιερείς των ειδώλων να τον συλλάβουν και να τον κακοποιήσουν. Αργότερα ο Απολλινάριος θεράπευσε με τη χάρη του Θεού, τον Βονιφάτιο, διακεκριμένο μέλος της κοινωνίας της Ραβέννας, που ήταν κωφάλαλος και την κόρη του, που έπασχε από δαιμόνιο. Το γεγονός αυτό, έφερε πολλούς ειδωλολάτρες στην πίστη του Χρίστου και οι ιερείς των ειδώλων, αφού τον συνέλαβαν τον βασάνισαν σκληρά. Έπειτα ο Απολλινάριος αναχώρησε στην Αιμυλία, όπου ανέστησε την κόρη του πατρικίου Ρουφίνου, που ολόκληρη η οικογένεια του προσήλθε στον Χριστό. Τότε ο έπαρχος της πόλης, αφού τον βασάνισε τον έβαλε σ' ένα πλοίο για να τον εξορίσει. Το πλοίο όμως ναυάγησε, ο Απολλινάριος σώθηκε, βγήκε στη Μοισία της Θράκης και από εκεί επέστρεψε στη Ραβέννα. Μόλις έφτασε τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν στη φυλακή με την ευθύνη κάποιου εκατόνταρχου. Ο εκατόνταρχος όμως ήταν χριστιανός και τον άφησε να φύγει. Όταν το έμαθαν αυτό οι Ιερείς των ειδώλων, έστειλαν ανθρώπους τους, οι όποιοι τον πρόλαβαν στο δρόμο και τον χτύπησαν τόσο άγρια, ώστε το σώμα του παραμορφώθηκε πνιγμένο στα αίματα. Τον νόμισαν πεθαμένο και τον άφησαν, αλλά χριστιανοί τον παρέλαβαν και τον περιποιήθηκαν. Μετά επτά ήμερες όμως, αφού ευλόγησε τα πνευματικά του παιδιά, παρέδωσε την αγία του ψυχή στον στεφανοδότη Θεό.






Ο Άγιος Βιτάλιος που μαρτύρησε στη Ραβέννα.
Μαρτύρησε το έτος 62 μ.Χ. Έκανε το επάγγελμα του οπλοποιού και άνηκε στους ένθερμους Χριστιανούς των χρόνων εκείνων. Όταν κάποτε στη Ραβέννα ήταν παρών στα βασανιστήρια κάποιου γιατρού, Ουρσικίνου ονομαζόμενου, ταράχτηκε και με δυνατή φωνή ενθάρρυνε τον γιατρό στο μαρτύριο. Με αποτέλεσμα ο γιατρός να υποστεί με γενναιότητα το μαρτύριο. Τότε ο δικαστής Παυλίνος διέταξε να συλλάβουν τον Βιτάλιο και να τον βασανίσουν. Γεμάτος από αίματα, ο Βιτάλιος, οδηγήθηκε σ' ένα βαθύ λάκκο, όπου τον θανάτωσαν ρίχνοντας του μεγάλες πέτρες. Αλλά η θεία δίκη δεν άργησε να έλθει. Τον Βιτάλιο κατάγγειλε στον Παυλίνο κάποιος ιερέας των ειδώλων, που και αυτός ήταν εκεί και έριχνε πέτρες στον Βιτάλιο. Ξαφνικά όμως, τον κατέλαβε δαιμόνιο και με σπασμούς φώναξε με άγρια φωνή: "Βιτάλιος ο μάρτυς του Χρίστου με κατακαίει σκληρά" και στην παραφροσύνη του ρίχτηκε στο ρεύμα του κοντινού ποταμού και πνίγηκε.







Ο Άγιος Απολλώνιος Ιερομάρτυρας επίσκοπος Ρώμης.
Μαρτύρησε, αφού τον θανάτωσαν με εκτοξευόμενα βέλη και κατόπιν τον έριξαν στη φωτιά. Επίσκοπος Ρώμης όμως με τέτοιο όνομα δεν υπήρξε. Ο δε Παρισινός Κωδ. 223 Coislin καλεί τον Άγιο αυτόν απλά Ιερομάρτυρα).






Οι Άγιοι Μάρτυρες που θανατώθηκαν από τους Βουλγάρους.
Ο βασιλιάς του Βυζαντίου Νικηφόρος ο Πατρίκιος, το 811, βγήκε από την Κωνσταντινούπολη με όλα του τα στρατεύματα, τον γιο του Σταυράκιο και τον γαμπρό του Μιχαήλ, για να πολεμήσει τους Βούλγαρους. Η μάχη ήταν σκληρή και ο Νικηφόρος νίκησε κατά κράτος τους Βούλγαρους. Αντί όμως να μεριμνήσει για την τακτοποίηση των στρατευμάτων του μετά τη νίκη, επιδόθηκε σε τσιμπούσια και οινοποσίες. Οι Βούλγαροι ανασυντάχθηκαν και την νύχτα έπεσαν κατά των Βυζαντινών στρατευμάτων, με αποτέλεσμα να τους διαλύσουν. Ο ίδιος ο βασιλιάς θανατώθηκε από τον αρχηγό των Βουλγάρων Κρούμο. Όσοι στρατιώτες συνελήφθηκαν, οι Βούλγαροι τους εξεβίαζαν ν' αρνηθούν τον Χριστό. Αλλά επειδή αυτοί αρνούνταν να αλλαξοπιστήσουν, άλλους θανάτωσαν με αποκεφαλισμό και άλλους με απαγχονισμό.







Οι Άγιοι Επτά Μάρτυρες που μαρτύρησαν στην Καρθαγένη κατ' άλλους στη Χαλδία (Χαλκηδόνα).

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο των Αγίων Μαρτύρων.






Η Σύναξη του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή εν τοις Ολύμπου πλησίον του Αγίου Θωμά.

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για το γεγονός.






Εγκαίνια Ναού "εν Σκάλλαις" (ή Χάλλαις) Αρχιστρατήγου Μιχαήλ.
Δεν έχουμε λεπτομέρειες για το γεγονός αυτό.







Η Οσία Άννα η εν τω Λευκαδίω (ή Λευκάτη).
Υπήρξε στα χρόνια του βασιλιά Θεοφίλου του εικονομάχου (829-842) και ήταν κόρη πλούσιας και επίσημης οικογένειας. Η ίδια είχε άφθονα σωματικά και πνευματικά χαρίσματα διότι ανατράφηκε εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Μετά τον θάνατο των γονέων της, έγινε κληρονόμος της μεγάλης πατρικής περιουσίας, που μέρος της διαμοίρασε στους φτωχούς. Αλλά την ωραία αυτή κόρη, αγάπησε κάποιος Αγαρηνός, που διέμενε στην Κωνσταντινούπολη και τη ζήτησε σε γάμο, με την συγκατάθεση του βασιλιά Βασιλείου. Η Άννα δεν δέχτηκε και με δάκρυα προσευχόταν στον Θεό να την απαλλάξει απ' αυτόν τον πειρασμό. Πράγματι ο Θεός άκουσε τις προσευχές της και ο Αγαρηνός πέθανε. Τότε η Άννα, εντάχθηκε σε κάποιο μοναστήρι της Κωνσταντινούπολης, όπου επιδόθηκε σε σκληρότατη άσκηση και προσευχή. Έτσι ασκητικά αφού πέρασε για 50 χρόνια, μετά από βραχύχρονη ασθένεια, παρέδωσε την μακαριά ψυχή της στο Θεό. Το δε τίμιο λείψανο της, μετά από χρόνια όταν εκτάφηκε, βρέθηκε σώο και ευωδίαζε ολόκληρο θεία ευωδιά, και έκανε πολλά και διάφορα θαύματα.






Ο Άγιος Συμεών της Εμμέσας (Ρώσος Δια Χριστόν σαλός).

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου.







Η Οσία Πελαγία η Τηνία.
Η Πελαγία ήταν κόρη του παπά Νικηφόρου Νεγρεπόντη. Η μητέρα της ήταν από τον Τριπόταμο της Τήνου και άνηκε στην οικογένεια Φραγκούλη. Γεννήθηκε το 1752 στο χωριό Κάμπο της Τήνου και το κοσμικό της όνομα ήταν Λούκια. Από διάφορα έγγραφα φαίνεται ότι είχε ακόμα τρεις αδελφές. Η οικογένειά της διακρινόταν για την αγνή πίστη και την προσήλωση στα θρησκευτικά ιδεώδη. Λίγα χρόνια μετά τη γέννηση της Λουκίας ο πατέρας της πέθανε. Ήταν τότε 12 χρονών και έδειχνε σημάδια έντονης επιθυμίας να αφιερωθεί και να υπηρετήσει το θέλημα του Θεού. Οι δυσκολίες της ζωής έκαναν την μητέρα της να τη στείλει στον Τριπόταμο, στην κάπως πιο ευκατάστατη αδελφή της. Εκεί η Λούκια έμεινε τρία χρόνια και συχνά επισκεπτόταν την άλλη θεία της, που ήταν μοναχή στη Μονή Κεχροβουνίου. Ένοιωσε τότε επιτακτική την ανάγκη ν' ακολουθήσει τον μοναχικό βίο και σε ηλικία 15 χρονών μπήκε στο Μονστήρι σαν δόκιμη, υπό την επίβλεψη της θείας της μοναχής Πελαγίας. Όταν ήλθε η ώρα έγινε και η ίδια μοναχή με το όνομα Πελαγία. Ως μοναχή αφοσιώθηκε με ψυχή και σώμα στην λατρεία του Θεού και στην ανακούφιση των πασχόντων. Η αγνότητα της ψυχής της, η οσιότητα της ζωής της, η αυταπάρνηση της, η μυστική ζωή της κι ο πόθος της για λύτρωση συντέλεσαν ώστε η μοναχή Πελαγία να γίνει το "σκεύος εκλογής" για ν' αποκαλυφθεί σ' αυτήν η Παναγία για την εύρεση της Αγίας εικόνας της στον αγρό του Δοξαρά στην πόλη της Τήνου (30 Ιανουαρίου 1823), γεγονός που έμελλε να κάμει την Τήνο ιερό νησί και να κατατάξει την Πελαγία μεταξύ των Αγίων. Το γεγονός δε αυτό συνέβη όταν η Όσια ήταν 73 χρόνων και αρχιερέας Τήνου ήταν ο Γαβριήλ. Η Οσλια Πελαγία έκανε, με τις πρεσβείες της Παναγίας και τη χάρη του Θεού, αρκετά θαύματα πριν και μετά τον θάνατο της, ο όποιος ήλθε στις 28 Απριλίου 1834 και τάφηκε στο ναό των Ταξιαρχών του μοναστηριού. Το 1973 όμως, κτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός στο όνομα της, όπου φυλάσσεται και προσκυνείται η αγία κάρα της σήμερα. Ανακηρύχτηκε αγία με Συνοδική Πατριαρχική Πράξη στις 11 Σεπτεμβρίου 1970 και η μνήμη της ορίστηκε να τιμάται στις 23 Ιουλίου, την ήμερα δηλ. του οράματος της.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.Αμέμτπως εβίωσας εν εγκράτεια πολλή και πόνοις ασκήσεως και εν αγάπη θερμή, Πελαγία Θεόληπτε. Όθεν την Θεοτόκον επαλλήλως κατείδες, μηνύουσαν σοι Εικόνος την ανεύρεσιν ταύτης. Ην πρέσβευε, Αγία Μήτερ, υπέρ των τιμώντων σε.









Ο Άγιος Θύρσος.

Είναι ένας από τους τρεις Ιεράρχες της Καρπασίας. Στον χριστιανικό κόσμο είναι περισσότερο γνωστός με το λαϊκό όνομα «Αης Θέρισσος».
Κι είναι ένας πολύ σεβαστός κι αγαπητός Άγιος.
Δυστυχώς και γι' αυτόν οι πληροφορίες που έχουμε από το συναξάρι και την ακολουθία του, είναι πολύ φτωχές και περιορισμένες.
Λίγα πράγματα μας λένε για τη ζωή και τη δράση του. Μερικοί μάλιστα αμφισβητούν, αν αυτός υπήρξε ιεράρχης ή όσιος ή μάρτυρας.
Και τούτο, γιατί με το ίδιο όνομα είναι κι ένας άλλος άγιος, που έζησε στα χρόνια της βασιλείας του αυτοκράτορα Δεκίου και που μαρτύρησε στον Ελλήσποντο.
Όμως ο άγιος Θύρσος της Καρπασίας είναι ιεράρχης.
Τέτοιο τον παρουσιάζουν οι εικόνες του, όσο κι οι σχετικές παραδόσεις.
Πότε γεννήθηκε και που, μα και ποια υπήρξε η δράση του δεν γνωρίζουμε. Από την ακολουθία του μανθάνουμε πώς υπήρξε «θρέμμα κάλλιστον των Καρπασέων» κι ότι «εκ Βρέφους» πόθησε επιμελώς την αρετή. Τα λόγια αυτά του υμνογράφου μας βοηθούν να δεχτούμε τον Άγιο μας σαν ένα πρόσωπο που γεννήθηκε στην όμορφη επαρχία της Κύπρου, την Καρπασία. Κι αφού «εκ βρέφους» δηλαδή από την παιδική του ηλικία πόθησε την αρετή, θα πρέπει και οι γονείς του να ήταν ευσεβείς κι ενάρετοι. Και σαν τέτοιοι, αυτοί θα έρριψαν στην ψυχή του για πρώτη φορά τα σπέρματα μιας αγνής, ανώτερης πνευματικής ζωής. Επίσης από νωρίς αυτοί θα φρόντισαν να συνδέσουν το παιδί τους με την πηγή της χαράς και της δυνάμεως, τον Χριστό και την Εκκλησία..
Η κατοπινή εξέλιξη του μεγάλου Πατέρα μας υποχρεώνει να δεχτούμε τη θεοσεβή οικογένεια, σαν μια «κατ' οίκον Εκκλησία», που κέντρο των ενδιαφερόντων της είχε μόνο τον Χριστό και το θέλημα του.
Με της φαντασίας τη συνδρομή προχωρούμε να δούμε μερικές σκηνές από τη ζωή της ευλογημένης αυτής οικογενείας. ΣΚΗΝΗ 1. Χειμωνιάτικο Βράδυ. Μαζεμένα γύρω από τη φωτιά όλα τα πρόσωπα, ύστερα από την βαριά δουλειά της ημέρας, κάθονται και συνομιλούν. ο πατέρας κρατάει στα χέρια ένα πάπυρο. Τι να 'ναι τάχα; Μερικές σελίδες απ' την Κ. Διαθήκη. Στο λιγοστό φως του λύχνου παίρνει και διαβάζει. Κι ύστερα το τυλίγει πάλι κι αρχίζει η συζήτηση: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών». Μακάριοι οι πτωχοί στο πνεύμα. Καλότυχοι εκείνοι που έχουνε ταπεινή γνώμη για τον εαυτό τους. Γιατί η ταπείνωση είναι η πρώτη αρετή. Η θρησκεία του Χριστού είναι η θρησκεία της ταπεινώσεως. Οι μυστηριώδεις αλήθειες του Θεού ξεσκεπάζονται μόνο στους ταπεινόφρονες... Μιλά ο ένας, ακούν οι άλλοι. Κάτι προσθέτει ο καθένας. Στο τέλος σηκώνονται. Κάνουν την προσευχή τους κι ύστερα με την ψυχή γαληνεμένη πάνε να κοιμηθούν.
ΣΚΗΝΗ 2. Καλοκαιριάτικη νύχτα. Η οικογένεια κάθεται στην αυλή. Σ' ένα κάθισμα πεσμένο είναι ένα κάνιστρο με μερικά κομμάτια ψωμί και λίγα χόρτα. Η οικογένεια έκαμε την προσευχή της και παίρνει το δείπνο της. Τα πρόσωπα μιλούν με αγάπη μεταξύ τους. Κάποια στιγμή ο πατέρας αρχίζει ένα ύμνο: «Αινείτε τον Κύριον εκ των ουρανών αινείτε αυτόν εν τοις υψίστοις. Αινείτε αυτόν πάντες οι άγγελοι αυτού- αινείτε αυτόν πάσαι αι δυνάμεις αυτού. Αινείτε αυτόν ήλιος και σελήνη• αινείτε αυτόν πάντα τα άστρα και το φως...» (Ψαλμ. 148). Στο τέλος η οικογένεια σηκώνεται. Οι ψυχές λουσμένες απ' το φως της χριστιανικής πίστεως και της ελπίδας καληνυχτίζουν η μια την άλλη και πηγαίνουν στο κρεβάτι.
ΣΚΗΝΗ 3. Κυριακάτικο πρωινό. Η οικογένεια είναι έτοιμη. Το κάθε πρόσωπο είναι ντυμένο με τα πιο καθαρά του ρούχα. Τα παιδιά προχωρούν μπροστά. Πίσω οι γονείς. που πάνε; Για την εκκλησία. Φτάνουν. Κάνουν τον σταυρό τους κι εισέρχονται με ευλάβεια. Με προσοχή παρακολουθούν το Μυστήριο της ζωής κι ακούν του Χριστού τα λόγια. Τα λόγια που στ' αλήθεια είναι τα μόνα ικανά να μορφώσουν πραγματικά τον άνθρωπο και να τον οδηγήσουν στη σωτηρία.
Τρεις σκηνές! Σκηνές γεμάτες νόημα, ειρήνη, ευλογία! Ποιος μπορεί να μη τις ζηλέψει και να μη τις νοσταλγήσει; Μπορεί να συγκριθούν αυτές με τον σημερινό τρόπο ζωής τόσων και τόσων αυτοκαλουμένων χριστιανικών οικογενειών; Εδώ του κόσμου τα αγαθά. Εκεί η λιτότης, η φτώχεια. Εδώ οι φωνές, τα νεύρα, η απογοήτευση, το άγχος. Εκεί η αγάπη, η γαλήνη, η χαρά... Γιατί τόση και τέτοια διαφορά; Γιατί εκεί βασίλευε ο Χριστός, που είναι η οδός, η αλήθεια, η ζωή. Ναι! ο Χριστός που είναι η πηγή της χαράς και η ειρήνη του κόσμου!
Στο χωριό του ο Θύρσος θα πρέπει να 'μαθε και τα λίγα γράμματα, τα παπαδογράμματα των χρόνων εκείνων. Η μελέτη όμως της Γραφής η τακτική και προσεκτική πλούτιζε καθημερινά τις γνώσεις του και καλλιεργούσε πλούσια την αγνή ψυχή του. Την καλλιεργούσε τόσο, ώστε μικροί και μεγάλοι με τον καιρό να τρέχουν σ' αυτόν με λαχτάρα, για ν' ακούσουν από το στόμα του τα φρόνιμα λόγια, τα αγνά, τα γεμάτα από χάρη «τα αλάτι ηρτυμένα» (Κολασ. δ', 6) κατά τον θείο Απόστολο. Έτσι έζησε τα παιδικά κι εφηβικά του χρόνια ο Άγιος. Με τη μελέτη της Αγίας Γραφής και τον αγώνα να επιτύχει τον αγιασμό του σώματος. Όταν έφτασε στη νεανική ηλικία, τότε προσήλθε στις τάξεις του κλήρου κι υπηρέτησε ως διάκονος κι ιερέας τη γενέτειρα του την Καρπασία. Αργότερα, όταν χήρεψε ο επισκοπικός θρόνος, δεν δίστασε μπροστά στις παρακλήσεις όλων να αποδεχθεί την κλήση και να αναλάβει και το υψηλό υπούργημα του επισκόπου. Το ανέλαβε και το τίμησε.
Η δράση του ως επισκόπου πρέπει να υπήρξε αξιόλογη. Η εποχή της χειροτονίας του συμπίπτει με περίοδο «πολιτικών ανωμαλιών» για το μαρτυρικό νησί μας. Οι διωγμοί κι ο πόνος πλάκωνε τις καρδιές. Χρειαζόταν ο ενισχυτής, ο παρηγορητής, ο δυνατός κήρυκας που θα φλόγιζε και πάλι τις ψυχές και θα τις ξεκούραζε. Και σαν τέτοιος βρέθηκε ο Δεσπότης. Με τις επισκέψεις του στα χωριά και την ύπαιθρο, τις συνεχείς επισκέψεις του, μα και τη συμπεριφορά του την πατρική, διασκέδασε τον πόνο κι έδωκε πάλι στις πονεμένες καρδιές την παρηγοριά, την ελπίδα, τη χαρά. Στο πρώτο τροπάριο της ακολουθίας του, του Εσπερινού, διαβάζουμε: «Και Καρπασέων πόλεις εφαίδρυνας, δια του τρόπου της πολιτείας σου, ω παμμακάριστε...» Η φράση αυτή μας βοηθά πολλά να νοήσουμε και να φανταστούμε. Τις πονηρές εκείνες μέρες ο μακάριος αθλητής πρέπει να έγινε του ποιμνίου του η ψυχή κι ο παρήγορος άγγελος. Η πόρτα του επισκοπείου του ήταν πάντα ανοικτή. Εκεί οι πεινασμένοι βρίσκανε το ψωμί, οι κατατρεγμένοι την ασφάλεια, οι πονεμένοι την παρηγοριά, οι ορφανοί τον πατέρα κι ο καθένας ότι είχε ανάγκη. Σύνθημα της ζωής του είχε βάλει ο σπλαγχνικός και θεοφιλής επίσκοπος τα λόγια του θείου Παύλου: «Τοις πάσι γέγονα τα πάντα, ίνα πάντως τινάς σώσω». Κι αυτός έγινε «τοις πάσι τα πάντα». Έγινε για όλους τα πάντα, χωρίς μονάχα να παραβεί ποτές το θέλημα του Θεού, Όταν οι εσωτερικές ανωμαλίες συγκλόνιζαν τις κοινότητες, ο φλογερός επίσκοπος έτρεχε κοντά στα φοβισμένα και πονεμένα παιδιά του, πότε πεζοπορώντας μίλια μακριά, πότε καβάλα σε κανένα γαϊδουράκι -τι πολυτέλεια αλήθεια!- για να ενισχύσει και ξεκουράσει και τονώσει. - Παιδιά μου, τους έλεγε συχνά. «Μη φοβηθήτε από των αποκτεννόντων το σώμα την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι». Ας κάμνουν επιδρομές οι εχθροί του Χριστού. Κι ας αρπάζουν τις περιουσίες και το ψωμί των παιδιών μας. ο Κύριος δεν θα μας εγκαταλείψει. Μας το υπόσχεται! «Μη επιλήσεται γυνή του παιδιού αυτής του μη ελεήσαι τα εκγονα αυτής; Ει δε και ταύτα επιλάθοιτο γυνή, αλλά εγώ ουκ επιλήσομαί σου, λέγει Κύριος». Μήπως είναι δυνατόν, η μητέρα να λησμονήσει ποτέ τα σπλάγχνα της, τα παιδιά της; Αλλά κι αν υπάρξει τέτοια μητέρα, εγώ όμως ποτέ δεν θα σε ξεχάσω, λέγει και βεβαιώνει ο Κύριος. Ναι! δεν θα μας ξεχάσει ο άγιος Θεός. Μας δοκιμάζει μόνο. «Μας δοκιμάζει προς το συμφέρον! Να 'στε βέβαιοι, πώς κάποια μέρα και πολύ σύντομα θα εξαλείψει τα δάκρυα μας και θα μας δώσει πάλι τη χαρά. Το Έθνος μας, θα ζήσει και θα θριαμβεύσει...» Πόσο επίκαιρα είναι τα λόγια τούτα του αγίου επισκόπου και για τους σημερινούς χριστιανούς του αναξιοπαθούντος μαρτυρικού νησιού.
Τα προφητικά λόγια του ουρανόσταλτου ιεράρχου πραγματοποιήθηκαν κι οι προβλέψεις του επαλήθευσαν. Οι Άραβες διατήρησαν κάποιο έλεγχο πάνω στο νησί μας μέχρι τον καιρό του Νικηφόρου Φωκά. ο μεγάλος αυτός στρατηγός κι αργότερα αυτοκράτορας κατά το 965 λευτέρωσε την Κύπρο μας από την εξουσία τους και την έκαμε ξανά επαρχία της μεγάλης μας Βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Ο φλογερός πόθος του Αγίου να ζει απερίσπαστα κοντά στον Θεό, τον έκαμε μόλις βρήκε τον κατάλληλο διάδοχο να παραιτηθεί από το αξίωμα του Αρχιερέα. Ναι! να παραιτηθεί και να αποσυρθεί σε μια σπηλιά στη βόρεια ακτή της Καρπασίας κι εκεί να ζήσει τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του ως ασκητής. Στο ησυχαστήριο του πλήθη πιστών τον επεσκέπτοντο καθημερινά, για ν' ακούσουν τα λόγια και τις συμβουλές του και να πάρουν την ευλογία του. Στη σπηλιά αυτή έμεινε μέχρι τέλους. Με την προσευχή και την αυστηρή άσκηση «εκάθηρε τας αισθήσεις» και αναδείχθηκε «κανών, ασκητών το καύχημα, Κυπρίων το μέγα εύχος, και Καρπασέων αγλάισμα».
Ο θάνατός του καταλύπησε τους πάντας. Με δάκρυα τα πνευματικά του παιδία κήδεψαν το άγιο σκήνωμα του και δίπλα στη σπηλιά που ασκήτεψε, έκτισαν ένα όμορφο ναό μέσα στον οποίο σε μια λάρνακα φύλαξαν τα Ιερά λείψανα του. Τα θαύματα που έκανε, όταν ζούσε, συνεχίστηκαν και μετά τον θάνατο του. Ένα τέτοιο θαύμα είναι και τούτο: Ένας χριστιανός απ' το Καρπάσι πόνεσε πολύ τα μάτια του. Υπέφερε για καιρό' το ένα μάλιστα από τα μάτια κατέβασε μέσα άσπρο και δεν έβλεπε τίποτα. Μη έχοντας τι να κάμει θυμήθηκε τον Άγιο. Ετοίμασε τα απαραίτητα για μια λειτουργία και παρακάλεσε τον ιερέα να πάνε μαζί να λειτουργήσει και να τον κοινωνήσει. Πήγαν από το βράδυ. Όλη τη νύχτα σχεδόν ο άρρωστος την πέρασε άγρυπνος, γονατιστός και προσευχόμενος. Κατά τα ξημερώματα οι πόνοι μαλάκωσαν κι ο άνθρωπος κοιμήθηκε λίγο. Το πρωί έγινε η θεία λειτουργία και κοινώνησε κιόλας. Αφού ξεκουράστηκαν, ξεκίνησαν για το χωριό. Όταν έφτασαν κοντά στο γεφύρι, που βρίσκεται έξω από το Καρπάσι, στον άνθρωπο μας ήρθε μια επιθυμία να βγάλει από το κεφάλι το μανδήλι με το οποίον είχε δεμένο το μάτι του. Το έκαμε. και ώ του θαύματος! Το μάτι του ήταν τελείως καλά κι έβλεπε θαυμάσια! Στ' αλήθεια! «Τοις αγίοις τοις εν τη γη εθαυμάστωσεν ο Κύριος».
Χιλιάδες πιστών επισκέπτονται κάθε χρόνο τον ομώνυμο ναό του για να ζητήσουν με ευλάβεια τη χάρη του. Το αγίασμα του θεραπεύει τον ομματόπονο και τα δερματικά νοσήματα. Πιστεύεται όμως πώς οι άρρωστοι, μετά που θα πλυθούν με το αγίασμα του αγίου, πρέπει να ξεπλυθούν με θαλασσινό νερό. Επίσης σαν το αγίασμα μεταφερθεί, λέγεται πώς χάνει τη θεραπευτική του ιδιότητα.
Η ζωή του μεγάλου ιεράρχου είναι μια υπόμνηση του τι μπορεί να επιτύχει ένας ενάρετος άνθρωπος. Ας μη γνωρίζει πολλά πράγματα. Ας μην κρατά διπλώματα. Ας έχει μόνον αρετή. Ας είναι ενάρετος! Τότε έχει το πάν. Κι η αρετή, όπως ξέρουμε επιτυγχάνεται μόνο με τον Χριστό. Την ποθούμε; Την θέλουμε; Την ζητούμε; Ας είναι ο δρόμος κι ένας ο τρόπος να την κερδίσουμε. Να γίνουμε άνθρωποι του Χριστού.
Απολυτίκιο Ήχος δ'.Τοις πίστει προστρέχουσι, Θύρσε τρισόλβιε, σορώ των λειψάνων σου, και προσκυνούσα πιστώς, του είδους εμφέρειαν, άφεσιν των πταισμάτων, και σωμάτων την ρώσιν, δώρησε ιεράρχα, εκ παντοίων κινδύνων, και παθών αρρώστιας, πάντας εκλύτρωσε.
Απολυτίκιο Έτερον Ήχος α'.Καρπασέων το κλέος και Κυπρίων αγλάϊσμα, και θαυματουργός ανεδείχθης, Θύρσε ιεράρχα αοίδιμε, νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τους νοσούντας, και τάς ψυχάς των πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύ ν, δόξα τω σε στεφάνωσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα.

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2009

Μαρίας Μαγδαληνής, Μαρκέλλας Παρθενομάρτυρος, Πομπιανού

Η Αγία μυροφόρος και ισαπόστολος Μαρία η Μαγδαληνή (εορτή Μαγδαληνή).

Η Αγία μυροφόρος και ισαπόστολος Μαρία η Μαγδαληνή, καταγόταν από τα Μάγδαλα. Όταν πληροφορήθηκε για τον Χριστό, πήγε κοντά του και απαλλάχθηκε από τα δαιμόνια πού την ενοχλούσαν και στην συνέχεια έγινε μαθήτρια του. Η Μαρία η Μαγδαληνή, ακολούθησε τον Χριστό έως το πάθος Του, έγινε μυροφόρος, είδε πρώτη την Ανάσταση, όταν αργά την νύχτα του Σαββάτου είδε τον άγγελο πού κύλησε την πέτρα από την θύρα του μνημείου. Επίσης μόλις ξημέρωσε, ενώ στέκονταν κοντά στο μνημείο, είδε δύο αγγέλους με λευκά να κάθονται στο μνημείο και μετά είδε τον Χριστό, ο οποίος μάλιστα επειδή τον πέρασε για τον κηπουρό, της είπε " Μη μου άπτου" (μην με αγγίζεις). Μετά την ανάληψη του Κυρίου, η Μαρία πήγε στην Έφεσο στον απόστολο και ευαγγελιστή Ιωάννη. Εκεί εκοιμήθη και ενταφιάστηκε.

Απολυτίκιον. Ήχος α'. Τον τάφον σου Σωτήρ.Χριστώ τω δι' ημάς, εκ Παρθένου τεχθέντι, σεμνή Μαγδαληνή, ηκολούθεις Μαρία, αυτού τα δικαιώματα, και τους νόμους φυλάττουσα, όθεν σήμερον, την παναγίαν σου μνήμην, εορτάζοντες, αμαρτημάτων την λύσιν, ευχαίς σου λαμβάνομεν.

Κοντάκιον Ήχος δ'. Ο υψωθείς.
Ο υπερούσιος Θεός εν τω κόσμω, μετά σαρκός επιφοιτών Μυροφόρε, σε αληθή Μαθήτριαν προσήκατο, όλην σου την έφεσιν, προς αυτόν κεκτημένην, όθεν και ιάματα, απετέλεσας πλείστα, και μεταστάσα νυν εν ουρανοίς, υπέρ του κόσμου πρεσβεύεις εκάστοτε.






Η Αγία Μαρκέλλα η Παρθενομάρτυς (εορτή Μαρκέλλα).
Μας είναι άγνωστο πότε έζησε. Στο Λειμωνάριο αναφέρεται ότι ήταν από τη Χίο, αλλά γι' αυτό δεν έχουμε καμία αρχαία μαρτυρία. Η Οσία Μαρκέλλα έγινε γνωστή, από του ότι οι κάτοικοι του νησιού Χίου, πριν από πολλά χρόνια είχαν ναό στ' όνομα της, που έκανε πολλά θαύματα. Μεταξύ των άλλων θαυμάτων διηγούνται και αυτό: ότι στην παραλία, που ήταν ο ναός της Οσίας, βρίσκουν χαλίκια γεμάτα αίματα πηγμένα, που αφού τα ξύσουν τα βάζουν σε αγγεία και τα έχουν να θεραπεύουν αρρώστιες.
Απολυτίκιον. Ήχος α'. Της ερήμου πολίτης.Της αγνείας το ρόδον και της Χίου το βλάστημα, την Αγίαν Μαρκέλλαν εν ωδαίς ευφημήσωμεν τμηθείσα γαρ χειρί τη πατρική, ως φύλαξ εντολών των του Χριστού, ρώσιν νέμει και κινδύνων απαλλαγήν, τοις προς αυτήν κραυγάζουσι, δόξα τω δεδοκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου, πάσιν ιάματα.







Ο Άγιος Πομπιανός.
Μαρτύρησε δια πνιγμού στη θάλασσα. Πιθανότατα να είναι ο ίδιος μ' αυτόν της 22ας Ιουνίου.

πρυτανης της τουρκιας θαυμαστε


το βιντεο δεν ειναι καλο ειναι ομως ...

Για προσέξτε…

ΔΕΙΤΕ...

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΑΣ

ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ

Κουβέντιαζα με ένα γνωστό σχετικά με τα προβλήματα στο αιγαίο .
Μου έλεγε λοιπόν ότι σπάνια μπορεί να έχουμε πόλεμο καλοκαίρι .
Όταν του ανέφερα την 20-7-1974 μου είπε ότι δεν έγινε πόλεμος και αναφέρονταν κυρίως στον Αττίλα ιι

οικονομια

Η οικονομία είναι ένα κομμάτι που όταν περνά ύφεση είναι αιτία να δημιουργήσουν οι μεγάλες δυνάμεις πολέμους.

ΣΑΝΤΑΜ ΧΟΥΣΕΙΝ

Ο σανταμ χουσειν ήταν ο στενότερος σύμμαχος των αμερικανών και των εγγλέζων.
Όταν η «εργασία» του τελείωσε τον κρέμασαν ως δικτάτορα του λαού του.

ΜΑΓΚΙΑ ΧΑΖΟΥ ΤΥΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ

Υπάρχει αναστάτωση με τις συνεχείς προκλήσεις στο αιγαίο από τους τούρκους .
Προσωπικά δεν θα έλεγα πρόκληση αλλά μαγκιά χαζού τύπου και ανάξιου σχολιασμού.
Παρόλα αυτά υπάρχει πρόβλημα όταν έχει να κάνει με τον έλληνα που βλέπει ότι η κυβέρνηση δεν παίρνει μέτρα ουσιαστικά .
Φυσικά μην περιμένετε να κάνει η παρούσα κυβέρνηση ότι έκανε ο Αντρέας το 87 γιατί το πλήρωσε (για λίγο) με το βρώμικο 89.
Έχω ξαναπεί ότι οι αμερικανοεγγλεζοι ξέρουν να ξετινάζουν δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις.

Τρίτη 21 Ιουλίου 2009

Συμεών & Ιωάννη,

Συμεών & Ιωάννη, των Αγίων τριών Μαρτύρων εν Μελιτινή, Ιούστου & Ματθαίου, Ευγενίου, Θεοδώρου & Γεωργίου, Θεοφίλου & Τροφίμου και οι 13 συν αυτώ μάρτυρες, Η Σύναξις των Αγίων Ακακίου, Ελευθερίου & της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Αρματίου, Παρθενίου Επισκόπου, Ονουφρίου του Σιωπηλού, Μανουήλ Αυτοκράτορα, Βίκτωρος Στρατιώτου, Μελετίου
Οι όσιοι πατέρες Συμεών και Ιωάννης.
Οι όσιοι πατέρες Συμεών και Ιωάννης, καταγόταν από την Έδεσσα της Συρίας. Ήταν πολύ φίλοι και έτσι αποφάσισαν να πάνε μαζί στα Ιεροσόλυμα να προσκυνήσουν τούς Αγίους Τόπους. Αφού προσκύνησαν πήγαν στην Μονή του αγίου Γερασίμου και έγιναν μοναχοί, από τον όσιο Νίκωνα. Πριν συμπληρωθούν όμως επτά μέρες στο μοναστήρι, έφυγαν για την έρημο όπου διέμειναν μαζί επί σαράντα χρόνια, κάτω από σκληρή άσκηση. Κατόπιν ο Συμεών επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα και εξέφρασε την επιθυμία μέσω της προσευχής του, να παραμείνει άγνωστος. Πράγματι ο Θεός οικονόμησε έτσι τα πράγματα, πού ο Συμεών προσποιούνταν τον χαζό. Κατά την διάρκεια της παραμονής του στην Έμεσα της Συρίας, επιτέλεσε πολλά θαύματα και ανεπαύθη εν Κυρίω φτωχός και ταλαιπωρημένος. Αργότερα έφθασε εκεί και ο Ιωάννης, όπου έμαθε για τον θάνατο του Συμεών και μετά από λίγο καιρό κοιμήθηκε και ο ίδιος.
Απολυτίκιον. Ήχος δ'. Ό υψωθείς εν τω Σταυρώ.Ως ηνωμένοι δι' ενθέου αγάπης, σύμψυχοι ώφθητε εν πάσι τοις τρόποις, ω Ιωάννη Όσιε και θειε Συμεών- ο μεν βίον ένθεον, διελθών εν ερήμω, ο δε σοφοίς σκώμμασι, τον Βελίαρ μωράνας, και νυν των θείων άμφια αμοιβών, κατατρυφώντες, ημάς εποπτεύοιτε.
Κοντάκιον Ήχος α'. Χορός Αγγελικός.
Τον βίον ευσεβώς, εκτελέσαντες πίστει, δοχεία καθαρά, της Τριάδος δειχθέντες, Συμεών Ιωάννη τε, θεοφόροι Πανεύφημοι, νυν αιτήσασθε, τον ιλασμόν καί ειρήνην, ταις ψυχαίς ημών, καταπεμφθήναι πλουσίως, Πατέρες πανόλβιοι.
Οι Άγιοι τρεις Μάρτυρες οι εν Μελιτινή.
Μαρτύρησαν, αφού τους έσυραν μέχρι θανάτου πάνω σε κοφτερές πέτρες.
Οι Άγιοι Ιούστος και Ματθαίος.
Αυτοί οι Άγιοι, μαζί με τον Θεόφιλο και τον Τρόφιμο, μαρτύρησαν επί Διοκλητιανού. Επειδή δεν αρνήθηκαν τον Χριστό, λιθοβολήθηκαν, πληγώθηκαν, ρίχτηκαν στη φωτιά και στο τέλος τους αποκεφάλισαν.
Ο Άγιος Ευγένιος.
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Οι Άγιοι Θεόδωρος και Γεώργιος.
Δεν γνωρίζουμε κανένα βιογραφικό τους στοιχείο, απλά αναφέρονται σαν Άγιοι.
Οι Άγιοι Θεόφιλος, Τρόφιμος και άλλοι 13 Μάρτυρες.
Οι άγιοι αυτοί, έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-304) και διακρίθηκαν για το χριστιανικό τους θάρρος, στον διωγμό κατά των χριστιανών. Έμειναν πιστοί στην ομολογία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, και υποβλήθηκαν σε σειρά μαρτυρίων. Τους λιθοβόλησαν και ξέσκισαν τις σάρκες τους με σιδερένια όργανα. Έπειτα, έκαψαν τις πληγές τους με αναμμένες λαμπάδες. Επειδή όμως άντεχε ακόμα η ζωή τους, και το στόμα τους επαναλάμβανε τη χριστιανική ομολογία, τους αποκεφάλισαν.
Η Σύναξις των Αγίων Ακακίου Μάρτυρος εν τω Επτασκάλω, Ελευθερίου πλησίον του Ξηρολόφου (ίσως του Κουβικουλαρίου) και της Υπεραγίας Θεοτόκου εν τοις Αρματίου.
Ο Άγιος Παρθένιος επίσκοπος Ραδοβυσδίου (Νόμου Άρτας).
Ο νεοφανής αυτός Άγιος της Εκκλησίας καταγόταν από το χωριό Βατσουνιά της Θεσσαλίας. Από μικρός είχε την Ιερατική κλίση και επάξια δια της θείας χάριτος, έγινε επίσκοπος Ραδοβυσδίου. Υπήρξε άριστος ποιμενάρχης και δια της θερμής του αγάπης και δια του αγίου παραδείγματος του, στήριζε το ποίμνιό του σε κάθε του ανάγκη. Τακτικά μάλιστα έβγαινε στους αγρούς και ευλογούσε τα ζώα των κτηνοτρόφων. Έτσι οσιακά και δίκαια αφού έζησε, παρέδωσε τη μακαριά ψυχή του στον Θεό την 21 Ιουλίου 1777. Κατά την ήμερα της ανακομιδής των αγίων λειψάνων του, αυτά ευωδίαζαν ουράνιο άρωμα. Μέρος από τα οστά των χεριών του, βρίσκεται στην Ιερά Μονή Δουσίκου- Τρικάλων. Λέγεται ότι ο Άγιος Παρθενίας υπήρξε ιδιαίτερα θαυματουργός στη θεραπεία ασθενειών των ζώων.
Απολυτίκιον. 'Ηχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.Αμέμπτως εβίωσας, εν ταπεινώσει πολλή, Παρθένιε Όσιε και θεϊκών δωρεών, αξίως μετέσχηκας. Όθεν σου την αγίαν, προσπτυσσόμενοι Κάραν, λαμβάνομεν θεραπείας, και ψυχών σωτηρίαν διό σε Ιεράρχα, ύμνοις γεραίρομεν.
Ο Όσιος Ονούφριος ο σιωπηλός εν τω Σπηλαίω (Ρώσος).
Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου.
Ο Όσιος Μανουήλ αυτοκράτωρ Κωνσταντινουπόλεως.
Αυτός δια του αγγελικού (μοναχικού) σχήματος μετονομάστηκε Ματθαίος (1425). Η μνήμη του αγνοείται υπό των Συναξαριστών. Από κάποιον άγνωστο συντάχθηκε σ' αυτόν Ακολουθία, που δημοσίευσε ο Λάμπρος στον Νέο Ελληνομνήμονα, τ. ΙΔ' (1917) σελ. 318-341, μαζί με δύο κανόνες, αλλά χωρίς υπόμνημα.
Ο Άγιος Βίκτωρ ο Στρατιώτης.
Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου.
Ο Άγιος Μελέτιος.
Επίσκοπος Κίτρους, εν Θεσσαλονίκη, Ιερομάρτυρας και Εθνομάρτυρας (+ 1821)

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009

ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΑ

20-7-1974

Τάσσος Παπαδόπουλος: Θα υπάρξει και άλλη ευκαιρία για λύση Πα 23/4/2004

Τάσσος Παπαδόπουλος: Θα υπάρξει και άλλη ευκαιρία για λύση
Πα 23/4/2004
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος εξέφρασε την άποψη ότι θα υπάρξει ξανά ευκαιρία για λύση του Κυπριακού, λέγοντας ότι ’’τέτοιες προτάσεις, ή σχέδια δεν εξαφανίζονται, αναβιώνουν και αναπαράγονται’’. Σε διακαναλική συνέντευξη το βράδυ της Πέμπτης, ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος είπε ότι επιδίωξή του είναι η επίτευξη μιας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, η οποία όμως να μη διαχωρίζει το λαό αλλά να κτίζει γέφυρες ενότητας. Ο πρόεδρος απέρριψε κάθε πιθανότητα αναγνώρισης του ψευδοκράτους από ΗΠΑ και ΕΕ σε περίπτωση απόρριψης της παρούσας λύσης ενώ για το ενδεχόμενο δεύτερου δημοψηφίσματος, ανέφερε πως δεν υπάρχει καμία δέσμευση και καμία συμφωνία επ’ αυτού.
Σημείωσε πως η Λευκωσία εξαρχής επιζητούσε και επιζητά λύση στο πλαίσιο του σχεδίου Ανάν, εντούτοις τόνισε πως δεν ικανοποιήθηκαν οι λίγες -όμως σημαντικές- τροποποιήσεις, τις οποίες ζήτησε η ελληνοκυπριακή πλευρά. Ζητούμενο, δύο οντότητες με ευρεία αυτονομία και χειρισμό υποθέσεων και ταυτόχρονα διοικητικές διευθετήσεις ώστε οι δύο κοινότητες να συγκλίνουν, και όχι να χτίζονται διαχωριστικοί θεσμοί που να οδηγούν στο διαχωρισμό. Ωστόσο, δήλωσε πως δεν νοείται βάσει νομοθεσίας να υπάρχει πολιτική ισότητα στη λήψη αποφάσεων μεταξύ των δύο κοινοτήτων.
Οσον αφορά τις ενέργειες της κυβέρνησης την επόμενη ημέρα των δημοψηφισμάτων, εάν η ε/κ πλευρά απορρίψει το σχέδιο Ανάν, είπε ότι η κυβέρνηση θα κάνει ’’γιγαντιαίες προσπάθειες’’ για να πείσει τη διεθνή κοινότητα για το ’’όχι’’ του λαού και για τις θέσεις της, λέγοντας ότι τέτοιες προσπάθειες όπως το σχέδιο Ανάν, ’’δεν εξαφανίζονται, αναβιώνουν και αναπαράγονται’’.
Απάντηση σε ΦερχόιγκενΌσον αφορά στις επικρίσεις του Ευρωπαίου επιτρόπου αρμόδιου για τη διεύρυνση Γκίντερ Φερχόιγκεν, ο Τάσσος Παπαδόπουλος επισήμανε ούτε στον προαναφερθέντα, ούτε και σε κανέναν άλλο, έδωσε υπόσχεση περί αποδοχής οποιασδήποτε λύσης. «Η υπόσχεση ήταν ότι θα εργαστούμε για τη λύση και η Κύπρος δεν θα αποτελέσει εμπόδιο για τη λύση, και εγώ και ο Γλ.Κληρίδης το πράξαμε» δήλωσε.«Σεβόμαστε απολύτως τον κύριο Φερχόιγκεν. Οι απόψεις του είναι σεβαστές, είναι ο άνθρωπος που κατέβαλε πάρα πολλές προσπάθειες για την ενταχθεί η Κύπρος στην ΕΕ» συνέχισε ο Τάσσος Παπαδόπουλος για να συμπληρώσει: «Με όλο το σέβας στις γνώμες των Ευρωπαίων και του κύριου Φερχόιγκεν, έχει και ο κυπριακός λαός και η ηγεσία του το δικαίωμα να κάνουν τις δικές τους εκτιμήσεις».Αναφερόμενος σε καταγγελίες που έγιναν σε ευρωπαϊκά όργανα περί επεμβάσεων της κυπριακής κυβέρνησης σε σχέση με τα δημοψηφίσματα, ο Τάσσος Παπαδόπουλος είπε ότι ούτε ο ίδιος, αλλά ούτε και κύκλοι του προεδρικού μεγάρου έχουν προβεί σε αυτά που καταγγέλλονται στην ΕΕ. «Για μια χούφτα ψήφων διασύρεται το όνομα της Κύπρου» επισήμανε.
Ο κ. Παπαδόπουλος αποκάλυψε ότι έχει αποστείλει επιστολή στον κοινοτικό επίτροπο Γκίντερ Φερχόιγκεν, μετά τις καταγγελίες του ότι παραπλανήθηκε και εξαπατήθηκε από την κυπριακή κυβέρνηση, αλλά δεν αποκάλυψε το περιεχόμενό της. Ο κ. Παπαδόπουλος απέρριψε την άποψη ότι θα υπάρξει απομόνωση της Κύπρου ύστερα από ένα όχι και είπε ότι μετά την ένταξη θα υπάρξουν επισκέψεις και κοινοτικών επισήμων και ξένων ηγετών στην Κύπρο.
Για το διάγγελμα απόρριψηςΩς προς το διάγγελμα που παραχώρησε προσφάτως (παραθέτοντας την αρνητική του θέση για το σχέδιο Ανάν) και τις επικρίσεις του ΑΚΕΛ, ο Τάσσος Παπαδόπουλος διερωτήθηκε «είναι ενόχληση να συγκινούμαι για το μέλλον του τόπου μου;». Επί του διαγγέλματος ανέφερε ακόμη πως είχε μία διάρθρωση με τη δική του λογική. «Έχω τις απόψεις μου [...] αν και σε κάποιους δεν άρεσε» δήλωσε.Σχολιάζοντας τη φράση του «εγώ παρέλαβα κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα» είπε ότι «εδώ ουσιαστικά υπάρχει συμφωνία με το ΑΚΕΛ γιατί αν καταρρεύσει το σχέδιο, δεν θα υπάρχει Κυπριακή Δημοκρατία αλλά συνιστών κράτος».Ιδιαίτερα για την εσωτερική πολιτική σκηνή στη Λευκωσία ανέφερε πως δεν τίθεται θέμα διακοπής της κυβερνητικής συνεργασίας με το ΑΚΕΛ τουλάχιστον πριν από το αποτέλεσμα των δημοψηφισμάτων. Εξήγησε πως και οι δύο πλευρές θέλουν συνέχιση της συνεργασίας, καθώς δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές.
Διευκρινίσεις για το «όχι»Συγκεκριμένα επί του σχεδίου Ανάν, ο πρόεδρος επανέλαβε ότι νομιμοποιεί πτυχές της εισβολής και των τετελεσμένων σχετικά με τους εποίκους και τα τουρκικά στρατεύματα. Ακόμη σημείωσε πως ουσιαστικά και όσοι λένε «ναι» στο σχέδιο Ανάν, αναγνωρίζουν πως υπάρχουν προβλήματα. Επανέλαβε ότι το «ναι» δεν αναστρέφεται, ενώ το «όχι» μπορεί να έχει συνέχεια. Οι Τουρκοκύπριοι θα λάβουν ό,τι προβλέπει το σχέδιο Ανάν από την επόμενη κιόλας ημέρα, ωστόσο η ελληνοκυπριακή πλευρά θα χρειαστεί να αναμείνει έως και τρία χρόνια στηριζόμενη στην καλή πίστη της Τουρκίας για εφαρμογή των προνοιών του σχεδίου Ανάν, ανέφερε εκ νέου.Η όποια απόφαση -είτε «ναι», είτε «όχι»- θα πρέπει να έχει μεγάλη πλειοψηφία, καθώς μόνο έτσι θα ενισχυθεί η προσπάθεια που θα καταβληθεί για να εξηγηθεί η θέση της Κύπρου στη διεθνή κοινότητα, τόνισε ο Τάσσος Παπαδόπουλος, επαναλαμβάνοντας πως θα πρέπει να υπάρχει καθολική υποστήριξη στην οποιαδήποτε έκβαση.Ψηφίζοντας «όχι» δεν γυρίζουμε την πλάτη προς τη λύση, η ψήφος του όχι είναι ψήφος για μία λύση βιώσιμη και λειτουργική μέσα στα πλαίσια του σχεδίου Ανάν, τόνισε.
ΗΠΑ και ΕΕ δεν αναγνωρίζουν το ψευδοκράτοςΣχετικά με το θέμα πιθανής αναγνώρισης του ψευδοκράτους, ο Τάσσος Παπαδόπουλος δήλωσε πως ενδέχεται να συμβεί κάτι τέτοιο όχι όμως από πλευράς Ηνωμένων Πολιτειών (επικαλέστηκε σχετικές δηλώσεις του Κόλιν Πάουελ) και ΕΕ. Οι υπόλοιπες 24 χώρες [της ΕΕ] έχουν υπογράψει τη Συνθήκη Διεύρυνσης και αναγνωρίζουν μόνο την Κυπριακή Δημοκρατία, δήλωσε.Όσο προχωρά η Τουρκία προς την Ευρώπη θα καταλάβει ότι πολλά από τα θέματα στα οποία επέμενε να μη γίνουν αλλαγές είναι αναγκαστικά (νομισματική πολιτική, λειτουργία Κεντρικής Τράπεζας), δήλωσε ο ίδιος και προσέθεσε πως ελπίδα του είναι ότι μερικές νοοτροπίες σε πράγματα που είναι σημαντικά για την ελληνοκυπριακή πλευρά θα γίνουν κατανοητά από την Τουρκία οδεύοντας προς την Ένωση.
Αναφερόμενος στις εργασίες του Συμβουλίου Ασφαλείας επί του Κυπριακού, ο Τ.Παπαδόπουλος ανέφερε πως «οι προτάσεις ήταν πολύ λιγότερες από όσα θα επιθυμούσαμε και μάλιστα επιθυμούσε και το ΑΚΕΛ. Ουσιαστικά οι προτάσεις [το αμερικανοβρετανικό σχέδιο ψηφίσματος] ήταν επανάληψη των όσων λέει το σχέδιο του ΓΓ του ΟΗΕ. Δεν υπήρξαν επιπλέον διαβεβαιώσεις».
Εκκληση προς το λαόΟλοκληρώνοντας τη συνέντευξη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απηύθυνε έκκληση προς το λαό όπως αποφευχθούν επεισόδια ή πανηγυρισμοί μετά το δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου. O κ. Παπαδόπουλος κάλεσε όλους, είτε ψηφίσουν «ναι», είτε «όχι» να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουμε τους πραγματικά δύσκολους χρόνους που έρχονται μπροστά μας. Οπως είπε, ολοκληρώνοντας την συνέντευξή του, «το δημοψήφισμα το Σάββατο δεν είναι αντιπαράθεση κομμάτων, δεν είναι αντιπαράθεση ιδεολογική, θα έλεγα ότι δεν είναι καν αντιπαράθεση μεταξύ πολιτών. Είναι αντιπαράθεση με τη συνείδηση και την ιστορία μας και το τι είναι η κρίση του καθενός».
Αρα, είπε, «δεν θεωρώ ότι θα υπάρξουν, είτε νικητές, είτε ηττημένοι από αυτήν την αναμέτρηση. Ηττημένη θα είναι μόνο η Κύπρος αν υπάρξουν επεισόδια, πανηγυρισμοί, κλίμα το οποίο να εμποδίσει την επόμενη ημέρα να ξανακτίσουμε την ομόνοια και τη συναίνεση και τις κοινές προσπάθειες για να αντιμετωπίσουμε τους πραγματικά δύσκολους χρόνους που έρχονται μπροστά μας. Είτε ’ναι’ ψηφίσει ο πολίτης, είτε ’όχι’, και όσοι ψηφίζουν ’ναι’ και όσοι ψηφίζουν ’όχι’ πιστεύω θα έχουν την κοινή επιδίωξη να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες που με βεβαιότητα έρχονται».
«Για αυτό», συνέχισε, «παράκληση, έκκλησή μου προς τον κόσμο, ούτε πανηγυρισμοί δικαιολογούνται, γιατί δεν πανηγυρίζουμε νίκη, δεν μπορούμε να πανηγυρίζουμε επειδή δεν βρήκαμε λύση του Κυπριακού. Μόνο ανακούφιση μπορούμε να αισθανόμαστε γιατί αποφύγαμε τα χειρότερα».
«Καλώ επομένως όλους, αυτοσυγκράτηση, κοσμιότητα χωρίς εξάρσεις, χωρίς ψεύτικα συνθήματα νίκης και ήττας. Δεν υπάρχουν για μένα, ούτε νικητές δεν θα υπάρξουν, ούτε ηττημένοι», κατέληξε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Η συνέντευξη άρχισε μετ’ εμποδίων αφού μετά την πρώτη ερώτηση παρουσιάστηκε διακοπή ρεύματος για μερικά λεπτά, με αποτέλεσμα να διακοπεί η απευθείας μετάδοση της συνέντευξης. Με την αποκατάσταση της βλάβης όλα εξελίχθηκαν ομαλά.
Πηγή: Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

http://www.chiosnews.com/cn4232004120822PM.asp