Ψηφίστηκε επί της αρχής το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο

Επι της αρχής ψηφίστηκε το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο με τη στήριξη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, παρά τις επιφυλάξεις που διατύπωσε η τελευταία. Ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε παρών, ενω οι ΑΝΕΛ, το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή το καταψήφισαν.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου προανήγγειλε ότι δεν θα κάνει δεκτές τις τροπολογίες ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ για επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια, ισχυριζόμενος ότι το θέμα χρειάζεται μελέτη και εκτιμώντας ότι πρέπει να ενταχθεί στο οικογενειακό Δίκαιο.

Το ΠΑΣΟΚ επέμεινε στην τροπολογία του για τα ομόφυλα ζευγάρια, ενώ υπέρ της επέκτασης του συμφωνούν συμβίωσης τάχθηκε και ο βουλευτής της Ν.Δ. Γ. Κωνσταντόπουλος.

Η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ Β. Κατριβάνου τόνισε ότι το νομοσχέδιο δεν διώκει το ρατσιστικό έγκλημα και επέκρινε την έλλειψη ουσιαστικής προστασίας για τα θύματα ρατσιστικών επιθέσεων καθώς και την έλλειψη αντιρατσιστικής εκπαίδευσης τόσο στα σχολεία όσο και στους δημόσιους λειτουργούς. Επί του επίμαχου της άρνησης των γενοκτονιών η B. Κατριβάνου μίλησε για ποινικοποίηση που πλήττει την ελευθερία του λόγου.

Η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, Μ. Ρεπούση τόνισε ότι αυτές οι διατάξεις ανοίγουν την όρεξη στους "εμπόρους της μνήμης".

Η πρόεδρος της ΚΟ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα χαρακτήρισε το σχετικό άρθρο casus belli, συνδέοντας το με την ποινικοποίηση της κομμουνιστικής ιδεολογίας από την ΕΕhttp://www.avgi.gr/article/3877884/psifistike-epi-tis-arxis-to-antiratsistiko-nomosxedio

Δειλές ήταν τελικά οι αλλαγές στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο όσον αφορά τη Γενοκτονία των Ποντίων

Με νομοτεχνικές βελτιώσεις «πολλαπλής» ανάγνωσης επανήλθε χθες στη Βουλή το επίμαχο νομοσχέδιο για το αντιρατσιστικό, που ταλανίζει την κυβέρνηση για περισσότερο από ενάμιση χρόνο. Ο υπουργός Δικαιοσύνης Χαράλαμπος Αθανασίου, στην προσπάθειά του να κάμψει τις εσωκομματικές αντιδράσεις που είχε εκφράσει η «ομάδα των 38» το προηγούμενο διάστημα, έκανε εν μέρει δεκτό το αίτημά τους και έτσι, με βάση τις νέες τροποποιήσεις, πέρα από τους αρνητές του Ολοκαυτώματος θα τιμωρείται πλέον και όποιος επιδοκιμάζει, ευτελίζει ή κακόβουλα αρνείται τις γενοκτονίες που έχουν αναγνωριστεί με αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων ή της Βουλής των Ελλήνων, όπως είναι για παράδειγμα η γενοκτονία των Ποντίων, που αναγνωρίστηκε το 1994. Το έως τώρα επιχείρημα βάσει του οποίου δεν αναγραφόταν η Γενοκτονία των Ποντίων ήταν ότι η Βουλή έχει αναγνωρίσει 53 γενοκτονίες, ενώ η προηγούμενη ρύθμιση μιλούσε μόνο για γενοκτονίες που έχουν αναγνωρίσει τα διεθνή ή τα ελληνικά δικαστήρια. 

Η νέα ρύθμιση προβλέπει για όσους υποκινούν, διεγείρουν ή προτρέπουν σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπου ή ομάδων προσώπων, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή ή την αναπηρία, τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου, ποινές φυλάκισης από τρεις μήνες έως τρία χρόνια και χρηματικά πρόστιμα από 5.000 έως και 20.000 ευρώ.

Από τη μεριά της αξιωματικής αντιπολίτευσης η εισηγήτρια Βασιλική Κατριβάνου, αν και εξέφρασε την ικανοποίησή της για τις διατάξεις περί των αξιόποινων πράξεων για ζητήματα σεξουαλικού προσανατολισμού, δήλωσε την αντίθεσή της στις προσθήκες για τις γενοκτονίες. «Απέναντι στα θύματα των Ποντίων και των Αρμενίων -τιμάμε αυτά τα θύματα- όμως λέμε ότι αυτό δεν μπορεί να είναι αντικείμενο καπηλείας ή εθνικής πλειοδοσίας» τόνισε η ίδια επισημαίνοντας ότι είναι θέμα των επιστημόνων να αποδείξουν αν είναι γενοκτονία ή εθνοκάθαρση. Την πλήρη αντίθεσή της με το σχέδιο νόμου εξέφρασε και η βουλευτής της ΔΗΜ.ΑΡ. Μαρία Ρεπούση, τονίζοντας ότι το νομοσχέδιο ποινικοποιεί την άρνηση της γενοκτονίας των Ποντίων. Η πρώτη που θα βρεθεί απέναντι στον νόμο είναι η ίδια και οι «απόψεις» της, που εδώ και πολλά χρόνια δηλητηριάζουν ανεξέλεγκτα την ελληνική κοινωνία.http://www.dimokratianews.gr/content/27850/δειλές-ήταν-τελικά-οι-αλλαγές-στο-αντιρατσιστικό-νομοσχέδιο-όσον-αφορά-τη-γενοκτονία-τ

ΑΠΟ ΤΟ «Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ», ΣΤΗΝ «ΙΣΧΥΡΗ ΕΛΛΑΔΑ» ΚΑΙ ΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ Η άνοδος και η πτώση του κινήματος που θα άλλαζε την Ελλάδα

Του ΝΙΚΟΥ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Από την αντίσταση κατά της χούντας, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα βρέθηκε στην εξουσία και στα κότερα των Λάτσηδων που θα λογοδοτούσαν. Το μπουφάν αντικαταστάθηκε με το ζιβάγκο και τις παρδαλές γραβάτες ώς τα περίφημα Armani του μαρξιστή Ανδρέα, που λίγο πριν πεθάνει βρίσκεται να προσκυνά την Παναγία Σουμελά.

Σαράντα χρόνια μετά, τα Ντάτσουν των παλιατζήδων μεταφέρουν τις πινακίδες των γραφείων των τοπικών οργανώσεων του κινήματος που έκλεισαν. Παρ' ότι υψηλόβαθμα στελέχη του έχουν τριάντα-σαράντα ή ογδόντα επτά σπίτια και καταθέσεις, το «λαϊκό κίνημα» δεν έχει να πληρώσει το ενοίκιο στα κεντρικά γραφεία του.

Το χρονικό μας παρακολουθεί βήμα βήμα το ιστορικό κίνημα από τη στιγμή που ιδρύθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου -με ένα ανοιχτό πουκάμισο και μαύρο μπουφάν- ώς τη στιγμή που οι απλήρωτοι εργαζόμενοι στα γραφεία του κάνουν κατάληψη. Λίγο πιο πέρα, αυτές τις μέρες κληρονόμοι, συγγενείς και φίλοι, σε «κλίμα ενωτικό για τη συσπείρωση της παράταξης», οργανώνουν ξεχωριστές γιορτές γενεθλίων που μοιάζουν με κηδείες.

Ο πάντα «ευκολόπιστος και πάντα προδομένος λαός» καταλαβαίνει πως όσοι μιλάνε για ενότητα έχουν τα χέρια τους βαμμένα με το αίμα της διάσπασης. Κι όσοι συνωστίζονται γύρω από το κρεβάτι του νεκρού μπορεί να είναι αυτοί που θέλουν να μοιράσουν τα ιμάτιά του.

Δεν έχει περάσει καιρός από τότε που εμφανίστηκαν στα παλιατζίδικα της Αθήνας προσωπικά αντικείμενα του Ανδρέα Παπανδρέου. Ενα γλυπτό-προτομή με αφιέρωση του καλλιτέχνη. Ενα κιμονό του 18ου αιώνα, δώρο ξένου ηγέτη στον Ανδρέα Παπανδρέου. Και κάποιες βυζαντινές εικόνες, δώρο του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.

Φυσικά η ιστορία δεν έχει γραφεί ακόμα. Τα κόμματα εκφυλίζονται, αρρωσταίνουν και πεθαίνουν, αλλά οι δυνάμεις που εκπροσωπούν και η κοινωνία αναζητούν νέα πρόσωπα, νέες ιδέες, νέα σύμβολα και νέους ηγέτες. Από αυτή την πλευρά «ο αγώνας συνεχίζεται».

Χρονολόγιο

* 1974 Ιδρυση του ΠΑΣΟΚ με γραφεία στην οδό Ακαδημίας 38. Το ποσοστό 13,5% -με δεκαπέντε έδρες- δεν ικανοποίησε τον Ανδρέα, που σκέφτηκε να εγκαταλείψει την Ελλάδα.

**1977 Επειτα από απανωτές κρίσεις και διαγραφές, το ΠΑΣΟΚ διπλασιάζει το ποσοστό του. Είναι η περίοδος του ζιβάγκο.

* 1981 48% και εκατόν εβδομήντα βουλευτές. Η πρώτη σοσιαλιστική κυβέρνηση -έπειτα από δεκαετίες κυριαρχίας της Δεξιάς και δυο δικτατορίες- σχηματίζεται με την εντολή της «Αλλαγής».

* 1985 45% και 161 βουλευτές.

* 1989 Το «σκάνδαλο Κοσκωτά» και ο κλονισμός της υγείας του Ανδρέα συνταράσσουν τη χώρα -που κυβερνιέται με φαξ- και το ΠΑΣΟΚ. Με 39% περνά από μια οικουμενική κυβέρνηση και οδηγείται εν μέσω δικών στην αντιπολίτευση.

* 1993 Το Ειδικό Δικαστήριο αθωώνει τον Ανδρέα Παπανδρέου με ψήφους επτά προς έξι και το ΠΑΣΟΚ, έπειτα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, επιστρέφει με 47%.

* 1995 Ο Ανδρέας Παπανδρέου εισέρχεται στο Ωνάσειο.

* 1996 Παραίτηση Παπανδρέου και εκλογή Κώστα Σημίτη, που κερδίζει τον Ακη Τσοχατζόπουλο -με έξι ψήφους διαφορά- και τον Γεράσιμο Αρσένη, που είχε επιστρέψει. Θάνατος Ανδρέα Παπανδρέου.

* 2000 Νίκη Σημίτη με 43,79% και 158 βουλευτές.

* 2004 Παραίτηση Σημίτη και ανάδειξη του υιού Παπανδρέου στην ηγεσία. Ηττα με 40,55% από τον Κώστα Καραμανλή.

* 2007 Ηττα με 38,1% στις εκλογές και επανεκλογή του Γιώργου Παπανδρέου ως προέδρου στις εσωκομματικές εκλογές, με 55% έναντι 38% του Ευάγγελου Βενιζέλου.

*2009 Νίκη του Γ. Παπανδρέου με 43,92%. Πρώτο Μνημόνιο και ταραχές από το «Κίνημα των αγανακτισμένων».

* 2011 Συγκυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου με την αντίπαλη παράταξη της Νέας Δημοκρατίας και συμμετοχή της Ακροδεξιάς.

* 2012 Το ΠΑΣΟΚ είναι τρίτο κόμμα με 13,18%, πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου ηγείται ο Αλέξης Τσίπρας, που από 16,78% στις επαναληπτικές εκλογές παίρνει 27%.

* 2014 Το ΠΑΣΟΚ «κρύβεται» πίσω από το σχηματισμό «Ελιά». Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως έχει πέσει κάτω από 5%. Το κόμμα πανηγυρίζει όταν το σχήμα παίρνει 8%.

Το ζιβάγκο, η 3η του Σεπτέμβρη, τα σπαράγγια και το λεγόμενο τρένο

Ο Ανδρέας Παπανδρέου επέστρεψε στην Ελλάδα στις 16 Αυγούστου, μέσω Θεσσαλονίκης. Φορούσε μαύρο δερμάτινο μπουφάν, ένα πλατύ ρολόι ροκάδικο και είχε μεγάλες φαβορίτες. Σε ένα μικρό χωριό στην Ελβετία λίγες μέρες πριν, το εθνικό συμβούλιο του Πανελλήνιου Αγωνιστικού Κινήματος (ΠΑΚ) συνεδρίασε για πρώτη και τελευταία φορά. Η απόφαση -του αρχηγού του ΠΑΚ, φυσικά- ήταν να διαλυθεί και να σχηματιστεί νέος πολιτικός φορέας.

Ο λαός υποδέχεται τον Ανδρέα. Διακρίνεται η Αμερικανίδα, τότε, σύζυγός του ΜάργκαρετΟ Ανδρέας εγκαταστάθηκε σε ένα δωμάτιο μεγάλου ξενοδοχείου. Στον ημιώροφο. Μια ομάδα νέων της ομάδας «Παναρμόνια» συναντήθηκε συνωμοτικά στην καφετέρια «Σόνια». Αλλά μάλλον είχε εγκαταλειφθεί η ιδέα του ένοπλου αγώνα με την οποία απειλούσε ο Ανδρέας τη χούντα.

Η ανακοίνωση της ίδρυσης του κόμματος έγινε στις 3 Σεπτέμβρη - άμεση αναφορά στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 εναντίον του ξενόφερτου βασιλιά Οθωνα. Πού πήγαν το σμόκιν και η γραβάτα με το καπέλο, που φορούσε και πριν από τη δικτατορία ο πολιτευτής της «Ενωσης Κέντρου» όταν εμφανιζόταν στο πλευρό του πατέρα του, του «Γέρου της Δημοκρατίας»; Οι περισσότεροι στην αίθουσα φοράνε γραβάτα. Ο Ανδρέας εμφανίζεται με ελαφρώς ανοιχτό πουκάμισο και μαύρη δερμάτινη ζώνη. Μπροστά μπροστά, κάθεται ο αγέρωχος στρατιωτικός Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, ο καθηγητής -και βομβιστής- Κώστας Σημίτης και η Αμαλία Φλέμινγκ. Στο πλάνο χάνεται ο καθηγητής και φίλος του, Σάκης Καράγιωργας, και διακρίνονται εμφανώς νεαροί με μούσι αλά Τσε Γκεβάρα. Και φυσικά η Αμερικανίδα σύζυγος του Ανδρέα, Μάργκαρετ Τσαντ- Παπανδρέου.

Μέσα σε δυόμισι χιλιάδες λέξεις η διακήρυξη διεκτραγωδεί την κατάσταση της χώρας που μεταβλήθηκε σε «ξέφραγο αμπέλι» και θέτει τους στόχους του νέου κινήματος: εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική απελευθέρωση.

Ο εχθρός είναι το ξένο και το ντόπιο «μεταπρατικό» κεφάλαιο. Είναι σαφές ότι πρόκειται για ένα κίνημα, μαρξιστικό, αλλά όχι δογματικό. «Εθνικοαπελευθερωτικό», με αναφορές και επιρροές από τον Μαρξ και τον Ενγκελς, που θα διακοσμήσουν, μαζί με τον Αρη Βελουχιώτη, τα κατά τόπους γραφεία του.

«Είμαστε η συνέχεια του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ» θα διακηρύσσει για πολύ καιρό ο άλλωστε τροτσκιστής στα νιάτα του καθηγητής Οικονομικών σε πανεπιστήμια της Αμερικής και της Σουηδίας.

Ο αντίπαλος για την «τριτοκοσμική» νέα Αριστερά είναι ο ιμπεριαλισμός. Η Ελλάδα είναι «αποικία» και το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα έχει στόχο τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό με συνθήματα «Εξω για πάντα από το ΝΑΤΟ», «Εξω οι βάσεις του θανάτου».

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, το 1973, έφερε στη σκηνή μια νέα γενιά φοιτητών που μεγάλωσε όταν ο Τσε Γκεβάρα εκτελέστηκε και ο Αλιέντε, που πρέσβευε έναν «ειρηνικό δρόμο για το σοσιαλισμό», δολοφονήθηκε. Η Ευρώπη επηρεάζεται από τον εν ζωή ακόμη Μάο Τσε Τουνγκ, έχει ζήσει την εξέγερση του Μάη του '68 και υπάρχουν ακόμη τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως οι «Ερυθρές Ταξιαρχίες», μαζί με δεκάδες εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, όπως αυτά του Καντάφι και του Σαντάμ Χουσεΐν. Ο Τζον Λένον ζει, όπως και ο Ολαφ Πάλμε στη Σουηδία, που μόλις είχε πει: «Δεν μισούμε τον πλούτο, αλλά τη φτώχεια».

Η εμφάνιση του Ανδρέα στο «Κινγκ Πάλας» ήταν ένα σοκ για πρόσωπα της «καθωσπρέπει» κεντρώας παράταξης, όπως ο Γιάννης Αλευράς, που δεν εμφανίστηκε στη συνέντευξη Τύπου. Λίγο αργότερα, στο Καστρί, ξαπλωμένοι στον κήπο της Βίλας Γαλήνη, μουσάτοι φοιτητές που αποκαλούν ο ένας τον άλλον «σύντροφε» συζητούν για το αν ο δρόμος προς το σοσιαλισμό μπορεί να είναι ειρηνικός. Αλλά τα κεντρογενή στελέχη γνωρίζουν μόνο τη λέξη «δημοκρατία» και απεχθάνονται τη λέξη «σοσιαλισμός». Η ιδιαίτερη παράμετρος που θα βάλει στο νέο κίνημα ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι αυτή του πατριωτισμού και θα εκφραστεί στο βασικό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες».

Στη Βίλα Γαλήνη εθεάθησαν, μεταξύ άλλων, ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος και ο Μάκης Γιακουμάτος -μετέπειτα υπουργοί της δεξιάς παράταξης-, που μάλλον έφυγαν τρομαγμένοι από τα συνθήματα που θα δονούν τις διαδηλώσεις, όπως «Απόψε πεθαίνει η Δεξιά» και «Στις 18 Σοσιαλισμός - Οι Λάτσηδες και οι Μποδοσάκηδες θα λογοδοτήσουν».

Πανελλήνια σύσκεψη του ΠΑΣΟΚ, 1984. Στο κέντρο ο πρόεδρος με τα πρωτοκλασάτα στελέχηΟι πρώτες διαγραφές

Τη διακήρυξη εκείνη υπέγραψαν 101 άτομα από τα 150, από τα οποία τα περισσότερα δεν θα βρεθούν σε όλη τη διαδρομή του ΠΑΣΟΚ. Οι πρώτες διαγραφές αφορούν τους «εισοδιστές» τροτσκιστές που εκδίδουν ένα περιοδικό με τον ίδιο τίτλο με κείνον που διακινούσε στο Κολλέγιο Αθηνών ο μαθητής Ανδρέας Παπανδρέου: το «Ξεκίνημα». Η ομάδα της «Δημοκρατικής Αμυνας» διαγράφεται, πλην του Σημίτη. Ηταν οι «συνιδρυτές» του ΠΑΣΟΚ, Λαοκράτης Βάσσης, Βασίλης Φίλιας, Αστέρης Στάγκος, Νίκος Κωνσταντόπουλος, αλλά και η Μελίνα Μερκούρη και η γραμματέας του Ανδρέα, Αγγελα Κοκκόλα, που θα επιστρέψουν.

- «Δεν πήγαινε άλλο» θα πει στον διαγραφέντα Λούη Δάνο, πολιτικό συντάκτη της «Ελευθεροτυπίας». «Θέλαν να μετατρέψουν το κίνημα σε κλειστή λέσχη».

Ο καθηγητής Σάκης Καράγιωργας, φίλος του Ανδρέα τόσο ώστε να του δανείζει και την γκαρσονιέρα του, είναι το σκιώδες πρόσωπο στο κίνημα. Είχε χάσει το χέρι του σε βομβιστική ενέργεια κατά την περίοδο αντίστασης στη χούντα, όταν στη διάρκεια μιας κρίσιμης συνεδρίασης θα ακούσει κάποιον να του φωνάζει: «Κάτσε κάτω, κουλοχέρη!»

Μετά τη διαγραφή του, δεν θα επιστρέψει ποτέ στο ΠΑΣΟΚ και δεν θα αποδεχθεί προτάσεις για υπουργικές θέσεις. Θα ακολουθήσουν ο αποκεφαλισμός της οργάνωσης της σπουδάζουσας νεολαίας, διαγραφές «λενινιστών» και «φραξιονιστών», ώσπου από το αποτυχημένο 13,5% του 1974, το κίνημα θα φτάσει στο 25% το 1977 και το 48% το 1981. Το τρένο είχε ξεκινήσει με έναν και μόνο μηχανοδηγό, τον Ανδρέα Παπανδρέου. Πάνω από αυτόν θα ήταν πια «ο μόνος θεσμός», ο λαός. Πιθανόν, η προσπάθεια για ένα σοσιαλιστικό κόμμα στην Ελλάδα να είχε τελειώσει πριν ξεκινήσει.

Από την ιδρυτική διακήρυξη, 3 Σεπτέμβρη 1974Η πολύχρονη «εσωκομματική πάλη» θα διαμορφώσει στο καθυστερημένο πρώτο του συνέδριο το 1984 δύο τάσεις, με κυρίαρχη την «τρόικα» των Γεννηματά, Τσοχατζόπουλου, Λαλιώτη. Ηταν μια τριάδα ενωμένη απέναντι στον πρόεδρο και τις άλλες τάσεις και κομματικά μαχαίρια κάτω από το γραφείο στις συνεδριάσεις του πανίσχυρου «Εκτελεστικού».

Κυβέρνηση όλων των Ελλήνων

Η Ελλάδα δεν θα φύγει από το ΝΑΤΟ, αλλά θα υποδεχτεί για πρώτη φορά στην Αθήνα έναν Ρώσο πρωθυπουργό, τον Νικολάι Τιχόνοφ. Τριάντα χρόνια αφότου είχε ξεφύγει από ενέδρα συντρόφων του στα σύνορα με την Αλβανία, εμφανίζεται στο αεροδρόμιο με μαύρο γυαλί και μπερέ και ο αρχηγός του «Δημοκρατικού Στρατού» Μάρκος Βαφειάδης. Θα συναντηθεί με τον αντίπαλό του στον Εμφύλιο, στρατηγό Τσακαλώτο, σε ένα εγκάρδιο κλίμα και θα αποσυρθεί διακριτικά στα πίσω έδρανα του Κοινοβουλίου ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Ο Εμφύλιος έχει τελειώσει. Η κυβέρνηση είναι όλων των Ελλήνων.

Η κατάργηση της προίκας, του κουρέματος στα σχολεία και της σχολικής ποδιάς είναι μερικά μέτρα «εκδημοκρατισμού», όπως και η καθιέρωση του πολιτικού γάμου. Η πορεία για τον «τρίτο δρόμο προς το σοσιαλισμό» έχει ξεκινήσει με πολλές ελπίδες, αλλά με ενάμισι εκατομμύριο δολάρια του πακέτου Ντελόρ μόνο μέσα σε μια χρονιά, ο Ανδρέας ξέχασε να αποχωρήσει από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, το «ίδιο συνδικάτο». Αγωνίζεται για ένα χρονοδιάγραμμα απομάκρυνσης των αμερικανικών βάσεων, όταν ο Αργύρης Καμπούρης με ένα καλάθι χαρίζει στην Ελλάδα το πρωτάθλημα Ευρώπης: Ελλάδα μπορείς να προκριθείς!

Το 1989, από τις φυλακές του Σάλεμ ο Κοσκωτάς στέλνει διαρκώς κασέτες στις εφημερίδες. Ο ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης κατηγορείται από τους αντιπάλους του για υποκλοπές τηλεφώνων, εμπόριο όπλων, μοιχεία, μια «ροζ» βίλα και τρομοκρατία. Ο Ανδρέας ζητεί «λιγότερη ανανδρία». Εχει υποβληθεί σε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς στο Λονδίνο, όταν επιστρέφει στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, σκιά του εαυτού του.

Το ΠΑΣΟΚ θα χάσει τις εκλογές το 1990 -με 39%- και θα ακολουθήσει μια «οικουμενική» κυβέρνηση με τη συνεργασία Αριστεράς-Δεξιάς και στόχο την «κάθαρση». Το 1993, ο Ανδρέας Παπανδρέου επιστρέφει στην κυβέρνηση με τη νόμιμη σύζυγό του και πρώην ερωμένη «Μιμή» και σακάκι Armani, αλλά θα ξαναφύγει για το Ωνάσειο.

Ο Θόδωρος Πάγκαλος τον λέει «δωρολήπτη». Η Βάσω Παπανδρέου, παλιά αγαπημένη του Ανδρέα, μαγειρεύει στο σπίτι της στο Χαλάνδρι κοτόπουλο μιλανέζ με αγκινάρες και σπανακόπιτα για τον Παρασκευά Αυγερινό, τον Θόδωρο Πάγκαλο και τον Κώστα Σημίτη, που θα είναι απροσδόκητα -μετά το θάνατο του Γιώργου Γεννηματά- ο νέος πρόεδρος του κινήματος. Ηταν εκείνος που το 1980, όταν ο Ανδρέας κατακεραύνωνε τα μονοπώλια της Ευρώπης με μια αφίσα με το χάρτη της Ελλάδας, που έγραφε «ΠΩΛΕΙΤΑΙ», διαγράφηκε για μία άλλη που έλεγε: «Οχι στην ΕΟΚ των μονοπωλίων. Ναι στην Ευρώπη των λαών».

Εκλογές 1974. Λαοθάλασσα με συνθήματα που σύντομα πέρασαν στη λήθηΜέσα σε λίγες ώρες, αρμάδες του ελληνικού και τουρκικού στόλου κατεβαίνουν το Αιγαίο. Η Ελλάδα όχι μόνο ανήκει στο ΝΑΤΟ, αλλά η κυβέρνηση ευχαριστεί και τους Αμερικανούς γι' αυτό. Δεν θα ξανακούσουμε πια το παλιό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ «Ελλάδα-Κύπρος-Παλαιστίνη, Αμερικάνος δεν θα μείνει».

Καμπή, η παράδοση Οτσαλάν

Η περιπετειώδης σύλληψη του Κούρδου ηγέτη Οτσαλάν στην Κένυα, όπου είχε ζητήσει καταφύγιο όταν η Ελλάδα τον απέπεμψε, είναι η απόδειξη της νέας πολιτικής ταυτότητας του άλλοτε «αντιιμπεριαλιστικού» κινήματος. Κάπου εδώ θα πρέπει να αναζητήσουμε το τέλος του επτάψυχου κόμματος που δεν έχει πια καμιά σχέση με τους γενειοφόρους «αγωνιστές» της δεκαετίας '70.

Το 2004, η Ελλάδα σαν να αγόρασε ένα ακριβό φόρεμα, που δεν είχε να πληρώσει - μπαίνει στη ζώνη του ευρώ με «μαγειρεμένα» στοιχεία. Σαν λαθρομετανάστης. Η πτώση της δημοτικότητας του Σημίτη και η βέβαιη ήττα στις εκλογές τον οδηγεί να παραδώσει το δαχτυλίδι της διαδοχής στο δημοφιλή τότε Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος ηττάται με απίστευτη φιλοτιμία από τον Κώστα Καραμανλή. Αυτό δεν τον εμποδίζει να φτιάξει νέα γραφεία από γυαλί με σάουνα και γυμναστήριο. Μάλιστα σκέφτεται να αλλάξει το σήμα του κόμματος με ένα πιο «αρτιστίκ» σύμβολο, ίσως και τον τίτλο. Τα παλιά συνθήματα ξεχάστηκαν. Το νέο σύνθημα είναι κατανοητό και εύληπτο. Δεν είναι αριστερό ή δεξιό. Είναι απλό: «Πάμε μαζί!»

Η «αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ» αναβάλλεται όταν η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή παραδίδει την εξουσία του σκάφους -που είναι πια καρυδότσουφλο- στον φέρελπι Παπανδρέου. Η βασική του επιδίωξη είναι να κάνει την Ελλάδα Δανία του Νότου με όραμα την «πράσινη ανάπτυξη», όπου οι βελτιωμένοι Ελληνες δεν θα καπνίζουν δημόσια και θα καλλιεργούν σπαράγγια ή θα εργάζονται σε φωτοβολταϊκά πάρκα.

Το 2011, από το Καστελόριζο ανακοινώθηκε με υπερηφάνεια η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ο στόχος δεν είναι πια η αλλαγή, αλλά η σωτηρία της χώρας. Τα συνδικάτα κυκλώνουν τη Βουλή. Το μετρό γεμίζει -ληγμένα- δακρυγόνα. Η αστυνομία, εκτός από «κροτίδες» κρότου-λάμψης, πετάει για οικονομία στους διαδηλωτές και μάρμαρα ή πέτρες. Ο Gap θα δεχθεί επίθεση με παπούτσι, αλλά ο ακροδεξιός δράστης θα αστοχήσει. Η κυβέρνηση αποδεικνύεται μια μη κυβερνητική οργάνωση.

Η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου θα μετατραπεί σε πανελλαδική εξέγερση. Ο «βλαξ ή ιδιοφυής», όπως είχε αναρωτηθεί ένα γερμανικό περιοδικό για τον Παπανδρέου, είχε ήδη συμφωνήσει τη δανειακή σύμβαση, όταν σκέφτηκε να ρωτήσει και το λαό με ένα δημοψήφισμα. Τα χρηματιστήρια αναστατώνονται. Οι Μέρκελ και Σαρκοζί δείχνουν την πόρτα εξόδου της Ευρωζώνης για την Ελλάδα. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος υποκαθιστά τον πρωθυπουργό, που πάει στο γυμναστήριο, ενώ τον ψάχνει όλη η Ευρώπη. Για πρώτη φορά -στις 4 Νοεμβρίου 2011- μια κυβέρνηση παίρνει ψήφο εμπιστοσύνης για να φύγει ο πρωθυπουργός.

Από εκατόν εξήντα βουλευτές που είχε το ΠΑΣΟΚ θα περιοριστεί σε τριάντα τρεις. Η Χρυσή Αυγή θα βγάλει δεκαοκτώ βουλευτές, με το εκπληκτικό ποσοστό του 6,92%. Το καλοκαίρι του 2012 εμφανίζονται τα πρώτα «τάγματα εφόδου» στη Ραφήνα, να καταστρέφουν με κλοτσιές τους πάγκους μεταναστών φωνάζοντας το σύνθημα «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες».

Τα μπλογκ δημοσιεύουν πια συχνά φωτογραφίες με φορτηγάκια παλιατζήδων που μεταφέρουν πινακίδες τοπικών γραφείων του κινήματος με τον πράσινο ήλιο.

Ο γλυκός προδότης

Ο Ανδρέας φεύγει από την Ελλάδα το 1939, όταν συνελήφθη από τη δικτατορία Μεταξά. Θα επιστρέψει το 1959 και θα γίνει πολύ γρήγορα ένας από τους ηγέτες ενός λαϊκού κινήματος που θα βρει απέναντί του τη χούντα. Η δίκη του για «εσχάτη προδοσία» δεν έγινε ποτέ, αλλά ο Ανδρέας βρίσκεται ξανά στις φυλακές Αβέρωφ για επτά μήνες, ώσπου τον Δεκέμβρη του 1967 αποφυλακίζεται με παρέμβαση του ίδιου του προέδρου των ΗΠΑ Τζόνσον.

Ο Ανδρέας με το λαό, σε αντιδικτακτορική διαδήλωσηΗ μεταπολεμική Ελλάδα έφερε τον «μη προνομιούχο» Ελληνα, εργάτη, αγρότη και φοιτητή, που εκφράζει με το ζιβάγκο του ο καθηγητής που χορεύει ζεμπέκικο. Ο χορός του Ανδρέα έχει ένα διπλό, εθνικό-λαϊκό συμβολισμό. Ο Ανδρέας κάνει restart στις ελπίδες πολλών γενεών. Η Ελλάδα αρχίζει ξανά να ονειρεύεται. Ο δημαγωγός που συναρπάζει ιδιαίτερα τη νεολαία πηγαίνει στο χώρο που έγινε η εξέγερση του Κιλελέρ και μιλάει στην αγροτιά ως Εμιλιάνο Ζαπάτα. Κι ύστερα βρίσκεται στη Θράκη και την Κύπρο να μιλήσει για το έθνος: «Βυθίσατε το "Χόρα"!»

Ο Ανδρέας παίζει με όλους και με όλα. Χορεύει, χαμογελά, αλλάζει εύκολα ρούχα ανάλογα με το σήμα που θέλει να δώσει, διδάσκει πολιτική τακτική και είναι γνώστης του image making. Η γλώσσα του -πολλές φορές βάζει στο πολιτικό λεξιλόγιο λέξεις, όπως «αιθεροβάμονες», κυβερνητική «αναδόμηση», «ετεροχρονισμός»- είναι μια πολιτική μεταμφίεσης και ιδεολογικής παρένδυσης. Μια γλώσσα τραβεστί. Μια προσπάθεια ενός τραγικού προσώπου να ξεγελάσει την ιδέα πως τα οράματά του ήταν τρύπια, οι ιδέες πλαστικές και τα ιδανικά του κάλπικα: «Ανοίξαμε το δρόμο. Αν αποτύχαμε, θα έλθουν άλλοι να συνεχίσουν», θα πει το 1984 στη Μαρία Ρεζάν.

Σχέση λατρείας και μίσους

Εχοντας ερωτική σχέση με το λαό, είναι ένας γλυκός προδότης που παραμένει γοητευτικός ακόμα και όταν τον μισούν οι μισοί Ελληνες. Ο τιμωρός του κεφαλαίου, ο λαϊκός εκδικητής, κάνει διακοπές με το κότερο του Λάτση, ο οποίος θα «λογοδοτούσε». Ωστόσο, όλες οι κατηγορίες ότι είναι «μεθύστακας», μοιχός, λαοπλάνος, τρομοκράτης έγιναν μπούμερανγκ για αυτούς που τις εκτόξευαν και εδραίωσαν μία σχέση λατρείας με το λαό.

Πατέρας και γιος με επίσημη περιβολή σε χειραψία το 1963Ο Ανδρέας είναι ο μέσος Ελληνας, ένας «Ζορμπάς», ευαίσθητος, με αυτοσαρκασμό, ζωντανός, που προσπάθησε να κάνει όσα υποσχέθηκε. Αρκεί που έδιωξε το χωροφύλακα, έφερε το λαό στην εξουσία, εδραίωσε τη δημοκρατία σε ένα «ξέφραγο αμπέλι». Πήρε την ρεβάνς για τον Εμφύλιο και τη χούντα, μοίρασε λεφτά στο λαό και έκανε τους Αμερικανούς να μάθουν πότε έχουμε εθνική επέτειο.

Ο Ανδρέας, ακόμα κι αν πρόδωσε το λαό, ακόμα κι αν δεν οδήγησε στη νίκη, ικανοποίησε τις ηττημένες γενιές γιατί ούτε νίκησε αλλά ούτε ηττήθηκε. Εφερε μια αξιοπρεπή, -κατ' άλλους αναξιοπρεπή- ισοπαλία. Πιθανόν να δανείστηκε από τις επόμενες γενιές, όπως λένε πολλοί, αλλά είναι βέβαιο πως τα χρωστούσε στις προηγούμενες! Και ίσως δεν μάθουμε ποτέ αν ο Ανδρέας πρόδωσε το λαό ή ο λαός τον Ανδρέα.

Η ισχυρή Ελλάδα και ο Σημίτης

Σημίτης, ο μακροβιότερος πρωθυπουργόςΟ γιος του αντάρτη του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ Γιώργου Σημίτη, Πειραιώτης με καταγωγή από τον Πύργο Ηλείας, είναι ο καθηγητής Οικονομικών που έβαζε βόμβες στη χούντα, αλλά δεν μοιάζει με Τσε Γκεβάρα. Η πολιτική του καταγωγή είναι ο όμιλος Παπαναστασίου, με αναφορά στον πρώτο σοσιαλιστή ηγέτη στην Ελλάδα.

Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου είχε υπάρξει για λίγο δυο φορές πρωθυπουργός της αβασίλευτης δημοκρατίας την εποχή του μεσοπολέμου κι οδηγήθηκε σιδηροδέσμιος στην εξορία από τους στρατιωτικούς που τον είχαν φέρει στην πρωθυπουργία. Ο Κώστας Σημίτης θα σπάσει ρεκόρ. Κανένας ποτέ πριν απ' αυτόν στην Ελλάδα δεν έμεινε τόσο χρονικό διάστημα στο αξίωμα του πρωθυπουργού όσο αυτός. Οκτώ χρόνια και δύο μήνες, από το 1996 ώς το 2004.

Ο χαμηλόφωνος -και με πολλά σαρδάμ- καθηγητής θα ταυτίσει την εποχή του με την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ευρώ. Η σύγκρουσή του με την Εκκλησία για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες θα αναδείξει σε λαϊκό ηγέτη τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου και οι φούσκες θα επισκιάσουν το γεγονός ότι η περίοδος αυτή εμφανίζει ανεβασμένο βιοτικό επίπεδο. Τα μεγάλα έργα -αεροδρόμιο, μετρό, τραμ, Αττική οδός, Εγνατία κ.ά.- θα επικριθούν για τον τρόπο ανάθεσης και θα του κοστίσουν την έκφραση «αρχιερέας της διαπλοκής». Ισως όταν ο ευρωπαϊκός χάρτης άλλαζε, εκείνος ως συντηρητικός «λογιστής» παρά ως οικονομολόγος και ηγέτης επέλεξε να δέσει την Ισχυρή Ελλάδα στο γερμανικό άρμα, όπου βρίσκεται ακόμα ασφαλής, αλλά όχι σώα.

Το όραμα του εκσυγχρονισμού βυθίστηκε μαζί με το πλοίο «Σάμινα» και τους ογδόντα νεκρούς. Μετά την οκταετία του, θα έπεφτε και η Ελλάδα στα βράχια. Οταν το δάχτυλο έδειχνε το φεγγάρι, ο κατώτερος των περιστάσεων ηγέτης κοίταζε το δάχτυλο με το γερμανικό σιδηρού σταυρό κι αγόραζε ντιζελάμαξες της Siemens. Ο οργανωτικός γραμματέας του ΠΑΣΟΚ επί των ημερών του, Θόδωρος Τσουκάτος, έχει παραδεχθεί πως ένα εκατομμύριο μάρκα από την εταιρεία Siemens μεταφέρθηκαν στο ταμείο του κόμματος. Τα μεγάλα έργα παραγράφηκαν στη συνείδηση του μέσου Ελληνα μαζί με τα υπουργικά εγκλήματα. Κι ο «αστός» Σημίτης αποδείχτηκε ένας μικροαστός χωρίς λαϊκό έρεισμα. Κι ας πρόσεχε.

Ο Γιωργάκης και η χρεοκοπία*

Ο GAP του μοδάτου και ξενέρωτου ΠΑΣΟΚ, στο ΚαστελόριζοΟ Γιώργος είχε πρωτοέρθει στην πατρίδα του μπαμπά και του παππού, σε ηλικία επτά ετών -όταν ο Ανδρέας προσκλήθηκε από τον Καραμανλή ως οικονομολόγος. Ο μικρός είδε γρήγορα τον πατέρα του στο μπαλκόνι, στο πλευρό του παππού του, και ένα πιστόλι να του καρφώνεται στον κρόταφο από ένα λοχία που τον ρωτάει πού είναι ο πατέρας του. Ηταν πια δεκαπέντε χρόνων και μόλις είχε επιβληθεί η στρατιωτική δικτατορία.

Χρόνια πολλά μετά, ο «Γιωργάκης» θα θυμάται αυτή τη σκηνή και τον παππού του να του δίνει ένα ρολόι. Αυτό το παλιό ρολόι θα του δώσει και ένα γενναιόδωρο 44% στις εκλογές του 2008, όπου θα τονίζει συνέχεια πως κι ο παππούς, κι ο πατέρας του, αλλά και ο ίδιος γνώρισαν τις φυλακές και την εξορία.

Ο Gap, όμως, που δεν μιλάει με άνεση τα ελληνικά, δεν θα κατανοήσει ποτέ τη διαφορά του τσάμικου από το ζεμπέικικο. Ενα πρωί σε ένα χωριό, που είχε θεία λειτουργία η τοπική εκκλησία, πήγε για να παρακαλέσει να χαμηλώσουν τα μεγάφωνα γιατί τον ενοχλούσαν. Μάλλον δεν θα κατανοήσει ποτέ τι έβρισκε αυτός ο λαός στους προγόνους του που προκαλούσανε πολιτικούς σεισμούς στις πλατείες της αποικίας.

Αν και είχε 87% αποδοχή από τους πολίτες, ο καλοκάγαθος «Τελευταίος Παπανδρέου» θα δει σύντομα το δρόμο για την έξοδο. Ηταν ένας ξένος στην Ελλάδα και όχι ένας Ελληνας στη Δύση. Ενας political correct ανέκφραστος ηγέτης χαμηλού προφίλ, που μάλλον δεν ήταν το ίδιο άτομο που μερικά χρόνια πριν έκανε δηλώσεις υπέρ της αποποινικοποίησης της χρήσης των ναρκωτικών. Πιθανόν να έτρεξε μόνος του και να βγήκε δεύτερος. Πολλοί τον θυμούνται με το κολάν. Αλλοι να σκουπίζει επιδεικτικά το χώρο του συνεδρίου. Κι όλοι τη σάουνα και γυμναστήριο.

Η κυβέρνησή του μοιάζει με αστή που πάει στη λαϊκή αγορά, φορώντας ψηλοτάκουνα. Το νέο ΠΑΣΟΚ είναι άχρωμο, άγευστο, άοσμο, μοδάτο και ξενέρωτο. Η κυβέρνηση των άφθαρτων νέων αποδείχτηκε ότι αποτελούνταν από όσους φίλους μπόρεσε να κάνει στο facebook και να γνωρίσει στο Κολέγιο και το γυμναστήριο. Για πρώτη φορά -στις 4 Νοεμβρίου 2011-, μια κυβέρνηση παίρνει ψήφο εμπιστοσύνης για να φύγει ο πρωθυπουργός.

* Από το βιβλίο «Ο Αλέξης στη Χώρα των Θαυμάτων», Εκδόσεις Λιβάνη 2014

Το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου

Ο Βενιζέλος θα γράψει το τέλοςΟ Ευάγγελος Βενιζέλος βρέθηκε στο ΠΑΣΟΚ όταν βοήθησε ως συνταγματολόγος τον υπόδικο Ανδρέα Παπανδρέου να αποδείξει την αθωότητά του. Η ανταμοιβή του ήταν αρχικά μια θέση εκπροσώπου του κόμματος. Θα αποκαλύψει τη βουλιμική του διάθεση για την ηγεσία όταν βιαστεί να δει τον εαυτό του στη θέση του αρχηγού μετά την εκλογική αποτυχία αυτού. Δεν ανήκει στα ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Ανέβηκε στη μέση της διαδρομής στο τρένο, όταν το «κίνημα» έγινε ένα εθνικό - κρατικό κόμμα. Θα μπορούσε με τον ουδέτερο, κοινής αποδοχής πολιτικό «λόγο» να είναι εκπρόσωπος οποιουδήποτε κόμματος χωρίς να αλλάξει λεξιλόγιο.

Η λέξη «σοσιαλισμός» δεν υπάρχει πια στο λεξιλόγιο του κόμματος από την εποχή του Γιώργου Παπανδρέου. Ο εργάτης - αγρότης - φοιτητής είναι πια οι νοικοκυραίοι, που κρύβονται πίσω από την έννοια του αταξικού «πολίτη». Η κοινωνική συμμαχία που είχε εκφράσει ο Ανδρέας Παπανδρέου έχει αποδομηθεί.

Μετά τον πρόωρο θάνατο ενός πιθανού εθνικού ηγέτη, του Γιώργου Γεννηματά, κανένας δεν φανταζόταν πως μέσα σε τόσους «ηγετίσιμους» ο λαός του ΠΑΣΟΚ θα αναζητούσε τον πραγματικό διάδοχο στο πρόσωπο ενός πολιτικού μπόμπιρα που βρίσκεται όμως σε άλλο κόμμα. Του Αλέξη Τσίπρα, που κάνει τον Βενιζέλο τόσο έξαλλο ώστε να τον κατηγορεί για πολιτική «τσογλανιά».

Ο παλιός πρόσκοπος που βρίσκεται στην ηγεσία του κόμματος έχει αναλάβει να γράψει τη λέξη ΤΕΛΟΣ. Αλλωστε όπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου -χωρίς να φαντάζεται τον Σταύρο Θεοδωράκη ως ηγέτη- «το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω».

Τα άλλα «ΠΑΣΟΚ»

Δημήτρης ΤσοβόλαςΤο Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα του Δημήτρη Τσοβόλα διακυμάνθηκε σε ποσοστά 4,4% έως 1,8% πριν αποσυντεθεί. Ο Νίκος Καργόπουλος, με το Αγωνιστικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας, πήρε το 1985 0,16%. Ο Στάθης Παναγούλης, με την Ενιαία Σοσιαλιστική Παράταξη, 0,14% στις ευρωεκλογές του 1984. Ο Αντώνης -Εγραψες Ιστορία- Τρίτσης, με το Ελληνικό Ριζοσπαστικό Κίνημα, 0,07% το 1989. Ο «τσάρος της Οικονομίας» Γεράσιμος Αρσένης, με το Ελληνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, πήρε 0,21% το 1989. Η «Δημοκρατική Αναγέννηση» του Στέλιου Παπαθεμελή, 0,8% το 2004 και η Δημοκρατική Περιφερειακή Ενωση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, 0,47%. Το «Σοσιαλιστικό Κόμμα» του Στέφανου Τζουμάκα στις ευρωεκλογές του 2014 έλαβε 0,21%

Γεράσιμος ΑρσένηςΑντώνης ΤρίτσηςΣτέφανος ΤζουμάκαςΣτάθης Παναγούληςhttp://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=31/08/2014&id=445311

«Έφυγε» ο Αντώνης Βαρδής

  

Φτωχότερο   το ελληνικό πεντάγραμμο αφού ο Αντώνης Βαρδής άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 66 ετών.

 Όπως αναφέρει η ανακοίνωση του νοσοκομείου Υγεία: «O μουσικοσυνθέτης Αντώνης Βαρδής απεβίωσε τα ξημερώματα της Τρίτης 2 Σεπτεμβρίου 2014 στο νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ, μετά από δίμηνη νοσηλεία».

Ποιος ήταν ο Αντώνης Βαρδής

Ο Αντώνης Βαρδής γεννήθηκε στις 7 Αυγούστου του 1948, στο Μοσχάτο στην οδό Κανάρη. Σε ηλικία έξι ετών γνώρισε τον Τσιτσάνη, τον Παπαϊωάννου, τον Ζαμπέτα και την Ρένα Ντάλια στο "Φαληρικό" όπου και τραγούδησε για πρώτη φορά. Για βιοποριστικούς λόγους το 1954 δούλεψε δίπλα στον συνθέτη και δεξιοτέχνη στο μπουζούκι Μανώλη Χιώτη, στη "Γωνιά της Αθήνας" στην Πλάκα. Εργάστηκε σε ψιλικατζίδικο, χρωματοπωλείο, βενζινάδικο, σε οικοδομή σαν βοηθός υδραυλικού και ως ναυτικός.

Στο τέλος του 1965 σε ηλικία 17 ετών μαζί με φίλους του δημιούργησε το συγκρότημα "VICKINGS". Tραγούδια που αγαπήθηκαν πολύ ήτανε το Fransoas σε σύνθεση του Αντώνη Στεφανίδη και το Caterin σε σύνθεση του Αντώνη Βαρδή.

Από το 1969-1981 δούλεψε σε μπουάτ της Πλάκας ως μουσικός δίπλα σε καταξιωμένους συνθέτες και τραγουδιστές όπως τον Χρήστο Νικολόπουλο, Τάκη Σούκα, Θανάση Πολυκανδριώτη, Δήμο Μούτση, Γιάννη Σπανό, Λουκιανό Κηλαηδόνη, Μάνο Λοίζο, Λάκη Καρνέζη, Γιώργο Νταλάρα, Χαρούλα Αλεξίου, Γιάννη Πάριο, Μανώλη Μητσιά, Βίκυ Μοσχολιού, Δήμητρα Γαλάνη, Αντώνη Καλογιάννη, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Άννα Βίσση, Δημήτρη Ψαριανό, αδελ. Τζαβάρα, Χαράλαμπο Γαργανουράκη, Νίκο Ξυλούρη, Μαρίζα Κώχ, Μαρία Δημητριάδη, Κωστή Χρήστου, Τάνια Τσανακλίδου κ.ά.

Το 1973 πήρε μέρος σε διαγωνισμό και κέρδισε το δεύτερο βραβείο σύνθεσης, το τραγούδι ερμήνευσε ο Γιώργος Νταλάρας.

Το 1976 συνέθεσε και ερμήνευσε το album με τίτλο ΟΡΑΜΑΤΙΖΟΜΑΙ σε στίχους του Γιάννη Αθανασιάδη.

Έχει συνεργαστεί με τους: Στέλιο Καζαντζίδη, Γιάννη Πουλόπουλο, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Πάριο, Δήμητρα Γαλάνη, Βασίλη Παπακ/νου, Χαρούλα Αλεξίου, Λίτσα Διαμάντη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Άννα Βίσση, Χ. & Π. Κατσιμίχα, Νίκο Ρωμάνο, Λαυρέντη Μαχερίτσα, Κώστα Γανωτή, Αντώνη Ρέμο, Νίκο Βέρτη, Σταμάτη Γονίδη, Ηλία Κλώναριδη, Μανώλη Λιδάκη, Πίτσα Παπαδοπούλου, Μανώλη Μητσιά, Χριστίνα Μαραγκόζη, Μανώλη Αγγελόπουλο, Ελένη Δήμου, Γλυκερία ,Μελίνα Ασλανίδου, Ελένη Βιτάλη, Λιζέτα Νικολάου,Χάρη Βαρθακούρη, Κώστα Καραφώτη, Σάκη Ρουβά, Γρηγόρη Πετράκο, Πασχάλη Τερζή, Καίτη Γαρμπή, Νατάσα Θεοδωρίδου, Σταμάτη Γονίδη και φυσικά με το γιο του Γιάννη Βαρδή. Μερικοί απο τους στιχουργούς που έχει συνεργαστεί είναι : o Κώστας Τριπολίτης, Αντώνης Ανδρικάκης, Μάνος Ελευθερίου,Λευτέρης Παπαδόπουλος, Πυθαγόρας, Βασίλης Γιαννόπουλος, Μάνος Τσιλιμίδης, Πάνος Φαλάρας, Σαράντης Αλιβιζατος, Γιώργος Κλεφτογιώργος, Χρήστος Προμοίρας, Ανδρέας Αγγελάκης, Γιούλα Γεωργίου, Λίνα Δημοπούλου, Ζωή Παπαδοπούλου, Σοφία Αργυροπούλου, Έλενα Αντωνίου, Όλγα Βλαχοπούλου, Νίκο Παλαβιτσίνη κ.ά.

Το 2013 ο Αντώνης Βαρδής διαγνώστηκε με καρκινικό όγκο στο κεφάλι και ξεκίνησε αγώνα για να κρατηθεί στη ζωή. Παρά τις θεραπείες που ακολούθησε, χρειάστηκε το 2014 να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση στη Γερμανία, μετά την οποία υπήρξαν ενδείξεις βελτίωσης της υγείας του. Παρ' όλ' αυτά η υγεία του γρήγορα επιδεινώθηκε καθώς η δεξιά πλευρά του παρέλυσε και δεν ήταν σε θέση να περπατήσει, ενώ παράλληλα αντιμετώπιζε προβλήματα με τον οισοφάγο του. Μετά από πάλη με την αρρώστια, ο Αντώνης Βαρδής κατέληξε τα ξημερώματα της Τρίτης σκορπώντας θλίψη στους θαυμαστές του.

Read more at http://www.mylady.gr/arthra/2014/09/02-%C2%ABefuge%C2%BB-o-antonis-vardis/#b7qt5UllZ3Elt8em.99

Ένα ερώτημα πλανιέται πάνω από την ελλαδα η καλύτερα δυο. 1) Τι θέλει να κάνει ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ; 2) Πότε θα σπάσει την σιωπή του ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ;

Ένα ερώτημα πλανιέται  πάνω από την Ελλάδα, ή καλύτερα δυο.
1) Τι θέλει να κάνει ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ;
2) Πότε θα σπάσει την σιωπή του ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ;

Το τραγικό βέβαια είναι ότι και οι δυο έχουν κριθεί από τον ελληνικό λαό για το λόγο αυτό φέρουν  τον τίτλο πρώην.
Δυο πρώην πρωθυπουργοί που υπάρχουν πολιτικά με την βοήθεια των Μ.Μ.Ε.
με μηδενικό έργο στον Ελληνικό μετά την αποχώρηση τους από την ηγεσία της χώρας .

Προσωπικά θα ήθελα να τελειώνει αυτό το παραμύθι . Εδώ και τώρα δημόσια συνέντευξη.
Σοβαροί, αύθαρτοι  δημοσιογράφοι και απαντήσεις από τους πρώην με ονοματεπώνυμο . Ξεκάθαρες απαντήσεις που να μην επιδέχονται αναλύσεις ή ερμηνείες από ανόητους προπαγανδιστές της κοινής γνώμης . Αυτό είναι δημοκρατία.
 Τα πανηγύρια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από αυτούς που βοήθησαν για την οικονομική καταστροφή της χώρας.
Επειδή όμως ο λόγος γίνεται για τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Γιώργο Παπανδρέου πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει επιστροφή του στην πολιτική... βουλευτής δεν είναι ;
Φυσικά το ίδιο ισχύει και με το Κώστα Καραμανλή αν δεν κάνω λάθος είναι βουλευτής .

  ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ    μόνο αυτό μου βγαίνει να γράψω . Όχι από τα πραγματικά προβλήματα του ελληνικού λαού αλλά από την εν "ψυχρό δολοφονία¨" των Ελλήνων πολιτών  .

Όλες αυτές οι σαχλαμάρες που τα τηλεοπτικά κανάλια αφιερώνουν ώρες συζήτηση δεν έχουν καμιά σχέση  με την καθημερινότητα των Ελλήνων. Προσωπικά πιάνω τον εαυτό μου πολλές φορές να αναρωτιέται μήπως ζω σε άλλη χώρα .

Ακούστε καλά... αυτό που δημιούργησε ο Γιώργος Παπανδρέου στο  Ζάππειο για τα 40 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν κάτι εθνικό αλλά παγκόσμιο . Αν θέλετε να το δούμε και διαφορετικά το ΠΑΣΟΚ έχει πρόεδρο ο Παπανδρέου είναι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ συνεπώς δεν βλέπω γιατί δεν βλέπουμε το πρόβλημα ποιο είναι.
Αν οι άνθρωποι που έχουν πρόβλημα με τον πρόεδρο ενός κόμματος δεν θέτουν θέμα εκλογής νέου αρχηγού τότε απλά γίνονται χαζοί στα μάτια των ανθρώπων .
Ξέρετε κάτι; βλέποντας τον τρόπο που συμπεριφέρεται ο Παπανδρέου δεν αναρωτιέμαι πια γιατί  η Χρυσή Αυγή μπήκε στη Ελληνική βουλή .

Οι Έλληνες δεν είναι ναζιστές κάποιοι την προώθησαν να μπει στην Ελληνική βουλή για να έχουν άλλοθι να λειτουργούν ως Δημοκράτες . Η εκλογή της Χρυσής Αυγής διευκόλυνε στο να γίνονται απάνθρωπες επιθέσεις στο βιωτικό επίπεδο των Ελλήνων από τους δανειστές και τους εντολοδόχους τους εδώ στην Ελλάδα.

Το οργανωμένο «χάος» στη Νέα Τάξη Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ http://www.inclusi-vedemocracy. org/fotopoulos/

Στις μέρες μας πολλοί ανύποπτοι πολίτες, που συνήθως δεν έχουν καν το χρόνο μέσα στον αγώνα για την επιβίωση να παρακολουθήσουν στενά τις απανωτές δραματικές εξελίξεις γύρω μας, σχηματίζουν την εντύπωση ότι ζούμε σε ένα χαοτικό κόσμο. Μιλώ βέβαια για τα θύματα της παγκοσμιοποίησης -τη μεγάλη πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού- και όχι τους βολεμένους από αυτήν και τους αντίστοιχους «διανοούμενους» -που δεν βλέπουν καν ότι υπάρχει παγκοσμιοποίηση, ΝΔΤ και Υ/Ε που τη διαχειρίζεται (βασικά οι ελίτ των χωρών της «Ομάδας των 7»).

Ομως, μόνο αν ξεκινήσει κάποιος με την υπόθεση της ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης μπορεί να καταλάβει ότι ο κόσμος μας κάθε άλλο παρά χαοτικός είναι, με την κοινή έννοια της μη προβλέψιμης αταξίας.

Οι αποκεφαλισμοί στο Ιράκ που επαναλαμβάνονται συνεχώς από τις οθόνες της τηλεόρασης (με προφανή σκοπό να τραβήξουν την προσοχή από τη μεγαλύτερη σφαγή στη Γάζα και να προκαλέσουν Ισλαμοφοβία, σε αντιστάθμισμα της έξαρσης του αντισιωνισμού σε όλο τον κόσμο) είναι άμεσα συνδεδεμένοι με τη ΝΑΤΟϊκή εισβολή και τη συνακόλουθη καταστροφή του Ιράκ. Αντίστοιχα, η καταστροφή της χώρας αυτής είναι άμεσα συνδεδεμένη με τους προηγούμενους κτηνώδεις ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία που σκόπευαν στο διαμελισμό της, και τους αντίστοιχους βομβαρδισμούς στη Λιβύη που ακολούθησαν, και τη συνεχιζόμενη εκεί σφαγή σήμερα. Στη συνέχεια, ήλθε η οργανωμένη ένοπλη «εξέγερση» στη Συρία και οι παρόμοιοι Νατοϊκοί βομβαρδισμοί που πρόκειται να αρχίσουν άμεσα σε αυτήν, ενώ τώρα βλέπουμε να μεταφυτεύονται οι οργανωμένες «εξεγέρσεις» και στην ίδια την Ευρώπη, στην Ουκρανία, απειλώντας να εμπλέξουν σε γενικευμένο πόλεμο ακόμη και την ήπειρό μας.

Παράλληλα, συνεχίζεται η απάνθρωπη Σιωνιστική εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων ή η «βαθμιαία γενοκτονία» όπως την αποκάλεσε ο Εβραίος ιστορικός Ιλάν Παπέ, ο οποίος είναι από τους σημαντικότερους ιστορικούς που τη στοιχειοθέτησαν και από τους ελάχιστους πραγματικά αντισιωνιστές Εβραίους. Και αυτό, σε αντίθεση με τη διεθνή Σιωνιστική ελίτ που τώρα ασχολείται με την καθολίκευση φασιστικής έμπνευσης Νόμων, όπως το «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο» παρ' ημίν. Ετσι, επιβάλλεται συγκεκριμένος τρόπος αντίληψης ακόμη και ιστορικών γεγονότων όπως το «Ολοκαύτωμα» που πρέπει (με την απειλή φυλάκισης!) να αναγνωρίζεται ως η μοναδική ιστορική γενοκτονία, παρ' όλο που, για παράδειγμα, η γενοκτονία των Αρμενίων (ή το Αρμενικό «Ολοκαύτωμα») κατά πάσα πιθανότητα ήταν πολύ μεγαλύτερης έκτασης -για να μην αναφέρουμε τις γενοκτονίες των Ινδιάνων στην Αμερική κ.λπ., που ουσιαστικά εξαφάνισαν ολόκληρους λαούς!

Ο συνδετικός κρίκος όλων αυτών των πολέμων και σφαγών, αλλά και του αντίστοιχου οικονομικού πολέμου που στραγγαλίζει σήμερα τον ελληνικό λαό, τον πορτογαλέζικο, τον ισπανικό κ.λπ., μέχρι τώρα και τον γαλλικό, είναι η συστηματική προσπάθεια της ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης για την ενσωμάτωση στην Τάξη αυτή κάθε μη πλήρως ενσωματωμένου λαού. Παρά τις ανοησίες όμως μιας εκφυλισμένης «αριστεράς» για «κακές» νεοφιλελεύθερες πολιτικές κ.λπ. κάποιων «προδοτών» της σοσιαλδημοκρατίας, ή τις αντίστοιχες ανοησίες μιας παλαιολιθικής μαρξιστικής Αριστεράς που προσπαθεί να «εξηγήσει» τους πολέμους αυτούς με το δόγμα των «ενδο-ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων», η συνέπεια είναι απλά η στροφή των λαϊκών στρωμάτων, τα οποία ήταν η εκλογική πελατεία της, στην πατριωτική ή εθνικιστική Δεξιά, αν όχι στην Ακροδεξιά, όπως είδαμε στις ευρωεκλογές. Η ιδεολογική χρεοκοπία άλλωστε της «Αριστεράς» αυτής είναι οφθαλμοφανής όταν είναι σε πλήρη αδυναμία να μας διαφωτίσει για την πρωτόγνωρη ιστορικά σύμπνοια της Υ/Ε σε όλους αυτούς του πολέμους (παρά τις «ενδο-ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις»!) και όταν τα διεθνή ΜΜΕ αυτές ακριβώς τις αποπροσανατολιστικές απόψεις προωθούν, ενώ θάβουν κάθε άποψη για τη ΝΔΤ σαν «συνωμοσιολογία». Το ίδιο παραμύθι επαναλαμβάνεται τώρα με τη στροφή 180 μοιρών του Ολάντ που απλά κάνει ό,τι έκανε ο προκάτοχός του Μιτεράν, ή ο Λαφοντέν στη Γερμανία που εξαναγκάστηκε σε παραίτηση. Και αυτό, διότι δεν είναι νοητή σήμερα η άσκηση πραγματικά διαφορετικής πολιτικής από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, εφ' όσον αυτές δεν αποτελούν απλά την υλοποίηση μιας «συνωμοσίας» (Ναόμι Κλάιν κ.λπ.) ή μιας «κακής ιδεολογίας, αλλά την αναπόφευκτη συνέπεια του ανοίγματος και της απελευθέρωσης των αγορών που επιβάλλει η ενσωμάτωση μιας χώρας στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς για να προσελκύσει τις πολυεθνικές, και η αντίστοιχη ενσωμάτωση στους θεσμούς της (Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου, Ε.Ε. κ.λπ.).

Γι' αυτό και αποτελούν ανέκδοτα οι απόψεις ότι μπορούν χώρες ενσωματωμένες στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία της αγοράς να ασκήσουν πραγματικά εναλλακτικές οικονομικές πολιτικές, δηλαδή να ανακτήσουν οποιονδήποτε βαθμό οικονομικής (και αντίστοιχα εθνικής) κυριαρχίας, ή πολύ περισσότερο να αποτελέσουν και μέλη κάποιου εναλλακτικού πόλου προς την Υ/Ε, όπως ισχυρίζονται οι χώρες της Ομάδας BRICS (Βραζιλία, Ινδία, Ν. Αφρική, Κίνα και Ρωσία). Οπως είχα αναφέρει και σε προηγούμενο άρθρο, η μόνη χώρα, μεταξύ των χωρών αυτών, με υπολείμματα εθνικής κυριαρχίας, δεδομένης της ισχυρής της στρατιωτικής, τεχνολογικής και εκπαιδευτικής βάσης, καθώς και των τεράστιων ενεργειακών πόρων της, είναι η Ρωσία.

Οχι μόνο οι BRICS (εκτός Ρωσίας) είναι εντελώς ενσωματωμένες στη ΝΔΤ, χωρίς να μοιράζονται οποιονδήποτε σημαντικό βαθμό υπερεθνικής κυριαρχίας (οικονομικής, πολιτικής, μιντιακής και πολιτιστικής δύναμης σε υπερεθνικό επίπεδο) αλλά ακόμη χειρότερα, η εθνική κυριαρχία τους είναι καταφανώς υποδεέστερη εκείνης της Ρωσίας, με την Κινεζική «κομουνιστική» ελίτ να είναι ιδιαίτερα ενσωματωμένη στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία, γεγονός που έχει οδηγήσει σε μια δραματική αύξηση της ανισότητας στη «σοσιαλιστική» αυτή χώρα. Αλλά, όπως δείχνει το Ουκρανικό παράδειγμα, ακόμη και η Ρωσία βλέπει τους ομοεθνείς της στην Ανατολική Ουκρανία να σφάζονται κυριολεκτικά από τη Χούντα του Κιέβου (προτεκτοράτο της Υ/Ε), να τους κόβουν για εβδομάδες το ηλεκτρικό, το νερό και το τηλέφωνο και δεν τολμά να κάνει την παραμικρή ανοικτή επέμβαση, όταν η Υ/Ε προχωρούσε στην καταστροφή χωρών, όπως το Ιράκ και η Συρία, και έκανε ανοικτό «πραξικόπημα από τα κάτω» στην ίδια την Ουκρανία, όχι για να προστατεύσει ομοεθνείς της, αλλά απλά για να προστατεύσει τις Χούντες με τις οποίες ήθελε να ενσωματώσει τις χώρες αυτές στη ΝΔΤ!!