Κυριακή 12 Ιουλίου 2020

ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ : Η απόκρυψη των ελληνικών παραχωρήσεων στην Άγκυρα

Η κυβέρνηση έχει ενεργοποιήσει πλέον όλα τα μέσα και όλους τους τρόπους, ενώ προχωρά παράλληλα και σε συγκεκριμένες πράξεις, προκειμένου να πείσει την ελληνική κοινή γνώμη ότι «είναι λάθος» όσα – ορθώς –αυτή γνωρίζει περί πλήρους υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ όλων ανεξαιρέτως των κατοικημένων ελληνικών νήσων και ακόμα περί της πλήρους εθνικής κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων στα νησιά του Αιγαίου.
Αυτό «το τιτάνιο» έργο που έχει αναλάβει εργολαβικώς η κυβέρνηση της Ν.Δ. έχει – εμφανή πλέον- και περιεχόμενο και στόχο και όφελος.
Το περιεχόμενο αφορά σε ηθελημένες και οικειοθελείς ελληνικές «εκπτώσεις» σε εθνική κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα απέναντι στην Τουρκία.
Ο στόχος αφορά στην αποδοχή από την Άγκυρα του Τ. Ερντογάν έναρξης ενός διμερούς πολιτικού διαλόγου με πιθανή πολιτική συμφωνία ανάμεσα στις δύο χώρες.
Το όφελος αφορά στην επιδιωκόμενη «προσωπική επιτυχία» του πρωθυπουργού, που μόνον αυτός θα καθίσει στο τραπέζι των συνομιλιών τον Ερντογάν, έστω και με «εθνικές εκπτώσεις» σε βάρος ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων υπέρ της Τουρκίας.
Προς τούτο, η κυβέρνηση επιχειρεί να χρησιμοποιήσει ως «εργαλεία» ορισμένα θέματα-ταμπού για την ελληνική κοινή γνώμη, που αφορούν στην εθνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα, όπως είναι η περίπτωση του Καστελόριζου, το οποίο η ίδια η κυβέρνηση απομάκρυνε από το Αιγαίο και το έβαλε στη Μεσόγειο κοντά στην Τουρκία εν αγνοία των Ελλήνων, «διευκολύνοντας» έτσι συμφέροντα της Τουρκίας στην περιοχή.
Έτσι προτού στεγνώσει το μελάνι της ελληνο-ιταλικής συμφωνίας (με το πρώτο «πετσόκομμα» ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ και ελληνικής ζώνης αλιείας σε νησιά του Ιονίου, που πλασαρίστηκε και ως εθνική επιτυχία), κυβερνητικοί παράγοντες και κυρίως οι επιστημονικοί σύμβουλοι της κυβέρνησης ξεκίνησαν μια καλά προετοιμασμένη εκστρατεία μέσω των ΜΜΕ, προκειμένου να λανσάρουν τον -ανύπαρκτο στο Δίκαιο της Θάλασσας -όρο περί «περιορισμένης επήρειας» νήσων σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Με άλλα λόγια, κουτσούρεμα εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε βάρος της χώρας και υπέρ της Τουρκίας.
Σημειώνεται ότι οι ίδιοι επιστημονικοί- και τώρα- κυβερνητικοί σύμβουλοι ανακάλυψαν τον καινοφανή όρο και την περιρρέουσα φιλολογία του μόνον επί ημερών κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη, διότι ουδέποτε στο παρελθόν είχαν ξιφουλκήσει τουλάχιστον δημοσίως περί αυτού.
Στο επίκεντρο της «περιορισμένης επήρειας» της ΥΦ/ΑΟΖ βρέθηκε στα γρήγορα το Καστελόριζο, για το οποίο όλοι τώρα συμφωνούν μεταξύ τους (;) ότι δεν έχει πλήρη δικαιώματα σε ΑΟΖ/ΥΦ, διότι «βρίσκεται πολύ κοντά στις τουρκικές ακτές και πολύ μακριά από τις ελληνικές».
Έτσι ξαφνικά και με κατάφωρη παραβίαση του Δικαίου της Θάλασσας από την Ελλάδα σε βάρος κυριαρχικών δικαιωμάτων της υπέρ της Τουρκίας, εισήχθη το εργαλείο… της μεζούρας για τη μέτρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
Πρόσφατο και κραυγαλέο παράδειγμα η συνέντευξη στην Κρήτη TV του Χρήστου Ροζάκη, καθηγητή Διεθνούς Δικαίου, πρώην υφυπουργού Εξωτερικών επί Σημίτη και προέδρου του Επιστημονικού Συμβουλίου του ΥΠΕΞ μέχρι… την επαύριον της συνέντευξης αυτής, αφού η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν ανανέωσε τη θητεία του.
Ο κ. Ροζάκης κούνησε αυστηρά το δάκτυλό του στην ελληνική κοινή γνώμη, υποστηρίζοντας ότι είναι «μαξιμαλιστική» η ελληνική θέση ότι όλα τα νησιά έχουν πλήρη ΑΟΖ – και έτσι «αποκλείει τη διαπραγμάτευση», είπε.
Επέμεινε ακόμα ότι η νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου δε δίνει απόλυτη επήρεια ΑΟΖ σε εκδικασθείσες υποθέσεις νήσων, λαμβάνοντας υπόψη το στοιχείο της απόστασης και της θέσης του κάθε νησιού, έστω και αν δεν υπάρχει ανάλογος περιορισμός στο Δίκαιο της Θάλασσας (σ.σ. Όμως, το Διεθνές Δικαστήριο στις μέχρι τώρα αποφάσεις του εκδικάζει αν ένα νησί έχει ή δεν έχει ΑΟΖ και δεν έχει πάρει τη μεζούρα για να μετρά τις αποστάσεις).
Ο κ. Ροζάκης, κάνοντας πρακτική εφαρμογή της άποψής του, δήλωσε ευθέως, χωρίς να το αιτιολογήσει ούτε στιγμή, ότι το Καστελόριζο «δεν ανήκει στα Δωδεκάνησα,» λόγω της μεγάλης απόστασης μεταξύ Ρόδου – Καστελόριζου και της ασφυκτικής εγγύτητας με τις τουρκικές ακτές.
Η συνέντευξη του κ. Ροζάκη έκανε ζημιά στην κυβέρνηση, διότι αποκάλυψε εμμέσως αλλα σαφώς ότι η κυβέρνηση έχει ήδη αποσπάσει το Καστελόριζο από το Αιγαίο και το έχει… πετάξει στη Μεσόγειο και ότι στα σοβαρά πιστεύει ότι το νησί έχει κουτσουρεμένη ΑΟΖ/ΥΦ, δηλαδή κουτσουρεμένα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα λόγω… μεζούρας.
Απορία και ερωτηματικά έχει προκαλέσει και η αναφορά της Προέδρου της Δημοκρατίας, κας Σακελλαροπούλου, η οποία κατά την πρόσφατη επίσκεψή της στο Αγαθονήσι δήλωσε: «Μπορεί το νησί να βρίσκεται μακριά από την ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά διατήρησε ανέπαφους τους δεσμούς του με την υπόλοιπη χώρα…» ωσάν η κα Σακελλαροπούλου να απευθυνόταν σε Έλληνες μετανάστες στη μακρινή Αυστραλία.
Όμως, η προετοιμασία για το κουτσούρεμα των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων έχει, δυστυχώς, ξεκινήσει από παλιά, πάντα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και της επίσημη ενημέρωσης της κοινής γνώμης.
Το νήμα οδηγεί πίσω, επί κυβέρνησης Ν.Δ. και πάλι. Τότε, κατά τη διάρκεια ενός ακόμα γύρου των υπεράριθμων «Διερευνητικών Επαφών Ελλάδας – Τουρκίας (σ.σ. μια μαύρη τρύπα μυστικών ελληνο-τουρκικών διαβουλεύσεων από το 2000 και μετά, για τις οποίες κανείς δε μιλά και κανείς δεν ενημερώνει κανέναν), η τότε ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε ότι το Καστελόριζο δεν αποτελεί συνέχεια της Δωδεκανήσου και δεν ανήκει στο Αιγαίο.
Μια δεκαετία περίπου αργότερα, τον Οκτώβριο του 2019, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επισήμως απέσπασε το Καστελόριζο από το Αιγαίο και το πέταξε στη Μεσόγειο δίπλα στην Τουρκία προς τέρψη του Ερντογάν, ώστε αυτός να το εκμεταλλευθεί και να φτιάξει στη συνέχεια το τουρκο-λυβικό Σύμφωνο.
Ο ΥΠΕΞ Ν Δένδιας, στις 10 Οκτωβρίου 2019, σε απάντησή του στη Βουλή, αποκάλυψε ότι η περιοχή ανατολικά της Ρόδου, δηλαδή Καστελόριζο- Στρογγύλη, δεν ανήκει στο Αιγαίο, αλλά στη Μεσόγειο και γι’ αυτό βρίσκεται εκτός του πεδίου εφαρμογής του Μνημονίου Παπούλια – Γιλμάζ, και Μπακογιάννη- Γκιούλ. Επομένως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ήδη ξεκολλήσει την περιοχή του Καστελόριζου από το Αιγαίο και το έχει πετάξει στην Αν. Μεσόγειο… χωρίς καμία απολύτως αντίδραση από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Τις προηγούμενες ημέρες ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ κ. Φλώρος διαβεβαίωσε τους Έλληνες πολίτες ότι πρώτα θα κάψει και μετά θα αναγνωρίσει όσους επιχειρήσουν να πατήσουν σε ελληνικό έδαφος. Η δήλωση αυτή προφανώς έκανε όλο το ΥΠΕΞ και ΥΕΘΑ της Τουρκίας να γελούν, διότι ο κ. ΑΓΕΕΘΑ ουδόλως δείχνει να θεωρεί ελληνική κυριαρχία τα χωρικά ύδατα και εναέριο χώρο, τα οποία ουδόλως μνημόνευσε στη δήλωσή του.
Σκόπιμο λάθος ή όχι, η δήλωση αυτή αποτυπώνει την πραγματικότητα στο Αιγαίο, με την κυβέρνηση να αποκρύπτει σήμερα ότι η Τουρκία έχει καταλάβει σε μόνιμη βάση ελληνική κυριαρχία σε 6 νησιά του Αιγαίου, ήτοι Σαμοθράκη, Λήμνος, Μελαμπιούς, Άη Στράτης, Χταπόδια, Αντίψαρα.
Δια του λόγου το αληθές η Τουρκία από τις 15-30 Ιουνίου με τη ΝΟΤΑΜ Α 2898/20 εκτέλεσε παρανόμως στρατιωτική άσκηση με πυρά, με επίκεντρο τον Άη Στράτη, καταλαμβάνοντας ελληνική κυριαρχία. Η ΥΠΑ με τη ΝΟΤΑΜ, Α 1728/20, αρνήθηκε να εκδώσει διεθνή αγγελία για την εκτέλεση της τουρκικής άσκησης με το αιτιολογικό ότι «(η τουρκική άσκηση) επικαλύπτει περιοχή εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας».
Η Τουρκία αγνόησε την ελληνική αντίδραση, εκτέλεσε κανονικά την άσκησή της, καταπατώντας ελληνική εθνική κυριαρχία στο μέσο του Αιγαίου. Η κυβέρνηση απέκρυψε το γεγονός ότι η Τουρκία καταλαμβάνει ελληνική κυριαρχία στο Κεντρικό Αιγαίο και επιπροσθέτως καταπάτησε η ίδια σε βάρος της Ελλάδας το Μνημονικό Παπούλια-Γιλμάζ.
Ως γνωστόν, από το 1988 Ελλάδα και Τουρκία έχουν συμφωνήσει να μην εκτελούν στρατιωτικές ασκήσεις που απαιτούν έκδοση ΝΟΤΑΜ στα διεθνή ύδατα και το διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου στη διάρκεια της αιχμής της τουριστικής περιόδου και των κυριότερων εθνικών και θρησκευτικών εορτών.
Η Τουρκία έχει ήδη καταστρατηγήσει το Μνημόνιο, στέλνοντας στο καλάθι των αχρήστων τη μόνη μακρόχρονη και εν ισχύ διμερή συμφωνία ανάμεσα στις δύο χώρες.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι και η Αθήνα «ξέχασε» στην απαντητική της ΝΟΤΑΜ να υπενθυμίσει στην Άγκυρα τη διαρκή δέσμευσή της έναντι του Μνημονίου Παπούλια – Γιλμάζ, αφήνοντας έτσι ανοιχτό το δρόμο της αχρήστευσης, δηλαδή της κατάργησής του.
Της Κύρας Αδάμ
https://www.triklopodia.gr/κυρα-αδαμ-η-απόκρυψη-των-ελληνικών-παρ/

Τα υπόγεια



Φθηνότερα τα νοίκια στα υπόγεια εκείνα τα χρόνια με τα μίνι παράθυρα
από όπου έβλεπες μόνο τα παπούτσια των περαστικών.
Πρόβλημα με τις βροχές αλλά και με τον βόθρο όταν ξεχείλιζε και η γειτονιά
και πάλι σε ρόλο πυροσβέστη.
Καθόντουσαν θυμάμαι και έπλεκαν ή κένταγαν οι γειτόνισες όταν έπιανε
η βροχή και σηκωνότανε αυτή που έμενε σε υπόγειο να φύγει και οι άλλες
της έλεγαν..."...θάχουμε το νού μας βάλε και συ μια φωνή..."
Ένα τσίγκο έβαζαν στα σκαλιά αλλά όταν είχε μπόρα τι να κρατήσει.
Τρέχανε από την γειτονιά με τους κουβάδες και τις γαλότσες.
Οι γαλότσες για μικρούς και μεγάλους ήταν απαραίτητο εξάρτημα
λόγω των χωματόδρομων-χειμάρρων αλλά και για τις έκτακτες συνθήκες.
Δεν ήταν λίγες φορές που γέμιζαν νερά και τα δωμάτια της αυλής
και έβλεπες την κουρελού να ταξιδεύει και τα παπούτσια βαρκούλες.
Το χειρότερο ήταν ο άτιμος ο βόθρος που μονίμως ήταν γεμάτος
και με την βροχή ξεχείλιζε με ότι αυτό σήμαινε για τους ενοίκους της αυλής
και ήθελε λεφτά ο ΑΧΟΡΤΑΓΟΣ κάθε μήνα και εκεί υπήρχαν
οι παρεξηγήσεις.
Διάλογοι....
"Ο απέναντι τον αδειάζει αργά και που...."
"Κάπου βρήκε διέξοδο και φεύγει..."
"Ναι στα θεμέλια του διπλανού..."
Στα υπόγεια το χαρακτηριστικό ήταν η μυρουδιά από την μούχλα
λόγω της υγρασίας χωρίς και τα δωμάτια της αυλής βέβαια να διαφέρουν
και πολύ.
Όταν πήγαινες να νοικιάσεις ένα δωμάτιο εκτός από το ποσόν
του ενοικίου ρωτούσες κάθε πότε αδειάζουν βόθρο και πόσο
θα πληρώνεις στην μεριά σου.
Φυσικά η απάντηση ήταν άλλα λόγια ν΄αγαπιόμαστε.
Σε ένα από τα υπόγεια της Ι.Δροσοπούλου ζούσε σε μεγάλη
ηλικία μια γνωστή πρωταγωνίστρια του θεάτρου μόνη της.
Γλυκύτατος άνθρωπος πάντα με το χαμόγελο παρ΄όλες τις
οικονομικές δυσκολίες της.
Φαινότανε το κεφάλι της από το παράθυρο όπου  καθότανε
χαμογελαστή.
Ήξερε ότι θα περνούσαν και κάποιοι που την γνώριζαν...
Έσκυβες λίγο και την χαιρετούσες...την ευχαριστούσε έκανε
σαν μικρό παιδί.
Την συντηρούσε ένας μύθος του Ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου
πολύ διακριτικά πληρώνοντας το ενοίκιο αλλά και άνθρωπο
για να την φροντίζει.

https://pisostapalia.blogspot.com

Ἡ δύναμις τοῦ κακοῦ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
12 ΙΟΥΛΙΟΥ 2020
Ἀπόστολος: Ρωμ. ι΄ 1 – 10
Εὐαγγέλιον: Ματθ. η΄ 28- θ΄ 1
Ἦχος: δ΄.-Ἑωθινόν: Ε΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
“ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν
εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων” (Ματθ. Η΄ 31)
Ἡ Θεία ἐξουσία
Δύο ταλαίπωροι ἄνθρωποι “ὑποδέχονται” τὸν Κύριο, ὅταν Αὐτὸς ἔρχεται εἰς τὴν “χώραν τῶν Γεργεσηνῶν”! Δύο ἄνθρωποι κατεχόμενοι ὑπὸ ἀκαθάρτων πνευμάτων, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦν εἰς τὰ
μνήματα καί, ὡς τοὺς ὀνομάζει τὸ ἱερὸν κείμενον, εἶναι “χαλεποὶ λίαν”. Δηλαδή, μὲ τὴν δύναμιν τῶν δαιμόνων, εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνοι διὰ τοὺς ἀνθρώπους! Ἦτο ἀδύνατον εἰς τὸν οἷονδήποτε, νὰ πλησιάσῃ εἰς τὸ μέρος ἐκεῖνο εἰς τὸ ὁποῖον διέμενον καὶ ἦσαν, …“ὁ φόβος καὶ τρόμος” διὰ τούς… πάντας! Ὁ Κύριος τοὺς πλησιάζει καὶ οἱ δαίμονες αἰσθανόμενοι τὴν ἀδυναμίαν τους πρὸ τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ, …τρέμουν εἰς τὴν παρουσίαν Του! “Τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς;” Δηλαδή, “Τὶ ἔχεις μαζί μας Ἰησοῦ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ; Ἦλθες ἐδῶ πρὶν ἀπὸ τὴν κρίσιν καὶ ὁριστικὴν καταδίκην μας, διὰ νὰ μᾶς βασανίσῃς;».
Ἐδῶ, πρὸ τοῦ Κυρίου… τελειώνει ἡ δύναμίς των! Παύουν νὰ ἀπειλοῦν…! Ἀδυνατοῦν νὰ ἐπιτεθοῦν καὶ νὰ κακοποιήσουν…! Δὲν τολμοῦν νὰ κάνουν τό… παραμικρόν, καὶ ἀντιθέτως τρέμουν…, ὅπως προείπομεν! Παρακαλοῦν καὶ ἱκετεύουν τὸν Κύριον νὰ τοὺς ἐπιτρέψῃ νὰ ἔμβουν εἰς τοὺς βόσκοντας χοίρους καί …περιμένουν νὰ ἀκούσουν τὸ τί θὰ τοὺς ὁρίσῃ ὁ Χριστός! Ἡ δαιμονικὴ ἐξουσία ἐκμηδενίζεται καὶ τὰ ἀποτρόπαια αὐτὰ καὶ πονηρὰ πνεύματα, …περιμένουν, ἁπλῶς, τὴν ἐπιτίμησιν καὶ τιμωρίαν των ὑπὸ τοῦ Θεοῦ. Λέγομεν ταῦτα, διότι ἀκούεται συχνῶς, ὅτι ὑπάρχουν (δῆθεν) αἱ δύο συγκρουόμεναι δυνάμεις (τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ) καὶ ἄλλοτε ὑπερισχύει τὸ καλὸν καὶ ἄλλοτε τὸ κακόν. Ὡς θεωρία, ἡ ἀνωτέρω διατύπωσις, εἶναι ἀπολύτως λανθασμένη καὶ οὐδέποτε δύναται τὸ κακόν – ὡς διάβολος – νὰ ὑπερνικήσῃ τὸ καλόν (Θεόν). Ἐν προκειμένῳ δέ, βλέπομεν τοῦτο… ἐμφανέστατα!
Ἡ δύναμις τοῦ κακοῦ
Ἴσως ἐρωτήσουν τινές˙ “ὁ δαίμων εἶναι ἀνίσχυρος;”. Κατὰ τὸν Λόγον τοῦ Κυρίου, ἡ δύναμις τοῦ κακοῦ, – ἐν ὅσῳ ὁ ἄνθρωπος παραμένει εἰς τὴν προστασίαν καὶ ἀγάπην τοῦ Κυρίου, – δὲν δύναται νὰ τὸν ἀπειλήσῃ καὶ νὰ τοῦ προξενήσῃ τὸ παραμικρὸν κακόν! Ὅταν, ὅμως, ὁ ἄνθρωπος ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὴν ἀγάπην καὶ προστασίαν τῆς Θείας Χάριτος, τότε ἡ δαιμονικὴ δύναμις ἐπιτίθεται κατὰ τοῦ ἀδυνάμου ἀνθρώπου καί… ἐξαφανίζει τοῦτον! Ὅταν “ὑπέστρεψαν… οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου”, ὁ Κύριος, ἐνισχύει τοὺς μαθητάς Του καὶ τοὺς ἰσχυροποιεῖ ἀπέναντι τῶν δαιμονίων, μὲ λόγους… μοναδικούς! “Ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ” (Λουκ. Ι΄ 17-20). Εἰς ἐκεῖνον ποὺ ζητεῖ καὶ παρακαλεῖ τὸν Θεόν, τὸ κακὸν δὲν δύναται νὰ τὸν ἐνοχλήσῃ.
Τοῦτο, βλέπομεν, κατ᾿ ἐπανάληψιν καὶ εἰς τὴν ζωὴν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ἀλλὰ καὶ πολλῶν ἄλλων Ἁγίων. Ἡ θεραπεία τῶν δαιμονιζομένων – μετὰ τὴν Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου – συνεχίζεται ὑπὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ἀλλὰ μὲ τὴν Δύναμιν καὶ ὑπὸ τὸ Παντοδύναμον Ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Ὅταν δὲ τοῦτο ἐγένετο κάποτε ἐπιπολαίως καὶ χωρὶς τὴν δέουσαν σοβαρότητα καὶ ὑπὸ ἀναρμοδίων προσώπων, τότε ὁ δαίμων προέβη εἰς βαρείας βιαιοπραγίας. Τοῦτο βλέπομεν εἰς τὰς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ὅταν “ἐπεχείρησαν… τινες υἱοὶ Σκευᾶ Ἰουδαίου ἀρχιερέως ἑπτά”, οἱ ὁποῖοι ἐθεώρησαν … ἁπλῆν τὴν ὑπόθεσιν τοῦ ἐξορκισμοῦ τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων καὶ τότε, “ἀποκριθέν… τὸ πνεῦμα τὸ πονηρὸν εἶπε· τὸν Ἰησοῦν γινώσκω καὶ τὸν Παῦλον ἐπίσταμαι· ὑμεῖς δὲ τίνες ἐστέ; Καὶ ἐφαλλόμενος ἐπ᾿ αὐτοὺς ὁ ἄνθρωπος, ἐν ᾧ ἦν τὸ πνεῦμα τὸ πονηρόν, καὶ κατακυριεύσας αὐτῶν ἴσχυσε κατ᾿ αὐτῶν, ὥστε γυμνοὺς καὶ τετραυματισμένους ἐκφυγεῖν ἐκ τοῦ οἴκου ἐκείνου” (Πράξ. ΙΘ΄ 13-16).
Συνεπῶς, ὁ δαίμων δὲν εἶναι ἀνίσχυρος, ὥστε νὰ δύναται ὁ καθεὶς νὰ … ἀστειεύεται μετ’ αὐτοῦ, ἀλλά, τοὐναντίον, εἶναι ἐπικίνδυνον καὶ “μυσαρὸν καὶ ἐβδελυγμένον καὶ ἀλλότριον καὶ μισάνθρωπον πνεῦμα“ (Εὐχὴ κατηχήσεως), τὸ ὁποῖον ἐὰν λάβῃ ἐξουσίαν παρὰ τοῦ Κυρίου, δύναται νὰ καταστρέψῃ τά… πάντα! Ἐὰν ἀνατρέξωμεν εἰς τὸ διδακτικὸν βιβλίον τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τὸ ἐπονομαζόμενον… “Ἰώβ”, θὰ ἐννοήσωμεν καλῶς τὴν δύναμιν τοῦ διαβόλου, ὅταν οὗτος – ἔχων ἐξουσίαν παρὰ τοῦ Θεοῦ – ἐπιτίθεται κατὰ τοῦ δικαίου Ἰώβ! Ἐκίνησε κλέπτας καὶ δολοφόνους κατὰ τῶν ὑποστατικῶν, ἀλλὰ καὶ κατὰ τῶν ὑπηρετῶν τοῦ δικαίου, ἤγειρεν ἄνεμον καταστρεπτικόν, ὁ ὁποῖος ἰσοπέδωσε τὴν οἰκίαν, εἰς τὴν ὁποίαν εὐφραίνονταν τὰ τέκνα του καὶ κατεδαφίζων αὐτὴν ἐθανάτωσε καὶ τὰ δέκα παιδιά του, καί, τέλος, “ἔπαισε τὸν ᾿Ιὼβ ἕλκει πονηρῷ ἀπὸ ποδῶν ἕως κεφαλῆς” (Ἰὼβ Β΄ 7).
Ἡμεῖς ἀποφασίζομεν…!
Ἐκ τῶν ὅσων προείπομεν, ἀγαπητοί μου, εὐκόλως συνάγεται τὸ συμπέρασμα, ὅτι, ἀφ’ ἧς στιγμῆς ἐβαπτίσθημεν καὶ ἐχρίσθημεν εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἴμεθα ὑπὸ τὴν σκέπην καὶ προστασίαν τοῦ Κυρίου μας. Ἀφ’ ἧς στιγμῆς ἀπετάχθημεν “τὸν σατανᾶν καὶ πᾶσι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ καὶ πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ καὶ πάσῃ τῇ λατρείᾳ αὐτοῦ καὶ πάσῃ τῇ πομπῇ αὐτοῦ” (Ἀπόταξις κατηχουμένου) καὶ συνετάχθημεν τῷ Χριστῷ, ὁ Κύριος ἔδωκεν εἰς ἡμᾶς τὴν δύναμιν – ἐν τῷ Ὀνόματι Αὐτοῦ – νὰ εἴμεθα ἰσχυρότεροι τοῦ… πονηροῦ καὶ οὗτος νά… τρέμῃ ἡμᾶς καὶ ὄχι ἡμεῖς αὐτόν! Ἀλλὰ προσοχή…! Αὕτη ἡ ὑπερίσχυσις ἡμῶν ἰσχύει ἐν ὅσῳ εὑρισκόμεθα ἀγωνιζόμενοι πλησίον τοῦ Κυρίου καὶ ὑπὸ τὴν προστασίαν Του! Ἐὰν ἀρνηθῶμεν τὸν Κύριον καὶ τὰς ἐντολὰς Του…, ἐὰν παραβιάσωμεν τὰς ὑποσχέσεις ποὺ τοῦ ἐδώσαμεν…, ἐὰν ὑποταχθῶμεν εἰς τὸν πειρασμὸν καὶ ἐπιλέξωμεν τὰς ἁμαρτίας καὶ τὰς παραβιάσεις τοῦ Θείου Νόμου, τότε… σκληρὸν μέν, ἀλλὰ πρέπει νὰ τὸ εἴπωμεν, … δίδομεν μόνοι μας τὴν ἐξουσίαν εἰς τοῦτο τὸν κατηραμένον νὰ μᾶς ἐξουσιάζῃ…! Συνεπῶς… ἡμεῖς ἀποφασίζομεν!
Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

πηγή:  orthodoxostypos.gr
http://makkavaios.blogspot.com/2020/07/blog-post_58.html#more

Κόντογλου: «Στὴ μέση στεκότανε, σὰν ἥλιος, ἡ Ἁγιὰ Σοφιά, καὶ γύρω της ἤτανε σκορπισμένες οἱ ἄλλες ἐκκλησιὲς μὲ τοὺς χρυσοὺς κουμπέδες»

Toυ Φώτη Κόντογλου
Τί ἤτανε, ἀληθινά, ἐκεῖνο τὸ Βυζάντιο, ἐκείνη ἡ Κωνσταντινούπολη; Παραμυθένιος κόσμος! […] Στὰ χρόνια τῶν Βυζαντινῶν «ἡ βασιλεύουσα πόλις» θὰ εἶχε μία ἐξωτικὴ καὶ ἀλλόκοτη μεγαλοπρέπεια. Χίλιοι κουμπέδες (τροῦλλοι) καταχρυσοὶ λαμποκοπούσανε μέσα στὴ βλογημένη αὐτὴ ἀφεντοπολιτεία. Στὴ μέση στεκότανε, σὰν ἥλιος, ἡ Ἁγιὰ Σοφιά, καὶ γύρω της ἤτανε σκορπισμένες οἱ ἄλλες ἐκκλησιὲς μὲ τοὺς χρυσοὺς κουμπέδες, σφαῖρες οὐράνιες, ποὺ λὲς καὶ γυρίζανε γύρω στὸν ἥλιο […]. Τὸ Σαββατόβραδο, κατὰ τὸ δειλινό, ἡ ἀτμόσφαιρα γέμιζε ἀπὸ τὴ γλυκειὰ βουὴ ποὺ κάνανε χιλιάδες καμπάνες καὶ ποὺ ἀνέβαινε σὰν ψαλμωδία ἀπάνω ἀπὸ τὴν ἁγιασμένη πολιτεία, ἀπὸ τὴ Νέα Σιὼν, «ἦχος καθαρὸς ἑορταζόντων». Πανηγυρικὴ μεγαλοπρέπεια! Μόνο τὸ Βυζάντιο κατέβασε στὴ γῆ τὴν οὐράνια ἁρμονία. Γιὰ τοὺς Βυζαντινούς, ἡ πατρίδα τους ἤτανε ἡ Κιβωτὸς τῆς ἀληθινῆς θρησκείας, καὶ εἴχανε πόθο νὰ τραβήξουνε μέσα σ’ αὐτὴ ὅλα τὰ ἔθνη τῆς γῆς, καὶ νὰ τὰ σώσουνε φωτισμένα ἀπὸ τὸ ἀνέσπερο φῶς τοῦ Εὐαγγελίου […]. Στὸ Βυζάντιο ἡ θρησκεία βασίλευε ἀπάνω σὲ ὅλα. Μὲ ὅλη τὴ ζωηρὴ δραστηριότητα ποὺ εἴχανε οἱ Βυζαντινοὶ στὰ ἐγκόσμια, ἡ σκέψη τους καὶ ἡ καρδιά τους ἤτανε πάντα γυρισμένη στὴν ἄλλη ζωή, στὴν αἰώνια ζωή […].
Ἀπάνω στὸ Βυζάντιο ἤτανε γραμμένος ὁ λόγος τοῦ Παύλου: «ὁ καυχώμενος, ἐν Κυρίῳ καυχάσθω». Ὅλες οἱ καρδιές, ἀπὸ τὸν βασιλιὰ ὣς τὸν πιὸ φτωχὸ καντηλανάφτη ἢ βαρκάρη, ἢ στρατιώτη ἢ ξωχάρη, αὐτὰ τὰ λόγια εἴχανε μέσα. Ἡ προσευχὴ ἤτανε ἡ ζωή τους. Καὶ ἡ τυπικὴ ἀκόμα εὐσέβεια σὲ κάποιους αὐτοκράτορες ἢ ἄρχοντες, δείχνει πὼς ὑποταζόντανε στὸν πνευματικὸ νόμο τῆς θρησκείας κι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν ἤτανε σὲ θέση νὰ τὸν νοιώσουνε καὶ νὰ εὐφρανθοῦνε ἀπὸ τὴ γλυκύτητα «τοῦ ζῶντος ὕδατος τοῦ ἀλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον». Ἀκόμα κι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν μπορούσανε νὰ νικήσουνε τὴ φυσικὴ κακία τους, ἤτανε εὐλαβεῖς, ἕνα πρᾶγμα παράδοξο. Ὁ Νικηφόρος Φωκᾶς ἔκανε κάθε μέρα τὴν προσευχή του, καὶ στὸν πόλεμο φοροῦσε ἀπὸ μέσα, κάτω ἀπὸ τὸν θώρακά του ἕνα παλιοράσο τοῦ θείου του ἀσκητῆ Γεωργίου τοῦ ἐν τῷ Μαλεῷ ποὺ εἶχε ἁγιάσει, γιὰ νὰ τὸν φυλάγει. Ὁ Ἀλέξιος Κομνηνὸς ὅποτε ἤτανε νὰ πάγει σὲ καμμιὰ ἐκστρατεία, ἔβαζε τὰ πολεμικὰ σχέδιά του κάτω ἀπὸ τὴν ἁγία Τράπεζα, κι ὅλη τὴ νύχτα προσευχότανε γονατιστὸς ἀπάνω στὰ σκαλοπάτια τοῦ ἱεροῦ, καὶ τὸ πρωὶ ἔπαιρνε τὸ σχέδιο ποὺ ἔβγαινε κάτω ἀπὸ τὸ σκέπασμα τῆς ἁγίας Τράπεζας, γιατί πίστευε πὼς τοῦ τὸ ἔδινε ὁ ἀρχάγγελος Μιχαήλ.
Ὁ Ἰωάννης Τσιμισκὴς γονάτιζε σὰν παιδὶ μπροστὰ στὴν ἁγία Τράπεζα τῆς Ἁγίας Σοφίας παρακαλῶντας μὲ δάκρυα νὰ τοῦ δώσει ὁ Θεὸς ἕναν ἄγγελο φύλακα ποὺ νὰ τὸν φωτίζει κατὰ τὸν πόλεμο.Ὅσο σφίγγεται τὸ Βυζάντιο ἀπὸ τοὺς βαρβάρους, κι ὅσο ἡ ψυχὴ ὑποφέρνει καὶ πονᾶ, τόσο γυρίζει τὰ μάτια του κατὰ τὸν οὐρανό. Ὁ βασιλιᾶς Θεόδωρος Δοῦκας ὁ Λάσκαρις συνέθεσε τὸν Μέγαν Παρακλητικὸ Κανόνα στὴν Παναγία, ποὺ εἶναι γεμάτος ἀπὸ συντριβή, ταπείνωση καὶ πίστη. Ὁ Λέων ὁ Σοφὸς ἐποίησε τὰ ἐξαίσια Ἑωθινὰ ποὺ τὰ ψέλνουνε στὸν ὄρθρο κάθε Κυριακὴ καὶ ὁ γιός του Κωνσταντῖνος φιλοτέχνησε τὰ Ἐξαποστειλάρια. Κι ἄλλοι πολλοὶ βασιλιάδες ψέλνανε ἢ ὑμνογραφούσανε. Ἀλλὰ καὶ οἱ ὁμιλίες ποὺ κάνανε στοὺς στρατιῶτες καὶ στὸν λαό, εἴχανε κι ἐκεῖνες ὕφος θρησκευτικὸ κι ἤτανε γεμάτες εὐλάβεια καὶ πίστη. Ὁ πικραμένος λόγος ποὺ ἔβγαλε ὁ τελευταῖος βασιλιᾶς τοῦ Βυζαντίου, Κωνσταντῖνος ὁ Παλαιολόγος, ἤτανε σὰν νεκρώσιμο τροπάρι. Τὸ Βυζάντιο εἶναι ἡ προεικόνιση ἀπάνω στὴ γῆ τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ὅσο ἤτανε δυνατὸ νὰ πραγματοποιηθεῖ ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη ἀτέλεια μέσα στὸν κόσμο τῆς φθορᾶς.
Μυστικὰ Ἄνθη, Ἐκδόσεις Ἀδερφῶν Παπαδημητρίου, σ.93-98
https://enromiosini.gr/arthrografia/κόντογλου-στὴ-μέση-στεκότανε-σὰν-ἥ/