Του Δρ. Ευστάθιου Αβρααμίδη
Συμπληρώνονται δύο χρόνια από τον θάνατο του Τάσσου Παπαδόπουλου, ενός από τους πιο συγκροτημένους, ευφυείς και αξιοπρεπείς πολιτικούς που γνώρισε ο σύγχρονος ελληνισμός.
Τα μυστικά έγγραφα που αποκαλύπτει η Γουίκι Λικς μας θύμισαν πόσο αντιπαθής ήταν στους εχθρούς της Κύπρου, αφού το 2004 τους χάλασε τα σχέδια, υπερασπιζόμενος την Κύπρο από την προσπάθεια επιβολής του σχεδίου Ανάν, που μετέτρεπε την Κύπρο σε επαρχία της Τουρκίας.
Μας θύμισαν επίσης ότι οι εχθροί της Κύπρου αντλούσαν τις θέσεις τους από τις συκοφαντίες των ντόπιων κατηγόρων του, πολλοί από τους οποίους χρηματοδοτήθηκαν από την Αμερική (1.331 συμβόλαια για χρηματοδοτήσεις είχαν υπογραφεί, γράφουν οι Μ. Ιγνατίου και Ν. Μελέτης στον «Φιλελεύθερο», 6/12/10.)
Χωρίς την προεδρία του η Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα υπήρχε και, συνεπώς, οι σχεδιασμοί της Τουρκίας για τουρκοποίηση του νησιού, θα είχαν ήδη περάσει στο επόμενο τους στάδιο. Ό,τι όμως έχτισε ο Τάσσος Παπαδόπουλος κατεδαφίζεται από την προεδρία Χριστόφια. Για τη λύση του Κυπριακού είχε επιτύχει τη συμφωνία της 8ης Ιουλίου και την επιστολή Γκαμπάρι, που οδηγούσε σε ένα νέο πλαίσιο συνομιλιών. Η ΕΕ όσο και το Συμβούλιο Ασφαλείας ζητούσαν επίμονα από την Τουρκία να την εφαρμόσει.
Ο Δ. Χριστόφιας κατάργησε τη συμφωνία αυτή αντικαθιστώντας την με την κακή για την πλευρά μας συμφωνία της 23ης Μαΐου και άρχισε συνομιλίες χωρίς κοινή βάση, δείχνοντας εμπιστοσύνη στον κατοχικό τοποτηρητή τον οποίο υμνούσε διαρκώς. Στη συμφωνία της 23ης Μαΐου προσκολλήθηκαν οι Τούρκοι, ενώ εμείς τρέχαμε να αποτρέψουμε την υιοθέτησή της από το Σ.Α του ΟΗΕ, χρησιμοποιώντας τους φίλους μας (οι σύμμαχοι, όμως, δεν είναι για να διορθώνουν τις γκάφες μας).
Ο «κακός»Τάσσος κατάφερε τον Δεκέμβριο του 2006 να ληφθεί από την ΕΕ ομόφωνη απόφαση που έθετε όρους στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, έστω κι αν δεν μας είχαν ακόμα συγχωρέσει για την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, ενώ τον περασμένο Δεκέμβρη η Κυβέρνηση του Δ. Χριστόφια, αυτή του καλού παιδιού, των υποχωρήσεων, η αρεστή στους ξένους κλπ, έκανε μονομερή δήλωση την οποία καμιά άλλη χώρα δεν στήριξε. Ο Τάσσος δουλεύοντας αθόρυβα και μεθοδικά για να μη δώσει αφορμές στους εχθρούς της Κύπρου και τους μικροπρεπείς πολιτικούς του αντιπάλους που τον κατηγορούσαν για ό,τι καλό έκανε, καθόρισε διαπραγματευόμενος με τις γειτονικές χώρες τις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες της Κύπρου για εκμετάλλευση των θαλάσσιων κοιτασμάτων - τι έγιναν;
Έκανε μια ισχυρή στρατιωτικοπολιτική συμμαχία με την Γαλλία - τι έγινε; Ο Τάσσος Παπαδόπουλος έβαλε την Κύπρο στη ζώνη του ευρώ παρά την αντίθεση του Δ. Χριστόφια.
Παρέδωσε μια ανθούσα οικονομία με πλεόνασμα 3% (ακόμα και γι αυτό κατηγορήθηκε), ενώ τώρα έχουμε έλλειμμα περίπου 6% και είμαστε υπό επιτήρηση.
Ο Τάσσος πήρε γνωματεύσεις για το καθεστώς των βρετανικών βάσεων θετικές για την Κυπριακή Δημοκρατία μελετώντας ενέργειες εναντίον τους, ώστε να ασκεί πιέσεις στους άγγλους, βασικούς φίλους της Τουρκίας. Ο Δ. Χριστόφιας τις πέταξε στα σκουπίδια και υπέγραψε σύμφωνο συναντίληψης(τάχα) με τους Βρετανούς, ενώ νόμιζε ότι ο Γκόρντον Μπράουν είναι φίλος του, επειδή τον κτυπούσε στην πλάτη και τον ενθάρρυνε να κάνει υποχωρήσεις (διακυβέρνηση, περιουσιακό). Άλλαξε η πολιτική των άγγλων με αυτή την στάση; Όχι βέβαια. Ενώ ο Τάσσος υπερασπίστηκε την Κυπριακή Δημοκρατία, σήμερα αυτή αποδομείται και εξισώνεται σε κάθε ευκαιρία με το ψευδοκράτος, λόγω της υποχωρητικότητας της κυβέρνησης.
Ο Μπαν Κι Μουν επισκέφθηκε τον Ταλάτ στο «προεδρικό» του, ενώ στην τελευταία του έκθεση για πρώτη φορά αποκαλεί την Κυπριακή Δημοκρατία «Νότο». Στο ιστορικό του διάγγελμα πριν από το δημοψήφισμα, ο Τάσσος Παπαδόπουλος, με την πολιτική οξύνοια και αξιοπρέπεια που τον χαρακτήριζε (χαρακτηριστικά εξαιρετικά δυσεύρετα σήμερα σε πολιτικούς), είχε πει: «Παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο, δεν θα παραδώσω κοινότητα χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα». Δυστυχώς, προς αυτή την κατάσταση διολισθαίνουμε σήμερα με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Από "ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ"
http://ourgreecetoday.blogspot.com/2010/12/blog-post_2398.html
Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010
Ομοβροντία λάσπης κατά του Μίκη Θεοδωράκη από τις «αυθεντίες» της δεξιάς και της αριστεράς. Τι τους τρομάζει άραγε?
Αλίμονο σε όποιον βγει από το μαντρί. Αλίμονο σε όποιον δεν επαναλαμβάνει τα κλισέ. Αλίμονο σε όποιον δεν συμφωνεί απόλυτα μαζί τους!
Κάτι αυτόκλητοι εκπρόσωποι των αναρχικών, μαζί με αυτόκλητους εκπροσώπους της πατριωτικής αριστεράς και άλλους ποντικομάχους του διαδικτύου λιθοβολούν στερεοφωνικά τον Μίκη Θεοδωράκη.
Μία μεγάλη ορχήστρα των «τίποτων του τιπότου» που λέει και γνωστός σχεδιαστής, ένας μεγάλος αριθμός μηδενικών ...
κρίνει ,εγκαλεί και βρίζει τον Μίκη Θεοδωράκη. Γιατί δεν μίλησε τότε, γιατί δεν μίλησε μετά, γιατί έπιασε το χέρι του Ερντογάν και άλλα τέτοια πιο φαιδρά κι από φαιδρά.
Πολλά μηδενικά εναντίον ενός που είναι κάτι πραγματικά μεγάλο, που είναι κάποιος και που είναι κάποιος για πάρα πολλούς. Κι η λάσπη ρέει με τους τόνους.
Οι υπάλληλοι του Soros τον είπανε τρελό, γέρο και φασίστα. Ότι άλλοι γράφουν γι' αυτόν ... κι αυτός τα υπογράφει.
Οι «πατριώτες» του «Λεονάϊντας» και του counter strike τον είπανε προδότη γιατί χαμογέλασε στον Ερντογάν αντί να τον φτύσει γιατί οι Οθωμανοί κατέλαβαν την Πόλη.
Άλλος για τα λεφτά κι άλλος λόγω βλακείας απαιτούν από τον Μίκη Θεοδωράκη ... υπακοή! Να ζητήσει συγνώμη του ζητούν κάποιοι κι άλλοι θέλουν ... να πεθάνει!
Τα «τίποτα του τιπότου» , οι ηγέτες του καθιστικού τους που ρίχνονται στη μάχη του πεδίου μεγάλου σαν το mousepad, έβγαλαν την απόφαση και η ποινή είναι «Θάνατος στο Θεοδωράκη»!
Κι εκεί που νομίζαμε ότι το Internet θα έφερνε τον κόσμο πιο κοντά στη γνώση , δεν προβλέψαμε ότι η βλακεία θα είχε τόσους πολλούς υποδοχείς.
Τρέμουν οι «τρακόσιοι» μην την πατήσουν πάλι όπως με τον Καρατζαφέρη ... που αλλιώς τα 'λεγε απ' έξω κι αλλιώς τα λέει μέσα στον χορό. Και πριν μιλήσει ο Μίκης Θεοδωράκης, πριν τους διαβάσει δυο σελίδες με σκέψεις που όλοι κάνουν, εντόπισαν συνομωσία και την ξεσκέπασαν στο πιτς φιτίλι !
Κι εγώ σ' όλους αυτούς θα έλεγα ... σιγά παιδιά, σιγά. Καλή η Σάρα , καλή κι η Μάρα ... αλλά μπήκαμε όλοι στο ίδιο καζάνι χωρίς να μας προσκαλέσουν.
Ο Μίκης Θεοδωράκης θέλει να κάνει το δικό του κίνημα. Καλά κάνει και είναι δικαίωμά του. Δεν ζήτησε από κανέναν τα λεφτά του, ούτε έβαλε σε κανέναν φόρους. Και μακάρι σαν τον Μίκη όλοι οι διανοούμενοι να έκαναν ο καθένας το δικό του κίνημα, το δικό τους «μαγαζί». Κι ο Ζουράρις, κι ο Σαρρής, κι ο Θύμιος Παπανικολάου, κι όλοι όσοι μπορούν και θέλουν.
Μπουτάρης, Βερέμης , Δήμου, Μάνος κλπ ... ένα κόμμα-τίποτα 7-8 παππούδων ... πήρε τη Δημαρχία της Θεσσαλονίκης. Το κατάλαβαν άραγε κάποιοι πως συνέβη αυτό; Κατάλαβαν ότι δεν χρειάζεται «Εγχειρίδιο του σωστού Κινήματος» και θεωρητικές παπαριές που είχαν μοναδικό σκοπό να διχάσουν τον κόσμο σε κομμουνιστές και καπιταλιστές, όλοι θύματα του ίδιου θύτη.
Ο καθένας ας κριθεί για το αποτέλεσμα. Είναι εύκολο να κρίνεις αλλά δύσκολο να φέρεις αποτέλεσμα απτό στον πραγματικό κόσμο. Ο Μίκης έφερε αποτέλεσμα σε επίπεδο πλανήτη και είναι τόσο μεγάλος που ούτε ο θάνατος δεν τον τρομάζει πλέον. Και νέος όταν ήταν απέναντι στη χούντα της Νέας Τάξης ήταν και ως γέρος τώρα πάλι απέναντι στη Νέα Τάξη είναι. Να τον μαλώσουμε που τον χρησιμοποίησαν επί οικουμενικής; Όλους μας είχαν κοροϊδέψει τότε. Να τον μαλώσουμε που χαιρέτησε τον Ερντογάν; Μήπως ο Ερντογαν πάτησε στα Ίμια; Μήπως ο Ερντογάν διέταξε την εισβολή στην Κύπρο; Και παρόλα αυτά μερικοί ξεχνιούνται, νομίζουν ότι η «ανδρεία» των Ελλήνων φοβίζει τρελά τους Τούρκους. Νομίζουν ότι υπάρχει οπλική ισορροπία και οι Τούρκοι φοβούνται τον στρατό μας. Μεταξύ Hollywood και Μακρυγιάννη ... τη χάσαμε την επαφή με την πραγματικότητα.
Δεν αντιλαμβανόμαστε τα μεγέθη. Νευρικά τσιουάουα που κάνουν τσαμπουκά σε ντόμπερμαν ... με όπλο το ποντίκι. Και δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να γελάει ή να κλάψει με τους «αλάθητους» που γέμισε το internet. Καθηγητές επανάστασης και θεωρητικοί των κινημάτων, σε μία παραζάλη, μοναχικής κομμουνιστικο-ρομαντικό-πατριωτικής έξαψης που δεν έχουν τα κότσια να παραδεχτούν ότι πήραν τη ζωή τους λάθος, όπως όλοι άλλωστε, βρίζουν τον Μίκη Θεοδωράκη . Του Μίκη που μόνος του έζησε 1000 φορές τις δόξες και τις ζωές όσων τον κριτικάρουν. Άλλωστε με προπαγάνδα μεγάλωσαν, στην προπαγάνδα πίστεψαν κι ακόμα δεν κατάλαβαν ότι όλα έγιναν επίτηδες.
Μπουρδολόγοι με πλούσιο λεξιλόγιο, περήφανοι αριστεροί που τα ρολόγια τους έμειναν κάτι δεκαετίες πίσω. Και η εμμονή σε κάτι που δεν λειτουργεί είναι καλό πιστοποιητικό βλακείας. Πολύ περισσότερο στις μέρες μας που φάνηκε πως όλα είχαν σχεδιαστεί από τους ίδιους «εκλεκτούς» με στόχο τα λεφτά μας.
Ο Μίκης χόρτασε τα πάντα. Κι από αγάπη, κι από αναγνώριση, κι από δόξες και τιμές, κι από χρήματα κι από κυνηγητό. Τα έκανε όλα και το κυριότερο έβαλε την Ελλάδα στο κάδρο του πλανήτη και κυρίως στις καρδιές όλου του κόσμου. Ξεφορτώθηκε από πάνω του τον Λένιν, τον Μαρξ κι άλλους «εκλεκτούς» θεωρητικούς του διχασμού και θέλει να ενώσει. Κι όταν μιλάς για ένωση στο διάολο και οι αριστεροί , στο διάολο κι οι δεξιοί.
Κι εκεί είναι που πανικοβάλλονται όσοι ήθελαν πίσω από ντεμοντέ κλισέ και χρώματα να βρουν μία θέση στην πολιτική.
Θέλει να χρησιμοποιήσει την εικόνα του, το όνομά του και να περάσει στην αιωνιότητα ως ο ιδρυτής ενός κινήματος αντίστασης. Να πούμε ότι είναι νάρκισσος; Κι αν είναι ... μήπως δεν έχει λόγο; Τα τίποτα είναι νάρκισσοι, όλοι μας είμαστε νάρκισσοι , ο Μίκης που είναι κάτι ... να μην είναι;
Ο πρωθυπουργός μίας χώρας που ξεφτιλίστηκε διεθνώς κι έγινε συνώνυμο της χρεοκοπίας είναι νάρκισσος... ο Μίκης να μην είναι ; Ακόμα κι αν έκανε λάθη στη ζωή του αυτά δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν. Του χρωστάμε ως χώρα και δεν μας χρωστάει τίποτα. Με τι να το δελεάσουν άραγε οι πολιτικοί; Με το μισθό του βουλευτή, με τη δόξα; Με τι να τον εντυπωσιάσουν και να τον κάνουν να υπακούσει;
Αλλά η λάσπη είναι φθηνή κι εκ του ασφαλούς όλοι έγιναν κριτές κι αλάθητοι. Και πίσω από την κριτική ... κρυφές φιλοδοξίες κι επίδοξοι ηγέτες της πατριωτικής αριστεράς που έμειναν πίσω στην ουρά. Και μόνο που το σκέφτηκαν ότι με εκατό γραμμές επίθεσης και λάσπη θα βγάλουν από τη μέση έναν Θεοδωράκη είναι κι αυτό απόδειξη νόσου βαριάς και χρόνιας.
Αλλά αυτά για τον Μίκη είναι θλιβερές ασήμαντες λεπτομέρειες. Και ξύλο έφαγε και δεν έκανε πίσω , τώρα τι να φοβηθεί; Τον κάθε κουραμπιέ που έγινε διεθνολόγος, τουρκολόγος. Μακεδονομάχος, βυζαντινολόγος με πτυχίο στο copy-paste φράσεων και ιδεών μιας άλλης εποχής;
Ο Μίκης θα κριθεί και θα κριθούνε όλοι. Αν πόνεσε κάποιους που νομίζουν ότι τους έφαγε στη στροφή και φοβούνται μην τους πάρει την πελατεία της πατριωτικής αριστεράς ... ας βάλουν νερό στο κρασί τους. Ας κάνουν το δικό τους κίνημα που θα βγει στους δρόμους κι όχι στην ADSL , και τότε ας τον κρίνουν. Με λογοκρισία της λογικής και αβάντα των υποκειμένων που αποκαλούν τον Μίκη Θεοδωράκη... «Μικυ Μάουζ» ... ας χαίρονται την μοναξιά και τη γελοιότητά τους μέσα από εύκολες και δωρεάν αλληλοφρονήσεις σε σκοτεινές γωνιές του διαδικτύου.
Μακάρι σαν τον Μίκη να ήτανε χιλιάδες ... κι όλοι μαζί σε μια κοινή πορεία , απέναντι σε όσους μας πουλούν και το μέλλον μας διαλύουν. Κι αν τελικά δεν βγει κι αυτή η συνταγή πάμε παρακάτω. Δεν ψάχνουμε σωτήρα... η έμπνευση μας λείπει. Κι αν είναι αργά ... το μέλλον θα μας δείξει.
Σίμος Σ.
Έδεσσα
http://www.spitha-kinima.org/index.php?option=com_content&view=article&id=5:--------lr---------&catid=3:wroteaboutus
Ο άνθρωπος λένε κρίνετε πάντα για τις επιλογές τους και τις πράξεις του.
Έτσι λένε και για να το λένε δίκιο θα έχουν .
Το μόνο πρόσφατο αληθινό γεγονός είναι η ψήφιση στην βουλή των ελλήνων ενός νόμου σχεδίου όπως θέλετε πείτε το που βοηθά τις συνθήκες εργασίας των ελλήνων να γίνουν φρικιαστικές και βουτηγμένες μέσα στην ανασφάλεια .
Το νόμο δε αυτό το έφερε μια κυβέρνηση η οπαία λέγετε σοσιαλιστική και το κόμμα της λέγετε Π.Α.Σ.Ο.Κ.
Οι δημοσιογράφοι που ο ρόλος τους έχει χαθεί καθώς μιλούν βάσει κειμένου λένε πλέον μπούρδες . Κανένας δεν τολμά να γράψει ότι αφουγκράζεται στην κοινωνία η καλύτερα να καταγράψει και να μιλήσει για αυτό που συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία .
Υπάρχει μια τεράστια μερίδα δημοσιογράφων που νοιάζεται και το κάνει αλλά μένει χωρίς δουλειά.
Τι κοινωνία έχουμε λοιπόν όταν έχουμε τρομοκρατημένους δημοσιογράφους από την μια και από την άλλη έχουμε έγκυρους δημοσιογράφους ;
Το βλέπω και στις τοπικές εφημερίδες του νομού Ηλείας όλοι γράφουν και αναλύουν αυτό που ξέρουν οι πολίτες δεν γράφουν πράγματα που υπάρχουν στο νομό αλλά δεν έχουν τα κότσια να το αναδείξουν.
Ανήκω στους ανθρώπους που πιστεύουν ότι στο νομό Ηλείας θα έπρεπε να υπάρχει μαζική αγορά και ανάγνωση του τοπικού τύπου και αδιαφορία του αθηναϊκού ο οποίος δεν νοιάζεται για την ελληνική επαρχία.
Θέλω να δώσω δυο παραδείγματα
Πριν λίγο καιρό είχαμε εκλογές για το ΔΗΜΟ ΠΥΡΓΟΥ πόση πολιτική ανδρεία χρειάζονταν στο δήμαρχο για να πει ότι μετά τις εκλογές θα κλείσουμε το δημοτικό κολυμβητήριο γιατί δεν έχουμε λεφτά να πάρουμε πετρέλαιο η το άλλο υπάρχει και ακόμα δεν έχει βγει στην επιφάνεια.
Βγάλαμε και περιφερειάρχη ο οποίος η μόνη πολιτική σταδιοδρομία του είναι το επίθετο του .
Τόλμησε κανένας να πει τη περίοδο τον εκλογών για την εξαφάνιση κάθε λέξης όπως απαξίωσης το νομού Ηλείας από το ΠΑΣΟΚ.
Απαξίωση του νομού Ηλείας από τους 6 βουλευτές της
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)