Η διαπαιδαγώγηση των παιδιών

Ένα κομμάτι της οικογενείας που συγκινούσε ιδιαίτερα τον άγιο Χρυσόστομο ήταν τα παιδιά και οι νέοι. Για την καλή η κακή πνευματική στάθμη της νεολαίας έχουν ευθύνη οι μεγαλύτεροι. Μέσα στο περιβάλλον των μεγαλυτέρων ζουν, αναπτύσσονται και διαμορφώνονται οι νέοι.

Ο Χρυσόστομος έχει ανυπέρβλητες περιγραφές και αναλύσεις της καταστάσεως της νεολαίας της εποχής του. Αναφέρει: «Η νεότητα είναι μια δύσκολη ηλικία, που είναι ασταθής, που εξαπατάται εύκολα, επιρρεπής στην πτώση και που απαιτεί πολύ δυνατά χαλινάρια»35. «Η νεότητα είναι άγριο πράγμα… μοιάζει με άλογο αδάμαστο και θηρίο ατίθασο»36. Είναι φωτιά που μεταδίδεται εύκολα και καίει τα πάντα. Μοιάζει με πέλαγος τρικυμιώδες, λόγω της απερισκεψίας και της φυσικής αστάθειας, που την διακρίνει. Υπάρχουν άνθρωποι, που κάνουν ασχήμιες χειρότερες από εκείνες των άγριων γαϊδουριών, ζώντας σαν μέσα στην έρημο και κλωτσώντας37. Σ’ αυτή την κατάσταση βρίσκεται η πλειοψηφία των νέων. Γι’ αυτό και φώναζε ο άγιος: Πρώτη φροντίδα μας η οικογένεια, τα παιδιά. «Πάντα ημίν δεύτερα έστω της προνοίας των παίδων»38.

Κατά τον Χρυσόστομο γονέας δεν είναι αυτός που έφερε παιδιά στον κόσμο, αλλά εκείνος που κουράστηκε να τα αναθρέψει. Όχι το «τεκνοποιείν» αλλά το «τεκνοτροφείν» κάνει τον γονέα. «Γιατί δεν κάνει έναν άνθρωπο πατέρα το γεγονός και μόνο ότι συνετέλεσε να γεννηθεί παιδί, αλλά το να το διαπαιδαγωγήσει σωστά»39. Και τότε ακούονταν παράπονα για την ανησυχητική πορεία των νέων – ανυπακοή, επανάσταση, θράσος, ασέβεια, αναρχία. Βέβαια, πόσο ανησυχητική είναι η κατάσταση σήμερα, που η αμαρτία έχει τεράστια κοινωνική αποδοχή, έχει σχεδόν νομιμοποιηθεί και οι προκλήσεις της είναι πιο έντονες στους ασταθείς νέους! Ο Χρυσόστομος αποδίδει την κατάσταση στην έλλειψη φροντίδας των μεγαλυτέρων και στην ελλιπή αγωγή. «Η αιτία της ανατροπής των πάντων, είναι ότι δεν φροντίζουμε τα δικά μας παιδιά. Φροντίζουμε για τα σώματα τους, περιφρονούμε όμως την αγωγή της ψυχής τους». Ρωτά, ελέγχοντας ο Χρυσόστομος. «Θέλεις παιδί υπάκουο; Από τα πρώτα βήματά του ανάθρεψέ το εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Αν δείχναμε το ίδιο ενδιαφέρον για την πνευματική αγωγή των παιδιών με εκείνο που δείχνουμε για την άλλη κατάρτισή τους θα προλαμβάναμε πολλά κακά.

Το κτίσιμο του χαρακτήρα του παιδιού γίνεται από τους γονείς. Χρειάζονται και οι έλεγχοι, αλλά με διάκριση. Έτσι μπορεί το παιδί να τους αφομοιώσει και να αποκτήσει την απαραίτητη εσωτερική δομή που θα επιτρέψει την ανάπτυξη και ολοκλήρωση της προσωπικότητάς του. Λέγει ο άγιος Ιωάννης: «Όταν ένας πατέρας κάποιου πάρα πολύ μαλθακού παιδιού, αν είναι άρρωστο του δίνει γλυκίσματα και δροσιστικά και μόνο ο,τι το ευχαριστεί, τίποτε όμως απ’αυτά που χρειάζονται για την αρρώστια του• και όταν μετά ο γιατρός τον ελέγξει, απολογείται λέγοντας: “Τι μπορώ να κάνω; Δεν μπορώ να βλέπω το παιδί να κλαίει”. Φτωχέ και άθλιε και προδότη! Γιατί μόνο πατέρα δεν μπορώ να τον ονομάσω έναν τέτοιο• πόσο καλύτερα θα ήταν για σένα, στενοχωρώντας το παιδί για λίγο να το κάνεις υγιές για πάντα, παρά να κάνεις αυτή την σύντομη ευχαρίστηση το θεμέλιο μιας διαρκούς λύπης»40. Με την ικανοποίηση κάθε επιθυμίας του παιδιού το κάνουμε εγωκεντρικό• και με ένα τέτοιο χαρακτήρα θα δυστυχήσει μέσα στον κόσμο. Τονίζει ο άγιος: «Σαν τους γλύπτες να καταβάλλετε κάθε προσπάθεια ώστε να κάνετε τα παιδιά σας θαυμάσια αγάλματα που να μοιάζουν με τον Θεό. Θα γίνουν δε, αν αφαιρείτε απ αυτά κάθε περιττό, αν προσθέτετε ο,τι πρέπει, και κάθε μέρα τα επιθεωρείτε για να δείτε ποιό φυσικό ελάττωμα έχουν για να το εξαλείψετε»41.

Οι καλοί παιδαγωγοί ενεργούν όπως οι γεωργοί, οι οποίοι κλαδεύουν μερικά φυτά και άλλα τα αφήνουν να μεγαλώσουν. Μερικές φορές τιμωρούν την κακότητα, ενώ ενθαρρύνουν και προάγουν το καλό42. Εκείνος που δέχεται την παρατήρηση και την επίπληξη πρέπει να καταλάβει ότι εκείνος που τον επιπλήττει το κάνει με αγάπη και όχι για να τον λυπήσει. Τότε δέχεται τα λόγια, όχι σαν να προέρχονται από οργή αλλά από φροντίδα ενός πατέρα που ανησυχεί. Συμβουλεύει ο άγιος: «Να το τιμωρείς (το παιδί), άλλοτε κοιτάζοντάς το με αυστηρό βλέμμα, άλλοτε λέγοντας του πικρά και υποτιμητικά λόγια και άλλοτε με καλά λόγια και υποσχέσεις… Να υπάρχουν απειλές αλλά να μην πραγματοποιούνται. Το ότι όμως είναι απειλές να μην το αντιλαμβάνεται το παιδί. Η απειλή τότε έχει αποτέλεσμα όταν το παιδί πιστεύει ότι θα πραγματοποιηθεί. Γιατί αν το παιδί που έκανε σφάλμα καταλάβει ότι το απειλείς χωρίς να το τιμωρείς, θα αδιαφορεί. Ας περιμένει να τιμωρηθεί, χωρίς όμως να τιμωρείται, για να μη χάσει τον φόβο της τιμωρίας»43. «Αυτό είναι ακριβώς το χαρακτηριστικό του παιδαγωγού να μη βιάζεται να τιμωρήσει, αλλά να επιδιώκει την διόρθωση και να είναι επιφυλακτικός να επιβάλει τιμωρία»44.

Ο Χρυσόστομος θεωρεί αντιπαιδαγωγικό να εκπαιδεύσουμε το παιδί να απωθεί και να αρνείται την οργή του. Πρέπει να του διδάξουμε τρόπους να διοχετεύει δημιουργικά τον θυμό του. Λέει στους γονείς: «Ας έλθουμε στην πολύ κυρίαρχη ψυχική λειτουργία, τον θυμό. Αυτόν δεν πρέπει ούτε να τον εκριζώνουμε εντελώς από το παιδί, ούτε να του επιτρέψουμε να τον χρησιμοποιεί οπουδήποτε αδιακρίτως. Πρέπει να παιδαγωγήσουμε τους νέους με τέτοιο τρόπο από μικρή ηλικία, ώστε όταν αδικούνται αυτοί οι ίδιοι, να υπομένουν και να μην οργίζονται, όταν δε βλέπουν άλλον να αδικείται να επεμβαίνουν με θάρρος και να τον υπερασπίζονται με τα κατάλληλα μέσα»45. Πρέπει να εξασκηθεί το παιδί να μην είναι ευέξαπτο και να μπορεί να δεχθεί κάποια απογοήτευση η ματαίωση κάποιας επιθυμίας του, χωρίς να οργίζεται. Όταν το παιδί μάθει να υπομένει μικροζημιές και απογοητεύσεις, θα μπορέσει αργότερα να υπομείνει τις μεγαλύτερες αν επιτρέψει ο Θεός46.

Είναι απαραίτητο να προσφέρουμε στο παιδί αβλαβείς διασκεδάσεις και ψυχαγωγία, να το οδηγούμε σε ενάρετους ανθρώπους, να του δείχνουμε τις ομορφιές της φύσεως και της τέχνης και να του δίνουμε κάποια ελευθερία κινήσεως, αφού του πούμε ότι τα άσεμνα και χυδαία θεάματα δεν έχουν καμμιά αξία. «Όταν του τα λέμε όλα αυτά» λέει ο άγιος Πατέρας μας «πρέπει να του δίνουμε πολλά φιλιά και να το αγγαλιάζουμε σφιχτά, για να του δείξουμε την μεγάλη μας αγάπη»47.

Η πνευματική ανάπτυξη του παιδιού πρέπει να είναι η κύρια φροντίδα των γονέων. Πρέπει να μη μαθαίνουν μόνο γράμματα και τέχνες για να αποκτήσουν χρήματα αλλά να ανατρέφονται «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Ο άγιος Χρυσόστο μος τονίζει: «Δεν σου λέω να κρατήσεις το παιδί σου ανύπαντρο και να το στείλεις στην έρημο η να το αναγκάσεις να γίνει μοναχός. Όχι δε σου το λέω αυτό. Βέβαια θα το ήθελα και θα ευχόμουν όλοι να δεχθούν να γίνουν μοναχοί. Αλλ’ επειδή φαίνεται βαρύ, δεν επιμένω. Ανάθρεψε, λοιπόν, έναν αθλητή του Χριστού και μάθε τον και σαν άνθρωπος του κόσμου να είναι ευσεβής από μικρός»48.

Για την αξία του παραδείγματος των μεγαλυτέρων αφιερώνει πολλές σελίδες ο Χρυσόστομος. «Σε όποιο έδαφος τοποθετηθεί το φυτό, τέτοιο καρπό παράγει»49. «Πως θα μπορέσεις να διορθώσεις τον γιο σου, να δώσεις τις πρέπουσες συμβουλές σε άλλον που είναι αμελής, αφού συ ο ίδιος, που βρίσκεσαι σε προχωρημένα γηρατειά, κάνεις τέτοιες ασχήμιες; Αυτά τα λέω και επικρίνω τους ηλικιωμένους, όχι για να απαλλάξω από κάθε κατηγορία και μομφή τους νέους, αλλά μέσω των πρώτων να προφυλάξω τους δεύτερους»50. «Πως λοιπόν ο πατέρας θα μάθει στους άλλους να συγκρατούν αυτό το πάθος τους, την αυθάδεια και την οργή, όταν ο ίδιος δεν έχει μάθει να συγκρατείται»51. «Μάλλον εμείς πρέπει να έχουμε παιδαγωγούς και όχι εκείνα, δηλαδή τα παιδιά, αφού τα λάθη τους δεν μπορούν να είναι μεγάλα, ενώ τα δικά μας είναι πάρα πολύ μεγάλα»52. «Όλη η κακία των παιδιών μας προέρχεται από την δική μας αμέλεια και επειδή δεν τα οδηγούμε απ’ την αρχή και από την μικρή ηλικία στον δρόμο της ευσεβείας»53.

Όταν καταφεύγει κανείς στον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, διαπιστώνει την πληρότητα της σκέψεως του και την επικαιρότητά του. Ο λόγος του είναι διαχρονικός. Δεν αφήνει καμμία πτυχή της ανθρώπινης ψυχής ανεξερεύνητη. Γνωρίζει σε βάθος το νόημα της υπάρξεως του ανθρώπου. Μπορεί βέβαια λόγω της χρονικής αποστάσεως που μας χωρίζει, οι απαντήσεις του να γίνονται δεκτές υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Το πνεύμα τους όμως είναι πάντα επίκαιρο και σύγχρονο. Επειδή βάζει στο κέντρο των σκέψεων του τον Χριστό, είναι δηλαδή Χριστοκεντρικός, γι’ αυτό και υπερβαίνει τον χρόνο. Προσφέρει στην ουσία, λόγω του Αγίου Πνεύματος που κατοικεί μέσα του και τον φωτίζει, τον λόγο του Ευαγγελίου στην εποχή του. Πάντα όταν τον διαβάζουμε έχει κάτι να πει για τα προβλήματα της εποχής του, που φαίνεται ότι είναι και δικά μας σημερινά προβλήματα.

Η εποχή μας μπορεί να τον θεωρήσει απαιτητικό και ίσως βαρετό. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι αυτά που λέει δεν εφαρμόζονται σήμερα. Και στην εποχή του υπήρχαν τέτοιες φωνές. «Δεν θα κάνουμε τα παιδιά μας καλογήρους», φώναζαν μερικοί γονείς. Ο Χρυσόστομος με ιερό πάθος τους αποστόμωνε από το βήμα. «Δεν είναι ανάγκη να γίνουν μοναχοί• κάντε τους καλούς Χριστιανούς»54.

Σήμερα στην εποχή της κρίσεως των θεσμών και αξιών, στην εποχή της αρνήσεως των πάντων πολεμείται πολύ ο θεσμός της οικογενείας. Στην Βόρεια Ευρώπη σχεδόν διαλύθηκε. Οι γάμοι γίνονται μόνο για εθιμοτυπικούς, φολκλορικούς λόγους, για να βγουν φωτογραφίες, να γίνουν τραπέζια. Πολλοί από αυτούς διαρκούν για έξι μήνες, ένα έτος. Επώνυμοι καλλιτέχνες δεν δηλώνουν μόνο ότι δεν θέλουν να δημιουργήσουν οικογένεια, αλλά και ότι έχουν ως στόχο την διάλυση της οικογενείας. Αυτοί είναι τα πρότυπα της σημερινής νεολαίας.

Προβλήματα και κρίσεις στις αξίες, στους θεσμούς, στην κοινωνία, στο υπαρκτικό επίπεδο αντιμετωπίζει ο Νεοέλληνας όταν εκουσίως αποκόπτεται από την Ορθόδοξη Παράδοση. Αυτή η παράδοση για τον ορθόδοξο Έλληνα είναι βαρύτιμη, είναι ανεκτίμητη, είναι προγονική. Γι’ αυτό και όποιος την απορρίπτει, απορρίπτει ουσιαστικά το οντολογικό του είναι και βιώνει μία μεγάλη κρίση αυτοσυνειδησίας.

Μόνο αυτός που εναρμονίζεται και ζει την Ορθόδοξη Παράδοση σύμφωνα με τις υποθήκες των αγίων μας, με τις εντολές του Χριστού, είναι η ώριμη προσωπικότητα που δεν μπορεί να κλονισθεί από οποιαδήποτε θλίψη και κρίση. Ζει την εν Χριστώ ζωή πέρα από κάθε ηθικισμό και καθηκοντολογία. Ζει εν Χριστώ 24 ώρες το 24ωρο. Ζει εν Θεώ μέσα στην καθημερινότητα, στην οικογένεια, στην εργασία, στην κοινωνία.

Εμείς ως Αγιορείτες πονούμε και ανησυχούμε πολύ για την πορεία της οικογενείας σήμερα. Αποτελεί καθημερινό αίτημα των ταπεινών προσευχών μας η κατά Χριστόν ευόδωση, η διατήρηση της ευλογίας του Θεού στην οικογένεια. Μπορεί ο Θεός να μας έδωσε την ευλογία Του να ζήσουμε εκτός κόσμου, να μην δημιουργήσουμε οικογένεια, αλλά και εμείς προήλθαμε από οικογένεια. Επιπλέον ως πνευματικοί, που έχουμε τα κλειδιά των καρδιών των ανθρώπων, βλέπουμε ότι πολλοί νέοι έχουν πλήρη άγνοια για τα θέματα της πίστεώς μας και παράλληλα αντιμετωπίζουν την ζωή με μεγάλη επιπολαιότητα. Και μας γεννάται το ερώτημα. Πως αυτοί οι άνθρωποι θα κάνουν αύριο σωστή οικογένεια; Τι θα πουν στα παιδιά τους αφού οι ίδιοι είναι τελείως κενοί;

Δυστυχώς σήμερα στον κόσμο κυριαρχεί μία ουμανιστική θεώρηση της ζωής, που έχει ως στόχο την ανθρώπινη ευδαιμονία. Πολλοί διδάσκουν ότι πρέπει να γίνουμε καλοί άνθρωποι και αυτό θα φέρει την ειρήνη και την ευτυχία. Αυτό όμως ουσιαστικά δεν είναι τίποτα. Αν δεν γίνουμε Χαριτωμένοι άνθρωποι, δηλαδή δοχεία της θείας Χάριτος, «εποιήσαμεν ουδέν». Πρέπει να αποστραφούμε τον στείρο και ψυχρό ηθικισμό, που οδηγεί στην τυπολατρεία και να αγωνιστούμε σύμφωνα με τις υποθήκες των Πατέρων της Εκκλησίας μας για την κατάκτηση του αγιασμού, της «υιοθεσίας», που αποτελεί την ύψιστη τιμή για την ανθρώπινη φύση. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί και μέσα στον κόσμο και μέσα στην οικογένεια. Υπεύθυνα γράφουμε ότι γνωρίζουμε ανθρώπους οικογενειάρχες που έχουν Χάρη Θεού που δεν την έχουν μοναχοί, γιατί αγωνίζονται σωστά και ζουν θεάρεστα, με τον τρόπο που υποδείκνυε και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στους χριστιανούς της εποχής του.

https://www.facebook.com/Filoi.tis.Gnisias.Esfigmenou/posts/741928955856044:0?ft[tn]=K&ft[qid]=6087549383115382473&ft[mf_story_key]=7340402962366656037&ft[ei]=AQIVlLbWYNuzv1sWwqWEpiHYqLt1nsCk2D67zlvci9IkKFsT90z-8SdnhshYhdIfTXCdUng7z83PK8PHqfUjev-HO5TvkhXenqotjC2gIuXmR9RV5Ljn26uS-CcWOJxvC386tSyCvg-8QML91Y1TrhFgwaXiPUz6REP6_znhHHhyFSvQVAXucOgfn0BmXN9VPwS3jNvSSPohjckOUObYk6qzfvA3VSfhdvbgqRT-MmXi4gORI02EgCStuz_TStcNtXrQCD9s86nZ3l-l28SETklFGQavwddQFPtLloZEjvurqJDBLL7etlr4efG0ZVzBVNLyQPGm00i_uwyS8vO9PLs5vRhKS_VwrIEm1ki-AAa1CSiGXuO94D6GfLASgmyl3AtecXi6Rv4j1n4kc-cfIaZFAnl8Qr6y5qgAewtBAzE1QmUgmaeFN1wQzEegogsAI4v0szLO7eiV9_sspKzAgJT0nMt2_9rWL6l-g0mGjI1z5RWNiSEEXIOhY8w-fvYzVnOzrHWzcXn1vFQK7Q1f0-P-dakBaBU99KxByZ9C3vPXTInJZ9SSunqc3oDGXj_extUK_CS482FtGGzzIm-zeeeG7fh2SIX8erdCSKBioxsdzSnjwaBEepaDrvYdAmnz0nut_hgoEkOk-uWgSSwVaqDZRF0NC6I2_3VymFflQmoVUXyLt5NZ8VUvy4s5xoxW-D1HGkhQ5nWOsSpMtdN2ew2aowUYcsfo0d2fLlXUZ5IbOvtN2j2mK-wXsBKwiSMDI3NeTWNFJFKeZi6O8t9Ci_yoXrv1BdqaG5yWZP_kJ8Fzch-svEJ5amyjNDE7jYMhbUAwt6jKtCFm5BgvOL8kv--mAhwrasEuuCtu-K5TFvYe8lppGHPFF_KkWYIJyB3MR99EfSYOgfNMG1zLDidcaHpMUEV8Do6Ay0Suf3X1LpD7wE4f2HSdoGW_lt8_kPQgZrzd-cVCXbcHdsY1sYTcCe74xyaXivKv0_mBjNIb2Cy8lSI1VVqMyogcxcPklq0IIO8fX8KsxL9AJxwV5HmhB0A1Oa-QuMSIqMdrfkqXJTRYgAt8YMNykyNIkCMBcYtKIbvkuvq-e08t3Azill61OKIijo1PFF_hvi7sYIpktRxyc3xG13M2Tc8puiNlfq6NC6JGkaqo5eIvjwrR5VQCM2jxyzPwCfuCSg_7oB1dTbbwEQ8ZfQjm6e5pidB79OzM272nzWsW7VTrlx2cAatbA3TVIjHM1hw4ogQDaUb1CgOq6y12OV64GtOubPBzfROd15yfwEBT2Iv2f9vcg1IC94OAY4u8x_-yVz4GwKrh7bnViNqG7FzSDWiTUVbjAi16isRjBUEyEJSFeWqlwfd-yW3DSWf5Zhxe86fnp51WEHm5gHvzb8VZhPrN-vOQay5kzrRSzQ9OvPT0qMcNQNhNwl_k0fH5VVmjofu9Tkz7WDOofhjBX4Og8q1yz7fOJnisocPzEt1rtdpqQhEFzX8f1JFnX-OaWP58GfUvm2y3W_MLxlExef4hvcrmEZBq89tfS6dLbRxy1N98tDK-0Ai8Zh1zg_MmxbWJ-gRgJq4cgY3zeibI9USceZ1cCDYtEu9olXoeXABt7xIikQDUloA6vjIo_vd4Em7ESmS6f5mwMF20uSaVKGhPkaSL4IPmoyxTb4G39sN9DMml47pNVGPWBpIzCHcQ0ugqcU6dgjl

Αντιβακτηριακή Δράση Της Αλόης Βέρα

Υπάρχουν αρκετές επιστημονικές μελέτες που υποστηρίζουν την αντιβακτηριδιακή, αντιμυκητιασική και αντιφλεγμονώδη δράση ουσιών που περιέχονται στο ζελέ από το φύλλο αλόης,όπως:

Ανθρακινόνες
Φλαβονοειδή
Σαπωνίνες
Τανίνες
Πολυσακχαρίτες
Αιθέρια Έλαια
Ανθρακινόνες

Η γέλη της αλόης, δηλαδή το ζελέ της Αλόης περιέχει σε μικρές ποσότητες κάποια συστατικά που λέγονται Ανθρακινόνες. Πρόκειται για συστατικά που δρουν σαν φυσικά αντιβιοτικά και αποτελούν μια ασπίδα προστασίας ενάντια σε βακτηρίδια, μύκητες και ιούς. Οι Ανθρακινόνες έχουν πολλές ιδιότητες:

Αντιβακτηριδιακές
Αντιμυκητιασικές
Αντιϊικές
Αντιβιοτικές
Αντιφλεγμονώδεις και
Αναλγητικές
Η αλόη περιέχει ενώσεις ανθρακινονών, τις C-γλυκοσίδες των ανθρακινονών όπως

Ανθρακινόνες
Βαρβαλοΐνη
Ισοβαρβαλοϊνη
Στερεοϊσοµερή της C-10-γλυκοσίδης της ανθρόνης
Αλοεµοδίνη
8-Ο-µεθυλ-7-υδροξυ-αλοΐνες Α και Β
Αλοϊνοζίδες Α και Β
Χρυσοφανόλη
και χρωµόνες (φλαβονοειδή) όπως:

Αλοϊζίνη
Αλοϊρεζίνη Ε
Αλοϊρεζίνη D
8-C-γλυκοζυλ-7-Ο-µεθυλ-αλοϊζόλης
και άλλες σχετικές γλυκοσίδες.

Οι γλυκοσίδες που λαμβάνονται από το στόµα µεταβολίζονται από τις γλυκοσιδάσες στην εντερική χλωρίδα και σχηµατίζουν δραστικές ανθρόνες. Στους ανθρώπους η εντερική χλωρίδα διασπά ολοκληρωτικά τις Ο-γλυκοσίδες και τις C-γλυκοσίδες έως ένα βαθµό. Ο κύριος ενεργός µεταβολίτης είναι η αλο-εµοδιν-9- ανθρόνη.

Σημαντική ανθρακινόνη είναι η αλοΐνη που βοηθάει στην εξυγίανση του εντέρου, καθώς έχει ήπια καθαρτική δράση. Σχετικές έρευνες διερεύνησαν την σχέση μεταξύ της αντιβακτηριακής δράσης της αλόης και της περιεκτικότητά της σε ενώσεις ανθρακινόνης. Επίσης ανέλυσαν την επίδραση της γλυκοσίδης στην αντιβακτηριακή δράση της αλοΐνης.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η αντιβακτηριακή δραστηριότητα της αλόης εξαρτάται από τη περιεκτικότητα της σε ανθρακινόνες και ότι η γλυκοσίδη καθιστά εύκολο για την αλοΐνη να εισβάλει στα κύτταρα ενώ παράλληλα ενισχύει την δραστικότητά της.

Δηλαδή οι ενώσεις ανθρακινόνης είναι τα ενεργά αντιβακτηριακά συστατικά στην αλόη και η αλοΐνη είναι η κύρια δραστική ένωση. Άλλες μελέτες από Ιταλούς ερευνητές του Πανεπιστημίου της Πάντοβας έδειξαν ότι η αλοΐνη σε συνδυασμό την ανθρακινόνη αλοεµοδίνη έχει ενθαρρυντικά αποτελέσματα σε παιδιά με όγκους.

Σαπωνίνες
Οι σαπωνίνες είναι φυσικές ουσίες --αφρώδεις μικροοργανισμοί-- με αντιφλεγμονώδεις, αντισηπτικές και καθαριστικές ιδιότητες και ισχυρή αντιμικροβιακή δράση ενάντια στα βακτήρια, τους ιούς, τους μύκητες και τους ζυμομύκητες και παράλληλα τονώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Υπάρχουν δύο τύποι σαπωνίνων:

Οι τριτερπενοειδούς τύπου σαπωνίνες οι οποίες παρουσιάζουν αποχρεμπτική δράση και
Οι στεροειδούς τύπου σαπωνίνες οι οποίες μοιάζουν με αυτές του ανθρώπινου οργανισμού και έχουν αντιφλεγμονώδη δράση
Στατιστικά, άνθρωποι οι οποίοι καταναλώνουν τροφές πλούσιες σε σαπωνίνες εκδηλώνουν λιγότερα περιστατικά καρκίνου του παχέος εντέρου, του προστάτη, του στήθους, όπως επίσης και λιγότερες καρδιακές παθήσεις.

Τανίνες

Οι τανίνες είναι ουσίες --αμυντικές ενώσεις-- που περιέχονται στον φλοιό στα φύλλα και στα κουκούτσια σχεδόν όλων των φυτών, σε όλα τα κλίματα σε όλο τον κόσμο και εμποδίζουν την ανάπτυξη βακτηρίων και μυκήτων στην επιφάνειά τους.

Η έντονη στυφή και άσχημη γεύση των φλοιών και των φύλλων οφείλεται στις τανίνες. Έτσι προστατεύουν τα φυτά από τα έντομα και τα φυτοφάγα ζώα τα οποία απωθούνται από αυτήν την στυφή γεύση και την στυπτική επίδρασή τους στο στόμα τους.

Οι τανίνες προσφέρουν στον άνθρωπο αντίσταση κατά των λοιμώξεων των ιστών, καταπολεμούν τα βακτήρια και τους διαφόρους ιούς, όπως της γρίπης, του έρπητα κ.α. και αντιπαρασιτικά αποτελέσματα.

Γενικά ασκούν στυπτική δράση και σχηματίζουν ένα προστατευτικό στρώμα πάνω στις βλεννογόνους μεμβράνες και το δέρμα.

Πολυσακχαρίτες

Οι πολυσακχαρίτες είναι σάκχαρα, δηλαδή οργανικές ενώσεις που περιέχουν άνθρακα, υδρογόνο και οξυγόνο, --υδατάνθρακες-- τα οποία όπως και τα λίπη προμηθεύουν τον οργανισμό μας με την απαραίτητη ενέργεια που χρειάζεται καθημερινά για να λειτουργήσει και να αποδώσει έργο. Η αλόη περιέχει τους σημαντικότερους πολυσακχαρίτες:

Μανόζη: Διεγείρει το ανοσοποιητικό σύστημα και κυρίως τα κύτταρα Τ-4 και τα λευκά αιμοσφαίρια τα οποία αντιδρούν και καταπολεμούν τις μολύνσεις.
Γλυκουρονικό οξύ: Διαθέτει ισχυρή αποτοξινωτική δράση.
Ραμνόζη: Πολυσακχαρίτης του πρωτογενούς κυτταρικού τοιχώματος.
Κυτταρίνη: Είναι ο πιο διαδομένος υδατάνθρακας στην φύση. Αποτελεί το κύριο συστατικό των τοιχωμάτων των φυτικών κυττάρων. Από την κυτταρίνη παίρνουμε τη γλυκόζη.
Γλυκόζη: Η βασική πηγή ενέργειας για τους ζωντανούς οργανισμούς. Κύρια πηγή ενέργειας για το σώμα και η μοναδική πηγή θρεπτικών ουσιών για τον εγκεφαλικό ιστό.
Εξουρονικό οξύ: Συμμετέχει στην παραγωγή ενέργειας.
Γαλακτόζη: Φυτικό γλυκαντικό με λίγες θερμίδες, πρόσθετο σε γλυκά και ενεργειακά αναψυκτικά.
Ξυλόζη: Επίσης φυτικό γλυκαντικό χαμηλών θερμίδων.
Γαλακτουρονικό οξύ: Διατροφικό πρόσθετο.
Αραβινόζη: Πεντόζη που χρησιμοποιείται για μείωση βάρους, στη θεραπεία της ηπατίτιδας-Β και ως ανασταλτικό της σακχαρόζης σε διαβητικούς.
Αλδοπεντόζη: Άλλη μια πεντόζη.
Ακετυλική μαννόζη ή ακεμαννάνη (Acemannan ή acetylated mannan)

Ακεμαννάνη
Ένα από τα θαυματουργά συστατικά της αλόης είναι η ακετυλική μαννόζη ή ακεμαννάνη (acemannan) η οποία δρα σαν ισχυρός αντιφλεγμονώδης παράγοντας. Προστατεύει τον νωτιαίο μυελό από βλάβες λόγω χημικών δηλητηρίων και βλαβερών ναρκωτικών.Αποτοξινώνει, φροντίζει και διεγείρει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, βελτιώνει το μεταβολισμό και προσφέρει αυξημένα επίπεδα ενέργειας. Θεωρείται δε ως το φυσικό διεγερτικό του οργανισμού.

Η ακεμαννάνη - acemannan αποθηκεύεται σ' όλες τις μεμβράνες των κυττάρων και έτσι επιτυγχάνεται η ανοσοποιητική ενδυνάμωση ολόκληρου του οργανισμού ενάντια σε παθογόνα παράσιτα, βακτηρίδια, μύκητες και ιούς. Έχει δείξει και αρκετά θετικά αποτελέσματα ως βοήθημα στη θεραπεία της ανοσοανεπάρκειας. Μια άλλη σπουδαία δράση της ακεμαννάνης είναι ότι διαρρηγνύει το περιτύλιγμα από πρωτεΐνες το οποίο περιβάλλει τα καρκινικά κύτταρα και έτσι τα καθιστά ευάλωτα στα αμυντικά κύτταρα τα οποία μπορούν πιο αποτελεσματικά να εξουδετερώσουν τα καρκινικά.

Μια εκχύσιμη μορφή ακεμαννάνης κατασκευασμένη από την Carrington Laboratories ως Acemannan Immunostimulant έχει εγκριθεί στις ΗΠΑ, μετά από τις κλινικές δοκιμές, για την αντιμετώπιση του σαρκώματος των ινοβλαστών --fibrosarcoma ή fibroblastic sarcoma-- ενός τύπου καρκίνου στα σκυλιά και τις γάτες. Δεν έχει εγκριθεί για χρήση από τους ανθρώπους και αν και δεν είναι φάρμακο, η πώλησή της ελέγχεται και μπορεί μόνο να ληφθεί μέσω συνταγής από κτηνίατρο. Τέλος η ακεμαννάνη μέχρι την εφηβεία παράγεται από τον οργανισμό μας. Μετά πρέπει να την προμηθευόμαστε από τις τροφές.

Αιθέρια Έλαια

Τα αιθέρια έλαια είναι αντισηπτικά, βακτηριοκτόνα και έχουν την δυνατότητα να δρουν κατά των ιών. Δεν έχουν παρενέργειες και τα μικρόβια δεν αναπτύσσουν αντοχή σ’ αυτά.

https://www.facebook.com/agrotisspitisou

Αλαμπουρνέζικα, η γλώσσα των κουλτουριάρηδων

 Κουλτουριάρηδες είναι οι διανοούμενοι που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη γνώση και την πληροφόρηση και λιγότερη στο αίσθημα και το βίωμα. Ότι έμαθαν ή δεν έμαθαν έχει γι' αυτούς μεγαλύτερη αξία από τη σκέψη. Κουλτουριάρηδες βρίσκονται σ' όλες τις εποχές.

Στην αρχαία Ελλάδα τους κοροϊδεύει πολύ άσχημα ο Αριστοφάνης επειδή χρησιμοποιούσαν πάντα καινούριες και παράξενες λέξεις για να ξιπάσουν τον κόσμο. Και οι σοφιστές ήταν ένα είδος κουλτουριάρηδων της εποχής τους, γιατί έδωσαν πολλή σημασία στη γνώση και όχι στη σωστή κρίση.

Αλλά και παλαιότερα όταν λέγαμε «οι διανοούμενοι» ή «οι άνθρωποι των γραμμάτων» νιώθαμε κάτι σαν δυσφορία και ενόχληση, γιατί καταλαβαίναμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν ξεφύγει πολύ από τη ζωή εν ονόματι δήθεν της τέχνης. Αυτοί νομίζανε ότι, επειδή ήτανε άνθρωποι των γραμμάτων, έπρεπε να μιλούν με ειδικό λεξιλόγιο, να καταλαβαίνονται μεταξύ τους, κι ας μην τους καταλαβαίνουν οι άλλοι.

Σε τελική ανάλυση, οι κουλτουριάρηδες είναι ψευτομορφωμένοι. Μόνο ένας ψευτομορφωμένος μπορεί να χρησιμοποιεί λεξιλόγιο που ξιπάζει και ξαφνιάζει, ή να μεταχειρίζεται ωραίες λέξεις και φράσεις για να κάνει εντύπωση, ενώ καταβάθος δεν κατέχει τη γλώσσα και δεν την χρησιμοποιεί σωστά.

Αυτό που σήμερα αποκαλούμε γλώσσα των κουλτουριάρηδων, είναι ένα κουρκούτι από νεόκοπες λέξεις, από ξένες αμετάφραστες λέξεις και από λέξεις παρμένες από διάφορες επιστήμες, λ.χ. «η μεταστοιχείωση της ντεμί νομενκλατούρας».

Μ' ένα τέτοιο κουρκούτι στο τέλος δε βγάζουν νόημα ούτε αυτοί, ούτε φυσικά κι εμείς. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη λέξη «δομή» που αναφέρεται στον χώρο, ενώ η λέξη «διαδικασία» αναφέρεται στον χρόνο. Τι θα λέγατε όμως αν ξαφνικά διαβάζατε «δομικές διαδικασίες» ή «διαδικαστικές δομές»;

Ρωτήθηκαν κάποιοι να τις εξηγήσουν, μα δεν μπόρεσε κανείς. Γιατί όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για μπαρούφες. Τι μπορεί λοιπόν να σημαίνουν οι δύο αυτές φράσεις, όταν στην καθεμία το επίθετο αναιρεί το ουσιαστικό; Αλλά τι θα λέγατε αν αυτή η φράση γινόταν ολόκληρη πρόταση;

Διαβάστε λοιπόν: «Όταν οι δομικές διαδικασίες λειτουργούν ανασταλτικά μέσα στον χώρο του μεταμοντέρνου...». Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς σ' αυτή τη φράση; Πρώτα πρώτα πόσοι ξέρουν τον όρο «μεταμοντέρνο»; Κι έπειτα, τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στον χώρο του «μεταμοντέρνου», εάν λειτουργήσουν ή δε λειτουργήσουν οι «δομικές διαδικασίες»;

Αυτά είναι ακατανόητα και γι' αυτόν που τα γράφει και γι' αυτόν που τα διαβάζει. Είναι αλαμπουρνέζικα. Και σκεφτείτε ότι σαν κι αυτή τη φράση υπάρχουν χιλιάδες, που επαληθεύουν τα τρία χαρακτηριστικά των κουλτουριάρηδων: Πρώτον ότι δεν γνωρίζουν καλά τις λέξεις και τις έννοιές τους (κάποιος έγραφε τη λέξη «ενδιαίτημα» και εννούσε «ένδυμα»!), δεύτερον θέλουν να ξιπάσουν τους άλλους με διάφορες ακαταλαβίστικες λέξεις και τρίτον, δεν έχουν χωνέψει καλά αυτό που λένε.

Χώρια που δεν τα καταφέρνουν ούτε και με το συντακτικό και μπερδεύονται. Βέβαια το μπέρδεμα υπάρχει πρώτα στο μυαλό. Πάντως μ' αυτά και μ' αυτά, καταφέρνουν να κομπλεξάρουν πολλούς, και καμιά φορά όλους, ενώ συντελούν στο να πάει η γλώσσα μας κατά διαόλου.

θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος, ότι αφού αποδεχόμαστε την ερμητική γραφή ορισμένων ποιητών, γιατί να μην αποδεχτούμε και τον δυσνόητο τρόπο γραφής των κουλτουριάρηδων; Από μία άποψη, κι ο ποιητής θα έπρεπε, οποιαδήποτε τεχνοτροπία κι αν ακολουθεί, να γράφει κατά τρόπο κατανοητό, για να μπορεί ο αναγνώστης να τον καταλαβαίνει.

Γιατί, τι να την κάνουμε την οποιαδήποτε ποίηση, όταν έχει κοπεί η γέφυρα της επικοινωνίας; Τι να τα κάνουμε τα ερμητικά ποιήματα, όταν δεν τα καταλαβαίνει κανείς; Κι αφού δεν μας λένε τίποτε, πως είναι δυνατόν να μας συγκινήσουν;

Βέβαια ο ποιητής έχει τη δικαιολογία ότι γράφει για να εκφράσει τον εαυτό του, αν και πάλι θα μπορούσε να πει κανείς ότι ένας ποιητής που εκφράζεται ερήμην του αναγνώστη, τι σόι ποιητής είναι; Και αν ο σουρεαλισμός στην πρώτη φράση το παραξύλωσε, τι να πούμε για τους σημερινούς σουρεαλιστές της αρπακόλας, που γράφουν ότι τους κατέβει; Πάντως ο στοχαστής, επειδή δεν έχει καν τη δικαιολογία της έμπνευσης κι επειδή ο στόχος του είναι η συζήτηση με τον αναγνώστη, δεν θα έπρεπε να είναι ακαταλόγιστος σαν τους μοντέρνους ποιητές.

Κάποιοι ισχυρίζονται πως έτσι εμπλουτίζεται η γλώσσα μας, ενώ η απλότητα και η σαφήνεια διατηρούν τη γλώσσα στάσιμη. Αν όμως ο εμπλουτισμός της γλώσσας, γίνεται αιτία για να θριαμβεύσει η ακατανοησία, μήπως θα έπρεπε να προτιμήσουμε κάποιες φυλές τις Αφρικής που συνεννοούνται μόνο με τριακόσιες λέξεις;

Η αιτία του φαινομένου αυτού, οφείλεται όχι μόνο στην ημιμάθεια των περισσότερων κουλτουριάρηδων αλλά και στον εγωισμό τους. Δε θα μπορέσουν ποτέ οι άνθρωποι αυτοί να ακούνε περισσότερο απ' όσο μιλάνε, να σκέφτονται περισσότερο απ' όσο γράφουν, και να περνούν κάθε πληροφορία από το κόσκινο της κρίσης.

Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να είναι ταπεινός, να μη νομίζει πως αυτός τα ξέρει όλα και κανείς άλλος. Να μη λέει διαρκώς «εγώ νομίζω», «εγώ πιστεύω», «έχω τη γνώμη», και τα συναφή.Μέσα σ' αυτό το βραχυκύκλωμα ημιμάθειας και εγωισμού, χωρούνε αριστεροί και δεξιοί, εφημερίδες και τηλεόραση, και ορθόδοξοι και νεο-ορθόδοξοι.

Κάποτε ένας κομμουνιστής πιπίλιζε τον Μαρξ και τελικά αποδείχτηκε πως δεν είχε διαβάσει ούτε μια σελίδα από το «Κεφάλαιο». Και πόσοι χριστιανοί δεν έχουν μεσάνυχτα από το ευαγγέλιο; Κι αφήστε εκείνους που δεν διαβάζουν λογοτεχνία, αλλά μόνο τις βιβλιοπαρουσιάσεις, κι έτσι είναι σαν να τα έχουν διαβάσει όλα!

Ας αφήσουμε όμως την πολλή θεωρία κι ας δούμε ένα παράδειγμα κουλτουριάρη. Ας δούμε λ.χ. ένα τεχνοκριτικό σημείωμα που αναφέρεται στη ζωγραφική ενός σπουδαίου καλλιτέχνη. Απολαύστε λοιπόν κριτική ζωγραφικής:

«Η χρονικότητα -στον τάδε ζωγράφο- είναι ψευδαίσθηση, απάτη, διάσπαση, εξαλλαγή, διαστολή υποκειμένου και αντικειμένου, κατακερματισμός και αλλοτρίωση, γι' αυτό κύριο μέλημά του είναι να την εξοστρακίσει αναζητώντας την πρωτογένεια μιας νέας ονοματοθεσίας, μιας ιδιωματικής μορφής, που θα του επιτρέψει την αναδόμηση (βάι, βάι, βάι, κι εδώ αναδόμηση), ενός κόσμου όπου μέσα του, ερωτικά συγκλίνουν τα πάντα, ικανοποιούνται, αποκαθίσταται».

Καταλάβατε τίποτα ή νιώθετε ανεπαρκείς;

Το πιο πιθανό είναι να μην καταλάβατε τίποτα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είστε ανεπαρκείς. Ανεπαρκείς είναι αυτοί που γράφουν τέτοια πράγματα. Αλλά ας αρχίσουμε το ψείρισμα. Πρόκειται ουσιαστικά για μία και μόνη πρόταση. Στην αρχή δίνει την εντύπωση, πως αν το διαβάσεις προσεκτικά, θα βγάλεις κάποιο νόημα. Γελιέσαι, γιατί όσο προχωράς, ακόμη κι εκείνο που υποτίθεται κατάλαβες στην αρχή, ξεχνιέται. Η «χρονικότητα» λοιπόν για τον ζωγράφο μας, είναι «ψευδαίσθηση».

Λογικά, η χρονικότητα πρέπει να έχει σχέση με την έννοια του χρόνου. Τώρα πως ο χρόνος γίνεται χρονικότητα, αυτό είναι ένα από τα μυστήρια των κουλτουριάρηδων. Εδώ έχουμε ένα συγκεκριμένο έργο, ζωγραφιές, υλικά, τεχνοτροπίες, και μόνο στη χρονικότητα βρήκες να σκαλώσεις;

Έστω. Ο χρόνος λοιπόν για τον ζωγράφο μας είναι «ψευδαίσθηση». Είναι όμως και «απάτη». Πως μπορούν αυτά τα δύο να σταθούν πλάι πλάι; Δηλαδή, αν ο χρόνος τον εξαπατά, τότε πως μπορεί ο χρόνος να είναι ψευδαίσθηση; Ακολουθεί η «διάσπαση». Ο χρόνος δηλαδή, πρώτα τον εξαπατάει και τον κοροϊδεύει και ύστερα τον αναγκάζει να διασπαστεί; Και ποιο είναι το υποκείμενο; Διασπάται ο ζωγράφος ή ο ίδιος ο χρόνος είναι διασπασμένος;

Τι από τα δύο συμβαίνει; Ακολουθεί η «εξαλλαγή». Τι σημαίνει εξαλλαγή; Είναι ιατρικός όρος που σημαίνει την μεταβολή των καλοηθών νεοπλασμάτων σε κακοήθη. Δηλαδή ο χρόνος είναι καρκίνος; Καλό κι αυτό: Αμ τότε πως ο καρκίνος είναι ψευδαίσθηση; Παρακάτω γράφει: «διαστολή υποκειμένου και αντικειμένου».

Η φράση ταιριάζει σε φιλοσοφική πραγματεία, όχι σε τεχνοκριτικό σημείωμα. Το κάθε ουσιαστικό απ' αυτά που είδαμε ως τώρα δεν ταιριάζει με το διπλανό του, αλλά το ένα αναιρεί το άλλο. Προχωρώντας, διαβάζουμε «κατακερματισμός και αλλοτρίωση». Ενώ η προηγούμενη φρασούλα «διαστολή υποκειμένου και αντικειμένου», είναι παρμένη από την φιλοσοφία, το «κατακερματισμός και αλλοτρίωση» ανήκει στο σύγχρονο λεξιλόγιο των κουλτουριάρηδων.

Συνοψίζοντας: Η χρονικότητα του τάδε ζωγράφου είναι 1) ψευδαίσθηση, 2) απάτη, 3) διάσπαση, 4) εξαλλαγή, 5) διαστολή υποκειμένου και αντικειμένου, 6) κατακερματισμός, 7) αλλοτρίωση.

Κατάλαβε φαίνεται η συγγραφέας ότι μας μπούκωσε αρκετά και σταμάτησε εδώ τον κατάλογο, για να προχωρήσει σε κάποιες επεξηγήσεις: «γι' αυτό κύριο μέλημά του είναι να την εξοστρακίσει». Το «την» αναφέρεται βέβαια στην χρονικότητα, θα μπορούσε όμως ν' αναφέρεται και σε οποιοδήποτε ουσιαστικό θηλυκού γένους που αναφέρθηκε πιο πάνω, όπως την ψευδαίσθηση, την απάτη, την εξαλλαγή.

Καταλαβαίνετε λοιπόν τι σύγχυση δημιουργείται όταν κάποιος δεν ελέγχει τα λόγια του; Θέλει να πει ότι ο ζωγράφος προσπαθεί να βγάλει τον χρόνο έξω από το έργο του και για να το πει αυτό αυτό, μας αράδιασε του κόσμου τα αφηρημένα ουσιαστικά. Πως όμως θα το κάνει αυτό (να εξοστρακίσει τη χρονικότητα);

«Αναζητώντας την πρωτογένεια μιας νέας ονοματοθεσίας». Τι σημαίνει άραγε η λέξη «πρωτογένεια»; Μήπως θα πει το πρώτο γένος; Η πρώτη γέννηση; Η πρώτη φάση της ζωής του ανθρώπου; Αλλά εκείνο που είναι για γέλια, είναι η «νέα ονοματοθεσία». Τι θέλει να πει η ποιήτρια, ότι να εξοστρακίσει ο ζωγράφος τον χρόνο από τους πίνακές του, δίνει νέα ονομασία στα πράγματα; Γιατί μιλούμε βέβαια, για ζωγράφο. Και στη ζωγραφική, τι πάει να πει «ονοματοθεσία»; Και ποια είναι η νέα ονοματοθεσία και τι σχέση έχει με την πρωτογένεια, με τη διάσπαση του χρόνου και μ' όλα τ' άλλα που μας είπε παραπάνω;

Και δεν σταματά εδώ, αλλά συνεχίζει: Μέλημα του ζωγράφου είναι να εξοστρακίσει τη χρονικότητα, αναζητώντας, εκτός από την πρωτογένεια μιας νέας ονοματοθεσίας, και την πρωτογένεια μιας «ιδιωματικής γραφής». Αυτό το τελευταίο, παραδόξως φαίνεται κάπως κατανοητό. Υποθετικά πάντα, η ιδιωματική μορφή, είναι μια δική του τεχνοτροπία που αποδίδει το δικό του πρόσωπο ή έστω το ιδίωμα. Κι αυτό το απλό πράγμα, δηλαδή το να βρει ο ζωγράφος το προσωπικό του ύφος, το κάνει μόνο και μόνο για να εξοστρακίσει τον χρόνο; Μυστήρια πράγματα συμβαίνουν στον χώρο της τέχνης κι ακόμα πιο μυστήρια στον χώρο της κριτικής...

Προσέξτε όμως να δείτε, ότι αυτή η ιδιωματική μορφή θα εκκολάψει στην τεχνοκριτικό, πολλά πράγματα παρακάτω: «...μιας ιδιωματικής μορφής, που θα του επιτρέψει την αναδόμηση, ενός κόσμου όπου μέσα του, ερωτικά συγκλίνουν τα πάντα, ικανοποιούνται, αποκαθίσταται».

Εδώ μπαίνει και το ερωτικό στοιχείο. Έτσι, πρωτού τελειώσει το τεχνοκριτικό σημείωμα της κυρίας αυτής, εμείς θα έχουμε γνωρίσει και το πρόβλημα του έρωτα του καλλιτέχνη μας. Αν καταλάβαμε λοιπόν σωστά, ο ζωγράφος προσπαθεί να εξοστρακίσει τον χρόνο, που είναι ένα σωρό πράγματα -αυτά τα περνάμε στο ντούκου- κι αυτό το κάνει αναζητώντας την προσωπική του έκφραση για να ξαναδημιουργήσει (η αναδόμηση που λέγαμε) τον κόσμο και να πετύχει και στον έρωτα, θαρρείς πως ο έρωτας δεν έχει σχέση με τον χρόνο. Βλέπετε λοιπόν, ότι αυτή κουλτουριάρα, με το να θέλει να πει πολλά, τελικά δεν λέει τίποτα;

Το «αφιέρωμα» στα αλαμπουρνέζικα των κουλτουριάρηδων, θα κλείσει με ένα ακόμα μικρό δείγμα της «κουλτούρας» τους. Δεν θα γίνει κάποια ανάλυση, όπως στο προηγούμενο κείμενο. Πάρτε το ως «άσκηση» για το σπίτι και πέστε και σε μας τι καταλάβατε:

«Ο ελλαδικός άνθρωπος στην Ορθοδοξία διατυπώνει τον αρνητικό του νόστο ως «ζώο θεούμενο», μέσα από τον διάλογο του Εγώ του με το Άλλο, ως Ανταρσία ενάντια σε ένα Είναι δίχως Πρόσωπο, αφηγείται το καθολικό του βίωμα, τη διαδικασία ενσάρκωσης στο Εγώ του, την πρόσκτηση, με ενοποιό τον εαυτό του, του διάχυτου και απρόσωπου ως την έλευση του γίγνεσθαι που μετουσιώνεται τώρα, μέσα από την ιστορία του, την διάρκεια της Πράξης του, στο Εσύ και το Εμείς του Εκκαθολικευόμενου Εγώ του...

Ο χριστιανικός άνθρωπος εγκολπώνει το Άλλο στο εκκαθολικευμένο του Εγώ, στο Εσύ και στο Εμείς, «ζωντανό σώμα του Θεού», εκκλησία του. Το Άλλο γίνεται έτσι Εσύ για να θριαμβεύσει ως Εμείς μέσα σε ένα Εγώ μεγαλωμένο δυνάμει στο άπειρο, Έρωτας ως Πράξη του Εσύ έξω από τον Καιρό, και ιστορία ως Πράξη του Εμείς, ενσαρκωμένος Καιρός, συμπίπτουν σε μια δισυπόστατη υφή ενός γίγνεσθαι που εκφράζεται στο Πρόσωπο, στην Παρουσία του Ανθρώπου ως ερωτικής σχέσεως, ως αγαπητικής πράξης».

(Περιοδικό «Αντί», αρ. 239, σελ. 20-21, 1983)

Κείμενα σαν τα παραπάνω, δίνουν το κακό παράδειγμα στη χρήση της γλώσσας, στους νέους που τα διαβάζουν. Η νεότερη γενιά που ψευτομορφώνεται με τέτοια κείμενα, θα γράφει ακόμα χειρότερα και οι παρατηρήσεις της θα είναι και χειρότερες και πιο γελοίες. Ο Στρατής Δούκας έλεγε χαρακτηριστικά, ότι με την λογοτεχνία σήμερα ασχολούνται αποκλειστικά οι άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα από γλώσσα. Τα κακά επομένως είναι δύο:

1) Η διαφθορά των νέων που θα εκφράζονται χειρότερα στο μέλλον.
2) Η διαφθορά της ίδιας της γλώσσας που κι αυτή θα γίνει θολή και νερόβραστη.

Παλαιότερα, κάποιος καθηγητής γλωσσολογίας έλεγε: «Μακριά από τους μορφωμένους!» κι αυτό που έλεγε εκείνος ο αγαθός άνθρωπος, ισχύει εκατό φορές περισσότερο για τους σύγχρονους κουλτουριάρηδες που ούτε τη γλώσσα ξέρουν και ούτε έχουν οργανωμένη σκέψη.

Για όσους συναισθάνονται αυτή την εξαχρείωση της γλώσσας και θλίβονται κατάκαρδα για όλη αυτή την κατάντια, η λύση είναι μία: Να προσέχουμε πολύ τα λόγια μας κι ακόμα περισσότερο τα γραπτά μας. Κάθε τι που λέμε να το σκεφτόμαστε, και προπάντων πρέπει να γράφουμε κατανοητά. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να διαβάζουμε κλασικά κείμενα της λογοτεχνίας μας, που έχουν σωστή και ζωντανή γλώσσα κι επίσης να στήνουμε αυτί στις κουβέντες του λαού.

Ο Σολωμός πήγαινε στις ταβέρνες της Κέρκυρας για ν' ακούσει πρόσφυγες από την Κρήτη που τραγουδούσαν μαντινάδες. Ο Καβάφης πήγαινε στα καφενεία και τα φαρμακεία της ελληνικής παροικίας της Αλεξάνδρειας κι έστηνε αυτί για να τσακώσει καμιά ζωντανή ελληνική φράση.

Ενώ εμείς, σήμερα διαμορφώνουμε τη γλώσσα μας από τις εφημερίδες, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, και χώρια που δεν μας μένει καιρός ούτε να σκεφτούμε, ούτε να χωνέψουμε αυτά που βλέπουμε κι ακούμε. Πάντως, ούτε το να στήνουμε αυτί αρκεί. Χρειάζεται και κάτι ακόμα: Να ασκούμαστε στο γράψιμο. Και η άσκηση γραφής, κρατάει μια ζωή...

Πηγή: Το κείμενο είναι του συγγραφέα Ντίνου Χριστιανόπουλου και αποτελεί διασκευασμένο απόσπασμα από συζήτηση με τον επίσης συγγραφέα Περικλή Σφυρίδη («Αλαμπουρνέζικα ή η γλώσσα των σημερινών κουλτουριάρηδων», πρώτη έκδοση 1990).

Το διαβάσαμε: pare-dose.net

http://www.thessalonikiartsandculture.gr/blog/epilegmena-arthra/alampournezika-i-glossa-ton-koultouriaridon#.VHs_197d4sD

Οι πιο κατάλληλες τροφές για να μην κρυώσετε φέτος το χειμώνα! Προστατευτείτε φυσικά!

Ο χειμώνας μπαίνει και μαζί με αυτόν, οι ιώσεις έχουν αρχίσει ήδη να κάνουν την εμφάνισή τους! Οι κλειστοί χώροι που δεν αερίζονται, η συναναστροφή με πολλά άτομα στη δουλειά, η απότομη αλλαγή της θερμοκρασίας καθώς βγαίνετε από ένα ζεστό χώρο έξω και η ελλιπής διατροφή, είναι μόνο μερικοί από τους παράγοντες που ευθύνονται για την εμφάνιση των κρυολογημάτων!

Και επειδή η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία, δείτε ποιες τροφές θα πρέπει να εντάξετε στη διατροφή σας προκειμένου να τη γλυτώσετε και να μην καθηλωθείτε στο κρεβάτι!

1) Τα ακτινίδια, το ρόδι και γενικά τα εσπεριδοειδή είναι ιδιαίτερα πλούσια σε βιταμίνη C, έχουν αντιοξειδωτικά οφέλη και τονώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα, μειώνοντας τα συμπτώματα του κρυολογήματος . Παράλληλα, τα λεμόνια, τα γκρέιπ φρουτ και τα πράσινα λαχανικά όπως το λάχανο ή μπρόκολο έχουν επίσης αυτή τη βιταμίνη.

2) Οι κολοκύθες και τα μανταρίνια περιέχουν ένα σύμπλεγμα βιταμινών που ενισχύουν, σύμφωνα με μελέτες το σύστημα άμυνας του οργανισμού, βοηθώντας τον να καταπολεμήσει λοιμώξεις. Μάλιστα οι σπόροι κολοκύθας είναι γεμάτοι ψευδάργυρο που δρα κατά των ιώσεων!

3) Το σκόρδο και τα κρεμμύδια αυξάνουν τα επίπεδα άμυνας στον οργανισμό και βελτιώνουν το χρόνο αντίδρασής του στην επίθεση των ιών και των βακτηρίων, χάρη στις αντι-ιικές και αντιβακτηριδιακές τους ιδιότητες.

4) Τα όσπρια και οι ξηροί καρποί είναι τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες και ιχνοστοιχεία που ενισχύουν την ενέργεια του οργανισμού, δρώντας ως φυσικά αντιοξειδωτικά. Ο σίδηρος μάλιστα που περιέχουν απορροφάται πολύ γρήγορα από τον οργανισμό σε σχέση με το σίδηρο που υπάρχει σε άλλες τροφές όπως το σπανάκι.

5) Το μέλι θεωρείται από πολλούς ως το «θεϊκό νέκταρ» και χάρη στη γνωστή αντιοξειδωτική και αντιμικροβιακή του δράση καθώς επίσης και την υψηλή περιεκτικότητά του σε βιταμίνες και μέταλλα, προστατεύει τον οργανισμό από την ανάπτυξη βακτηρίων και μυκήτων.

6) Το γιαούρτι πλούσιο σε προβιοτικά , προστατεύει τον οργανισμό από τον πολλαπλασιασμό επιβλαβών βακτηρίων που είναι υπεύθυνα για τη δημιουργία ιώσεων και ενισχύουν ιδιαίτερα το ανοσοποιητικό σύστημα.

Πηγή: http://www.queen.gr/well-being/YGEIA/item/103322-oi-pio-katalliles-trofes-gia-na-min-kryosete-fetos-to-heimona#ixzz3KYBl9brK

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ 6 ΙΔΑΝΙΚΑ ΒΟΤΑΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΟΥ… ΚΟΨΟΥΝ ΤΟ ΒΗΧΑ!

Μπορεί ο χειμώνας να είναι μια εποχή που μας προσφέρει πολλές ευχάριστες εμπειρίες και αναμνήσεις, ωστόσο είναι αρκετές και οι φορές που μας κάνει να μην «σηκώνουμε κεφάλι» από τα κρυολογήματα και τις ιώσεις. Ένα από τα πιο ενοχλητικά συμπτώματά τους είναι σίγουρα ο βήχας, που μπορεί να αποτελεί έναν μηχανισμό άμυνας του οργανισμού μας και τη στιγμή που πραγματοποιείται οι βλεννώδεις εκκρίσεις να απομακρύνονται από το αναπνευστικό μας σύστημα, ωστόσο, δυσχεραίνει την καθημερινότητά μας αλλά και αποτελεί ένα ισχυρό μέσο μετάδοσης του ιού στους γύρω μας.

 Η φύση, που πρώτη έχει «μεριμνήσει» για όλα τα θέματα υγείας, έχει για ακόμα μια φορά τις λύσεις στο «φαρμακείο» της, αφού τα βότανα που μπορούν να βοηθήσουν στην καταπολέμηση διαφόρων προβλημάτων είναι πολλά. Εμείς, συγκεντρώσαμε 6 από αυτά, που είναι ιδανικά για την καταπολέμηση του ενοχλητικού σε όλους επίμονου βήχα.

1.Ευκάλυπτος
Πρόκειται για ένα αειθαλές δέντρο με αμέτρητες θεραπευτικές ιδιότητες, ανάμεσα στις οποίες και η δράση του ενάντια στις φλεγμονές του αναπνευστικού, το άσθμα αλλά και τον βήχα. Το αιθέριο έλαιό του αποτελεί ένα από τα καλύτερα κατευναστικά του βήχα, ενώ παράλληλα ρευστοποιεί τα φλέματα.

2.Μολόχα
Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, η μολόχα αποτελεί ένα θαυματουργό βότανο, που δρα καταπραϋντικά στο βήχα και βοηθά στη ρευστοποίηση των φλεμάτων. Τα φύλλα της είναι πλούσια σε βιταμίνες Α, Β1, Β2 και C, οι οποίες συνίστανται σε περιπτώσεις καταρροής και φλεγμονής του αναπνευστικού συστήματος.

3.Πεύκο
Μπορεί να μην έχεις στο μυαλό σου πως το πεύκο μπορεί να αποτελέσει κάτι περισσότερο από ένα απλό δέντρο, ωστόσο οι ευεργετικές του ιδιότητες είναι γνωστές και επιβεβαιωμένες. Αποτελεσματικό και ιδανικό για το βήχα, το πεύκο είναι διαδεδομένο για τις αποχρεμπτικές του ιδιότητες, αλλά και κατάλληλο για την μείωση της καταρροής.

4.Νεροκάρδαμο
Ιδανικό βότανο που δρα κατά της βρογχίτιδας, του βήχα αλλά και της καταρροής. Παρά τις ευεργετικές αυτές ιδιότητές του όμως, μετρά και πολλές ακόμα, αφού είναι ένα φυτό πλούσιο σε ιώδιο, σίδηρο, βιταμίνη C και Ε, κάλιο, θείο, φώσφορο και μαγγάνιο, συστατικά άκρως ωφέλιμα για την υγεία μας.

5.Πουλμονάρια
Τα παράξενα φύλλα της που μοιάζουν με πνεύμονες, έδωσαν από μόνα τους την απάντηση στο ερώτημα για το που μπορεί να βοηθήσει το συγκεκριμένο βότανο. Έτσι, από αρχαιοτάτων χρόνων, η πουλμονάρια χρησιμοποιούνταν για την καταπολέμηση προβλημάτων του αναπνευστικού συστήματος και μάλλον τα αποτέλεσματα ήταν ορατά, αφού είναι γνωστή για τις θεραπευτικές της ιδιότητες μέχρι και σήμερα.

6.Λεβάντα
Διαδεδομένη για τις αντιμικροβιακές της ιδιότητες, η λεβάντα μπορεί να δράσει αποτελεσματικά κατά του βήχα και του άσθματος. Είτε μέσω εισπνοών, είτε μέσω εντριβής με το αιθέριο έλαιό της, η λεβάντα έχει αναρίθμητες θεραπευτικές ιδιότητες λόγω της περίπλοκης και σύνθετης σύστασής της, καθώς μερικά μόνο από τα πολύτιμα συστατικά της είναι το αιθέριο έλαιο, η ρητίνη και η τανίνη.

Πηγή: http://www.queen.gr/well-being/YGEIA/item/103441-kryoses-xana-ayta-einai-ta-6-idanika-votana-poy-tha-soy-kopsoyn-to-viha#ixzz3KYBTdbFV

Παράξενα αντικείμενα που έβγαλε μαμά από το στόμα του παιδιού της!

Τα μικρά παιδιά ως γνωστόν βάζουν στο στόμα τους τα πάντα και αν τα αφήσεις από τα μάτια σου μερικά δευτερόλεπτα δεν ξέρεις τι θα συμβεί! Η Βρετανίδα καλλιτέχνις και μανούλα ενός 15 μηνών σήμερα μωρού Lenka Clayton έβγαλε από το στόμα του γιου της 63 αντικείμενα σε διάστημα 7 μηνών, από όταν εκείνος ήταν 8 έως 15 μηνών.

Ο κατάλογος είναι μακρύς και αρκετά ενδιαφέρων και περιλαμβάνει απίθανα αντικείμενα: βελανίδι, μπουλόνι, τσιχλόφουσκα, κουμπιά, καρμπόν, κιμωλία, χριστουγεννιάτικη διακόσμηση, αποτσίγαρο, νομίσματα, κουβαρίστρα, μικρό ξύλινο ανθρωπάκι, αιχμηρά μεταλλικά κομμάτια, εισιτήριο Μετρό, ξηρούς καρπούς, μικρές πέτρες, σφουγγάρι, φακελάκι τσαγιού… Και στη συνέχεια τα έκανε… βιβλίο, η συλλογή των οποίων συνεχίζεται καθώς ο μικρός θα καταπίνει για καιρό ακόμα διάφορα αντικείμενα!

Πηγή: perierga.gr

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία: Ελευθερία Λόγου και Διαδίκτυο

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

 Η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία δεν κυκλοφόρησε σε έντυπη μορφή. Διαβάστε την ανακοίνωση των εργαζομένων και ολόκληρη την ηλεκτρονική έκδοσή της εδώ

* Διαβάστε την πλήρη εκδοχή του άρθρου εδώ, καθώς και όλα τα άρθρα του Τάκη Φωτόπουλου, που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά από τηνεφημερίδα Πράβδα, στη νέα ενότητα στο αρχείο του.

Το θέμα της σχέσης της ελευθερίας του λόγου με το διαδίκτυο επανήλθε στην επικαιρότητα με δύο πολύ πρόσφατα γεγονότα.

Το πρώτο είναι οι μικρό-εκδηλώσεις ανά τον κόσμο, εκτός από κάποιες σημαντικότερες διαδηλώσεις στις Αγγλοσαξονικές χώρες, των γνωστών ως «Ανωνύμων» με τη μάσκα, που μάχονται κατά της διαφθοράς και για περισσότερη διαφάνεια στη δημόσια ζωή. Το νέο στοιχείο βέβαια σε αυτούς δεν είναι τα σαφώς ρεφορμιστικά αιτήματά τους, παρά την επαναστατική ρητορική, αλλά το μέσο που χρησιμοποιούν για να περάσουν το μήνυμά τους, δηλαδή το διαδίκτυο. Στο Λονδίνο, όπου έγινε η μεγαλύτερη διαδήλωσή τους, μέλη τους μιλούσαν για την «ισότητα» και την «δημοκρατία» που καθιερώνει το διαδίκτυο, το οποίο «μπορεί να ρίξει ακόμη και κυβερνήσεις». Στην Ελλάδα, μάλιστα, δεν λείπουν οι «ελευθεριακοί» που διακηρύσσουν ότι «το Διαδίκτυο είναι μια μορφή εικονικής άμεσης δημοκρατίας που δίνει την δυνατότητα στις κυριαρχούμενες ομάδες να αντιδράσουν απέναντι στις κυρίαρχες».

Το δεύτερο γεγονός είναι οι μεγάλες διαστάσεις που έχει πάρει τελευταία το θέμα της ανώνυμης λασπολογίας σε χώρες που θέλουν ακόμη να τηρούν τουλάχιστον τα προσχήματα μιας αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας». Στην Βρετανία, ιδιαίτερα, έχει κορυφωθεί η αγανάκτηση του κοινού για τους ανώνυμους λασπολόγους στο διαδίκτυο που συκοφαντούν, βρίζουν και χρησιμοποιούν προσωπικά δεδομένα και παραποιημένες φωτογραφίες, είτε στρέφονται γενικά εναντίον άλλων χρηστών, είτε ειδικά ενάντια σε ανθρώπους που υπογράφουν τις απόψεις τους. Το αποτέλεσμα της γενικής κατακραυγής ήταν να αναγκαστούν οι ελίτ (που κάθε άλλο παρά εχθρικές είναι στο διαδίκτυο όταν τους εξυπηρετεί!) να πάρουν μέτρα για την προστασία των θυμάτων της λασπολογίας, φθάνοντας στον τετραπλασιασμό των σχετικών ποινών.

Και όσον αφορά μεν στους ισχυρισμούς των «Ανωνύμων» κ.λπ., εύκολα μπορεί να δειχθεί ότι ελάχιστη σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Δεν γνωρίζω κανένα καθεστώς υποστηριζόμενο από την Υπερεθνική Ελίτ που διαχειρίζεται τη ΝΔΤ, το οποίο έπεσε χάρη στο διαδίκτυο και τις συναφείς εκδηλώσεις των «αγανακτισμένων» (βλ. Ισπανία, Ελλάδα, ΗΠΑ κ.λπ.). Τα μόνα καθεστώτα, όπου το διαδίκτυο έπαιξε πράγματι σημαντικό ρόλο για τη πτώση τους, ήταν όσα είχε προδιαγράψει η ίδια η Υ/Ε να ανατρέψει μέσα από βελούδινες «επαναστάσεις» (Αραβική «Άνοιξη», Ανατολική Ευρώπη κ.ο.κ.)! Ακόμη, η πραγματική δημοκρατία και η ισότητα δεν έχουν σχέση ούτε με ατομικές ελευθερίες, ούτε με το διαδίκτυο, που αναφέρονται στην φιλελεύθερη αντίληψη της δημοκρατίας, και, επομένως, δεν έχουν καμιά σχέση με την κλασική έννοια της άμεσης δημοκρατίας. Η πραγματική δημοκρατία προϋποθέτει άλλωστε «πρόσωπο-με-πρόσωπο» συνελεύσεις, όπου μέσα από τις συζητήσεις των ενεργών πολιτών, και όχι βέβαια απλώς των «ειδικών», μπορεί να εκφραστεί η συλλογική πολιτική βούληση. Η διαδικτυακή δημοκρατία είναι, δηλαδή, σαφής διαστρέβλωση της άμεσης δημοκρατίας.

Τα παραπάνω δεν σημαίνουν, βέβαια, ότι το διαδίκτυο δεν έχει και σημαντικές θετικές διαστάσεις. Πράγματι, εκεί μπορούν να δημοσιευθούν και αντισυστημικές απόψεις που θα αποκλειόντουσαν από τα κλασικά μίντια. Αλλά, εκεί είναι και η παγίδα. Εφόσον το ίδιο το διαδίκτυο το ελέγχουν τελικά οι ελίτ της Υ/Ε, μέσω των πολυεθνικών (Google, Facebook κ.λπ.), αυτές έχουν τον τελικό λόγο για το τι και πως περνά στο διαδίκτυο. Και είναι γνωστά τα παραδείγματα αποκλεισμού χρηστών, ακόμη και ιστοσελίδων, όταν αρχίζει να γίνονται επικίνδυνες για τις ελίτ.

Ακόμη, το διαδίκτυο παίζει σημαντικό ρόλο σε κινητοποιήσεις, όπου η ανωνυμία, σαν μέσο προστασίας από την εξουσία, είναι αναγκαία. Οι σημαντικές κινητοποιήσεις και καταλήψεις φοιτητών και μαθητών θα ήταν για παράδειγμα αδύνατες αν εξαρτιόντουσαν από τους Νόμους της κάθε Χούντας (κοινοβουλευτικής ή μη) και τους φανατικούς εκτελεστές τους σε εκπαίδευση και δικαιοσύνη.

Όμως, εάν η διαδικτυακή ανωνυμία είναι πράγματι αναγκαία στη κριτική της εξουσίας ―και με αυτή την έννοια αποτελεί μορφή άσκησης ελευθερίας― όπως κάθε πραγματική ελευθερία, ή θα είναι αυτοπειθαρχούμενη ή δεν είναι ελευθερία. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος άλλωστε που αντιμετώπιζε, ιστορικά, η άμεση δημοκρατία ήταν ακριβώς η έλλειψη αυτοπειθαρχίας, που προϋποθέτει υψηλό επίπεδο συνειδητοποίησης των πολιτών. Η μη δημοσίευση, για παράδειγμα, συκοφαντικών ή υβριστικών σχολίων, καθώς και ατεκμηρίωτων καταγγελιών και χαρακτηρισμών, θα έπρεπε να είναι αυτονόητη προϋπόθεση για την χρήση της ανωνυμίας. Ακόμη μάλιστα περισσότερο εάν παρόμοια λασπολογικά σχόλια και χαρακτηρισμοί στρέφονται όχι κατά οργάνων της εξουσίας, αλλά κατά ανθρώπων που έχουν δείξει απόλυτη συνέπεια στον αγώνα κατά της εξουσίας, οπότε βέβαια η ανωνυμία δεν χρησιμοποιείται πια σαν μέσο προστασίας κατά της εξουσίας, αλλά σαν μέσο προστασίας της ίδιας της εξουσίας και των οργάνων της κατά των εχθρών της! Στην περίπτωση όμως αυτή, μιλούμε για πολιτική λασπολογία που δεν έχει καμιά σχέση με την ελευθερία του λόγου, αλλά, αντίθετα, με την ελευθερία που χρειάζονται οι επαγγελματίες του είδους για να κάνουν άνετα τη δουλειά τους.

Στην Ελλάδα, ιδιαίτερα, αυτοί που διαφεντεύουν το προτεκτοράτο μας έχουν εξασφαλίσει την πλήρη ατιμωρησία των οργάνων τους. Ενδεικτικά: η εξύβριση, ακόμη και μέσω διαδικτύου, έχει ουσιαστικά αποποινικοποιηθεί, εφόσον με πρόσφατη νομοθετική αλλαγή παραγράφεται μέσα σε ένα χρόνο. Δηλαδή, πολύ πριν (στην Ελλάδα!) φθάσει στο ακροατήριο. Ακόμη, εάν ο λασπολογούμενος καταφύγει στην υπηρεσία δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος για τον εντοπισμό του κουκουλοφόρου, μπορεί να περάσουν και δύο χρόνια και να μην τον έχουν εντοπίσει, με αποτέλεσμα να πάει η υπόθεση στο αρχείο (όπως γνωρίζω από προσωπική εμπειρία με κουκουλοφόρο που με λασπολογεί για τρία χρόνια!). Και το κερασάκι: αν ο λασπολογούμενος ζητήσει να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα για να σταματήσει άμεσα η λασπολογία, το δικαστήριο πιθανότατα θα αποφανθεί ότι δεν υπάρχει τίποτα επείγον που να τα δικαιολογεί και θα του συστήσει να κάνει τακτική αγωγή ή μήνυση, που επίσης θα χρειαστούν 1-2 χρόνια να εκδικασθούν, ενώ στο μεταξύ θα συνεχίζεται η λασπολογία! Δηλαδή, πλήρης απουσία κοινωνικών ελέγχων στο διαδίκτυο. Όμως, όπως η απουσία κοινωνικών ελέγχων στην αγορά οδήγησε στη σημερινή ζούγκλα, ανάλογα αποτελέσματα θα έχει και ο αντίστοιχος «διαδικτυακός νεοφιλελευθερισμός»…

ΠΗΓΗ: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (23 Νοεμβρίου 2014)

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/