Μνήμη των Αγίων Αποστόλων Σίλα, Σιλουανού, Κρήσκεντος, Επαινετού και Ανδρονίκου, Ιουλίττης εκ Καισαρείας

Οι Άγιοι Σίλας, Σιλουανός, Επαινετός, Κρήσκης και Ανδρόνικος (εορτή Ανδρόνικος).

Οι Άγιοι Σίλας, Σιλουανός, Επαινετός, Κρήσκης και Ανδρόνικος, ήταν πέντε από τούς εβδομήκοντα μαθητές του Κυρίου. Όλοι υπηρέτησαν το Ευαγγέλιο του Χριστού. Ο Σίλας φυλακίστηκε μαζί με τον Παύλο στους Φιλίππους της Μακεδονίας. Μετά από πολλούς μόχθους και μακρά πορεία έγινε επίσκοπος Κορίνθου. Ο Κρήσκης, έγινε επίσκοπος Καρχιδονίας και από την θέση αυτή μόχθησε και υπηρέτησε το Θείο Ευαγγέλιο. Ο Σιλουανός, από το αξίωμα του επισκόπου Θεσσαλονίκης, αγωνίσθηκε και βασανίστηκε και αυτός για την πίστη του στον Κύριο. Με τον ίδιο τρόπο, αγωνίσθηκε και ο Επαινετός σαν επίσκοπος Καρθαγένης. Τέλος και ο Άγιος Ανδρόνικος αγωνίστηκε και βασανίστηκε για την πίστη του στο Ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.Οι θείοι Απόστολοι, ως ουρανοί λογικοί, την δόξαν αστράψαντες, του κενωθέντος εν γη, συμφώνως υμνείσθωσαν, Κρήσκης Σιλουναός τε, και ο ένθεος Σίλας, άμα συν Ανδρονίκω, Επαινετός ο θεόφρων Χριστόν γαρ ικετεύουσι, σώζεσθαι άπαντας.






Η Αγία Ιουλίττη από την Καισαρεία.
Η αγία Ιουλίττη έζησε στην Καισαρεία της Καππαδοκίας, και υπήρξε στα χρόνια του Μεγάλου Βασιλείου, ο όποιος έτρεφε μεγάλη υπόληψη προς αυτή, λόγω της ευσέβειας και των πολλών αρετών της. Η Ιουλίττη είχε μεγάλη περιουσία και πολεμήθηκε από κάποιο πλεονέκτη και άρπαγα ισχυρό, που την έμπλεξε σε δίκες και κίνησε εναντίον της ψευδομάρτυρες. Η Ιουλίττη, παρακάλεσε τον Μέγα Βασίλειο να την προστατέψει. Αυτός, γνωρίζοντας το δίκιο της, δέχτηκε και έγραψε στον Παλλάδιο, άνδρα χρηστό και θεοφοβούμενο, να συνηγορήσει υπέρ της Ιουλίττης στον έπαρχο. Στην ίδια δε γράφει, για να την ενδυναμώσει, ότι "δυνατός δε ο άγιος (θεός) διαγαγείν σε πάσης θλίψεως, μόνον εάν αληθινή και γνησία καρδία ελπίσωμεν επ' αυτόν". Τελικά ο αντίδικος της Ιουλίττης, την κατάγγειλε ότι έβριζε τα -υπέρ της ειδωλολατρίας- διατάγματα του Ιουλιανού. Όταν ρωτήθηκε γι' αυτό η Ιουλίττη, απάντησε ότι καταδικάζει την ειδωλολατρία και καθήκον της είναι να ενισχύει τους χριστιανούς στην αληθινή πίστη. Για την ομολογία της αυτή, καταδικάστηκε και ρίχτηκε στη φωτιά.

Παρόλα αυτά

Κατηγορούμε συχνά τους άλλους για τα λάθη μας λες και εμείς είμαστε παιδία.
Αφού για λίγα λεφτά είμαστε έτοιμοι να «βαφτίσουμε» την μιζέρια μας ευτυχία .
Μπορούμε να πουλήσουμε τα ιερά και τα όσια μας για λίγα παλιόχαρτα .
Αυτή είναι η αλήθεια και δυστυχώς πονάει γιατί είναι διαπεραστική σαν βέλος στην καρδιά.
Πότε παλέψαμε για την ζωή μας κολυμπώντας στα άγρια κύματα της σύγχρονης Ελλάδας πότε αφήσαμε τον εαυτό μας ελεύθερο να κλάψει για τα λάθη του να ζήτηση συγνώμη να συχώρεση το συνάνθρωπο του .
Κάνουμε συνεχώς τα ίδια λάθη φορώντας τα όμορφα ρούχα του εγωισμού μας τρέμοντας στην ιδέα να τα βγάλουμε και να τα κάψουμε.
Στην σύγχρονη κοινωνία μας έμαθαν ότι ο εγωισμός είναι σημάδι ισχυρής προσωπικότητας ενώ δεν είναι τίποτα άλλο από την ξεχασμένη ανθρωπιά που κρύψαμε κρυφά σε κάποιο πατάρι.
Παρόλα αυτά εξακολουθούμε να λεγόμαστε άνθρωποι ...

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 1915

Και όμως τα λόγια αυτά είχαν ειπωθεί μέσα στην βουλή των ελλήνων .

Mην αφήσουμε τους νέους να εγκλωβιστούν στα ανόητα αδιέξοδα της παγκοσμιοποίησης γιατί τότε τα αποτελέσματα θα είναι δυσάρεστα για τους ίδιους