«Νάρκες» κατά Σαμαρά από τον Νταβούτογλου

Ο Τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου ναρκοθετεί το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας της 5ης-6ης Δεκεμβρίου, δηλώνοντας ότι θα συζητήσει ιδέες περί συνεκμετάλλευσης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων με τον ομόλογό του Αντώνη Σαμαρά.

Ασφαλώς, οι απλές συζητήσεις δεν απαγορεύονται ούτε συνεπάγονται ανάληψη δεσμεύσεων. Η δε σύγκληση του συμβουλίου ήταν και παραμένει απαραίτητη, καθώς η Αθήνα και η Αγκυρα οφείλουν να διατηρούν ζωντανό τον διάλογο, προλαμβάνοντας αμοιβαίες παρεξηγήσεις που θα λειτουργούσαν ως σπίθα διμερούς ανάφλεξης και ως καύσιμο μεγαλύτερης αστάθειας στην ευρύτερη περιοχή.

Ωστόσο, οι επισημάνσεις του κ. Νταβούτογλου δείχνουν τρία προβλήματα που ίσως επιδεινωθούν κατά τη διάρκεια του συμβουλίου:

Πρώτον, η Αγκυρα εκμεταλλεύεται «ιδέες» του υπουργού Εξωτερικών Ευ. Βενιζέλου και του γ.γ. του υπουργείου Αν. Μητσιάλη («διάσημος» για τις απαράδεκτες δηλώσεις του για το Κυπριακό τον Ιούλιο). Αμφότεροι είχαν κρίνει, εδώ και πολλούς μήνες, το κεφάλαιο της ενέργειας ως ιδανικό (ελλείψει άλλου) για την ατζέντα του Γ΄ Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας, καθώς δεν είχε υπάρξει πρόοδος στα θέματα του Β΄ Συμβουλίου, του Μαρτίου 2013. Ισως η εξωτερική πολιτική μας πληρώσει άλλη μια «ιδέα» του κ. Βενιζέλου, όπως έχουν πληρώσει η οικονομία και οι παραγωγικές τάξεις τις εμπνεύσεις του για ποικίλες πτυχές του Μνημονίου από τον Μάιο του 2010 ως την άνοιξη του 2012.

Δεύτερον, είναι άξιον απορίας με ποια ιδιότητα Ελλάδα και Τουρκία θα συζητήσουν περί των πλουτοπαραγωγικών πηγών ενός τρίτου κράτους, της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αν η συζήτηση είναι θεωρητική και συνδέεται με τη σταθερότητα στην περιοχή, έχει καλώς. Αν όμως ο κ. Νταβούτογλου επιθυμεί πρακτικό χαρακτήρα των συζητήσεων, αυτός πού θα στηρίζεται; Στην ιδιότητα των δύο χωρών ως εγγυητριών δυνάμεων των Συμφωνιών του 1959-60 που η ίδια η Αγκυρα παραβίασε και εξακολουθεί να καταπατά με τις κατοχικές δυνάμεις της στη Μεγαλόνησο;

Τρίτον, ο κ. Νταβούτογλου, αν και αναφερόταν στο φυσικό αέριο της Κύπρου, πρόσθεσε ότι «δεν μπορεί να μας πουν ότι η Ανατολική Μεσόγειος είναι κλειστή για τους Τούρκους και τους Τουρκοκυπρίους. Αυτό δεν γίνεται»… Αν και δεν ανέφερε το αρκτικόλεξο «ΑΟΖ» ούτε τον γεωγραφικό προσδιορισμό «Καστελόριζο» (και την επήρειά του στον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών), είναι φανερό ότι με τον όρο «Ανατολική Μεσόγειος» δεν θέλει να παρέμβει μόνον στην Κύπρο, αλλά και στα κοιτάσματα δυτικότερα.

Προφανώς, πριν καν αφιχθεί στην Αθήνα, ο κ. Νταβούτογλου επιμένει στην τεχνητή διάκριση Αιγαίου και Θάλασσας της Λεβαντίνης με διάσπαση του ενιαίου συνόλου των θαλάσσιων συνόρων Ελλάδας-  Τουρκίας από τον Εβρο έως το Καστελόριζο. Αμφισβητεί, ταυτόχρονα, το ανατολικό όριο της ελληνικής υφαλοκρηπίδας που επηρεάζεται από τη νήσο Στρογγύλη του συμπλέγματος του Καστελόριζου. Πρόκειται για τη μικρή νήσο που είναι κρίσιμη για τη διαμόρφωση της οριοθετικής γραμμής με την Τουρκία, την Κύπρο και την Αίγυπτο.

Η ελληνική πλευρά δεν μπορεί να μπει σε τέτοια συγκεκριμένη συζήτηση, που θα αποτελούσε την αφετηρία μεταγενέστερης συγκυριαρχίας στον εθνικό πλούτο. Η δε τουρκική επιμονή, ειδικά σήμερα (με κρίσεις στην Ουκρανία κι αλλού), θα δυναμίτιζε τις κοινές στρατηγικές επιδιώξεις Ε.Ε. - ΗΠΑ για την ενεργειακή ανεξαρτησία και σταθερότητα της Ευρώπης και των Βαλκανίων.

Αλέξανδρος Τάρκας
* Εκδότης του περιοδικού «Αμυνα & Διπλωματία» και σύμβουλος ξένων εταιριών μελέτης επιχειρηματικού ρίσκου για τη ΝΑ Ευρώπη   

http://www.dimokratianews.gr/

Ανθρωπιά από μια Κούρδισσα

Οσο η κυβέρνηση και οι αρμόδιοι διπλωμάτες ασχολούνται με την προετοιμασία της επίσκεψης Νταβούτογλου και της ομάδας των υπουργών της κυβέρνησής του στην Αθήνα για τη σύνοδο κορυφής του Δεκεμβρίου, καλό είναι να θυμηθούν ότι έχει ψηφιστεί νόμος που καταδικάζει την άρνηση της Γενοκτονίας των Ελλήνων και των Αρμενίων από τους Τούρκους.

Αισθανόμαστε την ανάγκη να προβούμε σ' αυτή την υπενθύμιση γιατί η τουρκική κυβέρνηση συνεχίζει τις πρακτικές τέλεσης εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και γενοκτονιών, υποστηρίζοντας ανοιχτά τους τζιχαντιστές, για να λύσει πολιτικά προβλήματα, όπως η παρουσία ενοχλητικών Γεζιντί Κούρδων και Ασσυρίων κοντά στα σύνορά της.

Για να αποφευχθούν δε παρεξηγήσεις, να κάνουμε υπόμνηση προς τους αρμοδίους ότι η υποστήριξη της Τουρκίας στους δολοφόνους τζιχαντιστές «επικυρώθηκε» και από τις δηλώσεις του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζον Μπάιντεν στο Χάρβαρντ.

Επειδή δε η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση ακολούθησαν μια ανέντιμη και άκρως προσβλητική για το ελληνικό έθνος, για την Ιστορία της Ελλάδας αλλά και για τις πανανθρώπινες αξίες στάση στο ζήτημα του νόμου που ποινικοποιεί τις γενοκτονίες που έχουν αναγνωριστεί από το ελληνικό Κοινοβούλιο, τους καλούμε να διαβάσουν με προσοχή την πρόταση νόμου που υπέβαλε η βουλευτής Κωνσταντινούπολης του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP) Σαμπαχάτ Τουντζέλ (Sabahat Tuncel) στη Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση.

Στην πρότασή της η Τουντζέλ αιτείται από τον πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να ζητήσει επισήμως συγγνώμη για τη Γενοκτονία των Αρμενίων.

Συγκεκριμένα, ζητεί από τον πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας να αναγνώσει μέσα στην τουρκική Βουλή και με κάθε επισημότητα ένα κείμενο συγγνώμης, το οποίο θα αναγνώσει και δημοσίως στον τόπο του εγκλήματος την επόμενη ημέρα.

Ζητεί επίσης να συγκροτηθεί Επιτροπή Διερεύνησης και Τεκμηρίωσης, που θα ερευνήσει τα κρατικά αρχαία, να οριστεί η 24η Απριλίου Ημέρα Εθνικού Πένθους και να δοθούν αποζημιώσεις και ηθική δικαίωση στα θύματα της Γενοκτονίας.

Παραθέτουμε τμήμα από τις δικαιολογητικές σκέψεις της πρότασης νόμου, οι οποίες, αν μη τι άλλο, καλό είναι να διαβαστούν από τους Ελληνες αρνητές, μπας και διδαχτούν λίγη ανθρωπιά από μια αλεβίτισσα Κούρδισσα:

«Λαμβανομένου υπ' όψιν ότι στην Τουρκία υπάρχουν εθνικές και θρησκευτικές ομάδες οι οποίες λόγω της διαφορετικότητάς τους καταπιέζονται συστηματικά από το κράτος, η έκφραση επίσημης συγγνώμης από το τουρκικό κράτος θα αποτελούσε ένα σημαντικό βήμα για την πραγματική συμφιλίωση με αυτές τις πραγματικότητες.

...Επειδή στο κράτος που δεν έχει αποδεχτεί τα εγκλήματα του παρελθόντος συνεχίζουν να γίνονται εγκλήματα εναντίον μιας ομάδας που έχει στοχοποιηθεί, όπως για παράδειγμα η δολοφονία του Χραντ Ντινκ. Υπό την άποψη αυτή, η έκφραση συγγνώμης θα έχει και την έννοια του "Ποτέ Ξανά".

...Στο ζήτημα της "αποδοχής των εγκλημάτων του παρελθόντος" η δημόσια έκφραση συγγνώμης είναι μόνο ένα μικρό βήμα. Στη συνέχεια απαιτείται πολιτική βούληση της κυβέρνησης για να γίνουν πρακτικά βήματα, με τη συμμετοχή και διεθνών επιτροπών αν απαιτείται.

...Στην πρόταση νόμου προβλέπεται η ανακήρυξη Ημέρας Εθνικού Πένθους, η οποία θα βοηθήσει την ουσιαστική ενίσχυση των δεσμών κοινωνίας και κράτους καθώς και των δεσμών μεταξύ των διάφορων ομάδων που υπάρχουν στην Τουρκία.

Με το σχέδιο νόμου ζητείται επίσης η ρύθμιση θεμάτων, όπως είναι η καταβολή αποζημιώσεων στα θύματα καθώς και η ηθική τους δικαίωση».

 http://www.dimokratianews.gr/  

Σάββας Καλεντερίδης

  

Krugman: Μην πυροβολείτε την Ελλάδα, η Γερμανία φταίει

Άννα Φαλτάιτς 
anna@euro2day.gr

Μπορεί από τότε που ξέσπασε η κρίση όλοι να «δείχνουν» την Ελλάδα ως το «κακό παιδί», ωστόσο η ανεύθυνη συμπεριφορά μιας άλλης χώρας είναι αυτή που βρίσκεται στον πυρήνα της καταστροφής της ευρωζώνης, υποστηρίζει σε άρθρο του στους New York Times ο Paul Krugman.

Η αμερικανική οικονομία φαίνεται ότι επιτέλους αρχίζει να βγαίνει από την βαθιά τρύπα που είχε πέσει κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Δυστυχώς, η Ευρώπη, το άλλο επίκεντρο της κρίσης, δεν μπορεί να πει το ίδιο. Η ανεργία στην ευρωζώνη έχει «κολλήσει» σε σχεδόν διπλάσιο επίπεδο από αυτό των ΗΠΑ, ενώ ο πληθωρισμός είναι μακράν χαμηλότερος του επίσημου στόχου, με τον κίνδυνο του ξεκάθαρου αποπληθωρισμού να αιωρείται.

Οι επενδυτές το έχουν προσέξει αυτό. Τα ευρωπαϊκά επιτόκια έχουν κάνει «βουτιά», με την απόδοση των γερμανικών μακροπρόθεσμων ομολόγων να διαμορφώνεται στο μόλις 0,7%. Πρόκειται για απόδοση που κάποτε σχετίζαμε τον ιαπωνικό αποπληθωρισμό και οι αγορές πράγματι σηματοδοτούν ότι περιμένουν η Ευρώπη να βιώσει την δική της «χαμένη δεκαετία».

Γιατί βρίσκεται σε τόσο δύσκολη θέση η Ευρώπη; Η γενικά αποδεκτή θεωρία μεταξύ των ευρωπαίων νομοθετών είναι ότι αυτό που βλέπουμε είναι το τίμημα της ανευθυνότητας: ορισμένες κυβερνήσεις δεν κατάφεραν να συμπεριφερθούν με τη σύνεση που απαιτεί ένα κοινό νόμισμα, επιλέγοντας αντιθέτως να υποκύψουν στους παραπλανημένους ψηφοφόρους και να παραμείνουν προσκολλημένες σε αποτυχημένα οικονομικά δόγματα. Και αν θέλετε τη δική μου γνώμη (και ορισμένων άλλων οικονομολόγων που έχουν εξετάσει σε βάθος το ζήτημα), αυτή η ανάλυση είναι ουσιαστικά σωστή, μόνο που έχουν κάνει λάθος στην ταυτότητα των «κακών παικτών».

Διότι η κακή συμπεριφορά στην «καρδιά» της ευρωπαϊκής καταστροφής δεν προέρχεται από την Ελλάδα, ή την Ιταλία, ή τη Γαλλία, αλλά από τη Γερμανία.

Δεν αρνούμαι ότι η ελληνική κυβέρνηση συμπεριφέρθηκε ανεύθυνα πριν την κρίση, ή ότι η Ιταλία έχει μεγάλο πρόβλημα με την στασιμότητα της παραγωγής. Όμως η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα της οποίας το δημοσιονομικό «χάλι» είναι μοναδικό, ενώ τα μακροχρόνια προβλήματα της Ιταλίας δεν είναι η πηγή της αποπληθωριστικής κίνησης της Ευρώπης. Αν προσπαθήσετε να ταυτοποιήσετε τις χώρες οι πολιτικές των οποίων ήταν ανάρμοστες πριν την κρίση και έχουν πλήξει την Ευρώπη από τότε που ξέσπασε η κρίση, και οι οποίες αρνούνται να μάθουν από την εμπειρία, όλα δείχνουν ότι η Γερμανία ήταν ο χειρότερος «παίκτης».

Σκεφτείτε, ιδιαίτερα, τη σύγκριση μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας.

Η Γαλλία βλέπει πολλά αρνητικά δημοσιεύματα, με μεγάλη συζήτηση να γίνεται ιδιαίτερα για την υποτιθέμενη απώλεια της ανταγωνιστικότητάς της. Αυτή η συζήτηση υπερβάλει σε μεγάλο βαθμό σε σχέση με την πραγματικότητα: δεν θα γνωρίζατε ποτέ από τα περισσότερα δημοσιεύματα του Τύπου ότι η Γαλλία έχει ένα πολύ μικρό εμπορικό έλλειμμα. Ποιο είναι όμως το ζήτημα εδώ; Έχει διαβρωθεί η ανταγωνιστικότητα της Γαλλίας από την υπερβολική αύξηση του κόστους και των τιμών;

Όχι. Από τότε που γεννήθηκε το ευρώ, το 1999, ο αποπληθωριστής της Γαλλίας έχει αυξηθεί κατά 1,7% ετησίως, ενώ το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος έχει αυξηθεί κατά 1,9% ετησίως. Και τα δυο νούμερα ευθυγραμμίζονται με τον στόχο της ΕΚΤ για πληθωρισμό λίγο χαμηλότερο του 2%, αλλά και με ότι συμβαίνει στις ΗΠΑ. Αντιθέτως, η Γερμανία, συμπεριφέρεται με τελείως ανάρμοστο τρόπο, με τις τιμές και το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος να αυξάνονται κατά 1% και 0,5% αντίστοιχα.

Και δεν είναι μόνο στη Γαλλία όπου τα κόστη βρίσκονται περίπου εκεί που πρέπει να βρίσκονται. Η Ισπανίαείδε τα κόστη και τις τιμές να αυξάνονται κατά τη διάρκεια της «φούσκας» των ακινήτων, όμως σε αυτό το σημείο όλες οι υπερβολές εξαλείφθηκαν μετά από χρόνια ανεργίας και περιορισμού των μισθών. Η αύξηση του κόστους στην Ιταλία ήταν πράγματι υπερβολικά υψηλή, όχι όμως τόσο υπερβολικά, όσο υπερβολικά χαμηλή είναι αυτή της Γερμανίας.

Με άλλα λόγια, εάν πράγματι υπάρχει πρόβλημα ανταγωνιστικότητας στην Ευρώπη, αυτό προκλήθηκε από τις πολιτικές ισχυροποίησης της Γερμανίας σε βάρος των ανταγωνιστών, οι οποίες στην ουσία εξάγουν τον αποπληθωρισμό στις γειτονικές της χώρες.

Και με το χρέος τι γίνεται; Δεν πληρώνει η Ευρώπη εκτός Γερμανίας το τίμημα της παρελθούσας δημοσιονομικής ανευθυνότητας; Στην πραγματικότητα, αυτό αφορά την Ελλάδα και κανέναν άλλον. Και είναι λάθος ιδιαίτερα στην περίπτωση της Γαλλίας, η οποία δεν αντιμετωπίζει καμία δημοσιονομική κρίση. Η Γαλλία μπορεί να δανειστεί μακροπρόθεσμα με ιστορικά χαμηλά επιτόκια στο 1%, λίγο υψηλότερα δηλαδή από την Γερμανία.

Ωστόσο, οι ευρωπαίοι νομοθέτες φαίνονται αποφασισμένοι να επιρρίψουν ευθύνες στις λάθος χώρες και στις λάθος πολιτικές για τα προβλήματά τους. Είναι αλήθεια ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει κυκλοφορήσει ένα σχέδιο για να τονώσει την οικονομία με δημόσιες επενδύσεις, όμως τα δημόσια κεφάλαια είναι τόσο μικρά σε σχέση με το πρόβλημα, που το σχέδιο είναι σχεδόν αστείο. Και, στο μεταξύ, η Κομισιόν προειδοποιεί τη Γαλλία, η οποία έχει το χαμηλότερο κόστος δανεισμού στην ιστορία της, ότι μπορεί να έρθει αντιμέτωπη με πρόστιμα διότι δεν έχει μειώσει αρκετά το έλλειμμα του προϋπολογισμού της.

Με την επίλυση του προβλήματος του υπερβολικά χαμηλού πληθωρισμού στη Γερμανία τι γίνεται; Η πολύ επιθετική νομισματική πολιτική μπορεί να είναι αποτελεσματική (αν και δεν θα βασιζόμουν σε αυτό), όμως οι γερμανοί αξιωματούχοι προειδοποιούν κατά τέτοιων πολιτικών διότι μπορεί έτσι να «τη γλιτώσουν» οι οφειλέτες.

Αυτό που βλέπουμε, συνεπώς, είναι η εξαιρετικά καταστροφική δύναμη των κακών ιδεών. Δεν φταίει αποκλειστικά και μόνο η Γερμανία –η Γερμανία είναι ένας μεγάλος «παίκτης» στην Ευρώπη, όμως μπορεί να επιβάλει αποπληθωριστικές πολιτικές μόνο επειδή ένα τόσο μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής ελίτ έχει πιστέψει αυτή την αφήγηση. Και θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι θα είναι αυτό που θα τους προσγειώσει στην πραγματικότητα.

http://www.euro2day.gr/specials/opinions/article/1279867/krugman-mhn-pyrovoleite-thn-ellada-h-germania.html