Κυριακή 8 Μαΐου 2016

Οδυσσέας Ανδρούτσος 1788 – 1825

Οδυσσέας Ανδρούτσος

Από τους επιφανέστερους στρατιωτικούς ηγέτες της Επανάστασης του ‘21. Έπεσε θύμα των εμφύλιων διαμαχών κατά τη διάρκεια του Αγώνα και σκοτώθηκε από χέρι ελληνικό.
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1788 και ήταν ο μονάκριβος γιος του ξακουστού αρβανίτη αρματολού της Ρούμελης Αντρέα Βερούση ή Καπετάν Ανδρούτσου και της Ακριβής Τσαρλαμπά, κόρης προεστού της Πρέβεζας. Στο νησί του Οδυσσέα είχε καταφύγει η μητέρα του για να γλιτώσει από την καταδίωξη των Τούρκων, επειδή ο πατέρας του είχε ακολουθήσει τον θαλασσομάχο Λάμπρο Κατσώνη στις ανά το Αιγαίο περιπέτειές του. Εκεί βαφτίστηκε το 1792 από τη γυναίκα του Κατσώνη, Μαρουδιά, που για τον ίδιο λόγο είχε ζητήσει κι αυτή άσυλο στο νησί. Προς τιμή του ομηρικού ήρωα, του δόθηκε το όνομα Οδυσσέας. Ο ίδιος, όμως, πατρίδα του θεωρούσε την πατρίδα του πατέρα του, τις Λιβανάτες της Λοκρίδας.
Όταν ο Αλή Πασάς έμαθε πως ο φίλος του καπετάν Ανδρούτσος, που εν τω μεταξύ είχε αποκεφαλιστεί από τους Τούρκους το 1797, άφησε γιο, τον πήρε κοντά του στην αυλή του στα Γιάννενα, που αποτελούσε τότε σπουδαίο στρατιωτικό σχολείο, στο οποίο μαθήτευσαν αρκετοί Έλληνες αγωνιστές του '21. Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον μεγάλωσε ο μικρός Οδυσσέας. Εκεί έμαθε τα πρώτα γράμματα και να μιλάει ιταλικά και αρβανίτικα. Η σωματική του δύναμη ήταν παροιμιώδης και διηγούνται αναρίθμητα κατορθώματά του. Κάποιος βιογράφος του γράφει, ότι «επήδα ως έλαφος, έτρεχεν ως ίππος και ίππευεν ως Κένταυρος».
Το 1816 ο Αλή Πασάς τον έστειλε αρματολό στη Λειβαδιά, αφού τον πάντρεψε πρώτα με την Ελένη Καρέλη. Εκεί έμεινε ως τις παραμονές του 1821. Τον Οκτώβριο του 1820, μετά από διαμάχη με τους τοπικούς άρχοντες, έφυγε και τη θέση του πήρε ο Αθανάσιος Διάκος. Από το 1818 ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας και ένθερμος υποστηρικτής του Αγώνα.
Μόλις ξέσπασε η Επανάσταση βρέθηκε αμέσως στις πρώτες γραμμές του Αγώνα και ανέλαβε να ξεσηκώσει τους Έλληνες της Ανατολικής Ρούμελης. Στις 8 Μαΐου του 1821 κλείνεται με άλλους 117 πολεμιστές στο Χάνι της Γραβιάς και χαρίζει στον Αγώνα μία από τις πιο δοξασμένες μάχες, που τον επέβαλε ως τον στρατιωτικό αρχηγό της Ρούμελης. Η νίκη του Ανδρούτσου στη Γραβιά έσωσε την επανάσταση από βέβαιο κίνδυνο, καθώς ο Ομέρ Βρυώνης με 8.000 άνδρες βάδιζε ακάθεκτος προς την εξεγερμένη Πελοπόννησο.
Το 1822 φθάνει στην Αθήνα και αναλαμβάνει τη διοίκηση του κάστρου της Ακρόπολης, με φρούραρχο τον Γιάννη Γκούρα. Στην Ακρόπολη έκανε διάφορα οχυρωματικά έργα και την εξασφάλισε με νερό που δεν είχε. Στο μεταξύ, νέα εχθρικά σώματα πλημμύρισαν τη Ρούμελη. Κι επειδή ο Οδυσσέας δεν είχε αρκετές δυνάμεις να αντισταθεί, αναγκάσθηκε να συνθηκολογήσει μαζί τους. Ήταν τα λεγόμενα «καπάκια» (προφορικές συμφωνίες), ένα τέχνασμα για να κερδίσει χρόνο, το οποίο όμως παρεξηγήθηκε από τους εχθρούς του (κοτσαμπάσηδες της Ανατολικής Ρούμελης και Ιωάννης Κωλέττης), που δεν τον συμπαθούσαν, λόγω της μεγάλης επιρροής που ασκούσε στο λαό.
Ο Ανδρούτσος, οργισμένος από τη συμπεριφορά των πολιτικών, παραιτείται και η κυβέρνηση στέλνει τον Νούτσο και τον Παλάσκα να τον αντικαταστήσουν. Υποψιαζόμενος ότι οι δύο απεσταλμένοι της κυβέρνησης έρχονται να τον σκοτώσουν, χάνει την ψυχραιμία του και με την ανοχή του οι άνδρες του τους σκοτώνουν. Ο Κωλέττης τον επικηρύσσει για 5.000 γρόσια και ο Υπουργός Εκκλησιαστικών επίσκοπος Ανδρούσης Ιωσήφ τον αφορίζει. Όμως, η κάθοδος του Δράμαλη αναγκάζει την κυβέρνηση να ανακαλέσει την επικήρυξη και τον αφορισμό του Ανδρούτσου, ο οποίος αναλαμβάνει ξανά δράση. Δεν κατορθώνει να εμποδίσει την κάθοδο του Οθωμανού πολέμαρχου στην Πελοπόννησο, αλλά δεν αφήνει να περάσουν εφοδιοπομπές και ενισχύσεις για τη στρατιά του.
Μετά την καταστροφή του Δράμαλη, ο Ανδρούτσος επέστρεψε στην Αθήνα και ίδρυσε δύο σχολεία στην Αθήνα και κάλεσε τον Κοραή από την Ευρώπη και τον Βάμβα από την Κεφαλλονιά να έρθουν να διδάξουν, χωρίς να εισακουσθεί. Γρήγορα, νέες στρατιωτικές επιχειρήσεις τον έκαναν να φύγει από την Αθήνα για την Ανατολική Ρούμελη. Τον Νοέμβριο του 1822 ηττάται από τον Κιοσέ Μεχμέτ στο Δαδί και παραλίγο να αιχμαλωτισθεί, ενώ τον Ιούλιο του 1823 ανακόπτει στη Βοιωτία την εκστρατεία του Γιουσούφ Περκόφτσαλη Πασά.
Ο ηρωισμός του, το προοδευτικό του πνεύμα και το ομηρικό του όνομα, στάθηκαν αφορμή να θέλουν να τον γνωρίσουν όλοι οι Ευρωπαίοι φιλέλληνες που κατέβηκαν στην επαναστατημένη Ελλάδα. Με πολλούς από αυτούς συνεργάστηκε για διάφορα κοινωφελή έργα και τον φίλο του λόρδου Βύρωνα, τον Άγγλο Έντουαρντ Τρελόνι, τον έκανε γαμπρό του, δίνοντάς του την ετεροθαλή αδελφή του Ταρσίτσα.
Η διαμάχη του και ο παραγκωνισμός του από τους αντιπάλους του ανάγκασαν τον πεισματάρη και οξύθυμο πολέμαρχο να πάρει τους άνδρες του και να έλθει στη Βοιωτία στις αρχές του 1825. Εκεί προέβη σε νέα «καπάκια» με τους Τούρκους, με σκοπό να εκβιάσει την κυβέρνηση, χωρίς όμως να προδώσει την επανάσταση. Οι εχθροί του βρήκαν μία ακόμη ευκαιρία να χαρακτηρίσουν την πράξη του αντεθνική και τον ίδιο προδότη. Η κυβέρνηση έστειλε εναντίον του ισχυρή στρατιωτική δύναμη, με αρχηγό τον παλαιό του φίλο Γιάννη Γκούρα, που από καιρό είχε γίνει ο προσωπικός του εχθρός.
Ο Οδυσσέας, αποφεύγοντας συστηματικά κάθε συμπλοκή με τα κυβερνητικά σώματα για να μη χυθεί πολύτιμο αδελφικό αίμα, αποτραβήχτηκε στις Λιβανάτες. Ύστερα από μερικές μικροσυμπλοκές στις αρχές Απριλίου παραδόθηκε στον Γκούρα (7 Απριλίου 1825), με τη ρητή υπόσχεση ότι θα τον έστελνε στην Πελοπόννησο για να δικαστεί από τη Διοίκηση.
Ο Γκούρας, όμως, δεν κράτησε την υπόσχεσή του. Τον φυλάκισε στην Αθήνα, πάνω στην Ακρόπολη. Επειδή, στο μεταξύ, ξεσηκώθηκαν διάφοροι αγωνιστές, με πρώτο τον Καραΐσκάκη, για την άδικη κακομεταχείριση του Ανδρούτσου κι επειδή ο ίδιος ζητούσε να περάσει το συντομότερο από δίκη, ο Γκούρας πρόσταξε να τον θανατώσουν στις 5 Ιουνίου του 1825.
Για να καλύψουν το έγκλημά τους πέταξαν το πτώμα του στο λιθόστρωτου του Ναού της Απτέρου Νίκης και διέδωσαν πως ο φυλακισμένος προσπάθησε να αποδράσει και σκοτώθηκε. Τον έθαψαν προσωρινά στην εκκλησία της Σωτήρας στο Ριζόκαστρο. Η αλήθεια δεν άργησε να αποκαλυφθεί και η ιστορία τον αποκατέστησε ηθικά, τοποθετώντας τον ανάμεσα στους κορυφαίους ήρωες του της Ελληνικής Επανάστασης. Μα και το κράτος τον δικαίωσε. Το 1865 έγινε με μεγάλη επισημότητα και στρατιωτικές τιμές η μετακομιδή των οστών του στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών, όπου σήμερα υπάρχει ο τάφος του.


ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/840#ixzz4868SixCS

Επίθεση Καμμένου στα κόμματα της αντιπολίτευσης

«Διαλύσατε με το PSI τα ταμεία και μετά ψηφίσατε 58,6 δισ. μέτρα και έρχεστε σήμερα εδώ και αντί να ακολουθήσετε μια εθνική προσπάθεια, κάνετε τους παλικαρισμούς και τους λεονταρισμούς που έκαναν κάποιοι άλλοι», υπογράμμισε ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων

Σφοδρή επίθεση στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ εξαπέλυσε ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων,Πάνος Καμμένος, κατά την ομιλία του στη Βουλή, κατηγορώντας τα κόμματα της αντιπολίτευσης ότι τα δικά τους σπασμένα πληρώνει ο λαός και σήμερα αντί να ακολουθούν την εθνική προσπάθεια κάνουν παλικαρισμούς και λεονταρισμούς.

Ο κ. Καμμένος, κατά την τοποθέτησή του στη Βουλή, τόνισε ότι τα μέτρα που πάρθηκαν από το 2010 ως το 2014 είναι 58,6 δισ. ευρώ και τα σημερινά μέτρα μέχρι και το 2018, είναι 5 δισ. «Διαλύσατε με το PSI τα ταμεία και μετά ψηφίσατε 58,6 δισ. μέτρα. Έρχεστε σήμερα εδώ και αντί να ακολουθήσετε μια εθνική προσπάθεια, κάνετε τους παλικαρισμούς και τους λεονταρισμούς που έκαναν κάποιοι άλλοι», υπογράμμισε ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων.

Τόνισε δε ότι στο διαδίκτυο γίνεται ολόκληρη καμπάνια από διανοούμενους και διεθνείς προσωπικότητες απ' όλο τον κόσμο υπέρ της Ελλάδας και υπογράμμισε ότι «δυστυχώς το μόνο που ακούσαμε εδώ σήμερα από τους αρχηγούς της αντιπολίτευσης είναι μεταξύ της κατσίκας του κ. Θεοδωράκη και των γελοιογραφιών του Αρκα του κ. Μητσοτάκη».

Ο κ. Καμμένος δήλωσε ότι στη Δημοκρατία υπάρχουν διαδικασίες, δεν εκλέγουν οι εταιρείες δημοσκόπων, ούτε οι τραμπούκοι, ούτε τα κανάλια, οι πολίτες εκλέγουν κυβέρνηση, για 4 χρόνια. «Θα στεναχωρηθούν  πολλοί για την εικονική πραγματικότητα που τους δημιουργούν οι φίλοι τους», δήλωσε.

«Η κυβέρνηση αυτή», όπως είπε, «κατάφερε με σκληρή διαπραγμάτευση να μειώσει στο 1/3 από αυτά που είχατε υπογράψει εσείς και κατηγόρησε τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκο Μητσοτάκη πως επιστρέφει και χρησιμοποιεί μια στείρα πολιτική αντιπαράθεσης. Έπρεπε να διδαχθεί από τον κ. Μειμαράκη», είπε ο κ. Καμμένος.

Ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων εξαπέλυσε επίθεση κατά κάποιων μέσων για τα διαφημιστικά κονδύλια και κατηγόρησε τον πρόεδρο του Ποταμιού ότι ευνοήθηκε και το protagon, που ιδρύθηκε από τον κ. Θεοδωράκη.
 
«Τα δαφημιστικά κονδύλια των τραπεζών που δημοσιεύτηκαν   αναφέρονται σε όλα τα ΜΜΕ;», είπε ο κ. Καμμένος και κάλεσε τον Εισαγγελέα να ερευνήσει τις διαφημιστικές εισφορές σε συγκεκριμένα μέσα και δημόσιους οργανισμούς. «Πολλά μέσα πληρώνονται από τις τράπεζες για να λένε αυτά που λένε», είπε μεταξύ άλλων ο κ Καμμένος στη Βουλή.
http://www.protothema.gr/politics/article/576329/epithesi-kammenou-sta-kommata-tis-adipoliteusis/

ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ Υπέρ της ιδιωτικής Ασφάλισης τάχθηκε ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων

Υπέρ της ιδιωτικής Ασφάλισης τάχθηκε ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων, Βασίλης Λεβέντης, που επανέλαβε ότι πρέπει να κοπούν συντάξεις σε όσους έχουν εισόδημα 3.000 ευρώ αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά πως έχει αναλάβει το ρόλο του λαγού για τη διευκόλυνση των μέτρων που φέρνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
«Κάποια στιγμή θα τη δούμε σε ιδιωτικά χέρια εκεί βαδίζουμε μην έχουμε αυταπάτες», ανέφερε στην Ολομέλεια της Βουλής ο Βασίλης Λεβέντης και αναφερόμενος στο σύστημα της ιδιωτικής Ασφάλισης των ΗΠΑ σημείωσε «αναγκαστικά θα σκεφτούμε και αυτό».
Επιπλέον απέφυγε να κάνει έστω και την παραμικρή κριτική στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης που καταργεί τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης.
Για τις μειώσεις συντάξεων για μια ακόμα φορά πλειοδότησε λέγοντας ότι θα πρέπει να κοπούν οι συντάξεις σε όσους έχουν εισόδημα πάνω από 3.000 ευρώ επικαλούμενος τους νέους εργαζόμενους που λαμβάνουν 400 ευρώ το μήνα ισχυριζόμενος με πως με αυτόν τον τρόπο θα ενισχυθεί το αίσθημα δικαιοσύνης, δηλαδή να αποδεχτεί πιο εύκολα ο φτωχός τη φτώχεια του και να χαμηλώνει διαρκώς ο πήχης των απαιτήσεων.
Άσκησε κριτική τόσο στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όσο και στις προηγούμενες ότι δεν έκαναν πολλές ιδιωτικοποιήσεις και μεταρρυθμίσεις, δηλαδή δεν έκαναν έγκαιρα τα αντιλαϊκά μέτρα.
Επανάλαβε την πρότασή του για κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας, λέγοντας ότι δεν χρειάζονται εκλογές, αλλά συναίνεση και σοβαρότητα.
http://www.902.gr/eidisi/voyli/96284/yper-tis-idiotikis-asfalisis-tahthike-o-proedros-tis-enosis-kentroon

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΟΥ ΗΓΕΤΗ Οι ρήξεις Ερντογάν με στενούς συνεργάτες του Οι «καρατομήσεις» των στενότερων συνεργατών του είναι η... αγαπημένη ενασχόληση του Ταγίπ Ερντογάν, που εδώ και χρόνια καθαρίζει την «αυλή» του με τελευταίο θύμα τον Αχμέτ Νταβούτογλου.


Από στενός σύμμαχος ο Φετουλάχ Γκιουλέν (πάνω) είναι σήμερα ο πιο μισητός αντίπαλος του Ερντογάν. Αμπντουλάχ Γκιουλ (αριστερά) και Μπουλέντ Αρίντς (δεξιά) αποδείχθηκαν και οι δύο «αναλώσιμοι» για τα σχέδια του Τούρκου προέδρου
Από στενός σύμμαχος ο Φετουλάχ Γκιουλέν (πάνω) είναι σήμερα ο πιο μισητός αντίπαλος του Ερντογάν. Αμπντουλάχ Γκιουλ (αριστερά) και Μπουλέντ Αρίντς (δεξιά) αποδείχθηκαν και οι δύο «αναλώσιμοι» για τα σ

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που κυβερνητικές πηγές έλεγαν ότι η αδιαλλαξία και η μεγαλομανία του Ερντογάν έχουν φτάσει σε τέτοια επίπεδα ώστε «το να τον υπερασπίζεται κανείς γίνεται όλο και πιο δύσκολο», κάτι που φαίνεται διαρκώς στην πράξη.
Η πρώτη μεγάλη ρήξη ήταν με τον Φετουλάχ Γκιουλέν, ο οποίος υπήρξε ένας πολύ δυνατός σύμμαχος την εποχή που ο Ερντογάν ήθελε να αποδυναμώσει το πανίσχυρο στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας. Μόλις ο στόχος επετεύχθη, ο Γκιουλέν, που ήθελε μερίδιο στη νομή της εξουσίας, έγινε βαρίδι και ο επικεφαλής του ΑΚΡ εξαπέλυσε κυνήγι μαγισσών εναντίον του ιδίου και των οπαδών του με την κατηγορία της σύστασης τρομοκρατικής οργάνωσης.
Ο Ερντογάν, όμως, δεν ξεφορτώνεται μόνο τους ευκαιριακούς συμμάχους του, αλλά και τους εξ απορρήτων του. Ο Μπουλέντ Αρίντς και ο Αμπντουλάχ Γκιουλ ήταν οι δύο άνθρωποι με τους οποίους είχαν μοιραστεί το όραμα ενός κόμματος με ισλαμικές ρίζες και στη συνέχεια γεύθηκαν μαζί την επιτυχία σε διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις. Ο πρώτος «αναλώσιμος» ήταν ο Αρίντς, ο οποίος είχε αναλάβει τη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης.
Η κόντρα μεταξύ των δύο ανδρών δεν παρέμεινε μυστική, πίσω από τις κλειστές πόρτες των υπουργικών συμβουλίων, αλλά κλιμακώθηκε με εμπρηστικές δηλώσεις αμφότερων. Αφορμές υπήρξαν πολλές: η διαφωνία τους στην αντιμετώπιση των διαδηλωτών το 2013, όταν ο Αρίντς επί της ουσίας είχε ζητήσει συγνώμη για τη βίαιη καταστολή από πλευράς αστυνομίας, η επίλυση του Κουρδικού, όταν ο αντιπρόεδρος είχε καλέσει τον Ερντογάν να πάψει να παρεμβαίνει στο κυβερνητικό έργο με «συναισθηματικά σχόλια» και βέβαια η υπόθεση με τον διαχωρισμό των φοιτητικών εστιών σε γυναικείες και ανδρικές.
Ο Αρίντς επεσήμανε σε δηλώσεις του ότι αδυνατεί πλέον να καλύψει τον Ερντογάν και η σχέση των δύο ανδρών τελείωσε και επισήμως πριν από την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Ο τρίτος εκ των συνιδρυτών του ΑΚΡ, Αμπντουλάχ Γκιουλ, είχε προσπαθήσει πολλές φορές να λειτουργήσει πυροσβεστικά ανάμεσα στους δύο πρώην συναγωνιστές του.
Δεύτερο «βιολί»
Μάλιστα ο Γκιουλ ήταν ο άνθρωπος που είχε στηρίξει εμπράκτως τις πολιτικές φιλοδοξίες του Ερντογάν, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του δεύτερου «βιολιού» για να του ανοίξει τον δρόμο προς την προεδρία. Ολοι μιλούσαν για έναν αχυράνθρωπο του Ερντογάν, μέχρι που το ρήγμα ανάμεσά τους μεταφέρθηκε στη δημόσια αρένα. Οι δυο τους είχαν διαφωνήσει άγρια για την εξωτερική πολιτική, κυρίως σε Συρία και Αίγυπτο, ενώ ο Γκιουλ είχε πιο μετριοπαθή προσέγγιση απέναντι στους διαδηλωτές στο Πάρκο Γκεζί. Στόχος του Γκιουλ, δε, φέρεται να ήταν να επιστρέψει στην ηγεσία του ΑΚΡ μετά το τέλος της προεδρικής του θητείας για να ασχοληθεί με την αναζωογόνηση των σχέσεων με την ΕΕ και την αντιμετώπιση της διαφθοράς στο εσωτερικό της Τουρκίας. Ο Ερντογάν, ωστόσο, «μπλόκαρε» τις φιλοδοξίες του πάλαι ποτέ «αδελφού» του και έβαλε πλώρη για την αναθεώρηση του Συντάγματος που θα του εξασφαλίσει εξουσίες αντάξιες ενός σουλτάνου.
Τότε ο Ερντογάν είχε επιλέξει ως νέο εκλεκτό τον Νταβούτογλου, τον πρώην προστατευόμενο του Γκιουλ, που είχε απομακρυνθεί από τον μέντορά του και μοιραζόταν με τον Ερντογάν το ίδιο νεοοθωμανικό όραμα. Ούτε εκείνος, όμως, κατάφερε να μακροημερεύσει δίπλα στον «σουλτάνο»...

http://www.ethnos.gr/diethni/arthro/oi_rikseis_erntogan_me_stenous_synergates_tou-64371656/
ΜΑΡΙΑ ΑΔΑΜΙΔΟΥ

ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ Ο Σουλτάνος που... τρώει τα παιδιά του Με έκδηλη ανησυχία παρακολουθούν Ελληνες και Ευρωπαίοι τις ενδοκαθεστωτικές ανατροπές στην κεντρική πολιτική σκηνή της Τουρκίας, «έντρομοι» μπροστά στην αλαζονεία ενός σουλτάνου (συμμάχου της Δύσης) ο οποίος πλέον «ξεφεύγει» προς απρόβλεπτα ανεξέλεγκτες κατευθύνσεις.

Η απόφαση του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να οδηγήσει σε παραίτηση τον Αχμέτ Νταβούτογλου από την πρωθυπουργία δημιουργεί προβληματισμό καθώς ερμηνεύεται διττά: ως σημάδι αστάθειας (μάλλον ελεγχόμενης) στο εσωτερικό της Τουρκίας, αλλά και ως τροπή που μπορεί δυνητικά να φέρει κλυδωνισμούς στις σχέσεις της Αγκυρας με ΕΕ και ΝΑΤΟ.
Ο προβληματισμός μάλιστα μεγαλώνει εάν η παραίτηση Νταβούτογλου συνδυαστεί με τα λοιπά ανοιχτά μέτωπα σε Προσφυγικό, Συρία, Κουρδικό και Κυπριακό, αλλά και με την εσχάτως αναγεννημένη τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο.
Η ελληνική πλευρά παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις περιμένοντας να δει πού θα κάτσει η μπίλια, χωρίς ωστόσο να αναμένει κάποιες μεγάλες αλλαγές στα ελληνοτουρκικά το επόμενο διάστημα.
«Η Τουρκία εισέρχεται σε φάση αστάθειας κι αυτό ποτέ δεν ήταν καλό για εμάς», σημειώνουν παράγοντες του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, σύμφωνα με τους οποίους «πολλά θα εξαρτηθούν από τον επόμενο Τούρκο πρωθυπουργό».
Ο Σουλτάνος που... τρώει τα παιδιά του
Οι ίδιοι παράγοντες ωστόσο υπογραμμίζουν ότι «το τουρκικό σύστημα είναι μαθημένο να απορροφάει τους κραδασμούς».
Σε αναμονή
Εμπειρη διπλωματική πηγή χαρακτηρίζει τις τελευταίες εξελίξεις «εξελίξεις αναμονής», τα πρώτα αποτελέσματα των οποίων θα αρχίσουν να φαίνονται «από το καλοκαίρι», με ορατό μάλιστα το ενδεχόμενο η ελληνική πλευρά να βρεθεί σε κλοιό «νέων πιέσεων» εάν για παράδειγμα η συμφωνία σε Προσφυγικό-βίζα με την Τουρκία καταρρεύσει.
«Η παραίτηση Νταβούτογλου μας επηρεάζει αρνητικά στον βαθμό που επιβεβαιώνει την αλαζονεία του Ερντογάν, μια αλαζονεία που αποτυπώνεται και στο Αιγαίο, με την Τουρκία να επανέρχεται πλησίστια θέλοντας να νομιμοποιήσει δια του διεθνούς ακροατηρίου τις διεκδικήσεις της», δηλώνει στο «Εθνος» ο κ. Αγγελος Συρίγος, καθηγητής στο τμήμα διεθνών σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου.
Το κρίσιμο ζήτημα είναι βέβαια έως πού μπορεί να φτάσει η απροκάλυπτη αλαζονεία του σουλτάνου, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τα ελληνοτουρκικά. Εμπειρες διπλωματικές πηγές υπενθυμίζουν πάντως ότι, παρά το μπαράζ τουρκικής προκλητικότητας τις τελευταίες εβδομάδες, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) «δεν έχει δημιουργήσει, στα 14 χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία, μείζονες κρίσεις με την Ελλάδα ή νέα προβλήματα, πέρα από το να υπενθυμίζει τις ήδη υπάρχουσες εκκρεμότητες και να κρατάει ζωντανά όλα τα ανοιχτά ζητήματα».
Από την άλλη πλευρά βέβαια, το καθεστώς Ερντογάν δεν έχει δείξει και «απολύτως καμία διάθεση συμβιβασμού», πράγμα που αποτελεί εστία ανησυχιών, πολύ δε περισσότερο εάν συνδυαστεί με τις εσχάτως ανανεωμένες διεκδικήσεις της Τουρκίας στο πλαίσιο του Προσφυγικού (βίζα, ενταξιακή πορεία κ.α.).
Ειδικά ως προς τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας στο Προσφυγικό, ο κ. Συρίγος εκτιμάει ότι αυτή θα συνεχίσει να υλοποιείται αλλά μόνο στο σκέλος των μη εισόδων (κι όχι των επιστροφών στην Τουρκία) και μόνο με την προϋπόθεση ότι η ΕΕ θα προχωρήσει όντως στην κατάργηση των θεωρήσεων εισόδου για τους Τούρκους το καλοκαίρι.
Η εν λόγω κατάργηση θα πρέπει ωστόσο πρώτα να εγκριθεί από τους «28» και το Ευρωκοινοβούλιο, και η παραίτηση Νταβούτογλου δεν βοηθάει προς αυτήν την κατεύθυνση. Αντιθέτως, προβληματίζει ακόμη περισσότερο την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη για τις διαθέσεις του Ερντογάν.
«Ο Νταβούτογλου ήταν σε γενικές γραμμές μια φωνή σχετικής μετριοπάθειας. Ωστόσο, σε ελληνοτουρκικά, Κυπριακό και σχέσεις με ΕΕ οι σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονται από τον ίδιο τον Ερντογάν. Υπό αυτήν την έννοια, δεν αναμένονται ουσιαστικές αλλαγές», δηλώνει στο «Εθνος» ο γενικός διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ κ. Θάνος Ντόκος, ο οποίος πλέον στρέφει το ενδιαφέρον του σε δύο πράγματα: στο ποιος θα είναι ο νέος Τούρκους πρωθυπουργός και στο εάν θα υπάρξουν αλλαγές στην ηγεσία του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.
Στη Δύση πάντως πλέον η ανησυχία είναι έκδηλη, καθώς ο Νταβούτογλου ήταν ένας «βολικός» συνομιλητής με «διεθνές προφίλ» που λειτουργούσε, έστω προσχηματικά, ως αντίβαρο στον απολυταρχικό Ερντογάν.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΦΙΔΑΣ
http://www.ethnos.gr/diethni/arthro/o_soultanos_pou_troei_ta_paidia_tou-64371644/

«ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ» Μήνυμα στήριξης και από τον Πιερ Μοσκοβισί Μετά τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, μήνυμα στήριξης στην Ελλάδα έστειλε και μέσω Twitter και Πιερ Μοσκοβισί, που τόνισε ότι η Ελλάδα έχει κάνει πολλή δουλειά.

«Δεν θα υπάρξει επανάληψη του ελληνικού δράματος. Έχει γίνει πολλή δουλειά από την Ελλάδα» έγραψε ο Ευρωπαίος Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων.

Από την πλευρά του, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ δήλωσε σήμερα σε συνέντευξή του ότι η Ελλάδα έχει σχεδόν επιτύχει τους στόχους της και τα οικονομικά στοιχεία είναι καλύτερα των αναμενόμενων.
Μιλώντας στις εφημερίδες του γερμανικού δημοσιογραφικού συγκροτήματος Funke, o πρόεδρος της Κομισιόν ξεκαθάρισε ότι δεν τίθεται ζήτημα νέου πακέτου βοήθειας ούτε ελλοχεύει κίνδυνος εξόδου της χώρας από τη ζώνη του ευρώ.
«Βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή στο στάδιο της πρώτης αξιολόγησης του προγράμματος και οι στόχοι έχουν σχεδόν επιτευχθεί», δήλωσε ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και προσέθεσε πως τη Δευτέρα «θα γίνει μια πρώτη συζήτηση για το πως μπορεί το ελληνικό χρέος να γίνει βιώσιμο», ενώ είπε πως δεν μπορεί να γίνει λόγος για τρίτο πακέτο και ότι τα οικονομικά στοιχεία της Ελλάδας είναι καλύτερα των αναμενόμενων.
Υπενθύμισε δε ότι προβλέπει επιστροφή στην ανάπτυξη στο δεύτερο μισό του 2016, η οποία θα επιταχυνθεί το επόμενο έτος. «Με το πρόγραμμα, το οποίο ξεκίνησε τον περασμένο καλοκαίρι η Ελλάδα απέκτησε τη βάση για να επιστρέψει σε μια μόνιμη και σταθερή οικονομική ανάπτυξη», όπως είπε.
Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ τόνισε επίσης ότι η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη δεν αποτελούσε επιλογή ήδη από τον περασμένο χρόνο «και δεν αποτελεί ασφαλώς ούτε σήμερα».
http://www.ethnos.gr/diethni/arthro/minyma_stiriksis_kai_apo_ton_pier_moskobisi-64372406/

H Ουνία στην Ελλάδα ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ "ΟΥΝΙΑ: ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ" πρωτοπρ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ

Μιλώντας για Ελλάδα, εννοούμε το Ελληνικό Κράτος (1830 κ.έ.), διότι ήδη κατά τη διάρκεια της δουλείας (Τουρκοκρατίας, Ενετοκρατίας) οι ανοργάνωτοι ακόμη Ουνίτες ανέπτυξαν μεγάλη δραστηριότητα στον ιστορικό ελληνικό χώρο, κινούμενοι τόσο στα όρια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, όσο και στις ενετοκρατούμενες περιοχές. Όπως και παραπάνω υπογραμμίσθηκε, οι απόφοιτοι τού Κολλεγίου του Αγ. Αθανασίου ανέπτυξαν έντονη ουνιτική (ενωτική) δραστηριότητα μεταξύ των ομογλώσσων και ομοεθνών τους. Οι Ιησουίτες, που ενίσχυαν την ουνιτική αυτή κίνηση, εμφανίσθηκαν από το 1583 και στη Κωνσταντινούπολη και με τα μέσα που διέθεταν (χρήμα, εκδόσεις, πολιτική κάλυψη) έγιναν ο κακός δαίμονας της Ρωμαίικης Εθναρχίας, που είχε την ευθύνη για ολόκληρο το ρωμαίικο μιλλέτι, τους Ρωμηούς - Ορθοδόξους - των Βαλκανίων και της Μικρασίας.

      Οι κατά καιρούς ενέργειες των εκκλησιαστικών Ηγετών, και μάλιστα Πατριαρχών, κατά της δράσεως της Ουνίας, είναι άμεση επιβεβαίωση της φθοροποιού παρουσίας της στην καθ' ημάς Ανατολήν. Ακριβώς ή δράση του Παπισμού στην Ανατολή μέσω της Ουνίας ήταν η αφορμή συγκλήσεως της Πανορθοδόξου Συνόδου τού 1722 στην Κωνσταντινούπολη, στην οποία έλαβαν μέρος οι Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίας Γ', Αντιοχείας Αθανάσιος Γ' και Ιεροσολύμων Χρύσανθος. Η Σύνοδος σε σχετική Εγκύκλιό της προς το ορθόδοξο πλήρωμα κατεδίκασε την Ουνία και επεσήμανε τους κινδύνους που περιέκλειε η δράση της στην Ανατολή.
     Σε ανάλογη ενέργεια προέβη και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος ΣΤ' το 1838, φανερώνοντας έτσι τον συνεχιζόμενο ουνιτικό κίνδυνο. Η πατριαρχική Εγκύκλιος τους αποκαλεί προβατοσχήμους λύκους, δολίους και απατεώνας, στηλιτεύοντας τη σκοτεινή δράση τους κυρίως στη Συρία, Αίγυπτο και Παλαιστίνη. Μετά τον κριμαϊκό πόλεμο άρχισε η κρίση των Ουνιτών στη Βουλγαρία, επαρχία της Ρωμαίικης Εθναρχίας, μια κίνηση που παράλληλα με άλλους παράγοντες (πανσλαβισμός) οδήγησε στο Βουλγαρικό σχίσμα τού 1870 και τη Βουλγαρική Εξαρχία (1872). Αλλά και το 1887 το Οικουμενικό Πατριαρχείο στηλίτευσε την παράνομη δράση των Ουνιτών σε Εγκύκλιό του.

Από το 1897 αρχίζει η δράση στην Ανατολή των ΓάλλωνΑσσομπσιονιστώνμοναχών, απεσταλμένων του Πάπα Λέοντος ΙΓ'. Ηγετικά τους στελέχη ήσαν οι γνωστοί και από την επιστήμη L.Petit και ο J. Pargoire, που εκηλίδωσαν την επιστημονική φήμη τους με τον προπαγανδιστικό τους ρόλο. Οι Ασσομπσιονιστές ανέλαβαν την υποστήριξη των Ουνιτών της Βουλγαρίας και προπαγάνδιζαν την Ουνία στην Κωνσταντινούπολη και τη Θράκη.Με εντολή δε τού πάπα Βενεδίκτου ΙΓ' Λατίνοι Κληρικοί λειτουργούσαν με ορθόδοξα άμφια σε ναούς των παπικών σχολείων της Κωνσταντινουπόλεωςγια προπαγανδιστικούς, φυσικά, λόγους. Έτσι, αναγκάστηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ' να εκδώσει (24.3.1907) νέα εγκύκλιο κατά των Ουνιτών και της Παπικής προπαγάνδας.
Με την καθοδήγηση και υποστήριξη των Ασσομπσιονιστών, που κυκλοφορούσαν με ορθόδοξη περιβολή,εμφανίσθηκαν οι πρώτοι Έλληνες Ουνίτες στα 1907, οργανωμένοι σε συγκεκριμένη κοινότητα. Μαθητής του προπαγανδιστού Υακίνθου Μαραγκού, δομινικανού μοναχού, ήταν ο κληρικός Ησαΐας Παπαδόπουλος, ο οποίος έδρασε προσηλυτιστικά στην Πόλη και αργότερα κλήθηκε στη Ρώμη, όπου χειροτονήθηκε επίσκοπος Γρατιανουπόλεως. Ήδη το 1877 είχε γίνει παπικός. Βοηθός του Ησ. Παπαδοπούλου ήταν ο Γεώργιος Χαλαβαζής, γεννημένος στη Σύρο από παπικούς γονείς. Σπούδασε στο ουνιτικό Κολλέγιο της Ρώμης και το 1907 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από παπικό επίσκοπο. Στάλθηκε όμως στην Κωνσταντινούπολη, όπου ανέλαβε ουνιτική δράση, η οποία τόσο εκτιμήθηκε από τον πάπα Βενέδικτο, ώστε το 1920 τον προήγαγε σε τιτουλάριο επίσκοπο Θεοδωρουπόλεως.

    Η δράση του, όπως και των άλλων συνεργών του, στράφηκε ιδιαίτερα στην ελληνική νεολαία μέσω της παιδείας. Εκατοντάδες ελληνόπουλα τρέφονταν με το δηλητήριο της παπικής Ουνίας. Ίδρυσαν, μάλιστα, και γυναικείο μοναχικό τάγμα αδελφών Ελληνίδων, με το όνομα Θεοτόκος Παμμακάριστος, που κυκλοφορούσαν με το ορθόδοξο ράσο και για να μη κινούν υποψίες και για να δρουν ευκολότερα.

Στην κυρίως Ελλάδα (Ελληνικό Κράτος) η Ιερά Σύνοδος υπό τον Μητροπολίτη (Αρχιεπίσκοπο) Αθηνών Θεόκλητο Α' εξέδωσε Εγκύκλιο το1903, επισημαίνοντας τον κίνδυνο από την εμφάνιση πρακτόρων της Ουνίας στον ελλαδικό χώρο. Ως το 1922 δεν μπόρεσε να οργανωθεί η ουνιτική προπαγάνδα στην Ελλάδα. Τον Αύγουστο του 1922 όμως, μετά τη μικρασιατική καταστροφή, ο Γεώργιος Χαλαβαζής μετέφερε το κέντρο της δράσεως του από την Κωνσταντινούπολη στην Αθήνα, εγκαθιστώντας το σχολείο τους στο Ηράκλειο των Αθηνών και το τάγμα των καλογραιών τους στη Νάξο. Στην Αθήνα συνέχισαν την φιλανθρωπική τους δραστηριότητα, αναπτύσσοντας μεγάλη κινητικότητα στον κοινωνικό χώρο για την προβολή τους, και μάλιστα μεταξύ των προσφύγων, σε σημείο που ο Γ. Χαλαβαζής να παρασημοφορηθεί από την Ελληνική Πολιτεία! Αυτό όχι μόνο εδραίωσε την παρουσία των Ουνιτών στην Ελλάδα, αλλά ετόνωσε και το αυτοσυναίσθημά τους, ώστε να υπογραμμίζουν, ότι το έργο τους αναπτυσσόταν με την ευμενή συγκατάθεση των Αρχών. Ανάλογα έγραφαν στις Εταιρείες τους και οι Προτεστάντες Μισσιονάριοι τον 19ο αιώνα, κινούμενοι και τότε με την προστασία των Ελληνικών Αρχών... Κυρίως κυρίες και δεσποινίδες της αριστοκρατίας (sic) προπαγάνδιζαν την εκπαιδευτική δραστηριότητα των Ουνιτών. Η αποδοχή τους, δηλαδή, ελάμβανε χώρα στον εκδυτικισμένο χώρο της ελληνικής κοινωνίας.

        Η Ελλαδική Εκκλησία δεν αδράνησε, ούτε άφησε το ορθόδοξο πλήρωμα απληροφόρητο. Πρώτη επίσημη αντίδρασή της έγινε με έγγραφο της Ι. Συνόδου προς το Υπουργείο Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως το 1924, επί αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Α' (Παπαδοπούλου). Η καταγγελία της Ιεράς Συνόδου συνοδευόταν με διαμαρτυρία για την αδιαφορία του Κράτους και το αίτημα να κλεισθούν ο ουνιτικός ναός και τα άλλα ουνιτικά ιδρύματα, διότι διευκόλυναν τη λατινική προπαγάνδα στη Χώρα μας.Ήταν δε ήδη γνωστή η ανθελληνική στάση της Ρώμης και του Πάπα στη μικρασιατική καταστροφή, όπως και προηγουμένως στον Α' Παγκόσμιο πόλεμο.
     Στις 7 Απριλίου 1925 εκδόθηκε Εγκύκλιος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου κατά των Ουνιτών, που προκάλεσε έντονη την αντίδραση του Γεωργίου Χαλαβαζή. Ακολούθησε δε αλληλογραφία μεταξύ των δύο ανδρών (1926 έ.), στην οποία ο Αθηνών Χρυσόστομος, καθηγητής Πανεπιστημίου και Ιστορικός, αναλύει με δύναμη και παρρησία το ουνιτικό πρόβλημα στην Ελλάδα και τον κίνδυνο, πνευματικό και πολιτικό, του Ελληνικού Λαού. Αφήνει όμως, δυστυχώς, ανέγγιχτο το πρόβλημα της ουσίας του Παπισμού, της εκκλησιαστικότητάς του.

Το πρόβλημα των Ουνιτών εισήλθε και στην Ελληνική Βουλή (1929), χωρίς όμως να δοθεί λύση. Οι συνεχείς διαμαρτυρίες του Ελληνικού Κλήρου οδήγησαν σε δύο δικαστικές αποφάσεις. Πρόκειται για βουλεύματα του Εφετείου Αθηνών (1930) και του Αρείου Πάγου (1931), πουεπέβαλλαν στους Ουνίτες την απαγόρευση να φορούν το εξωτερικόν ένδυμα των ορθοδόξων κληρικών της Χώρας, για να αποφεύγεται η επιδιωκόμενη από τους Ουνίτες σύγχυσή τους με τον ορθόδοξο Κλήρο.Ουδέποτε όμως οι Ουνίτες σεβάστηκαν με συνέπεια αυτή την απόφαση. Αντίθετα ο Ουνιτισμός απλώθηκε και στους Έλληνες και λοιπούς Ορθοδόξους του εξωτερικού (Ευρώπης, Αμερικής) επηρεάζοντας και από το χώρο της διασποράς την ενδοελληνική πραγματικότητα υπέρ του Παπισμού και των σχεδίων του.
Ποιος ο αληθινός κίνδυνος;
      Βλέποντας κανείς τον σχετικά μικρό αριθμό των Ουνιτών στην Ελλάδα (συμποσούνται σε μερικές χιλιάδες) σχηματίζει την εντύπωση, ότι το Έθνος δεν αντιμετωπίζει μεγάλο κίνδυνο από την Ουνία. Και αυτό είναι το επιχείρημα και των ίδιων των Ελλήνων Ουνιτών και των υποστηρικτών τους. Τα γεγονότα όμως στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (Ουκρανία, Τσεχοσλοβακία, Ρουμανία) απέδειξαν, πόσο μεγάλη απειλή συνιστά και μόνη η παρουσία της Ουνίας και ως που μπορεί να φθάσει. Εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται, ότι και στη Χώρα μας ο κίνδυνος από την Ουνία είναι αντιστρόφως ανάλογος του αριθμού των μελών της.
Ερευνώντας τη διαχρονική δράση της Ουνίας στην Ορθόδοξη Ανατολή, δικαιώνουμε την Πατριαρχική Σύνοδο, η οποία το 1838 αποκαλούσε τους Ουνίτες λύκους βαρείς, φθοροποιούς και ολέθριους, εν σχήματι προβάτων και κατασπαράττοντας αφειδώς και απολλύοντας ψυχικώς ταύτα υπέρ ων Χριστός απέθανε.Πράγματι, έχουν διαπραχθεί δυστυχώς πολλά, φανερά και μυστικά, εις βάρος (και) του Ελληνισμού και γενικά της Ορθοδοξίας από το ουνιτικό στοιχείο, στην τυφλή υποταγή και συνεργασία του με τον Παπισμό. Ενώ δε, λόγω της φαινομενικής ειρήνης στις σχέσεις Παπισμού και Ορθοδοξίας στα τελευταία χρόνια, πολλοί πίστευαν, ότι τα παραπάνω ήσαν απλώς θλιβερό παρελθόν, ήλθαν τα νέα εγκλήματα της Ουνίας στην Ανατολική Ευρώπη και η ανθελληνική στάση του Βατικανού στο λεγόμενο μακεδονικό, για να αποδείξουν, ότιΤΙΠΟΤΕδεν έχει αλλάξει στις προθέσεις του Παπισμού έναντι της Ορθοδόξου Ανατολής και τού Ελληνισμού. Η μεσαιωνική νοοτροπία του Βατικανού λειτουργεί και σήμερα, διότι ποτέ δεν έχει αλλάξει. Το Βατικανό λειτουργεί ως κοσμική δύναμη-κράτος. Ο επεκτατισμός ως αύξηση της επιρροής του συνιστά τη μόνιμη και αμετακίνητη επιδίωξή του και σ' αυτό επιμένει να χρησιμοποιεί την Ουνία, ως το πειθαρχικότερο όργανό του.
      Η επικινδυνότητα της Ουνίας, και στο χώρο μας, γίνεται εμφανής σε διάφορες κατευθύνσεις:
α) Ο Ουνιτισμός γεννά πνεύμα και συνείδηση γενιτσαρισμού. Δημιουργεί σε κάθε γενιά γενιτσάρους, που είναι οι φοβερότεροι εχθροί των ομοεθνών τους, ικανοί πάντοτε για όλα. Στην μακρόσυρτη δουλεία του Γένους μας γενίτσαροι δεν ήσαν μόνο οι εξισλαμιζόμενοι, οι ταυτιζόμενοι δηλαδή με τον εξ Ανατολών κατακτητή (την Τουρκιά), αλλά και οι λατινίζοντες, οι ταυτιζόμενοι με τον επικινδυνότερο ακόμη εχθρό του Γένους, τον Πάπα (τη Φραγκιά). Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, κωδικοποίησε τη σχετική διδασκαλία των Αγίων μας (Μ. Φωτίου, Γρηγορίου Παλαμά, Μάρκου Ευγενικού κ.π.ά.), ερμηνεύοντας και τη, δικαιολογημένη από την ιστορία, στάση των ανθενωτικών, που, ανάμεσα στα δυό κακά, προτιμούσαν το μικρότερο, την οθωμανική κυριαρχία. Αισθανόμενοι ως γενίτσαροι της Φραγκιάς οι Ουνίτες, βρίσκονται σε πολύ δυσχερή θέση και είναι τραγικές υπάρξεις, ως προς αυτό, πράγματι! Διότι αισθάνονται ανέστιοι και απάτριδες, αφού ουσιαστικά δεν ανήκουν πουθενά, χρησιμοποιούμενοι ως όργανα θλιβερά στην εξυπηρέτηση και ενίσχυση αμείλικτων εχθρών τού γένους τους. Αυτό μου δήλωνε, άλλωστε, με δάκρυα πρόσφατα ένας Έλληνας Ουνίτης. Το γενιτσαρικό όμως φρόνημά τους συνιστά και την επικινδυνότητα τους για το γένος τους. Διότι ανά πάσαν στιγμή είναι πρόθυμοι ή έστω αναγκασμένοι να συμπράξουν σε κάθε επιβουλή εναντίον της Ελλάδος. Και ας ισχυρίζονται, ότι αισθάνονται ως Έλληνες. Αυτό ισχυρίζονταν και οι λατινόφρονες και οι γενίτσαροι της Τουρκίας και ξέρουμε σήμερα, αν έλεγαν την αλήθεια.

Το παπικό στοιχείο, με το οποίο συμπορεύονται αναντίρρητα οι Έλληνες Ουνίτες,ουδέποτευπήρξε φιλικό προς τον Ελληνισμό, ούτε υποστήριξε ποτέ τα δίκαια ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Πάντοτε συντάχθηκε με τη βούληση τού κέντρου του, του Βατικανού ή της Ρώμης, συνεργαζόμενο για την αποτυχία των ελληνικών επιδιώξεων. Στις ενετοκρατούμενες περιοχές και στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα οι παπικοί έδειξαν αμετακίνητα την ίδια στάση.Όχι μόνο αντιτάχθηκαν στην Ελληνική Επανάσταση τού 1821, αλλά και την πολέμησαν, υποστηρίζοντας τα συμφέροντα των Τούρκων. Το ίδιο έκαμαν και το 1920-22 κατά το μικρασιατικό πόλεμο.Το Βατικανό, φοβούμενο ανανέωση και τόνωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, υποκινούσε τους Γάλλους να βοηθήσουν τους Τούρκους. Το Βατικανό δήλωνε, ότι θεωρούσε προτιμότερη πάνω στο τρούλλο της Αγίας Σοφίας την ημισέληνο παρά τον ελληνικό σταυρό και την μουσουλμανική αδιαφορία από τον ορθόδοξο φανατισμό. Με τη σιωπή τους δε, επικροτούσαν την ανθελληνική αυτή εκστρατεία, ως Έλληνες Ουνίτες.

Παπικοί και Ουνίτες είχαν (και έχουν) την συνείδηση, ότι είναι κράτος εν κράτει, και μάλιστα μετά την σύναψη διπλωματικών σχέσεων της Ελλάδος με το Βατικανό (1979). Γι' αυτό τόσο στην εποχή των διομολογήσεων και της προστασίας τους από τη Γαλλία, όσο και μεταγενέστερα, δεν παύουν να είναι έτοιμοι ανά πάσαν στιγμή να λειτουργήσουν ωςπέμπτη φάλαγγα, απειλώντας άμεσα τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Γι' αυτό μόνο λύπη και οίκτο μπορεί να αισθάνεται κανείς για τους Έλληνες Παπικούς και μάλιστα τους Έλληνες Ουνίτες.Όταν θα ανοιχθούν τα Αρχεία, τα σχετιζόμενα με το Κυπριακό (1974), θα φανεί η συνέχεια στην ανθελληνική στάση τού παπικού στοιχείου, μολονότι και τα υπάρχοντα ήδη στοιχεία τη φωτίζουν με πληρότητα.

Θα ήθελα, και το λέγω ειλικρινά, να μπορούσαν οι κρίσεις μου αυτές για την ελληνική συνείδηση των Παπικών και Ουνιτών της Χώρας μας να αποδειχθούν έκτος πραγματικότητος, οφειλόμενες σε λανθασμένες εκτιμήσεις. Και είμαι πρόθυμος να ανακαλέσω τα όσα, στηριζόμενος σε ιστορικά στοιχεία, σημείωσα, αν απαντήσουν ευθέως οι (Παπικοί και) Ουνίτες της Ελλάδος στα ακόλουθα ερωτήματα:

1)Έχουν την ελληνική λεβεντιά οι Έλληνες Ουνίτες να απαιτήσουν αμέσως τώρα από το Βατικανό την απορρόφησή τους από τη ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, σταματώντας τον τραγελαφικό ρόλο τους; Ας γίνει η αρχή από την Ελλάδα για την εξαφάνιση της Ουνίας, ώστε να ανοίξει, αληθινά, νέα εποχή στη σχέση της Ορθοδοξίας με τον Ρωμαιοκαθολικισμό.

2)Αν το Βατικανό αρνηθεί μια τέτοια πρόταση, είναι έτοιμοι να επιστρέψουν στην Ορθοδοξία με την κανονική διαδικασία (λίβελλο, χρίσμα κ.λπ.); και

3)Λαμβανομένης υπ' όψει της έκρυθμου καταστάσεως στη Βαλκανική και την ανάμειξη του Βατικανού υπέρ των παπικών δυνάμεων (π.χ. Κροατίας), είναι πρόθυμοι, σε περίπτωση - ο μη γένοιτο - επεκτάσεως του πολέμου, να πολεμήσουν στο πλευρό της Ελλάδος εναντίον των παπικών δυνάμεων;

β) Εξ ίσου όμως μεγάλο κίνδυνο συνιστά η μόνιμη διάβρωση, που υφίσταται το ορθόδοξο πλήρωμα με την ύπαρξη της Ουνίας. Διότι προβάλλεται μόνιμα ένα συγκεκριμένο πρότυπο - μοντέλο ενώσεως, που διευκολύνει μάλιστα σημαντικά αυτή την κίνηση. Και αυτό είναι η Ουνία. Το Βατικανό έχει κάθε λόγο να υπάρχει η Ουνία και διότι μπορεί να την χρησιμοποιήσει στις πολιτικοοικονομικές επιδιώξεις του, όπως το κάνει ήδη στις Χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, αλλά κυρίως, διότι υπάρχει ένα ορατό πρότυπο ενώσεως των Ορθοδόξων με τον Παπισμό, που δημιουργεί την εντύπωση ότι η ένωση γίνεται χωρίς εγκατάλειψη της Ορθοδοξίας. Αυτό διεκήρυττε ήδη ο Πάπας Παύλος ΣΤ', προβάλλοντας το πρότυπο της Ουκρανίας και ανακηρύσσοντας σε Καρδινάλιο τον ουνίτη αρχιεπίσκοπο της Σλίπυϊ. Άλλωστε, είναι ήδη εκπεφρασμένο το πως ο Παπισμός βλέπει την ένωση: Το Βατικανό δεν θέλει ένωση εν τη αληθεία της προφητικής - αποστολικής και πατερικής παραδόσεως, αλλά αμοιβαία αναγνώριση. Ενεργώντας ως Κράτος, έχει χάσει κάθε ευαισθησία στα θέματα πίστεως, παρά τις αντίθετες διακηρύξεις των Θεολόγων του.

γ) Υπάρχει και μία άλλη όψη, η σημαντικότερη, που γίνεται όμως αισθητή, όπου το ορθόδοξο φρόνημα είναι υγιές και ακμαίο. Είναι ή πνευματική- σωτηριολογική. Η Ουνία υπάρχει, για να οδηγεί στην άμεση ή έμμεση αναγνώριση και αποδοχή τού Παπισμού, της σημαντικότερης αλλοτρίωσης του Χριστιανισμού όλων των αιώνων. (Ο Προτεσταντισμός είναι απόρροια του Παπισμού, όπως και όλες οι πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις στο χώρο της Δύσεως).Όταν ο αείμνηστος π. Ιουστίνος Πόποβιτς ταύτιζε την ιστορική πτώση του Πάπα (Παπισμού) με τις πτώσεις τού Αδάμ και του Ιούδα,ήθελε ακριβώς αυτή την αλήθεια να τονίσει: την πλήρη αποχριστιανοποίηση του Παπισμού, ως καταξιώσεως της απολυταρχίας και τού ολοκληρωτισμού. Πρέπει δε να δηλωθεί, ότι η καταξίωση του ολοκληρωτισμού από τον Παπισμό διαφέρει διαμε-τρικά από σχετικά φαινόμενα, που κατά καιρούς παρατηρούνται και σε ορθόδοξα περιβάλλοντα. Οι διαστροφές αυτές, που ενσαρκώνονται στα παπικά δόγματα, για μας τους Ορθοδόξους μένουν πάντα κατάφωρες αποκλίσεις από την σωστική αλήθεια, και απορρίπτονται, καταδικαζόμενες ως πτώση και αμαρτία. Στον Παπισμό όμως έχουν αναχθεί σε δόγματα πίστεως, αναγκαία για τη σωτηρία. (Μπορεί να υπάρξει Λατινική Εκκλησία χωρίς Πάπα;) Αυτό σε τελευταία ανάλυση σημαίνει, ότι η σάρκωση του Θεού-Λόγου έγινε για να θεμελιωθεί στον κόσμο ο Παπισμός και να αγιασθεί ο ολοκληρωτισμός με όλες τις συνέπειές του. Υπάρχει μεγαλύτερη βλασφημία από αυτή; Η αναγνώριση τού Παπισμού συνιστά εγκατάλειψη της εν Χριστώ αληθείας, άρνηση της εν Αγίω Πνεύματι ζωής (πνευματικότητος) και μεταβολή τού Χριστιανισμού σε κοσμική Ιδεολογία, που πνίγεται μέσα στο ενδοκοσμικό και την δίψα της εξουσίας. Ο Χριστιανισμός όμως, όπως σώζεται στα πρόσωπα των Αγίων μας, είναι η θεραπεία του ανθρώπου μέσα από την κάθαρση της καρδίας από τα πάθη και του νου από τους λογισμούς, για να μπορεί να δεχθεί ο άνθρωπος την επίσκεψη (φωτισμό) του Αγίου Πνεύματος και να φθάσει στη θέωση, τον δοξασμό όλης της υπάρξεως μέσα στην άκτιστη αγιοτριαδική Χάρη (Βασιλεία). Όπου χαθεί αυτή η προοπτική και αλλοιωθεί αυτός ο στόχος, δεν υπάρχει Χριστιανισμός -Ορθοδοξία! Διότι η πορεία του άνθρωπου προς τη θέωση συμμεταβάλλει και το περιβάλλον του ανθρώπου και δημιουργεί τη δυνατότητα πραγματώσεως της ανιδιοτελούς αγάπης, που είναι το θεμέλιο της αυθεντικής χριστιανικής κοινωνίας. Και η Ιστορία μας διδάσκει, ότι η χαλάρωση ή και απώλεια αυτής της παραδόσεως και σε ένα μέρος ημών των Ορθοδόξων ενισχύθηκε ή και προκλήθηκε ακόμη από την επίδραση τού αλλοτριωμένου δυτικού Χριστιανισμού στη ζωή μας κατά τους προηγουμένους αιώνες. Πάντοτε, άλλωστε, υπήρξε καταλυτική η επίδραση τού παρηκμασμένου δυτικού πολιτισμού στους ορθοδόξους λαούς.

    Από τα παραπάνω, νομίζω, γίνεται κατανοητό, που μπορεί να οδηγήσει η αποδοχή της Ουνίας, ως μεθόδου ενώσεως με τον Παπισμό. Χάνεται κάθε αυτοτέλεια και ελευθερία για τους Ορθοδόξους και, συνεπώς, και η δυνατότητα να βοηθηθεί, μέσω τού διαλόγου, ο Δυτικός Χριστιανισμός να επανανακαλύψει τις λησμονημένες ορθόδοξες προϋποθέσεις του, το χαμένο ορθόδοξο παρελθόν του. Αυτός και μόνο μπορεί να είναι από ορθοδόξου πλευράς ο σκοπός τού Θεολογικού Διαλόγου και ποτέ η αμοιβαία αναγνώριση. Άλλωστε, ποια αναγνώριση χρειάζεται η Ορθοδοξία από τον αντιχριστιανικό Παπισμό; Είναι σαν να ζητούσε ο Χριστός αναγνώριση από τον Βελίαρ (Β' Κορ. 6, 15)...
      Η Ουνία, αντίθετα, συντελεί στη διατήρηση της παπικής αλλοτριώσεως και στην προβολή τού Παπισμού, ως της αυθεντικής Εκκλησίας, με την οποία οφείλουμε όλοι να ενωθούμε για τη σωτηρία μας. Αποβαίνει, έτσι, διπλά βλαπτική: πρώτα για τη μη λατινική Χριστιανοσύνη, διότι την οδηγεί σε πνευματικό αδιέξοδο, και δεύτερο για την ίδια τη Λατινική Χριστιανοσύνη, διότι την εμποδίζει να συνειδητοποιήσει την πτώση της και να αναζητήσει, ως ο άσωτος, την επιστροφή στην αλήθεια.


Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    www.egolpion.com


Read more:http://www.egolpion.com/ounia_ellada.el.aspx#ixzz46CXgBoBR

ΜΙΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ, ΠΟΛΛΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΣΗΜΕΙΑ Τα «ένοχα» μυστικά που οδήγησαν τη Μαρία στο δάσος Θολά σημεία εντοπίζονται στην υπόθεση εξαφάνισης της 4χρονης Μαρίας-Ειρήνης Πρίντεζη, ενώ από την αστυνομική έρευνα προκύπτουν σοβαρά ερωτήματα.

Στη δικογραφία που συνέταξε η Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων μεταξύ άλλων μαρτυρικών καταθέσεων περιλαμβάνεται και αυτή του παιδοψυχολόγου, αστυνόμου Α' Ειδικών Καθηκόντων, που εξέτασε το παιδί αμέσως μόλις εντοπίστηκε και συζήτησε μαζί του.
Σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες του «Εθνους της Κυριακής», ο παιδοψυχολόγος της ΕΛ.ΑΣ. αναφέρει ότι η μικρή Μαρία είναι ένα πανέξυπνο παιδί, με αυξημένη νοημοσύνη, παρά το νεαρό της ηλικίας της. Ο παιδοψυχολόγος φέρεται να χτυπά καμπανάκι και για την οικογένεια, αφού αναφέρει στην έκθεσή του ότι «χρήζει περαιτέρω εξέτασης (...) η εν γένει δυναμική και οι σχέσεις της οικογένειας».
Κατά πληροφορίες, οι λόγοι ανησυχίας του ειδικού προήλθαν από τα λεγόμενα της μικρής Μαρίας, η οποία από την πρώτη στιγμή είπε στους αστυνομικούς ότι την άφησε η μαμά της στο δάσος και δεν συνάντησε κανέναν. Μάλιστα, η 4χρονη φέρεται να το επανέλαβε μπροστά στη μητέρα της υπό μορφήν ερωτήματος, «γιατί μαμά με άφησες;».
Αστυνομικές πηγές με γνώση της υπόθεσης αναφέρουν στο «Εθνος της Κυριακής» ότι η μικρή Μαρία δεν θα μπορούσε να σκαρφιστεί όσα είπε, ενώ διαπιστώνεται κλονισμένο οικογενειακό περιβάλλον, γεγονός που ενδεχομένως συνετέλεσε στην αυστηρή αντιμετώπιση των γονιών από τις δικαστικές αρχές.
Η δίκη του πατέρα και της μητέρας πήρε αναβολή λόγω της αποχής των δικηγόρων και έτσι αφέθηκαν ελεύθεροι για να δουν το παιδί τους ύστερα από τρεις ημέρες.
Η δίκη του πατέρα και της μητέρας πήρε αναβολή λόγω της αποχής των δικηγόρων και έτσι αφέθηκαν ελεύθεροι για να δουν το παιδί τους ύστερα από τρεις ημέρες.
Θολό σημείο αποτελεί και το γεγονός ότι η μικρή Μαρία δεν ήταν αφυδατωμένη όταν βρέθηκε. Υστερα από τόσες ώρες χωρίς νερό θα έπρεπε να είχε κάποια στοιχεία αφυδάτωσης, τα οποία όμως δεν υπήρχαν και οι αστυνομικοί δεν κατάφεραν να το εξηγήσουν. Το αποδίδουν στις κλιματολογικές συνθήκες (αυξημένη υγρασία) που επικρατούσαν τη βραδιά του Πάσχα, όταν χάθηκε στο δάσος η 4χρονη.
Ακόμη μία λεπτομέρεια που απασχολεί τις Αρχές είναι ότι το κοριτσάκι δεν είχε φάει, όπως ισχυρίστηκαν οι γονείς της. Ο πατέρας της είχε δηλώσει στους αστυνομικούς ότι ετοίμαζαν το φαγητό και η κόρη του εξαφανίστηκε αμέσως μετά. Ειδοποίησε την Αστυνομία λίγο πριν από τις 4 το απόγευμα. Ωστόσο, οι ειδικοί που εξέτασαν την 4χρονη φέρονται να διαπίστωσαν ότι ήταν νηστική, οπότε ο ισχυρισμός των γονέων της φαίνεται να μην είναι ακριβής.
Εξαιτίας της πολύ μικρής ηλικίας της ανήλικης είναι δύσκολο για τον παιδοψυχολόγο της ΕΛ.ΑΣ. να προσδιορίσει κατά πόσον η περιγραφή της 4χρονης για την εξαφάνισή της είναι ακριβής και πραγματική.
Ωστόσο, λόγω ακριβώς της πολύ μικρής ηλικίας η 4χρονη Μαρία δεν υποφέρει από πανικό, ταραχή ή δεν έχει ψυχολογική πίεση, καθώς αντιμετώπισε την όλη υπόθεση σαν παιχνίδι. «Σε αυτήν την ηλικία τα παιδιά έχουν άγνοια κινδύνου, δεν αντιλαμβάνονται πλήρως την κρισιμότητα ορισμένων πραγμάτων.
Δημοσιεύματα που ήθελαν τη μικρή Μαρία να μη θέλει να επιστρέψει στους γονείς της διαψεύδονται από αστυνομικές πηγές.
Δημοσιεύματα που ήθελαν τη μικρή Μαρία να μη θέλει να επιστρέψει στους γονείς της διαψεύδονται από αστυνομικές πηγές.
Οι ευθύνες των γονιών
Ενδεχομένως στην αρχή που αναζητούσε τους γονείς της και δεν τους έβρισκε να έκλαψε, αλλά στη συνέχεια περπάτησε προς τον δασικό δρόμο σαν να ήταν παιχνίδι, μέχρι το σημείο όπου βρέθηκε» εξηγεί αρμόδια πηγή στο «Εθνος». Πάντως, δημοσιεύματα που ήθελαν τη μικρή Μαρία να μη θέλει να επιστρέψει στους γονείς της διαψεύδονται από αστυνομικές πηγές.
«Το κοριτσάκι δεν έχει εκφράσει καμία άρνηση σε σχέση με τους γονείς της και μάλιστα τους ζητά» αναφέρει αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. Ομως μέσα από τη δικογραφία προκύπτουν ευθύνες των γονιών της 4χρονης Μαρίας για την εξαφάνιση του παιδιού την περασμένη Κυριακή από τη μάντρα του παππού της στον Σκαραμαγκά. Επίσης, στο στόχαστρο των ειδικών φαίνεται ότι έχει μπει και η συμπεριφορά της μητέρας, η οποία περιγράφεται από τους αστυνομικούς ως ασταθής.
«Οταν η ανήλικη εντοπίστηκε και μεταφέρθηκε στο Α.Τ. Χαϊδαρίου μετέβην εκεί προκειμένου να την εξετάσω και να διερευνήσω τις συνθήκες εξαφάνισής της. Η ανήλικη ήταν εμφανώς σοκαρισμένη από το γεγονός ότι περιφερόταν για αρκετές ώρες στο δάσος, ενώ κάποια στιγμή ανέφερε ότι κοιμήθηκε κάτω από δέντρα, σε κάτι κλαδιά. Ως προς το πώς εξαφανίστηκε επανέλαβε πάρα πολλές φορές ότι την άφησε η μητέρα της κι ότι εκείνη την έψαχνε φοβισμένη και τη φώναζε, αλλά εκείνη δεν ήταν πουθενά. Τη ρώτησα αν άκουσε κάποιον να τη φωνάζει ή αν είδε κάποιον να την ψάχνει, και εκείνη μου απάντησε όχι. Από τις ερωτήσεις που της έκανα για τις σχέσεις με τους γονείς της και την οικογένειά της οι απαντήσεις της ήταν διφορούμενες, καθώς άλλες φορές έλεγε ότι οι γονείς της την αγαπούν κι άλλες όχι.
Τη ρώτησα πολλές φορές αν η ίδια από μόνη της διέφυγε την προσοχή των γονιών της και χάθηκε, αλλά εκείνη επέμενε ότι την άφησε η μητέρα της. Υστερα από κάποια στιγμή το παιδί κουράστηκε και ζήτησε τη μητέρα της» αναφέρει χαρακτηριστικά στην κατάθεσή του ο παιδοψυχολόγος της ΕΛ.ΑΣ.
Ο ρόλος της μητέρας
Οι δικαστικές αρχές θα κληθούν να αποφασίσουν αν η μητέρα της 4χρονης τη μετέφερε σκοπίμως στην άκρη της μάντρας αυτοκινήτων στον Σκαραμαγκά, στην περιοχή που είναι το δάσος, και για δικούς της άγνωστους λόγους την άφησε εκεί, ή αν πρόκειται για απλή περίπτωση αμέλειας και το παιδί διέφυγε την προσοχή των γονιών της. Η μητέρα και ο πατέρας πέρασαν δύο βράδια στο κρατητήριο, καθώς ο εισαγγελέας τους παρέπεμψε να δικαστούν την Τετάρτη στο Αυτόφωρο Μονομελές Πλημμελειοδικείο. Η δίκη τους πήρε τελικά αναβολή λόγω της αποχής των δικηγόρων και έτσι αφέθηκαν ελεύθεροι για να δουν το παιδί τους έπειτα από τρεις ημέρες. Υπενθυμίζεται ότι σε βάρος των γονέων της 4χρονης Μαρίας-Ειρήνης ασκήθηκε ποινική δίωξη για έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο κατά συναυτουργία σε βαθμό πλημμελήματος. Η 4χρονη Μαρία είχε χαθεί από το σπίτι του παππού της, στη Λεωφόρο Σχιστού 89, όπου είχε πάει μαζί με τους γονείς της για να γιορτάσουν το Πάσχα.
Οι γονείς της κατήγγειλαν την εξαφάνισή της την Κυριακή του Πάσχα, λίγο πριν από τις 4 το απόγευμα, αναφέροντας στην Αστυνομία ότι το παιδί τους χάθηκε χωρίς να αντιληφθούν το παραμικρό. Λόγω της συγκεκριμένης καταγγελίας ξεκίνησε μια γιγαντιαία επιχείρηση εντοπισμού του κοριτσιού. Ο χώρος ερευνήθηκε από σκυλιά, θερμικές κάμερες και πυροσβέστες της ΕΜΑΚ.
Αρχικά οι αστυνομικοί εξέταζαν το ενδεχόμενο να είχε πέσει θύμα αρπαγής από αγνώστους, οι οποίοι το εγκατέλειψαν στο σημείο, φοβούμενοι λόγω της μεγάλης δημοσιότητας που πήρε το θέμα και των εντατικών ερευνών των Αρχών.
Τελικά, η μικρή Μαρία εντοπίστηκε τη Δευτέρα στις 12:50 από λιμενικό στην Αφαία Χαϊδαρίου. Οι αστυνομικοί αντίκρισαν ένα τρομαγμένο και πεινασμένο παιδί. «Διψάω και πεινάω πολύ» ήταν τα πρώτα λόγια της μικρής στους αστυνομικούς και εκείνοι της έδωσαν νερό και τσουρέκι.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΜΠΙΝΤΕΛΑΣ
bidelas@pegasus.gr
http://www.ethnos.gr/koinonia/arthro/ta_enoxa_mystika_pou_odigisan_ti_maria_sto_dasos-64371898/

Ανακοίνωση-καταγγελία ΜΕΚΕΑ σε σχέση με την «τριήμερη απεργία»

Τσίπρας-Εργατοπατέρες εμπαίζουν τον Ελληνικό Λαό

-Κάτω η Κοινοβουλευτική Χούντα και τα «κινηματικά» της στηρίγματα

-Αγώνας για την Κοινωνική και Εθνική μας Απελευθέρωση

Μια τέλεια οργανωμένη απάτη στην οποία συμμετέχουν από κοινού η σημερινή κυβέρνηση των πολιτικών απατεώνων, όλα τα κόμματα εξουσίας-αλλά ξεκάθαρα πλέον και το ΚΚΕ-εξελίσσεται μπροστά στα μάτια ενός, ανήμπορου δυστυχώς να αντιδράσει λαού, που βλέπει το παρόν και το μέλλον του να υποθηκεύεται με κυνικό τρόπο από τα «αριστερά» και δεξιά ανδρείκελα!
Αυτή τη φορά στόχος της κοινοβουλευτικής χούντας είναι να περάσουν μέσα σε δύο μέρες τα μέτρα φορολεηλασίας και κατεδάφισης του εναπομείναντος κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος έτσι ώστε να ολοκληρωθεί -όπως λένε- η αξιολόγηση από τους «θεσμούς», ενώ είναι γνωστό ότι υπάρχουν και άλλα μέτρα -τα ίδια και χειρότερα- που βρίσκονται στο συρτάρι:
  • για τα «κόκκινα δάνεια» τα οποία περνούν στη διαχείριση των hedge funds,
  • για το εργασιακό και τις Συλλογικές Συμβάσεις αλλά και
  • για το προδοτικό ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου που βρίσκεται σε εξέλιξη, πλούτο τον οποίο ο Τσίπρας και η «παρέα του» προφανώς θεωρούν τσιφλίκι του πατέρα τους!
Στην εγκληματική αυτή απάτη συμμετέχουν ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ και σε ρόλο αγωνιστικού κομπάρσου οι «μένουμε Ευρώπη» εργατοπατέρες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στη ΓΣΕΕ, οι οποίοι εδώ και δύο μήνες υπερψήφισαν «και με τα δύο χέρια» την πρόταση του ΠΑΜΕ για 48ωρη Απεργία «όταν και εφόσον» η κυβέρνηση καταθέσει το νομοσχέδιο στην Βουλή…» [http://www.902.gr/eidisi/ergatiki-taxi/89620/klimakosi-me-48ori-apergia-i-kyvernisi-ferei-nomoshedio-sti-voyli]
Είναι οι ίδιοι ξεπουλημένοι συνδικαλιστές οι οποίοι, σημειωτέον, αντιπροσωπεύουν πλέον λίγο πάνω από το 15% των εργαζομένων στον Ιδιωτικό Τομέα-αφού τόσο είναι το ποσοστό των συνδικαλισμένων- και που δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα με το να υιοθετούν όχι μόνο τις «αγωνιστικές» προτάσεις αλλά και τα ίδια τα ταξικά συνθήματα του ΠΑΜΕ όπως το «ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ», σύνθημα που φιγουράρει στην Πρωτομαγιάτικη αφίσα της ΓΣΕΕ !!!
Το μόνο σίγουρο είναι ότι την ημέρα της ψηφοφορίας στη Βουλή –ημέρα που συμπέφτει με…τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς-και παρά την «υπόγεια» σύμπλευσή τους, ταξικοί και κυβερνητικοί-εργοδοτικοί συνδικαλιστές θα διαδηλώσουν για άλλη μια φορά «τσακωμένοι» – αφού η ΑΔΕΔΥ και άλλοι π.χ. ΠΟΕ-ΟΤΑ καλούν την Κυριακή στις έξι το απόγευμα ενώ το ΠΑΜΕ καλεί την Κυριακή το πρωί !!!!
Και στο μεταξύ βέβαια το ΠΑΜΕ και το-ΚΚΕ  θα περιφρουρούν την Απεργία (σε Νομαρχίες και ΙΚΑ) λες και πρόκειται για καμιά ρουτινιάρικη απεργία της δεκαετίας του 90′) αντί να βγάλουν τα «ταξικά» συνδικάτα στους δρόμους και με τις ντουντούκες και τα αυτοκίνητα να καλέσουν τον κόσμο σε ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΞΕΣΗΚΩΜΟ –έμπρακτα όμως και όχι στα λόγια (βλ. δήλωση Κουτσούμπα)– ενάντια στους «αριστερούς» δωσίλογους της ΕΕ και του ΔΝΤ που δεν σκοπεύουν να αφήσουν τίποτε όρθιο σε αυτή χώρα!
Από τώρα τους βλέπουμε να μετρούν κεφάλια στην συγκέντρωση σαν «κατευχαριστημένοι μάπες» όπως έλεγε «στο ‘21 του» και ο Σκαρίμπας, «καθαροί» όμως απέναντι στο λαό αφού έκαναν το ταξικό τους καθήκον (!!!) ενώ οι στήλες του «Ρίζου» θα ενημερώνουν ξανά και ξανά από πού άρχιζε η κεφαλή και που κατέληγε η ουρά της πορείας…
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ δηλαδή για ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ αφού ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΠΑΜΕ διοργανώνουν μέσα σε ένα μόλις Σαββατοκύριακο 5 πορείες-πανηγυράκια στην Αθήνα με καταλήψεις στο ΙΚΑ της γειτονιάς (!!) αντί να καλέσουν τα ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ του ΛΑΟΥ μας έξω από ΤΗ ΒΟΥΛΗ και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας με αίτημα να αποσυρθεί το «διπλό σοκ» της ασφαλιστικής και φορολογικής κατεδάφισης,και σε διαφορετική περίπτωση -δηλαδή αν τυχόν η πολιτική αλητεία μέσα στη Βουλή περάσει τα μέτρα- να καλέσουν μέσα από ΠΑΛΛΑΪΚΌ ΞΕΣΗΚΩΜΟ να πέσει η κυβέρνηση.
Το αποκορύφωμα και το κερασάκι στην τούρτα της απάτης είναι το Συλλαλητήριο-Συναυλία της ΑΔΕΔΥ στο Σύνταγμα την «ημέρα που σχεδιάζει η Κυβέρνηση να ψηφίσει στη Βουλή το αντιλαϊκό νομοσχέδιο και που οι εργαζόμενοι της χώρας μας γιορτάζουν αγωνιστικά την Εργατική Πρωτομαγιά». [http://adedy.gr/syllalitiriosynaulia08052016/ ]
Το κόλπο άλλωστε το ξέρουν καλά οι άθλιοι εργατοπατέρες της ΑΔΕΔΥ αφού δεν πάει καιρός από τότε που την ίδια «αγωνιστική» παράσταση-που περιλάμβανε Μαργαρίτη και Μπακαλάκο στο Σύνταγμα- διοργάνωνε και το ΠΑΜΕ με τα «ταξικά σωματεία», που αφού αρχικά καπέλωσαν άγρια τους αγρότες…στην συνέχεια τους εκδίωξαν κιόλας από την Πλατεία με την κατηγορία των ακροδεξιών στοιχείων !!!
Γι’ αυτό και δεν προξενεί εντύπωση η παραπάνω συμπαιγνία, καθώς ξεκάθαρα πλέον η τριήμερηαπεργία-συναυλία-γιορτή αποτελεί οργανική συνέχεια του χοντρού εκείνου καπελώματος και ξεπουλήματος του αγώνα των αγροτών από τον «κόκκινο» Μπούτα και τους λοιπούς «γαλαζοπράσινους» αγροτοπατέρες των μπλόκων, που δρούσαν με άνωθεν κομματική καθοδήγηση βέβαια. [http://www.mekea.org/to-diafainomeno-xepoulima-twn-agrotwn-kai-h-prosfygiki-krisi/]
Το συμπέρασμα για όσους δεν πάσχουν από πολιτική τύφλωση βγαίνει αβίαστα-
Πρόκειται για άλλο ένα «αγωνιστικό» ΠΑΝΗΓΥΡΙ με σφραγίδα ΤΣΙΠΡΑ.
Για να μην αναφερθούμε στην απεργία των ΜΜΕ όπως και σε αυτή των Μέσων Μεταφοράς σε μια τέτοια συγκυρία (πώς δηλαδή θα κατέβει ο φτωχός κόσμος κάτω όταν απεργούν όλο το 48ωρο οι τροχοί;)
Διότι ένας σοβαρός και συντονισμένος αγώνας υπέρ ενός λαού που χτυπιέται βάναυσα και χωρίς οίκτο από τις ντόπιες και ξένες ελίτ θα μπορούσε κάλλιστα να προβλέπει απεργιακά δρομολόγια των ΜΜΜ όπως και απεργιακά ενημερωτικά δελτία των ΜΜΕ.
Άλλος όμως είναι ο στόχος της κοινοβουλευτικής χούντας και των «κινηματικών» της στηριγμάτων! ΝΑ ΜΗΝ ΒΓΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ !!!
Όμως έτσι οι καθεστωτικές, «αριστερές» και μη, δυνάμεις χάνουν και τα τελευταία ψήγματα αξιοπιστίας μετά και από αυτήν τη στάση τους
Και θα ήταν σίγουρα παρελθόν όλοι αυτοί στην συνείδηση του λαού μας εάν ΗΔΗ είχε συμπηχθεί ένα γνήσιο Παλλαϊκό Μέτωπο που θα έδειχνε πραγματικά τον μοναδικό δρόμο στον ταλαιπωρημένο και ρημαγμένο ψυχολογικά φτωχό ή υπό φτωχοποίηση και άνεργο Έλληνα.
Αυτόν τον δρόμο δηλαδή που προτείνει το ΜΕΚΕΑ
Τον δρόμο της Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης ενάντια στις νεοταξίτικες εφεδρείες της «Αριστεράς», που αφού ξεπούλησαν της Εθνική μας Κυριαρχία στους θεσμούς της Νέας Διεθνούς Τάξης (ΕΕ-ΔΝΤ-ΝΑΤΟ), τώρα βάλθηκαν να αποτελειώσουν και τις τελευταίες ελπίδες του Λαού μας για ένα αξιοπρεπές μέλλον.
Και μπορεί ο Τσίπρας ως άλλος ΓΑΠ να εγκαλεί -πριν λίγους μήνες τη Σύνοδο του ΟΗΕ- για Παγκόσμια Οικονομική Διακυβέρνηση [https://www.youtube.com/watch?v=_Jma_281cGw]- που βέβαια ως ιδέα ανήκει στον Σιωνιστή Γιδεόν Ράχμαν, αλλά προπαγανδίζεται ανοιχτά και από πολλά άλλα «φυντάνια» της Υπερεθνικής και Σιωνιστικής Ελίτ[βλ. ομιλία Περες στο Ευρωκοινοβούλιο [http://periektikidimokratia.org/anakoinoseis/2013-03-14/pagkosmia-diakivernisi-aristera] ή την ομιλία του Χέρμαν Βαν Ρομπάι µετά την ανακοίνωση του διορισµού του ως Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου [https://www.youtube.com/watch?v=8S9b2LjqFb0)-] …
ΟΜΩΣ εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να απεμπολήσουμε τις ελπίδες και τους αγώνες γενιών και γενιών της Πατρίδας μας, που σήμερα ωστόσο παίρνουν νέα μορφή και περιεχόμενο, καθώς η νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση και οι θεσμοί της είναι αυτοί που για λογαριασμό της Υπερεθνικής και Σιωνιστικής Ελίτ επιχειρούν πλέον να μας πνίξουν ως λαό και να μας εξαφανίσουν ως έθνος.
Για αυτό καλούμε κάθε έντιμο Αριστερό, κάθε γνήσιο Πατριώτη σε ανυποχώρητο αγώνα ενάντια στα ανδρείκελα της «Αριστεράς» και στους καθεστωτικούς συμμάχους τους –
Ξεσκεπάζουμε τις φιέστες και τις «ταξικές» γιορτές των εργατοπατέρων που επιστρατεύτηκαν άλλη μια φορά για να καλύψουν το βρώμικο έγκλημα που συντελείται εις βάρος του Ελληνικού Λαού.

ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ ΗΧΗΡΟ ΜΗΝΥΜΑ στην κοινοβουλευτική χούντα και στα καθάρματα της Υπερεθνικής Ελίτ

ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ

ΚΑΤΩ Η ΝΕΑ ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΤΗΣ

ΜΕΚΕΑ – 06/05/2016
http://www.antipagkosmiopoihsh.gr/2016/05/07/anakinosi-katangelia-mekea-se-schesi-me-tin-triimeri-apergia/