Με την απονομή των βραβείων έληξε στον Πύργο το 18ο Διεθνές Φεστιβάλ για παιδιά και νέους

Με το μεγάλο βραβείο της διοργάνωσης, αυτό της καλύτερης ταινίας, να πηγαίνει στο «14 και άνω» του Ρώσου σκηνοθέτη Αντρέι Ζάιτσεβ (Andrey Zaytsev), καθώς και με την ανακοίνωση των υπόλοιπων βραβείων, έκλεισε το 18ο Διεθνές Φεστιβάλ για Παιδιά και Νέους που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στον Πύργο.

Η ταινία μυθοπλασίας μεγάλου μήκους «14 και άνω», που αναφέρεται στην ιστορία αγάπης ενός σύγχρονου ζευγαριού Ρωμαίου και Ιουλιέτας, απέσπασε επίσης το βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας, το οποίο κέρδισε ο νεαρός Γκλέμπ Καλιούζνι (Gleb Kalyuzhny), που δεν ήταν ηθοποιός, αλλά εντοπίστηκε από τον σκηνοθέτη μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως δήλωσε ο κ. Ζάιτσεβ κατά την παραλαβή των βραβείων. Το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας κέρδισε η Φατιμέ Αζέμι (Fatime Azemi) που είχε τον πρώτο ρόλο στην ταινία μυθοπλασίας μεγάλου μήκους «Κοπάδι» από τη Σουηδία, η οποία διαπραγματεύεται με εξαιρετικό τρόπο ένα δύσκολο θέμα, τον βιασμό μιας 14χρονης από συμμαθητή της. Η ταινία απέσπασε επίσης το βραβείο καλύτερου σεναρίου (Έμμα Μπρόστρομ) και σκηνοθεσίας (Μπεάτα Γκάρντελερ).

Τα υπόλοιπα μεγάλα βραβεία της κριτικής επιτροπής, δηλαδή καλύτερης ταινίας μυθοπλασίας μικρού μήκους και καλύτερης ταινίας μικρού μήκους κινουμένων σχεδίων, απονεμήθηκαν, αντίστοιχα, στις ταινίες «Ομογάλακτος» πολωνο-αρμενικής παραγωγής, σε σκηνοθεσία Vahram Mkhitaryan και «Σκιές και Φτερούγες» από την Ελβετία σε σκηνοθεσία Έλις Μενγκ και Ελεονόρα Μαρινόνι. Ειδικές μνείες πήραν επίσης οι ταινίες «Θύλακας» (μυθοπλασίας μεγάλου μήκους) γερμανο-σερβικής παραγωγής σε σκηνοθεσία Γκόραν Ραντοβάνοβιτς (Goran Radovanovic), «AGG» (μυθοπλασίας μικρού μήκους) του Στάλε Στέιν Μπεργκ (Stale Stein Berg) από τη Νορβηγία και «Ο ελέφαντας και το ποδήλατο» (μικρού μήκους κινουμένων σχεδίων), γαλλο-βελγική, σε σκηνοθεσία Olesya Shchukina.

Η ταινία «Θύλακας» που αναφέρεται στην ιστορία ενός 10χρονου αγοριού που ζει κατά τη διάρκεια του πολέμου σε μια σερβοχριστιανική περιοχή του Κοσόβου η οποία περιτριγυρίζεται από μια μεγάλη αλβανομουσουλμανική κοινότητα, έλαβε επίσης τα ειδικά βραβεία της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας (ΟΛΚΕ) και της ελληνικής επιτροπής της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής της UNICEF. Τα ειδικό βραβείο «Ανθρώπινες Αξίες» της ελληνικής Βουλής, που απονεμήθηκε για πρώτη φορά από τον τηλεοπτικό σταθμό της Βουλής, δόθηκε στην ευαίσθητη ταινία «Μπλάνκα» του Ιάπωνα σκηνοθέτη Kohki Hasei, η οποία αναφέρεται σε ένα εγκαταλειμμένο κορίτσι του δρόμου, που θέλει να… αγοράσει μια μητέρα, βρίσκει ωστόσο την «οικογένεια» που της λείπει σε έναν τυφλό μουσικό του δρόμου. Μεταξύ άλλων, βραβεύτηκαν πολλές ταινίες του ελληνικού τμήματος της Camera Zizanio, δηλαδή ταινίες μικρού μήκους από σχολεία και ατομικές παραγωγές, καθώς και ταινίες του ευρωπαϊκού τμήματος.

Στην τελετή λήξης παραβρέθηκε επίσης ο Γιώργος Γεωργιόπουλος, αντιπεριφερειάρχης Ηλείας και πρόεδρος του Φεστιβάλ, που πληροφόρησε για «δύο ευχάριστα», όπως είπε, ζητήματα. Το πρώτο αφορούσε την απόφαση που πάρθηκε κατά την επίσκεψη της γγ του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, Μαρίας Ανδρεαδάκη- Βλαζάκη στον Πύργο, μια μέρα πριν, να προχωρήσουν από κοινού με το ΥΠΠΟΑ σε μια προγραμματική σύμβαση με την οποία το φεστιβάλ «αποκτά νομική και θεσμική οντότητα, καθώς και χρηματοδοτική ασφάλεια» και το δεύτερο ότι πιθανότατα πολύ σύντομα το φεστιβάλ θα έχει το δικό του σπίτι.

«Σε μια εποχή που υψώνονται σύνορα, και το Αιγαίο έχει μετατραπεί σε μια θάλασσα θανάτου για παιδιά, η διοργάνωση έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία...», τόνισαν ο Δημήτρης Σπύρου, καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Ολυμπίας, αλλά και ο Νίκος Θεοδοσίου, καλλιτεχνικός υπεύθυνος της Camera Zizanio. «Αυτές τις μέρες μέσα από τις εικόνες του φεστιβάλ, πήγαμε σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Είμαστε ένα μεγάλο χωριό ο πλανήτης. Ο σκοπός είναι να υπάρχουν δραστηριότητες που τον ενώνουν και όχι που τον χωρίζουν», είπε μεταξύ άλλων ο Δημήτρης Σπύρου, σηματοδοτώντας και το πέρας του φεστιβάλ.

Το Φεστιβάλ θα μεταφερθεί και στην Αθήνα, στον κινηματογράφο Αλκυονίδα στις 10-16 Δεκεμβρίου.

http://newpost.gr/entertainment/cinema/502653/me-thn-aponomh-twn-brabeiwn-elhkse-ston-pyrgo-to-18o-diethnes-festibal-gia-paidia-kai-neoys

Πολεμικός "πυρετός": Η 58η Ρωσική Στρατιά αναπτύσσεται στα σύνορα Αρμενίας-Τουρκίας - "Συγχώρα μας Ρετζέπ" γράφουν οι ρωσικοί πύραυλοι

του Βασίλη Καπούλα - Πολεμικός "πυρετός" επικρατεί στη Μόσχα με την Ρωσία να προετοιμάζεται για την λάθος κίνηση της Τουρκίας, το κλείσιμο των Στενών: Ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έδωσε εντολή στην 58η Ρωσική Στρατιά να αναπτύξει συντάγματα και ταξιαρχίες ηλεκτρονικού πολέμου, αντιαεροπορικά συστήματα, MLRS, πυροβολικό και άρματα μάχης στα σύνορα Αρμενίας-Τουρκίας κάνοντας χρήση της κοινής αμυντικής συμφωνίας Ρωσίας-Αρμενίας! Η ρωσική αεροπορική βάση 3624 στο Ερεβάν διαθέτει μαχητικά MiG-29, Su-30SM, S-400, S-300, Iskander, Krasukha-4.

 

Σύμφωνα με αναλυτές, η Ρωσία έχει "βάλει" την Τουρκία μεταξύ Συρίας και Αρμενίας ελέγχοντας το 85% της τουρκικής επικράτειας με όλα τα όπλα να στοχεύουν Άγκυρα ενώ την ίδια στιγμή οι ρωσικές δυνάμεις φορτώνουν τα μαχητικά γράφοντας στους πυραύλους ένα μήνυμα εξαιρετικά αφιερωμένο στον Ρ.Τ.Ερντογάν:

 

"Συγχώρα μας Ρετζέπ". Φαίνεται ότι όλοι έχουν ως δεδομένο τη κατάρριψη τουρκικού μαχητικού...

 

Σύμφωνα με αναφορά ρωσικών ΜΜΕ από το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας, ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έδωσε διαταγή στην 58η Ρωσική Στρατιά που έχει έδρα και περιοχή ευθύνης τον Βόρειο Καύκασο να αναπτύξει άμεσα συντάγματα και ταξιαρχίες ηλεκτρονικού πολέμου, αντιαεροπορικά συστήματα, αρκετούς πολλαπλούς εκτοξευτές πυραύλων, πυροβολικό, άρματα μάχης στα σύνορα Τουρκίας-Αρμενίας με 7.000 Ρώσοι στρατιώτες να τίθενται σε πολεμική ετοιμότητα.

 

Σύμφωνα με την αναφορά, η νομική βάση της απόφασης της μαζικής στρατιωτικής ανάπτυξηςσχετίζεται με την κοινή συμφωνία Ρωσίας και Αρμενίας για την δημιουργία αεροπορικού αμυντικού συστήματος την οποία ο πρόεδρος Β.Πούτιν υπέγραψε στις 11 Νοεμβρίου και η οποία θα υπογραφεί αυτή τη βδομάδα και από τον πρωθυπουργό Ν.Μεντβέντεφ.

 

Ο Β.Πούτιν είχε δώσει εντολή να υπογραφεί η συμφωνία μεταξύ Ρωσίας και Αρμενίας για την εγκατάσταση κοινού περιφερειακού αμυντικού αεροπορικού συστήματος στην περιοχή του Καυκάσου. Το διάταγμα του Ρώσου ηγέτη δημοσιεύτηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της Προεδρίας της Ρωσίας.

 

"Να δεχτείτε την πρόταση της ρωσικής κυβέρνησης για την υπογραφή της Συμφωνίας μεταξύ Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Δημοκρατίας της Αρμενίας για την δημιουργία κοινού περιφερειακού αμυντικού συστήματος συλλογικής ασφάλειας στην περιοχή του Καυκάσου, ανέφερε το έγγραφο.

 

Το Ρωσικό Υπουργείο Άμυνας να εκτελέσει με την συμμετοχή του Ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών τις συνομιλίες με την πλευρά της Αρμενίας για την επίτευξη συμφωνίας για την υπογραφή εκ μέρους της Ομοσπονδίας της Ρωσίας ώστε να εγκριθεί το σχέδιο απότην κυβέρνηση..."

 

Η ρωσική 3624η Αεροπορική Βάση στο αεροδρόμιο Ερεμπούνι στο Ερεβάν διαθέτει 24 μαχητικά αεροσκάφη MiG-29 Fulcrum, Su-30SM, S-400, S-300, ISKANDER ενώ θα μεταφερθούν και Ka-52..

 

Η Αεροπορική Βάση Ερεμπουνί, υπάγεται στην 102η Ρωσική Αεροπορική Βάση στο Γκιουμρί  στα σύνορα Αρμενίας-Τουρκίας.

 

Από τη στιγμή που η Αρμενία είναι πλέον ένας σημαντικό εταίρος στο κοινό ρωσικό αεροπορικό αμυντικό σύστημα, οι στρατιωτικές δυνάμεις της Ρωσίας είναι πλέον ικανές και επιφορτισμένες να αντιμετωπίσουν τις απειλές από την Τουρκία oι οποίες επηρεάζουν το αεροπορικό αμυντικό σύστημα...

 

Είναι επίσης σημαντικό ότι η ρωσική στρατιωτική ανάπτυξη στην Αρμενία περιλαμβάνει αντιαεροπορικά/αντιβαλλιστικά συστήματα S-400 Triumf (NATO: SA-21 Growler) και συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου Krasukha-4, τα οποία δίνουν την δυνατότητα στην Ρωσία να ελέγχει το 85% της τουρκικής επικράτειας!

 

Τα σύστημα ηλεκτρονικών παρεμβολών του Krasukha-4 (δείτε σχετικά εδώ) είναι σε θέση να «τυφλώνει» αντικείμενο που προστατεύεται από την ανίχνευση ραντάρ σε απόσταση 150-300 χιλιομέτρων και έχει τη δυνατότητα επίσης να προκαλέσει απενεργοποίηση αεροσκαφών Awacs και άλλων μέσων ηλεκτρονικού πολέμου του εχθρού.

 

Τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου Krasukha-4 έχουν παραληφθεί από τις ρωσικές ενοπλες δυνάμεις το 2012, αλλά ενεργοποιήθηκαν και ανέλαβαν υπηρεσία το 2013.

 

Η Συρία είναι το πεδίο που δοκιμάζονται, με επιτυχία, όπως αναφέρουν οι Ρώσοι, μέχρι στιγμής.

 

 

pronewshttp://greeknation.blogspot.gr/2015/12/58.html

Γέροντας Παΐσιος: «Η χαρά είναι του Χριστού, η λύπη είναι του διαβόλου»

Γέροντα, αυτόν τον καιρό, στενοχωριέμαι πολύ.

- Γιατί στενοχωριέσαι; Βούλιαξαν τα καράβια σου; Πού τα έβγαλες και βούλιαξαν ; στον Ατλαντικό; Καλά, βγάζουν τα καράβια με τέτοιο καιρό στον ωκεανό; Πόσα βούλιαξαν;

- Όλα, Γέροντα, βούλιαξαν.

- Ε, τότε είσαι ακτήμων και μπορείς να γίνης καλή μοναχή! Γιατί δεν δοξάζεις διαρκώς τον Θεό; Τί σου λείπει; Να έχη λύπη ένας άνθρωπος που βρίσκεται μακριά από τον Χριστό, το καταλαβαίνω. Αλλά να έχη λύπη ένας που είναι κοντά στο Χριστό, δεν το καταλαβαίνω, γιατί, και πόνο να έχη, ο πόνος του μελώνεται από τον Χριστό.

Όπως έχω καταλάβει, στον άνθρωπο δεν υπάρχει φαρμάκι, γιατί, αν το φαρμάκι ακουμπήσει στον Χριστό, γίνεται γλυκό σιρόπι. Όποιος έχει μέσα του φαρμάκι, σημαίνει ότι δεν ακουμπάει τα προβλήματά του στον Χριστό.

Η χαρά είναι του Χριστού, η λύπη είναι του διαβόλου. Όταν βλέπω μοναχό να είναι σαν ζημιωμένος μπακάλης, ξέρετε πως στενοχωριέμαι; Άλλο η κατά Θεόν λύπη, το χαροποιόν πένθος. Τότε ο άνθρωπος αγάλλεται. Η σιωπή, η συστολή που έχει, στάζουν μέλι στην καρδιά του. Όταν δω έναν τέτοιον άνθρωπο, να του φιλήσω και τα πόδια.

- Γέροντα, από πού θα καταλάβει κανείς αν η λύπη του είναι πράγματι κατά Θεόν;

- Ας υποθέσουμε, κάνει μια αμαρτία ο άνθρωπος και λυπάται. Αν λυπάται από καθαρό φιλότιμο για την πτώση του, γιατί στενοχώρησε τον Χριστό, νιώθει μέσα του έναν γλυκό πόνο, γιατί ο Θεός σκορπά στην ψυχή του γλυκύτητα, την θεία παρηγοριά. Αυτή η λύπη, είναι κατά Θεόν. Ενώ, όταν κανείς νιώθη συνεχή λύπη με άγχος και απελπισία, πρέπει να καταλάβη ότι αυτή η λύπη δεν είναι κατά Θεόν. Η κατά Θεόν λύπη είναι χαρά πνευματική και φέρνει στην ψυχή παρηγοριά, ενώ η λύπη που δεν είναι κατά Θεόν φέρνει άγχος και αδιέξοδο.

- Και όταν, Γέροντα, ένας πνευματικός άνθρωπος στενοχωριέται, επειδή κάποιος αιρετικός χρησιμοποιεί το όνομά του και κάνει κακό στους ανθρώπους;

- Αυτή η στενοχώρια είναι δικαιολογημένη και πρέπει να στενοχωρηθεί ο άνθρωπος, γιατί βλάπτονται πολλοί. Και σ’ αυτήν όμως την περίπτωση η αντιμετώπιση πρέπει να είναι πνευματική. Αν τοποθετηθή ταπεινά και πη : «Θεέ μου, δεν θέλω να πάθουν κακό οι άνθρωποι φώτισέ τους να καταλάβουν την αλήθεια», αναπαύεται. Ενώ, αν αρχίση να αγωνιά και να λέη: «τί να κάνω; χρησιμοποιούν το όνομά μου και καταστρέφονται ψυχές» κ.λπ., ανάπαυση δεν θα έχη. Πάντως, όταν κανείς δεν έφταιξε και έχη αναπαυμένη την συνείδησή του, ακόμη κι αν οι άλλοι τον πληγώνουν, εκείνος νιώθει μέσα του μεγάλη παρηγοριά.

Από το βιβλίο: Πάθη και αρετές - Λόγοι Ε' - Γέροντος Παϊσίου

http://www.agioritikovima.gr/didaches/geronta-paisiou/item/71364-γέροντας-παΐσιος-«η-χαρά-είναι-του-χριστού,-η-λύπη-είναι-του-διαβόλου»

Τι είναι και τι προβλέπει η συνθήκη Σένγκεν

Οι πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, αλλά και η έξαρση των προσφυγικών ροών από τη Συρία, λόγω του αιματηρού εμφυλίου που μαστίζει τη χώρα, έχουν προκαλέσει συζητήσεις επί συζητήσεων για την περίφημη συνθήκη του Σένγκεν, τη χρησιμότητά της και το κατά πόσο αυτή θα πρέπει να συνεχίσει να εφαρμόζεται ως έχει. 

Τους τελευταίους μήνες η εν λόγω συνθήκη έχει βεβαίως βρεθεί στο επίκεντρο σεναρίων, ρεπορτάζ και κριτικής από ορισμένα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε τι ακριβώς συνίσταται όμως η συνθήκη του Σένγκεν; 

Για πολλούς, θεωρείται η πεμπτουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο λόγος ύπαρξής της, καθώς καταργεί στην ουσία τα εσωτερικά σύνορα των χωρών που συμμετέχουν, επιτρέποντας την ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων και αγαθών χωρίς μεθοριακούς ελέγχους και δασμούς. 

Η ιστορία της συνθήκης του Σένγκεν και το περιεχόμενό της

Τα πρώτα βήματα για τη δημιουργία του χώρου Σένγκεν, έγιναν το 1985 στην ομώνυμη κωμόπολη του Λουξεμβούργου, όταν οι υφυπουργοί του Δουκάτου, της Γερμανίας, τηςΓερμανίας, του Βελγίου,  και της Ολλανδίας υπέγραφαν την εν λόγω συνθήκη. 

Πέντε χρόνια αργότερα, το 1990, η σύμβαση του Σένγκεν καθόρισε τον τρόπο με τον οποίο θα εφαρμοζόταν στην πράξη η κατάργηση των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα. Τότε θεσπίστηκε σειρά μέτρων που ήταν αναγκαία για την ενίσχυση των ελέγχων στα εξωτερικά σύνορα, τον καθορισμό διαδικασιών για την έκδοση ομοιόμορφων θεωρήσεων, την ανάληψη δράσης για την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου ναρκωτικών και τη δημιουργία κοινού συστήματος ανταλλαγής πληροφοριών —του Συστήματος Πληροφοριών Σένγκεν (SIS).

Η ουσιαστική εφαρμογή της συνθήκης άρχισε στις 26 Μαρτίου του 1995 όταν οι πέντε χώρες που την υπέγραψαν μαζί με την Πορτογαλία και την Ισπανία, κατάργησαν τους ελέγχους στα εσωτερικά σύνορά τους. Η Ελλάδα, υπέγραψε τη Συνθήκη το 1992, την κύρωσε το 1997 και άρχισε να την εφαρμόζει από το 2000 και έπειτα. 

Διαβάστε τι προβλέπει ο κοινοτικός κώδικας για την εφαρμογή της Συνθήκης

Οι κύριοι κανόνες που υιοθετήθηκαν στο πλαίσιο Σένγκεν περιλαμβάνουν:

• Άρση των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα.
• Κοινή σειρά κανόνων που εφαρμόζονται σε άτομα που διασχίζουν τα εξωτερικά σύνορα των κρατών μελών της ΕΕ.
• Εναρμόνιση των κανόνων σχετικά με τους όρους εισόδου και θεώρησης διαβατηρίου για σύντομες διαμονές.
• Ενισχυμένη αστυνομική συνεργασία (συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων διασυνοριακής παρακολούθησης και συνεχούς καταδίωξης).
• Ενισχυμένη δικαστική συνεργασία μέσω ενός ταχύτερου συστήματος έκδοσης και καλύτερης μεταβίβασης της εκτέλεσης των κατασταλτικών δικαστικών αποφάσεων
• Θέσπιση και ανάπτυξη του συστήματος πληροφόρησης Σένγκεν (SIS).

Αυτή τη στιγμή, ο χώρος Σένγκεν περιλαμβάνει το Βέλγιο, την Τσεχική Δημοκρατία, τηΔανία, τη Γερμανία, την Εσθονία, την Ελλάδα, την Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, το Λουξεμβούργο, την Ουγγαρία, τη Μάλτα, τις Κάτω Χώρες, την Αυστρία, τηνΠολωνία, την Πορτογαλία, τη Σλοβενία, τη Σλοβακία, τη Φινλανδία, τη Σουηδία και τέσσερις χώρες που δεν είναι μέλη της ΕΕ: Την Ισλανδία, τη Νορβηγία, την Ελβετία και τοΛιχτενστάιν.

Ωστόσο, δύο κράτη – μέλη έχουν επιλέξει τη μη συμμετοχή τους στη συνθήκη. Πρόκειται για τη Βρετανία και την Ιρλανδία που επέλεξαν να διατηρήσουν τους συνοριακούς ελέγχους. 

 του Παναγιώτη Βελισσάρη

http://newpost.gr/kosmos/502199/ti-einai-kai-ti-problepei-h-synthhkh-sengken

DW: Αντιμέτωποι με τη φτώχεια οι γερμανοί συνταξιούχοι

Η φτώχεια απειλεί τους μελλοντικούς συνταξιούχους στη Γερμανία, επισημαίνει σε σημερινό της δημοσίευμα η Deutsche Welle, με αφορμή έρευνα του ΟΟΣΑ για το συνταξιοδοτικό σύστημα 34 βιομηχανικών χωρών.

Όπως σχολιάζει η γερμανική εφημερίδα τα συμπεράσματα, τα οποία παρουσιάστηκαν την Τρίτη στο Βερολίνο, δεν ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικά για τους μελλοντικούς συνταξιούχους στη Γερμανία: αν και η χώρα θεωρείται πρότυπο κοινωνικής προστασίας σε πολλούς τομείς, δεν ξεπερνά τον μέσο όρο στην πρόνοια για την αποφυγή της «φτώχειας των συνταξιούχων». 

Όπως εξηγεί η Μόνικα Κβάισερ, εμπειρογνώμων του ΟΟΣΑ για συνταξιοδοτικά θέματα, το μεγαλύτερο μειονέκτημα του σημερινού συστήματος είναι ότι «η απόλυτη σύνδεση της σύνταξης με το εργασιακό εισόδημα, η οποία δεν επιτρέπει καμία αναδιανομή προς όφελος των κοινωνικά ευάλωτων ομάδων, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει για παράδειγμα στην Ελβετία, στην Ολλανδία ή στη Νέα Ζηλανδία».

Αυτό σημαίνει ότι το ύψος της σύνταξης υπολογίζεται αποκλειστικά με βάση τα εισοδήματα στη διάρκεια του εργασιακού βίου. Ο απλός κανόνας είναι ότι «όποιος έχει υψηλό εισόδημα, πληρώνει αυτομάτως υψηλότερες συνταξιοδοτικές εισφορές και σε βάθος χρόνου καταβάλλει περισσότερα χρήματα στα συνταξιοδοτικά ταμεία, με αποτέλεσμα να δικαιούται και υψηλότερη σύνταξη». 

Κατά συνέπεια οι εργαζόμενοι με χαμηλό εισόδημα αναγκαστικά λαμβάνουν χαμηλή σύνταξη, εκτός αν οι ίδιοι είχαν προνοήσει να πληρώσουν επιπλέον εισφορές σε ιδιωτικό φορέα ασφάλισης. Το πρόβλημα είναι βέβαια ότι αυτή ακριβώς η οικονομική δυνατότητα δεν υφίσταται για έναν χαμηλόμισθο. Σε ακραίες περιπτώσεις μάλιστα, όπως στους μακροχρόνια ανέργους, δεν προβλέπεται καμία άλλη πρόνοια για την τρίτη ηλικία, παρά μόνο το ελάχιστο επίδομα κοινωνικής βοήθειας.

Επιπλέον, τονίζει, οι δημογραφικές εξελίξεις επιβαρύνουν περαιτέρω τα συνταξιοδοτικά συστήματα. Ιδιαίτερα στις δυτικές βιομηχανικές χώρες, όπως η Γερμανία και η Ιαπωνία, το προσδόκιμο ζωής αυξάνεται συνεχώς, ενώ την ίδια στιγμή οι γεννήσεις μειώνονται, με αποτέλεσμα όλο και λιγότεροι εργαζόμενοι να πρέπει να συντηρούν όλο και περισσότερουςσυνταξιούχους.
 
Στη Γερμανία, εξάλλου, το όριο συνταξιοδότησης έχει ήδη αυξηθεί από τα 65 στα 67 έτη. Άλλες χώρες έχουν μειώσει και τις συντάξεις, ενώ εκτιμάται ότι το ίδιο θα γίνει και στη Γερμανία. Επιπλέον η φορολόγηση των συντάξεων ήδη εφαρμόζεται και αναμένεται μάλιστα να ενταθεί στο μέλλον, με αποτέλεσμα να μειώνονται ακόμη περισσότερο οι πραγματικές απολαβές των συνταξιούχων.

http://newpost.gr/kosmos/502215/ompama-gia-makeleio-sthn-kalifornia-pithano-na-sxetizetai-me-tromokratia

Μαζική παραχώρηση «υπηκοοτήτων» φέρεται να ζήτησε ο Νταβούτογλου

Λευκωσία: Παραχώρηση "υπηκοότητας" του ψευδροκράτους σε 26.500 άτομα, υπηκόους της Τουρκικής Δημοκρατίας, φέρεται να ζήτησε ο Τούρκος πρωθυπουργός, Αχμέτ Νταβούτογλου κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στα κατεχόμενα. Η εφημερίδα "Αφρίκα" γράφει ότι ο Μουσταφά Ακιντζί φέρεται να αρνήθηκε, λέγοντας ότι η παραχώρηση νέων "υπηκοοτήτων" θα ανατινάξει τις συνομιλίες. Στο πρωτοσέλιδό της η εφημερίδα επικαλείται πληροφόρηση από το στενό περιβάλλον του προέδρου Αναστασιάδη, όπως γράφει, αναφέροντας πως υπήρξε συμφωνία στις συνομιλίες ότι ο πληθυσμός των Τουρκοκυπρίων θα είναι 220 χιλιάδες.

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

http://greeknation.blogspot.gr/2015/12/blog-post_22.html

Υμνος και θρήνος για το κλειστό ελληνικό περίπτερο

Συντάκτης: 

Πέπη Ρηγοπούλου

Δεν ήταν ανέκδοτο. Ηταν πραγματικότητα. Οταν στις δεκαετίες του ‘80 και του ‘90 οι τουρίστες από τις ανατολικές χώρες, επωφελούμενοι από το σχετικό άνοιγμα, ταξίδευαν στην Αθήνα σήκωναν οτιδήποτε πουλιόταν στα περίπτερα.

Τσίχλες και ξυραφάκια, ασπιρίνες και κορδόνια παπουτσιών, πτυσσόμενες ομπρέλες, φακούς και μπαταρίες, καραμέλες και μέντες για τον βήχα. Δεν το γράφω για να ειρωνευτώ αυτούς τους ανθρώπους.

Στις κοινωνίες τους, στερημένες ή, αν θέλετε, απαλλαγμένες από πολλά καταναλωτικά προϊόντα, η εξασφάλιση τέτοιων προϊόντων -αβέβαιης ενίοτε χρησιμότητας αλλά βέβαιης γοητείας- ήταν προβληματική.

Γι’ αυτό το ελληνικό περίπτερο φάνταζε στα μάτια των ανθρώπων αυτών σαν η μοντέρνα εκδοχή του αρχαίου κέρατος της Αμάλθειας είτε σαν μια βολική περίληψη του καπιταλιστικού σούπερ μάρκετ.

Αλλά και για μας επίσης από τα παιδικά μας ακόμα χρόνια το περίπτερο ήταν ένας τόπος συχνά απαγορευμένης και γι’ αυτό πιο σαγηνευτικής μαγείας. Το ανατρεπτικό «Παιδί Φάντασμα», ο εξωτικός «Γκαούρ–Ταρζάν», τα αμαρτωλά «Φαντάζιο» και «Χτυποκάρδι», οι τσίχλες με τις βεντέτες του Χόλιγουντ έτρεφαν τα όνειρά μας και ενέπνεαν τις αταξίες μας.

Μεγαλώνοντας πάλι το περίπτερο έγινε κάτι το διαφορετικό. Σημείο στιγμιαίας ανάπαυλας σε μια πόλη σαν την Αθήνα, η οποία έμπαινε σε έναν όλο και πιο φρενήρη ρυθμό, σταθμός για μια καλημέρα και μια ανάσα κοινωνικότητας μέσα από τον διάλογο με την οικεία μορφή που πρόβαλλε από το άνοιγμα του ορθογώνιου κουτιού που ζεσταινόταν με κάποια φτηνή σόμπα τον χειμώνα, όταν τα γάντια αδυνατούσαν να σταθούν αρωγός.

Και επίσης μέρος όπου βρίσκαμε την εφημερίδα μας, για την οποία δεν καταλαβαίναμε ότι μαζί με όλες τις άλλες έφθινε όλο και πιο πολύ κυκλοφοριακά, και επίσης μέρος όπου διατρέχαμε τα πρωτοσέλιδα όλων των άλλων που ήταν αναρτημένες από κάθε πλευρά.

Αλλά πάνω από όλα σημείο σταθερότητας που μας έπειθε ότι οι δρόμοι, η πόλη μας, η ζωή μας και οι ζωές των άλλων βρίσκονταν στη θέση τους και δεν είχαν δραπετεύσει μαζί με το τελευταίο μας όνειρο μεταξύ ύπνου και εγρήγορσης. Και ακόμη η νυχτερινή μας παρηγοριά όταν τα μαγαζιά ήταν από ώρες κλειστά και ψάχναμε για κάποιο μικροπράγμα που ίσως μας ήταν λιγότερο αναγκαίο από τα φώτα που έσπαγαν τη μοναξιά και το σκοτάδι.

Ισως για όλους αυτούς τους λόγους συνεχίζω σε κάποιο βαθμό να αγνοώ ή μάλλον να απωθώ, τουλάχιστον συνειδητά, τον αριθμό των περιπτέρων που κλείνουν. Σε όλο το μήκος της Συγγρού και της Πατησίων. Στην Αμαλίας και στην Πανεπιστημίου.

Στην Ευελπίδων και στη Σταδίου και σε τόσα άλλα μέρη, σε τόσους άλλους δρόμους που έχουν γίνει νεκροταφεία περιπτέρων. Απέναντι σε όλες τις αμφιβόλου εγκυρότητος αισιοδοξίες. Σε όλα τα πλάνα ανάκαμψης, ανάπτυξης, ανάνηψης ή οτιδήποτε άλλο ηχηρό. Η σειρά των οριστικά κλειστών περιπτέρων έρχεται να συμπληρώσει την όλο και πιο μακρά λιτανεία των ταξί σε κανονικές και αυτοσχέδιες πιάτσες.

Των ντυμένων στα κίτρινα ταξί που μοιάζουν να πενθούν τους πρασινοντυμένους εκλιπόντες συντρόφους τους, τα περίπτερα. Ερχεται να μας τρίψει κατά πρόσωπο την πραγματικότητα και να μας πει πως πρέπει όχι να την αποδεχτούμε αλλά να τη δούμε και να αντιδράσουμε. Τώρα που ακόμα δεν έχουν χαθεί όλα.

 http://www.efsyn.gr/arthro/ymnos-kai-thrinos-gia-kleisto-elliniko-periptero

Ενθυμήσου τα σπουδαιότερα για την ψυχή σου

Κάθε μέρα θεώρησέ την σαν την τελευταία της ζωή σου και πέρασέ την με εγκράτεια, με φόβο Θεού, προετοιμαζόμενος για τη φοβερή απολογία στο για όλη τη ζωή σου και όλες τις αμαρτίες σου.

Κάθε έργο σου αγίασέ το με την προσευχή, με την επίκληση του ονόματος του Θεού. Θυμήσου εκείνο που ειπώθηκε: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν».

Αγάπησε πολύ τον Θεό και βάλε στην ψυχή σου τον Παράδεισο. Αγάπησε τους πλησίον στο όνομα του θεού,σαν τέκνα του θεού, αρνούμενος τον εαυτό σου σύμφωνα με την εντολή του θεού και όλοι θα είναι φίλοι σου

Όποιος αγαπά τον εαυτό του, εκείνος δεν μπορεί να αγαπά τον Θεό και δεν μπορεί να υπηρετήσει τον πλησίον του με αυταπάρνηση.

Όλες οι αμαρτίες προέρχονται από την αγάπη στον εαυτό μας. Αρχή κάθε καλού είναι να αρνηθείς τον εαυτό σου, να σταυρώσεις τη σάρκα με τα πάθη, να υπομείνεις τις θλίψεις, τις προσβολές και τις συμφορές. Οι αμαρτίες καθαρίζονται με τη μετάνοια, τα δάκρυα και την υπομονή στις αδικίες «εν πνεύματι πραότητος». Γι’ αυτό μη κάμπτεσαι από τις αδικίες, μη στερείς τον εαυτό σου από τα στεφάνια, μη φεύγεις από τη θεραπεία της ψυχής ου. Όποιος δικαιολογείται και προσπαθεί να αποδείξει το δίκιο του και την αθωότητά του, ίσως μπορέσει να βρει αυτό το δίκιο.

Όποιος αναζητεί ηρεμία, σ’ αυτόν δεν μπορεί να παραμείνει το Πνεύμα το Άγιο. Όπου θλίψη, εκεί και ο Θεός.

Η κυριώτερη θυσία στον Θεό είναι «πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει».

Η ταπείνωση αποκτάται με βαρείς κόπους, με υπομονή στη δυστυχία, στις αρρώστιες, στις αδικίες και τη φτώχεια. Υπομένοντας εξωτερικά τις θλίψεις, στην ψυχή θα έχεις παρηγοριά από το πνεύμα του Θεού.

Το να δείχνεις αγάπη στον πλησίον, να τον διακονείς, είναι ανώτερο από τον κανόνα της προσευχής και τις μετάνοιες. Ακολουθείς τους λογισμούς; Εδώ βρίσκεται η αρχή της αμαρτίας.

Κάθε υπηρεσία κάνε την ως διακόνημα από τον Θεό, χωρίς γογγυσμό.

Αγάπησε πολύ την προσευχή, τη νηστεία, την ευσπλαχνία . Αυτά ανοίγουν τους ουρανούς.

Κανένα μην κατακρίνεις και δεν θα κατακριθείς . Κρίνοντας τον πλησίον σου, διαγράφεις τον εαυτό σου από το Βιβλίο της Ζωής και δεν βλέπεις τις αμαρτίες σου, γιατί τις κρύβει ο Διάβολος. Συχνά νήστευε, μελέτα τον λόγο του Θεού και πνευματικά βιβλία γιατί σ’ αυτά βρίσκεται η πηγή της ζώσης πίστεως. Να έχεις πνευματικό καθοδηγητή, να αγαπάς την αποκάλυψη των λογισμών σου και τότε άνετα θα αποκτήσεις τη Βασιλεία των Ουρανών.

Από το βιβλίο: «ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ
Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Πηγή: http://www.agioritikovima.gr/

Ο «Τσάρος» που έφτανε ουρανό

Tης Όλγας Νικολαΐδου
«Με λένε Σεργκέι και ο αθλητισμός είναι η δεύτερη φύση μου. Γυμνάζομαι από μικρό παιδί κι είμαι αποφασισμένος να πετύχω τα καλύτερα». Με αυτή τη φράση, συστήθηκε στην αθλητική οικογένεια τον Αύγουστο του 1983, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου στο Ελσίνκι, ο καλύτερος επικοντιστής όλων των εποχών. Λίγο νωρίτερα ο τότε 20χρονος Μπούμπκα, είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο άλμα επί κοντώ.

Σήμερα, ο «Τσάρος των αιθέρων», στα 52 γενέθλιά του, αν ανατρέχει σε εκείνη τη νεανική υπόσχεση, μπορεί να χαμογελάει με ικανοποίηση. Την εκπλήρωσε στο ακέραιο. Και καθώς έχει δύο γιους –που πάντως προτίμησαν το τένις από τον στίβο- μπορεί να τους διηγείται τους άθλους του και να τους εξηγεί με ποιον τρόπο μπορούμε να αυτοδεσμευόμαστε απέναντι στα όνειρα και τους στόχους μας.

Ο Σεργκέι Μπούμπκα γεννήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου του 1963 στο τότε Βοροσίλοφγκραντ και νυν Λουγκάνσκ. Στην τότε Σοβιετική Ένωση και νυν Ουκρανία. Παιδί εργατικής οικογένειας θέλησε όχι να ξεφύγει από την μοίρα του, αλλά να την ορίσει. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι την εποχή που μεσουρανούσε δε διανοήθηκε ποτέ να ζητήσει άσυλο σε άλλη χώρα :
«Το κράτος μου τα παρέχει όλα. Ζω σ’ ένα υπέροχο διαμέρισμα, τρέφομαι όπως πρέπει κι έχω εξασφαλισμένες άνετες συνθήκες διαβίωσης», έλεγε.

Βέβαια, δε ζει πια σε εκείνο το κράτος. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε, αφού αυτό το κράτος, πλέον, δεν υπάρχει. Κατέρρευσε μαζί με τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Οπότε ο «Τσάρος», τα τωρινά -επίσης εξαιρετικά- επιχειρηματικά του άλματα τα κάνει από το Πριγκιπάτο του Μονακό. Εκεί ζει μόνιμα. Είναι ένας επιτυχημένος businessman, με θέση προέδρου σε μεγάλη τράπεζα και με αλυσίδα καταστημάτων στην πατρίδα του.

Στην πατρίδα του που λατρεύεται σαν ήρωας. Όχι γιατί ήρωα τον έχρισε ο πρώην πρόεδρος της Ουκρανίας Λεονίντ Κούτσμα, αλλά γιατί για χρόνια, ανεβάζοντας τον πήχη από όπου θα πέρναγε το κοντάρι του –πόντο πόντο, διότι αυτό προέβλεπε η συμφωνία χορηγίας με τη Nike- ανέβαζε και τον πήχη των προσδοκιών ενός ολόκληρου λαού.
Ενός λαού που μετέφραζε τα χρυσά μετάλλια του Μπούμπκα σε δικά του χρυσά όνειρα. Και τα όνειρα των λαών, ως γνωστόν, ούτε χορηγούνται, ούτε εξαργυρώνονται. Απλά, παίρνουν εκδίκηση:

«Δε νομίζω ότι έχω να ζηλέψω κάτι από τους πρωταθλητές της Δύσης. Φαίνεται άλλωστε κι από τις επιδόσεις μου. Κάθε φορά που αγωνίζομαι, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι βλέπουν πάντα τα νώτα μου», ήταν οι δηλώσεις του αθλητή που έκαναν τους συμπατριώτες του να αναγαλλιάζουν, ξεδιπλώνοντας και ανεμίζοντας σημαίες.

Το τελευταίο άλμα του Σεργκέι Μπούμπκα , έγινε στις 4 Φεβρουαρίου του 2001 :
«Ήταν μια μέρα εξαιρετικά δύσκολη, τα δάκρυα, παραλίγο να κυλήσουν από τα μάτια μου. Τώρα μόλις αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι δεν θα πατήσω ξανά το ταρτάν, δεν θα κάνω ξανά ούτε ένα βήμα…»
Αυτά τα είπε ένας άνθρωπος που στα… βήματα που έκανε, κατόρθωσε τα εξής:

Να κατέχει το σημερινό παγκόσμιο ρεκόρ των 6,14 μέτρων σε ανοικτό στίβο από τις 31 Ιουλίου 1994, και να κατέχει στον κλειστό στίβο τη δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών, πίσω από τα 6,16 μέτρα του Γάλλου Ρενό Λαβινελί που μόλις τον Φλεβάρη του 2014, τον ξεπέρασε, και μάλιστα μπροστά στα μάτια του, στο Ντόνετσκ.

Να κατακτήσει ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στη Σεούλ (1988), έξι χρυσά μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα και μάλιστα συνεχόμενα (1983, 1987, 1989, 1991, 1995, 1997), ένα χρυσό μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ανοικτού στίβου (1985) και τρία χρυσά μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα κλειστού (1985-1987-1991).
Επιπλέον, ο Σεργκέι Μπούμπκα, έχει στο ενεργητικό του την κατάρριψη του παγκόσμιου ρεκόρ του άλματος επί κοντώ, τριανταπέντε φορές συνολικά!

Και πώς να μην το έχει όταν το δικό του αρχικό άλμα ήταν στα 5, 70. Μ’ άλλα λόγια εκείνος ξεκινούσε, στο ύψος που οι άλλοι, σταματούσαν.

http://idreamteam.gr/cms/41196/eftane-ourano-o-tsaros/

Κρινιώ Γιαννίκου: Από τη Νέα Φιγαλεία στην Ιατρική Σχολή του Harvard

3:56 μ.μ.

ΜΥΡΩΝΙΑ ΗΛΕΙΑΣ

Απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα όπως τι είναι αυτό που προκαλεί τις νευροαναπτυξιακές διαταραχές και τις εγκεφαλικές κακοήθειες της παιδικής ηλικίας αναζητά μέσω της πολυετούς έρευνας και της πολύτιμης εμπειρίας της η Κρινιώ Γιαννίκου, βιολόγος με ειδικότητα στη Μοριακή Γενετική που διαπρέπει στις ΗΠΑ.


Σημείο εκκίνησης της λαμπρής επιστημονικής της πορείας, τα θρανία του λυκείου της Νέας Φιγαλείας στην Ηλεία, όπου με οδηγό τη μεθοδικότητα, την πίστη στο όνειρό της αλλά και την σκληρή δουλειά, και σε αντίθεση με τους μαθητές μεγάλων πόλεων, κλήθηκε να καταρρίψει τα εμπόδια της περιορισμένης πρόσβασης στη μάθηση.

Η επιβράβευση ήρθε το 2008 με την αποφοίτηση με άριστα από το τμήμα Βιολογίας του πανεπιστημίου Κρήτης αλλά και την επιτυχή ολοκλήρωση των μεταπτυχιακών σπουδών στην «Μοριακή Ιατρική» στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Ενώ ένα ακόμη κομμάτι στο «παζλ» των σπουδών προστέθηκε με την διδακτορική της διατριβή στο Εργαστήριο Ιατρικής Γενετικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Σήμερα, η 32χρονη Κρινιώ Γιαννίκου εργάζεται στο «Brigham and Women’s Hospital» στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Harvard στη Βοστόνη και αντικείμενό της είναι η γενετική διεύρυνση της οζώδους σκλήρυνσης. Από το 2012 συνεργάζεται με το Ογκολογικό Τμήμα στην Α’ Παιδιατρική Κλινική του νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία» και τα τελευταία δύο χρόνια με το Τμήμα Ιατρικής Γενετικής και Λειτουργικής Γονιδιωματικής, «Ιnserm», στη Μασσαλία.

-Πώς «γεννήθηκε» το ενδιαφέρον σας για την επιστήμη της βιολογίας και της ιατρικής;

Το ενδιαφέρον μου για τις δυο αυτές επιστήμες προέκυψε σε πολύ μικρή ηλικία. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ήθελα να γίνω μικροβιολόγος

Μεγαλώνοντας, η σκέψη αυτή ωρίμασε μέσα μου και στο σχολείο επηρρεαζόμενη από τα πειράματα και τους Νόμους του Mendel στο μάθημα της βιολογίας καθώς και από το μεγάλο επίτευγμα της αλληλούχησης ολόκληρου του γονιδιώματος εκείνη την περίοδο, αποφάσισα ότι η μοριακή βιολογία ήταν αυτό με το οποίο ήθελα να ασχοληθώ στη ζωή μου.

Ήταν ένας κόσμος μαγικός και ήθελα να αποτελώ μέρος του, να ανακαλύψω νέα γονίδια, να μάθω πως αυτά κληρονομούνται, ποιος είναι ο ρόλος τους καθώς και το που οφείλεται η τόσο μεγάλη ποικιλομορφία και διαφορετικότητα στη φύση.

- Πώς προέκυψε η μετάβαση από ένα πολυσχιδές αντικείμενο όπως της βιολογίας σε αυτό της ιατρικής;

Πάντα με ενδιέφερε να ασχοληθώ με κάτι που να σχετίζεται με την προσφορά στον άνθρωπο και ταυτόχρονα να επιτρέπει τη δυνατότητα έρευνας στον τομέα της υγείας.

Η Γενετική ήταν αυτό ακριβώς που έψαχνα, καθώς αποτελεί έναν κλάδο της βιολογίας με καθημερινές εφαρμογές, είτε σε εργαστηριακό είτε σε κλινικό επίπεδο, σε πολλές ιατρικές πράξεις για τη διάγνωση, αντιμετώπιση και πρόληψη χιλιάδων γενετικών νοσημάτων.

Η ιατρική είναι η εφαρμοσμένη βιολογία ανθρώπου, οπότε δεν θα πρέπει να βλέπουμε τις δυο αυτές επιστήμες αποκομμένες τη μια από την άλλη.

- Θα μπορούσατε να μας μιλήσετε με λίγα λόγια για το αντικείμενό σας;

Το αντικείμενο των ερευνητικών ενδιαφερόντων μου επικεντρώνεται στη μελέτη των νευροαναπτυξιακών διαταραχών, των νεοπλασιών του κεντρικού νευρικού συστήματος καθώς και των νευροδερματικών συνδρόμων και άλλων κακοηθειών.

Κατά τη διάρκεια των διδακτορικών σπουδών μου ασχολήθηκα με τη μοριακή διερεύνηση της νοητικής υστέρησης αγνώστου αιτιολογίας με την τεχνολογία των Μικροσυστοιχιών Συγκριτικού Γενωμικού Υβριδισμού (γνωστή ως array-CGH ή Μοριακός Καρυότυπος), η οποία εφαρμόστηκε επιτυχώς για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο Εργαστήριο Ιατρικής Γενετικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το τελευταίο διάστημα ασχολούμαι με την οζώδη σκλήρυνση, ένα νευροδερματικό σύνδρομο που συγκαταλέγεται στις σπάνιες πολυσυστηματικές παθήσεις.

H έρευνά μας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Harvard στηρίζεται σε τεχνολογίες αλληλούχησης επόμενης γενιάς για τη διερεύνηση ολόκληρου του γονιδιώματος, με στόχο την αποκάλυψη μεταλλάξεων στα γονίδια TSC1/TSC2 καθώς και σε νέα παθολογικά γονίδια, ενώ η ανάλυση του μεγάλου όγκου δεδομένων γίνεται με ισχυρά υπολογιστικά εργαλεία, ορισμένα από τα οποία έχουν αναπτυχθεί στο εργαστήριο μας για τον εντοπισμό μωσαϊκών μεταλλάξεων χαμηλής συχνότητας.

Το εργαστήριό μας έχει αναπτύξει επίσης διάφορα μοντέλα μυός για τη μελέτη της οζώδους σκλήρυνσης. Συγκεκριμένα, μελετάμε ασθενείς με οζώδη σκλήρυνση και αστροκύτωμα ή αγγειομυολίπωμα, καθώς και ασθενείς με λεμφαγγειωμάτωση και άλλους περιαγγειακούς όγκους PEComas.

Σε ασθενείς με λεμφαγγειωμάτωση απομονώνουμε καρκινικά κύτταρα από το περιφερικό αίμα καθώς και ελεύθερο DNA από το πλάσμα αίματος για την εύρεση μεταλλάξεων, με στόχο να μπορούν μελλοντικά να χρησιμοποιηθούν ως διαγνωστικοί δείκτες για τη συγκεκριμένη νόσο.

- Πώς βρεθήκατε στην Αμερική; Ηταν όνειρο ζωής ή αναγκαστική λύση;

Από μικρή επιθυμούσα να βρεθώ στην Αμερική, γιατί πιστεύω πως χάρη στο άρτιο εκπαιδευτικό σύστημα είναι η χώρα των ευκαιριών, που στηρίζει ανθρώπους με όρεξη για δουλειά, ανεξαρτήτως καταγωγής, κοινωνικής θέσης και θρησκείας.

Η επιθυμία μου να φύγω από την Ελλάδα ενισχύθηκε δεδομένης της υπάρχουσας τελματώδους κατάστασης στη χώρα. Οι πηγές χρηματοδότησης για έρευνα ήταν ανεπαρκείς, τα κίνητρα ανύπαρκτα και οι ευκαιρίες για εργασία περιορισμένες παρά τις συνεχείς προσπάθειες για αναζήτηση διεξόδων.

- Πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι υποτροφίες του Ιδρύματος Ωνάση στη σταδιοδρομία σας;

Το Ίδρυμα Ωνάση μου άνοιξε δρόμους και δημιούργησε ευκαιρίες στηρίζοντας τις μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές μου για τέσσερα χρόνια. Η συμβολή του Ιδρύματος υπήρξε καθοριστική ώστε να μπορέσω να ολοκληρώσω επιτυχώς τις σπουδές μου, καθώς δεν υπήρχε άλλη πηγή χρηματοδότησης και οικονομικής ενίσχυσης.

Όταν υπέβαλα την αίτηση για υποτροφία, δεν πίστευα ότι θα καταφέρω να λάβω τη συγκεκριμένη υποτροφία, όχι γιατί δεν πίστευα στις δυνατότητες μου αλλά γιατί σε αυτή τη χώρα, μας έχουν συνηθίσει σε μη αξιοκρατικές διαδικασίες.  Προς μεγάλη μου χαρά, το Ίδρυμα Ωνάση αξιολόγησε θετικά την αίτηση μου, πίστεψε σε μένα και στήριξε τις προσπάθειές μου.

Είναι πραγματικά πολύ μεγάλη τιμή και χαρά για μένα να αποτελώ μέλος του Συνδέσμου Υποτρόφων του Ιδρύματος. Το  Ίδρυμα Ωνάση ενισχύει οικονομικά υψηλού επιπέδου σπουδές, είναι συνεχώς δίπλα στους υποτρόφους και ενδιαφέρεται για την εξέλιξη των σπουδών και τη μετέπειτα πορεία τους.

- Είστε μόλις 32 ετών κι έχετε καταφέρει τόσα πολλά. Στερηθήκατε αρκετά πράγματα για να πετύχετε τους στόχους σας;

Ο δρόμος είναι μακρύς και είμαι μόλις στο ξεκίνημα. Σίγουρα οι θυσίες είναι πολλές, η προσπάθεια συνεχής, ο αγώνας διαρκής και έχω στερηθεί αρκετά πράγματα, ενώ έχω συναντήσει πολλά εμπόδια. Όμως η χαρά και η ικανοποίηση που αισθάνομαι μετά την επίτευξη κάθε στόχου, μου δίνει δύναμη και θάρρος να συνεχίσω με ακόμα μεγαλύτερο ενθουσιασμό στο επόμενο βήμα.

- Τελικά η επιτυχία είναι θέμα τύχης ή σκληρής δουλειάς αποκλειστικά;

Δεν υπάρχει ασανσέρ για την επιτυχία. Αναμφισβήτητα χωρίς σκληρή δουλειά δεν έρχεται από μόνη της. Χρειάζεται μεθοδικότητα, πίστη στον εαυτό μας, υπομονή, επιμονή, ισχυρή θέληση, αγάπη για ό,τι κάνουμε, αφοσίωση και προσαρμοστικότητα στα νέα δεδομένα.

Όπως είχε πει και ο αγαπημένος Οδυσσέας Ελύτης τρία είναι τα Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη.

- Πιστεύετε ότι ακόμα κι αν κάποιος είναι καλός στο αντικείμενό του θα πρέπει απαραιτήτως να «ξενιτευτεί» για να διαπρέψει;

Θεωρώ πολύ σημαντικό οι νέοι επιστήμονες να ανοίγουν τα φτερά τους και να αποζητούν τη συνεχή και διαρκή μετεκπαίδευση, ώστε να αποκτήσουν εμπειρία σε χώρες του εξωτερικού με υψηλή τεχνογνωσία και μακρά παράδοση στην έρευνα.

Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα της υψηλής ανεργίας δεν αποτελεί εφαλτήριο προόδου και εξέλιξης για τη νέα γενιά. Οι πολυετείς σπουδές μας δεν έχουν κανένα αντίκρυσμα στην αγορά εργασίας και τα πτυχία μας υποβαθμίζονται συνεχώς.

Υπάρχουν διακεκριμένοι Έλληνες στο εξωτερικό που ξεχωρίζουν στο επιστημονικό πεδίο τους και ενδεχομένως θα είχαν «χαθεί» μέσα στο σύστημα στην Ελλάδα.

- Τι είναι πιο δύσκολο η έρευνα ή η διδασκαλία; Τι σας εκφράζει περισσότερο;

Πιστεύω ότι και τα δυο είναι το οξυγόνο του επιστήμονα. Χρειάζονται αγάπη, υπομονή, χρόνο, αφοσίωση και μεταδοτικότητα. Στην έρευνα είναι μεγάλη η ικανοποίηση να βλέπεις τις ατελείωτες προσπάθειες σου να καρποφορούν και να δίνουν απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτεις.

Από την άλλη πλευρά, είναι μοναδική η ατμόσφαιρα του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος και η επαφή με τους μαθητές,  να σε ρωτούν και να δείχνουν ενδιαφέρον και θέληση να μάθουν.

- Οι επόμενοι στόχοι σας ποιοι είναι;

Στόχος μου είναι να μάθω όσα περισσότερα μπορώ δίπλα σε κορυφαίους επιστήμονες και δασκάλους στον τομέα της Γενετικής, να διευρύνω τους επιστημονικούς μου ορίζοντες και να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου σε νέες μεθοδολογίες και τεχνολογίες τελευταίας αιχμής.

Θα ήθελα να συνεχίσω να βρίσκομαι στον χώρο της έρευνας, μέσα στο εργαστήριο και το πανεπιστήμιο και να μεταφέρω τεχνογνωσία σε νέους επιστήμονες. Επίσης, θα ήθελα να καταφέρω να μοιράσω τον χρόνο μου ανάμεσα στην επιστήμη και την οικογένειά μου.

Η Κρινιώ Γιαννίκου εργάζεται σήμερα στο «Brigham and Women’s Hospital» στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Harvard στη Βοστόνη και αντικείμενό της είναι η γενετική διεύρυνση της οζώδους σκλήρυνσης.

Με πληροφορίες απο το: protinews.gr

Τα 23 τάγματα των τελωνίων και ο τελωνισμός της ψυχής

Τα 23 Τελώνια είναι 23 έλεγχοι που υφίσταται η ψυχή του ανθρώπου μετά το θάνατό του για συγκεκριμένα αμαρτήματα. Σε κάθε έλεγχο εξετάζετε η ψυχή για ένα συγκεκριμένο αμάρτημα. Αν δεν έχει υποπέσει σ’ αυτό το αμάρτημα προχωρά στο επόμενο τελώνιο και αν κατορθώσει και περάσει και το εικοστό τρίτο τελώνιο φτάνει μπροστά στην Πύλη του Παραδείσου. Αν όμως έχει υποπέσει σ’ αυτό το αμάρτημα, τότε τα τελώνια αυτού του ελέγχου την αρπάζουν και την οδηγούν στο σκοτεινό Άδη, όπου περιμένει την Τελική Κρίση στη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, για να οδηγηθεί τελικά στην Κόλαση.

1. το τελωνιο της κακολογιας
2. το τελωνιο της υβρης
3. το τελωνιο του φθονου
4. το τελωνιο του ψεματος
5. το τελωνιο του θυμου και της οργης
6. το τελωνιο της υπερηφανιας
7. το τελωνιο της βλασφημιας
8. το τελωνιο της φλυαριας και της ανοησιας
9. το τελωνιο του τοκου και του δολου
10. το τελωνιο της τεμπελιας και του υπνου
11. το τελωνιο της φιλαργυριας
12. το τελωνιο της μεθης
13. το τελωνιο της μνησικακιας
14. το τελωνιοτης μαγειας και της μαντειας
15. το τελωνειο της λαιμαργιας
16. το τελωνειο της ειδωλολατρειας
17. το τελωνειο της ομοφυλοφιλιας
18. το τελωνειο της φιλαρεσκειας
19. το τελωνιο της μοιχειας
20. το τελωνειο του φονου
21. το τελωνιο της κλεψιας
22. το τελωνιο της πορνειας
23. το τελωνιο της ασπλαχνιας

Ας δουμε αναλυτικα πως περιγραφεται ο δρομος για την Πυλη του Παραδεισου μεσα απο την οπτασιου του μοναχου Γρηγοριου…

Φοβερά οπτασία την οποία είδε ένας μοναχός ονομαζόμενος Γρηγόριος, ο οποίος για ένα διάστημα ήταν μαθητής του Αγίου Βασιλείου του νέου επί Βασιλέως Λέοντος σοφού κατά τον 9ον αιώνα.

Ο Άγιος Βασίλειος ο νέος ήταν πνευματικός Πατέρας του οσίου Γρηγορίου, ο οποίος είχε επίσης πολλά άλλα πνευματικά τέκνα μεταξύ των οποίων ήταν και μια ευλαβέστατη γυναίκα ονομαζόμενη Θεοδώρα η οποία υπηρετούσε τον Άγιο Βασίλειο σε όλη της τη ζωή.

Έφθασε δε ο καιρός του θανάτου της και απέθανεν εντός ολίγων ημερών. Εγώ δε (ο Γρηγόριος) ευρισκόμενος σε απορία ζητούσα να μάθω και ενοχλούσα τον Άγιο για να μου ειπή εάν εσώθη η Θεοδώρα και που ευρίσκεται. Ο Άγιος Βασίλειος μετά τις πολλές μου ενοχλήσεις, μου είπεν: «Τέκνον μου Γρηγόριε αύτη τη νύχτα πορεύομαι πρός την Θεοδώρα και έλθε και συ μαζί μού για να την ιδής.» Εγώ ασπάσθηκα την δεξιά του χείρα και πορεύθηκα να κοιμηθώ. Και γενόμενος σε έκσταση ευρέθηκα σε ένα ανηφορικό και στενό μέρος, και εκεί βλέπω ωραιότατα παλάτια εξαστράπτοντα και κτυπόντας την πόρτα παρουσιάσθηκαν δύο γυναίκες και μου λέγουν.

Αυτά τα παλάτια είναι του πατρός Βασιλείου ο οποίος πριν από λίγο πέρασεν από εδώ και πήγε να ιδή την Θεοδώρα η οποία βρίσκεται εδώ. Ακούωντας δε η Θεοδώρα το όνομα της, έτρεξε στην πόρτα, μ’ ενηγκαλίσθη και μου λέγει: «Ώ! τέκνον μου Γρηγόριε! Πως ήλθες εδώ; Μήπως απέθανες και ήρθες εδώ;» Εγώ της αποκρίθηκα: «Δεν απέθανα αλλά ευρίσκομαι ακόμη στο σώμα μου στον μάταιο εκείνο κόσμο. Οι ευχές όμως του πνευματικού μας Πατρός Βασιλείου με έφεραν εδώ να σε δω όπου πολύ επιθυμούσα και τον ενοχλούσα κάθε ημέρα για να μάθω πού ευρίσκεσαι, και εάν εσώθης. Και σε παρακαλώ να μου πής πέρι του χωρισμού της ψυχής από το σώμα, πόσους πόνους έχει και πως επέρασες από τα φοβερά τελώνια του αέρος, και τις εξετάσεις των πονηρών δαιμόνων. Διότι κι εγω μέλλω εντός ολίγου και κάθε άνθρωπος στο τέλος της ζωής του να διέλθωμεν.»

Και απεκρίθη η Θεοδώρα και του λέγει: «Ώ! τέκνον μου Γρηγόριε πως θα σου διηγηθώ τον φόβο και τον τρόμον εκείνης της ώρας του χωρισμού της ψυχής από του σώματος; Πως θα σου εξηγήσω τους πόνους και τις οδύνες του χωρισμού της ψυχής; Σου παριστάνω τέκνο μου να τεθή άνθρωπος γυμνός επάνω σε κάρβουνα και να διαλύεται εώς ότου εξέλθη η ψυχή του.

Τόσον δριμείς και ανυπόφοροι είναι οι πόνοι του χωρισμού της ψυχής του αμαρτωλού όπως εγώ, του δε δίκαιου τέκνον μου Γρηγόριε δεν γνωρίζω.» Όταν βρισκόμουν στο κρεβάτι μου και ψυχομαχούσα έβλεπα γύρω μου τα πονηρά πνεύματα των δαιμόνων, άλλους μεν σαν μαύρους σκύλους, και εγαύγιζαν, άλλους δε σαν ταύρους μουγκρίζοντας και λυσσόντας στρέφοντας τα άγρια και άσχημα πρόσωπα τους κατ’ απάνω μου και με φοβέριζαν. Εγώ δε έστρεφα τα μάτια μου σε άλλο μέρος για να μην βλέπω την άσχημη μορφή τους και τον θόρυβο που έκαναν, αλλά ήταν αδύνατο, τέκνο μου Γρηγόριε να αποφύγω.

Και ενώ ήμουν σε τόσην στεναχώρια βλέπω ξαφνικά δύο νέους αστραπόμορφους με χρυσά μαλλιά, και στάθηκαν στα δεξιά του κρεβατιού μου, και ο ένας απ’ αυτούς άρχισε να φοβερίζη τους φοβερούς εκείνους δαίμονες λέγοντας: «Φύγετε παμμίαροι και αγριοπρόσωποι διότι δεν έχετε να κερδήσετε τίποτε α’ αυτή την ψυχή.» Αυτοί δε έφεραν τις αμαρτίες μου όσας εποίησα από τα νιάτα μου, είτε σε λόγια, είτε σε πράξεις και εφώναζαν όλα τ’ αμαρτήματα μου ακόμη και όσα δεν έπραξα. Εγώ δε με φόβω και τρόμω επρόσμενα το θάνατο και εξαιφνής ήλθεν ο θάνατος σαν ένας νέος χονδρός και οργισμένος, σαν λιοντάρι, φορτωμένος διάφορα εργαλεία και είπαν σ’ αυτόν οι Άγγελοι· λύσαι τις αρθρώσεις του σώματος και μην της δώσης πολλούς πόνους διότι τ’ αμαρτήματα της είναι λίγα· τότε άρχισεν από τα πόδια και έλυε τις αρθρώσεις του σώματος μου, και τότε αισθανόμουν οτι νεκρωνόταν το σώμα μου, και τελικά ο τύρρανος εκείνος γέμισε ένα ποτήρι με πικρό περιεχόμενο, μου το πότισε και ευθής εξήλθεν η ψυχή μου από το σώμα μου, τότε την παράλαβαν οι δύο Άγγελοι και εγώ θαύμαζα για τα γινόμενα, διότι δεν ήξερα ότι συμβαίνουν αυτά στον καιρό του θανάτου στον ταλαίπωρο άνθρωπον. Και οι Άγγελοι εξέταζαν τα καλά έργα που έκαμα στη ζωή μου, αν νήστευσα, αν πήγαινα εκκλησία και αν στεκόμουν με φόβο Θεού, αν τάϊσα τους πεινώντες, αν επισκέφθηκα ασθενείς, αν δεχόμουν ξένους στο σπίτι μου, αν έδωκα το καλό παράδειγμα στους άλλους, αν υπέμεινα βρισιές, αν απέφευγα όρκους, αν δεν βλασφημούσα, αν δεν καλλοπιζόμουν, και πολλά άλλα, τα εζύγισαν αυτά με τις αμαρτίες μου οι δε δαίμονες έτριζαν τα δόντια τους σε μένα και ορμούσαν να με αρπάξουν από τα χέρια των Αγγέλων, και να με ρίξουν στον άχαρον Άδην.

Ξαφνικά ήλθεν ο πνευματικός μου Πατέρας Βασίλειος και είπε προς τους Αγγέλους: Κύριοι μου επειδή αυτή η ψυχή με υπηρέτησεν στη ζωή μου, παρακάλεσα τον Κύριον να την συγχωρέση και να τη σώση από τα χέρια των δαιμόνων, και οι Άγγελοι πετώντας αμέσως ανεβαίναμεν στον ουρανό ανατολικά, και ανεβαίνοντας συναντήσαμεν:

1. Το τελώνιο της καταλαλιάς
Εδώ υπήρχε μιά σύναξις μαύρων, και μας σταμάτησαν, και λυσσόντας σαν σκύλλοι ζητούσαν να με αρπάξουν από τα χέρια των Αγγέλων. Και μάρτυς μου ο Κύριος τέκνον μου Γρηγόριε, μου εφανέρωσαν όσους κατέκρινα στη ζωή μου και όχι μόνο τ’ αληθινά αλλά με συκοφαντούσαν και έλεγαν πολλά ψέματα εναντίων μου. Οι δε Άγγελοι καταφρονήσαντες αυτούς, και πετώντας τις πτέρυγες τους ανεβαίναμεν στον ουρανό.

2. Τελώνιο της ύβρεως
Και ανεβαίνοντας λίγο συνατήσαμε το τελώνιο της ύβρεως, και εδώ πολυαγωνιζόμενοι οι Άγγελοι, με τις ευχές του Πατρός μας Βασιλείου, αναχωρίσαμεν και συνομιλούντες οι Άγγελοι έλεγαν· αληθινά μεγάλην ωφέλειαν βρήκε αυτή η ψυχή από τον Άγιον Βασίλειον.

3. Τελώνιον του φθόνου
Και ανεβαίνοντας εφθάσαμεν στο τελώνιο του φθόνου, και μη έχοντας τίποτα οι δαίμονες εναντίων μου επεράσαμεν ανενόχλητοι· αν και έτριζαν τα δόντια τους, οι αγριοπρόσωποι εκείνοι μαύροι να με αρπάξουν από τα χέρια των Αγγέλων· και έτσι περάσαμε το τελώνιο τούτο.

4. Τελώνιον του ψεύδους
Και ανεβαίνοντας, σε πολύ ύψος φθάσαμεν στο τελώνιο του ψεύδους όπου εκεί πολύ πλήθος δαιμόνων με άσχημα πρόσωπα έτρεχαν κατ’ απάνω μου, κραυγάζοντας και λυσσόντας έφεραν πολλές αποδείξεις, και είχαν γραμμένα πολλές ανόητες λέξεις που έλεγα στην παιδική μου ηλικία μέχρι και τα πρόσωπα που τα έλεγα και ζητούσαν απολογία από τους Αγγέλους. Και οι Άγγελοι πληρώσαντες από τα του Αγίου Βασιλείου αναχωρήσαμεν.

5. Το τελώνιο του θυμού και της οργής
Και ανεβαίνοντας εφθάσαμεν στο τελώνιο του θυμού και της οργής, όπου εκεί πλήθος μαύρων λυσσόντας σαν σκύλλοι δάγκωναν ο ένας τον άλλον και κατατρώγονταν αναμεταξύ τους και σαν αγριόχοιροι ορμόντας εναντίων μου, έκαμναν τα σχήματα και τα καμώματα που έκανα όταν θυμονόμουν και όταν εκρατούσα έχθρα και μνησικάκουν με κανένα· και εδώ πληρώνοντας από τα του Αγίου Βασιλείου αναχωρήσαμεν.

6. Τελώνιον υπερηφάνειας

Και ανεβαίνοντας λίγον οι Άγγελοι εφθάσαμεν στο τελώνιο της υπερηφάνειας και ψάχνοντας πολλά οι δαίμονες δεν βρήκαν τίποτα να με κατηγορήσουν διότι ήμουν φτωχή και περνώντας ανενόχλητοι φθάσαμεν στο τελώνιο της βλασφημίας.

7. Τελώνιον της βλασφημίας

Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο της βλασφημίας, και αμέσως όταν μας είδαν οι δαίμονες έτρεξαν κατ’ απάνω μας τρίζοντας τα δόντια και βλασφημούντες, εγώ έτρεμα από τον φόβο μου και μου έλεγαν οτι βλασφήμησα τρείς φορές στη νεότητα μου· οι δε Άγγελοι εφεραν απόδειξη οτι εξομολογήθηκα και αναχωρήσαμεν αφήνοντας τους δαίμονες άπρακτους.

8. Τελώνιον της φλυαρίας και αστειολογίας

Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιον της αστειολογίας και φλυαρίας και ζητούσαν οι δαίμονες να δώσω απολογίαν για τα αισχρόλογα, τις αστειολογίες και άσεμνα τραγούδια που έλεγα στη νεότητα μου και απορούσα πως τα θυμούνταν, ενώ εγώ από την πολυκαιρία τα ξέχασα· και πληρώνοντας οι Άγγελοι ανεχωρήσαμεν.

9. Τελώνιον του τόκου και δόλου
Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο του τόκου και του δόλου που εξετάζει τους τοκογλύφους και δόλιους, και χωρίς να βρουν τίποτα οι δαίμονες να αποδείξουν αναχωρήσαμεν.

10. Τελώνιον της οκνηρίας και του ύπνου

Και ανεβαίνοντας φθάσαμε στο τελώνιο της οκνηρίας όπου οι δαίμονες με εξέτασαν αν κοιμώμουν πολύ και βαριόμουν να σηκωθώ να προσευχηθώ ή να πάω στην εκκλησία ή αν μπορούσα να κάμω κανένα καλό και αμελούσα· και χωρίς να βρούν τίποτα αναχωρήσαμεν ανενόχλητοι.

11. Τελώνιον της φιλαργυρίας
Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο της φυλαργυρίας στο οποίο υπήρχε πολύ σκοτάδι και ομίχλη· και εξετάζοντας οι δαίμονες και αφού δεν βρήκαν τίποτα επειδή ήμουν φτωχή, φύγαμεν ανενόχλητοι.

12. Τελώνιον της μέθης

Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο της μέθης, και ορμόντας οι δαίμονες σαν λύκοι αρπακτικοί κατ’ απάνω μας, εξέταζαν το κρασί που ήπια σ’ όλη μου τη ζωή· και με κατηγορούσαν οτι στο τάδε σπίτι ήπιες τόσα ποτήρια, στον τάδε γάμον εμέθυσες και όσα μου έλεγαν ήσαν αληθινά· και πληρώνοντας οι Άγγελοι αναχωρήσαμεν και ανεβαίνοντας οι Άγγελοι έλεγαν αναμεταξύ τους: «Μεγάλον κίνδυνον έχει η ψυχή εώς ότου περάσει τα ακάθαρτα τελώνια του αέρος», και εγώ τους λέγω: «Ναι κύριοι μου, και νομίζω πως κανείς από τους ζωντανούς ανθρώπους δεν θα γνωρίζη το τι συμβαίνει μετά τον χωρισμό της ψυχής από τους δαίμονες του αέρος, και αλλοίμονο στους αμελείς το τι τους περιμένει.», και οι Άγγελοι αποκρίθηκαν και είπαν: «Οι αγίες Γραφές αναλαμβάνουν όλα αυτά, αλλά οι ταλαίπωροι ανθρώποι σκοτεισμένοι από την πολυτέλεια, τροφές και ηδονές του κόσμου, τυφλόνονται και δεν πιστεύουν οτι θα πεθάνουν και δεν φροντίζουν να κάμνουν καλά έργα για την ψυχή τους· και αλλοίμονο στους αμελείς διότι τους αρπάζουν οι δαίμονες και τους ρίπτουν στον σκοτεινόν Άδην μέχρι της κρίσεως οπότε θα δικασθούν και θα απολάβη ο κάθε ένας οτι έπραξε.»

13. Τελώνιον της μνησικακίας
Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο της μνησικακίας που εξετάζει αυτούς που έχουν έχθρα, και δεν συγχωρούν τους αδελφούς τους. Και ορμόντας οι δαίμονες κατ’ απάνω μου, εξέταζαν τα κατάστιχα τους, να βρούν κανένα πταίσιμο να με αρπάξουν· και χωρίς να βρούν φώναξαν σαν λυσσασμένα σκυλιά οτι ξεχάσαμεν να τα γράψουμεν, και αναχωρήσαμεν ανεβαίνοντας, και ρώτησα τους Αγγέλους πως γνωρίζουν οι δαίμονες τις αμαρτίες των ανρθώπων, και μου αποκρίθηκαν οι Άγγελοι: «Δεν γνωρίζεις, οτι μετά το βάπτισμα κάθε χριστιανός λαμβάνει έναν Άγγελο σαν φύλακα να τον φυλάει, και να τον οδηγή στο καλό, και να γράφη τα καλά του έργα· ομοίως δε τον ακολουθή και ένας διάβολος και γράφη τις κακές του πράξεις, και τις αναγγέλλει στο κάθε τελώνιο που ανήκει η αμαρτία και γι’ αυτό γνωρίζουν οι δαίμονες, και όταν η ψυχή χωρίση από τοσώμα και ανέρχεται στους ουρανούς την εξετάζουν δαίμονες σε κάθε τελώνιο και τούτο γίνεται στους ορθόδοξους χριστιανούς μόνο, στους δε απίστους και ασεβείς δεν υπάρχει καμιά εξέτασις.»

14. Τελώνιον της μαγείας και γοητείας
Ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο της μαγείας και γοητείας. Εδώ οι δαίμονες ήσαν σαν άγρια ζώα· άλλοι είχαν μορφή σκύλλου, άλλοι σαν βόδια, άλλοι σαν φίδια, με άσχημη μορφή, αλλά με θείαν χάρην όταν με εξέτασαν δεν βρήκαν τίποτα, και ανεβαίνοντας ρώτησα τους Άγγελους με τι τρόπον μπορούν να σβήσουν από τα κατάστιχα των δαιμόνων τα αμαρτήματα των ανθρώπων, και οι Άγγελοι μου αποκρίθησαν: «Συγχωρούνται τα αμαρτήματα οταν ο άνθρωπος μετανοήση και εξομολογηθή στον πνευματικόν και κάμη τον κανόνα που του έβαλεν τότε εξαλείφονται τα αμαρτήματα από τα κατάστιχα των δαιμόνων· και λυσσώντας οι δαίμονες τους πολεμούν για να τους ρίψουν σε νέα αμαρτήματα. Γι’ αυτό η εξομολόγηση και η μετάνοια γίνονται αιτίες να συγχωρηθούν οι ανθρώποι και να περάσουν ελεύθερα τα εναέρια τελώνια. Αλλά πολλοί ανθρώποι λέγουν οτι τα εξομολογούνται στον Θεό· και άλλοι πάλι ζητούν να εύρουν πνευματικόν συγκαταβατικόν για να αποφύγουν τον κανόνα· Αλλά αυτή δεν είναι μετάνοια αλλά πονηρία και ο Θεός ου μυκτηρίζεται. Και όπως στην ασθένεια του σώματος εκλέγουμεν τον καλύτερον ιατρόν, έτσι πολύ περισσότερον στην ασθένεια της αθάνατης ψυχής να εκλέγουμε τον θεοφοβούμενον και αυστηρόν πνευματικό, και να τον έχει κανείς μέχρι τέλους της ζωής· αλλιώς πλανούνται οι ανθρώποι και δεν μπορούν να περάσουν τα τελώνια του αέρος.»

15. Τελώνιον της γαστριμαργίας και πολυφαγίας
Αυτά καθώς μου έλεγαν φθάσαμε στο τελώνιο της γαστριμαργίας και πολυφαγίας, όπου οι δαίμονες ήσαν πολύ χονδροί σαν τους χοίρους, δυνατοί και άγριοι, και έτρεξαν κατ’ απάνω μου, γαυγίζοντας, και μου φανέρωσαν τις πολυφαγίες που έκαμνα απο μικρήν ηλικία μέχρι που γέρασα, και οτι δεν νήστευα Τετάρτη και Παρασκευή μέχρι και τις 40στάς χωρίς εγκράτεια· και οι Άγγελοι φέρνοντας τα καλά μου έργα για πληρωμή αναχωρήσαμεν.

16. Τελώνιο της ειδωλολατρίας
Και φθάσαμεν στο τελώνιο της ειδωλολατρίας και διαφόρων αιρέσεων, και χωρίς να βρούν τίποτα οι δαίμονες αναχωρίσαμεν.

17. Τελώνιον της αρσενοκοιτίας
Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο της αρσενοκοιτίας· και ο πρώτος αυτών καθόταν σαν φοβερός δράκωνταςαλλάσωντας μορφές πότε σαν αγριόχοιρος, πότε σαν ποντικός, πότε σαν θηριόψαρο και τριγύρω αυτού βρώμα και ανυπόφορη δυσσωδία και επλάγιαζε ασχημονώντας. Και επειδή δεν βρήκε τίποτα εναντίων μου, αναχωρήσαμεν, και μου έλεγαν οι Άγγελοι οτι πολλοί φθάνουν μέχρι εδώ ανεμπόδιστα, και για την αισχρήν αυτήν πράξιν, καταγκρεμίζονται στον σκοτεινόν και άχαρον Άδην.

18. Τελώνιον των χρωματοπροσώπων

Και μιλώντας φθάσαμεν στο τελώνιο το οποίον εξετάζει άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι καλλωπίζουν τα πρόσωπα τους με διάφορα χρώματα, και μυρωδικά και δεν ευχαριστούνται με το κάλλος που τους έδωσεν ο Θεός. Εγώ είχα χρωματισθή δυό φορές στη ζωή μου και οι δαίμονες εξέταζαν να με κρατήσουν οι Άγγελοι όμως επάλευαν με πολύν κόπον φέρνοντας τις καλές μου πράξεις, και κερδίζοντας αναχωρίσαμεν.

19. Τελώνιον της μοιχείας
Ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο της μοιχείας το οποίον εξετάζει τους μοίχους και μοιχαλίδας· δηλαδή τους παντρεμένους οι οποίοι πηγαίνουν σε ξένες γυναίκες και μολύνουν το στεφάνι τους. Επίσης εδώ στο τελώνιον αυτό εξετάζονται και οι παρά φύσιν πράξαντες με τις γυναίκες τους. Αλλά επειδή εγώ δεν είχα ευθύνη από αυτά αναχωρίσαμεν χωρίς πρόβλημα.

20. Τελώνιον του φόνου και της εκτρώσεως

Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στους τελωνάρχες του φόνου οι οποίοι εξετάζουν τους φονιάδες, μέχρι και τις γυναίκες που αποβάλλουν από την κοιλία τους βρέφη και μέχρι και αυτούς που αποφεύγουν την τεκνογονία· και από εδώ με την χάρην του Θεού αναχωρήσαμεν χωρίς πρόβλημα.

21. Τελώνιον της κλοπής
Και ανεβαίνοντας λίγο φθάσαμεν στο τελώνιο της κλοπής που εξετάζει τους κλέφτες και εξετάζοντας με καλά οι δαίμονες δεν βρήκαν τίποτα και αναχωρίσαμεν ανεμπόδιστα.

22. Τελώνιον της πορνείας.
Και ανεβαίνοντας πολύ ψηλά φθάσαμεν στην θύρα του Ουρανού, όπου βρίσκεται το τελώνιο το οποίον εξετάζει τους πόρνους. Ο αρχηγός τους καθώταν σε υψηλό θρόνο και φορούσεν φόρεμα ραντισμένο με αφρούς και αίματα κάθε ακαθαρσίας πλυμμηρισμένον, το οποίον έγινε αυτό από τις ακαθαρσίες της πορνείας. Και ωρμόντας οι δαίμονες κατ’ απάνω μου με εκατηγορούσαν και έλεγαν πολλά ψέματα, και ετόλμησαν να με αρπάξουν από τα χέρια των Αγγέλων και να με ρίψουν στον άχαρον Άδην. Οι δε Άγγελοι αντίλεγαν σ’ αυτούς, οτι είχα εξομολογηθή και παραίτησα από πολύν καιρόν αυτά. Και λέγοντας ψέματα οι δαίμονες έλεγαν οτι δεν τα εξομολογήθηκα ούτε κανόνα έλαβα από πνευματικόν, και οι Άγγελοι αναχώρησαν, τρίζοντας οι ακάθαρτοι δαίμονες τα δόντια τους. Και προχωρόντας μου λένε οι Άγγελοι οτι πολύ λίγοι περνούν από αυτό το τελώνιο. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έρχονται μέχρι εδώ πέφτουν στον σκοτεινόν και άχαρον Άδην.

23. Τελώνιον της ασπλαχνίας.
Και ανεβαίνοντας λίγο φθάσαμεν στο τελώνιο της ασπλαχνίας, το οποίο εξετάζη τους σκληρόκαρδους και ανελεήμονες και εξετάζοντας με οι δαίμονες και χωρίς να με βρουν άσπλαχνη διότι ελεούσα τους φτωχούς, και καταντροπιασθέντες οι δαίμονες, αναχωρήσαμεν απ’ αυτούς.

Η πύλη του Ουρανού.
Και ανεβαίνοντας χαρούμενοι φθάσαμεν στην πύλη του Ουρανού, η οποία ακτινοβολούσε και έλαμπε σαν καθαρό χρυσάφι και είχεν υπερθαύμαστην ωραιότητα, που δεν μπορεί γλώσσα ανθρώπου να την διηγηθή. Ο θυρωρός, ήταν ενας αστραπόμορφος νέος με χρυσά μαλλιά και μας δέχθηκε χαρούμενος δοξάζωντας τον Θεόν διότι περάσαμε τα εναέρια τελώνια των δαιμόνων.

Και περνώντας την πύλη του ουρανού είδαμεν πλήθος αστραπόμορφων νέων οι οποίοι ακτινοβολούσαν σαν τον ήλιο και χαίρονταν όλοι και ευφραίνονταν, για την σωτηρία μου· εμείς πορευθήκαμεν με αγαλλίαση και χαράν ανεκλάλητον για προσκύνησιν του αστραπόμορφου θρόνου του Θεού, και Σωρήρα Ημών Ιησού Χριστού. Και είδαμεν σύννεφα όχι σαν τα συνηθισμένα τα οποία παραμέριζαν για να περάσουμεν. Και είδαμεν άλλο σύννεφο λευκό και χρυσόμορφο από το οποίο εξέρχονταν αστραπές και παραμέρισε κι αυτό όπως τα άλλα και περνόντας αισθανθήκαμεν γλυκύτατην ευωδία από τον θρόνο του αοράτου Θεού. Και είδαμεν στο άμεσον ύψος αστραποβόλο τον θρόνο του Παντάνακτος Θεού. Εκεί είναι η χαρά των δικαίων και η Αιώνια αγαλλίαση. Κ’ είδαμεν εκεί πλήθος άπειρον αστραπόμορφων νέων, που φορούσαν πολύτιμα φορέματα με χρυσές ζώνες.

https://oparadeisos.wordpress.com/2010/12/24/τα-23-τάγματα-των-τελωνίων-και-ο-τελωνισ/