Οι μαθητές που μετρούν καθημερινά τα κύματα για να πάνε σχολείο Ταξιδεύουν με το καΐκι για να περάσουν στο σχολείο τους που είναι στην απέναντι ακτή

Έναν απίστευτο Γολγοθά ζουν 8 παιδιά στην Αιτωλοακαρνανία που καθημερινά αναγκάζονται να μετρούν τα κύματα πάνω στο καΐκι που τα μεταφέρει στην απέναντι ακτή για να πάνε σχολείο.

Πρόκειται για 3 παιδιά τάξεων Λυκείου που πηγαίνουν σχολείο στο Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας. Άλλα 5 παιδιά Γυμνασίου, μετά την ταλαιπωρία με το καΐκι πρέπει περιμένουν άλλα 20 λεπτά το λεωφορείο που θα τους οδηγήσει μετά από ακόμη ένα τέταρτο στο γυμνάσιο της Κανδηλας.

Τις φορές που οι καιρικές συνθήκες είναι άσχημες και το κεντρικό λιμεναρχείο της Λευκάδας δίνει απαγορευτικό, τα παιδιά χάνουν το μάθημα.

Πολλές φορές μάλιστα ξεμένουν λόγω καιρού στο Μύτικα και πρέπει να αναζητήσουν μέρος για να μείνουν τα βράδια.

Οι οικογένειες τους πληρώνουν για το καΐκι περίπου 160 ευρώ. Αυτό που ζητούν είναι ένα θαλάσσιο ταξί για να μειωθεί τουλάχιστον η ταλαιπωρία τους.

http://www.news.gr/ellada/nea-ths-perifereias/article/243019/oi-mathhtes-poy-metroyn-kathhmerina-ta-kymata-gia-na.html

Κοντά στην κορυφή των πανεπιστημίων του κόσμου το Καποδιστριακό Συγκαταλέγεται "στο 5% περίπου των καλύτερων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στον κόσμο"

Στην αφρόκρεμα των διεθνών πανεπιστημίων συγκαταλέγεται το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ) σύμφωνα με στοιχεία που αντλούν οι πρυτανικές αρχές του Ιδρύματος με βάση τη θέση του στις διεθνείς κατατάξεις.

Όπως υπογραμμίζουν "από τα τουλάχιστον 18 χιλιάδες Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα παγκοσμίως, τα περισσότερα συστήματα κατάταξης, στην 1η φάση αξιολόγησης, ξεχωρίζουν τα καλύτερα 1.000 ή 4.000 Ιδρύματα και στη συνέχεια, στη 2η φάση αξιολόγησης, προχωρούν στις τελικές κατατάξεις σε έναν κατάλογο 500 ή 1.000 Ιδρυμάτων".

Συνεπώς, με βάση αυτού του είδους την "αυτοαξιολόγηση" το ΕΚΠΑ συγκαταλέγεται "στο 5% περίπου των καλύτερων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στον κόσμο" εκεί όπου ανήκουν δηλαδή, "όσα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα εμφανίζονται στους τελικούς καταλόγους κατάταξης".

Σύμφωνα με το σύστημα Academic Ranking of World Universities (ARWU), γνωστό ως κατάταξη της Shangai, που αξιολογεί συνολικά τα καλύτερα 1.200 Πανεπιστήμια, σε ετήσια βάση, επί των 18.000 Ιδρυμάτων που δραστηριοποιούνται παγκοσμίως και δημοσιεύει την κατάταξη των 500 πρώτων, για το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών προκύπτουν τα εξής στοιχεία:

   ARWU   

   Έτος Διεθνής Θέση 

   

   2003 251-300 

   

   2004 302-403 

   

   2005 203-300 

   

   2006 301-400 

   

   2007 203-304 

   

   2008 201-302 

   

   2009 201-302 

   

   2010 201-300 

   

   2011 201-300 

   

   2012 301-400 

   

   2013 301-400 

   

   2014 301-400 

   

   2015 301-400 

Τα πανεπιστήμια βαθμολογούνται με μία σειρά δεικτών ακαδημαϊκής ή ερευνητικής επίδοσης. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνεται:

   1. η βράβευση με βραβείο Nobel ή αντίστοιχο θεματικό βραβείο,

   2. η ύπαρξη ερευνητών με υψηλό αριθμό βιβλιογραφικών αναφορών,

   3. η δημοσίευση στις διεθνούς κύρους επιστημονικές επιθεωρήσεις Nature ή Science,

   4. η καταχώρηση δημοσιεύσεων σε κύριες βιβλιογραφικές βάσεις δεδομένων και

   5. η κατά κεφαλήν ακαδημαϊκή επίδοση του ιδρύματος.

    

Με βάση την κατάταξη ARWU- (Broad-)SUBJECT, το ΕΚΠΑ καταγράφει ακόμη υψηλότερη επίδοση παγκοσμίως στα εξής επιστημονικά πεδία:

   Πεδίο Κατάταξη ARWU-SUBJECT 

   (2015 2014 2013 2012 2011 2010 2009) 

   Medicine 101-150 101-150 101-150 101-150 EK EK EK 

   Physics EK EK 101-150 101-150 EK  EK EK 

   Computer Science EK 151-200 101-150 101-150 76-100 76-100 76-100 

EK: Εκτός κατάταξης (δεν αναφέρεται αν το ίδρυμα είχε επιλεγεί αρχικά προς αξιολόγηση)

Σύμφωνα με την κατάταξη National Taiwan University, το ΕΚΠΑ καταλαμβάνει την 217η θέση ανάμεσα στα 924 καλύτερα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, από τις τέσσερις χιλιάδες Ανώτατων Ιδρυμάτων των οποίων τα στοιχεία εξετάσθηκαν και προκρίθηκαν αρχικώς επί του συνόλου των Ιδρυμάτων που δραστηριοποιούνται παγκοσμίως. Το ΕΚΠΑ, μάλιστα, αν συνυπολογισθεί πλήρως ως κριτήριο ο αριθμός των Τμημάτων του, τοποθετείται στην 196ηθέση.

Η αξιολόγηση του National Taiwan University βασίζεται κυρίως στο ερευνητικό έργο που παράγεται και δημοσιεύεται σε κάθε Ίδρυμα, στην απήχηση που επιτυγχάνουν οι δημοσιευμένες εργασίες, καθώς και στην τελική ιδιαίτερη διάκρισή τους. Σε επιμέρους Τομείς η κατάταξη για το ΕΚΠΑ είναι ακόμα υψηλότερη π.χ. 76η θέση στην Φαρμακολογία και Τοξικολογία, 134η θέση στην Ιατρική, 171η θέση στη Φυσική.

Σύμφωνα με την κατάταξη Center for World University Rankings, το ΕΚΠΑ κατατάσσεται στην 301η θέση ανάμεσα στα 1.000 καλύτερα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, από τα 18.000 Α.Ε.Ι. που δραστηριοποιούνται παγκοσμίως.

Το Πανεπιστήμιο σημειώνει άνοδο σε σχέση με την περσινή κατάταξη, όπου βρισκόταν στην 331η θέση. Σύμφωνα πάντα με την κατάταξη του Center for World University Rankings, το ΕΚΠΑ έχει υπερκεράσει στην κατάταξη Πανεπιστήμια με μεγάλη παράδοση, όπως το Πανεπιστήμιο της Λειψίας της Γερμανίας (302ηθέση) ή το Πανεπιστήμιο St. Andrews της Μεγάλης Βρετανίας (309η θέση).

Όπως υποστηρίζουν οι πρυτανικές αρχές του ΕΚΠΑ "αν συνυπολογισθεί η δραματική μείωση ή και διακοπή της δημόσιας χρηματοδότησης, σε συνδυασμό με άλλα προβλήματα, τότε αυτές οι κατατάξεις συνιστούν ένα πραγματικό άθλο, που πρέπει να αποδοδθεί κυρίως στην αφοσίωση και την ποιότητα όλου του ανθρώπινου δυναμικού του Ιδρύματος, διδασκόντων, φοιτητών και αποφοίτων".

http://www.news.gr/ellada/ekpaidefsh/article/243111/konta-sthn-koryfh-ton-panepisthmion-toy-kosmoy-to.html

Πάτρα: Ήταν νεκρός τρεις μέρες δίπλα στον αξονικό τομογράφο! Άστεγος είχε βρει καταφύγιο από το κρύο

Νεκρός μέσα στο χώρο του αξονικού τομογράφου του Νοσοκομείου "Αγιος Ανδρέας", βρέθηκε στις 5.30 το απόγευμα ένας άντρας.

 

Από τα πρώτα στοιχεία σύμφωνα με το patrastimes.gr προέκυψε ότι επρόκειτο για τον 45χρονο άστεγο Α.Κ από τα Καλάβρυτα, που μάλλον είχε βρει καταφύγιο από το κρύο στο δωματιάκι δίπλα από τον αξονικό τομογράφο!

 

Το τραγικό είναι πως ο θάνατος του στο σημείο υπολογίστηκε από τον ιατροδικαστή προ τριημέρου και έγινε το απόγευμα της Δευτέρας αντιληπτή η σορός του,από την καθαρίστρια του νοσηλευτικού ιδρύματος, λόγω της δυσοσμίας!

http://www.news.gr/ellada/nea-ths-perifereias/article/242930/patra-htan-nekros-treis-meres-dipla-ston-axoniko.html

Στη φυλακή η μάνα και ο 23χρονος φίλος που σκότωσε το 2χρονο αγοράκι Προφυλακιστέοι κρίθηκαν από τον ανακριτή Κορίνθου

Στη φυλακή οδηγούνται η 22χρονη μάνα και ο 23χρονος φίλος της για το θάνατο του μόλις 2 ετών μικρού αγοριού στο Πάσιο Κιάτου. Το αγοράκι δέχτηκε θανατηφόρα χτυπήματα από τον 23χρονο και κατέληξε χθες στο νοσοκομείο Παίδων Αγλαΐα Κυριακού.

Σήμερα το πρωί οι δύο κατηγορούμενοι ύστερα από την προθεσμία που είχαν λάβει, προσήλθαν στον ανακριτή Κορίνθου για να απολογηθούν. Εν τω μεταξύ η εισαγγελική αρχή άλλαξε τις κατηγορίες μετά το θάνατο του αγοριού και ο 22χρονος κατηγορείται πλέον για θανατηφόρα σωματική βλάβη, ενώ η μητέρα του άτυχου αγοριού για έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο που προκάλεσε θάνατο.

Μετά την απολογία τους, με σύμφωνη γνώμη εισαγγελέα και ανακριτή, διατάχθηκε η προφυλάκιση και των δύο κατηγορουμένων. Ο 23χρονος θα οδηγηθεί στις φυλακές Ναυπλίου, ενώ η 22χρονη θα προφυλακιστεί στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού.

http://www.news.gr/ellada/astynomiko-deltio/article/243159/sth-fylakh-h-mana-kai-o-23hronos-filos-poy-skotose.html

Sabah: Υμνεί τη γενναιότητα...του Φίλη για τις δηλώσεις περί γενοκτονίας Ποντίων

«Μία γενναία παραδοχή από τον υπουργό Παιδείας», είναι ο τίτλος του δημοσιεύματος που μεταφέρει τις δηλώσεις του κ. Φίλη.

Η Sabah αναφέρεται στις δηλώσεις του υπουργού παιδείας, ότι δηλ. αναγνωρίζεται «το αίμα, ο πόνος, όσα έχουν υποστεί οι Πόντιοι, από τη θηριωδία των Τούρκων" αλλά αυτό είναι άλλο πράγμα και άλλο πράγμα η γενοκτονία με αυστηρή επιστημονική έννοια».

Η τουρκική εφημερίδα, μάλιστα, επισημαίνει πως η άρνηση της γενοκτονίας των Ποντίων από τον κ. Φίλη προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από την ελληνική αντιπολίτευση αλλά και τις Ενώσεις Ποντίων.

Το δημοσίευμα σημειώνει πως ο υπουργός Παιδείας ήταν δημοσιογράφος πριν εκλεγεί βουλευτής.

Read more: http://www.newsbomb.gr/ellada/ethnika/story/639847/sabah-ymnei-ti-gennaiotita-toy-fili-gia-tis-diloseis-peri-genoktonias-pontion#ixzz3qYXjQ9cf

Έβρος: Ανταλλαγή πυρών στα σύνορα μεταξύ αστυνομικών και διακινητών

Πυρά αντάλλαξαν το βράδυ της Τρίτης (3/11/2015) αστυνομικοί με διακινητές στον Έβρο, κατά την διάρκεια οργανωμένης επιχείρησης μεταφοράς μεταναστών με πλαστικές βάρκες. 

Όπως αναφέρει το xanthi.gr, όλα ξεκίνησαν όταν μια ομάδα αστυνομικών εντόπισε  στον Έβρο 2 διακινητές, να μεταφέρουν με πλαστικές βάρκες παράνομα από την Τουρκία 22 συνολικά μετανάστες, τους οποίους αποβίβασαν στην ελληνική όχθη.

Οι αστυνομικοί προχώρησαν στην σύλληψη των διακινητών, ωστόσο εκείνη ακριβώς την στιγμή ένας από τους συνεργούς τους, οι όποιοι βρίσκονταν επί τούρκικου εδάφους, πυροβόλησε αλλεπάλληλα με πυροβόλο όπλο, προς το μέρος που βρίσκονταν οι αστυνομικοί με τους συλληφθέντες διακινητές και τους διακινούμενους.

Η αντίδραση των αστυνομικών ήταν άμεση και απάντησαν στα πυρά με βολές εκφοβισμού ενώ μετέφεραν τους διακινούμενους και τους συλληφθέντες διακινητές σε σημείο κάλυψης διασφαλίζοντας τη σωματική τους ακεραιότητα.

Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης δεν υπήρξε τραυματισμός, ενώ κατασχέθηκαν 2 πλαστικές βάρκες, το χρηματικό ποσό των 3.100 ευρώ και ένα 1 κινητό τηλέφωνο.

Οι δύο συλληφθέντες διακινητές θα οδηγηθούν στον κ. Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ορεστιάδας.

Την προανάκριση διενεργεί το Τμήμα Συνοριακής Φύλαξης Ορεστιάδας, ενώ ενημερώθηκαν οι αρμόδιες Αρχές της Τουρκίας για την αναζήτηση και τη σύλληψη των συνεργών.        

Read more: http://www.newsbomb.gr/ellada/astynomiko-reportaz/story/639851/evros-antallagi-pyron-sta-synora-metaxy-astynomikon-kai-diakiniton#ixzz3qYX8jgio

Καλιφόρνια: Επίθεση με μαχαίρι δέχθηκαν πέντε φοιτητές - Νεκρός ο ύποπτος

Πέντε φοιτητές υπέστησαν τραύματα όταν δέχθηκαν επίθεση με μαχαίρι σήμερα σε ένα πανεπιστήμιο στην κεντρική Καλιφόρνια (δυτικά) και ένας ύποπτος σκοτώθηκε από τα πυρά των αστυνομικών, γνωστοποίησε το πανεπιστήμιο UCMerced όπου σημειώθηκε το περιστατικό.

«Η αστυνομία της πανεπιστημιούπολης ανακοίνωσε ότι ένας ύποπτος σκοτώθηκε από πυρά. Πέντε φοιτητές δέχθηκαν τις πρώτες βοήθειες καθώς φέρουν τραύματα από ένα αιχμηρό όπλο» επισήμανε στον λογαριασμό του στον ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης Twitter το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας Merced, που βρίσκεται στην ομώνυμη κομητεία νότια του Σακραμέντο, της πρωτεύουσας της πολιτείας.

Οι αστυνομικοί πυροβόλησαν εναντίον του υπόπτου που υπέκυψε αργότερα στα τραύματά του, σύμφωνα με τις αστυνομικές αρχές, που επικαλείται το πανεπιστήμιο στον ιστότοπό του.

Πρόκειται για έναν φοιτητή ηλικίας περίπου 20 ετών, όπως έγραψε η εφημερίδα The Sacramento Bee.

«Όλα τα θύματα έχουν τις αισθήσεις τους», δύο διακομίστηκαν στο νοσοκομείο, οι άλλοι τρεις έλαβαν τις πρώτες βοήθειες εντός του πανεπιστημίου διευκρίνισε η διεύθυνση, που γνωστοποίησε το περιστατικό στους ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης λίγο μετά τις 18:00 ώρα Ελλάδας.

Το πανεπιστήμιο ανέστειλε τη λειτουργία του για σήμερα και όλα τα μαθήματα ακυρώθηκαν.

Read more: http://www.newsbomb.gr/kosmos/news/story/639848/kalifornia-epithesi-me-maxairi-dexthikan-pente-foitites-nekros-o-ypoptos-vid#ixzz3qYWkuhgf

Σάλος! Εξαίρεσαν την γενοκτονία των Ποντίων από την ύλη της Γ’ Λυκείου

Στα «κάγκελα» βρίσκεται ο Ποντιακός ελληνισμός  από τις δηλώσεις του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη, καταδικάζοντας σύσσωμος τα όσα ακούστηκαν από το στόμα του υπουργού, αλλά και ζητώντας ταυτόχρονα την παραίτηση του.

Το θέμα πήρε και νέα τροπή σήμερα, όταν έγινε στην Βουλή η αποκάλυψη ότι η διδασκαλία της Γενοκτονίας των Ποντίων έχει εξαιρεθεί με υπουργική απόφαση τον Ιούνιο από τον τότε υπουργό Παιδείας Αριστείδη Μπαλτά, προκαλώντας σοβαρά ερωτήματα για το« που το πάει η κυβέρνηση» και γιατί δεν υπάρχει μια επίσημη αντίδραση.   

Συγκεκριμένα το κεφάλαιο που έχει εξαιρεθεί είναι για τα γεγονότα του Παρευξείνιου Ελληνισμού κατά τον 19ο και 20ο αιώνα, μία περίοδο στην οποία εντάσσονται τα ιστορικά γεγονότα της Γενοκτονίας των Ποντίων.

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Πέμπτη (5/11) στο Σύνταγμα

Ταυτόχρονα η Ποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος κάνει κάλεσμα για την Πέμπτη στις 16:00 σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πλατεία Συντάγματος εναντίον των υβριστικών δηλώσεων του υπουργού Παιδείας, αλλά όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά και της γενικότερης στάσης της κυβέρνησης σε θέματα που αφορούν τον Ποντιακό Ελληνισμό.

Μάλιστα, η Ομοσπονδία επιβεβαιώνει στην ανακοίνωσή της πως έχει αφαιρεθεί από την διδακτέα ύλη της Γ΄ Λυκείου το κεφάλαιο «Παρευξείνιος Ελληνισμός» και κατηγορεί την κυβέρνηση για κατάργηση του βοηθήματος επιβίωσης των ομογενών, με αποτέλεσμα να οδηγούνται στην εξαθλίωση και το θάνατο.

Παράλληλα οι μεγαλύτεροι Ποντιακοί φορείς της χώρας καλούν την κυβέρνηση να αποδοκιμάσει σύσσωμη τα όσα δήλωσε ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης και να τον αποπέμψει από την θέση του, κάτι  όμως που δεν φαίνεται να γίνεται  μέχρι στιγμής.

Οι ποντιακές ενώσεις επισημαίνουν ότι διεθνείς οργανισμοί και κράτη σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο έχουν αναγνωρίσει ως αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι την περίοδο 1914-1923 το κεμαλικό καθεστώς και οι Νεότουρκοι μεθόδευσαν την εξόντωση και την εξαφάνιση των χριστιανικών μειονοτήτων της γεωγραφικής επικράτειας της σημερινής Τουρκίας.

Ανάμεσα σε αυτές ήταν και οι Έλληνες του Πόντου. Παρόλ' αυτά, ο Νίκος Φίλης υποστήριξε πως οι Πόντιοι υπέστησαν «εθνοκάθαρση» και όχι γενοκτονία, αγνοώντας πχ ότι η Διεθνής Ένωση Επιστημόνων Μελέτης της Γενοκτονίας (IAGS, International Association of Genocide Scholars) έχει αναγνωρίσει την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

Υπερασπίζεται τον υπουργό Παιδείας ο Πάνος Σκουρλέτης

Για συστηματική στοχοποίηση  των υπουργών της κυβέρνηση μίλησε ο Πάνος Σκουρλέτης κατά την ομιλία του στην Βουλή, παίρνοντας θέση υπέρ του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη, αναφορικά με τα όσα δήλωσε για την γενοκτονία των Ποντίων.

Ο Πάνος Σκουρλέτης είπε συγκεκριμένα,  «η είδηση δεν είναι οι δηλώσεις του κ. Φίλη. Η είδηση είναι η πατριδοκαπηλία και η στημένη επιχείρηση στοχοποίησης όχι μόνο του κ. Φίλη, αλλά όλων των υπουργών. Μια επιχείρηση στοχοποίησης με την βοήθεια των συστημικών ΜΜΕ. Η κυβέρνηση αντέχει και έχει πάρει θέση. Πάψτε να παίζετε επικίνδυνα παιχνίδια. Ο λαϊκισμός έχει τα όριά του».

 Μετά την επιστολή των 45 βουλευτών της ΝΔ προς τον Αλέξη Τσίπρα, με αίτημα την αποπομπή του Νίκου Φίλη από το υπουργείο Παιδείας, η αξιωματική αντιπολίτευση – δια του Μάκη Βορίδη - κατέθεσε και επίκαιρη ερώτηση στον πρωθυπουργό, με θέμα την αμφισβήτηση της Γενοκτονίας των Ποντίων από τον υπουργό.

 

Αναλυτικά η ερώτηση:

 

Ο υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Φίλης δήλωσε ότι η μαζική και συστηματική εξόντωση των Ποντίων «δεν αποτελεί γενοκτονία αλλά αιματηρή εθνοκάθαρση».

 

Πλην όμως η Βουλή έχει ήδη με τον ν.2193/1994 αναγνωρίσει την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, αυτή δε η θέση του ανωτέρω έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με όσα η Βουλή έχει ψηφίσει και εξακολουθούν να αποδέχονται η συντριπτική πλειοψηφία, αν όχι το σύνολο, των πολιτικών δυνάμεων της χώρας.

 

Η δήλωση αυτή του ανωτέρω υπουργού, προφανώς ήδη αξιοποιείται από την τουρκική πολιτική για να αποδυναμώσει την επιχειρηματολογία περί γενοκτονιών που έχει διαπράξει το Τουρκικό Κράτος που αναπτύσσεται διεθνώς και επομένως έβλαψε ευθέως και αμέσως τους στόχους της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία πιέζει την Τουρκία να αναγνωρίσει την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας.

 

Περαιτέρω ο ανωτέρω υπουργός, χειριζόμενος τα ευαίσθητα θέματα της Παιδείας οφείλει να μεριμνά, ώστε οι θέσεις της Ελληνικής Πολιτείας, ειδικώς στο θέμα αυτό, να αποτελούν μέρος της εθνικής διαπαιδαγώγησης που, κατά το Σύνταγμα, το Ελληνικό Κράτος υποχρεούται να παρέχει στους Έλληνες.

Ερωτάται ο κ. Πρωθυπουργός: Θα αποπέμψετε τον ανωτέρω υπουργό από την κυβέρνηση;

Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/639828/salos-exairesan-tin-genoktonia-ton-pontion-apo-tin-ylis-tis-g-lykeioy#ixzz3qYVQcahC

Τι σημαίνει το Κοσσυφοπέδιο για τους Σέρβους;

Κάρολος Μπρούσαλης

Ο Κροάτης Τίτο δε φαινόταν να έχει ιδιαίτερες δυσκολίες με τις εθνότητες και με την εθνική καθαρότητα. Τέσσερα χρόνια πριν από την επίσημη αναγνώριση της ύπαρξης «μακεδονικού έθνους» με κρατική οντότητα και πρωτεύουσα τα Σκόπια (1945), είχε αναγνωρίσει και την ύπαρξη «μουσουλμανικής εθνότητας» στη Βοσνία. Μόνο που τότε κανένας δεν είχε πρόβλημα. Ήταν στα 1941, όταν η Βοσνία δόθηκε στην «ανεξάρτητη» Κροατία ως αντιπαροχή για την αφαίρεση της Δαλματίας, που πήραν οι Ιταλοί. Η χώρα αριθμούσε Κροάτες και Σέρβους, ενώ οι μωαμεθανοί αρνιόνταν να ενταχθούν σε μια από τις δυο αυτές εθνότητες. Για γραφειοκρατικούς λόγους, τους χρέωσαν στους Κροάτες, που βολεύονταν από μια τέτοια κατάληξη, καθώς ο αριθμός τους μεγάλωνε. Έτσι κι αλλιώς, οι επικεφαλής των μουσουλμάνων έσπευσαν να συνεργαστούν με τους Ουστάσι της Κροατίας, αλλά πολύ σύντομα ο Τίτο και οι παρτιζάνοι του εγκαταστάθηκαν στη Βοσνία και δημιούργησαν ελεύθερες ζώνες. Ο Τίτο ζήτησε τη βοήθεια των μουσουλμάνων κατοίκων της περιοχής και τους υποσχέθηκε αναγνώριση ως χωριστή εθνότητα. Έτσι, στη χώρα βρέθηκαν Σέρβοι, Κροάτες και ξεχωριστά οι μουσουλμάνοι. H εξέλιξη αυτή κανένα πρόβλημα δε δημιουργούσε.

Στα ενδιάμεσα, ο Τίτο δε δίστασε να ανοίξει τα σύνορα του Κοσσυφοπεδίου προς την Αλβανία και να δεχτεί την εγκατάσταση χιλιάδων Αλβανών, που έφτασαν να αποτελούν την πλειοψηφία των κατοίκων. Έτσι κι αλλιώς, το Κοσσυφοπέδιο παρέμενε αδιαφιλονίκητα σερβικό έδαφος ως τον θάνατό του. Ονειρευόταν μια βαλκανική ομοσπονδία από την Αδριατική της Αλβανίας ως τον Εύξεινο Πόντο της Βουλγαρίας, με ηγέτη τον ίδιο. Δεν του προέκυψε αλλά δημιούργησε τις κατοπινές εύφλεκτες καταστάσεις.

Και ο αρχικά αθέατος μπελάς για την Γιουγκοσλαβία άκουγε στο όνομα της πανίσχυρης πια Δυτικής Γερμανίας που ξαναθυμόταν την έξοδό της στη Μεσόγειο μέσα από ένα τελικό πλήγμα στους αλαζόνες της μισητής Σερβίας: Από το 1971, η προσπάθειά της ήταν να ενισχύσει τις εθνικές αντιθέσεις στους κόλπους της ομοσπονδίας. Οι Γερμανοί δεν περιορίζονταν πια στη χρηματοδότηση των εμιγκρέ Ουστάσι αλλά πλησίαζαν και τους «εθνικοκομμουνιστές» της Κροατίας και τους Αλβανόφωνους στο Κοσσυφοπέδιο. Βοήθησε κι ο ίδιος ο Τίτο με το νέο σύνταγμα που απόκτησε η ομοσπονδία (21 Φεβρουαρίου 1974): Το Κοσσυφοπέδιο ανακηρύχθηκε ισότιμη αυτόνομη περιοχή, όπως και η Βοϊβοντίνα, κι ουσιαστικά έγινε νέο κράτος μέσα στο κράτος της Σερβίας.

Ο θάνατος του Τίτο (4 Μαΐου 1980) έβαλε μπροστά τον μηχανισμό που οδήγησε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Η εκ περιτροπής ηγεσία των εταίρων της ομοσπονδίας για δώδεκα μήνες δε διέφερε και πολύ από την εξάμηνη κατά χώρα προεδρία της ΕΟΚ. Μόνο που η ΕΟΚ απαρτιζόταν από ανεξάρτητα κράτη, ενώ η Γιουγκοσλαβία υποτίθεται από ομόσπονδα. Οι εθνικές αντιθέσεις αναζωπυρώθηκαν και  βγήκαν ολοζώντανες στο προσκήνιο για μια ακόμη φορά, ενώ η Δυτική Γερμανία ξεκίνησε την κύρια προσπάθεια αποσταθεροποίησης με έντονη κινητικότητα πρακτόρων της στα κομμουνιστικά κόμματα της ομοσπονδίας. Στα 1981, οι πρώτες βίαιες ταραχές των Αλβανοφώνων ξέσπασαν στο Κοσσυφοπέδιο. Στη Βοσνία, ο μουσουλμανικός πληθυσμός έγινε το μήλο της έριδας ανάμεσα στον τουρκικό και στον ιρανικό πανισλαμισμό. Στη Σερβία, είχε έρθει η ώρα της ρεβάνς. Οι Σέρβοι ξαναζητούσαν τη χαμένη ηγεμονία, ενώ οι Κροάτες πρόβαλαν την οικονομική τους ανάπτυξη, που «δεν ήταν δυνατόν να συντηρεί τον καθυστερημένο Νότο». Η αυξανόμενη επιρροή της Σερβίας οδήγησε σε έκτακτη σύσκεψη την Κεντρική Επιτροπή της Ένωσης των Γιουγκοσλάβων Κομμουνιστών (19 Οκτωβρίου 1988). Εξελίχθηκε σε άγρια διαμάχη με αντίπαλους τους Σέρβους από τη μια πλευρά και όλους τους άλλους από την άλλη. Ο ηγέτης των Σέρβων κομμουνιστών, Σλόμποταν Μιλόσεβιτς, ζητούσε επίσημα την επανένταξη των αυτόνομων περιοχών Κοσσυφοπεδίου και Βοϊβοντίνα στη Σερβία, ενώ μαχητικές διαδηλώσεις Σέρβων τον συνεπικουρούσαν στο αίτημα.

Στις 11 Ιανουαρίου 1989, διαδηλώσεις ξέσπασαν στο Τίτογκραντ του Μαυροβουνίου για να ακολουθήσουν ταραχές στο Κοσσυφοπέδιο (24 του μήνα). Κόπασαν στις αρχές Φεβρουαρίου αλλά το αίτημα για την ανακήρυξη της Αλβανικής Δημοκρατίας του Κοσσυφοπεδίου είχε ήδη προβληθεί. Η επέμβαση του στρατού απλά έπνιξε τις πρώτες φωνές. Μια απεργία των Αλβανών μεταλλωρύχων της περιοχής κράτησε κάτι παραπάνω από μια βδομάδα. Προηγήθηκε (19 Ιανουαρίου 1989), η άνοδος στην ηγεσία της χώρας της κυβέρνησης του Άντε Μάρκοβιτς. Ήταν η στιγμή που οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακάλυπταν νέο λαμπρό πεδίο ενδιαφερόντων. Τις είχε προλάβει η Γερμανία.

Τον Μάιο του 1989, την προεδρία της Δημοκρατίας στην ομόσπονδη Σερβία ανελάμβανε ο Σλόμποταν Μιλόσεβιτς.

Το Κοσσυφοπέδιο είναι ο ιερός τόπος των Σέρβων. Εκεί, στις 15 Ιουνίου 1389, ο Σέρβος πατριώτης, Μίλος Όμπιλιτς, κατάφερε να μπει κρυφά στο στρατόπεδο των Τούρκων εισβολέων και να απαλλάξει την οικουμένη από τον σουλτάνο Μουράτ Α’. Μόνο που ο Βαγιαζήτ, γιος του δολοφονημένου, ανακηρύχτηκε επιτόπου σουλτάνος κι επιτέθηκε στις ενωμένες δυνάμεις του ηγεμόνα της Σερβίας Λάζαρου, του χωροδεσπότη Βουκ Μπράνκοβιτς και του βασιλιά της Βοσνίας Στέφανου Τβάρδκου. Η ήττα των Σέρβων ήταν ολοκληρωτική κι ο αιχμαλωτισμένος Λάζαρος αποκεφαλίστηκε πλάι στο πτώμα του Μουράτ.

Από τότε, κανένας δε διανοήθηκε να αμφισβητήσει τη σερβική ευαισθησία για την περιοχή. Κανένας ως την εποχή του Κροάτη Τίτο, που ούτε τους Σέρβους είχε μάθει να υπολήπτεται ούτε τις εθνότητες να υπολογίζει. Ο Τίτο ήταν άλλωστε ο πρώτος και κύριος υπαίτιος της αναγνώρισης μουσουλμανικής εθνότητας στη Βοσνία. Κι ο ίδιος ήταν που δε δίστασε να επιβάλει ακόμα και στους Βουλγάρους την αναγνώριση της ύπαρξης μακεδονικής εθνότητας. Και να αφαιρέσει από τη Σερβία ολόκληρο το νότιο τμήμα της, προσφορά στη δημιουργία της ομόσπονδης Δημοκρατίας της Μακεδονίας, με προοπτική να τη χρησιμοποιήσει «εν καιρώ» για έξοδο στο Αιγαίο και επέκταση ανατολικά προς τα εδάφη της Βουλγαρίας. Το Κοσσυφοπέδιο ήταν γι’ αυτόν η πύλη προ την έξοδο της Αδριατικής μέσα από την ομοσπονδοποίηση και της Αλβανίας στην απέραντη βαλκανική ομοσπονδία που οραματίστηκε. Στα 1945, άνοιξε τα προς την Αλβανία σύνορα και κάλεσε όσους από τους Αλβανούς ήθελαν να εγκατασταθούν στον ιερό τόπο των Σέρβων. Όταν με τη ρήξη Βελιγραδίου - Μόσχας (1948) τα σύνορα ξανάκλεισαν, ο μισός πληθυσμός του Κοσσυφοπεδίου ήταν Αλβανοί. Είκοσι χρόνια αργότερα (1967), οι Αλβανόφωνοι πλειοψηφούσαν και ως πληθυσμός και ως μέλη του εκεί κομμουνιστικού κόμματος και ως ηγεσία του. Οι Σέρβοι έβρισκαν καλό να μεταναστεύουν στην υπόλοιπη Σερβία. Στα 1974, η συνταγματική αναθεώρηση έδινε στο Κοσσυφοπέδιο την οντότητα της ισότιμης πολιτείας στους κόλπους της ομόσπονδης Σερβίας. Άλλωστε, ο εκεί αλβανόφωνος πληθυσμός ήταν πια το 85% των κατοίκων.

Οι ταραχές του 1981, μετά τον θάνατο του Τίτο, στάθηκαν η αφετηρία του δρόμου που οδηγούσε στην ένωση με την Αλβανία, που έσπευσε να ανταποκριθεί. Όμως, το αρχικό φλερτ μεταβλήθηκε σε τακτική αποθάρρυνσης, όταν οι Αλβανοί εννόησαν ότι οι αδερφοί του Κοσσυφοπεδίου ήθελαν τη δημιουργία χωριστού κράτους όχι για να ενωθούν με την Αλβανία αλλά για να την απορροφήσουν.

Οι προσπάθειες επαναλήφθηκαν στις αρχές του 1989 αλλά οι Σέρβοι χρησιμοποίησαν τον στρατό για να επιβάλουν την τάξη. Η Σερβία επανεπιβεβαίωσε την ευαισθησία της για την περιοχή με μια λαμπρή εκδήλωση: Συμπτωματικά, το 1989 ήταν η 600ή επέτειος της μεγάλης εκείνης μάχης και, στις 28 Ιουνίου, ο Σλόμποταν Μιλόσεβιτς τίμησε τη μνήμη των ηρωικών νεκρών με μια μεγαλειώδη συγκέντρωση ενός εκατομμυρίου Σέρβων από κάθε γωνιά της ομοσπονδίας.

Ο εμφύλιος πόλεμος, που ακολούθησε, οδήγησε στην ανεξαρτησία των ομόσπονδων κρατών (Κροατία, Σλοβενία, κράτος των Σκοπίων αρχικά, Μαυροβούνιο αργότερα). Η επίθεση του ΝΑΤΟ εναντίον της Σερβίας δημιούργησε τις προϋποθέσεις απόσχισης του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία. Στις 17 Φεβρουαρίου 2008, η τοπική Βουλή διακήρυξε μονομερή ανεξαρτησία. Η Σερβία προσέφυγε στον ΟΗΕ, αλλά το «νέο κράτος» αναγνωρίστηκε από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, την Ιταλία και τη Γαλλία, ενώ Ρωσία και Κίνα θεωρούν την απόσχιση παράνομη. Το όλο θέμα παραπέμφθηκε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Τον Ιούλιο του 2010, το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η διακήρυξη της ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου δεν αντίκειται στη διεθνή νομοθεσία. Με άλλα λόγια, είναι νόμιμη, κάτι που η Σερβία ποτέ δεν αποδέχτηκε.

Η αναθέρμανση των αλβανικών βλέψεων για μια Μεγάλη Αλβανία πυροδότησε τα γεγονότα στον ποδοσφαιρικό αγώνα ανάμεσα στις εθνικές ομάδες Σερβίας και Αλβανίας, στην καρδιά του Βελιγραδίου, και τις εκεί δηλώσεις τον Αλβανού πρωθυπουργού, απέναντι στον Σέρβο ομόλογό του. Πια, οι Αλβανοί ορέγονται να καταπιούν αυτοί το Κοσσυφοπέδιο κι όχι να τους καταπιεί αυτό.

(περισσότερη Ιστορία στο www.historyreport.gr)

ένα άρθρο των
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=37589

Θα παραμείνει στην θέση του ο υπουργός παιδείας .

Κάθε φορά που ένας βουλευτής  η υπουργός κάνει μια δήλωση  κατά του έθνους προκαλείται αντίδραση . Έφτασε η ώρα να καταλάβουμε ότι αυτός είναι σκοπός . Να προκαλέσει αντιδράσει απο τον κόσμο από τον λαό και να αποπροσανατολίσει το σύνολο του ελληνικού λαού . Σύμφωνα με το νόμο ο υπουργός θα πρέπει να τιμωρηθεί . Αυτό όμως δεν θα γίνει γιατί θα δημιουργηθεί προηγούμενο . Δεν είναι άξιος για υπουργός και για το λόγο αυτό τον έβαλαν στο παιδείας .
Αριστερός και καλά ενώ ο ρόλος του είναι προβοκατόρικος . Αυτοί είναι οι άνθρωποι που θέλει το σύστημα .Αυτός είναι και ο ρόλος του στο υπουργείο.
ΑΥΤΑ.

"Μπλέκουν" τις δηλώσεις Φίλη για τους Πόντιους με το ταξίδι Τσίπρα στην Τουρκία

Τόσο τη σχετική δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου στις 19/5/2015 αλλά και τους χαιρετισμούς στις ημέρες μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων παρέπεμψε ο υφυπουργός Εξωτερικών Γιάννης Αμανατίδης να δουν τα μέλη της Ειδικής Επιτροπής για τον Ελληνισμό της Διασποράς.
«Όλα τα άλλα», όπως είπε ο υφυπουργός Εξωτερικών «είναι εκ του πονηρού και εντάσσονται «στο παιχνίδι της διαδοχής που παίζεται» και το οποίο «πρέπει να αφήσει έξω θέματα που άπτονται εθνικών ζητημάτων».
Υπόνοιες ότι μπορεί να πρόκειται για ένα «όχημα» έναν «Δούρειο Ίππο» και «διαπιστευτήρια» η τοποθέτηση του υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκου Φίλη για την Γενοκτονία των Ποντίων στο επικείμενο ταξίδι του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην Τουρκία διατύπωσε ο βουλευτής Γιάννης Αντωνιάδης της ΝΔ, στο πλαίσιο της συνεδρίασης της Ειδικής Επιτροπής για τον Ελληνισμό της Διασποράς.
Ο κ. Αντωνιάδης διερωτήθηκε μήπως αυτές οι «αριστερίστικες ιδεοληψίες» του κ. Φίλη έχουν γίνει «εσκεμμένα με βάση κάποιο σχέδιο» και κάλεσε την κυβέρνηση να τις καταδικάσει και τον κ. Τσίπρα να θέσει το θέμα της Γενοκτονίας των Ποντίων στην επίσκεψή του στην Τουρκία καλώντας τον να «μην τολμήσει να καταθέσει στεφάνι στο μνημείο του Κεμάλ Ατατούρκ».
Στον κ. Αντωνιάδη απάντησε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέας Μιχαηλίδης τονίζοντας ότι αυτή είναι μία προσπάθεια να πυροδοτηθεί ένα κλίμα παραληρήματος.

Σ. Αραβοπούλου, ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΑΘΗΝΑ

http://www.onalert.gr/stories/mplekoun-tis-diloseis-fili-gia-tous-pontious/45952

ΘΡΑΚΗ: Το ελληνικό "υπερόπλο" έναντι της Τουρκίας στο γραφείο του Καμμένου

24.09.2015

Το εκλογικό αποτέλεσμα στη Θράκη με την εκλογή μόνο μουσουλμάνων βουλευτών στην Κομοτηνή πρέπει να προκαλεί προβληματισμό στην Αθήνα. Όχι επειδή οι άνθρωποι είναι μουσουλμάνοι αλλά επειδή έχουν προσχωρήσει στη διχαστική “λογική” του τουρκικού προξενείου που επιμένει να διαχωρίζει τον πληθυσμό της Θράκης σε “Τούρκους” κι Έλληνες.

Το θέμα της Θράκης είναι μεγάλο και θα έπρεπε φυσιολογικά να απασχολεί όλα τα κόμματα . Όχι με την βλακώδη δήθεν “πατριωτική” και ακραία εθνικιστική άποψη που ζητά “σύγκρουση”. Αυτές οι απόψεις αποτελούν “βούτυρο στο ψωμί” του τουρκικού προξενείου που ψάνχει ευκαιρίες για να παρουσιάσει μια μειονόητα που δήθεν καταπιέζεται από την Ελλάδα! Είναι εξαιρετικά χρήσιμοι στο τουρκικο προξενείο οι ακραίοι…εθνικιστές της ΧΑ που συχνά πυκνά προκαλούν έξω από τζαμιά την ώρα της προσευχής. 

Το πραγματικό ελληνικό “υπερόπλο” για να μην επιδεινωθεί η κατάσταση στη Θράκη είναι ένα. Το είδαμε στο γραφείο του ΥΕΘΑ Πάνου Καμμένου. Δυο Έλληνες επιχειρηματίες ο Δημήτρης Πολιτόπουλος και ο αδελφός του οι οποίοι με απίστευτη επιμονή και υπομονή επένδυσαν χρήματα στη Θράκη. Δεν είχαν να αντιμετωπίσουν το τουρκικό προξενείο αλλά ένα “τέρας” που λέγεται ελληνικό κράτος! Τράβηξαν τα πάνδεινα για να μπορέσουν τελικά να κρατήσουν όρθια τη Ζυθοποιίας Μακεδονίας Θράκης ,που παράγει την μπύρα Βεργίνα. Κόντρα σ΄ όλους και σ΄ όλα μπόρεσαν να δημιουργήσουν και να στηρίξουν μια υγειέστατη επιχείρηση, δίνονατας δουλειά σε πολύ κόσμο στη Θράκη.

Δεν έμειναν όμως σ΄ αυτό. Συνέχισαν την προσπάθεια κάνοντας αυτό που ίσως το ελληνικό κράτος θα έπρεπε ήδη εδώ και πολλά χρόνια να έχει κάνει. Πήγαν σε περιοχή όπου κατοικούν Πομάκοι και τους ζήτησαν να αλλάξουν την καλλιέργεια στα χωράφια τους . Από καπνό για παράδειγμα τους ζήτησαν να καλλιεργήσουν …τσάϊ του βουνού. Το κίνητρο ήταν ότι από τα 1700 ευρώ το χρόνο (!!!) που ήταν το μέσο μηνιαίο εισόδημα των 300 οικογενειών Πομάκων , έφθασαν τις 7.000 ευρώ το χρόνο! Δεν έγιναν πλούσιοι οι άνθρωποι ,αλλά σίγουρα η ζωή τους βελτιώθηκε όσο δεν μπορούσαν ούτε οι ίδιοι να το φανταστούν.

Ο Πάνος Καμμένος είχε ενημερωθεί για την κίνηση των αδελφών Πολιτόπουλων. Αποφάσισε να τους τιμήσει.Ειδικά τον Δημήτρη Πολιτόπουλο Διευθύνοντα Σύμβουλο της Ζυθοποιίας Μακεδονίας Θράκης Α.Ε. και της εταιρείας TUVUNU που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα. Ο αδελφός του παρών στην βράβευση, έχει εταιρεία στις ΗΠΑ ,η οποία παράγει εξαρτήματα για το F-35. 

Η βράβευση έγινε χωρίς κάμερες αλλά νομίζουμε ότι είναι απ΄ αυτές που πραγματικά αξίζουν να προβληθούν ακόμη και σε σημείο υπερβολής. 

Αυτή είναι η λυση για τη Θράκη . Η πραγματική,ουσιαστική και γρήγορη ανάπτυξη που έρχεται με την αξιοποίηση όλων των ιδιωτικών επιχειρήσεων που έχουν μάθει να παλεύουν για την επιβιώσή τους κι όχι να περιμένουν το κράτος να τις…στηρίξει και να τις …σώσει! Υπάρχουν κι άλλοι Πολιτόπουλοι που θέλουν να επενδύσουν σε περιοχές όπως η Θράκη. Για να κερδίσουν και οι ίδιοι γιατί έτσι πρέπει αλλά και για να κερδίσουν και περιοχές της χώρας όπως η Θράκη. Δεν χρειάζονται το κράτος για να τους βοηθήσει. Ζητούν μόνο να μην τους πολεμά καλύπτοντας αυθαιρεσίες,παρανομίες και παρατυπίες των “άλλων ιδιωτών” που προαναφέραμε.

Μόνο αν πέσει χρήμα στη Θράκη και ο κόσμος ανασάνει θα εξαφανιστούν οι ύποπτοι φιλότουρκοι πυρήνες που καθοδηγούνται από το τουρκικό προξενείο.

http://www.onalert.gr/stories/to-elliniko-yperoplo-enanti-tis-tourkias-sto-grafeio-tou-kammenou/45046

Γενοκτονία Ποντίων: Η δεύτερη μεγάλη γενοκτονία του 20ου αώνα

Η γενοκτονία των Ποντίων ( 1916 - 1923 ) με 353.000 νεκρούς αποτελεί τη δεύτερη μεγάλη γενοκτονία του αιώνα μας.

Το Φεβρουάριο του 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο μικρασιατικό Πόντο την περίοδο 1916-1923. Η αναγνώριση αυτή, παρόλη την εβδομηκονταετή καθυστέρηση, δικαίωσε ηθικά τον ποντιακό ελληνισμό και συνέδεσε το σύγχρονο ελληνισμό με την ιστορική του μνήμη. Γιατί η ήττα του 1922, η "νέα τάξη πραγμάτων" που επικράτησε τότε, με την απόλυτη συνενοχή ολόκληρου του ελλαδικού πολιτικού κατεστημένου, περιόρισαν ουσιαστικά όχι μόνο τα γεωγραφικά όρια του ελληνισμού αλλά και τα διανοητικά. 

Ο περιορισμός των πνευματικών νεοελληνικών οριζόντων είχε άμεση αντανάκλαση στη ελλειματική ιστορική μνήμη των σύγχρονων Ελλήνων.

Τι εννούμε με τον όρο "γενοκτονία" ; 


Η γενοκτονία ως όρος διαμορφώθηκε κυρίως στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1945, όπου δικάστηκε η ηγεσία των ναζιστών εγκληματιών του πολέμου. Συγκεκριμένα ο όρος σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας. 
Πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις. 
Ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Στην περίπτωση των Ελλήνων του Πόντου, επειδή ήταν Έλληνες και Χριστιανοί. Πως και πότε διαπράχθηκε η γενοκτονία; 
Ο ποντιακός ελληνισμός, από την πτώση της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας ( 1461 ) γνώρισε συνεχείς διωγμούς, σφαγές, ξεριζωμούς και προσπάθειες για το βίαιο εξισλαμισμό και εκτουρκισμό του, με αποκορύφωμα τη συστηματική και μεθοδευμένη εξόντωση - γενοκτονία του αιώνα μας.
Επτά χρόνια μετά την άλωση της Πόλης, οι Οθωμανοί κατέλαβαν την Τραπεζούντα. Η οθωμανική κατάκτηση του μικρασιατικού Πόντου μπορεί να διαριθεί σε τρεις περιόδους.

• Η πρώτη αρχίζει με την άλωση της Τραπεζούντας το 1461 και λήγει στα μέσα του 17ου αιώνα. Την περίοδο αυτή οι Τούρκοι κρατούν μάλλον ουδέτερη στάση κατά των Ελλήνων του Πόντου.
• Η δεύτερη αρχίζει στα μέσα του 17ου αιώνα και λήγει με το τέλος του πρώτου ρωσοτουρκικού πολέμου. Χαρακτηρίζεται με τη θρησκευτική βία κατά των χριστιανικών πληθυσμών. Κατά την περίοδο αυτή πραγματοποιούνται οι ομαδικοί εξισλαμισμοί των ελληνικών πληθυσμών.
• Η τελευταία περίοδος, που τελειώνει το 1922 υποδιαιρείται σε δύο υποπεριόδους. Η πρώτη αρχίζει με τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, το 1774.

Χαρακτηρίζεται από τη συστηματική προσπάθεια των τοπικών αρχών να μην εφαρμόζουν προς όφελος των χριστιανώντους φιλελεύθερους νόμους. H δεύτερη υποπερίοδος αρχίζει το 1908 και χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη του τουρκικού εθνικισμού.
Από τους βαλκανικούς πολέμους και από τους επίσημους συμβούλους, των Γερμανών, οι Νεότουρκοι διδάχθηκαν ότι μονάχα με την εξαφάνιση των Ελλήνων και Αρμενίων θα έκαναν πατρίδα τους τη Μικρά Ασία. Οι διάφορες μορφές βίας δεν αρκούσαν για να φέρουν τον εκτουρκισμό.
Η απόφαση για την εξόντωσή τους πάρθηκε από τους Νεότουρκους το 1911, εφαρμόστηκε κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου και ολοκληρώθηκε από το Μούσταφα Κεμάλ ( 1919 - 1923 ).

Το Νεοτουρκικό Κομιτάτο " Ένωση και Πρόοδος" ιδρύθηκε το 1889. Στο συνέδριο τους, που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1911 πάρθηκε η απόφαση, ότι η Μικρά Ασία πρέπει να γίνει μωαμεθανική χώρα. Η απόφαση αυτή καταδίκασε σε θάνατο διάφορες εθνότητες.

Οι Τούρκοι στον Πόντο άρχισαν με την επιστράτευση όλων από 15 έως 45 ετών και την αποστολή τους σε Τάγματα Εργασίας. Παράλληλα αμφισβήτησαν το δικαίωμα των Ελλήνων να ασκούν ελεύθερα τα επαγγέλματά τους και επί πλέον απαγόρευσαν τους μουσουλμάνους να εργάζονται επαγγελματικά με τους Έλληνες με την ποινή της τιμωρίας από τις στρατιωτικές Αρχές. 
Κατ΄ αρχάς οι άτακτες ορδές των Τούρκων επιτίθονταν στα απομονωμένα ελληνικά χωριά κλέβοντας, φονεύοντας, αρπάζοντας νέα κορίτσια, κακοποιώντας και καίγοντάς τα.

Οι διωγμοί των Ελλήνων του Πόντου. 
Η εφαρμογή αυτής της πολιτικής ανάγκασε χιλιάδες Έλληνες των παραλίων της Μικρασίας να εγκαταλείψουν τις προαιώνιες εστίες τους και να μετοικήσουν με πολυήμερες εξοντωτικές πορείες.

Σύμφωνα με μια έκθεση της Ελληνικής Πρεσβείας, με ημερομηνία τον Ιούνιο του 1915 είναι γραμμένα τα εξής: "Οι εκτοπιζόμενοι από τα χωριά τους δεν είχαν δικαίωμα να πάρουν μαζί τους ούτε τα απολύτως αναγκαία. Γυμνοί και ξυπόλητοι, χωρίς τροφή και νερό, δερόμενοι και υβριζόμενοι, όσοι δεν εφονεύοντο οδηγούντο στα όρη από τους δημίους τους. Οι περισσότεροι απ'; αυτούς πέθαιναν κατά την πορεία από τα βασανιστήρια. Το τέρμα του ταξιδιού δεν σήμαινε και τέρμα των δεινών τους, γιατί οι βάρβαροι κάτοικοι των χωριών, τους παρελάμβαναν για να τους καταφέρουν το τελειωτικό πλήγμα ... "

Σκοπός των Τούρκων ήταν, με τους εκτοπισμούς, τις πυρπολίσεις των χωριών, τις λεηλασίες, να επιτύχουν την αλλοίωση του εθνολογικού χαρακτήρα των ελληνικών περιοχών και να καταφέρουν ευκολότερα των εκτουρκισμό εκείνων που θα απέμεναν.
Το τελικό πλήγμα. 
Το 1919 αρχίζει νέος διωγμός κατά των Ελλήνων από το κεμαλικό καθεστώς, πολύ πιο άγριος κι απάνθρωπος από τους προηγούμενους. Εκείνος ο διωγμός υπήρξε η χαριστική βολή για τον ποντιακό ελληνισμό.




Στις 19 Μαϊου, με την αποβίβαση του Μουσταφά Κεμάλ στη Σαμψούντα, αρχίζει η δεύτερη και σκληρότερη φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας. 
Με τη βοήθεια μελών του Νεοτουρκικού Κομιτάτου συγκροτεί μυστική οργάνωση, τη Mutafai Milliye, κηρύσσει το μίσος εναντίον των Ελλήνων και σχεδιάζει την ολοκλήρωση της εξόντωσης του ποντιακού ελληνισμού. Αυτό που δεν πέτυχε το σουλτανικό καθεστώς στους πέντε αιώνες της τυραννικής διοίκησής του, το πέτυχε μέσα σε λίγα χρόνια ο Κεμάλ, εξόντωσε τον ελληνισμό του Πόντου και της Ιωνίας.

Η τρομοκρατία, τα εργατικά τάγματα, οι εξορίες, οι κρεμάλες, οι πυρπολήσεις των χωριών, οι βιασμοί, οι δολοφονίες ανάγκασαν τους Έλληνες του Πόντου να ανέβουν στα βουνά οργανώνοντας αντάρτικο για την προστασία του αμάχου πληθυσμού. Τα θύματα της γενοκτονίας θα ήταν πολύ περισσότερα, αν δεν υπήρχε το επικό και ακατάβλητο ποντιακό αντάρτικο.
Με την επικράτηση του Κεμάλ, οι διωγμοί συνεχίζονται με μεγαλύτερη ένταση. Στήνονται στις πόλεις του Πόντου τα διαβόητα έκτακτα δικαστήρια ανεξαρτησίας, που καταδικάζουν και εκτελούν την ηγεσία του ποντιακού ελληνισμού. Το τέλος του Πόντου πλησιάζει. Οι φωνές λιγοστεύουν.

Η γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο υπήρξε το αποτέλεσμα της απόφασης των Τούρκων εθνικιστών για επίλυση του εθνικού προβλήματος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τη φυσική εξαφάνιση των γηγενών εθνοτήτων.
Η μοίρα αυτή απετράπη με ένα εξαιρετικά οδυνηρό τρόπο: με τις; γενοκτονίες των χριστιανικών λαών, Ελλήνων και Αρμενίων, με την υποχρεωτική έξοδο όσων επιβίωσαν και με τη βίαιη τουρκοποίηση των μουσουλμανικών εθνοτήτων, όπως οι Κούρδοι, που συνέχισαν να παραμένουν στην τουρκική, πλέον, επικράτεια.

Οι Έλληνες στον Πόντο ανέρχονταν σε 700.000 άτομα την παραμονή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Μέχρι το τέλος του 1923 είχαν εξοντωθεί 353.000 άτομα. Ακολουθεί μαρτυρία ενός αυτόπτη μάρτυρα. Ενός ανθρώπου που έζησε τη μεγάλη ανθρωποσφαγή.
Ένα χωριό των Κοτυώρων

Ο Σάββας Κανταρτζής εξέδοσε σε βιβλίο τις φοβερές του εμπειρίες το 1975 στην Κατερίνη. Μια από τις συγκλονιστικές αφηγήσεις του αναφέρεται στην καταστροφή του χωριού Μπεϊαλαν, της περιφέρειας Κοτυώρων από τους τσέτες του Τοπάλ Οσμάν. Το Μπεϊαλάν είναι ένα από τα εκατοντάδες ελληνικά χωριά που καταστράφηκαν από τις τουρκικές συμμορίες:

"Τα χαράματα, στις 16 Φεβρουαρίου 1922, ημέρα Τετάρτη, μια εφιαλτική είδηση, ότι οι τσέτες του Τοπάλ Οσμάν έρχονται στο χωριό, έκανε τους κατοίκους να τρομάξουν και ν' αναστατωθούν. Οι άντρες, όσοι βρίσκονταν τη νύχτα στο χωριό, βιάστηκαν να φύγουν στο δάσος... Αλλοι άντρες που είχαν κρυψώνες σε σπίτια σε σπίτια και σε σταύλους, τρύπωσαν σ' αυτές και καμουφλαρίστηκαν έτσι που να μην τους υποπτευθεί κανείς. Τα γυναικόπαιδα και οι γέροι κλείστηκαν στα σπίτια και περίμεναν με καρδιοχτύπι να δούν τι θα γίνει... Δεν πέρασαν παρά λίγα λεπτά κι' οι τσέτες , περισσότεροι από 150 έμπαιναν στο χωριό κραυγάζοντας και πυροβολώντας. Τους ακολουθούσαν τούρκοι χωρικοί από τα γειτονικά χωριά. Αυτούς τους είχαν μυήσει στο εγκληματικό σχέδιο τους και τους κάλεσαν για πλιάτσικο.

Μόλις μπήκαν οι συμμορίτες στο χωριό, η ατμόσφαιρα ηλεκτρίστηκε και ο ορίζοντας πήρε τη μορφή θύελλας που ξεσπασε άγρια. Με κραυγές και βρισιές, βροντώντας με τους υποκοπάνους τις πόρτες και τα παράθυρα, καλούσαν όλους να βγουν έξω από τα σπίτια και να μαζευτούν στην πλατεία- αλλοιώς απειλούσαν, θα δώσουν φωτιά στα σπίτια και θα τους κάψουν.

Σε λίγο, όλα τα γυναικόπαιδα και οι γέροι, βρίσκονταν τρέμοντας και κλαίγοντας στους δρόμους. Οι συμμορίτες με κραυγές και απειλές υποπτεύθηκαν, από την πρώτη στιγμή, το μεγάλο κακό που περίμενε όλους και δοκίμασαν να φύγουν έξω από το χωριό. Οι τσέτες, πρόβλεψαν ένα τέτοιο ενδεχόμενο και είχαν πιάσει από πριν τα μπογάζια, απ' όπου μπορούσε να φύγει κανείς. Ετσι, μόλις έφτασαν, τρέχοντας, οι κοπέλλες στα μπογάζια, δέχτηκαν, από τσέτες που παραμόνευαν, πυροβολισμούς στο ψαχνό. Μερικές έμειναν στον τόπο σκοτωμένες, ενώ οι άλλες τραυματίστηκαν και γύρισαν πίσω.

Οι φόνοι αυτοί αποκάλυψαν για καλά τους εγκληματικούς σκοπούς των συμμοριτών κι' έγιναν το σύνθημα να ξεσπάσει, το τρομοκρατημένο πλήθος των γυναικόπεδων, που είχε ριχτεί στους δρόμους σε ένα βουβό κι' ασυγκράτητο κλάμα και σε σπαραξικάρδιες κραυγές απελπισίας. Τίποτα απ' όλα αυτά δεν στάθηκε ικανό να μαλάξει την σκληρότητα του τεράτων, που είχε διαλέξει ο Τοπάλ Οσμάν για την "πατριωτική" του εκστρατεία. Σκληροί σαν ύαινες, που διψούν για αίμα, και διεστραμμένοι σαδιστές, που γλεντούν με τον πόνο και τα βασανιστήρια των θυμάτων τους, χύμιξαν μανιασμένοι στα γυναικόπαιδα και τους γέρους, κραυγάζοντας, βρίζοντας, χτυπώντας, κλωτσώντας και σπρώχνοντάς τους να μαζευτούν στην πλατεία.

Η πυρπόληση

Οι μητέρες αναμαλλιασμένες, κατάχλωμες από το τσουχτερό κρύο και το φόβο, με τα βρέφη στην αγκαλιά και τα νήπια μπερδεμένα στα πόδια τους. Οι κοπέλλες άλλες με τους γέρους γονείς κι' άλλες με γριές ή άρρωστους αγκαλιασμένες, περιμαζεύτηκαν με τον χτηνώδη αυτόν τρόπο, στην πλατεία σαν πρόβατα για τη σφαγή, μέσα σε ένα πανδαιμόνιο από σπαραχτικές κραυγές και θρήνους και κοπετούς. Η πρώτη φάση της απερίγραπτης τραγωδίας του Μπεϊαλάν έκλεισε, έτσι, θριαμβευτικά για τους θλιβερούς ήρωες του νεοτουρκικού εγκλήματος γενοκτονίας.

Οταν πια όλα τα γυναικόπαιδα κ' οι γέροι μαζεύτηκαν στην πλατεία, οι τσέτες έβαλαν μπρός την δεύτερη φάση της σατανικής τους επιχείρησης. Διάταξαν να περάσουν όλοι στα δίπατα σπίτια, που βρίσκονταν στην πλατεία και τα είχαν διαλέξει για να ολοκληρώσουν τον εγκληματικό τους σκοπό. Η απροθυμία, που έδειξε το τραγικό αυτό κοπάδι των μελλοθανάτων να υπακούσει στην διαταγή, γιατί ήταν πια ολοφάνερο ότι όλους τους περίμενε ο θάνατος, εξαγρίωσε τους συμμορίτες που βιάζονταν να τελειώσουν γρήγορα την μακάβρια επιχείρηση. Και τότε, σαν λυσασμένα θεριά, ρίχτηκαν στις γυναίκες, τα μωρά και τους γέρους, και με γροθιές, με κοντακιές και κλωτσιές έχωσαν και στρίμωξαν στα δύο σπίτια τα αθώα και άκακα αυτά πλάσματα, που ο αριθμός τους πλησίαζε τις τρεις εκατοντάδες.

Κι' όταν, έτσι, ήταν σίγουροι πως δεν έμεινε έξω κανένας, σφάλισαν τις πόρτες, ενώ ο άγριος αλαλαγμός από τα παράθυρα, οι σπαραξικάρδιες κραυγές, το απελπισμένο κλάμα κι' οι βοερές ικεσίες για έλεος και βοήθεια, σχημάτιζαν μια άγριας τραγικότητας μουσική συναυλία, που ξέσκιζε τον ουρανό κι' αντιβούϊζε στα γύρω βουνά και δάση...

Και τώρα δεν έμενε παρά η τρίτη και τελική φάση της πατριωτικής... επιχείρησης των θλιβερών ηρώων-συμμοριτών του Τοπάλ Οσμάν. Δεν χρειάστηκαν παρά μια αγκαλιά ξερά χόρτα και μερικά σπασμένα πέταυρα (χαρτόματα) ν' ανάψει η φωτιά. Και σε λίγο τα δύο σπίτια, έγιναν πυροτέχνημα και ζώστηκαν, από μέσα κι' απ' έξω, από πύρινες γλώσσες και μαυροκόκκινο καπνό. Το τί ακολούθησε την ώρα εκείνη δεν περιγράφεται.
Οι μητέρες ξετρελλαμένες, έσφιγγαν, αλλαλάζοντας και τσιρίζοντας με όλη τη δύναμη της ψυχής τους, στην αγκαλιά τα μωρά τους, που έκλαιγαν και κράυγαζαν "μάνα, μανίτσα!". Οι κοπέλλες και οι άλλες γυναίκες με τους γέρους γονείς, τα παιδιά και τους αρρώστους, κραύγαζαν και αρπάζονταν μεταξύ τους σαν να ήθελαν να πάρουν και να δώσουν κουράγιο και βοήθεια, καθώς έπαιρναν φωτιά τα μαλλιά και τα ρούχα τους κι' άρχισαν να γλύφουν το κορμί οι φλόγες. Κραυγές, που ξέσκιζαν το λαρύγγι και τ' αυτιά, φωνές μανιακές και κλάμματα βροντερά, άγρια ουρλιαχτά ανθρώπων, που έχασαν από τρόμο και πόνο τα μυαλά τους, χτυπήματα στα στήθη, στον πυρακτωμένο αέρα και στους τοίχους - χαλασμός κόσμου, ένα ζωντανό κομμάτι από την κόλαση στη γη! Αυτή την εφιαλτική εικόνα παρίσταναν, τα πρώτα λεπτά, τα δύο σπίτια που τα είχαν αγκαλιάσει οι φλόγες.

Μερικές γυναίκες και κοπέλλες στον πόνο, την φρίκη και την απελπισία τους, δοκίμασαν να ριχτούν από τα παράθυρα, προτιμώντας να σκοτωθούν πέφτοντας κάτω ή με σφαίρες από όπλο, παρά να υποστούν τον φριχτό θάνατο στην φωτιά. Οι τσέτες που απολάμβαναν με κέφι και χαχανητά το μακάβριο θέαμα, έκαναν το χατήρι τους - πυροβόλησαν και τις σκότωσαν.

Δεν κράτησε πολλά λεπτά, αυτή η σπαραξικάρδια οχλοβοή, από τους αλαλαγμούς, τις άγριες κραυγές, τα τσουχτερά ξεφωνητά και το ξέφρενο κλάμα. Στην αρχή ο τόνος της οχλοβοής ανέβηκε ψηλά, ως που μπορούν να φτάνουν κραυγές, ξεφωνητά και ξελαρυγγίσματα από τρεις περίπου εκατοντάδες ανθρώπινα στόματα. Γρήγορα όμως ο τόνος άρχισε να πέφτει, ως που μονομιάς κόπηκαν κι' έσβησαν οι φωνές και το κλάμα. Κι' ακούγονταν μονο τα ξύλα, που έτριζαν από τη φωτιά και οι καμμένοι τοίχοι και τα δοκάρια, που έπεφταν με πάταγο πάνω στα κορμιά, που κείτονταν τώρα σωροί κάρβουνα και στάχτη κάτω στο δάπεδο, στα δύο στοιχειωμένα σπίτια το Μπεϊαλάν".




Μαρτυρίες Σοβιετικών

Οι σοβιετικοί υπήρξαν οι βασικοί σύμμαχοι του κεμαλικού εθνικισμού τα πρώτα χρόνια της εμφάνισής του. Πιθανότατα, οι μπολσεβίκοι να αντάλλαξαν με τον τρόπο αυτό την υποστήριξη του παντουρκιστικού κινήματος που δρούσε στη Ρωσία στην Οκτωβριανή τους Επανάσταση.
Οι σοβιετικοί λοιπόν προμήθευσαν τους κεμαλικούς με όπλα, χρήματα, στρατιωτικούς συμβούλους. Η τουρκική αντεπίθεση στο μικρασιατικό μέτωπο κατά τωνελληνικών στρατευμάτων το 1921, οργανώθηκε από τον Μ. Φρούνζε, στρατιωτικό απεσταλμένο των σοβιετικών. Κατά συνέπεια, οι μαρτυρία των αποσταλμένων αυτών έχει ιδιαίτερη αποδεικτική σημασία.

O Φρούνζε, έδωσε μια από τις ελάχιστες μαρτυρίες για τους ηττημένους αντάρτες: "Συναντήσαμε μια μικρή ομάδα από 60-70 Έλληνες, οι οποίοι μόλις είχαν καταθέσει τα όπλα. Όλοι τους είχαν εξαντληθεί στο έπακρο... Άλλοι έμοιαζαν κυριολεκτικά με σκελετούς. Αντί για ρούχα κρέμονταν από τους ώμους τους κάτι απίθανα κουρέλια. Στο κέντρο της ομάδας βρίσκονταν ένας ψηλός κι' αδύνατος παπάς, φορώντας το καλυμαύχι του... Φυσούσε κρύος αέρας και όλη η ομάδα κάτω από τα σπρωξίματα των συνοδών-στρατιωτών, κατευθυνόταν με πηδηματάκια προς τη Χάβζα. Μερικοί όταν μας αντίκρυσαν, άρχισαν να κλαίνε δυνατά ή μάλλον να ουρλιάζουν, μια και ο ήχος που ξέφευγε από τα στήθη τους, έμοιαζε περισσότερο με ουρλιαχτό κυνηγημένου ζώου". Ο Φρούνζε περιέγραψε και άλλο ένα περιστατικό. Οταν περνούσαν δίπλα από μια ομάδα αιχμάλωτων Ελλήνων στη Μερζιφούντα, ένας από τους αιχμαλώτους φώναξε στη σοβιετική αντιπροσωπεία ότι ήταν και αυτοί ένοχοι γιατί ενίσχυαν τον Κεμάλ και τους Τούρκους. 

Το συναίσθημα αυτό των ανταρτών του δυτικού Πόντου ήταν εξαιρετικά έντονο. Ο οπλαρχηγός Κισά Μπατζάκ (Κοντοπόδης) διακύρησσε: "... oι Ρώσοι κομμουνιστές δώσανε όπλα στον Κεμάλ για να χτυπήσει εμάς, του έδωσαν υποστήριξη, απελευθέρωσαν όλους τους Τούρκους στρατιώτες που είχαν συλλάβει αιχμαλώτους όταν μπήκαν στην Τραπεζούντα". Υποστήριζε ότι οι κομμουνιστές κατέδιδαν τις προσπάθειες προμήθειας οπλισμού των ανταρτών από τη Ρωσία και παρέδιδαν Πόντιους στους Τούρκους.

Ο Φρούνζε έγραφε τα εξής για την πολιτική του Τοπάλ Οσμάν: "...όλη αυτή η πλούσια και πυκνοκατοικημένη περιοχή της Τουρκίας, ερημώθηκε σε απίστευτο βαθμό. Απ' όλο τον ελληνικό πληθυσμό των περιοχών της Σαμψούντας, της Σινώπης και της Αμάσειας απόμειναν μόνο μερικές ανταρτοομάδες που περιπλανιόντουσαν στα βουνά. Εκείνος που έγινε περισσότερο γνωστός για τις θηριωδίες του ήταν ο αρχηγός των Λαζών Οσμάν Αγάς, ο οποίος πέρασε δια πυρός και σιδήρου με την άγρια ορδή του όλη την περιοχή."

Ο Αράλοβ, σοβιετικός πρέσβης στην Άγκυρα, ενημερώθηκε στη Σαμψούντα από τον αρχιστράτηγο Φρούνζε. Ο Φρούνζε του είπε ότι είχε δει πλήθος Έλληνες που είχαν σφαγιαστεί, "βάρβαρα σκοτωμένους Έλληνες -γέρους, παιδιά, γυναίκες". Προειδοποίησε επίσης τον Αράλοβ για το τι επρόκειτο να συναντήσει πτώματα σφαγιασμένων Ελλήνων τους οποίους είχαν απαγάγει από τα σπίτια τους και είχαν σκοτώσει πάνω στους δρόμους.

Για το θέμα αυτό ο Αράλοβ είχε ιδιαίτερη συνομιλία με τον Κεμάλ. Αναφέρει ο ίδιος: "Του είπα (του Κεμάλ) για τις φρικτές σφαγές των Ελλήνων που είχε δει ο Φρούντζε και αργότερα εγώ ο ίδιος. Εχοντας υπ' όψη μου τη συμβουλή του Λένιν να μην θίξω την τουρκική εθνική φιλοτιμία, πρόσεχα πολύ τις λέξεις μου..." Ο Κεμάλ απάντησε ως εξής στις "επισημάνσεις" του Φρούνζε: "Ξέρω αυτές τις βαρβαρότητες. Είμαι κατά της βαρβαρότητας. Εχω δώσει διαταγές να μεταχειρίζονται τους Έλληνες αιχμαλώτους με καλό τρόπο... Πρέπει να καταλάβετε τον λαό μας. Είναι εξαγριωμένοι. Ποιοί πρέπει να κατηγορηθούν για αυτό; Εκείνοι που θέλουν να ιδρύσουν ένα "Ποντιακό κράτος" στην Τουρκία..."

Ο Φρούνζε στο βιβλίο του "Αναμνήσεις από την Τουρκία" γράφει: "Από τους 200.000 Έλληνες που ζούσανε στη Σαμψούντα, τη Σινώπη και την Αμάσεια έμειναν λίγοι μόνο αντάρτες που τριγυρίζουν στα βουνά. Το σύνολο σχεδόν των ηλικιωμένων, των γυναικών και των παιδιών εξορίστηκαν σε άλλες περιοχές με πολύ άχημες συνθήκες. Πληροφορήθηκα ότι οι Τσέτες του Οσμάν Αγά (σ.τ.σ. Τοπάλ Οσμάν) έσπειραν τον πανικό στην πόλη Χάβζα. Έκαψαν, βασάνισαν και σκότωσαν όλους τους Έλληνες και Αρμένιους που βρήκαν μπροστά τους. γκρέμισαν όλες τις γέφυρες. Παντού υπήρχαν σημάδια γκρεμίσματος. Η διαδρομή από την πόλη Καβάκ προς το πέρασμα Χατζηλάρ θα μείνει για πάντα στη μνήμη μου όσο θα ζω. Σε απόσταση 30 χιλιομέτρων συναντούσαμε μόνο πτώματα. Μόνο εγώ μέτρησα 58. Σ' ένα σημείο συναντήσαμε το πτώμα μιας ωταίας κοπέλλας. Της είχανε κόψει το κεφάλι και το τοποθέτησαν κοντά στο χέρι της. Σε κάποιο άλλο σημείο υπήρχε το πτώμα ενός άλλου ωραίου κοριτσιού, 7-8 χρονών, με ξανθά μαλιά και γυμνά πόδια. Φορούσε μόνο ένα παλιό πουκάμισο. Απ' ότι καταλάβαμε, το κοριτσάκι καθώς έκλαιγε, έχωσε το πρόσωπό του στο χώμα, δολοφονημένο από το κάρφωμα της λόγχης του φαντάρου."

Οι Τούρκοι αρνούνται σήμερα τη σφαγή του 1922 - τη σφαγή των Ελλήνων. Κι όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με αδιάσειστα ντοκουμέντα, τα αποδίδουν στις αναπόφευκτες ακρότητες του πολέμου. Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική.
Η γενοκτονία των Χριστιανών ήταν ένα καλά μελετημένο σχέδιο εξόντωσης όλων των μεινοτήτων της άλλοτε κραταιάς Αυτοκρατορίας. Ένα σχέδιο που άρχισε να εφαρμόζεται από το 1914, με τον πρώτο διωγμό. Και ολοκληρώθηκε μετά την καταστροφή του 1922.
ΠΗΓΗ. http://us.geocities.com/pontos1923/pages/genoktonia.html.

http://www.onalert.gr/stories/genoktonia-pontion-nekroi-imera-mnimis/25219

Ο ΠΑΡΕΥΞΕΙΝΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΟ 19ο ΚΑΙ 20ο ΑΙΩΝΑ

1. Οικονομική και πνευματική ανάπτυξη Το δυσμενές κλίμα για τους υπόδουλους Έλληνες, που είχε διαμορφωθεί στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, άρχισε σταδιακά να υποχωρεί μετά την παραχώρηση των ειδικών προνομίων, γνωστών στην παγκόσμια ιστορία με τους νομικούς όρους «Χάτι Σερίφ» (1839) και «Χάτι Χουμαγιούν» (1856). Η θεωρητική ισονομία και η θρησκευτική ελευθερία μαζί με την ανάπτυξη του εμπορίου και της οικονομίας οδήγησαν στη δημογραφική αύξηση του ποντιακού πληθυσμού, στην καλλιέργεια της ελληνικής παιδείας και στην ανάπτυξη της νεοελληνικής συνείδησης34. Ο ποντιακός ελληνισμός εγκατέλειψε τα κρησφύγετά του και κατέβηκε στις παραλιακές περιοχές, όπου έκτισε καινούρια χωριά, εκκλησίες και σχολεία. Σε σύντομο χρονικό διάστημα πήρε ξανά στα χέρια του το εμπόριο ολόκληρου του Εύξεινου Πόντου και της ενδοχώρας, ενώ η Τραπεζούντα ξαναβρήκε τις παλιές της δόξες. Μεταφορά καπνών της Μπάφρας με καμήλες

Το μέλλον της περιοχής προβλεπόταν ευοίωνο, χάρη στην εύφορη χώρα με την πλούσια βλάστηση, τις απέραντες δασικές εκτάσεις με έλατα, πλατάνια, πεύκα και άλλα δέντρα που κάλυπταν τις περιοχές της Σινώπης, της Τρίπολης, της Κερασούντας, της Τραπεζούντας και των Σουρμένων. Στην Κερασούντα είχαν ιδρυθεί εργοστάσια ατμοπριόνων για την παραγωγή ξυλείας από έλατα. Μεγάλη σπουδαιότητα επίσης είχε η λεπτοκαρυά που εξαγόταν στο Αμβούργο, την Τεργέστη, τη Ν. Υόρκη και τη Ρωσία. Η γεωργική οικονομία στηριζόταν κυρίως στο σιτάρι, το καλαμπόκι, το κριθάρι, τα όσπρια, τα πορτοκάλια, τα γεώμηλα και τα εξαίρετα καπνά, ιδιαίτερα των περιοχών της Αμισού και της Μπάφρας. Τα τυροκομικά προϊόντα του Πόντου ήταν και είναι επίσης δημοφιλή στις αγορές της Κωνσταντινούπολης και των άλλων μεγαλουπόλεων. Προς το βορά η οροσειρά Παρυάδρου, πλούσια σε μεταλλευτικά κοιτάσματα, έδωσε τη δυνατότητα δημιουργίας μεταλλείων αργύρου, χαλκού και μολύβδου στις περιφέρειες της Αργυρούπολης και της Τρίπολης. Εξίσου αναπτυγμένη ήταν η βιοτεχνία στο χώρο της χρυσοχοΐας, της σιδηρουργίας, και της χαλκουργίας, καθώς επίσης και η βιομηχανία της ναυπηγικής. Η κυρία πλουτοπαραγωγική πηγή στα παράλια του Ευξείνου Πόντου ήταν το διαμετακομιστικό εμπόριο με κυριότερα λιμάνια την Αμισό, την Τραπεζούντα, την Κερασούντα, την Οδησσό, τη Βραΐλα, το Νοβοροσίσκι και τη Σεβαστούπολη. Κατά τη διάρκεια του πολέμου οι Νεότουρκοι με διάφορους τρόπους προσπαθούσαν να απομακρύνουν και να περιορίσουν το εμπόριο των χριστιανών, οι οποίοι για να επιβιώσουν συνεργάστηκαν με τις τοπικές μουσουλμανικές εθνότητες. Η Τραπεζούντα μέχρι το 1869 έλεγχε το 40% του εμπορίου της Περσίας και το διαμετακομιστικό εμπόριο απέφερε κέρδος περίπου 200.000.000 φράγκα το χρόνο35. Οι ελληνικές επιχειρήσεις διέθεταν εμπορικά υποκαταστήματα και πρακτορεία μεταφορών στη Ρωσία, την Περσία, την Αγγλία, την Κωνσταντινούπολη, τη Μασσαλία και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Ευρώπης. Η Τραπεζούντα αποτελούσε το σταυροδρόμι της εμπορικής κίνησης μεταξύ Δύσης και Ανατολής μέχρι το 1869 που ολοκληρώθηκε η διάνοιξη της Διώρυγας του Σουέζ, οπότε άρχισε η σταδιακή παρακμή του λιμανιού της. Ωστόσο, για μεγάλο διάστημα και μετά το 1883, τέσσερις μεγάλοι ελληνικοί τραπεζικοί και εμπορικοί οίκοι της Τραπεζούντας έλεγχαν μαζί με το υποκατάστημα της Τράπεζας Αθηνών σχεδόν όλη την οικονομία του ανατολικού Πόντου. Ανάλογη ήταν η οικονομική κίνηση των Ελλήνων και στις άλλες πόλεις του Πόντου: από το εμπορικό λιμάνι της Αμισού εξάγονταν μεγάλες ποσότητες εξαιρετικού καπνού και άλλων εγχώριων προϊόντων, ενώ το 1869 στην Αμισό από τις 214 επιχειρήσεις της πόλης οι 156 ανήκαν στους Έλληνες. Στην Κερασοΰντα οι εφοπλιστικοί και εμπορικοί οίκοι των Κωνσταντινίδη, Κακουλίδη, Σουρμελή και Πισσάνη καταξιώθηκαν στα μεγάλα εμπορικά κέντρα του Ευξείνου Πόντου αλλά και της Ευρώπης.

Το Φροντιστήριο Τραπεζούντος Ο μητροπολίτης Τραπεζούντας Χρύσανθος, οι καθηγητές τον Φροντιστηρίου Τραπεζούντος και οι μαθητές το 1921

Η οικονομική άνθηση του ελληνισμού στην ευρύτερη περιοχή του Εύξεινου Πόντου είχε ως αποτέλεσμα την πνευματική και καλλιτεχνική αναγέννηση. Οι εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου πρόσφεραν γενναιόδωρα ένα σεβαστό ποσό από τα κέρδη τους υπέρ των θρησκευτικών, εκπαιδευτικών και φιλανθρωπικών ιδρυμάτων και αξιόλογοι επιστήμονες στέλνονταν για ειδίκευση σε διάφορα πανεπιστήμια της Ευρώπης, για να μεταφέρουν στην πατρίδα τους τις νέες επιστημονικές μεθόδους διδασκαλίας. Το Φροντιστήριο της Τραπεζούντας, που είχε ιδρύσει το 1682 ο μεγάλος Τραπεζούντιος δάσκαλος του Γένους Σεβαστός Κυμινήτης και λειτούργησε παρά τις αντιξοότητες μέχρι το 1922, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πνευματική και ηθική ανάπλαση των Ελληνοποντίων και στην ανάπτυξη της εθνικής τους συνείδησης36. Στις αρχές του 20ού αιώνα δεν υπήρχε ποντιακό χωριό χωρίς δικό του σχολείο και δίκη του εκκλησία. Σύμφωνα με τη στατιστική του Παναρέτου, το 1913 στις επαρχίες των έξι μητροπόλεων του Πόντου κατοικούσαν 697.000 Έλληνες, ενώ το ίδιο διάστημα, σύμφωνα με τον Γ. Λαμψίδη, λειτουργούσαν 1.890 εκκλησίες, 22 μοναστήρια, 1.647 παρεκκλήσια και 1.401 σχολεία με 85.890 μαθητές. Το ελληνικό τυπογραφείο, το οποίο εγκαταστάθηκε το 1880 στην Τραπεζούντα, συνέβαλε αποφασιστικά στην ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης και την προετοιμασία ενός αγωνιστικού κλίματος για την αντικατάσταση του οθωμανικού καθεστώτος από ένα ελεύθερο και δημοκρατικό πολίτευμα. Ο ελληνοκεντρικός προσανατολισμός του κλίματος αυτού είχε ως πρωτεργάτες την πρωτοεμφανιζόμενη αστική τάξη, η οποία ανέπτυξε πατριωτική δράση σε κάθε ευκαιρία. Έτσι, π.χ., από τον ρωσο-οθωμανικό πόλεμο του 1828-1829 μέχρι και την κρητική εξέγερση του 1866-67, οι Έλληνες του Πόντου ήταν παρόντες. Αλλά και στους ελληνο-οθωμανικούς πολέμους που ακολούθησαν, πολύ σημαντική ήταν η εθελοντική συμμετοχή των Ποντίων αγωνιστών και η οικονομική ενίσχυση που παρείχαν υπέρ των αγώνων. Για παράδειγμα αναφέρουμε την προσφορά των 12.000 λιρών που έκαναν οι Έλληνες της Σαμψούντας το 1912 στο ελληνικό Ναυτικό37. Ο 20ός αιώνας βρήκε τον ελληνισμό του Πόντου να έχει θεαματικό προβάδισμα συγκριτικά με τις άλλες εθνότητες της ευρύτερης περιοχής στον οικονομικό και τον πνευματικό τομέα.

Ωστόσο, η πολιτική που εφάρμοσαν οι νεοτουρκικές κυβερνήσεις απέναντι των Ελλήνων ήταν εξαιρετικά εχθρική και περιλάμβανε δυσμενή οικονομικά, εκπαιδευτικά, στρατιωτικά και θρησκευτικά μέτρα, τα οποία επιβλήθηκαν γενικότερα στις χριστιανικές εθνότητες του κράτους. Η πολιτική αυτή, η οποία βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με τις εξαγγελίες του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής Γ. Ουίλσον, σχετικά με την αυτοδιάθεση των λαών, οδήγησε τους Πόντιους, κυρίως της Διασποράς, στη μεγάλη απόφαση να αγωνιστούν για τη δημιουργία μιας αυτόνομης Ποντιακής Δημοκρατίας. 2. Αγώνες για τη δημιουργία μιας αυτόνομης Ποντιακής Δημοκρατίας (1917-1922) Οι Έλληνες της Διασποράς αναδείχθηκαν πρωτεργάτες στους αγώνες για τη δημιουργία μιας αυτόνομης ποντιακής δημοκρατίας με βασικούς εκπροσώπους τους Κ. Κωνσταντινίδη από τη Μασσαλία, Β. Ιωαννίδη και Θ. Θεοφύλακτου από το Βατούμ, I. Πασσαλίδη από το Σοχούμ, Λ. Ιωαννίδη και Φ. Κτενίδη από το Κρασνοντάρ. Από τους Έλληνες του ιστορικού Πόντου ξεχωρίζουν οι δύο σεβάσμιες μορφές της Εκκλησίας, ο μητροπολίτης Τραπεζούντας Χρύσανθος και ο μητροπολίτης Αμάσειας Γερμανός Καραβαγγέλης38. Λίγες μέρες πριν από τη ρωσική κατοχή της πόλης, τον Απρίλιο του 1916, έγινε η παράδοση της Τραπεζούντας από τον Τούρκο Βαλή Μεχμέτ Τζεμάλ Αζμή μπέη στο μητροπολίτη Χρύσανθο, ο οποίος λόγω της συνετής πολιτικής του απέναντι στους μουσουλμάνους της περιοχής, έγινε δεκτός, από τους Ρώσους αλλά και από τους προξενικούς εκπροσώπους των άλλων κρατών, ως ηγέτης στην ευαίσθητη περιοχή, όπου ήταν ακόμη νωπές στους κατοίκους οι μνήμες από τις σφαγές και τις εχθροπραξίες. Η δίχρονη προεδρία του Χρύσανθου ήταν ένα αληθινό διάλειμμα δημοκρατίας και αρμονικής συμβίωσης χριστιανών και μουσουλμάνων. Το Φεβρουάριο του 1918 η κατάσταση είχε αλλάξει ριζικά, όταν ύστερα από την επικράτηση των μπολσεβίκων το 1917, ο ρωσικός στρατός εγκατέλειψε την Τραπεζούντα και η περιοχή ξαναπέρασε στην κατοχή των Νεοτούρκων. Στις δύσκολες εκείνες στιγμές, χιλιάδες Έλληνες του ανατολικού Πόντου και του Καρς, για να γλιτώσουν από τις διώξεις από τους Νεότουρκους, πήραν το δρόμο της φυγής προς τη Ρωσία, η οποία δοκιμαζόταν τότε από εμφύλιο πόλεμο. Ο ξεριζωμός των Ελλήνων της Μικράς Ασίας ευαισθητοποίησε τους Έλληνες της Ρωσίας, οι οποίοι ήδη από το Α' Πανελλήνιο Συνέδριο, τον Ιούλιο του 1917 στο Ταϊγάνιο αποφάσισαν την εκλογή Κεντρικού Συμβουλίου για τη δημιουργία ανεξάρτητου Ποντιακού Κράτους, με προσωρινή έδρα την πόλη Ροστόβ39.

Χάρτης της Δημοκρατίας του Πόντου Για πρώτη φορά οι Πόντιοι της Διασποράς οργανώθηκαν σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Βόλο), καθως επίσης και στις πόλεις του εξωτερικού. Στην Ευρώπη πρωτεργάτης του αγώνα ήταν ο Κ. Κωνσταντινίδης, ο οποίος από τη Μασσαλία με διαδοχικά υπομνήματα ενημέρωνε τις συμμαχικές δυνάμεις για την τραγική κατάσταση που επικρατούσε στον Πόντο. Ο ίδιος επίσης τύπωσε και κυκλοφόρησε χάρτη που όριζε τα σύνορα της προτεινόμενης ποντιακής δημοκρατίας. Αυτό το χάρτη τύπωσε και σε απλό σχήμα ταχυδρομικού δελτίου (καρτ-ποστάλ) με γραπτό κείμενο στα γαλλικά: «Πολίτες τον Πόντου ξεσηκωθείτε! Θυμίστε στα φιλελεύθερα έθνη τα ύψιστα δικαιώματα σας για τη ζωή και την ανεξαρτησία»40. Η ρωσική επανάσταση ξεσήκωσε τους Έλληνες του Πόντου για το δικό τους εθνικό αγώνα, ενώ στο πρώτο παγκόσμιο Παν-ποντιακό Συνέδριο, που οργανώθηκε στη Μασσαλία το Φεβρουάριο του 1918, ο ίδιος ο Κ. Κωνσταντινίδης, με τηλεγράφημα που έστειλε στον Α. Τρότσκι, ζήτησε επίσημα την υποστήριξη της Σοβιετικής Ένωσης41. Η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου ήταν αρχικά σύμφωνη με τον αγώνα και τις εθνικές διεκδικήσεις των Ποντίων. Στο συνέδριο Ειρήνης όμως στο Παρίσι, που άρχισε το Δεκέμβριο του 1918, ο Ελ. Βενιζέλος πιέστηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις και δεν συμπεριέλαβε τον Πόντο στο φάκελο των ελληνικών διεκδικήσεων, και, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των Ελλήνων του Πόντου, συμφώνησε να παραχωρηθεί η περιοχή στην υπό ίδρυση Αρμενική Δημοκρατία.

Η πρόταση του Ελ. Βενιζέλου προκάλεσε μεγάλη απογοήτευση στους Έλληνες του Πόντου, οι οποίοι στα διάφορα συνέδρια που πραγματοποίησαν στο Μπακού, στο Κρασνοντάρ, στο Βατούμ και στη Μασσαλία, διαμαρτυρήθηκαν έντονα για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης. Πολλά ποντιακά σωματεία έστειλαν τότε τηλεγραφήματα στο Παρίσι για να μεταπείσουν τον πρωθυπουργό, τον οποίο επισκέφθηκε μάλιστα τον Απρίλιο του 1919 ο μητροπολίτης Χρύσανθος. Μετά τη διεξοδική ενημέρωση που έλαβε ο Έλληνας πρωθυπουργός από τον Χρύσανθο, για το Ποντιακό Ζήτημα, αποφάσισε να ενισχύσει τις προσπάθειες των Ποντίων και έδωσε την έγκριση του στο μητροπολίτη να συνεχίσει την προσπάθεια ενημέρωσης όλων των πολιτικών που έλαβαν μέρος στη Συνδιάσκεψη. Οι περισσότεροι από αυτούς, με εξαίρεση τους Άγγλους αντιπροσώπους, είδαν με πολλή κατανόηση τα αιτήματα των Ελληνοποντίων. Συγκεκριμένα, στην πρόταση του μητροπολίτη να γίνει ο Πόντος ανεξάρτητο κράτος υπό ελληνική εντολή, ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. Ούιλσον απάντησε: «Είναι θαυμάσια όσα μου λέτε. Ο Πόντος πρέπει να γίνει ανεξάρτητος. Μίαν ψήφον έχω εις την Συνδιάσκεψιν, αλλά θα την διαθέσω υπέρ του λαού σας»42. Παράλληλα με τον παν-ποντιακό αγώνα των Ελλήνων της Ρωσίας, ο Χρύσανθος επισκέφθηκε το Εριβάν και διαπραγματεύτηκε με τους Αρμένιους, καθώς επίσης και με τους μουσουλμάνους του Πόντου, μια μορφή συνομοσπονδίας43. Ωστόσο, η αμοιβαία καχυποψία έγινε αιτία να χαθεί πολύτιμος χρόνος, ο οποίος αποδείχθηκε μοιραίος, εξαιτίας των γρήγορων πολιτικών εξελίξεων. Το πολιτικό γεγονός που λειτούργησε ως ταφόπετρα του ποντιακού ζητήματος ήταν η συνθήκη φιλίας και συνεργασίας που υπογράφηκε το Μάρτιο του 1921 ανάμεσα στους Μπολσεβίκους και τον Κεμάλ. Ο μητροπολίτης Αμασείας Γερμανός Καραβαγγέλης

Η συνθήκη αυτή έδωσε στον αδύναμο ως τότε Κεμάλ την οικονομική, στρατιωτική και ηθική δυνατότητα να συνεχίσει τις επιχειρήσεις του κατά των Ποντίων και, ακόμη, να εμφανιστεί στη Συνδιάσκεψη του Λονδίνου με υπερβολικές απαιτήσεις, που λόγω της ιστορικής συγκυρίας δεν απορρίφθηκαν από τις νικήτριες Δυνάμεις, παρά το γεγονός ότι ήταν σύμμαχοι με τους Έλληνες44. Ερείπια της Μονής Παναγίας Σουμελά του ιστορικού Πόντου

Παρά το αρνητικό κλίμα που δημιουργήθηκε, ο ποντιακός ελληνισμός δεν πτοήθηκε. Στις 10 Μαρτίου 1921 ο μητροπολίτης Αμάσειας Γερμανός πρότεινε στον υπουργό εξωτερικών Μπαλτατζή συνεργασία με τους Κούρδους και τους Αρμένιους εναντίον του κινήματος του Κεμάλ. Η κυβέρνηση του Γούναρη, απομονωμένη και από τους συμμάχους, δεν πήρε καμιά πρωτοβουλία, ενώ οι Πόντιοι απογοητευμένοι, με πρωτοβουλία του Γερμανού Καραβαγγέλη, διοργάνωσαν δύο Συνέδρια, στην Κωνσταντινούπολη στις 17 Αυγούστου 1921 και στην Αθήνα στις 4 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους. Η τελευταία προσπάθεια ποντοαρμενικής συνεργασίας άρχισε καθυστερημένα στις αρχές του 1922, όταν πια τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων είχαν αλλάξει πλευρά. Εκμεταλλευόμενος την ευνοϊκή συγκυρία ο Κεμάλ πασάς, με τη φανερή υποστήριξη των μπολσεβίκων, της Ιταλίας, της Γαλλίας και τη σιωπηρή σύμπραξη της Αγγλίας, άρχισε την αντεπίθεση που έφερε και την κατάρρευση του μετώπου. Η ποντιακή Δημοκρατία έμεινε ένα όνειρο, ενώ η καταδίκη σε θάνατο από την κεμαλική κυβέρνηση όλων των πρωτεργατών του αγώνα σφράγισε την εθνική συμφορά του ποντιακού ελληνισμού, η οποία συνδέεται με τη γενικότερη τύχη του ελληνισμού της Μ. Ασίας. Αυτή την περίοδο της γενοκτονίας αλλά και νωρίτερα, ένας δεύτερος ποντιακός ελληνισμός ζούσε και μεγαλουργούσε στη Ρωσία. Περισσότεροι από 500.000 Πόντιοι κατοικούσαν στη Ρωσία, ενώ το 1918, με τις ομαδικές μετοικεσίες των καταδιωγμένων Ποντίων, ιδιαίτερα μετά την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων, ξεπέρασαν τους 750.00045. Σήμερα υπολογίζεται ότι στην πρώην Σοβιετική Ένωση ζουν ακόμη περισσότεροι από μισό εκατομμύριο Πόντιοι, οι οποίοι διατηρούν, στο βαθμό που δεν επεμβαίνουν οι αρχές των Ανεξάρτητων Δημοκρατιών της Κοινοπολιτείας, τις πατροπαράδοτες ελληνοποντιακές τους παραδόσεις. Στον ιστορικό Πόντο όμως το τέλος της ιστορίας και του πολιτισμού των Ποντίων ήταν εξαιρετικά τραγικό και σταμάτησε βίαια με την αναγκαστική ανταλλαγή των πληθυσμών που όρισε η Συνθήκη της Λωζάννης το 1923. 3. Η μεθοδευμένη εξόντωση (γενοκτονία) των Ελλήνων του Πόντου Είναι γνωστή η γενοκτονία του αρμενικού λαού το 1915 από τους Νεότουρκους, αλλά δεν είναι γνωστή η μεθοδευμένη εξόντωση των Ελλήνων του Πόντου που είχε τις ίδιες αναλογίες ποσοτικά και ηθικά με τη γενοκτονία των Αρμενίων την περίοδο 1916-1923. Από τους 697.000 Πόντιους που ζούσαν το 1913 στον Πόντο, περισσότεροι από 353.000, δηλαδή ποσοστό μεγαλύτερο από το 50%, θανατώθηκαν μέχρι το 1923 από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς στις πόλεις και τα χωριά, στις εξορίες και τις φυλακές, καθώς και στα τάγματα εργασίας, τα λεγόμενα «αμελέ ταμπουρού»46.

Η φύση και η μέθοδος της εξαπόλυσης συστηματικών διώξεων κατά των Ελλήνων του Πόντου από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς, ενώ έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τη γενοκτονία των Εβραίων, έχει δύο βασικές διαφορές, κατά τον Π. Ενεπεκίδη. Δεν έχει καμία ιδεολογική, κοσμοθεωρητική ή ψευδοεπιστημονική θεμελίωση περί γενετικής, ευγονικής και αρίας ή σημιτικής φυλής. Εξυπηρετούσε μόνο τη συγκεκριμένη πρακτική πολιτική σκοπιμότητα της εκκαθάρισης της Μ. Ασίας από το ελληνικό στοιχείο. Οι εξορίες των κατοίκων ολόκληρων χωριών, οι εξοντωτικές εκείνες οδοιπορίες μέσα στο χιόνι των γυναικόπαιδων και των γερόντων -οι άνδρες βρίσκονταν ήδη στα τάγματα εργασίας ή στο στρατό- συνετέλεσαν ώστε πολλοί να πεθάνουν από τις κακουχίες47. Η κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή του Εύξεινου Πόντου επιδεινώθηκε, όταν ο ελληνικός στρατός στις 15 Μαΐου 1919 κατέλαβε τη Σμύρνη και ένα μέρος της ενδοχώρας. Ο ίδιος ο Κεμάλ στις 19 Μαΐου 1919 οργάνωσε τη δεύτερη φάση των διωγμών, όταν αποβιβάσθηκε στη Σαμψούντα. Με τη Συνθήκη της Λωζάννης στις 24 Ιουλίου 1923, ορίστηκε ως σύνορο μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας ο ποταμός Έβρος. Ήδη στις 30 Ιανουαρίου του ίδιου έτους είχε υπογραφεί στη Λωζάννη η σύμβαση περί ανταλλαγής των πληθυσμών. Ωστόσο, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων προσφύγων είχε ήδη εγκαταλείψει την περιοχή πριν από τη σύμβαση, ενώ πολλοί κατέφυγαν στις παραλιακές πόλεις για να επιβιβασθούν σε πλοία για την Ελλάδα. Συνολικά, ο παρευξείνιος ελληνισμός της Μ. Ασίας εξοντώθηκε κατά την περίοδο 1914-1924 ή ακολούθησε το δρόμο της διασποράς προς την Ευρώπη, την Αμερική και την Περσία (Ιράν), τη Σοβιετική Ένωση και την Ελλάδα. Τα Αρχεία των Υπουργείων Εξωτερικών της Ευρώπης και της Αμερικής, καθώς επίσης και οι εκθέσεις διεθνών οργανισμών πιστοποιούν το μέγεθος και το είδος του διωγμού που υπέστησαν οι Έλληνες του Πόντου.