Κατά έναν περίεργο τρόπο ορισμένα μέσα ενημέρωσης -κυρίως τα τηλεοπτικά- αναπαράγουν πομπωδώς οτιδήποτε εχθρικό, αγενές και επιθετικά αναιδές γράφεται για την Ελλάδα και την κυβέρνησή της στα διεθνή μέσα ενημέρωσης ή λέγεται από αξιωματούχους της Γερμανίας και των Βρυξελλών. Μερικές φορές σού δημιουργείται η εντύπωση ότι η εικόνα έχει σκηνοθετηθεί από τους μηχανισμούς προπαγάνδας του Σόιμπλε και του Ντάισελμπλουμ.
Αναλύσεις εξόφθαλμα μεροληπτικές εμφανίζονται με τον μανδύα της εγκυρότητας, μόνο και μόνο επειδή φιλοξενούνται σε μεγάλα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Την ίδια στιγμή, γίνεται ένα όργιο παραπληροφόρησης. Φήμες παίρνουν τον χαρακτήρα ειδήσεων, πληροφορίες που δεν έχουν διασταυρωθεί εκφωνούνται και γράφονται και ώσπου να ’ρθει η διάψευση έχουν συμβάλει στη δημιουργία ατμόσφαιρας πανικού.
Σύμφωνα με πολλά ευρωπαϊκά δίκτυα, αλλά και αρκετά ελληνικά που σπεύδουν ασμένως να ακολουθήσουν, οι δηλώσεις Σόιμπλε και Ντάισελμπλουμ είναι θέσφατο, ενώ οι θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης, και ιδιαίτερα του Βαρουφάκη, βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου ή είναι τουλάχιστον ύποπτες για παραβίαση της πραγματικότητας. Κατά έναν περίεργο επίσης τρόπο, σπανίως θα δούμε κείμενα και δηλώσεις πολιτικών ή αναλυτών που αντιμετωπίζουν το ελληνικό πρόβλημα με κατανόηση και εγκαλούν την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία και τις γερμανικές ελίτ για λανθασμένη στάση απέναντι στην Ελλάδα.
Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει αναπτυχθεί ένα ρεύμα σκέψης -δεν είναι πλειοψηφικό, αλλά εκπρόσωποί του βρίσκονται σε περίοπτες θέσεις στη δημόσια αρένα- που στο όνομα του φιλοευρωπαϊσμού χαρακτηρίζει λαϊκισμό, εθνικο-λαϊκισμό ή εθνικο-μπολσεβικισμό οτιδήποτε δεν χωράει στο μοντέλο που έχουν στο μυαλό τους.
Απ’ αυτήν την ομάδα εκτοξεύονται οι κατηγορίες για χυδαίο αντιγερμανισμό αν κάποιος διανοηθεί να υποστηρίξει:
-ότι η κυρίαρχη χώρα στην ήπειρό μας θέλει να φτιάξει μια Ευρώπη στα μέτρα της,
-ότι τα πλεονάσματά της οφείλονται στα ελλείμματα των χωρών του Νότου,
-ότι τις τράπεζές τους ήθελαν να σώσουν και όχι την Ελλάδα (το λέει και ο Φιλίπ Λεγκρέν που ήταν οικονομικός σύμβουλος του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 2011-2014),
-ότι τα ευρωπαϊκά όργανα τη επινεύσει της Γερμανίας εφαρμόζουν πολιτική δύο ταχυτήτων (τιμωρούν την Ελλάδα, αλλά δείχνουν απέραντη κατανόηση για τα ελλείμματα της Γαλλίας και το χρέος του Βελγίου και της Ιταλίας),
-ότι εκβιάζει τις αδύναμες χώρες, ότι το ύφος των αξιωματούχων της απέναντι στους ομολόγους τους άλλων χωρών είναι ανοίκειο, όταν δεν γίνεται κατάφωρα προσβλητικό,
-ότι επιμένει στην προώθηση μιας πολιτικής που έχει αποδειχτεί καταστροφική για την Ελλάδα και ατελέσφορη για την υπόλοιπη ευρωζώνη.
Για παράδειγμα, είναι εθνικο-λαϊκισμός να υποστηρίζεις ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι μια καταστροφή, όπως αναφέρουν σπουδαίοι επιστήμονες που δεν ανήκουν στη ριζοσπαστική Αριστερά (Κρούγκμαν, Στίγκλιτς);
Είναι χυδαίος αντιευρωπαϊσμός να κατηγορείς για ιστορική αμνησία τη Γερμανία και τη Γαλλία, «τις χώρες που ήταν σε βαθιά κρίση χρέους το 1945, δεν πλήρωσαν εξ ολοκλήρου το χρέος τους και σήμερα είναι αυτές που λένε στις χώρες του Νότου ότι θα πρέπει να ξεπληρώσουν τα χρέη τους», όπως επισημαίνει στο «Σπίγκελ» ο Γάλλος οικονομολόγος Τομά Πικετί;
Μήπως είναι εκτός πραγματικότητας η παρατήρηση του γνωστού Γερμανού συγγραφέα Βόλφγκανγκ Στρέεκ ότι «στις χώρες της μεσογειακής ζώνης, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, η Γερμανία είναι σήμερα περισσότερο μισητή απ’ ό,τι έχει υπάρξει ποτέ μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο»; (από «Τα Νέα» 11-3-2015).
Μήπως είναι εθνικο-μπολσεβίκος ο Χάμπερμας που κατηγορεί την ηγεσία της χώρας του για εμμονή σε πολιτικές που διχάζουν την Ευρώπη και απομακρύνουν τον στόχο της πολιτικής ένωσης;
Αλήθεια, οι τύποι αυτοί, που έχουν εύκολη την κριτική, θα μπορούσαν να μας πουν πώς πρέπει να αντιδράσει μια κοινωνία και ένα πολιτικό σύστημα απέναντι στις οργανωμένες επιθέσεις γερμανικών μέσων ενημέρωσης (κυρίως της «Μπιλντ», αλλά όχι μόνο) που βρίζουν τους Ελληνες και τους ζητούν να πουλήσουν νησιά, ακόμη και την Ακρόπολη, για να πληρώσουν τα χρέη τους ή απέναντι σε δηλώσεις αξιωματούχων που παραπέμπουν στην εποχή της αποικιοκρατίας, όπως αυτή του εκπροσώπου των Βαυαρών Χριστιανοκοινωνιστών Χανς Μίχελμπαχ (πιο δεξιά βρίσκεις τοίχο): «Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν είναι κατάλληλη για την Ευρώπη»;
Θα πει κάποιος: Μα, με την «Μπιλντ» θα ασχοληθούμε και τον υπερσυντηρητικό κ. Μίχελμπαχ; Ναι, με την «Μπιλντ», γιατί πουλάει τέσσερα εκατομμύρια φύλλα ημερησίως και επηρεάζει την κοινή γνώμη. Ναι, με τον κ. Μίχελμπαχ, γιατί απ’ ό,τι φαίνεται η άποψή του δεν είναι μειοψηφική.
Να θυμίσουμε ότι κάτι ανάλογο είχε πει πρόσφατα ο κ. Σόιμπλε: «Λυπάμαι τους Ελληνες που εξέλεξαν μια ανεύθυνη κυβέρνηση».
