Η Ζωή Κωνσταντοπούλου εξακολουθεί να κάνει καψώνια στον Αλέξη Τσίπρα, οι Lafazanis & Friends συνεχίζουν να κάνουν εσωτερική αντιπολίτευση – και ετοιμάζονται να την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια από τον ΣΥΡΙΖΑ – και η απορία είναι προφανής: Γιατί ανέχεται ο Πρωθυπουργός όλα αυτά που ανέχεται; Είναι αδυναμία; Είναι «τόσο καλό παιδί»; Ή κινείται βάση ενός πολύ έξυπνου σχεδίου;
Γράφει ο Κώστας Βαϊμάκης
«Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας ανέχεται τόσον καιρό τα τερτίπια της Ζωής Κωνσταντοπούλου; Γιατί δεν της έχει ζητήσει να παραιτηθεί;»
«Γιατί δεν έχει προχωρήσει σε διαγραφές αυτών που τον πολεμούν εκ των έσω;» «Γιατί επιτρέπει στην Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ να τον χτυπάει κάτω από τη ζώνη, την ίδια ώρα που δίνει τη μάχη στην Ευρωζώνη;»
«Γιατί δεν “τελειώνει” έναν ή δυο, ώστε να περάσει το μήνυμα στο κόμμα ότι έχει και τη δύναμη αλλά και τη θέληση να προχωρήσει;»
«Πώς μπορεί να συμπορεύεται με αυτούς που λένε ότι στηρίζουν την κυβέρνηση χωρίς να ψηφίζουν τα μέτρα;»
Αυτά είναι πάνω – κάτω τα ερωτήματα πολλών Ελλήνων, που βλέπουν – μέσα σε όλα τα δραματικά που συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες στην πολιτική, την οικονομία και την διαπραγμάτευση με τους δανειστές – και έναν αμείλικτο εσωκομματικό πόλεμο μέσα στους κόλπους της κυβέρνησης. Έναν πόλεμο που πολλοί περίμεναν ότι θα μπορούσε να ξεσπάσει κάποια στιγμή ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αλλά τελικά έχει φουντώσει εσχάτως, με την Αριστερή Πλατφόρμα να έχει βγει στα χαρακώματα.
Σε όλα αυτά τα «γιατί», η μια ερμηνεία, αυτή που έρχεται πρώτη στο μυαλό, είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να αποφύγει όσο γίνεται τις τριβές και τις εντάσεις. Να κρατήσει low – profile , να εστιάσει στο μέτωπο με τους δανειστές και να μην μοιράζει τις δυνάμεις του πολεμώντας και σε εσωτερικά μέτωπα. Η δεύτερη ερμηνεία, είναι ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί τόσες δύσκολες καταστάσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύναμος να αντιμετωπίσει δυναμικά αυτούς που τον πολεμούν εκ των έσω, αυτούς που τον στήριξαν πριν λίγους μήνες ώστε να έχουμε «πρώτη φορά Αριστερά», έχει ρίξει όλη του την προσπάθεια στις διαπραγματεύσεις και τα Μνημόνια και παρακολουθεί ανήμπορος τους εσωκομματικούς «φίλους» και «συντρόφους» να αποδομούν το προφίλ και τον ρόλο του.
Πώς θα σας φαινόταν όμως αν ίσχυε ένα τρίτο σενάριο; Αν όλη αυτή η στάση του Αλέξη Τσίπρα, η «άβουλη», η «χωρίς αποφασιστικότητα», η «συναινετική» - πείτε την όπως θέλετε – είναι ένα πολύ καλά δουλεμένο σχέδιό του, ώστε να κερδίσει επικοινωνιακά τις εντυπώσεις όχι μόνο από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ αλλά αντλώντας συμπάθειες ακόμα κι από «ξένες δεξαμενές»; Προσέξτε: ο κόσμος βλέπει έναν Πρωθυπουργό ευγενικό, χαμηλών τόνων, που ξενυχτάει στα Eurogroup, που είναι καταπονημένος, που έχει βγάλει έρπη από το άγχος και ο οποίος ανέχεται ένα σωρό «κακούς αριστερούς», που τον πυροβολούν στα γόνατα την ώρα που προσπαθεί να σταθεί όρθιος. Που δεν διαγράφει κανέναν, που δεν τσαμπουκαλεύεται, που δεν «παραιτεί» την Πρόεδρο της Βουλής ή δεν καταθέτει πρόταση μομφής, που δείχνει πολιτικό πολιτισμό και ήθος.
Δεν είναι το τέλειο πολιτικό προφίλ; Δεν παίρνει πόντους αυτό το στυλ «Βασιλάκη Καϊλα» που έχει υιοθετήσει ο Πρωθυπουργός; Δεν λένε οι περισσότεροι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ ότι στα μάτια τους ο Αλέξης Τσίπρας έχει κερδίσει πόντους; Δεν λένε ακόμα κι αυτοί που δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ότι παρόλο που δεν συμπαθούν σχεδόν κανένα στέλεχος της κυβέρνησης, παρόλα αυτά ο Πρωθυπουργός τους φαίνεται εξαιρετικά συμπαθής (όπως επίσης κι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος;)
Ακραίο σενάριο; Μπορεί. Θα φανεί στις επόμενες εκλογές αν έχει δόση αλήθειας, οι οποίες δεν φαίνεται να αργούν και πολύ…
http://www.koolnews.gr/politiki/662033-mpas-kai-o-aleksis-tsipras-kerdizei-pontous-kai-simpatheies-ston-elliniko-lao-paizontas-to-rolo-toy-vasilaki-kaila/
