Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015

Ο «Τσάρος» που έφτανε ουρανό


Ο «Τσάρος» που έφτανε ουρανό

Tης Όλγας Νικολαΐδου
«Με λένε Σεργκέι και ο αθλητισμός είναι η δεύτερη φύση μου. Γυμνάζομαι από μικρό παιδί κι είμαι αποφασισμένος να πετύχω τα καλύτερα». Με αυτή τη φράση, συστήθηκε στην αθλητική οικογένεια τον Αύγουστο του 1983, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου στο Ελσίνκι, ο καλύτερος επικοντιστής όλων των εποχών. Λίγο νωρίτερα ο τότε 20χρονος Μπούμπκα, είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο άλμα επί κοντώ.
Σήμερα, ο «Τσάρος των αιθέρων», στα 52 γενέθλιά του, αν ανατρέχει σε εκείνη τη νεανική υπόσχεση, μπορεί να χαμογελάει με ικανοποίηση. Την εκπλήρωσε στο ακέραιο. Και καθώς έχει δύο γιους –που πάντως προτίμησαν το τένις από τον στίβο- μπορεί να τους διηγείται τους άθλους του και να τους εξηγεί με ποιον τρόπο μπορούμε να αυτοδεσμευόμαστε απέναντι στα όνειρα και τους στόχους μας.
Ο Σεργκέι Μπούμπκα γεννήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου του 1963 στο τότε Βοροσίλοφγκραντ και νυν Λουγκάνσκ. Στην τότε Σοβιετική Ένωση και νυν Ουκρανία. Παιδί εργατικής οικογένειας θέλησε όχι να ξεφύγει από την μοίρα του, αλλά να την ορίσει. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι την εποχή που μεσουρανούσε δε διανοήθηκε ποτέ να ζητήσει άσυλο σε άλλη χώρα :
«Το κράτος μου τα παρέχει όλα. Ζω σ’ ένα υπέροχο διαμέρισμα, τρέφομαι όπως πρέπει κι έχω εξασφαλισμένες άνετες συνθήκες διαβίωσης», έλεγε.
Βέβαια, δε ζει πια σε εκείνο το κράτος. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε, αφού αυτό το κράτος, πλέον, δεν υπάρχει. Κατέρρευσε μαζί με τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Οπότε ο «Τσάρος», τα τωρινά -επίσης εξαιρετικά- επιχειρηματικά του άλματα τα κάνει από το Πριγκιπάτο του Μονακό. Εκεί ζει μόνιμα. Είναι ένας επιτυχημένος businessman, με θέση προέδρου σε μεγάλη τράπεζα και με αλυσίδα καταστημάτων στην πατρίδα του.
Στην πατρίδα του που λατρεύεται σαν ήρωας. Όχι γιατί ήρωα τον έχρισε ο πρώην πρόεδρος της Ουκρανίας Λεονίντ Κούτσμα, αλλά γιατί για χρόνια, ανεβάζοντας τον πήχη από όπου θα πέρναγε το κοντάρι του –πόντο πόντο, διότι αυτό προέβλεπε η συμφωνία χορηγίας με τη Nike- ανέβαζε και τον πήχη των προσδοκιών ενός ολόκληρου λαού.
Ενός λαού που μετέφραζε τα χρυσά μετάλλια του Μπούμπκα σε δικά του χρυσά όνειρα. Και τα όνειρα των λαών, ως γνωστόν, ούτε χορηγούνται, ούτε εξαργυρώνονται. Απλά, παίρνουν εκδίκηση:
«Δε νομίζω ότι έχω να ζηλέψω κάτι από τους πρωταθλητές της Δύσης. Φαίνεται άλλωστε κι από τις επιδόσεις μου. Κάθε φορά που αγωνίζομαι, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι βλέπουν πάντα τα νώτα μου», ήταν οι δηλώσεις του αθλητή που έκαναν τους συμπατριώτες του να αναγαλλιάζουν, ξεδιπλώνοντας και ανεμίζοντας σημαίες.
Το τελευταίο άλμα του Σεργκέι Μπούμπκα , έγινε στις 4 Φεβρουαρίου του 2001 :
«Ήταν μια μέρα εξαιρετικά δύσκολη, τα δάκρυα, παραλίγο να κυλήσουν από τα μάτια μου. Τώρα μόλις αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι δεν θα πατήσω ξανά το ταρτάν, δεν θα κάνω ξανά ούτε ένα βήμα…»
Αυτά τα είπε ένας άνθρωπος που στα… βήματα που έκανε, κατόρθωσε τα εξής:
Να κατέχει το σημερινό παγκόσμιο ρεκόρ των 6,14 μέτρων σε ανοικτό στίβο από τις 31 Ιουλίου 1994, και να κατέχει στον κλειστό στίβο τη δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών, πίσω από τα 6,16 μέτρα του Γάλλου Ρενό Λαβινελί που μόλις τον Φλεβάρη του 2014, τον ξεπέρασε, και μάλιστα μπροστά στα μάτια του, στο Ντόνετσκ.
Να κατακτήσει ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στη Σεούλ (1988), έξι χρυσά μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα και μάλιστα συνεχόμενα (1983, 1987, 1989, 1991, 1995, 1997), ένα χρυσό μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ανοικτού στίβου (1985) και τρία χρυσά μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα κλειστού (1985-1987-1991).
Επιπλέον, ο Σεργκέι Μπούμπκα, έχει στο ενεργητικό του την κατάρριψη του παγκόσμιου ρεκόρ του άλματος επί κοντώ, τριανταπέντε φορές συνολικά!
Και πώς να μην το έχει όταν το δικό του αρχικό άλμα ήταν στα 5, 70. Μ’ άλλα λόγια εκείνος ξεκινούσε, στο ύψος που οι άλλοι, σταματούσαν.

http://idreamteam.gr/cms/41196/eftane-ourano-o-tsaros/