Οι πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, αλλά και η έξαρση των προσφυγικών ροών από τη Συρία, λόγω του αιματηρού εμφυλίου που μαστίζει τη χώρα, έχουν προκαλέσει συζητήσεις επί συζητήσεων για την περίφημη συνθήκη του Σένγκεν, τη χρησιμότητά της και το κατά πόσο αυτή θα πρέπει να συνεχίσει να εφαρμόζεται ως έχει.
Τους τελευταίους μήνες η εν λόγω συνθήκη έχει βεβαίως βρεθεί στο επίκεντρο σεναρίων, ρεπορτάζ και κριτικής από ορισμένα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε τι ακριβώς συνίσταται όμως η συνθήκη του Σένγκεν;
Για πολλούς, θεωρείται η πεμπτουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο λόγος ύπαρξής της, καθώς καταργεί στην ουσία τα εσωτερικά σύνορα των χωρών που συμμετέχουν, επιτρέποντας την ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων και αγαθών χωρίς μεθοριακούς ελέγχους και δασμούς.
Η ιστορία της συνθήκης του Σένγκεν και το περιεχόμενό της
Τα πρώτα βήματα για τη δημιουργία του χώρου Σένγκεν, έγιναν το 1985 στην ομώνυμη κωμόπολη του Λουξεμβούργου, όταν οι υφυπουργοί του Δουκάτου, της Γερμανίας, τηςΓερμανίας, του Βελγίου, και της Ολλανδίας υπέγραφαν την εν λόγω συνθήκη.
Πέντε χρόνια αργότερα, το 1990, η σύμβαση του Σένγκεν καθόρισε τον τρόπο με τον οποίο θα εφαρμοζόταν στην πράξη η κατάργηση των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα. Τότε θεσπίστηκε σειρά μέτρων που ήταν αναγκαία για την ενίσχυση των ελέγχων στα εξωτερικά σύνορα, τον καθορισμό διαδικασιών για την έκδοση ομοιόμορφων θεωρήσεων, την ανάληψη δράσης για την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου ναρκωτικών και τη δημιουργία κοινού συστήματος ανταλλαγής πληροφοριών —του Συστήματος Πληροφοριών Σένγκεν (SIS).
Η ουσιαστική εφαρμογή της συνθήκης άρχισε στις 26 Μαρτίου του 1995 όταν οι πέντε χώρες που την υπέγραψαν μαζί με την Πορτογαλία και την Ισπανία, κατάργησαν τους ελέγχους στα εσωτερικά σύνορά τους. Η Ελλάδα, υπέγραψε τη Συνθήκη το 1992, την κύρωσε το 1997 και άρχισε να την εφαρμόζει από το 2000 και έπειτα.
Οι κύριοι κανόνες που υιοθετήθηκαν στο πλαίσιο Σένγκεν περιλαμβάνουν:
- Άρση των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα.
- Κοινή σειρά κανόνων που εφαρμόζονται σε άτομα που διασχίζουν τα εξωτερικά σύνορα των κρατών μελών της ΕΕ.
- Εναρμόνιση των κανόνων σχετικά με τους όρους εισόδου και θεώρησης διαβατηρίου για σύντομες διαμονές.
- Ενισχυμένη αστυνομική συνεργασία (συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων διασυνοριακής παρακολούθησης και συνεχούς καταδίωξης).
- Ενισχυμένη δικαστική συνεργασία μέσω ενός ταχύτερου συστήματος έκδοσης και καλύτερης μεταβίβασης της εκτέλεσης των κατασταλτικών δικαστικών αποφάσεων
- Θέσπιση και ανάπτυξη του συστήματος πληροφόρησης Σένγκεν (SIS).
Αυτή τη στιγμή, ο χώρος Σένγκεν περιλαμβάνει το Βέλγιο, την Τσεχική Δημοκρατία, τηΔανία, τη Γερμανία, την Εσθονία, την Ελλάδα, την Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, το Λουξεμβούργο, την Ουγγαρία, τη Μάλτα, τις Κάτω Χώρες, την Αυστρία, τηνΠολωνία, την Πορτογαλία, τη Σλοβενία, τη Σλοβακία, τη Φινλανδία, τη Σουηδία και τέσσερις χώρες που δεν είναι μέλη της ΕΕ: Την Ισλανδία, τη Νορβηγία, την Ελβετία και τοΛιχτενστάιν.
Ωστόσο, δύο κράτη – μέλη έχουν επιλέξει τη μη συμμετοχή τους στη συνθήκη. Πρόκειται για τη Βρετανία και την Ιρλανδία που επέλεξαν να διατηρήσουν τους συνοριακούς ελέγχους.
http://newpost.gr/kosmos/502199/ti-einai-kai-ti-problepei-h-synthhkh-sengken
