Τι εξανάγκασε τον Πούτιν να ετοιμάζει το «χρυσό Ρούβλι:» Μερικές αλήθειες που πολλοί τις αγνοούν και καταντούν εύπιστοι απέναντι σε όλους, δραχμολάγνους και Ευρωληγούρηδες…!!!! Και ενώ ο κόσμος καίγεται, το ερώτημα που ακούγεται μέσα από τη γη (όταν χώνουμε το κεφάλι στην άμμο) είναι μονότονο:
Παραμονή στο ευρώ ή επιστροφή στη Δραχμή;
Και κανείς δεν τολμά να πει «Για τα μπάζα και οι δύο εκδοχές!», από το φόβο μην χαρακτηριστεί «αποσυνάγωγος» από το Ιερό Μαντρί του…
Τελικά, πίσω (αλλά πολυυυυυυυυυ πίσω, ώστε να μην φαίνονται) και από τις δύο εκδοχές κρύβονται οι ίδιοι κύκλοι – άσχετα με το αν θα ωφεληθούν με τα κοκάλα και τα ψίχουλα διαφορετικά τσιράκια στην μια περίπτωση και διαφορετικά στην άλλη.. . Κι αυτό, από ο,τι βλέπω, δεν το συνειδητοποιούν ούτε καν εκείνοι που (με καλή πρόθεση) προπαγανδίζουν τη μια ή την άλλη εκδοχή.
Έχετε υπομονή, σήμερα, για μεγάλο κείμενο; Αν ναι, να ξέρετε ότι κάπου προς το τέλος θα υπάρχει το «κρέας» – όλα τα άλλα που παρεμβάλλονται είναι για να «δομήσουν» την αποκάλυψη…
Πάμε λοιπόν…
Η κρυμμένη είδηση των ημερών είναι ότι ο Πούτιν αποφάσισε να αποκτήσει το ρούβλι «ισοτιμία σε χρυσό». «Ε, και;», θα πουν οι πολλοί… Αμ, δεν είναι «ε, και;» άλλα κάτι ισοδύναμο με την ανατροπή των πόλων της γης – κάτι που είτε θα οδηγήσει σε Πόλεμο ή ια επαναφέρει την παγκόσμια τάξη σε μια κατάσταση ηρεμίας . Ή κάτι «κι από τα δύο», ανάλογα με την περιοχή και την σφαίρα επιρροής…
.
Κι εμάς τι μας ενδιαφέρει; Εμ…μας ενδιαφέρει, όπως θα δείτε στο τέλος!
Κι αυτό επειδή, όπως θα δούμε στη συνέχεια, το γεγονός αυτό, από μόνο του, είναι μια τεράστια επανάσταση, σε παγκόσμιο επίπεδο – και ένα δυνατό χτύπημα στα «ερπετά» της Νέας Τάξης που, από τη δεκαετία του 70 και δώθε, έχουν βαλθεί να υποδουλώσουν ολόκληρο τον πλανήτη, εξαθλιώνοντας τον.
Μια υποσημείωση, τώρα, για όσους αγνοούν μερικά ιστορικά στοιχεία, πριν πάμε παρακάτω (θα έχει εκπλήξεις, η συνέχεια – κάντε υπομονή!) για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Μια και είμαι «παλιός» (και τα έχω ζήσει), σας πληροφορώ ότι κάποτε (λίγο πριν το 1970) ο κόσμος ήταν πολύ πιο απλός και προβλέψιμος.
Και ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ!
Αλλά κάποιοι φρόντισαν να πάψει να είναι για να μην καταλάβει πώς βρέθηκε στη φάκα…Κάτι που πάει να γίνει στις μέρες μας…
Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΜΠΡΕΤΟΝ ΓΟΥΝΤΣ ΚΑΙ Ο «ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΜΑΗΣ» Με την λήξη του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου, το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα οριοθετήθηκε βάσει των αποφάσεων που πάρθηκαν σε μια «συνάντηση κορυφής» που έγινε στο Μπρετον Γουντς. Εξ ου και η ονομασία «Συνθήκη Μπρετον Γουντς» σε όσα συμφωνήθηκαν – και τηρήθηκαν για κάμποσα χρόνια μέχρι να ξεσπάσει η Μεγάλη Άπατη. Η συνθήκη αυτή προέβλεπε ότι το δολάριο θα ήταν το «παγκόσμιο νόμισμα αναφοράς» και ότι τα εθνικά νομίσματα θα είχαν αντίκρυσμα σε χρυσό.
Αυτό ίσχυσε μέχρι και τα μέσα περίπου της δεκαετίας του 60, όποτε (μετά την δολοφονία του JFK) ο εγκάθετος πρόεδρος των ΗΠΑ δέχθηκε να αρχίσει να τυπώνει η (ιδιωτική, ε;) Fed αβέρτα δολάριο χωρίς αντίκρυσμα (στη…ζούλα, όλα αυτά). Υποτίθεται, για να καλυφθούν οι αυξημένες ανάγκες του πολέμου στο Ν. Βιετνάμ. Γνωστά όλα αυτά…
Όταν άρχισαν οι ηγέτες του υπολοίπου κόσμου να υποψιάζονται ότι κάτι «βρόμικο» συνέβαινε, δεν τόλμησαν να αντιδράσουν. Με εξαίρεση τον στρατηγό Ντε Γκωλ της Γαλλίας ο οποίος βγήκε και διακήρυξε:
«Ώστε αυτά κάνετε, ε; Ε, κι εγώ θα μαζέψω όλα τα δολάρια που κυκλοφορούν στη Γαλλία, θα τα φορτώσω σε ένα πολεμικό πλοίο και θα σας τα φέρω, να μου δώσετε το ισόποσο σε πλάκες χρυσού, όπως προβλέπει η συμφωνία Μπρετον-Γουντς, εφόσον επιμένετε ότι εξακολουθείτε να μην την παραβιάζετε!»
Τη συνέχεια την ξέρετε: Δεν ξεφόρτωσε δολάρια στις ΗΠΑ ο Ντε Γκωλ, αλλά έγινε το αντίθετο: Οι ΗΠΑ ήταν που ξεφόρτωσαν στη Γαλλία καραβιές από πράκτορες της CIA και της NSA για να διαβρώσουν παντελώς φοιτητικές ενώσεις και εργατικά συνδικάτα. Και το Μάιο του 1968, ξέσπασε μια φοιτητική εξέγερση «κατά του κομφορμισμού». Χωρίς συγκεκριμένους στόχους, πέρα από το απροσδιόριστο (και πρακτορίστικης έμπνευσης) «Η Φαντασία στην Εξουσία». (Εντάξει, φιλαράκια, σας «μαγαρίζω» τον Μάη, αλλά κι εγώ, μέχρι πριν 10 χρονιά, ζούσα με την «καθαγιασμένη» αντίληψή του, ώσπου άρχισα να αναρωτιέμαι για κάποια πράγματα…)
Πολύ σύντομα η εξέγερση αυτή πήρε παλλαϊκό χαρακτήρα (λογικό, αν υπάρχει ολόκληρο σχέδιο Μυστικών Υπηρεσιών, από κάτω) και μετατράπηκε σε «αντί-Γκωλική» ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, εξαναγκάζοντας τον Πρόεδρο της χώρας να φύγει από το Παρίσι και να ετοιμάζει το διάγγελμα της παραίτησής του.
Κάπου εκεί, μάλλον ψυχανεμίστηκε ποιοι που την έστησαν (είτε του την σφύριξαν τα πρακτόρια) κι έκανε τη μεγάλη κωλοτούμπα: Αντί να παραιτηθεί, διαμήνυσε στους Αμερικανους (μάλλον μέσω του «φιδιού στον κόρφο του», του ντ Εσταιν) ότι «άκυρη η πρόθεση του να μετατρέψει τα δολάρια σε χρυσό. ‘Ο,τι πείτε εσείς, παιδιά!»
Κι ως δια μαγείας, κάποιος έκλεισε το διακόπτη της «επανάστασης», ακαριαία! Οι φοιτητές επέστρεψαν στα αμφιθέατρα , οι εργάτες στις φάμπρικες κι οι νοικοκυρές στις κατσαρόλες τους. Στους δρόμους βγήκαν τα συνεργεία καθαρισμού να κάνουν φασίνα στο μπάχαλο που είχε δημιουργηθεί. Ο Ντε Γκωλ ξαναγύρισε στο Παρίσι ταπεινωμένος και οι υπόλοιποι ηγέτες του κόσμου, είχαν πάρει το μήνυμα.
Η Φαντασία δεν ήρθε ποτέ στην Εξουσία. Απλώς, οι μπροστοτράγοι της εξέγερσης πήραν το ασανσέρ για να αναρριχηθούν σε αξιώματα, ως ανταμοιβή για τον «κόπο» τους…
(Υπομονή, θα φτάσουμε και στον Πούτιν…)
ΤΑ ΠΕΤΡΟΔΟΛΑΡΙΑ Λίγο καιρό αργότερα, οι ΗΠΑ (και η Fed) αποφάσισαν ότι δεν έχουν κανένα λόγο να φοράνε τον φερετζέ. Ο προεδρος Νιξον διακήρυξε την μονομερη έξοδο των ΗΠΑ από τη συνθήκη Μπρετον Γουντς. Αν ήταν πιο «λιμανίσιος», θα χρησιμοποιούσε αυτά τα λόγια:
«Επειδή έτσι γουστάρουμε, θα τυπώνουμε όσα δολάρια θέλουμε και θα αγοράζουμε τον κόσμο. Κι αν κάποιος έχει αντίρρηση και αρνηθεί τα δολάρια μας, θα του στείλουμε αεροπλανοφόρα και πεζοναύτες και θα καλοπεράσει!»
(Θα περνούσαν δεκαετίες μέχρι κάποιος να τολμούσε να δει αν αυτή η απειλή ήταν αληθινή. Το τέλος του Σανταμ, που θέλησε να κάνει συναλλαγές πετρελαίου σε ευρώ, το είδαμε. Όπως και την κατάληξη του Καντάφι, όταν αποφάσισε τη δημιουργία «παναραβικου νομίσματος» για τις συναλλαγές πετρελαίου…)
Κι από τη δεκαετία του 70 και μετά (τα διηγούμαι μια και τα έζησα) μπήκε στη ζωή μας το Πετροδολάριο: Πληθωριστικό «και τυπωμένο αβέρτα» δολάριο με το οποίο οι ΗΠΑ κάλυπταν (χωρίς κόστος, για αυτές) τις ενεργειακές ανάγκες τους με πετρέλαιο του Κόλπου. (Δίνοντας, ως αντάλλαγμα, την ισόβια προστασία τους στις διεφθαρμένες οικογένειες των σεΐχηδων, έναντι οποιασδήποτε εσωτερικής ή εξωτερικής επιβουλής)…Και φυσικά, οποιοδήποτε άλλο κράτος ήθελε να αγοράσει πετρέλαιο, από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, έπρεπε να κόβει το σβέρκο του και να αγοράζει κωλόχαρτα της Fed για να μπορεί να γίνει η συναλλαγή χωρίς να πλακώνουν αεροπλανοφόρα στο κεντρικό λιμάνι του…
Η ιδιωτική συμμορία που έχει τη Fed συνεχίζει ακάθεκτη να τυπώνει δολάριο, κατά βούληση – βάζοντας τα εκάστοτε «προεδρικά πιόνια της» να το «παραγγέλνουν». Κι είναι απορίας άξιο το ότι ο κόσμος ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΑ να αντιληφθεί αυτό που πραγματικά συμβαίνει: Όταν η Fed θέλει να τυπώσει δολάριο βάζει το «προεδρικό πιόνι» να ζητάει ΔΑΝΕΙΟ (εκ μέρους της κυβέρνησης) από τη Fed. Kαι η Fed, άπλα ρίχνει λευκό χαρτί στα τυπογραφεία της και ανοίγει τον διακόπτη. Μόνο που τα χρήματα που βγαίνουν από το τυπογραφείο της Fed τα χρωστάει στη Fed (σε τιμή, πια, δολαρίου – και όχι «χαρτιού και μελανιού) ο ΥΠΟΔΟΥΛΟΣ, ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ, Αμερικανός πολίτης!!! (Και, μέσω αυτού, και ο υπόλοιπος πλανήτης, εφόσον συναλλάσσεται –ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΖΕΤΑΙ- με βάση αυτό το παγκόσμιο νόμισμα). (Φυσικά, δεν υπάρχει καν ανάγκη να τυπώσει η Fed χαρτί – σήμερα δημιουργείται συνεχώς νόμισμα «από αέρα», μεσώ μιας απλής εγγραφής σε μια οθόνη…Αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος)
Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν τα κόμματα (μην πω για τα σχολειά) τολμούσαν να πουν στον κόσμο αυτή τη σατανική αλήθεια αντί για τις μπούρδες περί «οικονομικών συστημάτων», τη στιγμή που ολόκληρος ο πλανήτης βασίζεται, από το 1970 και μετά σε μια ΑΠΑΤΗ – που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας κι αρνούμαστε να την δούμε.
(Εντάξει, θα φτάσουμε και στον Πουτιν, κάντε υπομονή να ολοκληρώσουμε το κάδρο!)
Η ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ
Εκείνο επίσης που αγνοεί ο πολύς κόσμος είναι ότι η ίδια συμμορία που «τρέχει» τη Fed είναι αυτή που δημιούργησε και το ευρώ. Κι εδώ έχουμε μια ακόμα μεγαλύτερη άπατη.
Ποιος «δημιουργεί» το ευρώ; Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).
Kαι τι, τέλος πάντων, είναι αυτή η ΕΚΤ;
Είναι το «συλλογικό θησαυροφυλάκιο και κέντρο αποφάσεων» των επιμέρους Κεντρικών Τραπεζών των χωρών που συγκροτούν την ΟΝΕ. Ποιοι όμως κατέχουν την Κεντρική Τράπεζα, σε κάθε χώρα; Όχι φυσικά τα ίδια τα κράτη. Τις κατέχει το ίδιο «καρτέλ» που κατέχει και την Fed!
Γιατί «δημιουργήθηκε» το ευρώ; Να, μια καλή ερώτηση..
Το ευρώ είναι ένα σκληρό «νόμισμα-αέρας» (χωρίς κανένα αντίκρυσμα) του οποίου η «σκληρότητα» οφείλεται στην αρχική συνθήκη της δημιουργίας του: «Τυπώνουμε αυτά και δεν τυπώνουμε τίποτε παραπάνω!» (Άρα, απόλυτα αντι-πληθωριστικό).
Και ως εδώ, όλα βαίνουν καλώς.
Τι γίνεται όμως όταν ο «ιδιοκτήτης» ενός αντιπληθωριστικού νομίσματος, όπως το ευρώ, είναι ταυτόχρονα «ιδιοκτήτης» ενός πληθωριστικού νομίσματος (δολαρίου) το οποίο το τυπώνει κατά το δοκούν;
Ε, δεν είναι κορόϊδο!
Απλά, κανονίζει την εκάστοτε ισοτιμία των δυο νομισμάτων και με αυτά που τυπώνει (δολάρια) πάει και αγοράζει εκείνα που «δεν ξανατυπώνονται» (ευρώ). Στην ουσία, δηλαδή, «ξεπλένει» τα δολάρια του (είτε σε μορφή χρήματος είτε σε μορφή αμερικάνικων ομόλογων) και, ταυτόχρονα «στραγγίζει» την ευρωπη από ρευστό εξαναγκάζοντας την να ΔΑΝΕΙΖΕΤΑΙ!
Από ποιον;
Μα από τον ίδιο που τυπώνει τα δολάρια και «χρεώνει» σε ευρώ!
Και θυμίζω:
Εδώ μιλάμε για ΙΔΙΩΤΕΣ – και όχι για την «κυβέρνηση» (λέμε τώρα…) των ΗΠΑ…
(Και μια μέρα, πριν χρόνια, εκεί που τα σκεφτόμουν όλα, μου έκανε «κλικ»! Διαπίστωσα για ποιο λόγο, με το παρόν status quo, το δολάριο, όσο κι αν τυπωθεί, δεν χάνει την αξία του. Επειδή, μέσω της ιμπεριαλιστικής πολιτικής στον Κόλπο (και παντού, σχεδόν) έχει αποκτήσει ΥΛΙΚΟ αντίκρυσμα: Είναι το ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ που ακόμα δεν έχει εξορυχθεί! Εξ ου και το μένος των ΗΠΑ εναντίον οποιουδήποτε τολμήσει να κάνει συναλλαγές πετρελαίου σε άλλο νόμισμα!)
ΓΝΩΣΤΑ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΚΡΑΤΗ Στον προβατοποιημένο κόσμο που ζούμε, μπορεί οποιοσδήποτε έχει τη σχετική δύναμη να ιδρύσει ένα κράτος και κανείς να μη μιλάει για αυτό. Κι όταν έχουμε διδαχθεί να «μην μιλάμε για αυτό», τότε αυτό το κράτος «υπάρχει σαν να μην υπάρχει». Κανείς δεν το βλέπει, κανείς δεν το ξέρει.
Σας θυμίζω την ταινία «ΕΤ – Ο Εξωγήινος» όπου ο ΕΤ περιφέρεται όλη μέρα μέσα στο σπίτι, συνυπάρχει με τα παιδιά (που έχουν «ανοιχτή αντίληψη», άρα μπορούν -και θέλουν- να τον δουν) ενώ οι ενήλικες (με τα «μπλοκαρισμένα μυαλά») δεν είναι σε θέση να τον δουν, ακόμα κι αν σκοντάφτουν επάνω του, παρόλο που είναι απόλυτα ορατός και απτός.
Κάπως έτσι και με την ανθρωπότητα.
Παίζει ο Ολυμπιακός Champion League με την Sherif, οι φίλοι μου οι γαβροι πανε να ενισχυσουν την ομάδα εκτός έδρας – και όταν τους ρωτάς «πού είχες πάει, ρε;» σου λένε «στη Σέριφ!». Δεν μπορούν να δεχτούν ότι πήγαν σε ένα Ιδιωτικό κράτος (Υπερδνειστερία το λένε…) που το ίδρυσε -για τους δικούς του λόγους- ένας πρώην Καγκεμπιτης συνταγματάρχης. Και κανείς δεν μιλάει για αυτό, ότι πρόκειται για «εταιρικό κράτος» (όλα είναι μια εταιρεία, η Σεριφ, από το πανεπιστήμιο, την κύρια ποδοσφαιρική ομάδα –αναγνωρισμένη από την FIFA- μέχρι το μπακάλικο και το βενζινάδικο).
Ούτε καν ότι έχει τις πιο όμορφες γυναίκες της Ευρώπης…
Και εντάξει, για το Βατικανό, ξέρουμε ότι είναι αυτόνομο «κράτος εν κράτει». Φαινομενικά είναι το τσαρδί του Πάπα, για να απασχολούνται οι χαχόλοι και να μην προσέχουν το «πιο κει». Πίσω όμως από αυτό υπάρχει μια «αφανής» Παγκόσμια Τράπεζα (η…ιδιοκτήτρια του Βατικανού!) από την οποία ξεκινούν και καταλήγουν σχεδόν τα πάντα. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας, τώρα. Έχουμε όμως μάθει να βλέπουμε αυτό το Κρατος με την θρησκευτική του έννοια και να το ταυτίζουμε με τις ευλογίες του Προκαθήμενου, από το μπαλκόνι, στους χιλιάδες βαδίζοντες της πλατείας. (Δεν είμαι εγώ που τους πρωτοείπα «ποίμνιο»…)
Ένα άλλο «κράτος εν κρατει» (εντελώς ΑΥΤΟΝΟΜΗΜΕΝΟ από την κρατική οντότητα που το περιβάλλει) είναι η Washington DC, το κέντρο «παγκόσμιας εξουσίας», από όπου εκπορεύεται η «πυγμή» μέσω της οποίας οι Υπερτράπεζες επιβάλλουν την εξουσία τους στον κόσμο. (Ξεχάστε «γερουσιαστές» και «βουλευτές», εκεί. Αυτοί είναι πιόνια που ασχολούνται αποκλειστικά με τα των ΗΠΑ. «Άλλο» είναι το αφάνες ιερατείο που κάνει πραγματικά κουμάντο εκεί μέσα. Ρωτήστε και τον JFK, αν μπορείτε να επικοινωνήσετε με πνεύματα…)
Και πάμε στο πιο ενδιαφέρον:
Φτάνουμε τώρα στο τρίτο «κρυφό κράτος» που θα μας απασχολήσει στη συνέχεια – και που έχει σχέση με τα πρόσφατα οικονομικά προβλήματα της Ρωσίας.
Είναι το… City of London!
Mια περιχαρακωμένη περιοχή του Λονδίνου με αυτόνομο Καταστατικό Χάρτη. Ένα Ιδιωτικό Κράτος στο οποίο «ψηφοφόροι» είναι οι εταιρείες που το κατέχουν! (Για την εκλογή Αιρετών Αρχόντων, ο εκπρόσωπος κάθε «εταιρείας –ιδιοκτήτριας του κράτους» πάει και καταθέτει τόσες ψήφους όσες αναλογούν στη δύναμή της). Ένα Ιδιωτικό Κράτος το οποίο, όταν το επισκέπτεται η βασίλισσα Ελισάβετ είναι υποχρεωμένη, από το Πρωτόκολλο του, να ακολουθεί ΠΙΣΩ από τον «αυτόνομα εκλεγμένο» δήμαρχο.
Και τώρα το γλυκό:
Το Κράτος City of London είναι ο ιδιοκτήτης της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας!
Να το επαναλάβω;
Το ΙΔΙΩΤΙΚΟ Κράτος City of London είναι ο ιδιοκτήτης της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας!
Κι αυτό είναι που έχει κάνει τον Πούτιν να «σαλτάρει»…
ΕΠΑΙΖΑΝ ΑΥΤΟΙ, ΕΠΑΙΖΕ ΚΙ ΑΥΤΟΣ… Το μεγάλο παιχνίδι (το οποίο σχετίζεται με το μπάχαλο της Ουκρανίας και της Κριμαίας) βασίστηκε σε δύο πόλους:
Ο πρώτος ήταν η επικοινωνιακή μπλόφα του Πούτιν: Ψιλοπούλησε αρχικά «αδιαλλαξία» απέναντι στην αμερικανο/γερμανοκινητη ναζιστικη προβοκάτσια της Ουκρανίας, πείθοντας τους πάντες ότι πάει προς μετωπική σύρραξη. Τα διεθνή λαμόγια (που επί Γιέλτσιν είχαν αγοράσει (με «τυπωμένα κωλόχαρτα») όλους τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της Ρωσίας) έσπευσαν να ξεφορτωθούν όπως-όπως τις μετοχές τους, πιστεύοντας ότι θα ξεσπάσει τέτοιος ορυμαγδός που οι εταιρείες τους δεν θα μπορέσουν στο εξής να εξάγουν οτιδήποτε από τη Ρωσία. Άρα θα χρεοκοπούσαν…
Πάνω στην αναμπουμπούλα, η παρέα του Πούτιν άρχισε να αγοράζει για πενταροδεκάρες τις μετοχές των εταιρειών ορυκτών κάθε είδους. Από πετρέλαιο μέχρι μεταλλεύματα. Και όταν βγήκε ο ήλιος της επόμενης μέρας, η Ρωσία είχε ξαναπεράσει σε χέρια Ρώσων.
Εμ, δεν θα πρεπε να υπάρξει και κάποια προσπάθεια αντεκδίκησης, από την άλλη πλευρά;
Και εδώ είναι το δεύτερο σκέλος: Ξεκίνησε η υποχθόνια προσπάθεια της (ιδιωτικής, επαναλαμβάνω!) Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας να υπονομεύσει («από μέσα») το ρούβλι ώστε να προκληθεί λαϊκή εξέγερση για την ανατροπή του Πούτιν και της «αγέλης» του.
Το σχέδιο είναι απλό: Όταν μια χώρα έχει μόνο κοιτάσματα αλλά όχι μεταποιητική βιομηχανία, η πτώση της διεθνούς ισοτιμίας του νομίσματός της κάνει ολοένα και δυσκολότερη την εισαγωγή προϊόντων. Άρα ο εύπιστος μικροαστός βλέπει ολοένα και πιο δύσκολη την απόκτηση μιας Μερτσέντες ή ενός Άιφον – για να μην πούμε τίποτε για εισαγόμενα τρόφιμα.
Τι θα κάνει, ο βλαξ, αν τα πρακτόρια της NSA (κρυμμένοι πίσω από ΜΚΟ των διαφόρων Τζορτζ Σόρος) τον πιάσουν μακάκα (όπως τους Ουκρανους) και του βάλουν στα χέρια μια πορτοκαλί σημαία; Θα βγει στους δρόμους «για τη δημοκρατία και την ελευθερία»…Και φυσικά, πέντε ακροβολισμένοι λεβέντες ( ταμπουρωμένοι με τίποτε… “Open” χρήματα – κι όποιος καταλαβε, καταλαβε…) θα ρίξουν στο ψαχνό για να δημιουργηθούν και οι πρώτοι «Ήρωες της Εξέγερσης»…
Ε, εδώ, οι τραπεζίτες την πάτησαν! Δεν είναι μόνο που ο λαός συσπειρώθηκε γύρω από τον Πούτιν (και την καγκεμπίτικη συμμορία του, αν επιμένετε) αλλά και η ίδια η οικονομική ελίτ της Ρωσίας! Η οποία, υποτίθεται, θα ωφελούνταν από την πτώση του Πούτιν καθώς ο «ξένος παράγων» θα ανέθετε σε αυτήν να τρέξει το μαγαζί, για πάρτη του…(Αυτό που γίνεται στην Ελλάδα, δηλαδή, τώρα…)
Και τώρα ήρθε η ώρα του ξεκαθαρίσματος των λογαριασμών…
ΤΟ «ΧΡΥΣΟ ΡΟΥΒΛΙ» Εδώ και πολύ καιρό, στη ζούλα, η Ρωσία αγόραζε χρυσό. Το ίδιο έκανε και η Κίνα. Και είναι απορίας άξιο, το γεγονός ότι, παρά την έντονη ζήτηση χρυσού από αυτές τις δύο δυνάμεις, κάποιοι καταφερναν η τιμή του όχι μόνο να μην ανεβαίνει στα ύψη αλλά να καταρρέει.
Η κοινή λογική λέει ότι ξαφνικά υπήρξε υπερπροσφορά. Αλλά πώς να υπάρξει υπερπροσφορά όταν είναι δεδομένη η παραγωγική δυνατότητα των χρυσωρυχείων σε όλη τη γη; Αποκτήσαμε ξανά… αλχημιστές και δεν το ξέραμε;
Η φάση αυτή μου θυμίζει «μέρες του 89». Τότε που, μέσα σε μια νύχτα (και για κάμποσους από τους επόμενους μήνες) άρχισε να καταρρέει η τιμή του αλουμινίου, διεθνώς, χωρίς να έχει προηγηθεί μια παγκόσμια μείωση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος (που αποτελεί τον κύριο πυρήνα του κόστους του μετάλλου).
Τι είχε συμβεί; Απλούστατα: διαλυόταν η ΕΣΣΔ και οι μαφίες άρχισαν να πλιατσικολογούν τα ασύλληπτου μεγέθους στοκ αλουμινίου της ΄χώρας και να τα σπρώχνουν στο εξωτερικό! Αλλά και το ίδιο το καθεστώς (εκδυτικοποιημενο, ε; Άρα χωρίς εμπορικούς αποκλεισμούς, πια) ξεπούλαγε μπιρ-παρα για να καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες του.
(Αν ρωτήσετε «καλά, πού βρέθηκε όλο αυτό το αλουμίνιο;», η απάντηση είναι απλή: Πολλες δεκαετίες πριν, το σοβιετικό καθεστώς είχε ξεκινήσει το… σταλινικό χόμπι να κατασκευάζει υδροηλεκτρικά φράγματα, όπου έβρισκε, για να απασχολεί τον κόσμο. Και κάποια στιγμή, έφτασαν να παράγουν τόσο ρεύμα που δεν είχαν τι να το κάνουν. Ε, αποκτήσαν ένα νέο χόμπι: Να ηλεκτρολύουν βωξίτη και να φτιάχνουν βουνά από αλουμίνιο -που δεν μπορούσαν να καταναλώσουν ή να εξαγουν- «για να κρατάνε τον κόσμο απασχολημένο», όπως συνήθως…Την καλησπέρα μου στον Μπογιόπουλο!)
Ποιος όμως πλιατσικολογεί χρυσό κι από πού;
Εδώ δεν υπάρχει απάντηση, πέρα από λογικοφανείς θεωρίες συνωμοσίας, βασισμένες σε γεγονότα. Και ένα γεγονός είναι ότι, εδώ και χρόνια, οι Γερμανοί απαιτούν να επιθεωρήσουν τον χρυσό τους που βρίσκεται στο (ιδιωτικό, ε;) Θησαυροφυλάκιο των ΗΠΑ. Και οι ΗΠΑ αρνούνται να δεχτούν τέτοιο έλεγχο και όλο δίνουν μεταγενέστερες ημερομηνίες «επανεξέτασης του θέματος».
Μια άλλη θεωρία συνωμοσίας είναι ότι και ο χρυσός των ίδιων των ΗΠΑ, πλέον, έχει μετατραπεί σε επιχρυσωμένες ράβδους βολφραμίου, με το ίδιο, περίπου βάρος. Μια τρίτη είναι ότι όλα αυτά τα γνώριζε ο Στρος Καν και για αυτό «φαγώθηκε»: επειδή είχε σκοπό να μιλήσει…
Όπως και να χει το πράγμα, το γεγονός είναι ότι αυτή τη στιγμή η Ρωσία έχει συγκεντρώσει όσο χρυσό χρειάζεται για να κυκλοφορήσει «ρούβλι με αντίκρυσμα χρυσού», επαναφέροντας την ανθρωπότητα πίσω στο χρόνο, στις μέρες του Μπρετόν Γουντς. Κι αυτό είναι «αιτία πολέμου» (με όποια ερμηνεία θέλετε να δώσετε) για εκείνους που τυπώνουν το δολάριο.
Οι οποίοι, όλως συμπτωματικά, είναι οι ίδιοι που, μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, τυπώνουν και το «χάρτινο» ρούβλι!
ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ Δεν έχει αυταπάτες ο Πούτιν.
Όσο και να φτιάξει νόμισμα με οποιοδήποτε αντίκρυσμα, σε χρυσό, σε πλουτώνιο ή σε κρυπτονίτη, είναι σίγουρος ότι η Κεντρική Τράπεζα Ρωσίας θα του το «ρίξει» όταν τα συμφέροντα της Ρωσίας θα βρίσκονται σε σύγκρουση με αυτά των «Βρετανών» (εδώ γελάμε, ε;) ιδιοκτητών της…
Και το χειρότερο: Αν ο ιδιώτης ιδιοκτήτης της Κεντρικής Τράπεζας μιας χώρας έχει για μποσταρη ένα κερδοσκόπο, μπορεί να του αμολήσει μια εσωτερική πληροφόρηση για σκόπιμη υποτίμηση. Και να σηκώσουν όλο το χρήμα, στις διεθνείς αγορές. Θυμίζω, εδώ, την ξαφνική υποτίμηση της αγγλικής λίρας που μόνο ο Σόρος (κολλητός των Ροτσιλδ) είχε «προβλέψει» και ποντάρει πάνω της αμύθητα ποσά.
Για όλους αυτούς τους λόγους, ο Πούτιν διακήρυξε ότι πρόθεσή του είναι να πετάξει έξω τους Ροτσιλδ από την Τράπεζά του και να την εθνικοποιήσει. Κι αυτό θα είναι κοσμοϊστορικό γεγονός, αν σκεφτούμε ότι οι μόνες Κεντρικές Τράπεζες, στον πλανήτη που ΔΕΝ ανήκουν στους Ροτσιλδ είναι αυτές της Συρίας, του Ιράν και της Βόρειας Κορέας. (Ήταν κι η Λιβύη μέχρι τη στιγμή της «εξέγερσης για δημοκρατία», με τα Ραφάλ του Σαρκοζί να ανοίγουν το δρόμο…)
(Κι εδώ ας κάνω και μια εμβόλιμη ιστορική αναδρομή. Οι Διεθνείς Τραπεζίτες ήταν αυτοί που χρηματοδότησαν την επανάσταση των Μπολσεβίκων. Στόχος τους (και στόχος των Λένιν και Τροσκι) ήταν να περάσει η Τσαρική Τράπεζα στα χέρια του διεθνούς τραπεζικού καρτέλ, όπως όλα τα … «φυσιολογικά» κράτη του κόσμου. Το σχέδιο το χάλασε ο μουστακιας ο Στάλιν που έκανε στην μπάντα τον «μιλημένο» Τρότσκι («φυσικό» διάδοχο του Λένιν) και έκανε του κεφαλιού του. Ε, δεν πέρασε πολύς καιρός μέχρι που, οι ίδιοι που χρηματοδότησαν τους Μπολσεβίκους, να χρηματοδοτήσουν κι ένα Χίτλερ και να τον ξαμολήσουν κατά πάνω του..Κλείνει η παρένθεση.)
Ένας άλλος που βγάζει, σήμερα, καπνούς από τα αυτιά του για τον τρόπο που υπονομεύεται το εθνικό του νόμισμα είναι ο κουμπάρος μας, ο Ερντογάν. Και δεν διστάζει να κατηγορεί την Κεντρική του Τράπεζα ότι αυτή είναι που οδηγεί στο βάραθρο την τιμή της τουρκικής λίρας. (Προκειμένου να προκύψει γενικευμένη αναταραχή ώστε να επανέλθουν οι Κεμαλικοι στην εξουσία – και να ολοκληρώσουν το σχέδιο Βαριοπούλα με υφαρπαγή ελληνικών νησιών. Όχι ότι υποστηρίζω τον Ερντογάν, αλλά το εναλλακτικό είναι ακόμα χειρότερο…).
Με αυτά και με αυτά, ρωτάω.
Το ευρώ είναι μπουντρούμι.
Αλλά κι η μελλοντική δραχμή της ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ Τράπεζας της Ελλάδας θα είναι «λάκκος με τα φίδια», αν η κυβέρνηση δεν είναι «αρεστή».
«Εθνική» δραχμή ΔΕΝ μπορούμε να έχουμε, όσο ισχύει το συμβόλαιο που έχουμε, ως κράτος, με την Τράπεζα της Ελλάδας.
(Δεν πάει πολύς καιρός που ανανεώθηκε για άλλα 39 χρόνια, αν δεν κάνω λάθος)
Τι λέτε να κάνουμε (περα από συνθήματα στις πλατείες) για να ξαναπαρουμε τη χώρα μας πίσω;
Διονύσης Χοϊδάςπηγή
http://greeknation.blogspot.com/2015/10/blog-post_860.html
Παραμονή στο ευρώ ή επιστροφή στη Δραχμή;
Και κανείς δεν τολμά να πει «Για τα μπάζα και οι δύο εκδοχές!», από το φόβο μην χαρακτηριστεί «αποσυνάγωγος» από το Ιερό Μαντρί του…
Τελικά, πίσω (αλλά πολυυυυυυυυυ πίσω, ώστε να μην φαίνονται) και από τις δύο εκδοχές κρύβονται οι ίδιοι κύκλοι – άσχετα με το αν θα ωφεληθούν με τα κοκάλα και τα ψίχουλα διαφορετικά τσιράκια στην μια περίπτωση και διαφορετικά στην άλλη.. . Κι αυτό, από ο,τι βλέπω, δεν το συνειδητοποιούν ούτε καν εκείνοι που (με καλή πρόθεση) προπαγανδίζουν τη μια ή την άλλη εκδοχή.
Έχετε υπομονή, σήμερα, για μεγάλο κείμενο; Αν ναι, να ξέρετε ότι κάπου προς το τέλος θα υπάρχει το «κρέας» – όλα τα άλλα που παρεμβάλλονται είναι για να «δομήσουν» την αποκάλυψη…
Πάμε λοιπόν…
Η κρυμμένη είδηση των ημερών είναι ότι ο Πούτιν αποφάσισε να αποκτήσει το ρούβλι «ισοτιμία σε χρυσό». «Ε, και;», θα πουν οι πολλοί… Αμ, δεν είναι «ε, και;» άλλα κάτι ισοδύναμο με την ανατροπή των πόλων της γης – κάτι που είτε θα οδηγήσει σε Πόλεμο ή ια επαναφέρει την παγκόσμια τάξη σε μια κατάσταση ηρεμίας . Ή κάτι «κι από τα δύο», ανάλογα με την περιοχή και την σφαίρα επιρροής…
.
Κι εμάς τι μας ενδιαφέρει; Εμ…μας ενδιαφέρει, όπως θα δείτε στο τέλος!
Κι αυτό επειδή, όπως θα δούμε στη συνέχεια, το γεγονός αυτό, από μόνο του, είναι μια τεράστια επανάσταση, σε παγκόσμιο επίπεδο – και ένα δυνατό χτύπημα στα «ερπετά» της Νέας Τάξης που, από τη δεκαετία του 70 και δώθε, έχουν βαλθεί να υποδουλώσουν ολόκληρο τον πλανήτη, εξαθλιώνοντας τον.
Μια υποσημείωση, τώρα, για όσους αγνοούν μερικά ιστορικά στοιχεία, πριν πάμε παρακάτω (θα έχει εκπλήξεις, η συνέχεια – κάντε υπομονή!) για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Μια και είμαι «παλιός» (και τα έχω ζήσει), σας πληροφορώ ότι κάποτε (λίγο πριν το 1970) ο κόσμος ήταν πολύ πιο απλός και προβλέψιμος.
Και ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ!
Αλλά κάποιοι φρόντισαν να πάψει να είναι για να μην καταλάβει πώς βρέθηκε στη φάκα…Κάτι που πάει να γίνει στις μέρες μας…
Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΜΠΡΕΤΟΝ ΓΟΥΝΤΣ ΚΑΙ Ο «ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΜΑΗΣ» Με την λήξη του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου, το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα οριοθετήθηκε βάσει των αποφάσεων που πάρθηκαν σε μια «συνάντηση κορυφής» που έγινε στο Μπρετον Γουντς. Εξ ου και η ονομασία «Συνθήκη Μπρετον Γουντς» σε όσα συμφωνήθηκαν – και τηρήθηκαν για κάμποσα χρόνια μέχρι να ξεσπάσει η Μεγάλη Άπατη. Η συνθήκη αυτή προέβλεπε ότι το δολάριο θα ήταν το «παγκόσμιο νόμισμα αναφοράς» και ότι τα εθνικά νομίσματα θα είχαν αντίκρυσμα σε χρυσό.
Αυτό ίσχυσε μέχρι και τα μέσα περίπου της δεκαετίας του 60, όποτε (μετά την δολοφονία του JFK) ο εγκάθετος πρόεδρος των ΗΠΑ δέχθηκε να αρχίσει να τυπώνει η (ιδιωτική, ε;) Fed αβέρτα δολάριο χωρίς αντίκρυσμα (στη…ζούλα, όλα αυτά). Υποτίθεται, για να καλυφθούν οι αυξημένες ανάγκες του πολέμου στο Ν. Βιετνάμ. Γνωστά όλα αυτά…
Όταν άρχισαν οι ηγέτες του υπολοίπου κόσμου να υποψιάζονται ότι κάτι «βρόμικο» συνέβαινε, δεν τόλμησαν να αντιδράσουν. Με εξαίρεση τον στρατηγό Ντε Γκωλ της Γαλλίας ο οποίος βγήκε και διακήρυξε:
«Ώστε αυτά κάνετε, ε; Ε, κι εγώ θα μαζέψω όλα τα δολάρια που κυκλοφορούν στη Γαλλία, θα τα φορτώσω σε ένα πολεμικό πλοίο και θα σας τα φέρω, να μου δώσετε το ισόποσο σε πλάκες χρυσού, όπως προβλέπει η συμφωνία Μπρετον-Γουντς, εφόσον επιμένετε ότι εξακολουθείτε να μην την παραβιάζετε!»
Τη συνέχεια την ξέρετε: Δεν ξεφόρτωσε δολάρια στις ΗΠΑ ο Ντε Γκωλ, αλλά έγινε το αντίθετο: Οι ΗΠΑ ήταν που ξεφόρτωσαν στη Γαλλία καραβιές από πράκτορες της CIA και της NSA για να διαβρώσουν παντελώς φοιτητικές ενώσεις και εργατικά συνδικάτα. Και το Μάιο του 1968, ξέσπασε μια φοιτητική εξέγερση «κατά του κομφορμισμού». Χωρίς συγκεκριμένους στόχους, πέρα από το απροσδιόριστο (και πρακτορίστικης έμπνευσης) «Η Φαντασία στην Εξουσία». (Εντάξει, φιλαράκια, σας «μαγαρίζω» τον Μάη, αλλά κι εγώ, μέχρι πριν 10 χρονιά, ζούσα με την «καθαγιασμένη» αντίληψή του, ώσπου άρχισα να αναρωτιέμαι για κάποια πράγματα…)
Πολύ σύντομα η εξέγερση αυτή πήρε παλλαϊκό χαρακτήρα (λογικό, αν υπάρχει ολόκληρο σχέδιο Μυστικών Υπηρεσιών, από κάτω) και μετατράπηκε σε «αντί-Γκωλική» ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, εξαναγκάζοντας τον Πρόεδρο της χώρας να φύγει από το Παρίσι και να ετοιμάζει το διάγγελμα της παραίτησής του.
Κάπου εκεί, μάλλον ψυχανεμίστηκε ποιοι που την έστησαν (είτε του την σφύριξαν τα πρακτόρια) κι έκανε τη μεγάλη κωλοτούμπα: Αντί να παραιτηθεί, διαμήνυσε στους Αμερικανους (μάλλον μέσω του «φιδιού στον κόρφο του», του ντ Εσταιν) ότι «άκυρη η πρόθεση του να μετατρέψει τα δολάρια σε χρυσό. ‘Ο,τι πείτε εσείς, παιδιά!»
Κι ως δια μαγείας, κάποιος έκλεισε το διακόπτη της «επανάστασης», ακαριαία! Οι φοιτητές επέστρεψαν στα αμφιθέατρα , οι εργάτες στις φάμπρικες κι οι νοικοκυρές στις κατσαρόλες τους. Στους δρόμους βγήκαν τα συνεργεία καθαρισμού να κάνουν φασίνα στο μπάχαλο που είχε δημιουργηθεί. Ο Ντε Γκωλ ξαναγύρισε στο Παρίσι ταπεινωμένος και οι υπόλοιποι ηγέτες του κόσμου, είχαν πάρει το μήνυμα.
Η Φαντασία δεν ήρθε ποτέ στην Εξουσία. Απλώς, οι μπροστοτράγοι της εξέγερσης πήραν το ασανσέρ για να αναρριχηθούν σε αξιώματα, ως ανταμοιβή για τον «κόπο» τους…
(Υπομονή, θα φτάσουμε και στον Πούτιν…)
ΤΑ ΠΕΤΡΟΔΟΛΑΡΙΑ Λίγο καιρό αργότερα, οι ΗΠΑ (και η Fed) αποφάσισαν ότι δεν έχουν κανένα λόγο να φοράνε τον φερετζέ. Ο προεδρος Νιξον διακήρυξε την μονομερη έξοδο των ΗΠΑ από τη συνθήκη Μπρετον Γουντς. Αν ήταν πιο «λιμανίσιος», θα χρησιμοποιούσε αυτά τα λόγια:
«Επειδή έτσι γουστάρουμε, θα τυπώνουμε όσα δολάρια θέλουμε και θα αγοράζουμε τον κόσμο. Κι αν κάποιος έχει αντίρρηση και αρνηθεί τα δολάρια μας, θα του στείλουμε αεροπλανοφόρα και πεζοναύτες και θα καλοπεράσει!»
(Θα περνούσαν δεκαετίες μέχρι κάποιος να τολμούσε να δει αν αυτή η απειλή ήταν αληθινή. Το τέλος του Σανταμ, που θέλησε να κάνει συναλλαγές πετρελαίου σε ευρώ, το είδαμε. Όπως και την κατάληξη του Καντάφι, όταν αποφάσισε τη δημιουργία «παναραβικου νομίσματος» για τις συναλλαγές πετρελαίου…)
Κι από τη δεκαετία του 70 και μετά (τα διηγούμαι μια και τα έζησα) μπήκε στη ζωή μας το Πετροδολάριο: Πληθωριστικό «και τυπωμένο αβέρτα» δολάριο με το οποίο οι ΗΠΑ κάλυπταν (χωρίς κόστος, για αυτές) τις ενεργειακές ανάγκες τους με πετρέλαιο του Κόλπου. (Δίνοντας, ως αντάλλαγμα, την ισόβια προστασία τους στις διεφθαρμένες οικογένειες των σεΐχηδων, έναντι οποιασδήποτε εσωτερικής ή εξωτερικής επιβουλής)…Και φυσικά, οποιοδήποτε άλλο κράτος ήθελε να αγοράσει πετρέλαιο, από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, έπρεπε να κόβει το σβέρκο του και να αγοράζει κωλόχαρτα της Fed για να μπορεί να γίνει η συναλλαγή χωρίς να πλακώνουν αεροπλανοφόρα στο κεντρικό λιμάνι του…
Η ιδιωτική συμμορία που έχει τη Fed συνεχίζει ακάθεκτη να τυπώνει δολάριο, κατά βούληση – βάζοντας τα εκάστοτε «προεδρικά πιόνια της» να το «παραγγέλνουν». Κι είναι απορίας άξιο το ότι ο κόσμος ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΑ να αντιληφθεί αυτό που πραγματικά συμβαίνει: Όταν η Fed θέλει να τυπώσει δολάριο βάζει το «προεδρικό πιόνι» να ζητάει ΔΑΝΕΙΟ (εκ μέρους της κυβέρνησης) από τη Fed. Kαι η Fed, άπλα ρίχνει λευκό χαρτί στα τυπογραφεία της και ανοίγει τον διακόπτη. Μόνο που τα χρήματα που βγαίνουν από το τυπογραφείο της Fed τα χρωστάει στη Fed (σε τιμή, πια, δολαρίου – και όχι «χαρτιού και μελανιού) ο ΥΠΟΔΟΥΛΟΣ, ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ, Αμερικανός πολίτης!!! (Και, μέσω αυτού, και ο υπόλοιπος πλανήτης, εφόσον συναλλάσσεται –ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΖΕΤΑΙ- με βάση αυτό το παγκόσμιο νόμισμα). (Φυσικά, δεν υπάρχει καν ανάγκη να τυπώσει η Fed χαρτί – σήμερα δημιουργείται συνεχώς νόμισμα «από αέρα», μεσώ μιας απλής εγγραφής σε μια οθόνη…Αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος)
Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν τα κόμματα (μην πω για τα σχολειά) τολμούσαν να πουν στον κόσμο αυτή τη σατανική αλήθεια αντί για τις μπούρδες περί «οικονομικών συστημάτων», τη στιγμή που ολόκληρος ο πλανήτης βασίζεται, από το 1970 και μετά σε μια ΑΠΑΤΗ – που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας κι αρνούμαστε να την δούμε.
(Εντάξει, θα φτάσουμε και στον Πουτιν, κάντε υπομονή να ολοκληρώσουμε το κάδρο!)
Η ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ
Εκείνο επίσης που αγνοεί ο πολύς κόσμος είναι ότι η ίδια συμμορία που «τρέχει» τη Fed είναι αυτή που δημιούργησε και το ευρώ. Κι εδώ έχουμε μια ακόμα μεγαλύτερη άπατη.
Ποιος «δημιουργεί» το ευρώ; Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).
Kαι τι, τέλος πάντων, είναι αυτή η ΕΚΤ;
Είναι το «συλλογικό θησαυροφυλάκιο και κέντρο αποφάσεων» των επιμέρους Κεντρικών Τραπεζών των χωρών που συγκροτούν την ΟΝΕ. Ποιοι όμως κατέχουν την Κεντρική Τράπεζα, σε κάθε χώρα; Όχι φυσικά τα ίδια τα κράτη. Τις κατέχει το ίδιο «καρτέλ» που κατέχει και την Fed!
Γιατί «δημιουργήθηκε» το ευρώ; Να, μια καλή ερώτηση..
Το ευρώ είναι ένα σκληρό «νόμισμα-αέρας» (χωρίς κανένα αντίκρυσμα) του οποίου η «σκληρότητα» οφείλεται στην αρχική συνθήκη της δημιουργίας του: «Τυπώνουμε αυτά και δεν τυπώνουμε τίποτε παραπάνω!» (Άρα, απόλυτα αντι-πληθωριστικό).
Και ως εδώ, όλα βαίνουν καλώς.
Τι γίνεται όμως όταν ο «ιδιοκτήτης» ενός αντιπληθωριστικού νομίσματος, όπως το ευρώ, είναι ταυτόχρονα «ιδιοκτήτης» ενός πληθωριστικού νομίσματος (δολαρίου) το οποίο το τυπώνει κατά το δοκούν;
Ε, δεν είναι κορόϊδο!
Απλά, κανονίζει την εκάστοτε ισοτιμία των δυο νομισμάτων και με αυτά που τυπώνει (δολάρια) πάει και αγοράζει εκείνα που «δεν ξανατυπώνονται» (ευρώ). Στην ουσία, δηλαδή, «ξεπλένει» τα δολάρια του (είτε σε μορφή χρήματος είτε σε μορφή αμερικάνικων ομόλογων) και, ταυτόχρονα «στραγγίζει» την ευρωπη από ρευστό εξαναγκάζοντας την να ΔΑΝΕΙΖΕΤΑΙ!
Από ποιον;
Μα από τον ίδιο που τυπώνει τα δολάρια και «χρεώνει» σε ευρώ!
Και θυμίζω:
Εδώ μιλάμε για ΙΔΙΩΤΕΣ – και όχι για την «κυβέρνηση» (λέμε τώρα…) των ΗΠΑ…
(Και μια μέρα, πριν χρόνια, εκεί που τα σκεφτόμουν όλα, μου έκανε «κλικ»! Διαπίστωσα για ποιο λόγο, με το παρόν status quo, το δολάριο, όσο κι αν τυπωθεί, δεν χάνει την αξία του. Επειδή, μέσω της ιμπεριαλιστικής πολιτικής στον Κόλπο (και παντού, σχεδόν) έχει αποκτήσει ΥΛΙΚΟ αντίκρυσμα: Είναι το ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ που ακόμα δεν έχει εξορυχθεί! Εξ ου και το μένος των ΗΠΑ εναντίον οποιουδήποτε τολμήσει να κάνει συναλλαγές πετρελαίου σε άλλο νόμισμα!)
ΓΝΩΣΤΑ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΚΡΑΤΗ Στον προβατοποιημένο κόσμο που ζούμε, μπορεί οποιοσδήποτε έχει τη σχετική δύναμη να ιδρύσει ένα κράτος και κανείς να μη μιλάει για αυτό. Κι όταν έχουμε διδαχθεί να «μην μιλάμε για αυτό», τότε αυτό το κράτος «υπάρχει σαν να μην υπάρχει». Κανείς δεν το βλέπει, κανείς δεν το ξέρει.
Σας θυμίζω την ταινία «ΕΤ – Ο Εξωγήινος» όπου ο ΕΤ περιφέρεται όλη μέρα μέσα στο σπίτι, συνυπάρχει με τα παιδιά (που έχουν «ανοιχτή αντίληψη», άρα μπορούν -και θέλουν- να τον δουν) ενώ οι ενήλικες (με τα «μπλοκαρισμένα μυαλά») δεν είναι σε θέση να τον δουν, ακόμα κι αν σκοντάφτουν επάνω του, παρόλο που είναι απόλυτα ορατός και απτός.
Κάπως έτσι και με την ανθρωπότητα.
Παίζει ο Ολυμπιακός Champion League με την Sherif, οι φίλοι μου οι γαβροι πανε να ενισχυσουν την ομάδα εκτός έδρας – και όταν τους ρωτάς «πού είχες πάει, ρε;» σου λένε «στη Σέριφ!». Δεν μπορούν να δεχτούν ότι πήγαν σε ένα Ιδιωτικό κράτος (Υπερδνειστερία το λένε…) που το ίδρυσε -για τους δικούς του λόγους- ένας πρώην Καγκεμπιτης συνταγματάρχης. Και κανείς δεν μιλάει για αυτό, ότι πρόκειται για «εταιρικό κράτος» (όλα είναι μια εταιρεία, η Σεριφ, από το πανεπιστήμιο, την κύρια ποδοσφαιρική ομάδα –αναγνωρισμένη από την FIFA- μέχρι το μπακάλικο και το βενζινάδικο).
Ούτε καν ότι έχει τις πιο όμορφες γυναίκες της Ευρώπης…
Και εντάξει, για το Βατικανό, ξέρουμε ότι είναι αυτόνομο «κράτος εν κράτει». Φαινομενικά είναι το τσαρδί του Πάπα, για να απασχολούνται οι χαχόλοι και να μην προσέχουν το «πιο κει». Πίσω όμως από αυτό υπάρχει μια «αφανής» Παγκόσμια Τράπεζα (η…ιδιοκτήτρια του Βατικανού!) από την οποία ξεκινούν και καταλήγουν σχεδόν τα πάντα. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας, τώρα. Έχουμε όμως μάθει να βλέπουμε αυτό το Κρατος με την θρησκευτική του έννοια και να το ταυτίζουμε με τις ευλογίες του Προκαθήμενου, από το μπαλκόνι, στους χιλιάδες βαδίζοντες της πλατείας. (Δεν είμαι εγώ που τους πρωτοείπα «ποίμνιο»…)
Ένα άλλο «κράτος εν κρατει» (εντελώς ΑΥΤΟΝΟΜΗΜΕΝΟ από την κρατική οντότητα που το περιβάλλει) είναι η Washington DC, το κέντρο «παγκόσμιας εξουσίας», από όπου εκπορεύεται η «πυγμή» μέσω της οποίας οι Υπερτράπεζες επιβάλλουν την εξουσία τους στον κόσμο. (Ξεχάστε «γερουσιαστές» και «βουλευτές», εκεί. Αυτοί είναι πιόνια που ασχολούνται αποκλειστικά με τα των ΗΠΑ. «Άλλο» είναι το αφάνες ιερατείο που κάνει πραγματικά κουμάντο εκεί μέσα. Ρωτήστε και τον JFK, αν μπορείτε να επικοινωνήσετε με πνεύματα…)
Και πάμε στο πιο ενδιαφέρον:
Φτάνουμε τώρα στο τρίτο «κρυφό κράτος» που θα μας απασχολήσει στη συνέχεια – και που έχει σχέση με τα πρόσφατα οικονομικά προβλήματα της Ρωσίας.
Είναι το… City of London!
Mια περιχαρακωμένη περιοχή του Λονδίνου με αυτόνομο Καταστατικό Χάρτη. Ένα Ιδιωτικό Κράτος στο οποίο «ψηφοφόροι» είναι οι εταιρείες που το κατέχουν! (Για την εκλογή Αιρετών Αρχόντων, ο εκπρόσωπος κάθε «εταιρείας –ιδιοκτήτριας του κράτους» πάει και καταθέτει τόσες ψήφους όσες αναλογούν στη δύναμή της). Ένα Ιδιωτικό Κράτος το οποίο, όταν το επισκέπτεται η βασίλισσα Ελισάβετ είναι υποχρεωμένη, από το Πρωτόκολλο του, να ακολουθεί ΠΙΣΩ από τον «αυτόνομα εκλεγμένο» δήμαρχο.
Και τώρα το γλυκό:
Το Κράτος City of London είναι ο ιδιοκτήτης της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας!
Να το επαναλάβω;
Το ΙΔΙΩΤΙΚΟ Κράτος City of London είναι ο ιδιοκτήτης της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας!
Κι αυτό είναι που έχει κάνει τον Πούτιν να «σαλτάρει»…
ΕΠΑΙΖΑΝ ΑΥΤΟΙ, ΕΠΑΙΖΕ ΚΙ ΑΥΤΟΣ… Το μεγάλο παιχνίδι (το οποίο σχετίζεται με το μπάχαλο της Ουκρανίας και της Κριμαίας) βασίστηκε σε δύο πόλους:
Ο πρώτος ήταν η επικοινωνιακή μπλόφα του Πούτιν: Ψιλοπούλησε αρχικά «αδιαλλαξία» απέναντι στην αμερικανο/γερμανοκινητη ναζιστικη προβοκάτσια της Ουκρανίας, πείθοντας τους πάντες ότι πάει προς μετωπική σύρραξη. Τα διεθνή λαμόγια (που επί Γιέλτσιν είχαν αγοράσει (με «τυπωμένα κωλόχαρτα») όλους τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της Ρωσίας) έσπευσαν να ξεφορτωθούν όπως-όπως τις μετοχές τους, πιστεύοντας ότι θα ξεσπάσει τέτοιος ορυμαγδός που οι εταιρείες τους δεν θα μπορέσουν στο εξής να εξάγουν οτιδήποτε από τη Ρωσία. Άρα θα χρεοκοπούσαν…
Πάνω στην αναμπουμπούλα, η παρέα του Πούτιν άρχισε να αγοράζει για πενταροδεκάρες τις μετοχές των εταιρειών ορυκτών κάθε είδους. Από πετρέλαιο μέχρι μεταλλεύματα. Και όταν βγήκε ο ήλιος της επόμενης μέρας, η Ρωσία είχε ξαναπεράσει σε χέρια Ρώσων.
Εμ, δεν θα πρεπε να υπάρξει και κάποια προσπάθεια αντεκδίκησης, από την άλλη πλευρά;
Και εδώ είναι το δεύτερο σκέλος: Ξεκίνησε η υποχθόνια προσπάθεια της (ιδιωτικής, επαναλαμβάνω!) Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας να υπονομεύσει («από μέσα») το ρούβλι ώστε να προκληθεί λαϊκή εξέγερση για την ανατροπή του Πούτιν και της «αγέλης» του.
Το σχέδιο είναι απλό: Όταν μια χώρα έχει μόνο κοιτάσματα αλλά όχι μεταποιητική βιομηχανία, η πτώση της διεθνούς ισοτιμίας του νομίσματός της κάνει ολοένα και δυσκολότερη την εισαγωγή προϊόντων. Άρα ο εύπιστος μικροαστός βλέπει ολοένα και πιο δύσκολη την απόκτηση μιας Μερτσέντες ή ενός Άιφον – για να μην πούμε τίποτε για εισαγόμενα τρόφιμα.
Τι θα κάνει, ο βλαξ, αν τα πρακτόρια της NSA (κρυμμένοι πίσω από ΜΚΟ των διαφόρων Τζορτζ Σόρος) τον πιάσουν μακάκα (όπως τους Ουκρανους) και του βάλουν στα χέρια μια πορτοκαλί σημαία; Θα βγει στους δρόμους «για τη δημοκρατία και την ελευθερία»…Και φυσικά, πέντε ακροβολισμένοι λεβέντες ( ταμπουρωμένοι με τίποτε… “Open” χρήματα – κι όποιος καταλαβε, καταλαβε…) θα ρίξουν στο ψαχνό για να δημιουργηθούν και οι πρώτοι «Ήρωες της Εξέγερσης»…
Ε, εδώ, οι τραπεζίτες την πάτησαν! Δεν είναι μόνο που ο λαός συσπειρώθηκε γύρω από τον Πούτιν (και την καγκεμπίτικη συμμορία του, αν επιμένετε) αλλά και η ίδια η οικονομική ελίτ της Ρωσίας! Η οποία, υποτίθεται, θα ωφελούνταν από την πτώση του Πούτιν καθώς ο «ξένος παράγων» θα ανέθετε σε αυτήν να τρέξει το μαγαζί, για πάρτη του…(Αυτό που γίνεται στην Ελλάδα, δηλαδή, τώρα…)
Και τώρα ήρθε η ώρα του ξεκαθαρίσματος των λογαριασμών…
ΤΟ «ΧΡΥΣΟ ΡΟΥΒΛΙ» Εδώ και πολύ καιρό, στη ζούλα, η Ρωσία αγόραζε χρυσό. Το ίδιο έκανε και η Κίνα. Και είναι απορίας άξιο, το γεγονός ότι, παρά την έντονη ζήτηση χρυσού από αυτές τις δύο δυνάμεις, κάποιοι καταφερναν η τιμή του όχι μόνο να μην ανεβαίνει στα ύψη αλλά να καταρρέει.
Η κοινή λογική λέει ότι ξαφνικά υπήρξε υπερπροσφορά. Αλλά πώς να υπάρξει υπερπροσφορά όταν είναι δεδομένη η παραγωγική δυνατότητα των χρυσωρυχείων σε όλη τη γη; Αποκτήσαμε ξανά… αλχημιστές και δεν το ξέραμε;
Η φάση αυτή μου θυμίζει «μέρες του 89». Τότε που, μέσα σε μια νύχτα (και για κάμποσους από τους επόμενους μήνες) άρχισε να καταρρέει η τιμή του αλουμινίου, διεθνώς, χωρίς να έχει προηγηθεί μια παγκόσμια μείωση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος (που αποτελεί τον κύριο πυρήνα του κόστους του μετάλλου).
Τι είχε συμβεί; Απλούστατα: διαλυόταν η ΕΣΣΔ και οι μαφίες άρχισαν να πλιατσικολογούν τα ασύλληπτου μεγέθους στοκ αλουμινίου της ΄χώρας και να τα σπρώχνουν στο εξωτερικό! Αλλά και το ίδιο το καθεστώς (εκδυτικοποιημενο, ε; Άρα χωρίς εμπορικούς αποκλεισμούς, πια) ξεπούλαγε μπιρ-παρα για να καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες του.
(Αν ρωτήσετε «καλά, πού βρέθηκε όλο αυτό το αλουμίνιο;», η απάντηση είναι απλή: Πολλες δεκαετίες πριν, το σοβιετικό καθεστώς είχε ξεκινήσει το… σταλινικό χόμπι να κατασκευάζει υδροηλεκτρικά φράγματα, όπου έβρισκε, για να απασχολεί τον κόσμο. Και κάποια στιγμή, έφτασαν να παράγουν τόσο ρεύμα που δεν είχαν τι να το κάνουν. Ε, αποκτήσαν ένα νέο χόμπι: Να ηλεκτρολύουν βωξίτη και να φτιάχνουν βουνά από αλουμίνιο -που δεν μπορούσαν να καταναλώσουν ή να εξαγουν- «για να κρατάνε τον κόσμο απασχολημένο», όπως συνήθως…Την καλησπέρα μου στον Μπογιόπουλο!)
Ποιος όμως πλιατσικολογεί χρυσό κι από πού;
Εδώ δεν υπάρχει απάντηση, πέρα από λογικοφανείς θεωρίες συνωμοσίας, βασισμένες σε γεγονότα. Και ένα γεγονός είναι ότι, εδώ και χρόνια, οι Γερμανοί απαιτούν να επιθεωρήσουν τον χρυσό τους που βρίσκεται στο (ιδιωτικό, ε;) Θησαυροφυλάκιο των ΗΠΑ. Και οι ΗΠΑ αρνούνται να δεχτούν τέτοιο έλεγχο και όλο δίνουν μεταγενέστερες ημερομηνίες «επανεξέτασης του θέματος».
Μια άλλη θεωρία συνωμοσίας είναι ότι και ο χρυσός των ίδιων των ΗΠΑ, πλέον, έχει μετατραπεί σε επιχρυσωμένες ράβδους βολφραμίου, με το ίδιο, περίπου βάρος. Μια τρίτη είναι ότι όλα αυτά τα γνώριζε ο Στρος Καν και για αυτό «φαγώθηκε»: επειδή είχε σκοπό να μιλήσει…
Όπως και να χει το πράγμα, το γεγονός είναι ότι αυτή τη στιγμή η Ρωσία έχει συγκεντρώσει όσο χρυσό χρειάζεται για να κυκλοφορήσει «ρούβλι με αντίκρυσμα χρυσού», επαναφέροντας την ανθρωπότητα πίσω στο χρόνο, στις μέρες του Μπρετόν Γουντς. Κι αυτό είναι «αιτία πολέμου» (με όποια ερμηνεία θέλετε να δώσετε) για εκείνους που τυπώνουν το δολάριο.
Οι οποίοι, όλως συμπτωματικά, είναι οι ίδιοι που, μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, τυπώνουν και το «χάρτινο» ρούβλι!
ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ Δεν έχει αυταπάτες ο Πούτιν.
Όσο και να φτιάξει νόμισμα με οποιοδήποτε αντίκρυσμα, σε χρυσό, σε πλουτώνιο ή σε κρυπτονίτη, είναι σίγουρος ότι η Κεντρική Τράπεζα Ρωσίας θα του το «ρίξει» όταν τα συμφέροντα της Ρωσίας θα βρίσκονται σε σύγκρουση με αυτά των «Βρετανών» (εδώ γελάμε, ε;) ιδιοκτητών της…
Και το χειρότερο: Αν ο ιδιώτης ιδιοκτήτης της Κεντρικής Τράπεζας μιας χώρας έχει για μποσταρη ένα κερδοσκόπο, μπορεί να του αμολήσει μια εσωτερική πληροφόρηση για σκόπιμη υποτίμηση. Και να σηκώσουν όλο το χρήμα, στις διεθνείς αγορές. Θυμίζω, εδώ, την ξαφνική υποτίμηση της αγγλικής λίρας που μόνο ο Σόρος (κολλητός των Ροτσιλδ) είχε «προβλέψει» και ποντάρει πάνω της αμύθητα ποσά.
Για όλους αυτούς τους λόγους, ο Πούτιν διακήρυξε ότι πρόθεσή του είναι να πετάξει έξω τους Ροτσιλδ από την Τράπεζά του και να την εθνικοποιήσει. Κι αυτό θα είναι κοσμοϊστορικό γεγονός, αν σκεφτούμε ότι οι μόνες Κεντρικές Τράπεζες, στον πλανήτη που ΔΕΝ ανήκουν στους Ροτσιλδ είναι αυτές της Συρίας, του Ιράν και της Βόρειας Κορέας. (Ήταν κι η Λιβύη μέχρι τη στιγμή της «εξέγερσης για δημοκρατία», με τα Ραφάλ του Σαρκοζί να ανοίγουν το δρόμο…)
(Κι εδώ ας κάνω και μια εμβόλιμη ιστορική αναδρομή. Οι Διεθνείς Τραπεζίτες ήταν αυτοί που χρηματοδότησαν την επανάσταση των Μπολσεβίκων. Στόχος τους (και στόχος των Λένιν και Τροσκι) ήταν να περάσει η Τσαρική Τράπεζα στα χέρια του διεθνούς τραπεζικού καρτέλ, όπως όλα τα … «φυσιολογικά» κράτη του κόσμου. Το σχέδιο το χάλασε ο μουστακιας ο Στάλιν που έκανε στην μπάντα τον «μιλημένο» Τρότσκι («φυσικό» διάδοχο του Λένιν) και έκανε του κεφαλιού του. Ε, δεν πέρασε πολύς καιρός μέχρι που, οι ίδιοι που χρηματοδότησαν τους Μπολσεβίκους, να χρηματοδοτήσουν κι ένα Χίτλερ και να τον ξαμολήσουν κατά πάνω του..Κλείνει η παρένθεση.)
Ένας άλλος που βγάζει, σήμερα, καπνούς από τα αυτιά του για τον τρόπο που υπονομεύεται το εθνικό του νόμισμα είναι ο κουμπάρος μας, ο Ερντογάν. Και δεν διστάζει να κατηγορεί την Κεντρική του Τράπεζα ότι αυτή είναι που οδηγεί στο βάραθρο την τιμή της τουρκικής λίρας. (Προκειμένου να προκύψει γενικευμένη αναταραχή ώστε να επανέλθουν οι Κεμαλικοι στην εξουσία – και να ολοκληρώσουν το σχέδιο Βαριοπούλα με υφαρπαγή ελληνικών νησιών. Όχι ότι υποστηρίζω τον Ερντογάν, αλλά το εναλλακτικό είναι ακόμα χειρότερο…).
Με αυτά και με αυτά, ρωτάω.
Το ευρώ είναι μπουντρούμι.
Αλλά κι η μελλοντική δραχμή της ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ Τράπεζας της Ελλάδας θα είναι «λάκκος με τα φίδια», αν η κυβέρνηση δεν είναι «αρεστή».
«Εθνική» δραχμή ΔΕΝ μπορούμε να έχουμε, όσο ισχύει το συμβόλαιο που έχουμε, ως κράτος, με την Τράπεζα της Ελλάδας.
(Δεν πάει πολύς καιρός που ανανεώθηκε για άλλα 39 χρόνια, αν δεν κάνω λάθος)
Τι λέτε να κάνουμε (περα από συνθήματα στις πλατείες) για να ξαναπαρουμε τη χώρα μας πίσω;
Διονύσης Χοϊδάςπηγή
http://greeknation.blogspot.com/2015/10/blog-post_860.html
