http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.epistolesanagnoston&id=451601
Κατόπιν όμως ερευνών και σχετικής εξακρίβωσης στους εκπροσώπους των Ορθοδόξων Εκκλησιών Ελλάδος, Κύπρου, Οικουμενικού Πατριαρχείου και Πατριαρχείου της Ρουμανίας, διεπιστώθη ότι ήσαν ψευδείς. Οι οποίες προφανώς δημοσιεύθησαν από ξένα σάιτ του Διαδικτύου, το φθινόπωρο του 2013 και μεταφράστησαν στα ελληνικά. Ομως δεν ήσαν γνήσιες ως διεπιστώθη. Διότι όλοι οι ερωτηθέντες σχετικά Ορθόδοξοι εκπρόσωποι είπαν ότι όχι μόνο δεν υπέγραψαν τέτοιες "Συμφωνίες", αλλά ούτε καν ετέθησαν προς υπογραφήν τέτοιες "Συμφωνίες". Προφανώς τις ανήρτησαν κάποιοι ξένοι εχθροί της Ορθοδόξου Πίστεως για να επηρεάσουν.
Το άβατον του Αγίου Ορους επικυρώθηκε από Βυζαντινούς Αυτοκράτορες με πρώτον τον Ιωάννην Τσιμισκήν το 972. Μετά την απελευθέρωση του Αγίου Ορους από τους Τούρκους το 1912 -οι οποίοι (από το 1381 μέχρι το 1912 της δικής τους κυριαρχίας επί 531 χρόνια) σεβάστηκαν το άβατον του Ορους- επικυρώθηκε από διεθνείς Συνθήκες το 1914, το 1919, το 1920 και το 1923. Οι τρεις τελευταίες, του Νεϊγύ, των Σεβρών και της Λωζάννης.
Το δε 1925 περιελήφθη στον Νέον Καταστατικόν Χάρτην του Αγίου Ορους όπου και επικυρώθηκε το 1926 από το Ελληνικό Σύνταγμα.
Το δε 1953 επεβλήθη φυλάκιση των παραβατίδων γυναικών του αβάτου του Αγίου Ορους από 2 μέχρι 12 μηνών. Η ποινική αυτή δίωξη των παραβατίδων καταργήθηκε το 2003 με νόμο που ψηφίστηκε στο Ευρωκοινοβούλιο κατόπιν εισηγήσεως δύο Ελληνίδων ευρωβουλευτών. Ζητήθηκε μάλιστα από το Ευρωκοινοβούλιο η κατάργηση του αβάτου, με την πρόφαση της αναγνωρίσεως της ισότητος των δύο φύλων, κατόπιν πάλιν της εισηγήσεως των ιδίων Ελληνίδων ευρωβουλευτών, χωρίς όμως να την επιβάλλει. Διότι όταν εισήλθεν η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκήν Ενωση, έγινε συμφωνία να παραμείνει το άβατον ως έχει. Αυτή είναι η αλήθεια όσον αφορά το άβατο του Αγίου Ορους».
Μετά τιμής
Βλάσιος
μοναχός Αγιορείτης