ΤΟΥΘΕΟΔΩΡΟΥΕΥΘΥΜΙΟΥ*
ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟκαιρό βλέπουμε συνεχώς κινήσεις εκ μέρους της τουρκικής ηγεσίας σε θέματα προσέγγισης και εξομάλυνσης των σχέσεών της με την Ελλάδα. Από τη μια η δημιουργία κλίματος ασφάλειας των Ελλήνων που ζουν ή επισκέπτονται την Τουρκία (με αποκορύφωμα τη θεία λειτουργία στην Παναγία Σουμελά) και από την άλλη η αποκατάσταση του διεθνούς προσώπου της, ως δημοκρατικής και προοδευτικής χώρας με τον υποτιθέμενο παροπλισμό των στρατιωτικών.
Μάλιστα πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησαν φήμες ότι τροποποιείται η «Κόκκινη Βίβλος» δηλαδή η επίσημη στρατηγική της Τουρκίας, έτσι ώστε η Ελλάδα να μη θεωρείται πλέον ως εχθρική χώρα.
Βρισκόμαστε αλήθεια μπροστά σε μια αναστροφή και μεταρρύθμιση στην Τουρκία ή έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια καλά οργανωμένη, όσο αφορά τον σχεδιασμό και την εκτέλεση, νέα τακτική κίνηση;
Από την ίδρυσή του, το Τουρκικό κράτος έθεσε σαν πρωταρχικό στόχο την ενσωμάτωση και την αποδοχή του από τη Δύση. Ο ιδρυτής της Τουρκίας, Κεμάλ Αττατούρκ, όρισε τον στρατό ως τον θεματοφύλακα της προσπάθειας για ένταξη στη Δύση και την αποτροπή κάθε προσπάθειας επαναφοράς στον ακραίο ισλαμισμό. Ο στρατός πιστός στο κληροδότημα του Αττατούρκ, αποτέλεσε και αποτελεί τον συνδετικό ιστό του Τουρκικού κράτους.
Η σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας αποδεικνύει ότι ο στρατός έπαιξε μέχρι σήμερα τον ρόλο που του ανέθεσε ο Αττατούρκ και ο οποίος κατοχυρώνεται με το σύνταγμα.
Είναι λοιπόν πολύ δύσκολο ως αδιανόητο να πιστέψουμε ότι ο ρόλος αυτός έχει αλλάξει και ότι ο Ερντογάν και οι ισλαμιστές κατάφεραν να επιβληθούν στην ισχύ (στρατιωτική, οικονομική και πολιτική) που διαθέτουν οι στρατιωτικοί.
Άρα πιθανότατα μέσω του Ερντογάν, υλοποιείται ένα νέο σχέδιο που αφορά τη χάραξη μιας νέας τακτικής υλοποίησης των στρατηγικών στόχων της Τουρκίας. Αυτή η νέα τακτική αποσκοπεί στο να αναδείξει το υποτιθέμενο κλίμα εξωστρέφειας που διακατέχει τη νέα ηγεσία της Τουρκίας, τις προοδευτικές αντιλήψεις και την αποδοχή τις διαφορετικότητας από το σύγχρονο κράτος, ενισχύοντας έτσι την προσπάθειά της για ανάδειξή της ως περιφερειακής υπερδύναμης.
Οι πρόσφατες πομπώδεις δηλώσεις του Ερντογάν και οι απειλές προς το Ισραήλ, αποδεικνύουν τόσο την αλαζονεία και τον υπεροπτισμό της Τουρκίας, όσο και τη στροφή της προς τον αραβικό και ισλαμικό κόσμο του οποίου προσπαθεί να ηγηθεί έτσι ώστε να ασκεί πιέσεις προς τον Δυτικό κόσμο.
Στο πλαίσιο αυτής της νέας τακτικής, το Κυπριακό πρόβλημα τίθεται στο περιθώριο του ενδιαφέροντος της Τουρκίας. Δεν δέχεται ουσιαστικές πιέσεις από κανένα, οι σχέσεις της με την Ελλάδα εξομαλύνονται συνεχώς άρα και οι αντιπαραθέσεις για το Κυπριακό γίνονται υποτονικές, οι Ευρωπαίοι δεν βιάζονται για την ένταξή της και κατ’ επέκταση η στάση της στο Κυπριακό έχει σκληρυνθεί, επιδιώκοντας τα μέγιστα οφέλη όταν θα αποφασίσει ότι έφτασε η ώρα για επίλυση του προβλήματος.
Από την πλευρά μας έχουμε πέσει στην παγίδα που μας έχει στήσει, προσφέροντάς μας «καρότο και μαστίγιο» και οδηγώντας μας σε μια διαδικασία συνεχών υποχωρήσεων εκ μέρους μας με την απειλή της διακοπής των συνομιλιών και επίρριψης ευθύνης στην πλευρά μας. Δυστυχώς η κυβέρνηση Χριστόφια δείχνει συνεχώς την αδυναμία της και την έλλειψη αποφασιστικότητας με αποτέλεσμα η τουρκική πλευρά να το εκμεταλλεύεται στο έπακρο.
*Ο Θεόδωρος Ευθυμίου είναι Γραμματέας Τύπου, Μέλος Πολιτικού Γραφείου Ευρωπαϊκού Κόμματος.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/09/blog-post_5613.html#ixzz0zigZkTWT
