"Μπλόκο» στη φοροαποφυγή που διαπράττεται από επιχειρήσεις που συναλλάσσονται με χώρες στις οποίες ισχύει προνομιακό φορολογικό καθεστώς επιχειρεί η κυβέρνηση μέσα από τον στενότερο έλεγχο των συναλλαγών αυτών.
Σύμφωνα με διάταξη που συμπεριελήφθη στο νομοσχέδιο για τις ρυθμίσεις των ληξιπρόθεσμων προς το Δημόσιο οφειλών, οι δαπάνες που καταβάλλουν οι ελληνικές επιχειρήσεις σε εταιρείες που εδρεύουν στα κράτη αυτής της κατηγορίας δεν θα αναγνωρίζονται ως εκπιπτόμενες από τα ακαθάριστα έσοδα και θα υπόκεινται σε παρακράτηση φόρου 26% μέχρις ότου αποδειχτεί ότι πρόκειται για πραγματικές και όχι εικονικές συναλλαγές.
Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο επιχειρείται ο έλεγχος των εν λόγω συναλλαγών αναμένεται να προκαλέσει σοβαρά γραφειοκρατικά εμπόδια και προβλήματα ρευστότητας σε χιλιάδες επιχειρήσεις που συναλλάσσονται «υγιώς» και νόμιμα με τις συγκεκριμένες χώρες, καθώς είναι δύσκολος ο εντοπισμός και ο διαχωρισμός των παράνομων που έχουν κάνει «φάμπρικα» τη φοροαποφυγή μέσω «τριγωνικών» συναλλαγών.
Η συγκεκριμένη ρύθμιση -εάν τελικώς δεν αποσυρθεί υπό την πίεση των έντονων αντιδράσεων παραγωγικών φορέων του τόπου- σε κάθε περίπτωση θα επηρεάσει τη δραστηριότητα των εγχώριων επιχειρήσεων οι οποίες πραγματοποιούν συναλλαγές με άλλες εταιρείες που εδρεύουν στην Αλβανία, τη Βουλγαρία, την Κύπρο, την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ), το Μαυροβούνιο, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, την Ιρλανδία, το Κατάρ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Οι προαναφερθείσες χώρες έχουν πολύ χαμηλούς συντελεστές φόρου για τα επιχειρηματικά κέρδη και θεωρούνται «κράτη με προνομιακό φορολογικό καθεστώς».
Η διάταξη
Οπως ορίζει το άρθρο 21 του νομοσχεδίου για τα ληξιπρόθεσμα, όποια ελληνική επιχείρηση εμφανίζει στα βιβλία της ποσά δαπανών τα οποία καταβλήθηκαν σε επιχείρηση που εδρεύει σε χώρα «μη συνεργάσιμη φορολογικά» (υπό την έννοια ότι δεν έχει υπογράψει με τη χώρα μας και με τουλάχιστον 12 άλλα κράτη σύμβαση διοικητικής συνδρομής στον φορολογικό τομέα) ή σε χώρα με «προνομιακό φορολογικό καθεστώς», στην οποία ο συντελεστής εταιρικού φόρου είναι χαμηλότερος από 13%, θα υποχρεώνεται να πληρώνει φόρο 26% επί των δαπανών της αυτών και μόνο εφόσον αποδείξει ότι πρόκειται περί πραγματικών συναλλαγών θα δικαιούται να πάρει πίσω τον καταβληθέντα φόρο.
Ουσιαστικά, οι δαπάνες αυτές δεν θα αναγνωρίζονται ως εκπιπτόμενες μέχρις ότου η επιχείρηση αποδείξει, στο πλαίσιο φορολογικού ελέγχου, ότι οι συναλλαγές ήταν πραγματικές και δεν είχαν στόχο τη φοροαποφυγή.
Εφόσον, εντός δωδεκαμήνου από τη συναλλαγή, ο φορολογούμενος αποδείξει ότι πρόκειται περί συνήθους συναλλαγής σε τρέχουσες τιμές αγοράς, θα επιστρέφεται αζημίως για το Δημόσιο ο παρακρατηθείς φόρος 26% στον φορολογούμενο.
Υπόμνημα ΣΕΒ
Με αναλυτικό υπόμνημά του στην αναπληρώτρια υπουργό Οικονομικών Νάντια Βαλαβάνη, ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι πολλές ελληνικές ναυτιλιακές, εξαγωγικές, εισαγωγικές και άλλες μεγάλες επιχειρήσεις θα πρέπει να καταβάλλουν παρακρατούμενο φόρο, τα ποσά του οποίου είναι σημαντικά, δεδομένης της φύσης των δαπανών τους (ναύλοι, πρώτες ύλες, καύσιμα κ.λπ.).
Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τη μεγάλη χρονική διάρκεια που τυχόν θα απαιτηθεί για την απόδειξη της αυθεντικότητας των συναλλαγών θα επιτείνει τις συνθήκες χρηματοπιστωτικής ασφυξίας που αντιμετωπίζουν σήμερα οι επιχειρήσεις λόγω έλλειψης ρευστότητας.
Ο ΣΕΒ, καταλήγοντας, ζητά την απάλειψη των επίμαχων ρυθμίσεων «για να μην επιδεινωθεί περαιτέρω η ήδη χαμηλή ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων».
http://www.efsyn.gr/arthro/mploko-stis-trigonikes-synallages
