Συντάκτης:
Αλέξανδρος Μαυρικάκης Οικονομολόγος - Μsc Διοίκηση Μονάδων Υγείας
Η τραγική κατάσταση στην οποία η χώρα έχει περιέλθει, τα αδιέξοδα της πολιτικής που εφαρμόζεται αλλά και η άρνηση παραδοχής των νέων μέτρων που η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να λάβει, οδήγησαν εδώ και καιρό τη Ν.Δ. στην εφαρμογή σχεδίου δημιουργίας μιας στρατηγικής φόβου και ανασφάλειας, με στόχο τους πολίτες και σκοπό την υφαρπαγή ψήφων στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές. Η στρατηγική αυτή εγκαινιάστηκε με τον πλέον επίσημο τρόπο από τον απερχόμενο πρωθυπουργό.
Η Ν.Δ. επενδύει στον φόβο δαιμονοποιώντας τον αντίπαλο, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ, με το αφήγημα πως μονάχα ο Σαμαράς είναι ικανός να σώσει τη χώρα από τον όλεθρο των μνημονίων. Μονάχα η Ν.Δ. μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε διέξοδο από το αδιέξοδο που έχει περιέλθει, εφαρμόζοντας όμως την ίδια πολιτική, διατηρώντας το ίδιο περιβάλλον και διασώζοντας τους ίδιους μηχανισμούς αναπαραγωγής της εξουσίας. Ο ψηφοφόρος πρέπει να φοβηθεί την αλλαγή της κυβέρνησης και κατά συνέπεια της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Συνακόλουθα, να αναπτύξει το αίσθημα της ανασφάλειας υπό το κράτος της επιδιωκόμενης ψυχολογικής βίας ή να ανασύρει συμπεριφορές νομιμοφροσύνης ή να συμπεριφερθεί ως συνετός νοικοκύρης. Δηλαδή να αναρωτηθεί για τη διατήρηση της σύνταξής του, τη δυνατότητα καταβολής του μισθού του (αν είναι εργαζόμενος), την ασφάλεια των τραπεζικών καταθέσεών του. Το επικοινωνιακό επιτελείο προσπαθεί να πείσει πως μονάχα η σημερινή κυβέρνηση είναι ικανή να προστατέψει τα εισοδήματα των πολιτών και να εγγυηθεί πως δεν θα έρθουν χειρότερες ημέρες. Ο χειμαζόμενος κόσμος πρέπει να παραβλέψει την τραγωδία που υφίσταται και οφείλει να αποδεχτεί πως την εξουσία πρέπει να την κατέχουν αυτοί που γνωρίζουν από υψηλή πολιτική, έχουν εμπειρία στις διαπραγματεύσεις και σε κάθε περίπτωση αποτελούν γνωστά πρόσωπα στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Ο ψηφοφόρος ωθείται να λειτουργήσει ανορθολογικά, δηλαδή να φοβηθεί και να οδηγηθεί στην υποταγή και στην κατευθυνόμενη ψήφο.
Ο πρόεδρος της «Revlon», όταν τον ρώτησαν τι προϊόντα πουλάει η εταιρεία του, απάντησε: «Στο εργοστάσιο παράγουμε καλλυντικά και στα καταστήματα πουλάμε ελπίδα»(1). Παραφράζοντας την απάντηση του προέδρου, μπορούμε να πούμε πως η Ν.Δ. «στο κομματικό εργοστάσιο παράγει μνημόνια και στα τηλεοπτικά καταστήματα πουλάει φόβο». Με τη στρατηγική αυτή προσδοκούν να χειραγωγήσουν τον ψηφοφόρο, χωρίς να αφήνουν στον πολίτη περιθώρια σκέψης για τα αίτια που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, προτείνοντας ένα μέλλον που θα καθορίζεται από τους ίδιους «δοκιμασμένους» μηχανισμούς εξουσίας, τους ίδιους δοκησίσοφους πολιτικούς και την ίδια «υποτακτική» πολιτική πρακτική. Αγνοώντας τον εφιάλτη της ανέχειας και της παρακμής σχεδιάζουν σε κομματικά υπόγεια την παραμονή τους στην εξουσία, χωρίς να ορρωδούν και χωρίς να κάνουν την ελάχιστη αυτοκριτική ανάμεσα στα φληναφήματα και τις αδολεσχίες που πολλάκις κάποιοι εκστομίζουν. Ασφαλώς όλοι αυτοί που πασχίζουν για να σώσουν τη χώρα διάγουν μια δύσκολη ζωή, όπως δηλώνουν, και θα ήταν ευτυχείς να παραχωρούσαν την εξουσία. Ομως υπάρχει ο κίνδυνος ο λαός να πάρει στραβές αποφάσεις(2).
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αποδομήσει τη στρατηγική του φόβου χωρίς ιδιαίτερες αναφορές στο παρελθόν και στα αίτια που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία, τον πληθυσμό στη φτώχεια και την ανεργία και τους νέους στη μετανάστευση. Εξάλλου όποια πληροφορία ήταν να λάβει ο πληθυσμός για τη χρεοκοπία της χώρας και τα αίτια που την οδήγησαν στην τραγωδία αυτή, την έχει λάβει και την έχει αποκωδικοποιήσει. Ενδιαφέρθηκε όσο ενδιαφέρθηκε για «τις δημόσιες υποθέσεις αλλά είναι βυθισμένος στις ιδιωτικές»(3). Εχει βιώσει με τον πιο επώδυνο και απάνθρωπο τρόπο στην καθημερινή ζωή του την ανεργία, την ανέχεια και την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους και έχει ανάγκη να πιστέψει σε ένα καλύτερο αύριο. Κωπηλατώντας στα αμπάρια της γαλέρας το μόνο που σκέφτεται είναι η απελευθέρωσή του. Στην αντιπαράθεση της στρατηγικής του φόβου ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μιλήσει για το μέλλον και να αντιπαραταχθεί με τη στρατηγική του κύρους. Με προτάσεις για μια νέα διακυβέρνηση με διαφάνεια, ήθος και αξιοπρέπεια. Με σχέδιο διαπραγμάτευσης του χρέους και των υποχρεώσεων της χώρας. Με κινητοποίηση των υγιών παραγωγικών δυνάμεων της χώρας και με την αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού. Με όραμα κοινωνικής μεταρρύθμισης.
- P. Cotler, Marketing management, σελ. 94, Interbooks.
- Τ. Οργουελ, Η φάρμα των ζώων, Γράμματα.
- Lippmann, Κοινή Γνώμη, Κάλβος.
http://www.efsyn.gr/arthro/poleitai-fovos
