Στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, αλλά και σ΄ όλα σχεδόν τα Ευρωπαϊκά Κοινοβούλια, υπάρχει τα τελευταία χρόνια έντονος προβληματισμός και ανησυχία για το ρόλο των Μ.Μ.Ε. στον ευρωπαϊκό χώρο. Σε πλείστες περιπτώσεις, τα Μ.Μ.Ε., ιδιαίτερα τα ηλεκτρονικά, καθορίζουν τα θέματα προς συζήτηση, μονοπωλούν το δημόσιο διάλογο, συχνά επηρεάζουν καθοριστικά τη διαδικασία λήψης κομματικών αποφάσεων, καθώς επίσης και την επιλογή πολιτικών ηγετών. Πρόσθετα, δεν είναι καθόλου σπάνιες οι περιπτώσεις που τα Μ.Μ.Ε. αναλαμβάνουν ρόλο κριτή, ως προς τι είναι ορθό και αποδεκτό και τι δεν είναι.
Οι αποφάσεις αυτών που διοικούν τα Μ.Μ.Ε. κατά κανόνα λαμβάνονται παρασκηνιακά, χωρίς καμιάν απολύτως διαφάνεια. Όμως κάθε πράξη ή ενέργεια που επηρεάζει τα πολιτικά δρώμενα και η οποία λαμβάνεται χωρίς διαφάνεια αποτελεί κίνδυνο για τη δημοκρατία (βλέπε ψήφισμα 1547 της ΚΣΣΕ)
Λόγω της συμπεριφοράς αυτών που τα διοικούν, τα Μ.Μ.Ε. προβαίνουν και σε μια σειρά από καταχρηστικές ενέργειες, οι οποίες περιλαμβάνουν την επιλεκτική προβολή ειδήσεων ή προσώπων, μεγαλοποίηση γεγονότων ή καταστάσεων, την παραπληροφόρηση ή την απόκρυψη των πραγματικών γεγονότων. Όλα αυτά γίνονται με στόχο και σκοπό τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης ή για την ιδιοτελή εξυπηρέτηση συγκεκριμένων κομματικών ή οικονομικών συμφερόντων.
Στη Κύπρο, όπως όλοι γνωρίζουμε, παρουσιάζονται παρόμοια φαινόμενα. Εντούτοις, ο δημόσιος διάλογος γύρω από το πολύ σημαντικό αυτό θέμα είναι υποτυπώδης, έως ανύπαρκτος. Υπάρχει τέτοια διαπλοκή μεταξύ πολιτικών και ιδιοκτητών των Μ.Μ.Ε., ιδιαίτερα των ηλεκτρονικών, που εμποδίζει και πνίγει στη γένεσή της οποιαδήποτε προσπάθεια συζήτησης του θέματος. Ιδιαίτερα ασπόνδυλοι στέκουν ενώπιον των ιδιοκτητών των Μ.Μ.Ε. όσοι φιλοδοξούν να αναρριχηθούν στο ύπατο αξίωμα του τόπου, αυτό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Σχεδόν όλοι κάνουν υποκλίσεις στους καναλάρχες και οι επιθυμίες των τελευταίων τυγχάνουν κατά κανόνα άμεσης ανταπόκρισης, ως να πρόκειται για διαταγές από κάποια ανώτερη δύναμη.
Ο πνευματικός κόσμος, οι πανεπιστημιακοί και γενικά όσοι θα μπορούσαν να προτείνουν κάποιες βελτιωτικές προτάσεις παρακολουθούν αμέτοχοι τα τεκταινόμενα. Οι τίμιοι πολιτικοί, και υπάρχουν αρκετοί, σ’ όλους τους κομματικούς χώρους, νιώθουν αδύναμοι να αντιδράσουν αποτελεσματικά και έτσι η κατάσταση συνεχίζει να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.
Μοναδική ελπίδα η αφύπνιση της κοινής γνώμης, να αποβάλει ο κόσμος τη νοοτροπία του «ωχ αδερφέ» και να απαιτήσει επιτακτικά τον τερματισμό της διαπλοκής. Να αξιώσει διαφάνεια στις σχέσεις καναλαρχών και πολιτικών. Ο ακρογωνιαίος λίθος της σύγχρονης δημοκρατίας είναι τα Μ.Μ.Ε. Αρκεί να λειτουργούν ελεύθερα, πολυφωνικά και δημοκρατικά.
06/07/2010
Με τον Χρήστο Πουργουρίδη
http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/283299
