Το 1991 στις 2 Δεκεμβρίου ο Άγιος γέροντας Πορφύριος εκοιμήθη, ανεχώρησε από αυτόν τον ψεύτικο κόσμο για τα ουράνια.
Λίγες ημέρες πριν φύγει από αυτόν τον μάταιο κόσμο, εφανέρωσε σε έναν αδελφό της συνοδείας:
- «… ο Σταυρός μου είναι πάρα πολύ βαρύς».
Σ’ αυτόν τον μοναχό και αδελφό μου, έδωσε ο γέροντας την εντολή και ευλογία να ετοιμάσει τον τάφο του.
Όταν μεταφέραμε τον Άγιο Πορφύριο στο νεκροκρέβατο από τον Άγιο Γεώργιο στο Κυριακό για την εξώδιο ακολουθία του, ο πνευματικός αδελφός μου, που ήταν ένας εκ των τεσσάρων μοναχών που τον κουβαλούσαν, μου είπε εμπιστευτικά μετά, ότι δεν μπορούσε να αντέξει το βάρος από τη μεριά που κρατούσε τον γέροντα.
Ένιωθε ὀτι θα του έπεφτε κάτω, ενθυμούμενος αυτό που του είχε πει πριν, ότι ο Σταυρός που κουβαλά ο Άγιος είναι πολύ βαρύς.
Μετά από αυτό το γεγονός πήρα κι εγώ την επιβεβαίωση για ένα όνειρο που έζησα με τον Άγιο Πορφὐριο εν ζωή.
Είδα τον Άγιο Πορφύριο στο ναό της Μεταμορφώσεως στο Μήλεσι, ακόμη πριν γίνει ο Ναός, να ευρίσκεται μπροστά στην Αγία Τράπεζα προσευχόμενος ή λειτουργών.
Ενά μιση μέτρο δίπλα και εκ δεξιών του στεκόμουν εγώ. Μπροστά μας δεξιά ήταν ένας όρθιος Σταυρός περίπου 6 μέτρα ύψος.
Ενθυμούμαι ακριβώς το πώς ήταν σε διαστάσεις και ότι ήταν πολύ απλός. Μου έδωσε εντολή να τον πάρω και να τον φέρω κοντά του.
Απόρησα πώς θα καταφέρω να τον σηκώσω; Όμως έκανα υπακοή, τον σήκωσα και μετά βίας τον έφερα δίπλα του, νιώθοντας ότι θα μου πέσει από το βάρος.
Εκείνη τη στιγμή μου είπε να τον αφήσω. Τότε τον πήρε ο ίδιος στους ώμους του και έκανε την είσοδο με το Σταυρό από το βόρειο κλήτος κι εγώ ακολουθούσα από πίσω ακριβώς.
Απορούσα πώς σηκώνει τέτοιο βαρύ Σταυρό. Μας ακολουθούσαν και άλλοι από πίσω, χωρίς να μπορώ να τους δω ποιοι είναι.
Όταν διέσχισε όλη την εκκλησία μέχρι το πίσω μέρος και έστριψε προς την ωραία πύλη, φθάνοντας κάτω από τον τρούλο ακριβώς, εναπόθεσε κάτω τον Σταυρό και τότε εχάθη από μπροστά μου.
Απορώντας εκείνη τη στιγμή για το τι πρέπει να γίνει, αυτοί που ερχόντουσαν από πίσω και δεν τους έβλεπα μου είπαν μυστικώ τω τρόπω, να πάρω αυτό το Σταυρό και να συνεχίσω την πορεία του μέχρι μέσα στο Ιερό.
Τότε ένιωσα χαρά και δύναμη, ότι μπορώ τώρα να σηκώσω αυτό το Σταυρό. Όταν γονάτισα ευλαβικά για να τον πάρω, τότε ξύπνησα.
Ήταν και για μένα μία απάντηση στο τέλος της ζωής του και μία επιβεβαίωση για το πόσο βαρύ Σταυρό σήκωνε ο Άγιος.
Πόσο ομοίαζε στον Απόστολο Παύλο!!! «ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι᾿ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ» (Γαλ. 6,14)
Όταν ο Άγιος Πορφύριος εκοιμήθη εν Κυρίω, ολοκληρωνόταν και ο τρούλος στο Μοναστήρι του στο Μήλεσι…
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Ιερομόναχος Γεώργιος – Δικαίος Ι.Σ. Αγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων Αγίου Όρους
