Η χρυσή Ολυμπιονίκης δηλώνει περήφανη που «από τα 12, καμία δυσκολία δε με πτόησε, καμία σκοπιμότητα για παρεμπόδιση των προσπαθειών μου και καμία κλειστή πόρτα σε κάποια σπάνια έκκληση βοήθειας δεν με έριξε κάτω» - «Ο πατέρας μου ήταν, είναι και θα είναι ο προστάτης μου»
Λίγες ώρες μετά την θριαμβευτική επιστροφή της από το Ρίο, όπου έγινε η πρώτη Ελληνίδα που κατακτά δύο μετάλλια στους ίδιους Ολυμπιακούς Αγώνες η Άννα Κορακάκη έκανε έναν σύντομο απολογισμό κι απηύθυνε το δικό της ευχαριστώ σ’ αυτούς που την στήριξαν μέσω του προσωπικού τους λογαριασμού στο Instagram.Αναλυτικά όσα έγραψε η δις Ολυμπιονίκης του Ρίο: «Το όνειρο της ζωής μου, το παιδικό μου όνειρο, έγινε πραγματικότητα στις 7 Αυγούστου. Έγινα Ολυμπιονίκης στην πρώτη μου συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες! Κατέκτησα το πρώτο μου ολυμπιακό, χάλκινο μετάλλιο, στο αεροβόλο πιστόλι.
Πριν προλάβω να το συνειδητοποιήσω, μόλις δύο μέρες αργότερα, έγινα η πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια που κερδίζει δύο ολυμπιακά μετάλλια, αφού κατέκτησα και το χρυσό στο πιστόλι σπορ!!! Νιώθω πρώτα απ' όλα ευτυχισμένη που κατάφερα μέσω αυτού που αγαπώ όσο τίποτα άλλο να κάνω, να κάνω χαρούμενους τους Έλληνες στην χώρα μου και τους Έλληνες όλου του κόσμου!
Νιώθω δέος που ακούστηκε ο εθνικός μας ύμνος και καμαρώσαμε τη σημαία της χώρας μας στον μεσαίο ιστό!
Νιώθω περήφανη που -από τα δώδεκα- καμία δυσκολία δε με πτόησε, καμία σκοπιμότητα για παρεμπόδιση των προσπαθειών μου και καμία κλειστή πόρτα σε κάποια σπάνια έκκληση βοήθειας δεν με έριξε κάτω. Κάθε εμπόδιο στο δρόμο μου με έκανε να δουλεύω ακόμη πιο σκληρά, με περισσότερο πείσμα, επιμονή και θέληση.
Νιώθω δικαιωμένη που ο συνεχής αγώνας της οικογένειας μου, συλλογικά, δικαιώθηκε.
Θέλω να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου την οικογένειά μου για τη διαρκή στήριξη κι αγάπη, όλους τους φίλους μου και τον καλύτερο πατέρα και προπονητή, Τάσο Κορακάκη που μου έμαθε να αγωνίζομαι και να παλεύω διαρκώς, τόσο στο σκοπευτήριο, όσο και στη ζωή.
Τον ευχαριστώ που πίστευε σε 'μένα ακόμη κι όταν εγώ ή ίδια δεν πίστευα στον εαυτό και τις δυνάμεις μου. Τον ευχαριστώ που ήταν, είναι και θα είναι για πάντα ο προστάτης μου. Γιατί... χρειάζεται κάποιος δυνατός για να κάνει κάποιον δυνατό.
Τέλος, θέλω να συγχαρώ όλα τα παιδιά που ήδη αγωνίστηκαν στο Ρίο, τόσο για την προσπάθεια, όσο και τα αποτελέσματά τους και να ευχηθώ από καρδιάς καλή επιτυχία σε όλους όσοι αγωνίζονται! Οι σκέψεις μου είναι μαζί τους!»
http://www.protothema.gr/olubiakoi-agones-2016/arthro-olubiakoi-agones-/602839/-anna-korakaki-to-oneiro-mou-pragmatikotita/
