Την ανησυχία του για τρέχουσες εξελίξεις γύρω από την πατρίδα μας εκφράζει στην Ποιμαντορική του Εγκύκλιο για την Εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Θεόκλητος.
Αναφέρει χαρακτηριστικά:
Προς τον Ιερό Κλήρο,
τις Μοναστικές Αδελφότητες
και τον ευσεβή λαό
της Μητροπολιτικής περιφερείας μας.
Αγαπητοί μου.
τις Μοναστικές Αδελφότητες
και τον ευσεβή λαό
της Μητροπολιτικής περιφερείας μας.
Αγαπητοί μου.
ΕΝΑ διαρκές παρόν χαρακτηρίζει όλα τα γεγονότα του σχεδίου της θείας οικονομίας για την σωτηρία του ανθρώπου. Κι αυτό γίνεται επειδή τα γεγονότα αυτά έχουν σχέσι με τον αιώνιο Θεό, ο οποίος ζη μονίμως ένα διαρκές ΣΗΜΕΡΑ. Γιαυτό και σαυτές τις εορτές η Εκκλησία μας άρχεται της πανηγύρεως με την λέξι ΣΗΜΕΡΟΝ. σαν να γίνεται το γεγονός αυτό ΣΗΜΕΡΑ.
ΣΗΜΕΡΑ λοιπόν, ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, η Εκκλησία τιμά το «Κεφάλαιον της σωτηρίας ημών». Κεφάλαιον σημαίνει, ότι ΣΗΜΕΡΑ γράφτηκε η Επικεφαλίδα, γράφτηκε η πρώτη γραμμή του πιο υπέροχου κειμένου στην παγκόσμια ιστορία. Άρχισε πλέον να φανερώνεται το «από αιώνων μυστήριον». Αυτό προχωρούσε μεν, αλλά κρατιούνταν «σεσιγημένο, κρυμμένο στη σιωπή».
ΣΗΜΕΡΑ με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου Μαρίας άρχισε να εμφανίζεται. Ποιο ήταν το μυστικό αυτό; Ότι «ο Τιός του Θεού γίνεται Τιός της Παρθένου». Ο δημιουργικός αυτός λόγος ήταν προφητευμένος από τον προφήτη Ησαία από τον 8ο προ Φριστού αιώνα. Οι Δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης που τον διάβαζαν, η θα απορούσαν η θα αμφέβαλλαν η ένα ερωτηματικό θα ανέβαινε στον λογισμό και στα χείλη τους. «Μα είναι δυνατόν να γεννήση η Παρθένος; Μπορούν να γίνουν αυτά που δεν γίνονται;». «Όπου όμως βούλεται ο Θεός, νικάται φύσεως τάξις». Λέγει μάλιστα η παράδοσι, ότι, όταν μετέφραζαν οι Εβδομήκοντα στην Αλεξάνδρεια, περίπου το 280 π.Χ., την Παλαιά Διαθήκη από τα Εβραϊκά στα Ελληνικά, ο Συμεών που μετέφραζε το χωρίο αυτό του Ησαΐα χαμογέλασε και είπε φωναχτά την αμφιβολία του λογισμού του. «Μα μπορεί η Παρθένος να γεννήση;» Τότε, παραδίδεται, ότι έλαβε και «τον χρησμό από το άγιον Πνεύμα, ότι δεν θα πεθάνη, μέχρι να ιδή τον Χριστόν Κυρίου» (Λουκά 2,26).
ΣΗΜΕΡΑ με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου Μαρίας άρχισε να εμφανίζεται. Ποιο ήταν το μυστικό αυτό; Ότι «ο Τιός του Θεού γίνεται Τιός της Παρθένου». Ο δημιουργικός αυτός λόγος ήταν προφητευμένος από τον προφήτη Ησαία από τον 8ο προ Φριστού αιώνα. Οι Δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης που τον διάβαζαν, η θα απορούσαν η θα αμφέβαλλαν η ένα ερωτηματικό θα ανέβαινε στον λογισμό και στα χείλη τους. «Μα είναι δυνατόν να γεννήση η Παρθένος; Μπορούν να γίνουν αυτά που δεν γίνονται;». «Όπου όμως βούλεται ο Θεός, νικάται φύσεως τάξις». Λέγει μάλιστα η παράδοσι, ότι, όταν μετέφραζαν οι Εβδομήκοντα στην Αλεξάνδρεια, περίπου το 280 π.Χ., την Παλαιά Διαθήκη από τα Εβραϊκά στα Ελληνικά, ο Συμεών που μετέφραζε το χωρίο αυτό του Ησαΐα χαμογέλασε και είπε φωναχτά την αμφιβολία του λογισμού του. «Μα μπορεί η Παρθένος να γεννήση;» Τότε, παραδίδεται, ότι έλαβε και «τον χρησμό από το άγιον Πνεύμα, ότι δεν θα πεθάνη, μέχρι να ιδή τον Χριστόν Κυρίου» (Λουκά 2,26).
«Στο μυστήριο τούτο δεν ήταν μόνο για τους ανθρώπους ακατανόητο, αλλά ήταν και για τους Αγγέλους και για τους Αρχαγγέλους. Όταν πολύ ανθρώπινα ρώτησε η Παρθένος «και πως θα γίνη αυτό, αφού δεν γνωρίζω άνδρα;», ο ευαγγελίζων Αρχάγγελος δεν εξήγησε, αλλά κατέφυγε στην παντοδύναμη λύσι του Παντοδύναμου Κυρίου του. «Πνεύμα άγιο θα έλθη σε σένα και δύναμι του Υψίστου θα σε επισκιάση».
ΣΗΜΕΡΑ άρχισε να κυλάη μέσα στην ιστορία το λιθαράκι του προφήτη Δανιήλ, που ξεκόπηκε από το βουνό χωρίς επέμβασι ανθρώπου. Έρχεται να παραμερίση όλους τους χρυσούς και δυνατούς της γης. Σελικά όλοι θα γίνουν σαν την λεπτή σκόνι του αλωνιού και το Λιθαράκι θα αυξηθή σε Όρος Μέγα. Και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος. Αυτός θα είναι Σωτήρας και μέγας. «Θα είναι θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ισχυρός, κι ας λέγουν τόσα μειωτικά για τον Φριστό οι αυτόκλητοι μάρτυρες του Ιεχωβά. Θα είναι εξουσιαστής, άρχοντας της ειρήνης και πατέρας της μελλούσης ζωής» (Ησ 9,6).
ΣΗΜΕΡΑ αγαπητοί μου, δικαιούμαστε να βοήσουμε προς την Παρθενομήτορα μετά του Αρχαγγέλου, «Κεχαριτωμένη χαίρε, μετά σού ο Κύριος, ο παρέχων τω κόσμω το μέγα έλεος».
ΣΗΜΕΡΑ αγαπητοί μου, δικαιούμαστε να βοήσουμε προς την Παρθενομήτορα μετά του Αρχαγγέλου, «Κεχαριτωμένη χαίρε, μετά σού ο Κύριος, ο παρέχων τω κόσμω το μέγα έλεος».
ΟΜΩΣ, κοντά σε τούτο το παγκόσμιο ΣΗΜΕΡΑ του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου υποχρεούμαστε να μνημονεύσουμε και έναν άλλον Ευαγγελισμό. Κι αυτός είναι της αγαπημένης μας πατρίδος, της Ελλάδος.
ΣΗΜΕΡΑ, αυτήν την ειδικώτατη μέρα της παγκόσμιας χαράς, διάλεξε η βούλησι του Θεού να αρχίση η Ελευθερία της πατρίδος μας από μισητή σκλαβιά τεσσάρων αιώνων, η δε Μακεδονία μας από σκλαβιά πέντε αιώνων.
Διακόνησαν αυτήν την αγία υπόθεσι της Ελευθερίας Έλληνες όλων των τάξεων. Αρχής γενομένης από τον απλό λαό τον πάντοτε ανώνυμο. Στήθηκε μεγαλοπρεπής πυραμίδα με εκατόμβες αγνών σφαγίων. Νεομάρτυρες ψάλλοντες το Φριστός Ανέστη. Μοναχοί, ιερείς, επίσκοποι και Πατριάρχες. Κάποιοι θα μπορούσαν να διαφύγουν, αλλά δεν κινήθηκαν από το χρέος τους. Η κλειστή μεσαία Πύλη των Πατριαρχείων μέχρι σήμερα βοά, σε πείσμα όσων προσπαθούν να σπιλώσουν το πρόσωπο του μαρτυρικού Γρηγορίου. Μαρτύρησαν και θυσιάστηκαν όλοι τους με πίστι στον Σταυρό και κάμνοντας Σάμα στον Σωτήρα Χριστό δυστυχώς ανεκπλήρωτο μέχρι σήμερα.
ΣΗΜΕΡΑ, αυτήν την ειδικώτατη μέρα της παγκόσμιας χαράς, διάλεξε η βούλησι του Θεού να αρχίση η Ελευθερία της πατρίδος μας από μισητή σκλαβιά τεσσάρων αιώνων, η δε Μακεδονία μας από σκλαβιά πέντε αιώνων.
Διακόνησαν αυτήν την αγία υπόθεσι της Ελευθερίας Έλληνες όλων των τάξεων. Αρχής γενομένης από τον απλό λαό τον πάντοτε ανώνυμο. Στήθηκε μεγαλοπρεπής πυραμίδα με εκατόμβες αγνών σφαγίων. Νεομάρτυρες ψάλλοντες το Φριστός Ανέστη. Μοναχοί, ιερείς, επίσκοποι και Πατριάρχες. Κάποιοι θα μπορούσαν να διαφύγουν, αλλά δεν κινήθηκαν από το χρέος τους. Η κλειστή μεσαία Πύλη των Πατριαρχείων μέχρι σήμερα βοά, σε πείσμα όσων προσπαθούν να σπιλώσουν το πρόσωπο του μαρτυρικού Γρηγορίου. Μαρτύρησαν και θυσιάστηκαν όλοι τους με πίστι στον Σταυρό και κάμνοντας Σάμα στον Σωτήρα Χριστό δυστυχώς ανεκπλήρωτο μέχρι σήμερα.
Αγαπητοί μου.
Οι γραπτές σαν συναξάρια ομολογίες των αγωνιστών του ’21 δείχνουν την ακράδαντη πίστι τους στον Θεό. Δείχνουν, ότι ο αγώνας των Ελλήνων δεν είχε κανένα κοινό σημείο με τις διαφωτισμένες επαναστάσεις της Ευρώπης, που κατέληξαν σε κυριαρχία της αθείας.
Λίγα δείγματα μόνο παραθέτουμε από τα υπέροχα απομνημονεύματά τους. Για να θαυμάσουμε, αλλά και να φρονηματισθούμε στο δαιμονικό σήμερα. Αυτό που ζούμε στην πατρίδα μας σήμερα με κυβερνήτες καταγόμενους από το φεγγάρι, η «τζίτζιλε φίτζιλε, ζυμάρια της Ευρώπης, που προσπαθούν να αφανίσουν την πατρίδα από ηθική και από αρετή και πατριωτισμόν» κατά τον Μακρυγιάννη.
Οι γραπτές σαν συναξάρια ομολογίες των αγωνιστών του ’21 δείχνουν την ακράδαντη πίστι τους στον Θεό. Δείχνουν, ότι ο αγώνας των Ελλήνων δεν είχε κανένα κοινό σημείο με τις διαφωτισμένες επαναστάσεις της Ευρώπης, που κατέληξαν σε κυριαρχία της αθείας.
Λίγα δείγματα μόνο παραθέτουμε από τα υπέροχα απομνημονεύματά τους. Για να θαυμάσουμε, αλλά και να φρονηματισθούμε στο δαιμονικό σήμερα. Αυτό που ζούμε στην πατρίδα μας σήμερα με κυβερνήτες καταγόμενους από το φεγγάρι, η «τζίτζιλε φίτζιλε, ζυμάρια της Ευρώπης, που προσπαθούν να αφανίσουν την πατρίδα από ηθική και από αρετή και πατριωτισμόν» κατά τον Μακρυγιάννη.
Γράφει ο αγνός Μακρυγιάννης. «Τότε οι Έλληνες ορκίστηκαν να δουλέψουν διά θρησκεία και πατρίδα και δεν τους κόλλαγε μολύβι, ούτε σπαθί». «Κι ο περίφημος γενναίος Διάκος, αφού τελείωσε τα βόλια, καταπληγωμένον και μισοσκοτωμένον τον έλαβαν οι Τούρκοι και τον παλούκωσαν. Στην θέσιν οπού επέθανες εσύ, Λεωνίδα, με τους τρακόσους σου, πέθαναν κι αυτείνοι διά την θρησκείαν και πατρίδα». «Τότε δουλεύαμε απαθείς ως αδελφοί διά την θρησκείαν, διά την πατρίδα». «Εις τους Μύλους ήρθε ο Ντερινύς να με δη. Μου λέγει. Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσες είναι αδύνατες. Τι πόλεμον θα κάνετε; Του λέγω, είναι αδύνατες οι θέσες κι εμείς, όμως είναι δυνατός ο Θεός, οπού μας προστατεύει. Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του εχθρού, παρηγοριώμαστε μ’ έναν τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Κι όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν».
Αγαπητοί μου. Με τα λόγια του ήρωα Μακρυγιάννη κλείνω τον παρόντα λόγο υπογραμμίζοντας τα τελευταία. Μας χρειάζονται, για να αντλήσουμε την ελπίδα, που χρειαζόμαστε. Δυστυχώς είναι φανερό, ότι όλα τα θηρία πολεμούν να διαλύσουν την Ορθόδοξη Ελλάδα. Όμως παραμένη και η αγία Ορθόδοξη μαγιά μας. Αυτήν έφερε ο φιλάνθρωπος Κύριός μας για την σωτηρία του ανθρώπινου γένους. Αυτήν την μαγιά είχαν και οι αείμνηστοι πρόγονοί μας. Αυτήν έχουμε ιερό χρέος να κληρονομήσουμε και στα παιδιά μας. Για να αντέξουν στον συνασπισμό όλων των δαιμονικών δυνάμεων του καιρού μας. Με την βοήθεια του Θεού. ΑΜΗΝ.
Μετά πατρικών ευχών
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο Φλωρίνης, Πρεσπών & Εορδαίας
ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ
† Ο Φλωρίνης, Πρεσπών & Εορδαίας
ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ
