Ο Στέλιος Καζαντζίδης πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου του 2001, σαν χθες, σε ηλικία 70 ετών, έπειτα από επίπονη και φοβερή ασθένεια που τον βασάνισε στην τελευταία φάση του βίου του.
Αν και εκείνες τις ημέρες ο κόσμος ήταν συγκλονισμένος από τα χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 στις ΗΠΑ, εν τούτοις η είδηση του θανάτου του μεγάλου ερμηνευτή της ελληνικής λαϊκής ψυχής συγκλόνισε σύμπαντα τον ελληνισμό!... Αντί άλλου αφιερώματος, ως μνημόσυνο, παραθέτουμε εδώ ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο «Στέλιος Καζαντζίδης», το οποίο εξέδωσε λίγες μέρες πριν από τον θάνατο του τραγουδιστή ο φίλος και κουμπάρος του, γνωστός δημοσιογράφος Κυριάκος Διακογιάννης (από τις εκδόσεις «Κάκτος» του αειμνήστου Οδυσσέα Χατζόπουλου):
«Ο Στέλιος Καζαντζίδης είναι φαινόμενο ακουστικής μνήμης. Χιλιάδες συνθέσεις είναι καταγεγραμμένες στον υπολογιστή του εγκεφάλου του, που με το παραμικρό ερέθισμα τις εξωτερικεύει αυτομάτως ως έχουν. Το ένστικτό του υπερφυσικό, η ευαισθησία και οι διαισθήσεις του εκπληκτικές, η οξύνοιά του δεν περιγράφεται, ελάχιστες οι γραμματικές του γνώσεις, αντιστρόφως ανάλογο το γνωστικό του πεδίο.
Είναι μορφωμένος άνθρωπος -μιλάει αλάνθαστα- και μορφοποιημένος χαρακτήρας, με πρώτιστη αρετή την τιμιότητα. Υποφέρει από έντονες ανασφάλειες, συνεχείς φοβίες, ακατάσχετες αυταπάτες. Η καλοσύνη του τον παγιδεύει συχνά στα δόκανα επιδέξιων κολάκων, αρπάγων και διαφόρων απατεώνων που τον κυκλώνουν, διαρκώς ανανεούμενοι, από τα νεανικά του χρόνια. Είναι πονόψυχος, ευθύλογος, μεγάλος τεχνίτης στη συγκάλυψη του υπερτροφικού του «εγώ», για την οποία υπερτροφία υπεύθυνη είναι η ειλικρινής λατρεία εκατομμυρίων Ελλήνων εντός και εκτός Ελλάδος.
Θεωρώ πλεονασμό να αναφερθώ στις φωνητικές, στις ερμηνευτικές του αρετές, προηγήθηκαν άλλοι ειδημονέστεροι εμού. Ο Στέλιος Καζαντζίδης είναι φίλος ανεκτίμητος».
Ησαΐας Κωνσταντινίδης
