Ο 14χρονος αφροαμερικανός Τζορτζ Στίνεϊ, εκτελέστηκε το 1944 για τον φόνο δυο λευκών κοριτσιών. Τώρα, 70 χρόνια μετά, δικαστήριο απεφάνθη ότι ήταν αθώος, χαρακτηρίζοντας την εκτέλεση του ως μια από «τις μεγαλύτερες αδικίες» του αμερικανικού δικαστικού συστήματος.
Ο νεαρότερος σε ηλικία θανατοποινίτης στις ΗΠΑ τον 20ο αιώνα - ήταν τόσο μικρόσωμος που «περίσσευε» από την ηλεκτρική καρέκλα, οι ιμάντες ήταν υπερβολικά μεγάλοι, και τα ηλεκτρόδια επίσης και το αγόρι το έβαλαν να καθίσει πάνω σε μια βίβλο για να φέρουν την καρέκλα «στα μέτρα» του
Είχε συλληφθεί για τον φόνο δια ξυλοδαρμού των δυο κοριτσιών - 8 και 11 ετών-σε μικρή πόλη της Βόρειας Καρολίνα. Οι αστυνομικοί τον έβαλαν σε πλήρη απομόνωση, απέσπασαν την «ομολογία» του και η δίκη, προχώρησε με συνοπτικές διαδικασίες: οι 12 λευκοί ένορκοι χρειάστηκαν μόνο 10 λεπτά για να τον βρουν ένοχο, ενώ ο λευκός δικαστής πείστηκε εύκολα από τον λευκό εισαγγελέα να καταδικάσει τον Τζορτζ σε θάνατο. Ολη η δίκη, στην οποία δεν παρουσιάστηκαν αποδεικτικά στοιχεία ούτε κατέθεσαν μάρτυρες, διήρκεσε μόλις τρεις ώρες και μέσα σε τρεις μήνες έγινε η εκτέλεση. 'Εκτοτε η οικογένεια του, με τη βοήθεια ακτιβιστών δικηγόρων, παλεύει να τον αθωώσει, υποστηρίζοντας ότι ο μικρός Τζορτζ δεν θα μπορούσε ποτέ να σκοτώσει τα δυο κοριτσάκια, αφού ήταν την ώρα του εγκλήματος μαζί με την αδελφή του.
Παρά τα χρόνια που πέρασαν για του συγγενείς του Τζορτζ η αδικία έπρεπε να διορθωθεί και το όνομα του παιδιού να αποκατασταθεί και τον Ιανουάριο ζήτησαν από δικαστή στη Βόρεια Καρολίνα επανάληψη της δίκης, υποστηρίζοντας ότι υπάρχουν νέα στοιχεία για το έγκλημα. Αυτή τη φορά η ακροαματική διαδικασία διήρκεσε δυο ημέρες- άλλωστε τα περισσότερα αποδεικτικά στοιχεία από την πρώτη δίκη είχαν χαθεί και οι όποιοι μάρτυρες υπήρχαν είχαν ήδη πεθάνει. Αλλά για την δικαστή Κάρμεν Μούλεν, όσα είχε στα χέρια της έφθαναν για να καταλήξει σε μια απόφαση.
Ετσι αποφάνθηκε ότι η ομολογία που απέσπασαν τότε από τον 14χρονο οι αστυνομικοί είναι «πάρα πολύ πιθανό» να είναι αποτέλεσμα πειθαναγκασμού, επισημαίνει την αδυναμία του εισαγγελέα να βρει μάρτυρες να καταθέσουν στη δίκη και με καθυστέρηση επτά δεκαετιών προσέφερε την δικαίωση στην οικογένεια του Τζορτζ, κηρύσσοντας τον κατηγορούμενο αθώο.
